Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Hooggevoeligheid - forum lotgenoten

 

Lotgenoten hooggevoeligheid

Ben je hooggevoelig?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.

 

  • Je kunt hier je hart luchten.
  • Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
  • Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.

 
Meer ondersteuning nodig?
Zoek een therapeut voor hulp bij hooggevoeligheid >>

Ontdek hier de verhalen van andere mensen met hooggevoeligheid en deel jouw eigen verhaal.

 

Overzicht verhalen



+ Mijn verhaal delen





Alle verhalen


Dochter met HSP (Verhaal 124)

Ik heb zelf geen HSP, mijn dochter van bijna 8 wel. Ik hou zielsveel van mijn kleine meisje. Ze heeft droge humor, ziet elke kleine verandering, voelt als anderen niet lekker in hun vel zitten. Maar de andere kant ervaar ik soms als zwaar. Naar school gaan is drama, is er net toevallig een andere juf, of komen er toetsen aan is het huilen. Met sporten is het niet anders. De juf is op de hoogte gesteld en probeert ook hierin te helpen maar ik merk dat ze ook niet weten hoe hiermee om te gaan. Slapen gaan is ook een uitdaging ze kan haar gedachten niet stil zetten waardoor ze iedere keer laat slaapt. Ik praat veel met haar, ik heb het lief gevraagd en soms probeer ik streng te zijn maar niks helpt. Iedere dag beginnen we weer opnieuw. Zijn er ouders die dit herkennen en hebben jullie tips voor mij?

S
24-02-2024
laatste reactie: 16-03-2024

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi mevr/heer S,

Ik heb zelf HSP(introvert), mijn zoon van 8 heeft ook HSP (extravert). Zoals je kan begrijpen is dat zeer vermoeiend op allerlei gebieden, ook de simpele dingen zoals aankleden bijvoorbeeld. De 1e 6 jaar extra moeilijk omdat zijn moeder het moeilijk had met haar eigen emoties (onstabiel) en het niet begreep. Er tegen in gaan en streng zijn heeft weinig tot kort effect. Maar geef wel duidelijk je grenzen aan. Bedenk dat je dochter er niks aan kan doen en er mee om moet leren gaan om later goed te kunnen functioneren in de samenleving.

Wat bij ons goed werkt is veel structuur, alles plannen en bespreken van tevoren wat er gaat gebeuren. Leer je kind aan dat het geen probleem is dat ze haar "emotioneel" vervelende momenten mag hebben in de veiligheid van haar eigen omgeving ( thuis) , en ze soms graag alleen wil zijn op haar kamer bijvoorbeeld, zodat ze buitenshuis goed functioneert (op school, de sportclub, bij vriendjes. Ervoor zorgen dat ze niet over haar toeren raakt door op tijd even te ontspannen en ontprikkelen. Filmpje kijken op tablet/tv werkt goed. Als ze zelfstandig iets voor haar zelf gaat doen, stoor haar dan niet.
Wacht tot ze zelf weer aandacht vraagt en ga dan samen iets doen. Zo krijg jij ook meer rustmomenten.

Marcus
07-03-2024
Reactie:
LTO3

Anoniem
16-03-2024

Jouw reactie:



Hooggevoelige zoon denk ik (Verhaal 127)

Hallo moeders/dames.

Mijn zoontje van 3,5 is denk ik hooggevoelig.
Maar twijfel hier soms aan.
Wie herkend de dingen die ik hieronder benoem.
Mijn zoontje heeft vaak last van teveel prikkels als er mensen in huis met bijvoorbeeld verjaardagen. Word dan een beetje dwars luistert slecht en doet ondeugende/rare dingen.
Ik kan hem dan slecht bereiken.
Maar ook soms week langs of langer dat die heel erg dwars is bozig, niet luisten emotioneel.
Ik kom dan helemaal niet bij hem, of heb het idee dat ik me geen raad weet met hem.
En het kan zomaar ineens omgedraaid zijn dan luistert hij goed is lief voor alles en iedereen. Geniet van zijn leventje, lacht veel.
Ik vind dit altijd zo lastig en vind het zo moeilijk om hier mee om te gaan.
Hij is ook altijd erg gevoelig voor stemmingen van een ander, en dan met name zeker die van mij mama.
Dit maakt het nog lastiger.
Wie herkent dit en heeft tips

N
11-03-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik kan geen aansluiting vinden bij mensen (Verhaal 44)

Hoi ik ben een vrouw van 37 jaar oud ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen met vertellen maar ik heb me altijd anders gevoelt dan andere ik heb geprobeerd om in me school jaren ergens bij te horen maar ik voelde me buiten gesloten want ik werd gepest vroeger al op school en nu weleens nog steeds ik heb zelfs een IQ test laten doen omdat ik merkte er klopt iets niet maar heb verder zelf onderzoek gedaan en ben er achter gekomen dat ik een HSP.er ben en dat ik een oude ziel heb ik heb van allebei erg veel last omdat ik geen aansluiting
bij mensen kan vinden bij mensen die het zelfde hebben zoals ik ....ja...ik kan goed met mij man praten maar hij heeft ook zo zijn eigen dingen aan zijn hoofd ....en ik wil meer mensen ontmoeten die het zelfde hebben ik ben heel erg gevoelig en kan ook gevoelens van andere overnemen dus zo ook negativiteit en andere gevoelens erg vervelend vind ik dat dit leven voelt soms zo eenzaam ondanks dat ik een gelukkige liefdesrelatie heb voel ik me zelf eenzaam en alleen ik wil me meer begrepen voelen misschien dat ik dan wat positiever in het leven kan gaan staan

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-03-2024

18
7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dankjewel voor je reactie op mijn bericht bedankt voor je advies ik ga het verder uitzoeken

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
En ik ga ook opzoek naar een therapeut

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je bent niet de enige .lees en zoek veel over hsp meer begrip voor jezelf en maak positieve affirmaties over jezelf zoals: je bent goed genoeg♥️
Je hebt niemand nodig voor acceptatie of bevestiging accepteer jezelf. Wees jezelf.

Anoniem81
01-10-2022
Reactie:
Ik herken me helemaal in jouw verhaal en zou graag met je in contact komen.

Liefs bo

Bo
03-06-2023
Reactie:
Zou ook graag contact willen met lotgenoten, voel mezelf ook vaak alleen als hsp er en ik heb ook een fijne partner die me respecteert als hsp er maar het soms niet begrijpt.

Groetjes,
Inge

Inge
22-10-2023
Reactie:
Beste, Ik voel heel erg met je mee....ben heel lang opgekomen voor mijn manier van voelen/denken....ben heel erg hoogsensitief en zeer hooggevoelig in combinatie door zware jeugd.....nooit een thuis gehad zeer destructief leven....voelde mezelf nooit begrepen of gezien.... heb mezelf als het ware groot gebracht.....mede een extra stem in mijzelf.... ook ik ben graag heel graag alleen... omdat ik geen aansluiting vind....tegelijk hunker ik naar mensen zoals ik! Diepgang....authenticiteit..... zelden te vinden..... ik heb een zeer eigen uitgesproken mening en zoek veel te ver door in alles, zover dat iedereen mij als een zottin of obsessive aanschouwd of vraagt van welke planeet kom jij ...... triestig....want ik begrijp hun bekrompenheid wel.....heb respect en begrip voor hen, die niet op mijn frequentie zitten maar niemand begrijpt mijn diepgang....of niemand probeert te denken zoals ik dit doe.....ik weet soms geen blijf meer met mijn gevoelens en emoties zo vermoeiend...... ik begrijp jou helemaal....

Ik breng veel tijd door alleen naast men kids als alleenstaande... en als ik avondje stappen ga betrap ik mij op alcoholtoename anders neem ik alle mensen hun gevoelens issues over, en overzie ik alles... er zijn al vele mensen die zeiden jij kent mij precies beter dan ik mezelf ken.....

Ik zou graag mensen in mijn leven ontmoeten die net als ik graag in de diepgang gaan op allerlei manieren om allerlei onderwerpen.... ik kan blijven praten....maar denk dat ik al veel gezegd heb...

Ik ga gerust alleen uit eten of op reis....heb niemand nodig om leegte op te vullen....ben perfect gelukkig alleen....zou graag een levenspartner ontmoeten om mijn geluk en denkwijze mee te delen.....zeer vermoeiend allemaal.....als je bent groot gebracht In de verkeerde wereld....

Groetjes jessie

Jessica van loon
09-03-2024
Reactie:
Hi Anoniem en Jessica,
Herken heel veel in jullie verhaal. Ik vind altijd aansluiting bij alle soorten mensen, maar alleen door me enorm aan te passen aan hun. Zodra het de diepgang ingaat word het te persoonlijk voor ze en haken ze af en ik ook eigenlijk (of andersom :). Beetje alcohol erbij werkt perfect, dan heb ik ineens wel een filter. Ook ik ben volkomen gelukkig als ik alleen ben, maar vind het ook fijn om sociaal contact te hebben natuurlijk.

Contact met andere hsp'ers zou fijn zijn, praatgroepen of iets ondernemen met een groep(je). Deze site lijkt me een goed begin.

Marcus
10-03-2024

Jouw reactie:



Lotgenoten gezocht (Verhaal 125)

Hoi,

Ik ben sinds kort in behandeling bij een psycholoog en dat heeft tot veel nieuwe inzichten geleid. Ik wist al enige tijd dat ik hSP ben. Ik heb er altijd al boeken over gelezen. Ik ben iemand die altijd aan het overdenken is, àlles analyseert, veel bezig is met gedrag van andere mensen, maar ook van mezelf. Ik voel het haarfijn aan als er een bepaalde spanning heerst of als het niet goed gaat met iemand. Dit kost veel energie en ik heb tijd nodig dingen te verwerken.

Ik leidde altijd een extravert leven: een drukke baan, een druk sociaal leven, veel sporten. Ik belandde in een burn out. Ik ben nu heel veel alleen en dat vind ik heerlijk. Ik ben eigenlijk best introvert. Mijn vrienden zijn wel heel extravert en ik voel geen klik meer. Ik heb meer behoefte aan diepgaande vriendschappen in plaats van hele groepen vrienden.

Is er iemand die dit herkent en mogelijk zelfs behoefte heeft aan contact om dit soort dingen te bespreken? Ik woon in de regio Assen / Groningen en zou bij een wederzijdse klik wel eens willen afspreken. Ik ben 26 jaar.

Lotgenoten gezocht
25-02-2024
laatste reactie: 08-03-2024

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben ook best introvert en voer ook het liefst diepgaande gesprekken, als je een keer behoefte hebt om te praten laat het maar weten.

Bianca
02-03-2024
Reactie:
Hoi,

Ook ik ben HSP en weet dit pas sinds kort. Ik zou ook wel graag in contact komen met lotgenoten. Mocht je daar behoefte aan hebben laat even een berichtje achter!

Ryan
08-03-2024

Jouw reactie:



Welke HSP'er met (jonge) kinderen herkend dit? (Verhaal 68)

Hi iedereen, ik ben Roelof en ben met name op zoek naar ervaringen HSP vs ouderschap. Laat mij het kortachtig toelichten. De uitzonderlijke pandemische afgelopen 2 jaar met lockdowns, de zwangerschap van mijn vriendin en de geboorte van mijn tweede zoon, gesloten kinderopvang en scholen, thuiswerken mèt de zorg voor mijn de baby en peuterpuber, thuisquarantaine, ziektes waaronder corona, etc….. Ik liep al een tijd op mijn tandvlees met o.a. tot gevolg dat ik zeer licht ontvlambaar was. Niet goed voor mij en mijn gezin.....
Verder heb ik een verleden met overgewicht, veel feesten en veel genotsmiddelen. Mateloosheid, problemen met beheersing. Waarom heb ik dat? Met deze vraag ben ik via de huisarts bij een GZ-psycholoog gekomen. Eerst de conclusie dat ik overspannen ben en 100% ziekgemeld.
Daarna kwam de voorzichtige diagnose HSP en misschien een tikkeltje ADHD/ADD. Heb ik de HSP altijd willen verdoven? Wie weet. Nu mijn vraag. Ik hou natuurlijk van mijn kinderen maar ik trek het steeds vaker slecht. Loop met een gehoorbeschermers in en ben gewoon snel mentaal uitgeblust. Kinderfeest is voor mij bv topsport. Te veel prikkels, gillen, huilen, krijsen, vragen, zeuren, van alle kanten. Welke HSP'er met (jonge) kinderen herkend dit? Heeft iemand tips? Ik ben in ieder geval al gestart met cursus Mindfulness.

Ik hoor het graag!

Groet,

Roelof
24-05-2022
laatste reactie: 07-03-2024

4
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mogelijk heb je wat aan het boek ‘Hoogsensitief ouderschap’ van Bieke Geenen

Linda
29-10-2022
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik heb, in overleg met mijn partner, momenten op de dag dat ik me even terug trek om op te laden. Doe ik dat niet verander ik in een draak voor mijn omgeving. Mijn huidige partner houdt rekening met mijn hssp. In mijn vorige relatie was er geen begrip voor mijn overprikkeling en liep ik constant op mijn tandvlees. Probeer je partner hsp uit te leggen, dat het geen onwil is maar dat je anders in elkaar zit. Wat ook heel veel moois oplevert!

Maike
29-12-2022
Reactie:
Eigenlijk klopt alles in je reacties, maar natuurlijk niet fijn. Het is je grens. Besef dat dit leven in deze maatschappij niet gezond is. Een mens kan niet 6 ballen tegelijk omhoog houden. Eigenlijk kunnen we maar één ding tegelijk echt goed doen. We kunnen niet volledig werken en dan ook nog de perfecte ouder zijn. In deze tijd wordt er trouwens ook meer verwacht van jou als werknemer dan als ouder. En dan niet te vergeten al de digitale prikkels om ons heen. Alleenstaande ouders, bijvoorbeeld, die in de bijstand zitten worden verplicht om te werken. Dus de opvoeding van hun kinderen uit handen te geven, we moeten immers wel een bijdrage leveren aan de economie. Terwijl een door de eigen ouders opgevoed kind een enorme bijdrage kan zijn aan de maatschappij. We kunnen allemaal cursussen volgen, Roelof; mindfulness, assertiviteitscursussen, meditatie, maar morgen moeten we weer voor 150% voor onze werkgevers aan het werk. En als jouw kind ziek thuis is, wordt het een lastige om vrij van werk te krijgen. Wat geven we onze kinderen voor voorbeeld mee? Ik geloof dat we in een behoorlijk zieke maatschappij leven. Maar als jij aangeeft dat je niet mee kunt, ben jij gek, of ziek. Ben je een werkweigeraar en wil niemand naar je luisteren. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat de wereld om ons heen erg onnatuurlijk is. Tegen ons gevoel indruist. Maar de meesten volgen gewoon klakkeloos, zodat het lijkt dat jij en velen met jou, vreemd zijn. Buiten de boot vallen dmv een diagnose. Omdat wij niet meegaan in de huidige beweging, mankeert er iets aan ons. Daar worden we boos van en begrijpen we niet hoe de rest van de maatschappij wel kan volgen. We zijn afhankelijk gemaakt en afhankelijkheid is 'niet vrij zijn'. Omdat jij wordt bekeken als ' te gevoelig', mankeert er iets aan jou. Stap jij maar eens bij het uwv naar binnen en geef je grens maar aan op basis van je gevoel. Vertel ze maar dat jij er voor je gezin wilt zijn. Je wordt weggezet. De genotsmiddelen zijn om je hoofd in rust/vrede te brengen. Is een gevaarlijk ding, ik herken het. Maar rust krijg je als je naar je zelf (je signalen) gaat luisteren. Maar met een gezin is dat een moeilijk ding. Wat alles lastig maakt, is dat we afhankelijk zijn gemaakt. We moeten in de maalstroom meelopen en dat doen we voor het geld. Zonder geld heb je geen huis, geen eten en drinken, geen zorg en geen rechten. Een groep mensen ziet dat, merkt dat, willen hun eigen weg gaan vanuit eigen vrijheid, maar weten niet hoe dat in dit land nog te doen is. We leven een onnatuurlijk leven. En ik denk, beste Roelof, dat dit is wat er onderhuids in jou zit. Maar corrigeer me als ik het verkeerd zie. Hartelijke groet, Dennis.

Dennes
24-09-2023
Reactie:
Allereerst wil ik je laten weten dat er wel heel veel extra speelde vanaf 2020 waar je als je als ouders van jonge kids extra uitgeput en zeer overprikkeld ( depri) van kan geraken.
Ik heb zeker tips
Maar ligt ook een beetje aan de leeftijd van je kids.
Time timer
2 afspraken maken voor jezelf ( me-time) en je partner ook.
Back- up regelen qua oppas
Er is meer zeker
Maar let op !het zijn meestal geen iquick files.
Warme groet Joyce

Joycesenses
29-09-2023
Reactie:
Hoi Roelof,

Super vervelend voor je dat je dit zo ervaart! Flinke worstelingen gehad ook lees ik zo. En ik herken het! Ik heb 1 (heerlijk actieve, zeer graag kletsende, zingende, soms heel emotionele of woedende) zoon van 7, en zelfs daarbij ervaar ik, zeker in en na vakanties, dat ik snel overprikkeld raak. Ook ik heb regelmatig oordoppen in of gehoorbeschermers op in en om het huis. Ik heb het bijv écht nodig m'n dagen en momenten goed on te delen en ook te verdelen, zodat ik me toch ff een momentje terug kan trekken wanneer dat nodig is! Ik hoop dat je je er niet voor schaamt. Ik vond het zelf bijv stom eerst: waarom trek ik dat niet?! Vrienden hebben zelfs meer kinderen en meer werk enz, hoe dan?! Nog ervaar ik dat wel eens, alleen sinds ik HSP meer aanvaard en het serieuzer neem, snap ik mezelf wel beter. Geldt dit voor jou net zo? Zeker wat je omschrijft mbt corona-tijd... heb van vele HSP-ers, maar ook can Niet-hspers ;-), gehoord hoe intens ze dat vonden.
Mocht je er een keer over door willen praten (voor mij eveneens fijn, mogelijk), laat het zeker weten.

Linda
21-10-2023
Reactie:
Hi Roelof,

Hoe heb je het verdoven met genotsmiddelen vervangen? Of mee leren omgaan?

Marcus
07-03-2024

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Heb me altijd een beetje anders gevoeld (Verhaal 113)

Ben momenteel 48 jaar en ben hoogsensitief. Heb me altijd een beetje anders gevoeld, vang heel veel prikkels op, stemmingen, energieën en heb echt soms tijd nodig voor mezelf. Maar nu wil ik hier eigenlijk om raad (is misschien verkeerd uitgedrukt) vragen, naar een gevoel dat dit bij jullie kan oproepen. Ik heb een administratieve functie, heel veelzijdig, kan soms druk zijn, ook heel afwisselend. Eigenlijk doe ik mijn werk wel graag. Ik heb een groot bureau, voor mij alleen, een klein verdieping hoger dan waar mijn bazin zit. Mijn bureau is altijd netjes en overzichtelijk. Maar nu zou mijn bazin graag hebben dat ik toch mee beneden bij haar op bureau kom zitten (ook al omdat op mijn bureau moet verwarmt worden met een elektrisch vuurtje - en dat begrijp ik ook). Het is daar een heel kleine ruimte met 3 bureau's (bazin, haar ex-man en haar nieuwe vriend) en daar staat dan ook een bureau nog voor mij. Maar dit voelt zo slecht aan. Er heerst daar soms een stemming waarvan ik zo moe wordt, mij lichamelijk slecht voel. Dikwijls vallen er ook nog eens woorden en het is daar één chaos, rommel en heel veel prikkels. De ene dag 'goeiemorgen', de andere dag 'niks'.Nu kan ik mij terugtrekken op mijn eigen bureau, rust en dan functioneer ik ook veel beter! Ik heb haar al laten horen dat ik dit niet echt zie zitten, ik content ben op mijn bureau en daar rust vind en zeer goed kan doorwerken en dat ik absoluut niet asociaal wil zijn en bij hen graag werk.. Het enige dat ze zei: kan je niet tegen prikkels? Verhuisd toch maar alles en dan zal het wel gaan. Dit kan misschien onbenullig overkomen, maar voor mij is dit iets dat mij constant bezighoud. Ik ben wie ik ben en ben er ook blij om, ook al is het niet altijd even gemakkelijk. Is dit eigenlijk een situatie waar ik mij moet overheen zetten? Iets dat ik moet leren om mij verder te ontwikkelen? Nu denk ik, zou ik met haar nog een gesprek aangaan? Maar eisen heb ik natuurlijk niet te stellen. Maar ik voel nu al dat ik dan telkens de sfeer mee zal thuisbrengen. Voor mijn kinderen en mijn man is dit ook niet altijd makkelijk maar hebben veel begrip. Bedankt dat ik dit hier even kon neerschrijven.

Jill
12-11-2023
laatste reactie: 07-03-2024

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Jill,

Het argument dat je je werk beter kunt uitvoeren aan je eigen bureau zou moeten volstaan maar jammer dat je bazin daar geen oren naar heeft. Misschien wil ze haar ex man naar boven sturen zodat ze niet meer in dat spanningsveld moet blijven zitten? Of ze wil jou gebruiken als een soort buffer? Heb je haar al gevraagd waarom ze zo graag wilt dat je bij hen komt zitten? Als het alleen aan het elektrisch vuurtje ligt zou je kunnen kiezen voor een warmtekruik of extra paar sokken? Misschien ben ik wel naïef, maar de kwaliteit van je werk en je mentale welzijn zijn het belangrijkst, toch? Succes.

Anoniem
30-12-2023
Reactie:
Jill, je word duidelijk misbruikt door de egoïstische instelling van je baas. Als HSP'er wil je graag mensen helpen, waarbij je jezelf wegcijfert. Enigste oplossing is ander werk zoeken, want deze mensen zuigen alle energie uit je, bedoeld of onbedoeld. En dat zal NOOIT veranderen, ook niet als ze toegeven in een gesprek.

Marcus
07-03-2024

Jouw reactie:



Raad over hoogsensitiviteit (Verhaal 126)

Hallo allemaal,

Mijn hoogsensiviteit kwam in grote gradatie’s toen ik in 2017 mijn eerste depressie kreeg. (Maar eigenlijk nu terugkijkend had ik me hele leven al de hoogsensitiviteit) Ik was extra prikkelbaar, ik kon mensen hun gedachte horen en kon opeens niet tegen vel licht en parfum, andere mensen hun energie kwamen in mij. En dat was helemaal niet prettig.

Toen informatie gaan zoeken over deze symptomen en daar kwam uit dat ik hoog sensitief was. Wist niet wat dat was en eigenlijk weet ik het nog steeds niet. Omdat ik het zie als een zwakte. Met mijn familie kan ik er niet over praten want dan krijg ik de wind van voren dat ik god moet zoeken en hij zal antwoord geven. Ik geloof in God dus dat is het niet. Ik weet niet hoe ik hoog sensitiviteit kan accepteren in mijn leven. Vandaag kom ik er achter dat hoog sensitiviteit een Karakter eigenschap is. En dat kwam zo heftig naar binnen. Want eigenlijk wil ik deze eigenschap niet. Ik voel teveel en dat wil ik NIET meer. Maar aan de ene kant wil ik deze eigenschap van mij ook accepteren.

Weet 1 van jullie hoe ik dit kan doen.

Ik hoor graag van jullie

Assissa
06-03-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Welke oordopjes of welke koptelefoon (Verhaal 123)

Vraagje

Ik kijk graag films met oordopjes of een koptelefoon. Zo hoort ik de geluiden om mij heen minder. Maar de oordopjes jeuken, zitten niet lekker. Ik heb daar last van. Ik heb verschillende kop telefoons. Maar mij haren komen daar tussen langs. Dat is weg naar. Ze zitten ruim dus mij oor zelf voelt de kop telefoon niet ( komt het wel op mijn haar ) maar krijg als een beetje jeuk bij mijn oren.
Iemand dit ook ? Tips? Welke zijn wel fijn?

R Schonewille
04-02-2024
laatste reactie: 02-03-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb ik ook last van. Oordopjes kan ik niet verdragen, na een half uurtje moeten ze uit. Jeukende oren, pijnlijk en ongemakkelijk gevoel.
Met koptelefoon (Sony) gaat, maar enkel als ik achtergrond geluid aan laat staan. Vanaf dat ik noise cancelling gebruik, beginnen mijn oren zich geïsoleerd te voelen ofzo. Dan voel ik een druk, en de kriebel direct opkomen. Dat hou ik niet langer dan half uurtje vol.
Maar ook met ambient sound moet ik de koptelefoon soms afzetten of verzetten, en eens in de oren wrijven.
Soms kan ik het gewoon niet verdragen, de ene dag is de andere niet.
Gevoelige oren. Ben er ooit mee naar de dokter geweest, niks te vinden, maar onaangenaam gevoel. Heb toen te horen gekregen dat het wrslk met het middenoor heeft te maken dat gevoeliger is in werking.
Ooit met de trein van Calais naar Engeland gereisd, wat een trauma, verschrikkelijke pijn gehad. Zeer drukgevoelig. Vliegen durf ik daarom niet. Schrik dat ik de hele reis ga janken vd helse pijn.

Sally
02-03-2024

Jouw reactie:



Partner met HSP (Verhaal 122)

Zelf geen HSP, maar partner wel. Waar ik erg mee worstel is het continu moeten peilen hoe hij in zijn vel zit, of hij op die dag niet al teveel nieuws/prikkels heeft gehad. Ik schuif mijzelf continu naar de achtergrond, om maar te voorkomen dat hij afglijdt. Ondertussen voel ik mij steeds minder blij en zorgeloos, genieten van de relatie is erg lastig. Ik wil graag door met het leven; huisje, boompje, beestje. Hij loopt nog 10 hoofdstukken achter en daar krijg ik het dan weer benauwd van. Desondanks wil ik zijn steunpilaar zijn, zijn veilige haven, maar soms heb ik ook het gevoel er aan onderdoor te gaan. Herkent iemand dit? Tips zijn welkom :)

Robin
04-02-2024
laatste reactie: 23-02-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe kijkt je partner daar zelf tegen aan? Ikzelf ben hsp, mijn partner niet. Het maakt mij juist erg onzeker als hij steeds vraagt of het goed gaat. Natuurlijk is het fijn als hij er eens naar vraagt. Maat niet continue. We zijn volwassen. Als het me teveel word moet ik dat aangeven en zoeken we naar een oplossing.
Heb je hier weleens met je partner over gesproken? Wil hij die controle? (Of bemoeder je hem dan teveel?) Mijn man steunt me in alles, maar gaat soms ook lekker zelf op pad. Hij op pad, ik rust, zijn we daarna weer samen blij. Een andere keer doen we weer wat samen

Anoniem
23-02-2024

Jouw reactie:



Er was eens... (Verhaal 121)

Er was eens een meisje dat heel ijverig was. Ze deed altijd haar best; of ze nou thuis was, op school of op de clubs. Aanpassen aan de wensen van de anderen was haar tweede natuur geworden. Als de mensen om haar heen blij waren, dan was zij het ook. Als haar zusje schreeuwde en huilde dan stelde ze alles in het werk om haar zo snel mogelijk te sussen. Dat het meisje zelf ook gevoelens had kwam niet bij haar op. Soms gebeurde het wel eens dat ze niet kon slapen. Ze klom dan uit haar bed en ging voor het raam staan, schoof het gordijn opzij en tuurde de donkere nacht in. Daar kwamen dan ineens de tranen. Zoveel en zo onhoudbaar dat de huilbui niet te stoppen leek. Het enige wat hielp was haar warme betraande wangen tegen het koude vensterglas duwen. Dat vensterglas was koel en dat voelde fijn. Opgelucht constateerde ze dat daar de grens mocht zijn aan haar verdriet. Want in zichzelf vond ze die niet; zelf was ze grenzeloos en vloeibaar...dacht ze.
Pas vele jaren later leerde dit meisje zichzelf kennen. Wat jammer toch dat niemand haar dat ooit had geleerd. Niet thuis, niet op school en niet bij de clubs. Wat een geluk dat ze uiteindelijk toch van het leven heeft leren houden....en van zichzelf!

Sjoukje
04-02-2024

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik ben een 29-jarige vrouw met hsp en ook autisme. (Verhaal 119)

Hallo,
Ik ben een 29-jarige vrouw met hsp en ook autisme.
Eenzaamheid is eigenlijk mijn grootste probleem.
Dat brengt me veel verdriet.
Ik raak snel overprikkeld, daarom kom ik niet meer buiten.
Als er geen beterschap komt denk ik niet dat ik de 40 haal.
Ik haal wel veel steun uit deze forums.

Saar
02-01-2024
laatste reactie: 22-01-2024

6
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Saar

ik herken je verhaal. Ik heb ook autisme en een enorme gevoeligheid en daardoor isolement. Moest je graag wat chatten of zo, kan dat wat mij betreft, graag. Ik heb wel al de 40 gehaald weliswaar...

mvg

Jotta
03-01-2024
Reactie:
Beste, ik herken je verhaal ,
moest je graag chatten,
ik ben 26 mvg

mieke
16-01-2024
Reactie:
Hoi Saar,
Ik denk dat je al een goede stap in de richting hebt gezet door je verhaal hier te vertellen. Eenzaamheid is iets wat ik wel herken, hoewel ik een relatie heb. Ik merk dat het helpt om contact te zoeken, ook al is dat online. Daardoor kun je op je gemak je gedachten ordenen en je verhaal schrijven.
In je eigen veilige omgeving kun je dan toch met iemand sparren over zaken die je bezig houden.
Toch is het goed om ook af en toe naar buiten te gaan, al is het maar om een korte wandeling in je eentje te maken. Heb je al eens gedacht aan een hulphond? die zijn er ook voor mensen die mentale en psychische klachten hebben.
Het is maar een idee.
Ik hoop dat je de hulp krijgt die je nodig hebt. Ik wilde je even een hart onder de riem steken. Je bent niet alleen, ook al voelt dat wel vaak zo.
lieve groet
Esther

Esther
22-01-2024

Jouw reactie:



Hoog gevoelig daardoor nu zwaar overprikkeld (Verhaal 120)

Beste allen,

Waar moet ik beginnen….
Ik heb altijd als m’n hele leven het gevoel gehad dat ik anders was dan andere ik voelde me altijd al snel angstig, boos, onbegrepen en ook wel vaak depressief en alleen.
Dit heb ik in m’n tiener jaren weg kunnen stoppen door het gebruik van drugs. Na m’n tiener jaren overleed mijn veilige haven m’n lieve moeder die mij als één van de weinige wel altijd begreep.
Na het overlijden van me moeder is na 6 jaar ook me relatie stuk gelopen 1,5 jaar geleden doordat ik niet ben geaccepteerd om wie ik was. Ik kon niet aan de eisen doen van me ex die in korte tijd een kind,nieuw huis ,nieuwe auto en Ohja ook een “man” als vriend wilde hebben die door gaat en niet gevoelig is. Die tijd heeft me helemaal kapot gemaakt want ik probeerde iemand te zijn wie ik helemaal niet kon zijn. En vanaf dat moment wist ik nog steeds niet waarom ik anders was dan andere. Ik raakte in een zware depressie en een gegeneraliseerde angststoornis tot gevolg.
Nu 1,5 jaar later begin ik steeds meer het vermoeden te krijgen dat ik hooggevoelig ben en zou graag in contact willen komen met lotgenoten (en het liefst mannelijke hooggevoelige) omdat ik mega zoekende ben hoe ik me leven verder kan invullen. Op dit moment ben ik zwaar overprikkeld omdat ik de afgelopen half jaar toch weer geprobeerd heb om me schouders eronder te zetten omdat ik steeds niet wist wat er nu met mij was. Ik hoop graag een bericht te ontvangen voor verdere contact.

Ryan
15-01-2024

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Hoogsensitief en relaties (Verhaal 39)

Hoogsensitief en relaties; ik heb erg veel moeite met relaties in combinatie met mijn hooggevoeligheid. Ik let op elk woord die mijn partner zegt, de toon ervan, gezichtsuitdrukkingen, lichaamsbeweging..alles ben ik aan het overanalyseren. Ik ben perfectionistisch en heb controledrang, wat een relatie hebben erg moeilijk maakt. Het is constant een gevecht met mezelf en ik ervaar meer stress dan dat ik ervan geniet. Ik kan zo van streek raken door de kleinste dingen, ik ervaar dan zulke heftige emoties, terwijl een ander niet snapt waar ik me druk om maak en zegt dat ik het los moet laten. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en put mezelf uit, bijna dagelijks. Hierdoor ervaar ik ook lichamelijke klachten als hoofdpijn, hartkloppingen, opgejaagd gevoel en neerslachtigheid. Soms sta ik op het punt om de relatie te verbreken omdat ik mijn gevoelens niet meer aankan, terwijl mijn partner niks verkeerds doet. Herkent iemand dit ook en heeft iemand tips om hiermee om te gaan?

