Stress - forum lotgenoten

Loop al een aantal jaren met stressklachten rond op mijn werk. Ben continu bang om fouten te maken en doe daardoor langer over taken, mails, projecten dan nodig.

Iedere keer als ik een mail wil sturen dan merk ik dat ik aan het piekeren ben over de vraag hoe die mail op die ander overkomt en wat die ander wel of niet ervan zal denken dat ik de mail zo stuur.

Merk ook vaak dat als ik de mail verstuurd heb, dat ik dan lichtelijk in paniek kan raken omdat ik dan ineens denk dat ik iets verkeerds heb gezegd in de mail. Ik weet niet hoe ik hier vanaf kan komen.

Kan iemand mij helpen?

Regelmatig word ik wakker met een snelle en hoge ademhaling. De paniek slaat dan vaak (bijna) toe. Onlangs ben ik met therapie begonnen en er wordt me veel duidelijk. Bovendien krijg ik handvatten om rustiger te worden.

Jaren heb ik last van stress gehad. En telkens was het dezelfde riedel. ik voelde de stress opkomen, werd kortademig, dacht dat ik ging hyperventileren waardoor de angst en de stress nog meer toenam.

Soms ging ik eerder naar huis van mijn werk, soms durfde ik de kinderen niet naar school te brengen. Mijn man werd er net als ik hopeloos van. Niets leek echt langdurig te helpen.

Tot ik een therapeut kreeg die me niet alleen met tips probeerde te helpen (en dat lukte vaak ook wel op de korte termijn). Ik leerde bij haar inzien wat de stress veroorzaakte, niet de oppervlakkige oorzaak maar de diepere reden.

Ik leerde dat ik was gaan geloven dat ik moest voorkomen dat anderen me zouden veroordelen. Een veroordeling gaf me het gevoel niet goed genoeg te zijn, niet de moeite waard waardoor ik me erg eenzaam voelde. Net als vroeger toen ik nog kind was.

Daardoor legde ik de lat heel hoog voor mezelf en keek ik telkens door de ogen van de ander naar mijn eigen gedrag. Ik zag telkens wel iets dat ik verkeerd had gedaan.

Ik leerde dat ieder mens het nodig heeft zich verbonden en van waarde te voelen. En dat we allemaal onbewust onze eigen conclusies trekken hoe we dat proberen te zijn in relaties met anderen.

Toen ik dat eenmaal duidelijk kreeg, zag ik precies in welke situaties ik me rot voelde en hoe ik reageerde. ik had geen gevoel van eigen waarde opgebouwd in al die jaren. Ik stuurde mezelf niet echt aan. Ik dacht dat ik continu moest voldoen in de ogen van de ander. Inmiddels ben ik al aardig gevorderd naar mijn eigen waarden te leven, waardoor ik pas echt een gevoel van eigenwaarde ontwikkel.

Ik deel dit graag omdat ik denk dat veel mensen zonder dat ze het door hebben baat hebben bij een analyse van hun levens en bewegingsstijl zoals ik dat ook heb gehad. Pas dan kun je echt zelf sturing geven aan je gedrag!

Ik ervaar telkens periodes van stress in mijn leven en weet niet goed hoe ik die kan voorkomen. Het voelt steeds als een soort overspannenheid.

Ik heb continu het gevoel alsof er van alles moet en ik altijd nog hele lijstjes af te werken heb. In deze tijd van snelle media heb ik ook het gevoel op alles snel te moeten reageren.

De dingen die op de lijstjes staan, moeten ook écht gebeuren. Ik probeer daar in te minderen, maar dat lukt me gewoon niet. Het voelt alsof dat mijn lot is, dat ik altijd stress zal ervaren om alles af te krijgen.

Ik heb het gevoel dat ik niet meer kan ontspannen en er al helemaal geen tijd meer is voor mezelf. Hoe kom ik hier uit?

Ik piekerde (altijd) al veel en toen ik na mijn zwangerschapsverlof weer terug kwam op het werk, waar inmiddels een kleine re-organisatie had plaatsgevonden, raakte ik vervolgens ook enorm gestresst en opgejaagd en lieten de piekergedachten mij gewoon niet meer los. Toen ik na een tijdje ook bijna niet meer kon slapen ben ik hulp gaan zoeken.

