Voel me steeds meer wegzakken in eenzaamheid

Sinds mijn moeder overleden is, toen ik 16 jaar was, voel me ik me steeds meer en meer wegzakken in eenzaamheid. Ik ben nu 19 en ik werk 5 dagen per week met toffe collega's. Maar eens dat het werk om is, om 18u00, ben ik weer alleen. Na het werk ga ik dan door naar de gym van 18u30 tot 22u00. Ik zit daar letterlijk tot sluitingstijd om zolang mogelijk toch nog sociaal contact te hebben. Ik ga naar een fitness waar toch een enorme fijne sfeer is, gelukkig. En toch voel ik me alleen... ik heb geen familie meer om me verbonden mee te voelen. Geen vrienden om iets mee te gaan doen. Ik ben nochtans een supersociaal persoon, een spontane babbel, een glimlach naar iedereen. Ik begrijp niet waarom ik dan toch nog zo eenzaam ben, ik kom gewoon nergens leeftijdsgenoten tegen waarmee het klikt of die ik echt kan leren kennen. Ben enorm op zoek naar een persoon waar ik op dagelijkse basis mee kan praten, mee kan afspreken, om leuke dingen mee te doen en dergelijke. Ik wou echt dat ik me verbonden voelde met iemand....

JC