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-01-2024

10
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik herken dit ook je ervaart dan zulke heftige gevoelens waar een ander ze ach joh doe normaal ik ervaar ook van die heftige gevoelens en dan voel ik me soms niet begrepen ik wil ke relatie ook soms verbreken omdat uet me te veel word...heb ik ook een paar keer uit frustratie ebln boosheid geroepen....en toen zei hij jammer dat ik je niet gelukkig kan maken. Maar we hebben het toen uitgesproken en h ik j is een hele lieve man ....hij is ook heel erg lief voor me dus mijn alles dus ik kan de relatie niet verbreken want ik hou heel erg veel van hem en u zult dat ook hebben en weetje wat het voordeel is mijn man heeft alpinisme en die zegt vaak als ik ergens last van heb laat het los....mijn man denk heelsimpel en dat heeft een goede werking op mij dan pieker ik en dan denk ik niet te veel over de dingen na ik weet niet hoeveel koffie u drinkt maar minderen naar 3 man per dag bijvoirbeeld probeer te bedenken dat als u man iets zegt dat bij u hard binnen komt het niet zijn jesldeoeling is.....ik ben ook perfesonistisch maar niemand is perfect ik ook niet waarschijnlijk denk je te veel kna over elk klein dingetje en dat maakt dat je uitgeput raakt ik weet dat het moeilijk is maar soms moet ie dingen ook op zijn beloop laten alles komt uit eindelijk goed neem heel veel rust

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar..Ik hou de hele dag rekening met mijn partner..Scan steeds hoe hij in zijn vel zit. Vervolgens weer last van zijn emoties..Wat weer wat met mijn humeur doet..Wil echt graag leren om meer te filteren..Maar ook in vriendschappen ben ik meer met de ander bezig dan mezelf..Vroeger in mijn thuissituatie was dit ook, vanwege mijn moeder die last had van depressies, stemmingswisselingen en veel op bed lag..Denk dat het daar is versterkt. Er zijn een hoop goede boeken die je misschien kunnen helpen. Ik zelf kan ze ook zeker gebruiken! 😉

Loes
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken het ook, heb echter al jaren geen vriendin meer gehad. Maar heb het in relaties met andere mensen ook. Ik ben daar bewust mee bezig om dat niet meer te doen. Zoals ik pas gelezen heb: DE antennes niet meer naar buiten richten, maar naar binnen! Ik was daar onbewust al een tijdje mee bezig.

Ad
11-01-2024

Jouw reactie:



hoogsensitieve mannen (Verhaal 30)

Op aanraden van mijn psychologe een boek gelezen over hoogsensitieve mannen.
Wow, eindelijk weet ik wie ik ben en dat ik zeker hier niet alleen in ben.
Er is nog werk aan de winkel maar wat een opluchting.

Eric
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-01-2024

10
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je zeker niet alleen in. Ik ben er een aantal jaren geleden ook achter gekomen. Weliswaar al op oudere leeftijd. En heb ontdekt dat mijn hele leven is bepaald door mijn HSP zijn.

Ad
11-01-2024

Jouw reactie:



Zwaar gevoel op de maag.. (Verhaal 108)

Beste mensen allemaal,

Ik ben HSP loop al hele tijd met een zwaar gevoel op de maag..
Al 20 jaar ben ik bevriend met iemand waar het goed mee ging.
De kinderen zijn even oud, we gingen samen naar de speeltuin etc..ik heb genoten van deze tijd.
Nu zijn mijn kinderen echter pubers, met een eigen agenda..onze ouders zijn zorgbehoevend geworden en ook ikzelf ben veranderd.
Ik geniet meer en meer van het 'alleen ' zijn.

Nu had ik met deze vriendin de gewoonte om paar keer per week op vaste tijdstippen te bellen ( meer dan een uur) en om de twee weken eens af te spreken.

Ik weet niet wat er gebeurd is, er is geen ruzie of zo , maar ik KAN het niet meer...
Ik ben veranderd en ik wil niet meer afspreken of bellen, echt ik wil liefst alleen zijn op mijn vrije momenten en gaan wandelen met de hond.

Ik heb haar al aangegeven dat ik niet (vaak) meer kan bellen, dat ik moe ben en geen energie heb, dat ik s avonds niet meer tot bij haar kan rijden ..
dat ik teveel zorg heb...maar nee ze blijft me trouw bellen op de vast tijden en ik word er gek van dat ik dan niet (wil) opnemen, dan heb ik weer een schuldgevoel

Velen zeggen 'ja vriendschap van 20 jaar dat kan je toch niet stoppen' maar echt ik trek het niet meer...

Als ze belt krijg je er trouwens weinig tussen , ze praat vooral over zichzelf..

HELP wat kan ik doen aub

Groetjes

Bieke
09-10-2023
laatste reactie: 11-01-2024

1
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ze praten altijd over hun eigen ze vinden hun eigen belanrljk

An
02-01-2024
Reactie:
Eerlijk je grenzen aangeven, waarom je dit niet meer wil. Als je je dan laat vallen is het geen vriendin. Succes.😉

Groetjes,
Inge

Anoniem
02-01-2024
Reactie:
Je bent tenminste eerlijk naar haar toe dat Jij er mee wilt stoppen omdat het teveel wordt voor je en rust zoekt.
Dat kan wel stoppen na 20 jaar.
Andere mensen zoeken naar een stok om de schuld bij de ander neer te leggen en zo een relatie te beëindigen.

Zeg het haar nog eenmaal op een duidelijke vriendelijke manier. Zeg dat de schuld niet bij haar ligt, dat je er mee stopt. Dat je meer tijd voor jezelf wilt, en rust omdat je dat nodig hebt. Als ze daar geen begrip voor heeft, hoef je je ook niet schuldig te voelen dat je de telefoon niet opneemt, of helemaal blokkeert.

Ad
11-01-2024

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



veel mensen zien mij als 'de gek' (Verhaal 19)

De combinatie van HSP en HB met veel emotioneel begrip over jezelf is erg vermoeiend. Veel mensen zien mij als 'de gek' en soms, zoals nu, is alles veel te veel gevraagd (mentale instorting van de ziel) en kan ik er helemaal niets bij hebben.

Ik weet echt niet hoe ik dit moet aanpakken, het openbaar vervoer vermoeit me zo erg (meer dan mijn studie zelf) ..... pffff heb er nu serieuze fysieke klachten van.....
ik weet het nietmeer

Michelle
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-01-2024

7
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Michelle

ik ben vertrouwd met die combinatie, alsook met het emotionele gedeelte waarover je het hebt. Bij mij is het vooral in de woonsituatie en sociale contacten dat ik dit als erg belemmerend ervaar. Moest je watwillen uitwisselen samen, verneem ik dat graag.

Jotta
03-01-2024

Jouw reactie:



Gebruiken de meeste hsp'ers medicijnen? (Verhaal 77)

Een vriendin van mij heeft hsp en die heeft medicijnen gekregen. Ik zelf heb dat niet. Gebruiken de meeste hsp'ers medicijnen?

F
20-07-2022
laatste reactie: 02-01-2024

2
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk niet dat meeste hsp'ers medicijnen gebruiken, hsp'er zijn is geen ziekte, er zijn alternatieve middelen genoeg zoals bachbloesems die je kunnen helpen met bepaalde zakens die eigen zijn aan het hsp ' er zijn , vb; angsten, ik zeg nu maar iets maar bachbloesems kunnen je wel degelijk een beetje ondersteunen, maar ik ben geen dokter, als je vindt dat je nood hebt aan medicatie dan is er maar een adres, de huisdokter, of de psychiater,

anoniem
21-07-2022
Reactie:
Ik gebruik bewust geen "medicijnen". Het leven puur ervaren is intens en ruw. Zoals het hoort. Niet de eenvoudigste weg. Maar wel de juiste. Althans voor mij

Bert
22-07-2022
Reactie:
Ik neem ook geen medicatie,mijn huisdokter is ook helemaal geen voorstander.Inderdaad Bert,het is helemaal niet de eenvoudigste weg.De laatste tijd weer gemerkt.

Anoniem
22-07-2022
Reactie:
Ik gebruik om de een a twee weken een temazepam 20 ml om een goede nacht te hebben en niet hoef te denken. Daarna kan ik er weer een tijdje tegen.

Annelies
12-11-2022
Reactie:
Ik gebruik antidepressiva, namelijk cymbalta. Ik ben er 15 jaar geleden ofzo mee begonnen omdat ik een depressie had door problemen op het werk. Ik merkte dat het mijn hooggevoeligheid verminderde. Op skireis gaan met een volle bus luidruchtige jongeren was ineens mogelijk.

Maar het vermindert enkel, ik heb nog steeds veel last van hooggevoeligheid hoor. Vooral geluid en drukke plaatsen verdraagt ik moeilijk.
Alcohol verdooft ook. Ik hou het niet lang vol op een feestje zonder een glas alcohol.

Siska
29-11-2023
Reactie:
Neen

An
02-01-2024

Jouw reactie:



Gevoelig aan straling EN aan chemische geuren (Verhaal 118)

Zijn hier nog mensen die gevoelig zijn aan straling van gsm, wifi etc EN aan chemische geuren. Ik vind dat zo'n lastige combinatie, die sociaal gezien een erg isolerend effect heeft. Ik zou dan ook graag in contact komen met verstandige mensen, verbinden op een emotioneel ontwikkeld niveau ook.

Jotta
02-01-2024

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Zie nog niet veel positiefs aan een HSP'er te zijn (Verhaal 115)

Hoi allemaal, ik heb een tijdje verhaaltjes zitten lezen en wil de mijne vertellen. Ik ben 64 jaar en weet sinds een dikke maand dat ik een HSP'er ben.
Ja, heel mijn leven weet ik wel dat ik anders ben als de meeste personen die ik ken, waar ik altijd naar opgekeken heb hoe hun in het leven staan. Ik heb een hele lief collega'tje waar ik goed mee kon praten over alles. Zij heeft mij laten inzien dat het zo niet langer kan en dat ik moet veranderen. Ik heb dik dertig jaar stilgezeten. Soms een stapje in de goede richting en dan weer terug. Door haar ben ik gaan oefenen om de drukte in te gaan, naar winkels, ergens te eten of kleren te kopen. Maar nu kan zij het niet meer aan dat ik steeds meer zit te huilen om niks. Ik heb nu eindelijk hulp gezocht wat ik heel moeilijk vond om te doen. Door stom toeval kom ik er zelf achter, door een stukje in de Libelle, dat ik hoogsensief ben. Die term sloeg in als een bom, zoveel herkenning. Alles wat ik er over lees geeft heel veel herkenning. Ook mijn psycholoog bevestigd dit. Wat heb ik veel gemist. Maar nu. Dit betekend ook dat ik mezelf niet kan veranderen, ik kan niet worden zoals anderen. Ik kan er meer leren omgaan. Voel me zo vaak afgewezen door de kleinste opmerking. Zit nog meer te huilen nu de psycholoog de rotste tijden met mij aan het doornemen is door ze te herbeleven voordat hij aan de slag kan. Wil zo graag begrepen worden, aanvaard worden, een goede vriendin hebben. Oh wat is dit erg moeilijk.
Zie nog niet veel positiefs aan een HSP'er te zijn. Nu nog te instabiel en emotioneel.
Dit is mijn verhaal heel erg kort samengevat.
Heel veel sterkte allen toegewenst.
Leon

Leon
21-12-2023
laatste reactie: 01-01-2024

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo wat heftig , ik moet zeggen ik ben bijna 60 en leef altijd in mijn eigen wereld en ben hieraan gewend.
Ik denk dat ik ben wie ik ben met al mijn gebreken maar wat mij de afgelopen jaren ten deel is gevallen is net als jouw probleem iets waar ik maar mee moet dealen.
Maar ik denk dat ik word gestraft om wat ik verkeerd heb gedaan in mijn leven .

Wim
01-01-2024

Jouw reactie:



Boosheid en angst (Verhaal 58)

Hoi allemaal,

Ik ben op dit moment opgebrand. Vanuit vroeger heb ik me (onbewust) een patroon aangeleerd om altijd vrolijk, lief en aardig over te komen. Ik voel heel erg wat iemand nodig heeft, hoe iemand in elkaar zit en wat voor sfeer er is in een groep met verschillende karakters. Ik verlies me bijna altijd bij anderen. Ik vertrouw in het bijzijn van andere soms niet op mijn gevoel en daardoor ga ik keer op keer mijn grenzen voorbij. In het verleden vaak dat ik bij verschillende personen op een gegeven moment zóveel boosheid voel, irritaties en frustraties. Maar ik duwde het weg want het “ligt aan mij, ik beeld het me in”. Het sloopt me en ik voel me zo minderwaardig. Op dit moment probeer ik de juiste hulp te vinden om dit patroon te doorbreken. Iemand die dit herkent?

Pleun

Pleun
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-12-2023

10
7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Spiegel

Volg je intuitie

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Pleun,

Heel herkenbaar dat verhaal als je in een ruimte van mensen kwam en wat jouw patroon was .

Hoe gaat dit nu ?

Sel
21-06-2023
Reactie:
Ik voelde ook altijd de zweer in groepen mensen. Een nare zweer was ik op mij hoede, wist dat er dan een vervelende opmerking kwam, dat was ook meestal zo. Als iemand heel verdrietig is krijg ik ook tranen in de ogen ik voel het verdriet van een ander. Geef zins een jaar wel mijn grenzen aan, maar de mensen die mij kennen begrijpen het niet, heel frustrerend. Zelfreflectie daar doen ze niet aan, kijk eerst naar je zelf dan naar de ander. Dan moet je het weer uitleggen je grens, nou dat doe ik niet meer, kost teveel energie. Ik weet dat ik de juiste grens aangeef.als ik jou was zou ik een goede therapeut zoeken, die jou begrijpt en kan helpen.

Anoniem
04-09-2023
Reactie:
Ik herken je verhaal, Pleun. Ik ben zo'n 7 of 8 keer overspannen of totaal opgebrand geweest. Ruim 7 jaar geleden was de laatste keer en toen was het leven klaar, gaf ik op. En dat was eigenlijk het allerbeste wat mij kon overkomen. Toen liet ik zonder enige angst de wereld en dit systeem waar wij in leven, los. Dan maar geen geld, maar liever nog 2 weken leven in echte vrijheid, dan nog 20 jaar in deze gestoorde maatschappij. Je hoeft niet ver om je heen te kijken om te beseffen dat wij niet gestoord zijn, maar dat de wereld is doorgedraaid. Jij zult misschien ook als kind al gehoord hebben dat je harder moest worden. Maar wat zegt dat eigenlijk. Moeten we dan een mooie eigenschap inruilen voor hardheid? Dan gaan wij een onderdeel zijn van het in stand houden hiervan. Ik ben zelf wat in twijfel over de 'titel' HSP. Voor de buitenwereld heb je dan een diagnose en dus niet serieus te nemen. Ik denk gewoon dat een deel van de mensen wordt geboren die dichterbij de natuur staan. De natuur om ons heen en de ware natuur van de mens. Wij zijn gewoon een onderdeel van al het leven en alle natuur op Aarde. Niets meer en niets minder. Maar omdat we in deze ambitieuze en soms onmenselijke maatschappij komen die haaks staat op wie je bent, ga je twijfelen aan jezelf en dat is logisch. Je bent namelijk een minderheid. De meerderheid, of collectief, volgt gewoon klakkeloos en kijken op jou neer omdat je daar niet goed in mee kunt. Zij denken dan dat je dom bent en dan komt de grote twijfel aan jezelf. Maar twijfel niet aan jezelf, Pleun. Stop met vechten tegen jezelf en de gedachten dat je mee moet met deze wereld van mensen die al duizenden jaren lang niet meer ontwikkeld, niet echt. Jij hebt een zwaar ondergewaardeerd talent en dat is een gezonde visie. Maar het is een hele lastige om van het 'pleasen' af te komen waarmee je geprogrammeerd bent en het los durven gaan. Maar je merkt vanzelf wanneer je zover bent. We zoeken ons doel vaak ver buiten onszelf, terwijl het allemaal in jezelf zit. Kijk naar wat je als kind al deed. Dat is je rode lijn.

Dennes
16-09-2023
Reactie:
Hoi Pleun,
Selfcare,selfcare en nog eens selfcare
Er zijn manieren om jezelf op nr 1 te zetten.
En wat zo fijn is,ze zijn ervoor voor jou.
Wat ik heel handig vind is tot een gebruiksaanwijzing te komen die je altijd op zak draagt.
2 voorbeelden
Wanneer iemand je overvalt met een
vraag om iets te gaan doen ,dan zeg je mmhhh wat leuk, of klinkt heel gezellig ik denk er even over en je hoort van mij. ( ook niet makkelijk maar wel te leren).
Loop je in een drukke winkelstraat of ergens waar het onverwacht heel druk is, zet dan een prachtige gouden bol.om je heen en zeg " ik ben veilig en beschermd"
Warme groet
Joyce

joycesenses
29-09-2023
Reactie:
Dat klopt helemaal dennes.

,anoniem,
23-12-2023
Reactie:
Zelfzorg is op zich wel brlangrijk, maar het zou beter zijn als we in een maatschappij leefden waarin we voor elkaar konden zorgen. Het is jouw problerm fus jij lost jet maar op. En wat als je dat even niet kunt?
Dennes, ik ben wel heel benieuwd wat je gedaan hebt toen je er echt helemaal door heen zat en al de aannames en verwachtingen kon 'loslaten'. Ben sinds mn 31e in een soort trein beland van crashen en weer opstaan. En opnieuw crashen. Vind dit geen gezonde manier van leven en wou dat het anders kon...

Gwen
30-12-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Verwerkingstijd van ervaringen (Verhaal 85)

Waar ik het meest last van heb is verwerkingstijd van ervaringen, dat kan van alles zijn. Als ik een documentaire gezien heb, dan kan ik daar bv nog 2 dagen mee bezig zijn. Ik heb ook een functie in management, directeur. Soms kan ik nog dagen zitten met wat ik opvang in een team, van medewerkers en vind ik het lastig om een strategie in te zetten en me van niemand iets aan te trekken, ik kan soms te gevoelig reageren, wat averechts is mijn functie kan uitpakken en ik zit er vaak zelf ook nog mee...
Ik heb mezelf nu beloofd om echt de tijd te nemen om mijn taken uit te voeren en dat ik ook gedeeltelijk de verwerkingstijd inplan. Dat lukt me een beetje, ik merk dat mijn gevoeligheid hier ook meer naar boven komt. Mensen nog tips?

Ik ben een vrouw van 54 jaar
18-10-2022
laatste reactie: 29-12-2023

4
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geen tips behalve het bekende rijtje van accepteren, goed voor jezelf zorgen, verwerkingstijd nemen. Als beleidsadviseur merk ik ook dat ik het verwerkingstijd nemen tijdens het werk moeilijk vind. Ik voel me dan schuldig en ‘spijbelen’’. Hoe kunnen we nou zorgen dat we ons daar minder schuldig over voelen?

Anoniem
21-08-2023
Reactie:
Mijn tip zou zijn
Gebruik iets met etherische oliën en visualiseer altijd een goud beschermlicht om je heen.
Warme groet Joyce

joycesenses
29-09-2023
Reactie:
Ik weet niet of het helpt maar ik zou zelf wel graag ergens willen werken waar mijn directeur of manager hooggevoelig is. Hoe fijn en waardevol is iemand die zich in je kan inleven en naar je kan luisteren, én zich bewust is van zichzelf en bezig is met gezonde grenzen te stellen (verwerkingstijd inplannen). Snap dat het voor jou moeilijk is in je positie maar jij bent ook maar een mens en je moet niet voldoen aan dat perfecte plaatje. Ik geloof persoonlijk dat HSPs de beste leidinggevenden zijn. Het is ongetwijfeld vaak erg lastig, maar daar tegenover staan echt waardevolle kwaliteiten die je hebt en in kan zetten.

Anoniem
29-12-2023

Jouw reactie:



HSI.. H-S-wat? Hoogsensitieve introvert! (Verhaal 96)

Wat fijn om ieders verhaal te lezen, met heel veel herkenbare zaken! Zelf ben ik een HSI. Je zult nu denken: "Een H-S-wat??" Hoogsensitieve introvert! Ik ben vroeger belachelijk gemaakt voor het feit dat ik als kind zijnde snel en vaak moest huilen. Leerkrachten moesten elke keer weer zeuren dat ik altijd zo stil in de klas was. Ik kan je zeggen, dit had mijn zelfvertrouwen echt niet veel goeds gedaan. Mijn emoties ben ik gaan opkroppen naarmate ik groter werd. Het "stil zijn" nam toen de overhand. In de baantjes die ik heb gehad, was het "stil zijn" blijkbaar een big issue. Ik was er ooit bijna door ontslagen, maar godzijdank zag betreffende leidinggevende in dat het heel dom zou zijn om iemand, die goed haar werk deed, te gaan ontslaan vanwege mijn rustige aard.
Het heeft lang geduurd voor ik mijn HSI-zijn kon omarmen. Fast forward, ik was 25 jaar. In dat jaar kwam ik er middels een test achter dat ik hoogsensitief was. Ik ben toen mij meer gaan verdiepen in dit onderwerp (denk ook aan Elain N. Aron) en ik ontdekte ook de "MBTI" (Myers-Briggs Type Indicator. Voor de liefhebbers: ik ben ISTJ). Uiteindelijk kwam ik hierdoor ook terecht op het onderwerp "introversie". Man, de puzzelstukjes vielen opeens op z'n plek!! Ik concludeerde: ik ben helemaal geen jankebalk, niet kleinzerig, niet contactgestoord en ook niet gek! Ik merkte aan mijzelf dat ik steeds meer naar mijn lichaam ging luisteren: vaker mijn (muziek)oordoppen in - vooral als ik weer verplicht naar kantoor moest, vaker rustmomenten nemen, nóg eerder naar bed, wat vaker naar de schoonheidssalon om de spieren in mijn schouder/bovenrug/nek goed los te maken. Maar denk ook aan: niet meer naar concerten/bioscoop/te drukke evenementen. Geen zorgen, ik mis er echt niets aan en ik heb andere, leukere dingen die ik daarvoor in de plaats kan doen waar ik ook echt blij van word (funfact: ik werd vroeger ook belachelijk gemaakt voor het feit dat ik nooit naar de discotheek of iets dergelijks ging.... "Wat een saai leven heb je zeg!!!" / "Kluizenaar!" kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd).
Behalve dit alles, heb ik ook flink gesnoeid in mijn toxische vriendschappen. Die deden mijn introversie geen goed, dit heeft ertoe geleid dat ik tegenwoordig geen vrienden meer heb. Hier heb ik echt bewust voor gekozen, ik werd gewoon niet meer gelukkig van (geforceerde) contacten onderhouden met personen. Of ik mij weleens eenzaam voel? Nee, eerlijk gezegd niet. Toen ik mijn vriendschappen nog had, toen voelde ik me vaak eenzaam - ik was door een aantal mensen niet goed behandeld c.q. ik was de gever en zij waren de nemers. Ik leef nu met mijn man en kind en zij zijn de enige mensen die mij gelukkig maken. Met mijn man kan ik ook alles doen, op een introvertvriendelijke manier. Nooit was mijn HSI-zijn een probleem voor hem.
In mijn jongere dacht ik: "Hoe ga ik het overleven in deze shitty, extraverte maatschappij?", "Ga ik wel oud worden op deze shitty, extraverte wereld?", "Wat doe ik hier, hoor ik wel hier?"... Ik had toen echt zóveel (negatieve) gedachtes in mijn hoofd, als ik er nu aan terugdenk schrik ik er wel even van. Zeker omdat ik momenten in mijn leven had, dat ik echt een vrolijke meid was (helaas raakte ik tussen 2010 en 2014 in een flinke depressie door wat vervelende gebeurtenissen, ik ben nog altijd niet de oude). Ik weet niet of er hier mensen zijn die ook met deze gedachtes lopen... indien ja: je bent niet alleen!
Hoe het momenteel met me gaat: vorige week had ik een shitty werkweek, met de vrijdag (17 maart) als kers op de taart. Iets op m'n werk ging niet zo lekker dat ik na het uitloggen in huilen ben uitgeschoten van alle overprikkeling, pijn in schouders/nek (wat ik wel vaker heb), opgejaagd gevoel. Ik moet ook wel toegeven: die domme collega's van mij geven me regelmatig irritatie (stress?) en dan ben ik na zo'n werkdag ook gelijk uitgeput, ik lig regelmatig al 19:00 uur in bed van vermoeidheid. Deze keer was het wel zo vervelend, dat ik de zaterdag de hele dag met een opgejaagd gevoel zat, veel piekeren. Zondag werd ik wakker met een FLIIINKE hoofdpijn, zodanig dat ik er van heb overgegeven. Ik heb ook de gordijnen dicht moeten houden (en het gekke is: ik heb niet eerder zo'n hoofdpijn meegemaakt). Dit alles baarde mijn man wel zorgen, die denkt dan ook dat mijn lichaam nu vol stress zit en wil mij ook om die reden naar de dokter sturen. Ughh, ik denk dan meteen terug aan de stomme collega's van vroeger die me altijd een "stresskip" noemden...
Zo zie je maar: een hoogsensitieve introvert zijn is niet altijd even makkelijk, maar ik weet nu dat het hoe dan ook altijd wel goed komt. Zoals mijn man altijd zegt: "after hardships comes ease". Ik hoop nog meer verhalen te mogen lezen van andere hoogsensitieve introverts, maar wat ben ik blij dat ik niet de enige ben op deze wereld met "HSP struggles"!!

Anoniem
19-03-2023
laatste reactie: 29-12-2023

4
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste jij,

Wil ff laten weten dat je het mooi hebt verwoord! Ik denk dat jij echt een tof persoon bent en jouw gezin boft maar met jou!

Mandy
11-05-2023
Reactie:
Dag lieve Mandy, sorry voor deze suuuper verlate reactie - maar ik ben blij om je reactie te lezen :-D !! Dankjewel !!

Anoniem
06-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, hier nog zo'n introverte hooggevoelige persoon. Daarbij ook nog eens tinnitus waardoor ik echt niet tegen harde geluiden kan. Ik blijf weg van verjaardagen en feestjes en mis er niks aan, is beter voor mezelf en er zijn genoeg andere leuke dingen te doen!
Zo te lezen heb jij ook een flinke migraine aanval gehad. Alles stuit op veel onbegrip maar doe wat voor jezelf het beste is. Sterkte 🌹

Herkenbaar
13-10-2023
Reactie:
Jammer dat je, zoals je zegt, op je werk 'stomme collega's' hebt die je niet begrijpen. Denk je dat er, als je wat meer uitleg zou kunnen geven over je HSP aard en stressgevoeligheid, er meer begrip zou kunnen ontstaan op de werkvloer? Meer onderling begrip en meer transparantie kunnen leiden tot meer verbondenheid zodat je je meer gewaardeerd voelt. Dit is voor veel HSPs een belangrijke waarde.
Aangezien je bericht al van een tijd geleden is hoop ik dat het inmiddels wat beter weer met je gaat op je werk. Ik kan me erg goed inbeelden hoe vervelend die situatie voor je moest zijn. Ben er zelf ook mega gevoelig aan.

Gwen
29-12-2023

Jouw reactie:



HOOGGEVOELIG en de HUIDIGE MAATSCHAPPIJ (Verhaal 91)

Mijn vraag aan mede-hooggevoeligen :
Vinden jullie het nog leefbaar in deze wereld ? Als hooggevoelige ben je zowat gehandicapt - zo ervaar ik het. Het is alleen te overleven als je jezelf genoeg kunt terugtrekken en tegelijkertijd enorm alert bent op wie en wat er (eventueel ) op je afkomt / af kan komen.
Eigenkijk is het een absurde wijze - om zo door het leven te moeten gaan.
Wie herkent dit ?


afz. BLEU
03-02-2023
laatste reactie: 29-12-2023

10
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik snap je volkomen
ik leef al 2 jaar een terug getrokken leven
maar dat is ook geen leven ,
ben sinds mei alleen mijn enige dochter
is toen op zichzelf gaan wonen ,
dus ben 24/7 alleen ik kan niet meer
wennen aan mensen ze zijn als een open
boek zo lees ik hun
en dat zijn geen leuke verhalen jammer genoeg ,maar zo alleen word ik er ook niet beter op maar weet me nu geen raad ,ik leef van dag naar dag ben niet meer vrolijk lijkt alsof het leven uit mij is gegaan zo voel ik me dan

Sunshine
05-02-2023
Reactie:
De maatschappij is zo enorm snel en gestresst geworden dat het eigenlijk voor geen enkel mens vol te houden is. Ook niet voor mensen die niet hooggevoelig zijn. Zie het enorme aantal burn outs tegenwoordig. Als hooggevoelig mens is het gewoon niet bij te houden. En we moeten dat ook helemaal niet willen. Maar ik herken je vraag zeker. Ook ik vind dit zelf soms nog moeilijk. Je wil toch graag mee doen en vaak lukt dat gewoon niet. En die balans vinden vindt ik lastig.

Anoniem
01-04-2023
Reactie:
Ja ik herken dit ook. Het liefst ben ik thuis in mijn veilige omgeving. Overgevoelig zijn is geen pretje. Maar soms moet je deelnemen aan de maatschappij. En als je dan Hsp en introvert bent bakt het niet mee.

Patsy
05-12-2023
Reactie:
Ik ben ook het liefst thuis of in de natuur, leef graag op mijn eigen ritme /in mijn eigen bubbel en dan kan ik best gelukkig zijn. Maar ik heb de grootste moeite op het gebied van werk. Ik raak snel overprikkeld, al in de simpelste functies. Gewoon al het woon/werk verkeer moeten trotseren in de stad maakt mij extreem moe. Ik heb een aantal keer een tijd lang naar werk moeten zoeken. Dat is echt de hel voor mij. Zo onder druk staan en je moeten bewijzen. Ik raak mezelf dan helemaal kwijt, voelt echt als mentaal ziek zijn. Hoe ervaren jullie je professionele leven?

Gwen
29-12-2023

Jouw reactie:



Ik probeer me zo lang mogelijk in te houden (Verhaal 117)

Hoi,

Ik vroeg me af of iemand dit herkent: ik ben een superrustig en vriendelijk persoon die meestal alles kapot relativeert, in de eerste plaats zichzelf. Maar soms kan ik enorm intens en confronterend zijn. Dit is vooral het geval als ik onrechtvaardigheid zie of ervaar of wanneer het bedrijf waar ik voor werk -in mijn ogen- vierkant draait waardoor ik mijn werk niet goed/efficiënt kan doen. Ik probeer me zo lang mogelijk in te houden, maar uiteindelijk moet het er allemaal uit en som ik zeer direct en confronterend de pijnpunten op (zonder te willen kwetsen) . Mijn gesprekspartner wordt dan overrompeld door mijn intensiteit. Maar ook ik geraak er door opgebrand, ik kan het moeilijk loslaten ("godver, hoe kan het toch dat ze dit niet zien of zus of zo doen"). Ik zoek een manier om dit te kunnen filteren en om mijn intensiteit wat af te zwakken op die momenten. Iemand tips? Bedankt!!

Belinda
21-12-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Alsof ik enorm veel vuur en woede in me heb (Verhaal 116)

Hoi allemaal,

Ik kan soms heel intens zijn, alsof ik enorm veel vuur en woede in me heb. Ik ben over het algemeen een superrustig en vriendelijk iemand die alles kapot relativeert, in de eerste plaats mezelf. Ik maak me ook nooit in iets druk. Maar als ik onrechtvaardigheid zie of ervaar, of wanneer het bedrijf waarvoor ik werk vierkant draait, kan ik énorm intens verongelijkt worden en dan kan ik heel confronterend zijn. Ik haal dan heel direct alle pijnpunten aan, waardoor mijn gesprekspartner nogal overrompeld wordt. Ik voel dan zoveel vuur in mij, dat ik er zelf ook wel door opgebrand raak. Ik vraag me dan voortdurend af hoe zoiets mogelijk is en het idee en intense gevoel laat me dan heel moeilijk los.

Belinda
21-12-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Een diepe voeler en een diepe denker (Verhaal 71)

Ik ben al wat ouder en heb mijn HSP aardig goed een plekje kunnen geven. Wel heb ik heel veel moeite met deze turbulente tijd. Ik ben niet alleen een diepe voeler, maar ook een diepe denker, die snel allerlei verbanden ziet, die andere mensen niet altijd gelijk zo zien. Er gebeurt nu in korte tijd zóveel in de wereld, dat ik het amper kan verwerken. De coronatijd heb ik erg zwaar gevonden (ook omdat mijn man tot de risicogroep behoort en ik in de zorg werk). En ik heb het ook erg moeilijk met de klimaatproblemen de oorlog in de Oekraine en de wereldwijde gevolgen hiervan...
Is dit bij meer mensen herkenbaar? Wat voor emoties roept dit bij jullie op? En wat zetten jullie er tegenover?

Gerda
14-06-2022
laatste reactie: 17-12-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Alles in zijn oneindige dualiteit in conflict met ons geweten.

De juiste woordkeuze beinvloed uw gedachtengoed.

Bert
22-07-2022
Reactie:
Zoooo herkenbaar.

Patsy
14-12-2023
Reactie:
Zeer herkenbaar wat u schrijft. Ik lees geen krant en kijk geen nieuws meer door al die toestanden

Marianne
17-12-2023

Jouw reactie:



Woon in een huis waar je de buren erg goed kan horen (Verhaal 72)

Woon in een huis waar je de buren erg goed kan horen, van lopen, de keukenkastjes, stemmen, stoelen, de wasmachine....zelfs kan je mannen horen plassen... Nu zal het huis voor de 3de keer verhuurt/verkocht worden en zal opnieuw kenbaar moeten maken hoe gehorig het is. Maar het is steeds aan het kortste eind trekken, ze hebben van de zolder een 3de slaapkamer gemaakt 3 jaar terug dus ze verhuren het steeds aan gezinnen met kinderen.
Zeg maar eens dat ze niet mogen rennen, huilen, met fietsjes rijden in huis... je word gelijk als een kinderhater bestempeld en krijgt een slecht naam. In de tuin kan je je ook al niet terug meer trekken, daar is de overlast vaak nog luider...

Moet de nieuwe mensen steeds weer opnieuw opvoeden als het ware.

Woon hier al 15 jaar alleen en alles is Ying/Yang in mijn huis, verhuizen zal ook een erge impact hebben en waar kom je dan weer terecht?

Ben enorm angstig voor wat onvermijdelijk is net nu we een beetje verstandhouding hadden opgebouwd met de buren die er volgende maand al weer uit gaan. Ben gewoon levensmoe, verlang al zo lang naar rust stilte en een conflict loos bestaan. Wil ook niet meer de "party pooper" moeten zijn steeds. Ik ben geen slechterik! Hou altijd met alles en iedereen rekening maar 1 keer tegen onbegrip opbotsen en je hebt al weer een naam en dan is alles al weer verziekt en lukt het ook niet meer om tot compromis te komen... Weet niet meer waar kruipen behalve nog onder de grond...

