Ik loop altijd op de toppen van mijn tenen

Beste Bea,
Je klinkt of je aan het einde van je latijn bent met je man en zoon, beide ASS. Het reguleren en voor jezelf opkomen en grenzen stellen is op gegeven moment niet meer goed te doen als het telkens escaleert en zelfs ‘s nachts wakker wordt gemaakt! En als je alleen maar moet geven en compassie tonen zonder dat er iets veranderten je eindeloos moet meebewegen. Je raakt dan gewoon op! Kan het me erg goed voorstellen…
Jijzelf bent nu even aan de beurt wat betreft steun/compassie/aandacht/begrip! Ga naar je huisarts, wees eerlijk in de situatie zoals die is., en kun je daar hopelijk terecht bij de praktijkondersteuner. Of bv bij het wijkteam bij jou in de buurt, het is goed mogelijk dat die spreekuren hebben. Of de ggz in jouw buurt. Zodat je samen met iemand die er voor jou is kunt uitvogelen wat je het beste kunt doen / wilt.
In je eentje blijven tobben in deze situatie is niet te doen, daar wordt een mens gestoord van: 2 autisten, dat is uitputtend. Je hebt Steun nodig!! Veel sterkte gewenst Bea.

Yvon

Dankjewel voor dit lieve bericht en de steun. Dankjewel.