Bindingsangst - forum lotgenoten
Lotgenoten bindingsangst
Heb je bindingsangst? Of heeft je partner bindingsangst?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met bindingsangst en deel jouw eigen verhaal.
---
Wil je meer ondersteuning?
Zoek een therapeut bij bindingsangst >>
---
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Compleet idioot (Verhaal 18)
Hart luchten en op zoek naar erkenning (Verhaal 17)
Al meer dan een jaar draaien een vrouw en ik rondjes om elkaar heen. Er heerst een chemie tussen ons die ik met niemand anders voel, een gedeelde emotionele basis waarvan ik weet dat ik die voor altijd bij me wil houden, en waar ik op kan bouwen. Los daarvan, is ze ook nog eens prachtig om te zien. Alle randvoorwaarden waar ik altijd naar zocht bij anderen, vallen weg bij haar. De innerlijke connectie is puur en dit is alles wat ik ooit heb gewild. Toen we allebei toegegeven hadden aan het feit dat we gek op elkaar zijn, spatte de verliefdheid er vanaf. Zij was/(is) mijn wereld en alles leek op zijn plek te vallen. We werden intiemer en intiemer en leken in een achtbaan van extase te zitten. En nu, zo maar ineens, klap ik dicht. Het patroon dat zich al jaren herhaald bij verschillende dates/flirts doet zich nu wéér voor, en dat had ik niet verwacht. Opeens ben ik bang, wil ik vluchten, rennen, erger ik me aan haar lieftalligheid (waar ik een week geleden nog van smulde), zoek ik naar imperfecties/contraindicaties voor het aangaan van de relatie. Ik weet dat het woord “bindingsangst” te snel op tafel wordt gelegd, maar ik kan het niet anders omschrijven. Ik wil koste wat het kost deze gevoelens omzeilen of wegdrukken, met als gevolg dat het groeit en erger wordt. Wat je veroordeeld, zal groeien. Mijn hele denken slaat om in angst en ik heb het gevoel compleet gek te worden. De zelf-afwijzing voor het hebben van deze gevoelens is immens sterk aanwezig. Ik weet dat ik pas weer liefde kan gaan voelen en geven zodra ik ook mijn angsten omarm en accepteer dat ik zo ben, maar het schrijnt aan alle kanten. Tegen haar ben ik eerlijk en open hierover. Zij begrijpt dit totaal, en zegt zelfs van me te houden vanwege mijn diepgang en eigenaardigheden zoals deze. Ze snapt me, en weet dat er onder dit deken van angst en paniek liefde zit, ook al kan ik dat nu niet voelen. Wegrennen is voor mij geen optie meer. Ik zal dan immers exact hetzelfde gaan meemaken bij een volgend slachtoffer. Het zit in mij, en daar moet het opgelost worden, maar het lukt me niet.
Ik ben 27 jaar, en ben gebrand om mijn demonen onder ogen te komen en aan mijzelf te werken, want ook al voelt het nu niet zo; diep van binnen wil ik een liefdevolle relatie. En zij kan mij die geven, dat weet ik gewoon. Af en toe komt een stukje liefde door de nevel van verwarring heen en dan weet ik voor paar seconde weer: ja, zij is het. Om vervolgens weer onder angst bedolven te worden.
Ik wilde even mijn verhaal kwijt. Wellicht herkennen mensen zich en kunnen we elkaar helpen. Professionele hulp heb ik nog niet ingeschakeld, maar ik denk er wel over na.
Ik hoop dat iemand dit leest en eventueel wil reageren met zijn/haar gedachten.
Veel geluk allen.
Groet,
Ik werd onzeker en dikker (Verhaal 16)
Ik ben 55 jaar van leeftijd na jaren traumatherapie te hebben gehad is er sinds kort HSP vastgesteld. Heel lang onbegrepen gevoeld, geen aansluiting kunnen vinden met anderen. Je bent anders word je gezegd, of je past niet in de team. Wat doet dit met je keer op keer te horen? Altijd bij mezelf gezocht, eten werd mijn beste vriend en mezelf isoleren. Wat heel pijnlijk is/was terwijl ik best sociaal ben, ik werd onzeker en dikker.