Nivo
05-07-2022
laatste reactie: 14-12-2023

3
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
aanvulling: kan ook niet weg, heb nog 1 katje van 15 jaar die van alles en iedereen bang is, ben de enige mens die hij vertrouwd. De tuin is 30 meter diep en heb deze catproof gemaakt zodat hij de tuin niet uit kan. Het zal zijn dood betekenen van alle stress om te moeten wennen ergens anders waar de kans op een veilige grote tuin weg valt. Zie ook maar eens een verhuurder die het toelaat om de tuin te omheinen met hoog draad. Mijn tuin is ook geheel ingericht met kattenmeubels en kattenkruid...
Maak me ook al lang zorgen over een zwerfkatje die hier dagelijks eten krijgt. Hij is geen katje die binnen gewoon is...heb het wel geprobeerd... Wat moet er daar van worden als ik noodgedwongen weg moet?
Heb geen zin meer in al dit gepieker, mijn hoofd krijg ik niet stil

Nivo
05-07-2022
Reactie:
Oh dit is compleet herkenbaar voor me. Ook ik heb weer eens nieuwe buren, ben ook heel erg hsp en het huis is gehorig. Het zijn kleine appartementen en muziek dreunt heel erg door.
Vorige bewoners moest ik ook ‘opvoeden’ maar hielden er uiteindelijk rekening mee.
Nu sinds 2 weken nieuwe bewoners en helaas houden ze van hardstyle. Ik baal zo. Al 2x wat van gezegd, maar ze reageerde heel fel.
Ze ging haar muziek niet opgeven zei ze.
Ben er zo moe van, dit weekend al veel last van gehad. Ik weet ook wel dat ik extra gevoelig ben, maar ik kan er niet tegen steeds die beat te horen. Wil stilte in mijn eigen huis.
Ik ben al heel lang aan het kijken voor een ander huis, zoals jij ook aangeeft.
Ik woon alleen in de randstad en het is hier te duur voor mij, een rustige plek. Denk dat ik toch buiten de randstad moet gaan zoeken (op minimaal een uur van mijn vrienden)
Stilte is lastig te vinden ben ik achter! Soms wou ik dat ik niet zo gevoelig was.
Sterkte in ieder geval :)
Een mede-hsp’er

Anoniem
25-07-2022
Reactie:
Ik vind dat je niet overgevoelig reageert als er iemand hardstyle muziek draait in een gehorig huis en jij daar last van hebt.
Sterkte met de buren, en goeie koptelefoon misschien kopen, is bij mij ook mijn enige oplossing.

Ester
06-08-2023
Reactie:
Herkenbaar, ook hier altijd veel last van herrie van buren en uit de omgeving.

De beste oplossing die voor mijzelf werkt zijn goeie noise cancelling oordopjes, de airpods pro 2 zijn daar echt top in.

Deze heb ik doorgaans ook in als ik buiten ga wandelen, fietsen, etcetera.

Lekker rustgevend muziekje erop, of verbinden met de TV als ik thuis last heb van lawaai uit welke hoek dan ook….

A
18-08-2023
Reactie:
Herkenbaar. Woon ook in een appartement met buren. Vooral bovenbuur hoor ik het beste.
Kan het slecht verdragen. En dan moet het niet eens lawaai zijn, gewoon geluid is vaak al te veel.
Blaffende honden van de buren irriteert erg, telkens maar weer de ramen moeten sluiten (en dan hoor ik ze nog, zucht)

Siska
29-11-2023
Reactie:
Hoi allemaal,
Wat vervelend dat jullie ook zo'n overlast ervaren van buren..!
Hier een soortgelijke situatie... Ik ben verhuisd na een burenruzie (door o.a. geluidsoverlast van een baby en luidruchtige ouders) en woon nu voor het eerst samen met mijn vriend in een koophuis, en wat denk je... WEER gedoe met de buren. Dit keer een stel waarvan de vrouw de hele dag thuis zit en de man nu ook (hij zegt wegens een hernia) maar wel de hele dag aan het klussen is in hun huis :-(. Hij houdt erg van machines (schuurmachine, bladblazer, ed.). Verder hebben ze een vogel en twee honden en de honden blaffen aan één stuk door als ze een zeldzame keer wél even van huis zijn.
Verder kunnen we 's zomers niet rustig in de tuin zitten omdat ze altijd de deur open hebben voor de honden en we dan hun muziek horen. Er is ook nog een zoon van 19 die (vooral in de zomer) hele avonden/nachten met een groep vrienden in de tuin bier zit te drinken/te lallen/blowen/roken, waardoor we aan de andere kant van het huis moesten gaan slapen maar wel nog de hele nacht deuren horen dichtslaan & wc-geluiden horen. Oordoppen helpen niet. En o ja, scooters aan de voorkant van het huis van die gastjes :-(.
Ik heb net een burn-out achter de rug en mijn vader is overleden, en heb gewoon écht even rust en stilte nodig.. Mijn deeltijdstudie lukt niet omdat ik me thuis niet meer kan focussen.
Met de buren valt niet te praten, want: "Het is mijn eigen huis en ik doe en laat wat ik zelf wil; als jullie last hebben van ons, ga je maar ergens anders studeren/werken".
Heeft iemand misschien een goed idee hoe ik dit op kan lossen (behalve wéér verhuizen, maar dat gaat met een koophuis niet zo makkelijk..).
Alvast super bedankt!

Maria
14-12-2023

Jouw reactie:



Dat bepaalt eigenlijk veel in mijn leven.. (Verhaal 114)

Wat ik zelf heel moeilijk vind als HSP er is het overgevoelig zijn.
Een stemming die ik heel erg goed aanvoel zowel in groep als individueel. Of er een gespannen sfeer hangt heb ik gelijk door.
Dat bepaalt eigenlijk veel in mijn leven.. want dat vind ik erg moeilijk.
Kan ook paar dagen van slag zijn door moeilijkheden waar een ander zo overheen stapt.

An
10-12-2023

3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Acceptatie van wie je bent en je talent (Verhaal 112)

Als super HSPerke met een super HSP dochtertje lees ik tot vandaag alle wetenschappelijke publicaties en bezit alle boeken, de laatste prima boek van Séverine Van De Voorde nl, Hoogsensitief omgaan met stress. Er staat maar 1 foutje in, en zal haar dat nog wel laten weten. En volgde eveneens aan de VUB de opleidingen. Niet om te coachen, maar om er zelf mee te leven. Wel hier een leuk simpel voorbeeldje.
Mijn dochter en ik accepteren dat we super zijn. Honderd maal meer zien, voelen, associëren met ons zeldzaam brein. Dus wat doen we graag. Samen eens naar een kleine cinemazaal gaan, waar weinig volk is. Onze oordopjes dan nog gebruiken voor de achtergrond geluiden. En dan hand in hand naar een filmpje kijken. Daarna gaan we soms eten in een bistroke waar best nog niemand of weinig volk is.
Dus genieten kan perfect, en zo hebben we nog een 100 tal voorbeeldjes. Ook al beschrijft een universitair ziekenhuis dit bij 1 van ons als ‘ functioneel hersenletsel’. Omdat we de anderen niet alleen zien, maar ook letterlijk voelen. Hier mee omgaan is al een full time job 🙂
Ga ik naar mijn projectje in Nepal, dan ben ik 100% mezelf, daar past ons talent in het biotoop. Hier in het scheve commerciële pionnenwereldje hebben we geen goed biotoop.

Ik wens iedereen eerst acceptatie van wie je bent en je talent. En dan je laten bijstaan indien nodig om wat verder te stappen op er mee om te gaan in het scheve biotoop.
Lieve groet
Johan

Johan
11-11-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Last met ONVERWACHT bezoek (Verhaal 111)

Ik heb zoveel last met ONVERWACHT bezoek. Heb het er heel moeilijk mee.

Bianca
11-11-2023

3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik heb mij nooit begrepen gevoeld (Verhaal 110)

Sinds kort tijdens een EDMR sessie er achter gekomen dat ik HSPer ben. Vroeger weg gezet als borderliner en dat heeft wel zijn stempel gedrukt. Ik heb mij nooit begrepen gevoeld. Ook bij mensen vind ik weinig aansluiting. Gesprekken met anderen vind ik zeer vermoeiend, ik wordt letterlijk leeg gezogen. Vaak vind ik mensen niet oprecht over komen en beginnen mijn voelsprieten te steigeren. Ze willen niet verder kijken dan hun eigen neus, dus inzien dat ik anders ben gebeurd dan ook niet.
Zorgzaam, lief en oprecht met een grote liefde voor dieren. Alleen weet ik nooit waar ik in over moet praten in een groep. De meer dominantere personen zijn meestal aan het woord en ik klap dan helemaal dicht. Heeft er iemand tips? Mijn wereld bestaat nu voornamelijk uit mijn eigen gezin, waardoor ik mij toch soms erg eenzaam voel.

Mandy
29-10-2023
laatste reactie: 06-11-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Mandy,

Wat vervelend voor je, ik begrijp wat je bedoelt en kan ook voelen hoe dit is vooral ook in een groep ben ik de luisteraar omdat de wat jij schreef dominante personen altijd het woord moeten voeren en over zichzelf praten. Heel vermoeiend !

Tips voor jou ga ook over jezelf praten over probeer deze dominante personen te vermijden.

Geniet van je gezin, en bijvoorbeeld de natuur, stilte en dieren. Ga vooral op je gevoel af, ik doe dit ook dan ben ik liever meer alleen dan dat ik onder de mensen ben.

Succes. 😉

Groetjes,
Inge

Anoniem
06-11-2023

Jouw reactie:



Hooggevoelige vrouwen (Verhaal 109)

Graag zou ik in contact willen komen met hooggevoelige vrouwen. Ik ben 52 en ik voel mezelf zo alleen hierin. Mijn partner begrijpt me wel en respecteer me ook zoals ik ben en dat is echt waardevol. De verhalen die ik hier lees spreken mij zo aan en het is moeilijk om mensen te vinden die ook hooggevoelig zijn.
Misschien leuk om eerst te appen en dan elkaar te ontmoeten. Ik woon zelf in de buurt van Helmond / Eindhoven.

Ik hoop op een oprechte reactie.
Alvast bedankt.

Groetjes,
Inge

Inge
22-10-2023
laatste reactie: 06-11-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Inge,

Ik ben ook hooggevoelig en weet het niet goed om te buigen naar iets positiefs. Voel me enorm onbegrepen en dat vooral door mijzelf..
Als je wil kunnen we wel appen.
Ik woon in Brabant.

Groet,

Jessy

Jessy
28-10-2023
Reactie:
Hoi Jessy,

Dankjewel voor je reactie wat leuk !

Hoe oud ben je en waar woon je in Brabant ?

Groetjes,
Inge

Inge
06-11-2023
Reactie:
Jessy, ik begrijp dat je jezelf onbegrepen voelt, dit kan echt vervelend zijn. Ik weet hoe het voelt, maar accepteer jezelf zoals je bent. Je bent goed zoals je bent.

Het lijkt me leuk om te appen.

Groetjes,
Inge

Inge
06-11-2023

Jouw reactie:



Alles viel op zijn plek (Verhaal 106)

Hoi, ik ben nu 57 jaar oud en kwam er ongeveer 3 jaar geleden achter dat ik hoog sensitief ben. Alles viel op zijn plek en kan ik eindelijk verklaren. Ik zit er nu helemaal doorheen. Vaak depressief en ik besef dat ik hulp moet zoeken. Het ergste is dat mijn naaste omgeving mij niet begrijpt. Ik ben dan ook heel blij om te lezen dat er meer mensen zijn als ik en dat ik mijn verhaal kwijt kan. Groetjes Tony

Tony
30-09-2023
laatste reactie: 26-10-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Tonny,
Ik heb je stukje gelezen.
Ook ik ben er helaas laat achtergekomen dat ik hoogsensitief ben.
En inderdaad, het ergste/zwaarste is toch wel dat je directe omgeving, zelfs je familie je niet begrijpt (kan ik me daln nog enigszins voorstellen) Maar erger is dat ze je framen... en geen enkele interesse hebben, moeite doen om te vragen, wat speelt er nu echt in jou..

Rob
26-10-2023

Jouw reactie:



Graag jullie ervaringen na jullie vakantie (Verhaal 81)

Hoi allemaal,

Ik ben een vrouw van 53 en wil graag weten of er nog meer mensen zijn die zich zo rot voelen na een vakantie?

Ik verheugde mij erg op mijn vakantie(5 dagen) samen met mijn vader,kinderen,schoondochter en kleindochter.
Ik heb alleen echter dat ik toch niet echt kan genieten van de vakantie maar als het einde aanbreekt ben ik toch verdrietig en angstig.
Bij het afscheid nemen als we weer naar ons eigen huis gaan staan de tranen achter mijn ogen en weet ik dat ik de komende tijd mij rot ga voelen en het liefst weer terug wil. Ik heb ook moeite met afscheid nemen van het vakantieadres en maak overal foto's van zoals bijvoorbeeld van de binnenkant van het vakantiehuisje.
Ik voel mij zo anders dan andere mensen hierin.
1 van mijn zonen die mee was op vakantie is ook een HSP persoon net als ik en wij gingen wel elke dag even samen wandelen om de drukte van de andere even te ontvluchten.
Hebben meer mensen dit rotgevoel na een vakantie ?
Ik heb wel een (slechte) relatie en woon alleen waar ik mij vaak eenzaam voel maar had dit vroeger ook al als kind en ook later als gezin.
Ik kan er moeilijk mee omgaan dat ik zo anders ben en ook vaak in de morgen erg angstig ben als ik alleen ben.
Graag jullie ervaringen na jullie vakantie.


Grt Patricia

Patricia
30-07-2022
laatste reactie: 21-10-2023

3
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier ook veel last na vakantie.

Anoniem
05-10-2022
Reactie:
In februari had ik twee weken vakantie... gelijk de eerste dag van mijn twee weken vakantie begon het al in mijn hoofd: "Bah bah ik heb echt zó geen zin na mijn vakantie". De laatste twee dagen van mijn vakantie kreeg ik zoveel angstgevoelens, ik was er echt niet lekker van. Het liefst zou ik permanente vakantie willen hebben.

Rinwell
19-03-2023
Reactie:
Herken ik wel eea van!!

Linda
21-10-2023

Jouw reactie:



Ze roddelen over mij (Verhaal 107)

vanaf de eerste klas ben k heel erg gepest en heb toen met een vertrouwenspersoon over gepraat enz en ze heeft me best wel geholpen toen kreeg ik eind 2e vriendinnen en nu roddelen ze over mij

anoniem
07-10-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Meer inzicht gekregen in hoe ik ben (Verhaal 24)

Naar aanleiding van een reactie die ik gelezen heb, heb ik weer iets meer inzicht in hoe ik ben. Het is mij duidelijk dat ik hooggevoelig ben, maar ik was aan het twijfelen want ik heb wel last in gezelschap of in een winkel om de geluiden en rumoerigheid. te ondergaan, maar dat gaat wel vrij snel weer over als het voorbij is. Waar ik heel veel last van heb is als ik zie en voel dat kinderen het zwaar hebben, en als ik zie dat ze zich niet begrepen voelen. Dat vind mijn omgeving overdreven en ze begrijpen niet wat ik zie, ik heb geprobeerd om aan te geven wat ik voel en zie met de beste bedoelingen , maar dat is mij zeer kwalijk genomen. Ik probeer ook altijd ellende op tv niet te zien ik word daar beroerd van . Ik zou heel graag met mensen willen praten die begrijpen wat ik voel . Ik woon in Apeldoorn en hoop op een reactie. Gr.

Adrienne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-09-2023

7
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Adrienne,
Hoe gaat het nu met jou?
Fijn hè dat deze praatgroep er is.
Ik zou ook graag met anderen hierover willen praten.
Groetjes Tony

Tony
30-09-2023

Jouw reactie:



Ik mag dat klaarblijkelijk nooit andersom verwachten (Verhaal 69)

Terwijl ik als HSP'er altijd heel empatisch ben naar mijn omgeving toe, begrip toon waarom ze dit of dat doen/zeggen, ook al kwetst het mij...mag ik dat klaarblijkelijk nooit andersom verwachten. Iedereen in mijn naaste omgeving weet dat ik zeer hoogsensitief ben. Het gebeurt zeer zelden dat ik boos ben of laat zien hoe zwaar ik me gekwetst voel. Maar wanneer ik dat dan toch eens laat merken -en ja, ik reageer dan heel heftig - omdat het zo fel binnenkomt...dan is er zelden begrip voor mijn gekwetstheid.Het gaat dan eerder over het hoe ik heb gereageerd dan het waarom...Ze vinden dat ik overdrijf, dingen zie of voel die er niet zijn,...Dan blijf ik gekwetst en onbegrepen achter...en ben dan toch degene die de brokken weer moet lijmen...Zo pijnlijk, zo vermoeiend...dat ik van de wereld wil verdwijnen, het soms opgeef om me onder mensen te begeven...

Helena
09-06-2022
laatste reactie: 27-09-2023

8
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar, veel sterkte

Anon
05-10-2022
Reactie:
Herkenbaar soms denk ik wel is ik kan net zo goed niet bestaan, maar dat klinkt weer te heftig. Ik geef het elke keer ook op met mensen en kies voor mezelf, maar dan toch moet ik conflicten weer lijmen altijd weer energie in niks stoppen

Pat
06-10-2022
Reactie:
Heel herkenbaar en heel vermoeiend.

Anoniem
21-08-2023
Reactie:
Jouw verhaal is heel herkenbaar Helena. Ik heb geen vastgestelde hoogsensitiviteit, al heb ik wel soortgelijke eigenschappen. Zelf ben ik ook heel empatisch ingesteld, en is het ook een gemis wanneer ik het nodig heb en niet begrepen wordt. Ik herken het gevoel te willen verdwijnen, dat heb ik een aantal jaar geleden ook gehad, maar probeer het mooie en de kracht van de hoogsensitiviteit te zien. De mensen die ik heb meegemaakt die HSP zijn, zijn de mooiste mensen die ik heb meegemaakt. Met wat ik lees over hoe jij je empatisch opstelt naar anderen, geloof ik dat jij ook een heel mooi mens bent. Je hebt je verhaal al een tijdje geleden geschreven. Ik hoop dat je inmiddels mensen hebt gevonden die empatisch voor jou zijn wanneer jij het nodig hebt

Danny
26-08-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, maar waarom moet jij die conflicten weer lijmen. Als jij je grens aangeeft, je gevoel volgt, dan is dat oke. Jij voelt je daar onprettig bij dat mag je aangeven, zij kunnen ook aan zelfreflectie doen. Doen ze dat niet, dan ben ik ze liever kwijt. Je moet naar je eigen gevoel luisteren, zodat je je zelf niet opbrand. Hoop dat je met mijn geschrevene iets kan.

Liever anoniem
04-09-2023
Reactie:
Heeel herkenbaar.
Het maakt dat het voor mij voelt dat ik de hele wereld op mijn schouders draag en ik heb niet het gevoel dat ik begrepen wordt, gesteund wordt of serieus genomen wordt

Wendy
27-09-2023

Jouw reactie:



Ra ra, wie ben ik? (Verhaal 105)

Ra ra, wie ben ik?
Ben inmiddels 62, heb een minder leuke jeugd gehad in een pleeggezin van mijn 3de tot 5de jaar. Op mijn 8ste nog een jaartje internaat mogen meemaken (tja, een mens kan wel eens sarcastisch worden). Weet sinds 3 maanden dat ik hoog sensitief ben. Heb dat zelf moeten ontdekken. Diverse therapieën gehad (die uiteraard niet hielpen) Na 2 burnouts en een diepe depressie en met het inzicht HSP te zijn vraag ik me nu af wie ik nu echt ben. Heb me zo vaak moeten aanpassen.
Voor wie wel eens een dekbedovertrek in de wasdroger heeft gehad : zo helemaal in zichzelf opgerold voel ik mij. Wil de echte Luke opstaan ? Zou hem heel graag eens zien, maar zou ik hem herkennen?? Het orakel in Delphi (en in de film "the Matrix") had een bord waarop stond "Ken jezelf" . Lijkt mij een goed streven, maar hoe doe je dat? Tips zijn meer dan welkom!

Luke
24-09-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Kies voor jezelf (Verhaal 100)

Ik heb mijn hooggevoeligheid van jongs af aan gezien als zwakte. Ik was doelwit voor pesters op school (basis en middelbaar). Ik leerde mezelf om niet meer te huilen, ik bouwde een bescherming in door steeds meer en meer weg te duwen en mn gevoelens niet te uiten. Ik ging elke dag met n angst naar school, want elke dag was er weer n kans dat n pester t op me gemunt had. Ik realiseerde me toen niet dat juist die angst en de gedachten die daarbij gepaard gaan, er voor zorgden dat ik het pestgedrag aantrok. Ik leerde steeds meer om niet op te vallen en ook om niet mijn angst uit te stralen. Ik bereikte een punt aan het einde van de middelbare school dat ik niet meer gepest werd en als er wat kwetsends gezegd of gedaan werd, stond ik mn mannetje met n kwetsende opmerking of fysieke aanval. Ik heb echter door het willen verdringen van de gevoeligheid de connectie met mn hart steeds doen afnemen, tot n punt waarop ik dusdanig gefrustreerd was dat ik als ‘n getraumatiseerde hond’ door t leven ging. Dit was op latere leeftijd, rond mn 30e. Hooggevoeligheid brengt sowieso verl angsten met zich mee en ik heb al die angsten geconfronteerd en overwonnen. Allicht dat mijn bescherming er toe heeft bijgedragen deze angsten te kunnen trotseren. Ik was tussen mijn 20e en 30e niet meer die stille onopvallende jongen, maar ik werd hard en was voor weinig mensen en situaties bang. Een stoere bink van buiten, van binnen toch nog die gevoelige jongen. Die stoere bink was overigens hartstikke onzeker en had een zelfvertrouwen of eigenwaarde van niks. Het was n masker wat ik droeg, wat ik mezelf had aangemeten. De gevoeligheid gaan zien als een kracht en geen zwakte, was de sleutel om mezelf terug te gaan vinden en worden. Leren herkennen wat er gebeurd als je geraakt bent, leren dat een gevoelig persoon zoveel meer energie gebruikt om zaken te verwerken, leren hoe je moet verwerken, leren dat je gevoel van anderen overneemt en herkennen wanneer dat gebeurd. Het is veel werk, maar de gevoeligheid accepteren en weten dat het onderdeel is van wie je bent, is nodig om te kunnen leven zonder masker en jezelf als obstakel. Verder is weten waar je grens ligt en deze bewaken, de sleutel tot balans en rust. Voor mij betekent het dat ik alleen als t nodig is, me begeef in menigten, dat ik me alleen maar wil omringen met mensen die me niet leegzuigen en dat ik minder initiatief neem om iemand te zien. Ik was me nooit bewust van toxische mensen, of negatieve energie overnemen. Des te meer je weet te kaderen, des te beter kun je peilen waar je je bevindt en des te beter kun je bijsturen waar nodig. Ik heb veel bruggen moeten verbranden, dat is moeilijk omdat je als empathisch persoon de pijn van anderen kunt voelen. Echter, kies voor jezelf en weet dat je het bij het juiste eind hebt als jouw gevoel je zegt dat die ander alleen maar neemt. Ga voor mijn part eens even na hoeveel jij hebt gegeven ten opzichte van wat de ander heeft gegeven. In alle gevallen zul je zien dat je gevoel altijd spot on is. Vertrouw op je gevoel en gebruik het om juiste keuzes te maken. Dat is je voorrecht als gevoelig persoon. Dat maakt je sterk!

Doet er niet toe
04-04-2023
laatste reactie: 04-09-2023

5
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wauw wat mooi om dit te mogen lezen en het te herkennen dankjewel voor je mooie woorden en uitleg.
Het klopt allemaal wat je zegt mijn dank hiervoor.

Wauw
19-07-2023
Reactie:
Heel fijn en mooi om te lezen dat ik niet de enige ben die dit heeft meegemaakt. Heel herkenbaar, maar ik moet nog een weg vinden om hier op de juiste manier mee om te gaan. Dank voor het delen

Gelijkgestemde
04-09-2023

Jouw reactie:



Slaap nu maar gemiddeld 4 a 5 uurtjes (Verhaal 104)

Hoi, heb een moeilijke tijd gehad na de scheiding, opgenomen geweest, 2 keer zelfs, voor een frij korte periode, veel medicijnen geslikt, voor angst en paniekaanvallen, ben nu, na 5 jaar medicijnen aan het afbouwen, had er 3 nu nog 1 voor het slapen lorazepam, troep 😉
Maar slaap nu maar gemiddeld 4 a 5 uurtjes op een nacht, weet dat ik mijn belans moet vinden in mijn leven, ben er mee bezig, ik voel nu meer en ben drukker in mijn hoofd, gebruik sinds kort, wietolie met zuiver TBC.
Zijn er mensen die dit ook hebben doorgemaakt?
Hoor het graag,🙏
Bedankt voor de feedback 😀
Warme groeten van, Garrie.

Garrie W.
28-08-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Leren om alleen bij mezelf te blijven (Verhaal 14)

Inmiddels 67 jaar en omringd door narcisten nu eindelijk geleerd om grenzen te stellen, ik heb namelijk geen keus meer, ik heb reuma en mijn lichaam geeft letterlijk aan tot zo ver.

Ik hou de mensen op afstand, mijn familie incl mijn zoon en dochter, zijn narcisten, voordat je hier achter bent heb je de nodige beschadigingen opgelopen.

De relaties die ik heb gehad, ik ben 30 jaar geleden gescheiden, allemaal narsitische mensen en ja dan ga je aan je zelf twijfelen, wat mankeert er aan mij, wat doe ik fout.
Resultaat is dat ik geen vertrouwen meer heb in mensen.

Nu gaat het redelijk, ik ben inmiddels 3 jaar met pensioen en geniet hier enorm van, niet meer moeten, heerlijk.

De reuma is redelijk onder controle en ben medicijn vrij
Ik heb nauwelijks contact nog met familie, hou dit zo oppervlakkig mogelijk
Ik heb geen relatie
Ik leef gezond, sport en mediteer
Kortom ik ben een gelukkig mens

Het blijft een constante oplettendheid met het ontmoeten van mensen, ze komen altijd op mij af en soms ga ik dan nog wel eens de fout in, doordat ik dan iemand wat dichterbij laat komen, maar altijd krijg ik dan weer het deksel op de neus, hierdoor kan ik dan erg ongelukkig worden en de reuma aanvallen beginnen weer

Ik moet echt leren om alleen bij mezelf te blijven
Graag reacties of iemand dit herkent en het liefst tips hoe hier mee om te gaan

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-07-2023

20
11
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mijn dochter en klein kinderen fam. Verder 80%narcist. Het lijkt of dat soort mensen ons opzoeken. Doe hetzelfde als U. Voelt goed en ben zéér oplettend als ik nieuwe mensen ontmoet.
Ik heb een ernstig jeugd trauma en daar pakken ze mij op. Nu vetel ik vreemden niets meer over mijn kindertijd, en geen contact met fam. Zeg ik gewoon de waarheid en iedereen snapt tegenwoordig wat een narcist is. Klaar. Maar ik heb een grote foto in huis van mijn dochter, daar doe ik het mee. En die zegt niks. Soms neem ik een vriendin mee, als ik haar bezoek, dan wil ze de geweldige dochter zijn en heb ik het even leuk. Lieve groet van Marie-louise.

Marie-louise
> 2 jaar geleden
Reactie:
Waarschijnlijk zijn wij extra gevoelig voor het charismatische dat veel narcisten hebben. Ze kunnen je een erg goed gevoel geven, maar dat is vaak vooral in het begin ...

Pascale
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb inmiddels ook 2 narcistische exen gehad, mijn vertrouwen is weg voor een relatie. Andere mensen kan ik ook niet of amper vertrouwen. Ik heb 1 goede vriendin die is ook hsp bij haar voel ik me thuis, wij zijn het zelfde.

Ik zou zo graag met meer hspers omgaan.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik word altijd een beetje huiverig als mensen overal narcisten tegen lijken te komen.In mijn hele leven slechts één echte narcist ontmoet en juist hij boemde alles en iedereen narcist. Kan het niet zijn dat dit verward wordt met een sterke of uitgesproken persoonlijkheid die rationaliteit boven gevoel plaatst? De narcist die echt tot op het bot manipuleert en continu aan gaslighting doet is volgens mij relatief zeldzaam.. Anders trek je het zelf ook misschien aan. Niet rot bedoeld , maar als je overal wat ruikt heb je zelf misschien ook poep onder je schoen?

Just a thought
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lief mens, ten eerste héél herkenbaar. Ik ben 41 jaar en ik herken dit. Grenzen stellen hebben we nodig als je dat niet doet ga je eraan lijden met allerlei ziektes tot gevolg. Dat is ook het enige als eerste wat helpt. Het kan eenzaam aanvoelen maar als we naar binnen gaan bij onszelf zit daar in alle stilte een bron van pure liefde. Ik heb dat geleerd door op zoek te gaan naar bepaalde boeken, meditaties, qi gong en tai chi, en behandeling magnetiseren (alternatieve geneeswijze) om chackra’s te laten stromen, het hartchackra open te doen dan voel ik mij weer helemaal top zonder ook maar iemand in mijn buurt te hebben. Ik mis alleen soms wat lotgenoten om mee te spreken dat zou ik fijn vinden. Als we echt niet meer twijfelen aan ons zelf ook al hebben we allang grenzen getrokken dan is onze taak nog om daar onze gedachten bij neer te leggen en diepe vertrouwen te hebben dat dat nodig is geweest en dat we beter af zijn. Heel veel liefs!

Mimi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lief mens, ten eerste héél herkenbaar. Ik ben 41 jaar en ik herken dit. Grenzen stellen hebben we nodig als je dat niet doet ga je eraan lijden met allerlei ziektes tot gevolg. Dat is ook het enige als eerste wat helpt. Het kan eenzaam aanvoelen maar als we naar binnen gaan bij onszelf zit daar in alle stilte een bron van pure liefde. Ik heb dat geleerd door op zoek te gaan naar bepaalde boeken, meditaties, qi gong en tai chi, en behandeling magnetiseren (alternatieve geneeswijze) om chackra’s te laten stromen, het hartchackra open te doen dan voel ik mij weer helemaal top zonder ook maar iemand in mijn buurt te hebben. Ik mis alleen soms wat lotgenoten om mee te spreken dat zou ik fijn vinden. Als we echt niet meer twijfelen aan ons zelf ook al hebben we allang grenzen getrokken dan is onze taak nog om daar onze gedachten bij neer te leggen en diepe vertrouwen te hebben dat dat nodig is geweest en dat we beter af zijn. Heel veel liefs!

Mimi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, velen lijken op het eerste gezicht vriendelijk totdat je erachter komt dat degene niet is zoals hij/zij zich voordoet. Soms ligt het aan mezelf (zoek ik er niet teveel achter?), soms aan de ander (degene is nu eenmaal anders). Waar en bij wie voel ik me prettig? Is het teveel eenrichtingsverkeer of gaat het er eerlijk aan toe? Door dit voor ogen te blijven houden word je kritisch en bescherm je jezelf beter. Soms kun je de diepte in, soms niet bij anderen. Ik lees en luister tussen de zinnen door, merk lichaamstaal op, aan daden herken je de ander: is iem. eerlijk of autonoom of spiegelt degene steeds of aapt hij/zij je telkens na?
Heb me hierin verdiept en een roman geschreven over het thema. Verder heb ik veel gehad aan de boeken v. Iris Koops wat narcisme betreft.

Vlinder
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja, de wereld heeft talloze narcisten.

Er zijn ook wezens, (alleen HSP zijn mensen)… die totaal op maatschappelijk succes gericht zijn, vaak super egoïstisch etc. , maar zijn haast niet van narcisten te onderscheiden.

Ik ben nu bijna 77 jaar, en een leven vol mooie vreugde en diepe ellende meegemaakt.
Op de een of andere manier heb ik kans gezien om mijzelf met succes in evenwicht te houden, tot nu toe…
…Nù is een ander verhaal.
Na 77 jaar ben ik totaal uit en opgebrand. Ik krijg nu de rekening gepresenteerd, mijn immer inner zeer sterke kracht die ik mijn leven lang had, gaat nu uit als een nachtkaarsje.

Na 2 jaar corona na het overlijden van mijn partner aan het begin van corona, na 2 jaar isolement en grote armoede, ja, die mensen bestaan écht,… voel ik mij super eenzaam en langzaam maar zeker instorten.

Ik schat dat ik het nog een paar jaar volhoud, hooguit, maar dan val ik gewoon dood neer.
En weet je wat, het kan mij niet meer schelen, ik heb het allemaal wel gezien.

Mijn advies is, probeer advies en hulp te vinden, anders kom je daar waar je niet wil zijn.
J.

PS.
Nog een advies, neem je hobby’s weer op. Heb ik ook gedaan, met succes, ben ik gaan schrijven / dichten.

Hier een gedicht uit 2017, ik wist toen niet dat ik dat zelf wel zou kunnen zijn.
'mijn gedicht:
"de gestalte"

grijs, een beetje gebogen
zachte vriendelijke ogen
op weg 87 jaar
en 134 paar schoenen later
slofte hij nu in nieuw paar
nummer 135 was lekker zacht van binnen en van buiten
net zoals hij had gewild
een leven lang van zachtheid in hart en ziel
op een landweg waar nog een stukje natuur was
87 jaar avontuurlijke geschiedenis
het kost niets om geschiedenis te maken
het gaat vanzelf en voor dat je het weet
ben je op die mooie landweg
omvat bij een blauwe lucht
zweefde hij verder lichter op de voeten
de zonnen stralen verwarmden zijn knokige lichaam
de zachte warme geurige wind
vloeide over 87 jaar
in vrede en gelukkig
een kort moment was het ‘eerie’ stil
daarna begonnen de jonge vogels weer te zingen.
J.

