Eenzaamheid - forum lotgenoten
Lotgenoten eenzaamheid
Voel je je wel eens eenzaam?
Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
- Je kunt hier je hart luchten.
- Je kunt de verhalen van lotgenoten lezen.
- Je kunt reageren op de ervaringen van lotgenoten.
Meer ondersteuning nodig?
Zoek een therapeut voor hulp bij eenzaamheid >>
Ontdek hier de verhalen van andere mensen met gevoelens van eenzaamheid en deel jouw eigen verhaal.
Inhoud
1. Overzicht met alle verhalen 2. Bekijk alle verhalen - uitgebreid 3. Voeg zelf een verhaal toeOverzicht verhalen
Alle verhalen
Het was weer eens zover (Verhaal 494)
Al eerder heb ik hier wat geschreven over hetzelfde onderwerp.
Van kinds af aan maak ik het mee dat volkomen wildvreemde mensen de grootste lol ,plezier hebben om mij hardop hoorbaar en zichtbaar uit te lachen.
Mensen die ik totaal niet ken,nooit een woord gewisseld heb, mensen waarvan je zo op het eerste gezicht zou zeggen " Dat zijn toch normale mensen ,met fatsoen" , die je openlijk staan uit te lachen om mijn uiterlijk.
"Wat een rotkop, wat een lelijkerd, die gozer ziet er ook niet uit", hoor je dan weer.
En een plezier dat mensen hebben; betraand van het lachen staan ze mijn kant op 'te kijken.
Vanavond, onderweg naar de supermarkt, was het weer eens zover...een paar jonge mokkels, zittend in een raamopening , hardop schreeuwend " moet je kijken, wat een lelijkerd, Hahaha "..
Dit gaat mijn hele leven al zo.
Ik heb een normale baan , huis, etc,maar nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Doordat ik het bovenstaande mijn hele leven al meemaak, maakt mij dit erg onzeker om net vrouwen in contact te komen, hoe netjes en vrouwvriendelijk je ook bent.
Wat ik mij afvraag, wat moet ik ermee waarom men zo tegen mij doet, en wat beweegt men om zich zo tegenover mij te uiten ,terwijl men mij totaal niet kent?
Van kinds af aan maak ik het mee dat volkomen wildvreemde mensen de grootste lol ,plezier hebben om mij hardop hoorbaar en zichtbaar uit te lachen.
Mensen die ik totaal niet ken,nooit een woord gewisseld heb, mensen waarvan je zo op het eerste gezicht zou zeggen " Dat zijn toch normale mensen ,met fatsoen" , die je openlijk staan uit te lachen om mijn uiterlijk.
"Wat een rotkop, wat een lelijkerd, die gozer ziet er ook niet uit", hoor je dan weer.
En een plezier dat mensen hebben; betraand van het lachen staan ze mijn kant op 'te kijken.
Vanavond, onderweg naar de supermarkt, was het weer eens zover...een paar jonge mokkels, zittend in een raamopening , hardop schreeuwend " moet je kijken, wat een lelijkerd, Hahaha "..
Dit gaat mijn hele leven al zo.
Ik heb een normale baan , huis, etc,maar nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Doordat ik het bovenstaande mijn hele leven al meemaak, maakt mij dit erg onzeker om net vrouwen in contact te komen, hoe netjes en vrouwvriendelijk je ook bent.
Wat ik mij afvraag, wat moet ik ermee waarom men zo tegen mij doet, en wat beweegt men om zich zo tegenover mij te uiten ,terwijl men mij totaal niet kent?
Hans
12-04-2024
laatste reactie: 16-04-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Hans,
Ik voel je frustratie, ik heb het niet zo heftig als jou maar ik kan me wel inleven in jou.
Ik ervaar vaak ook het gestaar en dan flink mompelen op afstand maar nog net niet recht in je gezicht.
Snap niet dat mensen geen fatsoen hebben om mensen in hun waarde te laten.
Je wordt er inderdaad heel onzeker van ook al heb je goeie bedoelingen.
Ik wordt ook altijd aangekeken als een creep als ik alleen maar iemand wil helpen of wat wil vragen.
Ik heb ook een persoonlijkheidsstoornis onwikkeld altans dat idee heb ik, geen indicatie of maar toch.
Mag ik je vragen hoe oud je bent?
Ben zelf in de 30.
Groetjes
Ik voel je frustratie, ik heb het niet zo heftig als jou maar ik kan me wel inleven in jou.
Ik ervaar vaak ook het gestaar en dan flink mompelen op afstand maar nog net niet recht in je gezicht.
Snap niet dat mensen geen fatsoen hebben om mensen in hun waarde te laten.
Je wordt er inderdaad heel onzeker van ook al heb je goeie bedoelingen.
Ik wordt ook altijd aangekeken als een creep als ik alleen maar iemand wil helpen of wat wil vragen.
Ik heb ook een persoonlijkheidsstoornis onwikkeld altans dat idee heb ik, geen indicatie of maar toch.
Mag ik je vragen hoe oud je bent?
Ben zelf in de 30.
Groetjes
Peter
13-04-2024
Reactie:
Ik ben 47.Heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad..Vaak hoor je mensen in mijn omgeving zeggen " waarom schrijf je je niet in bij een datingsite ?"
Dit heb ik al zovaak, zoveel keer gedaan , steeds bleef je weer met lege handen staan en teleurgesteld achter ; hoe goed je je best ook deed.
Ik heb een vaste baan bij een groot bedrijf waar ik al jaren werk, eigen huis ,auto ,etc..maar nooit een vriendin gehad.
Niet dar ik het niet wil, maar omdat mensen die mij niet kennen,geeneens moeite willen doen om je te kennen; op grond van je uiterlijk wordt he beoordeeld. Voor mij het hoogst haalbare? Vrouwen die je een aardige jongen vinden ,het leuk vinden om met je te praten ,maar niet meer dan dat .
Dan zie je ook dat anderen om je heen vriendin ba vriendin krijgen, en er geen enkele moeite voor hoeven doen.
Zelfs wanneer ik uit eigen beweging iets aardigs voor iemand doe, iemand die het moelijk heeft probeer te helpen, worden mijn goede bedoelingen als "raar " en "vervelend " gezien.
Daar wordt je soms echt gallisch van.
Dit heb ik al zovaak, zoveel keer gedaan , steeds bleef je weer met lege handen staan en teleurgesteld achter ; hoe goed je je best ook deed.
Ik heb een vaste baan bij een groot bedrijf waar ik al jaren werk, eigen huis ,auto ,etc..maar nooit een vriendin gehad.
Niet dar ik het niet wil, maar omdat mensen die mij niet kennen,geeneens moeite willen doen om je te kennen; op grond van je uiterlijk wordt he beoordeeld. Voor mij het hoogst haalbare? Vrouwen die je een aardige jongen vinden ,het leuk vinden om met je te praten ,maar niet meer dan dat .
Dan zie je ook dat anderen om je heen vriendin ba vriendin krijgen, en er geen enkele moeite voor hoeven doen.
Zelfs wanneer ik uit eigen beweging iets aardigs voor iemand doe, iemand die het moelijk heeft probeer te helpen, worden mijn goede bedoelingen als "raar " en "vervelend " gezien.
Daar wordt je soms echt gallisch van.
Hans
13-04-2024
Reactie:
Hoi Hans,
Ik ken dat ook. iets aardigs doen of simpel glimlachen is al raar en wordt ik op afgekeken.
Ben sociaal ook niet echt kundig dus heb mezelf al afgeschreven in zn geheel.
Nu geheel isolement voor mij dat is ook niks.
Als je wilt praten met mensen gewoon even je verhaal kwijt of heb ik 2 manieren voor je.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon: Mirjam
Kan je eventueel je nummer geven voor een whatsappgroep joinen.
De 2e is een discord kanaal maar weet niet of je dat kent.
jemoet wel een account maken.
gewoon dit in je browser gooien: https://discord.gg/VZeWjBRM
Almeerder
Ik ken dat ook. iets aardigs doen of simpel glimlachen is al raar en wordt ik op afgekeken.
Ben sociaal ook niet echt kundig dus heb mezelf al afgeschreven in zn geheel.
Nu geheel isolement voor mij dat is ook niks.
Als je wilt praten met mensen gewoon even je verhaal kwijt of heb ik 2 manieren voor je.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon: Mirjam
Kan je eventueel je nummer geven voor een whatsappgroep joinen.
De 2e is een discord kanaal maar weet niet of je dat kent.
jemoet wel een account maken.
gewoon dit in je browser gooien: https://discord.gg/VZeWjBRM
Almeerder
Almeerder (Voorheen Peter)
16-04-2024
Geen emotionele verbondenheid met mensen (Verhaal 483)
Ik ben een leuke uitziende vrouw van 41 die altijd zichzelf goed verzorgd. Vaak word ik ook veel jonger ingeschat dan ik ben. Als ik buiten op straat loop, wordt er vaak naar me gekeken. Mensen die me niet kennen, die zal denken wat een zelf verzekerd vrouw loop daar. Maar helaas, er is niks waar van dit alleen uiterlijk vertoning. Van binnen ben ik ontzettend onzeker. Onzeker over mijn kunnen, voel me dom naast andere mensen/collegas, onzeker dat andere mensen me niet leuk vinden als ze me beter kennen. Ik vind ontzettend lastig om een goed gesprek te voeren. Het lijkt erop alsof ik niet weet wat ik moet zeggen. Vaak eindig de gesprek dan ook heel snel. Waardoor een diepgaand gesprek onmogelijk is met mij. Het heeft mij het gevoel dat ik dom ben, dat er gewoon niks valt te praten met mij. Ik probeer dan zo’n geval snel iets te verzinnen om de gesprek op gang te houden waardoor het alleen maar aukward wordt. Daardoor ben ik ontzettend bang in 1 op 1 situaties. Dan probeer ik te vluchten of zorg ik ervoor dat er meerder mensen bij zijn. Ondertussen heb ik zo’n angst ontwikkeld dat ik nooit alleen met zijn tweetje willen afspreken . Ben zo’n bang voor de stiltes. Doordat ik de diep gesprek niet kan voeren, voel ik geen verbondenheid met mensen. Het lijkt erop dat ik gewoon geen klik heb met niemand. Vaak wordt ik zo jaloers als ik 2 mensen zien die mooie diepgaande gesprekken hebben. Waarom lukt het mij niet. Hierdoor mis ik echte vriendschappen, en lijk alsof ik alleen maar een oppervlakkig persoon ben. Hierdoor heb ik ook angst ontwikkeld om naar mijn werk te gaan . Het idee dat ik alleen met 1 collega met werken, benauwd me. Vaak zit ik dagen van te voren al te piekeren wat ik moet zeggen/vertellen. Collega’s kunnen zo van alles leuk en interessant vertellen. En van alle kanten is er interactie. Maar waarom is dit verdomd zo moeilijk voor mij? Zijn er ook mensen die zich zo voelen? Ik zal graag in contact willen komen.
Lieke
18-2-2024
Lieke
18-2-2024
Lieke
17-02-2024
laatste reactie: 15-04-2024
22Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hé Lieke,
Wat vervelend om dit te lezen,…
ik ken het gevoel om op iemand af te stappen.
Heb je een idee hoe je dit hebt ontwikkeld??,.. dat je zo onzeker bent
Ik voel me ook regelmatig alleen ( terwijl ik van mensen hou )
Ben wat moeilijker te verstaan waardoor ik ook niet zo gauw met nieuwe mensen in contact kom,.
de mensen die me kennen (zeggen welnee jij onzeker, ik versta je gewoon prima 😐
Wil graag wat meer van je weten Lieke
Wat vervelend om dit te lezen,…
ik ken het gevoel om op iemand af te stappen.
Heb je een idee hoe je dit hebt ontwikkeld??,.. dat je zo onzeker bent
Ik voel me ook regelmatig alleen ( terwijl ik van mensen hou )
Ben wat moeilijker te verstaan waardoor ik ook niet zo gauw met nieuwe mensen in contact kom,.
de mensen die me kennen (zeggen welnee jij onzeker, ik versta je gewoon prima 😐
Wil graag wat meer van je weten Lieke
Bilal
17-02-2024
Reactie:
Hoi Bilal,
Voor zover ik het kan herinneren, hadden mijn ouders verbaal agressieve relatie. Ze konden niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar leven. Ik werd dan vaak door beide gebruikt als uitlaatklep van hun frustraties en ongenoegen. Ze maken elkaar zwart bij me en vertellen lelijk dingen over elkaar wat een kind eigelijk niet hoort te weten. Ik zit dan middenin en durf niks te zeggen. Als kind zijnde ben je loyaal aan jouw ouders en ik wilde ook geen partij trekken. Maar daardoor heb ik wel een muur om mijn gevoelens opgebouwd waardoor ik nu dus moeilijk een goed gesprek kan voeren. Ik kan heleboel vertellen als ik een persoon net ken. Gewoon de oppervlakkig dingen. Vaak denken ze, o wat een leuke vrouw. Maar zodra het serieuzer wordt, wordt ik angstig. Omdat het gesprek dan dieper wordt en dat is iets wat ik niet kan.. ik heb zeker wel vrienden en familie naast me. Maar het verbondenheid gevoel voel ik niet. Ik kom opgegeven moment gewoon over als een oppervlakkige persoon. Een Persoon waar je wel even gezellig mee kan hebben, maar niet als er echt serieus gepraat moet worden. Dit alles zorg ervoor dat ik me dom voel. Ik vraag me ook vaak af, ben ik misschien gewoon niet intelligent genoeg. Waarom kan ik niet meepraten? Waarom komt er niks in me bovenop? Waarom voel ik me zo leeg ? Moet ik misschien meer gaan verdiepen in onderwerpen waar zij het overhebben zodat ik meer met ze mee kunt praten. Maar waarom gaat het bij hun zo makkelijk? Waarom heb ik een blanco gedachte? Ik loop tegen deze probleem al zolang. Professionele hulp gezocht, maar heb zelf niet het idee dat het me heeft geholpen. Ik durf ook met niemand erover te hebben? Want ik schaam me ervoor. Ik heb ook niet iemand waarvan ik denk, met die wil ik over mijn probleem praten. Soms wil ik zo graag een communicatieve sterk persoon die me wilt leren hoe het moet. Mijn gedachte en gevoelens uit me trekken. En door gaat vragen tot dat ik wat zegt.
Vind erg fijn dat je naar mijn verhaal wil luisteren.
Hoe is het ontstaan bij jou dat je je alleen voelt?
Je zegt dat je moeilijker te verstaan ben. Hoe is dat ontstaan? Als je dat niet wilt vertellen is ook prima hoor .
Lieke
18-2-2024
Voor zover ik het kan herinneren, hadden mijn ouders verbaal agressieve relatie. Ze konden niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar leven. Ik werd dan vaak door beide gebruikt als uitlaatklep van hun frustraties en ongenoegen. Ze maken elkaar zwart bij me en vertellen lelijk dingen over elkaar wat een kind eigelijk niet hoort te weten. Ik zit dan middenin en durf niks te zeggen. Als kind zijnde ben je loyaal aan jouw ouders en ik wilde ook geen partij trekken. Maar daardoor heb ik wel een muur om mijn gevoelens opgebouwd waardoor ik nu dus moeilijk een goed gesprek kan voeren. Ik kan heleboel vertellen als ik een persoon net ken. Gewoon de oppervlakkig dingen. Vaak denken ze, o wat een leuke vrouw. Maar zodra het serieuzer wordt, wordt ik angstig. Omdat het gesprek dan dieper wordt en dat is iets wat ik niet kan.. ik heb zeker wel vrienden en familie naast me. Maar het verbondenheid gevoel voel ik niet. Ik kom opgegeven moment gewoon over als een oppervlakkige persoon. Een Persoon waar je wel even gezellig mee kan hebben, maar niet als er echt serieus gepraat moet worden. Dit alles zorg ervoor dat ik me dom voel. Ik vraag me ook vaak af, ben ik misschien gewoon niet intelligent genoeg. Waarom kan ik niet meepraten? Waarom komt er niks in me bovenop? Waarom voel ik me zo leeg ? Moet ik misschien meer gaan verdiepen in onderwerpen waar zij het overhebben zodat ik meer met ze mee kunt praten. Maar waarom gaat het bij hun zo makkelijk? Waarom heb ik een blanco gedachte? Ik loop tegen deze probleem al zolang. Professionele hulp gezocht, maar heb zelf niet het idee dat het me heeft geholpen. Ik durf ook met niemand erover te hebben? Want ik schaam me ervoor. Ik heb ook niet iemand waarvan ik denk, met die wil ik over mijn probleem praten. Soms wil ik zo graag een communicatieve sterk persoon die me wilt leren hoe het moet. Mijn gedachte en gevoelens uit me trekken. En door gaat vragen tot dat ik wat zegt.
Vind erg fijn dat je naar mijn verhaal wil luisteren.
Hoe is het ontstaan bij jou dat je je alleen voelt?
Je zegt dat je moeilijker te verstaan ben. Hoe is dat ontstaan? Als je dat niet wilt vertellen is ook prima hoor .
Lieke
18-2-2024
Lieke
18-02-2024
Reactie:
Hé Lieke
Ik vindt het ook prettig om jou kant te lezen,..
het is ook lastig om over gevoelens en problemen te praten ( dat heeft ieder mens ) waarschijnlijk draaien de meeste mensen er gewoonom heen.!
waarschijnlijk ben jij , ik en de rest van onze lotgenoten weer beter in wat anders!!!
Jaa toch,..
ik ben ook niet altijd blij,.. maar dan bedenk ik me (wacht eens effe )
Het leven is veels te kort om bij de pakken neer te gaan zitten )
Er zijn overal en in alles kleine geluks momenten is genoeg voor mij !!
Ik wordt !! en wil niet meer die ene belangrijke man zijn ( ratrace )
Probeer meer positief te zijn, jezelf nooit en nimer meer neerhalen !!
Als jij al over jezelf denkt ga je dat ook geloven ,..
In je bericht zei je dat je een leuk uitziende vrouw bent ( hou dat vast )
Waarschijnlijk ben ik zo geboren om iets minder verstaan te zijn ..
Geboren bij een alleenstaande moeder die de taal en cultuur niet kent ,..
Dus je gaat niet effe uitzoeken wat er nou aan de hand is ( ik kan het me lieve moeder ook niet kwalijk nemen )
Heb eigenlijk ook geen behoeften meer om stil te staan ( dat sommige mensen me niet leuk vinden )
Tegenwoordig heeft toch iedereen op alles een mening
Gr
Ik vindt het ook prettig om jou kant te lezen,..
het is ook lastig om over gevoelens en problemen te praten ( dat heeft ieder mens ) waarschijnlijk draaien de meeste mensen er gewoonom heen.!
waarschijnlijk ben jij , ik en de rest van onze lotgenoten weer beter in wat anders!!!
Jaa toch,..
ik ben ook niet altijd blij,.. maar dan bedenk ik me (wacht eens effe )
Het leven is veels te kort om bij de pakken neer te gaan zitten )
Er zijn overal en in alles kleine geluks momenten is genoeg voor mij !!
Ik wordt !! en wil niet meer die ene belangrijke man zijn ( ratrace )
Probeer meer positief te zijn, jezelf nooit en nimer meer neerhalen !!
Als jij al over jezelf denkt ga je dat ook geloven ,..
In je bericht zei je dat je een leuk uitziende vrouw bent ( hou dat vast )
Waarschijnlijk ben ik zo geboren om iets minder verstaan te zijn ..
Geboren bij een alleenstaande moeder die de taal en cultuur niet kent ,..
Dus je gaat niet effe uitzoeken wat er nou aan de hand is ( ik kan het me lieve moeder ook niet kwalijk nemen )
Heb eigenlijk ook geen behoeften meer om stil te staan ( dat sommige mensen me niet leuk vinden )
Tegenwoordig heeft toch iedereen op alles een mening
Gr
Bilal
18-02-2024
Reactie:
Voor de meeste mensen lijken het allemaal zo voor de hand liggend. Zoiets simpels, wat automatisch moet gaan, maar bij mij wilt het gewoon niet. Ja, ik wou dat ik ergens goed in was. Maar kan eigelijk niks bedenken waar ik hard kan opzeggen , daar ben ik trots op.
Ja, ik doe mij best om goed te blijven uitzien. Zodat ik een beetje waardig blik krijg. Voor bekende voel ik me zo minderwaardig.
Positief blijven lukt bij vlaggen. Ik kan heel positief naar andere kijken.. maar bij mezelf.. nee… vind mezelf op een of andere manier mislukt..
Maar wel fijn om te horen dat je een lieve moeder heb. En ja, ik ken dat.. ouders die de taal en de cultuur niet begrijpen. Waardoor dingen anders lopen dan het had moet zijn.
Vind knap hoe jij het doet. Dat je het kan loslaten..
Lieke
19-2-2024
Ja, ik doe mij best om goed te blijven uitzien. Zodat ik een beetje waardig blik krijg. Voor bekende voel ik me zo minderwaardig.
Positief blijven lukt bij vlaggen. Ik kan heel positief naar andere kijken.. maar bij mezelf.. nee… vind mezelf op een of andere manier mislukt..
Maar wel fijn om te horen dat je een lieve moeder heb. En ja, ik ken dat.. ouders die de taal en de cultuur niet begrijpen. Waardoor dingen anders lopen dan het had moet zijn.
Vind knap hoe jij het doet. Dat je het kan loslaten..
Lieke
19-2-2024
Lieke
19-02-2024
Reactie:
He Lieke
Nee welnee,.. als we elkaar en onszelf mislukking gaan noemen.! Zijn er een heleboel mislukkingen op de wereld 😅!!
( iedereen noemt zichzelf wel eens zo )
Ik,jij de buurman, de leerling op school,..Ook een professor die 100 jaar heeft gestudeerd)
Alleen waarschijnlijk kan hij het wat beter vanzich zelf af schudden.
Ik kan wel zo praten,… ik heb ook nog eens kutdagen ( ik wil me ook bewijzen als jonge man,.. met alle cliché die er bij horen )
Doet pijn van binnen,😞 … jaaa, maar helaas ik moet het accepteren om nog een leuk leven te hebben!!!
Terwijl hoe gek het ook klinkt ( de meeste mensen zeggen Huh je bent een prima gast die ik gewoon makkelijk kan verstaan)
Nou ik heb al iets waar jij goed in bent
Positief naar mensen kijken,
jezelf opmaken neem ik aan
En je bent goed met woorden meid ik meen het echt.
Gr
Nee welnee,.. als we elkaar en onszelf mislukking gaan noemen.! Zijn er een heleboel mislukkingen op de wereld 😅!!
( iedereen noemt zichzelf wel eens zo )
Ik,jij de buurman, de leerling op school,..Ook een professor die 100 jaar heeft gestudeerd)
Alleen waarschijnlijk kan hij het wat beter vanzich zelf af schudden.
Ik kan wel zo praten,… ik heb ook nog eens kutdagen ( ik wil me ook bewijzen als jonge man,.. met alle cliché die er bij horen )
Doet pijn van binnen,😞 … jaaa, maar helaas ik moet het accepteren om nog een leuk leven te hebben!!!
Terwijl hoe gek het ook klinkt ( de meeste mensen zeggen Huh je bent een prima gast die ik gewoon makkelijk kan verstaan)
Nou ik heb al iets waar jij goed in bent
Positief naar mensen kijken,
jezelf opmaken neem ik aan
En je bent goed met woorden meid ik meen het echt.
Gr
Anoniem
20-02-2024
Reactie:
Wou vragen,… wat doe je in het dagelijks leven?
Waar/wat vindt je leuk om te doen in je vrije tijd
Meer gesprek stof 😉
Waar/wat vindt je leuk om te doen in je vrije tijd
Meer gesprek stof 😉
Bilal
20-02-2024
Reactie:
Klopt. Je heb gelijk. Er zijn vast ook andere mensen die zichzelf ook een mislukkeling vinden.
Maar het gevoel dat ik niet mee kan doen , het gevoel dat ik niet echt bijhoort, het gevoel van oppervlakkigheid , het sociaal handicap waarin ik zit, maak me iedere keer weer duidelijk dat er iets mis is met mij. Ik weet het, ik klink echt heel negatief. Ik voel me ook zo.
Ik vind het heel knap hoe jij het doet. Jezelf accepteren hoe je bent en proberen iets positiefs van te maken. Hoe moeilijk het ook is.
Als ik zo je verhaal lees, kan ik bijna niet voorstellen dat jij moeilijk nieuwe contacten kan maken.
Mensen die jou kennen, zal jou vast een heel leuk persoon vinden. Alleen de mensen die mij kent, vind mij waarschijnlijk minder leuk.
Lieke 20-2-204
Maar het gevoel dat ik niet mee kan doen , het gevoel dat ik niet echt bijhoort, het gevoel van oppervlakkigheid , het sociaal handicap waarin ik zit, maak me iedere keer weer duidelijk dat er iets mis is met mij. Ik weet het, ik klink echt heel negatief. Ik voel me ook zo.
Ik vind het heel knap hoe jij het doet. Jezelf accepteren hoe je bent en proberen iets positiefs van te maken. Hoe moeilijk het ook is.
Als ik zo je verhaal lees, kan ik bijna niet voorstellen dat jij moeilijk nieuwe contacten kan maken.
Mensen die jou kennen, zal jou vast een heel leuk persoon vinden. Alleen de mensen die mij kent, vind mij waarschijnlijk minder leuk.
Lieke 20-2-204
Lieke
20-02-2024
Reactie:
Ik voel me ook vaak rot van binnen,… ( jaa er is wat anders met mij/jou en de rest die op dit forum zit )
Anders waren we nooit hier gekomen !!!
het geeft ook niet dat we iets anders zijn/voelen😅 .
Het is een gevoel.. gevoel dat je niet bij hoort!!! Maar is ( wil niet lelijk gaan doen ) dat wel zo tuurlijk hoor jij en wij allemaal erbij ) misschien niet bij de snelle hippe jongens en meiden ) so 🙂
Ieder heeft ze eigen demonen,…ik kan/wou belanden ergens in het top van het bedrijfsleven,… maar door het praten krijg ik de baan niet ,…. Punt uit! Doet pijn want als man is dat jou visitekaartje!!
Maar niet getreurd 🤣🤣 in het leven is overal magie en sluiproutes
Nu ben ik eigenlijk meer blij dan de hele dag maar lopen racen
jawel nieuwe mensen leren kennen is wat moeilijker voor me ( als ik praat kost het wat meer energie dan normaal waardoor ik wat boos kijk met het praten ) veel mensen lopen dan weg 🥶 ( ze begrijpen in eerste instantie niet wat er is ) omdat ze gelijk vooroordelen hebben !!! En het niet ( normaal )
Als ze me kennen zeggen ze ooo 😅😅
Je bent best gezellig en oké 🤣🤣🤣🤣
Het is beetje eng om die ene eerste stap te nemen denk ik iedereen is leuk
Ik je wel leuk ( nou die heb je alvast Hahahah )
Anders waren we nooit hier gekomen !!!
het geeft ook niet dat we iets anders zijn/voelen😅 .
Het is een gevoel.. gevoel dat je niet bij hoort!!! Maar is ( wil niet lelijk gaan doen ) dat wel zo tuurlijk hoor jij en wij allemaal erbij ) misschien niet bij de snelle hippe jongens en meiden ) so 🙂
Ieder heeft ze eigen demonen,…ik kan/wou belanden ergens in het top van het bedrijfsleven,… maar door het praten krijg ik de baan niet ,…. Punt uit! Doet pijn want als man is dat jou visitekaartje!!
Maar niet getreurd 🤣🤣 in het leven is overal magie en sluiproutes
Nu ben ik eigenlijk meer blij dan de hele dag maar lopen racen
jawel nieuwe mensen leren kennen is wat moeilijker voor me ( als ik praat kost het wat meer energie dan normaal waardoor ik wat boos kijk met het praten ) veel mensen lopen dan weg 🥶 ( ze begrijpen in eerste instantie niet wat er is ) omdat ze gelijk vooroordelen hebben !!! En het niet ( normaal )
Als ze me kennen zeggen ze ooo 😅😅
Je bent best gezellig en oké 🤣🤣🤣🤣
Het is beetje eng om die ene eerste stap te nemen denk ik iedereen is leuk
Ik je wel leuk ( nou die heb je alvast Hahahah )
Bilal
22-02-2024
Reactie:
Ja, het gevoel dat je er niet bij hoort. Het gaat voor mij niet om, om bij de snelle hippe jongens of meiden te willen horen. Bij z’o’n Groepje wil ik helemaal niet horen. Voel ik me ook niet op mijn gemak bij. Het gaat erom dat ik me ergens bij voelt horen. De connectie voelen met een kleine groepje.
Ja, je formuleert het heel mooi. Iedereen heeft zijn eigen demonen. Ik begrijp het ook heel goed dat jij je belemmerd voelt. Dat je heel graag anders had gewild. Maar jij staat daartegenover heel positief in. Dat is mooi om te zien. Ik zie zelf de positiviteit van mijn zelf niet in. Zo ben ik min of meer van mijn baan gewisseld omdat ik denk dat mijn collega’s me niet meer leuk vinden omdat ik nu in een fase zit met het idee dat ze me beter kent. Want de echte Lieke valt tegen. Ik vlucht naar een andere werkplek met nieuwe collega’s omdat ze me nog niet kent. Maar hoe vaak kan ik vluchten?
Mensen vinden jou een leuke persoon naarmate ze jou beter kennen. Mensen vinden mij op de eerste ogenblik heel erg leuk, maar daarna valt het tegen.
Dan heb ik liever de eerste ..
Lieke
25-2-2024
Ja, je formuleert het heel mooi. Iedereen heeft zijn eigen demonen. Ik begrijp het ook heel goed dat jij je belemmerd voelt. Dat je heel graag anders had gewild. Maar jij staat daartegenover heel positief in. Dat is mooi om te zien. Ik zie zelf de positiviteit van mijn zelf niet in. Zo ben ik min of meer van mijn baan gewisseld omdat ik denk dat mijn collega’s me niet meer leuk vinden omdat ik nu in een fase zit met het idee dat ze me beter kent. Want de echte Lieke valt tegen. Ik vlucht naar een andere werkplek met nieuwe collega’s omdat ze me nog niet kent. Maar hoe vaak kan ik vluchten?
Mensen vinden jou een leuke persoon naarmate ze jou beter kennen. Mensen vinden mij op de eerste ogenblik heel erg leuk, maar daarna valt het tegen.
Dan heb ik liever de eerste ..
Lieke
25-2-2024
Lieke
25-02-2024
Reactie:
Daar hep ik ook last van zou jij met mijn in gesprek willen dan
Frits
08-03-2024
Reactie:
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Hoe is het bij jou ontstaan?
Lieke
9-3-2024
Lieke
9-3-2024
Lieke
09-03-2024
Reactie:
Ik zie mezelf vrijwel hetzelfde tijdens gesprekken met andere mensen.
En mn opvoeding komt ook overeen.
80% van de tijd was het ruzie en dan moest ik een soort van kant kiezen tussen 2 kwade en dan achteraf 1 van mn ouders die dan manipulatief mij aan hun kant probeerde te halen.
Dit heeft gezorgd dat ik gigantische muren om me heen heb gebouwd en het vrijwel onmogelijk is om connectie met mensen te zoeken. of mee te doen in de maatschappij aangezien het vooral veel praten is.
Ik ben begin 30 en de afgelopen 10 jaar heb ik mij alleen maar afgezonderd en afgesloten van mensen.
Mijn uitweg is eigenlijk films/series/gaming.
Dus mijn zogenaamd beste jaren afgezonder geleefd.
School verlaten en geen carriere nagestreeft.
En nu een bijzonder eenzaam bestaan.
Ik zie ook geen weg omhoog.
Want een positief persoon ben ik ook niet.
En mn opvoeding komt ook overeen.
80% van de tijd was het ruzie en dan moest ik een soort van kant kiezen tussen 2 kwade en dan achteraf 1 van mn ouders die dan manipulatief mij aan hun kant probeerde te halen.
Dit heeft gezorgd dat ik gigantische muren om me heen heb gebouwd en het vrijwel onmogelijk is om connectie met mensen te zoeken. of mee te doen in de maatschappij aangezien het vooral veel praten is.
Ik ben begin 30 en de afgelopen 10 jaar heb ik mij alleen maar afgezonderd en afgesloten van mensen.
Mijn uitweg is eigenlijk films/series/gaming.
Dus mijn zogenaamd beste jaren afgezonder geleefd.
School verlaten en geen carriere nagestreeft.
En nu een bijzonder eenzaam bestaan.
Ik zie ook geen weg omhoog.
Want een positief persoon ben ik ook niet.
Ram
03-04-2024
Reactie:
Hoi Ram,
Zo herkenbaar wat jij schrijft. Ik heb net als jij gigantisch muren opgebouwd. Wil heel graag mooie, diepe gesprekken voeren. Alleen er komt niks uit, omdat de muren zo aanwezig zijn. Ik heb dan zo’n zware opgekropte gevoel in mijn buik. Verder lijkt ook of ik een blanco gedachte heb. Er is gewoon geen gesprek met mij aan te knopen.
Ik heb gelukkig wel wat vrienden
om me heen waar ik eigelijk alleen maar wat oppervlakkig contact heb.
Ik probeer wat leuks van me leven te maken maar merk dat ik het heel lastig vind omdat ik de connectie niet kan vinden.
Ik lees dat je erg afgezonderd leef , school heb verlaten en geen carrière nastreeft en geen positief persoon ben. Grappig daarvan is, is dat ik ook vroegtijdig ben gestopt mijn school en ook geen bijzondere carrière nastreeft.
Ik zie ook geen positiviteit in me. Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment.
Ik volg nu wel een werk-leer traject bij een bedrijf. Het zorg ervoor dat ik contact blijft met mensen ipv van afzonderen.
Ik probeer een weg naar boven te zoeken. We zijn nog zo jong om het nu al te laten zitten. We hebben namelijk nog heel veel jaren te gaan.
Ik weet dat het heel lastig is. We komen er wel.. al is de vooruitgang een heel kleine stap..
Lieke
5-4-2024
Zo herkenbaar wat jij schrijft. Ik heb net als jij gigantisch muren opgebouwd. Wil heel graag mooie, diepe gesprekken voeren. Alleen er komt niks uit, omdat de muren zo aanwezig zijn. Ik heb dan zo’n zware opgekropte gevoel in mijn buik. Verder lijkt ook of ik een blanco gedachte heb. Er is gewoon geen gesprek met mij aan te knopen.
Ik heb gelukkig wel wat vrienden
om me heen waar ik eigelijk alleen maar wat oppervlakkig contact heb.
Ik probeer wat leuks van me leven te maken maar merk dat ik het heel lastig vind omdat ik de connectie niet kan vinden.
Ik lees dat je erg afgezonderd leef , school heb verlaten en geen carrière nastreeft en geen positief persoon ben. Grappig daarvan is, is dat ik ook vroegtijdig ben gestopt mijn school en ook geen bijzondere carrière nastreeft.
Ik zie ook geen positiviteit in me. Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment.
Ik volg nu wel een werk-leer traject bij een bedrijf. Het zorg ervoor dat ik contact blijft met mensen ipv van afzonderen.
Ik probeer een weg naar boven te zoeken. We zijn nog zo jong om het nu al te laten zitten. We hebben namelijk nog heel veel jaren te gaan.
Ik weet dat het heel lastig is. We komen er wel.. al is de vooruitgang een heel kleine stap..
Lieke
5-4-2024
Lieke
05-04-2024
Reactie:
Hey Lieke,
Goed van je om in contact met mensen te blijven.
Afzonderen valt zwaar dus mooi dat je wel wat van het leven probeert te maken.
Weg naar boven zie ik voor mezelf echt niet.
ben maar gaan wandelen maar dat is ook een eenzame bedoening
dus connectie met mensen wat voor dan ook is vrijwel uitgesloten.
Sociale familie gelegenheden ben en blijf ik maar de stille muis dus vermijd ik die maar.
(Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment).
Deze vindt ik wel mooi.
Ik ken je niet maar op basis van wat je schrijft zie ik toch een hoop positiviteit.
De weg omhoog gaat jou ook absoluut lukken.
Vraag me wel af wat jij als mooie en diepgaande gesprekken ziet want ik realiseer me dat
over je gevoelens praten best diepgaand en dat maakt het mooi.
Ondanks dat het anoniem is heb je het wel in je.
Dat opgekropte gevoel en blanco gedachte herken ik mij wel in,
het unieke moment wanneer ik dan wel iets bedenk hou ik dan maar voor me.
Ram
8-4-2024
Goed van je om in contact met mensen te blijven.
Afzonderen valt zwaar dus mooi dat je wel wat van het leven probeert te maken.
Weg naar boven zie ik voor mezelf echt niet.
ben maar gaan wandelen maar dat is ook een eenzame bedoening
dus connectie met mensen wat voor dan ook is vrijwel uitgesloten.
Sociale familie gelegenheden ben en blijf ik maar de stille muis dus vermijd ik die maar.
(Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment).
Deze vindt ik wel mooi.
Ik ken je niet maar op basis van wat je schrijft zie ik toch een hoop positiviteit.
De weg omhoog gaat jou ook absoluut lukken.
Vraag me wel af wat jij als mooie en diepgaande gesprekken ziet want ik realiseer me dat
over je gevoelens praten best diepgaand en dat maakt het mooi.
Ondanks dat het anoniem is heb je het wel in je.
Dat opgekropte gevoel en blanco gedachte herken ik mij wel in,
het unieke moment wanneer ik dan wel iets bedenk hou ik dan maar voor me.
Ram
8-4-2024
Ram
08-04-2024
Reactie:
Ik lees jouw tekst én denk echt letterlijk hetzelfde. Had het evengoed zelf kunnen schrijven. Zo ontzettend slopend, maar wel leuk om te weten dat je je exact hetzelfde voelt als ik eigenlijk., zijn we helemaal alleen in ons gevoel.
Groetjes,
Michael
Groetjes,
Michael
Michael
08-04-2024
Reactie:
Hoi Ram,
Ik vind het zo jammer dat we gewoon niet normaal mee kunnen doen. Het feit dat ouders niet in de gaten hebben hoeveel negatieve effecten zij hebben gecreëerd in onze leven.
Ik ben heel lang boos op ze geweest , maar weer het het geen zin heeft om daarin boos te blijven. Uiteindelijk heb ik ze vergeven en we hebben nu redelijk goed contact. Maar de connectie en band met ze heb ik echt niet. Ik ben benieuwd hoe de band is tussen jij en jouw ouders.
Net als jij zonder ik me vroeger ook altijd af bij sociale familie gelegenheden door te zeggen dat ik moe ben, eerder naar bed wilt etc..
Nu blijf ik wel gewoon, al heb ik niet heel veel te zeggen.. maar als ik zie hoe gezellig zij het hebben, voel ik me dan zo verdrietig..
Praten over je gevoelens is zeker een diepgaand gesprek, ik kan best met iemand over mijn gevoelens praten. Alleen ik ben zo snel uitgepraat.. wat ik ontzettend mis is eigelijk grwoon over koetjes en kalfjes praten zonder dat ik bang wordt dat er stiltes komt. Dat de gesprekken automatisch en vloeiend gaan zonder te beseffen dat tijd voorbij is gegaan. Ik hoor vaak mensen zeggen, we hebben zo leuk en lang gepraat, over niks eigelijk.. dat kan ik dus niet. Ik ben snel over gespreksonderwerp heen. Moet echt bedenken wat ik daarna wil zeggen.
De meeste mensen hebben wel iemand waar ze gelijk wil bellen of iets gelijk wilt vertellen als er wat is gebeurd. een persoon die ze belangrijk vind. Het lijk of niemand dat bij mij heb. Met zo’n persoon heb je meestal de beste connectie. Die connectie heb ik dus met niemand.
Die unieke momenten wat jij bedoelt wil ik juist heel graag met iemand delen. Dat opgekropte gevoel wil ik niet meer.. zal je uiteindelijk ook niet willen om jouw unieke moment met iemand willen delen?
Lieke
10-4-2024
Ik vind het zo jammer dat we gewoon niet normaal mee kunnen doen. Het feit dat ouders niet in de gaten hebben hoeveel negatieve effecten zij hebben gecreëerd in onze leven.
Ik ben heel lang boos op ze geweest , maar weer het het geen zin heeft om daarin boos te blijven. Uiteindelijk heb ik ze vergeven en we hebben nu redelijk goed contact. Maar de connectie en band met ze heb ik echt niet. Ik ben benieuwd hoe de band is tussen jij en jouw ouders.
Net als jij zonder ik me vroeger ook altijd af bij sociale familie gelegenheden door te zeggen dat ik moe ben, eerder naar bed wilt etc..
Nu blijf ik wel gewoon, al heb ik niet heel veel te zeggen.. maar als ik zie hoe gezellig zij het hebben, voel ik me dan zo verdrietig..
Praten over je gevoelens is zeker een diepgaand gesprek, ik kan best met iemand over mijn gevoelens praten. Alleen ik ben zo snel uitgepraat.. wat ik ontzettend mis is eigelijk grwoon over koetjes en kalfjes praten zonder dat ik bang wordt dat er stiltes komt. Dat de gesprekken automatisch en vloeiend gaan zonder te beseffen dat tijd voorbij is gegaan. Ik hoor vaak mensen zeggen, we hebben zo leuk en lang gepraat, over niks eigelijk.. dat kan ik dus niet. Ik ben snel over gespreksonderwerp heen. Moet echt bedenken wat ik daarna wil zeggen.
De meeste mensen hebben wel iemand waar ze gelijk wil bellen of iets gelijk wilt vertellen als er wat is gebeurd. een persoon die ze belangrijk vind. Het lijk of niemand dat bij mij heb. Met zo’n persoon heb je meestal de beste connectie. Die connectie heb ik dus met niemand.
Die unieke momenten wat jij bedoelt wil ik juist heel graag met iemand delen. Dat opgekropte gevoel wil ik niet meer.. zal je uiteindelijk ook niet willen om jouw unieke moment met iemand willen delen?
Lieke
10-4-2024
Lieke
10-04-2024
Reactie:
Hoi Michael,
Ja precies, helemaal alleen in onze gevoel.. het gek daarvan is dat ik soms van alles hebben willen zeggen in mijn gedachte. Maar gewoon niks uit mijn mond komt.
Ik voel me echt vaak zo minderwaardig tegen over anderen terwijl ik weet dat het helemaal niet zo is.. :(
Ja precies, helemaal alleen in onze gevoel.. het gek daarvan is dat ik soms van alles hebben willen zeggen in mijn gedachte. Maar gewoon niks uit mijn mond komt.
Ik voel me echt vaak zo minderwaardig tegen over anderen terwijl ik weet dat het helemaal niet zo is.. :(
Lieke
10-04-2024
Reactie:
Hey Lieke,
Je zou eigenlijk mee moeten doen met een whatsapp groep gewoon voor contact en dan stuur je mij maar een berichtje persoonlijk.
Ik ben er net 1 gejoined.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon Mirjam
Zij voegt je dan toe, ik zie je vanzelf wel daar. hoeft niet hoor maar misschien gewoon lekker babbelen.
Als je het wilt reageer dan ook even op dit bericht dan vraag ik mirjam haar email te checken.
Groetjes
Rm
Je zou eigenlijk mee moeten doen met een whatsapp groep gewoon voor contact en dan stuur je mij maar een berichtje persoonlijk.
Ik ben er net 1 gejoined.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon Mirjam
Zij voegt je dan toe, ik zie je vanzelf wel daar. hoeft niet hoor maar misschien gewoon lekker babbelen.
Als je het wilt reageer dan ook even op dit bericht dan vraag ik mirjam haar email te checken.
Groetjes
Rm
Rm
10-04-2024
Reactie:
Lieke,
Op je vraag hoe de relatie is, ik denk gespannen vanaf mijn kant maar ook soort van doen alsof het niet bestaat.
Want mijn ouders hebben er totaal geen weet van en tot kort eigenlijk ik ook niet want ik ging terug denken het was gewoon het normaal beeld voor mij nu pas realiseer ik me wat het met me gedaan heeft.
Maarja er is nog niks opgelost.
Mag ik je dan toch nog sterker aanraden dan het vorige bericht om die groep te joinen.
Ik kan je dan een bericht sturen van ongeveer mijn jeugd dat ik op papier heb gezet.
Groetjes
Rm
Op je vraag hoe de relatie is, ik denk gespannen vanaf mijn kant maar ook soort van doen alsof het niet bestaat.
Want mijn ouders hebben er totaal geen weet van en tot kort eigenlijk ik ook niet want ik ging terug denken het was gewoon het normaal beeld voor mij nu pas realiseer ik me wat het met me gedaan heeft.
Maarja er is nog niks opgelost.
Mag ik je dan toch nog sterker aanraden dan het vorige bericht om die groep te joinen.
Ik kan je dan een bericht sturen van ongeveer mijn jeugd dat ik op papier heb gezet.
Groetjes
Rm
Rm
10-04-2024
Reactie:
Hoi Ram,
Ik weet van de bestaan van de whattapp groepje.. maar kom je gelijk in contact met iedereen die zich daar heb aangemeld?
Dus dat je gelijk in een groepje komt met bv 30 mensen ofzo?
Vaak doen we ook met heel veel situaties of het niet bestaat. Gewoon negeren, niet belangrijk.. terwijl het zoveel met ons doet… soms denk ik ook, ik moet mezelf maar gewoon accepteren hoe ik ben.. maar ik weet dat ik meer kan en ik weet dat ik niet zo ben.. het is gecreëerd door een verkeerde omgeving waarin ik was opgegroeid.. want van binnen voel ik me totaal een andere persoon die gevangen zit en niet naar buiten kan..
13-04-2024
Ik weet van de bestaan van de whattapp groepje.. maar kom je gelijk in contact met iedereen die zich daar heb aangemeld?
Dus dat je gelijk in een groepje komt met bv 30 mensen ofzo?
Vaak doen we ook met heel veel situaties of het niet bestaat. Gewoon negeren, niet belangrijk.. terwijl het zoveel met ons doet… soms denk ik ook, ik moet mezelf maar gewoon accepteren hoe ik ben.. maar ik weet dat ik meer kan en ik weet dat ik niet zo ben.. het is gecreëerd door een verkeerde omgeving waarin ik was opgegroeid.. want van binnen voel ik me totaal een andere persoon die gevangen zit en niet naar buiten kan..
13-04-2024
Lieke
13-04-2024
Reactie:
Hoi Ram,
Ik weet van de bestaan van de whattapp groepje.. maar kom je gelijk in contact met iedereen die zich daar heb aangemeld?
Dus dat je gelijk in een groepje komt met bv 30 mensen ofzo?
Vaak doen we ook met heel veel situaties of het niet bestaat. Gewoon negeren, niet belangrijk.. terwijl het zoveel met ons doet… soms denk ik ook, ik moet mezelf maar gewoon accepteren hoe ik ben.. maar ik weet dat ik meer kan en ik weet dat ik niet zo ben.. het is gecreëerd door een verkeerde omgeving waarin ik was opgegroeid.. want van binnen voel ik me totaal een andere persoon die gevangen zit en niet naar buiten kan..
13-04-2024
Ik weet van de bestaan van de whattapp groepje.. maar kom je gelijk in contact met iedereen die zich daar heb aangemeld?
Dus dat je gelijk in een groepje komt met bv 30 mensen ofzo?
Vaak doen we ook met heel veel situaties of het niet bestaat. Gewoon negeren, niet belangrijk.. terwijl het zoveel met ons doet… soms denk ik ook, ik moet mezelf maar gewoon accepteren hoe ik ben.. maar ik weet dat ik meer kan en ik weet dat ik niet zo ben.. het is gecreëerd door een verkeerde omgeving waarin ik was opgegroeid.. want van binnen voel ik me totaal een andere persoon die gevangen zit en niet naar buiten kan..
13-04-2024
Lieke
13-04-2024
Reactie:
He Lieke,
Gelukkig geen 30 man hoor stuk minder, dus het is ook niet zo dat je gek wordt van alle berichtjes die je dan binnen krijgt.
Iedereen heeft zo zijn/haar verhaal die hij/zij dan kan delen met de groep en er zijn dan andere mensen die je dan eventueel kunnen helpen
of gewoon even met je praten en dat kan dan in de groep of prive.
Het kan dan helpen om iets vanuit een ander perspectief te zien.
Ik zit er kort in maar heb wel iets geleerd over mezelf wat ik voorheen echt niet kon inbeelden.
Eventueel kan je ook naar discord gaan met deze uitnodiging: https://discord.gg/VZeWjBRM
Het is een andere vergelijkbare app alleen dan nog iets meer prive, altans daar kan je voor kiezen.
Er zijn dan kanalen waar jij je verhaal in kwijt kan en mensen kunnen dan specifieker reageren.
Ik zit hier ook in en er zijn wat meer mensen.
Je zegt dat er vaak wordt gedaan alsof de situatie niet bestaat,
dat is zeer afhankelijk van met welke mensen je praat. Dat zijn deze groepen absoluut niet.
Maar niet iedereen heeft direct een oplossing daar gaat zoiezo tijd in zitten maar ik denk
dat deze groepen zijn iedergeval een goeie stap en het geeft misschien een beetje connectie.
Het is goed dat je jezelf ziet in een beter daglicht dan eruit komt
dat is toch meer positief dan negatief en dat moet je vasthouden.
Ikzelf heb me zo afgezonderd en daardoor ook een waslijst aan issues ontwikkeld
die mij in een Vicieuze cirkel hebben geduwt die alleen maar naar beneden gaat.
Die cirkel is bij mij zo aanwezig dat ik eigenlijk totaal geen connectie heb met mensen buiten
een paar om. Vergelijkbaar met het gevoel van gevangen zitten en geen uitweg ziet.
Dus als jij zegt je kan meer en ziet waar het vandaan dan is er al een grote stap gezet
en kunnen we er wel aan werken.
Ik denk dat discord misschien een betere optie is als ik het zo lees.
Gezien je berichten en mn eigen ervaring is het zoals het nu is ook geen pretje en
op den duur wordt je er ook niet gelukkiger van.
Succes met je werk-leer traject, hopelijk bevalt het een beetje.
Groetjes,
Rm
Gelukkig geen 30 man hoor stuk minder, dus het is ook niet zo dat je gek wordt van alle berichtjes die je dan binnen krijgt.
Iedereen heeft zo zijn/haar verhaal die hij/zij dan kan delen met de groep en er zijn dan andere mensen die je dan eventueel kunnen helpen
of gewoon even met je praten en dat kan dan in de groep of prive.
Het kan dan helpen om iets vanuit een ander perspectief te zien.
Ik zit er kort in maar heb wel iets geleerd over mezelf wat ik voorheen echt niet kon inbeelden.
Eventueel kan je ook naar discord gaan met deze uitnodiging: https://discord.gg/VZeWjBRM
Het is een andere vergelijkbare app alleen dan nog iets meer prive, altans daar kan je voor kiezen.
Er zijn dan kanalen waar jij je verhaal in kwijt kan en mensen kunnen dan specifieker reageren.
Ik zit hier ook in en er zijn wat meer mensen.
Je zegt dat er vaak wordt gedaan alsof de situatie niet bestaat,
dat is zeer afhankelijk van met welke mensen je praat. Dat zijn deze groepen absoluut niet.
Maar niet iedereen heeft direct een oplossing daar gaat zoiezo tijd in zitten maar ik denk
dat deze groepen zijn iedergeval een goeie stap en het geeft misschien een beetje connectie.
Het is goed dat je jezelf ziet in een beter daglicht dan eruit komt
dat is toch meer positief dan negatief en dat moet je vasthouden.
Ikzelf heb me zo afgezonderd en daardoor ook een waslijst aan issues ontwikkeld
die mij in een Vicieuze cirkel hebben geduwt die alleen maar naar beneden gaat.
Die cirkel is bij mij zo aanwezig dat ik eigenlijk totaal geen connectie heb met mensen buiten
een paar om. Vergelijkbaar met het gevoel van gevangen zitten en geen uitweg ziet.
Dus als jij zegt je kan meer en ziet waar het vandaan dan is er al een grote stap gezet
en kunnen we er wel aan werken.
Ik denk dat discord misschien een betere optie is als ik het zo lees.
Gezien je berichten en mn eigen ervaring is het zoals het nu is ook geen pretje en
op den duur wordt je er ook niet gelukkiger van.
Succes met je werk-leer traject, hopelijk bevalt het een beetje.
Groetjes,
Rm
Rm
15-04-2024
Vrouwen LGHBT (Verhaal 493)
Mijn naam is Vivian , val op vrouwen maar op een of andere manier val ik steeds voor de verkeerde dames.
Of proberen dominant te zijn of gebruiken je.
Snap niet waarom ik zon mensen aantrek.
Vertrouwen in de vrouwen is nu ook ver te zoeken.
Vaak denk ik loopt diegene die wel om me geeft zoals het hoort eerlijk betrouwbaar en respect wel rond?
Wie kent dit gevoel ook?
En zou willen praten ?
Of proberen dominant te zijn of gebruiken je.
Snap niet waarom ik zon mensen aantrek.
Vertrouwen in de vrouwen is nu ook ver te zoeken.
Vaak denk ik loopt diegene die wel om me geeft zoals het hoort eerlijk betrouwbaar en respect wel rond?
Wie kent dit gevoel ook?
En zou willen praten ?
Vivian
11-04-2024
laatste reactie: 11-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Vivian,
Als je zoekt naar connectie kan je misschien whatsappgroep joinen.
Via dit email adres kan je contact opnemen en je nummer doorgeven.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact Persoon Mirjam
Je zou het kunnen proberen, er is misschien wel iemand die wilt luisteren of jou kan helpen.
Er zitten meerdere mensen in en er is geen verplichting.
Groetjes,
Almeerder
Als je zoekt naar connectie kan je misschien whatsappgroep joinen.
Via dit email adres kan je contact opnemen en je nummer doorgeven.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact Persoon Mirjam
Je zou het kunnen proberen, er is misschien wel iemand die wilt luisteren of jou kan helpen.
Er zitten meerdere mensen in en er is geen verplichting.
Groetjes,
Almeerder
Almeerder
11-04-2024
Ik voel me zo alleen (Verhaal 478)
Al een paar jaar voel ik me vaak alleen en eenzaam. Ik heb wel enkele keren 'vrienden' gehad, maar dit bleken geen echte vrienden. Vaak werd er misbruik van mij gemaakt, waardoor vriendschappen stuk liepen. Hierdoor ben ik het vertrouwen in mensen kwijtgeraakt en vind ik het lastig om nieuwe contacten aan te gaan. Ik hoef niet perse 10 vrienden, al is er maar 1 persoon die me neemt zoals ik ben en waar ik volledig op kan vertrouwen zonder dat daar misbruik van gemaakt wordt. Het is moeilijk hoop te houden om zo iemand tegen te komen na al deze ervaringen. Het maakt me erg ongelukkig en hopeloos. Zoek door dit schrijven niet naar een oplossing, maar wilde dit gewoon van me afschrijven.
Anoniem
30-01-2024
laatste reactie: 10-04-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goh of het hier over mij gaat. Ik weet precies hoe je,je voelt en door maakt.
Ben je man of vrouw? Welke leeftijd?uit welke omgeving kom je? Zou wel met je verder willen kletsen
Ben je man of vrouw? Welke leeftijd?uit welke omgeving kom je? Zou wel met je verder willen kletsen
Jo
30-01-2024
Reactie:
Komt mij ook bekend voor , je bent hierin niet alleen. Meeste mensen houden de schijn op helaas, wat het nog erger maakt….waarom? Denk dat er ontzettend veel eenzaamheid is in deze tijd, waarin iedereen langs elkaar heen lijkt te leven en alleen met zichzelf bezig is.
Selma
30-01-2024
Reactie:
Ook alleen en eenzaam .....verdrietig en machteloos....opgesloten en eenzaam inderdaad. Ik ben een vrouw van 58....
Vio
01-02-2024
Reactie:
Ik voel me ook eenzaam, zelfs binnen mijn huwelijk/gezin. Chronisch ziek, veel pijn, beperkingen en elke dag alleen thuis, alle sociale contacten zijn weg gevallen. Ik had mij het leven toch anders voor gesteld.
Merel
05-02-2024
Reactie:
Hoi
Is zo herkenbaar jouw verhaal.
Herken het zo bij mijzelf ook.
Maar probeer open te blijven staan voor nieuwe contacten te maken.
Ergens loopt die een persoon wel rond die jouw wel waardeerd om wie je bent.
Groetjes Vivian
Is zo herkenbaar jouw verhaal.
Herken het zo bij mijzelf ook.
Maar probeer open te blijven staan voor nieuwe contacten te maken.
Ergens loopt die een persoon wel rond die jouw wel waardeerd om wie je bent.
Groetjes Vivian
vivian
06-02-2024
Reactie:
Ik sluit me aan bij al jullie reacties.
Ik durf zowat niet meer te investeren in nieuwe mensen zeg maar, maar toch blijf ik het doen. Alleen nu wel naar lotgenoten omdat je allebei aan een half woord waarschijnlijk al genoeg weet.
Ergens ben ik al 52 jaar aan t overleven...
Vaak balen van t leven maar toch volhouden omdat er ergens wel betrouwbare lieve mensen rondlopen. Toch de hoop hoiden op een beter leven.. Doodvermoeiend maar toch doen..
Ik durf zowat niet meer te investeren in nieuwe mensen zeg maar, maar toch blijf ik het doen. Alleen nu wel naar lotgenoten omdat je allebei aan een half woord waarschijnlijk al genoeg weet.
Ergens ben ik al 52 jaar aan t overleven...
Vaak balen van t leven maar toch volhouden omdat er ergens wel betrouwbare lieve mensen rondlopen. Toch de hoop hoiden op een beter leven.. Doodvermoeiend maar toch doen..
Esther
10-02-2024
Reactie:
dit is zo herkenbaar!
Ik ben man van 38 nu als je wil kan ik kletsen op Discord.
Ik ben man van 38 nu als je wil kan ik kletsen op Discord.
verdayne
28-03-2024
Reactie:
Hallo iedereen,
Er is een mogelijkheid voor je om in contact met mensen die je eventueel kunnen steunen.
En of vrienden maken, niet geschoten is altijd mis.
Het is een whatsapp groep en via een email adres kan je jezelf aanmelden.
Ik ben zelf ook lid dus misschien spreek ik jullie daar wel.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon heet mirjam
Groetjes
Almeerder
Er is een mogelijkheid voor je om in contact met mensen die je eventueel kunnen steunen.
En of vrienden maken, niet geschoten is altijd mis.
Het is een whatsapp groep en via een email adres kan je jezelf aanmelden.
Ik ben zelf ook lid dus misschien spreek ik jullie daar wel.
oursoulisconnected@hotmail.com
Contact persoon heet mirjam
Groetjes
Almeerder
Anoniem
10-04-2024
sta er alleen voor (Verhaal 481)
Wie herkent het volgende?
Ben afgekeurd maar heb best wel problematieken waardoor ik geen vrijwilligerswerk mag doen.
Sporten ken ik ook niet meer, deed tafeltennis maar door mijn hernia is het niet meer mogelijk heel jammer
Daarbij ik probeer met mensen in contact te komen maar het lukt gewoon weg niet.
en ja ik val op dames, en soms vinden mensen het ook eng om dan gesprek met mij aan te gaan.
Dat heb ik helaas vaker gehoord
Wie heeft tips?
Ben afgekeurd maar heb best wel problematieken waardoor ik geen vrijwilligerswerk mag doen.
Sporten ken ik ook niet meer, deed tafeltennis maar door mijn hernia is het niet meer mogelijk heel jammer
Daarbij ik probeer met mensen in contact te komen maar het lukt gewoon weg niet.
en ja ik val op dames, en soms vinden mensen het ook eng om dan gesprek met mij aan te gaan.
Dat heb ik helaas vaker gehoord
Wie heeft tips?
Vivian
14-02-2024
laatste reactie: 09-04-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hé vivian,
Wat een verrassing dat er iemand heeft gereageerd😄.
Dank je wel voor je lieve bericht..
Heb zojuist jou verhaal gelezen… ik ken het gevoel van radeloosheid, keer op keer alleen voelen.
Het is spijtig om dat te lezen 😞
Jawel zou wel graag willen om met je te willen praten
Ik kom zelf uit omgeving Hilversum
Wat een verrassing dat er iemand heeft gereageerd😄.
Dank je wel voor je lieve bericht..
Heb zojuist jou verhaal gelezen… ik ken het gevoel van radeloosheid, keer op keer alleen voelen.
Het is spijtig om dat te lezen 😞
Jawel zou wel graag willen om met je te willen praten
Ik kom zelf uit omgeving Hilversum
Bilal
15-02-2024
Reactie:
Bilal
Bedankt voor je reactie.
Ja zijn veel mensen met eenzaamheid.
Maar meeste heb ik het gevoel doen gewoon lachen maar van binnen gaan ze kapot.
Ik zelf kom uit zuid limburg
groetjes vivian
Bedankt voor je reactie.
Ja zijn veel mensen met eenzaamheid.
Maar meeste heb ik het gevoel doen gewoon lachen maar van binnen gaan ze kapot.
Ik zelf kom uit zuid limburg
groetjes vivian
Vivian
16-02-2024
Reactie:
Dat is het wat ik minste kon doen een berichtje sturen,..
Het is ook moeilijk om op hulp te vragen
want de omgeving heeft je niet meer in de gaten ( iedereen is maar aan het rennen naar een eindstreep die altijd verlegd wordt )
De meeste mensen die er dupe van worden (zijn mensen zo als ik en jij ) ,….gewone mensen die wat meer pech hebben
Ik vindt het moeilijk hoor de ene dag ben ik boos …..en de andere dacht denk je weer laat maar zitten 😮💨
Leuke mensen in Limburg zeggen ze (kan toch niet mis gaan ) 😅
Hoe kunnen we wat makkelijker praten dan elke x hier een berichtje achter te laten ???
Het is ook moeilijk om op hulp te vragen
want de omgeving heeft je niet meer in de gaten ( iedereen is maar aan het rennen naar een eindstreep die altijd verlegd wordt )
De meeste mensen die er dupe van worden (zijn mensen zo als ik en jij ) ,….gewone mensen die wat meer pech hebben
Ik vindt het moeilijk hoor de ene dag ben ik boos …..en de andere dacht denk je weer laat maar zitten 😮💨
Leuke mensen in Limburg zeggen ze (kan toch niet mis gaan ) 😅
Hoe kunnen we wat makkelijker praten dan elke x hier een berichtje achter te laten ???
Bilal
16-02-2024
Reactie:
ja ben je de ene dag boos en de andere dag happy? Heb je bepaalde diagnoses? Herken het wel ik ben ook boos en dan happy hoor. En kan op de een op andere minuut verspringen.
Hoe we anders kunnen praten zou ik je ook neit kunnen zeggen.
Heb je toevallig facebook?
Hoe we anders kunnen praten zou ik je ook neit kunnen zeggen.
Heb je toevallig facebook?
vivian
16-02-2024
Reactie:
Hé vivian,
Jawel Ik ben ooit diagnose gehad ,…😐( maar is meer het feit dat ik wat moeilijker kan prater )!!
Het punt is ( dat commutatie in deze tijd heel belangrijk is ,…. De meeste mensen hebben haast ofzo willen/kunnen niet effe 1sec stilstaan en echt begrijpen/inzien dat het allemaal mee valt )
En jij vivian ,. Waar loop jij tegen dan en hoe ga je er mee om ???
Nee helaas heb geen Facebook
Jawel Ik ben ooit diagnose gehad ,…😐( maar is meer het feit dat ik wat moeilijker kan prater )!!
Het punt is ( dat commutatie in deze tijd heel belangrijk is ,…. De meeste mensen hebben haast ofzo willen/kunnen niet effe 1sec stilstaan en echt begrijpen/inzien dat het allemaal mee valt )
En jij vivian ,. Waar loop jij tegen dan en hoe ga je er mee om ???
Nee helaas heb geen Facebook
Anoniem
16-02-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie.
Nou ik loop vast indd hoe jij het zegt mensen hebben geen tijd meer voor mekaar.
Gewoon hoi goeiemorgen of wat dan ook is voor vele mensen niet aanwezig.
En dan staan ze aan te kijken als ik gewoon een praatje probeer te maken met ze.
Daarbij heb ik zoiets van is dat dan vreemd?
Hoe ik er mee omga? best wel moeilijk
Ik heb nu ook weer aangemeld bij een traject om niet dicht te slaan dat ik zoiets heb nou ik praat helemaal niet meer.
Dan ben ik verder weg.
Daarbij via via heb ik een lotgnoten groep gevonden waari k nu deze week 1x per week start.
Ben van harte welkom en ga eens kijken of het klikt en het iets is voor mij.
Moet wel 1,5 uur reizen maar dat heb i ker wel voor over.
Hoe ga jij met de situaties om?
Groetjes Vivian
Nou ik loop vast indd hoe jij het zegt mensen hebben geen tijd meer voor mekaar.
Gewoon hoi goeiemorgen of wat dan ook is voor vele mensen niet aanwezig.
En dan staan ze aan te kijken als ik gewoon een praatje probeer te maken met ze.
Daarbij heb ik zoiets van is dat dan vreemd?
Hoe ik er mee omga? best wel moeilijk
Ik heb nu ook weer aangemeld bij een traject om niet dicht te slaan dat ik zoiets heb nou ik praat helemaal niet meer.
Dan ben ik verder weg.
Daarbij via via heb ik een lotgnoten groep gevonden waari k nu deze week 1x per week start.
Ben van harte welkom en ga eens kijken of het klikt en het iets is voor mij.
Moet wel 1,5 uur reizen maar dat heb i ker wel voor over.
Hoe ga jij met de situaties om?
Groetjes Vivian
hoi
18-02-2024
Reactie:
Hé vivian
Ha wat positief dat je probeert om toch contact te zoeken,.. dat houd je ook sterk,
Ja toch andere mensen is andere praat .
Voel je weer wat vrijer .
Laat me maar weten hoe het is?!
Ik weet niet precies hoe ik reageer 😮💨😐
Heb mezelf aangeleerd om gewoon cool(rustig)
( en ik blow af en toe ) 🤣🤣te zijn jaaaa het is vervelend om x op x doe gevoel te hebben alsof ik in brand sta ( denk dat we uiteindelijk allemaal wat meer behoeften hebben aan liefde ) liefde is ook als een goeie vriend/in
Aan jou denk.
Maar ik ben me ook bewust dat er meer ellende in de wereld zit,…
( ik ben meer aan het los laten wat de maatschappij van mij verwacht )
Gr
Ha wat positief dat je probeert om toch contact te zoeken,.. dat houd je ook sterk,
Ja toch andere mensen is andere praat .
Voel je weer wat vrijer .
Laat me maar weten hoe het is?!
Ik weet niet precies hoe ik reageer 😮💨😐
Heb mezelf aangeleerd om gewoon cool(rustig)
( en ik blow af en toe ) 🤣🤣te zijn jaaaa het is vervelend om x op x doe gevoel te hebben alsof ik in brand sta ( denk dat we uiteindelijk allemaal wat meer behoeften hebben aan liefde ) liefde is ook als een goeie vriend/in
Aan jou denk.
Maar ik ben me ook bewust dat er meer ellende in de wereld zit,…
( ik ben meer aan het los laten wat de maatschappij van mij verwacht )
Gr
Hé hallo
18-02-2024
Reactie:
he halloa
ja ik blijf doorgaan ondanks ik vele x op mijn gezicht ben gegaan.
Laat me verassen donderdagmiddag bij lotgenoten.
Zelfde geldt is het niks voor mij zelfde geldt is het wel iets wat ik al zeker 3 jaar zoek.
Wil gewoon gehoord en gezien worden.
En wat ik totaal: niet wil is gepakt wordt door vriendschappelijk of relatie op mijn psyche.
Dat gebeurde al heel vaak.
Maar blijven doorgaan andere optie is er niet voor mij.
Ben blij dat ik hier met mensen kan praten waaronder met jou.
groetjes viv
ja ik blijf doorgaan ondanks ik vele x op mijn gezicht ben gegaan.
Laat me verassen donderdagmiddag bij lotgenoten.
Zelfde geldt is het niks voor mij zelfde geldt is het wel iets wat ik al zeker 3 jaar zoek.
Wil gewoon gehoord en gezien worden.
En wat ik totaal: niet wil is gepakt wordt door vriendschappelijk of relatie op mijn psyche.
Dat gebeurde al heel vaak.
Maar blijven doorgaan andere optie is er niet voor mij.
Ben blij dat ik hier met mensen kan praten waaronder met jou.
groetjes viv
Vivian
19-02-2024
Reactie:
Hoi Vivian,
Ff geleden sinds je laatste bericht hoe is het gegaan met die lotgenoten?
Mocht je nog meer contact zoeken kan je een email sturen en vragen of je een whatsapp groep mag joinen.
Eenzaamheid komt vaker voor dan iedereen denkt.
Je wordt ook gestimuleert in deze maatschappij je mede mens te negeren en te focuses op carriere.
Tegenwoordig neemt niemand meer pauze voor een ander en ben je meestal maar een last.
Dus als je nog iets zoekt email dan naar oursoulisconnected@hotmail.com
Groetjes
Rm
Ff geleden sinds je laatste bericht hoe is het gegaan met die lotgenoten?
Mocht je nog meer contact zoeken kan je een email sturen en vragen of je een whatsapp groep mag joinen.
Eenzaamheid komt vaker voor dan iedereen denkt.
Je wordt ook gestimuleert in deze maatschappij je mede mens te negeren en te focuses op carriere.
Tegenwoordig neemt niemand meer pauze voor een ander en ben je meestal maar een last.
Dus als je nog iets zoekt email dan naar oursoulisconnected@hotmail.com
Groetjes
Rm
Rm
09-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Wil gewoon slapen (Verhaal 479)
Het enige wat ik gewoon wil is gewoon slapen en niet meer denken aan de realiteit waar ik nu in zit, en op dit moment weet ik dat mijnaandelijkse tijd er weer aan komt toch voel ik mij versrietig, want ik ben helemaal alleen en moet het helemaal alleen zelf rooien geen steun van niemand ik voel mijzelf als een paria als ik in een groep ben, want het lijkt soms alsof ik de verkeerde dingen zeg of doe, want het maakt niet uit ze kijken mij soms raar aan en daar voel ik mij dan weer ongemakkelijk bij, en ik wil nu ook het lirfst verstoppen geen zin meer om eruit te gaan, maar helaas waarschijnlijk moet ik nog wel de deur uit terwijl ik weet dat ik voor mijzelf kan kiezen, maar als ik dat dan weer door thuis te blijven krijg ik schuldgevoelens en het idee dat ik de hoe noemen ze dat ik de slechterik ben, en dat gevoel heb ik met veel situatieaz en ook al weet ik dat niet alles mijn schuld is toch voelt het alsof allea mijn schuld is, en hoe mijn leven nu loopt gewoon niet goed en ik weet niet hoelang ik dit nog ga volhouden, maarja dat rowp ik al jaren en het is heel moeilijk om vooruit te gaan als je niemand om je heen hebt die steun aan je wilt bieden of geen hou vast geen relatie, en wat fijn zou dat eigenlijk zijn een relatie waar je je verbonden voelt met elkaar een oprechte relatie waarin beide respect voor elkaar hebben, maar ook liefde voorzichzelfz maarja hoe kan ik ooit een relatie aangaan als ikn geen liefde voor mijzelf voel? Het voelt op dit momemt hopeloos en ik val voor de 100000ste keer in een donkere gat ik zie geen periodes meer met lichtpuntjes ik blijf wel hoop houden af en toe nog vertrouwen, maar vandaag was het ook weer een drukke dag en ik kan al gauw merken dat het dan qeer te veel word, maar op dit moment kan ik niet stil zitten want als ik dat doe dan sta ik binnen de kortste keer op straat en dat lijkt mij geen pretje om te leven en vooral niet met deze kou ik hoop dan ook dat ik zo snel mogelijl een baan ergens kan krijgen ik zal dan ook superblij zijn, maar ik ben slecht in het solliciteren en ik vind het nogal spannend om jezelf te laten zien.
En ik heb ook het idee dat ik onrustig over kom op iedereen, en ik ben ook snel geireiteerd, maar ik weet voor de 100ste procent dat wanneer ik lekker in mijn vel kom te zitten dat ik weer de rust kan uitstralen voor mezelf, maar ool voor anderen, maar het is waarschijnlijk mijn hele leven lang daarvoor werken, en het leven kost mij eigenlijl best veel energie en het is echt verdomd lastig da als ook nog eens mensen gaan vragen waar ik blij van word als ik alleen maar kan denken waarom het mij niet lukt om mij blij te voelen en gelukkig ben rustig, maar wat is rustig? Ik denk eerder terug getrokken met een hele lage zelfbeeld van zichzelf en wat ik ook probeer om mijzelf meer vertrouwen te geven en voor mijzelf te zorgen ik draai ik rond in een cirkel terug naar waar ik begon
En ik heb ook het idee dat ik onrustig over kom op iedereen, en ik ben ook snel geireiteerd, maar ik weet voor de 100ste procent dat wanneer ik lekker in mijn vel kom te zitten dat ik weer de rust kan uitstralen voor mezelf, maar ool voor anderen, maar het is waarschijnlijk mijn hele leven lang daarvoor werken, en het leven kost mij eigenlijl best veel energie en het is echt verdomd lastig da als ook nog eens mensen gaan vragen waar ik blij van word als ik alleen maar kan denken waarom het mij niet lukt om mij blij te voelen en gelukkig ben rustig, maar wat is rustig? Ik denk eerder terug getrokken met een hele lage zelfbeeld van zichzelf en wat ik ook probeer om mijzelf meer vertrouwen te geven en voor mijzelf te zorgen ik draai ik rond in een cirkel terug naar waar ik begon
Anoniem
01-02-2024
laatste reactie: 09-04-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb je verhaal niet geheel kunnen lezen , maar dat komt als ik rustiger ben. Voor nu wens ik jouw veel sterkte en weet je bent niet alleen. Echt !!
Vio
02-02-2024
Reactie:
Ik voel me net zoals jou. Ik verloor tijdens de feestdagen 2023 mijn vrouw/ partner.kan ik iets voor jou betekenen? Lieve groet, Carine
Carine
04-02-2024
Reactie:
Ik ben er voor je. Ken je gevoelens.
Kletsen op Discord? Ik ben man van 38 en eenzaam
Kletsen op Discord? Ik ben man van 38 en eenzaam
verdayne
28-03-2024
Reactie:
Je bericht is even geleden hoe gaat het nu met je?
Eenzaamheid is een veel grotere aanslag op mensen dat wordt erkend.
Er zijn mogelijkheden, laat maar weten als je iets zoekt en misschien kan ik je daarbij helpen.
Groetjes
Rm
Eenzaamheid is een veel grotere aanslag op mensen dat wordt erkend.
Er zijn mogelijkheden, laat maar weten als je iets zoekt en misschien kan ik je daarbij helpen.
Groetjes
Rm
Rm
09-04-2024
Een ongeluk veranderde mijn leven (Verhaal 473)
Hoi iedereen,
Mijn verhaal begint afgelopen zomer.
Ik ben een jonge vrouw van eind de twintig. Tot een half jaar geleden had ik een druk leven met vele sociale contacten, hobbies en een job waarbij ik ook veel met mensen bezig ben.
Door mijn job had ik soms wel echt momenten nodig om even tot mezelf te komen en even op de pauze-knop te duwen.
Die pauze-knop werd heel hard ingedrukt.
Ik kreeg een zwaar ongeval waardoor ik al zes maanden aan het revalideren ben. In het begin van het ongeval had ik nog veel sociale contacten, want iedereen wilt weten hoe het met je gaat. Zelf had ik toen nog teveel pijn om me verder ergens om te bekommeren. Tijdens die eerste maanden heb ik ook nog eens een verhuis moeten doorstaan. Je begrijpt me wel, een hectische periode waarvan je hoofd op springen gaat staan. Ik was blij dat ik een nieuwe stek had, optimistisch omdat de revalidatie goed verliep. Nu alles een beetje op z’n plooi begint te komen, begin ikzelf ook meer tijd om handen te krijgen. Meer tijd om na te denken.
Ik merk dat het aantal sociale contacten sterk is geminderd. Mensen betrekken je minder omdat je nog niet mobiel genoeg bent. Ik begrijp hen wel, maar ik mis soms eens een gewone babbel. Ze zijn hier ten allen tijden welkom en ze hoeven me maar te bellen als er iets is. Ik probeer de contacten te onderhouden en toch ook buiten mijn vier muren af te spreken om niet helemaal in afzondering te geraken. Maar de meeste vriendschappen zijn oppervlakkig en heb ik geen diepe band mee om eens écht een gesprek mee aan te gaan.
Ook het contact met mijn familie is altijd al heel ingewikkeld geweest. Mijn grootouders laten het contact ook grotendeels van mij afhangen tenzij zij iets van mij nodig hebben. Ik probeer minstens 1 keer in de week langs te gaan, maar ook daar merk ik dat het gesprek altijd over hen moet gaan. Als ik ze vraag om eens mee te gaan naar de revalidatie, wordt die op het laatste moment steevast afgezegd. In het begin mocht ik nog niet met de auto rijden, maar door deze laattijdige afzeggingen, kon ik alsnog zelf rijden. Ik heb me er al bij neergelegd dat het initiatief van mij moet komen, maar in wat voor mij nu een moeilijke tijd is, verwacht je toch ergens een beetje steun.
Ook thuis stoot ik op een muur. Momenteel doe ik co-housing met mijn moeder. We zijn beiden alleen en deze regeling was voor ons beiden financieel interessant. Mama is veel van huis om te gaan werken, en komt tegenwoordig veel afgepeigerd thuis. Ik doe mijn best om het huishouden zoveel mogelijk op mij te nemen naarmate wat mogelijk is en ik ben altijd bereid om naar haar te luisteren als ze even haar beklag over het werk wil doen. Ik snap dat ze zo moe is, maar ik zou het zo fijn vinden mocht ik gewoon zelf even iets kwijt kunnen. Iemand die eens vraagt hoe mijn dag is geweest. Ik weet ook wel dat mijn leven er nu niet spectaculair uit ziet en ik er niet zo heel veel over kan vertellen, maar het gaat over de intentie. Toch? Gewoon even je ei kwijt kunnen.
Ik heb onlangs nog maar aangegeven dat ik het mis van gewoon eens te kunnen praten.
Maar sochtends vertrekt ze zonder afscheid te nemen, en savonds komt ze thuis en moet ik ook zelf als eerste weer het contact aanhalen. Het zijn soms die kleine gebaren, een “ik ben weg, tot vanavond” of “hoi, en hoe was jouw dag?” die je het gevoel geven dat je ertoe doet.
Ik merk nu pas hoezeer ik echt een oprechte connectie met iemand mis, iemand die geïnteresseerd in mij als persoon. Doordat mijn leven daarvoor zo gevuld was, heb ik er nooit bij stilgestaan. Nu al te meer.
Ik heb nog een jaar revalidatie te gaan. Veel mensen hebben al weinig begrip voor mijn situatie. Ik ben op dit moment oprecht moe. Ik heb in die 6maand geen enkele keer mijn hoofd laten hangen, maar nu, nu ik me echt even alleen voel, wordt het me even allemaal teveel.
Voor de mensen die de moeite hebben genomen om mijn verhaal te lezen, dankjewel! Ook daar heb ik op dit moment al deugd van!
Mijn verhaal begint afgelopen zomer.
Ik ben een jonge vrouw van eind de twintig. Tot een half jaar geleden had ik een druk leven met vele sociale contacten, hobbies en een job waarbij ik ook veel met mensen bezig ben.
Door mijn job had ik soms wel echt momenten nodig om even tot mezelf te komen en even op de pauze-knop te duwen.
Die pauze-knop werd heel hard ingedrukt.
Ik kreeg een zwaar ongeval waardoor ik al zes maanden aan het revalideren ben. In het begin van het ongeval had ik nog veel sociale contacten, want iedereen wilt weten hoe het met je gaat. Zelf had ik toen nog teveel pijn om me verder ergens om te bekommeren. Tijdens die eerste maanden heb ik ook nog eens een verhuis moeten doorstaan. Je begrijpt me wel, een hectische periode waarvan je hoofd op springen gaat staan. Ik was blij dat ik een nieuwe stek had, optimistisch omdat de revalidatie goed verliep. Nu alles een beetje op z’n plooi begint te komen, begin ikzelf ook meer tijd om handen te krijgen. Meer tijd om na te denken.
Ik merk dat het aantal sociale contacten sterk is geminderd. Mensen betrekken je minder omdat je nog niet mobiel genoeg bent. Ik begrijp hen wel, maar ik mis soms eens een gewone babbel. Ze zijn hier ten allen tijden welkom en ze hoeven me maar te bellen als er iets is. Ik probeer de contacten te onderhouden en toch ook buiten mijn vier muren af te spreken om niet helemaal in afzondering te geraken. Maar de meeste vriendschappen zijn oppervlakkig en heb ik geen diepe band mee om eens écht een gesprek mee aan te gaan.
Ook het contact met mijn familie is altijd al heel ingewikkeld geweest. Mijn grootouders laten het contact ook grotendeels van mij afhangen tenzij zij iets van mij nodig hebben. Ik probeer minstens 1 keer in de week langs te gaan, maar ook daar merk ik dat het gesprek altijd over hen moet gaan. Als ik ze vraag om eens mee te gaan naar de revalidatie, wordt die op het laatste moment steevast afgezegd. In het begin mocht ik nog niet met de auto rijden, maar door deze laattijdige afzeggingen, kon ik alsnog zelf rijden. Ik heb me er al bij neergelegd dat het initiatief van mij moet komen, maar in wat voor mij nu een moeilijke tijd is, verwacht je toch ergens een beetje steun.
Ook thuis stoot ik op een muur. Momenteel doe ik co-housing met mijn moeder. We zijn beiden alleen en deze regeling was voor ons beiden financieel interessant. Mama is veel van huis om te gaan werken, en komt tegenwoordig veel afgepeigerd thuis. Ik doe mijn best om het huishouden zoveel mogelijk op mij te nemen naarmate wat mogelijk is en ik ben altijd bereid om naar haar te luisteren als ze even haar beklag over het werk wil doen. Ik snap dat ze zo moe is, maar ik zou het zo fijn vinden mocht ik gewoon zelf even iets kwijt kunnen. Iemand die eens vraagt hoe mijn dag is geweest. Ik weet ook wel dat mijn leven er nu niet spectaculair uit ziet en ik er niet zo heel veel over kan vertellen, maar het gaat over de intentie. Toch? Gewoon even je ei kwijt kunnen.
Ik heb onlangs nog maar aangegeven dat ik het mis van gewoon eens te kunnen praten.
Maar sochtends vertrekt ze zonder afscheid te nemen, en savonds komt ze thuis en moet ik ook zelf als eerste weer het contact aanhalen. Het zijn soms die kleine gebaren, een “ik ben weg, tot vanavond” of “hoi, en hoe was jouw dag?” die je het gevoel geven dat je ertoe doet.
Ik merk nu pas hoezeer ik echt een oprechte connectie met iemand mis, iemand die geïnteresseerd in mij als persoon. Doordat mijn leven daarvoor zo gevuld was, heb ik er nooit bij stilgestaan. Nu al te meer.
Ik heb nog een jaar revalidatie te gaan. Veel mensen hebben al weinig begrip voor mijn situatie. Ik ben op dit moment oprecht moe. Ik heb in die 6maand geen enkele keer mijn hoofd laten hangen, maar nu, nu ik me echt even alleen voel, wordt het me even allemaal teveel.
Voor de mensen die de moeite hebben genomen om mijn verhaal te lezen, dankjewel! Ook daar heb ik op dit moment al deugd van!
Lottie
19-01-2024
laatste reactie: 09-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je verhaal. Ik ben al 12 jaar invalide, 6 jaar van de werkvloer, volledig thuis. Nauwelijks nog sociale contacten, mensen nodigen je niet meer omdat ze denken: "ze zal toch weer op het laatste moment afzeggen." Ik begrijp hen, maar ik weet nooit hoe mijn dag er morgen zal uitzien. Mijn man gaat op in zijn werk, begrijp ik ook. Maar vraagt ook nooit hoe mijn dag was. Mijn dagen breng ik meestal door op de zetel. Huishoudelijk werk gaat moeizaam, maar ik probeer, ik sleur mij erdoor. Maar soms heb ik echt van die momenten van: "dit is het voor de rest van mijn leven?" (Ik heb áltijd pijn, een dag zonder pijn kan ik mij niet herinneren.) Ik hoop van harte voor je dat je revalidatie goed verloopt en dat je weer "de oude" kan worden. Weer kan genieten en sociale contacten kan leggen. Want idd, sociaal isolement is écht niet leuk en moeilijk om te dragen. Mijn aandoening is niet zichtbaar en ik word vaak veroordeeld dat ik profiteer van het systeem. Ze mogen best eens een week ruilen. En heb je dan eens 1 goede dag, dan moet je je verantwoorden voor je goed gevoel. Idem wat mijn invalide parkeerkaart betreft. Mensen bekijken mij aan met onbegrip. Ik heb het opgegeven mij te verantwoorden.
Merel
26-01-2024
Reactie:
Hoi lotte ik ben een alleenstaande papa ( weduwnaar sinds 2015 ) en ik herken wat je mee moet maken dagelijks ben ik alleen al heb ik een zoontje ( 12 ) met een beperking een ontwikkelings achterstand van ruim anderhalf a 6 jaar en doe heel veel voor en met mijn zoontje samen maar ik mis aanspraak ik heb geen contact met mijn familie zo ook niet met familie behandelde mij als een zwarte schaap. mocht je willen praten / typen ps . ik woon tussen breda en kaatsheuvel vriendelijke groet van mij
Eenzaamheid. Hoi lotte
29-01-2024
Reactie:
Hallo ik ben een moeder van een zoon die 13 jaar geleden op zijn 22 ook zwaar ongeval heeft gehad enu verhaal komt me zeer bekent .Hij ziet er goed uit heeft NAH woont zelfstandig maar is ook heel eenzaam.
Soms overnacht ik eens bij hem om samen tv te kijken en anders komt hij eens naar hier.
Maar het moeilijke is dat hij zich schuldig voelt als hij word uitgenodigd en ja zegt en op laatste nee dan heeft hij schuldgevoel .
Hij doet zorgboerderij waar hij begrepen en gelukkig is bij de dieren zelf heeft hij ook dieren och het is zo een lang verhaal .
Met ups en downs en veel verdriet omdat zoals u schrijft vrienden en familie het niet begrijpen .zelf ben ik 62 jaar werk nog 32 uren maar sta altijd klaar ik zou mijn kind niet aan zijn lot overlaten .
Er zou meer begrip moeten komen voor mensen met een handicap of je het nu ziet of niet het is er .sterkte aan alle lotgenoten
Soms overnacht ik eens bij hem om samen tv te kijken en anders komt hij eens naar hier.
Maar het moeilijke is dat hij zich schuldig voelt als hij word uitgenodigd en ja zegt en op laatste nee dan heeft hij schuldgevoel .
Hij doet zorgboerderij waar hij begrepen en gelukkig is bij de dieren zelf heeft hij ook dieren och het is zo een lang verhaal .
Met ups en downs en veel verdriet omdat zoals u schrijft vrienden en familie het niet begrijpen .zelf ben ik 62 jaar werk nog 32 uren maar sta altijd klaar ik zou mijn kind niet aan zijn lot overlaten .
Er zou meer begrip moeten komen voor mensen met een handicap of je het nu ziet of niet het is er .sterkte aan alle lotgenoten
Rita
01-02-2024
Reactie:
Hier man eind 30 die ook eenzaamheid ervaart en een babbel wil of leuke dingen samen doen.
Discord om te kletsen?
Discord om te kletsen?
verdayne
28-03-2024
Reactie:
Hier man eind 30 die ook eenzaamheid ervaart en een babbel wil of leuke dingen samen doen.
Discord om te kletsen?
Discord om te kletsen?
verdayne
29-03-2024
Reactie:
Het lijkt mij als vrienden dat je er juist voor iemand bent als je het wat moeilijker hebt.
jammer om te horen dat ze je een beetje laten vallen.
Het is even geleden sinds je bericht, hoe gaat het nu met je?
Groetjes
Rm
jammer om te horen dat ze je een beetje laten vallen.
Het is even geleden sinds je bericht, hoe gaat het nu met je?
Groetjes
Rm
Rm
09-04-2024
Ik ben zo bang dat dit het is (Verhaal 24)
Ik ben zo bang dat dit het is....Ik zoek al zo lang naar de zin van mijn leven..Door zware vermoeidheid, klachten zoals duizeligheid, lage bloeddruk,enz...en soms geen prikkels aankunnen, het gevoel dat je hebt voor/na griep, durf ik zelf bijna niet meer naar buiten om alleen activiteiten te ondernemen.
Soms kan ik ook niet. Het voelt zo onveilig; met z'n 2 zou ik het wel aandurven; dan weet ik dat iemand bij me is, mocht er iets gebeuren. Daarnaast heb ik zware faalangst en een extreem laag zelfbeeld, wat maakt dat ik nog minder ga ondernemen of doen.
Ik heb ook met niemand echt verbinding, niet echt vrienden of een steunend netwerk. Soms loop ik bijna letterlijk de muren op en zie ik voor mezelf geen uitweg meer, geen toekomstperspectief, geen oplossingen...
Zoe
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-04-2024
18Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken veel, wil je contact met mij?
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik weet er alles van.
Wat mij geholpen heeft is een reconnection healing van eric pearl.
Rust in je hoofd, Veilig voelen van binnen. Na jaren lang binnen zitten naar buiten gaan. Veel minder druk maken over hoe je uitziet. Ga maar googlen dit helpt echt!!! Succes verzekerd.
Heel veel succes
Wat mij geholpen heeft is een reconnection healing van eric pearl.
Rust in je hoofd, Veilig voelen van binnen. Na jaren lang binnen zitten naar buiten gaan. Veel minder druk maken over hoe je uitziet. Ga maar googlen dit helpt echt!!! Succes verzekerd.
Heel veel succes
monique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zie dat er reacties kwamen op mijn bericht; sorry, hier lang niet teruggekeken.
Persoon 1: heb je een mailadres?
Persoon 2: bedankt voor jouw tip. Ik ken het niet maar zal het eens opzoeken idd; bedankt alvast.
Persoon 1: heb je een mailadres?
Persoon 2: bedankt voor jouw tip. Ik ken het niet maar zal het eens opzoeken idd; bedankt alvast.
Zoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
iamMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik herken mij zeer goed in jou.Ik heb geen enkele vriend of vriendin. Ik kan nooit samen met iemand iets leuks doen. Ik kan nooit mijn verhaal kwijt. Hoe oud ben je?Niet dat dat voor mij een rol speelt, als het maar leuk is. Ik ben vooraan in de veertig. Maar iedereen schat mij achteraan in de 20. Wil je contact met me dan mag je hier reageren
nan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, dat is heel naar ''geen verbinding'' voelen.
dat ken ik heel goed, voel niets meer bij mensen
dat ken ik heel goed, voel niets meer bij mensen
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kan me zo vinden in hoe jij je voelt
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe oud ben je ,en in omgeving v welke plaats woon je? Ik 49 jarige vrouw, Geldrop,omgeving eindhoven .ik heb ook echt iem nodig
Laura
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is alweer lang geleden dat ik hier keek en ik zie dat er nog reacties zijn gekomen. Ik ben van België en ben 39. Je mag geen contactgegevens meer delen zie ik, hoe kan je dan contact leggen met mensen....
Zoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi allemaal,
Allereerst: bedankt voor het delen van jullie verhalen!
Er zijn plekken op internet die bedoeld zijn voor interactief contact. Misschien dat jullie die inmiddels al gevonden hebben.
Dit forum is opgezet om een ruimte te creeren waarin mensen anoniem hun verhaal kunnen delen en zich kunnen herkennen in de verhalen van mensen die hetzelfde meemaken.
En misschien vind je inspiratie in de tips die de therapeuten gedeeld hebben? Hier vind je de link naar de tips die over eenzaamheid gaan: https://www.therapiepsycholoog.com/forum-tips-eenzaamheid
Succes!
Allereerst: bedankt voor het delen van jullie verhalen!
Er zijn plekken op internet die bedoeld zijn voor interactief contact. Misschien dat jullie die inmiddels al gevonden hebben.
Dit forum is opgezet om een ruimte te creeren waarin mensen anoniem hun verhaal kunnen delen en zich kunnen herkennen in de verhalen van mensen die hetzelfde meemaken.
En misschien vind je inspiratie in de tips die de therapeuten gedeeld hebben? Hier vind je de link naar de tips die over eenzaamheid gaan: https://www.therapiepsycholoog.com/forum-tips-eenzaamheid
Succes!
De redactie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar!! Eigelijk is mijn verhaal soort gelijk alleen ben al erg lang alleenstaand, veel werken... nu kids ook hun eigen leven lijden ben ik megaveel alleen... alsof je in een soort zwarte gat valt waardoor ik meer en meer ging werken totdat ik een burn out kreeg..
Heel veel sterkte!!
Heel veel sterkte!!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Zo oe,
Hoe oud ben je en welke pro vh incie woon je
Hoe oud ben je en welke pro vh incie woon je
Alida
11-11-2022
Reactie:
Snap je volledig.
Vivitje
30-12-2022
Reactie:
Ik ben heel eenzaam en depressief
Altijd alleen.
Ben nu wel al 70 jaar maar gaat me niet meer
Waarom vraag ik soms
Altijd alleen.
Ben nu wel al 70 jaar maar gaat me niet meer
Waarom vraag ik soms
Francine
28-03-2023
Reactie:
Dag lieve Francien ,
Ik denk aan jou.
En ik hoop , dat je de moed hebt, om bijvoorbeeld een vrijwilliger te vragen om thuis te komen , of via een stichting , om naar buiten te gaan .
Vraag of iemand , als een.maatsch werkster je hierbij zou kunnen helpen .
Het is zo,n naar gevoel ,
Ik voel me ook zo eenzaam , de laatste tijd .
Ben je ook mensen verloren , waar je zo van hield?
Ik denk aan je , en zal ook voor je bidden.
Ook al weet je niet wie ik ben .
Ik voel me verbonden , met u .
Als ik u zou kennen , en hier zou wonen , in de buurt , zou ik u verrassen .
Waar woont u?
Gr karin .
En heel veel liefs en een diode knuffel .
God is bij ons
Ik denk aan jou.
En ik hoop , dat je de moed hebt, om bijvoorbeeld een vrijwilliger te vragen om thuis te komen , of via een stichting , om naar buiten te gaan .
Vraag of iemand , als een.maatsch werkster je hierbij zou kunnen helpen .
Het is zo,n naar gevoel ,
Ik voel me ook zo eenzaam , de laatste tijd .
Ben je ook mensen verloren , waar je zo van hield?
Ik denk aan je , en zal ook voor je bidden.
Ook al weet je niet wie ik ben .
Ik voel me verbonden , met u .
Als ik u zou kennen , en hier zou wonen , in de buurt , zou ik u verrassen .
Waar woont u?
Gr karin .
En heel veel liefs en een diode knuffel .
God is bij ons
Karin
29-04-2023
Reactie:
Hallo Zoe
ook ik heb al jaren last van prikkels waardoor ik in een sociaal isoliment geraakt ben . Heb vooral last van chemische overgevoeligheid en vind geen begrip. Al je klachten zijn voor mij herkenbaar en ook ik zoek maar wat er mis is met me . Niks maar dat verandert niets aan de situatie waardoor ik euthanasie overweeg omdat ik moe gevochten ben tegen de omgevingsfactoren waar ik zelf geen grip op heb en die me niet alleen fysiek maar ook mentaal lijden opleveren
Ook ik zie geen toekomst meer
ook ik heb al jaren last van prikkels waardoor ik in een sociaal isoliment geraakt ben . Heb vooral last van chemische overgevoeligheid en vind geen begrip. Al je klachten zijn voor mij herkenbaar en ook ik zoek maar wat er mis is met me . Niks maar dat verandert niets aan de situatie waardoor ik euthanasie overweeg omdat ik moe gevochten ben tegen de omgevingsfactoren waar ik zelf geen grip op heb en die me niet alleen fysiek maar ook mentaal lijden opleveren
Ook ik zie geen toekomst meer
arlette
31-03-2024
Reactie:
Zoek de verbinding in jezelf en de rest komt vanzelf
Dat gaat natuurlijk, zeker en comfortabel aanvoelen.