Na vele gezondheidsklachten treed ik nu meer naar buiten probeer ik meer voor mezelf te staan, wat niet altijd mee valt. Ik heb nu passie gevonden in muziek (basgitaar) spelen. Ik doe jammen met vreemdelingen en ook een 50+ band gevonden voor beginners muziekkanten. Wat erg leuk aanvoelt behalve gisteren.
Gisteren kwam ik niet meteen op de juiste akkoorden en ik zag mensen oogcontact maken met elkaar. Het kwam binnen en ik werd overspoelt met onzekerheden. Ik reageerde meteen "ik ben af en toe een beetje dom". Weet achteraf dat dit niet de juiste reactie is geweest. Ik heb m'n hele leven moeten vechten voor een plek in de maatschappij vanwege niet begrepen voelen. En de hele groep is laagdrempelig waar wij met z'n allen een kans krijgen te leren spelen.
Vanochtend ben ik opgestaan met een knoop in mijn maag en in mijn hoofd ben ik hiermee bezig. Ik heb voor mezelf besloten deze ochtend te werken en vanmiddag lekker te gaan sporten. Wel zit ik met tranen te typen. Dat alles weer zo hard binnen komt al is het zo klein iets waar men wellicht niet bewust van is.
Heel vermoeiend (Verhaal 15)
Zo naar elkaar toe gegroeid dat ik niet meer bij hem kan zijn (Verhaal 14)
Is dat nu bij jou ook het geval? Hebben jullie het over gevoelens? Deel je dit met elkaar? Het is belangrijk het over je gevoel te hebben met hem. Als je bang bent dat dit hem laat afschrikken, is dat al een antwoord. Hij hoort je volledig te accepteren en naar je te luisteren.
En nog wat vragen: ben je blij als hij naast jou loopt, ben je trots, wil je hem aan je vrienden voorstellen, vergeet je de wereld even als jullie samen zijn’ of vul je een leegte in je hart en romantiseer je het, omdat het idee van ‘dit zou het echt moeten zijn’ je ‘verliefd’ laat voelen, terwijl dit eigenlijk niet het geval is.
Dit gevoel wat je hebt; angst etc is idd heel naar. Neem even afstand, maar deel dit wel. Wees eerlijk met hem :) en als je geen antwoord kunt vinden.. laat je alsjeblieft niet leiden door angst.

Ik zie mijzelf als 1 bonk Nerveuze Stress (Verhaal 13)
Ik heb wat af gegoogled.
Heb gezocht naar lotgenoten die hier ook last van hebben!!
Het wordt onder de mat geveegd heb ik het vermoeden!!
Toch iets gevonden!!
Iemand die Wel Eerlijk zijn gevoelens uiten op dit gebied!
Nu zoekt elke Hulpverlener ernaar!!
Nu, ik heb het niet opgeslagen op pc of Laptop of op MB.
Maar zit wel in mn hoofd opgeslagen 😁
Zoiets maak je niet bekend, vind ik!!
Ik ben Ook niet blij met mijn Leven, krijg er steeds meer problemen van. Dat onder vind ik!!
Bij vrienden waar ik Kloos bij was.
Die dan hard op zeggen:
Ik ga met haar 4 stappen vooruit en zij heeft 3 stappen achteruit genomen!!
Ja, zegd ze dan nog: . . .
Zij is Zoo Weg Eigenwijs dan!!
Zij snapt na 1,5 jaar nog niks van Autisme!!!
Heb haar stukken laten lezen en filmpjes toegestuurd en dan denk je. . . Hier heb je handvatten over Autisme en ze snapte er Niks Van🤐😱😡😠ze noemde het Eigenwijsheid van mij!!!
Hoe wil jij het noemen??
Ik noem haar geen Vriendin meer!!!
Vertrouwen is Dusdanig WEG!!!
Wat kan nog meer weg??
Daar aan denk ik dus!!
Vorig jaar ook een poging gedaan om uit mijn lijden te ontsnappen.
Ik heb mn oudste Us nog beloofd om nog 1x het te proberen 😔
Maar het liefste ga ik weg!!
Verweg van mijn Verdriet!!
Ik zie mijzelf als 1 bonk Nerveuze Stress 🐸 in een wereld,
Waar ik niet Blij ben!!!