J.
08-06-2022
Reactie:
homo homini lupus,Latijns spreekwoord.
De mens is voor de andere mens een wolf.
(Het is helaas niet anders)

Julot
28-07-2022
Reactie:
Hallo Anoniem,

Ik zie je verhaal nu pas en misschien heb je helemaal geen behoefte meer aan reacties. Maar ik herken eeg veel in je verhaal.
Zoek lotgenoten om ervaringen uit te wisselen.

Anoniem

Anoniem
12-05-2023
Reactie:
Lief zijn voor jezelf en in jezelf geloven vrijwilligers werk doe ik en het gaat steeds beter ik ben 68 woon in huizen en ken het gevoel

Anja
21-07-2023

Jouw reactie:



Ik zit in een rollercoaster (Verhaal 47)

hoi lieve mensen
ik zit in een rollercoaster... ben 24 jaar.... heb echt extreeeeem geleefd!!! holy shit! tot mijn 21e.. toen had ik al 2 jaar een depressie en. burnout maar ik ging maar door. ik kwam van topsport Amerika terug naar Nederland en wilde alles vergeten.. maar ging onbewust zo hard door in oude patronen. tot ik nu 24 jaar zelfs in de zomer... .(normaal alleen in de winter heel erg depressief) helemaal OP ben. ik ben opgebrand. fysiek en emotioneel... ik moet heel veel verwerken, maar kan ook weinig slapen. ben terug bij mijn ouders thuis.. waar alles begonnen is.... alle emotionele pijn... extra geïrriteerd dus. ik kijk nog te vaak om me heen bij andere mensen en baal er dan van waar ik nu "ben", en denk dan vaak aan het verleden en denk dan waarom ben ik er niet eerder achter gekomen. ik heb weinig vrienden nu ook omdat ze mijn "karma ontmoetingen" waren en ook omdat ik nu zo op ben dat reizen naar Amsterdam te veel voor mij is... (zit nu in het oosten van het land) het voelt goed om dit te delen met jullie. ik vroeg me af: als er iemand is hier in deze groep die een beetje hetzelfde pad heeft belopen als ik (of niet) met mij een penvriendin wilt zijn of af en toe met mij wil sparren? ik dacht ik kan het altijd proberen. er gebeurt zo veel bij mij ik merk dat ik soms behoefte heb aan alleen een luisterend oor en andersom, gewoon praten met iemand die hetzelfde meemaakt. heel veel liefs aurelia

aurelia
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-07-2023

8
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Aurelia, Ik ben 3 jaar geleden in ongeveer zo'n zelfde soort traject terecht gekomen. Nu 3 jaar later kan ik zeggen dat ik aardig met hoog gevoeligheid om kan gaan maar ook nog hier en daar er obstakels van ondervind. Ik ben zelf 25 jaar. Mocht je nog de behoefte hebben om hierover te sparren mag je me dat laten weten, ik sta hiervoor open. Mvg Tom

Tom
19-07-2022
Reactie:
Hi Aurelia (wat een super mooie naam),
Ik kreeg een beetje kippenvel bij het lezen van je verhaal… zo. veel. herkenning!!!
Momenteel ga ik door hetzelfde heen en ook als het gaat om verleden en verwerken en basically alles wat je opnoemt ~ voel ik heel veel herkenning.
Het is nu 1,5 jaar na jouw post, dus geeen idee of je er nog op zit te wachten… maar if you like :: let’s get our pens out!
Ik woon trouwens ook in het Oosten van het land (ook weer terug bij mijn ouders).
Anyways, if you feel like it. Let me know :)
Liefs Eefje (25 jaar)

Eefje
07-04-2023
Reactie:
Hey,
Ik las je bericht en herken het heel goed. Ik wou ook vragen wat je ermee bedoelt met was ik er maar eerder achter gekomen? Wat bedoel je ermee?

Lisa
07-07-2023

Jouw reactie:



Gevoelig zijn is gewoon heel hard werken (Verhaal 101)

Fijn te lezen dat HSP onderhand een beetje geaccepteerd word maar dat daar psychologen voor nodig zijn snap ik niet zo goed. HSpers zijn namelijk niet van origine ziek, die worden ziek van alle indrukken die ze via hun voelsprieten krijgen en daar geen raad mee weten om dat te integreren in de huidige maatschappij.
Dus hier is mijn verhaal,
Ik had eigenlijk niet door dat ik anders was, dat voelen was voor mij gewoon heel normaal totdat ik er problemen mee kreeg in mijn functioneren in de maatschappij.
Mijn moeder zelf Hsper vond mijn gedrag gewoon heel normaal dus niks was raar totdat ik onder moeders vleugels wegging en blootgesteld werd aan minder gevoelige mensen.
Ik snapte er geen snars van en werd daar heel onzeker van. En verder vond ik de hardheid van mensen raar! Ik begreep dat niet zo goed.
Daar kreeg ik uiteindelijk mensenvrees en pleinvrees van de wereld was eng en gemeen voor mij. Toch dwong ik mezelf om mijn angst te trotseren want alleen op een kamertje zitten zag ik ook niet zitten. Er was nog zoveel moois en nieuws voor mij te ontdekken hier.
Uiteindelijk ben ik moe gelopen, contact leggen ging slecht ik werd regelmatig afgewezen waardoor ik een gevoel ontwikkelde dat ik hier niet hoorde. In de gangbare normen noemt dat depressief met een dys afwijking. Ik werd gediagnosticeerd als borderliner en ook in zo een kliniek gezet. Wat ik gemeen heb met deze mensen is dat zij ook gevoelig zijn en voelsprieten hebben maar ik bleek toch een beetje anders te zijn.
Maar heb wel wat geleerd van ze namelijk automutileren om verlichting van je gevoel te krijgen. Nou ja dat was iets maar voor mij niet voldoende.
Dus ik ben verder op zoek gegaan en op zelf onderzoek. En uiteindelijk las ik een boek waar ik zoveel herkenning in vond namelijk Hsp dat ik daar meer over ben gaan zoeken op het internet. Al heel snel kwam ik op een forum terecht bij zoals ik het zeg mede ervaringsdeskundigen. Want jezelf diagnostiseren als Hsp vond ik nogal over de lijn. Voor mij moest je dan ergens in uit kunnen blinken dat dacht ik toen. Maar dat schijnt gewoon niet zo te zijn. Het heeft dus ook lang geduurd voordat ik mijn Hsp aanvaarde. Ik heb daar een vriendin opgedaan en daar heb ik steun aan omdat die me begrijpt. Hsp en accepteren dat je dat bent is al een hele weg. Maar als dat gelukt is heb je nog een hele weg te gaan, om leren gaan met je gevoelens, je grenzen leren te bepalen en dat nog eens ventileren en begrijpelijk overbrengen in een maatschappij die daar niet op ingesteld is. Ik haat het soms dat ik het heb, want begrip is soms ver te zoeken omdat de meeste mensen het gewoon niet begrijpen. Anderzijds ben ik er heel erg blij mee dat ik het heb mogen krijgen want ik heb daardoor wel hele leuke ervaringen gehad en nog steeds wel en heel veel kunnen doen.
Maar het blijft naast werken, sociale contacten ook nog een extra full-time job, omdat je altijd aan het schipperen bent en nog steeds aan het leren tussen je gevoel volgen en functioneren in de maatschappij. Soms komt een gevoel gewoon opeens en heb je geen woorden voor om dat te onderbouwen dan is het gewoon maar kiezen tussen een discussie op je nek halen om voor jezelf te zorgen of dat niet doen en je batterij plat te laten worden.
In mijn geval werkt dat zo.
En hoe verder ik in mijn gevoel duik en daar overzicht in krijg merk ik dat ik vaak diagnoses heb gehad en gedragen heb omdat mensen niet wisten inclusief ikzelf niet dat gevoelig zijn gewoon heel hard werken is en veel energie kost. Ik ben van mening dat hsp geen aandoening is maar lastig te integreren is in de huidige maatschappij, gewoon tegen je baas kunnen zeggen ik neem vrij want ik heb rust nodig zit er niet in. Ik denk dus dat de meeste van ons eerst te maken krijgen met een burn-out voordat ze er psychische of lichamelijke ongemakken aan ondervinden. Het is ook heel wat om veel prikkels te krijgen en je zo goed mogelijk te kunnen bewegen en functioneren in de maatschappij.

Desiree
06-04-2023
laatste reactie: 01-07-2023

6
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik had een spychoog en nog voor dat ik met hem in gesprek ging zette hy myn hgv voor als iets om te lachen ik was zo teleurstellt dat ik tegen hem zei je moest eens weten hoelang ik hier niet over heb gepraat met mensen over dit en dat ik zyn reactie niet begreep ik weet van myn moeder dat ik met een zy noemde het dat ik geboren was met een helm op dat houdt in een vlies over je hoofdt vroeger dachten ze dat je dat moest verbranden en begraven anders zou degene die er mee geboren was er hun hele leven dingen voelden en konden zien ik begon natuurlijk eerst te lachen tot ik myn dochter kreeg ik was heel jong moeder net 18 eerst werdt ik bang voor de bevalling en de pyn maar toen zat iemand naast me en dat was men lievelings oom maar hy was toen al overleden hy heeft my erdoor geholpen toen ik haar vast had weet ik nog goed dat hy haar een kus gaf en my ook ik heb het men moeder vertelt die wist dat ik mensen zag eerder dan ik door had toen hebben we afscheid genomen en ik moest zo huilen omdat ik hem niet kwydt wou maar hy zei ik ben altyd by jully en dat klopte toen men meisje begon te prabbelen zei ze altyd ome hansie dat was hy ik ben bly dat ik er hier over kan praten wandt ik trek andere mensen hun verdriet echt alles voel ik aan maar ik weet niet hoe ik me soms even kan afsluiten soms loop ik ergens en moet ik iets zeggen tegen iemand die. Ik niet ken soms worden ze kwaad als ik dat niet doe weet iemand hoe ik hier mee om moet gaan

Anna Margaretha
28-06-2023
Reactie:
Zo herkenbaar het is net alsof ik dit heb geschreven.

Anita
01-07-2023

Jouw reactie:



Ik ben erg gevoelig voor leed, verdriet en pijn (Verhaal 4)

Ik ben erg gevoelig voor leed, verdriet en pijn. van anderen en ook van mezelf. Ik heb niet zozeer last van geluiden en drukte. Maar leed van anderen komt enorm hard binnen, net als boosheid of geweld. De tv gaat bij mij bijna niet aan, het nieuws kijk ik niet omdat ik anders niet kan slapen.

 

Het vervelende is dat je jezelf er niet helemaal tegen kunt beschermen. Wanneer iemand wat kortaf of geirriteerd tegen me doet, trek ik me dat heel lang aan. En verhalen van verdriet en verlies komen binnen alsof ik het zelf beleef.

 

Ik heb nu geleerd dat het komt doordat ik hooggevoelig ben, en dan vooral met een grote diepte van verwerking (één van de kenmerken). En deels ook door mijn jeugd dat ik me teveel aantrek van wat anderen van mij vinden. Maar dat is maar een deel: het meeste is toch die emoties die binnenkomen.

 

Ik leer nu wel om het piekeren te stoppen, en mezelf ruimte te geven om de emotie te laten zakken. Het moet gewoon zakken, door te schrijven, tekenen en muziek, vind ik weer rust. Mindfullness helpt daarbij ook.

 

Ik denk niet dat ik kan voorkomen dat iets me raakt, wel kan ik leren minder lang mee bezig te zijn in gedachten en emotioneel goed voor mezelf te zorgen. Ik hoop dat ik dan weer wat meer aankan, en bijv meer uren kan werken.


anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-06-2023

36
10
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mezelf in zeer gevoelig zijn wat betreft verdriet leed en pijn van mezelf en anderen. Ik heb veel behoefte om met anderen hierover te praten omdat de mensen inmijn omgeving een bepaald beeld van mij hebben en ik niet duidelijk kan maken dat ik hooggevoeligheid ben . Ik voel me vaak onbegrepen en dat doet mij veel verdriet. Ik woon in Apeldoorn en hoop op reacties .Hopelijk tot horens of ziens.

Aad K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe doe je dat... Niet bang mensen kwijt te raken? Of bang wat ze van je vinden??? Dat heb ik héél zwaar namelijk!!!

Macy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik moet dat nog uitzoeken maar jou verhaal klinkt me heel bekent .Ik hen dezelfde klachten maar gooien het op autisme

Mar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wow ik herken mezelf hier zo erg in met het verdriet en leed, als iemand voor mij al enigszins vervelend in mijn ogen tegen mij doet voelt het als een stomp in mijn maag en ik heb dan zo erg de behoefte om te gaan huilen en het helemaal op mezelf te betrekken...

C
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mezelf volledig in je verhaal. ik heb mijn leven lang al last van hooggevoeligheid Ik kan ook niet tegen onrecht en leed, verdrietig nieuws raakt me en ben dan helemaal van slag. Veel afleiding zoeken en naar buiten gaan ( wandelen of fietsen, afspreken met vriendin) helpt wel tijdelijk maar uiteindelijk komt t altijd terug en het lijkt wel hoe ouder hoe meer last ik er van lijk te hebben.

Mirjam
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken je gevoelens, zou graag met een lotgenoot praten over hsp ,heb er meer last dan plezier van

Ella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit ook zo hard, en ook wat Myriam zegt, hoe ouder ik word, hoe erger het wordt? Of wordt het leed op de wereld erger?
Ik durf niet meer naar het nieuws kijken, heb geen social media meer, omdat ik daar dingen lees/zie die me heel hard raken. En ik kan dan echt weken intens verdrietig zijn en rouwen. En me schuldig voelen als ik de draad terug op probeer te pikken. Want die mensen blijven in de miserie zitten.
Ik weet niet of ik HSP ben, maar dit ervaar ik heel hard.
Ik zou graag wat meer inzicht krijgen in mezelf of wat ik eraan kan doen.

Lindsey
> 2 jaar geleden
Reactie:
het verwerken van leed en pijn duurt het langste vind ik bij hsp kan zelf jaren duren of nooit weggaan blijft als een film in je hoofd

anoniem81
03-10-2022
Reactie:
ik heb dat ook heel erg. Ik voel precies de pijn aan van andere en of iemand goed of slecht is Etc. Ik kan zoveel pijn hebben om hoe verdrietig een ander zich voelt. Zoveel dat ik Bijv mijn rechten aan een ander geef omdat ik het zo zielig vind. Maar ook wat anoniem81 zegt, ik kan met iets heel lang zitten, vooral als ik schuldig aan iets ben. En dan niet eens iets erg, maar iets kleins. Ik heb teveel pijn en maak me altijd zorgen om andere mensen, vooral mijn familie.

Anoniem
07-05-2023
Reactie:
Ja komt my ook heel bekend voor ik lach en iedereen denkt altydt dat ik zo vrolyk ben maar van binnen is het net of ik in een grote zaal sta te groepen om hulp en niemand hoordt je eerder had ik myn moeder maar die is er hellaas niet meer maar ik snap je heel goed

Anna Margaretha
28-06-2023

Jouw reactie:



Gevoeliger nu je ouder wordt? (Verhaal 99)

hebben jullie ook het idee dat je gevoeligheid steeds heftiger wordt nu je ouder wordt?
Ik ben nu 44 jaar en vroeger toen ik niet wist dat ik hooggevoelig was werkte ik in de kraamzorg. Ging heel veel uit, veel leuke dingen doen met vriendinnen. Sinds ik kinderen heb ben ik veel gevoeliger geworden. En de laatste jaren ben ik er achter dat ik hooggevoelig ben. Ik ben nu graag alleen. En snel overprikkeld. Het is zo’n contrast met vroeger.

Anoniem
01-04-2023
laatste reactie: 28-06-2023

2
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja dat herken ik helaas meer last met ouder worden en na krijgen van een kind.

lente
02-04-2023
Reactie:
Hoi, ik heb dit overgehouden aan ziekte en vind het heel moeilijk om hier mee om te gaan.

Anoniem
04-04-2023
Reactie:
Absoluut! Sprak het recentelijk nog tegen iemand uit. Ben ook sneller moe terwijl ik van nature energiek ben.

Hsp8
11-04-2023
Reactie:
Dat zelfde heb ik ook ik ben liefer by dieren dan mensen ik heb net als iedereen veel dingen meegemaakt die een kind niet horen te zien of te horen nu zeggen mensen vaak je moet er eens uit of ben je kluizenaar aan het worden maar mensen hebben my zoveel pyn en verdriet gedaan dat ik vroeger aal meer van dieren ging houden myn vader die dronk en dan was hy niet prettig om by in de buurt te zyn ik mocht soms ook niet naar binnen midden in de winter dan sliep ik bij myn hond in de schuur ik denk dat myn liefde voor dieren toen is gegroeid myn hond vond het prachtig en myn vader durfde niet in myn buurt te komen myn hond wist meer dan mensen over beschermen en liefde

Anna Margaretha
28-06-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Hooggevoeligheid is niet zweverig (Verhaal 5)

Ik was altijd heel snel ‘aangebrand’, had een kort lontje, zonder dat ik zelf wist waar dat vandaan kwam.

 

Tot iemand iets vertelde over hooggevoeligheid. Toen dacht ik eerst nog, ‘nee joh, ik ben een stoere vent, hooggevoeligheid is iets voor zweverige vrouwen’. Tot ik er meer over ging lezen, en er toch wel heel veel in herkende.

 

Ik heb toen een psycholoog geraadpleegd, en zij vertelde me dat hooggevoeligheid zit in het ‘scherp afgesteld staan van je zintuigen’. En dat dat gewoon een biologisch gegeven is, helemaal niet zweverig.

 

Zij leerde me te ontdekken waar mijn gevoeligheid precies in zit, en hoe ik daar beter mee kan omgaan (want ‘over’ gaat het niet). Sindsdien ben ik veel minder opvliegerig en zit ik lekkerder in mijn vel.


B.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-06-2023

11
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben hsper en zoek ook mensen om ervaring mee te delen . Ben jij nog op zoek naar iemand om ervaringen mee te delen?

Pebbles
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me hier ook volledig in; snel boos zijn over eigenlijk de kleinste dingetjes, of uit het niets ineens heel erg boos worden. En bij mij uit het zich ook vaak in lichamelijke ongemakken zoals hoofdpijn, misselijkheid e.d. En ik zou graag met lotgenoten verhalen uit willen wisselen.

LittleMissSunshine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo blij dat ik sinds een paar maanden de herkenning en erkenning vind die ik onbewust nodig had. Ik ben nu 43 jaar en het lijkt door deze ontdekking dat de wereld er anders uit ziet. Ik leef samen met mijn kinderen en een hele sensitieve labrador :-) ik merk dat ik liever voor mijzelf ben geworden en het allemaal veel beter kan plaatsen.

Bij mij uit het HSP zich in het overprikkelende in mijn hoofd. Ik ben extravert en kan wel tegen prikkels maar moet daarna wel kunnen herstellen . Na een dag werken en de zorg voor de kids ben ik soort opgebrand .

Wandelen in de natuur en muziek luisteren helpt enorm .

Het gevoel niet makkelijk ergens zomaar bij te horen herken ik ook. Dat voelde altijd erg verdrietig . Doordat sensitieve scan ik iedereen en alles al direct. Ik voelde en zag alles . Ook blikken die niet oké voelde. Dat komt dan diep binnen en voor de bescherming neem ik van binnen al een soort afstand .

Gelukkig heb ik de laatste tijd ook veel nieuwe contacten gekregen waarvan ik merk dat zij ook sensitief zijn. Dus een fijne verbinding in contact is dan heerlijk en voelt dat ik dan thuis kom . Waar ik weleens onzeker over ben is als ik groepen mensen hoor die samen heel veel doen. Zonder gedoe overal heen en alles eruit halen . Dan mis ik mijn gemakkelijkheid weleens. Dat je in je energie gewoon altijd kan aansluiten . Ik doe het weleens maar dan alleen als ik goed in de energie zit :-). En dat ik soms zweverig en diepgaand ben ? Jazeker maar ik geniet hier dan ook van . Geniet ook van mijn droge en best geinige humor want dan maakt alles lichter. Ik ben nu al een beetje trots op het label HSP. Fijn om hier ook anderen te lezen

Sel
21-06-2023

Jouw reactie:



Hallo, ik ben een meisje van 14 jaar en ik zit in mijn puberteit (Verhaal 80)

Hallo, ik ben een meisje van 14 jaar en ik zit in mijn puberteit. Ik heb last van heel veel onzekerheden op dit moment en ze zeggen dat dat rond deze tijd zeer normaal is. Een daarvan zijn vriendschappen. Ik heb een aantal vriendinnen niet weinig maar ook niet te veel. Ik heb een vriendschap met mijn jonger zusje (een jaar verschil) en een meisje (twee jaar ouder) het is soms lastig. Ik ben het derde wiel aan de wagen eigenlijk al altijd geweest. Zij zitten allebei op dezelfde school, ik op een hele andere. Ze sprayen soms over dingen waar ik niet over mee kan praten of ze kunnen het veel beter met elkaar vinden. Mijn zusje is altijd boos op me en ik moet zeggen dat ik mij soms of ja meestal wel laat doen. Over laatst zijn we met z’n drieën een activiteit gaan doen en zij waren altijd samen. Ik was het losertje om het zo maar te zeggen. Het is niet gemakkelijk. Deze vriendschap is niet goed voor mijn mentale toestand en dat besef ik ook wel. Mijn ouders verwachten dat ik meega omdat ik anders toch maar thuis zit. En dan zien zij het ook direct dat ik buitengesloten wordt. Mijn beste vriendin die is bijna heel de zomervakantie op kamp dus zie ik niet vaak. En mijn andere beste vriendin daar hebt ik ook veel contact mee. Maar ik vind het zo moeilijk. Ik voel me onzeker over alles. Ik weet niet hoe ik mij zelf moet voelen of uiten. Vertellen tegen mijn ouders vind ik ook lastig omdat ik ze niet teleur wil stellen of dat ze boos worden op mijn zus omdat ze mij zou uitsluiten. Maar ik weet ook niet met wie ik anders over moet praten en wat ik met mijn andere onzekerheden moet doen. Heeft iemand tips of kan zich in mijn situatie inleven of herkennen? Ik zou graag met iemand anders, die ik niet en mij begrijpt, willen praten. Bedankt voor mijn verhaal te lezen.
Liefs M.

anoniem
30-07-2022
laatste reactie: 15-06-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi M.
Jouw bericht is al een jaar oud dus waarschijnlijk lees je dit niet meer, maar ik wil je toch veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd en specifiek voor jouw situatie. Ik heb een 13-jarige dochter en als ik jouw verhaal lees dan is het net alsof ik haar hoor praten. Zij ervaart dezelfde problemen en uitdagingen.
Groetjes Naomi

Naomi
15-06-2023

Jouw reactie:



Hele dag het gevoel dat niemand me mag (Verhaal 50)

Een week weg met 3 gezinnen. En ik merk dat ik weer zo gevoelig ben.
Alles komt binnen, als een vriend wat zegt over mijn kat die niet door ons kattenluik kan omdat zijn chip niet goed werkt en wij terug naar huis gaan. Snapt ie daar niks van en vind hij dat we het gewoon moeten laten. Dan word ik zo boos en moet ik huilen. Omdat hij de liefde van mij voor dieren niet snapt.
Mijn vriend zegt laat het toch niet binnen komen.maar ja dat doet het wel. Ik ben zo'n oprecht mens, altijd echt geïnteresseerd in mensen. Maar ik heb al van kind af aan het gevoel dat ik mezelf niet kan zijn...ik ben heftig dat weet ik, maar heb een goed hart . Heb altijd het gevoel dat ik iemand moet zijn die ik niet ben. Ben ook altijd op zoek naar mensen die mij snappen. Ik MAG niet gevoelig zijn in deze wereld.
Ik heb ook vreselijk last van angsten, omdat ik zoveel nadenk, het gaat maar door.. om gek van te worden.
Iedereen is tegen me, niemand mag me dat gevoel de hele dag.
Ik hoop dat ik iemand vind dit dat ook heeft.
Ik woon vlakbij Alkmaar ben 41 .

Linda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-06-2023

14
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Er is niets mis met je. Een week weg met 3 gezinnen dat is de hel voor een HSPer. Bewaak je grenzen. Mijn vriend zegt ook altijd: Trek het je toch niet zo aan. Dan wordt ik boos want het is zo makkelijk gezegd maar hoe doe je dat?

Pauline
> 2 jaar geleden
Reactie:
hoi ik ben ook een vrouw van 41 en ook hetzelfde vind ook geen aansluiting met mensen omdat ik anders ben. en die angsten ook van het negatieve denken of je faalt of dat er iets gaat gebeuren. het zijn irrationele gedachten ik oefen veel met g schema en positieve affirmaties dat kan helpen. en je bent goed zoals je bent we zijn niet gek. maar ik herken het gevoel of je met alles alleen voelt dat er niemand naar je omkijkt of hoe jij je voelt, ik voel me al me hele leven onzichtbaar en wil juist zo graag wat leuke contacten zeker als moeder van kids. maar hier vind ik dat niet op de schoolplein of je er weer alleen staat en niemand die je ziet staan vreselijk gevoel ik hoop dat je hier iets aan hebt dat iemand toch mee voelt en denkt soort herkenning gr pat uit schagen

pat81
06-10-2022
Reactie:
ik heb een zwaar leven ook voel ik alles v. andere mensen ik zit al 30 jaar in zware geestelyke stryd ik begryp het niet meer ik ben helemaal kapot vanbinnen ik ben ook nog spiritueel ik voel vanalles aan myn zus is overleden en ik wist van niets geen kaart myn dochter had het my moeten vertellen ik heb geen kontakt meer met nog 4 zusters hoe kunnen ze nog slapen waar is hun gevoel en waar hun hart en ziel ik kan dit niet begrypen help bedankt dat jullie wilden luisteren

tiny
11-06-2023

Jouw reactie:



Verschillende chronische ziektes (Verhaal 103)

Ik loop al een aantal jaar met verschillende chronische ziektes. Het lijkt alsof mijn lichaam precies doet wat hij niet moet doen.
Ik ben ook een supergevoelig persoon en daar doet de vermoeidheid dan ook niet goed aan.
Van buiten zien mensen dit niet dus dat maakt het nog lastiger.
Ik ben eigenlijk op zoek naar mensen om mijn ervaringen en gevoelens mee te delen die weten hoe het is.

Anoniem
12-04-2023
laatste reactie: 29-04-2023

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zelf ben ik chronisch pijn patient. Altijd pijn altijd moe slecht slapen heb last van ye hoge spierspanning, ben 24 uur per dag misselijk. raak snel overprikkeld, voel me niet begrepen. Kan geen visite ontvangen, te druk. Kan niet naar buiten teveel prikkels, kan niet naar de supermarkt dus er blijft weinig leuks over.Elke keer weer uitleggen dat ik niet tegen geluid, beweging en licht kan .wordt je ook moe van.medicatie werkt bij mij niet. Krijg alleen de bij werkingen ervan.

Nelleke
23-04-2023
Reactie:
Er mee lerenvleven in een doorlopend avontuur van altijd in beweging, ontdekken, leren en wennen doet het nimmer.
1 van mijn vele pagina's ontstaan door een zeer brede interesse en belangstelling. ht tps ://fb. watch/kcOmY2A8S3/

Anoniem
29-04-2023

Jouw reactie:



Snel duizelig bij drukte (Verhaal 98)

Ik denk dat ik ook hoog sensitief ben, maar daar werd ik me eigenlijk pas bewust van na een burnout. Ik wordt snel duizelig in winkels (wazig zicht) en bij veel drukte en hectiek. Feestjes sla ik maar helemaal over. Het lukt me gewoon niet, want alles komt veel te hard binnen. Als ik moe ben heb ik er meer last van dus dan maar even een break in de middag!

Anoniem
29-03-2023
laatste reactie: 23-04-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Duizeligheid/ evenwichtsstoornissen is een klacht die hoort bij overprikkeling.je brein slaat op hol omdat het de prikkels niet kan verwerken. Dus rust en stilte is dan de oplossing.

Nelleke
23-04-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik sta ver open is geconcludeerd (Verhaal 102)

Moe

Ik kan enorm vermoeidheid raken van sommige ontmoetingen met mensen. Vooral degenen waar ik een diepe connectie meevoel. Eerst ga ik volledig in de energie mee. Vrolijk, blij, naar mijn zin. Ik maak als het ware een energie inprent. De volgende dag heel moe. Veelal verblijf ik dan in bed. Vervolgens raak ik in een emotionele rollercoaster. Allerlei emoties van boos tot verdrietig, twijfel tot schaamte, geen eetlust tot afvallen etc etc. Dan weet ik niet meer wat van mij en wat van de ander is. Als dan eindelijk wordt bevestigd door deze en gene dat ik niet gek ben maar de dingen/signalen goed heb waargenomen en heb aangevoeld kom ik beetje bij beetje tot mezelf. Vooral als ik het contact met deze personen verbroken heb. Maar ook daarna nog houdt het mij veelal bewust en onbewust bezig en kan ik nog steeds erg moe zijn. Ik sta ver open is geconcludeerd. Maar hoe je dat dichtzet is mij nooit geleerd. Iemand een tip?

Hsp8
11-04-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik heb last van kritische gedachten (Verhaal 97)

Ik heb last van kritische gedachten
1,5 jaar geleden begon ik aan mijn opleiding onderwijsassistent/pedagogisch medewerker. Het eerste half jaar ging dat wel goed. Alleen vond ik de hoeveelheid opdrachten veel. En ik moest weleens presentaties doen of een opdracht waar ik beoordeeld door moest worden en daar werd ik heel zenuwachtig door. Maar na dat half jaar moest ik stagelopen op een basisschool. Dit ging helemaal niet goed omdat ik de hele tijd het gevoel had dat ik ‘beoordeeld’ werd. Als ik pauze had met collega’s voelde ik me verplicht om iets te zeggen. Ik deed heel streng tegen mezelf en wilde alles perfect doen. Hierdoor kreeg ik heel veel stress. Daarna is het alleen maar slechter geworden. Ik heb veel kritische gedachten over mezelf. Na de stage op de basisschool heb ik ook nog stage gelopen op een speciale basisschool. Dit ging ook helemaal niet goed. Elke dag een half jaar lang was ik zenuwachtig en durfde ik me opdrachten niet uit te voeren want ik was bang voor de beoordeling. Ik had deze stage niet gehaald en ging van niveau 4 naar niveau 3. Nu ben ik 10 weken verder maar ik heb nog steeds last van kritische gedachten en weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Iemand tips ?

Veerle
21-03-2023
laatste reactie: 04-04-2023

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kritiek op jezelf komt vanuit je gevoeligheid als zwakte te zien. Je wilt eigenlijk niet zo gevoelig zijn. Leer het accepteren want het is onderdeel van wie je bent. Leer om het als kracht te gebruiken, leer de positieven van hooggevoeligheid.

Doet er niet toe
04-04-2023

Jouw reactie:



Derde wiel aan de wagen (Verhaal 33)

Hallo, ik ben een 49 jarige vrouw en ben er pas sinds een aantal jaren achter dat ik hooggevoelig ben. Het kan soms een mooie eigenschap zijn, maar ik ervaar ook dat ik er last van heb, ik pik snel negativiteit van andere mensen op, ook het verdriet van mensen.
Het is soms ook vermoeiend. Ik voel mij ook eenzaam, ondanks dat ik mensen om mij heen heb. Ik voel mijzelf onbegrepen. Ik ben ook onzeker door mijn hooggevoeligheid,. Ik heb een vriendin waarmee ik vaak dingen ondernam, ze kent ook een andere vriendin van mij. Nu heb ik ze een aantal keren samen gezien, en dan trek ik mij terug, en neem eigenlijk met beide niet meer zo veel contact op. We wonen alledrie in hetzelfde dorp en ik hoop ze niet samen tegen te komen, want dan kan ik best van slag zijn. Het is niet zozeer jaloezie, maar de onzekerheid dat ik minder gezellig en belangrijk ben. Ik voel mij al snel het derde wiel aan de wagen. Ik bouw dan snel een muur om mij heen. Ik hou wel van vriendschappen, maar ben niet echt een groepsmens, meer 1 op 1 contact. Herkent iemand zich in mijn verhaal?
Groetjes, Belinda

Belinda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-03-2023

37
22
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jaa! Ook in jouw herken ik mijzelf erg terug! Op dit moment groeien mijn beste vriendin en ik uit elkaar omdat ze wat minder amtwoordde op appjes, we elkaar door corona niet meer live zien (wat ik niet erg vind want ik kan ook leven met goed app contact maar zij blijkbaar niet) en zij zo te zien op social ineens veel intenser omgaat met haar andere vriendinnen. Ik had alleen haar..maar laat haar gaan. Als ik onze berichten teruglees van 6 maanden terug zie je mij hele persoonlijke dingen schrijven en zij alleen maar kort antwoorden. Ik ben nu teleurgesteld in vriendschappen. Zo gaat het nou altijd, ik geef mijn ziel en zaligheid en de ander verdwijnt op den duur toch weer. En dat terwijl ik niks eis, niet eens op bezoek hoef. Of misschien komt het juist daar wel
door.... komt ook bij dat ik mensen aanvoel en alles meteen door heb wat het niet makkelijker maakt.

Rose
> 2 jaar geleden
Reactie:
Blijf jezelf. Je denkt na. En dat is helemaal goed .

Jos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken jou verhaal inderdaad.
Toen ik ongeveer 18 jaar was tot ongeveer mijn 25 ste jaar dacht ik dat ik jaloers was op vriendinnen.
Dat is het natuurlijk niet.
Begrijpelijk dat je een derde wiel aan de wagen voelt.
Wat mij heeft geholpen is praten met de twee vriendinnen.
Nodig ze samen uit bij je thuis dat voelt veiliger.
Leg ze je HSP uit en vertel dat je niet jaloers bent erg belangrijk.
Misschien denken zij dat al héél lang en gaan ze daarom wel vaker samen op stap.
Denk er even goed overna.
Schrijf wat punten op voordat ze komen.
Succes.