De uitstraling zal aantrekkelijk zijn
Ik heb dat mogen ervaren. Dat is leuk. Mijn uitdaging is me te beschermen tegen 'nemers'.
Kansen krijg je genoeg.
Iedere dag ligt er een wit blad klaar wat jezelf kan invullen.
Succes
Dat gaat natuurlijk, zeker en comfortabel aanvoelen.
De uitstraling zal aantrekkelijk zijn
Ik heb dat mogen ervaren. Dat is leuk. Mijn uitdaging is me te beschermen tegen 'nemers'.
Kansen krijg je genoeg.
Iedere dag ligt er een wit blad klaar wat jezelf kan invullen.
Succes
Karel
31-03-2024
Reactie:
Er is een whatsappgroep die je kan joinen van mensen die verbinding en of steun zoeken jullie zouden het kunnen proberen.
stuur even een emailtje naar
oursoulisconnected@hotmail.com.
Er zijn meer mensen die connectie zoeken en dit is een mogelijkheid.
het is niet mijn groep maar ik ben wel lid.
Ik spreek jullie daar wel.
stuur even een emailtje naar
oursoulisconnected@hotmail.com.
Er zijn meer mensen die connectie zoeken en dit is een mogelijkheid.
het is niet mijn groep maar ik ben wel lid.
Ik spreek jullie daar wel.
Rm
09-04-2024
Mijn man is een narcist (Verhaal 469)
Mijn man is een narcist. Hele dagen denegreerd hij me, maakt me belachelijk bij anderen.ik kan mn job niet, ( hij is mn baas- en iedereen moet het weten, hij is thuis de baas), ik ben een slechte moeder, mn eten is verschrikkelijk, iedereen haat mij en ik heb inderdaad geen vrienden, mijn familie haat me, ik zet kinderen tegen hem op, ( ze hebben ogen en oren) ik ben dom, ik ben lozer net als mijn broer, heb niets bereikt in mn leven , hij wel , hij denkt dat hij on top of the world zit , omdat hij zelfstandige is.. echt elk dingdat er gebeurd of gezegd word draait hij negatief om naar mij. Hij besluit een zaak met woonst te kopen..ik mag niet kijken , maar da de zaak wel moeten uitbaten, ik mag geen mening hebben of hij staat met zn neus tege mijnne. Hoe kan ik zo iemand zover krijgen om naar een terapeut te gaan, want zijn perfecte zelfe gaat dit nooit willen , ik beging hem te haten , met als onze kids doen .dit is de laaatste jaren zo gekomen,, maar was in beging niet , de laatste 15jaar is zo geworden, nu van kwaad naar erger.hij heeft een soort stoorniss met hoogheidswaanzin ofzo
Dorien
07-01-2024
laatste reactie: 08-04-2024
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar, ik leef al 20 jaar met een narcist , ben alleen , ben leeg , kan nooit iets goed doen in zijn ogen, mijn leven is een hel
Sophie
18-01-2024
Reactie:
Heey Dorien en Sophie,
Wat verdrietig dat jullie dit mee moeten maken! mochten jullie steun willen hebben kunnen jullie altijd een mailtje sturen naar:
oursoulisconnected@hotmail.com
Ook heb ik sinds paar weken een groeps app gemaakt en iedereen is van harte welkom! En ik hoop dat het met jullie allebei goed gaat.
Groetjes,
Mirjam
Wat verdrietig dat jullie dit mee moeten maken! mochten jullie steun willen hebben kunnen jullie altijd een mailtje sturen naar:
oursoulisconnected@hotmail.com
Ook heb ik sinds paar weken een groeps app gemaakt en iedereen is van harte welkom! En ik hoop dat het met jullie allebei goed gaat.
Groetjes,
Mirjam
oursoulisconnected@hotmail.com
21-01-2024
Reactie:
Hallo Dorien, ga je echt zitten wachten tot je man veranderd of naar een therapeut gaat? Hij zal nooit veranderen. Pak je bij elkaar, kom in je kracht en laat nooit meer gebeuren dat een man je kleineert. Dat verdient niemand, geen enkele vrouw. Ik ben nu 70, vruchteloos geprobeerd om mannen te veranderen in mijn relaties, is nooit gelukt. Op een zeker moment opgestaan alles achter mij gelaten en een nieuw leven begonnen met mijn dochter. Ja, ik ben single, maar vind het heerlijk. 2 kleindochters, veel afgezien in mijn relaties, ik heb dit onderwerp afgesloten, al jaren, niemand zal mijn hart nog breken. Gelukkig zijn met jezelf en een goede relatie met jezelf opbouwen, dan heb je al veel bereikt in dit leven. Ik heb een paar goede vriendinnen en heb ook lang vrijwilligerswerk gedaan. Ik ben alles wat ik nodig heb en van daaruit ga ik relaties aan die gebaseerd zijn op gelijkwaardigheid en wederzijds respect, dat is mijn motto, al jaren. We hebben niemand nodig om gelukkig te zijn. Gelukkig zijn is een keuze, onze eigen keuze. Zet em op meid, veel sterkte. Groetjes Elissabet
Elissabet
13-02-2024
Reactie:
He Dorien,
Wat spijtig om dit te lezen,..(ik ken het gevoel van onmacht)
Wat vreselijk allemaal..al wat langere tijd 😔
Misschien moet je jezelf afvragen ( is dit wat het leven jou wilt geven of hoe moeilijk het ook is )
Het leven vastpakken bij zijn hoorns ( door gaan zonder al die ellende )
Je red jezelf wel zonder zo Persoon naast je!!
Wat spijtig om dit te lezen,..(ik ken het gevoel van onmacht)
Wat vreselijk allemaal..al wat langere tijd 😔
Misschien moet je jezelf afvragen ( is dit wat het leven jou wilt geven of hoe moeilijk het ook is )
Het leven vastpakken bij zijn hoorns ( door gaan zonder al die ellende )
Je red jezelf wel zonder zo Persoon naast je!!
Mim
15-02-2024
Reactie:
Dag Dorien, zo erg om te lezen maar zo herkenbaar. Ik zou je zo graag tips willen geven om er mee om te gaan maar helaas hebben deze niet en ben ik er zelf naar op zoek.
Misschien kunnen we elkaar bijstaan met raad. Groetjes
Misschien kunnen we elkaar bijstaan met raad. Groetjes
Els
17-03-2024
Reactie:
Weggaan. Van jezelf houden.
Anoniem
05-04-2024
Reactie:
Ga lekker scheiden dan krijg je je eigen leven weer terug zeker weten die man van je is en blijft het zelfde doen wat nooit veranderd
mart
08-04-2024
Buiten me familie heb ik niemand meer (Verhaal 440)
Hallo ik ben Wout ben een Jongen van 19 jaar en voel me eenzaam en alleen heb geen vrienden en geen vriendinnen buiten me familie heb ik niemand meer ik voel me er zelf ongelukkig door ik weet niet meer wat ik moet doen
Wout
26-11-2023
laatste reactie: 08-04-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wordt vrijwilliger in een revalidatiecentrum of verpleeghuis. Er werken zoveel jongeren. En vrijwilligers. Helpen organiseren voor leuke middagen juist ook voor mensen die erg eenzaam zijn geworden.
Je krijgt zoveel aardigheid en ook liefde en waardering terug. Meld je aan bein eens op een vaste dag. Het is gezelliger en vrolijker dan je denkt. Ze wachten op je jong en oud doen doen
Je krijgt zoveel aardigheid en ook liefde en waardering terug. Meld je aan bein eens op een vaste dag. Het is gezelliger en vrolijker dan je denkt. Ze wachten op je jong en oud doen doen
Wout
08-04-2024
Wil je ook je hart luchten?
Enigskind, weinig familieleden, beperkt sociaal netwerk (Verhaal 461)
Ik zou echt ontzettend graag in contact willen komen met mensen die net als mij enigskind zijn, verder geen of weinig familieleden hebben, en een beperkt sociaal netwerk hebben.
Ik vind het heel erg jammer dat er op deze website geen mogelijkheid bestaat om echt met elkaar in contact te komen.
Natuurlijk is het fijn om andermans verhalen te lezen en herkenning te zoeken, maar het zou
zo ontzettend helpen om echt met elkaar in contact te kunnen komen en elkaar te kunnen steunen !
Ik vind het heel erg jammer dat er op deze website geen mogelijkheid bestaat om echt met elkaar in contact te komen.
Natuurlijk is het fijn om andermans verhalen te lezen en herkenning te zoeken, maar het zou
zo ontzettend helpen om echt met elkaar in contact te kunnen komen en elkaar te kunnen steunen !
Charlotte
28-12-2023
laatste reactie: 08-04-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heey Charlotte,
Ik heb een email account aangemaakt:
oursoulisconnected@hotmail.com
mocht je het leuk lijken om contacten te maken, en je staat ervoor open om een berichtje sturen, dan ben je van harte welkom
Groetjes,
Mirjam
Ik heb een email account aangemaakt:
oursoulisconnected@hotmail.com
mocht je het leuk lijken om contacten te maken, en je staat ervoor open om een berichtje sturen, dan ben je van harte welkom
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
29-12-2023
Reactie:
Dag Charlotte, ik ben juist per toeval op deze website terecht gekomen. Ik herkende me direct in je verhaal. Ik ben ook enigskind en door allerlei omstandigheden is mijn sociaal netwerk steeds een beetje minder geworden. Voordat ik verder ga wil ik net zoals jij er eerst achter komen of je daadwerkelijk met elkaar in contact kunt komen. Wacht eerst je reactie af. Groet Lynn
Lynn
07-01-2024
Reactie:
Ik heb een broer maar weinig contact mee, mijn sociaal netwerk is ook zeer beperkt.
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Rm
03-04-2024
Reactie:
Ik heb een broer maar weinig contact mee, mijn sociaal netwerk is ook zeer beperkt.
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Rm
03-04-2024
Reactie:
Ik heb een broer maar weinig contact mee, mijn sociaal netwerk is ook zeer beperkt.
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Ik sta open voor contact en hopelijk lukt het via oursoulisconnected@hotmail.com.
voor nu nog geen antworod.
Groetjes
Rm
03-04-2024
Reactie:
Net een mail gestuurd. Herken mij in het stuk van Charlotte. Voel me vaak eenzaam en onbegrepen.
Odette
08-04-2024
Voor sommige mensen krijgt het leven jammer geen waarde (Verhaal 172)
Ik heb niet echt een verhaal. Enkel één gevoel: dat ik verdriet heb, dat het te veel is voor mijzelf om mee om te kunnen en dat ik geen mensen rondom me ken met wie ik het kan delen. Ik weet niet hoe het komt. Ik heb gewoon niemand bij wie ik me ok voel. Of die ok voor me is en me niet laat vallen of kwaad op me wordt. Of die betrouwbaar is en naar me luistert. Ik kan best wel goed met anderen overweg. Hoewel ik meestal erg verlegen ben .
Ik heb al verschillende keren therapie en ook medicatie geprobeerd. Maar dat helpt me dus niet want al die jaren blijf ik me eenzaam voelen. En ik ben 45 nu. Dus heb het opgegeven via die weg. De meeste verhalen die ik lees gaan over dat je moet buiten komen en mensen moet ontmoeten en tevreden moet zijn met jezelf. En ik denk echt dat ik dat allemaal wel doe en genoeg relativeer. En toch blijf ik me alleen voelen. Nu zeggen sommigen dat dat op zich niet erg is. Maar dat is het dus wel. Zo vaak in je eentje wenen en verdriet hebben om dingen en mensen en toch bij niemand terecht kunnen. Gewoon niet eens kunnen zeggen dat het niet goed gaat. Ja zeggen gaat wel, en zelfs als iemand dan tijd maakt, voelt het gewoon niet alsof de ander er echt is. Het lijkt niet eens oprecht. Ik weet niet eens hoe ik dat gevoel kan krijgen. Oprecht zou zijn dat je welkom blijft, wat er ook gebeurt. Dat je je begrepen voelt. Dat uit wat iemand doet, blijkt dat die persoon het goed met je bedoelt. Dat je bij problemen mag blijven spreken en men de deur niet voor je dicht doet. En vaak zie ik ook in berichten dat je moet praten met vrienden of familie of iemand die je vertrouwt. Maar ik heb geen vrienden. Wanneer zijn mensen vrienden en wanneer kun je iemand vertrouwen? Ik heb dat precies nog nooit meegemaakt. En ik geloof niet eens dat dat bestaat. En soms zeggen mensen dat je moet geloven in god of het universum of zo, iets, maar zelfs dat lukt me niet. En ze zeggen dat je er ‘gewoon’ voor moet open staan, maar wat ik ook probeer, ik voel dat allemaal niet. Dus ik weet zelfs niet wat ik heb aan woorden van anderen die niet bij mij passen. Ik zie het helemaal niet meer. Mijn leven zal waarschijnlijk voor altijd alleen zijn. Ik geef niet op omdat ik kinderen heb. Maar voor mij is er niets meer, alleen pijn. Het zou zo veel leuker zijn als ik vreugde en verdriet zou kunnen delen. Ik weet alleen niet hoe. En dus lijkt mijn leven voor niets geleefd en moet ik nog lang wachten eer ik dood ga en het eindelijk voorbij zal zijn. En dat was het. Ik was niet in staat om er iets aan te hebben. In mijn eentje. Ik durf niet vragen om raad. Het is niet op mijn van toepassing, ik ga me juist meer onbegrepen voelen. Waarom mensen wenen weet ik niet. Maar ik zou liever dat gevoel niet meer hebben. Het is te pijnlijk allemaal. Ik wens iedereen wel een vriend of een goed familielid of iemand waarbij ze terecht kunnen of mensen om plezier mee te maken en grappen te vertellen. Ik wens iedereen een arm om hen heen wanneer ze het nodig hebben. Een arm waarop ze kunnen rekenen en niet a priori weten dat het toch niet gemeend of blijvend is.
Ik denk dat er voor mij geen hoop meer is.
Ik heb al verschillende keren therapie en ook medicatie geprobeerd. Maar dat helpt me dus niet want al die jaren blijf ik me eenzaam voelen. En ik ben 45 nu. Dus heb het opgegeven via die weg. De meeste verhalen die ik lees gaan over dat je moet buiten komen en mensen moet ontmoeten en tevreden moet zijn met jezelf. En ik denk echt dat ik dat allemaal wel doe en genoeg relativeer. En toch blijf ik me alleen voelen. Nu zeggen sommigen dat dat op zich niet erg is. Maar dat is het dus wel. Zo vaak in je eentje wenen en verdriet hebben om dingen en mensen en toch bij niemand terecht kunnen. Gewoon niet eens kunnen zeggen dat het niet goed gaat. Ja zeggen gaat wel, en zelfs als iemand dan tijd maakt, voelt het gewoon niet alsof de ander er echt is. Het lijkt niet eens oprecht. Ik weet niet eens hoe ik dat gevoel kan krijgen. Oprecht zou zijn dat je welkom blijft, wat er ook gebeurt. Dat je je begrepen voelt. Dat uit wat iemand doet, blijkt dat die persoon het goed met je bedoelt. Dat je bij problemen mag blijven spreken en men de deur niet voor je dicht doet. En vaak zie ik ook in berichten dat je moet praten met vrienden of familie of iemand die je vertrouwt. Maar ik heb geen vrienden. Wanneer zijn mensen vrienden en wanneer kun je iemand vertrouwen? Ik heb dat precies nog nooit meegemaakt. En ik geloof niet eens dat dat bestaat. En soms zeggen mensen dat je moet geloven in god of het universum of zo, iets, maar zelfs dat lukt me niet. En ze zeggen dat je er ‘gewoon’ voor moet open staan, maar wat ik ook probeer, ik voel dat allemaal niet. Dus ik weet zelfs niet wat ik heb aan woorden van anderen die niet bij mij passen. Ik zie het helemaal niet meer. Mijn leven zal waarschijnlijk voor altijd alleen zijn. Ik geef niet op omdat ik kinderen heb. Maar voor mij is er niets meer, alleen pijn. Het zou zo veel leuker zijn als ik vreugde en verdriet zou kunnen delen. Ik weet alleen niet hoe. En dus lijkt mijn leven voor niets geleefd en moet ik nog lang wachten eer ik dood ga en het eindelijk voorbij zal zijn. En dat was het. Ik was niet in staat om er iets aan te hebben. In mijn eentje. Ik durf niet vragen om raad. Het is niet op mijn van toepassing, ik ga me juist meer onbegrepen voelen. Waarom mensen wenen weet ik niet. Maar ik zou liever dat gevoel niet meer hebben. Het is te pijnlijk allemaal. Ik wens iedereen wel een vriend of een goed familielid of iemand waarbij ze terecht kunnen of mensen om plezier mee te maken en grappen te vertellen. Ik wens iedereen een arm om hen heen wanneer ze het nodig hebben. Een arm waarop ze kunnen rekenen en niet a priori weten dat het toch niet gemeend of blijvend is.
Ik denk dat er voor mij geen hoop meer is.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-04-2024
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe gaat het nu eigenlijk met je?
Corina
22-07-2022
Reactie:
Zoo herkenbaar , vooral het gevoel voor altijd alleen te zijn ......
Raf
21-10-2022
Reactie:
Herkenbaar
D
23-04-2023
Reactie:
Idd het gevoel altijd alleen te zijn.zo herkenbaar en daardoor kan men ook niet meer op mij rekenen
Amy
18-02-2024
Reactie:
Kan alleen zeggen dat je niet alleen bent wat dit gevoel betreft . Heel herkenbaar ook voor mij !
Anna
18-02-2024
Reactie:
Wat je beschrijft is echt precies hetzelfde van hoe ik me voel. Ik dacht altijd dat er niemand anders ditzelfde gevoel kende. Want wanneer ik er met anderen over praat geven ze me ook raad zoals buiten komen en mensen ontmoeten. En dat helpt niet omdat ik ook niemand kan vertrouwen. Ik hoop dat het intussen beter met je gaat. Ik ben nu 48 en het gaat een klein beetje beter op dit vlak voor me. Vooral omdat ik nu eindelijk een therapeut gevonden heb die echt naar me wil luisteren en me wil helpen.
Marten Maas
02-03-2024
Reactie:
Ik heb ook gevoel dat ik met niemand echt kan praten.
Wil je praten ik ben 38 en kan wel op Discord.
Groetjes
Wil je praten ik ben 38 en kan wel op Discord.
Groetjes
verdayne
28-03-2024
Reactie:
Omg...dit is nou precies hoe ik me voel.
Kweet echt niet welke betekenis mijn leven heeft. Zelfs mijn eigen man zegt dat ik geen leven heb en niets beteken en dat ik jaloers ben op zijn leven.en dat is ook zo.
Hij heeft hobby's en vrienden . Ik heb niets, zelfs geen kinderen.
Ik zou tevreden zijn met mijn rustig saaie leven maar blijkbaar ben ik niets waard omdat ik geen hobby heb volgens mijn man.
Kweet echt niet welke betekenis mijn leven heeft. Zelfs mijn eigen man zegt dat ik geen leven heb en niets beteken en dat ik jaloers ben op zijn leven.en dat is ook zo.
Hij heeft hobby's en vrienden . Ik heb niets, zelfs geen kinderen.
Ik zou tevreden zijn met mijn rustig saaie leven maar blijkbaar ben ik niets waard omdat ik geen hobby heb volgens mijn man.
(N)Iemand
03-04-2024
Reactie:
Ik ben 32 en het gevoel is er bij mij nu al, lekker vooruitzicht is dat voor mij
(N)Iemand,
wel zorgelijk dat je man dat zegt die er eigenlijk altijd voor je moet zijn.
(N)Iemand,
wel zorgelijk dat je man dat zegt die er eigenlijk altijd voor je moet zijn.
Almeerder
04-04-2024
Ik ben te lelijk voor de vrouwen (Verhaal 436)
Veel mensen vragen aan mij , waarom ben jij nog single en nu pas weet ik het antwoordt , ik ben te lelijk voor de vrouwen , als zelfs de lelijke mannen , knapper zijn dan mij , tja dan weet je het wel hoe ik eruit zie . En met schoonheid zit van binnen , daar ben je niets mee , toch zeker niet met datingsites waar het een regelrechte vleeskeuring is . Dan mag je innerlijk eruit zien als zijnde Brad Pitt dan laten ze je nog links liggen .
De vrouwen zoeken altijd naar iemand die knap is , rijk is en succesvol is .
Groetjes van een heel lelijke man die echt zijn uiterlijk niet mee heeft .
De vrouwen zoeken altijd naar iemand die knap is , rijk is en succesvol is .
Groetjes van een heel lelijke man die echt zijn uiterlijk niet mee heeft .
Te lelijk voor woorden
17-11-2023
laatste reactie: 04-04-2024
16Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Weet je waarom ze dat vragen? Omdat ze je juist zien als een hele leuke waarschijnlijk spontane man. En vragen ze zich gewoon af waarom iemand die zo leuk is en het zeker waard is om een relatie mee te hebben, want ik denk dat ze dat zeggen, omdat ze in jou veel goede eigenschappen zien waar ze zelf blij van worden en dus verbaasd zijn dat je nog single ben. Praat jezelf niet neer, maar geloof dat je zelf heel mooi bent want dat ben je ook. Je bent een mooi mens die zijn liefde tegen zal komen zodra hij heeft losgelaten wat hij niet is, en accepteert wie hij altijd al is geweeest en zal zijn. Je bent niet lelijk! Dus hou op jezelf dat wijs te maken.
A
10-12-2023
Reactie:
Ga Andrew Tate kijken, ga sporten, rest komt vanzelf, en zo niet heb je er iig wat aan gedaan
Anoniem
18-12-2023
Reactie:
Dat vrouwen op zoek zijn naar knappe en rijke mannen dat is echt onzin!
Maar een man die op deze manier zo aandacht zoekt en zichzelf lelijk noemt… is inderdaad totaal niet aantrekkelijk voor vrouwen! Dus please verman jezelf en niet zo zielig doen!
Groetjes de knapste vrouw!
Maar een man die op deze manier zo aandacht zoekt en zichzelf lelijk noemt… is inderdaad totaal niet aantrekkelijk voor vrouwen! Dus please verman jezelf en niet zo zielig doen!
Groetjes de knapste vrouw!
Anoniem
24-12-2023
Reactie:
Hey doe even normaal ga hem nog meer de grond in boren.
Zegt veel meer over jou, dan over hem.
Lief zijn is voor jou moeilijk, want waarschijnlijk moet je zoveel pijn hebben dat je zo moet reageren anders kwam je niet eens op deze site! Heb respect voor jezelf anders zullen de andere dat nooit hebben voor jou! En ga je er bewust van worden dat je nu gemeen reageert, want zeg eens eerlijk hoevaak heb jij je je zo gevoelt? Wanneer iemand je de grond in heeft geboord?
Zegt veel meer over jou, dan over hem.
Lief zijn is voor jou moeilijk, want waarschijnlijk moet je zoveel pijn hebben dat je zo moet reageren anders kwam je niet eens op deze site! Heb respect voor jezelf anders zullen de andere dat nooit hebben voor jou! En ga je er bewust van worden dat je nu gemeen reageert, want zeg eens eerlijk hoevaak heb jij je je zo gevoelt? Wanneer iemand je de grond in heeft geboord?
Mirjam
25-12-2023
Reactie:
Helaas is hetgeen je schrijft zeer herkenbaar.
Door gebrek aan contact met/aandacht van vrouwen en de manier waarop de datingwereld (voornamelijk online) tegenwoordig in elkaar steekt zie ik mezelf, net zoals jij, als een ongewenste/lelijke man.
Ik heb her-en-der wat pogingen gedaan en ik ben ontzettend op mijn uiterlijke verzorging gaan letten, daarnaast was ik behoorlijk afgevallen (intussen heb ik het weer wat laten versloffen)...maar geloof me, zelfs dat hielp niet.
Is het dan persoonlijkheid? Neuh dat geloof ik niet..: bijv. ik sta open voor anderen / ben behulpzaam / ik ben zorgzaam (ik doe niets liever dan voor mijn zoon zorgen en leuke dingen ondernemen als ik hem weer bij me heb) / ik heb (nog) geen hekel aan vrouwen...ik denk dat het vooral de tijdsgeest is, alles moet zo snel mogelijk (het liefst direct) en als het dan wat is dan is het gras bij de buren aan de overkant heel wat groener.
Als ik jou was zou ik mijn aandacht verleggen naar vrienden en leuke dingen met hen ondernemen, dingen waar jij /jullie van houdt/houden...En vrouwen? Tsja, met hun eisenlijstjes en haastige gedrag (dat is overigens niet persé typerend voor vrouwen) mogen ze van mij heel hoog de boom in..Voor mezelf geloof ik er al niet meer in tot ik het wellicht ooit nog tegenkom, maar vanuit mij geen moeite meer want dat doet alléén maar meer pijn.
Gegroet en sterkte,
Een lelijke man van inmiddels 37 (ruim 5 jaar single/alleen);
Door gebrek aan contact met/aandacht van vrouwen en de manier waarop de datingwereld (voornamelijk online) tegenwoordig in elkaar steekt zie ik mezelf, net zoals jij, als een ongewenste/lelijke man.
Ik heb her-en-der wat pogingen gedaan en ik ben ontzettend op mijn uiterlijke verzorging gaan letten, daarnaast was ik behoorlijk afgevallen (intussen heb ik het weer wat laten versloffen)...maar geloof me, zelfs dat hielp niet.
Is het dan persoonlijkheid? Neuh dat geloof ik niet..: bijv. ik sta open voor anderen / ben behulpzaam / ik ben zorgzaam (ik doe niets liever dan voor mijn zoon zorgen en leuke dingen ondernemen als ik hem weer bij me heb) / ik heb (nog) geen hekel aan vrouwen...ik denk dat het vooral de tijdsgeest is, alles moet zo snel mogelijk (het liefst direct) en als het dan wat is dan is het gras bij de buren aan de overkant heel wat groener.
Als ik jou was zou ik mijn aandacht verleggen naar vrienden en leuke dingen met hen ondernemen, dingen waar jij /jullie van houdt/houden...En vrouwen? Tsja, met hun eisenlijstjes en haastige gedrag (dat is overigens niet persé typerend voor vrouwen) mogen ze van mij heel hoog de boom in..Voor mezelf geloof ik er al niet meer in tot ik het wellicht ooit nog tegenkom, maar vanuit mij geen moeite meer want dat doet alléén maar meer pijn.
Gegroet en sterkte,
Een lelijke man van inmiddels 37 (ruim 5 jaar single/alleen);
MijnNaamIsOnbelangrijk
13-01-2024
Reactie:
heey mijn naamisonbelangrijk
heel raar om dat te zeggen, want je naam is wel belangrijk, maar je hoeft dat natuurlijk niet hier te gaan delen. ik las je hele bericht met aandacht, en ik ben zelf een vrouw van 31 nooit echt een relatie gehad, maar vind het verdrietig dat je zo´n beeld hebt geschetst van vrouwen waarvan je denkt dat ze allemaal zo zijn?
Maar ik snap je gevoel wel je verlangt de liefde en je wilt een vrouw om je heen, dat snap ik, want ik heb het andersom naar een man, ik verlang ook naar een man, maar mij lukt het niet, want ik zelf durf niet op een man af te stappen, en ik heb verder niet zo'n fijne ervaring gehad met de mannen waar mee ik heb gedate, en ja ook ik heb alleen pijn daar aan over gehouden, en ja ook doet het soms pijn als ik andere wel zien ( en dat is hun even goed recht hoor dat ze gelukkig zijn) maar het doet mij verdriet, omdat ik ook verlang om gelukkig te zijn met een man die mij ziet staan, die lief voor mij is, en mij respecteert en accepteert zoals ik ben.
Je zegt dat vrouwen een eisenlijst hebben, maar kan je begrijpen, dat wanneer iemand eisen hebt dat dat niet is omdat je lelijk bent? want ik geloof zeker dat je niet lelijk bent, want dit is niet wat hun je vertellen, maar dit is hoe je denkt over jezelf., en er zijn genoeg stellen die gelukkig met elkaar zijn die niet zoveel met hun uiterlijk doen die net zoals jij en ik samen gelukkig zijn.
Als jij jezelf zegt dat je lelijk bent, dan geloof je dat uiteindelijk ook, doordat je jezelf wijsmaakt dat het ook zo is zal je het ook zo voelen. Ik weet zeker dat als jij vanaf morgen bijvoorbeeld elke dag een goede eigenschap hardop verteld tegen jezelf dat je uiteindelijk het positief gaat ervaren, want je zal het gaan geloven, omdat je lief tegen jezelf gaat praten. Ik wil zeggen probeer lief voor jezelf te zijn, maar dat is een foute redenering, nee het moet zijn ga liever voor jezelf zijn, want dan zo zal er positieve verandering komen, en zo zal je meer positiever kunnen worden, en begrijp mij niet verkeerd, maar ik heb soms ook van mezelf dat ik denk tja ik ben lelijk, maar ik vertel mij dit zelf, want ik weet van mezelf dat ik niet lelijk ben, en zo kan jij ook erachter komen dat je niet lelijk bent!
Jij bent ook belangrijk, en ik vind het knap dat je bent afgevallen super ik ben zelf wel eens 20 kilo afgevallen in middels weer 10 kilo eraan, maar ook hier ik ga weer 10 kilo afvallen.
Ik lees ook dat je er niet meer in gelooft, maar ga eerst in jezelf geloven, want uiteindelijk begint het bij jezelf, het is moeilijk om dit te horen, want wie ben ik om dat te zeggen? uiteraard je moet natuurlijk doen waar je zelf er prettig bij voelt.
maar ik hoop dat je kan zien dat je niet lelijk bent ik hoop dat je kan kijken naar je eigen ik, en ziet hoe mooi je bent! ik hoop dat je jouw pijn kan verlichten, en alleen jij kan dat doen je kan je eigen pijn verlichten door er actief en bewust er naar gaan kijken, en zal ik je mijn ervaring vertellen hoe ik dat doe? en het is niet zo dat jij dit hoeft te doen, maar ik ga het gewoon zeggen, want ik geloof er wel in dat het helpt en het maakt mij alleen maar sterker, want ik merk ondanks dat ik nog een lange weg heb te gaan wel veranderingen in hoe ik over mijzelf denk, het gaat natuurlijk met veel weerstand, maar uiteindelijk ben ik zelf diegene die ziet dat het werkt ik ga namelijk naar een psycholoog, en ik ben blij met diegene waar ik naartoe ga, want ik zie heel veel dingen van uit mijzelf mijn eigen denkpatroon.
en ik ben sinds kort gaan schrijven alles wat in mij opkomt op aanraden van de psycholoog, en ik merk dat ik het fijn vind om te schrijven, want nu is alles uit mijn hoofd in het schrift, en dat voelt voor mij in ieder geval heel goed. Ik ga er op vertrouwen dat ik voor uit ga, en ik heb er ook vertrouwen in dat ik vooruitga hoe het ook soms loopt, want ik kies voor mijzelf, en juist omdat ik voor mijzelf kies merk ik dat ik stukje bij beetje ook weer mijzelf begin te worden, en merk ik uiteindelijk mijn echte ik weer op, en dat is fijn, daarom hoop ik voor iedereen die dat nodig heeft dat iedereen een lichtpunt zal zien, en dat iedereen elkaar kan steunen, en ik hoop voor jou dat je kan inzien dat je alleen zelf die draai kan maken, en wanneer je die hebt gemaakt zal je blij zijn dat je die draai weer hebt gevonden, want uiteindelijk heb je het gevoel van controle weer terug over wie je werkelijk bent, want ik weet wie ik ben, en het word eens tijd dat iedereen zich herinnerd de lieve persoon die ze zelf zijn ook te herkennen, zodat ze weer zien dat ze zelf ook het zonnetje zijn.
heel raar om dat te zeggen, want je naam is wel belangrijk, maar je hoeft dat natuurlijk niet hier te gaan delen. ik las je hele bericht met aandacht, en ik ben zelf een vrouw van 31 nooit echt een relatie gehad, maar vind het verdrietig dat je zo´n beeld hebt geschetst van vrouwen waarvan je denkt dat ze allemaal zo zijn?
Maar ik snap je gevoel wel je verlangt de liefde en je wilt een vrouw om je heen, dat snap ik, want ik heb het andersom naar een man, ik verlang ook naar een man, maar mij lukt het niet, want ik zelf durf niet op een man af te stappen, en ik heb verder niet zo'n fijne ervaring gehad met de mannen waar mee ik heb gedate, en ja ook ik heb alleen pijn daar aan over gehouden, en ja ook doet het soms pijn als ik andere wel zien ( en dat is hun even goed recht hoor dat ze gelukkig zijn) maar het doet mij verdriet, omdat ik ook verlang om gelukkig te zijn met een man die mij ziet staan, die lief voor mij is, en mij respecteert en accepteert zoals ik ben.
Je zegt dat vrouwen een eisenlijst hebben, maar kan je begrijpen, dat wanneer iemand eisen hebt dat dat niet is omdat je lelijk bent? want ik geloof zeker dat je niet lelijk bent, want dit is niet wat hun je vertellen, maar dit is hoe je denkt over jezelf., en er zijn genoeg stellen die gelukkig met elkaar zijn die niet zoveel met hun uiterlijk doen die net zoals jij en ik samen gelukkig zijn.
Als jij jezelf zegt dat je lelijk bent, dan geloof je dat uiteindelijk ook, doordat je jezelf wijsmaakt dat het ook zo is zal je het ook zo voelen. Ik weet zeker dat als jij vanaf morgen bijvoorbeeld elke dag een goede eigenschap hardop verteld tegen jezelf dat je uiteindelijk het positief gaat ervaren, want je zal het gaan geloven, omdat je lief tegen jezelf gaat praten. Ik wil zeggen probeer lief voor jezelf te zijn, maar dat is een foute redenering, nee het moet zijn ga liever voor jezelf zijn, want dan zo zal er positieve verandering komen, en zo zal je meer positiever kunnen worden, en begrijp mij niet verkeerd, maar ik heb soms ook van mezelf dat ik denk tja ik ben lelijk, maar ik vertel mij dit zelf, want ik weet van mezelf dat ik niet lelijk ben, en zo kan jij ook erachter komen dat je niet lelijk bent!
Jij bent ook belangrijk, en ik vind het knap dat je bent afgevallen super ik ben zelf wel eens 20 kilo afgevallen in middels weer 10 kilo eraan, maar ook hier ik ga weer 10 kilo afvallen.
Ik lees ook dat je er niet meer in gelooft, maar ga eerst in jezelf geloven, want uiteindelijk begint het bij jezelf, het is moeilijk om dit te horen, want wie ben ik om dat te zeggen? uiteraard je moet natuurlijk doen waar je zelf er prettig bij voelt.
maar ik hoop dat je kan zien dat je niet lelijk bent ik hoop dat je kan kijken naar je eigen ik, en ziet hoe mooi je bent! ik hoop dat je jouw pijn kan verlichten, en alleen jij kan dat doen je kan je eigen pijn verlichten door er actief en bewust er naar gaan kijken, en zal ik je mijn ervaring vertellen hoe ik dat doe? en het is niet zo dat jij dit hoeft te doen, maar ik ga het gewoon zeggen, want ik geloof er wel in dat het helpt en het maakt mij alleen maar sterker, want ik merk ondanks dat ik nog een lange weg heb te gaan wel veranderingen in hoe ik over mijzelf denk, het gaat natuurlijk met veel weerstand, maar uiteindelijk ben ik zelf diegene die ziet dat het werkt ik ga namelijk naar een psycholoog, en ik ben blij met diegene waar ik naartoe ga, want ik zie heel veel dingen van uit mijzelf mijn eigen denkpatroon.
en ik ben sinds kort gaan schrijven alles wat in mij opkomt op aanraden van de psycholoog, en ik merk dat ik het fijn vind om te schrijven, want nu is alles uit mijn hoofd in het schrift, en dat voelt voor mij in ieder geval heel goed. Ik ga er op vertrouwen dat ik voor uit ga, en ik heb er ook vertrouwen in dat ik vooruitga hoe het ook soms loopt, want ik kies voor mijzelf, en juist omdat ik voor mijzelf kies merk ik dat ik stukje bij beetje ook weer mijzelf begin te worden, en merk ik uiteindelijk mijn echte ik weer op, en dat is fijn, daarom hoop ik voor iedereen die dat nodig heeft dat iedereen een lichtpunt zal zien, en dat iedereen elkaar kan steunen, en ik hoop voor jou dat je kan inzien dat je alleen zelf die draai kan maken, en wanneer je die hebt gemaakt zal je blij zijn dat je die draai weer hebt gevonden, want uiteindelijk heb je het gevoel van controle weer terug over wie je werkelijk bent, want ik weet wie ik ben, en het word eens tijd dat iedereen zich herinnerd de lieve persoon die ze zelf zijn ook te herkennen, zodat ze weer zien dat ze zelf ook het zonnetje zijn.
Anoniem
14-01-2024
Reactie:
Denk eraan, daten op datingsite,s zijn niet serieus, vooral als het gaat om gratis deelnemers, dit heeft weinig met uiterlijk te maken.
Veel spook accounts, mensen die op zoek zijn naar de "one night stand" en vrouwen die na 1 week al vertrokken zijn omdat ze overspoelt raken van reactie,s.
Accounts blijven bestaan waardoor je nooit reactie zal krijgen.
De slagingspercentage ligt fors hoger op single groepsreis te gaan of speeddaten, net als sporten in groepsverband, ga vooral fysieke activiteiten doen ipv swippen op een scherm.
Het is bekend dat van beide kanten zowel vrouw als man eenzaam thuis blijven omdat 1 van beide zich laat isoleren en je elkaar nooit zult vinden.
Veel spook accounts, mensen die op zoek zijn naar de "one night stand" en vrouwen die na 1 week al vertrokken zijn omdat ze overspoelt raken van reactie,s.
Accounts blijven bestaan waardoor je nooit reactie zal krijgen.
De slagingspercentage ligt fors hoger op single groepsreis te gaan of speeddaten, net als sporten in groepsverband, ga vooral fysieke activiteiten doen ipv swippen op een scherm.
Het is bekend dat van beide kanten zowel vrouw als man eenzaam thuis blijven omdat 1 van beide zich laat isoleren en je elkaar nooit zult vinden.
Sander
14-01-2024
Reactie:
Beste anoniem,
Lief dat je reageert!
Natuurlijk heb ik een naam en wil ik niet zeggen dat mijn naam onbelangrijk is. Ik bedoelde het meer in de trend van: "mijn naam is onbelangrijk om hier te vermelden". Desalniettemin: Ik ben Dennis (niet gefingeerd), aangenaam!
Mijn reactie is een reactie vanuit mijn perspectief aangaande vrouwen en het is echt niet zo dat ik alle vrouwen zo zie of vind dat alle vrouwen zo zijn. Dit heb ik willen benadrukken met het stukje "dat is overigens niet persé typerend voor vrouwen", wellicht dat het anders overkomt (het is en blijft helaas tekst zonder enige vorm van lichaamstaal en/of gezichtsuidrukkingen).
Dat ik zeg en vind dat ik lelijk ben klopt en ik geloof het voor het overgrote deel helaas ook. Waarom ik dat geloof? Het is in mijn jeugd al vaak genoeg (vooral door vrouwelijke leeftijdsgenoten) benadrukt (dit is meermaals en letterlijk tegen mij gezegd) en heb als resultaat in mijn tienerjaren nooit iets meegemaakt en daarmee amper tot nooit contact gehad met vrouwelijke leeftijdsgenoten.
Achteraf gezien kan ik wel zeggen "trek je niets aan van wat anderen zeggen of denken: laat het verleden, het verleden"..alléén is dat verrekte lastig en het spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd.
Uiteindelijk dacht ik het vanaf mijn 19de wel gehad te hebben. Ik kwam mijn ex-partner tegen waar ik uiteindelijk een klik mee had en vervolgens, na 13 jaar, word ik op een ongelovelijk pijnlijke manier verraden en aan de kant geschoven met alle bijkomende ellende/stress van dien (de details laat ik achterwege, het ligt immers in het verleden).
Nu 5 jaar verder, 37 jaar oud, heb ik alles weer redelijk op de rit (op de 'kleine details' na) en probeer ik mijn zoon een fijne jeugd met mooie herinneringen te geven. Zover ik het bemerk gaat me dat redelijk goed af en dan rest mij iets wat ik regelmatig denk/tegen mezelf zeg: "Leuk, alles voor mijn zoon (en hij echt verdient niets minder!!), maar ik dan? Ik ben er ook nog!"
Maar goed, het is wat het is denk ik?
Tot slot, ik heb denk ik wel een redelijke notie van mijn goede eigenschappen, alléén weet ik niet of het mij gaat helpen om deze hardop tegen mezelf te zeggen. Het is iets waar ik niet van afwijk, het hoort bij mij. Om enkele goede eigenschappen van mezelf op te noemen:
- Eerlijkheid;
- Loyaliteit;
- Directheid (geen blad voor de mond);
- Openheid (soms net iets te open);
- Zorgzaamheid (voor voornamelijk dierbaren);
Liefs,
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
Lief dat je reageert!
Natuurlijk heb ik een naam en wil ik niet zeggen dat mijn naam onbelangrijk is. Ik bedoelde het meer in de trend van: "mijn naam is onbelangrijk om hier te vermelden". Desalniettemin: Ik ben Dennis (niet gefingeerd), aangenaam!
Mijn reactie is een reactie vanuit mijn perspectief aangaande vrouwen en het is echt niet zo dat ik alle vrouwen zo zie of vind dat alle vrouwen zo zijn. Dit heb ik willen benadrukken met het stukje "dat is overigens niet persé typerend voor vrouwen", wellicht dat het anders overkomt (het is en blijft helaas tekst zonder enige vorm van lichaamstaal en/of gezichtsuidrukkingen).
Dat ik zeg en vind dat ik lelijk ben klopt en ik geloof het voor het overgrote deel helaas ook. Waarom ik dat geloof? Het is in mijn jeugd al vaak genoeg (vooral door vrouwelijke leeftijdsgenoten) benadrukt (dit is meermaals en letterlijk tegen mij gezegd) en heb als resultaat in mijn tienerjaren nooit iets meegemaakt en daarmee amper tot nooit contact gehad met vrouwelijke leeftijdsgenoten.
Achteraf gezien kan ik wel zeggen "trek je niets aan van wat anderen zeggen of denken: laat het verleden, het verleden"..alléén is dat verrekte lastig en het spookt nog steeds regelmatig door mijn hoofd.
Uiteindelijk dacht ik het vanaf mijn 19de wel gehad te hebben. Ik kwam mijn ex-partner tegen waar ik uiteindelijk een klik mee had en vervolgens, na 13 jaar, word ik op een ongelovelijk pijnlijke manier verraden en aan de kant geschoven met alle bijkomende ellende/stress van dien (de details laat ik achterwege, het ligt immers in het verleden).
Nu 5 jaar verder, 37 jaar oud, heb ik alles weer redelijk op de rit (op de 'kleine details' na) en probeer ik mijn zoon een fijne jeugd met mooie herinneringen te geven. Zover ik het bemerk gaat me dat redelijk goed af en dan rest mij iets wat ik regelmatig denk/tegen mezelf zeg: "Leuk, alles voor mijn zoon (en hij echt verdient niets minder!!), maar ik dan? Ik ben er ook nog!"
Maar goed, het is wat het is denk ik?
Tot slot, ik heb denk ik wel een redelijke notie van mijn goede eigenschappen, alléén weet ik niet of het mij gaat helpen om deze hardop tegen mezelf te zeggen. Het is iets waar ik niet van afwijk, het hoort bij mij. Om enkele goede eigenschappen van mezelf op te noemen:
- Eerlijkheid;
- Loyaliteit;
- Directheid (geen blad voor de mond);
- Openheid (soms net iets te open);
- Zorgzaamheid (voor voornamelijk dierbaren);
Liefs,
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
14-01-2024
Reactie:
Heey Dennis,
Eerder reageerde ik hierop als anoniem, maar durf mijn echte naam dan weer niet te plaatsen, maar wat heftig dat je dit is overkomen, en dat zal wel heel erg veel diepe wonden hebben achtergelaten, en ja het zal echt heel erg veel pijn moeten hebben gedaan dat mensen zo naar tegen je hebben gedaan, en ik kan je begrijpen dat je dat uiteindelijk bent gaan geloven, maar weet dat ook al heb ik je nog nooit gezien weet dat je niet lelijk bent, en dat je nooit lelijk bent geweest ❤
En ik weet zeker dat je uiteindelijk zelf die controle kan terug nemen, en zelf weer kan zien dat ook jij mooi bentz en niemand maar ook echt niemand anders heeft daar wat over te zeggen, en jij mag er ook zeker zijn absoluut❤
En goed dat je je goede eigenschap hebt opgeschreven, en in begin is het even onwennig, maar met de tijd zal je het uiteindelijk gaan geloven en is het ook echt zo
Zolang jij zelf weet wie je bent is het onbelangrijk wat een ander vind, en dat is het sowieso al wel, want alleeen jij weet zelf wat goed voor je is en waar je blij van word.
Groetjes,
Mirjam
Eerder reageerde ik hierop als anoniem, maar durf mijn echte naam dan weer niet te plaatsen, maar wat heftig dat je dit is overkomen, en dat zal wel heel erg veel diepe wonden hebben achtergelaten, en ja het zal echt heel erg veel pijn moeten hebben gedaan dat mensen zo naar tegen je hebben gedaan, en ik kan je begrijpen dat je dat uiteindelijk bent gaan geloven, maar weet dat ook al heb ik je nog nooit gezien weet dat je niet lelijk bent, en dat je nooit lelijk bent geweest ❤
En ik weet zeker dat je uiteindelijk zelf die controle kan terug nemen, en zelf weer kan zien dat ook jij mooi bentz en niemand maar ook echt niemand anders heeft daar wat over te zeggen, en jij mag er ook zeker zijn absoluut❤
En goed dat je je goede eigenschap hebt opgeschreven, en in begin is het even onwennig, maar met de tijd zal je het uiteindelijk gaan geloven en is het ook echt zo
Zolang jij zelf weet wie je bent is het onbelangrijk wat een ander vind, en dat is het sowieso al wel, want alleeen jij weet zelf wat goed voor je is en waar je blij van word.
Groetjes,
Mirjam
Mirjam ( niet mijn echte naam)
14-01-2024
Reactie:
Hallo Dennis,
Ik heb ook even gelezen wat je geschreven hebt ene ja wat zal ik zeggen. Ook knappe mensen ( wat is knap ) worden teleurgesteld.
En denken van verdikkeme ik ben niet goed genoeg of wat is het? Soms durven mensen geen gesprek aan met knappe mensen omdat ...Juist deze mensen hebben ook behoeft aan aandacht.
Niemand is lelijk, knap of anders waar het om gaat is zolang je dicht bij jezelf blijft oprecht en eerlijk bent komt alles goed,
Geniet van het leven.
Groetjes
Vrouw van 58 de eenna knapste
Ik heb ook even gelezen wat je geschreven hebt ene ja wat zal ik zeggen. Ook knappe mensen ( wat is knap ) worden teleurgesteld.
En denken van verdikkeme ik ben niet goed genoeg of wat is het? Soms durven mensen geen gesprek aan met knappe mensen omdat ...Juist deze mensen hebben ook behoeft aan aandacht.
Niemand is lelijk, knap of anders waar het om gaat is zolang je dicht bij jezelf blijft oprecht en eerlijk bent komt alles goed,
Geniet van het leven.
Groetjes
Vrouw van 58 de eenna knapste
Vio
15-01-2024
Reactie:
Hallo ik heet marjan en heb vele liefjes gehad en nooit de ware gevonden en ik vind mij ook mega lelijk zullen we contact nemen als twee lelijkerd door het leven wil je mij een brief schrijven wie ben wat je bent en een foto erbij van jou dit is mijn adres
*** adres verwijderd ***
*** adres verwijderd ***
Redactie: Dit forum is vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Vanwege privacygevoeligheid en om mogelijk misbruik van gegevens te voorkomen, is het niet toegestaan adresgegevens op te nemen in de geplaatste tekst.
Een e-mail adres plaatsen mag wel in dit forum.
Een e-mail adres plaatsen mag wel in dit forum.
Marjan
15-01-2024
Reactie:
Ik had vroeger een leraar op school die ongelooflijk lelijk was.
Een klasgenoot zei: Zelfs hij vond een leuke vrouw! We hoeven ons geen zorgen te maken dat we nooit iemand vinden.
Een klasgenoot zei: Zelfs hij vond een leuke vrouw! We hoeven ons geen zorgen te maken dat we nooit iemand vinden.
Skippy
20-01-2024
Reactie:
Ik hou juist van lelijke mannen , enhe …. Wat is lelijk eigenlijk ???
Alice
11-03-2024
Reactie:
Ha Alice! Jij houdt van lelijke mannen? Juist ja..ik betwijfel het, maar goed ik ken je niet dus het zou zomaar kunnen.
Maar "Wat is lelijk" is een goede vraag en ik heb geen flauw idee. Een gevoel wellicht? Een gevoel dat bij mij is ontstaan door o.a. jarenlang genegeerd te worden door het andere geslacht.
Ik geloof niet meer dat ik aantrekkelijk (en dus in die zin (te) lelijk) ben voor welke vrouw dan ook. In 5+ jaar tijd heb ik geen enkele interesse bemerkt (zowel online/offline) en is mijn enige contact met vrouwen, voornamelijk telefonisch, in een professionele/werksfeer geweest (sowieso bewaar ik in een professionele/werksfeer ruim afstand voor mijn eigen veiligheid want ik heb geen trek/zin in alle gekkigheid van tegenwoordig).
Dusja...tja, wat zal ik zeggen? Nee, ik geloof er niet meer in en ik heb het opgegeven, ik zal ook geen moeite meer doen, dat heb ik jaren tevergeefs gedaan en ik zie het niet veranderen...waarom zou het? Ik ben maar een onbelangrijk hoopje, zuurstof verspillende, cellen (man) welke onnodig ruimte inneemt op een planeet waarin ik er, buiten mijn zoon om, niet toe doe.
Het is wat het is! Ik zit mijn tijd tot het einde uit en zodra mijn zoon zijn eigen weg gaat komt het voor mij neer op: alléén op reis gaan (gaat niet gebeuren, dan maar geen vakanties meer voor mij), alléén uit eten gaan (doe ik niet, geen zak aan), alléén naar de film (doe ik al vaak genoeg, dat boeit me niet zo), alléén naar een (openlucht) museum (geen behoefte aan, waarom zou ik)?....
Gegroet,
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
Maar "Wat is lelijk" is een goede vraag en ik heb geen flauw idee. Een gevoel wellicht? Een gevoel dat bij mij is ontstaan door o.a. jarenlang genegeerd te worden door het andere geslacht.
Ik geloof niet meer dat ik aantrekkelijk (en dus in die zin (te) lelijk) ben voor welke vrouw dan ook. In 5+ jaar tijd heb ik geen enkele interesse bemerkt (zowel online/offline) en is mijn enige contact met vrouwen, voornamelijk telefonisch, in een professionele/werksfeer geweest (sowieso bewaar ik in een professionele/werksfeer ruim afstand voor mijn eigen veiligheid want ik heb geen trek/zin in alle gekkigheid van tegenwoordig).
Dusja...tja, wat zal ik zeggen? Nee, ik geloof er niet meer in en ik heb het opgegeven, ik zal ook geen moeite meer doen, dat heb ik jaren tevergeefs gedaan en ik zie het niet veranderen...waarom zou het? Ik ben maar een onbelangrijk hoopje, zuurstof verspillende, cellen (man) welke onnodig ruimte inneemt op een planeet waarin ik er, buiten mijn zoon om, niet toe doe.
Het is wat het is! Ik zit mijn tijd tot het einde uit en zodra mijn zoon zijn eigen weg gaat komt het voor mij neer op: alléén op reis gaan (gaat niet gebeuren, dan maar geen vakanties meer voor mij), alléén uit eten gaan (doe ik niet, geen zak aan), alléén naar de film (doe ik al vaak genoeg, dat boeit me niet zo), alléén naar een (openlucht) museum (geen behoefte aan, waarom zou ik)?....
Gegroet,
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
Dennis (eerder reagerend onder "MijnNaamIsOnbelangrijk")
31-03-2024
Reactie:
Tja, ik heb ook hetzelfde gevoel wanneer er wordt gezegd dat ik iemand's type niet ben. Ik voel mij ook eenzaam en zou heel graag met iemand (vrouw) samen willen zijn. Het is en blijft gewoon erg moeilijk.
Uitgaan in een stad is best lastig als iemand als ik, die niet echt meer past in de leeftijdgroep dat veel jonger ligt. Dus ik weet het ook niet echt meer wat ik kan doen. Sommige hebben meer geluk in de liefde vinden online. Ik heb zeker mij goede kwaliteiten, maar het is gewoon een feit dat het altijd uitkomt op uiterlijk. Heel jammer eigenlijk.
Dus ik weet hoe je je voelt, ik zit op het zelfde bootje.
Uitgaan in een stad is best lastig als iemand als ik, die niet echt meer past in de leeftijdgroep dat veel jonger ligt. Dus ik weet het ook niet echt meer wat ik kan doen. Sommige hebben meer geluk in de liefde vinden online. Ik heb zeker mij goede kwaliteiten, maar het is gewoon een feit dat het altijd uitkomt op uiterlijk. Heel jammer eigenlijk.
Dus ik weet hoe je je voelt, ik zit op het zelfde bootje.
Pascal
01-04-2024
Reactie:
Gevoel komt ook overeen bij mij.
Ik loop er flink lang mee ook dus nooit echt hoop gehad.
Heb het gewoon opgegeven, ik vindt het wel best.
Lang leven hoeft van mij ook niet, hobby's en vrienden hebben is leuk maar niet hetzelfde dusja dan ben ik alleen maar zuurstof aan het happen. lekker interesant.
Graag wel maar een hopeloze zaak herkennen geeft misschien meer rust.
Ik loop er flink lang mee ook dus nooit echt hoop gehad.
Heb het gewoon opgegeven, ik vindt het wel best.
Lang leven hoeft van mij ook niet, hobby's en vrienden hebben is leuk maar niet hetzelfde dusja dan ben ik alleen maar zuurstof aan het happen. lekker interesant.
Graag wel maar een hopeloze zaak herkennen geeft misschien meer rust.
Almeerder
04-04-2024
Eenzaam (Verhaal 491)
Ik voel me af en toe echt f eenzaam, mensen laten je. Vallen om wat voor reden dan ook. Snap dan begot niet waarom, maar ok. Zou graag eens mensen tegen komen die gewoon normaal doen, lijkt me niet heel moeilijk, maar in deze wereld schijnen ze moeilijk te vinden te zijn. Nou ja we maken er maar het beste van.
A
03-04-2024
Toon reacties Verberg reacties
"Vaarwel" (Verhaal 490)
Ik wil 'vaar-wel' tegen mezelf zeggen alsook vaarwel.
Ik wil 'ik ben ook een goeie papa voor mezelf' zeggen.
Ik wil mezelf het beste geven van wat ik te bieden heb en dat dan delen met iemand die later zegt:"het was echt de moeite om mijn tijd hier op aarde met u te delen, en dat dan terug te kaatsen"
Ik wil mijn geluk niet laten afhangen van iets of iemand.
Ik kan "ik wil de kracht om lastige situaties te aanvaarden en los te laten"
Omdat 'het' , alle omstandigheden samen, te zwaar zijn heb ik er een pakketje van gemaakt en uit handen gegeven met de vraag: "doe er iets mee, geef me wat het beste is voor mij", ik heb de energie niet. "Hier neem het over".
Pijnlijk om toe te geven dat ...
En nu 'mijn tijd uitzitten' en de pijn toelaten.
Ik weet dat het tijdelijk is en dat ik ga zeggen
"Welkom terug"
Maar
Ik wil 'ik ben ook een goeie papa voor mezelf' zeggen.
Ik wil mezelf het beste geven van wat ik te bieden heb en dat dan delen met iemand die later zegt:"het was echt de moeite om mijn tijd hier op aarde met u te delen, en dat dan terug te kaatsen"
Ik wil mijn geluk niet laten afhangen van iets of iemand.
Ik kan "ik wil de kracht om lastige situaties te aanvaarden en los te laten"
Omdat 'het' , alle omstandigheden samen, te zwaar zijn heb ik er een pakketje van gemaakt en uit handen gegeven met de vraag: "doe er iets mee, geef me wat het beste is voor mij", ik heb de energie niet. "Hier neem het over".
Pijnlijk om toe te geven dat ...
En nu 'mijn tijd uitzitten' en de pijn toelaten.
Ik weet dat het tijdelijk is en dat ik ga zeggen
"Welkom terug"
Maar
Karel
30-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Vechten (Verhaal 489)
Ik voel me soms zo verdomd eenzaam, veel mensen begrijpen mij niet of willen niet met me omgaan, omdat ik te veel problemen heb. Ik heb ptss, me/cvs, fns, pds en copd. Ik haat vooral de nachtmerries te hebben en ziek te zijn. Heb al zoveel medicatie en therapieën gehad, maar dat helpt allemaal niet. Heb al vaker zelfmoord geprobeerd, maar ook dat mocht niet lukken en dat ga ik ook niet meer proberen, want dat bracht me al vaker naar een gesloten psychiatrisch ziekenhuis waar ook niemand mij begreep en dan weer zat opgesloten en dat nooit meer! Ben f desperate, vecht en vecht voor een oplossing, maar die schijnt heel moeilijk te vinden te zijn. Zou willen dat ik op een dag wakker wordt en ik me dan zowel mentaal als fysiek gezond voel, zonder problemen en dat ik kan gaan leven.
MrAnonymous
29-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben zo klaar met het leven (Verhaal 452)
Ik ben zo klaar met het leven. Ik wil zo graag dood. Heel veel diagnoses gehad. Laatste chronisch depressief. Het is overleven van de ene depressie naar de andere. Geen werk meer, geen vrienden meer. Al 25 jaar in deze hel.
Ik zou zo graag willen weten hoeveel potten pillen ik in moet nemen dat het eindelijk voorbij is. 3 potten was te weinig. Weer een gedwongen opname. Alleen maar angsten erbij gekregen.
Ik zou zo graag willen weten hoeveel potten pillen ik in moet nemen dat het eindelijk voorbij is. 3 potten was te weinig. Weer een gedwongen opname. Alleen maar angsten erbij gekregen.
natas
12-12-2023
laatste reactie: 28-03-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve …
Ik begrijp je. Ik ben ook doodongelukkig en eenzaam. Ik heb bipolaire stoornis en probeer ook al 25 jaar te overleven ipv te leven. Ik wens je sterkte en hoop dat je de komende tijd lichtpuntjes zult vinden of er iets liefs op je pad komt. Ik brand een kaarsje voor jou en mij en hoop op betere tijden Warme groetjes M
Ik begrijp je. Ik ben ook doodongelukkig en eenzaam. Ik heb bipolaire stoornis en probeer ook al 25 jaar te overleven ipv te leven. Ik wens je sterkte en hoop dat je de komende tijd lichtpuntjes zult vinden of er iets liefs op je pad komt. Ik brand een kaarsje voor jou en mij en hoop op betere tijden Warme groetjes M
M
19-12-2023
Reactie:
Hallo,
Ik ken dat en zou ook graag dood gaan maar dat gaat zomaar niet. Zelf heb ik ook geen vrienden, en uitgaan interesseert me niet, wel eens een gesprek met iemand die dit ook begrijpt.
Sterkte groetjes J.
Ik ken dat en zou ook graag dood gaan maar dat gaat zomaar niet. Zelf heb ik ook geen vrienden, en uitgaan interesseert me niet, wel eens een gesprek met iemand die dit ook begrijpt.
Sterkte groetjes J.
J.
20-12-2023
Reactie:
snap je waar je tegen aan loopt.
Ik had een goeie baan waardoor ik dacht nu ga ik eens opzoek met 35 jaar waarom ik anders reageer dan je moet doen.
Dan komt de aap uit mouw en krijg je de ene diagnose na de andere waar je niet vrolijk van wordt
En veel onbegrip van mensen waardoor je veel mensen verliest waardoor je er alleen voorstaat
Ik zelf heb fullblow borderline ptts en autisme
En ik snap hoe jij je voelt waar doe je het voor
maar net zoals ik moet je proberen het mooie te blijven zien ongeacht het zwaar en moeilijk is.
Ik had een goeie baan waardoor ik dacht nu ga ik eens opzoek met 35 jaar waarom ik anders reageer dan je moet doen.
Dan komt de aap uit mouw en krijg je de ene diagnose na de andere waar je niet vrolijk van wordt
En veel onbegrip van mensen waardoor je veel mensen verliest waardoor je er alleen voorstaat
Ik zelf heb fullblow borderline ptts en autisme
En ik snap hoe jij je voelt waar doe je het voor
maar net zoals ik moet je proberen het mooie te blijven zien ongeacht het zwaar en moeilijk is.
vivian
06-02-2024
Reactie:
Als ik er voor je kan zijn dan doe ik dat.
Op Discord kletsen? Ik ben een man van 38 (die veel jonger uitziet en gedrag ook)
Op Discord kletsen? Ik ben een man van 38 (die veel jonger uitziet en gedrag ook)
verdayne
28-03-2024
Narsiatische relatie van mijn moeder heeft me gebroken (Verhaal 485)
Hallo iedereen,
Ik wil hier wat delen en me zwaar op het hart ligt,
Mijn moeder heeft 12 jaar lang 2 narcistische relaties gehad. Van kwaad tot erger.
Ik ben nu 25, en dan kan je je voorstellen ik woonde nog thuis.. mijn eigen vader had geen emotionele intelligentie ( die wou die niet hebben ) . Daarna heeft ze 2 narcistische relaties gehad.
Hierbij werd zei en ondertussen ik onderdrukt, nooit fysiek gelukkig maar emotioneel zat ik in een diep dal, vecht of vlucht modus bang dat ze misschien iets zou krijgen.. als ze een keer haar mond zou opentrekken.
Ik heb geleerd dat aangeven hoe je je voelt slecht is en zeurderig is. Dat ik er niet toe deed en dat ik meer een vuilniszak was dan dat ik gewaardeerd werd.
Dat heeft zich bij mij geuit tot dat ik me alleen gewild voel tijdens seks. Voor zolang het duurt.
En dat gevoel wilde ik niet kwijt.. dus begon ik ook de verkeerde over de vloer te krijgen. Dat heb ik zelf gestopt want ik merkte dat het daar vandaan kwam.
Mijn moeder heeft na 12 jaar zelf eindelijk haar leven opgepakt en is weg gegaan. Maar ik moest haar laten ontsnappen zodat er geen ‘vervelende’ dingen zouden gebeuren..
Ze heeft een jaar bij me gewoond en me emotioneel opgevreten. Ze was een zakje stof, ze wist niet meer wie ze was, wat ze moest, alles en overal bevestiging voor.. tot diep in de nachten jaar proberen uit te praten zodat ze niet terug ging. Dat is gelukt maar ik werk overdag gewoon.
Het is mij geleerd dat ik niet moet zeiken en gewoon door moet gaan.
Ik voel me niet gewild, ik voel alsof ik het niet ‘waard’ ben terwijl ik ergens wel weet dat ik het wel ben.
Ik heb me grenzen aangegeven aan haar en die begrijpt ze gelukkig. Want ik wil niet in dezelfde valkuil trappen als zij.
Ik heb avonden waar ik me goed voel, daten voelt voor mij alsof ik het rare eendje ben en niemand mij op die manier zou willen, ondertussen doodsbang dat ik in de val zou trappen waar zei ook ik viel. Je aan iemand willen geven en ondertussen het absoluut niet willen.
Ik weet mezelf soms geen raad.
Bedankt voor het luisteren en lezen van mijn verhaal.
Ik wil hier wat delen en me zwaar op het hart ligt,
Mijn moeder heeft 12 jaar lang 2 narcistische relaties gehad. Van kwaad tot erger.
Ik ben nu 25, en dan kan je je voorstellen ik woonde nog thuis.. mijn eigen vader had geen emotionele intelligentie ( die wou die niet hebben ) . Daarna heeft ze 2 narcistische relaties gehad.
Hierbij werd zei en ondertussen ik onderdrukt, nooit fysiek gelukkig maar emotioneel zat ik in een diep dal, vecht of vlucht modus bang dat ze misschien iets zou krijgen.. als ze een keer haar mond zou opentrekken.
Ik heb geleerd dat aangeven hoe je je voelt slecht is en zeurderig is. Dat ik er niet toe deed en dat ik meer een vuilniszak was dan dat ik gewaardeerd werd.
Dat heeft zich bij mij geuit tot dat ik me alleen gewild voel tijdens seks. Voor zolang het duurt.
En dat gevoel wilde ik niet kwijt.. dus begon ik ook de verkeerde over de vloer te krijgen. Dat heb ik zelf gestopt want ik merkte dat het daar vandaan kwam.
Mijn moeder heeft na 12 jaar zelf eindelijk haar leven opgepakt en is weg gegaan. Maar ik moest haar laten ontsnappen zodat er geen ‘vervelende’ dingen zouden gebeuren..
Ze heeft een jaar bij me gewoond en me emotioneel opgevreten. Ze was een zakje stof, ze wist niet meer wie ze was, wat ze moest, alles en overal bevestiging voor.. tot diep in de nachten jaar proberen uit te praten zodat ze niet terug ging. Dat is gelukt maar ik werk overdag gewoon.
Het is mij geleerd dat ik niet moet zeiken en gewoon door moet gaan.
Ik voel me niet gewild, ik voel alsof ik het niet ‘waard’ ben terwijl ik ergens wel weet dat ik het wel ben.
Ik heb me grenzen aangegeven aan haar en die begrijpt ze gelukkig. Want ik wil niet in dezelfde valkuil trappen als zij.
Ik heb avonden waar ik me goed voel, daten voelt voor mij alsof ik het rare eendje ben en niemand mij op die manier zou willen, ondertussen doodsbang dat ik in de val zou trappen waar zei ook ik viel. Je aan iemand willen geven en ondertussen het absoluut niet willen.
Ik weet mezelf soms geen raad.
Bedankt voor het luisteren en lezen van mijn verhaal.
Melanie
20-02-2024
laatste reactie: 28-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als ik ergens mee kan helpen?
Ik heb Discord en ben 38 en ook heel erg alleen en het gevoel niets waard te zijn.
Groetjes
Ik heb Discord en ben 38 en ook heel erg alleen en het gevoel niets waard te zijn.
Groetjes
verdayne
28-03-2024
Ik wil graag iemand om me heen (Verhaal 446)
In mijn huwelijk ben ik de laatste paar Jaren eenzaam geweest.
Na de scheiding oordelen de mensen om me heen dat ik eerst lange tijd alleen moet kunnen zijn voordat ik een maatje/partner zoek. Hoezo dan? Kan hier zo boos om worden. Ben al zolang eenzaam geweest.
Ik ben geen persoon om alleen te zijn. Ik wil graag iemand om me heen.
Wie bepaald dat je alleen moet kunnen zijn?! Het leven is al zo kort.
Na de scheiding oordelen de mensen om me heen dat ik eerst lange tijd alleen moet kunnen zijn voordat ik een maatje/partner zoek. Hoezo dan? Kan hier zo boos om worden. Ben al zolang eenzaam geweest.
Ik ben geen persoon om alleen te zijn. Ik wil graag iemand om me heen.
Wie bepaald dat je alleen moet kunnen zijn?! Het leven is al zo kort.
Olga
04-12-2023
laatste reactie: 28-03-2024
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Teveel oordelen tegenwoordig. Gewoon doen wat je wil doen. En je vooral vrouwelijk aantrekkelijk en gelukkig voelen.
Even op de app en voor je het weet ben je als vrouw in gang. Als man is het anders.
Even op de app en voor je het weet ben je als vrouw in gang. Als man is het anders.
Meh
05-12-2023
Reactie:
Ik weet hoe het voelt alleen is mijn verhaal iets gecompliceerder,mijn vrouw heeft wanen en maakt mij al jaren uit voor vies en vuil .
Ik ben geen schim meer van vroeger, lijkt wel of ik alle moed ben verloren.
Ik zal eerlijk zijn ik ken dit niet alleen .
Als ik een lieve vrouw tegen kom ben ik weg.
Ondanks wat mensen ervan denken..
Ik ben geen schim meer van vroeger, lijkt wel of ik alle moed ben verloren.
Ik zal eerlijk zijn ik ken dit niet alleen .
Als ik een lieve vrouw tegen kom ben ik weg.
Ondanks wat mensen ervan denken..
Wim
01-01-2024
Reactie:
Ik wil graag reageren ik begrijp jou zo goed ik ben sinds vijf jaar alleen weduwnaar dus maar zou zo graag nog zoveel genegenheid warmte en liefde willen ontvangen en geven natuurlijk. Leuke dingen doen met jou en die dingen met jou willen doen die jij al die tijd gemist hebt.en dan respectvol eerlijk discreet vertrouwelijk en liefdevol contact met jou willen
Jan
22-01-2024
Reactie:
Knuffelen
Joyce
23-01-2024
Reactie:
Gij bepaald het zelf , wanneer en hoe!
Leentje
24-01-2024
Reactie:
Ik hoop dat je iemand zal vinden.
Lieve groet van mij.
Lieve groet van mij.
Vio
02-02-2024
Reactie:
Ja Olga ik ken dat ook zou jij in contact willen komen met mijn
Frits
08-03-2024
Reactie:
Precies dit:
Ik ben geen persoon om alleen te zijn. Ik wil graag iemand om me heen.
Wie bepaald dat je alleen moet kunnen zijn?! Het leven is al zo kort.
Mocht je interesse hebben kan ik op Discord kletsen (ff online) voor het offline
Ik ben geen persoon om alleen te zijn. Ik wil graag iemand om me heen.
Wie bepaald dat je alleen moet kunnen zijn?! Het leven is al zo kort.
Mocht je interesse hebben kan ik op Discord kletsen (ff online) voor het offline
verdayne
28-03-2024
Samen Eenzaam zijn? (Verhaal 486)
Ik heb nu 3.5jaar ptss door een mishandeling en voel me eenzaam en niet gehoord.
Niet door instanties en ook niet meer door mn vrienden. Ik raak ze 1 voor 1 kwijt. Als of niemand begrijpt, maar ook niet wil begrijpen wat dit met mij doet, en hoe ik me voel.
Ik heb wel eens gezegd: hij had me beter 2 gebroken botten kunnen geven, dan ptss.. dan was ik overspoeld met kaartjes, bloemen en hulp.
Ik weet niet of het mag, maar miss zijn er mensen die net als mij ook het 'normale' contact missen?
Gewoon een appje, of een belletje..
Miss kunnen we een groeps app maken?
Soms mis ik het ook om samen over Gtst te praten, of over darten, of wat er op het nieuws is gebeurt..
Mochten er mensen zijn die daar ook belang bij hebben, dan mogen jullie me wel een email sturen, maak ik een groep aan. Maar ik probeer het wel een leuke app te houden, eentje met positieve aandacht voor elkaar.
Girl-2-pac@hotmail.com
Ik zie wel of jullie daar behoefte aan hebben😊
Niet door instanties en ook niet meer door mn vrienden. Ik raak ze 1 voor 1 kwijt. Als of niemand begrijpt, maar ook niet wil begrijpen wat dit met mij doet, en hoe ik me voel.
Ik heb wel eens gezegd: hij had me beter 2 gebroken botten kunnen geven, dan ptss.. dan was ik overspoeld met kaartjes, bloemen en hulp.
Ik weet niet of het mag, maar miss zijn er mensen die net als mij ook het 'normale' contact missen?
Gewoon een appje, of een belletje..
Miss kunnen we een groeps app maken?
Soms mis ik het ook om samen over Gtst te praten, of over darten, of wat er op het nieuws is gebeurt..
Mochten er mensen zijn die daar ook belang bij hebben, dan mogen jullie me wel een email sturen, maak ik een groep aan. Maar ik probeer het wel een leuke app te houden, eentje met positieve aandacht voor elkaar.
Girl-2-pac@hotmail.com
Ik zie wel of jullie daar behoefte aan hebben😊
C.
29-02-2024
laatste reactie: 28-03-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je hebt exact beschreven hoe ik mij elke dag voel.
Nelle
24-03-2024
Reactie:
Ik snap je helemaal. Ik krijg van verschillende instanties hulp, maar wat voor hulp?
Ben op zoek naar contact met mensen omdat ik op me ouders na helemaal alleen ben.
Mocht na kort online contact het contact offline mogelijk zijn (want dat is heel belangrijk voor mij) dan kan ik wel op Discord kletsen.
Groetjes
Ben op zoek naar contact met mensen omdat ik op me ouders na helemaal alleen ben.
Mocht na kort online contact het contact offline mogelijk zijn (want dat is heel belangrijk voor mij) dan kan ik wel op Discord kletsen.
Groetjes
verdayne
28-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Ik voel mij zo eenzaam en leeg (Verhaal 488)
Ik ben een vrouw van 45 jaar. Een moeder van 2 eigen kinderen en nog 3 bonus kinderen. Ik ben al 10 jaar getrouwd. Wij leiden een druk leven. We hebben 2 eigen bedrijven. Ik zit in de sneltrein van het leven. Werk, kinderen naar school /zwemles/sport brengen. Mijn man is veel weg voor zijn werk. Als hij belt ..gaat het over werk. Als hij thuis is gaat het gesprek over werk. In het gezin sta ik onderaan de ladder. Eerst komt werk/ kinderen. Dan de honden en dan ik ergens. Zo voelt het voor mij. Ik ben een pleaser en iemand met een hart van goud. Ik ga voor je door het vuur. Maar wie doet dat voor mij??? Ik heb weinig soiciale contacten. Ik voel me niet gezien en niet gehoord. Ik ben erggg goed in mijn eigen afkraken!!! Ik heb verschillende cursussen en opleidingen gedaan voor choach. Ik ben dus NLP en Hypnose coach. Ik ben goed in andere te helpen. Alleen te dom om mijn eigen te helpen. Burn-out en drepressie staan vaak voor mijn deur. Ik blijf maar doorgaan. Stort me op werk/kinderen...de sneltrein blijft maar doorgaan. Soms fantaseer ik dat ik in de auto stap..begin te rijden en nooit meer terug kom. Niet meer van me laat horen. Dan wordt ik weer super verdrietig want ik ben dol op mijn kinderen. Ik voel mij alleen zo vaak eenzaam en leeg. Is dit mijn leven nou. Soms verlang ik zo naar een knuffel en liefde. Als mijn zoontje mij knuffelt...dan huil ik soms stiekem in zijn nek, omdat ik dan zo blij ben. Gewoon zielig he?! Ik heb al veel geprobeerd. Vele coaching gesprekken bij een lieve vrouw. Die ik vertrouw. Ik kom er maar niet uit. Wanneer stopt het. Zodat ik me niet meer leeg voel en oprecht gelukkig kan zijn.
Anne
28-03-2024
Toon reacties Verberg reacties
Voel me niet goed genoeg (Verhaal 487)
Hoi allemaal
Ik heb de laatste tijd heel vaak het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb 1 hele goede vriendin en dat is het dan ook.
Een jaar geleden kreeg ik terug contact met een man waarmee ik vroeger op de jeugdbeweging gezeten had. In het begin was dit contact heel leuk en ging het over dingen van vroeger. Na een tijdje ging het over naar sexpraat. Ook al ben ik getrouwd ik heb er toch aan meegedaan. Tot ik op een bepaald moment iets had van nee dit is niet wat ik wil, ik wil gewoon vrienden zijn. Hij beloofde verschillende keren dat hij zijn best ging doen om het niet meer over sex te hebben, hield die uiteindelijk nooit lang vol. Ik heb dan beslist dat ik helemaal geen contact meer wou.
Ik heb een tijdje met een goede vriend van mijn man gestuurd, had het gevoel dat ik over alles kon praten met hem. In het begin stuurde we heel vaak, op zaterdagnacht vaak de ganse nacht. En ineens van de ene dag op de andere stopt hij gewoon met sturen. Ik had aangegeven dat ik hoopte dat we hele goede vrienden konden worden. Nu vind hij dat ik teveel stuur, dat het begint op te vallen voor zijn vrouw en vind hij zijn vriendschap met mijn man veel belangrijker dan mij. Mijn man wist trouwens dat ik met hem stuurde.
Afgelopen weekend ben ik mijn verjaardag gaan vieren samen met mijn man, mijn beste vriendin mijn zonen en wat kameraden van mijn zonen. 1 persoon twijfelde of hij mee wou gaan, is uiteindelijk dan toch meegekomen. Achteraf bleek dat die alleen maar meekwam omdat mijn vriendin erbij was.
Ik heb echt het gevoel dat er nooit iemand voor mij kiest ofwel is mijn man belangrijker ofwel mijn vriendin veel toffer als ik, ofwel wil ik teveel contact ofwel is het alleen maar voor sex.
Ja het zijn altijd mannen waarmee ik vrienden wil zijn maar ik kom veel beter overeen met mannen als met vrouwen. Mijn beste vriendin ken ik al van in de kleuterklas.
Ik zou zo graag eens willen dat er iemand voor mij kiest, hebt het er echt zo moeilijk mee dat ik nooit goed genoeg ben.
Ik heb de laatste tijd heel vaak het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb 1 hele goede vriendin en dat is het dan ook.
Een jaar geleden kreeg ik terug contact met een man waarmee ik vroeger op de jeugdbeweging gezeten had. In het begin was dit contact heel leuk en ging het over dingen van vroeger. Na een tijdje ging het over naar sexpraat. Ook al ben ik getrouwd ik heb er toch aan meegedaan. Tot ik op een bepaald moment iets had van nee dit is niet wat ik wil, ik wil gewoon vrienden zijn. Hij beloofde verschillende keren dat hij zijn best ging doen om het niet meer over sex te hebben, hield die uiteindelijk nooit lang vol. Ik heb dan beslist dat ik helemaal geen contact meer wou.
Ik heb een tijdje met een goede vriend van mijn man gestuurd, had het gevoel dat ik over alles kon praten met hem. In het begin stuurde we heel vaak, op zaterdagnacht vaak de ganse nacht. En ineens van de ene dag op de andere stopt hij gewoon met sturen. Ik had aangegeven dat ik hoopte dat we hele goede vrienden konden worden. Nu vind hij dat ik teveel stuur, dat het begint op te vallen voor zijn vrouw en vind hij zijn vriendschap met mijn man veel belangrijker dan mij. Mijn man wist trouwens dat ik met hem stuurde.
Afgelopen weekend ben ik mijn verjaardag gaan vieren samen met mijn man, mijn beste vriendin mijn zonen en wat kameraden van mijn zonen. 1 persoon twijfelde of hij mee wou gaan, is uiteindelijk dan toch meegekomen. Achteraf bleek dat die alleen maar meekwam omdat mijn vriendin erbij was.
Ik heb echt het gevoel dat er nooit iemand voor mij kiest ofwel is mijn man belangrijker ofwel mijn vriendin veel toffer als ik, ofwel wil ik teveel contact ofwel is het alleen maar voor sex.
Ja het zijn altijd mannen waarmee ik vrienden wil zijn maar ik kom veel beter overeen met mannen als met vrouwen. Mijn beste vriendin ken ik al van in de kleuterklas.
Ik zou zo graag eens willen dat er iemand voor mij kiest, hebt het er echt zo moeilijk mee dat ik nooit goed genoeg ben.
Christel
25-03-2024
laatste reactie: 27-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heey Christel ik las je tekst, en ik zal je zeggen begin eerst eens met voor jezelf te kiezen, want altijd maar hopen dat er iemand is die voor jou gaat kiezen is een verwachting, want als niemand mij kiest ben ik niet goed genoeg? Dat klopt dus niet, en lees met mij mee en ik ga het in koeien letterd zetten:
JE BENT WEL GOED GENOEG!
Ga eerst voor jezelf zorgen, en daarna komt het vanzelf en je kan beter 1 vriendin hebben dan 10 anderen die waarschijnlijk niet altijd de tijd hebben.( niet dat ze dat natuurlijk altijd moeten hebben)
Ik heb zelf geen vrienden, en dat is ook soms zo vervelend, maar ik denk nu wel ( ik wil best wel 1 vriendin hebben en of een maatje) maar ik heb nu best veel rust ik ben niet antisociaal ik zou zelfs wat meer willen socialiseren, maar hou jezelf niet tegen en ga iets doen waar jij blij van word en eigenlijk alleen waa jij blij van kan worden, en dat is belangrijk, want hoe meer activiteiten die je gaat doen waar je blij van word hoe meer
voldoening je zal krijgen, en wie weet kom je vanzelf iemand tegen.
Ik ben zelf weer op volleybal gegaan en ik ga beginnen met een andere sport op de zaterdag waarschijnlijk en dat is ook in een groep, maar ik ga af en toe allern uit eten, naar de bios, zwemmen plus sauna helemaal alleen, en ja soms sauna is moeilijk, want dat zie je stelletjes samen, en ik heb ook geen relatie, en of vriendengroep, maar ik bijt mij erdoorheen en ik ga er naartoe wanneer ik daar zin in heb en als ik het kan permitteren.
Lieve Christel je mag er zeker wezen❤
JE BENT WEL GOED GENOEG!
Ga eerst voor jezelf zorgen, en daarna komt het vanzelf en je kan beter 1 vriendin hebben dan 10 anderen die waarschijnlijk niet altijd de tijd hebben.( niet dat ze dat natuurlijk altijd moeten hebben)
Ik heb zelf geen vrienden, en dat is ook soms zo vervelend, maar ik denk nu wel ( ik wil best wel 1 vriendin hebben en of een maatje) maar ik heb nu best veel rust ik ben niet antisociaal ik zou zelfs wat meer willen socialiseren, maar hou jezelf niet tegen en ga iets doen waar jij blij van word en eigenlijk alleen waa jij blij van kan worden, en dat is belangrijk, want hoe meer activiteiten die je gaat doen waar je blij van word hoe meer
voldoening je zal krijgen, en wie weet kom je vanzelf iemand tegen.
Ik ben zelf weer op volleybal gegaan en ik ga beginnen met een andere sport op de zaterdag waarschijnlijk en dat is ook in een groep, maar ik ga af en toe allern uit eten, naar de bios, zwemmen plus sauna helemaal alleen, en ja soms sauna is moeilijk, want dat zie je stelletjes samen, en ik heb ook geen relatie, en of vriendengroep, maar ik bijt mij erdoorheen en ik ga er naartoe wanneer ik daar zin in heb en als ik het kan permitteren.
Lieve Christel je mag er zeker wezen❤
Anoniem
27-03-2024
Nooit gedacht dat eenzaamheid zo'n impact kon hebben (Verhaal 66)
Sedert begin 2013 ben ik gescheiden. Ik had nooit gedacht dat de eenzaamheid zo'n impact kon hebben op een mens. Ondanks een huidige lat-relatie waar ik elke dag het beste van probeer te maken, lukt het me niet om heel wat minder eenzaam te zijn. Van samenwonen is er totnutoe geen sprake, dat is m'n grootste wens. Ik wil de weekends meer samen doorbrengen, maar m'n vriend houdt niet van zo'n regeling. Ik hoop dat ik dus ooit nog eens een vaste relatie kan hebben, daar verlang ik enorm naar. Ik zal er stilaan naar op zoek moeten gaan, denk ik soms, maar zeker niet via dating-sites.Door die veel eenzame momenten, heb ik ook meer tijd om te piekeren... Door de scheiding heb ik heel wat vrienden en familie verloren.... en MIS ik dat nog altijd enorm. Dan denk ik vaak hoe zou het zijn met ..... en met de kinderen van.... Al die sterke banden die in de tijd zo heel mooi waren en waarbij ik me ook gelukkig voelde, zijn op een dag doorgeknipt en dat kan nooit meer terugkomen. M'n ex-man heeft bij de scheiding heel weinig vriendschaps- en familiebanden verloren.Ik heb hem jaren vertrouwd bij alles wat hij deed, op werkvlak, op financiële regelingen thuis,onze 2 kinderen, maar achteraf bekeken, heeft hij me heel erg bedrogen. Ik deed op het einde niets meer goed.... Ook de vrienden waar we jarenlang mee op reis geweest zijn, gaan eten , veel leuke dingen samen gedaan, zie ik nooit meer. Dat blijft een mens achtervolgen na al die jaren, dat laat je niet los en kan je niet zomaar wegwissen. Dan denk ik soms "wat heb ik dan al die jaren voor hen allemaal betekend? Was ik dan misschien maar een "aanhangsel, een bijlage" bij alles wat m'n ex-man deed en zei? Z'n moeder stond altijd op de eerste plaats en dan ik... Ik heb een slechte kindertijd (meer dan 2 jaar ziek geweest tijdens de lagere schooltijd wegens een zeldzame kinderziekte)en een slechte jeugd gehad (heel weinig mogen ondernemen en braafjes altijd knikken voor m'n ouders). Toen ik via een heel goeie vriendin m'n ex-man had leren kennen op 24-jarige leeftijd, klikte dat meteen maar gedurende m'n 23 jaar durend huwelijksleven had ik vaak het gevoel dat ik constant moest veranderen van m'n ex-man....Vooral de laatste jaren voor de scheiding werd ik bestempeld als autistisch, apatisch, asociaal, zuur, verbitterd, vijandig.... Je zou voor minder als je in die eenzaamheid noodgedwongen wordt geduwd en niet meer jezelf kan zijn.... Ook met de opvoeding van de kinderen had ik het niet gemakkelijk. Mijn aanpak en mening bij de opvoeding telden nooit mee. Ik was een slechte moeder, heb ik vaak horen zeggen.... We zijn een 9-tal jaren in relatie-therapie geweest en ook daar had ik alleen het gevoel m'n verhaal kwijt te kunnen maar een concrete aanpak (ik dacht aan workshops en opdrachten om thuis te proberen )is er nooit gebeurd via de psycholoog.M'n ex-man was goed bezig, ik moest veranderen, hij niet in die 9 jaar therapie. Was dit dan wel een goeie psycholoog? Het kan toch niet dat een mens constant verkeerd bezig is??? Een karakter (bij mij althans)kan niet zomaar veranderd worden .... vooral met m'n nare kinder- en jeugdjaren die daar zeker in meegespeeld hebben... Ik wil iemand leren kennen die de eenzaamheid bij mij kan doorbreken. Een van m'n hobby's is koken.Ik volg al heel lang kooklessen maar de laatste jaren ondervind ik wel dat ik me niet meer opgenomen voel in de groep. Niemand die eens iets vraagt aan mij of een gesprek aanknoopt met mij.Ik doe heel vaak een inspanning om mensen iets te vragen, maar ik krijg weinig of geen respons terug, daar duikt de eenzaamheid dan weer op. M'n kids zie ik nog heel weinig,door allerlei omstandigheden, daar telkens weer die eenzaamheid. Op m'n werk telt m'n mening heel weinig mee. M'n Initiatieven om bijv. iets anders aan te pakken,worden meestal van de kaart geveegd, daar opnieuw weer die eenzaamheid. Ik denk dat het grootste probleem is dat ik absoluut geen sterke persoonlijkheid heb.....
Els
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-03-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig verhaal!!
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat , Els ?
Wil je dat delen ?
Wil je dat delen ?
Paul
07-05-2023
Reactie:
Heel herkenbaar maar dan andersom. Ik heb ook een LAT relatie, maar die is onstabiel. En dan wordt je gevoel van eenzaamheid nog sterker. Het is niet makkelijk. Sterkte
Erik
30-12-2023
Reactie:
Hier ook een lat relatie van een jaar nu, ik eenzaam hij vind het wel best zo. Ook beide trauma pakketjes, cultuur en taalverschil ook nog. Hij veel shit, nog niet lang genoeg in Nederland om vaste woning te kunnen krijgen, andere problemen erbij. Ik helemaal ready en stabiel in dat opzicht, maar hij wil geen consessies doen. Duwt me ook weg vaak, wil niet vaak appen en bellen. Ik ben het een beetje aan het opgeven.
Lin
21-03-2024
oursoulisconnected@hotmail.com (Verhaal 471)
Heey Lieve mensen,
Sinds kort ben ik een whats app groep begonnen, en voor wie daar behoefte aan heeft is van harte welkom❤ deze groep is voor iedereen het maakt niet uit hoe oud je bent wees welkom, en ook voor mensen uit België geldt deze app ook🙏
Wanneer je daar klaar voor bent mag je mij een email sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com
Ik snap dat de drempel groot kan zijn, en daarom neem je tijd, en wanneer je er klaar voor bent mag je mij altijd een e-mail sturen.
Voor nu een fijne dag gewenst❤
Groetjes,
Mirjam
Sinds kort ben ik een whats app groep begonnen, en voor wie daar behoefte aan heeft is van harte welkom❤ deze groep is voor iedereen het maakt niet uit hoe oud je bent wees welkom, en ook voor mensen uit België geldt deze app ook🙏
Wanneer je daar klaar voor bent mag je mij een email sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com
Ik snap dat de drempel groot kan zijn, en daarom neem je tijd, en wanneer je er klaar voor bent mag je mij altijd een e-mail sturen.
Voor nu een fijne dag gewenst❤
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
14-01-2024
laatste reactie: 06-03-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai Miriam,
Wat mooi dat je dit initiatief ben gestart. Zou je mij daar iets meer over kunnen vertellen? Ik hoop op je begrip dat ik een beetje voorzichtig ben met dit soort initiatieven, hoe goed bedoeld ook.
Hartelijke groet,
Vlinder
Wat mooi dat je dit initiatief ben gestart. Zou je mij daar iets meer over kunnen vertellen? Ik hoop op je begrip dat ik een beetje voorzichtig ben met dit soort initiatieven, hoe goed bedoeld ook.
Hartelijke groet,
Vlinder
Vlinder
06-03-2024
Al 52 jaar gevoel van eenzaamheid.. anders zijn. (Verhaal 462)
Al 52 jaar gevoel van eenzaamheid.. anders zijn.
Getraumatiseerd, verwaarloosd, gepest..
Onwelkom omdat moeder er genoeg had, liefste zus verloren, zwaar trauma. Maar ik voel me niet zielig of slachtoffer Al zou ik ook liever een leuker verhaal hebben. Het is het verschil tussen mij en de meeste mensen. Mijn innerlijke zoektocht naar een hoger bestaan.. waar eenheid is en warmte en aandacht voor elkaar. In een wereld waar iedereen in oorlog is met zichzelf en elkaar.. te gevoelig voor al het leed om me heen, te eenzaam om het nog vol te houden. Te intelligent en oprecht voor de meesten. Mag je dat überhaupt van jezelf zeggen?
En ik ben niet perfect ook.. ik weet dat ik mijn lessen heb.. toch het verlangen naar mensen die meer hebben meegemaakt en meer zien en voelen en niet weren hoe daarmee om te gaan..
Zijn er meer die dit begrijpen en ook zo voelen en open kunnen staan voor anderen, voor echt contact en verbinding?
Een lieve groet
Anne
Getraumatiseerd, verwaarloosd, gepest..
Onwelkom omdat moeder er genoeg had, liefste zus verloren, zwaar trauma. Maar ik voel me niet zielig of slachtoffer Al zou ik ook liever een leuker verhaal hebben. Het is het verschil tussen mij en de meeste mensen. Mijn innerlijke zoektocht naar een hoger bestaan.. waar eenheid is en warmte en aandacht voor elkaar. In een wereld waar iedereen in oorlog is met zichzelf en elkaar.. te gevoelig voor al het leed om me heen, te eenzaam om het nog vol te houden. Te intelligent en oprecht voor de meesten. Mag je dat überhaupt van jezelf zeggen?
En ik ben niet perfect ook.. ik weet dat ik mijn lessen heb.. toch het verlangen naar mensen die meer hebben meegemaakt en meer zien en voelen en niet weren hoe daarmee om te gaan..
Zijn er meer die dit begrijpen en ook zo voelen en open kunnen staan voor anderen, voor echt contact en verbinding?
Een lieve groet
Anne
Anne60
29-12-2023
laatste reactie: 05-03-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goedeavond Anne,
Op dit moment heb ik een e-mail adres aangemaakt met als doel om jullie met elkaar in contact te laten komen, mocht je interesse hebben mag je een e-mail sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com.
Hopelijk spreken wij elkaar gauw, en zullen er meerdere mensen hiervoor open staan.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte, en geef ik veel kracht in deze verdrietige tijd.
Groetjes,
Mirjam
Op dit moment heb ik een e-mail adres aangemaakt met als doel om jullie met elkaar in contact te laten komen, mocht je interesse hebben mag je een e-mail sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com.
Hopelijk spreken wij elkaar gauw, en zullen er meerdere mensen hiervoor open staan.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte, en geef ik veel kracht in deze verdrietige tijd.
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
30-12-2023
Reactie:
Hoi Anne,
Het is zo herkenbaar allemaal wat je schrijft en het verlangen naar..
Persoonlijk zie ik een groepsap niet zitten want zo kun je geen gesprek voeren.
Bovendien ben ik al geen mensenmens dus laatstaan deelnemen aan een groep..
Maar de eenzaamheid is soms niet meer te doen.
Het is zo herkenbaar allemaal wat je schrijft en het verlangen naar..
Persoonlijk zie ik een groepsap niet zitten want zo kun je geen gesprek voeren.
Bovendien ben ik al geen mensenmens dus laatstaan deelnemen aan een groep..
Maar de eenzaamheid is soms niet meer te doen.
Esther
10-02-2024
Reactie:
Zo herkenbaar wat ik lees, het bericht van Anne maar ook zeker van Esther, over het geen mensen mens zijn. Nu wil ik zeker niets invullen en/of een aanname doen, maar ook ik zeg geen mensen mens te zijn en toch struin ik het internet af op zoek naar ‘gelijke’/begrip, want volgens mij wringt daar iig mijn schoen, door de ander begrepen, gezien en geaccepteerd te voelen. Ik heb toch een mailtje gestuurd naar het emailadres van (onbekende) Mirjam gestuurd en wie weet. Gelukkig heb ik in het algemeen geen verwachtingen (meer) maar hoop en dat is wat mij op de been houd. Lieve groet.
Sonja
05-03-2024
Wil je ook je hart luchten?
Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven? (Verhaal 58)
Ik ben ook eenzaam. Al erg lang. Tientallen jaren.
Geen vrienden, familie, gezin. Wel drie honden.
Soms bevliegt het me en duurt de dag zo lang. Vooral de feestdagen zijn vreselijk. Ik ben afgekeurd en mis het werken erg.
Een paar jaar geleden kwam er een soort omslag, als ik dan toch alleen ben ga ik het zo indelen dat het prettig wordt. Dat heeft er voor gezorgd dat ik het naar mn zin heb in mn eentje. Ik leef als een kluizenaar. Trek me steeds verder terug en dus mensen van me weg. Kom wel mensen tegen als ik mn hondjes uitlaat, een snelle vriendelijke oppervlakkige babbel is dan meer dan genoeg. Ik irriteer me nu zelfs aan mensen terwijl ik vroeger altijd heel sociaal was. Eén keer in de week geef ik dansles aan dames die ook allemaal een druk eigen leven hebben met familie, werk en kinderen.
De weekenden en de feestdagen zijn erg lastig, soms om wanhopig van te worden. Gewone dagen red ik het wel.
Ik zou graag in contact komen met lotgenoten. Hoe doen jullie dat nou?
Hoe vind je een balans? Een fijne structuur in de dag die lang kan duren als je alleen bent. Is het ongezond? Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven?
Ik ben niet depressief of somber.
Geen vrienden, familie, gezin. Wel drie honden.
Soms bevliegt het me en duurt de dag zo lang. Vooral de feestdagen zijn vreselijk. Ik ben afgekeurd en mis het werken erg.
Een paar jaar geleden kwam er een soort omslag, als ik dan toch alleen ben ga ik het zo indelen dat het prettig wordt. Dat heeft er voor gezorgd dat ik het naar mn zin heb in mn eentje. Ik leef als een kluizenaar. Trek me steeds verder terug en dus mensen van me weg. Kom wel mensen tegen als ik mn hondjes uitlaat, een snelle vriendelijke oppervlakkige babbel is dan meer dan genoeg. Ik irriteer me nu zelfs aan mensen terwijl ik vroeger altijd heel sociaal was. Eén keer in de week geef ik dansles aan dames die ook allemaal een druk eigen leven hebben met familie, werk en kinderen.
De weekenden en de feestdagen zijn erg lastig, soms om wanhopig van te worden. Gewone dagen red ik het wel.
Ik zou graag in contact komen met lotgenoten. Hoe doen jullie dat nou?
Hoe vind je een balans? Een fijne structuur in de dag die lang kan duren als je alleen bent. Is het ongezond? Kan je ziek worden van een kluizenaarsleven?
Ik ben niet depressief of somber.
Nocturne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-02-2024
22Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken me erg in je verhaal.
Weet niet of ziek kan worden van een kluizenaarsleven. Ik ben hetzelf ook.
Ik ben me er eigenlijk al in gaan schikken omdat ik niet meer geloof dat ik ooit nog gelijkgestemden ga tegenkomen
Weet niet of ziek kan worden van een kluizenaarsleven. Ik ben hetzelf ook.
Ik ben me er eigenlijk al in gaan schikken omdat ik niet meer geloof dat ik ooit nog gelijkgestemden ga tegenkomen
Yvonne
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken je verhaal.Machteloos voel ik me
Lotte
10-06-2022
Reactie:
Heel herkenbaar dit. Het is bij mij niet van de ene op de andere dag gegaan. Maar ik denk niet dat ik weer terug kan zoals vroeger. Ben ook erg nieuwschierig naar lotgenoten. Het eenzame gevoel is voor mij soms verschrikkelijk. Aan de andere kant voelt het ook wel veilig en rustig soms en dat ik een beetje mijn eigen dingetjes kan doen zonder dat er kritiek van anderen komt. Ik leef met drie vogels, waarvan een tam. En die zijn super belangrijk voor me. Niet iedereen snapt dat. Maar ik ben ook benieuwd hoe het met jullie gaat nu. Hebben jullie (nog) contact met lotgenoten? Of zijn jullie veranderd? Ik weet niet hoe lang geleden dit op deze pagina is geplaatst? Groeten aan alle lotgenoten!
Charlotte
16-06-2022
Reactie:
Een heel herkenbaar verhaal. Zelf ben ik al op jaren en loop naar de tachtig. Ik heb nooit de juiste schwung gehad om vriendschappen te leggen. Op de één of andere manier had ik het gevoel niet boeiend of aantrekkelijk genoeg te zijn voor een relatie. En dan kom je gedurende je leven ook nog allerlei mensen tegen, die preventief te kennen geven, dat je niet denken moet een relatie of vriendschap met hen te willen. Ik heb me veilig gesteld, het staat nu op de voorgevel van mijn woning: "Kluizenarij." Ik dacht, daar zullen wel reacties op komen, maar nee, men lijkt het volkomen vanzelfsprekend te vinden. Ik voel mij behandeld alsof ik lucht ben en niet besta, dat is even slikken, maar geloof me, ook dat went. Ik breng een goede zingevende structuur aan in mijn leven als kluizenaar. Ook ik groet alle lotgenoten, en wens ze een engel op hun pad.
Franc
13-07-2022
Reactie:
Hallo.
Ik lees jullie ervaringen en ik voel er verdriet over. Eenzaamheid is vreselijk en ik ben 34. Ik moet er niet aan denken om dit jaren nog zo mee te maken. De herkenning is real.
Ik heb dan nog wel mijn sport, waar ik mensen zie en spreek. Daar ga ik 3 keer per week heen. Ik heb een hond en zij zorgt inderdaad voor wat meer interactie en beweging.
Ik lees over ‘lucht zijn’. Ik moet denken aan een geconditioneerde overtuiging.
Ik was als kind ook ‘lucht’. En die neiging vind ik onbewust zo veilig dat ik mezelf ook vaak van de samenleving afsluit.
Ik houd mezelf steeds voor dat het tijdelijk is. Ik ben wel van plan weer te gaan werken al houdt me iets tegen, voorlopig houd ik me voor dat dat de gewenning is voor de hond.
Ook een partner, dat zou ik graag willen. Al is er naar zoeken vaak niet succesvol.
Sterkte alle lotgenoten! We zijn misschien alleen maar we zijn niet alleen ❤️
Ik lees jullie ervaringen en ik voel er verdriet over. Eenzaamheid is vreselijk en ik ben 34. Ik moet er niet aan denken om dit jaren nog zo mee te maken. De herkenning is real.
Ik heb dan nog wel mijn sport, waar ik mensen zie en spreek. Daar ga ik 3 keer per week heen. Ik heb een hond en zij zorgt inderdaad voor wat meer interactie en beweging.
Ik lees over ‘lucht zijn’. Ik moet denken aan een geconditioneerde overtuiging.
Ik was als kind ook ‘lucht’. En die neiging vind ik onbewust zo veilig dat ik mezelf ook vaak van de samenleving afsluit.
Ik houd mezelf steeds voor dat het tijdelijk is. Ik ben wel van plan weer te gaan werken al houdt me iets tegen, voorlopig houd ik me voor dat dat de gewenning is voor de hond.
Ook een partner, dat zou ik graag willen. Al is er naar zoeken vaak niet succesvol.
Sterkte alle lotgenoten! We zijn misschien alleen maar we zijn niet alleen ❤️
Viev
13-08-2022
Reactie:
It is what it is
Hamster
17-08-2022
Reactie:
heel herkenbaar . jaren lang heb ik moeite met vriendschap te onderhouden , je groeit uit elkaar , zeker als er bij de ander kinderen komen . nu ik 60 ben merk ik dat alleen zijn
altijd al een deel van mij was en een kluizenaars leven sluipt er langzaam erin . het heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen . eenzaam voelen knaagt aan je , ook al ben je blij niet al dat sociale gedoe en het drukke hectische leven met al die opgelegde verplichtingen te hebben .
altijd al een deel van mij was en een kluizenaars leven sluipt er langzaam erin . het heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen . eenzaam voelen knaagt aan je , ook al ben je blij niet al dat sociale gedoe en het drukke hectische leven met al die opgelegde verplichtingen te hebben .
alice
18-10-2022
Reactie:
Hoiii, heet je nocturne??
Hoe oud ben je en welke provincie woon je.
Wat erg man dat je zo leeft. Ik wil wel in contact met je komen maar dan zullen we prive ff contact krijgen.
Groetjes Alida
Hoe oud ben je en welke provincie woon je.
Wat erg man dat je zo leeft. Ik wil wel in contact met je komen maar dan zullen we prive ff contact krijgen.
Groetjes Alida
Alida
11-11-2022
Reactie:
Ikzelf ben geen kluizenaar maar tot voor kort had ik geen beeld van hoe iemand zo in afzondering leeft. Ik woonde 15 jaar op kamer in vrijstaand huis! Waar ook een man met Bipolaire stoornis woond, en zich de hele dag terug trekt. De nu 58 jarige man is sterk vermagerd. Zorg of hulpverlenende instanties kunnen zogenaamd niks doen want hij is niet gevaarlijk. Zelf heb
Ik een nieuwe woning, en probeer alles uit het leven te halen.
Hoewel ik scoliose patiënt ben maar dat ben ik gewend. Ik heb een vriend8n en behoorlijk zelfstandig.
Ik een nieuwe woning, en probeer alles uit het leven te halen.
Hoewel ik scoliose patiënt ben maar dat ben ik gewend. Ik heb een vriend8n en behoorlijk zelfstandig.
Gerard, 54jr. Uit Enschede
12-12-2022
Reactie:
Ik ben 35 en heb ook steeds meer datzelfde eenzame leven.
Ik ben nooit echt het sociale type geweest, vroeger ging ik wel veel naar festivals en feestjes maar na de dood van mijn zus is alles volledig veranderd.
Vrienden bleken geen echte vrienden te zijn daarin heb ik nog 1 echte vriendin aan de andere kant van het land wat soms is ff bellen of appen is.
mijn gezondheid was al slecht sinds mijn geboorte maar is zodanig achteruit gegaan dat ik ook niet kan werken.
Sinds 3 jaar veel last van paniekaanvallen en dus zomaar ff op pad kan ook niet meer.
Qua romantische relaties… vroeger veel gehad, maar liep allemaal uiteindelijk stuk want ik wil absoluut geen kinderen, en dat is voor veel dames al een dooddoener.
Ik ben zelf wel iemand die liefde, aanraking en samen zijn belangrijk vind maar de juiste persoon nog steeds niet tegen gekomen.
Ik ben nu dus vooral bezig met mijn mieren kolonies en ben veel bezig met mijn microscoop, de interesse in vriendschap verdwijnt ook steeds meer, liefde is nog het enige waar ik interesse in heb als het gaat om menselijk contact.
De vraag is hoelang dat nog zo blijft, de eenzaamheid ben ik al voor een lange tijd gewend.
Ik ben nooit echt het sociale type geweest, vroeger ging ik wel veel naar festivals en feestjes maar na de dood van mijn zus is alles volledig veranderd.
Vrienden bleken geen echte vrienden te zijn daarin heb ik nog 1 echte vriendin aan de andere kant van het land wat soms is ff bellen of appen is.
mijn gezondheid was al slecht sinds mijn geboorte maar is zodanig achteruit gegaan dat ik ook niet kan werken.
Sinds 3 jaar veel last van paniekaanvallen en dus zomaar ff op pad kan ook niet meer.
Qua romantische relaties… vroeger veel gehad, maar liep allemaal uiteindelijk stuk want ik wil absoluut geen kinderen, en dat is voor veel dames al een dooddoener.
Ik ben zelf wel iemand die liefde, aanraking en samen zijn belangrijk vind maar de juiste persoon nog steeds niet tegen gekomen.
Ik ben nu dus vooral bezig met mijn mieren kolonies en ben veel bezig met mijn microscoop, de interesse in vriendschap verdwijnt ook steeds meer, liefde is nog het enige waar ik interesse in heb als het gaat om menselijk contact.
De vraag is hoelang dat nog zo blijft, de eenzaamheid ben ik al voor een lange tijd gewend.
Kevin
17-02-2023
Reactie:
Het lijkt of ik m'n eigen verhaal hier lees. Ik had n drukke baan, maar na n val op m'n hoofd, is dat voorbij. In het begin was thuis zijn oke. ik had aardig wat zogenaamde vrienden..echter zodra je n keer durft te zeggen dat je iets niet leuk vindt, is de vriendschap over.
Ik leef ook alleen met m'n katten en hondje. Ben bijna 63 jaar.ik hoop iedere dag dat ik snel gehaald word..niemand die t interesseert dat je bestaat, alleen zit ..heb geprobeerd vrijwilligers werk te doen..maar dat bracht geen oplossing.
Dus ja, mijn leven is een klomp van eenzaam zijn en wachten op bedtijd.
Ik leef ook alleen met m'n katten en hondje. Ben bijna 63 jaar.ik hoop iedere dag dat ik snel gehaald word..niemand die t interesseert dat je bestaat, alleen zit ..heb geprobeerd vrijwilligers werk te doen..maar dat bracht geen oplossing.
Dus ja, mijn leven is een klomp van eenzaam zijn en wachten op bedtijd.
Yvonne
19-02-2023
Reactie:
Ik kan me jouw gevoel voorstellen. Alleen met mijn honden. Hoe beter je de mensen leert kennen, des te meer je van je honden gaat houden. Telefonisch contact op zijn tijd prima maat laat me met rust. Genoeg geweest.
Bep
09-04-2023
Reactie:
Ik wil met jou in contact komen
Jij ook ik weet hoe dat voelt
Jij ook ik weet hoe dat voelt
Mia
22-04-2023
Reactie:
Ik ben ook behoorlijk eenzaam. Ook geen vrienden en nu
José,
05-05-2023
Reactie:
Ik ben een 58 jarige vrouw uit Antwerpen en zou heel graag contact hebben met iemand die ook op zoek is naar een goede vriendschap. Een goed gesprek voeren,een wandeling maken,koffietje drinken enz....
De simpele dingen. Mekaar steunen en troost bieden.
M.
O7/5/023
De simpele dingen. Mekaar steunen en troost bieden.
M.
O7/5/023
M.
07-05-2023
Reactie:
Hallo,
Ik heb de laatste 14 jaar heel veel tegengekomen waardoor mujn leven zo drastisch veranderd is dat ik nu echt eenzaam ben.
Ik was zelfstandige maar heb mijn werk moeten opzeggen doordat ik De Ziekte Van Bechterew heb.
Daarna ben ik gescheiden en zat daarwals vrouw hellelaal alleen met nog twee jonge kinderen.
Mijn familie komt nooit af en zeker na de scheiding vonden ze dat orecies niet meer nodig.
Ik heb 1 zuster die ik maar 1 keer zie in een jaar zie en dat is op kerstdag en dan moeten we gaan...wat een gefake,,,
Ten andere is ze heel egocentrisch....t is maar het hare dat telt...
Ik heb dan nog een moeder die me meer gecontroleerd heeft en mijn kinderen naar haar hand heeft gezet.
Dus ik wordt hier dan nog eens geleefd,.,
Ik zou volledig willen verhuuzen ...want ik ben een natuurmens en ik hou van de rust en de zee....
Ik viel me zo alleen en ongelukkig...
Dan heb ik nog eens vriendinnen aangetrokken die van me hebben geprofiteerd..,.en twee narcistische relaties gehad na mijn scheiding,,...
Gelukkig heb ik een prachtige hobby en dat is muziek spelen in de academie....in de mate van het mogelijke als ik niet teveel pujn heb,..
Maar t is het enige dat ik nog heb....,
Muziekvrouw
Ik heb de laatste 14 jaar heel veel tegengekomen waardoor mujn leven zo drastisch veranderd is dat ik nu echt eenzaam ben.
Ik was zelfstandige maar heb mijn werk moeten opzeggen doordat ik De Ziekte Van Bechterew heb.
Daarna ben ik gescheiden en zat daarwals vrouw hellelaal alleen met nog twee jonge kinderen.
Mijn familie komt nooit af en zeker na de scheiding vonden ze dat orecies niet meer nodig.
Ik heb 1 zuster die ik maar 1 keer zie in een jaar zie en dat is op kerstdag en dan moeten we gaan...wat een gefake,,,
Ten andere is ze heel egocentrisch....t is maar het hare dat telt...
Ik heb dan nog een moeder die me meer gecontroleerd heeft en mijn kinderen naar haar hand heeft gezet.
Dus ik wordt hier dan nog eens geleefd,.,
Ik zou volledig willen verhuuzen ...want ik ben een natuurmens en ik hou van de rust en de zee....
Ik viel me zo alleen en ongelukkig...
Dan heb ik nog eens vriendinnen aangetrokken die van me hebben geprofiteerd..,.en twee narcistische relaties gehad na mijn scheiding,,...
Gelukkig heb ik een prachtige hobby en dat is muziek spelen in de academie....in de mate van het mogelijke als ik niet teveel pujn heb,..
Maar t is het enige dat ik nog heb....,
Muziekvrouw
Muziekvrouw
28-05-2023
Reactie:
Lieve- beste- en bijzondere mensen ,
Zo herkenbaar, jullie verhalen en reactie's , wauw.
Laatste paar jaar, ik ben 58 , trek ik mij meer en meer terug,
en ja: soms is het alleen zijn zwaar. Ik zet dan mijn favoriete muziek op en ga wat meer bewegen.
Feestdagen en verjaardagen van overleden vrienden zijn extra zwaar. Ik spaar pc werk op, ga meer abstracte tekeningen maken, werk in huis doen en kijk een goede tv serie opnieuw.
Mocht je contact willen:
Ik wens jullie een goede dag,
namastee,
Ragnar.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)
Zo herkenbaar, jullie verhalen en reactie's , wauw.
Laatste paar jaar, ik ben 58 , trek ik mij meer en meer terug,
en ja: soms is het alleen zijn zwaar. Ik zet dan mijn favoriete muziek op en ga wat meer bewegen.
Feestdagen en verjaardagen van overleden vrienden zijn extra zwaar. Ik spaar pc werk op, ga meer abstracte tekeningen maken, werk in huis doen en kijk een goede tv serie opnieuw.
Mocht je contact willen:
Ik wens jullie een goede dag,
namastee,
Ragnar.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)
Ragnar
05-09-2023
Reactie:
Ik leef ook als kluizenaar en heb soms niet graag dat ze in mijn "space" binnenkomen! Ikbeneen vrouw van 61 en COPD patiente
Nancy Temmerman
06-01-2024
Reactie:
Hallo mis kan je mij bellen morgen liefs in ieder geval in de middag
Ik heb zelf ook een hondje
En voel me erg eenzawm
Ik heb zelf ook een hondje
En voel me erg eenzawm
Sandy
05-02-2024
Reactie:
Ik wil ook wel eens bellen hoor ik ben 58 jarige vrouw.
Mijn hond heb ik bijna 2 jaar geleden in laten slapen op 17 jarige leeftijd.
Mijn hond heb ik bijna 2 jaar geleden in laten slapen op 17 jarige leeftijd.
Vio
09-02-2024
Reactie:
Alleen zijn gaat op den duur wennen en dan wil je niets anders meer!!
Rob
25-02-2024
Reactie:
Hoi Nocture, ik herken me volledig in jouw verhaal. Mijn situatie is erg gelijklopend. Ik leef sinds enkele jaren als een kluizenaar en behalve de oppervlakkige babbeltjes op mijn dagelijkse wandelingen met de hond spreek of zie ik niemand. Net als jij ben ik ook afgekeurd. Ik heb geen familie, vrienden, geen kinderen en geen gezin. Alle contacten die ik had heb ik verbroken of zijn uitgedoofd. Net als jij heb ik die klik kunnen maken om te leren alleen zijn en daar ok mee te zijn. Maar soms weegt de eenzaamheid. Ik ben niet depressief of somber omdat ik dat erg bewust niet toelaat. Op sommige dagen lukt dat heel goed, op andere dagen moet ik daar al wat meer tegen vechten. Het zou fijn zijn om in contact te komen. Groetjes, Lola
Lola
27-02-2024
Mijn vader heeft narcistische trekken (Verhaal 484)
Hallo ben een meid van 45 jaar en voel mij erg eenzaam. Daardoor ook niet lekker in mijn vel, huilbuien enz. Woon op dit moment nog bij mijn ouders. Helaas kan ik nergens naar toe. Mijn vader heeft narcistische trekken. Alles draait om hem. Onze behoeftes tellen niet. En als we iets aangeven dan is er gelijk weer strijd. Mag niemand thuis ontmoeten. Ook wil mij pa dat ik het liefste steeds thuis blijf en niet uit ga met mijn vrienden. Steeds gezeik als ik ga en als ik thuis kom. Ook is er geen 1 man goed voor mij. Ben te goed. Ze willen alleen maar misbruik van mij maken en zitten achter mijn geld aan. Belachelijk gewoon. Ook vertrouwt hij niemand. Mag niet gelukkig zijn. Alleen zijn eigen behoeftes zijn belangrijk. Nu heb ik sinds kort iemand ontmoet waar ik graag mee samen wil zijn. Maar durf niks te zeggen omdat ik geen zin heb in gezeik. En mijn moeder daar steeds tussen zit. Maar ik heb toch ook recht op gelukkig zijn en een arm om mij heen?? Praten helpt niet. Eindigt gelijk weer in een strijd en als ik weerwoord geef word er gelijk gedreigd met mij eruit te gooien. Hij zegt dat hij van mij houd en mij zo wil beschermen. Ik snap dat hij zich zorgen maakt omdat ik enigs kind ben maar dit gaat wel heel ver. Hij wil steeds de controle over mij hebben. Geeft mij een verstikkend gevoel.
Monica
17-02-2024
laatste reactie: 18-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi monica
wauw kon wel het leven van mij zijn.
Heb ook een narcistische vader en mijn moeder zat er ook steeds tussen.
Enigste verschil met je verhaal is dat ik met 3 kinderen thuis ben en jij enigskind zo te lezen.
Maar voor de rest echt je verteld mijn leven.
En als je wilt babbelen hoor ik het wel.
Weet niet waar jij vandaan komt?
Ik dus 43 jaar uit limburg
groetjes vivian
wauw kon wel het leven van mij zijn.
Heb ook een narcistische vader en mijn moeder zat er ook steeds tussen.
Enigste verschil met je verhaal is dat ik met 3 kinderen thuis ben en jij enigskind zo te lezen.
Maar voor de rest echt je verteld mijn leven.
En als je wilt babbelen hoor ik het wel.
Weet niet waar jij vandaan komt?
Ik dus 43 jaar uit limburg
groetjes vivian
vivian
18-02-2024
Lotgenoten vinden (Verhaal 482)
Hé allemaal,..
Ik wil graag in contact komen met mensen die op een of andere manier alleen voelen,
Ik voel me regelmatig alleen…. Ik snap wel waar het vandaan komt ( ben een jonge man van 35 die
Iets minder goed verstaanbaar is )
Door me leven heen moest ik wat harder lopen dan gemiddeld,.. altijd maar bewijzen dat ik ook een leuke dude ben ….. ( ik heb geen zin in die sticker op me hoofd: is iets anders dan normaal)
Vaders is weg gelopen voor me eerste verjaardag..
Ben nood gedwongen vroeg volwassen geworden opzich geen punt !!!
Is alleen maar positief toch ?!?!😅
Nu is het wat moeilijker voor me om contact te leggen met mensen
Terwijl ik eigenlijk ( van mensen om me heen wil )
Is iets korte bericht..!ik weet het 😅
Ik wil graag in contact komen met mensen die op een of andere manier alleen voelen,
Ik voel me regelmatig alleen…. Ik snap wel waar het vandaan komt ( ben een jonge man van 35 die
Iets minder goed verstaanbaar is )
Door me leven heen moest ik wat harder lopen dan gemiddeld,.. altijd maar bewijzen dat ik ook een leuke dude ben ….. ( ik heb geen zin in die sticker op me hoofd: is iets anders dan normaal)
Vaders is weg gelopen voor me eerste verjaardag..
Ben nood gedwongen vroeg volwassen geworden opzich geen punt !!!
Is alleen maar positief toch ?!?!😅
Nu is het wat moeilijker voor me om contact te leggen met mensen
Terwijl ik eigenlijk ( van mensen om me heen wil )
Is iets korte bericht..!ik weet het 😅
Bilal
15-02-2024
laatste reactie: 15-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi
je verhaal trok me aan.
Ik voel mijn hele leven al alleen.
Ben ook vroeg volwassen moeten worden.
Als je wilt praten hoor ik het wel.
weet niet waar jij vandaan komt?
groetjes vivian
je verhaal trok me aan.
Ik voel mijn hele leven al alleen.
Ben ook vroeg volwassen moeten worden.
Als je wilt praten hoor ik het wel.
weet niet waar jij vandaan komt?
groetjes vivian
vivian
15-02-2024
kies voor jezelf, ga voor jezelf, zorg goed voor jezelf! (Verhaal 475)
Heey Lieve mensen,
Ik ben 1 van jullie, want ik hebt hier zelfs vaker dan 1 keer mijn frustraties uitgesproken, ook ik voel mij wel eens eenzaam en dood ongelukkig en ik kan soms echt huilen, omdat ik het zelf ook soms niet meer weet. Ik heb ook last van stemmingswisselingen en dat is verschrikkelijk het ene moment voel ik mij super en kiplekker ben ik vrolijk kan ik lachen, en het andere moment slaat mijn stemming in een keer om, en wat een verschrikkelijke gevoel is dat, want ik doe bijna niks, want ik wil wel zeggen dat mijn gedachtes niet bepaald mee werken, en ik hoef maar aan iets negatiefs te denken, en bam daar ga ik weer! Ook heb ik last van een hormonale disbalans, en tot nu toe gaat dit al iets beter, want ik slik daar elke week een medicijn voor. Ik ben hier achter gekomen, doordat mijn praktijkondersteuner dat voorlegde dat dat een optie zou kunnen zijn, en wat ben ik blij dat ze dit heeft gezegd, want inderdaad mijn prolactine gehalte was zo hoog dat ik met mijn mond vol tanden stond niet normaal hoe hoog die was, en de oorzaak weet ik zelf eigenlijk nog niet echt hun konden er niet achter komen, want de oorzaak had ook een hypofyse tumor kunnen zijn, en nu heb ik straks weer een bloedprik moment, en de vorige keer toen ik het weer moest laten checken was het echt zo ver gedaald, dat ik daar zeker blij van werd, maar alsnog heb ik wel eens last van huilbuien, maar ik heb er zelf vertrouwen in dat dat ook weer goed gaat komen! Maar hopelijk zal de volgende bloed prik moment ook weer wat positiever zijn als de vorige! Op dit moment hoop ik dat alles goed gaat komen, en ik hoop uiteindelijk weer verder te kunnen gaan en weer mijn leven kan leiden zoals ik het wil!
Maar ik ben wel trotsm omdat ik al verder ben gekomen! Omdat ik eindelijk een plekje voor mijzelf heb en ja dat is soms ook eenzaam, want ik ben alleen ik heb wel familie, maar die zien mij niet staan, en dat doet natuurlijk wel eens pijn. Ik probeer ze te laten begrijpen, maar hoe vaak ik het ook probeer ik voel mij hierdoor juist eenzamer door en word er ook duidelijk verdrietig door, en ik wil dat gewoon niet meer, want ik heb geen mensen in mijn leven nodig die geen vermogen hebben om mij te kunnen begrijpen, en het zijn heus wel lieve mensen die het goed willen hebben voor iedereen, maar wij zijn te verschillend, en ik accepteer dat ook, want ik kies er nu ook voor om ze los te laten, maar het is niet zo dat ik echt het hele contact wil verbreken, maar ik wil ze los laten door ze te laten zoals ze zijn, en zodat ik weer verder kan gaan vooruit waar ik mij vrijer zal voelen, en niet meer die behoefte heb om te bewijzen wie ik ben, en dat ik er wel toe doe, want dat is niet waar mijn leven om moet draaien het steeds maar moeten bewijzen aan iedereen, en dat moet niet nodig zijn, want ik vind dat je mij accepteren zoals ik altijd ben geweest!
En dat geldt ook voor jullie ik accepteer jullie allemaal zoals je altijd bent geweest ik vind jullie allemaal stuk voor stuk mooie mensen waarvan ik vind dat jullie gehoord moeten worden. Ik hoop dat jullie ooit de rust kunnen vinden die jullie zo nodig hebben ik wou dat ik jullie een knuffel kon geven en kon laten zien dat jullie er mogen zijn en dat jullie allemaal goed genoeg zijn!
Ik zou jullie zo graag willen geven wat jullie nodig hebben, maar ik weet dat ik dat niet kan, omdat ik weet dat jullie net zoals ik zelf moeite hebben om mensen te kunnen vertrouwen, omdat je grenzen zelf ooit in je leven of zelfs nu zijn overschreden, en ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is om voor jezelf op te komen, om nee te kunnen zeggen om je daarna weer schuldig te voelen, want je voelt tocht medelijden voor de ander terwijl je eigen behoeftes, en grenzen ook belangrijk zijn.
Voor jullie wil ik niets anders dan alleen maar hetgeen geven waar jullie zo naar verlangen, echter ben ik niet diegene die dat kan doen, maar ik kan jullie wel steunen, en ik kan jullie laten zien dat het ook anders kan, en wat ik zeker kan is jullie zeggen dat je het zelf kan fixen en het is moeilijk mega moeilijk om iets te veranderen wat zo pijnlijk is, want ook ik heb daar zelf moeite mee, want al die gedachtes die in mijn hoofd opkomen die verdwijnen niet vanzelf ze blijven in mijn hoofd rondcirkelen als een groep roofvogels die 1 voor 1 de negatieve gedachtes naar voren halen om daar even lekker op in te muilen, en dan denk ik bij mijzelf what the fuck? Hoe dan ik doe helemaal niks!
En toch word ik er mee doodgegooid, en daarna overspoelt door eigenlijk bijna alle emoties die er zijn behalve dan de emoties die ik eigenlijk zou willen hebben op dat moment, maar ik weet dat je niet altijd positief kan zijn en dat je niet altijd blij, gelukkig, rustig kan zijn, maar dat je je negatieve emoties die eigenlijk niet negatief genoemd mogen worden dat ze er ook mogen zijn, want uiteindelijk passeert alles in je leven je emoties, gedachtes, mensen, het weer, voertuigen zelfs alles wat beweegbaar is passeert je leven. Je moet het er laten zijn en ze laten zijn zoals ze zijn om ze daarna te laten gaan, en dat is natuurlijk moeilijk, maar zelfs alles wat positief is zal je passeren je stemming die rustig is je gedachtes die positief is zal passeren om plaats te kunnen maken voor de volgende gedachte of die nou positief zijn of negatief zijn dat maakt niet uit, maar er tegen vechten zal zinloos zijn, want zodra je er tegen vecht zal het uiteindelijk verergen.
Daarom is het belangrijk om je gedachtes een plaats te kunnen geven en jijzelf kan er voor kiezen om dat te doen jijzelf kan die controle hebben om dat waar jij meezit op te lossen. Je hebt veel meer in je eigen hand dan je denkt jij hebt die macht om het zelf te kunnen doen. Ik geloof erin dat je voor jezelf kan zorgen, en ik geloof dat jij jezelf kan helpen door jezelf er uit te halen, en ik weet zeker dat ik er vertrouwen in heb dat ook jij je zeker kan gaan voelen als je ziet hoe mooi je bent! Kies voor jezelf, en als je denkt dat dit egoïstisch is, dan kan ik je vertellen dat dat niet klopt, want doordat je uiteindelijk voor jezelf kiest kan je zien hoe sterk je bent, en kan je zien dat ook jij veel waard ben ook jij mag gelukkig zijn! Ik hoop dat jullie dat vinden wat jullie nodig hebben en ik hoop dat de plek waar je dit zal vinden is in jezelf in je eigen ik die er ook mag zijn.
Blijf schrijven blijf je frustraties er uit gooien, en je kan dit uiteraard hier blijven doen natuurlijk, maar een ander manier is ook door het op te schrijven en een dagboek bij te houden het is fijn, want het helpt je en je kan merken dat alles wat er in je zit er uit wilt komen, en het maakt eigenlijk niks uit waarover je kan schrijven schrijf echt alles op wat je denkt dat je op moet schrijven! Je hoeft maar een stuk papier en pen te pakken te zitten en even wachten tot je hand en je geest vanzelf gaan schrijven je zult je versteld staan hoe makkelijk het gaat en hoe snel het op een automatische piloot gaat je hoeft er niet eens je best voor te doen het lijkt wel alsof je bijna gehypnotiseerd word en dat bedoel ik dan op een goede manier natuurlijk het is zo mooi en het voelt zo fijn
Ik ben trots op mijzelf, maar ook trots op jullie dat jullie hier je eigen problemen durven uit te spreken niet wetend wie dit zal lezen, en ik vind dat daar erg veel moed voor vergt, en ik vind jullie sterk en ik vind dat dat ook gezegd mag worden, dus ga door blijf jezelf zie je zelf en zorg goed voor jezelf wees een belangrijke persoon voor jezelf. Pak een spiegel erbij en zeg hardop in de spiegel dat je goed genoeg bent dat je leuk bent herhaal het herhaal het totdat je echt weet dat je ook daadwerlijk bent wat je zegt en ziet! Noem je goede eigenschappen op maak voor jezelf die beslissing dat je het anders wilt niet voor een ander maar voor jezelf!
Ik ben 1 van jullie, want ik hebt hier zelfs vaker dan 1 keer mijn frustraties uitgesproken, ook ik voel mij wel eens eenzaam en dood ongelukkig en ik kan soms echt huilen, omdat ik het zelf ook soms niet meer weet. Ik heb ook last van stemmingswisselingen en dat is verschrikkelijk het ene moment voel ik mij super en kiplekker ben ik vrolijk kan ik lachen, en het andere moment slaat mijn stemming in een keer om, en wat een verschrikkelijke gevoel is dat, want ik doe bijna niks, want ik wil wel zeggen dat mijn gedachtes niet bepaald mee werken, en ik hoef maar aan iets negatiefs te denken, en bam daar ga ik weer! Ook heb ik last van een hormonale disbalans, en tot nu toe gaat dit al iets beter, want ik slik daar elke week een medicijn voor. Ik ben hier achter gekomen, doordat mijn praktijkondersteuner dat voorlegde dat dat een optie zou kunnen zijn, en wat ben ik blij dat ze dit heeft gezegd, want inderdaad mijn prolactine gehalte was zo hoog dat ik met mijn mond vol tanden stond niet normaal hoe hoog die was, en de oorzaak weet ik zelf eigenlijk nog niet echt hun konden er niet achter komen, want de oorzaak had ook een hypofyse tumor kunnen zijn, en nu heb ik straks weer een bloedprik moment, en de vorige keer toen ik het weer moest laten checken was het echt zo ver gedaald, dat ik daar zeker blij van werd, maar alsnog heb ik wel eens last van huilbuien, maar ik heb er zelf vertrouwen in dat dat ook weer goed gaat komen! Maar hopelijk zal de volgende bloed prik moment ook weer wat positiever zijn als de vorige! Op dit moment hoop ik dat alles goed gaat komen, en ik hoop uiteindelijk weer verder te kunnen gaan en weer mijn leven kan leiden zoals ik het wil!
Maar ik ben wel trotsm omdat ik al verder ben gekomen! Omdat ik eindelijk een plekje voor mijzelf heb en ja dat is soms ook eenzaam, want ik ben alleen ik heb wel familie, maar die zien mij niet staan, en dat doet natuurlijk wel eens pijn. Ik probeer ze te laten begrijpen, maar hoe vaak ik het ook probeer ik voel mij hierdoor juist eenzamer door en word er ook duidelijk verdrietig door, en ik wil dat gewoon niet meer, want ik heb geen mensen in mijn leven nodig die geen vermogen hebben om mij te kunnen begrijpen, en het zijn heus wel lieve mensen die het goed willen hebben voor iedereen, maar wij zijn te verschillend, en ik accepteer dat ook, want ik kies er nu ook voor om ze los te laten, maar het is niet zo dat ik echt het hele contact wil verbreken, maar ik wil ze los laten door ze te laten zoals ze zijn, en zodat ik weer verder kan gaan vooruit waar ik mij vrijer zal voelen, en niet meer die behoefte heb om te bewijzen wie ik ben, en dat ik er wel toe doe, want dat is niet waar mijn leven om moet draaien het steeds maar moeten bewijzen aan iedereen, en dat moet niet nodig zijn, want ik vind dat je mij accepteren zoals ik altijd ben geweest!
En dat geldt ook voor jullie ik accepteer jullie allemaal zoals je altijd bent geweest ik vind jullie allemaal stuk voor stuk mooie mensen waarvan ik vind dat jullie gehoord moeten worden. Ik hoop dat jullie ooit de rust kunnen vinden die jullie zo nodig hebben ik wou dat ik jullie een knuffel kon geven en kon laten zien dat jullie er mogen zijn en dat jullie allemaal goed genoeg zijn!
Ik zou jullie zo graag willen geven wat jullie nodig hebben, maar ik weet dat ik dat niet kan, omdat ik weet dat jullie net zoals ik zelf moeite hebben om mensen te kunnen vertrouwen, omdat je grenzen zelf ooit in je leven of zelfs nu zijn overschreden, en ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is om voor jezelf op te komen, om nee te kunnen zeggen om je daarna weer schuldig te voelen, want je voelt tocht medelijden voor de ander terwijl je eigen behoeftes, en grenzen ook belangrijk zijn.
Voor jullie wil ik niets anders dan alleen maar hetgeen geven waar jullie zo naar verlangen, echter ben ik niet diegene die dat kan doen, maar ik kan jullie wel steunen, en ik kan jullie laten zien dat het ook anders kan, en wat ik zeker kan is jullie zeggen dat je het zelf kan fixen en het is moeilijk mega moeilijk om iets te veranderen wat zo pijnlijk is, want ook ik heb daar zelf moeite mee, want al die gedachtes die in mijn hoofd opkomen die verdwijnen niet vanzelf ze blijven in mijn hoofd rondcirkelen als een groep roofvogels die 1 voor 1 de negatieve gedachtes naar voren halen om daar even lekker op in te muilen, en dan denk ik bij mijzelf what the fuck? Hoe dan ik doe helemaal niks!
En toch word ik er mee doodgegooid, en daarna overspoelt door eigenlijk bijna alle emoties die er zijn behalve dan de emoties die ik eigenlijk zou willen hebben op dat moment, maar ik weet dat je niet altijd positief kan zijn en dat je niet altijd blij, gelukkig, rustig kan zijn, maar dat je je negatieve emoties die eigenlijk niet negatief genoemd mogen worden dat ze er ook mogen zijn, want uiteindelijk passeert alles in je leven je emoties, gedachtes, mensen, het weer, voertuigen zelfs alles wat beweegbaar is passeert je leven. Je moet het er laten zijn en ze laten zijn zoals ze zijn om ze daarna te laten gaan, en dat is natuurlijk moeilijk, maar zelfs alles wat positief is zal je passeren je stemming die rustig is je gedachtes die positief is zal passeren om plaats te kunnen maken voor de volgende gedachte of die nou positief zijn of negatief zijn dat maakt niet uit, maar er tegen vechten zal zinloos zijn, want zodra je er tegen vecht zal het uiteindelijk verergen.
Daarom is het belangrijk om je gedachtes een plaats te kunnen geven en jijzelf kan er voor kiezen om dat te doen jijzelf kan die controle hebben om dat waar jij meezit op te lossen. Je hebt veel meer in je eigen hand dan je denkt jij hebt die macht om het zelf te kunnen doen. Ik geloof erin dat je voor jezelf kan zorgen, en ik geloof dat jij jezelf kan helpen door jezelf er uit te halen, en ik weet zeker dat ik er vertrouwen in heb dat ook jij je zeker kan gaan voelen als je ziet hoe mooi je bent! Kies voor jezelf, en als je denkt dat dit egoïstisch is, dan kan ik je vertellen dat dat niet klopt, want doordat je uiteindelijk voor jezelf kiest kan je zien hoe sterk je bent, en kan je zien dat ook jij veel waard ben ook jij mag gelukkig zijn! Ik hoop dat jullie dat vinden wat jullie nodig hebben en ik hoop dat de plek waar je dit zal vinden is in jezelf in je eigen ik die er ook mag zijn.
Blijf schrijven blijf je frustraties er uit gooien, en je kan dit uiteraard hier blijven doen natuurlijk, maar een ander manier is ook door het op te schrijven en een dagboek bij te houden het is fijn, want het helpt je en je kan merken dat alles wat er in je zit er uit wilt komen, en het maakt eigenlijk niks uit waarover je kan schrijven schrijf echt alles op wat je denkt dat je op moet schrijven! Je hoeft maar een stuk papier en pen te pakken te zitten en even wachten tot je hand en je geest vanzelf gaan schrijven je zult je versteld staan hoe makkelijk het gaat en hoe snel het op een automatische piloot gaat je hoeft er niet eens je best voor te doen het lijkt wel alsof je bijna gehypnotiseerd word en dat bedoel ik dan op een goede manier natuurlijk het is zo mooi en het voelt zo fijn
Ik ben trots op mijzelf, maar ook trots op jullie dat jullie hier je eigen problemen durven uit te spreken niet wetend wie dit zal lezen, en ik vind dat daar erg veel moed voor vergt, en ik vind jullie sterk en ik vind dat dat ook gezegd mag worden, dus ga door blijf jezelf zie je zelf en zorg goed voor jezelf wees een belangrijke persoon voor jezelf. Pak een spiegel erbij en zeg hardop in de spiegel dat je goed genoeg bent dat je leuk bent herhaal het herhaal het totdat je echt weet dat je ook daadwerlijk bent wat je zegt en ziet! Noem je goede eigenschappen op maak voor jezelf die beslissing dat je het anders wilt niet voor een ander maar voor jezelf!
Anoniem
21-01-2024
laatste reactie: 12-02-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Tranen in mijn ogen van herkenning en van grote dankbaarheid in mijn hart nu ik weet dat er iemand bestaat die zo lief is als jij 💝
Anoniem
23-01-2024
Reactie:
ik dacht na de dood van mijn man ik iemand had voor mij zelf maar is zo niet nu hij ziek is zie ik maar pas hoe het in mekaar zit en voel mij als de 5 wiel aan een wagen dus ik voel me over bode ik hoor er precies er niet bij hij vraagt me wel mag ik mee gaan met hun wat moet ik zeggen neen ik heb gezegd ga maar en voel me gekwetst in mijn hard wat moet er nu gebeuren
gerarda
27-01-2024
Reactie:
Anoniem, bedankt voor je lieve woorden. Het doet mij goed. En wel meer mensen hier denk ik. Godd bless. Ik wens jou veel sterkte en geluk! ❤️💋
Donald
12-02-2024
Ondanks alles ben ik gewoon eenzaam en vriend loos (Verhaal 136)
Ondanks alles ben ik gewoon eenzaam en vriend loos. Ik ben een zeer sociale jongeman van 31 ik werk ook in een zeer sociale branche met veel interactie en met leuke collega’s. (Maar deze “collega’s” zijn leuk tijdens werk maar zodra het 18.00 is het ieder voor zich.) Ik ken genoeg mensen en daar zeg ik het gelijk ook mee ik ken ze, maar het zijn geen vrienden. Het lijkt altijd alsof ik van een afstand kijk naar deze mensen en hun vriendschappen en vriendengroepen. Ik ben er ieder geval nooit onderdeel van. ik zweef er altijd tussen. Ik word daarom ook nooit ergens voor iets gevraagd/uitgenodigd ben altijd maar weer op mijzelf aan gewezen. Tegenwoordig is het ook moeilijker dan ooit om contact te leggen met mensen, (laat staan een leuke meid ontmoeten.) Ik las een ander verhaal hier waar ik mij goed in kan vinden: zodra het mooi weer is rollen de tranen over me ogen. Dan word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik letterlijk niemand heb in mijn leven. Iedereen gaat er op uit, van het mooie weer genieten en ik zit thuis. Ik hoop altijd daarom dat het slecht weer is zodat ik mij minder schuldig voel om binnen te zitten. Verder hoor je iedereen klagen over de covid maat regelen. Deze zijn niet eens voor mij van toepassing. Ik ging al niet meer stappen, of op een terras zitten, ‘s avonds de deur uit, ik heb niet eens een max aantal mensen met wie ik kan afspreken of iemand die met mij op vakantie wil. En dit word alleen maar erger als je iedereen om je heen hoort klagen hierover.
Nooit gedacht dat ik gewoon zo eenzaam zou worden. Ik heb tot me 23e volop geleefd, de wereld over gereisd, gelachen en ineens was het over. Ik ben trouwens ook nog enigskind en geen familie verder. Ik heb gelukkig me ouders nog en daar spendeer ik het grootste gedeelte van mijn tijd mee door daar ben ik ook heel dankbaar voor, voor die lieve ouders. Maar ik voel toch dat zij het zielig voor mij vinden dat ik gewoon niemand heb en zo’n verschrikkelijk saai en eenzaam leven heb. Zeker omdat zij dit allemaal nooit hebben gekend toen ze mijn leeftijd waren. Het is een lang verhaal en ik kan nog meer typen maar ik zal voor nu op houden. Bedankt dat je zover heb mee gelezen
Nooit gedacht dat ik gewoon zo eenzaam zou worden. Ik heb tot me 23e volop geleefd, de wereld over gereisd, gelachen en ineens was het over. Ik ben trouwens ook nog enigskind en geen familie verder. Ik heb gelukkig me ouders nog en daar spendeer ik het grootste gedeelte van mijn tijd mee door daar ben ik ook heel dankbaar voor, voor die lieve ouders. Maar ik voel toch dat zij het zielig voor mij vinden dat ik gewoon niemand heb en zo’n verschrikkelijk saai en eenzaam leven heb. Zeker omdat zij dit allemaal nooit hebben gekend toen ze mijn leeftijd waren. Het is een lang verhaal en ik kan nog meer typen maar ik zal voor nu op houden. Bedankt dat je zover heb mee gelezen
Jay
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-02-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het stukje er tussen zweven, ik ben een nergens tussen passer. Zowel familie als collega's, ik ben altijd de net niet, en waarschijnlijk komt dat door mijn bps, (waar ik therapie voor heb gehad) ik heb het niet altijd makkelijk gehad, vrij veel meegemaakt waardoor ik weinig vertrouwen in mensen heb. Ik kan heel sociaal zijn, mensen kunnen om me lachen, vinden het gezellig als ik kom (werk).
En toch pas ik niet tussen de "normale" groep blijkbaar. Ik weet soms niet goed wie ik nou eigenlijk ben, het lijkt alsof ik me continue aanpas, zodat ik een beetje overeen kom met de rest, jammer dat ik denk dat dat zou moeten.
En toch pas ik niet tussen de "normale" groep blijkbaar. Ik weet soms niet goed wie ik nou eigenlijk ben, het lijkt alsof ik me continue aanpas, zodat ik een beetje overeen kom met de rest, jammer dat ik denk dat dat zou moeten.
Pinky
20-04-2022
Reactie:
Ik herken mij helaas precies hetzelfde in jouw verhaal. Ik ben overigens 28 jaar nu, ben ook erg depressief. Mijn ouders willen er met mij niet meer erover hebben, omdat het hun ook pijn doet en zij er niets aan kunnen doen. Probeer wel zoveel mogelijk om me heen naar contact te zoeken of via een sport, toch gaat dat lastiger. Gr Anne
Anne
15-05-2022
Reactie:
Het lijkt alsof je het over mij hebt. Ik ben een dame van 30 en ontzettend eenzaam. Mijn ouders vinden mij hierdoor ook zielig, niet dat ze dat zeggen maar ik voel het. Ik ben de afgelopen maanden 2x alleen op vakantie geweest, omdat ik letterlijk NIEMAND heb om mee te vragen. Soms denk ik voor wat heb ik een telefoon die gaat toch nooit af. Ik keek net nog naar recente oproepen en het laatste oproep was 5 dagen geleden en dat was mijn leidinggevende. Ze zeggen dat ik spontane, goeduitziende leuke dame ben maar waarom heb ik dan letterlijk niemand in mn leven ? Ik ben dag in dag uit helemaal eenzaam. Ik vind het verschrikkelijk om dit hier zo te typen , ik wil gewoon echt niet zielig overkomen.
M.
08-06-2022
Reactie:
Ik zit in hetzelfde schuitje
D
08-10-2023
Reactie:
Ik vrees dat dit de maatschappij is. Elk voor zich. Zorg dat je een goede hobby hebt waar je je kan in verdiepen. Zo kun je misschien lid worden van een club. De mensen die een scheiding meemaken, daardoor hun kinderen verliezen als papa, vader en moeder gestorven en geen broers en zussen. Bij de scheiding kwam niemand meer want wie maakt contact met iemand die gescheiden is. Dat is mijn geval. Ik heb een kinderdroom proberen waar te maken en het is mij gelukt. Op deze manier kan je in een gesprek vertellen over je hobby. Je krijgt positieve energie door de hobby en je wordt minder afhankelijk van anderen. Omdat je minder krampachtig op zoek bent komen de mensen vlotter naar je toe. Ik weet het, het is de omgekeerde wereld maar het is zo. Steun niet op een ander. Ik deed vrijwilligerswerk ( ben op pensioen ) en het viel mij op hoeveel jonge mensen zich alleen voelen. Dus je bent niet alleen in dergelijke situatie. Ik ben begonnen met RC-vliegen en ben aangesloten bij 2 clubs. Als ik daar ben, geniet ik van de compagnie. Door die hobby kan ik zelf vliegtuigjes bouwen wat mij bezig houdt als ik thuis zit. Ik volgde avondlessen, leerde zaken bij via youtube. Ga uit dat het elk voor zich is en denk niet dat je de enige bent. Dat is mijn verhaal. Ik had een vriend ( dat dacht ik ) van tijdens onze schooltijd. Ik ging ervan uit. Na meer dan 40 jaar begon ik over die vriendschap na te denken. Het viel mij op dat ik het was die steeds contact maakte. Was niet ten vriend op facebook. om af te spreken was het steeds ikzelf. Verjaardagen, ik stuurde een smsje. Van hem nooit iets spontaans. Ik volgde dit op, dacht erover na en moest vaststellen dat ik nooit erbij stil had gestaan. Ik laat dat nu vallen en hij reageert niet. Dus al die jaren was het fake en ik had het niet door. Nu ben ik zo sterk geworden dat ik bij niemand nog vriendschap voel. Het deert mij niet meer. Een mens is op zich een egoïst. Dus het is elk voor zich
D
D
Dirk
09-10-2023
Reactie:
Als vriend van facebook geweerd?
Ik zie facebook als een plek met veel schijn vrienden. Geef mij maar echte.
Ik ben met je eens dat de meeste mensen uiteindelijk egoïst zijn.
Met met nadruk op uiteindelijk.
Helaas geld dat idd niet voor allen.
Facebook en dergelijke vind ik meer een soort spel van "kijk eens hoe succesvol ik ben en hoe gelukkig ik ben, kijk ik heb heel veel volgers of contacten." Verder is het eigenlijk soms best gevaarlijke plek waar ook naar geroddeld word. Facebook kan mij dus gestolen worden. Wat je schrijft over vrienden die zelf nooit initiatief nemen, zulke vrienden had ik ook. Ik maakte geen contact meer en dan hoorde ik inderdaad ook niets meer van ze. Dat het inderdaad zo gaat doet best pijn.
Misschien vinden we nog eens vrienden die het wel waard zijn zich vriend te noemen.
Sluit jezelf niet buiten Dirk.
Ik zie facebook als een plek met veel schijn vrienden. Geef mij maar echte.
Ik ben met je eens dat de meeste mensen uiteindelijk egoïst zijn.
Met met nadruk op uiteindelijk.
Helaas geld dat idd niet voor allen.
Facebook en dergelijke vind ik meer een soort spel van "kijk eens hoe succesvol ik ben en hoe gelukkig ik ben, kijk ik heb heel veel volgers of contacten." Verder is het eigenlijk soms best gevaarlijke plek waar ook naar geroddeld word. Facebook kan mij dus gestolen worden. Wat je schrijft over vrienden die zelf nooit initiatief nemen, zulke vrienden had ik ook. Ik maakte geen contact meer en dan hoorde ik inderdaad ook niets meer van ze. Dat het inderdaad zo gaat doet best pijn.
Misschien vinden we nog eens vrienden die het wel waard zijn zich vriend te noemen.
Sluit jezelf niet buiten Dirk.
Bill
12-02-2024
Wil je ook je hart luchten?
Gevecht (Verhaal 480)
Ben 43 jaar en vecht letterlijk al mijn hele leven.
Vanaf mijn geboorte heb ik geen goeie start gehad.
Jaren later kwam er uit dat ik niet mee kwam op school,
Daarbij kon mijn vader niet accepteren dat ik na een andere school moest
Daarbij nooit geaccepteerd door mijn klasgenoten en dat ging door tot mijn laatste jaren op de middelbare school.
Dan kom je uit de kast val op vrouwen ,wederom niet geaccepteerd door mijn familie vader en broer en zus.
Maar nogmaals hard realiteit maar ben wie ik ben.
Werd niet meer welkom geheten in het gezin.
Dan krijg je 6 jaar geleden een bericht van mijn pap dat mijn moeder stervende is en niet mag komen.
Daarbij op een of andere manier trek ik mensen aan die alleen willen profiteren van mijn goedheid.
Dus vrienden heb ik niet dus sta er alleen voor .
Dus soms denk ik waar doe je het nog voor?
Vanaf mijn geboorte heb ik geen goeie start gehad.
Jaren later kwam er uit dat ik niet mee kwam op school,
Daarbij kon mijn vader niet accepteren dat ik na een andere school moest
Daarbij nooit geaccepteerd door mijn klasgenoten en dat ging door tot mijn laatste jaren op de middelbare school.
Dan kom je uit de kast val op vrouwen ,wederom niet geaccepteerd door mijn familie vader en broer en zus.
Maar nogmaals hard realiteit maar ben wie ik ben.
Werd niet meer welkom geheten in het gezin.
Dan krijg je 6 jaar geleden een bericht van mijn pap dat mijn moeder stervende is en niet mag komen.
Daarbij op een of andere manier trek ik mensen aan die alleen willen profiteren van mijn goedheid.
Dus vrienden heb ik niet dus sta er alleen voor .
Dus soms denk ik waar doe je het nog voor?
Vivian
06-02-2024
laatste reactie: 11-02-2024
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik was even op google om te zien of er een forum is voor lotgenotencontact mbt eenzaambeid.. En toen kwam ik hier en zag ik jouw verhaal waar ik heel veel in herken. Geen idee of dit bericht jouw bereikt of dat ik toch een acount moet aanmaken maar dat zie ik zo met versturen. Ik woon in Nijmegen en ben 52 jaar.
Groetjes, Esfher
Groetjes, Esfher
Esther
08-02-2024
Reactie:
Esther bedankt voor je reactie.
Je bericht is aangekomen bij mij.
Je bericht is aangekomen bij mij.
Vivian
08-02-2024
Reactie:
Ik ben dus 43 jaar uit zuid limburg.
Wat herken je zo in mijn bericht als ik vragen mag?
groetjes Vivian
Wat herken je zo in mijn bericht als ik vragen mag?
groetjes Vivian
Anoniem
08-02-2024
Reactie:
Hoi, wat fijn dat je gereageerd hebt.
Wat ik herken is vanaf de geboorte al geen goede start maar ook het uit de kast komen verhaal. Waarschijnlijk zijn er nog veel meer dingen die wij overeen komen...heb ik het gevoel.
Weet jij of er hier ook een mogelijkheid is om een privebericht te sturen?
Ik blijf t apart vinden dat ik meteen bij jouw verhaal uit kwam terwijl er hier nog veel meer verhalen staan.
Wat ik herken is vanaf de geboorte al geen goede start maar ook het uit de kast komen verhaal. Waarschijnlijk zijn er nog veel meer dingen die wij overeen komen...heb ik het gevoel.
Weet jij of er hier ook een mogelijkheid is om een privebericht te sturen?
Ik blijf t apart vinden dat ik meteen bij jouw verhaal uit kwam terwijl er hier nog veel meer verhalen staan.
Esther
10-02-2024
Reactie:
Hoi esther
Ja tuurlijk reageer ik.
Dacht je dat ik het niet zou doen dan?
we hebben al dingen gemeen.
vind je dat een fijn gevoel of soort beangst gevoel?
Nee zou ook even niet weten hoe je prive moet sturen helaas, maar volgens mij gaat het niet.
Ben ook recent nieuw hier op deze site.
Groetjes viv
Ja tuurlijk reageer ik.
Dacht je dat ik het niet zou doen dan?
we hebben al dingen gemeen.
vind je dat een fijn gevoel of soort beangst gevoel?
Nee zou ook even niet weten hoe je prive moet sturen helaas, maar volgens mij gaat het niet.
Ben ook recent nieuw hier op deze site.
Groetjes viv
vivian
11-02-2024
Een relatie zonder sociaal netwerk (Verhaal 422)
Hallo, ik wil ook eens mijn verhaal delen. Ik ben 44 uit belgië, ben gay en heb relatie van 20 jr die moeilijk loopt door mijn jarenlange eenzaamheid... Vroeger had ik grote vriendengroep, veel vriendinnen en zo... Maar vriendinnen krijgen kinderen en verdwijnen. In gaywereld is echte vriendschap ook moeilijk en de goeie gayvrienden die ik had zijn ook al lang verdwenen. Nu heb ik enkel nog heel oppervlakkige kennissen die ik 1 of 2 keer op jr zie. Vriend vind dat minder erg, hij is meer een kluizenaar die genoeg heeft aan relatie en hij heeft nog wel paar vriendschappen. Maar een vriendengroep samen hebben we niet meer. Mijn beste maat die ik al 25 jr ken en zijn vrouw zie ik nog maar 1 of 2 keer op jr sinds ze kind hebben. Naar familie kunnen ze elke week gaan. Hun kind is gewoon vreemde voor mij. Ze wonen superdicht bij ons. 2 jr geleden is moeder van vriend overleden, dat was eigenlijk onze enige familie die we nog hadden. Ook hier hebben veel mensen ons laten vallen, ook al tijdens ziekte van ma van vriend. Wij horen nergens nog bij in maatschappij. Bij hetero's van onze leeftijd draait alles rond kinderen, gezin en familie. In gaywereld passen we ook niet. Buren in onze straat zijn vriendelijk maar ze hebben geen interesse in ons. Er is regelmatig mannenavond en vrouwenavond, wij worden nergens uitgenodigd want ja waar horen we bij he als gay. Nieuwe vriendschappen opbouwen lukt gewoon niet meer, al 10 jr niet meer. Ik doe hobby's, ik sport, ik volg avondles, we reizen veel... en de contacten blijven allemaal heel oppervlakkig. We hebben een app in spanje gekocht en ook daar voel ik me eenzaam, waar het voor ander makkelijk is is om mensen te leren kennen is het voor ons moeilijk. We zijn er ook veel te weinig. Ik heb gevoel dat leven aan me voorbij gaat. Een verjaardag vieren met vrienden, regelmatig es op bezoek gaan bij elkaar, iets gaan drinken met vriendin, eens gaan shoppen, nieuwjaar vieren, eens regelmatig bellen ... dat zijn dingen die ik al jaren niet meer ken. Ik heb gevoel dat ik alles moet opkroppen, en dan telkens moet acteren als we met etentje zitten bij mensen die we 1 keer of 2 keer op jr zien. Want dat zijn enige contacten die we nog hebben. Ik ga ook wel es naar feestjes van werk en zo maar blijft ook allemaal oppervlakkig. Ik vind het enorm vermoeiend om zo fake en oppervlakkig te zijn, zijn altijd zelfde oppervlakkige gesprekken. Relatie is wat mij betreft ook bijna voorbij, ik heb er de energie niet meer voor. Een relatie zonder sociaal netwerk is niet meer houdbaar voor mij.
VB
13-10-2023
laatste reactie: 07-02-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar...Je bent niet alleen. Sterkte hoor!
Anna
20-10-2023
Reactie:
Beste ,,
Ik ben ook gay, woon alleen en ken ook de eenzaamheid.
Konden we elkaar maar een beetje helpen, of naar elkaar luisteren, of leuke dingen doen. Moet toch iets van te maken zijn ? Ik heb wel een paar vrienden, sommigen gay, maar niet allemaal.
Ik ben ook gay, woon alleen en ken ook de eenzaamheid.
Konden we elkaar maar een beetje helpen, of naar elkaar luisteren, of leuke dingen doen. Moet toch iets van te maken zijn ? Ik heb wel een paar vrienden, sommigen gay, maar niet allemaal.
Bob
02-11-2023
Reactie:
Zo herkenbaar je verhaal.
Maar we hebben ook een leven
We bestaan ook
Maar meeste mensen vinden ons eng
Merk ik ook sinds ik verhuisd ben
Denken ze een lesbo in complex ohjee
Denk ik doe eens normaal we zijn ook mensen
Mijn buren, 2 mannen hebben het er ook moeilijk mee ze worden niet geaccepteerd hierzo
Maar blijf altijd moed houden
groetjes Vivian
Maar we hebben ook een leven
We bestaan ook
Maar meeste mensen vinden ons eng
Merk ik ook sinds ik verhuisd ben
Denken ze een lesbo in complex ohjee
Denk ik doe eens normaal we zijn ook mensen
Mijn buren, 2 mannen hebben het er ook moeilijk mee ze worden niet geaccepteerd hierzo
Maar blijf altijd moed houden
groetjes Vivian
Vivian
06-02-2024
Reactie:
Wat heftig Vivian!
Ik ben zelf hetero, maar ik accepteer iedereen of je nu op een vrouw of man valt.
Ik hoop dat je rust gaat vinden en ik wens je veel geluk met je vriendin en laat je niet gek maken door je buren, want het heeft meer met hun te maken.
Jullie zijn inderdaad ook mensen! En jullie zijn mooi zoals jullie zijn❤
Ik ben zelf hetero, maar ik accepteer iedereen of je nu op een vrouw of man valt.
Ik hoop dat je rust gaat vinden en ik wens je veel geluk met je vriendin en laat je niet gek maken door je buren, want het heeft meer met hun te maken.
Jullie zijn inderdaad ook mensen! En jullie zijn mooi zoals jullie zijn❤
Anoniem
07-02-2024
Het leven heeft mij niks te bieden door chronische pijn (Verhaal 476)
Vrouw, 51 jaar, gehuwd.
Ik heb al 12 jaar een chronische ziekte, elke dag pijn, behandelingen slaan niet aan, nevenwerkingen, sociale contacten verdwijnen, niet meer kunnen werken. Ik voel mij eenzaam, onbegrepen, mijn aandorning is niet zichtbaar. Binnenshuis loop ik depressief rond, buitenshuis moet ik de schijn ophouden. Mijn man kan hem ergens niet inleven in mijn situatie, probeert begrip op te brengen, maar raakt alles een beetje gewoon. Al 4 jaar denk én spreek ik over zelfmoord of euthanasie. Artsen willen mij naar een psycholoog sturen. Geprobeerd, maar die mensen kúnnen mijn dagelijks lichamelijk lijden niet wegnemen met erover te praten! Mijn man houdt mij niet tegen. "Als het dat is wat je wilt." Ik ga niet over 1 nachts ijs, ik bereid alles voor, ook voor de achterblijvers. Ik heb nog geen idee hoe ik eruit zal stappen. Liefst zo pijnloos mogelijk. Ook nog geen idee wanneer. Ik voel dat mijn man hem nu al losmaakt van mij, om zichzelf de pijn te besparen. Denk ik. Ik begrijp hem. Het leven heeft mij niks meer te bieden, dus wil ik mijn leven terug geven. Hopend op enig begrip.
Ik heb al 12 jaar een chronische ziekte, elke dag pijn, behandelingen slaan niet aan, nevenwerkingen, sociale contacten verdwijnen, niet meer kunnen werken. Ik voel mij eenzaam, onbegrepen, mijn aandorning is niet zichtbaar. Binnenshuis loop ik depressief rond, buitenshuis moet ik de schijn ophouden. Mijn man kan hem ergens niet inleven in mijn situatie, probeert begrip op te brengen, maar raakt alles een beetje gewoon. Al 4 jaar denk én spreek ik over zelfmoord of euthanasie. Artsen willen mij naar een psycholoog sturen. Geprobeerd, maar die mensen kúnnen mijn dagelijks lichamelijk lijden niet wegnemen met erover te praten! Mijn man houdt mij niet tegen. "Als het dat is wat je wilt." Ik ga niet over 1 nachts ijs, ik bereid alles voor, ook voor de achterblijvers. Ik heb nog geen idee hoe ik eruit zal stappen. Liefst zo pijnloos mogelijk. Ook nog geen idee wanneer. Ik voel dat mijn man hem nu al losmaakt van mij, om zichzelf de pijn te besparen. Denk ik. Ik begrijp hem. Het leven heeft mij niks meer te bieden, dus wil ik mijn leven terug geven. Hopend op enig begrip.
Merel
21-01-2024
laatste reactie: 06-02-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Merel, ik begrijp je zo goed...en ik wens je veel wijsheid toe.
Moni
06-02-2024
Ik ben nog steeds die "sociale" eenzaat (Verhaal 97)
Sinds mijn kindzijn was ik op mezelf aangewezen. Ik vond dat niet raar , deed leuke dingen op mijn eentje.Op school en later op mijn werk en mijn leven deed ik zo mijn best om erbij te horen , om graag gezien te worden....Nu vele jaren later , vele wondes geheeld of niet , ben ik nog die "sociale " eenzaat. Ik doe nog zoveel graag alleen. Maar toch knaagt er iets van....?????
Carine
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-02-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Grappig ik heb dat ook.
André
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ook .
Peter
03-02-2024
Ik kan dit gevoel maar niet van mij afschudden (Verhaal 281)
Hey hallo iedereen, ik las jullie verhalen en ik wil vooreerst meedelen hoe dapper jullie wel zijn dat jullie dit allemaal delen.
Als ik zie dat ik verhaal nummer 293 ben, doet me dat beseffen dat er veel mensen zich alleen of eenzaam voelen dan ze durven toegeven.
Als wij 293-tal elkaar ook eens in het echt konden ontmoeten, dan zouden we nooit meer eenzaam zijn, maar zouden we een enorme familie vormen.
Nu goed, wat mijn verhaal betreft.
Ik ben 35 jaar, heb geen broers of zussen (of zelfs veel familie), heb gestudeerd, heb een goeie job (maar werk volledig alleen als zelfstandige), en ik mag wel zeggen dat ik normaliter wel een sociaal iemand ben.
Alleen ben ik nooit in staat geweest om vrienden te hebben die ik elke dag of elke week zou kunnen zien. Ik woon immers in het uiterst van mijn land waardoor de afstand veel bemoeilijkt. Diverse vrienden zijn dan nog eens verhuisd naar andere provincies voor hun werk of andere zijn getrouwd en hebben een gezin.
Zelf werk ik als zelfstandige waardoor ik met diverse mensen in contact kom, maar het zijn nooit vaste contacten zoals met collega's die je elke dag op de werkvloer ziet.
Bijgevolg ga ik werken, kom ik alleen thuis, ga alleen slapen, word alleen werken, ga terug werken, etc...
Men heeft mij al aangeraden van hobby's of dergelijke te doen of me bij een kring aan te sluiten, maar ik ben niet echt een grote sporter en diverse clubs waar ik me bij kan aansluiten zijn ofwel voor mensen van +60 of van onder de 20 jaar.
In mijn hart zit ik dan maar constant te denken dat ik wanneer de juiste vrouw zou tegenkomen dat ik dan minder eenzaam zou zijn (omdat mijn ouders ook quasi geen vrienden hebben, maar zij nog steeds elke dag graag met elkaar omgaan) maar ik besef dat dit geen substituut mag zijn en ik eerst zelf iets moet veranderen in mijn leven.
Ik blijf me verzetten tegen mijn verlangen om iemand te ontmoeten, maar hoe ouder ik word hoe minder kans ik heb om nog iemand tegen te komen zonder kinderen of dergelijke en om voor het eerst een eigen gezin te vormen.
Ik zeg dit maar omdat ik weet dat dit gevoel verkeerd is (alhoewel ik hiermee al lang zit als "magische oplossing" voor mijn eenzaamheid (hoe verkeerd dat ook is), reden waarom ik me er tegen verzet, maar ik heb geen flauw idee hoe ik eraan moet beginnen om in het wilde weg al (nieuwe) vrienden te zoeken of dergelijke of bij wie of waar ik me moet aansluiten.
Ik voel mij inderdaad dus elke dag ook zeer eenzaam, maar ik probeer dit zoveel als mogelijk verbergen, alhoewel ik merk dat ik mijn mond soms bijna voorbij spreek.
Het idee dat ik na 40 of 50 jaar nog steeds alleen ben en ik er bijvoorbeeld mee geconfronteerd zou worden dat mijn ouders (de enige constante in mijn leven) een zware ziekte zouden krijgen en dement of zo zouden worden, is voor mij een ware nachtmerrie. Niet alleen voor de gezondheid van mijn ouders, maar ook omdat ik echt bang ben van uiteindelijk alleen achter te blijven.
Ik had deze angst al in het lager (waar ik werd gepest) evenals in het middelbaar en unif (waar ik werd genegeerd) en elke dag dat ik ouder word, lijkt deze nachtmerrie meer en meer werkelijkheid te worden.
Voor alle duidelijkheid, zijn er hier mensen wiens verhaal uiteraard nog erger is, maar ik wilde gewoon dit even neerpennen omdat ik al jaren met een gevoel zit waarvan ik weet dat het niet (per sé) de waarheid moet zijn, maar ik kan dit gevoel (van eenzaamheid en eenzaam te blijven) maar niet van me afschudden.
Kortom, we zijn niet alleen. Alleen durven wij het hier te delen.
Als ik zie dat ik verhaal nummer 293 ben, doet me dat beseffen dat er veel mensen zich alleen of eenzaam voelen dan ze durven toegeven.
Als wij 293-tal elkaar ook eens in het echt konden ontmoeten, dan zouden we nooit meer eenzaam zijn, maar zouden we een enorme familie vormen.
Nu goed, wat mijn verhaal betreft.
Ik ben 35 jaar, heb geen broers of zussen (of zelfs veel familie), heb gestudeerd, heb een goeie job (maar werk volledig alleen als zelfstandige), en ik mag wel zeggen dat ik normaliter wel een sociaal iemand ben.
Alleen ben ik nooit in staat geweest om vrienden te hebben die ik elke dag of elke week zou kunnen zien. Ik woon immers in het uiterst van mijn land waardoor de afstand veel bemoeilijkt. Diverse vrienden zijn dan nog eens verhuisd naar andere provincies voor hun werk of andere zijn getrouwd en hebben een gezin.
Zelf werk ik als zelfstandige waardoor ik met diverse mensen in contact kom, maar het zijn nooit vaste contacten zoals met collega's die je elke dag op de werkvloer ziet.
Bijgevolg ga ik werken, kom ik alleen thuis, ga alleen slapen, word alleen werken, ga terug werken, etc...
Men heeft mij al aangeraden van hobby's of dergelijke te doen of me bij een kring aan te sluiten, maar ik ben niet echt een grote sporter en diverse clubs waar ik me bij kan aansluiten zijn ofwel voor mensen van +60 of van onder de 20 jaar.
In mijn hart zit ik dan maar constant te denken dat ik wanneer de juiste vrouw zou tegenkomen dat ik dan minder eenzaam zou zijn (omdat mijn ouders ook quasi geen vrienden hebben, maar zij nog steeds elke dag graag met elkaar omgaan) maar ik besef dat dit geen substituut mag zijn en ik eerst zelf iets moet veranderen in mijn leven.
Ik blijf me verzetten tegen mijn verlangen om iemand te ontmoeten, maar hoe ouder ik word hoe minder kans ik heb om nog iemand tegen te komen zonder kinderen of dergelijke en om voor het eerst een eigen gezin te vormen.
Ik zeg dit maar omdat ik weet dat dit gevoel verkeerd is (alhoewel ik hiermee al lang zit als "magische oplossing" voor mijn eenzaamheid (hoe verkeerd dat ook is), reden waarom ik me er tegen verzet, maar ik heb geen flauw idee hoe ik eraan moet beginnen om in het wilde weg al (nieuwe) vrienden te zoeken of dergelijke of bij wie of waar ik me moet aansluiten.
Ik voel mij inderdaad dus elke dag ook zeer eenzaam, maar ik probeer dit zoveel als mogelijk verbergen, alhoewel ik merk dat ik mijn mond soms bijna voorbij spreek.
Het idee dat ik na 40 of 50 jaar nog steeds alleen ben en ik er bijvoorbeeld mee geconfronteerd zou worden dat mijn ouders (de enige constante in mijn leven) een zware ziekte zouden krijgen en dement of zo zouden worden, is voor mij een ware nachtmerrie. Niet alleen voor de gezondheid van mijn ouders, maar ook omdat ik echt bang ben van uiteindelijk alleen achter te blijven.
Ik had deze angst al in het lager (waar ik werd gepest) evenals in het middelbaar en unif (waar ik werd genegeerd) en elke dag dat ik ouder word, lijkt deze nachtmerrie meer en meer werkelijkheid te worden.
Voor alle duidelijkheid, zijn er hier mensen wiens verhaal uiteraard nog erger is, maar ik wilde gewoon dit even neerpennen omdat ik al jaren met een gevoel zit waarvan ik weet dat het niet (per sé) de waarheid moet zijn, maar ik kan dit gevoel (van eenzaamheid en eenzaam te blijven) maar niet van me afschudden.
Kortom, we zijn niet alleen. Alleen durven wij het hier te delen.
J
22-09-2022
laatste reactie: 30-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi J klopt waarschijnlijk zal je dit niet meer lezen, maar klopt hoe kan het zo moeilijk zijn om via deze site contact met elkaar te vinden, misschien toch idee bij de mensen van deze site een idee opgooien om dat makkelijk te maken, want ik zie inderdaad dat hier veel mensen waaronder ikzelf zich eenzaam voelen en alleen zijn, maar er geen mogelijkheid is om al dan niet prive met elkaar in contact kan komen, want we willen natuurlijk niet al onze prive gegevens hier neerzetten en misschien meteen onze hele naam. Hoop dat dat ooit misschien snel zlefs gaat veranderen, want hoe mooi zou het zijn dat mensen hier met elkaar in contact kan komen
A
20-04-2023
Reactie:
Waarom is er geen camping voor eenzame mensen?
Goofy
30-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Only the lonely (Verhaal 477)
50 jaar, vaste baan, koopappartement, leuke auto, redelijk uiterlijk, maar heel mijn leven alleen. In mijn jeugd gepest op school, opleidingen gedaan om vader te pleasen, decennia een rol gespeeld in het leven. Na burnouts, boreouts en deressies sinds 5 jaar eindelijk een carrièreswitch gemaakt. Eindelijk een baan met wat plezier. Maar door het constant in de overlevingsmodus staan nooit een relatie gehad. Kamp nog steeds met minderwaardigheidscomplex. Vrienden van vroeger zijn allang uit mijn leven. Later nieuwe mensen ontmoet die stuk voor stuk narcisten bleken. Contact verbroken. Nu lijken alle dagen op elkaar. Moe van het alleen op vakantie gaan. Liegen tegen collega's over feestdagen die ik eigenlijk altijd alleen doorbreng. Alle datingsites van Nederland al 100x afgestompt, zonder succes. Moet ik zo nog 30 jaar verder, zonder doel, zonder liefde of vriendschap?
Pieter
23-01-2024
laatste reactie: 30-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar dit. Ook ik ben alleen, ik ben een leuke,lieve vrouw maar heb geen familie en vrienden meer na het verbreken van de relatie met een narcist. Nieuwe contacten opbouwen is razend moeilijk omdat mensen dat niet begrijpen en niet meer de moeite nemen je echt te leren kennen als je geen luidruchtig, extravert fuifnummer bent, zeker op datingsites, dat is hopeloos,daar vind je weinig mensen met wat diepgang die ECHT contact zoeken, wat voor mij belangrijk is.
M
23-01-2024
Reactie:
Bedankt voor je reactie M.
Pieter
23-01-2024
Reactie:
Hey Pieter en M , ik begrijp jullie allebeide. Heb ook een relatie met een narcissist gehad ....en nog niet zo lang alleen nu. Het is echt moeilijk om met mensen in contact te komen die diepgang hebben. De meeste contacten zijn erg oppervlakkig....vooral als je niet echt een fuifnummer bent. Ben na het lezen van jullie berichtjes wel blij dat ik niet de enige ben die meer diepgang in vrienden zoek.
Groeten , ook alleen
Groeten , ook alleen
Ook alleen
24-01-2024
Reactie:
Hey Pieter, zin om is een wandeling te maken, dan kunnen we is goed tegen de bomen roepen. 😀
Omgeving Zeeland ?
Groetjes
Omgeving Zeeland ?
Groetjes
OZZIE
30-01-2024
Vlaamse versie? (Verhaal 448)
Dag Nederlandse en/of Vlaamse vrienden,
Hebben jullie eventueel weet van een Vlaamse versie van dit forum rond eenzaamheid aub? Alvast veel dank en een goedenavond aan alle eenzame zielen daar; in Nederland, Vlaanderen of waar ook ter wereld. Er is alvast één thema dat ons allen verbindt...
Luk
Hebben jullie eventueel weet van een Vlaamse versie van dit forum rond eenzaamheid aub? Alvast veel dank en een goedenavond aan alle eenzame zielen daar; in Nederland, Vlaanderen of waar ook ter wereld. Er is alvast één thema dat ons allen verbindt...
Luk
Luk
04-12-2023
laatste reactie: 27-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Luk,
Net als jij, ben ik allang op zoek naar een Vlaamse forum, maar er is jammer genoeg niets te vinden.
Van waar ben je?
Net als jij, ben ik allang op zoek naar een Vlaamse forum, maar er is jammer genoeg niets te vinden.
Van waar ben je?
N.H.
29-12-2023
Reactie:
Dag N.H.,
Ik woon in de buurt van Gent.
Groeten,
Luk
Ik woon in de buurt van Gent.
Groeten,
Luk
Luk
27-01-2024
Mijn leven gaat aan me voorbij (Verhaal 8)
Soms als ik naar buiten kijk, vooral bij mooi weer, dan kan ik wel huilen, omdat mijn 34-jarige leven gewoon aan me voorbijgaat en er nooit iets bijzonders gebeurt (zonder partner) en ik denk dat dit zo zal blijven tot ik 40 ben en dan zijn in ieder geval de mooiste jaren voor een vrouw voorbij.
En deze jaren heb ik zo zinloos doorgebracht. Anderen hebben een partner en in hun leven zit vooruitgang (kinderen worden groot) en bij mij blijft alles bij het oude. Ik blijf altijd in dezelfde fase. Ik vraag me vervolgens af wat voor zin dit leven nog heeft als je als toeschouwer leeft...
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-01-2024
33Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi! Wat naar om je zo alleen te voelen.
Tip: kijk 'ns op www.nmlk.nl , een site waar je nieuwe mensen kan leren kennen dmv samen actiteiten doen. Echt een a aanrader! Succes!
Angélique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi,heel herkenbaar ik ben 10 jaar vriendenloos en bij mij is echt bijna de grens bereikt niemand snapt de pijn. Ben 32 maar nooit niks leuks om te doen heb wel een vriend en een kind maar voel me leeg.
Wat vind je leuk om te doen qua activiteiten? ik vind dit moeilijk ik wet zelf niet eens meer wat ik leuk vind alles lijkt inhoudloos. Misschien dat je het fijn vind hier over te praten. Ik ben een luisterend oor ;)
Nathalie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik snap dat je jouw leven anders wil hebben.ik ben ook alleen en kom uit een andere land waardoor ik ook moeite heb om contacten te leggen. Ik zit nu bij een cursus van MDF om verder te komen.. is er iets wat jou blij kan maken? Interesse of hobbies die jou in contact brengt met anderen? Je mag ook mij mailen als je wil. Ik ben ook op zoek naar en man maar eerst dan vriendschap en als het klikt meer... Ik woon wel in een kleinere dorp bij Dronten.
Madeleine M.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook heel erg eenzaam, heb nu al een paar jaar een partner gezocht, heb verder niemand meer en ben inmiddels bijna 60 al geven ze me dat niet. Niemand ziet hoeveel verdriet ik hierom heb. Ik ben een mensenmens en zie alleen maar mijn twee dierbare katten. Woon in het kille en koude Amsterdam, geen leuke stad in je eentje. Die sites zials NMLK werken niet..
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 36 jaar en voel ook dat mijn leven aan mij voorbijgaat.
Niet echt contact ook met familie beide ouders overleden.
Voor de rest heb ik ook geen vrienden en geen baan.
Een relatie waar ik mij ook niet in thuis voel.
Dus ja weet het eigenlijk ook niet meer bij mij is het ook echt elke dag hetzelfde weet ook niet wat ik met dit leven aan moet.
Anoniem
Niet echt contact ook met familie beide ouders overleden.
Voor de rest heb ik ook geen vrienden en geen baan.
Een relatie waar ik mij ook niet in thuis voel.
Dus ja weet het eigenlijk ook niet meer bij mij is het ook echt elke dag hetzelfde weet ook niet wat ik met dit leven aan moet.
Anoniem
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi .
Ik weet niet hoe lang geleden dat je dit geschreven hebt ,maar ik ervaar precies hetzelfde. Ik ben een man van 42 en erg eenzaam geworden nadat mijn relatie afgelopen zomer stuk is gegaan.
Verschrikkelijk voelt dat , ze heeft alle contacten verbroken ik mag en kan haar niet bereiken terwijl ik haar zo nodig heb.
Weet dat je niet alleen sta , misschien vind je het leuk om terug te reageren?
Groetjes van Jan
Ik weet niet hoe lang geleden dat je dit geschreven hebt ,maar ik ervaar precies hetzelfde. Ik ben een man van 42 en erg eenzaam geworden nadat mijn relatie afgelopen zomer stuk is gegaan.
Verschrikkelijk voelt dat , ze heeft alle contacten verbroken ik mag en kan haar niet bereiken terwijl ik haar zo nodig heb.
Weet dat je niet alleen sta , misschien vind je het leuk om terug te reageren?
Groetjes van Jan
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hoi van waar kom je
T
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een eenzaamheid. Oh zo herkenbaar.
Ik ben 59, langzamerhand weet ik jet ook niet meer
Konden we elkaar maar eens ontmoeten, lotgenoten.
Lekker samen een wandeling maken, bij elkaar eten, koffie drinken oid.
Hoe kunnen we elkaar helpen/steunen....?
Ik ben 59, langzamerhand weet ik jet ook niet meer
Konden we elkaar maar eens ontmoeten, lotgenoten.
Lekker samen een wandeling maken, bij elkaar eten, koffie drinken oid.
Hoe kunnen we elkaar helpen/steunen....?
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is aan jou of dit scenario zich voltrekt. Neem de regie in handen. Stel je open voor liefde. Leg de lat niet te hoog. Geniet van het liefhebben. Het houden van jou voel jij niet. Dat is voor de ander. Als dat lukt kan het dat je op je 35e zwanger bent. Een mooie leeftijd. En zie je op je 40e je kind 6 worden. Je kunt dan nog steeds heel mooi zijn.
Doeterniettoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Even van me afschrijven, ik een allenstaande man van 52 progressief ziek geen ouders of Kids. Ben vaak alleen maar voel me niet eenzaam. Ik ga vaak fietsen en dat werkt goed voor mij buiten lucht. De mega tip voor mij blijf in beweging en doe de dingen die je voldoening geven. (in the end it doesnt even matter) dat houd me gaande. En 1x per dag lachen. Sterkte en niet te veel naar andere kijken. Tis jou leventje XXX
Vlaflip
> 2 jaar geleden
Reactie:
Bij 40 houdt het leven echt niet op hoor! Probeer eens een (goede) datingsite. Moet lukken op jouw leeftijd. Veel succes lieverd
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welkom in de groep. Ik ben 31, heb überhaupt geen relatie gehad. Ik was nooit zo geïnteresseerd in andere mensen, ik kon mijn eigen boontjes wel doppen. Dat sloeg om toen ik 18 was en ineens in de gaten kreeg dat ik als enige nog niet gezoend had en de mensen om me heen allemaal al een of meerdere relaties achter de rug hadden. Ik wilde dit altijd wel, maar ik dacht dat het vanzelf kwam. Niet dus. Sindsdien alles geprobeerd. Nul effect. inmiddels dus 13 jaar verder en ik voel me knijter alleen.
Iemand
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook eenzaam. Heb een relatie en vaste job. Kan altijd nog bij mijn ouders en paar vrienden terecht maar toch voel ik me eenzaam. Anders dan de meesten. Ik durf bijna niets doen in m'n privéleven en haat de samenleving. Ik weet ook niet hoelang ik dit volhou
Ringo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey ik begrijp wat hoe he u hier voelt. Na mijn scheiding zit ik ook met dit gevoel en hoop ik maar om samen iets te kunnen opbouwen maar het komt er niet van. 😅 ik hoop dat het jouw snel beter gaat groetjes uit Limburg
Alex
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken mij zelf daar een beetje in eigenlijk.en toch maar mij een breuk denken van hoe gaan we die ellende hier oplossen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey ik begrijp wat hoe he u hier voelt. Na mijn scheiding zit ik ook met dit gevoel en hoop ik maar om samen iets te kunnen opbouwen maar het komt er niet van. 😅 ik hoop dat het jouw snel beter gaat groetjes uit Limburg
Alex
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kon je maar een streepjescode op je jas plakken die mede-eenzamen automatisch zouden scannen als ze langs je liepen. Ik zie het al helemaal voor me. Een streepjescode in kleuren. Blauw=ik zoek een man. Groen=ik hoop op kinderen. Geel=ik ben toch ook wel eenling. Paars=ik hou van afwijkend uiterlijk. En zo nog wat kleuren voor dingen die jij van belang vindt. Piep-piep-piep zouden de twee scannertje afgaan als het een goede match was met degene die langs je liep. Bestond het maar!
Marie-Antoinette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Anoniem, wat erg dat je het gevoel hebt dat je leven aan je voorbij gaat. Je bent pas 34. Al heb ik geen idee welk jaar je je reactie geplaatst hebt. Soms schiet er ook door mn hoofd dat mn leven aan me voorbij gaat. De boot gemist. Dan kijk ik naar mn leuke kleding en schoenen. Die staan weg te rotten in mn kast. Echt treurig en ik heb medelijden met mezelf. Het liefst zou ik op die fuchsia Marilyn Monroe peeptoes elk weekend de avond van mn leven willen beleven met leuk gezelschap. Ik bedoel hoelang heb ik nou niet meer gelachen, echt schateren, lekker silly zijn als een kind. Of zorgeloos rondgelopen. Happy. Ik ben meestal somber. Ik rot weg van de saaiheid. Een mens heeft aandacht en liefde nodig anders verwelk je.
Zorg ervoor dat je altijd bezig bent met activiteiten. Zoek hobby genoten, dan heb je iets gemeenschappelijks dat je interesseert. Koken, interieur, een taal leren of met een groep een reis maken. Zodra je zo lekker druk bezig bent zijn er vast mensen die jou geweldig gaan vinden en contact gaan zoeken met je.
Zorg ervoor dat je altijd bezig bent met activiteiten. Zoek hobby genoten, dan heb je iets gemeenschappelijks dat je interesseert. Koken, interieur, een taal leren of met een groep een reis maken. Zodra je zo lekker druk bezig bent zijn er vast mensen die jou geweldig gaan vinden en contact gaan zoeken met je.
Iesje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hoi eenzaamheid vreet je op...
Geen contacten geen vriendinnen familie af en toe niet getrouwd geen kids.
Relatie eerlijk gezegd weet niet wat voor relatie nergens meer zin in het leven is zinloos
Geen baan geen sociale contacten....
Doe er ook niet echte moeite voor leef van dag tot dag
Geen contacten geen vriendinnen familie af en toe niet getrouwd geen kids.
Relatie eerlijk gezegd weet niet wat voor relatie nergens meer zin in het leven is zinloos
Geen baan geen sociale contacten....
Doe er ook niet echte moeite voor leef van dag tot dag
Vihs
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh zo herkenbaar, door een aantal stoornissen kan ik geen contact leggen met mensen en kan ik ook geen contact aangaan met mijn eigen twee kinderen. Iedere dag zitten op een stoel, wachten tot de dag voorbijgaat, het is geen leven. Ik heb zelfs akkoord voor euthanasie voor ondraaglijk psychisch lijden, maar durf de stap nog niet te zetten.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel me ook mn leven lang al eenzaam. Zowel op zoek naar n moederfiguur, naar begrip en geborgenheid, als naar misschien ergens bijhoren, je verbonden voelen. Ik ben t/m mijn 14e steeds verhuisd buiten land Nl buitenland Nl etc. Op mn 16e opgenomen geweest voor 4 jr lang, oa vanwege eetproblemen. Daarna zonder nabehandeling op kamers gemoeten. Met mijn sociale angsten. Onwetendheid v/onbekendheid met de maatschappij, t zelfstandige leven. Middelbare school nog af moeten maken. Toch nog 2-3jaar universiteit gedaan. Maar altijd angsten, daarbij antidepressivum en blowen, geen contrôle meer en (rand) psychotisch. Nooit meer afgestudeerd, wajong sinds mn 18e, nu inmiddels 46 en doe wel vrijwilligerswerk, maar sta er zo'n btje alleen voor. Nooit iemand gekend op wie ik echt terug kon vallen, bij wie ik aan kan kloppen. Nare ervaringen in de GGZ, ook met hulpverleners/ psychiaters die te vroeg vertrokken, slecht afscheid ook. Het liefst had ik in Frankrijk gewoond. Maar hoe met wajong, zonder rijbewijs, 2 katten? Onlangs totaal uit evenwicht geweest door afbouw antipsychoticum en te vroeg afscheid ve psychiater. Angsten, stemmen, nauwelijks of soms niet meer slapen. Gedacht aan zelfmoord, waar ik eigenlijk tegen ben en aan euthanasie. Nu weer beter, maar nu drink ik teveel en baal ervan voor mn gezondheid en de calorieën. Wil graag weer afvallen. Te graag. Mensen zijn er toch nooit voor je. Je moet ervoor jezelf zijn, maar hoe dan? Heb je soms toch echt anderen voor nodig.
Groet, Y
Groet, Y
Y
14-05-2022
Reactie:
Ik heb precies t zelfde waar denk je dat het bij jou aan ligt? Ik denk altijd dat het voor een vrouw zeker in europa veel makelijker is
Tim
19-06-2022
Reactie:
Jammer dat je nergens een mogelijkheid hebt om met elkaar in contact te komen he.
Vaak veel aandacht voor oudere of jongeren die eenzaam zijn, maar rond de 50 is er zeker ook veel eenzaamheid .
Bij nmlk sta ik al jaren op de wachtlijst, verenigingen of clubs is ook niks geworde.
Denk dat ik mij er naar bij neer moet leggen dat ik een einzelganger ben...
Al ziet men dat niet aan de buitenkant ...
Je bent altijd zo" gezellig en spontaan" ...
Vaak veel aandacht voor oudere of jongeren die eenzaam zijn, maar rond de 50 is er zeker ook veel eenzaamheid .
Bij nmlk sta ik al jaren op de wachtlijst, verenigingen of clubs is ook niks geworde.
Denk dat ik mij er naar bij neer moet leggen dat ik een einzelganger ben...
Al ziet men dat niet aan de buitenkant ...
Je bent altijd zo" gezellig en spontaan" ...
S
25-06-2022
Reactie:
dat moet een rot gevoel zijn voor je je word er elke dag aan herinnerd of je wilt of niet.
Marcel
27-08-2022
Reactie:
Zo herkenbaar, ook hier. Ben nu 48 en alleen met mijn 2 katjes. Hoe cliché.... Ik kon normaliter altijd wel goed alleen zijn, maar de laatste paar jaar voel ik mij steeds eenzamer. Na een slechte relatie had ik zoiets van: even een pauze van mannen in mijn leven. Nooit gedacht dat ik nu nóg alleen zou zijn. Vriendengroep is steeds kleiner geworden; stelletjes zoeken stelletjes op is mijn ervaring. Ik ben door meerdere 'vrienden' in de steek gelaten. Als ik geen contact opneem, hoor ik niets meer. Ik heb nu nog een paar goede vriendinnen, maar geen woont bij mij in de buurt. Een paar jaar terug had ik kanker en door Corona moest ik alles alleen ondergaan. Dat vond ik nog het rotste van het hele traject. Ik ga iedere week sporten en heb best een leuke baan. Maar zodra ik mijn huis in stap voelt het alsof ik overspoeld word door een bijna tastbaar gevoel van eenzaamheid. Een heel goede vriendin denkt aan emigratie. Mijn beste vriendin heeft nu een relatie waar ze (uiteraard) vol van is. Ik gun hen het allerbeste, maar mijn verlatingsangst viert hoogtij nu. Ik ben begin vorig jaar gaan daten, maar de een na de ander waren niet succesvol. Oplichters, vreemdgangers etc etc. Echter leerde ik de liefde van mijn leven kennen, wist niet wat ik mee maakte! Zo'n enorme klik en alsof we elkaar al jaren kenden. Heel bijzonder, vond hij ook. Maar.... hij ziet mij als een van zijn beste vrienden, maar niet als liefdespartner. Dat hakte er zo in. Mannen zien mij eerder als éën van de boys, waar goed mee te praten en te lachen is,maar verder niets. Iemand hier maakte al de opmerking van slechts een toeschouwer zijn in je leven. En ik moet zeggen dat deze voorstelling maar weinig sterren krijgt van mij. Sjorren aan een dood paard noemen ze dat toch? Op deze manier wil k geen 80 worden. Financieel geeft ook steeds meer restricties, zo ik straks alleen nog werk voor mijn huur, auto (die ik nodig heb om naar dat werk te komen) en boodschappen. Dat is niet leven, dat is simpelweg bestaan. Nee, laat maar dan....... 😔
Kaatje
06-12-2022
Reactie:
Succes
Ronald
31-03-2023
Reactie:
Hallo, als je contact wil, geef dat dan door. Ik voel me ook alleen
Jose
05-05-2023
Reactie:
Hoi! Mij vergaat het net zo..ben inmiddels 58. Onlangs moeder gestorven, met vader nooit hecht geweest en mijn zoon, die woont ver, heeft het erg druk en diens partner zoekt ook geen contact. Zie kleinkind maar zelden, op afspraak welteverstaan Ben na 26j huwelijk gescheiden (was al jaren een dooie boel). Pfff....al die eenzaamheid, niet meer draaglijk. NIEMAND vraagt naar me of zo. Tja, mijn goeie jaren zijn voorbij, als die er al waren en nu????
Nicky
28-05-2023
Reactie:
Per toeval op deze pagina terecht gekomen, en ook ik wil mijn verhaal delen.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Hans
30-06-2023
Reactie:
Hallo José, zie een bericht van mei kun je eens contact met me opnemen? Ben een 47jarige man en ben opzoek naar (meer) sociaal contact.
Jan
25-12-2023
Reactie:
Hallo Anoniem,
Zelfs met 40 (en ouder) kunnen vrouwen erg mooi zijn. Kinderen krijgen is misschien wat lastig(er), maar ook dat is niet persé onmogelijk!
Ik denk dat het voor een vrouw een heel stuk eenvoudiger is dan voor een man op het vlak van liefde/aandacht/intimiteit/relaties, maar dat komt mede door mijn huidige kijk op het leven/wereld als man zijnde (37 jaar en 5+ jaar single zonder uitzicht op iets moois)...Wellicht kan je jezelf eens leuk "optutten", vriendinnen vragen of ze jouw beste eigenschappen willen opsommen, samen leuke foto's van jou laten maken, hoppa een dating-site op met een mega-leuk profiel en filteren maar (makkelijker gezegd dan gedaan, maar je zal snel veel aandacht krijgen daar waar een man (zoals ik) dat wel kan vergeten).
Voor mij is het allemaal te laat heb ik het idee, ik heb ook echt opgegeven en mijn ziel heb ik intussen onder mijn arm, maar ik hoop dat je een stap zet. Je bent nog jong genoeg.
Ik wens je sterkte/succes!
Groetjes,
Een eenzame, lelijke man van 37, 5+ jaar single.
Zelfs met 40 (en ouder) kunnen vrouwen erg mooi zijn. Kinderen krijgen is misschien wat lastig(er), maar ook dat is niet persé onmogelijk!
Ik denk dat het voor een vrouw een heel stuk eenvoudiger is dan voor een man op het vlak van liefde/aandacht/intimiteit/relaties, maar dat komt mede door mijn huidige kijk op het leven/wereld als man zijnde (37 jaar en 5+ jaar single zonder uitzicht op iets moois)...Wellicht kan je jezelf eens leuk "optutten", vriendinnen vragen of ze jouw beste eigenschappen willen opsommen, samen leuke foto's van jou laten maken, hoppa een dating-site op met een mega-leuk profiel en filteren maar (makkelijker gezegd dan gedaan, maar je zal snel veel aandacht krijgen daar waar een man (zoals ik) dat wel kan vergeten).
Voor mij is het allemaal te laat heb ik het idee, ik heb ook echt opgegeven en mijn ziel heb ik intussen onder mijn arm, maar ik hoop dat je een stap zet. Je bent nog jong genoeg.
Ik wens je sterkte/succes!
Groetjes,
Een eenzame, lelijke man van 37, 5+ jaar single.
Mijn naam is onbelangrijk
13-01-2024
Reactie:
Het verhaal spreekt mij enorm aan.ik weet wat eenzaamheid is en ben een man welke alleen is komen te staan vijf jaar geleden. Ik mis genegenheid warmte en liefde en ben zoekende naar een lieve vrouw om leuke dingen mee te maken en te doen.veel liefde te geven aan haar.
Jan
22-01-2024
Ik vertrouw niemand (Verhaal 474)
Mijn moeder was zó gefrustreerd dat ze zwanger was dat ze regelmatig met twee vuisten op haar buik timmerde onder het uitschreeuwen dat ze mij haatte. Ik heb mijn hele leven dagelijks vreselijke angst en vertrouw niemand. En hulpverleners al helemaal niet !!
Frans
21-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Weet dat je mag leven, ook al is het alleen (Verhaal 455)
Ik kan de slaap niet vatten, piekeren is wat mij momenteel ophoudt. Ben je 45 jaar, en krijg je te horen eind december 2019 dat je ongeneeslijk ziek bent geworden door je werk uit je verleden.
Dat is even slikken, alleen de tijd erna is nog veel meer slikken.
Na mijn diagnose bestond ik eigenlijk al niet meer, zus boeide het niet, andere familieleden en vrienden ook niet. De enigste die er mee zat was me moeder. Dat hakt er flink in kan ik je vertellen. Nu is het haast 2024, en het enigste wat er is veranderd is dat ik er nog ben, en gelukkig met volle verstand alleen in het leven staat.
