Eten is een opgave 😓

Nog nooit maag of darm problemen gehad in mijn leven, ineens komt het op. Het begint heel onregelmatig, 1 nacht ben ik doodziek, overgeven en op toilet zitten tot in de vroege uurtjes. Plotsklaps de dag erop is er geen wolkje aan de lucht. Naarmate de tijd vordert worden deze 'aanvallen' langer, soms ben ik drie dagen ziek, dan 3 weken goed. Nu reeds 2 weken ziek met betere, maar ook vooral slechtere momenten... Ben al bij 3 dokters geweest, 3 keer op spoed, overal zeggen ze PDS, ik heb nu een afspraak bij de darmspecialist, maar heb ergens een vermoeden dat ze me daar ook met hetzelfde antwoord gaan wegsturen. Het sloopt me, ik heb me nooit zorgen gemaakt over wat er zich in mijn buik afspeelt en plots ben ik hyperalert voor de kleinste beweging of gevoel van ongemak uit schrik dat zo'n aanval komt op zetten... Rugpijn, spierpijn in de benen, constant buikpijn. Ik neig naar obstipatie dus hele dagen laxeermiddel nemen en daarbovenop iets om mijn darmen te kalmeren. Ik ben 27 en slik hele dagen pillen, soms is het me te veel... En als het dan echt hevig is komen de depressieve gedachten erbij, ga ik dood, kan dit echt PDS zijn en niets levensbedreigend? Ik heb me werkelijk nog nooit zo ziek gevoeld als op die momenten. Het houdt mijn leven in de ban, ik heb geen fut en zin om de dingen te doen waarvan ik hou. Eten is een opgave 😓 Ik hou nu sinds kort een eetdagboek bij, om te zien wat mogelijke triggers zijn. Zijn er mensen die dit ook zo intens ervaren? En enige tips om de moed niet te verliezen tijdens uitzonderlijk zware periodes?