Pffffff

Pffff, zegt ze als we klaar zijn. Ja, zeg ik. Daar ben ik benieuwd naar. Hoe was het voor je? En hoe ga je hier straks weg?
Ik voel me opgelucht, zegt ze terwijl ze een zucht slaakt. Ik vond het heel spannend. En ja… nu voel ik me opgelucht en ontspannen. Gewoon dat ik niet zo veel heb moeten vertellen maar dat we toch zo hebben kunnen werken, vult ze aan.
Dat is hoe ik werk, vertel ik. Ik kijk vooral naar de beweging, de patronen die zichtbaar zijn en wat daar de helende beweging in is. Daar hoeven mensen ook niet zo heel veel voor te vertellen.
En waarom vindt je het belangrijk om op deze manier te werken, vraagt ze mij. Omdat zo de bewegingen in het lichaam voelbaar worden, leg ik uit. In ‘alleen’ gesprekken, blijven mensen vaak teveel in hun hoofd. Daar beklijft het niet. Als bewegingen door het lichaam worden waargenomen, werk je met mensen op een andere laag. Dan worden leerervaringen ook op die andere laag opgenomen.
Geïnteresseerd stelt ze nog een vraag: en wat zie jij dan als de helende bewegingen van vandaag? Nou, vandaag hebben we dus gewerkt met de dramadriehoek en de winnaarsdriehoek een model uit de Transactionele Analyse (TA). We hebben onderzocht wat jij daarin doet. Je hebt gevoeld waarin je vast loopt, zoals je beschreef toen je binnen kwam. En vervolgens heb je ervaren hoe je daar meer vrijheid in kan krijgen. Ook heb je gevoeld wat jouw eerste beweging in contact is en vanuit welke beweging je dichter bij jezelf kan blijven, om vanuit daar een dieper contact met de ander te kunnen gaan ervaren.
Mmmm, mooi, zegt ze terwijl ze mijmerend haar opgetrokken voeten vanuit de stoel op de grond laat zakken en daarna een licht verontschuldigend zegt: Ja, ik moet alles nog even laten zakken.