Yuness
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar. ik had daar vooral vroeger veel last van. het angstig. en bang dat ik er niet toe deed. en dat ik altijd de gene was die initatief moest nemen dat laatste heb ik nog. Maar voor internet en gsm's was dat vaak veel eenzamer. Nu weet ze hebben een leven en ik ben niet hun enige vriendin, ik was daarin bezitterig. dat heb ik gelukkig los kunnen laten. Maar nog steeds voel ik mij snel afgewezen als men lang er over doet om te reargeren op een bericht vooral als je weet dat ze het hebben gelezen. dus zet het ook vaak uit. want het geeft alleen onnodige stress en spanning waar ik zonder kan. al is het lastig om af te leren. mediteren en in het moment zijn helpt mij en mijn energie en huis regelmatig spiritueel reinigen met salie.

Anoniempje82
> 2 jaar geleden
Reactie:
Waar kom je vandaan? Ik heb ook erg behoefte om te ondernemen met mede-HSP'ers, lief lol en leed, met als basis veiligheid en vertrouwen. Ik kom uit Zuid Oost Brabant.
Ik herken helemaal wat je zegt: je al snel het derde wiel aan de wagen voelen, jezelf minder voelen dan de rest qua gezelligheid en belangrijkheid. Dat ik dus kennelijk geen groepsmens ben vind ik soms nog steeds lastig om te accepteren (in mijn werk loop ik daar vooral tegenaan), wil er nog steeds graag bij horen. Dan loop ik er snel tegenaan dat ik me toch niet helemaal veilig en vrij voel.
Het kan me nog steeds onzeker maken, ondanks dat ik de vijftig al gepasseerd ben .1 op 1 contacten gaan mij ook beter af, maar zo'n warm, veilig bad van een groepje hooggevoelige mensen die leuke dingen ondernemen en elkaar begrijpen, waarbij alles goed is, lijkt me zoooo heerlijk!!

Astaire
> 2 jaar geleden
Reactie:
Of het mijn verhaal is. Ik ervaar het precies zo.

Willy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook vaak teleurgesteld in vriendschappen en relaties omdat ik meer diepgang en verbinding zoek dan anderen blijkbaar bereid zijn te geven. Ik probeerde vroeger dan altijd om ook wat luchtiger te zijn maar dat maakte niet dat ik me beter voelde. Nu probeer ik minder verwachtingen te hebben van contacten die wat losser zijn. Verder vooral mezelf blijven en dingen doen die ik belangrijk vind. Zo ben ik al vanzelf gelijkgestemden tegen gekomen waarmee ik meer verbinding voel.

Pauline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo werkt het bij mij ook met vriendschappen. Ik herken dit helemaal.

Annelies
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken ook van meerdere mensen hun verhaal en loop tegen dezelfde problemen aan.

Ik heb ook wel een vraag: er staan hier namelijk geen data en tijden bij de reacties. Is dit recent of wordt hier niet meer op gereageerd?

Ik hoor dat graag.

Ro
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het nu ook ,Heb een nieuwe buurvrouw gekregen en ik kan er heel goed mee opschieten . Mijn man is sinds 2 jaar in een verzorgingstehuis ,en voelde mij best wel eenzaam. Nu heeft zij in haar vorige flat ook een vriendin gehad , maar die heeft haar laten vallen als een baksteen . Nou heeft die weer kontact opgenomen met haar , en ik kan het niet uitstaan dat ze weer op bezoek is geweest en dat ze met Pasen uit eten gaan . Ik ben niet jaloers maar ze heeft haar zo de grond in getrapt en nu loopt ze er weer in met beide ogen en nu voel ik mij het derde wiel ,en weet dat het niet goed gaat als er drie zijn ,en vind het niet leuk het is mij al een keer eerder overkomen .

Kira
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Belinda, dit is zo herkenbaar. Het is ook lastig uitleggen als je je zo voelt. Ik voel me ook snel het derde wiel. Iemand die weet hoe je je voelt is al heel wat. Groetjes maroescha

Maroescha
17-05-2022
Reactie:
Ik was nog vergeten te zeggen dat ik 48 jaar ben en ook pas sinds 3 jaar weet dat ik hsp ben . Gr maroescha

Maroescha
17-05-2022
Reactie:
Ik kan je heel goed aanvoelen voel me precies hetzelfde

Jose
23-10-2022
Reactie:
hier ook herkenbaar, maar bij wie willen we bij horen of waarbij? wees jezelf en luister niet teveel naar klagers met hun emoties want die zuigen je leeg. luister naar jezelf wat jij nodig hebt.
ik voel me al vanaf de kindertijd zo wilde altijd erbij horen maar door pesten werd ik alleen maar aan de kant geschoven. nu leer je wel als je volwassen bent over positieve en negatieve mensen. ga met mensen om waar je je alleen goed bij voelt.

pat
07-11-2022
Reactie:
Hoii,je verhaal is zoo herkenbaar,ik ervaar het precies hetzelfde

San
31-12-2022
Reactie:
Heel herkenbaar, kan mijn verhaal zijn.

Wendy
30-01-2023
Reactie:
Ja herken het helemaal idd. Herken zoveel hier. Ik ben zo ontzettend gevoelig en lief van mezelf. Als kind al was ik overgevoelig en voelde ik de pijn van anderen ook aan. Ik weet ook alles nog van vroeger en voel me nog steeds hetzelfde. Maar ik ben juist heel bot naar buiten toe. Dat komt omdat mensen mij pijn doen, vind ik. Niemand weet eigenlijk hoe zacht ik werkelijk ben en dat ik iedereen het goede wens, meer dan mezelf. Want ik ben al mijn hele leven pijn gewend. Ik weet niet beter. De mensen op deze wereld zijn heel hard en oneerlijk. Lachen in je gezicht, draaien zich om en trekken een grimas. Zo hard en oneerlijk. En dam noemen ze mij een eikel omdat ik niet oneerlijk kan zijn. Of ze laten een paar traantjes en zijn het 1 minuut later weer vergeten. Noemen ze mij ongevoelig omdat ik mijn tranen verberg, en er 3 jaar later nog aan denk. Geeft niet niemand hoeft te weten hoe lief ik echt ben. Laat ze maar doen en denken, iedereen kan me gestolen worden.

U
05-02-2023
Reactie:
Heel herkenbaar. Ik voel me van kins ad aan al het derde wiel. En als ik een gevoel heb dat ze niet eerlijk zijn a hier m'n rug om trek ik me helemaal terug en ben stil. Vaak heb ik ook behoefte aan een of 2 vrienden. Meer vindt ik te druk. Als ik een hele dag visite bv voor m'n verjaardag heb gehad. En dan spreek ik over niet veel mensen. Ben ik helemaal druk in m'n hoofd en moet ik echt even rust nemen. Soms als ik bij sportverenigingen op m'n zoon zijn tr wa hten ga ik ook wel eens alleen zitten, omdat ik dan geen zin heb om te praten. Soms voel ik me ook vreemd. Maar nu ik al deze verhalen lees zie ik zoveel herkenning.

Anoniem
15-02-2023
Reactie:
Hallo Belinda,
Je hebt dit bericht al een tijdje geleden geplaatst, maar toch alsnog mijn reactie.Ik herken het gevoel van derde wiel aan de wagen. Ik merk dat ik in een gesprek vaak ervoor zorg dat iedereen betrokken wordt. Ik stel oprechte vragen waarna een ander er vervolgens mee aan de haal gaat. Dat stoort mij dan en trek ik me terug. Ik heb eigenlijk alleen een echt goed gesprek wanneer het met z'n tweeën is.
En toegegeven, de meeste mensen hebben niet altijd behoefte aan "diepzinnige" vragen, gesprekken over gevoel en beleving. Het probleem is gewoon dat wij hen begrijpen, maar wij worden in deze niet begrepen, en dat kan eenzaam voelen.
Zoek mensen om je heen die het wel begrijpen of willen begrijpen. Je bent niet alleen.

Inge
21-02-2023
Reactie:
Ook ik herken mezelf helemaal in jullie verhalen en ben zo blij dat ik niet de enige ben met die gevoelens over het derde wiel aan de wagen zijn en je dan terugtrekken. Het leed van andere mensen trek ik me ook heel erg aan maar vooral van dierenleed kan ik nachten wakker liggen. Een paar maanden geleden las ik iets over HSP en begon het kwartje langzaam te vallen en ik ben al 56 jaar.
En ook ik zou graag in contact willen komen met mede HSP'ers maar zo te lezen is dat niet mogelijk via deze site.
Als iemand een idee heeft hoe dat wel mogelijk zou kunnen zijn zou ik dat graag horen.

Astrid
19-03-2023
Reactie:
Heel herkenbaar deze verhalen. Ben ook op zoek naar lotgenoten, voel mezelf hier vaak alleen in. Ben absoluut geen groepsmens en ik vind 1 op 1 contact wel prettig. Hoop dat er iemand een reactie geeft. Alvast bedankt. 😊

Inge
23-03-2023
Reactie:
Hoi ik ben isa 13 jaar
Ik heb presies het zelfde ik heb een vrienden groep die laat mij nu langzaam in de steek ik vindt het moeilijk om in groter groepen dan 2 een gesprek aan tehouden ik bouw snel een buur om mij heen ze negeeren mij nu ook meestal ik wordt ook snel moe van sosale contacten

Yuna
30-03-2023

Jouw reactie:



Overprikkeling voor het slapen gaan (Verhaal 56)

Lieve mede hsp"ers,
Heeft een van jullie tips tegen overprikkeling voor het slapen gaan? Vaak na een stage of werk dag ben ik vaak erg moe van alle emoties van iedereen. Alleen rond dit tijdstip denk ik vaak ook over veel dingen na. Dit zorgt er al met al voor dat ik niet goed kan slapen.

Liefs

--
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-03-2023

6
5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Rustig blijven. Nadenken. Je hebt zelf alle kennis. Intuitie.

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat mij helpt is via YouTube of spotify oid met koptelefoon en geleide meditatie of yin yoga voor slapen te volgen. Je kunt dan ook specifiek zoeken naar ontprikkelen, ontladen. Yoga nidra is ook een aanrader en savonds douchen, even letterlijk de dag van je af douchen. 🙏🤗

Shanty
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat mij helpt is een paar rustige, simpele spelletjes op mijn telefoon doen zonder wifi zodat je geen reclames krijgt. Of stukje in een onspannend boek lezen.

Anoniem
10-12-2022
Reactie:
Hoi,
Wat mij enorm helpt is iedere dag s avonds even schrijven.
Niks hoogdravends ofzo, gewoon in een agenda ff kalken wat ik heb gevoeld die dag. Ik vind t fijn om er gedichten bij te plakken.
Zo word mijn hoofd een stukje rustiger.
Succes!

Mirandje
11-03-2023
Reactie:
Een aantal uren voor je gaat slapen: niet meer op je mobiel zitten. Vergeet ook even die Instagram-feed, de posts van je vrienden op FB, even geen TikTok-filmpjes. Ik schrijf alles van mij af in een afgesloten blog (ik heb geen dagboek meer). Of ik neem een warm bad/warme douche voor het slapen. Ik heb in mijn slaapkamer ook een humidifier waar ik wat geurolie in doe (denk aan rozen, lavendel) en dan word ik ook wat rustiger van de heerlijke geuren.

Rinwell
19-03-2023

Jouw reactie:



Geen idee wat ik heb, maar het lijkt wel op HSP (Verhaal 95)

Via google kwam ik op deze website terecht. Ik heb geen idee wat ik heb, maar het lijkt wel op HSP. Even mijn situatie beschrijven:

Wanneer ik een hele dag gewerkt heb, dan kom ik thuis en krijg ik mijn klop. Dan wordt het zéér donker in mijn bovenkamer, enerveer ik mij aan alles, zeg ik geen woord tegen mijn vriendin, sfeer onder het vriespunt, enz...

Ik ga dan meestal al gaan slapen om 19u30 omdat het niet meer uit te houden is. De dag nadien is het beter, maar dan werk ik meestal maar 4u. Ik ben namelijk zelfstandige.

Ik vind dit enorm erg voor mijn vriendin en in de tweede plaats ook enorm erg voor mijn eigen bedrijf. Als ik 8u werk dan bekoop ik dat 's avonds enorm. Als ik maar 4u werk heb ik dit niet, maar dat is uiteraard geen optie als zelfstandige.

Na het lezen van HSP heb ik geleerd dat ik moet pauzeren, iets wat ik nooit doe. Ik werk non stop zonder pauze (mentale job - geen fysieke job) ook eten doe ik achter mijn computer.

Hopelijk werkt het door bv ieder uur 10 minuten te gaan wandelen. Maar fulltime werken non stop dan is het iedere avond WO2 in mijn hoofd. Zeer donker, zeer somber en 0,0 ontspanning :'(

Dimi
17-03-2023
laatste reactie: 17-03-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben nog vergeten te zeggen dat ik tientallen geluiden niet kan verdragen (mijn hond die lekt, zilverpapier, lepel tegen plastiek, ...)

wat me dan ook bij HSP deed komen via google...

Dimi
17-03-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Inclusie & diversiteitsbeleid (Verhaal 94)

Wat te doen als je werkgever zich niet houdt aan het inclusie & diversiteitsbeleid? Een open kantoortuin is funest voor iemand die hoogsensitief is. Daarnaast ben ik ook slechthorend en draag ik pas sinds kort een hoortoestel, wat ontzettend wennen is voor mij. Ook horen er andere "problemen" bij, zoals luistervermoeidheid, angst voor telefoneren etc. Een makkelijke oplossing is: zoek ander werk. Maar, als de mogelijkheid er wel is om in een focuswerkruimte/stiltewerkplek te gaan zitten, maar jouw werkgever dat vertikt omdat je je aan de regels van de organisatie hebt te houden, welke acties zijn er dan eventueel te ondernemen?

Anoniem
16-03-2023

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Als ik weer tot mezelf ben gekomen schaam ik me kapot (Verhaal 66)

Hoii lotgenoten,

Vanaf dat ik me kan herinneren ben ik een persoon met hsp en onder andere gevoelig voor prikkels.

Ook heb ik complexe ptss waardoor sinds 2018 de prikkels steeds heftiger werden. Sinds toen heb ik chronische overprikkeling. De klachten zijn zo heftig dat ik niet meer kan functioneren in het dagelijks leven en niet meer kan werken en ik nu in de ziektewet zit.

Ik kan niet meer 5 minuten in een winkel staan voor boodschappen en word al ziek. Op zo’n moment komt niks meer binnen, praten gaat moeilijk, ik word misselijk en krijg woede uitbarstingen en ben ik ziek van de overprikkeling. Dan moet ik uit die winkel en iedereen die in de weg staat duw ik aan de kant en scheld ik uit. Op zo’n moment boeit niks mij meer en heb ik mezelf dan niet meer in de hand en heb geen controle meer over mezelf.

Als ik weer tot mezelf ben gekomen schaam ik me kapot en voel me schuldig. De controle die ik verlies over mezelf maakt me bang en de overprikkeling heeft de overhand.

Binnenkort begin ik met een intake bij een psycholoog waar ik lang op heb moeten wachten.

Zijn er lotgenoten die zich hier ook in herkennen?

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-03-2023

5
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja. Ik herken dat ook. Achteraf de schaamte .
Ik leef heel rustig en op mijn manier.

55 jaar
07-03-2023

Jouw reactie:



HSP heeft ook voordelen (Verhaal 86)

Het leven als HSP-er valt echt niet altijd mee, maarrrr het heeft ook voordelen., je ziet nl veel al van mijlen ver aankomen. 😁
Ik probeer positief in het leven te staan en te kijken naar wat er wel is, dat betekend wel dat ik veel alleen ben.
Daarom ben ik op zoek naar een soort gelijk gestemde in Almere met humor die ook houd van bewegen en diepgang in gesprekken om aansluiting bij te vinden.

Louise
16-11-2022
laatste reactie: 26-02-2023

1
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Whaa zoek precies wat jij zoekt. Woon alleen niet in Almere, maar in het noorden des lands. Jammer! Ik heb soms enorme last van mijn hypergevoeligheid, maar er zitten ook zoveel mooie kanten aan! Waar ik momenteel vooral moeite mee heb is het gemis van een goede vriendschap. Ik zou graag een vriendschap hebben met iemand die mij snapt en respecteert ipv iemand die over mij heenwalst of misbruik maakt van mijn goedheid.

Dida
09-01-2023
Reactie:
Dag Dida,

Ik woon ook in het Noorden en mis ook enorm een hechte vriendschap met een gelijkgestemde 🙂.
Mijn 'profiel': hooggevoelig + strong-willed.
Alleen...hoe kunnen we in contact komen?
Zet liever niet mijn gegevens hier open en bloot op dit platform.

Groetjes, Selena

Selena
26-02-2023

Jouw reactie:



Ik heb HSP, ik dacht altijd dat ik anders was (Verhaal 9)

Voordat ik erachter kwam dat ik hsp ben, dacht ik altijd dat ik anders was.

Waarom heb ik minder energie dan anderen, waarom stopt mijn denken bijna nooit, ben ik nu de enige die de spanning altijd voelt, de diepte van mijn emoties vinden anderen zorgelijk. Twijfel, onzekerheid, knagende gevoel.

Toen mijn systeemtherapeut begon over hsp en ik mij later in las, was ik even helemaal van slag.
Dit gaat over mij! Ik ben niet gek, raar of problematisch. Ik heb juist een speciale gave, alleen nooit geleerd om hiermee om te gaan.

Dit aanleren is nog steeds een grote uitdaging, maar ik accepteer mijzelf steeds meer. En door meer balans in drukte en rust ben ik steeds minder overvraagd.


Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-02-2023

38
10
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben mij er al 20 jaar bewust van en nog blijft het iedere dag een uitdaging om met Hsp om te gaan.

Kurt
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zoek ook lotgenoten die net als ik Hsp'er zijn. Ik ben een jongen van 24jaar.

Nasim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar! Ik ben er pas sinds 3 jaar achter dat ik HSP ben en moet nog met veel dingen om leren gaan. Ook relaties vind ik erg moeilijk, ik voel me niet begrepen.

jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben net 20 en ik ben er ook net achter dat ik hooggevoelig ben. Voor mij was het eigenlijk wel een opluchting omdat ik me ook heel vaak anders voelde.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, ik ben 50 jaar HSP heb dyslexie en ben hoogbegaafd.
Sinds een paar jaar weet ik dat ik HSP heb, maar nu pas heb ik inzicht en vragen kunnen beantwoorden. Zou graag ook met iemand met HSP in contact komen


Martijn
> 2 jaar geleden
Reactie:
Waar kom je vandaan? Ik heb ook erg behoefte om te ondernemen met mede-HSP'ers, lief lol en leed, met als basis veiligheid en vertrouwen. Ik kom uit Zuid Oost Brabant.

Astaire
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zijn er ook specifieke therapieën om te leren omgaan met HSP?
Ik zit zo vaak in de rats, vooral sociaal .

Annelies
> 2 jaar geleden
Reactie:
Allemaal heel erg herkenbaar, maar ik ben dan ook HSP.
Zou heel graag in contact komen met andere HSP'ers, maar heb geen idee hoe.

Via deze site gaat het zeker niet lukken, daar er geen enkele contactmogelijkheid is helaas.
Dus als iemand een idee heeft ?

L
> 2 jaar geleden
Reactie:
herkenbaar is het zeker wat ik lees. als mensen geen hsp zijn begrijpen ze niets van je, en ben je maar drama enzo ..jezelf accepteren is het beste en jezelf zijn.ik ben 41 en overal gevoelig voor stemming van anderen energie huil snel gevoelig voor kritiek. en heel meelevend. geluiden en licht drukte en zelfs labeltjes in kleding wat stoort.
ik zoek ook naar mensen die zo zijn om te samen te delen en begrip te krijgen.

anoniem81
03-10-2022
Reactie:
Hallo allemaal

Bedankt voor jullie verhalen… fijn om te lezen dat er meerderen zijn :))) zoooo blij! 🙃
Ben er pas achter hsp, moest een test doen via maatschappelijk werk. 99%. Ook het ik ben niet gek gevoel.

Ik zou ook anderen willen ontmoeten. Gelijkgestemden. Wie gaat dar organiseren?

Groet
Daantje

Db
18-02-2023

Jouw reactie:



ik weet al langere tijd dat ik HSP ben (Verhaal 93)

Hallo allemaal,
ik weet al langere tijd dat ik HSP ben en de afgelopen jaren heb ik hier goed mee kunnen omgaan en het zelfs als kracht kunnen inzetten. De laatste tijd echter merk ik aan mezelf dat ik toch weer ergens tegenaan loop en dat is als mensen zich bot/onaardig en/of negatief gedragen. Ik heb er teveel last van; het komt te hard binnen. Heeft iemand tips voor me?
Alvast bedankt!!!

Vlindertje
15-02-2023

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik leef tussen 2 werelden (Verhaal 92)

Goedemorgen
Ik ben HSP & Spiritueel
Mijn familie en exen verklaren me als gek
Ik leef tussen 2 werelden
Ben bijna iedereen kwijt geraakt behalve mijn kinderen
en ouders
Ben op een keiharde manier ontwaakt ben erover aan het schrijven

Het is echt niet gemakkelijk om HSP te zijn

Soraya Spiritueel
04-02-2023
laatste reactie: 13-02-2023

5
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat bedoel je met dat je op een keiharde manier ontwaakt bent? Wat heb je meegemaakt?

Anoniem
12-02-2023
Reactie:
Schrijf je alleen of doe je ook sessies om mensen te helpen?

Anoniem
13-02-2023

Jouw reactie:



Hebben jullie ervaringen met LTO3? (Verhaal 43)

Hebben jullie ervaringen met LTO3, hoe jezelf of je partner er op reargeert? Heb gelezen dat mensen met onder andere autisme, add, adhd, HSP, depressie etc, veel baat bij hebben bij dit supplement, beter dan bij Ritalin oid en of de andere farmaceutische medicatie ?

Ik heb/ben hsp'r maar door mijn traumatische achtergrond heb ik me als kind leren voelen en emoties en gevoelens onder woorden kunnen brengen. Daarnaast deed ik er letterlijk niet toe, mijn mening etc. en hierdoor was ik enorm naar de buiten gefocust en pikte ik alles op. ik pak nog steeds heel veel op maar weet steeds beter wat van mij is. helaas heb ik wel stemmingswisselingen en slaap ik slecht, en neig ik naar depressieve buien. omdat ik het niet kan uitten en het nooit mocht zijn. ik hoop dat lto3 ook mij kan helpen de systemen die zo vast geroest zijn in mijn lichaam helpen los te laten en gezonde manieren/systemen te integreren.

Anomiepje82
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 07-02-2023

5
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anoniempje,

Ik heb het kort even geslikt, omdat ik toen nog aansloot bij de diagnose ADD (weet nu dat dit toch anders ligt). Ik kan me eerlijk gezegd van LTO3 niet veel verschil herinneren. Het werkt natuurlijk niet zo heftig als de farmaceutische medicatie. Momenteel gebruik ik wel 5-HTP (griffonia), dat is een serotonine booster. Wellicht de moeite om je daar in te verdiepen. Neem dan wel de pure vorm. Dit kan je echter niet met anti depressiva en andere rustgevende middelen combineren dus lees je goed in!

Succes met je zoektocht :)

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je wordt er wat rustig van, ik neem altijd zakjes metarelax dat helpt veel beter

Pat
06-10-2022
Reactie:
In lto3 zit glidkruid wat heel slechtis voor je lever zijn al twee mensen aan overleden. 5 htp griffiona werkt goed voor het slapengaan.magnesium bisglycinaat was voor mij ook een goede rustgevend.

Moon
07-02-2023

Jouw reactie:



Wat te doen met deze "donkere energie"? (Verhaal 90)

Over het onderwerp waar ik last van heb, zie ik geen topic. Zodoende deel ik mijn verhaal om te kijken of er een reactie op komt die helpt, en steunt. Ik ben hoogsensitief, en heb sinds 2011 last van energieen om me heen die mij in 2011 (daar is het mee begonnen) lastig vielen door rijdend op de snelweg een ruk aan mijn stuur te geven zodat ik richting vangrail zou rijden. Met mijn hart in mijn keel lukte het mij net op tijd mijn stuur terug te draaien. Daar op dat moment, in 2011, toen bovengenoemde zich voordeed op de snelweg, had ik net besloten om een bepaalde stap te zetten in mijn leven om te herstellen van een ziekte. Ik voelde vervolgens zittend in de auto een heel negatieve energie om me heen die me het gevoel gaf dat ik niet mocht genieten, en moest luisteren. Ik was even in de veronderstelling dat het misschien een overleden energie was. Daar heb ik als kind last van gehad, en dat wuif ik inmiddels makkelijk weg. Dus dat besloot ik op dat moment, zittend in de auto, met het besluit om die stap te zetten en te gaan herstellen van de ziekte, dus ook en wuifde het nare gevoel weg. Vervolgens startte ik mijn auto om richting snelweg naar huis te rijden en greep de negatieve energie mijn stuur. Heel erg eng.
Ik heb al verschillende energiewerkers om hulp gevraagd. De een spreekt van donkere energie, de ander van "zielen uit vorig levens", maar ze hebben me geen van allen echt kunnen helpen. Mezelf in licht zetten, een ei om mezelf heen visualiseren, op een andere manier voor bescherming zorgen, de energieen weg sturen : Het heeft geen effect. Ik heb er nog steeds last van. Zodoende probeer ik via deze weg om aan advies en doorslaggevende hulp te komen. Let wel : Ik ben psychisch helemaal in orde en heb alles op een rijtje :-). Ik hoop dat iemand zich in dit verhaal herkend, en er ook een oplossing voor weet. Bedankt.
Zonnetje.

Zonnetje
12-01-2023
laatste reactie: 03-02-2023

1
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Zonnetje,
Ik heb ook ervaringen in deze richting. Alleen heb ik gemerkt dat het me niet helpt om het te zien als een negatieve energie buiten me waar ik me van moet beschermen. Ik probeer het nu meer te zien als deel van mezelf. Ik ben tenslotte mens en besta niet alleen maar uit licht. Ik draag ook donkere delen in me. Wat mij helpt is de negatieve energie niet weg te willen hebben, maar te voelen, te accepteren en daarna los te laten. Focussen op het licht, zonder tegen het donker te zijn. Aanvaarden van het donker en aandacht geven aan het licht. Hopelijk heb je hier wat aan...

Ik
23-01-2023
Reactie:
Dualiteit is de drijfveer van ons bestaan.
Je moet diep wortelen om hoog te kunnen reiken.

De dood staat centraal in het leven.

Zijt gij de jager of zijt gij de prooi?
De rimpel in het water komt ooit op zijn plooi.

Neem rust om je donkere entiteit in jezelf te leren kennen. Hij maakt deel uit van wie jij bent.

Interessante bron: karl Jung ; actieve verbeelding

De antwoorden die je zoekt, die vind je enkel bij jezelf.


Bert
23-01-2023
Reactie:
Zelf ben ik ook erg gevoelig voor energieen. Heb zelfs demonen ( GEEN grap) meegemaakt in bepaalde ( dit geval langdurige ) situatie. maar zoeits is volgens mij zeldzaam.
Wat mij enorm is gaan helpen is ELKE dag het bos in te gaan . Fietsen , lopen, ook de routes onderweg ergena naartoe aanpassen zodat ik ook in een park of door een park kom etc. De natuur, de bomen aarden me en zuiveren mijn aura.
En mensen op afstand houden. Alleen echte vertrouwelingen toelaten, als je die al hebt. In mijn geval zijn dat er zeer weinig.
Maar ik zal volgens mij n iet de enige zijn. daarnaast kan ik via inetrent soms mijn "ei"kwijt door bijvoorbeeld forums te lezen of ook te reageren, zoals nu. Dan voel ik me in ieder geval minder alleen en er niet alleen voor staan.

BLEU
03-02-2023

Jouw reactie:



Ik ben hooggevoelig maar vind nergens begrip (Verhaal 87)

Ik ben hooggevoelig maar vind nergens begrip. Veelal wordt ik verkeerd ingeschat, namelijk overschat. Men ziet vooral mijn "kracht" maar totaal niet mijn leed. Ik sta er alleen voor , de term hooggevoelig ook bij huisartsen wordt niet begrepen en/of serieus genomen. In lijd vooral.


Iemand
19-11-2022
laatste reactie: 20-01-2023

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi ik herken het wel ik heb ook nog dat ik een licht verstandelijk beperking hebt en hoogsensitief ik vraag me zelf wel eens af ben ik de enige die een licht verstandelijk beperking hebt en hoogsensitief bent

Goedhart
20-01-2023

Jouw reactie:



Ik WIL dit wel heel graag, maar KAN ik dit nog wel (Verhaal 84)

Hallo,

Ik ben Ro, man van 49 jaar en heb hier heel wat verhalen gelezen die ik in grote lijnen herken. Sommige had ik zo ongeveer zelf geschreven kunnen hebben.

Wat bij mij (onder andere) erg speelt zijn de tegenstrijdige gevoelens die ik ervaar. Zo kan ik heel onzeker en angstig zijn, constant twijfelen aan mezelf. Terwijl ik juist ook weer een heel erg sterke mening en visie heb. Dit is voor zowel andere mensen als voor mezelf best lastig om mee om te gaan. Ik vind openheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid ook heel erg belangrijk, waarbij ik alles ook van alle kanten wil/moet bekijken.

Hierdoor vinden mensen het moeilijk om contact met mij te hebben en vooral te houden. En andersom gebeurt dit ook, omdat voor mijn gevoel veel mensen na enige tijd een heel andere kant laten zien dan toen ik ze leerde kennen. Dat is ook de reden waarom ik vanaf het begin open en eerlijk vertel over wie ik ben en waar ik tegenaan loop in het leven. En dat zoals ik nu ben, over een jaar of over 2 jaar nog ben (wat niet wil zeggen dat ik niet iets aan kan passen, maar dat ik niet als een blad aan een boom verander na de eerste 5 contacten).

Zoals ik hier ook vaker heb gelezen herken ik dus de problemen met vriendschappen en relaties. En dan met name om ze te onderhouden voor een langere periode. Nou zit ik niet te wachten op rijen vrienden en vriendinnen. Ik ben meer iemand van het kwalitatief contact in plaats van het kwantitatieve aspect.

Ik hou van diepe gesprekken en analyseren, van echt kunnen lachen om leuke dingen en niet mee lachen omdat de rest lacht. Voor mij is 1 op 1 contact dan ook veel prettiger en eet ik liever samen thuis waar je ongestoord kunt kletsen, dan in een overvol restaurant. Ik heb niks met macht en status, behalve hooguit een aversie ertegen. En dan vooral als het een masker is om jezelf 'beter' voor te doen.

Ik zou hier wel eens in gesprek willen komen met mensen die hetzelfde ervaren. Die bijvoorbeeld ook van wandelen, hardlopen en/of fietsen houden. Die het leuk vinden om te filosoferen over de vragen van het leven (om vervolgens tot conclusie te komen dat we er niet uitkomen?!). En om, hopelijk, te ervaren dat ik/we niet de enige zijn met deze vragen en lastige zaken in ons leven. Dat we steun kunnen geven aan en ontvangen van elkaar.

Dat is wat ik graag zou willen. En op het moment dat ik dit schrijf, voel ik de angst me naar de keel grijpen. Want ik WIL dit wel heel graag, maar KAN ik dit nog wel? Of is de verbindings- en verlatingsangst (hechtingsproblematiek) zo groot dat dit alleen nog maar in mijn dromen mogelijk is?

Ik zou het leuk vinden om hier met elkaar van gedachten over te kunnen wisselen. Dus ik hoop iets van je te lezen...

Ro
16-10-2022
laatste reactie: 16-01-2023

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zeer herkenbaar verhaal! Bijna dezelfde leeftijd, en de ervaringen zijn bij mij niet anders, geen idee hoe in contact te komen, zit sinds gisteren alle verhalen te lezen, maar herken het meeste in jou verhaal. Dus kom graag met je in contact!

Grt

Michel

Mike
16-01-2023

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Elke dag toch weer dat zenuwachtige rotgevoel (Verhaal 28)

Hebben jullie dat ook? Ik doe mijn werk al jaren lang en weet eigenlijk precies wat ik moet doen, maar elke werkdag heb ik toch weer dat zenuwachtige rotgevoel of ik het vandaag wel weer allemaal goed gedaan krijg. Ik wou dat ik me daar eens geen zorgen meer over maakte, bah. Zeker nu net na mijn vakantie is het heel heftig, alsof ik opeens niet meer zou kunnen wat ik altijd al deed.

Danielle
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-01-2023

8
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het zo goed!!

Rose
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit herken ik heel erg. Het lijkt wel een examen die ik elke dag moet afleggen. Vooral in een tijd dat ik moeite had met een collega en leidinggevende deed ik elke keer een schietgebedje voor ik naar mijn werk ging. Gelukkig zijn deze er niet meer en gaat het stukken beter maar de angst iets verkeerd te doen of iets niet te kunnen blijft terwijl ik vaak naar huis ga met het gevoel van zie je wel het ging heel erg goed.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit heel goed! Ik ben een HSP'er en ben altijd al angstig geweest sinds mijn kindertijd. Ik was op de een of andere manier altijd zenuwachtig zonder aanleiding. Gevoelens en prikkels neem ik intens waar. Door de jaren heen heb ik verschillende moeilijke levenservaringen en grote ontgoochelingen gehad waardoor ik een angststoornis heb ontwikkeld. Ik had al aanleg door mijn familiesituatie & opvoeding, maar ik vermoed dat het zenuwachtig gevoel bij jou ook iets gelijkaardigs is. Dus, misschien een lichte angstproblematiek. Veel sterkte en beterschap! ik neem zelf medicatie hiertegen en het heeft mijn angstig gevoel voor een groot stuk weggenomen en het leven draaglijker gemaakt.

