Is het een schreeuw om aandacht of is er psychisch toch iets anders mis

Mijn partner heeft een moeilijke jeugd achter de rug waarbij ook misbruik is voorgevallen.
Ondertussen zijn we al meer dan 30 jaar samen en ben nog net zo gek op haar als vroeger. Zelfs meer eigenlijk.
We hebben drie kinderen en die zijn ondertussen al volwassen en uitgevlogen.
Voor een paar jaar terug kreeg ze te maken met een depressie en we leefden als broer en zus, intimiteit en diepgang was toen ineens ver te zoeken. Op een moment werd het haar te veel en ging ze hulp zoeken.
En ineens....was ik degene die haar misbruikte, haar sloeg en haar overal in belemmerde kortom haar leven tot een hel maakte. Scheiden was nooit ter sprake gekomen en werd door de therapeut min of meer opgedrongen, maar het leven wat ze daar schetste was compleet anders dan de werkelijkheid.
Dat laatste konden mijn volwassen kinderen zelfs bevestigen.
Therapie liep ten einde en er werd eigenlijk niets mee gedaan. We leefden nog steeds als broer en zus, onlangs is ze weer in therapie gegaan en weer werd ik neergezet als een tot vleesgeworden demoon.
Soms verliet ze de sessie al huilend, en amper vijf minuten later gaat ze vrolijk de stad in, broodje eten en is er niets aan de hand.
Eenmaal thuis gaan we uit, lachen en doen dingen samen alsof er niets aan de hand is totdat ze weer bij haar therapeut zit. En dan wordt alles wat ik gezegd of gedaan heb onder een vergrootglas gelegd en wordt er wederom een andere waarheid verteld.
Ik heb een paar sessies gedeeltelijk kunnen meeluisteren omdat ik vermoedens kreeg dat we als gezin bespeeld werden, waarna ik toen haar voicerecorder op haar telefoon heb geactiveerd.
Heb dingen gehoord die compleet indruisen met wat er daadwerkelijk gebeurd is.
Waarom worden gezinsleden e.d. altijd buiten spel gezet en handelen therapeuten alsware dat degene die ze in behandeling hebben de waarheid vertelt.
Ik zelf heb nu wel de beslissing genomen, als ik zo slecht voor haar was dan is het gewoon het beste dat we elks ons weegs gaan.
Maar waarom die hele circus bij een therapeut dat hebben we nog nooit begrepen.
Ik heb haar therapeut ooit eens een mailtje gestuurd, maar dat wordt keurig afgeserveerd. Het vertrouwen is sowieso weg ook in de hulpverlening.
Dit mede door de goedgelovigheid en het niet willen luisteren naar partner en ( volwassen ) kinderen.
Is het een schreeuw om aandacht of is er psychisch toch iets anders mis.