De sex is nagenoeg gedaald tot een nulpunt...

Ik stuitte per toeval op deze site, nadat ik voor de zoveelste keer op tijd in bed lig. Verdrietig en onbegrepen welteverstaan.
Ik ben ongeveer 2 jaar geleden gaan samenwonen met mijn partner. Voor het samenwonen was alles perfect. Affiniteit, sexualiteit, bijna geen ruzie, goede gesprekken en ga zo maar door. Maar sinds dat we samenwonen is er veel veranderd. En ik begrijp dat. Je ziet alles van elkaar, denkt over bepaalde dingen anders, en dat je vaker een discussie hebt is dan ook prima.

Waar ik alleen niet bij kan... Is dat de sex nagenoeg gedaald is tot een nulpunt... Waar we voor ons samenwonen net een stel konijnen waren is het nu nog maar eens in de 2 weken. Hij zegt dat het niet aan mij ligt, maar dat hij gewoon geen zin meer heeft. Maar als ik initieert, dan wordt z'n Willie wel blij en kan ik hem doen. Het zal niet in hem opkomen om dan mij ook even te doen.
Echt vrijen 'de daad' zit er al helemaal niet meer in. Hij zegt dat hij het lekkerder vindt om op een andere manier bevredigd te worden. Dat het orgasme dan fijner is. Nu heb ik meermaals aangegeven dat sex voor mij niet alleen om het orgasme draait. Maar juist de daad, het samen doen en de verbintenis vinden tijdens de daad, geven mij een goed gevoel. Nu heb ik hem laatst zover gekregen, maar werd z'n Willie ineens niet blij... En dan denk ik nu, dat ligt vast aan mij. Met zijn ogen dicht en m'n hoofd tussen zijn benen is prima, maar missionaris aankijken wordt em niet.... Ik voel me afgewezen, gekwetst.
Is het overigens normaal dat al het initiatief altijd van mijn kant moet komen?

Ik word helemaal paranoia, en denk zelfs dat hij misschien wel contact heeft met iemand anders... Want vanwaar die desinteresse in mij?

Kan iemand mij advies geven please