Die vreselijke rot ziekte

Ik ben mn moeder verloren aan die vreselijke rot ziekte. Ze was een geweldige moeder, later toen ik volwassen werd een moeder/ vriendin. Ze was er altijd voor ......ook voor mn kinderen was ze een lieve betrokken en liefdevolle oma.
Ik mis haar zo vreselijk.....
Het beeld dat ze steeds kleiner werd, werd leeg gezogen door de kanker, en er nog maar een klein kwetsbaar hoopje mens over was raak ik maar niet kwijt. God ,wat was ik blij en verdrietig tegelijk toen ze uit haar lijden werd verlost.....geen pijn meer. Maar de pijn van het gemis blijft achter,,de pijn van ht verdriet zien bij mn vader vind ik ook enorm zwaar. Mn vader is veel alleen en het doet zo'n pijn hem zo te zien veranderen van een man die van het leven genoot naar een man dat leeft in verdriet en angst voor de laatste jaren . Kon de tijd maar terug .....