Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Autisme › Een topbaan, cokeverslaving en bijna dakloos

Een topbaan, cokeverslaving en bijna dakloos

Eigenlijk heb ik mijn hele leven met een masker gelopen en geprobeerd mee te doen met de rest.
Ik probeerde zo min mogelijk te klagen. Bovendien heb ik het ook altijd lastig gevonden om aan een ander uit te leggen hoe zwaar het leven is als je elke dag ongelukkig bent. Ik voel het al mijn hele leven, maar kan het ongelukkige gevoel na bijna 40 jaar nog steeds niet omschrijven. Het is een soort vuilniszak die om je lichaam zit en je maar niet van je af krijgt getrokken.

Om dat gevoel weg te stoppen, heb ik altijd 80 uur ofzo per week gewerkt. Regelmatig geprobeerd veel minder te werken, maar dan word ik nog gekker van dat nare gevoel. Verschillende psychologen gehad en antidepressiva geprobeerd, maar dat heeft totaal geen zin gehad. een paar jaar terug was de pijp leeg en kon amper nog werken. Alle energie was eruit. Uit wanhoop cocaïne gaan gebruiken. Het werk weer opgepakt sindsdien. Het is natuurlijk uitstel van executie. Inmiddels een paar ton armer en alles en iedereen om me heen kwijtgeraakt.

Heeft iemand ervaring hiermee en/of kent een deskundige die mij kan helpen?

Anoniem

19-04-2023

laatste reactie: 27-09-2023

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Misschien eens spreken met n therapeute gericht op hechting of ACT geschoolde therapeut

24-05-2023

Reageer:

Wat naar dat jij je zo voelt.
Ik denk de enige oplossing is echt om via de huisarts je te laten doorsturen naar een goede psycholoog.
Het kan van alles zijn dingen uit je jeugd,stemmingsstoornis of borderline stoornis(mijn vader heeft dit ook)
een professioneel iemand spreken kan je verder helpen.

Leontien

13-07-2023

Reageer:

Wat naar dat je zo'n leven leidt. Dat zou niemand moeten hoeven, helaas ben je niet de enige. Toch ga ik even belerend (sorry) zeggen dat cocaïne de oplossing niet is. Je weet zelf natuurlijk ook dat dit zeer schadelijk voor je is (lichamelijk maar vooral ook geestelijk) en criminaliteit en milieu vervuiling steunt. Sorry, maar ik moet het even vermelden. Waarom omarm je jezelf niet gewoon en ga je alles accepteren hoe je bent, hoe je je voelt en dat je gewoon oké bent om wie je bent als persoon. Want in wezen ben je echt helemaal oké. Maar alles wat je hebt meegemaakt en wat er in je genen zit maakt je tot wie je nu bent. Wees lief en mild voor jezelf en kijk naar jezelf terug wie je was als kind. Dat is je pure ik. Laat je ego, je 'ikke' los en mensen worden het gelukkigst als ze anderen (nooit ten koste van jezelf) helpen. Niet in materiële zin, maar door jezelf te geven middels een luisterend oor naar anderen. Dat is alles. Je zult zien dat er een wereld voor je open gaat.

Louise

17-08-2023

Reageer:

Ik heb me de laatste jaren meer verdiept in voeding en mentale problemen. Veel mentale klachten hebben verband met de methylering van de lever. Als daar stofjes ontbreken heb je niet alleen lichamelijke klachten maar ook mentale klachten. Een holistisch arts kan jou misschien bij helpen om te kijken of er misschien tekorten zijn in je lichaam. De reguliere zorg doet slechts aan symptoombestrijding doet maar dan moet je al ernstige klachten hebben die niet meer om te keren zijn voor er een onderzoek gedaan wordt naar bijvoorbeeld een vitamine tekort zoals een b vitamine of vitamine d. Mijn advies is ga eens naar een alternatieve behandelaar( ben er zelf een) heb 30 jaar antidepressiva geslikt en ben medicatie af sinds een jaar. Door mijn voeding te veranderen is het toch gelukt een stabiele chemische balans te creëren in mijn lichaam. Kijk eens op youtube naar webinars van Dr William Walsh en zijn bevindingen over methylering en de hersenen.
Ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes.

Angela

27-09-2023