Haar dochter is vorig jaar overleden

Een vrouw van achter in de 50 komt mijn praktijk binnen. Ze maakt een bedrukte indruk. Ze had 3 kinderen. Haar dochter is vorig jaar overleden. Ze heeft veel verdriet en mist haar elke dag, Ze heeft nergens zin in en kan van weinig nog genieten want alles is anders dan daarvoor.

Samen hebben we een fotoboek bekeken waarin haar dochter in actie en in contact te zien was. Al pratend kwamen de tranen los en dat luchtte op. Er over praten helpt. En je hoort jezelf praten, en dan weet je waar je staat.

Ook hebben we haar dochter in levende bewegende beelden gezien in een paar filmpjes. Ze vond dat gelukkig niet erg om te zien. Maar het liefste wilde ze dat ze nog leefde. Samen zijn we gaan relativeren. Ze bedenkt dat haar dochter midden in het leven stond.

Ondanks dat dat dus juist een gemis is, is ze heel dankbaar met de vrijheid die zij haar dochter heeft mogen geven en dat haar dochter daar dan ook zo van genoten heeft. Hoe jong ze ook mocht worden... de jaren die ze heeft geleefd, waren heel goed! En dat schept troost.

Tranen maken dan plaats voor dankbaarheid. En na de mijlpaal van de gedenkdag, wil ze weer haar leven gaan oppakken. Ze wil de deur uit en geen nee meer zeggen tegen activiteiten. Die tijd ga ik haar natuurlijk nog volgen.