De kracht van aanraking

Ze zit in de stoel. Ik heb haar gevraagd haar schoenen uit te doen en heb haar begeleid naar en in een ontspanningsoefening. Haar ogen vertellen hoe onwennig dit voor haar is. Hoe spannend. Ook haar ademhaling vertelt over haar worsteling en langzame overgave aan de oefening. Ik luister. Neem waar. Begeleid haar door mijn eigen lichaam, ademhaling en stem in te zetten als instrument.

“En dan leg je, je handen op je gezicht, zeg ik zachtjes. Trommel je zachtjes met je vingers op je wangen, je slapen, je voorhoofd, je keelgebied. Neem er de tijd voor. In de stilte die ik laat vallen, geef ik haar de kans om haar eigen proces te verdiepen. Haar, haar eigen proces te laten gaan. En dan…. streel je zachtjes je gezicht. Doe het alsof je een baby streelt. Jouw baby. Jouw kind. Voel je huid alsof je voor de eerste keer je huid voelt……”
Weer kijk ik naar haar. De tederheid die ze uitstraalt raakt me. Deze vrouw die zo gewend is om hard te werken. Hard te werken om alles onder controle te houden. Ook haar boosheid, pijn en verdriet. Het zelf op te lossen. Het heeft haar zo ver gebracht en haar ook zo opgebroken. Het was een moeilijke stap om een therapeut te zoeken. Nog moeilijker om een therapeut te mailen. Verrassend open was ze daarover in haar eerste mail aan mij. Nu verrast ze me weer. Hoe ze zich overgeeft, laat meevoeren en raken in deze oefening.

Ik denk aan een belangrijke leraar voor mij. Een leraar die mij vertelde over leren aannemen. Over hoe hij kon genieten van dit vak. Het hem vervulde met levenslust door zich open te stellen en te ontvangen. Zich zo liet voedden. Hoe hij mij confronteerde met mijn worstelingen op dit vlak. Mij begeleidde om dit te leren door zijn eigen ogen, lichaam, stem en adem in te zetten als instrument.

Ik kijk nog een keer naar haar. Zet mijn voeten op de grond en maak heel bewust contact met mijn hart. Dan adem ik diep in. De tederheid, de zachtheid en openheid die van haar hele gezicht afstraalt, de manier waarop ze liefdevol haar eigen gezicht beroerd als het haar eigen baby is. Het stroomt allemaal zo mijn hart in. Het voelt alsof iemand mijn hart teder en liefdevol heeft vastgepakt als een baby en zachtjes streelt. Wat vond ik het moeilijk om dit te leren. Wat deed het pijn. En wat ben ik ongelooflijk blij en dankbaar dat ik dit geleerd heb.