Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Huilen is net als plassen

Een groot grachtenpand in Rotterdam is verdeeld in appartementen.
In het appartement beneden woont een mevrouw alleen en boven haar woont een andere mevrouw alleen.

Op een dag komen zij elkaar tegen op de trap.
Ze begroeten elkaar hartelijk en de mevrouw van boven vraagt hoe het gaat met de mevrouw van beneden.

Nou, zegt mevrouw van beneden, het gaat niet zo goed, eigenlijk. Oooh, zegt de bovenmevrouw, wat is er dan? Ach, ik voel me zo vervelend. Ik weet niet precies wat er aan de hand is. Ik moet steeds huilen en denken en ik voel me rot.

Jee, zegt de bovenmevrouw, dat is vervelend. Ik voel eigenlijk hetzelfde…

Samen zitten ze op een tree en staren voor zich uit.

Dan zegt de bovenmevrouw opeens; weet je wat, we zoeken alletwee wat flesjes, die zetten we op de schoorsteenmantel en als we moeten huilen dan vangen we dat op in de flesjes. Wie weet helpt dat.
Dat leek de benedenvrouw wel iets.

Na een paar weken komen de dames elkaar weer tegen op de trap. Na de begroeting vraagt de bovenvrouw hoe het nu gaat met de benedenvrouw.

Ach, zegt de benedenvrouw , de flesjes hebben niet veel geholpen. Ik heb al de flesjes gelabeld met vader, ex-man, kinderen, rotjeugd, werk e.d. Elke keer als ik moest huilen, rende ik naar de schoorsteenmantel. Het vervelende was, dat ik niet wist welk flesje ik moest kiezen. Ik ging erover tobben en duwde de tranen weg totdat ik wist in welk flesje ze hoorden. Daardoor voelde ik me nog rotter. Dus voor mij helpt dit niet.

Maar hoe is het met jou? Jij ziet er veel beter uit.

Ja, zegt de benedenvrouw, ik voel me sterk. Ik heb maar één flesje neergezet. Als ik moest huilen ving ik het daarin op. Daarna voelde ik me erg opgelucht.
-
Toen je klein was en wilde huilen, zeiden volwassen mensen misschien wel tegen jou: bewaar je tranen maar voor later… Hou op!

Dus heb je je tranen lang op gehouden, uiteindelijk komt het verdriet toch boven en zitten de tranen hoog. Het ís nu later dus laat ze stromen, vanuit je tenen. Vraag niet waarom. Dat doet er niet toe.

Huilen is net als plassen. Je kan het lang ophouden, uiteindelijk ga je naar de w.c. en dan ga je ook niet uitzoeken of het door de koffie, thee of het water komt dat je moet plassen. Na het plassen voel je je opgelucht.

Zo ook als je hebt gehuild.



4
1
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:

Maureen, wat een prachtig stuk schrijf je hier. Heel herkenbaar. Ja, als je moet, dan moet je!


Mirella

Jouw reactie:





+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten