Ik schaam me kapot en voel me vreselijk schuldig

Ik heb vorig jaar na anderhalve maand in dienst als leidinggevende, afscheid genomen van mijn rechterhand. Ik was net, voor het eerst in mijn leven leidinggevende en wist niet beter of het was stoppen of volledig doorgaan met de samenwerking. (zij verloor overigens niet haar baan zelf (ze had al een vast contract) maar de uren als rechterhand. Deze uren kon zij ook gewoon weer werken in haar huidige functie) Toen ik netjes had verteld dat ik had besloten (in overleg met leidinggevende die ook al niet heel positief over deze persoon waren) dat ik dit wilde doen wist ik niet van de opties verlenging van 3 maanden, 6 maanden enz. Toen ik daar later achterkwam heb ik er alles aan gedaan om deze onwetendheid /fout te herstellen. Als ik het had geweten had ik deze collega, ondanks ik wist dat wij geen match zouden zijn, nog wat tijd kunnen geven. Wel zo menselijk....achteraf!!! Mijn collega heeft inmiddels een andere baan bij een ander bedrijf en ik..ik functioneer niet meer, wordt verscheurd door schuldgevoel. Had ik maar dit, had ik maar dat. Had ik maar geweten dat je ook een 3 maanden of 6 maandencontract kon aanbieden. Ik was gewoon dom. Ik reken(de) mezelf deze fout erg aan en heb ook direct erna ontslag genomen. Ik ben zo bang nooit meer van dit gevoel af te komen. Ik schaam me kapot en voel me vreselijk schuldig.