Het gezegde "Vriendschap is een illusie", is inderdaad tegeltje wijsheid.
Gelukkig kan ik het leven alleen dragen, en nog op tijden geluk en blijheid ervaren.
Wens iedereen in moeilijke tijden, veel kracht toe. En hoe moeilijk het ook is, weet dat je mag leven, ook al is het alleen.
Alvast fijne feestdagen en een mooi 2024.
Dat is even slikken, alleen de tijd erna is nog veel meer slikken.
Na mijn diagnose bestond ik eigenlijk al niet meer, zus boeide het niet, andere familieleden en vrienden ook niet. De enigste die er mee zat was me moeder. Dat hakt er flink in kan ik je vertellen. Nu is het haast 2024, en het enigste wat er is veranderd is dat ik er nog ben, en gelukkig met volle verstand alleen in het leven staat.
Het gezegde "Vriendschap is een illusie", is inderdaad tegeltje wijsheid.
Gelukkig kan ik het leven alleen dragen, en nog op tijden geluk en blijheid ervaren.
Wens iedereen in moeilijke tijden, veel kracht toe. En hoe moeilijk het ook is, weet dat je mag leven, ook al is het alleen.
Alvast fijne feestdagen en een mooi 2024.
Anoniem
19-12-2023
laatste reactie: 21-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat heb jij veel moeten doormaken zeg!
Het fenomeen dat sommige mensen de ander totaal koud kunnen laten heb ik ook gemerkt. Best onbegrijpelijk. In vriendschap geloof ik echter wel. Mensen zijn nu eenmaal verschillend. Ik wens jou ook een zo gelukkig mogelijk 2024 toe.
Het fenomeen dat sommige mensen de ander totaal koud kunnen laten heb ik ook gemerkt. Best onbegrijpelijk. In vriendschap geloof ik echter wel. Mensen zijn nu eenmaal verschillend. Ik wens jou ook een zo gelukkig mogelijk 2024 toe.
Ronald
21-01-2024
Reactie:
Ik leef echt met je mee..... Je zo in de kou laten staan omdat je ziek bent..... ongeloofelijk.......Ik ben zelf al 15 jaar alleen. Ben niet ziek zoals jij maar door teveel teleurstellingen verkoos ik alleen te blijven doch ik mis wel een goede vriend of vriendin (gewoon echte mensen)-....We leven in een harde wereld ....En als je dan een gevoelig mens bent haak je al vlug af en kruip je in je cocon.
En nochtans hou ik van leven... alles wat maar gezellig is. gelukkig heb ik mijn hobby = schilderen - en ik lees veel. alvast het beste voor dit nieuwe jaar
En nochtans hou ik van leven... alles wat maar gezellig is. gelukkig heb ik mijn hobby = schilderen - en ik lees veel. alvast het beste voor dit nieuwe jaar
augusta
21-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Ik wil niet als een zieliger achter je aan (Verhaal 238)
Ik weet niet wat ik moet doen.
Zit er al heel lang mee.. Mijn ex is in 2018 getrouwd.
Maar hij zoekt steeds contact met mij, hebben elkaar gezien paar keer, gesproken,gezoend enzv. Ook zei ik eigenlijk dat dit niet kan en niet eerlijk is tegen over je vrouw waar je mee bent weet niet eens of die met haar is. Hij zegt dat die niet zonder me kan leven, en mij mist en nog steeds van me houdt, wilt een leven met mij opbouwen. Dus een kindje, samen wonen. Maar hebt gezegd als je dit wilt moet je scheiden. En dan zegt hij zij heeft de echtscheiding al aangevraagd maar dat was ergens in 2019/2020.
Maar als hij alles op geeft kan hij alles kwijt raken wat die heeft opgebouwd. Het lijkt erop dat hij niet gelukkig is in zijn huwelijk. Hij zegt ook dat ze uit elkaar zijn. Heb ook aangegeven ik wil niet als een zieliger achter je aan. Eigenlijk is het ook mijn fout geweest, hij vroeg mij in 2018 of ik wilde trouwen en ik wees hem af was toen boos. Toen is hij maar met iemand anders gaan trouwen uit verdriet. En blijkbaar heeft die spijt.
Wat is u advies eigenlijk?
Want ik zit echt met handen in me haar.
Zit er al heel lang mee.. Mijn ex is in 2018 getrouwd.
Maar hij zoekt steeds contact met mij, hebben elkaar gezien paar keer, gesproken,gezoend enzv. Ook zei ik eigenlijk dat dit niet kan en niet eerlijk is tegen over je vrouw waar je mee bent weet niet eens of die met haar is. Hij zegt dat die niet zonder me kan leven, en mij mist en nog steeds van me houdt, wilt een leven met mij opbouwen. Dus een kindje, samen wonen. Maar hebt gezegd als je dit wilt moet je scheiden. En dan zegt hij zij heeft de echtscheiding al aangevraagd maar dat was ergens in 2019/2020.
Maar als hij alles op geeft kan hij alles kwijt raken wat die heeft opgebouwd. Het lijkt erop dat hij niet gelukkig is in zijn huwelijk. Hij zegt ook dat ze uit elkaar zijn. Heb ook aangegeven ik wil niet als een zieliger achter je aan. Eigenlijk is het ook mijn fout geweest, hij vroeg mij in 2018 of ik wilde trouwen en ik wees hem af was toen boos. Toen is hij maar met iemand anders gaan trouwen uit verdriet. En blijkbaar heeft die spijt.
Wat is u advies eigenlijk?
Want ik zit echt met handen in me haar.
Claire
06-05-2022
laatste reactie: 20-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dumpen.
Claire.
Claire.
Flip
20-01-2024
Praat hardop (Verhaal 468)
Ik ben 84 jaar en praat steeds hardop tijdens werkzaamheden in huis en geef mezelf dan complimenten.
Jantje
04-01-2024
laatste reactie: 20-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Toen mijn moeder weduwe werd begon ze een eenvoudig kaartclubje met een aantal buren. Regelmatig als ik even langs wipte was het een gezellige boel daar. In principe kan het zo eenvoudig zijn. Geloof het of niet. Haar buurvrouw was de moeder van een bekende politicus. Ook zij was best eenzaam. Toen mijn moeder overleed waren ze er kapot van dat dit lieve mens er niet meer was. Ik ben zelf ook best eenzaam geworden en draag mening litteken van het leven. Ik begrijp dat bijvoorbeeld op televisie veel te gemakkelijk word gedacht over hoe je eenzame mensen even helpt. Velen van ons hebben natuurlijk belemmeringen om contact te maken. Maar misschien is het toch het proberen waard om eenvoudig weg eens te proberen contact te maken maken met die ander. Jantje, in mijzelf praten doe ik ook. Al sinds mijn 5e. Het is echt een teken van eenzaamheid. Ik ben nu 60. (Ik geloof het zelf niet.) Jij bent 84. Wat heb je te verliezen? Schrijf nog eens iets. Voor mij?
Lotgenoot
20-01-2024
Jullie zijn niet alleen (Verhaal 453)
Heey iedereen die het op dit moment moeilijk hebben, en het even niet meer weten.
Jullie zijn niet alleen, en ook al voelt dat zo wat je jezelf verteld geloof je meestal ook, en dat is meestal moeilijk te veranderen, en dat weet ik, omdat ik daar ook mega veel last van heb, en ja dat is soms inderdaad vermoeiend, en het drijft je tot waanzin. Ook omdat je er emotioneel van wordt. Op dit moment ga ik naar een psycholoog, en werk ik aan mijzelf, en dat is echt moeilijk, want mijn systeem is zo overhoop gegooid door alles wat ik heb meegemaakt dat ook al probeer ik positiviteit in mijn leven te brengen en voor mijzelf probeer te zorgen er altijd weer een stemmetje zal zijn die tegenwerkt, en dat is dan zo tricky, want je gaat je zelf geloven in wat je denkt, en wat je denkt hoeft niet altijd waar te zijn. Ik ben er nog mee bezig en ik heb eigenlijk ergens echt wel vertrouwen in dat het gaat lukken om een lichtpuntje te vinden, en het voor mijzelf weer om te draaien naar iets positiefs, en ik hoop dat het voor jullie ook gaat lukken.
Ik zat namelijk op een papier te schrijven waar ik eigenlijk goed in was, en uiteindelijk kwam er ook anderen dingen op papier te staan waarvan ik dacht weet je wat ik wil dit met jullie delen, omdat wat hier allemaal gedeeld word door iedereen we zitten namelijk in hetzelfde schuitje. allemaal zijn wij hetzelfde waarom? Omdat we nou eenmaal gevoelig zijn in een omgeving waar je veel door anderen beïnvloed kan worden. Dus is het belangrijk dat we in een omgeving zijn dat gunstig is voor onze welzijn.
Wat ik namelijk op heb geschreven is het volgende:
1. sportief
2. goed luisteren naar een andere , dus een luisterend oor( mits het geen geklaag is of negatief zijn over een ander, want daar ben ik nou eenmaal gevoelig voor)
3. rekening houden met de ander
4. vriendelijk zijn
en toen ben ik op gaan schrijven hoe ik ben als ik lekker in mijn vel zit:
Als ik lekker in mijn vel zit, dan stoor ik mij niet aan een ander, ook al zal diegene negatief over een ander praten ik zal het makkelijker naast mij neer leggen, en ja ik moet toegeven als het te lang doorgaat dan moet ik afstand doen van de persoon, zodat ik mij niet laat beïnvloeden door de negativiteit van de ander, maar ik zal het wel veel makkelijker los kunnen laten.
Als ik lekker in mijn vel zit kan ik een ander positief beïnvloeden zoals het hoort, en wat is nou leuker dan iemand positiviteit te geven , zodat diegene ook weer gaat stralen.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan ben ik weer vrolijk en gelukkig, en dan let ik niet op de ander, en zal ik altijd naar mijzelf kijken in hoe ik zelf ben.
Als ik lekker in mijn vel zit kan ik alles wat ik leuk vind weer toelaten in mijn leven.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan laat ik mij niet meer beïnvloeden niet door anderen maar ook niet door mijn eigen negatieve gedachtes.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan heb ik weer positieve energie, en zal ik weer leuke dingen kunnen doen, en ook al is dat voor nu alleen ik zal er weer van kunnen genieten.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan verspreid ik dat door te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft, en zal ik weer mensen kunnen toelaten, en ben ik ook makkelijker toegankelijk.
Als ik lekker in mijn vel zit zal ik mij niet meer irriteren aan alles en iedereen.
Op dit moment ben ik tevreden met wat ik heb opgeschreven, en het zal een lange weg zijn van leren en vooruitgaan, maar zolang ik vertrouwen heb in mijzelf weet ik dat het goed zal komen op de manier waarvan ik denk dat dat het juiste pad is.
En wat ik jullie wil meegeven is:
Alleen jij weet wat het beste is voor jezelf, en alleen jij hebt controle over wat er in je leven gebeurt, en ook jij kan jezelf helpen. Het begint door eerst voor jezelf te gaan zorgen, waar mogelijk de rust pakken die je verdient. Het is moeilijk ja en dat is niet erg, want niet alles in het leven hoeft met een rechte lijn te zijn, en ja je maakt dit nu op moment mee, en wat je voelt ik snap het de gevoelens die je nu hebt die nare gevoelens waar mee je blijft zitten zijn pijnlijk en soms ondraaglijk, en ik wou dat ik ze voor je kon verlichten met heel veel liefde.
Het enige wat ik voor je kan doen is je laten zien dat je er wel toe doet, ook al voelt het op dit moment niet zo wanneer je weer in een diepe dal zit. Weet wel dat ook jij genoeg bent, en dat je ook van alles mag genieten waarvan jij denkt dat het je goed dunkt. wees lief voor jezelf, want wanneer jij lief zal zijn voor jezelf zal je weer gevoelens ervaren van vreugde, en zal je weer liefde kunnen toelaten die je zo verdient.
Liefs,
Mirjam
Jullie zijn niet alleen, en ook al voelt dat zo wat je jezelf verteld geloof je meestal ook, en dat is meestal moeilijk te veranderen, en dat weet ik, omdat ik daar ook mega veel last van heb, en ja dat is soms inderdaad vermoeiend, en het drijft je tot waanzin. Ook omdat je er emotioneel van wordt. Op dit moment ga ik naar een psycholoog, en werk ik aan mijzelf, en dat is echt moeilijk, want mijn systeem is zo overhoop gegooid door alles wat ik heb meegemaakt dat ook al probeer ik positiviteit in mijn leven te brengen en voor mijzelf probeer te zorgen er altijd weer een stemmetje zal zijn die tegenwerkt, en dat is dan zo tricky, want je gaat je zelf geloven in wat je denkt, en wat je denkt hoeft niet altijd waar te zijn. Ik ben er nog mee bezig en ik heb eigenlijk ergens echt wel vertrouwen in dat het gaat lukken om een lichtpuntje te vinden, en het voor mijzelf weer om te draaien naar iets positiefs, en ik hoop dat het voor jullie ook gaat lukken.
Ik zat namelijk op een papier te schrijven waar ik eigenlijk goed in was, en uiteindelijk kwam er ook anderen dingen op papier te staan waarvan ik dacht weet je wat ik wil dit met jullie delen, omdat wat hier allemaal gedeeld word door iedereen we zitten namelijk in hetzelfde schuitje. allemaal zijn wij hetzelfde waarom? Omdat we nou eenmaal gevoelig zijn in een omgeving waar je veel door anderen beïnvloed kan worden. Dus is het belangrijk dat we in een omgeving zijn dat gunstig is voor onze welzijn.
Wat ik namelijk op heb geschreven is het volgende:
1. sportief
2. goed luisteren naar een andere , dus een luisterend oor( mits het geen geklaag is of negatief zijn over een ander, want daar ben ik nou eenmaal gevoelig voor)
3. rekening houden met de ander
4. vriendelijk zijn
en toen ben ik op gaan schrijven hoe ik ben als ik lekker in mijn vel zit:
Als ik lekker in mijn vel zit, dan stoor ik mij niet aan een ander, ook al zal diegene negatief over een ander praten ik zal het makkelijker naast mij neer leggen, en ja ik moet toegeven als het te lang doorgaat dan moet ik afstand doen van de persoon, zodat ik mij niet laat beïnvloeden door de negativiteit van de ander, maar ik zal het wel veel makkelijker los kunnen laten.
Als ik lekker in mijn vel zit kan ik een ander positief beïnvloeden zoals het hoort, en wat is nou leuker dan iemand positiviteit te geven , zodat diegene ook weer gaat stralen.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan ben ik weer vrolijk en gelukkig, en dan let ik niet op de ander, en zal ik altijd naar mijzelf kijken in hoe ik zelf ben.
Als ik lekker in mijn vel zit kan ik alles wat ik leuk vind weer toelaten in mijn leven.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan laat ik mij niet meer beïnvloeden niet door anderen maar ook niet door mijn eigen negatieve gedachtes.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan heb ik weer positieve energie, en zal ik weer leuke dingen kunnen doen, en ook al is dat voor nu alleen ik zal er weer van kunnen genieten.
Als ik lekker in mijn vel zit, dan verspreid ik dat door te luisteren naar wat een ander te zeggen heeft, en zal ik weer mensen kunnen toelaten, en ben ik ook makkelijker toegankelijk.
Als ik lekker in mijn vel zit zal ik mij niet meer irriteren aan alles en iedereen.
Op dit moment ben ik tevreden met wat ik heb opgeschreven, en het zal een lange weg zijn van leren en vooruitgaan, maar zolang ik vertrouwen heb in mijzelf weet ik dat het goed zal komen op de manier waarvan ik denk dat dat het juiste pad is.
En wat ik jullie wil meegeven is:
Alleen jij weet wat het beste is voor jezelf, en alleen jij hebt controle over wat er in je leven gebeurt, en ook jij kan jezelf helpen. Het begint door eerst voor jezelf te gaan zorgen, waar mogelijk de rust pakken die je verdient. Het is moeilijk ja en dat is niet erg, want niet alles in het leven hoeft met een rechte lijn te zijn, en ja je maakt dit nu op moment mee, en wat je voelt ik snap het de gevoelens die je nu hebt die nare gevoelens waar mee je blijft zitten zijn pijnlijk en soms ondraaglijk, en ik wou dat ik ze voor je kon verlichten met heel veel liefde.
Het enige wat ik voor je kan doen is je laten zien dat je er wel toe doet, ook al voelt het op dit moment niet zo wanneer je weer in een diepe dal zit. Weet wel dat ook jij genoeg bent, en dat je ook van alles mag genieten waarvan jij denkt dat het je goed dunkt. wees lief voor jezelf, want wanneer jij lief zal zijn voor jezelf zal je weer gevoelens ervaren van vreugde, en zal je weer liefde kunnen toelaten die je zo verdient.
Liefs,
Mirjam
Mirjam
13-12-2023
laatste reactie: 20-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dank je voor deze woorden. Dit bericht heeft me de moed gegeven om je te mailen op oursoulisconnected@hotmail.com Zojuist heb ik je een tweede mailtje gestuurd. ☀️
Kanzi
20-01-2024
Connectie (Verhaal 463)
Goedemorgen iedereen,
Ik heb een email adres aangemaakt, zodat ik jullie met elkaar in contact kan laten komen, mocht je interesse hebben mag je een bericht sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com, en er hebben tot nu toe 2 mensen gereageerd.
Het zou leuk zijn als we hier een leuke connectie kunnen maken met elkaar en uiteindelijk er leuke banden word opgebouwd.
Groetjes,
Mirjam
Ik heb een email adres aangemaakt, zodat ik jullie met elkaar in contact kan laten komen, mocht je interesse hebben mag je een bericht sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com, en er hebben tot nu toe 2 mensen gereageerd.
Het zou leuk zijn als we hier een leuke connectie kunnen maken met elkaar en uiteindelijk er leuke banden word opgebouwd.
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
30-12-2023
laatste reactie: 20-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hou Mirjam, fantastisch dat je een mogelijkheid hebt gecreëerd om met elkaar echt verbinding te maken via deze website. Dat is iets wat ik steeds zo mis. Al die eenzame onbereikbare mensen die hier voorbij komen net als ik. Ik ga je mailen.
Verbinding
14-01-2024
Reactie:
Heey,
Wat leuk dat je hebt gereageerd, en ik zal je email afwachten, neem je tijd, en bericht wanneer je er klaar voor bent 😀❤
Groetjes,
Mirjam
Wat leuk dat je hebt gereageerd, en ik zal je email afwachten, neem je tijd, en bericht wanneer je er klaar voor bent 😀❤
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
14-01-2024
Reactie:
Hoi Mirjam, als het kan wil ik ook graag in de appgroep. Ik heb je net een uitgebreide email gestuurd. Super fijn dat je dit hebt geregeld. ☺️
Groetjes aan jou en aan ieder die dit leest. 🖐️
Groetjes aan jou en aan ieder die dit leest. 🖐️
Kanzi
20-01-2024
Voor iedereen die daar behoefte aan heeft (Verhaal 467)
Lieve mensen,
Ik wil jullie graag vertellen dat ik vanaf vandaag een groeps app ben begonnen voor mensen die graag een connectie willen vinden. Deze groep is voor iedereen die daar behoefte aan hebben , mocht je het leuk vinden, dan mag je mij wel eerst even een email sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com
Hopelijk kunnen wij zo elkaar steunen, en leren van elkaar we hebben met zijn allen veel levens ervaring, en hoe fijn is het als we voor elkaar een luidterend oor kunnen zijn .
Ik wes jullie in ieder geval een fijne avond toe, en hopelijk zie je in de app, want jij mav er ook zijn❤
Groetjes,
Mirjam
Ik wil jullie graag vertellen dat ik vanaf vandaag een groeps app ben begonnen voor mensen die graag een connectie willen vinden. Deze groep is voor iedereen die daar behoefte aan hebben , mocht je het leuk vinden, dan mag je mij wel eerst even een email sturen naar: oursoulisconnected@hotmail.com
Hopelijk kunnen wij zo elkaar steunen, en leren van elkaar we hebben met zijn allen veel levens ervaring, en hoe fijn is het als we voor elkaar een luidterend oor kunnen zijn .
Ik wes jullie in ieder geval een fijne avond toe, en hopelijk zie je in de app, want jij mav er ook zijn❤
Groetjes,
Mirjam
Mirjam
02-01-2024
laatste reactie: 20-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heb je een mail gestuurd.
Anoniem
12-01-2024
Reactie:
Inshaã ALAAH SOBHAANH.
Ashraf
20-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Onzekerheid en piekeren (Verhaal 472)
Hey voor degene die dit lezen,
Ik ben een man 37jaar, en sinds mei 2023 is de huwelijk waar ik in zat geëindigd en per september officieel. De relatie en huwelijk heeft in totaal 15 jaar geduurd.
Waar ik nu zo van baal is dat ik blijkbaar zo weinig zelfvertrouwen heb om hier blijkbaar mee om te gaan.
Hoewel ik zeker geen rot jeugd heb gehad, zijn er zaken die ik niet los kan laten. Vrienden die je verliest, je relaties die vreemdgaan en over zijn.
In de relatie van 15 jaar zijn er meerdere dingen gebeurd. De laatste relatie heeft mij meer pijn gedaan dan goed.. had te maken met agressie denkend hierbij aan vazen en borden die sneuvelen door mijn ex. Tijdens het eind van de relatie is er meerdere keren gelogen en geld verdwenen.
Dit alles heeft mij meer geraakt dan ik laat merken. Meest lastige is dat wij nog steeds in het zelfde huis leven en dat ik geen enige teken zien dat zij ook daadwerkelijk bezig is met zoeken van een andere woning.
Terwijl ik dit nu schrijf lig in ik in bed te piekeren..
Waar ik over lig te piekeren? Over het feit dat de date waar ik zojuist vandaan kwam mij ook leuk vind. Over waarom mijn leven zo'n puinhoop is. Het feit dat ik zulke muren heb dat ik niet eens meer kan huilen om mijn gevoelens.
Het feit dat ik al weken slecht slaap wat niet alleen toe wijden is aan slecht gedachtes maar grotendeels wel.
Het onzeker zijn haat ik.. waarom kan ik het niet uitzetten. Het breekt mij op het doen alsof alles maar goed is terwijl ik me eigenlijk helemaal niet goed voel.. jaloers zijn op andere mensen die het wel kunnen..
Is het allemaal slecht? Nee zeker niet. Ik sport weer.. ben fitter en heb dates. Toch blijft die onzekerheid hangen en denken wáarom wordt dit mij niet gegunt.. op het moment speelt er heel veel door mijn hoofd heen.
Bedankt dat ik hier mijn verhaal even kwijt kon.
Groeten, AJ
Ik ben een man 37jaar, en sinds mei 2023 is de huwelijk waar ik in zat geëindigd en per september officieel. De relatie en huwelijk heeft in totaal 15 jaar geduurd.
Waar ik nu zo van baal is dat ik blijkbaar zo weinig zelfvertrouwen heb om hier blijkbaar mee om te gaan.
Hoewel ik zeker geen rot jeugd heb gehad, zijn er zaken die ik niet los kan laten. Vrienden die je verliest, je relaties die vreemdgaan en over zijn.
In de relatie van 15 jaar zijn er meerdere dingen gebeurd. De laatste relatie heeft mij meer pijn gedaan dan goed.. had te maken met agressie denkend hierbij aan vazen en borden die sneuvelen door mijn ex. Tijdens het eind van de relatie is er meerdere keren gelogen en geld verdwenen.
Dit alles heeft mij meer geraakt dan ik laat merken. Meest lastige is dat wij nog steeds in het zelfde huis leven en dat ik geen enige teken zien dat zij ook daadwerkelijk bezig is met zoeken van een andere woning.
Terwijl ik dit nu schrijf lig in ik in bed te piekeren..
Waar ik over lig te piekeren? Over het feit dat de date waar ik zojuist vandaan kwam mij ook leuk vind. Over waarom mijn leven zo'n puinhoop is. Het feit dat ik zulke muren heb dat ik niet eens meer kan huilen om mijn gevoelens.
Het feit dat ik al weken slecht slaap wat niet alleen toe wijden is aan slecht gedachtes maar grotendeels wel.
Het onzeker zijn haat ik.. waarom kan ik het niet uitzetten. Het breekt mij op het doen alsof alles maar goed is terwijl ik me eigenlijk helemaal niet goed voel.. jaloers zijn op andere mensen die het wel kunnen..
Is het allemaal slecht? Nee zeker niet. Ik sport weer.. ben fitter en heb dates. Toch blijft die onzekerheid hangen en denken wáarom wordt dit mij niet gegunt.. op het moment speelt er heel veel door mijn hoofd heen.
Bedankt dat ik hier mijn verhaal even kwijt kon.
Groeten, AJ
AJ
16-01-2024
laatste reactie: 19-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey hallo lieve AJ,
Ik herken me goed in je verhaal.
Al die negatieviteit,,,
heb diep repect voor je dat je nog samen met haar in 1 huis bent dat zegt veel over jezelf.(wat positief is)
De hele wereld word jou gegund alleen je hebt er zelf niet voor gekozen om zo behandeld te worden door je ex, na al die dingen wat je hebt meegemaakt zou je juist sterker uit moeten komen en dat gaat je lukken, mr als je alleen mr blijft piekeren over je eigen onzekerheid of dat je leven een puinzooi zou zijn word je niet beter van. Dat gun je je zelf niet toch?
Dit is een fase (miss ongeloofwaardig nog) waar jij sterker uit zult komen en als je positiever over jezelf gaat denken echt geloof me dan gaat het lukken en laat je ex lekker de ram bam krijgen!!
Ik wou dat ik kon zege dat dat je me altijd kon berichten voor luisterend oor.. mr voor nu heel veel liefde en positieviteit gewenst.
Liefs von.
Ik herken me goed in je verhaal.
Al die negatieviteit,,,
heb diep repect voor je dat je nog samen met haar in 1 huis bent dat zegt veel over jezelf.(wat positief is)
De hele wereld word jou gegund alleen je hebt er zelf niet voor gekozen om zo behandeld te worden door je ex, na al die dingen wat je hebt meegemaakt zou je juist sterker uit moeten komen en dat gaat je lukken, mr als je alleen mr blijft piekeren over je eigen onzekerheid of dat je leven een puinzooi zou zijn word je niet beter van. Dat gun je je zelf niet toch?
Dit is een fase (miss ongeloofwaardig nog) waar jij sterker uit zult komen en als je positiever over jezelf gaat denken echt geloof me dan gaat het lukken en laat je ex lekker de ram bam krijgen!!
Ik wou dat ik kon zege dat dat je me altijd kon berichten voor luisterend oor.. mr voor nu heel veel liefde en positieviteit gewenst.
Liefs von.
Von
19-01-2024
Nou dit had ik nóóit moeten doen (Verhaal 410)
Hallo beste mensen.
Wil ook mijn verhaal delen,was 28jaar getrouwd,we spraken af dat we op een goede voet uit elkaar gingen,dit ging in begin natuurlijk wat moeizaam want ik viel toch wel beetje in een gat.mijn ex kreeg een relatie met een Engelse en we hadden toch best goed contact.zelf kreeg ik ook weer een vriend,heel lief,zorgzaam en alles wat ik me maar kon wensen.op een gegeven moment gaan onze relaties stuk en proberen mijn ex en ik het toch weer,nou dit had ik nóóit moeten doen want dit werkte toch niet meer zoals ik het gehoopt had.ben d'r weer even van van mijn padje,maar we gaan verder...miss hier iemand ook zoiets meegemaakt heeft??misschien kunnen we eens chatten of iets,sommige dingen is ook eens fijn om met andere te delen dan familie die het meestal toch beter weten.
Groetjes sannie
Wil ook mijn verhaal delen,was 28jaar getrouwd,we spraken af dat we op een goede voet uit elkaar gingen,dit ging in begin natuurlijk wat moeizaam want ik viel toch wel beetje in een gat.mijn ex kreeg een relatie met een Engelse en we hadden toch best goed contact.zelf kreeg ik ook weer een vriend,heel lief,zorgzaam en alles wat ik me maar kon wensen.op een gegeven moment gaan onze relaties stuk en proberen mijn ex en ik het toch weer,nou dit had ik nóóit moeten doen want dit werkte toch niet meer zoals ik het gehoopt had.ben d'r weer even van van mijn padje,maar we gaan verder...miss hier iemand ook zoiets meegemaakt heeft??misschien kunnen we eens chatten of iets,sommige dingen is ook eens fijn om met andere te delen dan familie die het meestal toch beter weten.
Groetjes sannie
Sannie
25-09-2023
laatste reactie: 14-01-2024
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goede avond leuk je te ontmoeten. De vraag waar woon je en als ik het weten je leeftijd
Cor
14-01-2024
De enige manier om eruit te komen is zelf te veranderen (Verhaal 340)
Ik heb alles feitelijk mag ik niet klagen. Maar ik ben zo ontzettend eenzaam in mijn hoofd. De enige manier om eruit te komen is zelf te veranderen. Een ander doet het niet voor je.
Ik
21-04-2023
laatste reactie: 14-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
dat is heel juist!
marly
13-01-2024
Reactie:
dat klopt maar al te goed ja, en dat heb je zelf goed bekeken en super dat je dat ziet
Anoniem
14-01-2024
Ik word blijkbaar vergeten (Verhaal 297)
Hallo iedereen, ik ben 53 en nu 3 jaar alleen, heb een dochter die samen woont met haar vriend, maar ik zie haar niet zoveel,ik word blijkbaar vergeten, ik voel me zo eenzaam, ben vergeten hoe ik terug met mensen moet omgaan, op het werk gaat dat wel, maar als ik vrij ben, doe ik niks leuk, heb nood aan een goede babbel, een vriendschap voor het leven,
Fati
12-12-2022
laatste reactie: 13-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je mag mij altijd lastig vallen.
Ook ik heb behoefte aan een goed gesprek , ik man 59.
Ik heb veel te vertellen.
Ook ik heb behoefte aan een goed gesprek , ik man 59.
Ik heb veel te vertellen.
Wim
01-01-2024
Reactie:
Voor een goed gesprek mag je mij ook benaderen Fati.
Ik ben 58 jaar , geen kinderen of ouders, getrouwd.
Laat wat van je horen middels een mooi verhaal ofzo.
Groet
Vio
Ik ben 58 jaar , geen kinderen of ouders, getrouwd.
Laat wat van je horen middels een mooi verhaal ofzo.
Groet
Vio
Vio
13-01-2024
Spontaan en positief, maar niemand zoekt ons op (Verhaal 457)
Hey allemaal!
Ik ben een spontaan positief persoon maar op dit moment ben ik eenzaam, al heel lang eenzaam. Ik heb een leuke vriend en een schattige hond, we hebben een mooi leven en alles op orde maar helaas geen sociale contacten. Mijn vriend en ik hebben vaak ruzie omdat we geen vrienden hebben. We begrijpen niet waarom omdat we spontane positieve en goedlachse mensen zijn maar toch zoekt niemand ons op en dat vind ik jammer. Het zou zo fijn zijn als we andere koppels of mensen leren kennen die hetzelfde willen en dat is leuke vrienden waar je een babbeltje tegen kan doen en gewoon niks van elkaar verwachten maar er gewoon voor elkaar zijn samen reizen, iets drinken, gezelligheid en dat is echt iets wat belangrijk is maar dat hebben we niet en daar willen we echt verandering in. Ik hoop echt dat er nog personen zijn die dit zo aanvoelen want niemand verdient het om geen vrienden te hebben! Iedereen moet recht kunnen hebben op vriendschap, het leven is te kort om zo alleen te zijn en je slecht te voelen.
Ik hoop tot snel en ik popel om jullie te leren kennen!
Warme groetjes
Ik ben een spontaan positief persoon maar op dit moment ben ik eenzaam, al heel lang eenzaam. Ik heb een leuke vriend en een schattige hond, we hebben een mooi leven en alles op orde maar helaas geen sociale contacten. Mijn vriend en ik hebben vaak ruzie omdat we geen vrienden hebben. We begrijpen niet waarom omdat we spontane positieve en goedlachse mensen zijn maar toch zoekt niemand ons op en dat vind ik jammer. Het zou zo fijn zijn als we andere koppels of mensen leren kennen die hetzelfde willen en dat is leuke vrienden waar je een babbeltje tegen kan doen en gewoon niks van elkaar verwachten maar er gewoon voor elkaar zijn samen reizen, iets drinken, gezelligheid en dat is echt iets wat belangrijk is maar dat hebben we niet en daar willen we echt verandering in. Ik hoop echt dat er nog personen zijn die dit zo aanvoelen want niemand verdient het om geen vrienden te hebben! Iedereen moet recht kunnen hebben op vriendschap, het leven is te kort om zo alleen te zijn en je slecht te voelen.
Ik hoop tot snel en ik popel om jullie te leren kennen!
Warme groetjes
Jes
21-12-2023
laatste reactie: 13-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Jes, Je verhaal is echt zo ontzettend herkenbaar. Met wel een heel groot verschil! Mijn man staat hier namelijk echt totaal anders in dan mij. En hier hebben we dan ook vaak ruzie over. Dat maakt mij enorm eenzaam.
Ook wij hebben geen vriendenkoppels (meer) om samen leuke dingen te beleven. We zijn nu beiden 54 jaar. Mijn man zegt dat hij genoeg heeft aan de sociale contacten op zijn werk, en dat hij blij is dat hij na alle drukte op de bank kan neerploffen. Hij doet zich dan ook totaal geen moeite om samen (nieuwe) sociale contacten aan te gaan.
Helaas ben ik zelf al jong afgekeurd, dus heb verder ook geen collega's. Mijn man zegt "als je zou werken dan zou je er anders over denken, dan ben je moe en heb je daar geen zin meer in " Maar dat betwijfel ik oprecht. Om mij heen zie ik toch allemaal mensen met gezellige vriendenkoppels, die tochna het werk, weekend of vakantie samen leuke dingen ondernemen.
Vroeger hebben we deze vriendenkoppels wel gehad, en dat was een leuke tijd! Maar ze zijn of bv gescheiden, of naar het buitenland verhuisd , overleden etc.
Ik mis die gezelligheid enorm, mede ook omdat ik enigskind ben en behalve mijn moeder, verder geen familie heb om op te bouwen. Nooit eens iemand die vraagt hoe het met ons gezin gaat.
Ook voor onze kinderen (nu 10 jaar en 12 jaar) vind ik het een groot gemis en geen goed voorbeeld. Ik merk dat ze het moeilijk vinden om hechte vriendschappen aan te gaan, omdat ze dit voorbeeld van ons niet hebben gekregen (vriendenkoppels waren er namelijk voor hun geboorte). Ook vind ik het heel erg dat ze buiten ons gezin bij niemand echt terecht kunnen, behalve bij mijn moeder die op leeftijd is, en dat er niemand is waarbij ze een speciaal plekje innemen en die naar hun informeert.
Mijn man ziet dit helaas dus echt totaal anders. Zegt dat ik niet zo moet zeuren. Maar ja, die trekt de deur achter zich dicht en gaat gewoon naar zijn werk en collega's.
Ik zou echt heel graag met jullie in contact willen komen, maar helaas gaat dat niet via deze website. Zo ontzettend jammer om verhalen vol herkenning te lezen, maar verder met niemand in contact te kunnen komen.
Ik hoop oprecht dat jullie samen leuke vriendenkoppels gaan vinden. Gelukkig staan jullie hier beiden hetzelfde in, dus gaat het zeker een keertje lukken.
Ook wij hebben geen vriendenkoppels (meer) om samen leuke dingen te beleven. We zijn nu beiden 54 jaar. Mijn man zegt dat hij genoeg heeft aan de sociale contacten op zijn werk, en dat hij blij is dat hij na alle drukte op de bank kan neerploffen. Hij doet zich dan ook totaal geen moeite om samen (nieuwe) sociale contacten aan te gaan.
Helaas ben ik zelf al jong afgekeurd, dus heb verder ook geen collega's. Mijn man zegt "als je zou werken dan zou je er anders over denken, dan ben je moe en heb je daar geen zin meer in " Maar dat betwijfel ik oprecht. Om mij heen zie ik toch allemaal mensen met gezellige vriendenkoppels, die tochna het werk, weekend of vakantie samen leuke dingen ondernemen.
Vroeger hebben we deze vriendenkoppels wel gehad, en dat was een leuke tijd! Maar ze zijn of bv gescheiden, of naar het buitenland verhuisd , overleden etc.
Ik mis die gezelligheid enorm, mede ook omdat ik enigskind ben en behalve mijn moeder, verder geen familie heb om op te bouwen. Nooit eens iemand die vraagt hoe het met ons gezin gaat.
Ook voor onze kinderen (nu 10 jaar en 12 jaar) vind ik het een groot gemis en geen goed voorbeeld. Ik merk dat ze het moeilijk vinden om hechte vriendschappen aan te gaan, omdat ze dit voorbeeld van ons niet hebben gekregen (vriendenkoppels waren er namelijk voor hun geboorte). Ook vind ik het heel erg dat ze buiten ons gezin bij niemand echt terecht kunnen, behalve bij mijn moeder die op leeftijd is, en dat er niemand is waarbij ze een speciaal plekje innemen en die naar hun informeert.
Mijn man ziet dit helaas dus echt totaal anders. Zegt dat ik niet zo moet zeuren. Maar ja, die trekt de deur achter zich dicht en gaat gewoon naar zijn werk en collega's.
Ik zou echt heel graag met jullie in contact willen komen, maar helaas gaat dat niet via deze website. Zo ontzettend jammer om verhalen vol herkenning te lezen, maar verder met niemand in contact te kunnen komen.
Ik hoop oprecht dat jullie samen leuke vriendenkoppels gaan vinden. Gelukkig staan jullie hier beiden hetzelfde in, dus gaat het zeker een keertje lukken.
Charlotte
28-12-2023
Reactie:
Dag Charlotte, je schrijft dat je afgekeurd bent en daarom niet werkt.
Heb je weleens overwogen om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk of activiteiten in je omgeving (bijvoorbeeld een buurthuis of op de school van je jongste kind) waar je andere mensen kunt ontmoeten en je ook bijvoorbeeld 2 dagen per week andere mensen om je heen hebt. Wie weet wat daar uit kan komen? En je kunt er ook nog eens plezier en voldoening uit halen.
Heb je weleens overwogen om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk of activiteiten in je omgeving (bijvoorbeeld een buurthuis of op de school van je jongste kind) waar je andere mensen kunt ontmoeten en je ook bijvoorbeeld 2 dagen per week andere mensen om je heen hebt. Wie weet wat daar uit kan komen? En je kunt er ook nog eens plezier en voldoening uit halen.
Anja
10-01-2024
Reactie:
Goedemiddag ik ben 58 en ook jaren al eenzaam.
Ik doe vrijwilligers werk en nog ander betaald werk.
Het is heel moeilijk kennissen op te bouwen als je wat ouder bent en geen kinderen hebt.
Jammer idd dat hier geen gelegenheid is elkaar nader te leren kennen. Er zijn idd veel verhalen hier waarin ik mezelf herken.
Lieve groet allemaal.
Vio
Ik doe vrijwilligers werk en nog ander betaald werk.
Het is heel moeilijk kennissen op te bouwen als je wat ouder bent en geen kinderen hebt.
Jammer idd dat hier geen gelegenheid is elkaar nader te leren kennen. Er zijn idd veel verhalen hier waarin ik mezelf herken.
Lieve groet allemaal.
Vio
Vio
13-01-2024
Wil je ook je hart luchten?
Geen baan, geen vrienden, geen vriendin (Verhaal 17)
Eenzaam.
Ik ben 24 jaar en al sinds de middelbare school eenzaam. Ben altijd bang geweest voor sociaal contact, maar was er niet perse slecht in. Sinds ongeveer mijn 20ste ben ik helemaal alleen.
Heb geen baan, geen school, geen vrienden en geen vriendin. Over al deze jaren is mijn angst voor de buitenwereld alleen maar toegenomen, en mijn eigenwaarde alleen maar afgenomen.
Toevallig ontmoette ik ongeveer anderhalve maand een meisje online. Dit ging zeer goed, en ik had echt het idee dat ik verliefd was. Zij ook. We zouden al snel ontmoetten.
Maar er gebeurde iets. Blijkbaar wist ik dit ook te verpesten en kwam daardoor in de friendzone terecht. Ik kon dat niet. Dus heb haar twee dagen geleden gezegd dat ik niet meer met haar kan praten, omdat het teveel pijn doet.
Ik heb er nu al ontzettend veel spijt van, want nu ben ik weer alleen... en weet niet meer wat ik moet doen. Het voelt alsof ik nu wacht op de dood.
Hendrik
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2024
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hee. Ik ben Desiree, en ik ben 20 jaar oud. Ik voel me ook ontzettend alleen. Ik werk en kijk series, voor de rest doe ik niks. Hoe gaat het op dit moment met je ?
Ik hoop van je te horen.
Groetjes.
Ik hoop van je te horen.
Groetjes.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey hendrik,
Ik ken dit probeem erg goed! ik heb voor mezefgeleerd dat ik deze gedachten en di tgedrag aan de dag leg omdat negatieve erkenning als een persoon ook erkenning is. Erkenning van jouw zijn is vaak het grootste probleem!
Ik ken dit probeem erg goed! ik heb voor mezefgeleerd dat ik deze gedachten en di tgedrag aan de dag leg omdat negatieve erkenning als een persoon ook erkenning is. Erkenning van jouw zijn is vaak het grootste probleem!
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Precies dat. En iedereen gaat verder. Ga je nog weg in de vakantie? Pff. Ja. Met wie ? Zie niemand Hoor niemand.
Inge
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hendrik afgewezen worden kan verschrikkelijk pijn doen.
Het is niet omdat iemand je 'schijnbaar of echt afwijst ' dat je jezelf moet afwijzen.
Vergeef jezelf dat je er zo gevoelig voor bent.
Jouw waarde hangt niet af van de aanvaarding van een ander.
Aanvaard jouzelf Hendrik.
Heel veel liefs en goede moed in jouw leven🙂
Het is niet omdat iemand je 'schijnbaar of echt afwijst ' dat je jezelf moet afwijzen.
Vergeef jezelf dat je er zo gevoelig voor bent.
Jouw waarde hangt niet af van de aanvaarding van een ander.
Aanvaard jouzelf Hendrik.
Heel veel liefs en goede moed in jouw leven🙂
Linda
17-03-2023
Reactie:
zonder baan(geld) kom je ook niet ver. je kan niet veel doen, als je een vriendschap/relatie aan wilt gaan, is dat ook een breker. ieder geval is mijn ervaring en misschien ook mijn minderwaardigheidscomplexje ;-)
Tom
06-05-2023
Reactie:
Ik heb wel een baan en vriendin maar toch word ik er vaak niet blij van saaie slecht betaalde baan en mijn vriendin is ook niet die vrouw die ik ooit voor ogen had dus het lijkt bij mensen misschien mooi aan de buitenkant maar van binnen kunnen ze zich vast ook rot voelen ondanks dat ze hebben wat jij niet hebt.
Bas
12-01-2024
Ik voel me vaak alleen (Verhaal 470)
Hey iedereen,
Ik voel me vaak alleen , ben zelf normaal erg ondernemend,. Finacieel ook zwaar waardoor ik moeilijk iets kan ondernemen om afleiding te zoeken. Wel een dochtertje van 1 jaar ze is fantastisch! Haar vader drugs problemen waardoor ik een soort van getraumatiseerd ben omdat in een negatieve omgeving heb geleefd. Ik zou het leuk vinden om met mensen in contact te komen die erg positief zijn of dat graag willen zijn, zodat we elkaar kunnen helpen om er iets beters van te maken.
Ik voel me vaak alleen , ben zelf normaal erg ondernemend,. Finacieel ook zwaar waardoor ik moeilijk iets kan ondernemen om afleiding te zoeken. Wel een dochtertje van 1 jaar ze is fantastisch! Haar vader drugs problemen waardoor ik een soort van getraumatiseerd ben omdat in een negatieve omgeving heb geleefd. Ik zou het leuk vinden om met mensen in contact te komen die erg positief zijn of dat graag willen zijn, zodat we elkaar kunnen helpen om er iets beters van te maken.
Marisa
11-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Ik zou willen dat ik het durfde (Verhaal 464)
Heel fijn dat ik deze site gevonden heb. Zelf ben ik een man van 39 en zit sinds mijn 23e volledig zonder vrienden, nadat steeds meer mensen het contact verbraken. Een echte reden heb ik nooit gekregen, maar ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik nooit mee uit wilde gaan naar een club of iets dergelijks. Ik ging liever naar een rustig cafe, omdat er anders teveel prikkels voor mij zijn en ik dan niet wist hoe snel ik naar buiten moest gaan.
Door dit verbreken van contacten ben ik steeds meer op mezelf dingen gaan doen en dat resulteerde uiteindelijk ertoe dat ik na m'n werk (waar ik me gelukkig wel thuis voel) de tv thuis aanzet en dat is het. Over het algemeen heb ik daar vrede mee, maar met tijden bekruipt me heel erg het gevoel van eenzaamheid, vooral rond deze dagen. Vanavond (oudjaarsdag) zal ik bij m'n ouders zitten en dat komt wel heel zielig over.
Doordat ik zo op mezelf ben gaan doen, heb ik helaas ook geen echte hobby's meer, waar ik vroeger deze wel had. De stap nemen om een nieuwe hobby te zoeken durf ik niet al zou ik het wel graag willen. Al met al is het dus een vicieuze cirkel waar ik niet uit lijk te komen. Nu zul je zeggen; "neem die stap dan!" Ik zou willen dat ik het durfde.
In ieder geval heel fijn om eens wat van me af te kunnen schrijven en ik wil jullie bij voorbaat bedanken dat je de tijd neemt om mijn verhaal te willen lezen.
Door dit verbreken van contacten ben ik steeds meer op mezelf dingen gaan doen en dat resulteerde uiteindelijk ertoe dat ik na m'n werk (waar ik me gelukkig wel thuis voel) de tv thuis aanzet en dat is het. Over het algemeen heb ik daar vrede mee, maar met tijden bekruipt me heel erg het gevoel van eenzaamheid, vooral rond deze dagen. Vanavond (oudjaarsdag) zal ik bij m'n ouders zitten en dat komt wel heel zielig over.
Doordat ik zo op mezelf ben gaan doen, heb ik helaas ook geen echte hobby's meer, waar ik vroeger deze wel had. De stap nemen om een nieuwe hobby te zoeken durf ik niet al zou ik het wel graag willen. Al met al is het dus een vicieuze cirkel waar ik niet uit lijk te komen. Nu zul je zeggen; "neem die stap dan!" Ik zou willen dat ik het durfde.
In ieder geval heel fijn om eens wat van me af te kunnen schrijven en ik wil jullie bij voorbaat bedanken dat je de tijd neemt om mijn verhaal te willen lezen.
S
31-12-2023
laatste reactie: 11-01-2024
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo, ik begrijp hoe je je voelt. Het is lastig om nieuwe dingen te proberen. Wat zorgt er voor dat je het niet durft?
Ik weet niet of dit misschien helpt. Ik wilde altijd al mezelf verder ontwikkelen maar zette nooit de stap omdat ik bang was dat ik het niet kon, of toch niet leuk vond en dat ik dan mijn geld verspil.
Toen leerde ik Schrödingers kat kennen. Dit is een gedachte uitdaging experiment uit kwantummechanica. Als basis gaat het zo: een kat zit opgesloten in een doos en er is geen zicht op de kat. Er is een buisje gis in de doos aanwezig met een alarm waarbij er na 1 uur het buisje kapot zou worden geslagen en de kat vergiftigd word.
Nu zou je denken na 1 uur de kat is dood, maar wat nu als het alarm niet af ging? Of het buisje niet kapot is gegaan? Dan zou de kat nog leven. Aangezien de doos dicht is en geen directe zicht op de kat weet je dus niet of de kat nog leeft of dood is. Dit weet je pas als je de doos opent.
Het punt wat ik net dit verhaal wil maken is dat je niet weet of je iets kan of leuk vind zonder het geprobeerd te hebben. Je kunt er van alles over denken en piekeren maar je weet nooit 100% zeker tot je het probeert. Dit heeft mij over de streep getrokken om toch mezelf verder te ontwikkelen.
Ik weet niet of dit voor jou helpt maar ik hoop dat dit toch je over de angst heen kan helpen. Zodra je een hobby hebt kun je ook stukje makkelijker nieuwe mensen ontmoeten.
Heel veel succes
Ik weet niet of dit misschien helpt. Ik wilde altijd al mezelf verder ontwikkelen maar zette nooit de stap omdat ik bang was dat ik het niet kon, of toch niet leuk vond en dat ik dan mijn geld verspil.
Toen leerde ik Schrödingers kat kennen. Dit is een gedachte uitdaging experiment uit kwantummechanica. Als basis gaat het zo: een kat zit opgesloten in een doos en er is geen zicht op de kat. Er is een buisje gis in de doos aanwezig met een alarm waarbij er na 1 uur het buisje kapot zou worden geslagen en de kat vergiftigd word.
Nu zou je denken na 1 uur de kat is dood, maar wat nu als het alarm niet af ging? Of het buisje niet kapot is gegaan? Dan zou de kat nog leven. Aangezien de doos dicht is en geen directe zicht op de kat weet je dus niet of de kat nog leeft of dood is. Dit weet je pas als je de doos opent.
Het punt wat ik net dit verhaal wil maken is dat je niet weet of je iets kan of leuk vind zonder het geprobeerd te hebben. Je kunt er van alles over denken en piekeren maar je weet nooit 100% zeker tot je het probeert. Dit heeft mij over de streep getrokken om toch mezelf verder te ontwikkelen.
Ik weet niet of dit voor jou helpt maar ik hoop dat dit toch je over de angst heen kan helpen. Zodra je een hobby hebt kun je ook stukje makkelijker nieuwe mensen ontmoeten.
Heel veel succes
Kat
10-01-2024
Reactie:
ik ben net 41 jaar geworden en zit in een gelijkaardige situatie. geen vrienden. ja mss 2 waarmee ik eens afspreek. die 2 hebben wel veel vrienden dus het duurt een tijdje tussen onze ontmoetingen. Helaas, bij mij ligt het aan het feit dat ik vroeger heel gestoord reageerde door trauma en daardoor al mijn vrienden verloor toen ik 34 was' 1 voor 1 en op mijn 34 was ik alleen)ik ben jaren een echte bitch geweest. maar na een aantal goede jaren therapie ben ik mijn trauma kwijt en een heel zachtaardig persoon. ik werk in de zorg en doe dat heel goed. ik had borderline trekken vroeger en in mijn vroege jeugd dyslectie en dyscalculie door trauma die met sneeuw voor de zon verdween( normaal is dat blijvend als het niet traumatisch is)ik ben reeds 6 jaar mijn ware zelf en de persoon die ik moest worden. mijn moeder is nog steeds narcist en pa ook iets. ja ik vind het ook fijn om dit eens te delen. lucht ergens op ik versta volledig dat je geen sukkel bent. ik ben daar van overtuigd daar ik ook geen vrienden heb
geertrui
11-01-2024
Al vanaf geboorte in de steek gelaten (Verhaal 151)
Al vanaf geboorte zo eenzaam in de steek gelaten door je eigen moeder . Familie nooit gekent waarschijnlijk weten ze niet eens van mijn bestaan af. Nooit mezelf veilig gevoeld altijd maar van pleeggezin en dan weer internaat. Nooit normale vrienden/vriendinnen kunnen maken omdat je niet je school kon afmaken en je geen normale thuisbasis had. Nu 20 jaar veder dankbaar dat ik nog hier ben en een dak boven me hoofd heb maar denk vaak voor wie doe ik het eigelijk nog. Voel met niemand een verbinding heb hulpverleners om me heen maar dat was het. Heb geen werk of school door mijn psychische problemen raden ze het af hoe graag ik ook wil ben dit zelf ook zat . Dus lig elke dag in me bed en soms er uit om even naar de winkel te gaan en laat elke dag wel een traan. En hoop snel dat het weer avond is omdat dan de dag weer voorbij is. Ik vraag mezelf af of meerdere mensen zijn die ook hellemaal op eigen benen staan en niemand hebben
Dame 23 jaar
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-01-2024
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Die mensen zijn er zeker, Dame! Wat een ontzettend naar en mensonterend leven is dat toch. Echt verschrikkelijk. Zelf heb ik ook niemand, en voel ik me met niemand verbonden. Je bent dus absoluut niet de enige.
Weet dat ik aan je denk, en met je mee leef. Ik weet dat jij bestaat, want ik heb je verhaal gelezen.
Weet dat ik aan je denk, en met je mee leef. Ik weet dat jij bestaat, want ik heb je verhaal gelezen.
Stef
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je hebt al zoveel meegemaakt.
Zoveel dingen die je overkwamen en die je niet in de hand had.
Ik hoop dat het beter met je gaat en dat je ergens verbinding hebt gevonden.
Dat je ergens echte troost en begrip krijgt.
Dat het toch meer is dan enkel de steun van de hulpverlening...
Nog veel sterkte!
Zoveel dingen die je overkwamen en die je niet in de hand had.
Ik hoop dat het beter met je gaat en dat je ergens verbinding hebt gevonden.
Dat je ergens echte troost en begrip krijgt.
Dat het toch meer is dan enkel de steun van de hulpverlening...
Nog veel sterkte!
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Hey lieverd, ik ben zelf geadopteerd en later op internaten gezeten. Ook vaak eenzaam gevoeld. Probeer er achter komen wat jij leuk vindt om te doen. En probeer doelen te stellen naar wat je wil bereiken en dan met kleine stapjes vooruit kijken uiteindelijk zul je trots op jezelf zijn. Het is met vallen en opstaan maar uiteindelijk kom je er well
Marisa
29-12-2023
Reactie:
Hallo. Ik heb 5 jaar samengewoond met een vrouw en haar zoontje. Sinds april vorig jaar heeft ze me buitengezet. Nu woon ik alleen op een appartementje en moet m'n familie niets meer van me weten. Vrienden heb ik ook niet en daarbovenop nog eens een drankprobleem door heel die situatie. Vast werk heb ik ook niet en door economische werkloosheid kan ik amper nog m'n huur betalen. Ik ben net zoals jij ook teneinde raad. Ik weet als geen ander wat je meemaakt. Dag in dag uit denk ik aan zelfmoord. Ik zou je graag helpen maar ik weet zelf niet meer waar begonnen.
Anoniem
03-01-2024
Maar liefde is overal (Verhaal 466)
Maar als ik die verhalen hoor. En zelf ook issues. En moeilijk. Want wat ik wilde bereik ik niet meer...
Maar liefde is overal. Je hoeft niet te kijken want het is er.
Misschien als je alleen bent dat snap ik.
Ik ben vriendelijk en help mensen en dat maakt me mooi.
Kijk om je heen naar andere, want niemand heeft het zwaarder dan jou.
Voor mij? Als ik maar fijn slaap.
Maar liefde is overal. Je hoeft niet te kijken want het is er.
Misschien als je alleen bent dat snap ik.
Ik ben vriendelijk en help mensen en dat maakt me mooi.
Kijk om je heen naar andere, want niemand heeft het zwaarder dan jou.
Voor mij? Als ik maar fijn slaap.
Ikben niemand
01-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Vandaag begonnen met te schrijven (Verhaal 465)
Vandaag begonnen met te schrijven. Al mijn gedachtewereld. Ben er wel trots op. Want je eerder dit gehad. Dus wil elke dag dat doen. 11 januari kom ik in een praatgroep
Anon
01-01-2024
Toon reacties Verberg reacties
Ik voel me diep ongelukkig op deze manier (Verhaal 443)
Ik ben een vrouw van 59 al jaren eenzaam door mijn PTTS ben altijd angstig heb geen familie en vrienden wel uitwonende kinderen ik ben lief zorgzaam en lief maar alles is heel dubbel wil graag een man leren kennen maar hou hem ook gelijk op afstand zie er best goed en verzorgt uit mijn depressie en de ptts hebben me zo gemaakt ik wil niet meer alleen zijn met mijn papagaai en me kat wil ook graag iemand om me heen een echt maatje waar ik leuke dingen mee kan doen maar hoe vertel je iemand dit allemaal? ik werk gewoon gelukkig zo heb ik mijn aanspraak per dag maar ik voel me diep ongelukkig op deze manier.
Anoniem
01-12-2023
laatste reactie: 01-01-2024
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
goede avond
ik ben ook altijd alleen ben 66 jaar
we kunnen Kontakt nemen met elkaar als je wilt
grt antonio ♥️
ik ben ook altijd alleen ben 66 jaar
we kunnen Kontakt nemen met elkaar als je wilt
grt antonio ♥️
antonio
07-12-2023
Reactie:
Hoppa, u never know. Hoop dat jullie snel samen koffie drinken
Iblees
25-12-2023
Reactie:
Wat vervelend maar je heb alles nog in eigen hand je ben immers alleen .
Ik zou met je willen ruilen want geloof mij je ken beter alleen zijn dan samen en jezelf alleen voelen.
Mijn vrouw heeft wanen en daar is niet meer mee te leven .
Als ik een lieve vrouw tegenkom ben ik weg.
Klinkt niet netjes maar ben nu bijna 60 en ben het zo zat.
Ik zou met je willen ruilen want geloof mij je ken beter alleen zijn dan samen en jezelf alleen voelen.
Mijn vrouw heeft wanen en daar is niet meer mee te leven .
Als ik een lieve vrouw tegenkom ben ik weg.
Klinkt niet netjes maar ben nu bijna 60 en ben het zo zat.
Wim
01-01-2024
Ik heb amper familie en geen echte vrienden (Verhaal 385)
Ik ben een alleenstaande moeder met 3 kinderen, heb nooit een band met mijn ouders gehad en zij zijn ook beide al overleden. Ik werk fulltime. Ik heb amper familie en geen echte vrienden. Ik luchtte mijn hart bij mijn nichtje, maar aan haar heb ik ook niks en heb spijt dat ik zo veel heb gedeeld achteraf. Geen idee bij wie ik wel terecht kan, maar ik kan de hele dag wel huilen. Ik ben door de kinderen niet alleen, maar wel eenzaam. Herkent iemand dit?
Caroline
13-08-2023
laatste reactie: 01-01-2024
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Caroline,
Ja hoor dat herken ik zeker. Ik ben al 10 jaar weduwe, heb volwassen kinderen en ook kleinkinderen, maar weinig echte vrienden helaas, en voel me dus tussen al die mensen best wel eens eenzaam. Dus als je je verhaal eens kwijt wil.....
Ja hoor dat herken ik zeker. Ik ben al 10 jaar weduwe, heb volwassen kinderen en ook kleinkinderen, maar weinig echte vrienden helaas, en voel me dus tussen al die mensen best wel eens eenzaam. Dus als je je verhaal eens kwijt wil.....
Anne
16-08-2023
Reactie:
Wat is vriendschap vraag ik me wel eens af… er lijkt een houdbaarheidsdatum datum op te zitten… m’n vader verloren een mnd geleden en een week geleden m’n verbrak mijn vriendin onze relatie… nu voel ik me zo ontzettend eenzaam .. kan eigenlijk op niemand terugvallen…ik ben er nog dankzij m’n kinderen
Jes
08-09-2023
Reactie:
Herkenbaar dat je je eenzaam kan voelen. Wat goed dat je het deeld! Ik voel me al een tijd eenzaam omdat het me niet lukt om in mijn woonomgeving vrienden te maken. Ik woon er inmiddels bijna 10 jaar maar voel me nog steeds een buitenstaander. Het gevoel valt soms ineens op me.
Wat mij erg helpt is om te genieten van de kleine dingen. Een kindje op straat vb die je ineens blij aankijkt en iets verteld, de oude man die je dankbaar is omdat je hielp met oversteken.
Ik heb me nu wel bewust aangemeld voor een vrouwenvereniging en voor moedermorgens. Ben heel benieuwd of daar iets uitkomt...
Heb je evt hobby's of een vereniging waarbij je je aan zou kunnen sluiten?
Wat mij erg helpt is om te genieten van de kleine dingen. Een kindje op straat vb die je ineens blij aankijkt en iets verteld, de oude man die je dankbaar is omdat je hielp met oversteken.
Ik heb me nu wel bewust aangemeld voor een vrouwenvereniging en voor moedermorgens. Ben heel benieuwd of daar iets uitkomt...
Heb je evt hobby's of een vereniging waarbij je je aan zou kunnen sluiten?
Pleun
09-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, heb dan wel n man maar die werkt continu, waardoor de rest dus op mij neer komt, want ik werk niet. Geen collega's de hele dag alleen. Heb dus laatst net als jou alleen dan bij n vriendin heel mn hart gelucht en heel veel strond over me heen gekregen. Aan haar heb ik dus ook nix en dat blijkt ook maar weer dat mensen niet te vertrouwen zijn. Ik deel nix met niemand meer, dan maar eenzaam denk ik...
Anoniem
12-09-2023
Reactie:
Ps. Heb 2 jongens kids van 2 en 4 daar word ik ook niet minder eenzaam van... sorry moest er nog bij hierboven.
Anoniem
12-09-2023
Reactie:
Ik denk dat eenzaamheid hoort bij het leven, het is een teken van je hersenen dat je tot actie moet komen. Zoek mensen op. Ze zijn overal.
Maak een praatje met een vreemde het hoeft niet veel te zijn of lang te duren. Alle beetjes helpen en je leert hoe het is om
Sociaal te zijn buiten werk en gezin.
Het helpt ook om een vaste hobby te hebben of om consistent een plak op te zoeken waar mensen samen komen.
Je bent niet alleen hierin en bijna iedereen maakt dit mee, het is mens eigen.
We zijn constant opzoek naar verbinding .
Succes ! Je kan het !
Maak een praatje met een vreemde het hoeft niet veel te zijn of lang te duren. Alle beetjes helpen en je leert hoe het is om
Sociaal te zijn buiten werk en gezin.
Het helpt ook om een vaste hobby te hebben of om consistent een plak op te zoeken waar mensen samen komen.
Je bent niet alleen hierin en bijna iedereen maakt dit mee, het is mens eigen.
We zijn constant opzoek naar verbinding .
Succes ! Je kan het !
Rosalie
27-09-2023
Reactie:
Als je ooit met iemand wil praten, of dansen, of bowlen of gewoon iets drinken....
Ik wil het wel proberen...
Ik wil het wel proberen...
Cees
10-10-2023
Reactie:
Zin in een wandeling, of praatje of gewoonweg tussen uit OK
Van begin Ben ik eerlijk geen se.x,
Last me iets weten als je dat wil
Puur iemand nieuw lere kennel.
Ter info Ben aleenstaande
Van begin Ben ik eerlijk geen se.x,
Last me iets weten als je dat wil
Puur iemand nieuw lere kennel.
Ter info Ben aleenstaande
Ashraf
29-11-2023
Reactie:
Hoi Caroline,
Las je berichtje over je eenzaamheid. Vind dit heel erg voor jou. Ik heb tijd over nu de jongens de deur uit zijn. Zelf ben ik dan vaak alleen thuis. Waar woon jij? Ik zelf woon in Roermond. Misschien kunnen we iets afspreken..
Gr.
Las je berichtje over je eenzaamheid. Vind dit heel erg voor jou. Ik heb tijd over nu de jongens de deur uit zijn. Zelf ben ik dan vaak alleen thuis. Waar woon jij? Ik zelf woon in Roermond. Misschien kunnen we iets afspreken..
Gr.
Ria
01-12-2023
Reactie:
Hoi hoi
Ik heb precies het zelfde
Zullen we ervaringen wisselen
Hjholtslag@icloud.com
Ik heb precies het zelfde
Zullen we ervaringen wisselen
Hjholtslag@icloud.com
Henk-Jan
01-01-2024
Series volgen om me minder eenzaam te voelen (Verhaal 427)
Om me even wat minder eenzaam te voelen, volg ik bepaalde series. Dat voelt dan alsof ik deel uitmaak van hun leven. Ik schaam me daar heel erg voor, maar het geeft even wat verlichting. Doen meer mensen dit?
Jetje
22-10-2023
laatste reactie: 31-12-2023
12Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
dat doe ik ook, zit momenteel niet lekker in mijn vel, heb geen vrienden en zie weinig familie. als ik niet werk kijk ik het liefst hele dag series. heerlijk nergens anders aan denken
klaartje
27-10-2023
Reactie:
Als het je gerust mag stellen, ik doe dat ook en ik denk dat veel mensen zich onderdompelen in series, de beste manier om te ontsnappen aan de werkelijkheid.
Op de duur lijkt het idd dat je deel uitmaakt en voel je je minder alleen.
Op de duur lijkt het idd dat je deel uitmaakt en voel je je minder alleen.
Lina
01-11-2023
Reactie:
Ik doe het ook graag kan ik alles van me afzetten. En voel ik me niet zo aleen tis moeilijk om tegen iemand te zeggen dat je eenzaam voelt. Voel me bij niemand op mijn gemak. Aleen bij mijn hondjes voel ik me goed
Pat.
04-12-2023
Reactie:
Ik vind dat super dat je dat kan. Ik heb een gezin en voel me alleen.
Stay strong blijven gaan en maximaal genieten, teveel zure mensen op de wereld sinds Covid..
Stay strong blijven gaan en maximaal genieten, teveel zure mensen op de wereld sinds Covid..
Alleen en niet
05-12-2023
Reactie:
Ik doe hetzelfde ik denk dat het een manier is om te vergeten wat nu je realiteit is naja ik ben een mega overdenker, en ik heb zo goed als geen vrienden en ikheb meer het gevoel dat ik geen familie heb, en nu komt kerst eraa n,en dan moet ik doen alsof en ik vibd het vreselijk ik wil hun niet zien om eerlijk te zijn. Ik heb zelf ook veel fouten in mijn kecen gemaakt waar ik spijt van heb maar ze doen mij zoveel pijn door mij buiten te sluiten, en hierdoor ben ik intens verdrietig het gevoel dat ik nu heb wens ik niemand toe echt zo vreselijk en ik kom er maarnuet vanaf, ik heb verder ook geen steun iemand die mij zegt dat ik er wel bij hoor of vraagt hoe het net mij gaat het kan ze niks schelen ze kijken niet naar mij om en datdiet vreselijk veel pijn ik kan het ook bijna niet meer verdragen huilen lucht ook niet op het word alleen maar erger ik voel mij zo verdrietig en alleen ik probeer zo mijn best te dien maar ik ben onzichtbaar ik ben niet goed genoeg dus watis nu eigenlijk het nut?ik ben niet gelukkig en het ziet ernaar uit dat dit zo gaat blijven ik zie geen lichtpunt meer ik ben een heel ander persoon geworden en ik ben alles gewoon beu ik zie het nu even niet meet zitten hoe hard ik ook probeer ik wil dit niet meer ik wil niet meerzo verdrietig zijn, maar ik kan het ook niet tegenhouden
Anoniem
10-12-2023
Reactie:
Hey allemaal
Ik begrijp iedereen en daarom reageer Ik ook voor jullie allen.
Ik heb net hetzelfde, ik kijk veel series als ik niet studeer en dat helpt maar is inderdaad niet zo leuk constant. Ik mis het heel erg om een babbel te hebben met iemand of gewoon eens iets drinken met elkaar gezellig praten over hoe de werkweek was enz..
Misschien een groepsappje openen zodat we elkaar kunnen leren kennen? Wie weet komen daar wel mooie vriendschappen van want ik vind het echt belangrijk om mensen rond me te hebben maar als je nergens komt is dat heel moeilijk.
Niemand is perfect dus ik wil zeker geen perfecte vrienden maken, iedereen moet zichzelf kunnen zijn en dat hoop ik om zo een mensen te leren kennen.
Hopelijk tot snel!
Liefs Jessica
Ik begrijp iedereen en daarom reageer Ik ook voor jullie allen.
Ik heb net hetzelfde, ik kijk veel series als ik niet studeer en dat helpt maar is inderdaad niet zo leuk constant. Ik mis het heel erg om een babbel te hebben met iemand of gewoon eens iets drinken met elkaar gezellig praten over hoe de werkweek was enz..
Misschien een groepsappje openen zodat we elkaar kunnen leren kennen? Wie weet komen daar wel mooie vriendschappen van want ik vind het echt belangrijk om mensen rond me te hebben maar als je nergens komt is dat heel moeilijk.
Niemand is perfect dus ik wil zeker geen perfecte vrienden maken, iedereen moet zichzelf kunnen zijn en dat hoop ik om zo een mensen te leren kennen.
Hopelijk tot snel!
Liefs Jessica
Anoniem
21-12-2023
Reactie:
Heey Jessica,
Leuk idee van jou, en dat lijkt mij ook leuk alleen ik wil mijn telefion nummer niet hier neerzetten, hopelijk kunnen we een manier vinden om nummers uit te wisselen?
Groetjes,
Anoniem
Leuk idee van jou, en dat lijkt mij ook leuk alleen ik wil mijn telefion nummer niet hier neerzetten, hopelijk kunnen we een manier vinden om nummers uit te wisselen?
Groetjes,
Anoniem
Aisja
21-12-2023
Reactie:
Hey, ja tuurlijk lijkt me leuk! Ja het is niet ideaal om nummers uit te wisselen hier. Hoe gaat dat wel?
Groetjes
Groetjes
Anoniem
23-12-2023
Reactie:
Hallo!
Ik heb ook ervaringen met series kijken en dan het gevoel hebben deel uit te maken van hun leven....ik heb ook niet veel vrienden dus een app groepje lijkt mij een leuk idee!
Ik zou wel willen aansluiten...
Ik heb ook ervaringen met series kijken en dan het gevoel hebben deel uit te maken van hun leven....ik heb ook niet veel vrienden dus een app groepje lijkt mij een leuk idee!
Ik zou wel willen aansluiten...
C.
27-12-2023
Reactie:
Fijn!
Maar hoe gaan we het dan doen met onze nummers uit te wisselen? Ik deel niet zo graag mijn gsm nummer via dit platform.
Groetjes
Maar hoe gaan we het dan doen met onze nummers uit te wisselen? Ik deel niet zo graag mijn gsm nummer via dit platform.
Groetjes
Anoniem
27-12-2023
Reactie:
Heey mooie mensen,
oursoulisconnected@hotmail.com
Ik heb een email adres gemaakt, en daar mogen als jullie willen jullie nummer naartoe verzenden, mocht je het niet comfortabel vinden om je eigen nummer te verzenden, dan adviseer ik je om een prepaid nummer te halen, ik wil alleen nog wel even zeggen dat als ik de groeps app aanmaak, en jullie allemaal met elkaar wil connecten dat ik niet gegarandeerd kan staan voor jullie eigen veiligheid als jullie willen afspreken is het dus wel op jullie eigen risico, maar ik zal nog wel veiligheidstips willen geven, zodat het veilig blijft voor jullie allemaal.
Ik wil dit zeggen, omdat ik wil dat het ook veilig gebeurt ik wil dat jullie allemaal veilig blijven, en op een leuke manier met elkaar kunnen connecten. Ook wil ik vragen om als je je geroepen voelt om samen met mij te monitoren en ook groepen wilt aanmaken het leek mij ook leuk om soorten catogorieen te doen ook qua leeftijd, maar ook misschien een algemene, maar daar kan ik wel samen met jullie uitkomen. Ik wil alleen nog wel even zeggen hou het netjes, wees eerlijk naar elkaar toe, en wanneer het niet voor jezelf veilig voelt luister naar jezelf, want jij weet wat goed voor je is, verder alle logische waardes en normen zijn van toepassing namelijk:
- geen discriminatie
- geen verbale geweld tegen anderen
- niet aanzetten tot haat jegens anderen
- geen stalken
- hou wel respect voor elkaars mening, als je het er niet mee eens bent wil ik je vragen om dit los te kunnen laten, mocht dit je niet lukken, dan mag je mij een een prive app sturen en het daar even eruitgooien, maar ik adviseer je ook ik ben geen psycholoog, en ik weet niet wat het beste is voor jou, want alleen jij kan dat voor jezelf bepalen.
wees lief voor elkaar met al deze pijn die we hebben die wij dragen kan het soms zijn dat wij er ons niet bewust van zijn hoe we reageren, mocht je iemand erop betrappen geef mij eerst een seintje, dan zal ik het eerst met die persoon prive bespreken, zodat we samen tot een oplossing kunnen komen. het is een leuk idee, en wees lekker vrij in wat je wilt delen, en inspiratie komt vanzelf wanneer je jezelf leert om te ontspannen, dan zit je er vol mee, en wanneer er allemaal razende gedachtes in je opkomen schrijf het van je af.
Stuur mij je (prepaid) nummer met je naam en leeftijd, en hopelijk kan ik zo snel mogelijk een groeps app starten.
laten we het samen doen, en wees niet bang als je zelf iets wilt starten, want jij kan dit ook, omdat ik er veel vertrouwen in heb dat je eruit kan komen.
Ik wens jullie voor nu een fijne avond, en misschien tot snel in een de groeps app.
oursoulisconnected@hotmail.com
Ik heb een email adres gemaakt, en daar mogen als jullie willen jullie nummer naartoe verzenden, mocht je het niet comfortabel vinden om je eigen nummer te verzenden, dan adviseer ik je om een prepaid nummer te halen, ik wil alleen nog wel even zeggen dat als ik de groeps app aanmaak, en jullie allemaal met elkaar wil connecten dat ik niet gegarandeerd kan staan voor jullie eigen veiligheid als jullie willen afspreken is het dus wel op jullie eigen risico, maar ik zal nog wel veiligheidstips willen geven, zodat het veilig blijft voor jullie allemaal.
Ik wil dit zeggen, omdat ik wil dat het ook veilig gebeurt ik wil dat jullie allemaal veilig blijven, en op een leuke manier met elkaar kunnen connecten. Ook wil ik vragen om als je je geroepen voelt om samen met mij te monitoren en ook groepen wilt aanmaken het leek mij ook leuk om soorten catogorieen te doen ook qua leeftijd, maar ook misschien een algemene, maar daar kan ik wel samen met jullie uitkomen. Ik wil alleen nog wel even zeggen hou het netjes, wees eerlijk naar elkaar toe, en wanneer het niet voor jezelf veilig voelt luister naar jezelf, want jij weet wat goed voor je is, verder alle logische waardes en normen zijn van toepassing namelijk:
- geen discriminatie
- geen verbale geweld tegen anderen
- niet aanzetten tot haat jegens anderen
- geen stalken
- hou wel respect voor elkaars mening, als je het er niet mee eens bent wil ik je vragen om dit los te kunnen laten, mocht dit je niet lukken, dan mag je mij een een prive app sturen en het daar even eruitgooien, maar ik adviseer je ook ik ben geen psycholoog, en ik weet niet wat het beste is voor jou, want alleen jij kan dat voor jezelf bepalen.
wees lief voor elkaar met al deze pijn die we hebben die wij dragen kan het soms zijn dat wij er ons niet bewust van zijn hoe we reageren, mocht je iemand erop betrappen geef mij eerst een seintje, dan zal ik het eerst met die persoon prive bespreken, zodat we samen tot een oplossing kunnen komen. het is een leuk idee, en wees lekker vrij in wat je wilt delen, en inspiratie komt vanzelf wanneer je jezelf leert om te ontspannen, dan zit je er vol mee, en wanneer er allemaal razende gedachtes in je opkomen schrijf het van je af.
Stuur mij je (prepaid) nummer met je naam en leeftijd, en hopelijk kan ik zo snel mogelijk een groeps app starten.
laten we het samen doen, en wees niet bang als je zelf iets wilt starten, want jij kan dit ook, omdat ik er veel vertrouwen in heb dat je eruit kan komen.
Ik wens jullie voor nu een fijne avond, en misschien tot snel in een de groeps app.
Mirjam
27-12-2023
Reactie:
Hoi Jetje,
Ja ik heb hetzelfde.
Het verdooft mijn gevoelens van eenzaamheid want je bent op een ander soort manier "onder" de mensen plus er is geen ruimte om te piekeren je wordt meegenomen in de levens van andere.
Ja ik heb hetzelfde.
Het verdooft mijn gevoelens van eenzaamheid want je bent op een ander soort manier "onder" de mensen plus er is geen ruimte om te piekeren je wordt meegenomen in de levens van andere.
Eva
31-12-2023
Ik zal blij zijn als het weer januari is (Verhaal 459)
Tot mijn 30e had ik alles prima op orde… goede baan, leuke vrienden en een fijne familie. Vanaf mijn 30e kregen steeds meer mensen om me heen een relatie of gezin. Ik merk dat zo rond dit soort dagen, het besef steeds meer komt dat mensen vooral heel druk zijn met zichzelf. Sinds het overlijden van m’n Stiefvader komt ook steeds meer het besef dat de enigen die onvoorwaardelijk van je houden, je ouders zijn. Het idee dat mijn moeder er op een dag niet meer is doet me afvragen of het leven nog wel wat waard is daarna.Ik wou dat we in een wereld leefden waar niet iedereen vooral druk is met zichzelf en wat meer nadenkt over hoe dit soort dagen voor een ander zijn. Ik wil niet dat mensen me uit medelijden uitnodigen maar dat het vanuit hun motivatie komt om anderen te helpen.. Mede daarom heb ik niet het idee dat ik het hier met iemand over kan hebben. Ik zal blij zijn als het weer januari is. Voor iedereen die ook alleen is deze dagen, ik denk aan jullie
Anoniem
24-12-2023
laatste reactie: 30-12-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey lieverd, ik wil je even een berichtje sturen dat ik ook aan je denk. Je kunt het! Maak doelen voor jezelf kijken wat je leuk vindt om te doen. Wie weet komt er iets op je pad wat je niet had verwacht
Marisa
29-12-2023
Reactie:
Hey lieverd, ik wil je even een berichtje sturen dat ik ook aan je denk. Je kunt het! Maak doelen voor jezelf kijken wat je leuk vindt om te doen. Wie weet komt er iets op je pad wat je niet had verwacht
Marisa
29-12-2023
Reactie:
Hey lieverd, ik wil je even een berichtje sturen dat ik ook aan je denk. Je kunt het! Maak doelen voor jezelf kijken wat je leuk vindt om te doen. Wie weet komt er iets op je pad wat je niet had verwacht
Marisa
30-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Bijeenkomsten? (Verhaal 439)
Worden hier op dit forum ook bijeenkomsten georganiseerd waar je samen kunt komen?
Flower
26-11-2023
laatste reactie: 29-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou me dan meteen aanmelden 😉!
C.
29-12-2023
Mislukte operatie (Verhaal 456)
Door een mislukte operatie aan mijn hoofd/gezicht (linkerkant) zit ik met constante pijn, angsten en een volledig getraumatiseerd lichaam: pijn in mijn hele linkerkant van top tot teen, onwillekeurige bewegingen, enz. Je ziet uiterlijk niets. Dokters zeggen dat het allemaal ingebeeld is. Psychologen zeggen dat mijn aandoening niet bestaat. Uiteindelijk bij een psychiater terechtgekomen die zegt dat er geen behandeling mogelijk is en depressiva voorschrijft. Pijnstillers wil men me niet geven omdat ik onherroepelijk verslaafd zou worden. Omdat mijn ziektebeeld niet erkend wordt moet ik blijven werken wat me steeds zwaarder valt. Mijn vrouw heeft me verlaten. Fzmilie heb ik niet meer. Vrienden zijn ook langzaam alle verdwenen. De eenzaamheid maakt me mentaal kapot. Ik wil dat het lijden stopt en loop al jaren met zelfmoordplannen. Wat me voorlopig tegenhoudt is dat ik drie jonge kinderen heb. Ik weet wat zelfmoord van een naaste veroorzaakt. Mijn broer heeft het gedaan en mijn vader heeft zich bewust doodgedronken. Ik hoop dat ik zachjes in mijn slaap zou heengaan maar dat zit er niet in... ik wim natuurlijk leven en weet dat het leven mooi kan zijn, alleen niet het mijne. Ik wil dat het lijden stopt. Als je afziet en er is geen "erkende" ziekte, laten mensen je onherroepelojk vallen. Ik heb geen vertrouwen meer in mensen...
Alex
20-12-2023
laatste reactie: 27-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel veel sterkte Alex, ik begrijp dat je t vertrouwen in mensen volledig kwijt bent geraakt, elkaar begrijpen is vaak ver gezocht. Als je niet snel genoeg weer ‘ normaal’ doet ben je lastig, drama queen word dan gezegd. Maar als we ons ‘normaal’ gaan proberen te gedragen wordt t voor ons alleen maar erger. Sterkte!
ANouk
23-12-2023
Reactie:
Wat een verdrietig verhaal, Alex...
Misschien makkelijk gezegd misschien maar probeer toch in de kleine dingen het mooie weer te zien.
Mensen laten je inderdaad snel en makkelijk vallen, die ervaring heb ik helaas ook. Je hebt 3 kinderen...de moeite waard om voor te leven!
Ik wens jou alle sterkte en heel veel moois in de toekomst, lieve groet!
Misschien makkelijk gezegd misschien maar probeer toch in de kleine dingen het mooie weer te zien.
Mensen laten je inderdaad snel en makkelijk vallen, die ervaring heb ik helaas ook. Je hebt 3 kinderen...de moeite waard om voor te leven!
Ik wens jou alle sterkte en heel veel moois in de toekomst, lieve groet!
C.
27-12-2023
Voel mij ook enorm eenzaam en een buitenbeentje (Verhaal 437)
Hoi ik voel mij ook enorm eenzaam en een buitenbeentje. Ik ben een alleenstaande moeder van een zoontje van 5. Het altijd alleen zijn maakt mij echt depressief. Daardoor ben ik ook onzeker geworden in het contact maken met anderen. Ik denk altijd dat ze me raar vinden of niet mogen. Mijn energie level verschilt van een tijdje energie naar zowat overspannen en maak me dan veel zorgen omdat ik bang ben dat ze dan gaan vinden dat ik zo niet goed voor mn kind kan zorgen. Als ik contact heb met iemand dan kan ik het soms niet eens opbrengen om te reageren op een appje. Ik kan dan gewoon geen prikkels meer aan en ontwijk zoveel mogelijk prikkels. De energie die ik dan heb steek ik in mijn zoontje om vervolgens zodra hij in bed ligt onrustig te worden van de pijn in mijn lichaam (rug, schouders en nekspieren) en het gemis om tegen iemand in real life te kunnen praten (of tegen mij praat), dingen delen of eens een knuffel als ik even niet lekker in mn vel zit. Het gekke is dat sommige mensen mij zien als een sterke spontane vrouw, wat natuurlijk uiteraard gewoon mijn zelfbescherming schild is...terwijl ik moet vechten om alle ballen omhoog te houden en dan denk....je moest eens weten hoe ik me voel en hoe eenzaam ik eigenlijk ben. Doordat ik verschil van energie en dus soms spontaan of blij ben en vervolgens daarna er weer voor een tijdje uitlig voelt het voor mij als afwijzing als personen mij niet meer contacten en dat geeft ook een rot gevoel omdat ik juist zo graag zoveel wil maar er niks aan kan doen dat ik dan weer volledig terug getrokken ben.
Nanc
21-11-2023
laatste reactie: 25-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wou, ik Zou zeggen Dat je een Sterke moeder bent.
Ik heb geen kinderen maar ik denk Dat het af en toe zo als iedereen is Dat je graag een partner hebt ik weet niet hoe Jong u bent. Ik heb het gevoel Dat je u ware zal tegen komen.
Ik heb geen kinderen maar ik denk Dat het af en toe zo als iedereen is Dat je graag een partner hebt ik weet niet hoe Jong u bent. Ik heb het gevoel Dat je u ware zal tegen komen.
Ashraf
29-11-2023
Reactie:
Hoi, herken veel. Ik ben 40 jarige man en heb altijd gehoord dat ik er best leuk uit zie.
Maar ik kan maar niet op een vrouw afstappen en zeggen dat ik haar leuk vindt. Hoe vaak ook oogcontact en wat dan ook. Onzeker en bang om afgewezen te worden en ik heb toch niets interessants te vertellen. Laag heel laag zelfbeeld
Maar ik kan maar niet op een vrouw afstappen en zeggen dat ik haar leuk vindt. Hoe vaak ook oogcontact en wat dan ook. Onzeker en bang om afgewezen te worden en ik heb toch niets interessants te vertellen. Laag heel laag zelfbeeld
Iblees
25-12-2023
Ik voel mijn eenzaam, vedrietig, obegrepen... (Verhaal 451)
Hoe begin je soms aan een verhaal over jezelf. ik heb nooit echt met iemand kunnn praten, ik ben twee keer voor lange tijd opgenomen geweest, en telkens weer, moest ik tot de conclusie komen dat dit niet de juiste hulp was voor mij. ik heb heel veel psychiaters en psychologen gehad. Maar het kwam er niet uit. Dit omdat ik dat één gevoel in mij niet snap.
Ik heb zo goed als geen vrienden, ik heb schrik dat mensen zien dat er iest niet klopt in mij... Dus ja een gevoel van eenzamheid heb ik zeker, heel erg zelfs... Mijn famililden denken dat het een soort komedie is. Mijn ouders proberen mij bij te staan en te begrijpen, ook al lukt niet dat zo vlot.
ik voel mijn eenzaam, vedrietig, obegrepen...
Ik heb zo goed als geen vrienden, ik heb schrik dat mensen zien dat er iest niet klopt in mij... Dus ja een gevoel van eenzamheid heb ik zeker, heel erg zelfs... Mijn famililden denken dat het een soort komedie is. Mijn ouders proberen mij bij te staan en te begrijpen, ook al lukt niet dat zo vlot.
ik voel mijn eenzaam, vedrietig, obegrepen...
ikke
06-12-2023
laatste reactie: 25-12-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
genezen begint bij jezelf iedereen geneest anders dus jij bent de enige die weet hoe je jezelf weer in balans houdt kijk wat niet in balans is een probeer om het met een plan in balans te houden
het is een lange reis de enigste manier hoe het beter wordt is door te beginnen te experimenteren wat jouw helpt in balans te houden
doe wat jij leuk vind en vooral wees niet bang voor iets te doen als je een vorm van ptsd hebt moet je therapie hebben
als je bang bent om te experimenteren ga dingen doen in het moment als je over iets heen moet gaan
het is een lange reis de enigste manier hoe het beter wordt is door te beginnen te experimenteren wat jouw helpt in balans te houden
doe wat jij leuk vind en vooral wees niet bang voor iets te doen als je een vorm van ptsd hebt moet je therapie hebben
als je bang bent om te experimenteren ga dingen doen in het moment als je over iets heen moet gaan
Chiron
15-12-2023
Reactie:
Hoi,
Ik heb precies hetzelfde als jij. Je bent niet de enige. Daarnaast heb ik dat ik vind dat de meeste mensen me niet snappen. Ze hebben. Andere interesses. Ik vraag me hele leven af of dit het is en waarom we er zijn als we er toch niet meer zijn. Meeste mensen zie ik lachen om tik Tok video of Instagram en facebook???
Weet niet uit te leggen... Maar je bent in iig niet de enige
Ik heb precies hetzelfde als jij. Je bent niet de enige. Daarnaast heb ik dat ik vind dat de meeste mensen me niet snappen. Ze hebben. Andere interesses. Ik vraag me hele leven af of dit het is en waarom we er zijn als we er toch niet meer zijn. Meeste mensen zie ik lachen om tik Tok video of Instagram en facebook???
Weet niet uit te leggen... Maar je bent in iig niet de enige
Iblees
25-12-2023
Liedtekst van The Eagles (Verhaal 460)
Onderstaand een stuk liedtekst van the eagles met de titel: take it easy:
Take It easy, take it easy
Don't let the sound of your own wheels drive you crazy
Lighten up while you still can
Don't even try to understand
Just find a place to make your stand and take it easy
zat deze net te beluisteren, en ik vind dat deze tekst wel mooi aansluit op wat we voelen, en dit is een soort motivatie om het voor jezelf even rustig aan te doen. Geef jezelf die kracht om door te gaan ga alles schrijven op papier wat er ook maar in je opkomt, wat het ook mag zijn, nare gedachtes, nare gevoelens blijf schrijven, totdat je je weer rustig voelt. Kijk naar jezelf, en zeg tegen jezelf dat je het waard bent, ga voor jezelf zorgen, want dat is het begin punt om uit deze soms bodemloze put te komen. Alles wat je gaat doen om jezelf beter te doen voelen zal altijd terugkomen voor jou. Desnoods ga hulp vinden die je zelf verdiend, en het is juist heel goed dat je therapie volgt. Ik doe het zelf ook, en ja ook ik zit wel eens te veel in mijn hoofd, en het is misschien raar voor jullie om het uit iemand te horen die net zoals jullie zich soms helemaal verdrietig voelt in een spiraal, maar ik sta open voor verandering, en ik ben goee genoeg,en ik ben blij met wie ik ben. Dit is iets wat ik recent begon te doen op aanraden van de psycholoog ben ik alles op gaan schrijven ook de goede dingen. Het is meer een dagboek geworden voor mijzelf, en ja soms schrijf ook onzin, maar die onzin zit in mij en wilt eruit, en ik kan best ook begrijpen dat alles wat nu in jullie zit eruit wilt, en natuurlijk je bent vrij in wat je doet, maar mijn ervaring is dat het helpt, en in het begin voelde het raar, maar op den duur zal het opluchten, die nare gevoelens die zullen verdwijnen, en die nare gedachtes laat ze er zijn bestudeer die gedachtes, waarom komen deze gedachtes bij je op? Hoe voel je je hierdoor? En wat is je gedrag daarbij? Als je je hiervan bewust van bent kan je het omzetten naar positief, dus in plaats van ik ben niet goed genoeg waardoor ik mij verdrietig voel of somber en mijn gedrag daarbij is ik blijf de hele dag in bed of ik zit op de bank en blijf in mijn hoofd, kan je het omdraaien naar het is niet waar wat mijn gedachte mij vertellen, want uit eindelijk ben jij diegene die hierover aan het nadenken is, en het somber voelen of verdrietig komt doordat je die automatische gedachtes hebt waardoor je gedrag hetzelfde blijft, en ja het is rete moeilijk hoor ik begrijp je hier heel goed en echt maar al te goed, maar ik kan het, omdat ik er in geloof dat het mij zal lukken, en ik geef jou ook die kracht die jij zo verdiend. Je hebt zoveel kracht in je waar je niet bewust van bent, en alleen jij kan die kracht tervoorschijn halen. Wees niet bang voor jezelf, maar hou van jezelf geef jezelf compassie terug die altijd in je blijft zitten.
Ik wens je geen fijne feestdagen, omdat waarschijnlijk wat je nu voelt het op een verwrongen bij je binnen zal komen, maar ik wens je veel goeds toe, dat je uiteinelijk weer mag gaan schijnen en helen, en uiteindelijk dat je in de toekomst weer durft toe te laten, en je eigen grenzen weer kan beschermen
Take It easy, take it easy
Don't let the sound of your own wheels drive you crazy
Lighten up while you still can
Don't even try to understand
Just find a place to make your stand and take it easy
zat deze net te beluisteren, en ik vind dat deze tekst wel mooi aansluit op wat we voelen, en dit is een soort motivatie om het voor jezelf even rustig aan te doen. Geef jezelf die kracht om door te gaan ga alles schrijven op papier wat er ook maar in je opkomt, wat het ook mag zijn, nare gedachtes, nare gevoelens blijf schrijven, totdat je je weer rustig voelt. Kijk naar jezelf, en zeg tegen jezelf dat je het waard bent, ga voor jezelf zorgen, want dat is het begin punt om uit deze soms bodemloze put te komen. Alles wat je gaat doen om jezelf beter te doen voelen zal altijd terugkomen voor jou. Desnoods ga hulp vinden die je zelf verdiend, en het is juist heel goed dat je therapie volgt. Ik doe het zelf ook, en ja ook ik zit wel eens te veel in mijn hoofd, en het is misschien raar voor jullie om het uit iemand te horen die net zoals jullie zich soms helemaal verdrietig voelt in een spiraal, maar ik sta open voor verandering, en ik ben goee genoeg,en ik ben blij met wie ik ben. Dit is iets wat ik recent begon te doen op aanraden van de psycholoog ben ik alles op gaan schrijven ook de goede dingen. Het is meer een dagboek geworden voor mijzelf, en ja soms schrijf ook onzin, maar die onzin zit in mij en wilt eruit, en ik kan best ook begrijpen dat alles wat nu in jullie zit eruit wilt, en natuurlijk je bent vrij in wat je doet, maar mijn ervaring is dat het helpt, en in het begin voelde het raar, maar op den duur zal het opluchten, die nare gevoelens die zullen verdwijnen, en die nare gedachtes laat ze er zijn bestudeer die gedachtes, waarom komen deze gedachtes bij je op? Hoe voel je je hierdoor? En wat is je gedrag daarbij? Als je je hiervan bewust van bent kan je het omzetten naar positief, dus in plaats van ik ben niet goed genoeg waardoor ik mij verdrietig voel of somber en mijn gedrag daarbij is ik blijf de hele dag in bed of ik zit op de bank en blijf in mijn hoofd, kan je het omdraaien naar het is niet waar wat mijn gedachte mij vertellen, want uit eindelijk ben jij diegene die hierover aan het nadenken is, en het somber voelen of verdrietig komt doordat je die automatische gedachtes hebt waardoor je gedrag hetzelfde blijft, en ja het is rete moeilijk hoor ik begrijp je hier heel goed en echt maar al te goed, maar ik kan het, omdat ik er in geloof dat het mij zal lukken, en ik geef jou ook die kracht die jij zo verdiend. Je hebt zoveel kracht in je waar je niet bewust van bent, en alleen jij kan die kracht tervoorschijn halen. Wees niet bang voor jezelf, maar hou van jezelf geef jezelf compassie terug die altijd in je blijft zitten.
Ik wens je geen fijne feestdagen, omdat waarschijnlijk wat je nu voelt het op een verwrongen bij je binnen zal komen, maar ik wens je veel goeds toe, dat je uiteinelijk weer mag gaan schijnen en helen, en uiteindelijk dat je in de toekomst weer durft toe te laten, en je eigen grenzen weer kan beschermen
Anoniem
24-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Mijn vriend is opeens vertrokken (Verhaal 458)
Hoi; ik ben op zoek gegaan naar mensen om mee te praten. 8 weken geleden is mijn vriend opeens vertrokken, ineens zonder waarschuwing , zo’n ontzettende klap. Na 18.jaar zit ik ineens alleen met de hond (gelukkig is die er nog) ik heb veel vrienden/kennissen die me willen steunen maar heb t idee dat niemand echt begrijpt hoe ik me voel. Ik voel me zo alleen, eenzaam, depressief. En dan komen die rotdagen eraan de kerst en nieuwjaar… al die happy mensen die je ziet, die klote films , reclames, al die lichtjes in de huizen, terwijl mijn huis zo donker voelt. Ik kan me voorstellen dat mensen vooral rond deze dagen een einde aan hun leven willen maken…
Anouk
23-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Hoop dat er iemand is die hier ook na op zoek is (Verhaal 169)
Hey ik ben melvin ben 26 jaar en voel mij vaak alleen
Ben van me zelf een best spontaan en uitgaand persoon alleen heb niemand om het mee te delen:(
Luisteren doe ik ook graag en geef daar ook mijn mening over eerlijk zal ik tegen je zijn maar dat is vanuit mijn standpunt.
Ik hoop dat er iemand is die hier ook na op zoek is
Groeten melvin
Ben van me zelf een best spontaan en uitgaand persoon alleen heb niemand om het mee te delen:(
Luisteren doe ik ook graag en geef daar ook mijn mening over eerlijk zal ik tegen je zijn maar dat is vanuit mijn standpunt.
Ik hoop dat er iemand is die hier ook na op zoek is
Groeten melvin
Melvin
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb net hetzelfde! Spontaan en 0 vrienden is echt erg en niet leuk! Ik ben ook opzoek naar sociale contacten
Jessica
21-12-2023
Op dit moment ben ik 20 en voel ik me zo alleen (Verhaal 438)
Op dit moment ben ik 20 en voel ik me zo alleen. Veel mensen om me heen gaan uit hebben festivals. Alleen heb ik het idee dat ik nooit een vaste vrienden groep heb gehad . 1 van me beste vriendinnen spreek ik ook niet meer door een stomme ruzie en nu merk ik dat ik in een soort gat val. Mijn vriend heeft veel vrienden en ook een vaste groep en ik merk dat ik zo jaloers op hem ben hierover en me hiermee alleen maar vergelijk. Daardoor merk ik dat ik soms boos tegen hem doe ookal doet hij niks verkeerd het is alleen een gevoel die ik heb en niet kan plaatsen:( iemand ervaring met dit gevoel?
Anoniem
22-11-2023
laatste reactie: 21-12-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja zeker ik heb een tip voor je ga jesavonds zorgen maken en kijk films en journaal om 8 uur koop een boedah en pak die op dan belt er gelijk iemand suc 6
Thomas
07-12-2023
Reactie:
ja ik ben alleen niet een persoon die jaloers is want ik wil beter leuk gezelschap dan nep gezelschap die niet zichzelf is
je weet nooit hoe andere mensen zijn als vrienden je weet het alleen door het te ervaren vanuit mijn ervaring de minder je jaloers bent de meer leuke mensen jij ontmoet
ik weet zeker als jij een open mind houdt dat jij leuke vrienden ontmoet
wees niet jaloers het is onnodig sinds corona zien veel mensen dat zij minder contact met andere mensen hebben
je weet nooit hoe andere mensen zijn als vrienden je weet het alleen door het te ervaren vanuit mijn ervaring de minder je jaloers bent de meer leuke mensen jij ontmoet
ik weet zeker als jij een open mind houdt dat jij leuke vrienden ontmoet
wees niet jaloers het is onnodig sinds corona zien veel mensen dat zij minder contact met andere mensen hebben
anoniem
15-12-2023
Reactie:
Hey
Ik begrijp helemaal hoe je u voelt. Ik heb net hetzelfde, 28jaar een fijne partner met een hond en geen vrienden! Ik zou super graag nieuwe mensen willen leren kennen maar dat is heel moeilijk, gewoon een goeie vriendin zou al fijn zijn maar zelfs dat heb ik niet en dat is zwaar. Ik begrijp je
Ik begrijp helemaal hoe je u voelt. Ik heb net hetzelfde, 28jaar een fijne partner met een hond en geen vrienden! Ik zou super graag nieuwe mensen willen leren kennen maar dat is heel moeilijk, gewoon een goeie vriendin zou al fijn zijn maar zelfs dat heb ik niet en dat is zwaar. Ik begrijp je
Anoniem
21-12-2023
Iedere avond zie ik op tegen alleen op de bank zitten vervelen (Verhaal 447)
Ik voel me als 40 jarige alleenstaande op dit moment erg eenzaam. Mijn moeder is een paar weken op vakantie en nu ook mijn zus. Dit zijn de twee steunpilaren in mijn leven. De korte dagen maken het niet makkelijker. Iedere avond zie ik op tegen alleen op de bank zitten vervelen. Ik wordt er angstig door en snachts slaap ik slecht. Ik pieker veel en dat zorgt voor stress wat weer op mijn ademhaling slaat. Ik zou willen dat ik kan genieten van het alleen zijn en de rust, maar het lukt me niet. Ik maak me zorgen om de komende dagen en nachten.
Anoniem
04-12-2023
laatste reactie: 20-12-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Hier hetzelfde aan de hand. Ben je man of vrouw en waar kom je vandaan?
Ik ben 52 jarige man uit de buurt van Tiel
Ik hoor wel
Gr
Hier hetzelfde aan de hand. Ben je man of vrouw en waar kom je vandaan?
Ik ben 52 jarige man uit de buurt van Tiel
Ik hoor wel
Gr
Adrie
05-12-2023
Reactie:
Hetzelfde hier ik ook gewoon rust hebben, en helaas lukt mij dit ook niet ik begrijp wat h
Je bedoeld ik kan mezelf nuet eens motiveten om wat te faan doen ik mis ook de warmtevab de zon ik mis mezelf in hoe ik vroeger waszo onbezorgd en vrolijk en de zon scheen het hele jaar door nu is het donker koud en afstandelijk, en kan ik geen connectie vinden met andere waarschijnlijk omdat ik geen connectie meer heb met mijzelf geen vertrouwen en geen puf meer
Je bedoeld ik kan mezelf nuet eens motiveten om wat te faan doen ik mis ook de warmtevab de zon ik mis mezelf in hoe ik vroeger waszo onbezorgd en vrolijk en de zon scheen het hele jaar door nu is het donker koud en afstandelijk, en kan ik geen connectie vinden met andere waarschijnlijk omdat ik geen connectie meer heb met mijzelf geen vertrouwen en geen puf meer
Anoniem
10-12-2023
Reactie:
Oh zo herkenbaar! Ik ben een 47-jarige vrouw en sinds 2,5 jaar gescheiden. Ik heb genoeg vrienden en familie en om en om een van mijn zonen, die echt hun eigen leven hebben. Ik kan me echt eenzaam voelen en vind de avonden erg lastig. Ik zie er ook erg tegen op. Vraag me soms echt af hoe andere alleenstaanden dit doen. Ik heb ook 2x in de zomervakantie gehad dat zowat iedereen op vakantie was. Dit was echt afschuwelijk! En geeft inderdaad angst en somberheid. Ik hoop dat dit gevoel ooit weggaat.
Anoniem
20-12-2023
Geen vrienden en sociale angst (Verhaal 276)
Ik ben een vrouw van 32 jaar. Samenwonend met mijn vriend. Ik heb weinig tot eigenlijk geen vrienden. Ik heb wel mensen waar ik zo nu en dan mee afspraak (lees: maandelijks) maar toch h voel me erg eenzaam. Ik heb ook een hele slechte relatie met mijn ouders. Altijd al gehad. Vanwege mijn sociale angst is het erg lastig voor mij om nieuwe vriendschappen te sluiten. Aangezien ik ook alweer 8 maanden op de wachtlijst sta voor mentale zorg zijn mijn klachten alleen maar verergerd. Ik slaap moeilijk en heb de laatste tijd ook ademhalingsproblemen omdat ik continu in spanning zit. Ik zou graag nieuwe vrienden willen maken.
Anoniem
31-08-2022
laatste reactie: 20-12-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat naar, deels herken ik me in jouw verhaal. Vanwege mijn slechte gezondheid is het ook moeilijk voor mij om ' sociaal te doen' Omdat ik me nooit ' normaal' voel. Ook al komt het door iets anders, het is voor mij ook lastig om me te mengen in een een menigte.
Anoniem
03-04-2023
Reactie:
Precies hetzelfde.. ben 20 jarige dame. Ik durf buiten eens nie te lopen.. Heb sociale angsten. Durf m'n emoties nie te tonen. Heb niemand. Wil ook dood.. kan mezelf niet accepteren. Vind mezelf zo lelijk.. Zo pijnlijk dit...
Gizem
13-11-2023
Reactie:
Waarom zou het hebben van vrienden je eenzaamheid oplossen? Ik lees dat je in een relatie zit? Misschien voel je je eenzaam omwille van de niet-connectie met je partner en heb je daarom het idee dat vrienden dat gevoel voor je gaan oplossen. Als je je eenzaam voelt, ligt het vooral aan jezelf die niet kan uiten wat die werkelijk nodig heeft of wil. Mss moet je proberen een diepere connectie te maken met je partner of de relatie achterlaten die je zo eenzaam maakt
fleur
26-11-2023
Reactie:
Ik Ben met Fleur mee eens. Probeer wat Meer te praten met u vriend, ik denk dat his dat ook voelt en weet niet hoe hij most het aanpakken . De sosiale angst Kan verdwijnen, volleys mij ben je well een Starke madam, geloof in u eigen wat je kan, angst hoort soms in het leven.
Volleys mij jij hebt meer macht dan je dacht.
Ashraf
Volleys mij jij hebt meer macht dan je dacht.
Ashraf
Anoniem
29-11-2023
Reactie:
Hier ook eentje geen goeie relatie met ouders en door omstandigheden altijd alleen . Geen vrienden en niemand waar ik even een praatje kan maken . Los van mijn ambulant begeleider die 2 x in de week komt en een therapeut waar ik mee praat . Ik mis een lieve vriendin
Heel naar dat jij hier ook mee worstelt . Ik heb ook sociale angst . Moeilijk hè
Liefs van deze
Heel naar dat jij hier ook mee worstelt . Ik heb ook sociale angst . Moeilijk hè
Liefs van deze
Angel
03-12-2023
Reactie:
Hetzelfde hier, ben een vrouw van 33, alleenstaand en geen vriend, door mentale problemen voel ik me erg onzeker en ben door angst ook mijn vrienden verloren, nieuwe maken valt niet mee, als je niet goed in je vel zit. Sta weer op de wachtlijst voor mentale zorg, maar dat kan nog lang duren. Kom haast ook de deur niet meer uit. Weet dat dit aan mezelf ligt, dat maakt het nog extra lastig.
Emma
20-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Goeie zin om iets te doen rond kerst samen met een eenzame leuke meid (Verhaal 454)
Hallo leuke meid.... of moeder/vader/vriendin/vriend/buurvrouw/bff van
''die'' leuke meid.
Kerst staat voor deur en ik heb niet weer in zin om deze alleen mee te maken. Ik hoop een leuke meid te treffen die samen iets met mij op mijn kosten wil gaan doen (zonder verplichtingen)
Ik dacht zelf aan een drankje en wat eten bv of naar een voorstelling.
Ben jij ook eenzaam en zit dat een beetje in je hoofd, dan is dit jouw kans. Ik zelf ben 38 jr en heb nog een jonge geest, een (goede) baan, weinig sociale contacten en ben een nette jongeman.
''die'' leuke meid.
Kerst staat voor deur en ik heb niet weer in zin om deze alleen mee te maken. Ik hoop een leuke meid te treffen die samen iets met mij op mijn kosten wil gaan doen (zonder verplichtingen)
Ik dacht zelf aan een drankje en wat eten bv of naar een voorstelling.
Ben jij ook eenzaam en zit dat een beetje in je hoofd, dan is dit jouw kans. Ik zelf ben 38 jr en heb nog een jonge geest, een (goede) baan, weinig sociale contacten en ben een nette jongeman.
Stefan
18-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik voel me zo machteloos (Verhaal 398)
Hoi allemaal!
Ik ben Kaelynn, 15 jaar en zit in de derde van de middelbare.
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf. ik ben 15 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten. ik voel mij vergeten. niemand die mij ziet of begrijpt het. ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt. zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken. en van je goedheid proberen te profiteren. ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden. ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden. waar kan ik nog naartoe? ik weet het niet. ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken. ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga. zolang ik hier maar ver weg vandaan ben. ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid.
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie zitten. ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Ik ben Kaelynn, 15 jaar en zit in de derde van de middelbare.
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf. ik ben 15 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten. ik voel mij vergeten. niemand die mij ziet of begrijpt het. ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt. zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken. en van je goedheid proberen te profiteren. ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden. ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden. waar kan ik nog naartoe? ik weet het niet. ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken. ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga. zolang ik hier maar ver weg vandaan ben. ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid.
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie zitten. ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Kaelynn Mae
14-09-2023
laatste reactie: 15-12-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Och lieve schat, je zult de stilte moeten doorbreken en met iemand gaan praten (huisarts). Ik weet dat dit eigenlijk een tuttig antwoord is, maar het moet.
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Het is heel goed en gezond dat je twijfelt aan je omgeving omdat je nog in ontwikkeling bent en aan het leren. Wees niet zo streng voor jezelf.
Het is niet erg om
Fouten te maken, ik vind je juist heel dapper en slim dat je door hebt dat niet iedereen even eerlijk tegen je is.
Je werkt aan je grenzen en dat gaat je heel sterk maken. Probeer geduldig te zijn je bent super jong en het is normaal als je alle antwoorden nog niet hebt.
Probeer te doen wat je leuk vind en zoek positieve mensen op die je accepteren voor wie je bent. En het belangrijkste van alles wees jezelf.
je hoeft niet perfect te zijn als je maar werkt aan de beste versie van jezelf worden en zoals ik kan lezen ben je goed onderweg met bewustzijn.
Zie het zo jij ziet deze dingen een ander zit misschien in dezelfde situatie als jij maar ziet niet precies wat er aan de hand is.
het leven is een soort reis en je komt langs mooie wegen en lelijke wegen maar het mooie is JIJ zelf bent in beweging, je hoeft niet te blijven daar waar je je niet gewaardeerd wordt of waar je je niet goed voelt.
Zoek de mooie plekjes op en haal daar je energy uit.
Dat kan van alles zijn, een leuke sport een nieuwe hobby, naar een stad gaan waar je nooit bent geweest. je haar verven, nieuwe mensen ontmoeten. Een huisdier nemen.
Je kan het !
Het is niet erg om
Fouten te maken, ik vind je juist heel dapper en slim dat je door hebt dat niet iedereen even eerlijk tegen je is.
Je werkt aan je grenzen en dat gaat je heel sterk maken. Probeer geduldig te zijn je bent super jong en het is normaal als je alle antwoorden nog niet hebt.
Probeer te doen wat je leuk vind en zoek positieve mensen op die je accepteren voor wie je bent. En het belangrijkste van alles wees jezelf.
je hoeft niet perfect te zijn als je maar werkt aan de beste versie van jezelf worden en zoals ik kan lezen ben je goed onderweg met bewustzijn.
Zie het zo jij ziet deze dingen een ander zit misschien in dezelfde situatie als jij maar ziet niet precies wat er aan de hand is.
het leven is een soort reis en je komt langs mooie wegen en lelijke wegen maar het mooie is JIJ zelf bent in beweging, je hoeft niet te blijven daar waar je je niet gewaardeerd wordt of waar je je niet goed voelt.
Zoek de mooie plekjes op en haal daar je energy uit.
Dat kan van alles zijn, een leuke sport een nieuwe hobby, naar een stad gaan waar je nooit bent geweest. je haar verven, nieuwe mensen ontmoeten. Een huisdier nemen.
Je kan het !
Rosalie
27-09-2023
Reactie:
Och meisje je bent nog jong je hebt nog zooveel tegoed in je jonge leven. Ik weet zeker dat alles goed komt.probeer wel altijd niets te forceren je zal zien. Je geluk zal jou weg kruisen zonder te zoeken!!ik wens je veel succes en geniet van je jong zijn groetjes Frans.
Frans
18-11-2023
Reactie:
Ik zie veel van jouw verhaal dat ook mij is overkomen, maar ik wil wel tegen je zeggen dat je wel goed genoeg bent, en de eerste stap vooruit is om jezelf niet meer naar beneden te halen. En ga jezelf niet de schuld geven van andermans foute gedrag zolang je kan zien dat het gedrag van anderen niet jouw verandwoordelijkheid is en het dus niet jouw probleem is. Laat diegene waar hij/zij wilt zijn, en kies er zelf voor om je los te weken van hun, want je bent niet aan hun vastgeplakt. En wees je er ook bewust van de manier hoe je met jezelf omgaat kies eerst voor jezelf en denk dat het egoistische is, maar het is nodig zodat je de volgende keer er bewust van kan worden hoe een ander zich naar jou toe gedraagd, en je zal uiteindelijk een automatisme heeb gecreeerd dat stemmetje dat zal zeggen dat dit niet klopt en je afstand moet nemen
Anoniem
10-12-2023
Reactie:
Lieverd toch. Het is als of ik mezelf hoor praten. Weet je wat mij geholpen heeft? 1 vriend of vriendin waar ik het goed mee kon vinden. Een grote vriendengroep lijkt heel mooi, maar is tegenwoordig niet meer zo leuk als vroeger. Je weet idd niet meer wie je kunt vertrouwen. Daarom een tip van flip, zoek 1 iemand waar je af en toe leuke dingen mee kunt doen. Niet in de relatie sfeer, maar alleen als vriendschap. Tis een beetje zoeken naar een goeie, maar als je eenmaal iemand hebt gevonden waar je mee kunt levelen en vertrouwt, zul je merken dat veel van je problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Je klinkt als een lieve slimme meid! Even door zetten nog, er zijn vele meiden met jou die op zoek zijn naar een goede vriendschap.. jullie moeten elkaar alleen even vinden😉
Kimberly
14-12-2023
Reactie:
ik was ook zo rond ik rond 10 jaar oud was
ja de wereld is donker je voelt je machteloos maar je bent dat helemaal niet want je bent een deel van de natuur en de natuur is een mysterie ik dacht aan hoe de natuur was elke dag toen ik 10 was
je hoeft jezelf ook niet te bewijzen ik hoop dat jij weet dat jij al heel bent je kan jezelf niet kwijt raken ook als jij dat denkt
je bent geen lastpak dat zal je ook nooit zijn zelfs als iemand dat zegt
haal plezier ergens vandaan ik zou zeggen zingen kan veel doen en wees in het moment (dingen doen zonder na te denken) als je te veel over de toekomst denkt door iemand anders hou die gedachte weg door jezelf met iets anders bezig te houden
wees sterk zet jezelf op eerste prioriteit wees met compassie voor jezelf dus niet jezelf gelijk naar beneden te halen het is lastig maar het wordt soepler wanneer je het meer oefent
als je iets fout hebt gedaan neem de verantwoordelijkheid lach erom kijk niet altijd terug naar het verleden je kan alleen wijsheid daaruit krijgen
uit geen passie komt passie zorg ervoor dat jij geneest want jij bent duidelijk gekwest jij kan alleen jezelf helen en vergeven
technologie hebt dit veroorzaakt de enigste manier om dit tegen te gaan is om iemand te vinden die jou waardeert over technologie wat lastig is
ik ben sorry dat jou hier doorheen gaat dit zou nooit mogen gebeuren ik hoop dat jij weet dat je geliefd bent haal je energie van je dromen schrijf ze op en die dingen waarvan jij plezier van hebt vrienden komen er wel je moet alleen jezelf in balans en positief zien te houden wat in deze tijden lastiger wordt
ik wens jou een gelukkig leven
ja de wereld is donker je voelt je machteloos maar je bent dat helemaal niet want je bent een deel van de natuur en de natuur is een mysterie ik dacht aan hoe de natuur was elke dag toen ik 10 was
je hoeft jezelf ook niet te bewijzen ik hoop dat jij weet dat jij al heel bent je kan jezelf niet kwijt raken ook als jij dat denkt
je bent geen lastpak dat zal je ook nooit zijn zelfs als iemand dat zegt
haal plezier ergens vandaan ik zou zeggen zingen kan veel doen en wees in het moment (dingen doen zonder na te denken) als je te veel over de toekomst denkt door iemand anders hou die gedachte weg door jezelf met iets anders bezig te houden
wees sterk zet jezelf op eerste prioriteit wees met compassie voor jezelf dus niet jezelf gelijk naar beneden te halen het is lastig maar het wordt soepler wanneer je het meer oefent
als je iets fout hebt gedaan neem de verantwoordelijkheid lach erom kijk niet altijd terug naar het verleden je kan alleen wijsheid daaruit krijgen
uit geen passie komt passie zorg ervoor dat jij geneest want jij bent duidelijk gekwest jij kan alleen jezelf helen en vergeven
technologie hebt dit veroorzaakt de enigste manier om dit tegen te gaan is om iemand te vinden die jou waardeert over technologie wat lastig is
ik ben sorry dat jou hier doorheen gaat dit zou nooit mogen gebeuren ik hoop dat jij weet dat je geliefd bent haal je energie van je dromen schrijf ze op en die dingen waarvan jij plezier van hebt vrienden komen er wel je moet alleen jezelf in balans en positief zien te houden wat in deze tijden lastiger wordt
ik wens jou een gelukkig leven
twilight
15-12-2023
Niemand kan mij accepteren zoals ik ben (Verhaal 424)
Ik ben 31jaar introvert en erg eenzaam. Ik had 13 jaar een relatie en ben nooit geaccepteerd door zijn familie omdat ik 'anders' ben. Ik heb geen vrienden. Mijn werk is het enige waar ik contact heb met mensen. Niemand kan mij accepteren zoals ik ben. Zelfs mijn eigen familie niet. De enige die ik in mijn leven heb is mijn moeder en 2 hondjes.
Anoniem
14-10-2023
laatste reactie: 15-12-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Single vraagteken?
Sasaki
18-10-2023
Reactie:
Eenzaam voelen kan heel verlammend werken. Het dwingt tot keuzes. Zo blijven of er iets aan doen. Vrienden kan je niet zo maar vinden en eigenlijk heb je vrienden niet alleen om de eenzaamheid te verdrijven. De eerste stap is het nemen van een hobby, waarbij interactie met anderen nodig is, zoals een sport of een hobby waarbij je kennis kan opdoen of delen bij en met anderen. Van daaruit verder. Andere mogelijkheid is om een cafe te bezoeken. Gewoon 1 drankje nemen aan de bar en dan weer weg. De volgende keren word je vanzelf herkend. Nog een optie, ben je 'anders' dan is hier misschien een lotgenotengroep voor. Zoek op het internet en probeer contact te leggen. Wat ik probeer te zeggen, ondanks het verlammende gevoel van eenzaamheid, neem actie, hoe klein ook het is de eerste stap naar meer.
José
23-10-2023
Reactie:
Zou jij iemand accepteren, als ze zoals jouw zouden zijn ? Eenzaam zijn is kloten zeker, maar veranderen hoort bij het leven. Jezelf vast zetten zoals je nu bent is niet echt fijn voor jou, zoals je zelf ook weet, jij wilt verandering in je situatie, en hoe simpel het ook klinkt, die verandering begint bij jezelf.
K
30-11-2023
Reactie:
Dat is heel naar voor je ! Je mag nl. zijn zoals je bent . Ieder mens is uniek . Wanneer mensen jouw niet respecteren dan ligt dat bij hen . Ik ben ook eenzaam door omstandigheden. Liefs van deze
Angel
03-12-2023
Reactie:
ik denk dat je validatie niet zo erg moet opzoeken bij andere personen kijk uit naar dingen die jou vervuld door de dag maken vanuit daar hou van jezelf het is de enigste manier om positieve mensen aan te trekken door dezelfde energie te hebben bijvoorbeeld positief voor positieve mensen
ik weet zeker dat jij geaccepteerd bent door jouw honden haha
dus er is vast iemand die intresse om jouw gezelschap te hebben
ik weet zeker dat jij geaccepteerd bent door jouw honden haha
dus er is vast iemand die intresse om jouw gezelschap te hebben
Chiron
15-12-2023
Niemand van mijn familie komt op mijn verjaardag niet (Verhaal 445)
Hoi!
Ik ben een jonge volwassen meid van 24 jaar.
Momenteel voel ik me erg eenzaam, ondanks dat ik wel goed contact heb met mijn vrienden en vriend (relatie).
Ik ben uit huis gegaan in verband met familie omstandigheden. Ik had weinig vrijheid, en was bijvoorbeeld altijd niet goed in mijn ouders ogen. Waardoor ik sterk eenzaam voelde thuis, en nooit begrepen voel. Ik huil momenteel best wel vaak.
Ik ben altijd als kind naar beneden gehaald.
Bijvoorbeeld dat ik autisme heb. Soms snap ik de grapjes niet, helaas. En dat werd vaak het punt waardoor mijn ouders + familie mij gingen uitlachen.
Momenteel zit ik in een lastige maand.
Deze maand word ik 25, en niemand van mijn familie komt op mijn verjaardag niet. Mijn broer niet, geen tante of oom. Helaas niemand..
Ik ben een jonge volwassen meid van 24 jaar.
Momenteel voel ik me erg eenzaam, ondanks dat ik wel goed contact heb met mijn vrienden en vriend (relatie).
Ik ben uit huis gegaan in verband met familie omstandigheden. Ik had weinig vrijheid, en was bijvoorbeeld altijd niet goed in mijn ouders ogen. Waardoor ik sterk eenzaam voelde thuis, en nooit begrepen voel. Ik huil momenteel best wel vaak.
Ik ben altijd als kind naar beneden gehaald.
Bijvoorbeeld dat ik autisme heb. Soms snap ik de grapjes niet, helaas. En dat werd vaak het punt waardoor mijn ouders + familie mij gingen uitlachen.
Momenteel zit ik in een lastige maand.
Deze maand word ik 25, en niemand van mijn familie komt op mijn verjaardag niet. Mijn broer niet, geen tante of oom. Helaas niemand..
Marian
02-12-2023
laatste reactie: 15-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jouw familie is een familie van mensen die lafaards zijn niet om gemeen te zijn maar mensen durven vaak te oordelen zonder erover na te denken
ik begrijp dat het heel kwetsend is om door je ouders naar beneden gehaald te worden maar eerlijk gezegd dat soort ouders verdienen jouw niet jij bent veel beter af dan mensen die te snel oordelen
jij moet meer voor jezelf opkomen want als je geen grenzen opstelt gaan mensen proberen om je te gebruiken als duivels
dat is hoe meeste mensen in de wereld denken gebruiken anderen voor hun eigen doel
om positief te blijven een label (autisme) die op je wordt gestempeld is niet hoe jij bent als persoon het is hetzelde te zeggen dat sommige rock muziek punk achtig is het definieert
jouw niet wanneer sommige mensen dat wel zo zien zonder te kijken
hou van jezelfen maak je leven iets om naar uit te kijken zelfs is het iets kleins zoals cake te eten haha
ik begrijp dat het heel kwetsend is om door je ouders naar beneden gehaald te worden maar eerlijk gezegd dat soort ouders verdienen jouw niet jij bent veel beter af dan mensen die te snel oordelen
jij moet meer voor jezelf opkomen want als je geen grenzen opstelt gaan mensen proberen om je te gebruiken als duivels
dat is hoe meeste mensen in de wereld denken gebruiken anderen voor hun eigen doel
om positief te blijven een label (autisme) die op je wordt gestempeld is niet hoe jij bent als persoon het is hetzelde te zeggen dat sommige rock muziek punk achtig is het definieert
jouw niet wanneer sommige mensen dat wel zo zien zonder te kijken
hou van jezelfen maak je leven iets om naar uit te kijken zelfs is het iets kleins zoals cake te eten haha
Chiron
15-12-2023
HELP! Je eigen leven HELP! Je eigen leven niet kunnen levenniet kunnen leven. (Verhaal 444)
Ik ben een vrouw van 37. Mijn broer en zusje geven altijd kwetsende opmerkingen. Als ik daar wat van zeg krijg ik te horen dat ik overdrijf en dat het aan mijn ligt. Hier heb ik geen behoefte meer aan. Om eerlijk te zijn, zien ik ze liever nooit meer. Hun gedrag en opmerkingen pas niet bij mijn en om altijd het pis paaltje te zijn. Daar bedankt ik voor, alles gaat stijf en stroef in de familie en daar bedankt ik ookvoor.
Een paar jaar terug hebben ze voor mijn een verrassing feest georganiseerd. Eigenlijk mijn moeder der idee maar iedereen moet er maar aan mee doen en iedereen doet net of het helemaal geweldig is. Terwijl je aan alle kant voelt en ziet dat niemand hier op zit te wacht maar lekker allemaal de schijnwerpers op houden.
Van tevoren is het door mijn moeder verteld, mijn moeder is met mijn vriend gaan overleggen en die gaf aan dat ik hier niet van hou. Zelf gaf ik dat ook aan maar hoe dan ook, het werd gewoon mijn strot in geduwd. Je moet je nep slingers gaan ophangen en net doen of het geweldig vind.
Hier heb ik geen kracht en energie meer voor.
Wat je zegt of doet, er wordt altijd commentaar op gegeven. Het liefst verhuis ik verweg bij ze vandaan. Om zo rust te creëren maarja dat is ook een hele stap.
Kan iemand tips geven en zich ook herkennen in mijn verhaal.
Een paar jaar terug hebben ze voor mijn een verrassing feest georganiseerd. Eigenlijk mijn moeder der idee maar iedereen moet er maar aan mee doen en iedereen doet net of het helemaal geweldig is. Terwijl je aan alle kant voelt en ziet dat niemand hier op zit te wacht maar lekker allemaal de schijnwerpers op houden.
Van tevoren is het door mijn moeder verteld, mijn moeder is met mijn vriend gaan overleggen en die gaf aan dat ik hier niet van hou. Zelf gaf ik dat ook aan maar hoe dan ook, het werd gewoon mijn strot in geduwd. Je moet je nep slingers gaan ophangen en net doen of het geweldig vind.
Hier heb ik geen kracht en energie meer voor.
Wat je zegt of doet, er wordt altijd commentaar op gegeven. Het liefst verhuis ik verweg bij ze vandaan. Om zo rust te creëren maarja dat is ook een hele stap.
Kan iemand tips geven en zich ook herkennen in mijn verhaal.
Anoniem
02-12-2023
laatste reactie: 15-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is herkenbaar gedrag meeste mensen doen vaak een masker op en vaak weerspiegelen op wat zij in hun eigen leven willen
kan van alles zijn
Een tip zal zijn om mensen die jou een negatief gevoel geven proberen te vermijden bijvoorbeeld een vriend die negatieve opmerkingen geeft
met familie is het zwaar je moet een knoop doorhakken kijk of jouw familie je meer energie geeft dan wegneemt
als het geval van wegnemen is dan geef vooral weinig energie aan jouw familie
beste manier hoe je dit kan aanpassen is bijvoobeeld zitten te texten met een persoon die jouw energie wegneemt geef hun net zoveel energie die zij jouw geven 1 bericht die zij jouw versturen is 1 bericht voor hun of geen bericht als die persoon over jouw grenzen gaan
een andere tip zou zijn om ergens energie uit te halen zoals sporten of muziek kan van alles zijn wat jou blij maakt een wees in het moment
als er commentaar wordt gegeven die jouw niet dient negeer het
heel veel mensen hebben een negatieve familie dus zie het als normaal wat niet normaal zou moeten zijn
wat meer zeldzaam is in mijn ogen is een familie die geen alcohol drugs of roken doet
kan van alles zijn
Een tip zal zijn om mensen die jou een negatief gevoel geven proberen te vermijden bijvoorbeeld een vriend die negatieve opmerkingen geeft
met familie is het zwaar je moet een knoop doorhakken kijk of jouw familie je meer energie geeft dan wegneemt
als het geval van wegnemen is dan geef vooral weinig energie aan jouw familie
beste manier hoe je dit kan aanpassen is bijvoobeeld zitten te texten met een persoon die jouw energie wegneemt geef hun net zoveel energie die zij jouw geven 1 bericht die zij jouw versturen is 1 bericht voor hun of geen bericht als die persoon over jouw grenzen gaan
een andere tip zou zijn om ergens energie uit te halen zoals sporten of muziek kan van alles zijn wat jou blij maakt een wees in het moment
als er commentaar wordt gegeven die jouw niet dient negeer het
heel veel mensen hebben een negatieve familie dus zie het als normaal wat niet normaal zou moeten zijn
wat meer zeldzaam is in mijn ogen is een familie die geen alcohol drugs of roken doet
Chiron
15-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Vrouwen dingen doen (Verhaal 449)
Goedenavond mijn naam is Sonja.
Ik woon samen met mijn man (waar ik heel gelukkig mee ben) in Sappemeer midden Groningen
We genieten volop van elkaar, maar ik heb helaas geen vriendinnen en dat mis ik ontzettend ondanks dat mijn man alles met mij wil doen.
Mis ik het heel erg samen met een vriendin vrouwen dingen te doen zoals shoppen gezellig thee drinken enz.
Ik zou het leuk vinden om mensen te leren kennen en die in midden Groningen wonen en zich ook eenzaam voelen en ook nieuwe mensen willen leren.
Met vriendelijke groet Sonja
Ik woon samen met mijn man (waar ik heel gelukkig mee ben) in Sappemeer midden Groningen
We genieten volop van elkaar, maar ik heb helaas geen vriendinnen en dat mis ik ontzettend ondanks dat mijn man alles met mij wil doen.
Mis ik het heel erg samen met een vriendin vrouwen dingen te doen zoals shoppen gezellig thee drinken enz.
Ik zou het leuk vinden om mensen te leren kennen en die in midden Groningen wonen en zich ook eenzaam voelen en ook nieuwe mensen willen leren.
Met vriendelijke groet Sonja
Sonja
04-12-2023
laatste reactie: 14-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey sonja, ik woon zelf bij winschoten en ik mis het ook om leuke dingen te doen met een vriendin. Ik heb hier en daar wel vriendinnen maar die hebben het allemaal druk met hun kids. Ik weet niet hoeveel info je hier mag geven over jezelf. Maar mocht je contact willen, dan laat maar weten😊
Anoniem
14-12-2023
Een luisterend oor niet te vinden (Verhaal 403)
iets wat misschien heel herkenbaar is dat ik althans regelmatig meemaak. Dan wil je iemand een verhaal vertellen maar dan blijkt de luisteraar iets vergelijksbaars te hebben meegemaakt dat getrigerd door jou verhaal in zijn geheugen omhoog komt en terwijl jij jouw verhaal kwijt wil zit je te luisteren naar dat verhaal van die ander dat door jouw verhaal getriggerd is en dan kon je weer je eigen verhaal niet kwijt en dan denk je laat maar zo hopeloos altijd een luisterend oor zien te vinden tja tv interesanter waarschijnlijk en een heleboel mensen willen hun verhaal kwijt en zijn druk druk druk maar een luisterend oor niet te vinden ja 1 uur per week mijn spv er die geld kost en weinig tijd heeft
wie heeft het nou niet
19-09-2023
laatste reactie: 09-12-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar, ben er mensen mee kwijtgeraakt omdat ik altijd een luisterend oor was en nu ik een keer zelf gezegd heb dat diegene constant over zichzelf of haarzelf aan het praten was zonder echt te luisteren wat ikzelf graag wilde vertellen, zat ik als het ware naar een toneelstuk te kijken wat men opvoerde, zonder dat er iets bij de ander binnenkwam.
Belinda
21-09-2023
Reactie:
Hallo een luisterend oor vinden is niet zo gemakkelijk en weet je het kost niks en get kan zo goed voelen om gewoon u verhaal te doen bij deze ben ik wel iemand met een luisterend oor grtj
Petra
25-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar, zit je bijvoorbeeld enthousiast over de vakantie te vertellen en een ander is daar ook geweest en heel het gesprek wordt overgenomen met hoe geweldig hun hen daar niet hadden. Of als je ziek bent, ja had ik laatst ook en voelde me zo ziek en pijn bla bla, zonder dat ze nu werkelijk interesse tonen in bv je vakantie of hoe je je voelt.. Ze trekken alles naar hun toe..heel vervelend. En zeer vermoeiend.
Esther
09-12-2023
What´s wrong with me...??? (Verhaal 406)
De voorbije 4 maanden heb ik een relatiebreuk moeten verwerken. Woon nu op een gezelig appartement met m´n 4 poezen..allemaal top!
Toch besluipt het me soms dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Enkel collega´s van het werk.
Niemand die ik midden in de nacht kan en mag opbellen als er iets scheelt, weet je wel..
Ook de weekends zijn ´de mijne´ , maar vaak voel ik the need niet om ergens naartoe te gaan..
Prima zo denk ik dan, met 2 vd 4 poezen op schoot.
En weer besluipt mij het gevoel dan weer van, zie mij hier nu zitten, niemand wil met mij eens afspreken.. soms tot tranen toe..
Ik kan perfect alleen zijn, geniet er ook van.. en toch kan ik me plots doodongelukkig voelen.
Ga ik dan toch eens naar een dansfeestje ofzo, dan kan ik niet snel genoeg terug naar huis gaan om in mijn ´cocon´ te gaan zitten.
Soms vind ik mezelf ongelofelijk saai.. maar het ´dikwijls fake´ sociaal doen is aan mij niet echt besteed..
What´s wrong with me...???
Toch besluipt het me soms dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Enkel collega´s van het werk.
Niemand die ik midden in de nacht kan en mag opbellen als er iets scheelt, weet je wel..
Ook de weekends zijn ´de mijne´ , maar vaak voel ik the need niet om ergens naartoe te gaan..
Prima zo denk ik dan, met 2 vd 4 poezen op schoot.
En weer besluipt mij het gevoel dan weer van, zie mij hier nu zitten, niemand wil met mij eens afspreken.. soms tot tranen toe..
Ik kan perfect alleen zijn, geniet er ook van.. en toch kan ik me plots doodongelukkig voelen.
Ga ik dan toch eens naar een dansfeestje ofzo, dan kan ik niet snel genoeg terug naar huis gaan om in mijn ´cocon´ te gaan zitten.
Soms vind ik mezelf ongelofelijk saai.. maar het ´dikwijls fake´ sociaal doen is aan mij niet echt besteed..
What´s wrong with me...???
Sandra
23-09-2023
laatste reactie: 08-12-2023
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
zo herkenbaar
foo
26-09-2023
Reactie:
Heel mooi omschreven dit is precies hoe ik me ook voel vaak😐
Erwin
30-09-2023
Reactie:
Heel herkenbaar! Maar er is echt helemaal niks verkeerds aan jou!!
Jill
01-10-2023
Reactie:
Er is niks mis met introvert zijn, al begrijp ik ook goed dat je wel graag iemand zou hebben die er voor je is waar nodig. Verder ben je niet saai, je mag gewoon lekker doen wat voor jou werkt!
Zou online wat contact zoeken niet kunnen helpen?:)
Zou online wat contact zoeken niet kunnen helpen?:)
Rob
08-10-2023
Reactie:
Ik lees het graag wat je schrijft Sandra. Je staat met de voeten op de grond en weet dat die zogezegde leute maken fake is. Iemand die ik goed kende zei me ooit: Ik doe niet mee aan die leute van oudejaarsavond. Het is allemaal bedrog. Dat klopt!!!! Heb zelf al veel meegemaakt en aan 64 jaar ben ik ook tot die bevinding gekomen. Kijk niet naar anderen want het is allemaal fake. Ben nog vrijwilliger geweest aan de telefoon en toen merkte ik dat er ENORM veel mensen zijn die zich eenzaam voelen. Dus Sandra, er is niets mis met jou
Dirk
09-10-2023
Reactie:
Hey Sandra, er is helemaal niets mis met je. Zoals je aan de reacties ziet zijn er vele anderen die zich ook zo voelen. Waaronder ik. Ook een relatiebreuk aan het verwerken, dus ik begrijp hoe je je kunt voelen. Blijf doorgaan, dingen doen, en life will throw you something!
Stefan
09-10-2023
Reactie:
Dit ken ik maar al te goed. Ik heb geeneens dieren. Bel wel eens de luisterlijn
Paul
18-11-2023
Reactie:
Wat ik hier allemaal lees, bevestigt alleen wat ik al een hele poos "vermoedde"; scheiden op latere leeftijd is zielig. Ben bijna 60...Zelf heb ik op 1j tijd een scheiding (na 27j huwelijk), het verlies van mijn liefste terminaal zieke mama moeten verwerken, ben ik inmiddels 2x verhuisd (wel in een straal van 10km) & dat allemaal gans alleen! Nu zit ik hier in mijn mooie flat. Ben beperkt in veel activiteiten wegens invaliditeit. Let wel, ik voel me bevrijd van het juk van mijn ex man! Het was eenzaam, ondraaglijk en hoewel ik de scheiding niet aangevraagd heb, is het een opluchting.
Eenzaamheid troef! Heb al talloze keren vroegere kennissen gecontacteerd, geen respons...
De weinige mensen die ik (we) kenden (ex was asociaal & controle-freak), hoor ik ook niet meer. Wellicht nadat ex slachtoffertje is gaan spelen...naar buiten toe charmant, binnenshuis soms onuitstaanbaar of gewoon stiltebehandeling.
Ik heb een zoon en 2 kleinkinderen die eigenlijk niet zo ver wonen maar die geven geen kik. Ze komen alleen langs als IK hen uitnodig & zijn zo snel weer weg. Alles draait rond die andere familie, de schoonthuis...Tja, toegegeven; ik ben jaloers en heel boos tegelijk. En ik heb hen er al voorzichtig over aangesproken...hij wordt boos en roept! Ik moet nota bene zeker 1 a 2 weken op voorhand vragen of ik eens kan langskomen. Meestal past het niet. Heb ik de pest of de cholera?
Mijn vader, nu 85, heeft nooit of te nimmer naar mij omgekeken en mama is bij hem gebleven uit financiële overwegingen en ze wou niet alleen oud worden.
Nu vraag ik me elke dag af of ik zo wel nog pakweg 75 of 80j wil worden. Financieel totaal geen problemen maar dit vervangt geen sociaal geluk. Soms, heel dikwijls denk ik eraan te verdwijnen, naar het buitenland, het mooiere weer en misschien leidt dit nieuwe contacten. Wil het aan niemand zeggen....wedden dat niemand zich ongerust maakt? Goed zo! Ik zou nu gerust al dagen dood mogen liggen in mijn flat; niemand zou het beseffen of weten...triestig zaak!
Eenzaamheid troef! Heb al talloze keren vroegere kennissen gecontacteerd, geen respons...
De weinige mensen die ik (we) kenden (ex was asociaal & controle-freak), hoor ik ook niet meer. Wellicht nadat ex slachtoffertje is gaan spelen...naar buiten toe charmant, binnenshuis soms onuitstaanbaar of gewoon stiltebehandeling.
Ik heb een zoon en 2 kleinkinderen die eigenlijk niet zo ver wonen maar die geven geen kik. Ze komen alleen langs als IK hen uitnodig & zijn zo snel weer weg. Alles draait rond die andere familie, de schoonthuis...Tja, toegegeven; ik ben jaloers en heel boos tegelijk. En ik heb hen er al voorzichtig over aangesproken...hij wordt boos en roept! Ik moet nota bene zeker 1 a 2 weken op voorhand vragen of ik eens kan langskomen. Meestal past het niet. Heb ik de pest of de cholera?
Mijn vader, nu 85, heeft nooit of te nimmer naar mij omgekeken en mama is bij hem gebleven uit financiële overwegingen en ze wou niet alleen oud worden.
Nu vraag ik me elke dag af of ik zo wel nog pakweg 75 of 80j wil worden. Financieel totaal geen problemen maar dit vervangt geen sociaal geluk. Soms, heel dikwijls denk ik eraan te verdwijnen, naar het buitenland, het mooiere weer en misschien leidt dit nieuwe contacten. Wil het aan niemand zeggen....wedden dat niemand zich ongerust maakt? Goed zo! Ik zou nu gerust al dagen dood mogen liggen in mijn flat; niemand zou het beseffen of weten...triestig zaak!
Nicky
27-11-2023
Reactie:
Hey Sandra. Ik heb je verhaal gelezen en ik herken mij er heel goed in! Net zoals jij isoleer ik mij, ik weet feitelijk niet waarom maar ik ben intussen heel bang geworden om uit te gaan. Ik heb nauwelijks nog sociale contacten wanr ik wil daar ook geen slaaf van zijn. Ik kan nier meer tegen teveel verplichtingen en verwachtingen. Ook ik denk heel vaak: ik heb het nieg slecht zo 's avonds alleen en rustig tv kijken maar besef heel goed dat het niet normaal is om me meer op mojn gemak te voelen alleen dan in gezelschap. Als je wil praten ben je steeds welkom hoor
Ignace
04-12-2023
Reactie:
Wil je dolgraag leren kennen als je wil ik ben 38 gescheiden en 2 kl kinderen woon momenteel in Wilrijk als je intresse hb in ontmoeting laat maar weten mijn e-mail smeiyrbak@icloud.com grt
Sameul
08-12-2023
Mijn verhaal, dyslexie (Verhaal 450)
ik heb 4 vrienden. 1 heeft het super druk met werk. de andere met een opleiding. en de andere 2 belden ik zo vaak in discord. we zaten vaak met 3 was super gezellig. moor doen vertelde ze aan mij dat hun verlieft op elkaar zijn geworden. was super blij dat ze elkaar hebben gevonden echt ik gun ze het beste. maar ze spreken nu veel met elkaar af. eerst was het om het weekend. doen elke weekend. en nu weekjes. en met mij praten ze niet meer veel meer. het is niet om dat ik hun dit geluk niet gun. en het voeld fout dat dit zo voeld maar voel me best wel allen terwijl ik wel vrienden heb. maar idereen heeft hun eigen leven. dan voeld het als of ik geen deel meer uit maakt. en als ik met hun ben. dan zijn ze met elkaar bezig. dan moet ik soms ook nog me vraag heralen om dat ze met elkaar bezig zijn. ik weet hoe verlieft werkt maar toch voeld als of ik wel of niet aanwezig ben. ik mis de tijd dat we met elkaar nog vrienden waaren. doen we allebei plezier hadden. maar die plezier hebben ze met elkaar. het voeld gewoon shit dat ik dit voel het is echt dubbel dat ik het kut vind maar hun zo veel liefte gun daarom is het niet leuk dat ik dit voel. wat me een keer pijn deet doen ze donderdag weg zouden ginnen ze 1 dag eerder weg en zijde we hebben toch niks beters de doen daarom ginnen ze eerder. maar ze hadden die dag ook met mij plezier kunnen hebben. ik weet dat dit niet zo bedoeld is maar het voelde even gewoon even kut. en ik werk niet door me lichamelijke dingen. dus echt contact zoeken is lastig. daarom is het extra zuur. hun werken ook niet. daarom was de vriendschap samen perfect. en nu ben ik met vrienden toch allen. sommige hebben niks en als nog voeld dit zo. het voeld vijn om dit gedeeld de hebben
mijn verhaal 24 jaar oud dyslexie versie
06-12-2023
Toon reacties Verberg reacties
Mijn ouders zijn mijn alles, ik ben ingestort (Verhaal 68)
Ik ben een vrouw van net geen 39 jaar. En bijna helemaal alleen op de wereld. Geen kinderen, geen partner,ook nooit getrouwd geweest, enig kind ook en 'vrienden' kan ik op mijn 1 hand tellen.
Het begon op een woensdagmiddag. Eind februari 2016. Ik had een halve dag gewerkt. Ik werkte toen deeltijds als poetsvrouw en elke woensdagnamiddag en vrijdagnamiddag was ik vrij. Thuisgekomen in mijn appartement dat ik nu al meer dan 8 jaar huur, nam ik een tas koffie en smeerde ik een paar boterhammen. Toen ging mijn gsm. Het was mama, compleet over haar toeren. Pappa was op zolder gekropen en hij kwam er maar niet af. Ze haakte in. Dat was niet haar gewoonte. Mama breekt nooit een telefoongesprek zomaar af. Mijn hart begon te bonken en ik voelde me misselijk worden. In paniek pakte ik mijn autosleutels en reed naar mijn ouderlijk woning. Pappa zat idd op zolder. Met een touw rond zijn nek... (nu moet je weten dat papa Alzheimer had, vasculaire dementie en achtervolgingswaanzin) hij was razend omdat 'ze ' zijn portemonnee hadden gestolen. Ik praatte 20 minuten op hem in, zonder resultaat. Hij vroeg naar zijn huisarts, enkel met hem wou hij praten. Ik belde die op. Maar die wou nog niet komen. Toen hij aankwam zei hij: ik kan hier niets komen doen. Die huisarts belde politie en ambulance en beende weg, naar buiten. Ondertussen zat ik buiten, compleet ingestort. Hij keek niet naar mij om. Pappa heeft toen verschillende weken op de gesloten afdeling psygiatrische gezeten. Achteraf kwam hij in het rusthuis terecht want mama en ik konden de zorg niet aan. Hij was toen ook al 80 en viel geregeld.
Anno 2020,met het gekende corona virus, zie ik mijn leven niet meer zitten. Pappa is op 6 april overleden aan het corona virus in het rusthuis. Wij zitten met erg veel vragen omdat we geen afscheid hebben kunnen nemen.
Mama is al 20 jaar nierpatiënt en bijna blind. Het laatste jaar ligt ze meer int ziekenhuis dan ze thuis is. Zwak hart, continue longontsteking, bloedarmoede, continue bacterie op haar 19 jaar oude donornier.... En noem maar op. De medische rekeningen swingen de pan uit. Ik heb haar ook jaren geleden bij mij genomen int appartement en sindsdien zorg ik voor haar.
Ikzelf zit in de ziekenkas sinds de zelfmoord van papa. Ik heb depressie, cvs, hartproblemen en door mijn overgewicht heb ik pre-diabetes.
Een nieuwe relatie interesseert me absoluut niet. Ik ben dan ook al 5 jaar single. Mijn ouders zijn mijn alles. Mijn god en mijn godin. Ik had/heb een uitzonderlijke sterke band met mijn ouders.Ik dreig mama te verliezen. Het gaat echt niet goed. Wie zal er dan om me geven? Ik heb dan helemaal niemand meer. Ik moet ook alles alleen doen van papierwerk waar ik dus absoluut niks van ken. Ik heb zelfs papa zijn crematie helemaal alleen moeten doen en door de corona zelfs nog geen uitvaart.
Vroeger snapte ik niet dat een mens zich alleen kan voelen ondanks dat we met miljoenen zijn op de planeet. Nu snap ik dat des te meer...
Het begon op een woensdagmiddag. Eind februari 2016. Ik had een halve dag gewerkt. Ik werkte toen deeltijds als poetsvrouw en elke woensdagnamiddag en vrijdagnamiddag was ik vrij. Thuisgekomen in mijn appartement dat ik nu al meer dan 8 jaar huur, nam ik een tas koffie en smeerde ik een paar boterhammen. Toen ging mijn gsm. Het was mama, compleet over haar toeren. Pappa was op zolder gekropen en hij kwam er maar niet af. Ze haakte in. Dat was niet haar gewoonte. Mama breekt nooit een telefoongesprek zomaar af. Mijn hart begon te bonken en ik voelde me misselijk worden. In paniek pakte ik mijn autosleutels en reed naar mijn ouderlijk woning. Pappa zat idd op zolder. Met een touw rond zijn nek... (nu moet je weten dat papa Alzheimer had, vasculaire dementie en achtervolgingswaanzin) hij was razend omdat 'ze ' zijn portemonnee hadden gestolen. Ik praatte 20 minuten op hem in, zonder resultaat. Hij vroeg naar zijn huisarts, enkel met hem wou hij praten. Ik belde die op. Maar die wou nog niet komen. Toen hij aankwam zei hij: ik kan hier niets komen doen. Die huisarts belde politie en ambulance en beende weg, naar buiten. Ondertussen zat ik buiten, compleet ingestort. Hij keek niet naar mij om. Pappa heeft toen verschillende weken op de gesloten afdeling psygiatrische gezeten. Achteraf kwam hij in het rusthuis terecht want mama en ik konden de zorg niet aan. Hij was toen ook al 80 en viel geregeld.
Anno 2020,met het gekende corona virus, zie ik mijn leven niet meer zitten. Pappa is op 6 april overleden aan het corona virus in het rusthuis. Wij zitten met erg veel vragen omdat we geen afscheid hebben kunnen nemen.
Mama is al 20 jaar nierpatiënt en bijna blind. Het laatste jaar ligt ze meer int ziekenhuis dan ze thuis is. Zwak hart, continue longontsteking, bloedarmoede, continue bacterie op haar 19 jaar oude donornier.... En noem maar op. De medische rekeningen swingen de pan uit. Ik heb haar ook jaren geleden bij mij genomen int appartement en sindsdien zorg ik voor haar.
Ikzelf zit in de ziekenkas sinds de zelfmoord van papa. Ik heb depressie, cvs, hartproblemen en door mijn overgewicht heb ik pre-diabetes.
Een nieuwe relatie interesseert me absoluut niet. Ik ben dan ook al 5 jaar single. Mijn ouders zijn mijn alles. Mijn god en mijn godin. Ik had/heb een uitzonderlijke sterke band met mijn ouders.Ik dreig mama te verliezen. Het gaat echt niet goed. Wie zal er dan om me geven? Ik heb dan helemaal niemand meer. Ik moet ook alles alleen doen van papierwerk waar ik dus absoluut niks van ken. Ik heb zelfs papa zijn crematie helemaal alleen moeten doen en door de corona zelfs nog geen uitvaart.
Vroeger snapte ik niet dat een mens zich alleen kan voelen ondanks dat we met miljoenen zijn op de planeet. Nu snap ik dat des te meer...
Vera
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-12-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zoek God en leef.
Bid Hem om hulp in je leven, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister predikaties (online) ga nd kerk, ikzelf ben protestants en denk dat dit de oorspronkelijke waarheid mbt God onze Schepper is.
Hij kan jou het beste helpen, Hij kan je een man toeschikken.
Vraag Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus' wil. Amen
Het beste met alles.
Bid Hem om hulp in je leven, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister predikaties (online) ga nd kerk, ikzelf ben protestants en denk dat dit de oorspronkelijke waarheid mbt God onze Schepper is.
Hij kan jou het beste helpen, Hij kan je een man toeschikken.
Vraag Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus' wil. Amen
Het beste met alles.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Vera, toevallig kwam ik op deze site terecht en heb net je verhaal gelezen, wat heftig allemaal om zoiets mee te maken en je pa zo aan te treffen, vreselijk lijkt me dit! Maar ik schrik van de reactie van de huisarts, deze hoort toch te helpen in zo'n situatie en niet weg te lopen, hopelijk heb je een klacht hierover ingediend, ik begrijp dat je daar niet gelijk bij stil staat maar als alles weer tot rust is gekomen en alles passeert je weer dat je toen wel de nodige stappen hebt ondernomen want dit gaat echt te ver! Het is fijn om te weten dat je papa nu eindelijk zijn rust heeft gevonden en nu op een veel mooiere en liefdevolle plek is en hij nu over jou en je mama waakt! Na je verhaal gelezen te hebben vroeg ik me af hoe het nu met jou en je mama gaat, ik hoop van ganser harte dat je alles overwonnen hebt en liefdevolle mensen om je heen hebt en het zou fijn zijn als je een lief persoon hebt ontmoet die jou al zijn liefde geeft en je op handen draagt! In 2 jaar kan een hoop gebeuren ik weet er alles van, het zou mooi zijn als ik een bericht van je terug krijg waarin ik te lezen krijg dat je inmiddels een gezinnetje hebt, hoe geweldig zou dat zijn! Maar lieve Vera het aller belangrijkste is dat jij gelukkig bent met jezelf en met alles om je heen waar je van houdt!
Lieve Vera ik zou het leuk vinden om iets van je te horen al is het maar iets kleins want je verhaal greep me echt aan!
Ook de woorden in de reactie van Anoniem helpen je zeker! God helpt je overal bij, ook jij bent een kind van God en God zal zijn kinderen nooit laten vallen! Ga op je knieën en leg al je zorgen bij hem neer en vraag of hij je kan helpen, maar Hij wil wel zien dat je hem lief hebt en dat je hem wil aanvaarden als je schepper, want ook voor jou is hij gestorven!
Jezus stierf voor jou om jou eeuwig leven te geven: “Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 3:16).
Lieve Vera, ik wens jou en hopelijk nog samen met je moeder een heel gezond en gelukkig leven toe!
Hartelijke groet,
Jeany
P.s ik hoop op een reactie van je!
Lieve Vera ik zou het leuk vinden om iets van je te horen al is het maar iets kleins want je verhaal greep me echt aan!
Ook de woorden in de reactie van Anoniem helpen je zeker! God helpt je overal bij, ook jij bent een kind van God en God zal zijn kinderen nooit laten vallen! Ga op je knieën en leg al je zorgen bij hem neer en vraag of hij je kan helpen, maar Hij wil wel zien dat je hem lief hebt en dat je hem wil aanvaarden als je schepper, want ook voor jou is hij gestorven!
Jezus stierf voor jou om jou eeuwig leven te geven: “Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 3:16).
Lieve Vera, ik wens jou en hopelijk nog samen met je moeder een heel gezond en gelukkig leven toe!
Hartelijke groet,
Jeany
P.s ik hoop op een reactie van je!
Ilona
10-10-2023
Reactie:
Hoe gaat het nu. Dit is 2 jaar geleden
Paul
18-11-2023
Reactie:
Ik heb je verhaal gelezen vroeg me af. Hoe gaat het met je ?
Pat
04-12-2023
Wil je ook je hart luchten?
Wat doe ik verkeerd? (Verhaal 101)
Vaak ben ik alleen, niet alleen vanwege corona. Niemand belt mij. Ik kom anders over dan ik me voel. Als mensen me nodig hadden, wisten ze me te vinden, maar als ik hun nodig heb zijn ze er niet. Wat doe ik verkeerd?
Jodie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-12-2023
16Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je doet niks verkeerd. we leven nu alleen in heel drukke tijden, de meeste tenminste. Ik snap wel wat je bedoeld omdat anderen heel makkelijk naar je toe komen voor hulp, maar ik heb in de loop der jaren begrepen dat ze naar iemand toekomen voor hulp omdat het hun zelf al te veel wordt en daarom kunnen ze jou niet terug helpen, het is niet persoonlijk maar ze hebben zelf al geen ruimte meer in hun hoofd en hoe hard het ook klinkt je kunt niet verwachten dat ze boven hun eigen zware pakket dat van jou erbij nemen maar als je er behoefte aan hebt zou ik je graag willen helpen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Héél herkenbaar.....
Denk dat er grofweg twee soorten mensen bestaan.
Gevers en Nemers.
Denk dat dáár het probleem ligt, niet zozeer bij jou
Denk dat er grofweg twee soorten mensen bestaan.
Gevers en Nemers.
Denk dat dáár het probleem ligt, niet zozeer bij jou
Fanny
> 2 jaar geleden
Reactie:
dat is niet best
Roos van B.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken dat ook. Misschien helo je teveel.zelf wil ik zo graag aardig gevonden worden
Biedt mijn hulp.altijd aan.
Heb ook echte compassie.
Toch alkes komt van 1 kant of alkes verwaterd
Biedt mijn hulp.altijd aan.
Heb ook echte compassie.
Toch alkes komt van 1 kant of alkes verwaterd
Irene
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jodie ik herken je verhaal wel: je bent goed voor
anderen omdat dat in je aard ligt of omdat mensen je
iets vragen en dan doe je dat.
Dat kan heel eenzaam voelen omdat het allemaal
van een kant komt
Het is een cliche, maar houd ook van jezelf
anderen omdat dat in je aard ligt of omdat mensen je
iets vragen en dan doe je dat.
Dat kan heel eenzaam voelen omdat het allemaal
van een kant komt
Het is een cliche, maar houd ook van jezelf
Tacita
04-07-2022
Reactie:
Ja die gedachte heb ik vaak( wat doe ik verkeerd)
Ben altijd even vriendelijk,en hoop daarmee contacten op te bouwen ,probeer zelf contact te leggen ook al vindt ik dat heel moeilijk, en het resultaat niks ,geen kennisen ,geen vrienden geen vriendinnen ,ook geen aanspraak in de buurt,om je heen zie je mensen met elkaar het leven delen ,vriendschapelijk met elkaar omgaan ,praatje maken ,wandelen ,koffie drinken ,en dan denk je waarom hun wel en ik niet ,Wat Doe Ik Fout
Ben altijd even vriendelijk,en hoop daarmee contacten op te bouwen ,probeer zelf contact te leggen ook al vindt ik dat heel moeilijk, en het resultaat niks ,geen kennisen ,geen vrienden geen vriendinnen ,ook geen aanspraak in de buurt,om je heen zie je mensen met elkaar het leven delen ,vriendschapelijk met elkaar omgaan ,praatje maken ,wandelen ,koffie drinken ,en dan denk je waarom hun wel en ik niet ,Wat Doe Ik Fout
Antoine
04-08-2022
Reactie:
Hallo dit komt mij bekent voor het kan zo veel mooier zin dan dit gr
Mark
20-04-2023
Reactie:
Nee hoor het licht echt niet aan jou , het kan ook jaloezie zijn omdat je zo goed bent in vele dingen en het kan ook gewoon je LOT zijn. Ik heb nl het zelfde als jij en zie het als m'n lot
B
11-05-2023
Reactie:
je wordt gebruikt. stel grenzen,weg met die egoisten.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Als je anders overkomt dan je je voelt, kunnen andere mensen dat ook niet zien. Hoe voel je je? Wat voel je? Wat wil je? Ga doen wat je wil en waar je je goed bij voelt en de vrienden komen vanzelf wel
Florian
27-07-2023
Reactie:
ik heb de mens allang opgegeven het word nooit wat met de mens nooit nooit nooit het word nooit wat met de mens
hvmhvjhjhkjhkugk
25-08-2023
Reactie:
Hoi, waarom vraag jij of je iets verkeerd doet? Je voelt je vaak alleen, net als zoveel andere mensen in deze tijd. Ga niet voor deze denkwijze! Probeer ergens in te geloven, misschien momenteel niet zo zeer in de mensen. Maar probeer je gevoel misschien in een hobby te leggen of iets van studeren,lezen? Soms is het vallen en opstaan! Maar ga er a.u.b voor en op dit moment misschien niet voor menselijke contacten. Doe je best en succes🤗👍
Els
31-08-2023
Reactie:
Hey meissie, alles komt goed x neem uw tijd #neverbackdownneverwhat?!
johan
07-09-2023
Reactie:
ik zit hier met mijn handen in gebets positie nou ja zat dat zat een leraar heel lang geleden ook op een katholieke school daar heb ik toen we met de fiets op kamp gingen in vught waar nu de ebi zit iemand zijn arm overstrekt ik denk dat ik 12 was er was een rechtzaak ik zat in het beklaagde bankje maar ik had eerder een ongeluk een vriend van mijn tante met een traktor met veewagen overeden we moesten hooibalen ophalen ik mocht die tractor eigenlijk niet besturen die man die later mijn oom werd zat in het gips ze vroegen waarom ik hem overeden had ik zij hij was nog niet plat genoeg het was gewoon een ongeluk ik was 9 of zo maar in die rechtzaak zij hij hij heeft het expres gedaan vroeg de rechter ik zei nee het was ook een ongeluk maar ik heb nooit geweten waar die rechtzaak over ging ik had een arm overstrekt ik had mensen geschopt ik had een ongeluk veroorzaakt waar ik nauwelijks iets van mee heb gekregen ik weet nog steeds niet wat er nou besproken werd maar ieder akkefietje vergde zijn eigen verdediging maar ik wist bij god niet welk akkefietje behandeld werd en heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen vertellen ik ben nu in behandeling bij het ggz maar die hebben amper tijd maar als er een rechtzaak is waarom zeggen ze dan niet waarvan je besculdigd wordt zodat je weet waar het over gaat ik was twaalf en ik weet nu nog steeds niet waar die rechtzaak voor was er was van alles gebeurt en ik had me tegen alles kunnen verdedigen maar het enige wat ik gezegd heb was nee toen de rechter vroeg of ik het expres had gedaan maar dat refereerde aan dat ongeluk van die oom van mij die zei dat ik het expres had gedaan maar dat ongeluk is nog een heel verrhaal appart dat ik alleen nog maar tegen een spver heb verteld maar ik heb onderussen zoveel meegemaakt en eigenlijk niemand om het tegen te vetellen nu hoor ik weer telepathisch niemand mag je en weg die lul ik word gek van mensen echt ik word gek van ze
Anoniem
11-09-2023
Reactie:
Ben je een robot zeg dan yes.
Joseph
03-12-2023
Reactie:
Ben je een robot zeg dan yes.
Je zegt gewoon niks!
Daar is een probleempersoon echt niet mee geholpen toch?
Al die nu 1 dan 3 dan 1, nee, dat helpt me niet. Psycholoog of wat dan ook, ik ben gegradueerde in de verpleegkunde (A1) normaal zou me een oplossing of wat dan ook moeten aanreiken. Maar deze ongelooflijke …. Reik je toch niemand aan. Succes met uw web site, hoewel …
Je zegt gewoon niks!
Daar is een probleempersoon echt niet mee geholpen toch?
Al die nu 1 dan 3 dan 1, nee, dat helpt me niet. Psycholoog of wat dan ook, ik ben gegradueerde in de verpleegkunde (A1) normaal zou me een oplossing of wat dan ook moeten aanreiken. Maar deze ongelooflijke …. Reik je toch niemand aan. Succes met uw web site, hoewel …
Joseph
03-12-2023
ik erger me dood zodra mensen wakker zijn (Verhaal 411)
Nou vanmorgen om kwart voor vier wakker 2 en een half uur geslapen dat was genoeg. Iedereen sliep nog heerlijk eerst het nieuws gekeken toen kwart over vier gaan wandelen heerlijk rustig op straat. Heerlijk in je eentje op straat lopen als iedereen nog slaapt even wat rotzooi opgeruimd die de mens zoal op straat achterlaat. Doe ik toch wat nuttigs voor die gratis uitkering. Maar toen tien voor zes de eerste mensen worden wakker en ja hoor de ellende breekt direct weer los zodra de mensen wakker zijn. Het is hier eigenlijk alleen leuk tussen 4 uur en 6 uur s'ochtends als nagenoeg iedereen slaapt. Pas dan is Nederland te hachelen dat is zijn de heerlijkste momenten van mijn leven geweest tussen 4 en 6 s'ochtends en om 6 uur worden ze wakker meteen ellende en dat gaat de hele dag door totdat iedereen weer slaapt tussen 4 uur en 6 uur s'ochtends pas dan is Nederland leuk dan kun je een heerlijk rustige nachtwandeling maken en kom je niemand tegen en heb je geen gezeik of foute opmerkingen aan je kop want iedereen slaapt dan ben je alleen met je eigen gedachten en dat is eigenlijk het leukste wat er is je eigen gedachten zonder gezeik van anderen en dan moet je wel de beste herinneringen uit je leven selecteren en even alle stront vergeten die je hier zoal meemaakt maar dat lukt vaak wel als mensen slapen en hun mond houden en je niet herinnert word aan ellende. Nou het is nu 7 uur ik geloof dat de ochtend humeur ellende even voor bij is ik hoop dat de mensen snel gaan werken en ik een beetje rust heb ik denk op de fiets naar het stilte gebied maar . Oh nee ik heb om 1 uur een afspraak met mijn case manager kan ik weer in 1 uur a drie kwartier alles bespreken 1 keer per week een gesprek van 1 uur met het ggz nou gek word je wel hier in de stad van mensen auto's en honden de 3 ergste dingen van de planeet je medemens die auto's van ze en die honden van ze die naar je uitvallen wat een ellende nou wachten tot het gesprek van 1 uur dan maar op de fiets naar het stilte gebied waar geen honden mogen komen een heel mooi natuurgebied ik ga niet verklappen waar het is anders wordt het er veel te druk . Lang leven alleen zijn en de eenzaamheid dat is eigenlijk het beste wat het leven te bieden heeft in alle rust alleen zijn met je eigen gedachten en de schoonheid van de natuur mooier dan alles wat de mens gecreeerd heeft
Anoniem
27-09-2023
laatste reactie: 02-12-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat fijn dat je zo tevreden met je zelf kan zijn. Ik ben vaak eenzaam en heb graag mensen om mij heen. En toch herken ik zoveel in je verhaal ! De hele stad alleen van jou in die twee uurtjes ! Zoals de rust van het ochtendgloren, wanneer je vroeger na een avondje stappen naar huis liep.
Groetjes vanuit de drukte van Den Haag.
Groetjes vanuit de drukte van Den Haag.
Metje
02-12-2023
Het zuigt je helemaal leeg (Verhaal 442)
Graag wil ik mijn eigen beslissing nemen in mijn familie en niet meer de schijnwerpers op houden.
Maar wat krijg je dan een hele Drama. Ik deed dingen om familie (gezeik) te voorkomen maar daar heb ik genoeg van.
Maar je mening of verhaal vertellen, wordt altijd tegen je gebruikt. En jaar en jaar herhaald.
Mijn ouders zijn gescheiden. Met me moeder broer en zusje en aanhang zijn we twee keer op vakantie geweest. Waar iedereen kleinerende opmerking naar mijn maakte en je merkt een spanning niet normaa, nep leuk doen niet normaal.
Nu wilde mijn moeder weer met ze alle op vakantie en ik heb aangegeven niet meer mee te gaan. Wat een drama je dan over je heen krijgt en hoe je dan voor jezelf moet blijven opkomen. Het zuigt je helemaal leeg. Want je je danst niet meer na hun pijpen zo bizar.
Herkend iemand dit en wat moet je nu.
Maar wat krijg je dan een hele Drama. Ik deed dingen om familie (gezeik) te voorkomen maar daar heb ik genoeg van.
Maar je mening of verhaal vertellen, wordt altijd tegen je gebruikt. En jaar en jaar herhaald.
Mijn ouders zijn gescheiden. Met me moeder broer en zusje en aanhang zijn we twee keer op vakantie geweest. Waar iedereen kleinerende opmerking naar mijn maakte en je merkt een spanning niet normaa, nep leuk doen niet normaal.
Nu wilde mijn moeder weer met ze alle op vakantie en ik heb aangegeven niet meer mee te gaan. Wat een drama je dan over je heen krijgt en hoe je dan voor jezelf moet blijven opkomen. Het zuigt je helemaal leeg. Want je je danst niet meer na hun pijpen zo bizar.
Herkend iemand dit en wat moet je nu.
Vrouw 37
30-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Kan mijn eigen niet helpen (Verhaal 441)
Ondertussen heb ik veel verhalen gelezen,
Heb raad gegeven, mensen wat aangemoedigd.
Maar als het op mij komt Kan ik mijn egen niet helped. Vrienden dat heb ik niet. Heb 2 vrouwen in mijn leven gekend. De eerste wou kinderen en ik Ben onvrugtbaar, de anders is na 10 jaar op een andere verliefd en eind relatie.
Ik voel me als een kaars ik geef licht aan de andere en brand mijn eigen op,
Mischief daarom Ben ik zorgkundige geworden
Heb ongeveer 1 uur geleden wat mij pijn doet
Lee's het en hoop op advis
Grottoes
Heb raad gegeven, mensen wat aangemoedigd.
Maar als het op mij komt Kan ik mijn egen niet helped. Vrienden dat heb ik niet. Heb 2 vrouwen in mijn leven gekend. De eerste wou kinderen en ik Ben onvrugtbaar, de anders is na 10 jaar op een andere verliefd en eind relatie.
Ik voel me als een kaars ik geef licht aan de andere en brand mijn eigen op,
Mischief daarom Ben ik zorgkundige geworden
Heb ongeveer 1 uur geleden wat mij pijn doet
Lee's het en hoop op advis
Grottoes
Ashraf
29-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik dacht dat ik gelukkig was maar dat is niet zo (Verhaal 431)
Ik ben getrouwd en heb 3 kinderen ik dacht dat ik gelukkig was maar dat is niet zo. Ik was 37 jaar toen mijn 3e kind geboren na twee zoons kregen we een meisje maar na dat ze geboren was zij mijn vrouw dat ze geen sex meer wilde en dan ben je 37 jaar en dan ben je weer zonder sex dat is moeilijk als je nog steeds veel zin in sex heb ik kan moeilijk tegen mijn vrouw zeggen dat ze sex met me moet hebben als ze niet wil ik ben daarom al 14 jaar met me zelf aan het spelen en als je al 14 jaar geen naakte vrouw in het echt heb gezien dan word het moeilijker alleen maar foto’s kijken ik weet niet meer wat ik moet doen ik voel me ongelukkig is dat normaal ik weet het niet meer
Peter
05-11-2023
laatste reactie: 29-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een bewondering heb ik voor jou normaal is het zeket niet je vrouw moet heel dankbaar zijn dat jij bij haar blijft
Na als deze jaren zou ik nu maar eens aan mijzelf gaan
Denken
Na als deze jaren zou ik nu maar eens aan mijzelf gaan
Denken
Kelly
10-11-2023
Reactie:
Peter, vergeet niet Dat ze 3 kinderen gebaard heeft, ze voelt migien niet mooi Meer,, en als ze werkt of een huisvrouw is denk eens aan AL die taken Dat ze moet doen, ik zeg niet Dat je haar niet helpt maar de sleur van de opgejaagde leven nu is erg.
Laat de kienderen bij een family voor 1 dag, GA near de zee huur een kamer zicht op zee en liefst daar vroeg zijn Dat je met Julie tweetjes samen zijn Zander de kinderen. Geef haar af en toe een compliment zomaar op een gewone dag,
En ik hoop uit mijn hart Dat u sex relatie beetje per beetje better word.
Groetjs Ashraf
Laat de kienderen bij een family voor 1 dag, GA near de zee huur een kamer zicht op zee en liefst daar vroeg zijn Dat je met Julie tweetjes samen zijn Zander de kinderen. Geef haar af en toe een compliment zomaar op een gewone dag,
En ik hoop uit mijn hart Dat u sex relatie beetje per beetje better word.
Groetjs Ashraf
Ashraf
29-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb (Verhaal 360)
In jaar 2007 heb ik een problematisch relatie beëindigd in de hoop op een beter leven. Als ik anno 2023 weet wat mij de afgelopen 16 jaar te wachten stond dan had ik gekozen voor de problematisch relatie die zonder eenzaamheid was.
Ben nu 47 en kinderloos en zonder partner. Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb.
Ik ben toeschouwer geworden van het leven en het lijkt erop dat ik nu gewoon mijn tijd moet uitzitten tot het mijn tijd is. Huurslaaf omdat kopen onmogelijk is geworden, werken om het te bekostigen en bouw geen zak op.
Het is of dat er van alles aan mij mis is om ook maar wat geluk te mogen hebben. Ik hoop dat ik net als mijn moeder niet oud hoef te worden. Ik leef om te werken om belasting te betalen en dat ik niet onder een brug hoef te liggen.
En mijn ex vriend en mijn ex man zitten er gezellig bij met een gezin. En ik zit eenzaam alleen en niemand die ook interesse in mij toont. Ik zal wel een rot persoon zijn.
Ben nu 47 en kinderloos en zonder partner. Als vrouw zijnde voel ik dat ik alle kansen gemist heb.
Ik ben toeschouwer geworden van het leven en het lijkt erop dat ik nu gewoon mijn tijd moet uitzitten tot het mijn tijd is. Huurslaaf omdat kopen onmogelijk is geworden, werken om het te bekostigen en bouw geen zak op.
Het is of dat er van alles aan mij mis is om ook maar wat geluk te mogen hebben. Ik hoop dat ik net als mijn moeder niet oud hoef te worden. Ik leef om te werken om belasting te betalen en dat ik niet onder een brug hoef te liggen.
En mijn ex vriend en mijn ex man zitten er gezellig bij met een gezin. En ik zit eenzaam alleen en niemand die ook interesse in mij toont. Ik zal wel een rot persoon zijn.
Verloren..
10-06-2023
laatste reactie: 29-11-2023
15Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Oww nee, je kan niet bij de pakken neer gaan zitten! Ik begrijp je gevoel, ik zou het ook hebben. Maar dan zou ik hopen dat iemand me onder mn kont schopt. Je bent alleen mislukt als je er zelf in gelooft. Het is nog niet te laat, je kunt je leven nog vervullend laten zijn! Als het niet meer met man en kinderen kan, dan wel op een andere manier. Het leven heeft heeeel veel mogelijkheden.
J.
28-06-2023
Reactie:
Ik herken hier wat je zegt en ben dan alleen 38. Ik heb de hoop enigzins ook opgegeven en voel mij ook een toeschouwer van het leven (mooi gezegd van u). Het kleinste hoop in mij is dat ik in God geloof. We moeten sterk zijn en onszelf uit de comfortzone halen. Door dingen alleen te doen. Hobbies, uitstapjes en je in te zetten voor een goed doel. Dat we ook iets moois mogen nalaten al is het maar voor 1 persoon of dier in de wereld.
Anoniem.
29-06-2023
Reactie:
Lieve vrouw,
Als ik het zo lees geloof ik niet dat je een rot persoon bent.. Geloof in de liefde, miss zal kinderen het niet meer worden, maar een nieuwe partner kan je heel gelukkig maken.
Ga op avontuur misschien? Doe vrijwiligers werk in het buitenland met kost en inwoning, zo leer je nieuwe mensen kennen en genieten van een warm land misschien en wie weet ontmoet je wel iemand! Heb je enige dromen? Schrijf ze op en zie hoe je ze kan waarmaken. Ik ken een goed boek: stap voor stap van wens naar werkelijkheid. Dat boek heeft mij op zoveel manieren geholpen!
Wens je veel liefde, geluk en rust♥️
Als ik het zo lees geloof ik niet dat je een rot persoon bent.. Geloof in de liefde, miss zal kinderen het niet meer worden, maar een nieuwe partner kan je heel gelukkig maken.
Ga op avontuur misschien? Doe vrijwiligers werk in het buitenland met kost en inwoning, zo leer je nieuwe mensen kennen en genieten van een warm land misschien en wie weet ontmoet je wel iemand! Heb je enige dromen? Schrijf ze op en zie hoe je ze kan waarmaken. Ik ken een goed boek: stap voor stap van wens naar werkelijkheid. Dat boek heeft mij op zoveel manieren geholpen!
Wens je veel liefde, geluk en rust♥️
Anoniem
06-07-2023
Reactie:
Ja dit zijn situatie's waar je in terecht kunt komen. Alleen is het niet eenvoudig om uit en best moeilijk om uit zo'n situatie te kunnen komen.
Misschien toch beginnen met gelukkig te zijn met de wat kleinere dingen die het leven biedt
Probeer possitief te blijven.
Sterkte R
Misschien toch beginnen met gelukkig te zijn met de wat kleinere dingen die het leven biedt
Probeer possitief te blijven.
Sterkte R
Anoniem
16-07-2023
Reactie:
Lieve dame ik ken je niet maar wat jij hebt heb ik precies het zelfde rot relatie 30 jaar lang werken om in leven te blijven alles en iedereen verloren mijn werk binnenkort ook vanwege een burn-out voel me zeer eenzaam en mis ook erg een knuffel en warmte om me heen ook niemand die interesse in me toont ik ken je niet maar je bent geen rot mens de maatschappij is verrot en egoïstisch en je mag er zijn en het ligt niet aan jouw iedereen heeft goed eigenschappen dus jij ook
Bart
20-07-2023
Reactie:
iedereen is ergens alleen, ieder van ons is ook uniek, zoek het verschil, en dan besef je wie je eigenlijk bent... uniek, maar er zijn op deze wereld veel unieken, en ja een gelijke zoeken we allemaal, vruchteloos meestal, want uniek is ....
jozef
28-07-2023
Reactie:
Goedemorgen, ik vind dit zo herkenbaar…
Na een moeizame relatie, waarin narcisme speelde, ben ik nu alles kwijt. Heb een huis waar ik me niet happy voel. Werk voel ik me niet lekker in en weinig tot geen sociale contacten…ik voel me steeds meer verdrinken in een sociaal isolement. Help!
Na een moeizame relatie, waarin narcisme speelde, ben ik nu alles kwijt. Heb een huis waar ik me niet happy voel. Werk voel ik me niet lekker in en weinig tot geen sociale contacten…ik voel me steeds meer verdrinken in een sociaal isolement. Help!
Irene
02-08-2023
Reactie:
Afentoe gaat het leven gewoon zo.
Ik heb goed nieuws voor je meid, het is nooit te laat tit dat je in je graf ligt.
8n welke stad zit je
Ik heb goed nieuws voor je meid, het is nooit te laat tit dat je in je graf ligt.
8n welke stad zit je
Red
12-08-2023
Reactie:
Hey ik herken zo ontzettend veel in je verhaal en weet niet goed hoe ik je met raad en daad kan bij staan. Ook de reactie van Irene (op 02-08023 past precies bij mij. Misschien dat we elkaar op de een of andere manier wat kunnen opbeuren. Sterkte voor nu en hou je haaks
Maria
12-08-2023
Reactie:
Ik ben na mijn scheiding bijna 9 jaar geleden in een dal geraakt en na veel geploeter eruit geklommen. Ik zat op slot en herken veel van wat je zegt. Werken om de rekening van mijn huurhuis te betalen. En vanwege emotionele problemen moeite om eruit te komen en aansluiting te vinden.
Toch heb ik mezelf op de 1 of andere manier eruit getrokken en ben doorgegaan met daten, vrienden proberen te maken (ondanks mijn vermijdende hechting) en gezond mogelijk proberen te leven.
Voor het daten heb ik gebruik gemaakt van de kennis van het boek “eindman” en de bijbehorende podcasts. Voor het hechtingsstuk en oplossen emotionele problemen heb ik therapie gevolgd 2 jaar lang. Ik ben gaan wandelen en sporten, gaf mij een doel en een boost in mijn zelfvertrouwen. Het was allemaal overigens met vallen en opstaan en heb me vaak beroerd gevoeld zoals jij beschrijft. Ik ben 51 en heb sinds 9 maanden voor het eerst sinds mijn scheiding een vriend. Een blijvertje. Ook gaat het goed met mijn gezondheid. Het enige waarmee ik kamp is juist werk vinden, maar dat wordt het volgende ‘project’. Dit alles, en met name mijn relatie en vriendschappen, hebben mijn levensvreugde weer verhoogd.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op de borst te kloppen van ‘’zie mij nou’ maar oprecht om jou een hart onder de riem te steken en te zeggen. Hou vol. Voor jezelf. Je bent het waard. Ik weet hoe het is, en je kunt hier uit komen. Bij faktor5 heb ik een cursus tegen eenzaamheid gevolgd, dat hielp ook erg goed.
Toch heb ik mezelf op de 1 of andere manier eruit getrokken en ben doorgegaan met daten, vrienden proberen te maken (ondanks mijn vermijdende hechting) en gezond mogelijk proberen te leven.
Voor het daten heb ik gebruik gemaakt van de kennis van het boek “eindman” en de bijbehorende podcasts. Voor het hechtingsstuk en oplossen emotionele problemen heb ik therapie gevolgd 2 jaar lang. Ik ben gaan wandelen en sporten, gaf mij een doel en een boost in mijn zelfvertrouwen. Het was allemaal overigens met vallen en opstaan en heb me vaak beroerd gevoeld zoals jij beschrijft. Ik ben 51 en heb sinds 9 maanden voor het eerst sinds mijn scheiding een vriend. Een blijvertje. Ook gaat het goed met mijn gezondheid. Het enige waarmee ik kamp is juist werk vinden, maar dat wordt het volgende ‘project’. Dit alles, en met name mijn relatie en vriendschappen, hebben mijn levensvreugde weer verhoogd.
Ik schrijf dit niet om mijzelf op de borst te kloppen van ‘’zie mij nou’ maar oprecht om jou een hart onder de riem te steken en te zeggen. Hou vol. Voor jezelf. Je bent het waard. Ik weet hoe het is, en je kunt hier uit komen. Bij faktor5 heb ik een cursus tegen eenzaamheid gevolgd, dat hielp ook erg goed.
Eva
21-08-2023
Reactie:
Je legt je moede hoofd in de schoot. Helaas voor jou zullen er geen mensen zijn die je spontaan gaan helpen. Liefde, genegenheid gaan ervaren, dat wil je graag en je zal je er dan ook voor moeten openstellen.
Dit is de tijd van allerlei festivals, kunstuitingen, tuin bijeenkomsten. En het is mooi weer. Ga er op uit, trek leuke kleren aan en tover een glimlach op je gezicht en ga een praatje maken met zo maar iemand die je tegen komt. Je zit op een tribune in de open lucht en je begint met je buurman/vrouw te praten. Uit ervaring weet ik dat dit je zelf een goed gevoel kan bezorgen. Je wordt zo, onderdeel van. Probeer het gewoon eens en laat via dit forum weten, hoe je het ervaren.
Dit is de tijd van allerlei festivals, kunstuitingen, tuin bijeenkomsten. En het is mooi weer. Ga er op uit, trek leuke kleren aan en tover een glimlach op je gezicht en ga een praatje maken met zo maar iemand die je tegen komt. Je zit op een tribune in de open lucht en je begint met je buurman/vrouw te praten. Uit ervaring weet ik dat dit je zelf een goed gevoel kan bezorgen. Je wordt zo, onderdeel van. Probeer het gewoon eens en laat via dit forum weten, hoe je het ervaren.
Jakob
21-08-2023
Reactie:
Het zou mijn verhaal kunnen zijn , had ik 14 jaar geleden geweten waar ik nu zou staan , Ik heb wel twee kinderen en drie kleinkinderen , maar heb ze al 15 jaar niet meer gezien , alleen ben ik 74 en heb de laatste jaren zoveel kansen gemist , en ben zo ook toeschouwer geworden , alhoewel ik nog gezond ben en geen problemen heb , en zoals men zegt hoop ik te gaan zoals mijn mama , nog drie jaartjes te gaan
Gerda
21-08-2023
Reactie:
Wauw wat een reacties. Het gaat met pieken en dalen. Ik ben mij ook bewust van dat ik een groot probleem heb. Er zit veel onverwerkte pijn wat ik op een of andere manier niet kan verwerken. Ik merk ook dat ik niet open sta voor nieuwe liefde terwijl is het maar oh zo graag wil. Uiteraard straal ik dat ongemerkt ook uit. Ik ben ook iemand die gewoon ouderwets iemand tegen het lijf wil lopen en niet online wil shoppen naar nieuwe vrienden. Heb teveel slechte ervaringen gelezen en ben daar super huiverig voor. Ook omdat ik bang ben dat er 'wanhopig' op mijn voorhoofd geschreven is en dat ik weer voor de verkeerde val. Want dat is wat er de afgelopen jaren is gebeurd en waar ik niet teveel over kan uitwijken omdat ik dan herkent kan worden en dat is wat ik dan weer net niet wil. Na mijn scheiding ben ik met iemand in zee gegaan waarvoor ik alles heb opgegeven (ivm afstand) tegen beter weten in. Ik heb dus in 16 jaar tijd 3x van scratch moeten beginnen. Angst voor eenzaamheid is zo groot dat ik fouten heb gemaakt. Dit wil ik niet nog een keer en is een beste opgave.
Verloren
24-09-2023
Reactie:
Kom op meid zeker niet opgeven. Ooit zal ook voor jou de zon weer schijnen.tis een schrale troost maar mijn vader zei meermaals in zijn leven dat olh je nooit meer last geeft als je kunt dragen. Ook ik probeer daarin te geloven zelfs als lijkt het enkel maar spreek woordelijk.toch kan ik me daarin vergelijken. Soms wil ik 's morgens liever niet meer wakker worden...wens je oprecht veel goede moed. Frans.
T.fr.maaseik belgie.
18-11-2023
Reactie:
Kijk eens hoeveel mooi reactie krijgt.
Mijn verhaal is Bena dezelfde.
Volgens mij als je AL de ractie least Dan heb je toch het gevoel Dat je redbul gedronken, daar bedeoel ik mee Dat je vlugels krijgt als je Dat alemaal least.
Sorry voor mijn schrijf fouten.
Mijn verhaal is Bena dezelfde.
Volgens mij als je AL de ractie least Dan heb je toch het gevoel Dat je redbul gedronken, daar bedeoel ik mee Dat je vlugels krijgt als je Dat alemaal least.
Sorry voor mijn schrijf fouten.
Ashraf
29-11-2023
Van de een op de andere dag negeert hij mij (Verhaal 433)
Ik heb vijftien jaar een relatie na een scheiding. Hij zei dat hij ontiegelijk veel van mij hield en dat hij mij nooit kwijt wilde. Nu, (inmiddels drie weken) de een op de andere dag negeert hij mij. Zegt alleen het hoognodige, toont absoluut geen belangstelling meer voor mij (kan net zo goed dood zijn, ben gewoon lucht voor hem). Ik begrijp er werkelijk niets van. Als ik er naar vraag zegt hij dat het niet aan mij ligt maar dat het even teveel is en dat het goed komt. Maar ondertussen zijn we drie weken verder en is er nog steeds niets verandert. Heb al gevraagd of er een ander is maar hij zegt van niet. Ik slaap bijna niet meer, ik eet bijna niet meer en kan nergens meer van genieten. Die onzekerheid is echt killing. Kan bijna niet meer normaal functioneren. En het ergste is dat hij er absoluut niet over wilt praten en laat me dus met nog meer onzekerheid, in mijn eigen sop gaar koken. Gedachten gaan van links naar rechts. En weet het gewoon niet meer. Hij heeft wel pas te horen gekregen dat het werk wat hij doet op gaat houden, hij moet iets anders gaan doen binnen het bedrijf maar dat is absoluut niet wat hij wilt. Maar dat is toch geen reden om mij zo’n pijn te doen en compleet te negeren. Ik hou nog zoveel van hem en kan hem niet zo maar loslaten. Maar ben echt aan het einde van mijn Latijn. Weet niet meer wat ik moet doen…….
Anoniem
11-11-2023
laatste reactie: 22-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste, tijd en ruimte brengen raad. Vooral niet pushen en hem met respect de ruimte geven om na te denken. Ik weet dat t niet makkelijk is maar hij zal als de tijd rijp is er over beginnen. Het feit dat hij niet vertrekt is een teken dat hij wil werken aan het probleem. Dus niet wanhopen en de moed erin houden.
John
22-11-2023
En toen opeens wist ik het ! (Verhaal 335)
En toen opeens wist ik het ! Ik heb helemaal geen vrienden en eigenlijk ook nooit echt gehad . Zo gemakkelijk deden ze afstand van mij gewoon geen zin meer .. het was even leuk zolang als het weer duurde maar er kwamen leukere interessantere mensen op hun pad en voor mij was geen plek en nu ja nu is het eindelijk zo ver en kan ik zeggen ik heb niemand overgehouden van mijn zg vrienden
Nikki
05-04-2023
laatste reactie: 22-11-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Nikki klinkt als een dooddoener maar dit waren dus geen vrienden, dat is wel duidelijk. Lieten ze van het 1 op andere momenten niks meer horen?
Anoniem
06-04-2023
Reactie:
Nee niet van het 1 op andere moment maar merkte dat het contact steeds minder werd. Ook nam ik vaak het initiatief. Gevraagd aan een vriendin of ze het wel leuk vond dat ik deze initiatieven nam en toen zei ze jaaa sorry dat ik zo n slechte vriendin ben ga meer mijn best doen om wat vaker wat van me te laten horen, deze vriendschap heb ik uiteindelijk dood laten bloeden . En ook bij andere vriendschappen is dit dus zo gegaan. Ik wil me niet opdringen of het gevoel hebben dat ze niet op mij wachten ik heb ook mijn trots ! Ook vriendinnen op leugens betrapt ( lang leve fb en getagt worden) zeggen dat ze savonds naar een verjaardag moeten en daar zo geen zin in hebben maar ondertussen gezellig naar de kroeg met een groep vrienden . Bang dat ik mezelf uit zou gaan nodigen ofz ?
Dingen als ik mag s ochtends op een verjaardag komen samen met nog 2 mensen die wss ook tot de mindere horen en de leukere vrienden s avonds. Als ik achter dit soort dingen kom hoeft het dus voor mij niet meer. Ik ben inmiddels zover dat ik vriendschap zie als een illusie
Dingen als ik mag s ochtends op een verjaardag komen samen met nog 2 mensen die wss ook tot de mindere horen en de leukere vrienden s avonds. Als ik achter dit soort dingen kom hoeft het dus voor mij niet meer. Ik ben inmiddels zover dat ik vriendschap zie als een illusie
Nikkie
07-04-2023
Reactie:
Probeer nog wel te geloven in vriendschap hoor, snap je teleurstelling maar echte vriendschap bestaat heus!
Anoniem
14-04-2023
Reactie:
ik zie dat vriendschap bestaat om me heen , maar op een 1 of andere manier lukt het mij niet om iets met iemand op te bouwen - misschien ligt het ook aan mijn jeugd en heb ik toch problemen waar ik mij niet van bewust ben
nikkie
14-04-2023
Reactie:
Ik denk dat ik snap wat je bedoelt, alsof je vervangbaar bent...terwijl je altijd klaar stond voor hen, tot ze je precies niet meer nodig hebben, alsof er een vervaldatum op je staat, tenminste zo voelt het...ze laten het subtiel uitdoven. Je blijft moeite doen tot je hun excuses meer dan beu bent, druk ect . Maar het doet sowieso pijn
Jess
03-07-2023
Reactie:
Ja precies Jess dat bedoel ik
Nikki
11-08-2023
Reactie:
Hoe oud ben je en uit welke stad
Red
12-08-2023
Reactie:
Vrienden...ik moet ze toch ook nog tegenkomen. Een vriend daar kun je jezelf bij zijn. Maar veel mensen gaan mee met de flow. Als schapen ...Je moet kunnen zijn wie je bent .Liefst met vrienden maar niet tegen elke prijs.
Christien
02-09-2023
Reactie:
Ik ken het, zolang je leuke dingen aanbied om te doen of de invulling van gezelligheid met je meebrengt is het altijd leuk.. voel je je even minder ga je zien dat mensen wel drukker zijn dan anders en minder tijd voor je hebben.
Zo zag ik dat toen ik even echt niet lekker zat in mijn vel.. eigenlijk ineens mensen of moe waren na een lange dag of dergelijke.. zo kwam ik van middelbare school af met superveel mensen om me heen.. en nu 24 jaar oud maar eigenlijk wat mensen die soms na halve dag reageren op je appje
Zo zag ik dat toen ik even echt niet lekker zat in mijn vel.. eigenlijk ineens mensen of moe waren na een lange dag of dergelijke.. zo kwam ik van middelbare school af met superveel mensen om me heen.. en nu 24 jaar oud maar eigenlijk wat mensen die soms na halve dag reageren op je appje
Srei
22-09-2023
Reactie:
Het gezegde 'Vriendschap is een illusie', is meer gebaseerd op feiten.
Anoniem
25-09-2023
Reactie:
Ja en mensen hebben vrienden. Odig van welke regio.ben.je en wat is je leeftyd
Annita
22-11-2023
De eenzaamheid valt mij zwaar (Verhaal 371)
Ben nu 70 en hoog opgeleid en tot nu toe een prachtig leven gehad,50jaar lang met dezelfde liefdevolle partner(70)tot bij een van de erg frekwente reizen het noodlot toeslaat en zij acuut overlijdt 5maand geleden.Rivieren heb ik geweend,sociaal en communicatief als ik ben valt de eenzaamheid mij erg zwaarmaar is nu al opzoek gaan nr een nieuwe soulmate niet te vroeg?en hoe,toch niet via Tinder?Geen kinderen meer thuis,zorgenvrij en meer dan bemiddeld
JImm
05-07-2023
laatste reactie: 22-11-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Aangenaam Jimm,
Van waar ben je?
Eenzaamheid is ondraaglijk zeker als je alles had wat je moest hebben en zo abrupt moet verliezen..
Voel met je mee...je mag me altijd contacteren..2 eenzame zielen kunnen mss t leven wat aangenamer maken.
Mvg
Van waar ben je?
Eenzaamheid is ondraaglijk zeker als je alles had wat je moest hebben en zo abrupt moet verliezen..
Voel met je mee...je mag me altijd contacteren..2 eenzame zielen kunnen mss t leven wat aangenamer maken.
Mvg
Clo
14-07-2023
Reactie:
Ik ben 64 Jimm.....
Wens je ondertussen heel veel sterkte...
Mvg
Clo
Wens je ondertussen heel veel sterkte...
Mvg
Clo
Clo
14-07-2023
Reactie:
Hallo Jimm, heftig 50 jaren gelukkig getrouwd en binnen 5 maanden het overlijden van je geliefde. En dan komt de eenzaamheid om de hoek kijken. Moordend, wat een contrast en een mens is niet gemaakt om alleen te zijn. En waar, als je er aan toe bent, kom je, in jouw geval, een liefdevolle vrouw tegen, waar je weer een nieuw liefdevol leven mee op kunt bouwen? En al ben je meer dan bemiddeld, is mooi meegenomen, is gemakkelijk, maar daar zit het in het leven niet in. Het gaat om die arm, een lief woord, zorg, delen, leuke dingen doen, lol. Ik ben een vrouw van 65 heb het heel erg voor mijn kiezen gehad. Geluk was in het leven niet mijn deel. Verliefd worden op wat later bleek narcisten. Nu alleen en idd ook eenzaam. Hoe je ook knokt om er wat van te maken, altijd kom je weer alleen in huis, heel veel dingen alleen doen. Heb ook mijn zaakjes prima voor elkaar maar wat heb je eraan? Zou ook een partner wensen. En die dan tegenkomen op een datingsite? Heb het geprobeerd. Het ging om 1 ding... En soms waren ze even vergeten dat ze getrouwd zijn. Onbegrijpelijk, maar het gebeurd. Zich mooier voordoen dan ze zijn en dan komt het konijn uit de hoge hoed. Gelukkig ben ik vrolijk en positief ingesteld, maar toch heb ook donkere dagen en altijd het woord waarom? Waarom gaan mensen zo met je om?
Wens je heel veel liefde, warmte en wijze raad toe. Groetjes Suus
Wens je heel veel liefde, warmte en wijze raad toe. Groetjes Suus
Suus
23-07-2023
Reactie:
Hallo,
Het opnieuw vinden van een soulmate, opbouwen van een gezamenlijke nieuwe identiteit en fijn leven is ook voor mij een doel.
In welke provincie woont u momenteel?
Vriendelijke groetjes
Kris
Het opnieuw vinden van een soulmate, opbouwen van een gezamenlijke nieuwe identiteit en fijn leven is ook voor mij een doel.
