Schrijven helpt

Wat schrijf je nou?!

Zit je vast? Weet je niet wat je nu echt allemaal voelt? Gaat er zoveel door je heen of juist niets?

Schrijven helpt.

Als je bij een therapeut/coach bent geweest, heb je vast wel eens het advies gekregen: schrijf het op. Ga zitten, pak pen en papier of ga achter de computer zitten en schrijf het eens op.

In mijn praktijk geef ik opschrijven vaak ook als huiswerk mee. Als mensen vastlopen in hun emoties en gedachten. Maar ook als er even helemaal niets is, blanco, een blokkade.

Maar wat moet je dan gaan schrijven en hoe? Waar begin je? En waarom?

Eerst het waarom. Waarom helpt schrijven?

Het haalt alles wat in je hoofd zit er even uit, helpt met ordenen. Alsof je tegen iemand zit te praten. Vrouwen begrijpen dit misschien meer dan de mannen (lekker cliché maar vaak wel waar).

Wij vrouwen (ja ook ik) kunnen heerlijk lang zeuren tegen onze vriendinnen over wat er gebeurt is, wat wie gezegd heeft, wat je ervan vindt. En niet per se om tips te krijgen, om antwoorden te krijgen op vragen, maar vooral om het gewoon kwijt te kunnen. 

De gedachten worden onder woorden gebracht. Alles wat er door je hoofd gaat wordt teruggebracht naar woorden en je krijgt ook nog een reactie. Vaak meelevend, en vaak ook precies hoe je zou willen. Het is tenslotte een goede vriendin waar je tegen aan praat.

Helaas heeft niet iedereen die persoon waar ze alles tegen kunnen vertellen. Heb je die persoon wel dan nog wil je hem of haar niet altijd lastig vallen met wat er in je hoofd omgaat. En je therapeut of coach zie je ook niet altijd op de momenten dat je hoofd overloopt en je vol met emoties zit.

Daarbij kan opschrijven helpen. Op papier of op je laptop. Alsof je tegen iemand praat.

En daarmee komen we gelijk bij Waar begin je?.

Het meest simpele antwoord is in dit geval waar: Begin gewoon. Ga zitten en begin gewoon!

Als tip geef ik vaak mee om het in een briefvorm te doen. De gedachten en emoties gaan ergens over. Over iemand of over iets. Richt je brief daaraan. Er is niemand die het hoeft te lezen.

Je hoeft de brief nooit te posten. Dus of je er boven zet: Aan mijn Rotleven, Beste Klootzak, Beste Angst, Stomme papa, of Vervelende Blokkade. Het maakt niet uit.

En wat zet je erin? Wat schrijf je dan?

Alles wat er in je op komt. Echt alles. Gooi het eruit!

Nogmaals, niemand hoeft het te lezen en hij gaat ook niet op de post (raad ik niet aan;-)) dus elke donkere gedachte, noodkreet of liefdesverklaring is goed. Alles mag. Punten, komma’s, hoofdletters, het is niet belangrijk. Gewoon gaan schrijven. Schrijf een brief alsof je tegen iemand praat. Gewoon doen!

Zelf heb ik het ook regelmatig gedaan. Toen ik jong was en boos op mijn vader, schreef ik kantjes vol. Maar ook toen mijn relatie uitging na 7 jaar samen schreef ik brieven aan mijn ex en aan mijn eigen gevoelens.

Als ik die nu terug lees dan zie ik de verandering. De verandering die ik doormaakte. Het meest pakkende voorbeeld is de brieven aan mijn ex. Zo was de eerste brief nog vol vragen over het waarom, zouden we het niet toch nog kunnen proberen, laten we ophouden met die onzin, enzovoorts.

Een maand later zat ik duidelijk in een andere fase van de verwerking en was ik vooral boos. Ik was verder in mijn proces van loslaten. Door het schrijven werden mijn gedachten geordend en werd irrationaliteit gescheiden van rationaliteit en het mijn eigen leven weer oppakken.

Dus heb je moeite met die pen oppakken of het Word document openen. Begin gewoon. Ga schrijven en bekommer je niet om wat je er allemaal uit gooit. Wat schrijf jij nou?! zal je nooit van iemand horen. Alleen misschien van een stemmetje in jezelf en die moet je dan maar gauw de mond snoeren.