Burn-out/angststoornis

Hey,

Ik wou graag mijn verhaal delen en misschien herkennen jullie je hierin of zijn er wat tips voor mij

Ik ben een jongen van 21 jaar uit en ben nu ongeveer 7 maanden thuis van mijn werk en zit met een burn-out/angststoornis. (Agorafobie)
Ik vind het echt verschrikkelijk en hoop iedere dag dat het weg is en ik weer m’n leven kan oppakken. In de 7 maanden heb ik een hoop dalen gehad en misschien soms iets betere momentjes. Ik heb mezelf veel opgesloten en geïsoleerd, veel op schermen ect ect.

Ik probeer mezelf echt te focussen op de goede dingen, gezond te eten, een beetje wandelen, onder de mensen proberen te zijn, boek te lezen, ademhalingsoefening ect ect

Maar het gaat gewoon op dit moment allemaal echt niet. Ik ervaar een heel wazig/eng gevoel en alles is grijs en grauw en lijkt nep en dit is dan de gehele dag, ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed.

Voor mijn gevoel kan ik niet nadenken en leef ik de gehele dag in een soort waas ook zie ik heel wazig en herken ik mezelf echt niet meer, soms denk ik dat ik gek wordt (weet dat dit niet zal gebeuren). De mensen om mij heen vertellen me allemaal dat ik super scherp ben en ze niet veel aan mij merken als ze op bezoek komen. (Dan probeer ik me vaak wat beter voor te doen dan ik ben) Alleen ik wordt van binnen gek , ik wil gewoon weer m’n oude leventje terug.

Het is een raar gevoel bij m’n hoofd en vooral bij m’n ogen, m’n lichaam voelt niet meer mijn lichaam.

Loop bij een psychologe en iedereen geeft mij allemaal aan dat het logisch en normaal is en het er allemaal bij hoort en dat ik gewoon wat moet gaan doen. Klinkt allemaal heel makkelijk maar hoe dan als je je zo voelt???

Herkennen jullie je in dit gevoel? En heeft iemand hier misschien wat tips voor?