Het Cassandra syndroom

Het Cassandra syndroom is gedefinieerd als een stoornis door een gemis aan gevoel. Het ontbreken van emotionele wederkerigheid bij partners van iemand met autisme.

Je kan hier zelfs lichamelijke en geestelijke klachten van krijgen.
Ik ben nu al zo,n 16 jaar samen met mijn man met Asperger.
Het is een periode heel erg moeilijk geweest.
Uiteindelijk heb ik door de vermoeidheid en alle stress ook een instorting gehad.
Wat ik aan iedereen wil meegeven met name de partners van is dat je echt goed voor jezelf moet blijven zorgen en ook rust nemen.
Ook leuke uitjes voor jezelf met vrienden of gewoon lekker alleen echt doen.
Ik heb een periode gehad dat ik geen grenzen aangaf en mijn man met autisme (communiceren,plannen) snel kort lontje erg behoefte hebben aan structuur na jaren rekening te houden met dit alles was ik ook een duur zo erg moe en op dat er echt iets moest veranderen.
Ik ben heel eerlijk geweest naar mijn partner toe op een duur.
Ik was op een duur heel erg boos en alles kwam eruit.
Ik zei gewoon letterlijk ik trek dit zo echt niet meer en wil je alsjeblieft eens luisteren?
Ik heb toen ook heel duidelijk aangegeven waar ik moeite mee had,wat mij ongelukkig maakte en ergens is dat wel goed geweest.
Mijn man beseft nu ook dat hij met sommige dingen echt rekening moet houden en zich ook moet proberen in te leven hoe dingen bij een ander overkomen.
Wat mij ook heeft geholpen is naar een psycholoog te gaan en te praten
dat was al een hele opluchting.
Grenzen aangeven is echt heel belangrijk .
Ik zie om me heen(toevallig ken ik meer mensen met autisme) maar dat de partners van soms van hort naar her rennen om alles voor elkaar te krijgen.
Even kan je dit volhouden maar op een duur zeg je lichaam gewoon dag bekijk het maar je hebt mij verwaarloosd!
Mijn lichaam ging na een paar jaar echt tegensputteren van alle stress.
Ik kreeg last van angsten,mijn spieren deden zeer,ik was echt dood en doodmoe en voelde me ook gewoon depressief,onzeker en minderwaardig.
Ik voelde me meer een therapeut of mantelzorgen voor mijn man dan wat anders is dit herkenbaar?
dat je probeert alle ballen hoog te houden en te zorgen voor je partner?
Ik was altijd bezig om mijn man te behoeden bijv voor veel te veel werken(hij kon slecht grenzen aangeven werk) Hij kon ook doorslaan in bepaalde dingen en in plaats van zelf die grenzen aan te voelen moest ik die grenzen aangeven anders.. storten die in(burnout) en dat heeft die al eerder gehad.
Ik besefte dat k mijn man met autisme niet kon behoeden voor al die dingen en dat ik heel slecht voor mezelf aan het zorgen was.
Ik had continue stress en mijn lichaam leed daaronder.
Ik heb aan mijn partner aangegeven dat het echt teveel allemaal was en gelukkig is die ook naar een psycholoog gegaan en heeft daar veel kennis opgedaan van zichzelf.
Het samenleven met iemand met autisme is ook moeilijk uit te leggen aan buitenstaanders. Het autisme is er eigenlijk op alle vlakken in een relatie wel.
Mijn man bijv houdt van me maar spreekt dit eigenlijk zelden uit( neemt ook zelden een bloemetje mee of een kaartje met iets leuks erin) Ik vond dat altijd erg jammer en ik vroeg aan hem waarom doe je dat eigenlijk niet?
Maar mijn man zei toen ik hou toch van je want ik ben bij je en we doen toch veel samen? Dat is dus hoe mijn man denkt en soms is dat weleens heel erg moeilijk.
Ik heb nu geaccepteerd dat mijn man dingen op een andere manier doet of laat merken en omdat ik heb aangegeven het leuk te vinden neemt die af en toe wat leuks voor me mee.
Waarin voelen jullie je eenzaam in de relatie?