Roos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit herken ik ook zo bij mezelf!Ik werk al jaren in de zorg maar nog steeds ga ik met een zenuwachtig rotgevoel naar mijn werk.Nu moet ik er wel bij zeggen dat het per keer kan verschillen.De ene keer ben ik meer zenuwachtiger dan de andere keer.Ik wil ook van te voren altijd weten wat me te wachten staat.En ben altijd blij als het na een werkdag allemaal is mee gevallen.Dan heb ik het gevoel weer overleefd te hebben.

Irene
10-01-2023

Jouw reactie:



Toch ben ik wel anders dan de meeste hsp-ers denk ik (Verhaal 74)

Dag lieve hsp-ers,

Sinds een aantal jaren ben ik zelf achtergekomen dat ik hooggevoelig ben. Als kind extreem verlegen en doordat ik gepest ben versterkte dat heel erg. Ik merkte dat ik niet met prikkels om kon gaan en dat ik een heel groot empathisch vermogen heb zeg maar. Ik weet dat ik ook snel emotioneel kan worden. Ik werd dan altijd boos op mijzelf waarom ik snel moest janken. En vaak spookten veel dingen door mijn hoofd dat ik er soms gek van werd. Ik heb op de bassischool geen 'echte' vrienden zeg maar. Ik was vaak alleen. Naarmate ik naar de middelbare school ging, had ik moeite om vriendschap op te bouwen. Vaak het 3de wiel en toen zogenaamde vriendinnen verloren in de loop der jaren. Nu wel vaste vriendinnen. Heb het een en ander meegemaakt in mijn leven dat waren donkere dagen vol teleurstelling, pijn, verdriet, depressie ect tot rare gedachtes. Al met al gevochten met mijzelf. Vaak van banen veranderd. Nu gesetteld met man& kinderen. Nu weet ik dat ik hooggevoelig ben. Voel dingen aan, minder energie, ect Werk aan mijn innerlijke rust. Maar toch ben ik wel anders dan de meeste hsp-ers denk ik. Ik hou van rust maar ook wel van uitdaging. Ik vind bijna alles leuk of om mij in te verdiepen en te leren. Of het nou over auto's gaat of natuur ect ect. Ik mediteer en heal mijzelf. Ik luister wereldmuziek van genre A tot Z. Hou van de natuur, zelfstudie, koken, spirituele dingen maar ook van festivals, shoppen, sporten ect ect. Lieve groetjes

A
06-07-2022
laatste reactie: 10-01-2023

1
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb dit precies hetzelfde! Zou je misschien met mij in contact willen komen? Weet niet of dit mogelijk is.. dit is namelijk niet echt anoniem.

Lauren
17-08-2022
Reactie:
hier ook zelfde door pestverleden moeilijk contacten maken door onbegrip komt verkeerde mensen tegen. onzichtbaar voelen zou wel is fijn zijn om mensen te ontmoeten die hetzelfde hebben

pat81
06-10-2022
Reactie:
Jij bent hsp maar ook hss
Lees eens "de meeste prikkels bijten niet"
Voor mij de handleiding die ik bij mijn geboorte graag had ontvangen

Tina
10-01-2023

Jouw reactie:



Hsp is zwaar de prikkels zijn heftig (Verhaal 89)

Na een burn out therapie snapte ik nog steeds niet waarom ik het zo moeilijk had op het werk.Ik voelde als iemand boos was of ook hoe andere mensen naar mij deden maar ook dat de mensen niet gelijk behandelt werden. Ik werd er ziek van en dan stapte ik weer op.Nu sinds een paar jaar begrijp ik meer over hsp.Maar het moeilijkste vind ik nu dat je ook alles merkt wanneer je kinderen een relatie hebben.Bijvoorbeeld mijn dochter heeft een relatie met een narcist.Ik zie alle kleine details en ik kan niks zeggen Mijn dochter is ook heel gevoelig en nu heb ik al 1.5 jaar een spanning tussen haar ik kan niks zeggen over mijn waarneming maar mijn lichaam reageert zo fel.Zij ziet mij als een moeder die alles veelste veel annuliseert Hsp is zwaar de prikkels zijn heftig ben wel blij dat ik weet waar het vandaan komt maar er mee omgaan is een andere dilemma

Sarah
01-01-2023
laatste reactie: 02-01-2023

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi sarah ik weet wat je bedoeld en hoe je je voelt, ik maak het zelfde mee met mijn dochter je voelt je zo hopeloos het geeft zoveel hart zeer ,ze woont nu sinds 8 maanden samen en wordt zo slecht behandeld waar onder mishandeld ze is heel zacht en heel lief doet alles voor andere en dat wordt haar hele leven al uitgebuit van pesterijen op school tot nu in haar relatie ze praat er soms wel over tegen mij maar zeg daarbij dat ik er met niemand over mag praten bekende en fam ik vind dat heel moeilijk omdat het mij van binnen helemaal sloopt het liefs zou ik haar gaan halen dat ze weer thuis woont maar ze is 23 dus dat kan ik niet doen ze moet natuurlijk ook zelf willen ik voel heel veel in haar relatie wat ik zelf ook heb meegemaakt en zie haar de zelfde fout maken als wat ik toen deed ik heb het met haar hier over gehad maar het wilt niet echt binnenkomen heb ik de mening van wij zijn ook alle twee hsp

Groetjes Sunshine

Sunshine
02-01-2023

Jouw reactie:



Ervaringen uitwisselen (Verhaal 11)

Hoi hsp'ers,
Is veel herkenbaar, ik zou het leuk vinden om met een paar mensen iets te ondernemen en ervaringen uit te wisselen in mijn omgeving ken ik geen mensen


jola
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 31-12-2022

31
20
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben hsper en zoek ook mensen om ervaring mee te delen . Ben jij nog op zoek naar iemand om ervaringen mee te delen?

Pebbles
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ook vrij kort ontdekt dat ik HSP'er ben, en zou nu ook graag met mensen willen praten en ervaringen uit willen wisselen.

LittleMissSunshine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zelf zou ik ook graag met andere HSP'ers ervaringen willen uitwisselen en mogelijk wandelingen in de natuur maken? Ik woon in de provincie Noord-Brabant.

Trijntje
> 2 jaar geleden
Reactie:
hoi trijntje ,

Heb je inmiddels al leuke contacten opgebouwd met mede hsp-ers in noord-brabant?
Ik zelf kom uit breda..
Meer hsp-ers uit omgeving breda die het leuk vinden om kennis te maken en te kijken of er een leuke klik is en ontstaat?

Groetjes sanne

sanne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik wil ook graag wel in contact komen maar woon in Eindhoven, dat vind je misschien te ver?

Groetjes,

Patricia

Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien een Whats app groep oprichten? Kurt uit Antwerpen

Kurt
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik merk dat ik die behoefte ook erg heb. Zeker als HSS HSP (een extraverte HSP man) heb ik veel behoefte aan een andere HSS HSP man... Hoe ouder ik wordt hoe lastiger het allemaal soms lijkt te worden...

Nyfa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zijn er ook mensen uit Overijssel die contact willen met lotgenoten?

Pascale
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Ik zoek ook een beetje mensen om ervaringen mee te delen.
Zelf sta ik op het punt om hulp te zoeken om met hsp om te leren gaan. Op dit moment loop ik stage en doe ik een studie, en kan gewoon moeilijk mijzelf zijn omdat alles teveel energie kost. Ik doe mijzelf dan tekort in mijn leerproces.
Zelf woon ik in Overijssel.

Nadine
> 2 jaar geleden
Reactie:
I.v.m. de privacywetgeving, zullen we avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen helaas moeten verwijderen. Op dit forum ben je van harte uitgenodigd om je verhaal te delen en op die manier elkaar te steunen en contact met elkaar te hebben.

De redactie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo allemaal net als alle anderen heb ik behoefte aan contact, maar naast de reacties zie ik geen contactmogelijkheden of echte gesprekken hier. Jammer.
Er is kennelijk wel n behoefte.

I'rene
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou ook graag in contact willen komen om ervaringen te delen. Is er een manier om iets op te zetten?

Sarah
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit lijkt mij ook leuk, ik zou graag een maatje willen hebben die mij als hsp er begrijpt en dat je elkaar dan ook kunt helpen..

Angela
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Sanne, zelf kom ik ook uit Breda. Op welke manier kunnen we elkaar ontmoeten en kijken of er een klik is? Misschien bij een restaurant? Groetjes, Karin

Trijntje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben een HSP-man uit Zuid-Holland, en ook ik zou graag in contact komen met andere HSP'ers.
Ben wat dat betreft al vrij lang op zoek naar een HSP-maatje.
Maar geen idee waar ik die zou kunnen vinden ?
Via deze site kun je helaas geen contact gegevens achter laten,
of een prive-bericht met gegevens naar iemand sturen.

Louis
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo fijn om te zien dat ik niet de enige ben. Ik weet al een tijdje dat ik HSP heb maar weet nog steeds niet goed hoe ik er mee moet omgaan. Graag wil ik met lotgenoten erover praten. Ervaring uitwisselen en tips geven aan elkaar lijkt mij erg prettig.

Daphne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben zelf ook een HSP'er en zou hierover ook graag met lotgenoten willen praten en ervaringen delen. Ik kom zelf uit Overijssel.

Tom
19-07-2022
Reactie:
ik ben ook hsp en kom uit schagen

paw
07-10-2022
Reactie:
fantastisch om te delen, enorm ... om te kunnen leren loslaten en te leven in de dag van intuïtie. Grootste goed , het verlangen naar vrijheid. Leef inmiddels alweer enkele in de bergen haha, ben er dan nu toch achter war er "loos" was. of eigenlijk wat voor extra kwaliteit ik bezit. helaas ben ik niet in de laaglanden om te delen. Maar weet dat ik de buurt van de alpen van huez er een ervaring aanwezig is. Leuk om te kunnen zeggen..
WIJ ZIJN !!!!

rhodus
21-10-2022
Reactie:
Hoii,dat zou ik nou ook graag willen doen!

San
31-12-2022

Jouw reactie:



Moeite met verhuizen (Verhaal 88)

Ik kocht onlangs een huis met mijn partner maar twijfel enorm of dit wel de juiste keuze was. Nu wonen we in een wijk, waar ik het wel naar mijn zin heb en die behoort tot mijn comfortzone. Het nieuwe huis is landelijker gelegen, op 10 min. Van waar we nu wonen.

Het was altijd mijn partners droom om op een rustigere locatie met meer groen te wonen. Ik dacht als het hem gelukkiger zal maken, dan zal ik dat ook weI zijn. Ikzelf voel sinds de aankoop aan alles dat ik bang ben voor de verandering. Hoe gaan ik en mijn kinderen ons aanpassen? We hebben het hier nu zo goed en kennen alles, alles is dichtbij,...

Heeft iemand ervaring met dit soort situatie en tips om ermee om te gaan?

Anoniem
28-12-2022

4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Groot vermoeden dat ik een HSPer ben (Verhaal 38)

Ik ben Lisa, 24 jaar en ik heb ook een groot vermoeden dat ik een HSP'er ben. Alles wat ik moet ondernemen, of gewoon alleen al thuis zitten geeft stress en zelfs geluiden van borden die tegen mekaar klinken, zorgen voor pijn in mijn oren. Als ik op drukke plaatsen ben, krijg ik het al benauwd. Letterlijk alles is stress. Ik voel me nooit relaxed en dat gevoel heb ik al heel mijn hele leven. Ik heb wel op 5 jarige leeftijd zware brandwonden opgelopen, en heb redelijk lang in het ziekenhuis gelegen. Misschien kan dit ook een uitlokkende factor zijn geweest, maar ik geloof erin dat ik dit ook van nature ben. Daarnaast heb ik ook al wat fysieke onderzoeken laten doen omdat ik me fysiek nooit goed voel (last van misselijkheid, kortademig, snel duizelig,...) , maar er is tot nu toe niet veel uitgekomen. Vervolgens heb ik ook wat psychologische begeleiding waar ik ademhalingstechnieken krijg aangeleerd om beter met stressvolle situaties om te gaan. Hebben jullie hier ook last van? en hebben jullie tips hoe ik er best mee omga?

Ik hoor het graag.

Groetjes Lisa

Lisa
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-12-2022

3
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Lisa,

De pijnlijke oren door het geluid van borden die op elkaar klinken heb ik ook echt heel erg. Als iemand de vaatwasser uitruimt en ik sta er vlakbij dan bied ik altijd even aan dat ik het doe ;). En wat ik laatst ergens heb gelezen over HSP zijn is dat het niet komt door een traumatische ervaring maar dat jij het gewoon in jou hebt, zoals jijzelf ook typt, jij bent dit van nature. Maar mensen kunnen hier een andere kijk op hebben. Blijf vooral bij wat jij vindt
J.

J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi

Kan een burn out zijn. Let op wat je eet. Neem rust en doe leuke dingen. Kan ook dat je vlees nodig hebt, ijzer. Ontspan je hoofd, kan ook ptss zijn. Dat je in vlucht en vecht toestand schiet door prikkels. Of teveel nadenken, ontspan je hoofd.

Farid
26-12-2022

Jouw reactie:



Alles komt overweldigend binnen maar ik kan het niet aan (Verhaal 17)

Bes
Ik ben al heel lang onderweg. Mijn hooggevoeligheid lijkt mij terzijde te staan en tegelijkertijd als een karma te achtervolgen waardoor ik lichamelijk en geestelijk lijdt. Ik krijg antwoord op onbeschrijfelijk veel manieren op mijn vragen, alsof God een engelen macht mij tot hulp komt maar de overweldigende hoeveelheid aan prikkels denderen bij mij binnen. De natuur komt via beelden , gehoor gevoel en klanken binnen. Zelfs dingen zoals verlichting auto's lijken mij te seinen zelfs door de tijd heen. Dieren honden en paarden en vogels insecten alles spreekt tot mij op zoveel verschillende wijze en ik zoek in alles naar de betekenis de oplossing de sleutel. Is het mijn roeping ben ik ernstig ziek ga ik dood of ben ik dat al..in de gesprekken met mens en dier lijkt god te spreken mij te sturen te prikkelen maar het voelt als een vulkaan een ontsteking die open moet barsten. Een vlinder die moet ontpoppen en alle schoonheid die ik zie ontroerd mij en ik zelfs de tranen over mijn wangen voelen zo filmisch aan een scène uit een Walt Disney film waarin ik continu de hoofdrol speel. Nu ik dit schrijf dendert de natuur binnen om mij heen alsof wat ik denk met de natuur natuur in verbinding staat. Ik zou het willen vastleggen de prachtige interactie die er is en mij wil helpen het enkel positieve te ervaren. De stilte wil doen opzoeken, de natuur. Al dit mooie geweld heeft als keerzijde dat ik mijn leven hier niet op de rit krijg ik kan het niet alleen. Het is te intens. Waardoor ik vastloopt terwijl ook daarin ik weer op vele wijze wordt gedragen. Alsof ik mij geen zorgen mag maken maar te beperkt ben en dat niet over kan geven het nooit genoeg is. Ik heb veel opschreven vanuit mijn gevoel wat slechts een fractie is van de totale ervaringen die ik heb. Kan iemand zich hierin herkennen of mij advies geven?

Menno
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-11-2022

9
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een mooi mens ben jij. Twijfel niet aan niets. Helaas doe ik dat vaak wel. Het negatieve van velen is jammer maar zo is het.

Jos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp u. Een stap voor op chaos. De juiste vragen stellen. Geniet van de pieken. Adem in en uit. Koester de juiste mensen. De wereld is niet klaar voor u. Voel je hartslag. Adem in en uit. Verlies jezelf. Laat de schemering je schaduw vinden en omarm die. Adem in en uit. Zoek niet in de duisternis want die is te comfortabel. Laat je gedachten razen tot woorden. Herbeleef de woorden. Adem in en uit. Ik ben ook nog altijd onderweg. Tot de laatste dag. Dit is het maar. Mens zijn.

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je staat er niet alleen voor, integendeel. Steeds meer mensen worden geconfrinteerd met de eigen " lasten en daden" en die van een ander.
Velen willen hun eigen verantwoordelijkheden niet nemen en leggen ze bewust en onbewust bij anderen neer. En als je zeer lage misgunnende "mensen" om je heen hebt of krijgt die de biel nog eens extra manipuleren is t best moeilijk ja om bij t zelf te blijven omdat ze dat zelf het juist hebben aangdaan.
En men laat door goedheid of vertrouwen omdat het een familielid of vriendschap is/was diegene binnen en als er dan rotzooi van hun of via hun word gecreëerd...het is ook zaak om hetzelf uit te pluizen met behulp van een goede betrouwbare ziener.
Dus het is zowel karma als het hier en nu zaak.
Het bestaan " leven" is er niet echt leuker op geworden
Heb zelf nooit kunnen vervullen wat ik graag wilde en dat waren toch hele simpele dingen die voor een ander zo gewoon en normaal zijn.
Heb ook veel last op geestelijk en fysiek niveau, heb al 10 jaar geen baan meer, daarvoor had ik er weer teveel. Mezelf maar voorbij blijven lopen totdat ik echt niet meer de energie had om verder te kunnen.
Wens je veel sterkte!

J
30-05-2022
Reactie:
Hoezo advies ? Je lijkt er vooral van te genieten.

Iemand
19-11-2022

Jouw reactie:



Mensen loslaten maar ook door het loslaten met angst zitten (Verhaal 76)

ik ben een vrouw van middelbare leeftijd, heb ook al veel meegemaakt, maar door die hooggevoeligheid maakt het dat voor mij niet altijd zo gemakkelijk het raakt me allemaal zo, een aantal jaren geleden heb ik met enorm veel mensen gekapt, mensen die na zoveel jaren hun echte gelaat laten zien, jaloersheid, je niks hunnen, achterklap, roddels, ik heb op een bepaald ogenblik ik dacht dat het een goede vriendin was, mijn grens getrokken, ik moest me gedragen volgens dat zij dat wilde, opmerkingen op mijn kleding, op mijn omgang met mensen enz. ik was het beu, ik heb dan gezegd ik zou willen dat je dat niet meer doet, ik heb me losgetrokken van haar, maar omdat zij enorm veel weet van mij, heeft ze me dan in mijn kennissenkring me beginnen vuil maken , waardoor ik genoodzaakt was om volledig afstand te nemen, ook met andere mensen die me domineerden heb ik gezegd het is genoeg geweest, stopt ermee, maar door al dat afstand nemen van veel mensen voel je je alleen, het heeft me enorm veel moeite gekost om mijn grenzen aan te geven aan anderen, maar soms denk ik dan heb ik daar aan wel goed aan gedaan, maar op de duur ben je jezelf niet meer en wat schiet er dan nog van je over ???? wie herkent er zich daar nog in ????

Anoniem

anoniem
17-07-2022
laatste reactie: 29-10-2022

2
5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Alle schoonhede die je ziet bij iemand anders bezit je zelf. Alsook hetgeen wat men negatief bestempeld. Jezelf ervan losmaken is een moedige zet. De tijd zal uitwijzen dat het de juiste zet was. Neem de tijd.

Bert
22-07-2022
Reactie:
Wat vervelend dat je hebt moeten stoppen met bepaalde vriendschappen.
Anderzijds kies je nu voor jezelf, geef je aan 'tot hier en niet verder'.
Dat doet pijn, bijna net als rouw maar ik heb geleerd dat zulke mensen gewoon niet meer in je leven passen.
Jij bent veranderd, zij kunnen daar niet mee omgaan, jammer dan.
Dit is wie jij bent!
Laat het gevoel er zijn, geef jezelf beperkte tijd om af en toe over al je twijfels te piekeren, twijfelen etc. Na te denken.
Dan stop je die gedachtes en ga je iets leuks of fijns doen.
Succes en sterkte met de verwerking.
Proficiat met jou!!! Proost er eens op ;)

Angela
24-07-2022
Reactie:
Wat vervelend dat je hebt moeten stoppen met bepaalde vriendschappen.
Anderzijds kies je nu voor jezelf, geef je aan 'tot hier en niet verder'.
Dat doet pijn, bijna net als rouw maar ik heb geleerd dat zulke mensen gewoon niet meer in je leven passen.
Jij bent veranderd, zij kunnen daar niet mee omgaan, jammer dan.
Dit is wie jij bent!
Laat het gevoel er zijn, geef jezelf beperkte tijd om af en toe over al je twijfels te piekeren, twijfelen etc. Na te denken.
Dan stop je die gedachtes en ga je iets leuks of fijns doen.
Succes en sterkte met de verwerking.
Proficiat met jou!!! Proost er eens op ;)

Angela
24-07-2022
Reactie:
Hoi ik zit ook in deze situatie en weet ook niet wat te doen alles wat je schrijft herken ik precies hetzelfde en weet het ook niet meer wat te doen

Bianca
28-08-2022
Reactie:
ik probeer nu voorzichtig weg terug een keer af en toe weg te gaan, verleden week ben ik ook efkens een keer gaan dansen, ik zag daar mensen die ik al kende maar ik negeer ze, ik probeer vroegere contacten te mijden, als ze goedendag zeggen dan zeg ik ook terug goedendag meer niet, want roddelen doen ze toch en ik zeg liever niks dan gaat het ook niet meer verder, ik ga proberen me houding zo verder te doen, nieuwe mensen die ik tegenkom hopelijk zal ik enorm mee voorzichtig zijn, maar het leven is kort en 'k wil nog wat genieten van het leven, ook al betekent het dan dat ik voorzichtig ben en blijf wie ik nog toelaat in mijn leven,

anoniem
29-10-2022

Jouw reactie:



Ik vindt precies nooit rust,enorm veel piekeren (Verhaal 78)

Sinds kort weet ik dat ik hoogsensitief ben.Ik kan dit moeilijk aanvaarden.Graag zou ik wat tips willen om er beter mee leren om te gaan.Ik vindt precies nooit rust,enorm veel piekeren.Ben op zoek naar een leuke hobby om mijn gedachten te verzetten,en iets waar ik meer energie van krijg.Bestaan er ook praatgroepen?

Anoniem
22-07-2022
laatste reactie: 24-10-2022

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi hoi hier hetzelfde misschien wat tips hoe ik het doe naar het strand of bos om op te laden. sporten in de avond dan slaap je daarna goed. geen koffie drinken neem dan cafeine vrij. omring je alleen met positieve mensen negatieve op afstand. huil het uit als er iets is schrijf het van je af. ik maak zelf sieraden als hobby iets rustigs doen, diamond painting . en opruimen of schoonmaken kan ook helpen om niet te denken. maar dan niet teveel doen wel dat je nog wat energie overhoudt..
praatgroepen zou kunnen helpen maar dan luister je ook weer naar de anderen je krijgt wel meer erkenning en begrip, maar ik zeg altijd je moet het toch zelf doen. oja en tip omdat ik veel schrijf ik maak g schema´s zoek het maar is op gebeurtenissen en gevoel van negatief naar positief opschrijven nou succes groetjes

pat81
24-10-2022

Jouw reactie:



Ik zoek mensen die hetzelfde voelen als ik (Verhaal 82)

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik erg gevoelig was. Ik reageer sterk op geuren, emoties en gebeurtenissen. Blijf hier dan ook erg lang in hangen. Ik heb vorige week gehoord van de psycholoog dag Ik niet hooggevoelig ben, door de vragenlijst die ze bij mij afgenomen heeft. Ik loop compleet vast op dit moment
Vriendschappen lopen stuk; ik zie vriendschappen anders dan anderen dat zien. Daarnaast heb ik in drukke ruimtes snel last van paniek door alle prikkels...
Ik zoek mensen die hetzelfde voelen als ik. Ik kan ze niet vinden, omdat ik het gevoel heb dat ik er op dit moment alleen voor sta. - en ik de enige ben met deze emoties en gevoelens.

Lauren
17-08-2022
laatste reactie: 16-10-2022

1
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat je zoekt bij anderen vindt je bij jezelf

Bert
06-09-2022
Reactie:
Hoi Lauren, ik herken mij wel in wat jij aangeeft. Trek mijzelf ook veel aan van anderen. Heb jij dat ook?

Marjon
22-09-2022
Reactie:
herkenbaar hier hetzelfde en bij psychologen praten ze niet over hsp je hebt meteen een of andere stoornis klopt niets van je weet zelf wat je voelt en hoe je bent. en zeker als je symptomen opzoekt van hsp zo kwam ik er ook achter. je zal je zelf moeten accepteren ermee niet zoeken bij anderen want niet iedereen is hsp en dat kan botsen. zoek mensen met hsp dat zijn altijd de open mensen en waar je je zelf kan zijn.

pat81
06-10-2022
Reactie:
Hoi Lauren,

Ik herken helemaal wat je schrijft. Ik kan je helaas geen (of misschien ook wel prettig?) geen oplossingen aandragen. Ook omdat ik zelf de oplossing (nog?) niet gevonden heb. Juist het luisteren naar elkaar en begrip hebben voor de situatie van elkaar dat is waar ik naar verlang. Respect, openheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid zijn belangrijk voor mij. Misschien dat je hierop kunt reageren en dat we dan kunnen kijken of we contact kunnen leggen...

Sterkte en groetjes,
Ro

Ro
16-10-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik was als kind extreem verlegen en heel stil (Verhaal 37)

Ik was als kind extreem verlegen en heel stil. Ik was een angstig kind. Toen wist ik nog niet dat ik de energien van anderen aanvoelde die me angstig maakten. Nu ben ik 43 getrouwd en heb 4 kinderen. Ik merk dat het steeds erger wordt. Ik heb vaak migraine, de kinderen zijn veel thuis door de corona en heb dus weinig rust. Ik krijg ook maagklachten vd stress. Ik voel iedereen haarfijn aan dat ik soms niet weet of dat mijn gevoel is of vd ander. Heeft iemand tips om me beter te beschermen.

Anna
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-10-2022

1
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bezoek regelmatig een bos. En neem er de tijd voor.

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,

Wat ik geleerd heb om prikkels op een afstand te houden is dat wat Anoniempje82 ook vermeld. Een schil om jezelf heen visualiseren. Ik steek mijn hand voor mij uit met de vingers omhoog (Talk to the hand gebaar) dan draai ik een rondje om mijn as en hiermee kan ik gemakkelijk prikkels en gevoelens en ergernis puntjes van andere mensen op een afstand houden. Zelf werk ik op een open kantoorvloer en als ik merk dat mijn collega's weer eens veel te dichtbij komen met het gelach en de domme negatieve grappen en ik daarbij ook nog eens de radio hoor (die elke dag dezelfde nummers afspeelt) dan duik ik even de toiletruimte in en sta ik gezellig een rondje te draaien.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Schild* Geen schil ;)

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik luister avondje muziek op me kop of ga wandelen of sporten en zeker natuur in of bos om op te laden

pat81
06-10-2022

Jouw reactie:



Het vijfde wiel aan de wagen (Verhaal 70)

Hallo allemaal, ik heb een vraag hoe kan je er het beste mee omgaan als je letterlijk de derde of de vijfde wiel aan de wagen bent.

Ik zie geen spoken ik weet dit al sinds ik een jong meisje ben ik ben altijd de gene die als laatst of helemaal niet ingelicht wordt. Ik vraag me alleen af hoe ik hier het beste mee om kan gaan want het enige wat ik op dit moment ervaar is heel veel boosheid en zo en dan verdriet omdat dit van mijn eigen moeder en vader afkomt. Wie ooh wie heeft de adviezen en tips?

En ja ik heb het al geprobeerd te praten maar mijn gespreken worden niet gehoord dus na heel wat jaren heb ik dat opgegeven.

Heppy
10-06-2022
laatste reactie: 06-10-2022

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
voel je je of je er niet bij hoort of niet toe doet of je onzichtbaar bent voor anderen?

pat81
06-10-2022

Jouw reactie:



Heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben (Verhaal 48)

Hallo
Ben 67 jaar en heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben. Alles valt op zijn plek. Was altijd wel een gevoelig punt maar door werk en druk leven beheersbaar. Nu pensioen en corona kwam het zo heftig binnen dat ik wel op onderzoek moest gaan. Dat is stap 1.

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-10-2022

4
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi, ik ben 66 en heb ook pas ontdekt dat ik hsp ben, heeeel veeeel valt nu op zijn plek, eindelijk dan toch. T is niet makkelijk, k heb vooral moeite met relaties, met vreemden voornamelijk zoals buren etc. Mijn relatie met mijn man, die autistisch is, is moeilijk maar wel fijn omdat er wederzijds begrip en respect is

Ilona
> 2 jaar geleden
Reactie:
Pijnlijk, herkenbaar, maar zo prachtig geschreven. Echt heel knap ❤️

Valerie
05-10-2022

Jouw reactie:



Ik heb een prachtige dochter van 9 jaar (Verhaal 83)

Dag allemaal,

Ik heb een prachtige dochter van 9 jaar en zij is volgens mij hoogsensitief.

Wij zijn samen en haar vader is heel af en toe in beeld. Ik merk dat ik het soms lastig vind om om te gaan met haar sensitieve gedrag. Ikzelf ben ook sensitief maar in mindere mate.. we praten veel en ik heb veel geduld met haar maar soms iets meer dan een andere keer 🙈 Logeren bijvoorbeeld bij andere kinderen doet ze liever niet omdat ze erg gehecht is aan mij, heeft iemand hier toevallig ervaring mee en hoe je dit het beste kan aanpakken?


Jolanda
13-09-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik heb een soort weerstand tegen lichamelijk contact (Verhaal 73)

Hoi.
Ik ben hier omdat ik op zoek ben naar antwoorden tijdens een heftig proces.
Hooggevoeligheid zou mij niet snel toegeschreven worden.
Dit komt omdat ik niet makkelijk bij mijn gevoel kan en iemand in dat gevoel betrekken is helemaal onmogelijk.
Ik praat rationeel over dingen die mij raken.
Dit komt doordat er vroeger bij mij thuis geen ruimte was voor (negatief) gevoel en ik een relatie heb gehad met een narcist en daar nog steeds moeilijkheden door heb.

Maar ik herinner me van dat ik heel jong was toen ik al een sterk rechtvaardigheidsgevoel had.
En dat ik me goed kan aanpassen aan anderen omdat ik per persoon aanvoel wat ze nodig hebben.
En zo nog veel meer kenmerken.
Ik leef erg met mensen mee, maar kan dit nog niet in gevoel omzetten door de muur die ik heb gebouwd.

Ik heb een soort weerstand tegen lichamelijk contact. Een knuffel geven bij afscheid bijvoorbeeld, ookal zou ik het bij sommige mensen wel willen doen.

Herkennen jullie dit?

Hadassa
06-07-2022
laatste reactie: 17-08-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het gebeurd bij gesprekken dat ik ook heel neutraal reageer over het gegeven. Een uitgesproken mening is niet altijd gunstig.

Bert
22-07-2022
Reactie:
Ik heb zelf ook weerstand tegen lichamelijk contact. Mijn ouders zeiden vroeger al dat ik niet van knuffelen hield. Dit deed ik bijna nooit. Met mijn partner ben ik graag intiem, anderen hoeven niet in de buurt te komen.

Lauren
17-08-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Niet geaard, wie herkent dit (Verhaal 59)

Ik zal mijn verhaal zo kort mogelijk proberen te houden. Na jarenlang in de zorg te hebben gewerkt, altijd mensen hebben willen pleasen, kinderen, enz enz, stortte ik 5 jaar geleden in. Ik kon helemaal niets meer. Allerlei diagnoses volgden. Therapieen, ik kan het zo gek niet bedenken. Alles heb ik geprobeerd. Op dit moment loop ik bij een lichaamswerker. Ik mis een klik met deze vrouw maar wat ze me verteld klopt wel. Onlangs vertelde ze me dat ik totaal niet geaard ben. En meteen wist ik wat ze bedoelde. Terwijl ik nu met de laptop op schoot zit, liggen mijn benen op tafel. Ik heb moeite om beide benen/ voeten op de grond te zetten. Als ik in bed lig, heb ik het idee dat ik zweef. ik rij al 5 jaar geen auto meer en fietsen voelt ongemakkelijk ( angstig) omdat ik afgeleid ben door prikkels van buitenaf maar ook omdat ik in mijn hoofd zit. De angst bouwt zich op en vaak eindigt dat in een paniekaanval. Op het toilet raken mijn voeten met de zijkanten van mijn voet de vloer aan. Altijd heb ik een kussen op schoot, ook wanneer we aan tafel eten en mijn knuffelbeer mag niet ontbreken in bed. Dit gevoel is er al zo lang , herkent iemand dit? Ik doe geregeld mindfullness. Ik drink en eet bewust. Ik poets mijn tanden bewust en probeer te genieten van hele kleine dingen. Toch voel ik alsof ik zweef. Dit maakt me zo ontzettend onzeker. Ik verplicht mezelf een half uurtje per dagdeel met beide voeten op de grond te gaan zitten,soms op blote voeten te lopen, in de tuin bezig te zijn maar er lijkt weinig verandering. Ik hoorde via via dat iemand met andere maar wel psychische klachten een energetische ketting droeg en dat dit helpend was. Zijn er hier mensen die dit beamen? Ik vind het zo moeilijk aan anderen uit te leggen wat ik heb. Als ik zeg dat ik niet geaard bent, kijken ze me aan alsof ik van een andere planeet kom.

Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-07-2022

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wees wie je bent. Niet wie je zou willen zijn.

Je kan het leven ervaren en beleven. Probeer soms het leven enkel te ervaren.
Probeer soms het leven enkel te beleven.

Hoe dan ook is alles zeer intens.
Alles positief is intens.
Alles negatief is intens.

Jij ervaart zweven negatief.
Hoe kan jij dat positief ervaren?
Enkel jij hebt de antwoorden.

Jij bent van deze planeet.
Puur natuur.
Wat zweeft er in de natuur?
Laat je inspireren.