Ik durf geen relaties aan te gaan (Verhaal 5)
Ik durf geen relaties aan te gaan vanwege hechtingsproblemen. Als er iemand is, die ik meer dan leuk vind, dan word ik heel angstig, dan blokkeer ik helemaal, dan is er geen contact mogelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wie weet hoe ik dat kan oplossen?
Eén van de dingen die mij heeft geholpen is om te visualiseren hoe ik het wel zou willen.
Dus visualiseren dat ik me vrij en relaxt voel met zo iemand.
Als je dit elke dag "oefent", dan ga je je langzaam - ook in het echt - vrijer en relaxter voelen.
Ik heb een man gehad die volgens mij een Ras Echte Borderline had!!!
En dat is Niet Leuk geweest!!
Ik heb mijn eigen Dochter willen beschermen tegen mijzelf 😣
Het Resultaat: voor de 2e X heeft zij met mij haar leven gestopt!!
Hoe Alleen wil je in je leven zijn??
Mijn Ex was niet de Vader.
Die kwam erna.
Zijn Vriend heeft mij voor Hem gewaarschuwd om Niet met Hem te trouwen!! Want hij zou alleen maar uit zijn op meer geld om te kunnen Drinken😔😵💫
Ik ben niet Getrouwd met Hem!!
Ik voel bindingsangst in vriendschappen (Verhaal 4)
Ik voel ook bindingsangst in vriendschappen. Als ik het gevoel heb dat ik geclaimd wordt, dan krijg ik het benauwd. Nu kan ik dat gevoel al snel krijgen, bijvoorbeeld als een vriend of vriendin wil skypen of bellen. Dan kan ik het gevoel krijgen dat ik “iets moet”. Het fijnste vind ik het als het initiatief tot afspreken of even skypen van mij uitgaat. Dan kan ik als ik ruimte voel dat aangeven.
Ik weet dat mijn 2Beste Vriendinnen Dood gingen, eerst mijn Zus en jaren Later mijn Allerbeste Vriendin 😭
Ik kon niet naar haar toe gaan om Afscheid te nemen, dat was mijn Grootste Verschrikkelijkste Ervaring geweest😔😿
We hadden Samen Zoveel meegemaakt en ik kon geen afscheid van haar nemen😣😣 Zij is nu ook al wat jaren overleden 7 jaar en mn Zus tel ik niet meer😣1981. Ik mocht haar Naam de volgende week niet meer uitspreken en kreeg een trap van de Zus boven mij onder tafel en een flinke trap!!
Heb daarna nooit meer haar naam uitgesproken waar mijn Moeder bij was. Dat was tot 2004 toen mijn Moeder zelf dood was.ze hebben er nooit zelf naar gevraagd, hoe ik mij voelde,NOOIT!!!
Dus Ben kneiter hard tegen deze gevoelens wezen vechten😔😣en Lief hebben, heb ik pas gevoeld bij mijn Dochter toen zij geboren werd. In begin wist ik niet dat ze slecht zag als baby. Heeft mijn ouders Nooit verteld. Wat vertelden ze eigenlijk wel aan mij??
Ik kreeg Alles op laatste moment te horen of zelfs erna.
M'n bindingsangst wil maar niet beter worden (Verhaal 11)
Ook ik maak relaties vaak uit omdat ze me pijn doen met lelijke gezegdes of opmerkingen. Probeer daar dan wel eerst over te praten met diegene maar voel me niet begrepen. Heb steeds heel veel verdriet na t uitgaan van een relatie. Wil zo graag dat t lukt! En weer samen zijn met iemand.....hunker naar liefde.
De eerste echte relatie in mijn leven eigenlijk. Ik ben 39 jaar.
Hij wil duidelijk wel meer, in de zin van samenwonen. Daar hebben we het eerder over gehad, dat we daar rustig naartoe willen gaan werken.
Maar sinds een paar weken heb ik zoveel last van angst over wat er kan gaan komen. Wat als het niet goed gaat, als we toch niet goed genoeg bij elkaar passen, als we elkaar de tent uitvechten?