In welke provincie woont u momenteel?
Vriendelijke groetjes
Kris
Kris
27-07-2023
Reactie:
Hallo JImm,
Bij het lezen van jou verhaal herkende ik veles.
Lang verhaal kort:Ik heb grote interesse er aan in Kontakt te komen.
Ben niet zo een schrijver.
Wie ik ben?
Sinds Juli 73
Woon haast 30 jaar in Tirol.
Oma van 2 sportieve kleindochters 13 en 16 (Topsport Turnen)
1 volwassene zoon,50, gelukkig getrouwd , wonen in Nederland
De rest vertel ik je dan bij eventuele Interesse.
Grote, Mar.
Bij het lezen van jou verhaal herkende ik veles.
Lang verhaal kort:Ik heb grote interesse er aan in Kontakt te komen.
Ben niet zo een schrijver.
Wie ik ben?
Sinds Juli 73
Woon haast 30 jaar in Tirol.
Oma van 2 sportieve kleindochters 13 en 16 (Topsport Turnen)
1 volwassene zoon,50, gelukkig getrouwd , wonen in Nederland
De rest vertel ik je dan bij eventuele Interesse.
Grote, Mar.
Mar.
25-08-2023
Reactie:
Hoi, als je nou al deze verhalen een beetje leest vindt je dan niet dat je heel veel geluk hebt gehad in je leven! Tuurlijk heb je het moeilijk, tuurlijk voel jij je alleen! Maar sorry,je hebt een rijk en gevuld leven gehad. Volgens mij mag je niet klagen maar je laatste dagen dragen.
Els
31-08-2023
Reactie:
ik zou heel graag met je in contakt willen lomen
hub
31-08-2023
Reactie:
Ik begrijp je wel. Ben zelf 69. Al heel lang alleen en nauwelijks familie. Ik kan wel alleen zijn, maar
bij momenten voel ik me eenzaam. Niemand die omkijkt. Momenteel zou ik naar het buitenland in een groep willen wonen. Maar waar moet je heen? Is dat de oplossing?
Ik mis vooral geborgenheid. Iemand die positief is naar mij toe, niet iemand die me verstikt. Ik ben Belg en woon in België
bij momenten voel ik me eenzaam. Niemand die omkijkt. Momenteel zou ik naar het buitenland in een groep willen wonen. Maar waar moet je heen? Is dat de oplossing?
Ik mis vooral geborgenheid. Iemand die positief is naar mij toe, niet iemand die me verstikt. Ik ben Belg en woon in België
Daniëlle
12-09-2023
Reactie:
Dag Jimmy hier vrouw van 70 j 20 j get round geweest nu al Jared alleen sterkte en probeer je Leven wat aangenaam te naked en dinged te verwerken ik ben belg
Annita
22-11-2023
Tja, eenzaam (Verhaal 355)
Tja, eenzaam. Sinds mijn vrouw augustus 2021 is overleden zit alleen. Gelukkig heb ik mijn sociale contacten kunnen behouden. Maar soms heb je van die dagen dat je terugvalt en de muren op je afk komen. Voor mij is mijn vrouw nog steeds bij me, dat voel ik zo en doet me goed.
Maar soms is het gewoon goed om iemand te hebben waar je je verhaal kwijt kunt. Eens samen eten of een evenement bezoeken is al goed, een kopje koffie ook al.
Heb ook wel iemand gehad die dat deed en me vertrouwen gaf, maar op een bepaald heeft ze het laten afweten en heeft niets meer van laten horen, waarom ???????
Tja, wanneer kun je iemand vertrouwen en weten of je niet besodemieterd wordt ?
Maar ik heb beperkingen, waaronder artrose, wat wandelen moeilijk maakt.
Een leuke vriendin zou welkom zijn. Om samen leuke dingen te kunnen ondernemen.
Bert
Maar soms is het gewoon goed om iemand te hebben waar je je verhaal kwijt kunt. Eens samen eten of een evenement bezoeken is al goed, een kopje koffie ook al.
Heb ook wel iemand gehad die dat deed en me vertrouwen gaf, maar op een bepaald heeft ze het laten afweten en heeft niets meer van laten horen, waarom ???????
Tja, wanneer kun je iemand vertrouwen en weten of je niet besodemieterd wordt ?
Maar ik heb beperkingen, waaronder artrose, wat wandelen moeilijk maakt.
Een leuke vriendin zou welkom zijn. Om samen leuke dingen te kunnen ondernemen.
Bert
Bert
27-05-2023
laatste reactie: 22-11-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bert mijn vrouw is in augustus 2022 overleden. Ik begrijp je helemaal , dit heb ik nou ook.
Hans
21-09-2023
Reactie:
Hoi Alda
Hoe is het met u ?
Ik hoop dat u het goed maakt ,
Lijkt me leuk als u wat liet horen,
Groetjes Liz
Hoe is het met u ?
Ik hoop dat u het goed maakt ,
Lijkt me leuk als u wat liet horen,
Groetjes Liz
Liz
22-09-2023
Reactie:
Dag Bert het Leven is een stryd he niet gemakkelyk van welke regio ben je en Hoe Jong. Groetjes
Annita
22-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Het kwelt me, ik weet het gewoon niet meer (Verhaal 428)
Ik ben eenzaam! Voor de buitenwereld heb ik een lieve man en twee kinderen maar voel mij zo alleen.
Ik heb geen contact meer met mijn schoonfamilie, mijn zus heeft afstand genomen van de familie en aan mijn broer heb ik niets, die laat alleen wat horen als hij mij nodig heeft. Waarom? Ik weet het niet, ik begrijp het niet. Mijn schoonfamilie negeert ons omdat wij het wel voor elkaar hebben, wij hebben een koopwoning, kinderen, huwelijk en een auto. Het is daar, hoe zieliger hoe meer aandacht, daar trappen we niet meer in.. Mijn zus verwijt mijn ouders vanalles waar ik totaal buiten sta en toen heeft ze het contact met de hele familie verbroken. Waarom? Ik vind het zo erg voor de kinderen dat ze aan geen enkele oom en tante iets hebben. Het doet pijn.
En dan vrienden. Eentje liet mij in de steek omdat mijn dochter het had uitgemaakt met haar zoontje. Het was zo'n mooie vriendschap, 12 jaar lang en ineens weg! Dan heb ik nog een goede vriend, maar van hem mag zijn vriendin niets van mij afweten. Waarom? Ik ben geen bedreiging! ik ben het zat om elke keer stiekem af te spreken, ik wil dat niet meer. En zo zijn enkele vrienden van me al gegaan. Maar waarom komen er nooit mensen bij? Ben ik zo stom dat niemand vrienden met mij wil worden?
Het kwelt me, ik weet het gewoon niet meer.
Ik heb geen contact meer met mijn schoonfamilie, mijn zus heeft afstand genomen van de familie en aan mijn broer heb ik niets, die laat alleen wat horen als hij mij nodig heeft. Waarom? Ik weet het niet, ik begrijp het niet. Mijn schoonfamilie negeert ons omdat wij het wel voor elkaar hebben, wij hebben een koopwoning, kinderen, huwelijk en een auto. Het is daar, hoe zieliger hoe meer aandacht, daar trappen we niet meer in.. Mijn zus verwijt mijn ouders vanalles waar ik totaal buiten sta en toen heeft ze het contact met de hele familie verbroken. Waarom? Ik vind het zo erg voor de kinderen dat ze aan geen enkele oom en tante iets hebben. Het doet pijn.
En dan vrienden. Eentje liet mij in de steek omdat mijn dochter het had uitgemaakt met haar zoontje. Het was zo'n mooie vriendschap, 12 jaar lang en ineens weg! Dan heb ik nog een goede vriend, maar van hem mag zijn vriendin niets van mij afweten. Waarom? Ik ben geen bedreiging! ik ben het zat om elke keer stiekem af te spreken, ik wil dat niet meer. En zo zijn enkele vrienden van me al gegaan. Maar waarom komen er nooit mensen bij? Ben ik zo stom dat niemand vrienden met mij wil worden?
Het kwelt me, ik weet het gewoon niet meer.
anoniem
23-10-2023
laatste reactie: 21-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar
J
02-11-2023
Reactie:
Het is makkelijker om een vriendschap aan te gaan wanneer je wat jonger bent in vergelijking met wanneer de leeftijd richting 2 of meer pubers gaat. (wanneer je dus alles voor elkaar lijkt te hebben)
Ik begrijp dat dit specifieke eenzame gevoel kwellend is en dat is ook niet zo vreemd wanneer vrienden 'gaan' maar er geen vervanging is.
1 ding is zeker, je bent niet stom want het gevoel is zeer herkenbaar.
Het ding is, andere mensen van dezelfde leeftijd hebben zo ook hun leven en levensstijl met een groepje vrienden waar ze zo nu en dan mee afspreken.
en daar ligt gelijk het 'probleem' die zijn er zo strak op ingepland dat er geen ruimte meer is voor 'meer' vrienden.
Dit is (denk ik) de hoofd reden waarom het zo moeilijk is om nieuwe vriendschappen aan te gaan.
Het zal dus nooit aan jou liggen.
Ik begrijp dat dit specifieke eenzame gevoel kwellend is en dat is ook niet zo vreemd wanneer vrienden 'gaan' maar er geen vervanging is.
1 ding is zeker, je bent niet stom want het gevoel is zeer herkenbaar.
Het ding is, andere mensen van dezelfde leeftijd hebben zo ook hun leven en levensstijl met een groepje vrienden waar ze zo nu en dan mee afspreken.
en daar ligt gelijk het 'probleem' die zijn er zo strak op ingepland dat er geen ruimte meer is voor 'meer' vrienden.
Dit is (denk ik) de hoofd reden waarom het zo moeilijk is om nieuwe vriendschappen aan te gaan.
Het zal dus nooit aan jou liggen.
S
21-11-2023
Ik mis hem als maatje (Verhaal 92)
Een jaar geleden zijn ik en mijn vriend op een goede manier uit elkaar gegaan omdat we meer maatjes dan geliefden waren. Ik vond het niet meer dan logisch dat ik daar erg veel verdriet van had en moest wennen om weer alleen te wonen. Ik ben in maart verhuisd, vlak voordat de Corona maatregelen in gingen. Ik heb een vitaal beroep dus ik moest (gelukkig) nog wel gewoon naar werk. Verder hield ik mensen zo veel mogelijk buiten de deur, op mijn ex en beste vriendin na. Door de rest van mijn familie en vriendinnen voelde ik me niet goed begrepen. Die vonden dat ik vooral leuke dingen moest gaan doen en dat er vanzelf wel weer een keer een leuke man voorbij zou komen. Maar zo simpel is dat niet. Mijn ex heeft inmiddels een nieuwe vriendin en dat gun ik hem ook, maar ik mis hem als mijn maatje waar ik altijd leuke dingen mee deed en alles van me weet. Mijn beste vriendin heeft een hele grote vriendenkring dus die heeft ook niet altijd tijd. Dus ik voel echt een enorme leegte en eenzaamheid die ik niet zomaar even op kan vullen. Naar de buitenwereld doe ik alsof alles een stuk beter gaat. Ze begrijpen gewoon niet hoe het is om een 'scheiding' mee te maken, er in alle opzichten weer alleen voor te komen staan, wat dat met je doet en dat dat ook voor iedereen anders is. Ze begrijpen niet dat ik me alleen of eenzaam voel want ik heb hun toch? Om gezellig mee te doen ja. En dat doe ik soms dus ook. Maar dat voelt als een toneelstukje omdat ze dus niet begrijpen hoe ik me echt voel. Ik zou graag voor langere tijd op reis willen, even weg van alles en iedereen. Maar vanwege Corona is dat nu ook geen optie. Ik ben 38 en heb geen idee waar het heen gaat met mijn leven. Wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Louise
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-11-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helemaal mee eens na 40 jaar nog steeds zoveel pijn en niemand die je begrijpt. Wat je ook probeert .zelfs hulpinstanties niet!! Leven is gewoon .............!!!!
Martha
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zet um op Louise!
Omgaan met scheiding, leegte,etc.
Ga op zoek nr mensen die het wel begrijpen& nr je willen luisteren!
Heel veel sterkte…
Knuffels✌🏻😉❤️🔥❤️🔥❤️🔥
Omgaan met scheiding, leegte,etc.
Ga op zoek nr mensen die het wel begrijpen& nr je willen luisteren!
Heel veel sterkte…
Knuffels✌🏻😉❤️🔥❤️🔥❤️🔥
C.F.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 56 jaar en begrijp wat je doormaakt, Louise.
Altijd krijg je wijze raad: bekijk het van de positieve kant, het gaat voorbij, leer je lessen uit deze ervaring.
Maar het goede weegt niet op tegen het slechte. Het goede verzacht niet en haalt niets weg.
Het gemis is groot: niet meer even te verhaal kwijt kunnen, alleen koken en eten, niet meer "welterusten", alleen beslissingen nemen. Het is zwaar.
Ik durf anderen ook niet te vertellen hoe ik me werkelijk voel want men vind je al gauw een zeurpiet, slachtoffergedrag, ondankbaar en wat al niet meer.
Straks als ik psychisch en emotioneel weer sterker ben, wil ik weer vrijwilligerswerk gaan doen. Dat verzet mijn gedachten en het geeft een goed gevoel iets voor een ander te kunnen betekenen.
Altijd krijg je wijze raad: bekijk het van de positieve kant, het gaat voorbij, leer je lessen uit deze ervaring.
Maar het goede weegt niet op tegen het slechte. Het goede verzacht niet en haalt niets weg.
Het gemis is groot: niet meer even te verhaal kwijt kunnen, alleen koken en eten, niet meer "welterusten", alleen beslissingen nemen. Het is zwaar.
Ik durf anderen ook niet te vertellen hoe ik me werkelijk voel want men vind je al gauw een zeurpiet, slachtoffergedrag, ondankbaar en wat al niet meer.
Straks als ik psychisch en emotioneel weer sterker ben, wil ik weer vrijwilligerswerk gaan doen. Dat verzet mijn gedachten en het geeft een goed gevoel iets voor een ander te kunnen betekenen.
Karen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Louise, ik zit in precies dezelfde situatie! Nét voor corona gebeurd, leeftijd waarbij mensen om mij heen doorgaan en gezinnen maken. Zelf ben ik op zoek naar lotgenoten die ook een scheiding achter de rug hebben en elkaar willen ontmoeten en erover praten. Ik herken het heel erg wat je schrijft, ik ben net 39 geworden. Ik woon in amsterdam.
Maartje
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik zou mijn maatje nooit willen missen. er kan geen andere liefde zijn als de liefde onvoorwaardelijk is . als het toch mis gaat zou ik verder alleen blijven en het zou voelen dat ik gefaald heb in de relatie .
erico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo louise ik voel me ook erg eenzaam ik deed alles met me vriendin wat nu me ex is geworden wij deden altijd leuke dingen en ik heb niet veel mensen om me heen zoals stappen deed ik vroeger veel met vrienden maar al mijn vrienden hebben vriendin en gaan niet meer stappen ik heb veek contacten late. Verwateren en nu mis is ik me ex heel erg om Dat wij samen een team waren maar helaas is ze weg. Hopelijk komt zei nog trug maar ik snap hoe je voelt ik heb 5 jaar relatie gehad en was altijd met haar en nu sta ik er aleen voor in eens bang dat alles wel goed gaat en dat alles op mij aan komt maar ja ik voel ook eenzaam heid mog je ooit contact willen reageer dan effe trug ben zelf 33 bijna
Danny
19-11-2023
Eigenlijk al een jaar of 10 ontzettend eenzaam (Verhaal 390)
Ik ben 35 en eigenlijk al een jaar of 10 ontzettend eenzaam. Ik heb veel vrienden die ik regelmatig zie maar er mist iets. Al mijn vrienden zijn getrouwd en hebben kinderen en nadat ik vorig jaar mijn vader ben verloren heb ik eigenlijk niemand meer die mij begrijpt. Als ik met vrienden ben dan doe ik altijd wel vrolijk etcetera maar ik kom altijd alleen thuis. Ik heb een prima baan, koophuis maar ik heb de energie niet om nieuwe mensen te ontmoeten en afgelopen jaar lijkt het wel steeds erger te worden. Met meerdere psychologen gesproken maar het helpt niet. De energie om te leven is er niet meer, het vuur is er niet meer en de motivatie is er niet meer. Zal het ooit nog beter worden…
James
24-08-2023
laatste reactie: 18-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja soms voelt het zo dat er niets meer is om voor te leven! Je hebt alles bereikt en toch voel je een enorme leegte. Je zit ook nog in een rouwperiode van je vader. Dan is het nog erger. Maar ergens gaat de zon ook weer voor jou schijnen ! Sta er ook voor open. Elke dag is een nieuwe dag! Het is vallen en opstaan en af en toe kruipen! Maar blijf geloven in iets moois of zoek iets moois. Veel sterkte🥰
Els
31-08-2023
Reactie:
Het alleen thuiskomen probleem herken ik wel. Dat went niet , maar je moet de moed erin houden.
Paul
18-11-2023
Wie kan mij helpen (Verhaal 429)
In 2017 heb ik mijn vriend verloren aan longkanker en voelde mij toen zo alleen tot dat ik dacht van kom laat ik mijn huis te koop zetten maar dat vond ik wel heel moeilijk om het te verkopen maar het was niet anders tot dat ik een makelaar zocht om het huis te verkopen het ging allemaal goed hij was vriendelijk en zorgzaam voor mij tot dat ik in de gaten had dat het een kwal was want ik kwam er na de hand pas achter dat hij al mijn spullen had in gepikt alles was weg.
Maar nu woon ik in blankenham in Overijssel maar ik heb het niet meer naar mijn zin ik woord door al die mensen weg gejaagd.
Dus ik wil vragen van wie kan mij helpen om even ergens anders te wonen om tot rust te komen
Groetjes Ans
Maar nu woon ik in blankenham in Overijssel maar ik heb het niet meer naar mijn zin ik woord door al die mensen weg gejaagd.
Dus ik wil vragen van wie kan mij helpen om even ergens anders te wonen om tot rust te komen
Groetjes Ans
Ans
05-11-2023
laatste reactie: 18-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik voel me net zo ellendig als jij de eenzaamheid drijft me ongewild verder ik wil het niet. Soms hoop ik nooit meer te moeten wakker worden 's morgens.t fr.msk.
T Frans
18-11-2023
Nog nooit heb ik me zo eenzaam gevoeld als nu (Verhaal 419)
Totaal uit het niets hoor ik van mijn man dat hij wil scheiden. Bijna 10 jaar samen en 3 jaar getrouwd. Ik begrijp het niet want hij zegt dat hij bij me wil zijn maar toch zet hij mij uit zijn huis binnenkort. Ik heb gisteren een zelfmoordpoging gedaan en die is mislukt, anders zat ik ook niet te huilen hier nu. Nog nooit heb ik me zo eenzaam gevoeld als nu. Wat moet doen?
Emy
07-10-2023
laatste reactie: 18-11-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou graag zeggen : alles kont goed.
Maar dat is zo'n cliché die ook niet helpt
Kan alleen maar zeggen, ga voor je eigen. Je kan vaak zoveel meer aan dan je zou denken. En alles voor jezelf voor elkaar krijgen geeft goede en sterke energie.
Geef het op zijn minst een kans ! Hoop dat het je lukt
Liefs
Maar dat is zo'n cliché die ook niet helpt
Kan alleen maar zeggen, ga voor je eigen. Je kan vaak zoveel meer aan dan je zou denken. En alles voor jezelf voor elkaar krijgen geeft goede en sterke energie.
Geef het op zijn minst een kans ! Hoop dat het je lukt
Liefs
Miranda
11-10-2023
Reactie:
Wat heftig dat je een eind aan wilde maken. Gelukkig ben je er nog.
Herkenbaar situatie.
Ik ben ook 10 jaar getrouwd geweest en in de 10kaar heb ik alleen opgegeven voor onze gezin ik heb 4kindren gebaard en opgevoed en dat alleen gedaan terwijl ik getrouwd was . Ik had geen tijd meer voor me eigen leven. Me baan opgegeven me vrienden voor mijn eigen gezin ik dacht investeren komt wel weer. Op een dag zei me ex man ik wil je niet meer en ik hou niet van je maar ik wil wel bij je blijven om voor de kinderen te zorgen. Toen ontplofte ik. En heb het zwaar gehad ik moest knokken voor me bestaan vallen en opstaan ik moest door gaan ik heb kinderen zo dacht ik en ik heb voor me zelf gekozen. Ik heb die man de deur gewezen en laten kiezen of met mij of de deur uit. Hij is dezelfde dag weg gegaan. En tot nu toe. Het duurde even tot ik weer kon functioneren op me benen staan en het verwerken duurt eindeloos tot de dag van vandaag. Maar ik beter af dan met hem ik voelde me altijd gebruikt door hem en niet gewaardeerd en zo eenzaam heb ik me gevoel tijdens onze relatie.
Nu 4jaar later ben ik zo gelukkig van dat toen besloten had om voor me zelf te kiezen.
En ik ben ook nog een keer verliefd ik dacht dat gaat nooit lukken omdat ik geen vertrouwen in had. Maar stil je open voor alle nieuwe dingen. En praten is goed.
Herkenbaar situatie.
Ik ben ook 10 jaar getrouwd geweest en in de 10kaar heb ik alleen opgegeven voor onze gezin ik heb 4kindren gebaard en opgevoed en dat alleen gedaan terwijl ik getrouwd was . Ik had geen tijd meer voor me eigen leven. Me baan opgegeven me vrienden voor mijn eigen gezin ik dacht investeren komt wel weer. Op een dag zei me ex man ik wil je niet meer en ik hou niet van je maar ik wil wel bij je blijven om voor de kinderen te zorgen. Toen ontplofte ik. En heb het zwaar gehad ik moest knokken voor me bestaan vallen en opstaan ik moest door gaan ik heb kinderen zo dacht ik en ik heb voor me zelf gekozen. Ik heb die man de deur gewezen en laten kiezen of met mij of de deur uit. Hij is dezelfde dag weg gegaan. En tot nu toe. Het duurde even tot ik weer kon functioneren op me benen staan en het verwerken duurt eindeloos tot de dag van vandaag. Maar ik beter af dan met hem ik voelde me altijd gebruikt door hem en niet gewaardeerd en zo eenzaam heb ik me gevoel tijdens onze relatie.
Nu 4jaar later ben ik zo gelukkig van dat toen besloten had om voor me zelf te kiezen.
En ik ben ook nog een keer verliefd ik dacht dat gaat nooit lukken omdat ik geen vertrouwen in had. Maar stil je open voor alle nieuwe dingen. En praten is goed.
Tania
26-10-2023
Reactie:
Zomaar uit het niets vertelde mijn man dat hij verliefd geworden was op iemand anders na 16 jaar huwelijk vertrouwde hem 100 procent is weggegaan niet meer omgekeken wat een woede ongeloof ontzetting voel mij zo alleen eenzaam verdrietig zo vol ongeloof wat nu moet huis uit werk niet meer hoe nu verder heb geen familie vrienden zijn of dood of ernstig ziek weet niet hoe ik verder moet
Kelly
09-11-2023
Reactie:
Hou vol. Neem de dingen voorlopig dag voor dag. Probeer structuur in je dagen te houden, goed te blijven eten, een beetje bewegen. Probeer dingen te vinden waar je, al is het maar voor even, wat afleiding in vindt. Zoek iemand waar je je hart bij kunt luchten. Je kunt via de huisarts misschien ook een gesprek bij een psycholoog aanvragen. Beetje bij beetje zal er weer wat lucht komen. Je kunt het ❤️
Lise
10-11-2023
Reactie:
Er zijn helaas massa's mensen met jou problemen inclusief ook ik.hopelijk vallen de elementen ooit eens positief. T.fr.msk.
Anoniem
18-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Fb groep eenzaamheid (Verhaal 435)
Lieve lotgenoten, kom naar Facebook en meld je aan bij de groep eenzaamheid! Dit moet toch anders kunnen zoveel leed en tergende eenzaamheid
Anoniem
15-11-2023
laatste reactie: 18-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb geen facebook helaas.
Vio
18-11-2023
Zwaar depressief (Verhaal 416)
Al ruim een jaar wil ik niet meer leven. Veel verloren in korte tijd. Relatie, baan en woon niet fijn. Eenzaam. Leef geisoleerd met veel angsten. Zwaar depressief.
Anoniem
30-09-2023
laatste reactie: 18-11-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zit in precies hetzelfde schuitje, sterkte ❤️
Eva
09-10-2023
Reactie:
Leef je nog?
Sasaki
18-10-2023
Reactie:
Ik herken jou gevoel heel erg. Hoop dat het goed met je gaat
anoniem
26-10-2023
Reactie:
Wat een ontzettend treurig bericht, helaas weet ik hoe is, maar écht!
Is er iets dat ik voor je zou kunnen betekenen om het dragelijker te maken?
Is er iets dat ik voor je zou kunnen betekenen om het dragelijker te maken?
Sander
12-11-2023
Reactie:
Precies hetzelfde.. ik durf buiten eens nie te lopen. Ben 20. Heb sociale angsten. Durf m'n emoties nie te tonen. Heb niemand. Wil ook dood.. kan mezelf niet accepteren. Vind mezelf zo lelijk.. Zo pijnlijk dit...
Gizem
13-11-2023
Reactie:
Ik ben 58 heb al meerder pogingen gedaan om niet meer te leven. Maar ik ben er nog steeds. Tis een worsteling het leven voel me vaak eenzaam en verdrietig, ongehoord en onbelangrijk. Maar toch ben ik er nog. Ik wens jouw sterkte en kracht toe.
Vio
18-11-2023
Niemand geeft om mij (Verhaal 408)
Ik voel mij elke dag eenzaam en niemand geeft om mij, ik heb ook nog nooit in mijn leven een vriendin gehad, ik ben 153 cm en niet knap vrouwen vinden mijn niet leuk of te klein of lelijk, ik ben verlegen maar ik probeer wel contact te maken, vandaag toen ik aan het sporten was maar ze wilde niks met mij, ik heb ook weinig vrienden, ik voel mij vaak of ik alleen op de wereld ben. ik ben ook ongelukkig in het leven ! etc. etc.
Dennis
24-09-2023
laatste reactie: 13-11-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Precies hetzelfde.. ben 20 jarige dame. Ik durf buiten eens nie te lopen.. Heb sociale angsten. Durf m'n emoties nie te tonen. Heb niemand. Wil ook dood.. kan mezelf niet accepteren. Vind mezelf zo lelijk.. Zo pijnlijk dit...
Gizem
13-11-2023
Kan helemaal NOOIT mezelf zijn (Verhaal 434)
Ben nu 20 jaar. Woon in arnhem. M'n hele leven werd ik gepest. Ik heb erge sociale angstoornis. Ik durf helemaal niks. Ik kan m'n emoties nie tonen. Kan helemaal NOOIT mezelf zijn. Ik ging altijd spijbelen wegrennen van school. Elke dag zelfmoordpogingen. Ik heb niemand. Toen ik 18 werd stopte ik met school. Ben al bijna 3 jaar thuis. Ik durf eens niet buiten te lopen 😞 niemand begrijpt hoe het voelt. Ik denk te veel aan zelfmoord. Durf niks. Sinds m'n 14e Ben ik in m'n eigen wereld. Ik praat met mensen die alleen ik zie. Das m'n enige afleiding. Door al da stress heb ik te veel haaruitval ik draag pruik. Vind mezelf zo lelijk. Al m'n hoop is weg..... ik zou vrienden willen hebben die me begrijpen die dezelfde dingen hebben zoals ik. Elkaar helpen. Tijd doorbrengen. Ben zo alleen..
Gizem
13-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Voel me altijd het buitenbeentje (Verhaal 357)
Ik voel me als het op vriendschappen aankomt altijd het buitenbeentje.Ik word getolereerd in groep en zal zelf ook vaak voorstellen om iets te gaan drinken ofzo maar ik merk dat er ook vaak afgesproken word onderling en ik dan niet gevraagd word.Uit frustratie ben ik nu ook uit de messenger groep gestapt van mijn vriendengroep en niemand heeft gereageerd.Na 4 dagen geen enkele reactie…Op een manier denk ik dat ze gewoon blij zijn dat ze van me af zijn.
Nathalie
01-06-2023
laatste reactie: 12-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?
Wil
02-07-2023
Reactie:
He Wil, ik weet niet waar je op uit bent, maar ik voel negatieve vibes bij jouw vragen naar leeftijd en woonplaats.
Ik denk dat je dat soort dingen hier niet moet gaan vragen en hetgeen waar jij naar zoekt ergens anders moet zoeken.
Ik denk dat je dat soort dingen hier niet moet gaan vragen en hetgeen waar jij naar zoekt ergens anders moet zoeken.
Sander
12-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ondanks mijn kinderen ben ik behoorlijk eenzaam (Verhaal 28)
Hallo ik ben een alleenstaande moeder 39 jaar ,3 kinderen. Waarvan de oudste al volwassen ,de middelste 8 jaar en de jongste 18 mnd.
Ondanks mijn kinderen ben ik behoorlijk eenzaam en dat eigenlijk al jaren.
Ik heb helemaal geen vrienden.
Geen sociaal leven ,ik doe wel dingen met de kinderen of voor de kinderen ,maar zou ook zo graag een vriend of vriendin willen hebben om leuke dingen te ondernemen of leuke gesprekken mee te hebben .
Aansluiting met andere ouders van school van mijn kind heb ik ook niet .Sta vaak "alleen" op schoolplein.
Heb gesport maar helaas daar ook geen mensen leren kennen .
Het enige contact dat ik heb zijn mijn ouders.
Heb wel leuk bel contact met mijn zusje maar die woont ver weg .
Heb ook geen rijbewijs ,dus buiten mijn eigen stadje kom ik ook niet zo gauw.
De dagen zijn lang omdat ik niet meer weet hoe die in te vullen .Opstaan elke ochtend is dan ook een strijdt .Maar ik moet wel voor de kindjes.
Ik werk wekelijks als vrijwilliger je bent paar uurtjes je huis uit maar kwa contact is bijna geen sprake .
Doordeweeks kom ik de week nog wel door,huishouding en de kinderen
Maar weekends val ik echt in een gat .
En vaak denk ik ook het hoeft voor mij niet meer .
Er is toch niemand die mij mist.,(op mijn kinderen na)
Ik heb een maatje via een instantie ,die komt 1 x in de week op visite .koffie drinken even wandelen kan mijn verhaal kwijt.maar dat is het . Het is geen vriend(in) waarmee je lekker op terrasje zit of op stap mee gaat .
Ik ben een "klant" het is niet spontaan.
Het mooie weer komt er weer aan
De dagen zijn langer en terwijl je nog kindjes en groepen mensen lol hoort maken buiten
Lig ik jankend op bed en spreek mezelf moed in morgen weer een nieuwe dag ..........
Ondanks mijn kinderen ben ik behoorlijk eenzaam en dat eigenlijk al jaren.
Ik heb helemaal geen vrienden.
Geen sociaal leven ,ik doe wel dingen met de kinderen of voor de kinderen ,maar zou ook zo graag een vriend of vriendin willen hebben om leuke dingen te ondernemen of leuke gesprekken mee te hebben .
Aansluiting met andere ouders van school van mijn kind heb ik ook niet .Sta vaak "alleen" op schoolplein.
Heb gesport maar helaas daar ook geen mensen leren kennen .
Het enige contact dat ik heb zijn mijn ouders.
Heb wel leuk bel contact met mijn zusje maar die woont ver weg .
Heb ook geen rijbewijs ,dus buiten mijn eigen stadje kom ik ook niet zo gauw.
De dagen zijn lang omdat ik niet meer weet hoe die in te vullen .Opstaan elke ochtend is dan ook een strijdt .Maar ik moet wel voor de kindjes.
Ik werk wekelijks als vrijwilliger je bent paar uurtjes je huis uit maar kwa contact is bijna geen sprake .
Doordeweeks kom ik de week nog wel door,huishouding en de kinderen
Maar weekends val ik echt in een gat .
En vaak denk ik ook het hoeft voor mij niet meer .
Er is toch niemand die mij mist.,(op mijn kinderen na)
Ik heb een maatje via een instantie ,die komt 1 x in de week op visite .koffie drinken even wandelen kan mijn verhaal kwijt.maar dat is het . Het is geen vriend(in) waarmee je lekker op terrasje zit of op stap mee gaat .
Ik ben een "klant" het is niet spontaan.
Het mooie weer komt er weer aan
De dagen zijn langer en terwijl je nog kindjes en groepen mensen lol hoort maken buiten
Lig ik jankend op bed en spreek mezelf moed in morgen weer een nieuwe dag ..........
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2023
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Eva wat vervelend voor je.
Ik herken het helaas wel
Als je een keer wilt praten dan hoor ik het graag
Ik herken het helaas wel
Als je een keer wilt praten dan hoor ik het graag
Martijn
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hi!
Ik herken mezelf in jou verhaal.
Al jaaaren alleenstaande moeder van 2 kids en niemand om mee te praten. Weekenden zijn inmiddels verschrikkelijk...
Groetjes Melanie
Ik herken mezelf in jou verhaal.
Al jaaaren alleenstaande moeder van 2 kids en niemand om mee te praten. Weekenden zijn inmiddels verschrikkelijk...
Groetjes Melanie
Melanie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Het leek net of ik mijn verhaal las.Letterlijk alles.
Het leek net of ik mijn verhaal las.Letterlijk alles.
Wondertje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken me ook in je verhaal
Wondertje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken dit helaas. Leven voor de kinderen . Is dat leven
?
?
Mikki
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hou vol, het komt goed. Ook voor jou. Je bent een persoon die dingen beleefd en mag zijn. Echt, probeer echt de (hele) kleine dingen op te pakken.. samen (ik voel me ook alleen en heb een dochter van 9) komen we er allemaal 100% uit!!!!
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
waar woont je?
Marja
> 2 jaar geleden
Reactie:
(16-8-2021)
Hoi hoi,
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Groetjes Loe
Hoi hoi,
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Groetjes Loe
Loe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Waar woon je?
Elisabeth
> 2 jaar geleden
Reactie:
Meid wat erg. Wanneer heb je je reactie geplaatst? Je hebt mensen nodig die een beetje hetzelfde meemaken als jij. Ik dacht altijd mensen met kinderen hebben veel contact. Via school, via verjaardagen, sport en activiteiten. Balen, eenzaam zijn is rottig. Fijn dat je je zusje hebt en je ouders maar ik snap dat je behoefte hebt aan 1 vriend of vriendin. Dat zou ik ook graag willen. Ik kan geen 1 vriend of vriendin op mn vingers tellen. Dieptriest. Ik zou graag app contact willen met alle eenzame mensen op deze site om dagelijks een praatje te maken van hoe het gaat en hoe we ons voelen en wat we gaan veranderen om leuke waardevolle contacten op te bouwen.
Iesje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar hoe je je voelt, ik kan door een aantal "stoornissen" geen contact maken met mensen en kan daardoor zelfs niet voor mijn kinderen zorgen, ik zie ze 2 keer per week onder begeleiding. De rest van de week zit ik mijn tijd uit tot de dag voorbij is, maar helaas morgen is er weer een dag, ik weet ook niet hoe ik dit vol moet houden.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zoo niet normaal dit zou (helaas) echt mijn verhaal kunnen zijn.
Ik heb precies het zelfde en ook al jaren😓
Ik heb precies het zelfde en ook al jaren😓
Sanne
14-08-2022
Reactie:
Ik ken het precies. Waar woon je ergens?
MK
11-11-2023
Geen vrienden, geen familie (Verhaal 430)
Geen vrienden, geen familie (1 kind in co-ouderschap) en dan nog een slechte gezondheid waardoor ik al 1 jaar thuis zit. Ik kan niet veel doen door mijn gezondheid, de hele week zonder mijn kind, hoor en zie ik niemand.
Momemteel overleef ik die week door te denken aan mijn kind en wil haar nooit in een situatie hebben dat ze niemand heeft.
Maar dan denk ik, stel dat mijn gezondheid niet betert, hoelang hou ik dit vol?
En wat als ik op pensioen ga en mijn kind volwassen is?
Ik weet niet hoelang ik nog sterk genoeg ben om dit te overleven...
Momemteel overleef ik die week door te denken aan mijn kind en wil haar nooit in een situatie hebben dat ze niemand heeft.
Maar dan denk ik, stel dat mijn gezondheid niet betert, hoelang hou ik dit vol?
En wat als ik op pensioen ga en mijn kind volwassen is?
Ik weet niet hoelang ik nog sterk genoeg ben om dit te overleven...
M.
05-11-2023
laatste reactie: 10-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan niet zeggen dat ik je situatie begrijp maar ik wil wel met je mailen en zien of ik je een hart onder de riem kan steken. Mocht je willen stuur maar terug met je mailgegevens
John
08-11-2023
Reactie:
Ik vind het heel dapper dat je op deze pagina deelt hoe je je voelt. Ik hoor dat je heel erg je best doet. Ook dat je je zorgen maakt om de toekomst. Dat is heel menselijk, ik denk dat dat veel lezers bekend voor komt. Misschien kan het je helpen om te proberen om de dingen zoveel mogelijk dag voor dag te nemen. Meer dan dat hoeft niet, want het leven komt maar met één dag tegelijk. Misschien is het mogelijk om lid te worden van een (online) club?Dat kan van alles zijn. Boeken, koken, wandelen, handwerken etc. Het zou fijn zijn als je, naast het contact met je kind, nog andere lichtpuntjes kunt creëren. En je mag trots zijn op jezelf om wie je bent. Want je doet hartstikke je best. Heel veel liefs en hou vol ❤️
Lise
10-11-2023
Heb al 17 jaar geprobeerd een gewoon stabiel leven op te bouwen (Verhaal 432)
Hoi allemaal, ik ben dokterjunkfood en ik hou van lekker eten maar ik ben al 17 jaar alleen en ben een jongeman die alleen maar 1 keer een zeer moeizame relatie heeft gehad met een vrouw uit oost Europa. Ik vind gewoon geen aansluiting bij vrouwen, ze willen me niet en ik ben ook nog eens buitenlander dus ja dan hebben Nederlandse vrouwen ook zoiets van die man is moslim enzo dus die hoeven mij ook niet of de meeste willen mij niet. Ik ben voor 150000 euro opgelicht door zogenaamde vrouwen die met mij wilden trouwen en dit is zeer dom van mij maar ik voelde medelijden met ze en bleef betalen.
Ik wil wel even zeggen dat ik de laatste weken enzo echt in de knel ben gekomen met mezelf, niet zozeer dat ik me ook eenzaam voel maar ik weet wel dat ik eenzaam ben, ik heb geen vrienden en familie zussen bijvoorbeeld zitten altijd met me te tobben dat ze mij belachelijk maken en dan is er ook niemand die mij steunt wanneer ik bijvoorbeeld ineens zwaar ziek wordt.
Ik probeer een normaal mogelijk leven te leiden maar het gaat gewoon niet want ik probeer wel contact te leggen met vrouwen maar die zijn zo afwijzend of je ziet het aan hun gezicht dat ze walgen wanneer ik al zeg of iets mag vragen of een compliment wil geven aan ze dat ik denk misschien dat ik beter af ben om naar het land mijn ouders terug te keren, maar ik kan dat helaas niet want ik ben hier in Nederland geboren maar ik vind gewoon geen aansluiting ook niet bij buitenlandse vrouwen.
Ik weet honderd procent zeker dat als ik in het land van mijn ouders was geweest dat ik dan wel een goede echtgenote had gevonden omdat daar meer mensen die misschien bij mijn cultuur horen zijn, maar ik kan niet zomaar daarnaartoe verhuizen dat gaat gewoon niet want ik ben in Nederland geboren heb wel een zeer goede opleiding aan de universiteit gedaan maar nooit kunnen afmaken door ziekte die mij velde dus ja ik heb dan ook geen stabiel inkomen op dit moment moet leven van een Wajong uitkering,
Ik weet het niet meer want de afgelopen weken ben ik ineens zeer aangedaan in die zin dat ik aan minimaal 3-4 keer aan het zoemen ben net als bij autiste mensen en hoe vreemd het ook klinkt het brengt verlichting van mijn klachten, ik ben niet zomaar iemand die in een zeer drastische situatie zit ofzo want ik wordt ook gewoon behandeld via de psychiaters enzo maar ik vind het teveel worden dat ik alleen leef en al 17 jaar heb geprobeerd om gewoon een stabiel leven op te bouwen met iemand maar het wil maar niet lukken, er zijn veels te veel mensen die meteen al na 1 gesprek afhaken voor hen moet alles perfect zijn ineens terwijl ik zelf goed weet dat je elkaar leert kennen niet na 1 gesprek maar na een lange tijd en dat je dan pas aan elkaar went of juist elkaar ziet dat het niet kan, maar iedereen is zo gefocused of materiële zaken en de meeste vrouwen willen meteen een man waarmee het alles goed klikt meteen maar dat zegt natuurlijk niets over mannen, ze kunnen het ook naspelen,
Maar ja dus ik heb nu het probleem dat ik iedere dag 3-4 keer mijn hoofd heen en weer schud van boven naar onder en dan soort zoem net als autisten want de stress is niet meer te doen soms en dan gaat dit door voor 15-20 minuten of soms een half uur en dan stopt het,
Mijn vraag is heeft iemand wel hetzelfde gehad zoiets dat ze door langdurige alleen leven zich geestelijk niet meer onwel voelen en gaan retarderen daardoor
Ik wil wel even zeggen dat ik de laatste weken enzo echt in de knel ben gekomen met mezelf, niet zozeer dat ik me ook eenzaam voel maar ik weet wel dat ik eenzaam ben, ik heb geen vrienden en familie zussen bijvoorbeeld zitten altijd met me te tobben dat ze mij belachelijk maken en dan is er ook niemand die mij steunt wanneer ik bijvoorbeeld ineens zwaar ziek wordt.
Ik probeer een normaal mogelijk leven te leiden maar het gaat gewoon niet want ik probeer wel contact te leggen met vrouwen maar die zijn zo afwijzend of je ziet het aan hun gezicht dat ze walgen wanneer ik al zeg of iets mag vragen of een compliment wil geven aan ze dat ik denk misschien dat ik beter af ben om naar het land mijn ouders terug te keren, maar ik kan dat helaas niet want ik ben hier in Nederland geboren maar ik vind gewoon geen aansluiting ook niet bij buitenlandse vrouwen.
Ik weet honderd procent zeker dat als ik in het land van mijn ouders was geweest dat ik dan wel een goede echtgenote had gevonden omdat daar meer mensen die misschien bij mijn cultuur horen zijn, maar ik kan niet zomaar daarnaartoe verhuizen dat gaat gewoon niet want ik ben in Nederland geboren heb wel een zeer goede opleiding aan de universiteit gedaan maar nooit kunnen afmaken door ziekte die mij velde dus ja ik heb dan ook geen stabiel inkomen op dit moment moet leven van een Wajong uitkering,
Ik weet het niet meer want de afgelopen weken ben ik ineens zeer aangedaan in die zin dat ik aan minimaal 3-4 keer aan het zoemen ben net als bij autiste mensen en hoe vreemd het ook klinkt het brengt verlichting van mijn klachten, ik ben niet zomaar iemand die in een zeer drastische situatie zit ofzo want ik wordt ook gewoon behandeld via de psychiaters enzo maar ik vind het teveel worden dat ik alleen leef en al 17 jaar heb geprobeerd om gewoon een stabiel leven op te bouwen met iemand maar het wil maar niet lukken, er zijn veels te veel mensen die meteen al na 1 gesprek afhaken voor hen moet alles perfect zijn ineens terwijl ik zelf goed weet dat je elkaar leert kennen niet na 1 gesprek maar na een lange tijd en dat je dan pas aan elkaar went of juist elkaar ziet dat het niet kan, maar iedereen is zo gefocused of materiële zaken en de meeste vrouwen willen meteen een man waarmee het alles goed klikt meteen maar dat zegt natuurlijk niets over mannen, ze kunnen het ook naspelen,
Maar ja dus ik heb nu het probleem dat ik iedere dag 3-4 keer mijn hoofd heen en weer schud van boven naar onder en dan soort zoem net als autisten want de stress is niet meer te doen soms en dan gaat dit door voor 15-20 minuten of soms een half uur en dan stopt het,
Mijn vraag is heeft iemand wel hetzelfde gehad zoiets dat ze door langdurige alleen leven zich geestelijk niet meer onwel voelen en gaan retarderen daardoor
Dokterjunkfood
10-11-2023
Toon reacties Verberg reacties
Nooit een match op tinder (Verhaal 401)
Hallo heb een relatie van elf jaar achter de rug waar ik mezelf nooit kon zijn .ben nu 2 jaar terug singel ,volledig mezelf en super gelukkig .sta terug volledig open voor liefde maar ben echt niet hopeloos . Maar ik voel me soms mega slecht als ik op tonder kom en er nooit een match is zeker als een vriend van mij konstand matches krijgt dan vaar ik me echt af als ik nu echt zo lelijk ben dat niemand de moeite wil doen om mijn innerlijke te leren kennen
Dries
16-09-2023
laatste reactie: 09-11-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je moet Tinder niet als maatstaf gebruiken. Ga eens uit, neem een nieuwe hobby, ga eens op speeddate, ga bij een vereniging... Ook leuke manieren om nieuwe mensen te leren kennen. Het belangrijkste is tevreden zijn met jezelf en zelf goed in het leven staan en weten wat je wil. Dan krijg je zelfvertrouwen en dat straalt je naar je omgeving en kom je vanzelf interessante personen tegen :-)
John
05-11-2023
Reactie:
Voor sommige mensen is een relatie gewoon niet weggelegd. Bij jouw is het je uiterlijk, bij mij is het mijn persoonlijkheid. Je kan je ertegen verzetten. Maar zodra je dat accepteert, wordt je echt gelukkiger.
Of leg je eisen echt heel laag. Misschien lukt dat.
Of leg je eisen echt heel laag. Misschien lukt dat.
Steve
09-11-2023
Gehuwd, maar ik voel me eenzaam (Verhaal 5)
Ben een man van 41, gehuwd, geen familie (d.w.z. geen contacten meer, is ook geen optie meer), geen vrienden (niet 1), paar leuke collega's die me dierbaar zijn maar die hebben een eigen leven en dat was het.
Ben gehuwd, maar voel me alleen, eenzaam, anders, een sukkel, een rare...ik weet niet wat ik moet doen om iets te veranderen. Alleen iemand om een goed gesprek mee te hebben lijkt onhaalbaar, ik weet niet eens waarom ik hier nu typ, wat heb ik eraan...
eenzaam gevoel
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-11-2023
26Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat vervelend dat je je zo eenzaam voelt.
Als ik je verhaal lees, dan komen er een paar dingen in me op.
1) Je schrijft dat je gehuwd bent. Hoe is het contact met je vrouw? Kunnen jullie open en eerlijk tegen elkaar zijn? Bespreken jullie wat jullie bezig houdt?
Zo nee, dan zou het al heel veel kunnen opleveren op dat wel te gaan doen. Je zou je dan ook minder eenzaam voelen, maar meer verbonden met je vrouw.
2) Heb je hobby's waar je mensen zou kunnen ontmoeten? Misschien kun je op een sport gaan? Een groepsreis maken om mensen te ontmoeten? Of kijk eens op een site als nieuwemensenlerenkennen.nl
E.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Maar. Als. We. Het. Zamen. Delen. En op een. Lijn. Zitten. Gr Joop. U. Kunt. Reageren
Heb. Het. Zelfde. Ben. Ook. Eenzaam
> 2 jaar geleden
Reactie:
hallo ik ben ook gehuwd en heb hetzelfde gevoel als u
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, hoewel het bij mij over een ander soort eenzaamheid gaat eigenlijk, ik schrijf het niet graag en voel me echt slecht als ik dit verwoord maar 3 jaar geleden heb ik een man leren kennen die me op sexueel gebied rot verwend.
Je moet wel weten dat ik al meer dan 20 jaar geen sex meer had. Ben nochthans getrouwd en mijn man ziet mij graag en ik wil hem ook nooit kwijt,maar hij kan niet meer vrijen en ik heb daar wel veel behhoefte aan.
Nu ben ik wel smooorverliefd geworden op die man, maar hij heeft me nu gedumpt voor een ander omdat hij het niet méér ziet zitten om 45 min te rijden om bij mij te zijn.Nu doet hij alles met haar wat ik zo graag had gedaan, etentje, cinema, toneel enz.
Toch beweert hij dat hij me wil blijven zien,maar dat geeft me een wrang gevoel, kan iemand me raad geven? Hij beweert zelfs dat hij haar bijna verteld heeft dat hij verliefd is op mij en me niet kan laten, wat moet ik daarvan geloven? Gekwetst, eenzaam hart.
Roos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo. Ik begrijp je volkomen. Ben zelf ook 23 jaar gehuwd maar voel me zo alleen. Heb ook niet echt iemand waar ik mijn gevoelens mee kan delen, valt soms heel zwaar.
Ik
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik ben 45, ongehuwd. 1 vriendin. Geen familie . Geen werk.
Voel me alleen, een uitzondering, niet aanvaard.Wil gewoon goede gesprekken met iemand en desnoods eens afspreken. Van waar ben jij. Ik van Leuven.
Voel me alleen, een uitzondering, niet aanvaard.Wil gewoon goede gesprekken met iemand en desnoods eens afspreken. Van waar ben jij. Ik van Leuven.
ils minnen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar...
Ik ook gehuwd, 2 prachtige kinderen en een man. Mijn man haalt heel veel voldoening uit zijn werk, ik voel me alleen. We hebben hele andere interesses. Oppervlakkige contacten met anderen genoeg, maar echte vriendschappen niet.
Ik wens je een mooie vriendschap toe!
Ik ook gehuwd, 2 prachtige kinderen en een man. Mijn man haalt heel veel voldoening uit zijn werk, ik voel me alleen. We hebben hele andere interesses. Oppervlakkige contacten met anderen genoeg, maar echte vriendschappen niet.
Ik wens je een mooie vriendschap toe!
Anomiem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik weet maar al te goed wat je doormaakt, maar jij bent tenminste gezond en hebt een job. Zelfs die dingen heb ik niet. Dus...
Ik weet maar al te goed wat je doormaakt, maar jij bent tenminste gezond en hebt een job. Zelfs die dingen heb ik niet. Dus...
poppe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik was gehuwd en was ook eenzaam.hoewel we alkes samen deden luisterde hij nooit
Nu ben ik alleen sinds 2mnd en woon in een ander dorp ken niemand en wordt steeds eenzamer.
Praten met je partner is de juiste oplisdong
Nu ben ik alleen sinds 2mnd en woon in een ander dorp ken niemand en wordt steeds eenzamer.
Praten met je partner is de juiste oplisdong
Pit
> 2 jaar geleden
Reactie:
wat voor werk doe je? waar woon je? lijkt het je leuk om met kinderen om te gaan
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben een man van 70 en ga af en toe eens een avontuurlijke wandeling maken in de ardennen. Zin om eens mee te gaan ?
Ik hoor het wel van U.
Ik hoor het wel van U.
Reno
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zit in het zrlfde schuitje
Neeltjr
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je bent zeker niet alleen die zich zo voelt. Ik ben 39 jaar gehuwd heb 2 kinderen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en ongelukkig Waarom weet ik niet. Ik heb een lieve man 2 prachtige kinderen. Wat scheelt er met mij dat Ik mij zo voel? Is er iets waar we nog op zoek zijn maar niet vinden? Ik heb het antwoord nog niet gevonden en weet niet of ik het ooit zal vinden.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben al vele jaren gelukkig gehuwd,geen kinderen en geen familie (geen contact meer mee door erfeniskwestie)Zou wel heel graag vriendin leren kennen waar ik veel aan heb!Ben van Zonhoven
Nicole
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik las net uw verhaal en dat is bijna letterlijk dezelfde situatie als die waarin ik me bevind. Ik ben alleen iets ouder (45 jaar) maar voor de rest is alles heel herkenbaar. Ik ben niet echt op zoek naar nieuwe contacten maar wou gewoon laten weten dat je niet alleen bent in dergelijke situatie, hoe pijnlijk ze ook is (ik spreek uit ervaring). Het enige waar ik nu op hoop is dat de pijn en miserie slijt, ik ben niet echt hoopvol dat mijn situatie zelf zal veranderen. Sterkte gewenst!
lotgenoot
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeer herkenbaar. 42 en heb hetzelfde.
Pavan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn hele leven, ik ben nu 75 , heb ik geen enkel gevoel dat ik werkelijk contact heb met anderen. Altijd dat eenzame gevoel. Ik doe mijn best maar het lijkt wel of in een ander wezen ben. Mijn leven is een grootte leugen. Ik verberg alles omdat ik denk dat ik niet deug. Ben ook verbaasd als mensen mij leuk vinden want ze weten niet dat ik een grote hekel aan mijzelf heb. Dit is ontstaan dat van kind af aan mij dit gezegd is ,vooral door mijn ouders . Ik ben op acht jarige leeftijd naar verschillende internaten gestuurd. Nooit geen liefde gekend behalve de verkeerde. Vunzig was het.
Bertie
29-04-2022
Reactie:
Ik heb een vriend en 5 kinderen maar ook ik voel me vaak eenzaam.
L
24-05-2022
Reactie:
Zo herkenbaar en om ons heen zie je familie komen en gaan. Ouders beide kanten overleden. Familie geen contact, ook geen optie. En ook geen vrienden. Jonge kinderen die geen oma s en opa s meer hebben. Niet meer gezellig op visite of dat ze kunnen logeren. Is echt heel eenzaam. Buren hebben niets door. Druk met hun eigen. Nergens op terug kunnen vallen voelt niet fijn.
Mieke Z
28-05-2022
Reactie:
staar je niet blind op anderen ,deze tijd is gewoon zo ..zie een spin hij of zij is ook alleen of eenzaam..wilhelmina was ook eenzaam maar nooit alleen. en ze had zoveeeeeeeeeeeeeeeeeeel dat is pas zielig.................................... je moet er gewoon wat van maken.en dat moet je wel zelf doen.....................het is goed als je zelf dingen doet............................je kwam alleen op de wereld,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,en je gaat er ook alleen weer af,,waar naar toe naar het mooiste wat je ooit gezien hebt..... god
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
Hier exact t zelfde
John
04-08-2022
Reactie:
Begrijp dit...wat heb je eraan om dit neer te pennen...inderdaad niet veel.
Anoniem
09-10-2022
Reactie:
17 jr samen en zoon v 15… gehuwd en al jaren eenzaam. Desondanks heb ik wel
contacten Mr in mijn gevoelens blijf ik alleen. Nieuwe mensen ontmoet ik maar zelden en dat door dat je gehuwd bent. Alsof gehuwd zijn betekend dat vriendschappen niet nodig zijn…
contacten Mr in mijn gevoelens blijf ik alleen. Nieuwe mensen ontmoet ik maar zelden en dat door dat je gehuwd bent. Alsof gehuwd zijn betekend dat vriendschappen niet nodig zijn…
V
11-12-2022
Reactie:
Nu na 43 jaar getrouwd te zijn geweest en mijn vrouw mij verlaten heeft om dat ik weinig contacten heb en familie die ik niet veel zie weet ik nu op dit moment hoe je je voelt en wat je meemaakt .Qant nu bij mij hetzelfde en weet ok niet wat te doen.Je bent zeker niet alleen.
Paul
16-09-2023
Reactie:
nou je hebt er wel wat aan als je hier iets typt je bent het even kwijt en je kan reacties krijgen die je terug kan lezen als ik je vertel hoe vaak ik wel niet voor sukkel uitgemaakt ben maar ik geloof dat het voornamelijk meisjes waren die me wel zagen zitten en die me een sukkel noemde omdat ik even niet geintereseerd in ze was en verliefd was op iemand anders tja en ik ben lang en dun en een beetje slungelig dus ik word regelmatig voor sul en sukkel uitgemaakt maar ik train vaak opdrukken met halters en been spieren dus ik ben tegen woordig wat steviger en gespierder en nu 53 jaar oud noemen ze me een mooie man een lekker ding en een leuke jongen en dat door meisjes van ik schat in de 20 dus het loont om aan je lichaam te werken opdrukken haltertjes oefeningen fietsen wandelen buikspier rugspier je word sterker mooier gespierder fitter slank en voor de man toch belangrijk regelmatig lichamelijk bezig te zijn en voor de vrouw ook wel en gezond eten en je gebit goed verzorgen ook heel belangrijk
tja
19-09-2023
Reactie:
Hier nog eentje, 42, geen partner, geen familie, 1 vriend waar ik niet echt dingen mee kan doen maar wel praten, een gezondheid die me te zeer beperkt om dingen in men eentje te ondernemen. Ik houd niet van oppervlakkigheid en vind geen verbinding. Ik loop verschillende dagen per week de muren op met mezelf. Ik zie geen opties meer. Ik herken me sterk in jouw gevoel. Aan de vele reacties te zien zijn we toch niet alleen. Heel veel sterkte en goeie moed x
Anna
09-11-2023
Wil je ook je hart luchten?
Iemand zin in een gesprek? (Verhaal 413)
Hoi,
Ben een vrouw van 28 Jr oud.
Iemand zin in een gesprek?
Ben wonende te Antwerpen, mama van 1 zoontje.
Ben een vrouw van 28 Jr oud.
Iemand zin in een gesprek?
Ben wonende te Antwerpen, mama van 1 zoontje.
Stephanie
27-09-2023
laatste reactie: 08-11-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Stephanie ,
ben 52 jr oud en ben van Turnhout en single papa van 3 .
En heb wel zin in een gesprekje .
groetjes
Gino
ben 52 jr oud en ben van Turnhout en single papa van 3 .
En heb wel zin in een gesprekje .
groetjes
Gino
Gino
01-10-2023
Reactie:
Hoi hoe is het ?
Adam
03-10-2023
Reactie:
Ik heb wel zin in een gesprek maar niet zo open en bloot
Peter
08-10-2023
Reactie:
Hey Stephanie,
Ik ben 33 jaar oud, vrijgezel en geen kinderen.
Ik ben wel open voor een gesprek
Ik ben 33 jaar oud, vrijgezel en geen kinderen.
Ik ben wel open voor een gesprek
Suriya
08-11-2023
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg (Verhaal 356)
De eenzaamheid is killing en ik ben niet bij machte om het te kunnen veranderen.
Ik haat het leven. Nu de zomer weer lijkt te beginnen zak ik steeds verder weg. Mensen maken plezier, genieten samen van het mooie weer, zoeken elkaar op..
Jaren trekken voorbij waarin ik probeer mijn hoofd omhoog te houden. Heb geen vrienden, een hechte band met familie is er ook niet. Het is allemaal oppervlakkig en kil.
Niemand die mij echt, écht kent, en daar ook geen moeite voor doet.
Mijn emotionele behoeftes zijn nooit bevredigd. Als kind niet en nu 50 jaar later is daar al helemaal geen sprake van.
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
C.
Ik haat het leven. Nu de zomer weer lijkt te beginnen zak ik steeds verder weg. Mensen maken plezier, genieten samen van het mooie weer, zoeken elkaar op..
Jaren trekken voorbij waarin ik probeer mijn hoofd omhoog te houden. Heb geen vrienden, een hechte band met familie is er ook niet. Het is allemaal oppervlakkig en kil.
Niemand die mij echt, écht kent, en daar ook geen moeite voor doet.
Mijn emotionele behoeftes zijn nooit bevredigd. Als kind niet en nu 50 jaar later is daar al helemaal geen sprake van.
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
C.
C.
28-05-2023
laatste reactie: 02-11-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Bijzonder, vol emotie, open verwoord, aangrijpend, deels herkenbaar.
Anoniem
02-06-2023
Reactie:
hoi, de maatschappij is helaas oppervlakkig, dat heeft te maken met de welvaart die we hebben, en met een oppervlakkige premier,waardoor ons land verindividualiseerd is. wees trots op jezelf, je bent emphatisch.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Hoe bijzonder.. het lijkt wel of ik dit geschreven heb.
Moedig die zelfreflectie.. ik weet ook dat die moordende eenzaamheid voor een deel bij mezelf ligt omdat ik problemen heb om nog in verbinding te gaan met anderen. En toch hoop ik dat er mensen zijn die oprecht in mij geïnteresseerd zijn. Want ik dreig stilaan te stikken onder dat masker.
Er is één puntje van verschil.. ik haat het leven niet, integendeel. Ik heb het wel moeilijk met de mentaliteitsverandering in de maatschappij. Dus ik voel me niet meer zo lekker in onze samenleving. Ik kan me niet vinden in de egocentrische, materialistische en agressieve attitude van velen. Het hokjesdenken. Ook daardoor zonder ik mij meer en meer af maar het is natuurlijk niet ten voordele van de eenzaamheid.
Ik hoop voor jou dat je eenzaamheid snel doorbroken wordt.
Moedig die zelfreflectie.. ik weet ook dat die moordende eenzaamheid voor een deel bij mezelf ligt omdat ik problemen heb om nog in verbinding te gaan met anderen. En toch hoop ik dat er mensen zijn die oprecht in mij geïnteresseerd zijn. Want ik dreig stilaan te stikken onder dat masker.
Er is één puntje van verschil.. ik haat het leven niet, integendeel. Ik heb het wel moeilijk met de mentaliteitsverandering in de maatschappij. Dus ik voel me niet meer zo lekker in onze samenleving. Ik kan me niet vinden in de egocentrische, materialistische en agressieve attitude van velen. Het hokjesdenken. Ook daardoor zonder ik mij meer en meer af maar het is natuurlijk niet ten voordele van de eenzaamheid.
Ik hoop voor jou dat je eenzaamheid snel doorbroken wordt.
Annick
11-07-2023
Reactie:
Ik heb een flinke rugzak, zoals velen. Het is niet dat dit de boventoon voert als ik tussen mensen ben. Integendeel zelfs. Altijd blijven lachen en grapjes maken, een pleaser ook.
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
Lijkt wel een goede analyse van mijn leven
Bedankt voor deze woorden en hulp "C"😉
Mijn eenzame masker blijft nog even op.
Deze herken ik mezelf alleen niet in.
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Succes met alles en misschien tot later!
Een ondersteunende rol voor mensen waarmee het even niet goed gaat. Zelfs als dat even heel lang duurt.. en dan kom je weer op het punt dat er nog weinig ruimte is om zelf te ventileren maar dat het vooral om de pijn van een ander gaat..
Mijn vertrouwen in de mensheid is weg.
Zelfs de mensen die je als enige zou moet kunnen vertrouwen zijn niet te vertrouwen. Dat is wat ik in mijn leven geleerd heb.
In de buitenwereld zou niemand van mij verwachten dat ik zo ontzettend eenzaam ben. Dat ik vaak zielenpijn heb, zoals ik het noem.
Voor de buitenwereld heb ik het goed. Dit straal ik ook uit, dat masker hanteer ik goed.
Ze moesten eens weten..
En die enkele die het wel weten zijn ook, net als mij, niet bij machte daar iets aan te kunnen of willen veranderen. Wat logisch is, het is mijn probleem.
Maar wat snak ik naar een helpende hand die mij voorgoed uit het duister weet te halen...
Lijkt wel een goede analyse van mijn leven
Bedankt voor deze woorden en hulp "C"😉
Mijn eenzame masker blijft nog even op.
Deze herken ik mezelf alleen niet in.
Zelf vind ik het ook moeilijk om relaties te onderhouden, dus er is geen schuldige. Maar toch verwijt ik het mezelf als de eenzaamheid me weer om de oren slaat.
Succes met alles en misschien tot later!
Anoniem
13-07-2023
Reactie:
Alsof ik in een spiegel kijk....
Yvonne
19-07-2023
Reactie:
Mijn verhaal...
Ano niem
21-10-2023
Reactie:
Zielenpijn.
Dat herkenning wel . De wereld gaat maar door.
Te snel, zonder contact.
En wie heeft er geen rugzak.
Is ook fijn. Er zitten waardevolle dingen in.
Verbondenheid dat is wat ik mis.
Misschien jij ook.
Misschien kun je terug schrijven
Dat herkenning wel . De wereld gaat maar door.
Te snel, zonder contact.
En wie heeft er geen rugzak.
Is ook fijn. Er zitten waardevolle dingen in.
Verbondenheid dat is wat ik mis.
Misschien jij ook.
Misschien kun je terug schrijven
Tiene
25-10-2023
Reactie:
Ik herken dit volledig. Het zouden mijn woorden kunnen zijn…
Nancy
28-10-2023
Reactie:
Beste C.
Hoe is het nu met je ?
Je verhaal is herkenbaar.
Bob
Hoe is het nu met je ?
Je verhaal is herkenbaar.
Bob
Bob
02-11-2023
Heb problemen sinds hij op pensioen is (Verhaal 418)
Ben een vrouw van 68 jaar en mijn man een jaartje jonger.Maar heb problemen sinds hij op pensioen is hij doet helemaal niks in het huishouden en heb het daar moeilijk mee 8jaar terug moest ik een nieuwe keuken laten zetten die ik helemaal niet nodig had maar ok zit wel al 8jaar zonder behang of verf in de keuken de ramen moeten geschilderd worden er is zoveel werk aan een huis van 38jaar oud en hij laat alles verkommere en als ik iets zeg krijg ik nl te horen betaal het zelf dan is het ook gedaan maar zeg nu eerlijk wat kan ik veel doen met 300€per maand heb geen volledige loopbaan doordat ik ziek geworden ben en het loopt ook niet al te goed tussen ons tweetjes voel me vaak eenzaam en hier vertrekken kan ik helaas ook niet moet niet door geld gebrek
Kris.
04-10-2023
laatste reactie: 25-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat naar voor je.
Ik herken wel enigszins je verhaal.
En vind het fijn wat te delen.
Mijn man is ook sinds zijn pensioen de saaiheid zelf geworden.
Hij wil steeds minder.
Je gaat dan denken dat het aan jou ligt.
Dus niet.
Wat te doen .
Scheiden.
Heftig vind ik dat.
Maar ik ga me wel erg alleen voelen.
Tiene 72
Ik herken wel enigszins je verhaal.
En vind het fijn wat te delen.
Mijn man is ook sinds zijn pensioen de saaiheid zelf geworden.
Hij wil steeds minder.
Je gaat dan denken dat het aan jou ligt.
Dus niet.
Wat te doen .
Scheiden.
Heftig vind ik dat.
Maar ik ga me wel erg alleen voelen.
Tiene 72
Tiene
25-10-2023
Wat mis ik de liefde... (Verhaal 105)
Al 14 jaar weduwe, ik was 53, wat mis ik de liefde van mijn leven, geaccepteerd dat je nooit antwoord krijgt op het waarom, dan kan je verder, en daarna overleden mijn beste vrienden ook op jonge leeftijd, mijn schooltijd, het stappen enz , er is niemand meer om deze tijd mee te delen.
Gelukkig een lieve zus, dochter en kleinkinderen waar ik veel aandacht en liefde aangeef, maar zo moeilijk, voor mijn gevoel krijg ik weinig terug, zij leven hun eigen leven, samen met hun partner, de balans is zoek, ze vreten energie maar er komt weinig terug, wel wat nieuwe vrienden, die zijn in een relatie en afspraken zijn moeilijk, eerst hun vrienden die met zn tweeen zijn, en dan mag ik, ik voel me zo ontzettend eenzaam, was altijd best ondernemend, vakanties, workshops, hobbys, ik deed het alleen, maar ben nu op, leeg, ik wil toch wel nog leuk (heel) oud worden, maar hoe ga ik verder,
Gelukkig een lieve zus, dochter en kleinkinderen waar ik veel aandacht en liefde aangeef, maar zo moeilijk, voor mijn gevoel krijg ik weinig terug, zij leven hun eigen leven, samen met hun partner, de balans is zoek, ze vreten energie maar er komt weinig terug, wel wat nieuwe vrienden, die zijn in een relatie en afspraken zijn moeilijk, eerst hun vrienden die met zn tweeen zijn, en dan mag ik, ik voel me zo ontzettend eenzaam, was altijd best ondernemend, vakanties, workshops, hobbys, ik deed het alleen, maar ben nu op, leeg, ik wil toch wel nog leuk (heel) oud worden, maar hoe ga ik verder,
Marianne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik voel mij ook heel erg eenzaam, zit veel thuis, ik zit bij een wandelclubje nordic walking, allemaal leuk en aardig de rest van de week zit ik alleen, mijn dochter woont 25 km van mij vandaan die komt soms, want ze heeft een drukke baan. ik ben hier in Maart komen wonen maar het valt mij goed tegen, de buurt is al evenmin saai oudere mensen, waar ik ook niets aan hebt, altijd klaar gestaan voor anderen, maar dat ga ik ook niet meer doen!!
Joanna
24-08-2023
Reactie:
Ik ben ook zomaar achter gelaten, nog teds geen idee waarom na 2 jaar+. Ik zoek een mooi maatje voor de rest van de ``tijd, die ik nog heb. zzzzzIk ben redelijk fit, zeker ion mijn hoofdleen ik wil nog wat leuke jaren hebben. Ik woon op Bonaire on een leuk huis en ben selfsupporting.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we deze enkele weken na plaatsing)
Cor
22-10-2023
Reactie:
Ik ben achtenzeventig jaar weduwnaar ik hou van tuinieren en nou in deze tijd een potje kaarten en af en toe een weekend uit.
Anton W.
23-10-2023
Niemand zal vermoeden dat ik mij eenzaam voel (Verhaal 334)
Niemand zal vermoeden dat ik mij eenzaam voel. Ik ben getrouwd, heb werk en vrienden.Mijn man heeft jaren terug een hersenbeschadiging opgelopen.We krijgen veel complimenten hoe we het doen samen. Hoe positief ik vooral ben. Altijd goed te pas en vrolijk..
De eenzaamheid laat ik aan niemand zien, ook niet aan onze uitwonende kinderen. Ik wil mijn man niet aanvallen. Ik wil anderen niet ongerust maken. Eigenlijk schaam ik mij voor mij n gevoel . . maar soms zou ik zo graag een arm om mijn schouder hebben, een luisterend oor. Achter de voordeur is het stil, wordt er weinig gepraat en ben ik degene die alles regeld. Soms bekruipt mij een enorm gevoel van jaloersheid als ik andere stellen zie. Maar ik ben getrouwd, en mijn man heeft er ook niet om gevraagd.
De eenzaamheid laat ik aan niemand zien, ook niet aan onze uitwonende kinderen. Ik wil mijn man niet aanvallen. Ik wil anderen niet ongerust maken. Eigenlijk schaam ik mij voor mij n gevoel . . maar soms zou ik zo graag een arm om mijn schouder hebben, een luisterend oor. Achter de voordeur is het stil, wordt er weinig gepraat en ben ik degene die alles regeld. Soms bekruipt mij een enorm gevoel van jaloersheid als ik andere stellen zie. Maar ik ben getrouwd, en mijn man heeft er ook niet om gevraagd.
anoniem
04-04-2023
laatste reactie: 21-10-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi anoniem, wat een nare situatie. Hier is het zeg maar zo dat ik de partner ben die eea mankeert en daardoor soms denk dat het voor mijn partner ook een enorme opgave is..ook al zegt deze dat ik me daar echt geen zorgen om hoef te maken.
Anoniem
05-04-2023
Reactie:
Beste,
Natuurlijk hebben jullie beiden niet gevraagd om de situatie waarin jullie nu zitten.
Wat niet wil zeggen dat je je eigen geluk niet mag nastreven.
Heb je behoefte je verhaal te doen mag je me een berichtje sturen naar :
Ik kan uit je bericht niet opmaken waar je vandaan komt.
Ik (58) in ieder geval uit Zuid Limburg.
Gr. Wim
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Natuurlijk hebben jullie beiden niet gevraagd om de situatie waarin jullie nu zitten.
Wat niet wil zeggen dat je je eigen geluk niet mag nastreven.
Heb je behoefte je verhaal te doen mag je me een berichtje sturen naar :
Ik kan uit je bericht niet opmaken waar je vandaan komt.
Ik (58) in ieder geval uit Zuid Limburg.
Gr. Wim
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Wim
07-05-2023
Reactie:
Hier precies dezelfde situatie, en woonachtig in een omgeving met stugge mensen waar ik niet thuis hoor. Ik ben tot op het bot eenzaam, niemand weet het.. mijn man heeft ook hersen aandoening, doet vrijwel niets.. ik hou heel veel van hem en mis de verbinding enorm. Zonder hem is er niets voor mij hier. Ik maak er wat van, niemand weet het, maar oh wat doet het pijn.
Ano niem
21-10-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik wil geen verhaal vertellen (Verhaal 396)
ik wil geen verhaal vertellen
waarom
11-09-2023
laatste reactie: 21-10-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Verdrietig
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Nou heb je eigenlijk toch een klein beetje een verhaal verteld...
Jenny
18-09-2023
Reactie:
Zo herkenbaar.
Zo eenzaam weet niet eens meer wat te zeggen.
18-10-2023
Reactie:
Ik wil geen verhaal vertellen. Mooi gezegd.
Ik weet ook niet meer wat nog te zeggen zo eenzaam, zoveel jaren zo eenzaam in de leegte leven. Leeg opstaan en slapen gaan. Dagen, weken, jaren en nu weer dwalend op het lege web.
Er zo graag voor iemand willen zijn. Iemand die er zo graag voor mij wil zijn. Met elkaar mee leven. Oprecht en echt. Leven. Het zou zo fijn zijn. Als alle eenzame mensen die samenkomen op deze site elkaar nu eens konden bereiken. Dan zijn de psychologen die je hier wel kan contacten misschien wel overbodig. Contact konden maken met gelijke.
De verbinding. Het hoeft er maar 1 te zijn en je wereld veranderd. Maar ook hier op deze website, even zo dichtbij een ander, blijft het na het moment van gedachten na het schrijven van dit bericht helemaal leeg. Je verhaal kwijt kunnen in de leegte.
Hoe eenzaam is dat.
Ik weet ook niet meer wat nog te zeggen zo eenzaam, zoveel jaren zo eenzaam in de leegte leven. Leeg opstaan en slapen gaan. Dagen, weken, jaren en nu weer dwalend op het lege web.
Er zo graag voor iemand willen zijn. Iemand die er zo graag voor mij wil zijn. Met elkaar mee leven. Oprecht en echt. Leven. Het zou zo fijn zijn. Als alle eenzame mensen die samenkomen op deze site elkaar nu eens konden bereiken. Dan zijn de psychologen die je hier wel kan contacten misschien wel overbodig. Contact konden maken met gelijke.
De verbinding. Het hoeft er maar 1 te zijn en je wereld veranderd. Maar ook hier op deze website, even zo dichtbij een ander, blijft het na het moment van gedachten na het schrijven van dit bericht helemaal leeg. Je verhaal kwijt kunnen in de leegte.
Hoe eenzaam is dat.
Lost
21-10-2023
Ik ben buitengesloten op school (Verhaal 425)
ik heb 2 verhalen, ik ben buitengesloten op school toen ik 6/7 jaar oud was en pas toen iedereen ondekte wat er aan de hand was kreeg ik vrienden daarvoor zat ik bijna elke pauze in een hoekje te huilen omdat ik niet mee mocht doen en bedankte daarom altijd bijna in tranen als ik mee mocht doen en op de middelbare school begonnen we als meidengroep met zijn allen maar toen werd een meisje en ik genegeerd al op de derde dag dus besloten we samen te gaan optrekken en we hadden een heel sterke band samen en waren beste vrienden maar toen kreeg zij de kans om met een populair iemand om te gaan en negeerde me toen bij alles dat ik zij en toen ik mijn gevoelens aan haar uitte dat ik me buitengesloten voelde toonde ze geen enkele emotie dat ging zo door en toen had ik een paar dagen later gezegd dat ik geen vrienden meer wilde zijn en nu heb ik 2 vrienden maar soms voel ik me nog steeds alleen
anoniem
14-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Puinhopen uit het verleden (Verhaal 421)
Ok, tijd om mijn gevoel van eenzaamheid te delen, aangezien het iets is wat ik al vanaf mijn jeugd ervaar met alle gevolgen van dien in het heden.
Oorsprong van mijn eenzaamheid? Ik ben enorm gepest in mijn jeugd en het uitspreken van mijn situatie verergerde dit enorm. Daardoor heb ik mezelf door de jaren heen volledig losgelaten, aangezien ik mezelf ervaarde als niet goed genoeg en daardoor mezelf altijd pleasend heb opgesteld. In combinatie met mijn verslavingsproblematiek, nu gelukkig clean en daar blijf ik voor vechten, heb ik mijn identiteit volledig verloren en zit ik nu volledig in mijn vast in de inactiviteitscirkel.
Niks is leuk, vrienden heb ik niet, mijn relatie op de klippen en een (gelukkig oplosbare) schuld. Daar zit je dan, prima baan, 32 jaar en wonend bij mijn ouders in de hoop de puinhopen uit het verleden op te lossen. Ik ben dit zo moe, vooral omdat ik dit in eenzaamheid doe…
Oorsprong van mijn eenzaamheid? Ik ben enorm gepest in mijn jeugd en het uitspreken van mijn situatie verergerde dit enorm. Daardoor heb ik mezelf door de jaren heen volledig losgelaten, aangezien ik mezelf ervaarde als niet goed genoeg en daardoor mezelf altijd pleasend heb opgesteld. In combinatie met mijn verslavingsproblematiek, nu gelukkig clean en daar blijf ik voor vechten, heb ik mijn identiteit volledig verloren en zit ik nu volledig in mijn vast in de inactiviteitscirkel.
Niks is leuk, vrienden heb ik niet, mijn relatie op de klippen en een (gelukkig oplosbare) schuld. Daar zit je dan, prima baan, 32 jaar en wonend bij mijn ouders in de hoop de puinhopen uit het verleden op te lossen. Ik ben dit zo moe, vooral omdat ik dit in eenzaamheid doe…
Herstellende?
13-10-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het doet zeer (Verhaal 395)
Het doet zeer als je met al je goede bedoelingen als man van 56 jaar weer in de steek word gelaten na 17 jaar voor de 2e keer. Alles gedaan om haar maar zich gelukkig te laten voelen en daarbij ver over mijn eigen grenzen laten gaan en mijzelf weggecijferd maar uiteindelijke resultaat is alleen verder te moeten door het leven. nauwelijks contact met familie, zoon uit eerste huwelijk is inmiddels volwassen en heeft eigen leven en heb geen vrienden.
Dan komt voor mij echt de vraag wat doe ik nog op deze planeet want wie is er nu nog goed om een vertrouwensband mee op te bouwen of is dit gewon het einde? we zijn nu eenmaal niet allemaal voorbestemd om 100 te worden.
Dan komt voor mij echt de vraag wat doe ik nog op deze planeet want wie is er nu nog goed om een vertrouwensband mee op te bouwen of is dit gewon het einde? we zijn nu eenmaal niet allemaal voorbestemd om 100 te worden.
chris
09-09-2023
laatste reactie: 05-10-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Chris, ik heb hetzelfde voor. Heb mij 35 jaar uitgesloofd om een man gelukkig te maken, heb alles gedaan maar het hielp niet. Na veel verdriet en eenzaamheid doorleefd te hebben, ben ik nu bezig mijn eigen persoon gelukkig te maken. Krijg hulp van een kat.... . Ik doe de dingen die ik als kind al leuk vond. De mensen zien mij ook niet staan, of het is om te vragen hoe het gaat zonder het antwoord te willen horen. Kop op, zoek het in kleine dingen of kijk naar dieren of wat je anders interesseert. Als je op iemand anders moet wachten...
Els
05-10-2023
Sinds 2 jaar.weduwnaar (Verhaal 417)
Ik ben.sinds 2 jaar.weduwnaar dus ook eenzaam
We kunnen eens samen afdspreken
We kunnen eens samen afdspreken
Bert
30-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Andere dames van mijn leeftijd ( 50 +) (Verhaal 415)
Ik ben alleenstaande vrouw in een relatie met een hele lieve zorgzame man . We zijn eigenlijk 1 ziel , 2 lichamen .
Ondanks ik mijn partner heb , ben ik er achter gekomen dat ik toch behoefte heb aan leuk gezellig contact met andere dames van mijn leeftijd ( 50 +). Bijvoorbeeld samen wandelen of gezellig wat ondernemen ( niet moeilijk , gewoon simpel , hoeft ook geen geld te kosten . En dat we een luisterend oor zijn naar elkaar toe . Kortom samen lachen ,samen huilen 😃
Ik ben niet zo goed in contact leggen met anderen maar ik vind wel dat ik sociaal ben .En ga altijd voor duurzaam !
Ik ben woonachtig in Rotterdam - Oost .
Ik zie reacties tegemoet ,zou ik wel waarderen ! 👍🏼
Ondanks ik mijn partner heb , ben ik er achter gekomen dat ik toch behoefte heb aan leuk gezellig contact met andere dames van mijn leeftijd ( 50 +). Bijvoorbeeld samen wandelen of gezellig wat ondernemen ( niet moeilijk , gewoon simpel , hoeft ook geen geld te kosten . En dat we een luisterend oor zijn naar elkaar toe . Kortom samen lachen ,samen huilen 😃
Ik ben niet zo goed in contact leggen met anderen maar ik vind wel dat ik sociaal ben .En ga altijd voor duurzaam !
Ik ben woonachtig in Rotterdam - Oost .
Ik zie reacties tegemoet ,zou ik wel waarderen ! 👍🏼
Sas
29-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Mijn verhaal in 240 video's (Verhaal 414)
Ik heb sinds kort mijn verhaal afgerond. Ik ben heel eerlijk over wat ik heb meegemaakt. Je kan het ervaren door het te volgen op TikTok. mmmxaminn is mijn gebruikersnaam. Het zijn ongeveer 240 videos. Dus een hele film vanaf het begin. Opgenomen in ongeveer een maand.
Mohammed Amin
27-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Vermijdende hechtingsstijl (Verhaal 397)
Vermijdende hechtingsstijl.
Hallo,
Ik wou even vragen of er misschien nog mensen zijn waarvan ze weten dat ze een (dominant) vermijdende hechtingsstijl hebben?
Ik ben zelf 40 jaar, getrouwd en mama van twee pubers.
Ik heb altijd gemerkt dat ik weinig emoties voelde en erg onafhankelijk opgesteld stond in het leven. Ik kon niet of moeilijk zeggen wat ik voelde, wou en dacht. Als mijn man daarnaar vroeg in een gesprek (meestal een beladen gesprek) klapte ik toe. Ik wist het gewoon biet wat erg frustrerend is voor mijn man.
Al we enkele dagen zonder elkaar zijn dan denk ik er gewoon niet aan om hem te bellen… ik vergeet dat gewoon. Hij begrijpt dit helemaal niet en dat kwetst hem. Wat ik begrijp.
De laatste weken hebben we wat moeilijkheden in onze relatie waardoor ik nu open sta om aan mezelf te werken. Ik heb een niet zo fijne kindertijd gehad. In feite kan ik mij zo goed als niet herinneren van mijn kindertijd. Gewoon weg. Goed weggestoken door mezelf. Maar daarmee heb ik ook goede dingen weggestoken.
Mijn man had het de voorbije maanden moeilijk. We dachten dat hij het moeilijk had met zichzelf maar nu voelt hij dat het ook komt omdat ik zo in onze relatie sta. We hebben daar nooit bij stil gestaan tot nu. Hij mist mijn “ik ga voor je, je bent mijn alles, ik doe alles voor jou-gevoel” in onze relatie.
Ik ben enkele weken geleden plots en hevig verliefd geworden op een andere man.
Hetgeen ik voelde had ik nog nooit gevoeld. Helemaal nieuw voor mij. Het heeft me dan ook helemaal van slag gebracht.
Mijn man en ik willen nu aan onze relatie werken en ik moet werken aan mijn hechting…
Zijn er mensen die zichzelf herkennen in deze onveilige hechting?
Groetjes
Eline
Hallo,
Ik wou even vragen of er misschien nog mensen zijn waarvan ze weten dat ze een (dominant) vermijdende hechtingsstijl hebben?
Ik ben zelf 40 jaar, getrouwd en mama van twee pubers.
Ik heb altijd gemerkt dat ik weinig emoties voelde en erg onafhankelijk opgesteld stond in het leven. Ik kon niet of moeilijk zeggen wat ik voelde, wou en dacht. Als mijn man daarnaar vroeg in een gesprek (meestal een beladen gesprek) klapte ik toe. Ik wist het gewoon biet wat erg frustrerend is voor mijn man.
Al we enkele dagen zonder elkaar zijn dan denk ik er gewoon niet aan om hem te bellen… ik vergeet dat gewoon. Hij begrijpt dit helemaal niet en dat kwetst hem. Wat ik begrijp.
De laatste weken hebben we wat moeilijkheden in onze relatie waardoor ik nu open sta om aan mezelf te werken. Ik heb een niet zo fijne kindertijd gehad. In feite kan ik mij zo goed als niet herinneren van mijn kindertijd. Gewoon weg. Goed weggestoken door mezelf. Maar daarmee heb ik ook goede dingen weggestoken.
Mijn man had het de voorbije maanden moeilijk. We dachten dat hij het moeilijk had met zichzelf maar nu voelt hij dat het ook komt omdat ik zo in onze relatie sta. We hebben daar nooit bij stil gestaan tot nu. Hij mist mijn “ik ga voor je, je bent mijn alles, ik doe alles voor jou-gevoel” in onze relatie.
Ik ben enkele weken geleden plots en hevig verliefd geworden op een andere man.
Hetgeen ik voelde had ik nog nooit gevoeld. Helemaal nieuw voor mij. Het heeft me dan ook helemaal van slag gebracht.
Mijn man en ik willen nu aan onze relatie werken en ik moet werken aan mijn hechting…
Zijn er mensen die zichzelf herkennen in deze onveilige hechting?
Groetjes
Eline
Eline
13-09-2023
laatste reactie: 27-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, ik snap het. Herkenbaar, daarom ben ik nu ook veel mensen kwijt. Maar gelukkig weet ik ook dat alleen ik dat kan veranderen en heb nu als beginnetje een coach online.
Joanne
15-09-2023
Reactie:
Wat vervelend, en heel herkenbaar.
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.
In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.
Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.
En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.
Sterkte
Alleen ik ben alleenstaand en heb het ook dat ik afgevlakt ben niet veel voel en onafhankelijk opgesteld.
In mijn tienerjaren vond ik het zelfs vreemd als iemand vrienden met me wilden worden en zag ik het als iets negatief. Ik ben ook onveilig gehecht en ben een kopp-kind.
Wat ik heb geleerd en het korte advies wat ik je kan geven. Elke dag is nieuw en je bent de regisseur van je eigen leven, je hoeft niet te zijn wat je hebt meegemaakt want dat is voorbij. Nu is wat je bent en gelukkig heb je een gezin dat is ook van jou. Los van je verleden kan je elke dag werken om je bijdrage te leveren aan je gezin en aan jezelf.
En het gevaar van vroeger is voorbij. Je bent een nieuwe ik. Dus probeer los te laten. Een heel goed boek wat ik heb gelezen over hechtingsproblemen problematiek is: De herontdekking van het ware zelf. het is heel leerzaam en gaat over overlevingsmechanismen die we onszelf aanleren om te overleven. Maar je hoeft niet meer te overleven.
Sterkte
Rosalie
27-09-2023
Mijn vraag: overdreef ik echt? (Verhaal 140)
Ik heb eigenlijk eerder een vraag, acht jaar geleden op mijn basisschool (toen was ik 11 jaar) kreeg ik een nieuwe leraar voor rekenen, deze leraar wilde altijd dat ik naast hem ging zitten in de kring en wreef altijd over mijn binnenbeen. Ik heb hem netjes gevraagd mij niet aan te raken, hij stond op en zei tegen de klas als iemand niet wil dat hij hen een high five gaf ze dat gewoon konden zeggen, vervolgens gaf iedereen hem een high five en wilde de leraar mij ook een high five geven, toen stopte hij en zei hij hardop: “oh ja jij wil niet aangeraakt worden” iedereen vond mij onredelijk en overdreven hiervoor. Later hebben wij een klacht ingediend bij de school en vervolgens ging de leraar toen ik alleen zat naast mij zitten en bleef hij op mijn vingers tikken met een pen terwijl hij de zin: “ ik raak je aan, dien dan een klacht in” herhaalde. Tot vandaag vinden mijn klasgenoten dat ik overdreef en dat hij een leuke leraar was hij had de klas nota bene een voetbaltafel gegeven. Mijn vraag nu aan een volledige buitenstaander is, overdreef ik echt ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kom op je weet zelf goed dat je dit niet overdrijft ! Een leraar heeft volwassen verantwoording voor kinderen. Wat hij doet (want inmiddels zal hij nog steeds kids zo benaderen of erger) dat is misbruikt maken van zijn positie, in jouw geval door je op deze manier te intimideren . Zo een onverantwoordelijke en in zijn positie daardoor gevaarlijke zak zou ontslagen moeten worden. Is een respectloos iemand toch leuk omdat hij kadootjes geeft ?
Dacht het niet...... Liefs en laat je niks wijsmaken !
Dacht het niet...... Liefs en laat je niks wijsmaken !
Hannah
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeker niet dat je overdrijft die leraar zou ontslagen moeten worden want dit soort gedrag schaadt andere en in dit geval jou want je loopt er nog steeds mee rond hopelijk kan je het een plekje geven en ik hoop dat hij weg is van die basisschool of überhaupt niet meer lesgeeft want anders zullen er waarschijnlijk nog meer leerlingen slachtoffer worden van zijn zieke geest
Anna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee, je hebt goed gereageerd. Deze persoon is manipulatief en mensen horen iemand niet aan te raken die dat niet wil en zeker niet als leraar een leerling. Dat is aanranding en niet onschuldig. Goed dat je voor jezelf op bent gekomen en je niet laat intimideren. Dat is een goede les voor de rest van je leven, kom voor jezelf op. Altijd.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nee, je bent zelfs nog te vriendelijk gebleven. Wist de rest van de klas dat hij over jouw bil wreef?
Dan zijn ze helemaal onaardig.
Een leraar hoeft je niet te straffen omdat je heel duidelijk jouw grens aangeeft.
Dat getuigt van respectloosheid en machtsmisbruik.
Hopelijk heb je hulp gekregen
Dan zijn ze helemaal onaardig.
Een leraar hoeft je niet te straffen omdat je heel duidelijk jouw grens aangeeft.
Dat getuigt van respectloosheid en machtsmisbruik.
Hopelijk heb je hulp gekregen
Linda
17-03-2023
Reactie:
De leerjaar is een narcist met misschien pedofiele rotstreken.Goed gehandeld,Je had naïeve klas genoten. Als je jou grenzen niet had aangegeven had hij zeer waarschijnlijk andere rottigheid met je geprobeerd. JE klasgenoten begrepen het niet hij maakte zich populair goed gedaan zou ik zeggen.
Jan H
26-09-2023
In de steek gelaten, emotionele, boze vrouw (Verhaal 400)
Mm, ben aan het surfen op internet omdat ik me op dit moment zwaar shit voel en er niemand meer van me houdt. Maar als ik alle verhalen lees ben ik dus niet alleen. Eigenlijk ben ik een hele leuke vrouw, maar na 23 jaar huwelijk van de ene op de andere dag te horen krijgen dat een andere vrouw toch leuker is valt toch even zwaar, pffff. Onze gezamenlijke vrienden vinden het ook moeilijk, dus het veiligste is om die in de steek gelaten, emotionele, boze vrouw maar even te laten vallen. Ja, daar zit ik nu alleen, de bodem en nu nog zien hoe ik eruit moet komen. Veel liefs en sterkte voor alle eenzame mensen.
Joanne
15-09-2023
laatste reactie: 26-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Joanne
Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!
Draai het om ,doordat dit nu gebeurt krijg jij ineens onwijs veel tijd ,tijd voor jezelf,
Zo kun je dingen gaan ondernemen,en genieten van bijvoorbeeld je gezondheid,
Doordat je verder gaat met je leven , zul je openstaan voor nieuwe ontwikkelingen,
Mischien niet meteen natuurlijk,want je mag ook rouwen,sta dat toe lieve Joanne ,
Je hebt veel gedeeld samen dus dat is dan ook normaal dat je even nergens zin in hebt,maar stel he, dat je jezelf hierin toestaat om los te laten,... je zult zien je gaat er echt heel veel van genieten, ik zie iets met fotografie,is dat iets wat jij leuk vindt ik zie verschillende afbeeldingen,teken jij? Of is dat iets wat nog op je pad gaat komen,...het lot roept je, he mag los laten , loslaten uit liefde ❤️stuur mij gerust een berichtje je bent niet alleen!,🙏!!
Liz
22-09-2023
Reactie:
Zo herkenbaar, alsof ik mijn eigen verhaal lees.
Sandra
26-09-2023
Reactie:
Wil je erover praten? Ik wel, voel me ook erg eenzaam. Hoor graag van je 🙏
Sandra
26-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ben nu 1 jaar singel (Verhaal 409)
Hey ik ben nu ook 1 jaar singel mijn ex heeft me laten vallen als een baksteen ik ben stilaan terug er boven op ik ben zo opzoek om nieuwe mensen te leren kennen om leuke dingen te doen iets eten ,dagje zee ,fietsen wat babbelen en liefst vrouwen die voor vrouwen vallen
Witteke
25-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen doen (Verhaal 407)
nou ik heb even wat gelezen en gereageerd nou ben ik vergeten wat ik wilde typen oh ja ik weet het ongeveer weer ik ben verhuist toen ik 2 was en toen ik 12 a 13 was toen heb ik ook zo´n beetje mijn eerste rechtszaak meegemaakt maar ik weet nog steeds niet waarvoor die was omdat er toen al zoveel in mijn leven gebeurd was waar die rechtszaak over zou kunnen gaan ik weet nog dat ik het vroeg en dat mijn familie zij dat zou jij niet weten maar ik wist meer dan mijn familie en die rechtszaak hadden eigenlijk 7 rechtszaken moeten zijn met ieder zijn eigen verhaal nee 8 rechtszaken maar ik heb eigenlijk nooit mijn verhaal kunnen doen tja ik ben nu bij het ggz al heel lang in behandeling maar krijg nog steeds nauwelijks de tijd om mijn verhaal te doen ik zie ze nu 1 keer per week maar er gebeurt zoveel dat ik zoveel moet bespreken maar eerst kreeg ik een half uur per 2 weken nou in een half uur kan ik niet eens 1 verhaal vertellen nou nu 1 uur per week maar dat is veel te weinig ik moet zoveel dingen bespreken maar het kan gewoon niet dus zit ik hier mezelf iedere dag op te eten totdat ik helemaal op ben ik spreek van alles in in hun voice mails maar die luisteren ze niet af tja en ze reageren er ook nooit op dus dat zit ik allemaal voor niets te doen tja het ggz nou aanstaande woensdag weer 1 uurtje nou zie ik er 2 dus 1 de ene week en de andere de andere week maar je moet dus 2 weken wachten voordat je je verhaal voort kan zetten en dan gebeuren er zoveel dingen dat er nog 100 verhalen bij komen waar je nooit aan toe komt om te vertellen want ja iedereen heeft het druk druk druk oh ja en jezelf opeten = nagelbijten maar ik was nu aan het typen mijn tanden zijn allang zo versleten dat nagelbijten niet meer mogelijk is
tja hou ik maar geheim mijn naam
23-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Voel me zolang ik weet eenzaam (Verhaal 194)
Hoi...
Ik ben 53 jaar en voel me zolang ik weet eenzaam ik woon sinds 5 jaar samen
Nu ik net geopereerd ben voel je dat het op z'n ergst, geen mensen die langskomen op 1 collega na.
vroeger een nare jeugd gehad en veel verschillende scholen gehad waar ik ook veel gepest werd, soms wil ik wel vriendschappen maar dan weer ook niet vind ik het prima zo dan kan ik ook niet gekwetst worden.
voel me een moeilijke persoon
Ik ben 53 jaar en voel me zolang ik weet eenzaam ik woon sinds 5 jaar samen
Nu ik net geopereerd ben voel je dat het op z'n ergst, geen mensen die langskomen op 1 collega na.
vroeger een nare jeugd gehad en veel verschillende scholen gehad waar ik ook veel gepest werd, soms wil ik wel vriendschappen maar dan weer ook niet vind ik het prima zo dan kan ik ook niet gekwetst worden.
voel me een moeilijke persoon
Karin
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zie dat het al een oud bericht is.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.
Ik hoop dat jij je inmiddels wat beter voelt
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar.
Einid
31-05-2023
Reactie:
je bent niet eenzaam, want je woont samen, en anders deugt je relatie niet.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Ook als je samen woont of in een groep gezelschap bent kun je last hebben van eenzaamheid. Eenzaamheid is een gevoel van leegte van binnen uit. Niets of niemand of te wel, externe factoren kan dat opvullen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.
Je alleen voelen of gevoel van eenzaamheid zijn twee verschillende dingen.
A
20-07-2023
Reactie:
nou je bent van ongeveer mijn leeftijd en ik heb naast een karin in de klas gezeten maar ik weet niet of je die karin bent als je die kari n bent heb je mij aan een pen laten likken die lekte waardoor mijn mond helemaal blauw was waardoor ik in het ziekenhuis heb gelegen vergiftiging en een lading auto´s kapot heb geslagen omdat ik zo pissig was maar ik kan het me allemaal niet meer goed herinneren dat is toch 40 jaar geleden en ik geloof dat mijn herinneringen zijn gemixt met allemaal tv beelden waardoor ik niet meer weet wat werkelijk gebeurd is
arnoud
23-09-2023
Ik ben 68 jaar en sinds 2 jaar weduwe (Verhaal 16)
Ik ben 68 jaar en sinds 2 jaar weduwe. Jammer genoeg heb ik geen broers of zussen. Mijn man en ik deden alles samen, na zijn dood ben ik in een behoorlijk gat gevallen.
Ik zoek `n leuk maatje waar ik leuke dingen mee kan ondernemen, vakantie, weekendje weg terrasje pakken of gezellig etentje, gewoon de gezellige dingen. Mochten er mensen in Maastricht of omgeving zijn die dat ook zoeken, laat het me horen.
Alda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-09-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik Ben 78 en Zoek een maatje
Rudy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb je facebook??? Daar zijn groepen "alleenstaande/ single 50 +...." . Zoek daar eens naar. Ik was lid van zo'n besloten groep, die géén datingsite is, maar wél leuke dingen organiseren voor mensen die alleen zijn. Met kerst bv organiseerde iemand een diner thuis in Maastricht. Voor mij vanuit de Eifel helaas te ver weg.
Lijdia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Waar woon jij ? Ik woon in de gemeente Dronten en voel me ook best eenzaam,helemaal nu wanneer ik werkzoekend ben na een opleiding te hebben gevolgd.
Waar woon jij ? Ik woon in de gemeente Dronten en voel me ook best eenzaam,helemaal nu wanneer ik werkzoekend ben na een opleiding te hebben gevolgd.
Madeleine
> 2 jaar geleden
Reactie:
bij mij viel mijn vrouw weg maar ben er mee eens kan je verhaal volgen bij mij het zelfde
eddy b.
> 2 jaar geleden
Reactie:
heb je intussen wat kunnen doen?
Ben 69, en buiten mijn echtgenoot ben ik ook in een groot gat vevallen(in 1 jaar,moeder en zus kwijt)
Ben 69, en buiten mijn echtgenoot ben ik ook in een groot gat vevallen(in 1 jaar,moeder en zus kwijt)
Lin
04-10-2022
Reactie:
Hallo ik ben Tiny H. D. ben voor de tweede keer weduwe
Ik sta nog vol in het leven maar het valt niet mee om vriendschappen op te bouwen ik voel mij ook zo alleen deed alles samen met mijn man
Ik heb al zoveel opgezocht op fb maar is helaas nog niet gelukt om wat vriendschappen op te bouwen
Ik ga graag fietsen terrasje pakken
Ik heb wel lieve kinderen en kleinkinderen maar die hebben toch hun eigen leven Ik woon in Nuenen bij eindhoven
Ik sta nog vol in het leven maar het valt niet mee om vriendschappen op te bouwen ik voel mij ook zo alleen deed alles samen met mijn man
Ik heb al zoveel opgezocht op fb maar is helaas nog niet gelukt om wat vriendschappen op te bouwen
Ik ga graag fietsen terrasje pakken
Ik heb wel lieve kinderen en kleinkinderen maar die hebben toch hun eigen leven Ik woon in Nuenen bij eindhoven
Tiny
29-01-2023
Reactie:
Zie u artikel nu pas, al iemand gevonden.
Hoor het graag.
Grt Toos
Hoor het graag.
Grt Toos
Toos
08-09-2023
Reactie:
Tiny wil wel een keer met je gaan fietsen , woon niet zo ver weg. in Heeze. Hans
Hans
21-09-2023
Eenzaamheid is zo zwaar…. (Verhaal 377)
Lieve eenzamen,
Eenzaamheid is zo zwaar….laten we iets ondernemen met elkaar..
Zijn er mensen in regio Eindhoven die zich, net zoals ik, erg eenzaam voelen? We kunnen elkaar steunen.
Ik kom graag in contact met jullie.
Liefs Fleur
Eenzaamheid is zo zwaar….laten we iets ondernemen met elkaar..
Zijn er mensen in regio Eindhoven die zich, net zoals ik, erg eenzaam voelen? We kunnen elkaar steunen.
Ik kom graag in contact met jullie.
Liefs Fleur
Fleur
18-07-2023
laatste reactie: 21-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lijkt me leuk
Florian
27-07-2023
Reactie:
Hoi Florian,
Hoe kan ik je contacten?
Hoe kan ik je contacten?
Fleur
07-08-2023
Reactie:
Fleur dit vibd ik knap van je. Is in ieder geval een begin
Red
12-08-2023
Reactie:
Bestte Fleur , ja eenzaamheid is geen lolletje . Ben nu ruim een jaar weduwnaar. Heb een zoon die na zijn werk bij mij komst eten soms met zijn dochtertje. Ik ben slecht ter been ik heb geen balans meer. Beweeg me met krukken en /of een driewieler voort. Dating sites zie ik onder tussen ook niet meer zitten . Wie wil er nu een man die niet goed kan lopen . Zou ook graag nog een keer op vakantie willen.
Hans
21-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Daar erger ik me helemaal suf aan (Verhaal 405)
mensen die onzin vertellen en nonsence verkopen die telefonisch onbereikbaar zijn om het met ze te bespreken daar erger ik me helemaal suf aan en nu laatst ook weer een politie agent in een auto die me vertelt je kunt de auto overal de schuld van geven nee idioot niet die auto de mens inclusief de politie die kun je overal de schuld van geven die wel en daar heb ik ook enorme behoefte aan de politie heeft lopen prutsen en de hele mens heeft lopen prutsen die kun je wel de schuld geven van hun onbekwaamheid en gepruts maar ja mensen en politie en overheid een bende lichamelijk en geestelijk gehandicapten en dan vooral geestelijk gehandicapten net zoals bij de politie daar lopen ook een bende geestelijk gehandicapten rond die een partij onzin beweren en gerust ook op tv tot aan smaad en laster toe ja de politie ook strafbaar die maakt zich schuldig aan smaad en laster op tv nog wel maar ze hebben het zelf niet in de gaten omdat ze met een geestelijke handicap zitten zoals zovelen een tekort aan correcte informatie en het is nu half 7 s'ochtends ik ben alweer een tijdje wakker heb al een afwas gedaan en even de keuken schoon gemaakt maar Nederland en de politie loopt nog te slapen en als ze zo dadelijk wakker worden dan is alle onzin ook weer in de wereld de waarheid licht toch in de nacht als het gros slaapt en eindelijk zijn mond houd tja want mensen ze liegen nog al vaak zonder dat ze het beseffen volgens wetenschappelijk onderzoek gemiddeld 2.2 leugens per dag ik maak mezelf er ook wel is schuldig aan nou ja wel vaker maar die 2.2 leugens per dag zou ook wel eens een leugen kunnen zijn het zouden er ook meer of minder kunnen zijn maar vandaag zo'n 7 miljard mensen dus vandaag zo'n 14 miljard leugens op de wereld be aware ik denk dat ik vandaag de hele dag met mijn vingers in mijn oren ga zitten en lalala ga zingen om maar niets te hoeven horen maar ja vandaag een tandarts afspraak ik heb een hoop te zeggen maar bij de tandarts lukt het niet als ze in je mond lopen te kutten dat is behoorlijk kut nou een kroon moet terug geplaatst worden en ik geloof dat er nog een gaatje zit dat moet gebeuren ik ben nu even pijn vrij voor de rest maar ja 53 jaar oud mijn gebit begint toch wel mankementen te vertonen ook dat is niet zo leuk in het leven de toekomst met een kunst gebit is ook niet zo leuk dus maar wat meer mijn best doen om mijn gebit schoon te houden maar goed poetsen flossen en raggen met een borsteltje ik heb het een en ander aan raggertjes tandenstokers flosdraad en tandpasta en borstels ingekocht voor mond verzorging dat is behooorlijk belangrijk misschien wel het belangrijkste in het leven goede mondverzorging en lichamelijke oefeningen natuurlijk dus vandaag op de fiets door de regen (het zou een natte dag worden) naar de tandarts en gezond eten natuurkijk ook belangrijk dus nu even een lekker gezond ontbijtje klaarmaken ik denk gebakken eitje met een varriatie aan kruiden en groenten erbij dat is tegenwoordig mijn favoriete ontbijt wat gefruite groenten en ui met een gebakken eitje en kruiden erdoor lekker lekker lekker en gezond maar niet teveel ei 3 per week ik denk dat ik ui met wortel en prei en kruiden en een gebakken eitje ga klaarmaken nu toedeledoki en dan flossen raggen en poetsen en dan naar de tandarts
zomaar iemand
21-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Dat zouden meer mensen moeten doen (Verhaal 404)
nou als ik niets te doen heb ga ik fietsen wandelen tv kijken boodschappen doen of een stukje typen maar ik woon hier in een buurt waar mensen zo'n beetje al hun afval op straat gooien dus ik ga ook wel rotzooirapen ik had al zon steel met grijpertje gevraagd voor tussen de struiken handig maar ik doe het regelmatig met blote handen en dan kleven ze op een gegeven moment zo milkshake bekers dat ik ze even was in een plas water op straat of ik was ze thuis met unicura zeep dat zowiso en dan denk ik ik heb weer wat nuttigs gedaan voor die uitkering die ik krijg hebben ze toch wat aan me en het is gezond om even door de knieen te zakken en die rug en benen te trainen door rotzooi op te ruimen je blijft fit zo snijd het mes aan 2 kanten gratis fitnes en de straat schoner en een voldaan gevoel dat zouden meer mensen moeten doen
anoniem
19-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik wil weg hier ver weg vandaan (Verhaal 170)
Ik heb het zo gehad, telkens probeer ik mijn best te doen maar telkens maak ik zoveel fouten en laat ik voor de zoveelste keer verkeerde mensen toe en vertrouw ik de verkeerde personen ik heb zoveel verpest voor mezelf ik ben 29 jaar maar ik zie mijn leven op dit moment gewoon niet meer zitten ik voel mij vergeten niemand die mij ziet of begrijpt ik heb er geen vertrouwen meer in dat het ooit goed komt zoveel nare mensen op de wereld die het recht denken te hebben om je als oud vuil te gebruiken van je goedheid proberen te profiteren en ik was zo naïef daarin en kijk wat er van mij is geworden ik ben een grote negatieve energie bal die ik eraan over heb gehouden waar kan ik nog naartoe ik weet het niet ik werk nu maar alsof er niks aan de hand is maar ik ga dit niet langer meer trekken ik wil gewoon ergens verdwijnen maakt niet uit waar ik naartoe ga zolang ik hier maar ver weg vandaan ben ik wil niet alleen zijn maar soms voelt het soms beter om weg te zijn van alles en iedereen maar ik voel zoveel eenzaamheid
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Ik voel me zo machteloos dat ik het even niet meer zie ik voel mij zo zwak en gebroken ik voel mij gewoon een grote lastpak en familie kan ik niet echt op bouwen ik kan ook soms niet begrijpen waarom ik niet gelukkig kan zijn sterk en een liefdevolle omgeving hebben maar ik heb geen vertrouwen meer in mijzelf ik weet niet wat ik nog kan of wat het nut is ik wil mij niet te hoeven bewijzen dat ik het kan ik ben hier niet om andere een plezier te doen ik ben mijzelf kwijt en ik kan mijzelf niet meer terugvinden
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-09-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 18 jaar en heb precies hetzelfde als jij. Hele week alleen thuis. In de weekenden donker in je kamer zitten te vervelen. Uit het raam turen. Sterren kijken. Dat is het. Heletijd moeten huilen omdat ik het niet trek. Omdat ik gewoon de feestjes vanuit mijn dakraam kan zien. Daarnaast ben ik 4mmc drugs gaan gebruiken in het weekend. Nou dat is helemaal dom als je eenzaam bent. Ben echt verslaafd geraakt. Niemand weet het. Mn vader spreek ik niet meer. Mn moeder heeft alzheimer. Ik werk wel gewoon 5 dagen. Maar op werk voel ik me ook eenzaam. Dagen duren lang. Maar hoe is het nu met je dan? Groet Bryan 18jaar
Bryan
21-06-2022
Reactie:
haihai! Mijn naam is Kaelynn (keelin) en ik ben 15 jaar. Ik heb echt excact hetzelfde als jij! Maar weet: You are beautiful. While you may not see it, we can. <3
Kaelynn
14-09-2023
Reactie:
als ik op het forum eenzaamheid lotgenoten terecht komt springen de tranen van elk verhaal hier in mijn ogen en stromen ze zo naar beneden mijn laptop op ik denk dat dat niet best voor mijn laptop gaat zijn zout water maar de verhalen ontroeren me allemaal ik ben 53 jaar oud ben eigenlijk al 28 jaar alleen mijn familie woont ver weg vrienden heb ik het contact mee verloren ik heb geen werk en hoef niet te werken soms denk ik zat ik maar in de gevangenis in een 2 persoons cel mits het een goed gespreks maatje is nou ik heb onlangs weer fors geweld gebruikt tegen een groepje van 4 omdat ik me bedreigd voelde maar ja de gevangenis je uitkering word stopgezet je moet 16 euro per dag betalen verdient 79 cent per uur dat gaat een hel worden en spaargeld kwijt misschien wel het einde van mijn leven want veilig is het niet in de gevangenis tja maar eerst een rechtszaak nou ik heb er al twee meegemaakt en ik weet wat voor een hel dat is nu sta ik in mijn eentje tegen 4 personen en hun families nou dat wordt het einde van mijn leven nou ik werd hier al zo´n beetje elke dag met de dood bedreigd tja ik zal alleen sterven en er is niemand die mijn verhaal gehoord heeft of kent ik zal alleen sterven met mijn eigen verhaal waar nooit iemand naar geluisterd heeft ja een spv er sociaal psychiatrisch verpleegkundige 1 uur per week maar die heeft een geheimhoudings plicht die is de enige die mijn verhaal een beetje kent en in een rechts zaal ik zal er waarschijnlijk niks kunnen zeggen en de orkaan van mijn omgeving zal over me heen komen en me vermorzelen zoals elke dag was ik maar is alleen vaak wens ik was ik maar nooit geboren
anoniem
18-09-2023
Mijn verhaal is zo gigantisch lang en complex (Verhaal 402)
mijn verhaal is zo gigantisch lang en complex dat het haast niet te vertellen is ik heb 2 rechtszaken meegemaakt het hadden er veel meer moeten zijn tijdens de rechtszaken heb ik niks gezegd en ik moet er nog een hoop gaan maar het ziet er naar uit dat ik dan weer niks ga zeggen terwijl ik onvoorstelbaar veel dingen te zeggen heb maar in de rechtszaal zat ik naast de rechter met een bende onbekende tegenover me leugens vliegen in de ronte maar ik heb eigenlijk niks kunnen zeggen ik zwijg maar ik kan alleen nog maar huilen het verhaal is te complex en het is niet 1 verhaal het zijn er een heleboel die met elkaar verweven zijn en ik ben de enige die hem kent ze kent alle verhalen maar dan niet alle verhalen maar wel alle verhalen tja de taal het blijft behelpen met de taal en ik kan ook nog wel is lachen heb ik zelf ook gelogen ik zei typte dat ik alleen nog maar kan huilen ik doe het wel vaak huilen heel vaak maar ik kan ook nog wel eens lachen en ik heb nog iets gelogen bij de eerste rechtszaak heb ik 1 woord gezegd en bij de tweede niks de tweede was een dodelijk ongeval in het scheikunde lokaal waar ik me hard op af vroeg wat er zou gebeuren als je een flesje ..... op zou drinken iemand deed het ik heb alleen maar gehoord toen we de klas uitgestuurd werden hij is ontploft en tijdens de rechtszaak was er iemand die zei jij wist het en later kwam de crofty bom dat was zo´n rage tja en er zijn waarschijnlijk meer dodelijke ongevallen geweest met mijn betrokkenheid maar dat zijn ook hele lange verhalen en typen gaat niet zo snel maar het is vrij zeker dat dat ook dodelijke ongevallen waren maar in alle drie de gevallen heb ik de lijken niet gezien 1 ongeval was het lijk aan stukken gereden door een voorbij denderende trein 1 geval was een frontale botsing van een vrachtwagen met een motorrijder en dat andere dat scheikunde lokaal en ik heb op alle drie invloed gehad bij de trein bood ik mijn hulp aan wat totaal fout is gelopen bij die motor rijder had ik mijn middelvinger opgestoken waardoor hij naast onze auto kwam rijden en toen frontaal op een vrachtwagen botste dat ik mijn middel vinger naar hem opstak is ook een heel verhaal wat haast niet uit te leggen is het verhaal van de trein is een lang verhaal ik moet het eigenlijk allemaal vertellen en dan heb ik ook nog een partijtje geweld tegen mensen gebruikt meestal omdat ik me bedreigd en in het nauw gedreven voelde .ik heb ook zelf van alles mee gemaakt ik heb 2 keer tegen over iemand gestaan die me bedreigde met een mes ik heb twee keer tegen over iemand gestaan die me bedreigde met een vuurwapen ik heb 1 kogel langs mijn oor horen vliegen ik ben een keer voor de bus geduwd wat net goed ging omdat de bus remde ik had zelf 2 keer dood nee 3 keer dood kunnen gaan door een trein ongeval wat net goed ging ik ben bijna dood gereden door een auto wat een moordaanslag was waarbij ik net op tijd de stoep op fietste en op mijn fiets aan de auto wist te ontkomen door taktisch straatjes uit te zoeken en toen een weg in reed waar paaltjes stonden waar de auto niet langs kon ik ben nog bedrijgd door een tank van het legerr die zei dat die ging schieten toen politie gebeld toen richte de tank en 2 politie agenten een vuurwapen op me zat ik in drie vuurmonden tegelijk te kijken een soort vuurpeleton zeg maar tja waar ga je dan aangifte doen van bedrijging als het nederlandse leger en twee agenten tegelijk hun vuurwapens op je richten tja ze hebben niet geschoten de tank bestuurder zei dat hij zou schieten maar ook dat was een leugen anders had ik dit niet kunnen typen ik ben twee keer bijna aangereden door een auto omdat ik me dood schok van een luidblafffende aanstormende hond waardoor ik van schrik op mijn fiets fors naar links uitweek en er net een auto van achtere kwam die er mirakuleus omheen reed ik had in wezen allang dood kunnen zijn maar heb zelf heel wat engeltjes op mijn schouder gehad en tja die drie doden ik had eigenlijk zelf dood moeten zijn en nou kan ik alleen nog maar huilen maar ja dat heb ik zoveel gedaan dat mijn tranen af en toe gewoon op zijn en dan probeer je het ver haal nog maar is te vertellen wat ik eigenlijk in een heleboel rechtzaken had moeten vertellen nu denk ik alleen nog maar het is allemaal mijn schuld niet geweest en mijn verhaal is nog lang niet af nog lang niet en ik heb nog lang niet alles veteld maar dat vergt veel tijd en als ik mijn verhaal vertel dan moet ik nog zoveel andere verhalen vertellen en je kan maar 1 verhaal vertellen maar dan krijg je allemaal sub verhaaljes en dan weet je niet meer met welk verhaal je verder moet en je kan er maar 1 af vertellen volgens mij heb ik er geen een af verteld het is pas af als ik zelf dood ben dan kan ik mijn verhaal niet meer vertellen maar dat lukt me nu ook al niet te complex te veel en ik weet niet waar ik beginnen moet ja de creche misschien nou daarvoor eigenlijk zo´n 50 jaar geleden toen ik van de trap af stuiterde wat heel veel pijn deed mijn zussen hadden mij gewaarschuwd en toen mijn moeder aan kwam rennen en vroeg wat er gebeurd was zat ik bijn a te huilen van de pijn toen vermande ik me en zij dat mijn zussen me geduwd hadden dat was een leugen ze probeerde me te beschermen en nou kan ik de toetsen niet meer zien van de tranen in mijn ogen tja telkens als ik mijn verhaal probeer te vertellen wordt het lastig vanwege de tranen
mijn naam houd ik geheim
17-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
30, introvert en alleen (Verhaal 176)
Hallo lezer,
Hier gaan we dan. 30 jaar oud, Midden in het leven (zou je zeggen), ben getrouwd en heb 1 prachtige zoon. Maar vrienden heb ik helaas al lange tijd niet. Ik ben (zoals ik al zei) Introvert. Een jaar of 10 geleden heb ik zelfs de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gehad. Dit maakt het voor mij moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik moet zeggen dat ik geen baat zou hebben bij een grote vriendengroep, ik ben best op mijzelf. Maar 1 of 2 mensen waar ik mijn frustraties, goede en slechte belevenissen mee kan bespreken zou fijn zijn.
Ik merk de laatste tijd dat ik bij mijn vrouw niet meer mijn ei kwijt kan. Vaak begrijpt ze mijn frustraties niet, of ze reageert er laconiek op. Dit zorgt ervoor dat ik mijn frustraties opkrop. Gek genoeg heb ik wel een sociaal beroep, dus ik weet in de basis wel hoe het hoor, en dat opkroppen niet goed is maar in de praktijk werkt het helaas anders. Ik loop de afgelopen 2 jaar dus geregeld gespannen rond. Deze spanning komt er dan vaak uit als ik achter het stuur zit bijvoorbeeld en ik heb weinig geduld met anderen in het algemeen. Maar het ergste van allemaal is dat ik richting mijn zoon soms ook mijn geduld verlies. Dan bedoel ik niet dat ik fysiek agressief ben, maar het is een paar keer voorgekomen dat ik heb gescholden. En dat doet mijzelf ook pijn. en vandaag legde ik zelf het verband tussen niemand hebben om mee te praten en mijn gefrustreerde gedrag. Ik weet niet of mijn verhaal hier delen iets veranderd maar misschien helpt het om het gewoon een keer te vertellen.
Hier gaan we dan. 30 jaar oud, Midden in het leven (zou je zeggen), ben getrouwd en heb 1 prachtige zoon. Maar vrienden heb ik helaas al lange tijd niet. Ik ben (zoals ik al zei) Introvert. Een jaar of 10 geleden heb ik zelfs de diagnose ontwijkende persoonlijkheidsstoornis gehad. Dit maakt het voor mij moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Ik moet zeggen dat ik geen baat zou hebben bij een grote vriendengroep, ik ben best op mijzelf. Maar 1 of 2 mensen waar ik mijn frustraties, goede en slechte belevenissen mee kan bespreken zou fijn zijn.
Ik merk de laatste tijd dat ik bij mijn vrouw niet meer mijn ei kwijt kan. Vaak begrijpt ze mijn frustraties niet, of ze reageert er laconiek op. Dit zorgt ervoor dat ik mijn frustraties opkrop. Gek genoeg heb ik wel een sociaal beroep, dus ik weet in de basis wel hoe het hoor, en dat opkroppen niet goed is maar in de praktijk werkt het helaas anders. Ik loop de afgelopen 2 jaar dus geregeld gespannen rond. Deze spanning komt er dan vaak uit als ik achter het stuur zit bijvoorbeeld en ik heb weinig geduld met anderen in het algemeen. Maar het ergste van allemaal is dat ik richting mijn zoon soms ook mijn geduld verlies. Dan bedoel ik niet dat ik fysiek agressief ben, maar het is een paar keer voorgekomen dat ik heb gescholden. En dat doet mijzelf ook pijn. en vandaag legde ik zelf het verband tussen niemand hebben om mee te praten en mijn gefrustreerde gedrag. Ik weet niet of mijn verhaal hier delen iets veranderd maar misschien helpt het om het gewoon een keer te vertellen.
J.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-09-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik hoop dat het nu beter met je gaat!
E
28-07-2023
Reactie:
Als je wil kunnen we contact hebben
Florian
30-07-2023
Reactie:
Ik hoop dat je het feit dat je jouw ei niet meer kwijt kan bij je vrouw niet zomaar negeert. Want dit gaat enkel groeien met de jaren als je het niet aanpakt. Ik spreek uit ervaring. En als je dan 52 bent aan een nieuwe opleiding start voor een zorgberoep. Na altijd het gezin prioriteit te geven. Zoals ik altijd heb gedaan. Tweede viool hebt gespeelt altijd.Voor zijn carrière. En nu moet denken ik ben niet alleen maar nog nooit zo eenzaam geweest.
Christien
02-09-2023
Reactie:
Ik herken helemaal. Ik woon al 24 jaar in Nederland. Getrouwd met een Nederlandse man. 3 kinderen. Ik heb geen familie, geen vrienden op niemand kan rekenen voor hulp, steun of begrip. Mijn man is narcist, heeft geen empathie en in alle deze jaren nooit een gesprek met hem kon hebben. Alles wat ik over gevoelens zeg negeert. Zelfs toen ik over euthanasie begon te praten. De enige wat hij kan praten is over tuin en klusjes. En dat boeit mij helemaal niet. Een diep gesprek of over gevoelens praten gaat nooit gebeuren. Hij kan gewoon niet. En ik ben nu radeloos. Ik mis iemand in mijn leven om alles te delen. Openlijk te praten zonder leugens en geheimen. Maar blijkbaar vraag ik te veel. Lijkt dat ik de schuld aan hem geef maar het is echt zo. De kinderen hadden ook last van hem en beland in depressie. De psychologen hebben ook zo gezegd dat aan hem ligt. Zul je vragen waarom niet scheiden. Vanwege financiële redenen. Hypotheek enzo. Dus als iemand een poging wil nemen en met mij wil praten ik sta altijd open.
Anna
07-09-2023
Reactie:
Hoi Anna. Gewoon scheiden en huis verkopen. Schuld of niet. Je gaat toch niet bij hem blijven wegens financien?? Ga voor jezelf zorgen.
Anoniem
15-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
In het beklaagde bankje (Verhaal 399)
ik heb tot nu toe 2 keer in het beklaagde bankje gezeten en dat had veel meer moeten zijn maar je zit in een zaal vol vijanden en kan niets van je verhaal doen in wezen wil je er alleen zijn met de rechter en je eigen verhaal in alle rust aan de rechter uitleggen want in wezen is alleen de rechter mits die intelligent genoeg is in staat jouw mijn verhaal te begrijpen en ik heb eigenlijk geen zin om mijn verhaal aan een zaal vol vijanden uit te leggen waarvan ik niet eens wil dat ze bestaan zij zijn degene die je in de problemen hebben gebracht
Anoniem
15-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je met me chatten (Verhaal 393)
Wil je met me chatten, ben een vrouw van
65 getrouwd en zoek een vriendin.
Ik woon in Maastricht
65 getrouwd en zoek een vriendin.
Ik woon in Maastricht
Grettie
07-09-2023
laatste reactie: 12-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi hoi
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...
ik woon niet in Maastricht maar lijkt me leuk om in contact te komen...
Rachel
12-09-2023
Spuugzat (Verhaal 394)
ik ben mensen wel zo spuugzat en nou moet ik weer naar de tandarts ik heb er nu al geen zin in ik haat mensen ik wou dat anderen en ik zelf nooit bestaan had / hadden
tss
09-09-2023
laatste reactie: 11-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Weet dat ik op afstand voor je bid. Het leven is vaak moeilijk maar er is een God die leeft!
Fien
11-09-2023
Als je zoiets meegemaakt hebt sta je anders in het leven (Verhaal 388)
Hallo, ik ben Anne, vrouw van 64 jaar, ben op zoek naar een leuke vriendin. Ik heb mijn man 10 jaar geleden verloren aan zelfdoding, moeilijke tijd achter de rug dus. Als je zoiets meegemaakt hebt sta je anders in het leven, en vriendschappen kunnen daardoor begrijpelijker wijs verwateren. Ik heb lieve kinderen en kleinkinderen en ben erg sociaal, maar mis wel een echt goede vriendin waarmee je leuke dingen kan ondernemen en ook kan lachen, dus kom maar op haha
Hartelijke groet Anne
Hartelijke groet Anne
Anne
16-08-2023
laatste reactie: 07-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Waar kom je vandaan Anne?
Anoniem
19-08-2023
Reactie:
Waar kom jij vandaan?
Ik uit maastricht
07-09-2023
Ik woon alleen met mijn twee katjes (Verhaal 389)
Ik ben een vrouw van 52 heb twee uit huiswonende kinderen . Ik woon alleen met mijn twee katjes. Ik ben vorig jaar september psychisch ingestort en zit sinds die tijd thuis met een angststoornis en depressie. Ik kom er nu pas echt achter hoe klein mijn wereldje was ik ging alleen maar werken en heb geen vrienden of vriendinnen. Vooral nu voel ik me erg eenzaam en zou graag gezelschap willen , heb al van alles opgezocht op internet maar het valt niet mee om contact met iemand te maken als je geremd word door je mentale en lichamelijke toestand. Er zijn dagen bij dat ik denk hoe anders zou het zijn als ik vrienden had , maar een echt antwoord op die vraag heb ik niet omdat de laatste vriendschappen die ik had waren mijn schoolvriendinnen. Ik weet niet meer hoe het voelt om vrienden te hebben mensen om mij heen met wie ik kan praten en lachen . Mijn beste vriendin was mijn zus en die is in 2015 overleden.
San
19-08-2023
laatste reactie: 06-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag san , ik herken je verhaal in dat van een vrindin van me enige tijd geleden . Mijn advies voor jouw zoals ik het toen ook al tegen mijn vrindin zei . Begin met genieten van de klijne gelukjes in je leven , doe wat je wil doen , zoek fysiek vontact met iemand het doet wonderen en zorgt voor een sneeuwbal efect. Wat bedoel ik daar mee ? Mensen die er gelukiger uitzien trekken dit ook aan .
Alex
23-08-2023
Reactie:
Hallo SAN,
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark
Ik herken je verhaal. Ook ik heb behoefte aan menselijk contact.
Ik ben sinds een paar maanden weer alleen, en vind dit vreselijk. Ik ben 78 jaar, maar zie er beduidend jonger uit en voel me dito.
Zou graag met je in contact komen.
Ik woon in Hoogeveen
Gr. Mark
Mark
06-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Iedereen ziet me als een vreemde aan (Verhaal 380)
ik ben 68 en al sinds 1993 alleen geen famillie of vrienden geen kontakten meer als ik ergens ga moed ik alleen gaan iedereen ziet me als een vreemde aan
frans
23-07-2023
laatste reactie: 06-09-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je zal het niet geloven, maar ook ik ben heel veel eenzaam..en dat is bijna ondraaglijk
Gwenny
26-07-2023
Reactie:
ik doe al 30 jaar alles alleen ik ga overal alleen naar toe ik ga tegenwoordig zo snel mogelijk de stad uit de natuur in om maar van de opmerkingen van andere mensen af te zijn ik vind het hier pas leuk tussen 4 en 6 uur s'nachts als de meeste mensen slapen dat zijn de beste tijden van mijn leven geweest of ik ga vroeg naar bed en sta vroeg op zo'n 2 uur of ik zorg ervoor dat ik om 6 uur ga slapen net als de meesten wakker worden en dan sta ik smiddags zo' n 12 uur op alles om de mens zoveel mogelijk te ontlopen
ppjhh
25-08-2023
Reactie:
Héél dapper van jou. Positief blijven. Je bent wel in staat om toch ergens alleen heen te gaan. En ja , iedereen kijkt je aan. Maar niet omdat je er bent en alleen! Want dat voel jij! En je bent alleen. Toppie toch ,je durft en hebt het gedaan. Maak contact en ga ervoor. 🤗👍👍
Els
31-08-2023
Reactie:
Bij mij hetzelfde. 5 jaar een relatie gehad met een vrouw met een zoontje, waarvan 3 jaar erbij gewoond te hebben. Na 5 jaar Bijna 6 maand was ze niet meer gelukkig en moest ik een appartementje gaan huren amper 5 km van haar. Geen schaterlach meer, geen warme knuffels meer, geen klankbord meer. Geen uitstapjes meer ook naar het bos of de zee en die mooie reizen. Nu zit ik hier iedere dag opgesloten in dat horror appartement, in die enge stilte. Haar zoontje en ik hadden zo'n goeie klik. Het was precies m'n eigen zoon en mag hem nooit meer horen of zien. Een echte marteling. En zit al een paar maanden zonder job en inkomen ook. Iedere seconde van de dag denk ik, waarom nog???
Anoniem
06-09-2023
Ben ook bang voor therapie of iets dergelijks.. (Verhaal 392)
Hi,
Dit is de eerste keer dat ik iets de wereld in breng over mezelf.
Ik ben 29 en ik voel me als ik alleen ben eigenlijk altijd verdrietig. De vriendschappen die ik had zijn verdwenen omdat ik erachter kwam dat de energie alleen vanuit mijn kant kwam. Ik heb alleen vrouwelijke vrienden nog maar hier heb ik alleen seks mee waardoor ik op dat moment blij ben maar als de seks voorbij is voel ik me alweer rot. Ik heb een relatie maar die gaat binnenkort uit omdat ik eigenlijk altijd verveelt raak en weer vreemd ga. Het lukt gewoon niet om een normale relatie aan te gaan met iemand. Mijn relatie met mijn familie is ook niet best want mijn zusje is het perfecte plaatje met haar perfecte leventje, dit is altijd al geweest. Ik kan mijn ei kwijt in de muziek die ik creëer maar verder weet ik het allemaal niet meer. Ik heb vaak gedachtens om mijn tent op te zetten in het bos en daarin te gaan bbq'en. Maar alleen gedachtens want ik ben bang voor de dood, ik zou het nooit echt kunnen doen. Maar in deze cirkel zit ik al een tijdje.
Ik ben ook bang voor therapie of iets dergelijks..
iig, bedankt voor dit.
Fijne avond
Dit is de eerste keer dat ik iets de wereld in breng over mezelf.
Ik ben 29 en ik voel me als ik alleen ben eigenlijk altijd verdrietig. De vriendschappen die ik had zijn verdwenen omdat ik erachter kwam dat de energie alleen vanuit mijn kant kwam. Ik heb alleen vrouwelijke vrienden nog maar hier heb ik alleen seks mee waardoor ik op dat moment blij ben maar als de seks voorbij is voel ik me alweer rot. Ik heb een relatie maar die gaat binnenkort uit omdat ik eigenlijk altijd verveelt raak en weer vreemd ga. Het lukt gewoon niet om een normale relatie aan te gaan met iemand. Mijn relatie met mijn familie is ook niet best want mijn zusje is het perfecte plaatje met haar perfecte leventje, dit is altijd al geweest. Ik kan mijn ei kwijt in de muziek die ik creëer maar verder weet ik het allemaal niet meer. Ik heb vaak gedachtens om mijn tent op te zetten in het bos en daarin te gaan bbq'en. Maar alleen gedachtens want ik ben bang voor de dood, ik zou het nooit echt kunnen doen. Maar in deze cirkel zit ik al een tijdje.
Ik ben ook bang voor therapie of iets dergelijks..
iig, bedankt voor dit.
Fijne avond
Hendrik
05-09-2023
Toon reacties Verberg reacties
Op een vervelende manier vrienden kwijt geraakt (Verhaal 376)
Hallo, ik voel mij eenzaam omdat ik op een vervelende manier vrienden ben kwijt geraakt. Dit heeft mijn vertrouwen erg aangetast. Ik heb nog maar 1 vriend over due mij goed steunt maar toch helpt dat niet. Ik heb 12 jaar in een relatie gezeten en heb een dochter van 6 jaar. Ik ben er vorig jaar achter gekomen dat ze een online affaire had. Mijn wereld stortte in. We hebben besloten om toch verder te gaan na het uitgepraat te hebben. Alleen mijn vertrouwen is zo geschaad dat ik telkens in de stress zat en overal vraag tekens bij had. Hierdoor hebben mijn gedachten teveel grip gehad op mijn leven. De politie heeft nu voor de derde keer moeten komen omdat het helemaal uit de hand is gelopen daarom hebben we besloten om uit elkaar te gaan hoeveel we ook van elkaar houden. Dit betekend dat mijn partner en smdochter straks ergens anders gaan wonen waardoor ik hier alleen achter blijf. Ik zit in een hele moeilijke periode terwijl ik pas een vervelende periode achter de rug heb omdat mijn oma vorig jaar aan kanker is overleden en mijn vriendin kort daarna een affaire had. Het voelt alsof ik geen lucht meer krijg en of ik geen toegevoegde waarde meer ben in dit leven. Gedachten aan de dood komen dan ook steeds vaker. Ik vind mijzelf niet meer de moeite om voor te leven maar vind het moeilijk om mensen achter te laten dat us het enige wat me nog tegen houd voorlopig.
Anoniem
16-07-2023
laatste reactie: 02-09-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, dat is een vreselijke periode die je nu doormaakt, je zit in een rouwproces en dat is helemaal te begrijpen dat je u zo rot voelt.. Hopelijk blijf je niet te lang hangen in dat depressieve gevoel en kan je hulp zoeken. Alvast veel sterkte en veel goede moed..
Murielle
22-07-2023
Reactie:
Ik begrijp je volledig.Het punt is dat veel mensen online cheating niet echt serieus nemen. Er is toch geen contact geweest toch? Wel het is gewoon de voorbode. Ik weet dat dit een kleine troost is . Maar dan weet je dit echt beter nu! In plaats van meer dan 20 jaar later.zoals ikzelf nu deze avond van mijn echtgenoot voor 35 jaar gehuwd dit te weten kwam. Aanvankelijk was ik gestoord gek ziekelijk. Het zat in mijn hoofd....ja natuurlijk. Uiteindelijk nu toegegeven. Webcam toestanden. Hij wordt bedankt. Het is vernederend en je voelt je afgedankt. Ik begrijp het volledig. Maar jouw leven begint nog. Zorg dat je dit verwerkt voor je aan nieuwe relatie begint.
Christien
02-09-2023
Mensen hebben de grootste lol om mij uit te lachen (Verhaal 384)
Nog nooit heb ik een vriendin gehad, nog nooit.
Vrienden heb ik ook niet, en degene met wie ik vroeger omging , bleek mij alleen te kennen wanneer hij ergens beter van kon worden, bleek later.
Ik weet dat ik niet het uiterlijk heb van een "vrouwenmagneet" ,in tegenstelling tot een aantal mensen die ik ken ; voor hen is her geen enkele moeite om aan een vriendin te komen.
Waar het om gaar...mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen de grootste lol hebben om ,in mijn bijzijn, mij hardop hoorbaar en zichtbaar, uit te lachen.
"Wat een sukkel, wat een hoofd, wat een rotkop " , mensen die gierend en grijnzend van het lachen mijn kant op te kijken.
Dit gaat al van kinds af aan zo, en dit maakt mij minder zeker om contact te maken met vrouwen.
Hoe ga ik hier mee om ?
Vrienden heb ik ook niet, en degene met wie ik vroeger omging , bleek mij alleen te kennen wanneer hij ergens beter van kon worden, bleek later.
Ik weet dat ik niet het uiterlijk heb van een "vrouwenmagneet" ,in tegenstelling tot een aantal mensen die ik ken ; voor hen is her geen enkele moeite om aan een vriendin te komen.
Waar het om gaar...mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen de grootste lol hebben om ,in mijn bijzijn, mij hardop hoorbaar en zichtbaar, uit te lachen.
"Wat een sukkel, wat een hoofd, wat een rotkop " , mensen die gierend en grijnzend van het lachen mijn kant op te kijken.
Dit gaat al van kinds af aan zo, en dit maakt mij minder zeker om contact te maken met vrouwen.
Hoe ga ik hier mee om ?
Anoniem
12-08-2023
laatste reactie: 02-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Veel mensen hebben geen vrienden. Wat zijn trouwens vrienden? Die leer je pas kennen in nood. Staar je niet blind op ogenschijnlijk alles wat blinkt is goud. Zelfs in een huwelijk van 35 jaar kan je eenzaam zijn.
Christien
02-09-2023
Mijn verhaal is heel lang en moeilijk op te schrijven (Verhaal 386)
mijn verhaal is heel lang en moeilijk op te schrijven het zit allemaal in mijn hoofd maar eigenlijk onmogelijk op papier te zetten ik had laatst een half uur de tijd bij een rechter om mijn verhaal te doen nou ik denk dat ik aan een jaar nog niet genoeg heb om mijn verhaal te doen en een rechter heel druk weinig tijd het ggz heel druk weinig tijd zoals eigenlijk iedereen en kom je iemand tegen moet die persoon meestal zijn verhaal doen en daarna is die weer druk met andere dingen je word gebeld mensen doen hun verhaal maar ik krijg eigenlijk nooit de gelegenheid om mijn verhaal te doen niemand kent mijn verhaal alleen ik zelf ik luister naar de verhalen van anderen en denk dan bij mezelf je moest is weten wat mijn verhaal is maar dat verhaal is inmiddels zo lang en complex dat het niet meer na te vertellen is ik kan slechts anekdotes vertelllen stukjes van mijn verhaal ik kan alleen al 3 anekdotes vertellen van 3 dodelijke ongevallen waar ik bij betrokken was het was niet echt mijn schuld maar door een ongelukige samenloop van omstandigheden ben ik schuldig maar eigenlijk toch niet aan 3 dodelijke ongelukken waar van elk ongeluk wel een kantje vergt voor uitleg nou ik word nu al moe van het typen en de samenloop van omstandigheden is te complex om uit te leggen maar ik zie het nog voor ogen hoe iemand door een trein gegrepen word en die trein ging heel hard en hoe een motorrijder frontaal botst met een vrachtwagen bijde 80 km per uur totaal 160 km per uur die waren beide wel dood en ik herinner me nog goed hoe ik tijdens scheikunde les hardop afvroeg wat er zou gebeuren als je een flesje .......... achterover zou slaan en hoe iemand dat deed hij viel neer er kwam schuim uit zijn mond wewerden de klas uit gestuurd ik sta achteraan ik zie niks en hoor iemand zeggen hij is ontploft ik ben weggelopen moest mijn huilen inhouden en ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld ik ging op een bankje zitten zat te huilen en 2 meisjes van school vroegen wat er aan de hand was tja op je 15 de vertellen dat je een dood op je geweten hebt is niet leuk ik vertelde dat ik eenzaam was ze zeiden wij zijn er toch maar ik wilde eigenlijk alleen zijn tijdens de rechtzaak was er iemand die zei dat ik het wist tja als ik het wist had ik het niet gevraagd zelfs de scheikunde leraar wist niet dat dit kon gebeuren tja 3 doden op mijn geweten en dat is bij lange n niet alles maar ja dat verhaal gaat heel lang zijn en is eigenlijk te complex om te vertellen en het zal niet meevallen om dat goed en met de juiste woorden op papier te zetten als er al woorden voor zijn want niet alles in het leven kan je met woorden omschrijven tja en ik weet nu wanneer ik mensen huilen als woorden te kort schieten niet gevonden kunnen worden en als je je machteloos voelt en je schuldig voelt en het niet meer terug te draaien is
kan ik beter niet zeggen mijn naam
14-08-2023
laatste reactie: 01-09-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig
koolvis
01-09-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nog nooit van mijn leven een vriendin gehad (Verhaal 368)
Per toeval op deze pagina terecht gekomen, en ook ik wil mijn verhaal delen.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Ik ben nu 46 jaar, heb nog nooit van mijn leven een vriendin gehad.
Er gaan momenten voorbij waarbij ik denk.."waarom gaat het bij een ander zo makkelijk "?
Collega's zeggen vask " probeer een datingsite, dan gaat het lukken. "
Wat zij echter niet weten, dat ik het jarenlang heb geprobeerd, mn best gedaan; steeds met 0 resultaat.
Ik ben in het bezit van een vaste baan, eigen huis, heb mijn ouders nog, maar ik kom elke dag alleen thuis, niemand die op mij wacht ( behalve mijn kat).
Mijn hele leven maak ik het mee dat wildvreemde mensen mij uit staan te lachen op straat, in een winkel...zoals vanmiddag weer in een supermarkt in Hilversum..zonder enige aanleiding beginnen 2 volwassen vrouwen (in mijn bijzijn ) hardop minderwaardige opmerkingen te maken over mijn uiterlijk..je hoort het gewoon.
Wanneer ze dichterbij komen ,beginnen ze ineens over wat andere te praten.
Ook maak ik het mee dat mensen met gestrekte arm / wijsvinger naar mij staan te wijzen, hardop schreeuwend " wat een lelijkerd." Vervolgens zie je dat groepje "volwassen " mensen hardop lachend mijn kant op kijken.. en een plezier dat ze hebben...
Ik heb weinig zelfvertrouwen om contact met vrouwen te maken, en dat komt vooral hierdoor.
Wanneer ik het meemaakte dat het mij lukte om via een datingsite met een vrouw in contact te komen, liep dat ook steeds op een desillusie uit.
Zodra ik een foto stuurde, voelde ik duidelijk dat ze van mij af wilde, of ik werd geblokkeerd; alsof ik haar iets ergs had aangedaan.
Vrienden heb ik niet.Nooit iemand die op m'n verjaardag komt ,nooit iemand die mij uitnodigd. Oud en Nieuw lig ik om 23.00 in bed.Waar moet ik heen, wanneer je niemand hebt of kent?
Vroeger ging ik vaak met een (inmiddels ex ) kennis om...maar dat bleek iemand te zijn die mij enkel kende wanneer ie me nodig had, continu gemaakte afspraken afbelde met doorzichtige lulsmoezen.
Continu kwam er "onverwachts " wat tussen.
Vroeger weleens groepsreizen gedaan
Met niemand moeilijkheden gehad, maar toen er een reünie georganiseerd werd, waren ze mij "per ongeluk " vergeten..zag later foto's waar ik ze allemaal zag zitten.
Mij wilden ze er niet bij hebben, mij waren ze "vergeten."
Soortgelijke ervaringen ook met andere reizen meegemaakt, waarbij je duidelijk de gemaakte vriendelijkheid voelde van mensen.
Ik las dat iemand schreef dat ze zich "toeschouwer" voelt van haar eigen leven ; eigenlijk voel ik lichtelijk ook zo.
Voelt alsof ik "op achter loop ", jongens die ik bij wijze van spreken nog geboren heb zien worden, zijn nu al wat jaren getrouwd,kinderen..ik heb nog nooit een vriendin kunnen voorstellen aan mijn (inmiddels op leeftijd zijnde) ouders...
Mensen zeggen vaak " Hoe kan het dat je niemand hebt ? Je bent vrouwvriendelijke, netjes, serieus, met juiste normen en waarden opgevoed...maar dat zeggen mensen die je kennen.
Heb je je uiterlijk niet zo mee, dan kan je het vergeten.
Loop je in de stad, dan staan compleet onbekende mensen van wie he normen en waarden verwacht, je hardop uit te lachen, in mij bijzijn mij voor vanalles uit te maken..en gierend van plezier kijkt men mijn kant op.
Hans
01-07-2023
laatste reactie: 31-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben nu 51, heb ooit ongeluk gehad.gezondheids problemen overgehouden.relatie voorbij,na lange tijd weer relatie gehad.is nu na 5 jaar gedaan.ondanks. dat ik niet alleen ben.heb toch een gevoel van leegte.
Brigitte
03-07-2023
Reactie:
Kom op man, Hans.
Verman jezelf.
Wat een onzin allemaal om jezelf helemaal in het verdomhoekje weg te schrijven. Wat jou allemaal overkomt. Omdat je niet aantrekkelijk bent? Onzin.
Ik bedoel als je het idee hebt dat je onaantrekkelijk bent dan neem ik aan dat je daar de afgelopen pak em beet 26 jaar al mee aan de slag bent gegaan?
Dus je bent fit, sportief, misschien zelfs afgetraind? Of tenminste slank. Je bent verzorgd en schoon? Elke dag douchen, tanden poetsen en haar kammen? En als je kalend bent dan kort houden in plaats van lange slierten. Je rookt niet en draagt nette kleding wanneer je in het openbaar treedt?
En natuurlijk kan er iets zijn wat niet mooi is, zoals een boggel, slecht gebit of grote gok. Als je het idee hebt dat je door zo iets tegengehouden wordt en al het bovenstaande is op orde; laat daar dan ook iets aan doen. Als je daardoor zelfverzekerder bent.
En dan de eenzaamheid. Dat is enorm kut. Het gevoel het huisje boompje beeste gemist te hebben terwijl iedereen om je heen dit wel lijkt te hebben. Maar hoe ouder je wordt hoe kleiner die kans gaat worden. Niet onmogelijk, maar wel kleiner. En dan komt er een moment waarop je moet gaan proberen om er de voordelen van te zien.
Mensen met kinderen kunnen de eerste paar jaar veel minder doen. Spontaan op stedentrip? kan niet. Drankje in de stad tot in de late uurtjes? kan wel, maar dan geen slaap want 06:00. Wellicht verhuizen, weg van alles, en opnieuw beginnen, gaat ook niet of in ieder geval veel moeilijker.
Dus wil niemand met je afspreken? Ga dan alleen. Kies voor jezelf. Ontwikkel en ontplooi jezelf. Gooi het roer om. Loop de Santiago de Compostela route. Pak de Siberië express. Geef je op voor vrijwilligerswerk. Doe mee aan een loopgroep. Ga een tijdje in het buitenland wonen en werken. Ga niet op groepsreis, maar ga alleen. Vaak maak je op die manier meer contact dan in een groep.
Het is een cliché, maar alleen jij kunt jezelf hieruit trekken. Zodra je je eigen leven op orde hebt zal je merken dat dit al veel meer aandacht oplevert.
Verman jezelf.
Wat een onzin allemaal om jezelf helemaal in het verdomhoekje weg te schrijven. Wat jou allemaal overkomt. Omdat je niet aantrekkelijk bent? Onzin.
Ik bedoel als je het idee hebt dat je onaantrekkelijk bent dan neem ik aan dat je daar de afgelopen pak em beet 26 jaar al mee aan de slag bent gegaan?
Dus je bent fit, sportief, misschien zelfs afgetraind? Of tenminste slank. Je bent verzorgd en schoon? Elke dag douchen, tanden poetsen en haar kammen? En als je kalend bent dan kort houden in plaats van lange slierten. Je rookt niet en draagt nette kleding wanneer je in het openbaar treedt?
En natuurlijk kan er iets zijn wat niet mooi is, zoals een boggel, slecht gebit of grote gok. Als je het idee hebt dat je door zo iets tegengehouden wordt en al het bovenstaande is op orde; laat daar dan ook iets aan doen. Als je daardoor zelfverzekerder bent.
En dan de eenzaamheid. Dat is enorm kut. Het gevoel het huisje boompje beeste gemist te hebben terwijl iedereen om je heen dit wel lijkt te hebben. Maar hoe ouder je wordt hoe kleiner die kans gaat worden. Niet onmogelijk, maar wel kleiner. En dan komt er een moment waarop je moet gaan proberen om er de voordelen van te zien.
Mensen met kinderen kunnen de eerste paar jaar veel minder doen. Spontaan op stedentrip? kan niet. Drankje in de stad tot in de late uurtjes? kan wel, maar dan geen slaap want 06:00. Wellicht verhuizen, weg van alles, en opnieuw beginnen, gaat ook niet of in ieder geval veel moeilijker.
Dus wil niemand met je afspreken? Ga dan alleen. Kies voor jezelf. Ontwikkel en ontplooi jezelf. Gooi het roer om. Loop de Santiago de Compostela route. Pak de Siberië express. Geef je op voor vrijwilligerswerk. Doe mee aan een loopgroep. Ga een tijdje in het buitenland wonen en werken. Ga niet op groepsreis, maar ga alleen. Vaak maak je op die manier meer contact dan in een groep.
Het is een cliché, maar alleen jij kunt jezelf hieruit trekken. Zodra je je eigen leven op orde hebt zal je merken dat dit al veel meer aandacht oplevert.
Henk
16-08-2023
Reactie:
Ik ben een vrouw van 31, maar ik herken me heel erg in het gevoel een toeschouwer te zijn. Ik heb dat gevoel al zo lang ik me kan herinneren. Ik vind het raar om mezelf in de spiegel te zien. Ik heb ook nooit een relatie gehad. De paar vriendinnen die ik heb zijn inmiddels druk met hun eigen jonge gezin. Als ik mezelf niet bij familie uitnodig ben ik ook alleen met de feestdagen. Niemand vraagt mij niemand zit op mij te wachten. Op mijn werk gaat het niet; ik kan geen baan houden, moet steeds aan iets nieuws beginnen. Ik weet dat het mijn eigen schuld is, ik doe het zelf verkeerd.
Ik probeer te denken zoals Henk hierboven zegt; de moed erin houden, aan jezelf werken, doen wat je kan. Maar ik baal zo, ik vind mezelf zo'n ontzettende loser. Ik ben super dankbaar voor wat ik heb, voor wat ik heb gekregen, echt waar. Voor de mensen om me heen, voor zien hoe alles gaat. Maar alles waar ik zelf invloed op heb verpest ik, laat ik een zooitje worden terwijl ik er naar sta te kijken. Ik vind alles mooi maar mezelf k*t.
Sorry dat ik dit in jouw topic kwijt moest. Ik wil zeggen dat ik met je meeleef en ik hoop dat er betere tijden voor je komen. Mijn enige tip is om niet te veel over je eigen situatie na te denken maar te focussen op de mooie dingen om je heen. Als ik dat doe en mezelf vergeet kan ik best gelukkig zijn, misschien werkt dat voor jou ook zo, ik weet niet.
Ik probeer te denken zoals Henk hierboven zegt; de moed erin houden, aan jezelf werken, doen wat je kan. Maar ik baal zo, ik vind mezelf zo'n ontzettende loser. Ik ben super dankbaar voor wat ik heb, voor wat ik heb gekregen, echt waar. Voor de mensen om me heen, voor zien hoe alles gaat. Maar alles waar ik zelf invloed op heb verpest ik, laat ik een zooitje worden terwijl ik er naar sta te kijken. Ik vind alles mooi maar mezelf k*t.
Sorry dat ik dit in jouw topic kwijt moest. Ik wil zeggen dat ik met je meeleef en ik hoop dat er betere tijden voor je komen. Mijn enige tip is om niet te veel over je eigen situatie na te denken maar te focussen op de mooie dingen om je heen. Als ik dat doe en mezelf vergeet kan ik best gelukkig zijn, misschien werkt dat voor jou ook zo, ik weet niet.
koolvis
31-08-2023
Reactie:
Hey Hans,
Ik zag je berichtje.
Ik wandel nog wel eens op de hei in Hilversum, mocht je een x mee willen wandelen dan ben je welkom.
Groetjes Pien
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Ik zag je berichtje.
Ik wandel nog wel eens op de hei in Hilversum, mocht je een x mee willen wandelen dan ben je welkom.
Groetjes Pien
Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing
Pien
31-08-2023
Ben een meisje van 14 ik weet niet waarom maar ik voel me enorm eenzaam (Verhaal 352)
Ik ben een meisje van 14 ik weet niet waarom maar ik voel me enorm eenzaam ik voel dat niemand mij wilt of om mij geeft het lijkt alsof niemand mij wilt ecth niemand ik huil elke dag en nacht mijn ouders zijn ook vervend ik vertel wat mij dwars zit zij lachen ik weet niet wat ik moet doen maar weet het ik voel me echt niettttt goeddd gewoon echt
Anoniem
24-05-2023
laatste reactie: 31-08-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve meid,
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!
Heel vervelend dat je je zo voelt. Kun je niet met iemand op school praten over je gevoelens? Een mentor of een vertrouwenspersoon? Zij kunnen jou echt helpen! Het komt wel goed met je hoor, heb vertouwen. En er zijn altijd wel mensen die om je geven, daar mag je niet aan twijfelen. Succes!
Roos
07-07-2023
Reactie:
Wat wil je? Maak je even niet druk om anderen. Ga dingen meemaken, ondernemen. Zul je zien dat veel mensen niet veel te melden hebben en je loopt mensen tegen het lijf waar je wel wat aan hebt. Ga NIET binnen zitten. Ga leven.
Florian
27-07-2023
Reactie:
Ik vind de eerste tip wel een goed idee ga op school vragen naar een mentor of vertrouwenspersoon waar je mee kan praten of maak een afspraak bij de huisarts. Er zijn veel eenzame jongeren ik denk dat daar ook op de scholen wel aandacht voor is. Maak het kenbaar aan mensen die aardig zijn.
Ma
27-07-2023
Reactie:
Blijf hier niet alleen mee rondlopen. Het is voor jouw leeftijd (op iedere leeftijd) belangrijk dat je met iemand contact krijgt die je op weg kan helpen om je sociale kringetje wat groter te maken. Dat kan je in een stappenplan doen met een Netwerkcoach of een welzijnscoach. Dit zijn vrijwilligers met een opleiding speciaal voor mensen die zich alleen voelen of niet weten waar te beginnen met iets te gaan ondernemen, en samen naar een oplossing gaan kijken. In bijna iedere woonplaats of bij je in de buurt kun je bellen naar ‘welzijnswerk’ of ‘Welzijn op Recept’. Ook staat het vaak op de site van de gemeente. Zoek het op op internet. Echt, het zal je helpen!!! Succes x
Thed
11-08-2023
Reactie:
Schat, zoek een vriendje dat zal een hoop helpen
Res
12-08-2023
Reactie:
Dag meid,
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.
Ik vind het erg jammer dat je je zo slecht voelt. Ik heb zelf een dochter van jouw leeftijd die het op een bepaald moment ook erg moeilijk had (voelde zich eenzaam, huilde vaak, zag het allemaal niet meer zitten, …). Het gaat nu beter met haar dankzij de steun van een aantal mensen, inclusief mezelf. Wat ik je eigenlijk wil zeggen is: zoek iemand in je omgeving waar je je zorgen mee kan delen, iemand die je serieus neemt. De wereld kan erg zwaar zijn voor een jong meisje als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Dit kan een ouder zijn maar ook een tante, leerkracht, de moeder van een vriendinnetje, … zijn er op school eventueel mensen waarbij je terecht kan (een zorgjuf? Leerlingenbegeleider…?).
Ondanks dat het niet oké is dat je je zo voelt, is het msn al veel om te beseffen dat je niet de enige bent die met zulke gevoelens worstelde. Ik hoop dat je steun vindt.
Dikke knuffel van een mama.
Lena
21-08-2023
Reactie:
Ach meisje, ik heb een kleindochter van jouw leeftijd. Voelt zich ook vaak alleen! Maar geloof me ,er komt voor jouw ook echt een andere tijd. Het valt ook niet mee in deze rare wereld en met mensen (ouders) die misschien alleen met zich zelf bezig zijn. Probeer voor je zelf een weg te vinden, misschien doormiddel van een hobby of iets met dierenliefde ,lezen,tekenen! De meesten van ons zijn volwassen geworden met vallen en opstaan. Sterkte en laat je niet kisten!😘
Els
31-08-2023
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn (Verhaal 50)
Ik ben hier op gekomen omdat ik op het punt ben gekomen dat ik radeloos ben.
Ben een man van 29
Ik ben zelf iemand die niet graag in de spotlights sta.
Gesprekken kan ik niet meepraten want ik krijg van binnen een soort van blackout. Er komt niks uit.
En als er wat uitkomt is het een probleem dit of dat.
Alles is negatief en kan het niet meer ombuigen.
Verleden tijd is verleden tijd maar als je een slechte basis qua opvoeding heb gehad. Ouders zijn gescheiden. Mijn gezin moest rondkomen in de armoede. Ik kon als kind niet eens naar de tandarts (kon alleen vullen) want er stonden teveel rekeningen open. Dus mijn gebit is ook niet 100% gezond.
Al de kinderen woonden bij de moeder
We waren bijna 3x uit huis gezet. Paar keer zonder gas water en licht zitten.
Ik ben de jongste van de 3kinderen
Maar de 1e kind was in me moeders ogen het belangrijkste. Een groot voorbeeld daarvan is dat me moeder het paardrijlessen van me zus belangrijker vond dan me diplomering van middelbare school (waar ik dus totaal 40km moest fietsen)
En ze pleegde fraude maar toch was ik toch te lief voor om aangifte te doen.
Der was alleen maar ruzie thuis en nooit echt liefde gevoeld. ( me moeder wou me niet als zoon)
En die woede uitte ik dus uit op school waar ik heel vaak werd uitgestuurd en ging dan blowen.
Ben geëmotioneerd verwaarloosd vanaf me pubertijd(1e klas). Waardoor ik dus naar drugs en drank griep vanaf me 12/13e .
En mijn eigen mechanisme is dat ik automatisch tot mezelf trek.
Ik ben boos en teleurgesteld in mezelf, omdat ik weet wat ik kan en dat is alles maar toch doe ik niks.
Er is iets mentaal wat me tegenhoud.
Me gedachten zijn ook van als ik werken wil moet ik tussen de mensen komen. Waar ik dus me heel ongemakkelijk voel. 1op1 kan soms net maar daar ook weet ik nooit een gesprek vol te houden en antwoord alleen standaard antwoorden.
Ik ben slim maar ik gedraag me als een domme idioot die maar dezelfde fouten maakt
Mensen van buitenaf hebben altijd een mening en oordeel klaar en zeggen dat ze me kennen maar hoe kan dat als ik gevoel heb dat ik mezelf al jaren heb verloren en nu zit ik te wachten tot ik doodga.
Want ik weet waar dit op uitloopt.
Dit loopt uit naar een dakloze leven.
Ik weet het echt niet meer.
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn.
Ik wil uit de schulden maar van werken word ik mentaal gek,omdat me gedachten zeggen waarom werk je zo hard voor schulden die door anderen komen.
En nieuwe contacten zoeken is voor mij te moeilijk.
Wil niet overkomen als een 28 jarige kind die alleen maar huilt en negatieve dingen uit.
Het voelt heel frusterend om overal maar tussen wal en schip te vallen.
Ben een man van 29
Ik ben zelf iemand die niet graag in de spotlights sta.
Gesprekken kan ik niet meepraten want ik krijg van binnen een soort van blackout. Er komt niks uit.
En als er wat uitkomt is het een probleem dit of dat.
Alles is negatief en kan het niet meer ombuigen.
Verleden tijd is verleden tijd maar als je een slechte basis qua opvoeding heb gehad. Ouders zijn gescheiden. Mijn gezin moest rondkomen in de armoede. Ik kon als kind niet eens naar de tandarts (kon alleen vullen) want er stonden teveel rekeningen open. Dus mijn gebit is ook niet 100% gezond.
Al de kinderen woonden bij de moeder
We waren bijna 3x uit huis gezet. Paar keer zonder gas water en licht zitten.
Ik ben de jongste van de 3kinderen
Maar de 1e kind was in me moeders ogen het belangrijkste. Een groot voorbeeld daarvan is dat me moeder het paardrijlessen van me zus belangrijker vond dan me diplomering van middelbare school (waar ik dus totaal 40km moest fietsen)
En ze pleegde fraude maar toch was ik toch te lief voor om aangifte te doen.
Der was alleen maar ruzie thuis en nooit echt liefde gevoeld. ( me moeder wou me niet als zoon)
En die woede uitte ik dus uit op school waar ik heel vaak werd uitgestuurd en ging dan blowen.
Ben geëmotioneerd verwaarloosd vanaf me pubertijd(1e klas). Waardoor ik dus naar drugs en drank griep vanaf me 12/13e .
En mijn eigen mechanisme is dat ik automatisch tot mezelf trek.
Ik ben boos en teleurgesteld in mezelf, omdat ik weet wat ik kan en dat is alles maar toch doe ik niks.
Er is iets mentaal wat me tegenhoud.
Me gedachten zijn ook van als ik werken wil moet ik tussen de mensen komen. Waar ik dus me heel ongemakkelijk voel. 1op1 kan soms net maar daar ook weet ik nooit een gesprek vol te houden en antwoord alleen standaard antwoorden.
Ik ben slim maar ik gedraag me als een domme idioot die maar dezelfde fouten maakt
Mensen van buitenaf hebben altijd een mening en oordeel klaar en zeggen dat ze me kennen maar hoe kan dat als ik gevoel heb dat ik mezelf al jaren heb verloren en nu zit ik te wachten tot ik doodga.
Want ik weet waar dit op uitloopt.
Dit loopt uit naar een dakloze leven.
Ik weet het echt niet meer.
Ik haat mensen maar ik wil niet alleen zijn.
Ik wil uit de schulden maar van werken word ik mentaal gek,omdat me gedachten zeggen waarom werk je zo hard voor schulden die door anderen komen.
En nieuwe contacten zoeken is voor mij te moeilijk.
Wil niet overkomen als een 28 jarige kind die alleen maar huilt en negatieve dingen uit.
Het voelt heel frusterend om overal maar tussen wal en schip te vallen.
Arii
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 31-08-2023
21Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig man!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Weet niet of het nog relevant is. Maar kan me behalve in het gedeelte "in armoede leven" wel erg in jou leven. Ik denk en voel bijna hetzelfde. Ook zeer ongemakkelijk gevoel bij mensen. Ook emotioneel verwaarloosd. Trek ook tot mezelf. Etc. Als je wilt praten kan het altijd.
Sean
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik snap je ietskes. Je hebt geen goed rugzakje om mee te sleuren. En contact met mensen confronteert u nog meer dat jij niet de " standaard"man bent. Maar thuis zitten kniezen en uw wentelen in uw misérie, dat mag eens. Maar niet te lang, je moet uzelf dan 'n schop onder uw kont geven . En zeggen, komaan, morgen, andere dag , betere dag
Carine V.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat erg voor je. Je hebt een moeilijke jeugd gehad en daardoor leid je nu een moeilijk bestaan. Jammer dat sommige ouders het leven van hen kinderen onbewust verwoesten.
Zoek hulp voor jezelf en geef nooit op. Je komt zeker mensen tegen die je kunnen helpen en ondersteunen.
Zoek hulp voor jezelf en geef nooit op. Je komt zeker mensen tegen die je kunnen helpen en ondersteunen.
Bella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Arii, Misschien dat je dit leest.
Je bent streng en hard voor jezelf. Ik denk dat je ergens van binnen ook weet dat je niet boos bent op mensen, maar verdriet hebt en geraakt bent door dingen waar jij niets aan kon doen. Ik ben ouder dan jij, maar ook ik heb deze gevoelens. Toen ik achter in de 20 was heb ik de keuze gemaakt niet meer bang te zijn voor contact met anderen. Misschien is het een veilige optie om bv te gaan hardlopen met anderen of een sport te proberen waar je niet perse in een team zit. Tijdens het sporten hoef je ook niet steeds te praten. Ik ben daardoor echt uit mijn schulp gekropen en ik heb gemerkt dat er ook veel goede mensen bestaan. Probeer klein te beginnen. Weet je, mensen hebben oordelen naar iedereen, alleen jij trekt het je meer aan omdat je jezelf klein maakt. Heb maling aan anderen, het zegt alleen iets over wie zij zijn, niet wat jij bent. Je bent niet alleen met jouw gevoelens, van veel mensen zie je alleen de buitenkant. Ik wens je toe dat je milder naar je zelf wordt en wat stappen durft te zetten, want je hebt niets te verliezen.
Je bent streng en hard voor jezelf. Ik denk dat je ergens van binnen ook weet dat je niet boos bent op mensen, maar verdriet hebt en geraakt bent door dingen waar jij niets aan kon doen. Ik ben ouder dan jij, maar ook ik heb deze gevoelens. Toen ik achter in de 20 was heb ik de keuze gemaakt niet meer bang te zijn voor contact met anderen. Misschien is het een veilige optie om bv te gaan hardlopen met anderen of een sport te proberen waar je niet perse in een team zit. Tijdens het sporten hoef je ook niet steeds te praten. Ik ben daardoor echt uit mijn schulp gekropen en ik heb gemerkt dat er ook veel goede mensen bestaan. Probeer klein te beginnen. Weet je, mensen hebben oordelen naar iedereen, alleen jij trekt het je meer aan omdat je jezelf klein maakt. Heb maling aan anderen, het zegt alleen iets over wie zij zijn, niet wat jij bent. Je bent niet alleen met jouw gevoelens, van veel mensen zie je alleen de buitenkant. Ik wens je toe dat je milder naar je zelf wordt en wat stappen durft te zetten, want je hebt niets te verliezen.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Ari,
Ik herken me zeer erg in jouw verhaal.
Wat erg voor je dat je nu zo voelt.
Jouw eenzaamheid laat jouw verleden nog zwaarder wegen.
Ik heb een soort van hetzelfde meegemaakt.
Ik zat thuis en kon geen contact hebben met mensen. Ik voelde mezelf eenzaam en veloren.
Tot ik op die ene dag wakker werd en dacht ik ga alles anders doen! Want ik ben het waard!
Ik zou zeer graag met je in contact willen komen op jouw manier met jouw wensen. Gewoon eens om rustig met elkaar in gesprek te komen.
Als je dat zou willen reageer dan maar even.
Ik herken me zeer erg in jouw verhaal.
Wat erg voor je dat je nu zo voelt.
Jouw eenzaamheid laat jouw verleden nog zwaarder wegen.
Ik heb een soort van hetzelfde meegemaakt.
Ik zat thuis en kon geen contact hebben met mensen. Ik voelde mezelf eenzaam en veloren.
Tot ik op die ene dag wakker werd en dacht ik ga alles anders doen! Want ik ben het waard!
Ik zou zeer graag met je in contact willen komen op jouw manier met jouw wensen. Gewoon eens om rustig met elkaar in gesprek te komen.
Als je dat zou willen reageer dan maar even.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kan me goed vinden in jou verhaal, ben veel ouder, maar het blijft moeilijk. Is een strijd die je jou hele leven moet voeren. Mijn advies, volg Sadhguru op YouTube, maakt het leven aangenamer.
Ime
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Ari,
Ook al heb je een andere boodschap meegekregen in je jeugd, maar, je moet beseffen en leren dat je liefde waard bent, en jezelf dat gunnen en geven. Mindfullnes is een mooie route om te gaan, niet zo streng zijn voor jezelf en al je rotgevoelens er gewoon maar laten zijn want je was ook een slachtoffer en je had ook meer verdiend dan dat, wat je kreeg, als kind, en compassie voor je moeder, ze wist niet beter, of kon niet beter. Geef jezelf de liefde die je verdiend, dat begint bij hulp vragen: dat is al mooi. Heb je gedaan. Nu stap 2, geef jezelf de kans om je verleden een plekje te geven en vraag therapie aan bij een dokter en vraag een verwijzing. Laat jezelf helpen, ik weet er is een ellenlange wachtlijst van zeker 3 maanden tot een half jaar, maar dan ben je in ieder geval onderweg en beter af dan nu. Verder is sporten een goed idee; zoek iets wat je leuk vindt en vrij solitair kunt doen in het begin. Boksen of tai chi kan ook een uitlaatklep zijn. Tot slot. Zorg goed voor jezelf, op tijd eten, slapen, goed en gezond eten, dag goed indelen en ritme aanhouden. Het zal in het begin niet makkelijk voor je zijn, maar je doet het voor jezelf. Stel jezelf doel. Je bent ‘t echt waard. Succes.
Ook al heb je een andere boodschap meegekregen in je jeugd, maar, je moet beseffen en leren dat je liefde waard bent, en jezelf dat gunnen en geven. Mindfullnes is een mooie route om te gaan, niet zo streng zijn voor jezelf en al je rotgevoelens er gewoon maar laten zijn want je was ook een slachtoffer en je had ook meer verdiend dan dat, wat je kreeg, als kind, en compassie voor je moeder, ze wist niet beter, of kon niet beter. Geef jezelf de liefde die je verdiend, dat begint bij hulp vragen: dat is al mooi. Heb je gedaan. Nu stap 2, geef jezelf de kans om je verleden een plekje te geven en vraag therapie aan bij een dokter en vraag een verwijzing. Laat jezelf helpen, ik weet er is een ellenlange wachtlijst van zeker 3 maanden tot een half jaar, maar dan ben je in ieder geval onderweg en beter af dan nu. Verder is sporten een goed idee; zoek iets wat je leuk vindt en vrij solitair kunt doen in het begin. Boksen of tai chi kan ook een uitlaatklep zijn. Tot slot. Zorg goed voor jezelf, op tijd eten, slapen, goed en gezond eten, dag goed indelen en ritme aanhouden. Het zal in het begin niet makkelijk voor je zijn, maar je doet het voor jezelf. Stel jezelf doel. Je bent ‘t echt waard. Succes.
Hulp
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat vervelend voor je dat je je zo voelt, maar zo herkenbaar. Ben van dezelfde leeftijd en voel me precies zo.. Ben ook radeloos en weet het ook allemaal even niet meer:(. Heel veel sterkte
Ir
21-04-2022
Reactie:
dat gevoel ken ik
Anoniem
07-05-2022
Reactie:
triest sterkte
peitb
17-06-2022
Reactie:
Ik zeg bijna precies het zelfde alleen heb ik geen schulde maar ik sta er wel bijna het zelfde in
Tim
19-06-2022
Reactie:
Ik ken het
Ik haat mensen ook
Meeste zijn ook assholes en alleen maar uit op geld.
Weinig goeie zitten ertussen.
Maar feit is dat je elkaar nodig hebt.
Ga je naar de winkel heb ke de bakker nodig om je brood te bakken.
Is de auto stuk heb je de monteur nodig om m te maken.
Etc.
Ik haat mensen ook
Meeste zijn ook assholes en alleen maar uit op geld.
Weinig goeie zitten ertussen.
Maar feit is dat je elkaar nodig hebt.
Ga je naar de winkel heb ke de bakker nodig om je brood te bakken.
Is de auto stuk heb je de monteur nodig om m te maken.
Etc.
Willem
08-12-2022
Reactie:
Tjonge wat een verhaal zeg je hebt heel wat meegemaakt
Maar weet dat je altijd opnieuw kan beginnen net zoals heel veel mensen
Denk alleen aan jezelf jij bent het belangrijkste
Ik hoop dat er voor jou betere tijden komen
Maar weet dat je altijd opnieuw kan beginnen net zoals heel veel mensen
Denk alleen aan jezelf jij bent het belangrijkste
Ik hoop dat er voor jou betere tijden komen
Anoniem
07-04-2023
Reactie:
Hey, ik begrijp je helemaal. Ik heb wel een vraagje, heb jij je ooit laten testen op autisme, ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal, ik ben zelf ook autistisch.
Jojo
24-04-2023
Reactie:
allereerst wil
ik
je zeggen dat ik het erg rot voor je vind de emotionele omstandigheden en lastigheden waar je je nu in bevindt en niet om
gevraAgd hebt
ik herken jou, ook
ik krijg in contact met mensen een soort disconnect en ervaar ongemakkelijkheden
en ook ik ben vroeger emotioneel
verwaarloosd en mishandeld
jammer dat je mensen haat maar ik beluister niet dat je jezelf haat en dat vind ik positief
ik haatte mijzelf vroeger wel en schaamde mij
zelfs talloze relaties die nergens toe geleid hebben , in de kiem
gesmoord zeg maar.
maar eenzaam
ben ik nog steeds omdat ik
mijzelf nodeloos terugtrek mAar blijf wel
actief om
de interactie met de medemens aan te gaan en probeer inzicht te krijgen en de dynamiek en wat iik
ervaar zonder weg te lopen
dat gun ik jou ook. en zoek
hulp bv familieopstellingen
ik
je zeggen dat ik het erg rot voor je vind de emotionele omstandigheden en lastigheden waar je je nu in bevindt en niet om
gevraAgd hebt
ik herken jou, ook
ik krijg in contact met mensen een soort disconnect en ervaar ongemakkelijkheden
en ook ik ben vroeger emotioneel
verwaarloosd en mishandeld
jammer dat je mensen haat maar ik beluister niet dat je jezelf haat en dat vind ik positief
ik haatte mijzelf vroeger wel en schaamde mij
zelfs talloze relaties die nergens toe geleid hebben , in de kiem
gesmoord zeg maar.
maar eenzaam
ben ik nog steeds omdat ik
mijzelf nodeloos terugtrek mAar blijf wel
actief om
de interactie met de medemens aan te gaan en probeer inzicht te krijgen en de dynamiek en wat iik
ervaar zonder weg te lopen
dat gun ik jou ook. en zoek
hulp bv familieopstellingen
anna
05-06-2023
Reactie:
misschien moest je eens een therapeut zoeken.
h.teunissen
01-07-2023
Reactie:
Ik heb altijd mensen die ik na een tijd weer niet meer zie. Kan nooit normaal omgaan met mensen, haat drm mensen en mezelf. Dieren en god daar leef ik nu voor, mensen worden te makkelijk misleid door de duivel. Kansloze creatie, niet meer te redden. Snap steeds meer wrm er geen mensen mee mochten op de Ark van Noah. Leven helemaal zinloos, zo zie ik het niet. Zoals ik al zij ik leef voor de natuur god en dieren en enkele mensen die het wel waard zijn. Maar drm wil ik ook weg uit de stad en ergens wonen een kleine samenleving met mensen die ook zo zijn. Niemand is perfect hoor ik ook niet, maar ik merk een duistere energie die steeds erger word. Waar ik woon kijken sommige ook uit hun ogen alsof ze je meteen willen omleggen. Ik haat de mens, en niet mensen. Er zijn genoeg leuke mensen hoe negatief je ook bent. Juist door negatief zijn trek je weer andere negatieve aan. Dat heb ik dus de laatste jaren heel erg. Maar ik kan gewoon niet positief zijn heb de pest erin. Heerlijk om dit even te typen en het beste alles komt goed.
An
22-07-2023
Reactie:
Bij verslaving zou ik zeker hulp zoeken bij de 12 stappen groepen daar krijg je heel veel steun. Sterkte het valt niet mee maar hun jezelf hulp.
Ma
27-07-2023
Reactie:
tja wat kan ik zeggen ik heb net tegen een heleboel mensen gezegd hou je bek dicht vele malen en vedwijn vele malen hoe kom je in godsnaam van mensen af die je niet wil horen ze vallen je vebaal lastig ze vallen je telepathisch lastig en ze vallen je telefonisch lastig hoe kom je in godsnaam van ze af
hvjhvgjvj
25-08-2023
Reactie:
Jammer dat je mensen haat. Jammer dat je geen goede jeugd hebt gehad. Misschien mag ik het niet zeggen maar, een mens heeft op een gegeven moment keuzes! Dit is ook voor jou! Je kunt op deze manier ( sorry voor het zelf beklag) zo doorgaan! Of…. Je gaat voor een héél andere aanpak. Wij mensen maken véél dingen mee,de één wordt er door gedragen,de ander er doodgeschopt!. Probeer te kiezen en ga ervoor. Veel sterkte en zet h’m op🤗👍
Els
31-08-2023
Waarom laat iedereen mij in de steek (Verhaal 391)
Ik was er altijd in andere te helpen dag en nacht ,maar nu ik iemand nodig heb hoor ik niemand meer .
Nu ik te kampen heb met een depressie en burn out voel ik mij ook nog eens eenzaam wat niet bevorderlijk is voor mijn mentale welzijn .wat doe ik verkeerd ,waarom laat iedereen mij in de steek en alleen
Nu ik te kampen heb met een depressie en burn out voel ik mij ook nog eens eenzaam wat niet bevorderlijk is voor mijn mentale welzijn .wat doe ik verkeerd ,waarom laat iedereen mij in de steek en alleen
Ann
27-08-2023
laatste reactie: 31-08-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk niet dat iedereen je in de steek laat. Het is meer je eigen gevoel! Waarschijnlijk sta jij voor iedereen klaar , en ben je daadwerkelijk sterk genoeg ! Maar nu….ben je even aan het latijn van je eigen. En daar heb je het waarschijnlijk moeilijk mee! Volgens mij krabbel jij gewoon weer omhoog en laat jij je zelf weer zien, iemand die zich ontfermt over anderen. Kop op en ga ervoor
Els
31-08-2023
2023 is echt me slechtste jaar ooit. (Verhaal 379)
2023 is echt me slechtste jaar ooit.
Ik heb alles verloren
Me geluk
Me motivatie
Me energie
Maar toch blijf ik pushen want niemand gaat het voor me doen.dit jaar heb ik geleerd dat je een persoon nooit helemaal volledig mag vertrouwen.
Maar ja het leven gaat door……
Inshallah.
Ik heb alles verloren
Me geluk
Me motivatie
Me energie
Maar toch blijf ik pushen want niemand gaat het voor me doen.dit jaar heb ik geleerd dat je een persoon nooit helemaal volledig mag vertrouwen.
Maar ja het leven gaat door……
Inshallah.
S.dewkali
23-07-2023
laatste reactie: 24-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi S.
Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.
Ga zo door l!!!💪
Wat naar te horen dat dit jaar zo tegenzit. Ik wil je wel een compliment geven voor je doorzettingsvermogen. Dat en jezelf pushen zijn zeer waardevolle eigenschappen die niet iedereen bezit. Sommige mensen kan je niet vertrouwen terwijl je vooraf denkt van wel. Zo zijn sommige mensen en het is altijd vervelend wanneer vertrouwen wordt geschaad.
Ga zo door l!!!💪
Rene
25-07-2023
Reactie:
Op de een of andere manier wil ik je graag bemoedigen,ook al ken ik je niet maar ik denk dat we van tijd tot tijd allemaal een zetje nodig hebben.Zelf heb ik enorm veel meegemaakt in het leven.Mijn vader is voor mijn ogen gestorven toen ik jong was,mijn broer heeft zelfmoord gepleegd, Mijn moeder is in 2017 ook voor mijn ogen gestorven dus in 1x mijn hele famille weg en soms voelt dat eng.Daar komt nog bij dat ik op de middelbare school altijd gepest en buitengesloten ben geweest maar toch is het mij gelukt om mijn Havo diploma te behalen en tantes en nichten hebben mij gewoon als een baksteen laten vallen.Ook vriendinnen die ik had bleken niet echt te zijn.Ze gingen alleen met me om vanwege geld.Toen ik stopte om een pinapparaat te zijn waren ze weg.Uiteraard heb heb ik vaal gedacht om er een eind aan te maken maar gisteren keek ik op Netflix naar een film (L'Ascension)en op een gegeven moment moest ik keihard huilen omdat de hoofdpersoon een berg moest beklimmen (de Mount Evesrest)en ondanks tegenslag bereikte hij de top en dat was voor mij een bemoediging om nooit op te geven. Wie weet vind ik ook een echte vriendin.Tegen jou zeg ik,volhard!!!!Ik geloof in je komt goed.Liefs van mij xxxx
Gwen
30-07-2023
Reactie:
That's the spirit, gelukkig is het maar een zo een slechre jaar en heb je je gezondheid nog. Vanaf daar kan je verder bouwen naar boven ruchting de goeie jaren
Red
12-08-2023
Reactie:
Heb nog een man die nog niets gedàan heeft nog op die 4 jaar geen seks w0nen apart o0k slapen apart zit Gansevoort Dagen Allen man naam is Rita 62 jaar
Anoniem
18-08-2023
Reactie:
Hoi Rita,
Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.
Bizar om te horen dat jullie apart slapen als jullie ook apart van elkaar wonen.
Henk
24-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ben drie maanden geleden uit Turkije gevlucht (Verhaal 382)
Ik ben een 18-jarig meisje en ben drie maanden geleden uit Turkije gevlucht. Mijn ontsnappingsproces was moeilijk en uiteindelijk viel ik in een depressie en verloor ik al mijn humor. Ik had zoveel plezier in mijn eentje, ook al was ik geen vriend, dat ik altijd met een glimlach op mijn gezicht sliep. maar op dit moment slaat mijn eenzaamheid hard toe. Ik zou vanaf het begin willen zeggen dat ik net Nederlands aan het leren ben en dat ik het A1-niveau in 3 maanden heb afgerond. Ik denk dat dat oké is, heb je je soulmate gevonden nadat je diep met mensen had gepraat? dus A1 is genoeg om plezier te hebben en van elkaar te houden. en over een paar maanden ben ik A2, dit gaat steeds beter.🤠🤠
Demir
03-08-2023
laatste reactie: 20-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goed zo kezz. Tjok guzal, jij red het wel
Red
12-08-2023
Reactie:
Beste Demir,
Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷
Het aanpassen zal best even duren. Misschien helpt het om vrijwilligerswerk te doen of werk te vinden waarbij je mensen ontmoet zodat je je verhaal kan delen en plezier kunt ervaren.
Wat knap dat je dit alleen hebt gedaan. Schrijf iedere dag over jouw ervaringen. Dat zal helpen. En vergeet naast het lachen, ook niet te huilen. Zo te horen heb je het zwaar gehad, je mag best even goed verdrietig of boos zijn, dat is helemaal niet erg. Als het je helpt kun je muziek luisteren of tekenen of je emoties een plek te geven. Ik hoop dat het lukt. Je mag trots zijn op jezelf dat je al zover bent gekomen. 🌷
Eva
20-08-2023
Ik heb de zoveelste huil uitbarsting (Verhaal 365)
Ik mis iemand om mij heen, ik hoor nergens bij ik ben helemaal alleen ik voel mij zo alleen. Ik heb de zoveelste huil uitbarsting ik probeer te ondernemen, en dat doe ik alleen ik heb familie nouja familie? Ik ben geadopteerd met mijn broer maar die is psychische gestoord kan er niks anders van maken hij is Schizofreen en als hij zijn medicijnen niet slikt is hij gevaarlijk ik zie hem dus ook echt als iemand die gestoord is ook vanwege zijn manipulative gedrag en het doen alsof hij normaal is hij draagt een maskertje. Ook omdat de instelling waar hij zit plaats moet maken voor een andere heeft gezegt dat hij dus weg moet, en hij komt bij mijn adoptieve vader te wonen die denkt dat hij het wel even onder controle kan hebben terwijl hij altijd heeft gezegt dat hij daar nooit weg komt, maar omfat mijn adoptieve vader het niet leuk vind om alleen te zijn haalt hij een schizofreen in huis, omdat het volgens hem goed gaat en hij nu stabiel is, maar ik weet wel beter dit is afwachten wanneer hij weer gevaarlijk word voor andere en daar ben ik al zo lang bang voor en nu gaat mijn adoptieve vader hem ook weer in huis nemen. Ik heb geen familie ik ben alleen ik sta er alleen voor ik heb ook geen vrienden nergens om mij op mij gemak te voelen dacht tijdje gaat beter maar het zal nooit beter gaan. Ik heb zoveel pijn ik moet mij al zolang inhouden ik kan er niet meer tegen ik wil ook nuet mwer huilen ik wil dit niet meer ik voel mij klote ik voel mij niks waard ik voel alleen vedriet en overal buitengesloten ik ben zo alleen niemand die mij ziet of in hun leven wilt hebben ik kan dit niet meer
Anoniem
24-06-2023
laatste reactie: 20-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
In welke stad zit je
Red
12-08-2023
Reactie:
Beste Anoniem,
Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷
Dat klinkt niet goed. Als ik jou was zou ik hulp zoeken bij een therapeut. Zij/hij kan je helpen je gedachten en gedrag te ontrafelen en meehelpen met stappen zetten richting zelfstandig leven en eigen keuzes maken. Je hebt recht op een goed en fijn leven. Als adoptiekind had je vroeger geen keus, zo te horen ben je nu volwassen genoeg om eigen keuzes te maken, dus ga op zoek naar hulp. Om je eenzaamheid te doorbreken kun je de training van faktor5 volgen, (internet faktor5.nl) deze wordt vergoed. Ook kan het helpen om iedere dag aan beweging te doen en gezond te leven, zo zet je jezelf op 1. Ik hoop dat het lukt. 🌷
Eva
20-08-2023
1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen (Verhaal 361)
Al ruim 1 jaar heb ik goede contact met J (41). Wij zien elkaar 1 keer in de week en soms op messenger. Hartstikke gezellig maar sinds dat hij mij schatje noemt en zich anders naar mij gedraagt beginnen er vlinders bij mij te ontstaan.
Hij wil altijd bij mij in de buurt staan, oogcontact vraagt hoe het met mij gaat, is altijd blij om mij te zien, wil niet dat ik dan weer wegga, vindt het niet leuk als iemand anders mij schatje noemt, plaagt mij vaak, hij wilde mij al een paar keer een knuffel geven maar dar had ik afgewezen (zo'n spijt van), hij had mij een verjaardagscadeau gegeven, ik ook hem en hij stuurde mij w een foto dat hij een snoepje aan het eten was. 1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen
Hoe hij bij mij doet, doet hij ook waar zijn vrouw bij is.
Ik durf hem niet te vragen of hij gevoelens heeft voor mij. Ik ben verward wat nou te doen. Wil in ieder geval niet tussen die 2 zitten.
Help!
Hij wil altijd bij mij in de buurt staan, oogcontact vraagt hoe het met mij gaat, is altijd blij om mij te zien, wil niet dat ik dan weer wegga, vindt het niet leuk als iemand anders mij schatje noemt, plaagt mij vaak, hij wilde mij al een paar keer een knuffel geven maar dar had ik afgewezen (zo'n spijt van), hij had mij een verjaardagscadeau gegeven, ik ook hem en hij stuurde mij w een foto dat hij een snoepje aan het eten was. 1 probleem: hij is getrouwd en heeft kinderen
Hoe hij bij mij doet, doet hij ook waar zijn vrouw bij is.
Ik durf hem niet te vragen of hij gevoelens heeft voor mij. Ik ben verward wat nou te doen. Wil in ieder geval niet tussen die 2 zitten.
Help!
Lisje
13-06-2023
laatste reactie: 20-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geniet er van zolang het duurt
Red
12-08-2023
Reactie:
Hallo Lisje,
Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷
Wat vleiend, deze man. Maar helaas niet zo serieus. Ik denk dat deze man het leuk vindt om een beetje te flirten, en jou daarmee op het verkeerde been zet. Als hij echt serieus was geweest dan was hij wel wat meer respectvol tegenover jou, en zijn vrouw geweest . Geen aandacht aan besteden dus. Ik denk wel dat het een signaal is, dat jij behoefte hebt aan een lief.
Ik zou als ik jou was lekker op zoek gaan naar leuke vriend, die jou alle aandacht geeft die jij verdient. Zonder dat jij hem hoeft te delen en zonder dat jij hoeft te twijfelen.
Go for it en vergeet deze man, meteen. Je kunt hem hooguit bedanken voor het leuke compliment. Succes 🌷
Eva
20-08-2023
Reactie:
Eenzaamheid is een taboe. Er zijn maar weinig mensen die hardop durven te zeggen dat ze eenzaam zijn. Het komt helaas veel voor, ook onder jongeren.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.
Het belangrijk om je gevoelens te uiten, al schrijf je ze maar op of bespreek je het met een therapeut. Mijn advies is om "te blijven gaan". Oftewel, heb geen medelijden met jezelf en zoek activiteiten/mensen op. Bedenk altijd dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of voor nog hetere vuren staan.
Sandra
> 2 jaar geleden
Zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden (Verhaal 387)
2 jaar geleden zouden we als gezin verhuizen een huis gekocht en alles liep op rolletjes ,echter kwam ik er achter dat mijn ex vrouw vreemd ging(voor de tweede keer) dus alleen met mijn middelste zoon verhuisd ver van mijn oude woning.heb in een rollercoaster geleeft nieuwe man in dorp iedereen vind je leuk maar na een jaar merk je toch dat je je steeds beter gaat voelen maar wel steeds eenzamer word en niet dat ik geen aansprak heb maar iedereen heeft wel zijn vriendengroep opgebouwd en als man van 55 kom je daar niet snel tussen zeker niet als je bent verhuisd naar Zeeland.
Omdat ik vanaf mijn 14de barkeeper ben geweest en makkelijker om gaat met vrouwen kwam dat al gauw in de plek waar ik woonde over als vrouwen verslinden terwijl ik zonder gevoel met niemand het bed in duik.op de camping nu het 2de jaar alleen begonnen om op baddo vrienden te maken en dat gaat met ups en downs nu 2 vrouwen leren kennen die ook nog in dezelfde dorp wonen vlak bij de camping maar dan krijg je de commetaar ik ga niet in haar vaarwater zitten of je date al met haar.ik snap dat niet kom uit een grote stad de afstand is gewoon weg te groot om vrienden te behouden dus moet nieuwe vrienden maken waarom word er gelijk gedacht aan een relatie en kan je niet eerst vrienden worden en als er ooit meer is dan komt dat vanzelf ik snap dat niet.nu moet ik ze eigenlijk allebij afkappen omdat er in hun gedachten toch meer zit als vriendschap terwijl ik toch echt duidelijk bent geweest.zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden en ben echt niet zielig maar soms voel ik me echt eenzaam.
Omdat ik vanaf mijn 14de barkeeper ben geweest en makkelijker om gaat met vrouwen kwam dat al gauw in de plek waar ik woonde over als vrouwen verslinden terwijl ik zonder gevoel met niemand het bed in duik.op de camping nu het 2de jaar alleen begonnen om op baddo vrienden te maken en dat gaat met ups en downs nu 2 vrouwen leren kennen die ook nog in dezelfde dorp wonen vlak bij de camping maar dan krijg je de commetaar ik ga niet in haar vaarwater zitten of je date al met haar.ik snap dat niet kom uit een grote stad de afstand is gewoon weg te groot om vrienden te behouden dus moet nieuwe vrienden maken waarom word er gelijk gedacht aan een relatie en kan je niet eerst vrienden worden en als er ooit meer is dan komt dat vanzelf ik snap dat niet.nu moet ik ze eigenlijk allebij afkappen omdat er in hun gedachten toch meer zit als vriendschap terwijl ik toch echt duidelijk bent geweest.zo kom ik nooit aan nieuwe vrienden en ben echt niet zielig maar soms voel ik me echt eenzaam.
Marcellino
16-08-2023
Toon reacties Verberg reacties
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd (Verhaal 383)
Ik voel me eenzaam.
Had nooit gedacht om dat ooit op te schrijven.
Ik ben 53, heb geen kinderen, ben in december mijn moeder verloren. Ze was degene met wie ik alles besprak. Mijn veilige haven.
17 keer verhuisd, getrouwd en gescheiden.
Een broer die een soort van kluizenaar is.
Vader overleden toen ik 1 jaar was.
Binnenkort geen ouderlijk huis meer want stiefvader heeft herseninfarct gehad, gaat naar zorg-appartement.
Ex-partner was narcist en heeft me twee maanden na overlijden moeder in de steek gelaten.
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd.
Ineens denk ik ‘wat heb ik toch gedaan?’ Slechte keuzes gemaakt? Iedereen denkt dat ik het altijd red. Maar heb voor de eerste keer in mijn leven het gevoel dat ik het niet ga redden.
Had nooit gedacht om dat ooit op te schrijven.
Ik ben 53, heb geen kinderen, ben in december mijn moeder verloren. Ze was degene met wie ik alles besprak. Mijn veilige haven.
17 keer verhuisd, getrouwd en gescheiden.
Een broer die een soort van kluizenaar is.
Vader overleden toen ik 1 jaar was.
Binnenkort geen ouderlijk huis meer want stiefvader heeft herseninfarct gehad, gaat naar zorg-appartement.
Ex-partner was narcist en heeft me twee maanden na overlijden moeder in de steek gelaten.
Dit alles is dus in ongeveer 6 maanden gebeurd.
Ineens denk ik ‘wat heb ik toch gedaan?’ Slechte keuzes gemaakt? Iedereen denkt dat ik het altijd red. Maar heb voor de eerste keer in mijn leven het gevoel dat ik het niet ga redden.
Pin
06-08-2023
laatste reactie: 15-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Unschrijven bij hvo quirido, een soort leger des heils. Na een jaar op kamers een eigen wining. Plan B is een bruid halen uit indonesia, thailand, marokko of timboektoe importeren. Plan C kinderen maken en dan dood gaan na een familie leven vol liefde
Red
12-08-2023
Reactie:
Wat een ontzettend nare omstandigheden. Zijn er misschien nog andere famillie/vrienden waar je terecht kunt? Geef de hoop niet op; zou je graag willen helpen maar zit in hetzelfde schuitje. Sterkte gewenst.
Maria
12-08-2023
Reactie:
Ik herken dit echt.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.