Ik kwam er achter dat de piekergedachten allerlei overtuigingen in zich hadden die ik me ook (onbewust) heb eigen gemaakt. Om er een paar te noemen: ik ben niet goed genoeg....vind iemand mij wel aardig?....ik kan het niet...ik ben dom...

Toen ik bij de basis kwam van het piekeren maakte mij dat verdrietig maar ik kreeg ook het inzicht dat het niet klopt. Dat het piekeren zoveel tijd en ruimte in beslag nam maar niet klopte met de werkelijkheid.

Ik kreeg ook hele praktische oefeningen mee voor thuis zodat ik het zelf ook goed kon onderzoeken en ik kon aan de slag met het ombuigen van mijn gedachten. Ik kan dit iedereen aanbevelen die zich gek maakt met piekeren. Inmiddels voel ik zoveel meer rust in mijn lijf en ben ik weer een beetje geland, ook op mijn werk.

Ja, ik heb stress.
En ik krijg ook van van alles stress.
Van tekort aan geld. Van wat anderen van mij vinden, of wat ik denk dat anderen van mijn vinden.

Ik zou me graag wat rustiger willen voelen.
Ja, ik zou graag een en al rust zijn.

Iemand hier die een en al rust is? :-)

Als ik stress heb, dan trek ik me terug en neem ik rust. Ik laat dan ook weten aan vrienden dat ik geen tijd voor ze heb. Blijft stress nog steeds de overhand nemen, dan zoek ik iemand om erover te praten. Dit kan een vriend, vriendin, psycholoog, huisarts of iemand anders zijn die ik vertrouw.

Vroeger trok ik me altijd alleen terug en schakelde ik geen hulp in. Dat hielp wel op korte termijn, maar niet op lange termijn. Nu heb ik het er ook samen met iemand anders over en kijken we ik anders kan gaan doen.

In mijn werk als medewerker bij een autobedrijf kreeg ik steeds extra diensten omdat mijn collega's niet meer uren wilden werken. Het was een erg drukke functie.

Door de stress kreeg ik hyperventilatie en paniekklachten. Ook was ik steeds misselijk en was ik heel moe. Als ik probeerde mijn grenzen aan te geven bij mijn baas, dan kreeg ik mijn contract onder mijn neus geduwd dat ik moest werken of dan werd er druk uitgeoefend om toch te gaan werken.

Ik kreeg steeds meer klachten en uiteindelijk heb ik mij ziek gemeld. Nu ben ik aan het herstellen en ik ga op zoek naar een andere minder stressvolle baan.

Hypnotherapie hielp mij om me te leren ontspannen.

Vijf jaar geleden ging ik op zoek naar een hulpmiddel om te leren ontspannen. Ik leed enorm onder de dagelijkse stress op mijn werk en alle andere verplichtingen. Acupunctuur hielp onvoldoende, dus ik zocht verder.

Via mijn vriendin kwam ik terecht bij een hypnotherapeut. Op het moment dat ik mijn eerste afspraak had bij de hypnotherapeut, voelde ik me heel slecht in mijn vel. De therapie kwam als geroepen.

Tijdens de eerste sessie was ik wat onzeker - zou ik wel weer ontwaken uit de hypnose, en wat als ik in slaap val? - maar alles verliep perfect.

Ik voelde me ontspannen en kon bewust horen wat er allemaal gezegd werd. Na drie sessies voelde ik me als herboren.

Het is heel vreemd, maar je merkt echt dat er iets veranderd is in je lichaam en geest. Nu pas ik regelmatig zelfhypnose toe als ik merk dat het even moeilijk gaat.

Ik ga regelmatig terug naar de hypnotherapeut voor een 'onderhoud'. Dat doet me goed. Het is een fantastische manier om zonder medicatie van een probleem af te geraken. Ik zou het iedereen aanraden.

Graag deel ik hier even een hele simpele manier die mij echt goed helpt op de momenten dat ik stress ervaar. Ik kan me enorm verliezen in piekeren en dan ineens hartkloppingen ervaren en snel ademen.

Ik heb van mijn therapeut een A4tje gekregen met vragen die ik kan beantwoorden, vragen als: wat voor dag is het vandaag? Hoe laat is het? Wat is mijn geboortedatum? Wat is mijn favoriete kleur? Gerecht? en meer van dit soort vragen.

Het klinkt raar maar het helpt me goed om mijn gepieker te stoppen en mijn aandacht te verleggen. Ik word 'wakker' zeg maar, en kan dan weer wat helderder nadenken. Succes allemaal!

Ik heb veel last van stress omdat ik het idee heb dat ik alles perfect moet doen. Dat ben ik aan anderen verplicht. Ik mag geen fouten maken.

Van anderen tolereer ik het wel dat ze fouten maken. Dat is nogal krom gedacht, en daar ben ik in therapie mee aan het werk geweest.

Het lukt me nu af en toe om tevreden te zijn met wat ik gedaan heb ;-)

Mijn hele leven al ben ik (vrouw van 62) uit mezelf erg teruggetrokken. Ik zet mezelf niet in het middelpunt, en dat vind ik wel ok.

Waar ik niet blij mee was, was dat ik mezelf zo druk maakte voor ontmoetingen in familieverband. Ik had altijd de indruk dat ze mij in een hoek drukten, dat ik niet meetelde.

Tijdens de therapie heb ik besloten dat ik dat niet langer wilde. Ik wilde hen niet meer die invloed op mij laten hebben. Hierover heb ik wat dingen gezegd tegen familieleden, één op één. En verder ben ik me minder gaan aantrekken van wat zij zeiden en deden.

Het kost me nog wel moeite, maar het lukt stapje voor stapje om meer te doen wat bij me past, en om daarover niet meer zoveel te piekeren.

Een tijd geleden moest ik geopereerd worden. Het was niet zo'n heel grote ingreep, maar ik werd erg gestresst bij het idee dat ik onder narcoses moest. Elke keer als ik er aan dacht werd ik helemaal gespannen, en brak het angstzweet uit.

Ik besloot in therapie te gaan, had ook iets gelezen over EMDR, maar wist niet of dat ook voor mijn klachten iets zou zijn. Dat bleek van wel; al na een paar sessies was het al een stuk minder. Ik voelde nog wel wat spanning, maar dat hoort er ook wel een beetje bij.

Uiteindelijk heb ik helemaal geen angst gehad bij de operatie; het viel allemaal reuze mee.

Door Mindfulness heb ik geleerd hoe je een andere kijk op het leven kunt realiseren. Wat een verademing!

Ik ben best een gevoelig type, d.w.z. ik reageer vrij snel vanuit mijn emotie op situaties. Ik kan soms heel boos worden en achteraf heb ik daar dan weer spijt van.

Vooral in mijn werk heb er er last van. De werkdruk is enorm hoog en met weinig mensen moeten we veel "klussen klaren" Hierbij komt ook mijn perfectionisme om de hoek kijken; hoe kun je nu zoveel werk ook goed blijven doen? En met goed bedoel ik eigenlijk perfect, dat is nu eenmaal hoe ik ben.

Ik ging me steeds beroerder voelen, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik kwam er niet meer uit. Huilbuien werden meer regel als uitzondering, ik kon niet meer, en wilde niet meer, zo doorgaan.

Door een mindfulnesstraining te volgen veranderde mijn duisternis in licht. Ik kon mijn perfectie laten varen omdat ik had geleerd anders te kijken naar lastige situaties. Alhoewel ik mediteren in het begin lastig vond, is dit nu mijn rustpunt.

Ik heb het gewoon nodig en maak er tijd voor. Dit had ik mezelf veel eerder cadeau moeten geven.

Problemen jaar in, jaar uit. Het één lijkt voorbij, het volgende is er alweer.
Tot de dag komt dat de maat vol is. Teveel stress, te vaak is de grens overschreden, jezelf vergeten. Je bent gevoelsmatig dood. Ik adem, eet dus ik leef, meer niet.

Dat moest veranderen en ik ben hulp gaan zoeken, want alleen kwam ik er niet door. Het was hard werken om een omslag te kunnen maken.

Ben nu een jaar verder, voel me goed in mijn vel, ben zuinig op mezelf en trek op tijd aan de bel als ik me niet meer fijn voel. Maar elke dag sta ik stil bij mezelf, mijn leven, mijn dierbaren, mijn gevoel en bij mijn “KLEINE IKKIE”.

Wat mij steeds weer stress geeft is de balans tussen een goede moeder zijn en goed voor mezelf zorgen.

Wanneer is het verantwoord om oppas te regelen, alleen maar omdat ik iets leuks wil doen? Ik weet wel dat ik er een beter mens van wordt, als ik ook goed voor mezelf zorg. Hoe doe ik dat en gun ik het mezelf?

Door de counseling heb ik beter inzicht in mezelf gekregen en zo is het dieper gaan landen dat ik ook echt voor mezelf mag zorgen! Eens in de week breng ik mijn dochter al weg en ga ik heerlijk paardrijden!

In de waan van de dag was ik bezig met allerlei activiteiten. Sommigen vond ik niet eens leuk, maar omdat ik zo druk was met alles, was ik niet in staat om dat in de gaten te hebben.

Wat mij heeft geholpen is even wat afstand creëren en in kaart brengen waar ik nu allemaal mee bezig was. Wat vond ik leuk en wat niet? Daar ben ik op gaan sturen zodat ik minder activiteiten over hield waar ik geen plezier aan beleefde.

Wat moest ik perse doen en wat zou ik achterwege kunnen laten?
Op deze manier heb ik meer tijd en ruimte kunnen creëren om met name tijd over te houden voor dingen die ik leuk vond om te doen. Maar ook voor de nodige rust die nu eenmaal nodig is voor herstel!

Altijd maar aardig blijven en alles ook nog eens goed moeten doen, was DE oorzaak van mijn vermoeidheid en stress. Geleerd dat gezonde boosheid mij helpt om mijn grenzen aan te geven en duidelijk te maken aan anderen.

Ik werk in het onderwijs en daar is de werkdruk erg hoog. Daarnaast trok ik ook veel werk naar mij toe. Als er op een vergadering gevraagd werd om een extra taak uit te voeren en niemand iets zei, dan deed ik het wel, iemand moest het toch doen.

Ik kon moeilijk nee zeggen als mij iets gevraagd werd. Ook in de pauzes zat ik stapels schriften na te kijken en ik was een paar extra dagen overblijfjuf. Mijn hoofdpijn ging niet meer over en ik sliep slecht.

Toen mijn vriend ook nog ging klagen over het feit dat hij mij zo weinig zag, stortte ik in. Met behulp van een psycholoog heb ik flink wat taken gereduceerd, neem nu echte pauzes en ik heb geleerd nee te zeggen. Zelfs de schuldgevoelens die ik in het begin dan had, worden al minder. Nu ervaar ik veel minder stress.

Bij het geven van presentaties brak het zweet mij al uit en mijn hart zat in mijn keel. Ik weet nog dat ik er enorm tegenop zag en er al dagen van te voren stress om had.

Door een therapeut kwam ik erachter dat dit met mijn verleden te maken had (als kind een traumatische ervaring en ik werd vroeger gepest). Ik heb 6 sessies gehad waaronder EMDR en ik voel mij nu zoveel vrijer en losser.

Een presentatie vind ik nu wel spannend maar niet meer dan dat. Ik hoop dat als je jezelf in mijn verhaal herkent dat je jezelf het gunt om van je klachten af te komen.

Ik was zo verbluft, 15 jaar heb ik mij gekweld met de stress en door de oorzaak op te zoeken en meer te oefenen hoe je met stress klachten nu om moet gaan, ben ik ervan af! Ben heel blij!

Stress, had er onbewust erg veel last van. Ik werd vaak s nachts wakker en ook nog eens rond 05.00 s ochtends.

Ik deed voor mijn werk een sporttest waarbij mijn rusthartslag werd opgemeten, hieruit bleek erg verhoogd. Na het uitsluiten van andere lichamelijke aandoeningen, bleek dit werk gerelateerde stress.

Ik vond al jaren het werk dat ik deed niet echt leuk en met een groot deel van mijn collega's kon ik het niet vinden. De bedrijfscultuur paste mij niet.

Samen met een coach ben ik op zoek gegaan om mijn stress level te doen dalen. We kozen voor de oorzaak aanpakken. Uit 2 paden kon ik kiezen, of ik verander en leer met werk/collega's omgaan, of ik ga op zoek naar beter passend werk.

Na 5 maanden heb ik een nieuwe leuke baan en slaap ik weer als een roos.

Vorig jaar kregen mijn man en ik relatieproblemen. Hij verweet me dat ik van alles niet goed deed. Ik werd er erg onzeker van en kreeg veel last van stress.

Bij alles wat ik deed vroeg ik me af: Wat vind hij ervan? Vind hij het wel goed? Ik wilde hem niet kwijt dus probeerde ik het hem naar de zin te maken.

In therapie heb ik geleerd dat deze reactie nu juist mijn onzekerheid en stress uiteindelijk alleen deed toenemen. Mijn man werd er ook niet aardiger door, Het hielp me dus niets.

Ik heb geleerd hoe ik meer bij mijzelf kan blijven en niet alles hoef te accepteren wat de ander zegt en van mij of mijn gedrag vindt. Of mijn man en ik bij elkaar blijven weet ik niet. Maar ik blijf wel bij mezelf en kom daardoor beter uit de verf! Ik voel me ondanks de relatieproblemen een stuk beter.

Ik heb hulp gezocht toen ik stress kreeg van kleine ritjes naar een andere plaats dan waar ik werk en woon. Ik durfde gewoon niet meer en moest daardoor afspraken afzeggen of kreeg tijdens de rit een aanval van hyperventilatie.

In therapie heb ik ontdekt dat ik me onbewust vaak groter voor doe dan ik ben. Een voorval uit het verleden bleek de trigger.

Samen hebben we onderzocht wat er toen is gebeurd maar vooral hoe ik er op heb gereageerd. De angst en de stress is hierdoor begonnen en in mijn leven onderhuids verder toegenomen.

Toen ik dit helderder zag, durfde ik ook mijn angst beter onder ogen te komen. Ik hoefde me niet meer groter voor te doen, en dat luchtte op. Het autorijden gaat steeds beter, ik weet dat ik het kan!

Al meerdere keren in mijn leven heb ik hulp gezocht bij verschillende hulpverleners. Steeds kreeg ik adviezen over hoe om te gaan met de huidige situatie in mijn leven. Ondertussen bleef ik echter stress voelen en een vervelend gevoel van onvrijheid.

Inmiddels ben ik bij een therapeut die mij helpt om mijn problemen te bekijken vanuit hoe ik ben opgegroeid. Nu wordt mij duidelijk waarom het eerder niet lukte om de adviezen toe te passen of om dingen vol te houden.

Door terug te kijken naar hoe ik in mijn vroege jeugd ben gevormd en hoe dat een stempel heeft gedrukt op mijn leven, ontstaat er wel ruimte om te veranderen. Langzaam ervaar ik minder stress en meer ruimte voor mezelf!

Ik heb een eigen bedrijf en maak eigenlijk veel te veel uren. Toen ik mijn bedrijf begon wilde ik 24 tot 32 uur werken, omdat ik weet dat ik niet veel meer kan. En toch werk ik structureel 45 uur.

Ik vind het moeilijk om minder te werken. Ook al ben ik moe, snauw ik tegen mijn partner, en drink ik steeds vaker een glas wijn op het einde van de dag.

Ik denk dat het een ego ding is dat ik niet wil minderen. En dat het beter bij mijn echte zelf past om te minderen. Zo'n ego is een hardnekkig ding. Nu stel ik het weer uit tot 2018...

Ik ben in de laatste 3 jaar al 2 keer van baan gewisseld. Steeds omdat de baan te stressvol voor mij is. Ik kies nu bewust voor banen zonder stress. En toch merk ik dat ik weer stress ervaar.

Ik ben gaan denken dat het niet aan mijn baan ligt maar dat het iets in mijzelf is. De manier waarop ik denk. Een vriend van mij gaat naar de POH-er om hierover te spreken. Het helpt hem.

Toch wil ik nog niet naar iemand toe. Ik wil het eerst zelf proberen op te lossen. Ik hoop dat het lukt. Want eigenlijk loop ik heel lang op mijn tenen.

Na een aanrijding met mijn auto kon ik niet meer slapen. Ik durfde ook niet meer te rijden. Eerst nog wel in mijn dorp later helemaal niet meer.

Ik voelde me alsof ik constant op mijn hoede was. Mijn lichaam was ook erg gespannen. Dat vond ik te gek worden dus heb ik hulp gezocht.

Ik ben behandeld met EMDR, EFT en Holistic Pulsing en na 5 sessies reed ik weer. En gelukkig kon ik ook weer slapen. Ik geniet weer ontspannen van mijn leven.

Ik krijg stress als ik nieuwe mensen ontmoet. Daardoor heb ik moeite om nieuwe vrienden te maken en om een vriendin te 'krijgen'. Alleen als ik vooraf iets gedronken had, kon ik mij ontspannen.

In therapie heb ik ontdekt dat ik door mijn negatieve zelfbeeld en bepaalde overtuigingen die ik had, erg afhankelijk ben van de mening van anderen. Erg vermoeiend!

Ik heb veel nieuwe opzichten opgedaan en oude pijn gevoeld. Door dit alles voel ik nu meer zelfvertrouwen en voel ik mij nu een stuk relaxter als ik naar een feestje ga!

Ik krijg stress van verwachtingen.

Op mijn werk had ik steeds het gevoel dat ik aan allerlei verwachtingen moest voldoen. Hoewel er veel te veel werk was en de werkdruk veel te hoog was, moest ik van mezelf alles afkrijgen. Dit zorgde voor vrij veel stress en heeft ook geleid tot een burn-out.

Jaren later herhaalde dit zich bijna weer. Veel stress op mijn werk door de werkdruk, en ik vond dat ik alles moest afkrijgen. Gelukkig kon ik nu iets meer relativeren, maar ik heb wel veel stress gevoeld en lichamelijke klachten gekregen (zoals buikpijn, schouderpijn, hoofdpijn).

Is dit herkenbaar voor iemand?

Bij mijn vorige baan kon ik wel eens stress krijgen van de hoeveelheid werk die er nog lag en van alles dat nog gedaan moest worden.

Tegenwoordig krijg ik vooral stress als ik het gevoel heb dat mensen iets van me willen. Dat kunnen onbekenden zijn, maar ook vrienden of mijn partner. Als ik het gevoel heb dat een ander iets van me wil (bijvoorbeeld afspreken), dan krijg ik stress.

Dat heeft er voor een deel mee te maken dat ik me dan verantwoordelijk voel voor het geluk van de ander. Dus dat de ander blij is (dus bij afspreken dat de ander het gezellig heeft).

En ik hou niet zo van (zelfopgelegde) druk. :-)

Ik pas me steeds aan bij mijn familie en dit levert mij stress op.

Aangezien ik in het buitenland woon, zien ik mijn ouders maar 1 of 2 keer per jaar, maar als we elkaar dan zien, dan is het ook gelijk heel intensief. We zien elkaar dan voor paar weken, waarbij ik in het huis logeer.

Hierbij verval ik (en de rest van de familie) terug in oude familie-patronen. Eén van die patronen is dat ik me overal aan aanpas.

Ik voel de verwachtingen van mijn ouders dat ze graag willen dat ik me op een bepaalde manier gedraag. En ik verval dan weer in mijn patroon van vroeger en ga daaraan voldoen. Dit levert mij dus veel stress op.

Is dit herkenbaar voor iemand?

Sinds kort ben ik er achter dat ik gluten intolerantie heb en endometriose, dit heeft mij behoorlijk afgemat kan ik zeggen.

Daarvoor vele jaren stress door het een en ander. Geen adempauzes er tussen, gewoon hoppa naar het volgende dilemma. Door de genoemde diagnoses ben ik veel bewuster geworden wat ik voel en dat is niet fijn.

3 kinderen die gewoon glutenkoekjes eten schiet ik in de stress. Hahaha. Terwijl het eigenlijk gewoon aanpassen is. Maar vanwege de hoge gevoeligheid in mij persoonlijk, voel ik té veel als je begrijpt wat ik bedoel.

Ik heb ook echt soms het gevoel dat ik doodga, terwijl ik tegen mezelf zeg relax niets aan de hand. Iedereen heeft wel eens last van de maag. Maar de laatste tijd best vaak en echt pijnlijk, door de verkeerde ademhaling of te snel kauwen. Hierdoor durf ik bijna niet te eten. Vergeleken met voordat ik wist over de gluten eet ik zeer slecht. Maar mijn maag is opgezwollen en kan ik dus ook niet eten.

Maar goed al met al, ik word doodmoe van mezelf. En ik zou willen dat ik een knopje had die ik kon indrukken en dat de stress dan weg zou zijn. Lijkt me heerlijk.