Het moeilijke is dat hij een heel lastig verleden heeft, zijn ex heeft hem plotseling verlaten, thuis is hij mishandeld. Dus ik voel me ook verantwoordelijk voor hem, maar dat is juist zo beklemmend. Hij zegt de hele tijd 'wij blijven altijd samen' maar hoe kun je dat zo zeker weten ... ik wil hem geen pijn doen, dus hem niet in de steek laten, en ik ben ook oprecht gelukkig in onze relatie, maar ik ben zo bang..
Misschien is angst soms ergens terecht? (Verhaal 12)
Ik ben nog jong 18, maar zover bekend al mijn hele leven angst voor relaties en binding. Altijd uit de weg gegaan of even kort een relatie van 3 maanden gehad. In elke korte relatie wel vervelende partners gehad die helaas zelf ook mij wantrouwen gaven.
In een relatie merk ik heel erg dat ik dus ga graven naar punten om de relatie te beëindigen.
In mijn huidige relatie (nieuw record 6 maanden) ben ik ook erg naar het graven voor een reden de relatie te beëindigen. Mijn bindingsangst werkt zo dat ik in het begin alles doe om iemand te versieren. Eerste 1/2 maanden gaat geweldig alle liefde hevig aanwezig. Maar na ongeveer 2 maanden dan krijg ik een vreemd gevoel dat er iets mis is. Ik word wat minder vrolijk en enthousiast zit dan veel in mijn hoofd. Altijd aan het denken en niet meer zo spraakzaam.
Als ik dan op een gegeven moment teveel of te weinig ben met mijn vriend kan ik heel angstig worden en hoef ik hem niet meer te zien. Meteen gaat door mijn hoofd ik wil het uitmaken. Ik krijg waan gedachten en verzin redenen om het uit te maken. Als ik uiteindelijk hier vanaf ben komt een andere manier van mijn bindingsangst. Ik maak een hele waslijst van alles wat niet goed is aan hem of waarom ik hem niet kan vertrouwen. Dit schrijf ik op en ga ik zelfs aan mensen vragen. Iedereen geeft mij vaak bevestiging omdat het vaak dingen zijn die eigenlijk ook niet gezond zijn. Maar ik speur zo erg dat ik als iets maar 1x is gebeurd het meteen zie als iets waardoor hij nooit meer te vertrouwen is. Als ik uiteindelijk dit stadium heb gepasseerd dan kom ik bij de depressie. Weet ik zeker dat mijn vriend eigenlijk wel te vertrouwen is?en er geen goede reden meer heb om het uit te maken dan word ik depressief. Ik zie nergens meer plezier in en snauw constant mijn partner af.
Zij maken het dan vaak uit als ik hun niet voor ben. Wat een gelukkig persoon ben ik dan ineens als het uit is, de vrolijke ik is meteen terug.
Nu met mijn vriend moet ik wel heel eerlijk zeggen dat ik mijn best doe hem geen pijn te doen. Ik weet van mezelf dat ik het heftig heb en iemand tot de grond kan kwetsen om de meest onnozele dingen die ze zelfs niet eens is door hebben. Maar mijn vriend nu is de aller eerste waar ik voor wil vechten. Gewoon mijn angst kwijt wil raken. Ik ben nog druk bezig en de aanvallen zijn er nog af en toe. Maar omdat ik zie hoeveel pijn ik hem doe wil ik er gewoon vanaf. Met hem durf ik te zeggen dat ik samen een toekomst zie.
Mischien is mijn angst ergens ook terecht geweest want met mijn vriend nu voelt het net wat anders. De angst is er maar ik wil hem echt niet kwijt, ook soms juist wel om de pijn te voorkomen die kan komen. Maar ik ga oprecht voor het eerst er tegen in? Mischien is angst ergens te recht bij mensen. Het voelt alsof ik de juiste nu heb.

