Ik voel me alleen, een nietsnut, een slachtoffer

Vandaag heb ik weer een slechte dag, dat gebeurt wel vaker. Gisteren begon het al op het verjaardagsfeestje van mijn oudste zoon ik heb er kei hard voor moeten werken om hem dat feest te kunnen geven. terwijl we er eigenlijk niet het geld voor hadden.

en dan zegt op het einde van het feest mijn schoonmoeder ( omdat onze zoon daar ging slapen) en ik later nog moest gaan werken. zullen wij alle kadootjes wel meenemen dan kan hij er mee spelen. Terwijl onze jongste zoon thuis bleef bij de papa.

ik voelde me zo kwaad omdat ik vond dat het allemaal bij ons thuis hoorde te zijn net zoals onze oudste zoon. maar die word hellemaal op geëist door mijn schoonouders. waardoor ik me een waardeloze moeder voel, hij slaapt misschien 1a2 keer de week thuis en derest daar. Ik wil dat hellemaal niet maar heb geen kracht om er tegen in te gaan. en hem elke ochtend naar de opvang te moeten brengen waar hij niet naartoe wil.

ik Voel me ongelukkig met hun vader (die nog steeds geen vaste job heeft) waardoor me in de winkel niet kunnen boodschappen doen zonder met een rekenmachine in onze hand te tellen. soms word het me allemaal teveel en denk ik dat mijn kinderen beter af zijn zonder mij.

ik doe mijn job niet graag maar omdat mijn man geen vaste job heeft. kan ik niet terug gaan studeren. ik wou percé dat gezin hebben dat ik als kind nooit heb gehad.

mijn ouders zijn maar vaag aanwezig in mijn leven. mijn vader heeft me nooit gewild. en hier ben ik dan jonge mama zonder doelen of vooruitzichten. ik zou gelukkig moeten zijn, ik heb een onderdak , kan men kinderen alles geven wat ze willen ten koste van de dingen die ik voor mezelf zou willen. heb een vaste job en een man die ik niet graag zie. soms lijkt alles hopeloos voor mij. mijn depressie komt en gaat maar telkens verlies ik... ik wou dat het stopte.