Ben je boos, pluk een roos

‘Ben je boos, pluk een roos. Zet hem op je hoed, ben je morgen weer goed!’

Wie kent het rijmpje niet? Vroeger werd het in poëziealbums geschreven (jeetje, als je dat soort dingen gaat zeggen, word je oud!) en nog steeds is het een rijmpje wat kleine kinderen graag opzeggen. Zo ook onze zoon Sam toen hij twee was, nu 13 jaar geleden.

Maar wat houdt het rijmpje eigenlijk in? Is het zo makkelijk als het klinkt? En is het wel zo gezond…?

EMOTIES
Eigenlijk zegt het rijmpje als je emoties hebt, die met name als lastig ervaren worden, zoek afleiding en alles is opgelost. Dat is makkelijk, hoor ik je denken.

Ja, maar is dat zo? We hebben die emoties niet voor niets. Emoties zijn signalen van de hersenen dat er iets aan de hand is met ons welzijn. Als je er niets mee doet, ga je vaak ook piekeren of krijg je lichamelijke klachten Emoties zijn overlevingsmechanismen die het lichaam als theater gebruiken.

Dit kan leiden tot theatraal gedrag (in een niet-negatieve zin): huilen, schreeuwen, lachen, sidderen, beven, slaan, gooien, gejaagd zijn, ‘wegvallen’, enzovoorts. Maar het kan zich ook heel subtiel uiten: in lichaamshouding, gezichtsuitdrukking of mate van aanspannen van aangezichtsspieren, verandering in oogbeweging.

Er zijn heel veel soorten emoties, die kunnen worden verdeeld in zes primaire of universele emoties: geluk, verdriet, angst, woede, verbazing en afkeer. Daarnaast zijn er secundaire of sociale emoties: schaamte, jaloezie, schuld en trots. En achtergrondemoties: malaise, kalmte en spanning. (Meijer, K. 2010)

NIET KLAGEN, MAAR DRAGEN
Soms is het nodig om even die roos op onze hoed te zetten om iemand of jezelf te redden of ervoor te zorgen of om een korte periode door te komen.

Maar als we iets voelen, wat als vervelend wordt ervaren, betekent dat niet dat we meteen een roos op onze hoed moeten zetten en denken dat alles over is. Uiteindelijk vraagt het brein ons stil te staan bij wat die emoties ons nu eigenlijk zeggen en zou je ze ‘moeten’ ervaren/doorleven om je welzijn te verbeteren.

Nu hoor ik je weer denken: “Dat is makkelijker gezegd, dan gedaan”. Zeker als je nooit geleerd hebt om emoties te ervaren en daarnaar te handelen. Want bij dit rijmpje horen ook nog de gezegdes als “niet klagen, maar dragen”, “Jongens huilen niet” en “Je bent toch een grote meid?”. Als je dit vaak genoeg gehoord hebt, grijp je wel naar die roos.

GOED NIEUWS
Het goede nieuws is: het valt te leren. Er zijn verschillende manieren, methodes, coaches, therapeuten die hierin gespecialiseerd zijn om iemand te begeleiden het uit te houden bij emoties. Dus als het lichaam signalen afgeeft en het lukt je niet alleen of met je naasten, is het goed om een professional in te schakelen.

Of misschien past praten met lotgenoten beter? Lotgenoten weten als geen ander hoe lastig die emoties kunnen zijn. Het Rouwcafé Oss is één van de vele initiatieven van lotgenotencontact, waar je niet beter hoeft voor te doen dan dat je je voelt. Dan heb je vaak aan één woord genoeg.

Het zal soms hard werken zijn, maar er zijn genoeg mogelijkheden om te leren met emoties om te gaan. en zo ook het piekeren aan te pakken. Genoeg mogelijkheden om niet alleen maar een roos op je hoed te zetten, maar misschien ook eens een ander bloem. Of zet je hoed eens af….


Bron: Meijer K. (2010). Handboek Psychosomatiek. Baarn: Thieme Meulenhoffaal