Weer een hart gebroken (Verhaal 8)
Op het moment dat het serieus dreigt te worden krijg ik constante stress en angst in mijn lichaam. De hele dag door, het maakt op een gegeven moment niet eens meer uit of wel of niet bij die persoon ben. Op het moment dat ik wakker wordt ben ik nog even relaxed maar na 5 minuten BAM, dan begint het weer en het houdt niet meer op. Ik raak er totaal uitgeput van en kan op geen 1 vlak meer functioneren want het lichaam zit in een angst en vluchtmodus wat betekent dat logisch nadenken niet zo belangrijk meer is het enige wat het lichaam wilt is uit de situatie stappen, en aangezien je hele leven op zijn kop staat door de angst doe je dat dan ook maar. Je stapt uit de situatie , je maakt het uit met je vriendin en je bent weer ontspannen en weer alleen. Je voelt je weer top en je vergeet hoe erg die spanningen waren en je probeert het weer opnieuw. Je acteert naar je gevoelens op dat moment maar die kunnen door die klote spanningen van de 1 op de andere dag omslaan het is niet te omschrijven en voor degene aan de andere kant al helemaal niet te snappen.
Ik ben nu 32 heb het heel vaak geprobeerd met steeds weer dit resultaat. Ik begin moedeloos te worden want ik wil het zo graag maar het lukt me gewoon niet zolang die angst komt valt daar niet mee te leven. Beter alleen dan met constante angst en stress in het lichaam, alleen het leven wordt een beetje doelloos op deze manier :(
Ik hoop voor jou dat jij een manier vind om met je angsten om te gaan;
succes Regina
Bedankt voor je eerlijkheid om dit te schrijven..
Ikzelf zat aan de andere kant.. had (dacht ik) ook iet beginnende moois met iemand.. klik was er gelijk..
We hadden een goed gesprek over diens vorig relatie. Wat fijn dacht ik nog.. ineens sloeg het om.. hij beledigde me zei iets naars en wilde weg! Ik was flabergasted! Begreep niks v deze artiest.. heb m n poosje gelaten maar wilde hier graag over praten, hij had me serieus gekwetst! Hij beloofde nog langs te komen toen ik mn gevoel v hem uitte. ( ik dacht m duidelijkheid te geven)
Hij nam afstand.. en nooit wat uitgelegd. Ook als ik m tegenkom doet hij heel vreemd, ongemakkelijk..
Wat dit met mij deed.. ik heb heeel lang zijn gedrag willen begrijpen, willen praten, getwijfeld aan alles en aan mijn gevoel die ik zo heb durven vertrouwen. Ging hier serieus bijna aan onderdoor en heeft me heel erg veel verdriet gedaan.
Heb me ook lang afgevraagd of hij na n tijd stilte nog ns voor contact openstaat..
Het doet me goed jouw verhaal te lezen, ik heb dit nl lange tijd geen plekje kunnen geven. Want ik denk dat met hem iets soortgelijks ad hand is..
Bedankt!
Wat moet ik nou als ik maar 1 (beste) vriendin heb (Verhaal 10)
Die een vriend heeft, goede relatie samen.
Elk feestje gingen we met z'n 3e omdat het super gezellig was. Maar uiteindelijk was ik de enigste die dit leuk vond.
We hebben tegen mij gezegd dat ze graag zonder mij naar feestjes willen gaan en dat is echt prima!
Maar zij weet dat ze mijn enigste vriendin is, dat ik moeite hebt met vrienden maken.
Ik had soort gehoopt minimaal 1x in de 2 maanden ofzo nog een keer af te spreken, een feestje ofzo....gezellig.
Ze was echt boos op mij dat ik haar geen ruimte gunde.
En hoe ik het ook uitlegde dat zij mijn enigste vriendin was en ik best bang was haar kwijt te raken. Ze...Ze pak gewoon al mijn gevoelens, doet het in haar vuist en gooit het weg.
Gewoon een vergeten foto, waar heel veel herinneringen in zit.
Nu probeerde ik haar maar voorlopig te negeren want zij begrijpt mij niet, dus ben ik de pineut...
En toch stuurt ze continue foto's van haar oh zo leuke nieuwe ''beste'' vriendin.
Sorry hoor dit heb ik zelf gedaan maar ik heb letterlijk.... LETTERLIJK al mijn middelbare vriendinnen opgegeven en andere meiden waar ik mee om ging, omdat mijn vriendin (A) anders chagrijnig zou worden.
Ik ben gewoon compleet vriendeloos en voel me gewoon echt compleet kapot gemaakt dat het zo gelopen is.
Ze begon mij op een gegeven moment te appen dat ik eigenlijk blij voor haar moest zijn dat het ammel zo goed loopt in haar leven.