Gun jezelf rust.
Als je zweeft stel jezelf gerust.
Je (her)kent wat er gebeurd.
Misschien kan je ook vliegen?
Ik kan niet zweven.
Ik vind dat wel knap dat jij dat kan.

Het is allemaal zo vreemd.
Het leven op zich is al zo vreemd.
Vreemd is dan normaal?

Hoe jij ervaart.
Dat beleef je.
Dat ervaar je.
Dan ben je.

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kettingen,stenen en al die flauwekul doe ik niet aan,zoiets als geloven in God of noem maar op waar je denkt kracht uit te halen.Het heeft allemaal te maken met hoe je gevormd bent,door volwassenen,omgeving,ervaringen.wij als mensen is vroeg geleerd om niet in vrijheid te denken.Het moet zus ,het moet zo.Dit mag niet,dit mag wel.Op een gegeven moment merk je dat wij copiegedrag vertonen,waar we eigenlijk diep in ons hart niet eens zo willen.Onze levenshouding is zo ingesleten dat wij ons niet meer bewust zijn.we moeten het oude denken inruilen voor nieuw denken.En het voordeel van dat al wat ouder zijn is te proberen niet naar een ander te kijken,maar doen wat het dichtst bij jou hart ligt,zodat je trots bent op jezelf

Julot
28-07-2022

Jouw reactie:



Dat ik weet dat ik een HSP ben heeft mij al veel rust gebracht (Verhaal 79)

Dat ik weet dat ik een HSP ben heeft mij al veel rust gebracht. Ik weet nu dat ik een grens heb waar ik wijselijk niet overheen ga omdat mijn omgeving daar last van krijgt maar vnl ik. Maar vaak genoeg loop ik er tegenaan dat ik iedereen al mijn liefde en aandacht geef maar het dan mis als dit niet in dezelfde mate terug komt. En dat voelt wel eens alleen. Zeker in een jaar waarin mij de ene na de andere rotsituatie overkomt. Relatie over, baan kwijt en nu vakantie moeten afzeggen vanwege een acute blindedarmontsteking. Leer je eigen beste vriend/vriendin te zijn. Dan ben je nooit alleen.

Carla
25-07-2022

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik slik woorden in (Verhaal 75)

ik ben hooggevoelig ik denk dat ik het rond mijn 40e ongeveer heb geweten via het boek elaine Aron, de puzzelstukjes vielen in elkander, ik heb een jeugd gehad met veel drama, en heb daar door ook veel angsten opgedaan die nu nog altijd doorwerken in mijn leven, ik heb al veel therapieen gevolgd, workshops enz. veel aan mezelf gewerkt, maar toch die angst blijft er en gaat maar niet weg, daar door kan ik niet leven zoals ik zou willen, ik slik woorden in, omdat ik soms door dominante personen in de nauw wordt gedreven en dan blokkeer ik volledig, is ook soms met andere zakens, maar ik zou nu graag een hypnosesessie willen volgen en ik vraag me af hebben jullie daar ervaring mee ??? Alvast bedankt,
vrouwtje

vrouwtje
14-07-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik ben erg gevoelig voor allerlei prikkels (Verhaal 1)

Volgens mij ben ik wel hooggevoelig. Ik ben erg gevoelig voor allerlei prikkels. Zo kan ik niet zo goed tegen te veel of te harde geluiden. En dan heb ik het niet alleen over het rondlopen op een kermis (waar ik al gauw weer weg wil), maar ook geluiden thuis van anderen die hard op de vloer lopen, kauwen, en soms zelfs het geluid van ademen van anderen.

Naast geluiden (horen) zijn mijn andere zintuigen (ruiken, proeven, zien, voelen) ook gevoelig.

 

Soms sluit ik mezelf het liefste af en ga in mijn eigen bubbel. Koptelefoon op en rustige muziek aan, en 's nachts oordoppen in. 


Gelukkig heb ik de vrijheid om mezelf niet te veel bloot te stellen aan de prikkels waar de meeste mensen dagelijks aan blootstaan . Ik denk dat ik dan gek zou worden. Maar als ik regelmatig mijn bubbel inga, dan voel ik me goed. :-)


Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-05-2022

17
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar bovenstaande! Hoe scherm jij jezelf af?

Pascale
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat herkenbaar. Zit op dit moment in een moeilijk fase . Rugoperatie gehad en net mijn lat relatie beëindigd . Mijn tweede scheiding. De eerste met een “ normale “ man en de tweede met een man met PDD-NOS. Heel zwaar was het en 26 jaar is lang. Verder in detail treed ik nu niet. Ik ga hulp vragen aan Maarten.
Heb al ervaring met psychologen en heb hem met zorg uitgezocht.
Vriendelijke groet!

Alida
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dit zo goed. Zo ben ik altijd geweest, thuis werd dit ervaren als onverdraagzaam en raar, dit is dan ook het beeld dat ik van mezelf heb, en wat mijn gezinsleden van mij hebben, er is weinig begrip, ik heb nog een lange weg te gaan.

Annelies
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat je beschrijft heet misofonie (haat voor geluid). Dit is pas enkele jaren een bekend fenomeen. Er is veel over te vinden.

Hoeksel
28-05-2022

Jouw reactie:



HSP - Ik neem gevoelens van andere mensen over (Verhaal 15)

Hoi ik ben Regina 52 jaar en hsp.Mijn probleem is dat ik gevoelens van andere mensen overneem. Hebben jullie tips hoe ik me hiervoor van kan afsluiten?

Regina
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-05-2022

18
5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja! Dat heb ik dus ook. Heel vervelend en vermoeiend. Hoe laat je t los?

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dat ook. Maar sinds ik stilsta bij het gevoel en kan bevestigen dat het inderdaad mijn eigen gevoel niet is, kan ik het wat meer "laten zijn”. Focussen op mijn eigen ademhaling en voeten plat op de grond op die momenten willen mij nog wel eens kalmeren. Hoewel het geregeld van korte duur is en het gevoel vaak weer terug komt. Toch merk ik dat hoe vaker je het oefent, hoe beter het gaat.

Danielle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Regina, ik ben nu net bezig met een dagboek en uit mijn diepste gevoelens aan mijn partner op papier, dat werkt super

Martijn
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb het zelfde dan voel je niet prettig
Voel ook dingen van anderen
Je moet proberen om bij je zelf te blijven
En denken dit is niet van mij dit is van die ander lukt dat niet moet je uit contact gaan
Ook voor je zelf
Ik zelf ga ook wel even uit de groep bij mensen even weg even alleen zijn dat kan ook helpen even in je om laten gaan Dat het niet van jou is maar van die ander
En dan kan je al wat beter voelen
Ik zelf wil dan even niet daar moeten ze maar begrip voor hebben
Anders jammer voor ze
Jij moet op je zelf passen een ander doet dat niet
Weet ook dat het niet fijn voeld alles van anderen voelen
Het is geen zwakte
Je pikt veel op
Zeg nu ook nee tegen mensen als het me te veel word
Maar goed hoop dat ik wat voor je betekent
Heb

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Met minder met andere mensen omgaan het klinkt heel hard maar ik heb daar ook last van dus ik ben een beetje afstand van iedereen knuffel van mij

Andre
27-05-2022

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Soms loopt ook mijn emmer over (Verhaal 67)

Soms loopt ook mijn emmer over,ik weet vaak(voel) dat er iets aan komt wat niet goed gaat komen net zoals vandaag wat is een goede manier om dit verwerken,zijn er mensen uit omgeving Nijmegen lijkt me interessant om hier mee in contact te komen

Harm
16-04-2022

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



hsp, maar ga wel graag naar evenementen (Verhaal 35)

Ik ben hsp, dat is bevestigd door een psygoloog.

Maar in tegenstelling tot de meeste hsp'ers ga ik wel graag naar evenementen enzo... ookal vermoei ik mij daar echt helemaal in, blijf ik toch sociaal doen uit angst iets te missen. Ik blijf dan s'avonds nog super lang wakker om op te laden.

Heeft iemand dit probleem ook?

Ella
> 2 jaar geleden

5
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, Ik heb dit ook! Ik hou van uitgaan en ‘socializen’’ met mensen. Ik moet er inderdaad ook van opladen en raak er erg vermoeid van. Ik heb niet meer de angst iets te missen op sociaal gebied. Dit heb ik een paar jaar geleden wel erg veel gehad. Ik blijf ‘s avonds ook lang wakker. Waarschijnlijk doordat ik de hele dag op school ben en met school bezig ben geweest. Ik heb, net zoals jij, ‘me-time’ nodig om me op te laden.

Lara (17 jaar)
> 2 jaar geleden
Reactie:
heel herkenbaar!

fleur
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kennen jullie hsp/hss, misschien sluit dat beter aan.

Nora
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Het is heel vermoeiend om iedere keer zo negatief te denken (Verhaal 65)

ik ben fajah en ik ben 12 jaar, ik heb 2 vriendinnen en ik hou heel veel van ze. maar iedere x als we met z'n 3en gaan dan gaat het mis, ook gaan we binnenkort met school met de bus ergens heen en hun gaan naast elkaar en ik moet dus alleen, ik voel me daardoor heel verdrietig alsof ze niet met me willen. ik vind en denk al heel snel dat ik er niet bij hoor en dat vind ik lastig. ik weet ook niet hoe het moet, want we gaan dus naar de dierentuin en ik ben bang dat ze mij gaan vergeten en alleen gaan laten. ik denk dat mensen heel negatief over me denken terwijl dat helemaal niet is, maakt niet uit of mensen zeggen dat het wel of niet waar is, ik blijf het denken. het is heel vermoeiend om iedere keer zo negatief te denken, en elke avond in je bes te liggen huilen om jezelf.

herkent iemand mijn verhaal? reageer maar ik ben benieuwd! -x- fajah <3

Fajah
> 2 jaar geleden

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je verhaal heel erg uit mijn jeugd ( ben inmiddels 29 ). Vaak had ik 1 vriendin waar ik me dan ook heel sterk aan bond. Elke vorm van afwijzing, zoals inderdaad even alleen gelaten worden of als ze opeens geen zin hadden om met mij te spelen, nam ik heel zwaar op. Ik voelde me dan zo emotioneel en in de steek gelaten dat ik eigenlijk weg wilde kruipen en door de grond wilde zakken. Destijds heb ik nooit begrepen waarom ik zo heftig reageerde, zo diep over dingen nadacht en moeite had met dingen waar anderen geen moeite mee leken te hebben. Door HSP vielen veel dingen op zijn plek, maar bij mij zijn er ook met mijn ouders dingen niet goed gegaan. De scheiding van mijn ouders viel me heel zwaar en mijn ouders waren zelf erg gestresst, streng en hadden moeite met het tonen van emotie. Hierdoor voelde ik me eigenlijk door niemand begrepen en vluchtte ik in mijn hoofd en mijn fantasie. Uiteindelijk heb ik mensen gevonden met wie ik een goede klik heb, omdat ze een beetje hetzelfde in elkaar zitten.

Ik kan niet zien wanneer je bericht precies geplaatst is, dus ik denk dat de schoolreis mogelijk al geweest is? Hoe is het gegaan en hoe gaat het nu met je?
Ik vind het echt super goed van je dat je al zo goed je gevoelens kan omschrijven en zo veel onderzoek hebt gedaan.
Het voelt soms alsof we altijd leuk/aardig/perfect moeten zijn zodat mensen ons aardig vinden, maar we hebben eigenlijk weinig controle wat een ander van ons denkt. De belangrijkste persoon ben jij zelf. Je komt over als een hartstikke slimme, lieve en aardige meid. Wees niet te hard voor jezelf :)

Tessa
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wat nu? (Verhaal 64)

Nou hier ben ik dan...steeds zekerder worden van wat ik voel maar altijd achteraf. Ik weet nog toen ik 10 was en heel hard moest huilen op m'n opa's begravenis maar ook zeker wist dat wat ik voelde van m'n nichtje af kwam maar niet van mij. Over de jaren heen mensen op afstand gehouden om een onderbuik gevoel die niet oke voelde en me mee laten slepen door ander waar ik achteraf ook snapte waarom. In een relatie gezeten en geleerd dat ik veel van de energie om me heen spiegel, als het rustig is ben ik dat ook als het energiek is doe ik gezellig mee. Nu in een nieuwe relatie hij 2 kinderen, een dochter met een lichte vorma van autisme en een hyper vrolijk maar gevoelig zoontje die vanalles te vertellen heeft. Als hij in paniek raakt en huilt doe ik dat ook. Als zijn hartelijk lacht om iets wat ze kijkt lacht ik mee. Hoe snap ik wat ik van wie voel en hoe verbeter ik dit

noniem
> 2 jaar geleden

Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Als je anders bent dan je familie (Verhaal 63)

Ik denk dat ik in een rouwverwerking zit. Er komt veel oud zeer naar boven over het onbegrepen voelen in het gezin. Ik probeer mijn ouders en zusjes mee te nemen in mijn belevingswereld. Ik zoek nog steeds erg veel erkenning, troost en aansluiting, maar die vind ik meestal niet. Ik vond een artikel wat mijn pijn triggerde ''Als je anders bent dan je familie''. In grote lijnen herkenbaar.

Ik houd van ze en ik voel me schuldig dat ik me niet ''thuis'' voel. Door mijn burn-out en therapie die ik volg, komt er veel los en voel ik me soms weer het onbegrepen kind.


Anoniem
> 2 jaar geleden

5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Was het een momentopname of toch goed doordacht? (Verhaal 62)

Ik had eigenlijk een vraag, 3 weken terug heeft mijn vriendin die hoogsensitief is onze relatie beëindigd. Het was op een moment dat ze heel opgeladen was, drukte met de kinderen, drukte op het werk, de feestdagen.... Het leek alsof ik de druppel was die de emmer liet overlopen. Moet ik de boot laten varen of komen mensen met hoogsensitiviteit nog terug op hun stappen? Ik was eigenlijk blij met onze relatie,het deed me erg pijn dat zij het zo niet zag, of was het een momentopname of toch goed doordacht? We hebben al drie weken geen contact omdat ik aanneem dat ze dat nu het meest nodig heeft.... Misschien kunnen jullie me iets meer vertellen, alvast bedankt!

Rik
> 2 jaar geleden

5
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Te veel prikkels, kan niet met mensen omgaan (Verhaal 61)

hoi allemaal
Ik heb ook jaren geleden ontdekt dat ik Hsp ben. Veel boeken gelezen alles opgezocht op internet. Ben jaren verder en nog steeds het zelfde. Te veel prikkels, kan niet met mensen omgaan. Alles blijft malen. Geen rust. Perfectionist. Ik heb ook Fybromologie. Dus als me hersenen het niet zijn dan pakt mijn lichaam mij zwaar aan. Kan niet werken met collega’s en baas. 2 pubers in huis jongens met hun hanen gedrag. Manlief probeert me te steunen en begrijpen, maar ik begrijp mezelf niet eens. Liever alleen in rust thuis. Geen sociale contacten. liever vaste ritme. wereld draait te snel voor mij. oveal prikkels zelfs bij het boodschappen doen. niemand die me begrijpt en komen ze met hun geniale ideeën hoe ik iets moet oppakken en doen. kan ik snel om boos worden. denk dan leef maar 1 dag in mijn lichaam en geest. ben moe en uitgeput. overal pijn
liever heel de dag slapen om alles te vergeten..

Anoniem
> 2 jaar geleden

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
De wereld draait voor mij ook te snel.

Jij zal altijd jezelf zijn. Als je helemaal eerlijk bent met jezelf. Dan zal je nog meer jezelf zijn. Als je helemaal eerlijk bent met de mensen rondom u dan ben je nog meer jezelf.

Gedachten lijken eindeloos. En zijn die ook. Dat zal altijd zo zijn. Maar hoe je die gedachten ervaart, dat heb jij onder controle.

Wat er allemaal is gebeurd, dat mag je met jezelf overlopen. Je mag jezelf daarin steunen en troosten. Benader jezelf hoe je zou willen geholpen worden.

Jezelf begrijpen is niet zo eenvoudig. Maar ook niet onmogelijk. Je bent altijd in constante groei. Wie je bent transformeert eindeloos. Probeer je gevoelens te begrijpen. Eenmaal je alles hebt kunnen plaatsen of in het proces daar naartoe dan zal je ook jezelf beter begrijpen.

Gevoelens manifesteren zich in je lichaam. Uiten zich in pijn of jeuk of ergens tussenin. Die emoties kunnen begrijpen zal gunstig zijn.

Wees niet te streng voor jezelf. Verwen jezelf maar eens.

Ik hoop dat iets hiervan je kan inspireren. We zijn er nog. Tot onze laatste dag. De balans in het leven lijkt zo vreemd. Goede dagen en slechte dagen en alles tussenin.

Ik lig nu in de zetel met de muziek veel te luid. Ontladen. Genieten. En ik heb nochtans nog zoveel dingen die ik moet doen. Maar ik kies nu om voor mezelf even te zorgen. Dat heb ik nodig.

Bedankt voor je verhaal.

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Zonder emotionele uitlaatklep word ik onrustig en slapeloos (Verhaal 53)

Het is lastig mij soms uit te drukken, dat komt door mijn HPS of dyslexie?, volgens de psycholoog is dit misschien een beter manier om te vertellen.
nadeel van empathisch zijn is dat ik me dat (tijdelijk ) erg aantrek, raakt mijn diepste gevoel van binnen. Voordeel is dat ik dan wel heel veel meer verbanden kan leggen of opvangen wat mensen zeggen of juist niet zeggen. Door verraad en onmacht bijvoorbeeld. Zonder emotionele uitlaatklep word ik onrustig en slapeloos, beste werkt voor mij sporten en van mij afschrijven. Kanaliseren van je emoties is dan beter te doen.

Ik realiseer mij nu pas wat er bij mij thuis vroeger afspeelde, een visionaire/HSP/narcist? vader en /of een moeder die is opgevoed door een sarcastische moeder ligt meestal ten grondslag aan een trauma, maar HSP zit ook al in je genen, visionair, ziener, een sprinkhaan met langere voelsprieten.

Martijn
> 2 jaar geleden

3
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Gisteren
Vandaag
Morgen

Verleden
Heden
Toekomst

Ik ben onder de indruk.
Onrust en slapeloosheid.
Het is een belevenis.
Herkenbaar.
Ik beleef beide.
Vroeg of laat vind je een antwoord.
Over het verleden
Het heden
En de toekomst
Neem gerust de tijd.
We hebben ons hele leven

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Hoe kan ik mijn emoties onder controle houden? (Verhaal 40)

Ik pik snel iets negatiefs op een als ik dan al overprikkeld ben een er komt nog iets bij dan barst de bom.
Ik pik alles op, kan niet stoppen en voel alleen maar negativiteit.
Hoe kan ik rust bewaren, time out nemen zonder door te draaien?

Hoop dat jullie dit herkennen......

Lonneke
> 2 jaar geleden

2
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goed aarden en schild om jezelf visualiseren. brokje zeezout bij je dragen. wat ook helpt is salie. bij je dragen of opdoen.
en tellen en focus op je ademhalingen en tegen je zelf zeggen dat je los laat wat niet van jou is..

suc6!

Anoniempje82
> 2 jaar geleden
Reactie:
Gisteren
Vandaag
Morgen

Verleden
Heden
Toekomst

Ik ben onder de indruk.
Onrust en slapeloosheid.
Het is een belevenis.
Herkenbaar.
Ik beleef beide.
Vroeg of laat vind je een antwoord.
Over het verleden
Het heden
En de toekomst
Neem gerust de tijd.
We hebben ons hele leven

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Ik zou graag willen weten wat ik kan doen om wel te kunnen werken (Verhaal 60)

hi,
ik kwam errachter dat ik hsp heb toen ik ongeveer 17 was, ik ben 20 in een paar maanden en ik wil graag werken maar ik kan het niet, ik krijg teveel prikkels binnen waardoor ik snel geiriteerd word en of misselijk word als ik iets sterk ruik, ook word ik super snel moe in 2 uur als mijn energie te laag is. Ik ben ook heel verlegen en hou niet van praten, ook mijn erge stress belemmerd mij om te werken. Ik wil graag weg van werk binnen 30 minuten en gewoon huilen en alleen zijn, ook krijg ik zo'n gevoel alsof ik heimwee/alleen heb en ben. Ik heb ook geen diploma sinds ik hierdoor ook geen stage kon doen. Ik zou graag willen weten wat ik kan doen om wel te kunnen werken, heeft iemand tips?

Ella
> 2 jaar geleden

3
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wees wie je bent. Niet wie je zou willen zijn. Alle antwoorden vind je bij jezelf. Troost jezelf. Je hebt je hele leven om op alles antwoorden te vinden. Neem de tijd.

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Voel me niet serieus genomen (Verhaal 45)

Ik zit sinds een paar dagen in een groep voor hsp ers
Op Facebook maar voel me niet serieus genomen en dat doet me veel pijn ik vind maar heen aansluiting en voel me hier door heel alleen en niet begrepen is dit herken lbaar bij iemand?

Anoniem
> 2 jaar geleden

1
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Anoniem,

Is er iets waar ik, of iemand anders jou bij kan helpen?
Welke aansluiting of erkenning heb jij nodig :)?

Groetjes,

Juud

Juud
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Gevangen in een muur van geluid om me heen (Verhaal 2)

Als er thuis bezoek, bijvoorbeeld verjaardagen, komt heb ik altijd de neiging om mij terug te trekken in de keuken als er nieuw bezoek is. Al die energie die in een keer binnenkomt is me soms te veel. zo lijkt het,

als ik bij een verjaardag zit voel ik me vaak gevangen in de muur van geluid om me heen. Het lijkt bijna onmogelijk om op zo'n moment normaal contact te maken met anderen, zo verweldigd ben ik door de situatie.


Anoniem
> 2 jaar geleden

15
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Anoniem
Heel herkenbaar wat je zegt. Het is een reden om niet veel feestjes te geven of te bezoeken. Bij mij is het wel iets minder als ik mensen beter ken. Is dat bij jou ook het geval?

Herkenning
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,

Op zulke momenten doe ik altijd mijn op maat gemaakte gehoorbescherming oordopjes in. Misschien kan dat voor jou ook helpen? De oordopjes hoeven natuurlijk niet op maat gemaakt te zijn.

Juud
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Jaloers door laag zelfbeeld als hsp-er (Verhaal 42)

Hsp-er zijn is meestal mooi. Je ervaart de dingen intenser. Maar wat ik erg vervelend vind is dat ik zo jaloers kan zijn. Ik heb gelezen dat het juist te maken heeft met HSP, gebrek aan zelfvertrouwen en jezelf niet goed genoeg vinden. Ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan of hoe.ik er van af kan komen. Maakt me verdrietig.. kan niet bedenken waardoor ik dit lage zelfbeeld heb. Fijne jeugd gehad. Help ...

Diana
> 2 jaar geleden

6
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Diana,
Van tijd tot tijd heeft denk ik iedere HSP'er wel een lage zelfbeeld, zeker in deze maatschappij waar alles zo oppervlakkig is geworden en er geen tijd meer is om stil te staan bij het alledaagse. Ik heb zelf een pijnlijke, eenzame jeugd en kindertijd gehad, maar haal nu vooral zelfvertrouwen uit zaken die ik goed kan en vind steun bij mensen die deze zaken weten te waarderen. Ik zou je aanraden samen te komen met mensen die dezelfde passies en hobby's hebben als jou. Dat zal je alleszins beter doen voelen.🥰

Roos
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Hoort dit ook bij HSP? (Verhaal 32)

Ik ben er net een paar weken achter dat ik hsp ben. Ik merk dat ik het zo ontzettend moeilijk vind om het te delen met mijn omgeving. Ook weet ik van mezelf dat ik uit het niets ineens heftig kan reageren op vooral mijn vriend. Weet iemand of dit er ook bij hoort?

Ik moet wel eerlijk toegeven dat het een hele opluchting is dat ik weet wat het is en waar mijn gevoel en mijn down momenten vandaan komen. Het geeft mij oprecht meer rust.

Desiree
> 2 jaar geleden

6
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Desiree, ik herken die heftige reacties naar mijn vriend toe ook heel erg. Dan is er voor mij soms iets niet duidelijk (gecommuniceerd) of hij is alsmaar door aan 't gaan met werk, taken, klussen, plannen, lijstjes afstrepen etc. Mijn vriend is nl. heel praktisch en rationeel ingesteld, never enough. Het feit dat we soms zo heftig op onze partners of naasten reageren is niet zo gek, zij zijn namelijk de mensen waarbij jij je het veiligst voelt. Dus ook in het uiten van je gevoelens.

N
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja dat is normaal!
Ik heb dat ook emoties van mijn partner komen harder bij mij binnen waardoor ik ook heftiger reageer. Als ik het dan bespreek dan zecht ze dat zij ik niet terwijl ik niet de tekst maar de emotie achter de boodschap voel

Houd er rekening mee dat hoe het bij jou binnenkomt niet persee is hoe het bij iemand anders overkomt

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Als ik tegen mijn omgeving vertel dat ik 'hoogsenstitief' ben, doen ze net alsof het tussen de oren zit en ik overdrijf en voelen ze zich aangevallen alsof zij dan NIET gevoelig zijn.. Enorm irritant. Ik kan het maar niet uitleggen wat hoogsensitiviteit inhoudt.

Roos
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Het gevoel niet begrepen te worden is echt niet fijn (Verhaal 46)

Ik weet sinds een jaar dat ik hoogsensitief ben.Vroeger op school werd ik ook gepest.Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik anders was.Het gevoel niet begrepen te worden is echt niet fijn.Doordat ik mij slecht voelde omdat ik ook veel angsten heb ben ik in therapie gegaan,zo ben ik erachter gekomen dat ik hoogsensitief ben.Voel mij ook vaak heel verdrietig.

Anoniem81
> 2 jaar geleden

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het je anders voellen
Ook gepest
Ook vatbaar voor narcisten
Narcisten willen hsp ers de grond in trappen kom uit zoon relatie nou dat is verschrikkelijk daar moet je voor op passen
Daar ben je als hoogsentief ook vatbaar voor heb ook therapie gehad
Als ik me niet lekker voel bij bepaalde mensen moet je voor je zelf kiezen en er afstand van nemen volg mijn gevoel hier in
En los laten
Sommige mensen krijg je angsten
Heb mij bevrijd uit narcist relatie
En ben in mijn kracht komen te staan
Naar je zelf luisteren en schrijven geeft je veel kracht
En zelf haal ik veel uit mijn geloof
Die mij veel kracht geeft
En ben ook heel gevoellig zelf een dochter verloren word je ook wel door de mosterd gehaald
Kan soms ook moelijk los laten
Maar kom er altijd uit met vallen en opstaan
En je rust op tijd nemen heel belangrijk
En ja ken dat gevoel niet begrepen worden
Heb je goed gevoeld je bent niet gek
En dan vinden ze je raar
Je moet soms voor je zelf kiezen
Maar goed hoop dat je hier wat aan hébt
En je intuïtie volgen

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Geleerd hoe ik mijn grenzen kan bewaken (Verhaal 10)

Eindelijk heb ik geleerd hoe ik mijn grenzen beter kan bewaken. Ik ben hooggevoelig en dacht dat ik er mee moest leren leven dat alles zo hard bij me binnenkwam. Ik ben geneigd alles nogal serieus te nemen waardoor anderen me snel in de maling kunnen nemen. Als dat gebeurt, baal ik enorm en heb ik de neiging me terug te trekken.


Door een training in self-boundary awareness heb ik geleerd hoe ik mijn eigen grenzen kan verstevigen en nare ervaringen kan opruimen. Ik ben er nog steeds mee bezig maar wil nu al graag delen dat ik het verschil kan merken met vroeger.

 

Wanneer iemand me in de maling neemt, komt het minder hard binnen en voel ik me iet meer afgaan of kwetsbaar. Ik erken nu meer hoe ik ben en waardeer ook meer hoe ik reageer en in elkaar steek. Daardoor kan ik die grappen en andere zaken veel beter bij de ander laten.


anoniem
> 2 jaar geleden

8
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Hoi, waar heb je zo'n cursus.....?


jola
> 2 jaar geleden
Reactie:

Jola, op deze site kun je ook zoeken naar therapeuten die gespecialiseerd zijn in hooggevoeligheid.


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Veel begrip en herkenning . Ik was voor het eerst depressief op mijn 12de. De rest van mijn leven met geregelde tussenpozen, veel slaapproblemen . Veel familiaal en sociaal onbegrip. Grote eenzaamheid. Op zoek naar de juiste therapie om met de hooggevoeligheid om te kunnen gaan.

Annelies
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Het is best zwaar op dit moment (Verhaal 21)

Lieve allemaal,

Ik ben 36 jr en onder andere een hsp. Ik kreeg ooit een boek over dit onderwerp met ( dacht ik toen ) een beetje een zweverige kaft.... aangezien ik totaal niet zweverig ben aangelegd heb ik het in eerste instantie ergens neer gelegd en ben ik er later toch eens in gaan lezen. Wat schrok ik van de herkenning!
Nu in de tijd van Corona heb ik heel veel spanning. Dat komt omdat ik de loop van omstandigheden steeds een stap voor lijk te zijn. Gewoon door de feiten en alles wat er gebeurd op een logisch rijtje te zetten en een beetje vooruit te denken, zie je zo ongeveer situaties aankomen. Ik heb het al op mijn werk meegemaakt. Ik zei weken geleden al dat de situatie uit de hand aan het lopen was, toen werd er nog gereageerd (zoals ik dus vaker te horen krijg) maak je niet zo druk. Het gevolg is nu dat we ongeveer 4 weken later al een deel positief geteste cliënten hebben, waarvan al 1 overleden, en nu ook steeds meer collegae zich ziek moeten melden. Ik ben door mijn zwangerschap 4 weken geleden al niet meer gaan werken omdat ik deze bui al zag hangen. Waar ik het meeste moeite mee heb, is dat de overgrote meerderheid van de mensen deze voelsprieten niet lijken te hebben. Daar kan ik moeilijk mee overweg voor mezelf en stuit dan ook heel vaak op onbegrip en vind geen steun bij mensen. Ik denk dan elke keer weer, dit zat er toch aan te komen? Waarom “zien” jullie dat niet? Ik word dus vaak niet begrepen en neergezet als paniekzaaier, druktemaker, negatief, oh daar heb je haar weer. Het voelt heel eenzaam omdat ik niemand in mijn omgeving heb die deze voelsprieten ook heeft. Dat staat ook in dat boek beschreven, dat de HSP mensen in de minderheid zijn want het overgrote deel van de bevolking heeft “het” niet, en dat stuit op onbegrip waardoor je dus ook niet jouw gevoelens, gedachtes, ongerustheid en dat alles kunt delen. Want zij hebben gewoon die voelsprieten niet.
Het is nu al zo’n eenzame tijd, maar door dit niet begrepen worden-gevoel, word het des te eenzamer. Heb het best zwaar op dit moment. Huil elke dag en weet me geen raad.

Kim
> 2 jaar geleden

7
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste kim ik kan heel goed met je meevoelen je zal met andere dingen in je leven, vaak een stap voor zijn ben een man van 72 jaar en weet sinds twee jaar dat ik een hsper ben eigenlijk weet ik het mijn hele leven al ik was altijd anders dat werd me vaak verteld kreeg het van mijn huisarts te horen had geen idee wat dat inhield maar kreeg ook te horen dat ik P.T.S.S. had ben gelijk naar een psygoloog heeft me geweldig geholpen en sta op dit moment geweldig in het leven de zon schijnt me elke dag toe ja ,ik wil best anders zijn maar ,praat er wel over met iedereen om me heen

bob
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe herkenbaar. Ik heb het zo vaak te horen gekregen. Mijn negatieve werkhouding, altijd beren op de weg zien. Maar helaas kwam het bijna altijd uit. Ik probeerde het weg te drukken maar het gevoel dat het niet klopte was heel sterk en achteraf kon ik het vaak plaatsen. HSP ers zijn de zieners en de onheilsprofeten uit vroegere tijden. Een belangrijke rol voor de gemeenschap maar in de huidige maatschappij helaas niet geaccepteerd. Ik ervaar het als een zware last en ben zoekende naar een manier om hiermee om te gaan.

Pauline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Niet alles en iedereen is uw wijsheid waard. De juiste mensen helpen en daardoor geholpen worden.

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Het leven voelt soms als een continue worsteling (Verhaal 57)

Dag lieve lezer,

Ik ben 34 en ben mij sinds ongeveer 10 jaar aan het verdiepen in persoonlijke ontwikkeling. Ik weet dat ik hooggevoelige trekjes heb (ik hou niet zo van labels plakken :p). Dit is iets dat ik denk ik grotendeels wel heb geaccepteerd, maar door een ontzettend veeleisende baan in een heel commerciële werkomgeving ben ik deze zomer tegen mezelf aan gelopen. Ik ben nu aan het leren om mijn grenzen aan te geven en daarnaar te handelen.

Ik word alleen soms moedeloos als ik naar anderen kijk, bij anderen lijkt het leven veel soepeler te gaan. Waarom moet ik nou steeds bezig zijn met hoe ik me voel, waar ik behoefte aan heb, of ik overprikkeld ben, of ik niet te veel in het weekend heb gepland. Maar ook steeds bezig zijn met voldoende slapen, geen cafeïne, niet teveel alcohol etc. Het leven voelt soms als een continue worsteling, het zou fijn zijn als dit op een dag wat gedachtelozer zou kunnen.,...

Bloem34
> 2 jaar geleden

4
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb geen helende woorden.
Ik zet geen valse beloftes neer.

Voel en leef. Volg je intuitie en wees niet gulzig. Kijk tijdig in de "spiegel" . Alles wat je moet weten vind je in jezelf. Genieten doe je niet zoals anderen. Je gedachten zijn een deel van wie je bent. Laat ze maar razen die gedachten. Loop er zelf niet in te wroeten, dat is voor de mollen.

Succes

Bert
> 2 jaar geleden
Reactie:
Schrijf dingen neer. Die kunnen later van pas komen

Bert
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Ik neem emoties van anderen over (Verhaal 41)

Hallo allen,

38 jaar, sinds een jaar pas weet ik dat ik hoogsensitief ben. Ik neem emoties van anderen over, ben snel overprikkeld door geuiden om mij heen en moet mijn stilte tijden en drukte goed in balans houden. Ik loop tegen eea aan en zou graag tips ontvangen.....
Bij te lange radiostilte voel ik mij afgewezen of ga ik aan mezelf twijfelen. Bij teveel druk om te presteren ervaar ik stress, en bij 'verkeerde' mensen in de buurt word ik snel gespannen. Gelukkig werkt dit ook de andere kant op,maar als ik een goede vibe voel wil ik die graag vasthouden helaas lukt dit niet vaak ik sport graag en kan daar redelijk goed mijn ei in kwijt, maar mijn man resoneert echt op een heel andere frequentie....iemand die dit herkenbaar vindt? Tips?


Patries
> 2 jaar geleden

2
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mezelf erg in jouw verhaal. Blij dat meer mensen zo zijn. Al voelt het meestal alsof je de enige bent. Ik ben nu 39 en ben nog opzoek naar een modus waarin ik dit accepteer van mezelf.

Jessica
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar. Mijn vriend leeft ook in een totaal andere wereld. Ik vraag me vaak af wat onze relatie waard is als je elkaar niet begrijpt maar aan de andere kant ben ik blij dat ik hem heb om me te kunnen redden in een wereld waarin ik mezelf nauwelijks staande kan houden.

Pauline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Anoniem,

Wat fijn dat je dit voor jezelf ontdekt hebt. Heb je al wat mooie ontdekkingen kunnen doen?

Bloem34
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Mijn emoties zijn helemaal in de war (Verhaal 55)

Hallo,

Om te beginnen ben ik eerder het type HSS dan HSP. Maar ik denk dat het in mijn verhaal niet echt uitmaakt.
Ik ben een alleenstaande mama van 38. En mijn emoties zijn helemaal in de war. Ik ben heel erg bang om te daten terwijl ik heel graag een nieuwe relatie wil. De onzekerheid en de angst om gekwetst te worden is zo extreem groot. Ik ben de laatste jaren al een paar keer gekwetst geweest en bij mij duurt het zo lang vooraleer ik daarover geraak. Het lijkt een beetje puberaal.
Ik heb nu 2 keer gedatet met iemand die me ontzettend bevalt. Om eerlijk te zijn ben ik stapelverliefd. Ik snap niet dat ik dat op mijn 38e zo al kan voelen, dacht dat het iets was voor 16-jarigen. Maar ik word nu eenmaal snel verliefd.
Maar ik word van de één emotie in de ander geslingerd. Van extreem gelukkig, naar extreem onzeker, naar extreem ongelukkig. Ik functioneer nog maar half. Wat ik "moet" doen (huishouden ed) lukt me wel, maar op automatische piloot. Ik heb zo veel behoefte om me af te zonderen om mijn gevoelens (blije en verdrietige) even vrij te laten. Ik word hier gek van en voel me zo abnormaal. Niemand snapt dit. Ik durf het ook niet te vertellen. Wel dat ik aan het daten ben met iemand die me erg bevalt, maar meer niet. Mijn diepere gevoelens kan ik niet kwijt. Niemand begrijpt het .
Ik probeer geduldig te zijn naar hem toe en dat lukt me wel. Maar ik voel me daardoor niet de echt Sara die ik ben. Mijn gevoel zegt ook wel dat het ok zit, maar mijn lichaam reageert toch heel erg hard en het is extreem vermoeiend.
Als iemand de ultieme tip hierin heeft, hoor ik het graag.
Soms denk ik dat ik echt abnormaal ben.

Liefs

Sara
> 2 jaar geleden

4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik ben 10 en ben extreem gevoelig voor geluiden (Verhaal 22)

Ik weet het nog niet heel lang. Vroeger was ik er niet bewust van, maar ik had wel steeds overal en nergens pijn. Nu wil ik zo graag kinderen ontmoeten die het ook hebben. Ik ben zelf 10. Ik heb al verschillende manieren uitgeprobeerd om in contact te komen met andere kinderen. Ik ben extreem gevoelig voor geluiden

Heleen
> 2 jaar geleden

7
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ach schatje toch.
ik herken wat je schrijft ik was ook zo jong als jou toen ik de diagnose kreeg.
wat mij heeft geholpen zijn speciaale oordopjes die filteren de geluiden. dan kan je gewoon lekker buiten spelen je hoort ook nog, maar achter grond geluiden zijn dan veel minder en harde geluiden zijn dan gedempt. ik hoop dat je er wat aan hebt.
veel liefs queeny

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er zijn "Noise cancelling koptelefoons", heb er net zelf een gekocht, die hebben een functie dat je geluid kan wegdempen. Ik zet hem vaak op als ik op het balkon zit. Ik woon midden in de stad en word helemaal gek van alle auto's en motors die langskomen. De koptelefoon helpt echt, helemaal als ik ook nog zachtjes muziek opzet. Ik kan nu weer op het balkon zitten zonder gek te worden. Haha. De koptelefoons zijn wel prijzig. De mijne is van Sony en was bijna €200, maar het is het sparen waard...En soms zijn ze afgeprijsd. Sterkte!

Demi
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Fijn om even te delen (Verhaal 18)

Ik weet niet goed waar te beginnen.
De laatste drie jaar waren pittig. Conflicten gehad met een oud vriendin en ze kon de "kritiek" van mij en mijn zusje niet handelen waardoor ze hard in de aanval ging en hele gemene dingen heeft gezegd. Toch heb ik het moeilijk gehad om haar los te laten. Ik mis nog steeds bepaalde dingetjes, maar in het grote geheel is dat gemis wel weg.

Ik zat toen al in therapie om te leren om gaan met bepaalde fobieën. Echter na twee jaar merkte ik steeds meer aversie en dit kwam dus omdat ik steeds meer het gevoel had geen regie meer over mijn leven te hebben. Mijn therapeut had te veel invloed. Ging te veel in me hoofd zitten. Ook merkte ik dat er geen gezonde client therapeut verhouding was. Omdat ze geregeld prive zaken deelde. Het voelde iig totaal niet goed meer en ben mezelf erdoor juist meer door kwijtgeraakt.

Helaas heb ik in de afgelopen twee jaar ook mijn andere vriendachappen moeten verbreken. Gaven te veel stress. Er is nu veel vrijheid maar mis wel de leuke kanten van een vriendschap. Het moet alleen een beetje meer vrijblijvend zijn. Niet te veel verplichtingen en praten over problemen.

Door social media en vriendinnen en mijn therapeut kreeg ik positieve aandacht zodra ik er leuk uitzag. Complimentjes over kleding ect. Onbewust ben ik toen doorgeschoten in het shoppen en steeds leuke kleding willen dragen. Maar dit voelde steeds leger en leger. Heb laatst een hoop kleding weggemieterd en probeer mezelf weer terug te vinden naar wie ik was vóór al dat kleding gebeuren. Maar vind dit nog best lastig. Social media heb ik begin dit jaar stop gezet en voelt veel beter nu.

Ik worstel dus wel heel erg met een stukje onrust in mezelf. Dit komt zowel door externe veranderingen die elkaar te snel hebben opgevold. Als een intern probleem van te weinig zelfvertrouwen. Wat zeker door bepaalde gebeurtenissen nog meer is geknakt. Ik heb wel deelgenomen aan een assertiviteitscursus. Maar dit was in groep met mensen die ook zo hun problemen hadden. Dit steeds aanhoren kon ik op dat moment niet meer handelen en ben ermee gestopt. Ik denk dat het assertieve wanneer het echt moet er wel in zit, maar vooral mijn zelfbeeld is waar ik opnieuw mee worstel.

Heb ook chronische eczeem ontwikkeld en dit vind ik wel heel vervelend en zie dit ook als een extra motivatie om mezelf meer rust en ontspanning te gunnen. Maar door mijn faalangst, zelfbeeld en perfectionisme is dit een dagelijkse uitdaging.

Ik heb ook geen behoefte aan medelijden daardoor heb ik ook oa die vriendschappen verbroken. Te veel focus op problemen, kreeg geen lucht meer van. Maar het voelt wel fijn om alles of bijna alles er ff uit te knallen.
Ik kan goed praten met me familie maar hun hebben ook zo hun dingen en voelt ook weleens fijn om zo anoniem tegen onbekende te delen.

Anoniem
> 2 jaar geleden

5
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken dit helemaal! Kennelijk wekt mijn uiterlijk (zie er goed uit, en draag leuke vrouwelijke kleren) de indruk dat alles mij maar komt aanwaaien en ik me heel makkelijk sociaal beweeg / wel een groepsdier zal zijn.
Als mensen dan merken dat ik niet het typje ben van het hoogste woord of de meeste lachers op de hand maar bescheiden, rustig en gevoelig/onzeker, dan lukt het (me) haast niet om te verbinden, cq dan ebt de echte interesse van de ander weg. Terwijl ik buiten de HSP-makke, gewoon een lief en lollig mens ben. Maar ik ervaar dat we in onze tijd niet echt dieper willen kijken of een beetje moeite voor elkaar willen doen. Dat is verdrietig voor de minder extraverten en gevoeligen zoals wij.
Ik heb ook afstand genomen van een aantal vriendinnen die altijd alleen maar kwamen halen (of hun heavy shit kwamen parkeren) en nooit eens iets brengen.. zoals een echt oortje voor mij (zonder dat het dan uren en uren over lastige dingen hoeft te gaan...daar heb ik dan ook weer geen trek in, om te zwelgen in medelijden over en weer - of dat de ander het dan weer overneemt of naar zich toe trekt) of gewoon leuke en gezellige dingen ondernemen!
Meermaals aangekaart maar het zat er niet in.. het slurpte energie en leverde mij niets op. Ben ook wel een gever, maar graag meer in balans. Ik wil niet altijd maar andermans therapeut zijn omdat ik zo emphatisch ben en goed luisteren kan.
Kamp ook van baby af aan met eczeem, maar is nu de laatste jaren stukken rustiger.


Astaire
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Een goed adres voor hooggevoeligheid en burn-out? (Verhaal 54)

Hoi ik zou graag willen vragen of iemand ervaring of een goed adres heeft voor iemand met hooggevoeligheid en burn-out? Dank bij voorbaat

Leon 78
> 2 jaar geleden

7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Tips voor hsp baan, alleen werken en onderwerg zijn (Verhaal 29)

Ik ben hooggevoelig en ik kan moeilijk met collega's werken. Ik werk het liefste alleen en zonder baas die op mijn vingers kijkt...
Nu ben ik op zoek naar een job waarbij ik alleen kan werken en onderweg kan zijn maar in loondienst. Hebben jullie ideeën?
Ik dacht aan adviseur of vertegenwoordiger maar misschien gaat de druk voor targets groot zijn?
Dank voor de hulp!!!

Santje
> 2 jaar geleden

6
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Planten en bloemen! Voor het eerst in mijn leven geen stress meer van mensen, collega's, stemmingen en opmerkingen etc. Planten zijn zo dankbaar als je ze goed opkweekt en verzorgt, stralen geen negativiteit uit, bloemen geuren heerlijk en hebben vaak mooie kleuren. Er zit veel wetenschap achter waardoor je steeds weer nieuwe dingen ontdekt.

Rosa
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Belinda, jou verhaal roept veel herkenning in mij op. Ik ga steeds meer erkennen dat ik een gevoeligheid in mij heb. Mag ik er zijn, ben ik een geliefd mens? Voel mij snel onzeker en angstig. Vooral in groepen, met mensen. Angst voor oordelen, afwijzing...ik merk dat ik mij vaak terugtrek en in de war raak. Ik raak mijzelf kwijt.

Diny

Diny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi iedereen, ik herken dit inderdaad. Zelf doe ik de opleiding onderwijsassistent. Zit nu in mijn examenjaar. Maar met kinderen werken en kinderen verder helpen in de ontwikkeling vind ik te gek! Dus ga vooral iets doen wat je leuk vind en kijk niet teveel naar het werken met mensen hoe ongemakkelijk akward het wel niet kan zijn. Of denken dat je op je bek gaat.

Lisa
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Ik ben hooggevoelig en weer blij (Verhaal 7)

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk ben ik er achter dat ik hooggevoelig ben. Ik wist eigenlijk niet dat er een naam was voor wat er op momenten door mij heen gaat!

 

En ik vind het een opluchting te weten dat hier meer mensen last van hebben en dat er manieren zijn om er beter mee om te gaan.

 

Samen met mijn therapeut heb ik nu een "way of life" gevonden die voor mij te doen is. Ik ben weer een blij mens!


Anoniem
> 2 jaar geleden

10
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat zijn jou tips?

Kurt
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat is zo fijn om te lezen! Ik hoop dat mij dit ook ooit gaat lukken. Liefs

Evy
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Een stap voor op chaos (Verhaal 52)

Ik begrijp u. Een stap voor op chaos. De juiste vragen stellen. Geniet van de pieken. Adem in en uit. Koester de juiste mensen. De wereld is niet klaar voor u. Voel je hartslag. Adem in en uit. Verlies jezelf. Laat de schemering je schaduw vinden en omarm die. Adem in en uit. Zoek niet in de duisternis want die is te comfortabel. Laat je gedachten razen tot woorden. Herbeleef de woorden. Adem in en uit. Ik ben ook nog altijd onderweg. Tot de laatste dag. Dit is het maar. Mens zijn.

Bert
> 2 jaar geleden

7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Geschreven spinsels. Razernij en voorbij. (Verhaal 51)

Geschreven spinsels. Razernij en voorbij.

Amper licht volstaat.

Gevangen in het leven
Berekend noch toeval

Een dief in de nacht heeft mijn dromen gestolen en me van mijn slaap ontnomen.
Op de tast dwaal ik. In het duister word ik niet achtervolgd. Dat schimmenspel word mij gespaard. Wat levensloos lijkt blijkt een verademing te zijn.

Ik wil vervellen uit mijn vel het uit zich kokhalzend maar ik zit vast
het verleden heeft in mijn vel gesneden onderhuids
op basis van rede heb ik gesparteld.

Walgelijk ongespogen gal. Uit. Uitgewurgd. Doorheen en vooral temidden. Gescheten en gespogen. Volg de kronkel. Verwerp het leven. Of dat van een ander. Controle.


Ik ben alles wat amper overblijft.
Controle voorbij
enkel ademhalen
sleur erdoor en voor wat
een stap voor op chaos
de laatste profeet.


Doorheen slijk en stront tot mensenleven hervormdt. Nietige pulp of brij zo zielig in zijn hoeveelheid
Tot eeuwig leven verleidt.
Met als prijs het hierNUmaals.

Bert
> 2 jaar geleden

8
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik ben hooggevoelig (Verhaal 8)

Ik ben hooggevoelig.
Tenminste, ik ben heel gevoelig, al weet ik niet zeker of ik binnen de officiële definitie val van hooggevoeligheid. :-)

Ik kan in ieder geval niet tegen te veel prikkels, geluiden, andere mensen. Ik vind het dan ook heerlijk om alleen te zijn, met weinig prikkels en weinig andere mensen om me heen.

Dus ik zorg er ook voor dat ik veel momenten heb, waarin ik lekker met mezelf ben.

Ik ben benieuwd hoe andere mensen met hun (hoog)gevoeligheid omgaan.


Anoniem
> 2 jaar geleden

10
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oh Jip,

Zo herkenbaar en alles over anylaseren overdenken. Mijn hersenen staan nooit stil. Ik rook zelfs af en toe een klein jointje om even echt helemaal te kunnen ontspannen (niet de juiste manier misschien maar voor mij af en toe echt nodig, niks anders werkt bij mij zo goed) Dan ben ik echt even helemaal 100% ontspannen en gaan mijn radars in rust zeg maar.

Heeft iemand een betere tip om even helemaal te kunnen ontspannen ? Ik heb van alles geprobeerd yoga,ademoefeningen,warm bad, kruiden, geuren. Niks werkt echt voor mij.

jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi!

Ik ben ook nog steeds op zoek naar iets dat werkt voor mij.

Zeker als het allemaal even teveel is, is het moeilijk om te kunnen ontspannen. Dan werken inderdaad al die middeltjes niet zoals ademhalingsoefeningen, yoga…

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Alles valt nu op zijn plek (Verhaal 49)

Hallo
Ben 67 jaar en heb net ontdekt dat ik hooggevoelig ben. Alles valt op zijn plek. Was altijd wel een gevoelig punt maar door werk en druk leven beheersbaar. Nu pensioen en corona kwam het zo heftig binnen dat ik wel op onderzoek moest gaan. Dat is stap 1.

Anoniem
> 2 jaar geleden

3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Mijn hoogevoeligheid wordt beschouwd als schrik (Verhaal 20)

Ik verkeer in een sociaal isolement omdat ik door anderen overal gelabeld wordt als twijfelachtig, te intens, te gevoelig, te diep, of raar voor mijn hooggevoeligheid. Ik heb daarom een angst voor afwijzing en durf niet de maatschappij in om me te profileren. Mijn hooggevoeligheid wordt beschouwd als schrik. Ik kan niemand vinden die mij begrijpt en in mijn waarde laat of een steun in de rug kan zijn. De eenzaamheid is ondraaglijk. Ook door een helse jeugd weet ik absoluut niet hoe ik richting moet geven aan mijn leven en ben al op behoorlijke leeftijd gekomen dat de depressie alleen maar versterkt. Niemand om mee te praten of even tussenuit te gaan vereist zo een hoge tol. Ik lijdt aan slapeloosheid en heb maar steeds geen geluk met het vinden van lieve begripvolle mensen. Ik heb echt behoefte aan gezelschap door geestverwanten.

anoniem
> 2 jaar geleden

15
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hspers worden ook nog al eens voor borderliner uitgemaakt jammer genoeg.

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jammer dat u geen zielsverwanten heeft dat kan zeker helpen je voelt je op je gemak bij iemand die dat ook heeft.
Begrijpen zonder woorden noem ik dat voelt heel fijn.
Kunt u op zoek gaan in uw regio naar mensen zoals jij.
Succes met uw zoektocht.
Als u in de buurt van Apeldoorn woont bent u welkom.

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Zowel mijn kinderen als ik zijn HSP (Verhaal 12)

Ben 62 jr. En doordat mijn zoon vertelde dat hij getest was en een hsp was.

 

Toen ben ik gaan nadenken want ik wsa net zoals hij vlug geraakt,vlug boos ,verdrietig,te veel meeleven en lijden met anderen.En kwam tot de conclusie dat ik dat ook wel eens kon zijn .

 

Op dit moment leef en lijd ik erg mee met mijn dochter die een kinderwens heeft en zelf ook een hsp is .Ik maak me vreselijk veel zorgen of dit allemaal wel goed komt. Daarom ga ik hulp zoeken bij een therapeut, want dit voelt niet prettig.


Anny
> 2 jaar geleden

9
2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Ik ben benieuwd of jij je net als ik ziek voel en hartkloppingen krijgt bij elke emotie, leuk of minder leuk.


Annemarie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zoek geen therapeut in het zweverige circuit maar iemand die met beide benen op de grond staat.
Succes

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Kun je door HSP bij elke emotie ziek voelen? (Verhaal 13)

Kun je door hsp je bij elke emotie ziek voelen en hartkloppingen hebben? Al 3 jaar ziek voelen en onbegrepen en vermoed nu hsp. Heel graag reacties.


Annemarie
> 2 jaar geleden

13
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken jouw verhaal wel ik voel me al 4 jaar niet lekker in me veel misselijk enz en ik veel angst schijnt er ook bij te horen het enige wat je kan doen is rustig aan doen liefs loes

Loes
> 2 jaar geleden
Reactie:
dat kan! ik ben ook een hsp-er.
lang in ontkenning gezeten.
en de lat er hoog gelegd voor mezelf.
toen kreeg ik de klachten die jij beschrijft,
in heftige vormen. hartkloppingen ziek voelen kokhalzen, naar adem snakken en tot slot flauwvallen. ze vertelde me dat het een burn-aut was. ofterwijl niet weten wat mijn grenzen zijn. ik worstel er nog mee.
ik hoop dat jij er snel achter komt hoe het bij jou tot stand is gekomen en hoe je daar in een balans kunt vinden. anders word het erger. succes groetjes Queeny

queeny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik herken hetzelfde en het ergste en heb daar last van,
dat je door andere omgeving of instantie voor kwetsbaar en onstabiel wordt neer gezet.

Je bezit een kwaliteit.. maar ohhh wat is het toch lastig
om als hooggevoelige je balans te behouden en in niet alle andere energie op te slurpen. dat maakt je ziek.
Ik heb ook veel lichamelijke klachten en angsten.
dat ik niet kan werken.

gr Jenny

Jenny
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Corona ervaringen van een HSPer (Verhaal 34)

In deze corona tijd voelt het voor mij als HSPer erg tegenstrijdig. Aan de ene kant leef ik erg mee met het leed van de mensen. En voel ik hun fustraties vooral als ik even boodschappen doe kom ik geregelt overspoeld door emoties de winkel weer uit omdat ik alles van de mensen binnen krijg. Vaak moet ik dan erna bij komen. En aan de andere kant voelt het fijn dat je minder verplichtingen hebt zoals bijeenkomsten, kerstborrels, verjaardagen, vergaderingen en ook ben ik minder op mijn werk. Momenteel zit ik net als vele binnen maar geniet van mijn eigen bubbel. Muziekje aan, lekker koken rond studderen in huis. Zo heb ik veel meer rust qua geluid om mij heen en merk dat ik van nature een heel vrolijk mens ben. Terwijl voorheen mijn emoties alle kanten op vliegen. Dit door alle prikkels van vele mensen om mij heen. Ik kijk er zo van op hoe anders ik mij kan voelen.

Anoniem
> 2 jaar geleden

2
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aan t begin vd corona.vond ik t wel rustig.geen druk!
Nu lijk ik wel overprikkeld door veel zoom- vergadering en contacten..
Er word veel geapt en videogebeld.
Doe t ook zelf natuurlijk..maar zit veel meer in mijn ' hoofd'
Ook is er veel leed.( in mijn omgeving)
En ook dat kan ik moeilijk loslaten.intens moe word ik ervan.
Zit in een neerwaars spiraal..
Geniet niet meer zo.terweil ik dat normaal zo goed kan..
Hoe vind ik mezelf weer terug?

Ilona
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



ADHD diagnose, maar denk ook hsp (Verhaal 36)

In 2013 diagnose adhd... Ben er nog niet zo lang achter dat ik "ook" hsp kan hebben. Het wordt door de standaard psychologen en psychiaters niet erkend of herkend. Ik weet dat er onderzoek naar gedaan wordt maar het is nog niet opgenomen in de dsm {hun handboek}. Ondertussen lopen er zoveel mensen mee en het komen er ook steeds meer bij. Bij de standaard therapie wordt gezegd dat ik de duidelijke symptomen van de adhd heb en dat ze die willen behandelen. Maar door het vele lezen en erover te spreken met mensen kom je er ook steeds meer achter dat je hooggevoelig bent voor veel verschillende dingen en dat het je dagelijks leven zo belemmerd dat je je er zwaar op moet aanpassen om nog een beetje overeind te kunnen staan. Wordt het dan ook niet tijd om eens een keer aan jezelf te denken, op te staan en te doen wat je op dat moment nodig heb. Dit prent ik mezelf steeds in als ik last begint te krijgen van bijvoorbeeld harde geluiden of te veel mensen om me heen.

Anoniem
> 2 jaar geleden

1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Puzzelstukjes vallen op hun plaats (Verhaal 16)

Hallo allen,
Veel herkenning in de verhalen. Ik vermoed sinds kort dat ik hsp-er ben. Geluiden en aanrakingen komen heftig binnen. Drukke plaatsen met veel mensen ga ik graag uit de weg. Meer vanwege het feit dat ik continu 'aan' sta. Emoties (wanneer ik het toe laat) zijn intens. Ik heb jaren mijzelf afgevlakt qua emotie. Ik denk uit zelfbescherming. Doorgaan, doorgaan, doorgaan en niet in het 'nu ' leven. Ik ben assertief, maar kan hierin ook erg fel zijn en een kort lontje hebben. Dus uit bescherming van mijzelf en anderen kropte ik het liever op. Ik snapte niet waarom ik zo snel moe ben, maar nu lijken de puzzelstukjes op de plaats te vallen. Dank jullie voor jullie openhartigheid.

Deej
> 2 jaar geleden

6
3
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Pfffffffff dit is zo herkenbaar.

Ik heb 2 jaar geleden al een klein puzzelstukje over HSP gevonden maar er niet veel mee gedaan als wel een boekje gelezen, daar bleef het wel bij.

Nu ben ik weer (voor de zoveelste keer) overprikkelt en door het lezen op diverse site's en boeken over HSP komen er nu bij mij zoveel puzzelstukjes bij elkaar........... Ik ga nu aan de slag met diverse bronnen en hopelijk geeft mij dat de handvatten in welke vorm dan ook, om de balans en de controle te vinden om hier mee om te gaan...................nooit te oud om te leren, ben nu 63 jaar, maar het voelde als dat iedereen dit heeft, maar ik de enige was die er last van had en dat het bij mij hoorde, soort van het is mijn schuld.

Ik hoop dan ook veel van dit forum te leren en ook ik dank jullie voor de openhartigheid.


Carla
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Deej,

Je verhaal is heel erg herkenbaar. Ook ik denk dat ik mijn emoties maar heb leren afvlakken want anders raak ik overspoeld met emoties en dat lijkt niet leefbaar te zijn. Heb jij dit ook meegemaakt toen je in een relatie zat? Ik merk dat ik daar heel veel moeite mee heb namelijk. Het is moeilijk om van iemand te houden en intiem met iemand te zijn wanneer je je gevoelens afvlakt...

Groetjes

Topolina
> 2 jaar geleden
Reactie:
zo herkenbaar allemaal.

Jammer dat hier geen forum is om direct te kunnen praten.

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen



Ik reageer behoorlijk extreem op allerlei prikkels (Verhaal 3)

Gelukkig heb ik geleerd om om te gaan met mijn klachten. Ik reageer behoorlijk extreem op allerlei prikkels; zowel mensen als geluiden als hectiek. Het schoolplein vond ik vreselijk; al die ouders. Alles komt hard bij me binnen.


Gelukkig heb ik geleerd, via hypnotherapie en visualisaties, om in mijn eigen wereld te kunnen zijn. Zelfs midden op een schoolplein. Het is er nog wel en ik vind het nog steeds een opgave om tussen al die mensen te staan maar het lukt!

 

Ik kan mijn eigen kinderen weer brengen en ophalen. Bovendien heb ik geen oordeel meer over mezelf. Ik ben gewoon zoals ik ben en daar ben ik blij mee.


Anoniem
> 2 jaar geleden

7
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nog goede tips voor mensen die aan het begin staan?

Tof dat er hoop is
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Moe! Moe! Moe! (Verhaal 23)

Moe! Moe! Moe!

Dag in dag uit!
Stress op t werk. Altijd mijn probleem. Ik word betiteld als negatief en durf de mensheid niet eens meer aan te spreken, want dan krijg ik weer commentaar. Eerlijk zijn tegen mensen als je al ziet aan de foto van iemand dat t niet ok is. Lezen van brieven en teksten zet mijn systeem al in gang. Moe word ik ervan.

Nu ben ik bezig met mezelf. Zonder succes! Bij de ene werkgever ontslagen. Bij de volgende gaat t alweer mis. Jawel Ik heb het weer voor elkaar gekregen de sfeer en irritatie binnen het team op de tafel te krijgen. Wel ten koste van mezelf, maar... t is gebeurd. Compleet front tegen me. Conclusie ik heb nog iets als zelfrespect en zelfwaardering. Nu ben ik verder aan het kijken. Ik werk als leerkracht en kan kinderen haarfijn aanvoelen... duh!

Welke banen hebben jullie? Zou graag supermarktmanager willen worden of misschien wel iets met hr.

Ik weet alleen niet of dit iets voor me is. Ben nog dringen aan mezelf aan t werken, maar wat een klus.... fijne avond allemaal!

Hopend op reacties!

Anoniem
> 2 jaar geleden

5
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Misschien is dit al jaren geleden geschreven, zie geen datum maar; wouw wat herkenbaar. Ik weet niet hoe oud je bent maar zo te lezen iets jonger dan mijn 58 jaren. Ik heb 30 jaar met dezelfde problemen gewerkt als jij. Solliciteren was nooit een probleem maar eenmaal op de werkvloer...Ik was altijd de zwakke schakel. Lastig communiceren met mij. Gevolg; 3 keer ontslag na vaste aanstellingen en meerdere overplaatsingen. Ik heb in de zorg en welzijn sector gewerkt. Een sociaal beroep. Kinderen voelde ik ook heel goed aan, maar samenwerken was een drama. Maar met een managerfunctie maak je het jezelf volgens mij ook erg lastig. Als ik het over kon doen zou ik werk zoeken waarbij je niet teveel hoeft samen te werken.
Succes en sterkte!


santosha
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Bang raar te zijn (Verhaal 26)

Ik kan /durf me soms niet te uiten...
Bang raar te zijn // of anders te zijn.... Mensen trekken aan me .. bang nee te willen zeggen (tegen sommige dan. ) Ik eet niet of minder als ik stress heb of iets.... Ik moet het heel rustig aan doen... Ik weet precies wat ik wil en wat ik nodig heb ... Maar het is zo naar!!!

Macy
> 2 jaar geleden

4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ken het helemaal

Loes
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



hooggevoeligheid is bevestigd (Verhaal 31)

Ik ben hooggevoelig ik dacht het al langer en nu is het bevestigd. Ik schrijf het van me af . Daarom heeft mijn ex mij eruit gegooid omdat ik volgens hem een gekke moeder een debiel en gestoord zou zijn die hij zijn kinderen niet gunde dus daarom verbande hij mij en ontnam hij mijn 4 kinderen die ik nooit meer zie. Daarom heb ik mijn verhaal tot een boek gevormd want het verdriet is inmens groot elke minuut elke seconde elk uur van elke dag . Het is een gave die ik van mijn ouders heb soms lastig maar soms handig want weet veel dingen van te voren

Mw van sterkenburg
> 2 jaar geleden

2
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



"Andere" jeugd (Verhaal 27)

'Anders', dat is het enige woord dat ik me opkomt als ik om mijn jeugd terugkijk. Anders dan mijn leden in het gezin, vaak ook anders dan andere mensen om me heen.
Ik heb een jeugd gehad met mensen die van mij hielden, toch voelde ik me niet altijd begrepen. Ik heb met door veel rust in te bouwen mijn leven goed kunnen inrichten.
Het was al eens gezegd tegen mij door een coach, maar ik wilde er toen nog niet aan. Maar toen ik zelf mijn coach-opleiding aan het doen was en de eerste boeken over hooggevoeligheid ging lezen viel alles op zijn plaats.
Het leek alsof ik mijn hele leven in ander perspectief begon te zien. Daarom heb ik een hekel aan de radio aan...daarom ben ik niet graag in grote groepen...daarom ga ik graag vroeg naar bed.
Mijn grootste inzicht was dat ik mezelf hersteltijd mocht gunnen. Dat ik alles wel kon opzoeken (daar lag namelijk ook een grote behoefte), maar dat ik ook mezelf dat moest gunnen om de dag erna niets te doen. Dat goed voor mezelf zorgen heeft veel gegeven.
Daarnaast kwam ik erachter dat ik als kind als overlevingsmechanisme (ik kreeg meer waardering voor mij sterk houden dan mijn kwetsbare kant te laten zien) me af had gesloten voor mijn gevoel als emoties. De laatste jaren heb ik me hier weer voor opengesteld en dat maakt mijn leven veel mooier.
Ik gun iedereen dit en heb zelfs de stap gezet om hier anderen mee te helpen met coaching. Dat had ik een paar jaar geleden niet kunnen bedenken of dromen....

Patricia van T.
> 2 jaar geleden

8
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Ik heb hsp (Verhaal 25)

Ik heb hsp.
Ik kom net uit een burnout en merk dat als er teveel op mij afkomt (teveel afspraken, teveel dingen om te doen of moeten doen) ik het niet meer trek en negatief ga voelen en woede aanvallen krijg waarbij vaak mijn partner het loodje legt. In relaties is het soms heel moeilijk om de ander te laten begrijpen dat bepaalde dingen teveel zijn.

Anoniem
> 2 jaar geleden

7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties

Jouw reactie:



Soms is mijn hoofd vol en kan er niets meer bij (Verhaal 6)

Ik kan zo intens meeleven met een ander, dat ik de pijn en verdriet aan mijn eigen lichaam voel.


Er zijn soms momenten dat ik met teveel mensen mee wil leven. Soms is mijn hoofd vol en kan er niets meer bij.


Geert
> 2 jaar geleden

10
4
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reactie:

Zo herkenbaar..


Gaby
> 2 jaar geleden
Reactie:

Als je veel last hebt van hooggevoeligheid, betekent het niet meteen dat je daar de rest van je leven mee moet doen. Er zijn verschillende behandelwijzen die positieve resultaten boeken in de behandeling van hooggevoeligheid.

 

Goed om eerst uit te zoeken wat een onderliggende oorzaak kan zijn. Bepaalde voedingsstoffen bijvoorbeeld verergeren de klachten. Terwijl andere voedingstoffen de klachten verminderen. De moeite waard om het uit te zoeken!


Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar. Tijdens n gesprek niks merken. Daarna thuis op de bank je verschrikkelijk emotioneel voelen terwijl je eigenlijk een leuke dag hebt gehad. Heel herkenbaar!

Hoe laat je t los? Want dat vind ik moeilijk.

Jip
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Jip, misschien zouden geleide meditaties op youtube iets voor je kunnen zijn? Dat helpt mij heel erg

tjit
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:



Voeg zelf een verhaal toe


Wil je ook je hart luchten?


+ Mijn verhaal delen



Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten