Ik heb mijn aller liefste vader verloren aan COVID

Ik heb mijn aller liefste vader verloren aan COVID. Hij is 71 geworden.
8 weken heeft hij gevochten op de IC. Na 3 weken hebben ze hem proberen wakker te maken. Hij had waarschijnlijk een delier. Er was geen contact met hem mogelijk en hij was heel onrustig. Artsen stonden met hun handen in het haar. En wisten niet waar ze tegen aan keken. Hij is nooit meer helemaal wakker geworden. Na 8 weken aan de beademing en keihard vechten waren zijn longen helemaal op. Nooit hadden wij verwacht dat hij er niet meer uit zou komen. Mijn geweldige vader en nu moeten we een leven lang zonder hem.

Na 2 dagen op de gewone afdeling werd hij met 94% zuurstof op de hoogste druk in coma gebracht. Hij was nog bij wel een beetje warrig maar hij kon praten (wel moeilijk) maar wist alles nog en zag er goed uit. Het maakt me bang om te denken dat de coma alles kapot heeft gemaakt.
Had hij miss niet in coma gebracht moeten worden? Maar dat is alleen mijn eigen waarneming. Ik ben geen dokter en denk zeker dat ze alles voor hem hebben gedaan. Ze wilde ook echt dat mijn vader het zou redden en hebben het 8 weken alles gegeven! Maar toch… wat als…. Had hij het niet gewoon gered als hij niet in coma was gebracht?

Wat ik ook moeilijk te verwerken vind is dat hij niet gevaccineerd was. Niet omdat hij het perse niet wilde maar twijfelde en het even aan wilde kijken. Hij was een super gezonde fitte man en dacht kijken waar dit allemaal heen gaat met de vaccinaties. Ook wij waren het daar helemaal mee eens!
En nu de vraag van iedereen “was je vader gevaccineerd?” Die vraag komt heel hard binnen.
Je voelt dat mensen miss denken eigen schuld.
En ook ik denk “Wat als!?” Had het dan zijn leven gered. Ik voel me schuldig
Nooit is het mijn vader zijn keuze geweest om dood te gaan.
En geloof ook dat mensen doen wat ze doen omdat ze denken dat dat op dat moment het beste is voor hun gezondheid.

Ik ben kapot van verdriet en vind het moeilijk om verder te gaan.
Herkend iemand zich in mijn verhaal?