EN JA het loopt goed in JOUW leven, maar je vergeet gewoon mij. Die altijd klaar voor je stond, heel veel echt heel veel heb opgegeven voor haar.
En nadat ik gediagnoseerd bent met depressie, angststoornis, bindingsangst en verlatingsangst denk ik oprecht van... Ja en nu? Hoe nu verder? Gewoon.... Ik zie het gewoon ff niet meer zitten.
Altijd moeite gehad met het vertrouwen van mannen (Verhaal 9)
Dit is nu ruim 2 jaar geleden. In die tijd heb ik meerdere dates gehad en zelfs een korte relatie van 3 maanden, maar elke keer komen de twijfels weer op. Ik date eigenlijk alleen via datingapps omdat ik anders de mannen niet zo makkelijk tegenkom. De angst is soms zelfs zo erg dat ik al begin te twijfelen tijdens een appgesprek. Waar het eerst heel erg gezellig is en het wel oké voelt, merk ik dat ik begin te twijfelen zodra de eerste date gepland is. Het liefst ga ik dan helemaal niet. Als ik dat wel doe, kan het twee kanten opgaan:
1. De date was echt heel leuk en ik voelde echt een klik maar uiteindelijk blijkt de man in kwestie niet het gevoel te hebben zoals ik het heb, dus opnieuw die afwijzing.
2. De date was oke en ik geef het nog een kans. En daarna nog een en nog een, maar de twijfels zitten er continu. En vaak kap ik het dan uiteindelijk toch af want ik luister nou eenmaal naar mijn hoofd die zegt: 'Pas op, niet doen! Gevaar!'
Dus ik word echt gek van mezelf elke keer als ik weer een leuk iemand tegenkom op een app want dan hebben mijn hoofd en hart weer ruzie...
Heb ik bindingsangst? (Verhaal 6)
Jaren struggle ik al met relaties, ik vind het heerlijk om te daten en om met iemand gewoon lekker over de dagelijkse dingen te praten. Het gevoel wanneer je dat berichtje binnen krijgt van die ene leuke jongen, het gevoel van een eerste date. Het gevoel van 'gewild' te zijn. Ja, dat vind ik heerlijk! Maar, na een poosje zie ik er toch vanaf, ik ben eigenlijk helemaal niet toe aan een relatie. Nu heb ik toch echt wel een aantal (korte) relaties gehad hoor, maar wanneer de spanning ervan is en wanneer dingen toch eigenlijk wel serieus worden, loop ik liever weg.
Ruim een half jaar geleden ging ik alleen op reis, ik wilde mijzelf eens tegenkomen, ik had een zwaar jaar achter de rug en wilde gaan uitvogelen wat ik nu eigenlijk wil in mijn leven. Ik leerde daar een ontzettend leuke jongen kennen, het klikte meteen! We hebben een aantal dagen samen doorgebracht, maar ook toen weer zei ik dat ik het erg gezellig vond maar niet meer wilde, ook omdat hij niet uit hetzelfde land als ik kwam, wilde ik het liefst laten voor wat het was.
Hij vloog terug naar zijn eigen land, en ik had nog ruim 2 weken te gaan. Toch merkte ik dat ik graag contact met hem opzocht en hebben we zo nu en dan geskypt. Eenmaal thuis vertelde ik zelfs aan mensen dat ik iemand had leren kennen en dat we nog leuk contact hadden. Na een aantal weken besloten we elkaar te bezoeken.
Ik ben drie weken daar naar toe gegaan en we hadden een fantastische tijd. Er ging zelfs even door hoofd 'is dit hem dan? Is dit de ware?' Hij wilde na die drie weken heel graag naar Nederland komen om te werken en om met mij te zijn.
Ik had mn twijfels, maar ook dacht ik als je het niet probeert weet je het niet! 2 maanden erna was het zover, hij zou volgende week hier naar toe vliegen. Hij had zijn baan en zijn huis opgezegd. En toen kreeg ik het benauwd. Dit is een hele serieuze stap en ik ben hier helemáál niet klaar voor. Ik wil niet samen wonen met iemand die ik eigenlijk maar 3 weken heb gezien.
