Herkenning?

Midden december……. In 1 keer staat mijn hele leven op zijn kop. Hij irriteert zich mateloos aan mij. De afgelopen tijd wel gemerkt dat er meer afstand kwam, werd steeds meer genegeerd, had een erg kort lontje. Vaak gevraagd naar waarom en uiteindelijk is de bom gebarsten en kwam deze opmerking eruit. Wilde weg, tijd om na te denken. Alle schuld lag bij mij. Ik luisterde niet ( vrouwelijke collega blijkbaar wel), ik had signalen niet opgevangen, enz…. Zit sinds die tijd op een eigen plek. Contact is beperkt en functioneel. Geeft tijdens deze momenten wel aan mij te mogen en het dan ook gezellig te hebben met mij. ( hoe tegenstrijdig) Hij geeft ook een hele andere beleving van ons huwelijk weer als het in werkelijkheid is geweest. Dit na 20 jaar huwelijk en kinderen. Zo onwerkelijk allemaal. Ik ken hem totaal niet meer. Lijkt in zijn eigen wereld te leven en staat nergens open voor. Wil met niemand praten, wat volgens mij niet erg handig is. Na veel lezen, om toch ergens antwoorden te krijgen, kwam ik bij deze site uit. Volgens mij een midlifecrisis zoals ik het lees. Geeft me aan de ene kant rust omdat het blijkbaar niet alleen maar bij mij ligt. Aan de andere kant…. Wat brengt de toekomst. Ik probeer mijn eigen leven, samen met de kinderen, weer op de rails te krijgen wat me aardig lukt. Ik probeer steeds meer afstand te nemen van de situatie en leef bij de dag. Ik hoop dat hij ooit in gaat zien waar hij mee bezig is en open staat om hier iets mee te gaan doen. Nooit gedacht in deze situatie verzeild te raken en dat een midlifecrisis zo’n impact zou kunnen hebben.