Een TCK en onopgelost verdriet - deel 1

Een beladen onderwerp voor (A)TCK’s* is onopgelost verdriet. Sommige (A)TCK’s geloven dat erkenning van pijn uit hun verleden alle positieve dingen van het verblijf in het buitenland tenietdoen.

Het is belangrijk voor TCK’s en voor degenen waar zij nauw mee verbonden zijn, om te beseffen dat verdrietig zijn over een afscheid niet betekent dat je het goede in het verleden niet erkent. Wat zij liefhadden en verloren bij elke verhuizing blijft onzichtbaar voor anderen en vaak ook voor henzelf. Deze verborgen verliezen worden vaak niet herkend en erkend waardoor het verdriet van de (A)TCK’s ook niet wordt erkend en dus ook niet wordt opgelost.

Het is moeilijk om te rouwen wanneer het verlies niet gedefinieerd wordt. Iedere plaats waar zij geweest zijn, iedere boom die zij hebben beklommen, ieder huisdier wat zij hebben gehad en ieder vriendje wat zij hebben gehad, is weg op het moment dat de deur van het vliegtuig sluit. Of het nu op de fiets over rommelige markten rijden is of met de boot naar school gaan, alle gewoonten kunnen ineens veranderen.

Plotseling is het verkeer te gevaarlijk om te kunnen fietsen of er is drie dagen geen elektriciteit en water. Alle bekende patronen van het dagelijkse leven zijn verdwenen en hiermee ons gevoel van veiligheid wat zo belangrijk is voor ons allemaal. Dit zijn grote verliezen en vinden vaak meer dan eens plaats.

Sommige (A)TCK’s voelen een diep verdriet over de niet te vervangen verliezen uit hun jeugd, bijvoorbeeld een diploma uitreiking waar ouders niet bij aanwezig konden zijn omdat zij in het buitenland zaten. Terwijl sommige (A)TCK’s verdriet hebben over datgene wat zij gemist hebben, zijn andere (A)TCK’s verdrietig over het verleden wat niet langer beschikbaar is voor hen.

Volwassenen die in de plaats en het land wonen waar zij opgroeiden, kunnen over het algemeen nog teruggaan om hun oude school te bezoeken of hun vroegere woning of speelplaats te zien. Ondanks de veranderingen die er ongetwijfeld hebben plaatsgevonden, kunnen zij ter plekke herinneringen ophalen.

Een (A)TCK heeft deze mogelijkheid vaak niet. In tegenstelling tot de duidelijke verliezen zoals een overlijden of een scheiding, is er voor deze vorm van verdriet geen erkende manier om te rouwen. Echter, ieder verloren verlies betreft de wezenlijke menselijke behoefte die wij allemaal hebben zoals het gevoel ergens bij te horen, zich belangrijk voelen voor anderen en begrepen worden.

* (A)TCK – Adult Third Culture Kid.