Ik raakte totaal in paniek, ik kon hem ook niet meer vertellen dat ik er van af zag. Het was al te laat. Hij heeft zijn leven opgegeven, voor mij. Ik moest dit aangaan, ik moest dit proberen. Het moment dat ik hem zag op Schiphol, was lang niet zo blij als de vorige keer. Ik kon het niet, en ik moest het eerlijk vertellen.
Op dat moment ben ik gaan praten, met familie en vrienden, vooral mijn beste vriendin concludeerde dat ik bindingsangst heb. Bindingsangst? Natuurlijk niet. Want mensen met bindingsangst durven niks aan te gaan, zelfs geen date.
En ik houd van daten! Na enkele uren het internet plat gelezen te hebben over jawel "bindingsangst" zag ik veel symptomen voorbij komen die exact gepaard gaan met mijn love life. Ik heb bindingsangst. Ik heb een grote fout gemaakt, en ik weet nog niet hoe ik mezelf dit kan vergeven. Ik ben bang, doodsbang. Want het is zo ver gekomen deze keer, wat staat mij nog meer te wachten?
Ik heb besloten in therapie te gaan, ik wil aan mezelf gaan werken. Maar mijn verhaal delen, met mensen die mij misschien eventueel, ookal is het maar een heel klein beetje, kunnen begrijpen, zal mij al beter doen voelen. Want wat ik heb gedaan, is onbeschrijfelijk. Wat ik voel als ik dingen serieus worden, is niet uit te leggen.
Mensen om mij heen begrijpen niet wat ik voel, en wat er door mijn hoofd heen gaat. Ik wil niemand kwetsen, maar toch doe ik het. Als er hier iemand tips heeft hoe zij een manier hebben gevonden om hier mee om te gaan, please let me know in the comments! Want ik ben op dit moment even radeloos. Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Jouw intenties waren goed, je kon het op dat moment niet anders en nog belangrijker je durft in de spiegel te kijken en wilt er ook iets aan doen. Dat is heel erg moedig van je. Achteraf gezien had je het anders willen doen, zie je hoe het de ander kan raken en wil je eraan werken. Iedereen maakt in zijn leven fouten en soms doen we anderen verdriet. Soms kan je die dingen niet meer herstellen. Het belangrijkste is dat je ervan leert, jezelf vergeeft en probeert het anders te doen in de toekomst.
Wees er eerlijk over als het met iemand klikt en vertel wat je wel en niet nodig hebt en zeg ook wat de ander van jou kan verwachten. Misschien geeft dat wat rust.
Bindingsangst van een datingsite (Verhaal 3)
Mijn bindingsangst was heel erg. Ik kreeg het vaak al benauwd als ik op internet op een datingsite een datingprofiel aan het bekijken was. Dat kwam omdat uit het verleden was gebleken dat als ik eenmaal een relatie had, dat het dan moeilijk was voor mij om eruit te “ontsnappen”.
Hoe komt het dat je dan tóch naar een datingsite gaat? Zou je als eenling niet gelukkiger zijn?
Afwisselend bindingsangst en verlatingsangst (Verhaal 1)
In een relatie (die ik geen relatie noemde :-)) was er sprake van heftige en afwisselende bindingsangst en verlatingsangst.
Het ene moment had zij verlatingsangst en ik bindingsangst, en het andere moment had ik verlatingsangst en had zij bindingsangst. We waren als twee magneten die elkaar continu aan het aantrekken en afstoten waren.
Het was ook een soort van verslaving. Als zij te dicht bij kwam, dan kreeg ik het benauwd en wilde ik vluchten (bindingsangst). Als zij echter afstand nam, dan voelde ik een verslaving en wilde ik bij haar zijn (verlatingsangst).
Het was één groot relatiedrama van verslaving, bindingsangst en verlatingsangst. Hoewel ik cognitief wel wist dat deze relatie niet goed voor mij was, waren de gevoelens van verslaving en angst erg sterk. Het leek soms wel alsof mijn “gezonde gedachten” overschreven werden.
Wat mij uiteindelijk bevrijd heeft was dat ik een stukje had gelezen waarin stond dat hoe intiemer je bent met iemand, hoe meer energie je van die persoon in jezelf opneemt. Dus je kunt maar beter niet te intiem zijn met mensen waar je niet te veel op wilt lijken.
Dus ik stelde mezelf de vraag “wil ik meer op deze persoon lijken?”. Het antwoord was overduidelijk “Nee”. Door met deze nieuwe blik te kijken, heb ik afstand genomen. Gelukkig nam zij tegelijkertijd ook afstand. En zo ben ik “ontsnapt” uit dit drama.
Mijn relatie abrubt beindigd (Verhaal 7)
“Dan wordt het samenwonen wel officieel” zei ze. Officieus woonden we al bij elkaar, maar kennelijk was mijn voorstel de trigger voor haar er mee te stoppen. Er was nooit een onvertogen woord gevallen. Voelde heerlijk. Had ‘m duidelijk niet zien aankomen. Ben er zeeeer verdrietig van.
We hadden beiden onze eerste liefdes verloren aan kanker, voelden als geen ander elkaar goed aan. Waren zo blij met elkaar. Verschil is wel dat ik ruim 2 jr weduwnaar ben en zij al 10 jaar. Ze had eerder wat gedate maar dat was al snel niet goed gegaan.
Bij ons ging het wellicht te snel aan het begin. Binnen enkele weken hevig verliefd.
Altijd gezegd dat we geen ondoordachte beslissingen zouden nemen mbt verkoop of verhuur van een van onze huizen. Eerste jaar hebben we het daar niet over. Gelukkig beiden genoeg financiële ruimte dus geen haast.
Maar goed begin mei is eerste jaar voorbij en de gelegenheid deed zich voor dat ik een jonge vrouw in scheiding kon matsen met tijdelijk mijn huis.
Dat voorstel heeft me nu de relatie gekost.
Kan inmiddels alleen maar denken aan “bindingsangst” bij m’n ex.
Ik vind het ongelooflijk verdrietig, heb het als zeer traumatisch ervaren.
Hoop toch echt dat eea nog eens goed komt. Ze is zo lief.
Ze gaat zelf op onderzoek uit of er idd sprake is van bindingsangst. Dat kan ik alleen maar vermoeden. Hoop dat ze openstaat voor contact met een psycholoog en dit al dan niet vast te stellen en bij een “ja” hier iets mee te doen. Alleen dan gaat het haar lukken ooit een vaste duurzame relatie te krijgen ....het liefst weer met mij.
Onze leeftijd ligt rond de 57 jr.
Chronische stress van bindingsangst (Verhaal 2)
Bij één relatie woonde zij aan de andere kant van het land, en zagen we elkaar in het weekend of één keer in de twee weken. Ondanks dat ze zo ver weg woonde, kreeg ik het nog benauwd, en voelde ik weinig ruimte.
Ik heb bijna een jaar lang chronische stress gehad. Als ik wakker werd voelde ik nog heel even ruimte, en daarna kwam de stress (van de relatie). Omdat ik het ook moeilijk vond om de relatie te beëindigen (ik wilde haar niet kwetsen), bleef ik erin zitten. Ik voelde op dat moment niet de kracht en vrijheid om eruit te stappen. Het voelde alsof ik het verdrinken was in een oceaan.
Uiteraard werd ook de kwaliteit van de relatie slechter. Gelukkig beëindigde zij de relatie, en was ik weer vrij. Ook na de relatie heb ik nog bijna een jaar lang de chronische stress gevoeld.
Voeg zelf een verhaal toe

Heb je extra ondersteuning nodig?
Op deze site staan therapeuten en psychologen die je ondersteuning kunnen geven.
In het zoekvenster kun je op plaatsnaam zoeken of klik hieronder op een plaatsnaam voor een overzicht van therapeuten in die regio.
Top 50 meest gezocht:
Noord-Brabant
Noord-Holland & Flevoland
Utrecht
Zuid-Holland
Gelderland
Groningen, Drenthe, Overijssel
Limburg
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
Ik voel mij passief, maar van binnen is het druk
Faalangst:
Faalangst
Faalangst:
Het is niet jouw taak om aan verwachtingen te voldoen
Kim heeft mij ontzettend goed geholpen
M. | Amersfoort | 25 sep 2023:
Hier ben ik Linda erg dankbaar voor!
Marleen | Leiden | 21 sep 2023:
Wij zijn heel tevreden!
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten