Het was net een horrofilm

CORONA heeft ons leven kapot gemaakt.
Onze mams is in 2021 op 7 december aan Corona overleden.
Het was net een horrofilm.
Onze mams was een gezonde vrouw van 85 jaar. Zij was altijd erg bang om corona te krijgen. En zij zei altijd als ik het krijgt dan laten ze je gewoon dood gaan omdat ik oud ben.
Ik vroeg mams ga je mee naar tante T zij was terminaal en het ging steeds slechter met mijn tante. Mams ging mee tante T sliep mijn jongste zus was daar en verzorgde haar. De volgende dag hoorde wij dat arme tante T corona had. Wij moesten ons allen laten testen na 5 dagen dacht ik. Mams en mijn jongste zus en ik hadden corona me broer en zijn vriend hadden ook corona die waren ook naar me tante T geweest. Onze broer heeft op de IC gelegen echt heel erg slecht bijna dood. Onze tante T is overleden. Onze mams is ook overleden aan corona. En mijn jongste zus en ik waren echt heel erg ziek. Wij hebben niet veel mee gekregen van dit alles omdat wij te ziek waren. Onze paps was net anderhalf jaar geleden overleden. Die was erg ziek hij had prostaat K. Onze mams vond hem dood in de gang. Daar is zij nooit overheen gekomen wij ook niet. Maar hij zei altijd als ik zo doodval dan vind ik het best. Dan ben ik dankbaar dat het gegaan is hoe hij wilde. Maar dat neem niet weg dat het verdriet er niet is.
Ik begrijp het nog steeds niet dat onze paps waar je ook niet voor mocht zorgen. Omdat het de eerste corona golf was en onze mams erg bang was dat paps het kreeg en onze mams het kreeg. En nu is onze mams er niet meer waar wij ook niet voor hebben kunnen zorgen. En onze mams van het kassie naar de muur hebben zij met haar gesleept. En dat heeft zij allemaal alleen moeten doen. Omdat ik vroeg mams ga mee naar tante T. Als ik het niet had gevraagd had onze mams nog geleefd het is mijn schuld dat zij er niet meer is. Ik begrijp het nog steeds niet dat onze mams er niet meer is na 1 jaar. En onze paps in april 3 jaar dat snap ik ook nog steeds niet ik mis ze alletwee ontzettend erg. En moet nog dagelijks huilen. Ook ik kan niet hier blijven wonen recht over het huis van mijn ouders. Dat doet te veel pijn. Me sterke paps op wie je altijd kon bouwen is weg. En me mams die mij altijd heeft bij gestaan in moeilijke tijden is er niet meer. Ik ben alles kwijt op wie ik kon bouwen onze ouders. Je weet dat er een tijd komt dat ze er niet meer zijn. Gelukkig hebben we ze heel veel jaren bij ons mogen hebben. Maar nu ze alletwee er niet meer zijn voel ik me zo verdomde leeg. Weet even niet wat ik moet zonder ouders. Ik ben dankbaar dat hun veel leed is bespaard gebleven. Hoewel onze paps erg veel pijn enz had en onze mams ook. Maar ik kan niet zonder ik weet niet hoe. Het is zo verdomd moeilijk. Er is veel gebeurd in de familie die onze mams en paps bij elkaar hield.
Dat is heel erg vind ik ik heb er tranen om gelaten. Maar het is zoals het is. Gelukkig heb ik nog mijn broers en zus nog en man en kinderen.
Ik heb wel hulp gezocht gelukkig heb ik een hele lieve psycholoog daar ben ik dankbaar voor.