Mijn vader stierf ook als ik 1,5 jaar was en mijn mama is nu 5 jaar overleden. Daarna gescheiden van mijn ex die narciste is en me constant bedroog. Ik heb wel 2 kinderen maar die zie ik zeer weinig. Ik ben zelf 54 jaar.
Soms is het eenzaam maar ik geloof er in dat er ook voor mij een toekomst is die mooier is.
Peter
15-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Je hart luchten kan je helaas niet bij iedereen (Verhaal 369)
Dag allemaal, ik voel me sinds januari slecht en eenzaam. 2,5 jaar geleden is mijn moeder overleden en mijn vader ben ik al kwijt sinds ik 26 was. Ik heb geen kinderen en één broer die ver weg woont en met wiens vrouw het niet zo klikt, waardoor ons contact veel moeilijker is. Vroeger had ik een hartsvriendin waarmee ik uren kon praten over alles maar die ben ik door omstandigheden kwijtgeraakt. Ik heb best veel sociale contacten en doe ook vanalles maar mis een maatje waarmee ik terug over alles kan praten. Je hart luchten kan je helaas niet bij iedereen, veel mensen willen alleen maar "leuke dingen doen en plezier maken" maar als je eens slecht in je vel zit haken ze af. Ik ben 50 maar jong van geest en woon in regio Dendermonde. Zijn hier nog mensen die nood hebben aan een maatje? Groetjes, Iris
Iris
02-07-2023
laatste reactie: 15-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken me wel een beetje in het verhaal dat mensen alleen maar leuke dingen willen doen. Ik kan ook niet makkelijk mijn hart luchten
Gio
12-08-2023
Reactie:
Zo herkenbaar...
Caroline
13-08-2023
Reactie:
Ik ben 53 en kan niet anders dan vaststellen dat mensen niet loyaal zijn in vriendschap. Als single zonder kinderen stond ik altijd dag en nacht klaar voor mijn vriendenkring, nu ik af en toe zelf hulp nodig heb ( ik moest naar de kliniek en mocht niet zelf rijden) wil niemand helpen wegens te druk...
Annick
15-08-2023
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben (Verhaal 98)
Hoi,
Wat fijn dat deze website er is. Ik ben een 30 jarige vrouw en heb net een tijd van therapie achter de rug en dat heeft me erg goed gedaan. En ook ondanks dat ik werk, lieve vrienden en familie heb voel ik me steeds eenzamer worden. Nu de dagen weer donker worden is dat iets dat erger wordt. Ik voel mij het derde wiel aan de wagen, mensen om mij heen hebben hun eigen gezin en ik voel mij als een last dat telkens maar aansluit. Daten doe ik ook, maar ik voel tot op heden met niemand een intense klik.
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben, iemand die er is en om alles mee op te bouwen. Ondanks dat ik het niet erg vindt om alleen te zijn lijkt mij dit fantastisch. Door Corona is er ook weinig afleiding en kom je ook niemand tegen. Het voelt als wachten tot m’n leven weer begint. Ik doe nu goede dingen voor mezelf, sporten, meditatie en ook een studie. Maar toch mis ik de liefde...
Herkent iemand dit en hebben jullie tips?
Wat fijn dat deze website er is. Ik ben een 30 jarige vrouw en heb net een tijd van therapie achter de rug en dat heeft me erg goed gedaan. En ook ondanks dat ik werk, lieve vrienden en familie heb voel ik me steeds eenzamer worden. Nu de dagen weer donker worden is dat iets dat erger wordt. Ik voel mij het derde wiel aan de wagen, mensen om mij heen hebben hun eigen gezin en ik voel mij als een last dat telkens maar aansluit. Daten doe ik ook, maar ik voel tot op heden met niemand een intense klik.
Eigenlijk zit er een diep verlangen om een relatie te hebben, iemand die er is en om alles mee op te bouwen. Ondanks dat ik het niet erg vindt om alleen te zijn lijkt mij dit fantastisch. Door Corona is er ook weinig afleiding en kom je ook niemand tegen. Het voelt als wachten tot m’n leven weer begint. Ik doe nu goede dingen voor mezelf, sporten, meditatie en ook een studie. Maar toch mis ik de liefde...
Herkent iemand dit en hebben jullie tips?
Marie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja ik herken dat wel. Ik denk wel dat je goed bezig bent met sport, meditatie en studie, dat lijkt me helemaal op orde !
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes
Wel weet ik dat mensen vaak een relatie zoeken zodat ze gelukkig kunnen worden ofzo. Zo werkt een relatie niet, alleen misschien tijdens het verliefd zijn en een periode. Ieder speelt zn rol zoals de ander hem/haar graag wil zien. Op een gegeven moment lukt dat niet meer en krijgt de ander de schuld dat die hem/haar niet gelukkig meer maakt.
Ik wil zeggen; geluk zit in jezelf, vind dat eerst. Dan heb je geen irreele verwachtingen van een ander en gaat het allemaal veel natuurlijker (-; Succes
Stefanie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Mark
Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.
Ik hoop dat je die babbel tegenkomt, gewoon spontaan of tijdelijk in een lieve hulpverlener. Voor vanavond i.i.g. veel sterkte.
Je doet veel goeds.
Babbelaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Prachtig Robin om je attente uit te zetten.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.
Uiteindelijk zal je vast meer dan eenzaamheid ontvangen.
Voor Robin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Marie,
Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!
Jouw gevoel herken ik goed. Een aantal jaren geleden zat ik ook in een soortgelijk parket: familie en collega's, maar uiteindelijk heeft ieder toch een eigen gezinnetje; een klein universum waarin men beweegt. Ik had dan uiteindelijk mijn eigen gezinnetje met (thuis)dieren. Maar ja, die hebben meestal niet zo een lang leven als mensen(kinderen)... En dan doet het me toch ook wel weer pijn dat ik niet bij een knus, warm gezin hoor maar ook nog steeds single én eenzaam ben:( Hoop dat als de corona weer wat op z'n retour is, jouw eenzame gevoel weer wat gaat verdwijnen. Wie weet waarderen singles nu des te meer een vaste, fijne relatie en...kom jij een leuke partner tegen om het leven samen mee te delen!
M.
> 2 jaar geleden
Reactie:
mijn spv er vroeg me wel eens of ik eenzaam ben dan vroeg ik wat is dat eenzaamheid ik woon alleen maar heb allemaal mensen om me heen die me eigenlijk alleen maar lastig vallen dus ik ga vaak op de fiets een stilte natuurgebied in om is lekker alleen te zijn maar ik merk dat ik dat hier in nederland eigenlijk niet voor elkaar krijg alleen zijn je zit altijd wel met mensen op gescheept en dan hoor je opmerkingen je bent alleen maar dan denk ik als ik alleen was geweest dan had ik die opmerking je bent alleen niet gehoord en zo hoor ik een hoop opmerkingen die ik niet wil horen en dan denk ik was ik maar is alleen ik hoor liever mezelf praten dan anderen en aan de telefoon denk ik ook wel is hou toch gvd een keer je kop dan hoor ik hetzelfde verhaal voor de zoveelste keer het zijn net reclames de eeuwige herhaling en deze buurt altijd dezelfde opmerkingen alsof ze met zijn allen maar 3 dezelfde hersencellen hebben en dan wil ik wel is alleen zijn en het nieuws dat zich blijft herhalen reclames die zich blijven herhalen mensen die zich herhalen je wordt er helemaal gek van nou dan ga ik maar is de natuur in en plantjes proeven ik ben op de hoogte van de gifproef maar ik proef ze gewoon en denk dan zal ik hem doorslikken of niet de natuur ik vind hem mooier dan de hele mens
Anoniem
14-08-2023
Ik schaam me dood (Verhaal 78)
Hoi, eigenlijk schaam ik me dood, omdat ik deze gevoel van eenzaam heb.
Ben een jonge man van 36
Heb een lichte leerachterstand maar kan alles door het te zijn en vervolgens te doen. (praktijkgericht)
Vanaf mijn 19de zit ik al op het internet te zoeken naar liefde een maatje of contact met iemand om mee te praten.
Maar van de 100 keren dat je probeer contact te leggen mag ik blij wezen 1 a 2 korte reacties terug te mogen ontvangen.
Dit doet me werkelijk zoveel pijn, zoveel pijn dat ik het nu gewoon niet meer kan opbrengen om door te gaan.
5 jaar geleden zat het me zo hoog dat het me werk begon te beïnvloeden en heb nu eens per week begeleiding om te kunnen fentileren.
Ik heb echt het gevoel dat op internet alleen naar je uiterlijk wordt gekeken en niet naar het persoon erachter.
Sorry dat mijn tekst een beetje rommelig is qwa opmaak, komt door mijn emotie
Ben een jonge man van 36
Heb een lichte leerachterstand maar kan alles door het te zijn en vervolgens te doen. (praktijkgericht)
Vanaf mijn 19de zit ik al op het internet te zoeken naar liefde een maatje of contact met iemand om mee te praten.
Maar van de 100 keren dat je probeer contact te leggen mag ik blij wezen 1 a 2 korte reacties terug te mogen ontvangen.
Dit doet me werkelijk zoveel pijn, zoveel pijn dat ik het nu gewoon niet meer kan opbrengen om door te gaan.
5 jaar geleden zat het me zo hoog dat het me werk begon te beïnvloeden en heb nu eens per week begeleiding om te kunnen fentileren.
Ik heb echt het gevoel dat op internet alleen naar je uiterlijk wordt gekeken en niet naar het persoon erachter.
Sorry dat mijn tekst een beetje rommelig is qwa opmaak, komt door mijn emotie
Mike M
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het wel, ik vind het ook niet makkelijk om met mensen in contact te komen. Ik. begin me ook steeds meer terug te trekken. Ook merk ik dat vrijwel iedereen alleen maar met zichzelf bezig is in deze ik-maatschappij. Iedereen is met zn eigen sorres en overleven bezig lijkt het wel. Als jer eenmaal uit ligt is het moeilijk om er weer bij te komen of je moet lid worden van een vereniging of wandelclubje ofzo.
Je hoeft je niet te schamen voor je eenzaamheid, vrijwel alle mensen hebben er meer of minder last van. Veel mensen voelen zich niet begrepen of niet gewaardeerd in deze samenleving.
Alles lijkt fake en alles is prestatie gericht hier.
nou ja, ik hoop dat je alsnog een gezelliger tijd tegemoet gaat !
Je hoeft je niet te schamen voor je eenzaamheid, vrijwel alle mensen hebben er meer of minder last van. Veel mensen voelen zich niet begrepen of niet gewaardeerd in deze samenleving.
Alles lijkt fake en alles is prestatie gericht hier.
nou ja, ik hoop dat je alsnog een gezelliger tijd tegemoet gaat !
Steven
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je hoeft je niet te schamen. En denk vooral niet dat het aan jou ligt.
Uit onderzoek is gebleken dat Nederland en België dé landen zijn waar nieuwe vrienden maken het aller aller moeilijkst is.
Iedereen is druk druk druk en alleen maar bezig met het eigen gezin en geld verdienen voor de volgende vakantie.
Nogmaals het ligt niet aan jou maar aan de mallemolen van het leven waar de meeste mensen nou eenmaal in vastgeroest zitten.
Ik hoop dat ik hiermee niet alleen jou een hart onder de riem kan steken maar ook iedereen op dit forum die tegen eenzaamheid aanhikt!
Uit onderzoek is gebleken dat Nederland en België dé landen zijn waar nieuwe vrienden maken het aller aller moeilijkst is.
Iedereen is druk druk druk en alleen maar bezig met het eigen gezin en geld verdienen voor de volgende vakantie.
Nogmaals het ligt niet aan jou maar aan de mallemolen van het leven waar de meeste mensen nou eenmaal in vastgeroest zitten.
Ik hoop dat ik hiermee niet alleen jou een hart onder de riem kan steken maar ook iedereen op dit forum die tegen eenzaamheid aanhikt!
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
tja ik zit in een situatie dat ik eigenlijk geen contact meer aan kan gaan ik zal alle contacten af moeten houden en fietstochtjes moeten maken dat doe ik al heel lang in mijn eentje en dat vind ik heerlijk in mijn eentje in de natuur alleen soms is het zo mooi en komje op zulke mooie plekjes dat je het graag wil delen net als sommige ervaringen die wil je wel is delen maar dan moet je wel een luisterend oor hebben en mensen willen dat je naar hun luistert en hebben weinig tijd animo om naar jou te luisteren ze zijn toch voornamelijk met hun eigen leven en hun eigen problemen bezig en ze komen pas bij je als ze je hulp nodig hebben maar eigenlijk zit ik in een situatie dat ik veel dingen niet kan bespreken en om vragen te voorkomen kan ik met niemand meer contact leggen maar soms kom je niet onder het contact uit en dan moet ik heel veel verzwijgen en dat is lastig en dan denk ik dat kan ik je pas vertellen als ik op mijn sterfbed lig en het er niet meer toe doet maar wat moet je als iemand je iets vraagt wat je niet wil vertellen dat weet ik niet echt tja en als je het vertelt gaat het als een lopend vuurtje rond en het verhaal word steeds raarder en niemand behalve jezelf weet eigenlijk hoe het daadwerkelijk zit
Anoniem
14-08-2023
Ik mis mijn 2 psychologen en de psychiater (Verhaal 41)
Dag lieve lotgenoten,
Ik voel mij op dit moment, net als jullie, heel eenzaam. Ik zie het niet meer zitten, daarom wil ik even mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben 3 jaar lang in therapie geweest voor veel verschillende psychische problemen, waaronder PTSS en de psychotische stoornis NAO.
Voordat ik in therapie ging, was ik niet gewend dat mensen naar mijn verhaal luisteren en mij serieus neemde. Ook was het nieuw voor mij dat er met mij werd meegedacht naar oplossingen.
In die 3 jaar tijd ben ik mij steeds beter gaan voelen. De therapie is enige tijd geleden beëindigd, omdat het weer goed met mij ging.
Sindsdien mis ik de 2 psychologen en de psychiater die mij hebben geholpen. In het begin was het niet zo erg, want ik heb dat gevoel vanaf het begin onderdrukt, omdat ik al dacht dat ik ze zou gaan missen.
Maar nu is het echt veel erger geworden. Ik droom elke nacht over ze. Dat ze mij redden van iets wat er in mijn droom gebeurt. Ik moet ook elke dag om ze huilen.
Ik voel mij op dit moment, net als jullie, heel eenzaam. Ik zie het niet meer zitten, daarom wil ik even mijn verhaal met jullie delen.
Ik ben 3 jaar lang in therapie geweest voor veel verschillende psychische problemen, waaronder PTSS en de psychotische stoornis NAO.
Voordat ik in therapie ging, was ik niet gewend dat mensen naar mijn verhaal luisteren en mij serieus neemde. Ook was het nieuw voor mij dat er met mij werd meegedacht naar oplossingen.
In die 3 jaar tijd ben ik mij steeds beter gaan voelen. De therapie is enige tijd geleden beëindigd, omdat het weer goed met mij ging.
Sindsdien mis ik de 2 psychologen en de psychiater die mij hebben geholpen. In het begin was het niet zo erg, want ik heb dat gevoel vanaf het begin onderdrukt, omdat ik al dacht dat ik ze zou gaan missen.
Maar nu is het echt veel erger geworden. Ik droom elke nacht over ze. Dat ze mij redden van iets wat er in mijn droom gebeurt. Ik moet ook elke dag om ze huilen.
J
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-08-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Nu je je alleen voelt, kan je dit gebruiken als rustpunt, een stille ruimte in jezelf, waar je je verdriet kan omarmen en nadien loslaten om iets nieuws te ontdekken binnen jezelf. Een nieuwe ruimte waaruit nieuwe interesses kunnen ontstaan, of zelfs een nieuwe levensvisie. Kleine nieuwe ervaringen, die jezelf kan invullen. Natuur ontdekken, wandelingen, koken, schilderen, toneel, vrijwilligerswerk. Keuze genoeg dus.
Die leegte (eenzaamheid) kan je zelf positief invullen, nadat je afstand neemt van oude ervaringen,groetjes, Jan
Die leegte (eenzaamheid) kan je zelf positief invullen, nadat je afstand neemt van oude ervaringen,groetjes, Jan
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Jan,
Bedankt voor de tips. Ik ga ermee aan de slag en laat binnenkort even weten hoe het is gegaan.
Groetjes,
J
Bedankt voor de tips. Ik ga ermee aan de slag en laat binnenkort even weten hoe het is gegaan.
Groetjes,
J
J
> 2 jaar geleden
Reactie:
NAO is geen psychotische stoornis.
NAO staat voor een mogelijke persoonlijkheids stoornis maar die
nog nader omschreven moet worden. Feitelijk geeft men aan dat ze nog niet precies weten wat er aan de hand is en of er iets aan de hand is.
Voor PTSS heb je speciale EMDR therapie. Daarnaast kun je speciale ademhalingsoefeningen doen
(Speciale app). Hierdoor word je rustiger net als bij Mindfulness of yoga.
Verder zou je eens kunnen overleggen met de praktijk ondersteuner van je huisarts of acceptatie therapie een oplossing is. Deze vorm van therapie kan zowel individueel als in groepsverband.
Veel succes
NAO staat voor een mogelijke persoonlijkheids stoornis maar die
nog nader omschreven moet worden. Feitelijk geeft men aan dat ze nog niet precies weten wat er aan de hand is en of er iets aan de hand is.
Voor PTSS heb je speciale EMDR therapie. Daarnaast kun je speciale ademhalingsoefeningen doen
(Speciale app). Hierdoor word je rustiger net als bij Mindfulness of yoga.
Verder zou je eens kunnen overleggen met de praktijk ondersteuner van je huisarts of acceptatie therapie een oplossing is. Deze vorm van therapie kan zowel individueel als in groepsverband.
Veel succes
An
15-06-2022
Reactie:
Psychotische stoornis NAO bestaat wel degelijk. Ik heb hetzelfde label en begrijp ook heel goed dat je ze mist. T is zaak op jezelf te leren vertrouwen. De bevestiging uit jezelf te gaan halen en alles wat je geleerd hebt toe te blijven passen. T gaat wel wennen. Heeft tijd nodig.
Lieve groetjes van mij
Lieve groetjes van mij
Anoniem
13-08-2023
ontzettend eenzaam (Verhaal 60)
Hoi ik ben 22 en ontzettend eenzaam , ik lig vaak huilend in bed heb geen vrienden en af en toe weet ik het echt niet meer
Herkent iemand zich hierin
Herkent iemand zich hierin
Raya
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi, ik heb precies hetzelfde. steeds als ik probeer vrienden te maken, dan is het altijd oppervlakkig en moeilijk? ik snap niet hoe andere mensen dat zo gemakkelijk laten lijken. toen ik jonger was lukte mij dat wel, maar sinds de uni lijkt het allemaal weg te vallen. in ieder geval, je bent echt niet de enige. als je een vriendin nog hebt, laat maar weten, dan kunnen we samen eenzaam zijn 😭
same
12-07-2022
Reactie:
Hallo Raya
Hallo same
Hopelijk hebben jullie elkaar ondertussen al kunnen steunen...
Steun wil ik voor mijn eenzame 26 jarige zoon ook zo graag.
Groetjes vanuit Gent
Hallo same
Hopelijk hebben jullie elkaar ondertussen al kunnen steunen...
Steun wil ik voor mijn eenzame 26 jarige zoon ook zo graag.
Groetjes vanuit Gent
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Raya, het is erg om dat te hiren en je bent nog zo jong. Kijk of er een buurthuis in de buurt is om nieuwe contacten te maken
Red1
12-08-2023
Wil je ook je hart luchten?
Nee ik ben niet ok (Verhaal 294)
Nee ik ben niet ok, het maakt niet uit wat ik doe het is altijd in het nadeel van iets anders, ik heb alles al opgegeven in de hoop de laatste dingen waar ik ook nog maar iets om geef te redden. Ik ben echt klaar met vastzitten of mensen die mij "begrijpen" of "willen helpen", je kunt mij verdomme niet helpen anders had je dat al gedaan. De enige die me kunnen helpen zijn dezelfde die mij naaien, ik trek dit gewoon niet meer. Ik durf helemaal niks meer, alles wat ik doe is toch verkeerd, zolang ik niks doe ben ik in balans en elke stap gooit alles omver dus wat is het nut nog. Ik heb al zo vaak gesmeekt om hulp maar niemand weet het te bieden. Zou ook niet meer weten waar ik hulp moet vragen. Het enige waar ik bang voor ben is dat ik breek en uiteindelijk het laatste waar ik voor leef ook weer verpest en kwijtraak, het is toch maar altijd een kwestie van tijd.
Geen idee wat hiermee gedaan gaat worden maarja ik zou niet weten waar ik dit anders kwijt moet, niks schiet toch iets op
Geen idee wat hiermee gedaan gaat worden maarja ik zou niet weten waar ik dit anders kwijt moet, niks schiet toch iets op
Luna
01-12-2022
laatste reactie: 12-08-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Luna
Je hebt al veel meegemaakt...het is moeilijk om dan overeind te blijven. Je durft geen stappen meer te zetten omdat je bang bent dat het weer niet gaat lukken ...
Toch voel ik ergens tussen het verdriet, de kwaadheid , een sprankelde hoop...een noodkreet...
Probeer zacht en begripvol te zijn naar jezelf.
Je verdient het om geholpen te worden...
Voor angst en depressie is er zeker gepaste hulpverlening...
Informeer je en geef het niet op...Stap na stap zal je in uw kracht kunnen komen...
Ik wens je het allerbeste
K
Je hebt al veel meegemaakt...het is moeilijk om dan overeind te blijven. Je durft geen stappen meer te zetten omdat je bang bent dat het weer niet gaat lukken ...
Toch voel ik ergens tussen het verdriet, de kwaadheid , een sprankelde hoop...een noodkreet...
Probeer zacht en begripvol te zijn naar jezelf.
Je verdient het om geholpen te worden...
Voor angst en depressie is er zeker gepaste hulpverlening...
Informeer je en geef het niet op...Stap na stap zal je in uw kracht kunnen komen...
Ik wens je het allerbeste
K
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Als je dit allemaal weet luna doe er dan wat mee. De meesten weten dit allemaal niet over zig zelf
Red
12-08-2023
Ik denk dat het beste is om uit elkaar te gaan (Verhaal 128)
Hallo!
Ik ben 25 jaar, bijna 11jaar samen met mijn partner, ondertussen wonen wij al 3jaar samen. Maar ik weet het niet meer.. Ik heb mijn twijfels en dit is al vaak voorgekomen. Dit gevoel heb ik zeker al 3jaar. Maar nu de laatste maanden denk ik om ervan weg te gaan. Het is een goede jongen, wij hebben wel plezier samen.. Maar de aantrekkingskracht is er niet meer ik heb nooit zin in seks. Soms erger ik mij ook aan hem en dit voor kleine dingen. Zelf ben ik wel nieuwsgierig hoe het zou zijn met iemand anders. Maar het idee dat hij samen zou zijn met iemand anders vind ik dan niet leuk. Zelf denk ik dat het beste is om uit elkaar te gaan. Ik zit gewoon met angsten en dit houdt mij tegen om van mijn vriend weg te gaan.
Ik ben 25 jaar, bijna 11jaar samen met mijn partner, ondertussen wonen wij al 3jaar samen. Maar ik weet het niet meer.. Ik heb mijn twijfels en dit is al vaak voorgekomen. Dit gevoel heb ik zeker al 3jaar. Maar nu de laatste maanden denk ik om ervan weg te gaan. Het is een goede jongen, wij hebben wel plezier samen.. Maar de aantrekkingskracht is er niet meer ik heb nooit zin in seks. Soms erger ik mij ook aan hem en dit voor kleine dingen. Zelf ben ik wel nieuwsgierig hoe het zou zijn met iemand anders. Maar het idee dat hij samen zou zijn met iemand anders vind ik dan niet leuk. Zelf denk ik dat het beste is om uit elkaar te gaan. Ik zit gewoon met angsten en dit houdt mij tegen om van mijn vriend weg te gaan.
Sophie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hier ook zo mvg
Vivitje
30-12-2022
Reactie:
Hey meid
Zo herkennend dit Ben nu 35 relatie van 17 j helaas nu op het moment gekomen dat dit uiteenspringt heb nu 2 kinderen. Maar voelde juist hetzelfde geen passie ergeren aan elkaar en geloof me doet pijn maar na de vragen Ben je gelukkig zie je een toekomst nog samen is het besef er nee zie het jammer genoeg ook niet Meer. Denk aan jezelf en ook ik Ben bang voor de veranderingen maar ook benieuwd naar de toekomst Meer voor je eigen doen andere mensen ontmoeten.
Niet Meer moeten wachten of zorgen maken om iemand anders (buiten mn kinderen).
Zie het toch wel rooskleurig in wordt nog even woelig maar Kom er wel.
Jij Kan dit ook denk aan jezelf en wat jij wil daar moet ik nu ook aan denken wat is het beste voor mij.
Grts veel sterkte en kracht
Zo herkennend dit Ben nu 35 relatie van 17 j helaas nu op het moment gekomen dat dit uiteenspringt heb nu 2 kinderen. Maar voelde juist hetzelfde geen passie ergeren aan elkaar en geloof me doet pijn maar na de vragen Ben je gelukkig zie je een toekomst nog samen is het besef er nee zie het jammer genoeg ook niet Meer. Denk aan jezelf en ook ik Ben bang voor de veranderingen maar ook benieuwd naar de toekomst Meer voor je eigen doen andere mensen ontmoeten.
Niet Meer moeten wachten of zorgen maken om iemand anders (buiten mn kinderen).
Zie het toch wel rooskleurig in wordt nog even woelig maar Kom er wel.
Jij Kan dit ook denk aan jezelf en wat jij wil daar moet ik nu ook aan denken wat is het beste voor mij.
Grts veel sterkte en kracht
Jennifer
08-02-2023
Reactie:
Hi sophie, uit welke stad ben jij
Red
12-08-2023
Ik zit veel te vaak alleen thuis (Verhaal 374)
Dag iedereen
Ik ben een bijna 32-jarige Belgische jongen en ik voel me erg eenzaam. Ik zit veel te vaak alleen thuis, de laatste tijd vind ik het ook erg vervelend om alleen dingen te doen buitenshuis die ik wel eens deed (terrasje ofzo). Desondanks ik een heel sociaal iemand ben, met een sociaal beroep heb ik geen vaste vrienden waar ik mee afspreek. Ik ben ook al veel te lang single, en met mijn gevoel kan ik niet terecht bij familie. Ik ben ook niet gelovig dus daar put ik ook geen kracht uit. Een jaar datingapps heeft ook nog niks opgeleverd en op reis leer ik ook niemand kennen. Ik ben al een ruime tijd in therapie, maar dat gaat in ups en downs. Ik zou graag in contact komen met anderen.
Groeten
Ik ben een bijna 32-jarige Belgische jongen en ik voel me erg eenzaam. Ik zit veel te vaak alleen thuis, de laatste tijd vind ik het ook erg vervelend om alleen dingen te doen buitenshuis die ik wel eens deed (terrasje ofzo). Desondanks ik een heel sociaal iemand ben, met een sociaal beroep heb ik geen vaste vrienden waar ik mee afspreek. Ik ben ook al veel te lang single, en met mijn gevoel kan ik niet terecht bij familie. Ik ben ook niet gelovig dus daar put ik ook geen kracht uit. Een jaar datingapps heeft ook nog niks opgeleverd en op reis leer ik ook niemand kennen. Ik ben al een ruime tijd in therapie, maar dat gaat in ups en downs. Ik zou graag in contact komen met anderen.
Groeten
J
13-07-2023
laatste reactie: 10-08-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
10 jaar ouder ben ik , anders had dit zomaar mijn verhaal kunnen zijn.
Blijf proberen ... dat is wat ik doe.
Ooit komt t goed (hoop ik).
Blijf proberen ... dat is wat ik doe.
Ooit komt t goed (hoop ik).
K
07-08-2023
Reactie:
Hoi j,
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
07-08-2023
Reactie:
Hoi j,
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
Hey F
Ik woon iets onder Brugge, maar heb geen eigen vervoer
Woon je dicht bij de Nederlandse grens?
Dan zouden we wat af kunnen spreken
F
Hey F
Ik woon iets onder Brugge, maar heb geen eigen vervoer
J
10-08-2023
Veel vrienden heb daarna en tot nu toe niet gehad (Verhaal 381)
Ik kon vroeger toen ik 16 jaar was heel makkelijk een meisje krijgen maar veel vrienden heb daarna en tot nu toe niet gehad ja heb een paar gesprekspartners op messenger maar dan heb je wel gehad
Jan
28-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik zou graag reakties willen (Verhaal 123)
Ik heb het leven aan mij voorbij laten gaan. Ik wil graag andere mensen leren kennen die ook in de kop van drenthe wonen.
Mijn leeftijd is in de 60 jaar.
Graag zou ik reakties willen.
Heel veel liefs
Mijn leeftijd is in de 60 jaar.
Graag zou ik reakties willen.
Heel veel liefs
Aafke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-07-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoe is het met je?💓
bryan
02-09-2022
Reactie:
Hallo Aafke, ik ben een vrouw, woon in de kop van Drenthe, ben 65 jaar. Veel meegemaakt en gescheiden. Ik vind eenzaamheid killing.
Wel positief ingesteld. Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en ga op je bericht reageren.
Geen idee hoe verder in contact en of je nog zoekende bent omdat je bericht een tijd geleden geplaatst is.
Groetjes
Wel positief ingesteld. Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en ga op je bericht reageren.
Geen idee hoe verder in contact en of je nog zoekende bent omdat je bericht een tijd geleden geplaatst is.
Groetjes
Suus
23-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Veel gedoe om contacten te behouden (Verhaal 378)
Ik ben enigskind kleine famillie, ouders prima doen altijd hun best. Maar buitenshuis kan ik het maar moeilijk vinden. Veel gedoe om contacten te behouden.
Mensen leven steeds meer in hun eigen ik ik ik en de rest kan stikken.
Klinkt miss raar maar zo moet je zelf ook gaan leven, en wel de mensen houden en energie in steken die het waard zijn. Je kan nooit alle slechte mensen ontwijken, wel zoveel mogelijk. Toon altijd respect tenzij het andersom niet is. Het kan aan zoveel liggen zelfs waar je woont. Kan echt verschil maken waar je woont, je netwerk, zelfs wat je op sociale media volgt. Als je alleen maar dingen ziet/hoort van mensen waaraan je, je irriteert associeer je dat steeds weer met mensen. Terwijl de mens een groot begrip is. Er zijn veel verschillende type karakters. Stel je woont met 10 mensen samen die ongeveer allemaal zo zijn qua interesses omgang als jou (zeg maar echte vrienden) dan zitten daar zelfs 1 of 2 mensen bij waarmee je het moeilijker kan vinden. Het blijft altijd een zoektoch en een strijd om contacten goed te houden en laten verlopen. En van je gevoel uitgaan is ook heel belangrijk, gr.
Mensen leven steeds meer in hun eigen ik ik ik en de rest kan stikken.
Klinkt miss raar maar zo moet je zelf ook gaan leven, en wel de mensen houden en energie in steken die het waard zijn. Je kan nooit alle slechte mensen ontwijken, wel zoveel mogelijk. Toon altijd respect tenzij het andersom niet is. Het kan aan zoveel liggen zelfs waar je woont. Kan echt verschil maken waar je woont, je netwerk, zelfs wat je op sociale media volgt. Als je alleen maar dingen ziet/hoort van mensen waaraan je, je irriteert associeer je dat steeds weer met mensen. Terwijl de mens een groot begrip is. Er zijn veel verschillende type karakters. Stel je woont met 10 mensen samen die ongeveer allemaal zo zijn qua interesses omgang als jou (zeg maar echte vrienden) dan zitten daar zelfs 1 of 2 mensen bij waarmee je het moeilijker kan vinden. Het blijft altijd een zoektoch en een strijd om contacten goed te houden en laten verlopen. En van je gevoel uitgaan is ook heel belangrijk, gr.
Dn
22-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Mensen moeten mij niet (Verhaal 329)
Hoe ik ook mijn best doe maar de mensen moeten mij niet.op den duur frustrerend. Ze hebben het druk en geen tijd.
Voel me aan de rand van de maatschappij.
Voel me aan de rand van de maatschappij.
Sunshine
19-03-2023
laatste reactie: 17-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
nou als je al deze berichten leest ben je duidelijk niet de enige en je staat niet aan de rand van de maatschappij zo is het tegenwoordig je komt er niet meer tussen en nieuwe vriendschappen sluiten is dus echt heel moeilijk
anoniem
07-04-2023
Reactie:
heb je een idee waarom men je niet moet.
Tom
06-05-2023
Reactie:
Ik herken dit . Als je dit jaren tegen komt dan ga je zelf een beetje veranderen , je doe meer je best om aardig gevonden te worden etc . Mensen vinden je dan niet leuk meer want je bent niet jezelf en ga dan over je heen lopen , nemen je niet meer serieus . Dan komt de eenzaamheid weer .
Alice
17-07-2023
Ik ben niet de gelukkige (Verhaal 375)
Op datingprofielen kijk ik vaak naar het jongste, mooiste, enz. (gay). Nu valt me op dat ik helemaal niet meer naar leeftijdsgenoten kijk. Ik ga al jaren niet meer uit en ik vind dat ook niet leuk meer.
Nu hoor ik vaak dat mensen elkaar vinden via internet, maar ik ben niet de gelukkige. Heb vaak teleurstellingen. Het gekke is dat als mensen denken dat ik jonger ben (door mijn profielfoto) en mijn leeftijd staat er niet bij, ze heel aardig zijn. Als ik vervolgens mijn leeftijd vertel, of erbij zet, is het enthousiasme weg. Het enige wat veranderd is, is een getal.
Dus op deze manier blijf ik alleen, er zijn weleens thema-avonden bij het COC o.i.d. maar ik vind het veel gedoe. Ook gebruik ik al 20 jaar dempende medicijnen. Na een jaar had ik er al niets meer aan, maar kwam ik er moeilijk vanaf. Het is me een keer gelukt, maar zit er nu alweer 10 jaar aan vast en op dit moment in mijn leven moet ik er niet aan denken om dat af te gaan bouwen, want dat kan heel zwaar zijn. / Toch lees ik weleens dat het belangrijker is eerst zulke dingen op te lossen. Eigenlijk wil ik toch eerst een keer een relatie en vriendschappen. De tijd tikt door. Terwijl ik die medicijnen nog slik, kan ik toch ook met mensen omgaan. Het heeft wel een lichte demping op mijn libido en ik ben er wat zwaarder door geworden, echter duurt dat afbouwen misschien wel 1,5 jaar en het KAN moeilijk zijn (misschien heb ik geluk). Maar goed, ik laat het hierbij, Heb op internet allerlei contacten, maar niemand wil echt vrienden zijn en die het wel willen wonen in Antwerpen of Drenthe, Groningen, enz.
Nu hoor ik vaak dat mensen elkaar vinden via internet, maar ik ben niet de gelukkige. Heb vaak teleurstellingen. Het gekke is dat als mensen denken dat ik jonger ben (door mijn profielfoto) en mijn leeftijd staat er niet bij, ze heel aardig zijn. Als ik vervolgens mijn leeftijd vertel, of erbij zet, is het enthousiasme weg. Het enige wat veranderd is, is een getal.
Dus op deze manier blijf ik alleen, er zijn weleens thema-avonden bij het COC o.i.d. maar ik vind het veel gedoe. Ook gebruik ik al 20 jaar dempende medicijnen. Na een jaar had ik er al niets meer aan, maar kwam ik er moeilijk vanaf. Het is me een keer gelukt, maar zit er nu alweer 10 jaar aan vast en op dit moment in mijn leven moet ik er niet aan denken om dat af te gaan bouwen, want dat kan heel zwaar zijn. / Toch lees ik weleens dat het belangrijker is eerst zulke dingen op te lossen. Eigenlijk wil ik toch eerst een keer een relatie en vriendschappen. De tijd tikt door. Terwijl ik die medicijnen nog slik, kan ik toch ook met mensen omgaan. Het heeft wel een lichte demping op mijn libido en ik ben er wat zwaarder door geworden, echter duurt dat afbouwen misschien wel 1,5 jaar en het KAN moeilijk zijn (misschien heb ik geluk). Maar goed, ik laat het hierbij, Heb op internet allerlei contacten, maar niemand wil echt vrienden zijn en die het wel willen wonen in Antwerpen of Drenthe, Groningen, enz.
Jantje
15-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Doodsbang voor nieuwe mensen (Verhaal 373)
Ben nooit echt goed geweest met vrienden maken. Ik werd op de basisschool gepest, middelbare school was iets beter. Helaas aan het einde van de middelbare school een relatie gestart met een jongen die uiteindelijk een wig tussen mij en mijn vriendin dreef. Na veel drama met een nieuwe vriendin en hem bleef ik alleen achter. Contact opgepakt met een kennis van de uni, die ongeveer dezelfde problemen had als ik. Uiteindelijk werd ik zo paranoide van haar. Had ze alleen contact met me omdat ze mij zo prettig vond of was ik gewoon makkelijk beschikbaar voor haar en kon het d'r voor de rest niet schelen? Blijkbaar dat laatste. Toen was ik echt het leven zat.
Gelukkig loop ik nu bij een GGZ en heb ik een hoop nieuwe inzichten in hoe mijn leven is gelopen, maar het verandert nog niets aan dat ik 32 ben, nogsteeds thuis woon bij een vader die emotioneel onbeschikbaar is en nu helemaal geen vrienden heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en ben doodsbang voor nieuwe mensen, bang dat ik weer misbruikt en verwaarloosd word.
Gelukkig loop ik nu bij een GGZ en heb ik een hoop nieuwe inzichten in hoe mijn leven is gelopen, maar het verandert nog niets aan dat ik 32 ben, nogsteeds thuis woon bij een vader die emotioneel onbeschikbaar is en nu helemaal geen vrienden heb. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen en ben doodsbang voor nieuwe mensen, bang dat ik weer misbruikt en verwaarloosd word.
Loki Leone
09-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik moet zelf weer gelukkig worden (Verhaal 372)
Hallo, ik ben 64 Jr. Toen ik 42jr was , na 27 gescheiden 5 kinderen, die nu volwassen zijn. Ik woonde toen in Friesland en na mijn scheiding ben ik in Utrecht gaan wonen ( ik ben Rotterdamse) . Daar heb ik een relatie gehad tot 7 jaar geleden. Mijn leven liep zoals het liep, werken , vakantie etc. Ik heb maar 2 vriendinnen, ik heb dat gewoon in die jaren niet opgebouwd. Die vriendinnen hebben nu allebei een leuke relatie. Ik heb nog wel contact met hen om af en toe leuke dingen te doen. Vorig jaar januari werd ik ziek, kleine ziekenhuisopname . De reuma speelde op , ik had ineens een darmbacterie e
n nierbekkenontsteking, totaal 10 kg afgevallen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude gewicht zat. Nu allerlei kwaaltjes erbij, eczeem bv. Nou ja, lang verhaal kort, ik baal ontzettend van al deze ongemakken. Ik ben sportief en een avonturier. Ik ben nu volledig vastgelopen. Over 2 jaar krijg ik AOW ,daar zie ik tegenop. Omdat ik ZZP' er ben heb ik geen pensioen opgebouwd. Ik wil verhuizen, woon nog met mijn ex, wat prima gaat. We hebben elk voldoende privacy. Eigenlijk wil ik in dit oude huis blijven , maar voel dat ik door moet. Helaas , ik sta al 15 Jr ingeschreven, maar er is gewoon niks. Ja , een flatje 3 hoog achter, maar dan ga ik dood. Verder onderneem ik alles alleen, dat kan ik heel goed, maar het breekt me op om altijd maar alleen te zijn. Mijn kinderen wonen allemaal in Friesland, maar hebben hun eigen leven en natuurlijk wel contact en visite, maar ik moet mijn eigen leven weer een boost geven, maar hoe? Het huilen staat me nader dan het lachen , ik slof de dag door en weet niet welke kant ik op moet. Ik kan weinig kanten op, het liefst zou ik vluchten! Autootje en Europa door!
Mijn leven moet niet afhangen van 2 vriendinnen die ik nu minder zie. Ik moet zelf weer gelukkig worden , maar hoe, waar te beginnen. Ik zie het niet. Ik sport en ben lid geworden van een keramiek club. Ik ga hier zwemmen in de rivier enz enz. Maar wat voel ik me eenzaam en verdrietig.
Dank voor het lezen. Liefs Joan
n nierbekkenontsteking, totaal 10 kg afgevallen. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude gewicht zat. Nu allerlei kwaaltjes erbij, eczeem bv. Nou ja, lang verhaal kort, ik baal ontzettend van al deze ongemakken. Ik ben sportief en een avonturier. Ik ben nu volledig vastgelopen. Over 2 jaar krijg ik AOW ,daar zie ik tegenop. Omdat ik ZZP' er ben heb ik geen pensioen opgebouwd. Ik wil verhuizen, woon nog met mijn ex, wat prima gaat. We hebben elk voldoende privacy. Eigenlijk wil ik in dit oude huis blijven , maar voel dat ik door moet. Helaas , ik sta al 15 Jr ingeschreven, maar er is gewoon niks. Ja , een flatje 3 hoog achter, maar dan ga ik dood. Verder onderneem ik alles alleen, dat kan ik heel goed, maar het breekt me op om altijd maar alleen te zijn. Mijn kinderen wonen allemaal in Friesland, maar hebben hun eigen leven en natuurlijk wel contact en visite, maar ik moet mijn eigen leven weer een boost geven, maar hoe? Het huilen staat me nader dan het lachen , ik slof de dag door en weet niet welke kant ik op moet. Ik kan weinig kanten op, het liefst zou ik vluchten! Autootje en Europa door!
Mijn leven moet niet afhangen van 2 vriendinnen die ik nu minder zie. Ik moet zelf weer gelukkig worden , maar hoe, waar te beginnen. Ik zie het niet. Ik sport en ben lid geworden van een keramiek club. Ik ga hier zwemmen in de rivier enz enz. Maar wat voel ik me eenzaam en verdrietig.
Dank voor het lezen. Liefs Joan
Joan
09-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Bestemt voor een eenzaam bestaan (Verhaal 75)
Ik voel me eenzaam. Ik ben een jongen van 27 en ben de laatste 10 jaar single. Ik heb echt het gevoel dat er wat mis met mij is. Ik probeer het echt maar niemand ziet me gewoon staan. Ik ben altijd al wel wat anders geweest maar dit is toch gewoon zielig? Maar ook vrienden zijn ver te zoeken. Ik ga op het moment echt met niemand om. De eenzaamheid begint er ondertussen wel vrij hard in te hakken. Ik voel me lusteloos en doelloos. Iedereen vind me altijd maar raar en maf. Kan wel blijven proberen maar wat is het punt als ik toch altijd maar weer faal. Ik denk serieus waar dat ik bestemt ben voor een eenzaam bestaan. En dat doet me erg zeer. Dat terwijl ik (vind ik zelf dan) toch best aardig ben. Ben geen nietsnut, heb altijd hard voor me geld gewerkt ik probeer altijd om mensen te denken maar ik wordt altijd maar weer afgestoten.
Is er iemand met ongv de zelfde ervaring? Ik ben erg toe aan sociaal contact.
Is er iemand met ongv de zelfde ervaring? Ik ben erg toe aan sociaal contact.
R
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik voel met je mee
S
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, onderschat jezelf niet!
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂
Jij mag er ook zijn, er zijn best mensen die je aardig vinden, je moet ze nog ontmoeten.
Ga bij een sportclub, vereniging ve kerk, cursus en je komt in een kring waar je elkaar langzaamaan wat leert kennen.
Stel jezelf open op en vd belangstellend op.
Verzorg jezelf, kom fris vd dag.
Bid God om hulp, lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Don't give up buddy. 🙂
X
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben een 29 jarige jongen en ik voel precies hetzelfde. Alsof je elke dag in de duisternis loopt. Opstaan, werken terug naar huis en slapen. Elke dag maar weer denken aan de eenzaamheid. Waarom ziet niemand me staan? Ik zou graag in contact met je willen komen. Hopelijk zie je mijn bericht.
DP
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar dit..
D
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik heb het zelfds probleem ik weet hoe het voelt alsof je een alien van planeet mars bent en geen ene persoom die maar iets om je geven of juist geintresseerd lijken em dan doen of je niet bestaat
Fer
02-07-2023
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde! Ik kan van mezelf zeggen dat ik echt leuk en aardig ben maar niemand kan blijkbaar de moeite nemen om aan mij te denken ofzo? Ik val altijd overal buiten. Ik heb me daar op gegeven moment bij neergelegd want het ligt niet aan mij, maar aan de wereld waarin we op dit moment leven. Mensen zijn alleen maar met zichzelf bezig en lijken nul gevoel meer te hebben.
Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!
Als jij wil kletsen ofzo met mij. Super leuk!
Anoniem
08-07-2023
'Anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven (Verhaal 362)
Zal het ooit goed komen?
Wat is dit ontzettend moeilijk om te moeten schrijven, nooit fijn om te erkennen dat het niet goed met je gaat. Ik ben een 34-jarige jongeman met een in mijn ogen uitermate moeilijke angststoornis, genaamd 'anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven. Dit is echter nooit gediagnostiseerd door medici, maar mijn verhaal begint als volgt.
Vroeger op de basisschool voelde ik mezelf al een buitenbeentje, ondanks dat ik wel een aantal vriendjes had cijferde ik mezelf altijd weg. Als klein mannetje voelde ik mezelf nooit goed genoeg, trok mezelf terug op de achtergrond en werd gepest door klasgenootjes en schoolgenootjes. Ik kan mezelf nog herinneren dat op een moment in groep 8 de volledige klas mij op heeft staan wachten, waardoor ik niet meer naar school durfde. Dit heeft mij ontzettend beschadigd, waardoor ik mijzelf nog meer terug trok ondanks eerdere pesterijen en treitermomenten. Zo ben ik in die periode ook verschillende keren aangevallen of slachtoffer geweest in vechtpartijen, zelfs zo dat iemand over mij heen plaste. Want ja, zeg nu zelf een makkelijk slachtoffer die niet voor zichzelf durft op te komen.
Dit zette zich voort op het voortgezet onderwijs, al kwam er in deze periode van mijn leven nog een andere strubbeling opzetten. Mijn moeder werd ziek, godzijdank is ze nog onder ons. Maar we hebben verschillende kerstfeesten en andere feestdagen in het ziekenhuis moeten vieren. In de periode dat ze thuis was heb ik haar vaak horen huilen, dat het leven voor haar geen zin meer had, e.d. Iets wat ik naar gelang haar pijn die ze geleden heeft zeker begrijp, maar voor een tiener is dit een ongelooflijk zware periode. Niet dat ik iets tekort kwam thuis, want alles werd in het werk gesteld om de kinderen zorgeloos te laten opgroeien. Ik heb hier wel de basis voor een trauma gelegd, ben ik van overtuigd want het zal me altijd bij blijven. Deze strubbeling met de gezondheid van mijn moeder is nooit opgehouden toen ik thuis woonde, en raakte ik dus verslaafd aan de drank en de drugs. Puur naar ik het idee heb om de pijn te verdoven, ik kwam weekenden niet thuis in de jaren dat ik 16-26 was puur omdat ik niet thuis wilde zijn om dat daar traumatische dingen gebeurde.
Mijn zus ging samen wonen toen ik 18 jaar was, en ik was toen de steun van haar kwijt in de thuis situatie. Ik had nooit beseft hoe ik dit miste tot op latere leeftijd, toen ik er wel bewust van werd. Ik zocht voor mezelf naar antwoorden, maar ook genegenheid en intimiteit maar door mijn lage zelfbeeld liep elke date met een leuke dame op niets uit, ik heb meerdere dates gehad in de hoop dat ik ook ooit de ware zou mogen vinden. Ik ben nu inmiddels 34 jaar, en vele dates ten spijt is het nooit gelukt om iemand te vinden waarmee ik een relatie op zou kunnen bouwen. Soms dat het gevoel er bij mij niet is, vaak dat het gevoel bij de meiden waar ik mee date er niet was. Wat ik uiteindelijk op mijzelf ben gaan betrekken, zie je wel ik ben niet goed genoeg voor iemand?! Zie je wel ik zal voor altijd alléén blijven! Ik zal nooit gelukkig zijn!
Inmiddels is er in mijn 20-er jaren veel gebeurd, ik ben ver verkoop in gegaan op interieurgebied. Het verkopen van meubelen en badkamers heeft mij een ander mens gemaakt, iets méér zelfvertrouwen. Ik heb daardoor ook alles op de rails, heb één eigen woning, goede baan, eigen auto, heb niets te klagen. En toch blijft er altijd dat gevoel van, ik zal nooit iemand vinden! Ik word alléén oud! Ik ben niet goed genoeg! Het voelt als een gevangenis die om mijzelf is opgetrokken, één trechter waar ik niet uit kom.
Ondanks steun van mijn familie en vrienden, mensen die zeggen dat zij niet kunnen geloven dat ik voor altijd alléén blijf omdat ik zo'n toffe kerel ben met een hart van goud. Blijft het voor mij altijd voelen alsof ik grandioos faal in het leven, het voelt alsof ik gedoemd ben om voor altijd alléén te blijven. Ondanks alle steun van mijn naasten voel ik mij ontzettend eenzaam, zeker op de momenten dat ik alleen thuis kom of er wat te vieren is zoals de feestdagen of feesten en partijen, ik ben ook jaloers op degene die het wel hebben en dat vind ik verschrikkelijk. Ik verafschuw mezelf, geloof niet dat ik ooit gelukkig mag worden. En, ja, ik ken de clichés een relatie is niet de garantie voor geluk, op ieder potje past een dekseltje, etc. Alléén ik voel mijzelf eenzamer dan ooit, en weet niet meer welke kant ik op moet in het leven!
Wat is dit ontzettend moeilijk om te moeten schrijven, nooit fijn om te erkennen dat het niet goed met je gaat. Ik ben een 34-jarige jongeman met een in mijn ogen uitermate moeilijke angststoornis, genaamd 'anuptafobie' ofwel de angst om voor altijd alleen te blijven. Dit is echter nooit gediagnostiseerd door medici, maar mijn verhaal begint als volgt.
Vroeger op de basisschool voelde ik mezelf al een buitenbeentje, ondanks dat ik wel een aantal vriendjes had cijferde ik mezelf altijd weg. Als klein mannetje voelde ik mezelf nooit goed genoeg, trok mezelf terug op de achtergrond en werd gepest door klasgenootjes en schoolgenootjes. Ik kan mezelf nog herinneren dat op een moment in groep 8 de volledige klas mij op heeft staan wachten, waardoor ik niet meer naar school durfde. Dit heeft mij ontzettend beschadigd, waardoor ik mijzelf nog meer terug trok ondanks eerdere pesterijen en treitermomenten. Zo ben ik in die periode ook verschillende keren aangevallen of slachtoffer geweest in vechtpartijen, zelfs zo dat iemand over mij heen plaste. Want ja, zeg nu zelf een makkelijk slachtoffer die niet voor zichzelf durft op te komen.
Dit zette zich voort op het voortgezet onderwijs, al kwam er in deze periode van mijn leven nog een andere strubbeling opzetten. Mijn moeder werd ziek, godzijdank is ze nog onder ons. Maar we hebben verschillende kerstfeesten en andere feestdagen in het ziekenhuis moeten vieren. In de periode dat ze thuis was heb ik haar vaak horen huilen, dat het leven voor haar geen zin meer had, e.d. Iets wat ik naar gelang haar pijn die ze geleden heeft zeker begrijp, maar voor een tiener is dit een ongelooflijk zware periode. Niet dat ik iets tekort kwam thuis, want alles werd in het werk gesteld om de kinderen zorgeloos te laten opgroeien. Ik heb hier wel de basis voor een trauma gelegd, ben ik van overtuigd want het zal me altijd bij blijven. Deze strubbeling met de gezondheid van mijn moeder is nooit opgehouden toen ik thuis woonde, en raakte ik dus verslaafd aan de drank en de drugs. Puur naar ik het idee heb om de pijn te verdoven, ik kwam weekenden niet thuis in de jaren dat ik 16-26 was puur omdat ik niet thuis wilde zijn om dat daar traumatische dingen gebeurde.
Mijn zus ging samen wonen toen ik 18 jaar was, en ik was toen de steun van haar kwijt in de thuis situatie. Ik had nooit beseft hoe ik dit miste tot op latere leeftijd, toen ik er wel bewust van werd. Ik zocht voor mezelf naar antwoorden, maar ook genegenheid en intimiteit maar door mijn lage zelfbeeld liep elke date met een leuke dame op niets uit, ik heb meerdere dates gehad in de hoop dat ik ook ooit de ware zou mogen vinden. Ik ben nu inmiddels 34 jaar, en vele dates ten spijt is het nooit gelukt om iemand te vinden waarmee ik een relatie op zou kunnen bouwen. Soms dat het gevoel er bij mij niet is, vaak dat het gevoel bij de meiden waar ik mee date er niet was. Wat ik uiteindelijk op mijzelf ben gaan betrekken, zie je wel ik ben niet goed genoeg voor iemand?! Zie je wel ik zal voor altijd alléén blijven! Ik zal nooit gelukkig zijn!
Inmiddels is er in mijn 20-er jaren veel gebeurd, ik ben ver verkoop in gegaan op interieurgebied. Het verkopen van meubelen en badkamers heeft mij een ander mens gemaakt, iets méér zelfvertrouwen. Ik heb daardoor ook alles op de rails, heb één eigen woning, goede baan, eigen auto, heb niets te klagen. En toch blijft er altijd dat gevoel van, ik zal nooit iemand vinden! Ik word alléén oud! Ik ben niet goed genoeg! Het voelt als een gevangenis die om mijzelf is opgetrokken, één trechter waar ik niet uit kom.
Ondanks steun van mijn familie en vrienden, mensen die zeggen dat zij niet kunnen geloven dat ik voor altijd alléén blijf omdat ik zo'n toffe kerel ben met een hart van goud. Blijft het voor mij altijd voelen alsof ik grandioos faal in het leven, het voelt alsof ik gedoemd ben om voor altijd alléén te blijven. Ondanks alle steun van mijn naasten voel ik mij ontzettend eenzaam, zeker op de momenten dat ik alleen thuis kom of er wat te vieren is zoals de feestdagen of feesten en partijen, ik ben ook jaloers op degene die het wel hebben en dat vind ik verschrikkelijk. Ik verafschuw mezelf, geloof niet dat ik ooit gelukkig mag worden. En, ja, ik ken de clichés een relatie is niet de garantie voor geluk, op ieder potje past een dekseltje, etc. Alléén ik voel mijzelf eenzamer dan ooit, en weet niet meer welke kant ik op moet in het leven!
Richard
16-06-2023
laatste reactie: 06-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Lieve Richard,
Ik lees met tranen in mijn ogen je verhaal..
Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest, het gepest en ook thuis met je moeder:(
Je hebt echt traumatische dingen meegemaakt en ik snap heel goed dat je daar nog last van hebt en onzeker bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg vind.
Heb je het ooit overwogen om in therapie te gaan? Zoals emdr therapie? Of naar een cursus voor zelf vertrouwen.
Als dat niets voor jou is, kan je eraan denken om bijvoorbeeld een maand te reizen? Als dat financieel niet lukt, misschien dan vrijwilligers werk doen met kost en inwoning, en dan genieten van het mooie weer en andere omgeving, andere cultuur andere mensen. Dit kan je als persoon veranderen! En je kan mensen ontmoeten die veel beter bij je passen dan misschien in Nederland.
Het scheelt dat je een man bent en je niet voor je 40ste aan kinderen hoeft te beginnen, al snap ik je gevoel wel natuurlijk dat je ook graag een vaste relatie wil of een gezin.
Maar misschien moet je eerst aan jezelf werken, je zelfvertrouwen ♥️
Vrouwen houden van een zelf verzekerde man, en ook al voel je je totaaaal niet zo, miss kan je het proberen te verbergen in de datings fase:)
Mijn partner kwam over als een flirter die zich nergens van aan trok, leefde in het nu.
Nou bleek totaaaal niet zo te zijn, hij is mega onzeker, gestresst om alles etc.
Maar ik werd verliefd op hem omdat hij zo’n zelf verzekerde houding had en hij kon zo goed luisteren en gesprekken voeren. Als hij zichzelf vanaf het begin liet zien als onzeker of teveel interesse zou tonen, denk ik dat ik het niet zo interessant zou vinden, maar nu ik hem echt ken vind ik het heel lief dat hij zo onzeker etc.
In short: ook al voel je je onzeker en voel jij je niet waardig, laat dat niet zien!! (Ik heb dat nog steeds trouwens na 5 jaar samen te zijn en probeer dat nog steeds te verbergen)
Zoek evt hulp om je trauma’s te verwerken, dmv erover te praten met iemand dichtbij (je zus bijv) of echte therapie zoals EMDR
Ga op reis!! Zoek avontuur!!
Ik wens je alle liefde en geluk🍀
Ik lees met tranen in mijn ogen je verhaal..
Wat moet het vreselijk moeilijk zijn geweest, het gepest en ook thuis met je moeder:(
Je hebt echt traumatische dingen meegemaakt en ik snap heel goed dat je daar nog last van hebt en onzeker bent over jezelf en jezelf niet goed genoeg vind.
Heb je het ooit overwogen om in therapie te gaan? Zoals emdr therapie? Of naar een cursus voor zelf vertrouwen.
Als dat niets voor jou is, kan je eraan denken om bijvoorbeeld een maand te reizen? Als dat financieel niet lukt, misschien dan vrijwilligers werk doen met kost en inwoning, en dan genieten van het mooie weer en andere omgeving, andere cultuur andere mensen. Dit kan je als persoon veranderen! En je kan mensen ontmoeten die veel beter bij je passen dan misschien in Nederland.
Het scheelt dat je een man bent en je niet voor je 40ste aan kinderen hoeft te beginnen, al snap ik je gevoel wel natuurlijk dat je ook graag een vaste relatie wil of een gezin.
Maar misschien moet je eerst aan jezelf werken, je zelfvertrouwen ♥️
Vrouwen houden van een zelf verzekerde man, en ook al voel je je totaaaal niet zo, miss kan je het proberen te verbergen in de datings fase:)
Mijn partner kwam over als een flirter die zich nergens van aan trok, leefde in het nu.
Nou bleek totaaaal niet zo te zijn, hij is mega onzeker, gestresst om alles etc.
Maar ik werd verliefd op hem omdat hij zo’n zelf verzekerde houding had en hij kon zo goed luisteren en gesprekken voeren. Als hij zichzelf vanaf het begin liet zien als onzeker of teveel interesse zou tonen, denk ik dat ik het niet zo interessant zou vinden, maar nu ik hem echt ken vind ik het heel lief dat hij zo onzeker etc.
In short: ook al voel je je onzeker en voel jij je niet waardig, laat dat niet zien!! (Ik heb dat nog steeds trouwens na 5 jaar samen te zijn en probeer dat nog steeds te verbergen)
Zoek evt hulp om je trauma’s te verwerken, dmv erover te praten met iemand dichtbij (je zus bijv) of echte therapie zoals EMDR
Ga op reis!! Zoek avontuur!!
Ik wens je alle liefde en geluk🍀
Anoniem
06-07-2023
Verbaasd en teleurgesteld (Verhaal 328)
In april word ik 79. Ondanks mijn leeftijd mag ik mij verheugen in een stabiele fysieke gezondheid, dat ervaar ik als een groot pluspunt.
In mijn leven heb ik eigenlijk nooit echte vrienden gehad, dat heb ik wel als een probleem ervaren, en ik heb me vaak afgevraagd wat daarvan de oorzaken zouden kunnen zijn; ik ben er nooit echt achter gekomen. Ik ben best sociaal en fatsoenlijk in de omgang, maar ik merk wel dat de mensen liever wat afstand tot mij houden. Het opbouwen van een verhouding was eigenlijk niet aan de orde; men vond mij afstotend en onaantrekkelijk, terwijl ik mijzelf als heel toonbaar beschouw.
Als een soort monnik heb ik in een kluizenarij geleefd. Ik heb mijn leven wel wat structuur weten te geven, door opleidingen te volgen. maar met het stijgen der jaren voelt men het isolement nog meer. Elke zondag ga ik wel naar de kerk, dan denk ik nog even onder de mensen te zijn, dan is de afstand en de vermijding ook wel merkbaar.
Ik heb wel een baan gehad als onderwijzer, en ben geïnteresseerd in kunst en muziek en heb daar ook wel opleidingen in gevolgd.
Nu heb ik mijzelve uitgeroepen tot begarde broeder binnen de Kluizenarij 't groene hofke, en maak ik een soort toneelstuk van mijn leven en zo heb ik mij ook op het Facebook gepresenteerd. De laatste begarde is rond 1400 op de brandstapel beland, en nu ben ik de enige en misschien opnieuw de eerste van een opleving onder de begarde broeders. Depressief of somber ben ik niet, maar wel verbaasd en teleurgesteld.
In mijn leven heb ik eigenlijk nooit echte vrienden gehad, dat heb ik wel als een probleem ervaren, en ik heb me vaak afgevraagd wat daarvan de oorzaken zouden kunnen zijn; ik ben er nooit echt achter gekomen. Ik ben best sociaal en fatsoenlijk in de omgang, maar ik merk wel dat de mensen liever wat afstand tot mij houden. Het opbouwen van een verhouding was eigenlijk niet aan de orde; men vond mij afstotend en onaantrekkelijk, terwijl ik mijzelf als heel toonbaar beschouw.
Als een soort monnik heb ik in een kluizenarij geleefd. Ik heb mijn leven wel wat structuur weten te geven, door opleidingen te volgen. maar met het stijgen der jaren voelt men het isolement nog meer. Elke zondag ga ik wel naar de kerk, dan denk ik nog even onder de mensen te zijn, dan is de afstand en de vermijding ook wel merkbaar.
Ik heb wel een baan gehad als onderwijzer, en ben geïnteresseerd in kunst en muziek en heb daar ook wel opleidingen in gevolgd.
Nu heb ik mijzelve uitgeroepen tot begarde broeder binnen de Kluizenarij 't groene hofke, en maak ik een soort toneelstuk van mijn leven en zo heb ik mij ook op het Facebook gepresenteerd. De laatste begarde is rond 1400 op de brandstapel beland, en nu ben ik de enige en misschien opnieuw de eerste van een opleving onder de begarde broeders. Depressief of somber ben ik niet, maar wel verbaasd en teleurgesteld.
Franc P.
15-03-2023
laatste reactie: 03-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jij bent fout bezig. je bent islamtisch, wat is islam? en wat zegt de islam? Ik zou zeggen ga dit eerst onderzoeken en daar zal je antwoord vinden.
Mo
03-07-2023
Reactie:
Ofschoon ik ondanks mijn leeftijd niet echt lichamelijke of geestelijke beperkingen heb, heb ik wel in eenzaamheid geleefd, en dat is al op jonge leeftijd begonnen. Dus heb ik wel begrip en medeleven voor de persoon van de reactie gedateerd op 3- 4-2023. In ieder geval sterkte en goede moed gewenst. En soms is daar, als uit het niet, toch op een onverwacht moment aanwezigheid. Eenzaamheid kan ook geestelijke rijkdom en initiatief met zich meebrengen.
Franc P.
13-05-2023
Reactie:
lees een of meer kranten, zodat je bijblijft. ik lees daarnaast wekelijks elsevier en maandelijks hp de tijd.voor de rest,alles draait om zelfrespect.............mijn vader zei altijd,vrienden in nood,100 in een lood.........
h.teunissen
01-07-2023
Eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe (Verhaal 370)
Hey iedereen , ik vind het fijn om jullie beleving, verhaal te mogen lezen. Dank u hiervoor om dit te delen.
Het maakt het toch wat makkelijker om te delen want eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe aan in deze maatschappij waardoor je er niet zo snel mee naar buiten komt.
Ikzelf heb het afgelopen jaar veel meegemaakt, ups en downs, zwanger van mijn 3de kindje, alleen gevallen, vriendinnen die het plots te druk hadden en die ik nu niet meer hoor wanneer ik ze eigenlijk best het meeste nodig had , om mijn up te delen ( geboorte dochter) en de downs want uiteindelijk sta ik er alleen voor .
Maar dat terzake...de eenzaamheid die dan ook bikkel hard oeslaat.
Je kan niet meer zo makkelijk weg, je bent moe, je gaat werken, 3 kinderen, het huishouden...
Maar de telefoon staat stil, en eerlijk...op den duur ben je het ook beu om steeds moeite te doen...en te bellen, soms nemen ze niet op, negeren, niet terug bellen, of hoor je dat het zo druk is ...maar ik heb het ook druk hoor ...toch wil ik de moeite doen...
Ik heb me vaak afgevraagd wat doe ik verkeerd, waarom ben ik vervangbaar, waarom hoor je ze ni meer als ze een partner hebben, enz ...ik trek het mij best aan
Je denkt dat sommige je beste vriendinnen zijn die je al jaren kent door dik en dun , maar kijk ....
Ik heb me deze afgelopen periode zo eenzaam gevoeld, terwijl dit eigenlijk 1 van de mooiste periodes van mijn leven zou moeten zijn, en ik heb echt vaak gezegd tegen mezelf , positief zijn.
Maar als je bijna dagelijks alleen zit , is dit niet altijd evident , ik denk dat jullie dit wel begrijpen .
Soms ventileren kan eens deugd doen!
Dankbaar voor deze forum en jullie verhalen
Mercie
Het maakt het toch wat makkelijker om te delen want eenzaamheid voelt toch ook nog steeds wat als een taboe aan in deze maatschappij waardoor je er niet zo snel mee naar buiten komt.
Ikzelf heb het afgelopen jaar veel meegemaakt, ups en downs, zwanger van mijn 3de kindje, alleen gevallen, vriendinnen die het plots te druk hadden en die ik nu niet meer hoor wanneer ik ze eigenlijk best het meeste nodig had , om mijn up te delen ( geboorte dochter) en de downs want uiteindelijk sta ik er alleen voor .
Maar dat terzake...de eenzaamheid die dan ook bikkel hard oeslaat.
Je kan niet meer zo makkelijk weg, je bent moe, je gaat werken, 3 kinderen, het huishouden...
Maar de telefoon staat stil, en eerlijk...op den duur ben je het ook beu om steeds moeite te doen...en te bellen, soms nemen ze niet op, negeren, niet terug bellen, of hoor je dat het zo druk is ...maar ik heb het ook druk hoor ...toch wil ik de moeite doen...
Ik heb me vaak afgevraagd wat doe ik verkeerd, waarom ben ik vervangbaar, waarom hoor je ze ni meer als ze een partner hebben, enz ...ik trek het mij best aan
Je denkt dat sommige je beste vriendinnen zijn die je al jaren kent door dik en dun , maar kijk ....
Ik heb me deze afgelopen periode zo eenzaam gevoeld, terwijl dit eigenlijk 1 van de mooiste periodes van mijn leven zou moeten zijn, en ik heb echt vaak gezegd tegen mezelf , positief zijn.
Maar als je bijna dagelijks alleen zit , is dit niet altijd evident , ik denk dat jullie dit wel begrijpen .
Soms ventileren kan eens deugd doen!
Dankbaar voor deze forum en jullie verhalen
Mercie
Jes
02-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is (Verhaal 358)
Zit al 26 jaar in een relatie die heel slecht is.
Alchol- en drugsgebruik van partner, wat sinds jaren nu stiekem gebeurd, heftige ruzies en ik altijd " gevlucht “.
Gevlucht in werk, sporten en weg zijn.Soms ook goede momenten met mooie praatjes die dan even voor rust zorgde.
In 1 van deze momenten zwanger geraakt en heel blij met dochter. 18 jaar alles samen met haar gedaan. Maar ruzies, angst en verdriet bleven aanwezig.
Vriend was eerst veel aan t werk maar door hartproblemen afgekeurd. Van vaak weg altijd thuis en ondanks gezondheid gewoon doorgaan met drinken.
Heb al die jaren energie in hem en dochter gestoken alleen nu ben ik op, doodop.
Weet dat ik 20 jaar geleden deze relatie al had moeten beëindigen maar tot nu toe zetten we geen van beiden de stap ondanks dat we alle 3 ongeluk zijn en eigen leven leiden.
Zoals ik zei komt t er bij mij nu uit.
Kan niet meer lachen, ben mezelf kwijt, herken mezelf niet meer, mis intimiteit, genegenheid, liefde, leuke dingen met partner ondernemen . Ben eenzaam en zit vol verdriet.
Erop uit trekken doe ik wel maar neem deze vele bagage als n soort sluier om me heen mee. Dit is een zware last waardoor je niet meer spontaan kunt zijn, niet meer kan genieten en dit houdt ik niet meer vol.
Angst ien geen energie meer hebben zorgt ervoor dat ik de stap om weg te gaannuet durf te nemen maar ik moet t doen omdat ik het niet langer meer aankan.
Heb zoveel liefde gegeven en te geven alleen verlang zelf naar liefde te mogen ontvangen. Gezien worden en weer te kunnen genieten.
Zonder verdriet en het gevoel van eenzaamheid.
Vraag me af waarom ik mezelf zoveel pijn doe terwijl ik een mooi goed zorgzaam liefdevol persoon ben die niet veel vraagt alleen maar respect trouw eerlijkheid plezier wil hebben heel simpel leeft maar heel veel te geven heeft.
Ik ben niet zielig alleen op en mis liefdevolle oprechte mensen om me heen.
Alchol- en drugsgebruik van partner, wat sinds jaren nu stiekem gebeurd, heftige ruzies en ik altijd " gevlucht “.
Gevlucht in werk, sporten en weg zijn.Soms ook goede momenten met mooie praatjes die dan even voor rust zorgde.
In 1 van deze momenten zwanger geraakt en heel blij met dochter. 18 jaar alles samen met haar gedaan. Maar ruzies, angst en verdriet bleven aanwezig.
Vriend was eerst veel aan t werk maar door hartproblemen afgekeurd. Van vaak weg altijd thuis en ondanks gezondheid gewoon doorgaan met drinken.
Heb al die jaren energie in hem en dochter gestoken alleen nu ben ik op, doodop.
Weet dat ik 20 jaar geleden deze relatie al had moeten beëindigen maar tot nu toe zetten we geen van beiden de stap ondanks dat we alle 3 ongeluk zijn en eigen leven leiden.
Zoals ik zei komt t er bij mij nu uit.
Kan niet meer lachen, ben mezelf kwijt, herken mezelf niet meer, mis intimiteit, genegenheid, liefde, leuke dingen met partner ondernemen . Ben eenzaam en zit vol verdriet.
Erop uit trekken doe ik wel maar neem deze vele bagage als n soort sluier om me heen mee. Dit is een zware last waardoor je niet meer spontaan kunt zijn, niet meer kan genieten en dit houdt ik niet meer vol.
Angst ien geen energie meer hebben zorgt ervoor dat ik de stap om weg te gaannuet durf te nemen maar ik moet t doen omdat ik het niet langer meer aankan.
Heb zoveel liefde gegeven en te geven alleen verlang zelf naar liefde te mogen ontvangen. Gezien worden en weer te kunnen genieten.
Zonder verdriet en het gevoel van eenzaamheid.
Vraag me af waarom ik mezelf zoveel pijn doe terwijl ik een mooi goed zorgzaam liefdevol persoon ben die niet veel vraagt alleen maar respect trouw eerlijkheid plezier wil hebben heel simpel leeft maar heel veel te geven heeft.
Ik ben niet zielig alleen op en mis liefdevolle oprechte mensen om me heen.
Anne
02-06-2023
laatste reactie: 02-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mag ik vragen wat je leeftijd is en waar je woont?
Wil
02-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Kan de verjaardag van mijn kind niet met visite vieren (Verhaal 367)
het vervelendste van geen vrienden hebben en een mini familie is dat ik de verjaardag van mijn kind niet kan vieren met visite . In het verleden nodigde ik mensen uit en kwam ik op ongeveer een totaal van 8 mensen en dan presteerden ze nog om op het laatste moment af te bellen of zaten ze op het puntje van hun stoel omdat ze eigenlijk andere dingen te doen hadden. En daar zit je dan met een koelkast vol spullen en een teleurgesteld kind omdat er zo weinig mensen zijn. Ik vier het nu zonder visite om teleurstellingen te voorkomen we gaan er maar op uit en het kado wat hij krijg van mij is dubbel duur
Micha
01-07-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ben eenzaam, denk aan zelfmoord (Verhaal 91)
Eenzaam was ik in mijn huwelijk. Een narcistische man en ik deed alles.
Op een gegeven moment zagen we niemand meer en toch buiten was hij fantastisch carnavalclub op vakanties dan kon hij ineens praten.
6 weken terug kreeg ik het bericht tussen een ochtend en avond dienst dat hij wilde scheosen na 35 jaar huwelijk.
Hier zit ik nu met mijn 2 honden in een ander dorp k en niemand heb al datingsites gedaan ben eenzaam denk aan zelfmoord
Op een gegeven moment zagen we niemand meer en toch buiten was hij fantastisch carnavalclub op vakanties dan kon hij ineens praten.
6 weken terug kreeg ik het bericht tussen een ochtend en avond dienst dat hij wilde scheosen na 35 jaar huwelijk.
Hier zit ik nu met mijn 2 honden in een ander dorp k en niemand heb al datingsites gedaan ben eenzaam denk aan zelfmoord
Pit
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Narcisten zijn engerds. Het zal zwaar zijn voor jou om niet meer getrouwd te zijn. Maar je gaat toch geen zelfmoord plegen omdat hij jou tot een eenzaam wrak heeft gemaakt , dat is echt zijn schuld hoor, niet die van jou . Professionele hulp vragen om je eigenwaarde te vinden daar heb je recht op en je bent het waard
zet m op
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb de zelfde gedachte
hub
10-12-2022
Reactie:
Idem dito gevoel, het hoeft soms allemaal niemeer
Bad
16-02-2023
Reactie:
Ik heb zelf 20 jaar samengewoond met een narcistische man en dat was de hel. Eenzaam was ik ook toen met hem. Ik ben weggegaan van hem. Ik bleef ook achter met 3 katten maar de rust is er nu en voel ik me minder eenzaam dan toen. Nu speelt hij het slachtoffer en laat zich verwaarlozen zodat mensen mij nu vragen waarom ik die relatie geëindigd heb. Ook vragen ze mij of ik hem kan helpen omdat er niemand meer gaat. Hij praat over iedereen slechte dingen die zelfs niet waar zijn. Het was vroeger mijn schuld en nu weer mijn schuld? Hoe ver kunnen ze gaan met een mens? Trek je op je verdient ook een beter leven want er is meer in de wereld dan wat we denken.
Anneke
03-04-2023
Reactie:
Ben al 50 jaar getrouwd met een narcist , geen familie meer geen kleinkinderen meer geen vrienden, geen dochter meer die op haar vader lijkt en ook narcistisch is, hij is de vrolijke man en ik ben niet meer dan z'n huishoudelijke hulp en nu zeg ik vaak tegen mezelf.....doen of niet doen dat houd voor mij in zelfmoord plegen (dus doen) of niet doen meestal is het niet doen
B
11-05-2023
Reactie:
bel de zelfmoordlijn,en zoek een goede psycholoog.
h.teunissen
01-07-2023
Nu ineens ze zeg dat ze alleen verder wil (Verhaal 359)
Hoi ik ben een heel lieve man van 59 bijna 60 ik heb net een relatie van 3 en half jaar achter de rug ik was en ben smoorverliefd op die vrouw ik had haar leren kennen via een datingapp toen ik haar leren kennen heb zij zij dat ze ijgelijk geen man meer wilde en dat ze door haar dochter was ingeschreven toch zijn we gans die jaren gelukkig geweest nu ineens ze zeg dat ze alleen verder wil ik ben er kapot van en vraag me af wat ik fout heb gedaan ik kan het niet begrijpen zo ineens wat zat er fout
Marcel
02-06-2023
laatste reactie: 01-07-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
vraag opheldering.
h.teunissen
01-07-2023
Ik voel me al jaren heel erg eenzaam (Verhaal 14)
Ik voel me al jaren heel erg eenzaam. Heb familie waar ik geen contact mee heb en de laatste jaren geen behulpzame mensen tegengekomen.
Ik zou zo graag in contact komen met mensen die een soort gelijk leven als mij hebben zodat we elkaar kunnen steunen
anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
31Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
waar woon je? Ben zelf van Belgie. hoe oud ben je? Ben zelf in de veertig.Mag altijd reactie sturen.
ikkeltje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik woon in Amsterdam maar geloof niet in elkaar alleen schriftelijk steunen. Kille koude stad hier, ben hier geboren maar iedereen lom me heen verloren..
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe oud ben je? Mnl of vr, misschien een leuke vriendschap
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
BEN VAN DEZELFDE MENING MAAR WAT DOE JE ERAAN BEN JE VAN VER? IK BEN VAN WAREGEM WEST VL ZOEK IEMAND OM TE BERICHTEN
HAERINCK IVAN
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, welke provincie woon je dan?
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb nu zo'n leven.
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zou graag met je in contact komen ik ben wel 40 + maar jong van geest en kom nog jong over als het goed is daarbij herken ik je verhaal dat heb ik dus ook graag zou ik met je in contact komen om iets leuks te doen of gewoon even te babbelen!!
Lilly Pi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lief mens, je bent heel gevoelig en ik heb spijt dat ik je hondje nooit heb gezien. Ik voel me ook soms heel angstig en vrees voor de toekomst. Heb alleen nog mijn hondje en mijn man. Ik hou ontzettend veel van beiden, moest ik echter mijn man verliezen, ik stap er ook uit. Die angst zorgt dat ik niet genoeg van het heden kan genieten. Jij bent dus alleen.....moet erg zijn, verre knuffel van mij en mijn hondje
Anneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
waarom staan hier geen datums bij? Is dit een recent bericht of 5 jaar oud???
Wilfred
> 2 jaar geleden
Reactie:
Helaba ...ik heb uw verhaal gelezen...ik zoek ook iemand om mee in contact te komen...om eventueel samen uitstapjes,te doen...zodat mijn dagen gevuld zijn...en minder eenzaam
Hilde
Hilde
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook eenzaaam 84 jaar ,mijn hele famile en kenissen zijn dement of dood had graag wat contact woon in Maastricht
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
oke vertel groet Willem
Johannes Willem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het wordt gewoon teveel om alleen te zijn de muren komen gewoon op u af. ik zie al van mijn 8 jaar mijn familie niet meer mijn ma al 3 j niemeer ik hoop dat langs deze weg mensen kan tegen komen die hetzelfde meemaken MVG Roels Angelo
Angelo Roels G.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het zelfde heb te veel meegemaakt ben 71 het hoeft niet meer voor mij Kom mijn bed niet meer uit
Lea
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,ik herken me helemaal in jou verhaal en ben al jaren op zoek naar wat jij ook zo graag wil in contact komen met mensen in dezelfde situatie en elkaar steunen.
Ik kom uit Antwerpen en ben 55j
Warme grtjs
Ik kom uit Antwerpen en ben 55j
Warme grtjs
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Datzelfde heb ik ook. MIjn man heeft andere interesses en zou graag weer eens lachen en iets leuks doen in plaats van altijd ziekenhuis dokter bloed prikken dat moet. Maar ik heb altijd de verkeerde mensen die niet leuk zijn.Maar ik woon in Limburgb ben kan niet rijden.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook enorm eenzaam, woon in Antwerpen en zou graag mensen willen leren kennen
Aida
> 2 jaar geleden
Reactie:
Van ochtend om 5.10 , ik heb weer een slapeloze nacht, het is 7 september., hier boven enkele berichten terug staat mijn reactie, ik ben 80 jaar heb door veel narigheid geen contact met familie, alleen met mijn zoon van 41 jaar, ik luister veel naar muziek s'nachts nar licht klassiek op mijn tablet meet mooie natuur opnamen, ik ga nu met deze beelden in mijn hoofd proberen te slapen, ik woon omg. Utrecht
Corrie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken je verhaal heb dit precies hetzelfde voel me af en toe gewoon een nietsnut
Ad
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo ik heb het zelfde als u wat is uw leeftijd als ik vragen mag en waar u woond .
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Help my aub .daku
Lea
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welke omgeving woon je? Ik herken je verhaal
Hanny
22-04-2022
Reactie:
Hallo , ik ken dat , ik heb ouders waar ik niet kan op terugvallen , ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor de helft van een gewone mens waardoor ik soms verward ben , en anders overkom , mensen veroordelen me , waardoor ik altijd alleen ben , op het werk word ik dikwijls ontslagen omdat ze denken dat ik hun niet wil horen , mensen moeten wat geduld met me hebben maar niemand heeft dit ik ben bijna 50 heb nooit een gezin gehad en voel me nu echt verschrikkelijk alleen ,
Nez
23-04-2022
Reactie:
Hey,
Het is al 2 jaar geleden.
Maar ik wilde weten of dat met mij kan.
Groetjes
Het is al 2 jaar geleden.
Maar ik wilde weten of dat met mij kan.
Groetjes
Trudy
29-11-2022
Reactie:
Precies mijn verhaal, verdrietig en alleen
Anoniem
09-12-2022
Reactie:
Hoi Anoniem,
Hoop dat je toch een beetje een leuke kerst kunt hebben. ik ben niet daadwerkelijk alleen maar voel me wel vaak eenzaam.Door veel persoonlijk verlies toch veel kwijt geraakt..Gelukkig wel lieve kinderen , wat fam en een paar lieve vrienden.Maar toch is dat vriendschap met wat meer afstand.Echte vrienden ben ik helaas kwijt geraakt..Doet al goed het te benoemen.
Hoop dat je toch een beetje een leuke kerst kunt hebben. ik ben niet daadwerkelijk alleen maar voel me wel vaak eenzaam.Door veel persoonlijk verlies toch veel kwijt geraakt..Gelukkig wel lieve kinderen , wat fam en een paar lieve vrienden.Maar toch is dat vriendschap met wat meer afstand.Echte vrienden ben ik helaas kwijt geraakt..Doet al goed het te benoemen.
Jolanda
25-12-2022
Reactie:
Ik heb ook helemaal niemand ik heb niet eens iemand die ik kan bellen mijn leven is voorbij
Marie
05-02-2023
Reactie:
Hoi hoi hoi hoi hoi zo goed dan
Ronald
06-03-2023
Reactie:
Ben 25 jaar samen maar ongelukkig en eenzaam....zoek een vriendin of vriend om samen iets te gaan eten en een leuke barbel te doen.
Christel
23-03-2023
Reactie:
Probeer eens +/- 17 jaar!
Idem Dito
11-06-2023
Reactie:
je blijft wel erg oppervlakkig...........
h.teunissen
01-07-2023
Het leven is zinloos voor me (Verhaal 185)
Ik ben Christine , 27 jaar en ontzettend eenzaam. Het leven is zinloos voor me.
Christine
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-07-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Christine,
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"
Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.
Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?
Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.
Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.
Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Ik ben ongeveer even oud als jij en heb ook last van eenzaamheid. Heel recent nog een heftige periode gehad met daarin het gevoel "waarom ben ik hier nog?"
Je zegt dat het leven zinloos is voor je. Dat is echt enorm zwaar om te voelen, ik vind het vervelend dat je dat met je meedraagt. Tegelijk: het leven is voor iedereen zinloos. We komen en gaan en wat maakt het uiteindelijk uit in het grotere geheel? De enige zin van het leven is de zin die we er zelf in stoppen. Vanuit daar kan die het leven weer zinvoller worden en gaan groeien.
Dus eigenlijk wil ik je vragen: wat zou voor jou het leven zinvoller maken? Houd je misschien van tekenen, schrijven, film kijken, sporten. Of misschien vind je de zin van het leven meer in de relaties met andere mensen? Of in het helpen van andere mensen? Wat vind je leuk om te doen?
Als je weet wat je leuk vind om te doen; ga het dan maar gewoon doen. Voor jezelf. Omdat je het leuk vind. Wees lief voor jezelf. De rest komt later wel. Als je daar mee bezig bent vind je misschien wel andere mensen die dezelfde dingen leuk vinden. Je moet eerst durven iets te ondernemen voor jezelf, omdat je er zelf blij van wordt. En soms is het 'niet durven, maar toch doen' 'gewoon' doen. Zorg er maar voor dat je dat potje 'zinvol leven' vult met leuke dingen, activiteiten en mensen die je op de weg ontmoet.
Ik worstel zelf ook erg met eenzaamheid en ik weet hoe verdomde zwaar het is. Maar we moeten echt blijven vechten, blijven worstelen. We hebben nog zoveel tijd om dit te fixen! Er is echt tijd genoeg waarin dit allemaal nog goed kan komen. Wat mij soms ook helpt is om een dankbaarheidsoefening te doen. Ik heb geleerd dat ik vanuit me zelf lastig dankbaarheid kan voelen dus moet ik daar echt momenten voor nemen, juist wanneer het even slecht is. Een aantal dingen opschrijven waar je dankbaar voor bent. Een lekkere maaltijd, een fijn tv-programma, een mooi liedje, dat de zon schijnt, dat iemand je een lief berichtje heeft gestuurd of dat jij de stap hebt durven zetten naar een ander. En even vijf minuten voelen, voelen hoe fijn het is dat deze dingen er zijn voor jou.
Veel succes Christine! Ik hoop dat het snel beter met je gaat.
Kevin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wil je met mij chatten ben een vrouw 63 Aalsmeer
Eline
22-06-2023
Reactie:
Dag Eline, In wat ben je zoal geinteresseerd ?
Clare
01-07-2023
Wil je ook je hart luchten?
Niemand geeft om me (Verhaal 210)
Hey,
Ik ben 20 jaar en voel me zeer eenzaam. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, het ging simpel weg gewoon niet meer. Toen ben ik bij mijn vriendin in belgie gekomen. Ik ben ontzettend eenzaam zo voel ik me teminste. In belgie heb ik niemand behalve haar (in Nederland had ik ook niemand) Maar ik zit nog vaak met het gevoel dat ik mijn ouders mis wat logisch is. Ik heb veel gemist in mijn jeugd, zoals communicatie dit probleem merk ik heel erg met mijn vriendin ik ben een moeilijke prater. Onze relatie loopt op een einde en dit doet mij heel erg pijn, want ik heb niks anders om mijn gedachte te verzetten. Het voelt ook alsof ik niks bijzonders op deze wereld breng en dat ik niet speciaals voor iets ben. Niemand geeft om me. Lol zo voelt het. Ik weet niet wat ik doe en waarom ik er nog moeite voor zou doen.
Ik ben 20 jaar en voel me zeer eenzaam. Ik heb geen contact meer met mijn ouders, het ging simpel weg gewoon niet meer. Toen ben ik bij mijn vriendin in belgie gekomen. Ik ben ontzettend eenzaam zo voel ik me teminste. In belgie heb ik niemand behalve haar (in Nederland had ik ook niemand) Maar ik zit nog vaak met het gevoel dat ik mijn ouders mis wat logisch is. Ik heb veel gemist in mijn jeugd, zoals communicatie dit probleem merk ik heel erg met mijn vriendin ik ben een moeilijke prater. Onze relatie loopt op een einde en dit doet mij heel erg pijn, want ik heb niks anders om mijn gedachte te verzetten. Het voelt ook alsof ik niks bijzonders op deze wereld breng en dat ik niet speciaals voor iets ben. Niemand geeft om me. Lol zo voelt het. Ik weet niet wat ik doe en waarom ik er nog moeite voor zou doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan ik hier nog op reageren? Ik kom graag in contact met je.
Ik
30-06-2023
De schuldige is het dierbaarste in m'n leven (Verhaal 366)
Hoi ik ben 43 en woon alleen geen man kinderen en huisdieren. Op zich niet zo heel erg. Het vervelende is..ik kan met niemand praten, op t moment dat ik t nodig heb. Je kunt dan wel n afspraak hebben met een iemand die daar in gespecialiseerd is, maar dan zul je zien op dat moment krijg je geen woord uit je strot. Als ik t zo mag zeggen. Ik ben er sinds kort achter waardoor ik in t verleden getekend ben geraakt. De schuldige is het dierbaarste in m'n leven.
Hey Hey
25-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het doet me pijn en ik huil vaak (Verhaal 296)
Ik voel me al jaren alleen, anders en eenzaam. Net of ik zo lief en teder ben.. en dat de meesten hard en egocentrisch zijn.. het doet me pijn en ik huil vaak
Zwaantje
11-12-2022
laatste reactie: 24-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag zwaantje
Als je wat gevoeliger bent, komt alles nog meer op je af.
Toch zijn er nog mensen die niet enkel aan zichzelf denken...
Het probleem is dat het moeilijk is om gelijkgestemden, eventuele vrienden te vinden. Als je niet goed in je vel zit of je bent neerslachtig is het zeker een enorme berg om te beklimmen...Ik weet niet hoe oud je bent maar ook vriendengroepen zijn dikwijls al lang gevormd...
Groeten vanuit Gent van een mama met een lotgenotenzoon
Als je wat gevoeliger bent, komt alles nog meer op je af.
Toch zijn er nog mensen die niet enkel aan zichzelf denken...
Het probleem is dat het moeilijk is om gelijkgestemden, eventuele vrienden te vinden. Als je niet goed in je vel zit of je bent neerslachtig is het zeker een enorme berg om te beklimmen...Ik weet niet hoe oud je bent maar ook vriendengroepen zijn dikwijls al lang gevormd...
Groeten vanuit Gent van een mama met een lotgenotenzoon
Anoniem *
12-01-2023
Reactie:
Zeker zullen die mensen bestaan maar hoe kom je de juiste tegen?
Iris
24-06-2023
Altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij (Verhaal 193)
Eenzaamheid, hoe leg je het uit.
Voor mij geldt al 59 jaar gevoel van eenzaamheid...het puzzelstukje wat maar niet wil passen. Ondanks allerlei fijne mensen die op mn pad zijn gekomen altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij, deze wereld, dit leven. Hard geprobeerd...maar steeds maar moeten aanpassen kost zoveel energie en wat overbijft is het gevoel in wereld te leven waar iedereen een andere taal spreekt en gewoon niet begrepen te worden.
Heb in mn leven 2 mensen gehad waar ik echt connectie mee had en dat waren ook 2 mensen waar ik eigenlijk niets mee gemeen had en heel ver van me afstonden.
Maar waarbij het enorm veilig voelde.
Een collegaatje die echt mn soulmate was maar helaas niet meer leeft. Ik heb haar een jaar gekend en ik heb mezelf nooit echt geopend voor haar maar het voelde als een soort magisch evenwicht tussen ons...het was gewoon oke.
En recentelijk een jonge dame die ik begeleidde waarmee ik in best shitty toestanden terecht ben gekomen maar ook bij haar voelde ik me 100% veilig...maar ook zij heeft zich afgekeerd. En wat overblijft is dat enorme gevoel van eenzaamheid. Het valt niet uit te leggen en niet te begrijpen voor mensen. Gaat echt dieper dan je verstand kan bevatten. Is verder ook geen zielig verhaal want uiteindelijk maak je je eigen keuzes in het leven. Maar kwam bij toeval dit forum tegen en wilde toch delen dat die eenzaamheid die je voelt...het gevoel dat je nergens bij hoort..misschien wel een soort freak bent. Probeer het allemaal niet met je verstand te verklaren..je gevoel is je gevoel en dat gaat dieper dan wat dan ook.
Zo...dat lucht beetje op voor het moment.
Mocht iemand willen reageren mag dat altijd natuurlijk
Voor mij geldt al 59 jaar gevoel van eenzaamheid...het puzzelstukje wat maar niet wil passen. Ondanks allerlei fijne mensen die op mn pad zijn gekomen altijd het gevoel gewoon niet te passen in deze maatschappij, deze wereld, dit leven. Hard geprobeerd...maar steeds maar moeten aanpassen kost zoveel energie en wat overbijft is het gevoel in wereld te leven waar iedereen een andere taal spreekt en gewoon niet begrepen te worden.
Heb in mn leven 2 mensen gehad waar ik echt connectie mee had en dat waren ook 2 mensen waar ik eigenlijk niets mee gemeen had en heel ver van me afstonden.
Maar waarbij het enorm veilig voelde.
Een collegaatje die echt mn soulmate was maar helaas niet meer leeft. Ik heb haar een jaar gekend en ik heb mezelf nooit echt geopend voor haar maar het voelde als een soort magisch evenwicht tussen ons...het was gewoon oke.
En recentelijk een jonge dame die ik begeleidde waarmee ik in best shitty toestanden terecht ben gekomen maar ook bij haar voelde ik me 100% veilig...maar ook zij heeft zich afgekeerd. En wat overblijft is dat enorme gevoel van eenzaamheid. Het valt niet uit te leggen en niet te begrijpen voor mensen. Gaat echt dieper dan je verstand kan bevatten. Is verder ook geen zielig verhaal want uiteindelijk maak je je eigen keuzes in het leven. Maar kwam bij toeval dit forum tegen en wilde toch delen dat die eenzaamheid die je voelt...het gevoel dat je nergens bij hoort..misschien wel een soort freak bent. Probeer het allemaal niet met je verstand te verklaren..je gevoel is je gevoel en dat gaat dieper dan wat dan ook.
Zo...dat lucht beetje op voor het moment.
Mocht iemand willen reageren mag dat altijd natuurlijk
Peter
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-06-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Peter,
Ik begrijp je helemaal, ik heb dan wel autisme maar voel me ook niet thuis in deze samenleving, mensen zijn onbetrouwbaar in hun gedrag voor mij. En dat maakt ook eenzaam en somber.
Ben al heel mijn leven aansluiting aan het zoeken maar na 50 jaar ben ik er mee gestopt, ik doe mijn ding en de rest hun ding en ga dat niet meer mengen of aanpassen want dat geeft vaak conflict en frustraties en die kan ik niet gebruiken.
Veel sterkte maar we twee zijn zeker niet de enige met dit issue groetjes Niels 🪶🪶🪶
Ik begrijp je helemaal, ik heb dan wel autisme maar voel me ook niet thuis in deze samenleving, mensen zijn onbetrouwbaar in hun gedrag voor mij. En dat maakt ook eenzaam en somber.
Ben al heel mijn leven aansluiting aan het zoeken maar na 50 jaar ben ik er mee gestopt, ik doe mijn ding en de rest hun ding en ga dat niet meer mengen of aanpassen want dat geeft vaak conflict en frustraties en die kan ik niet gebruiken.
Veel sterkte maar we twee zijn zeker niet de enige met dit issue groetjes Niels 🪶🪶🪶
Niels
18-04-2023
Reactie:
Ben je er nog?
Iris
24-06-2023
Heel eenzaam (Verhaal 364)
Hallo allemaal,
Ik ben erg eenzaam….zoveel dat het zelfs pijn lijkt te doen. Is er iemand in regio Eindhoven die zich ook eenzaam voelt en contact wil?
Ik ben erg eenzaam….zoveel dat het zelfs pijn lijkt te doen. Is er iemand in regio Eindhoven die zich ook eenzaam voelt en contact wil?
Fleur
17-06-2023
laatste reactie: 22-06-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Fleur,
Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.
Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.
Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.
Ruud
Ik hoop dat je iemand tegenkomt met wie je kan praten.
Zelf mag ik niet te veel klagen. Ik heb een aantal goede vrienden en mijn ouders waar ik terecht kan. Toch komt het wel eens voor dat ik een weekend helemaal niks te doen heb en dan voel ik me vooral op de zondagen best wel eenzaam.
Ik kom uit de regio Utrecht, wie weet hebben we iets aan elkaar.
Ruud
Ruud
22-06-2023
Wil je ook je hart luchten?
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard (Verhaal 363)
Aan iedereen die dit wenst te lezen:
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard omwille van niet één erfelijk neurologisch syndroom (Gilles de la Tourette Syndroom - wat sinds mijn prille jeugd voor heel wat pesterijen, vooroordelen en onbegrip heeft gezorgd in een maatschappij die ik in tussentijd vol met idioten heb bestempeld wegens multiple IQ-testen die ondanks mijn “bizar” en vaak impulsief gedrag hebben bewezen dat ik hoogbegaafd ben, tegenwoordig wordt dit uitgedrukt in een percentielscore waarbij ik 98 percentiel haalde. Dit is voor het laatst bevestigd geweest in 2012.
Maar alsof Tourette syndroom niet voldoende was, is er begin jaren ‘90 na overdreven hypersomnische klachten tijdens een 3-dagenlang polysomnografisch onderzoek in het UZA (universitair ziekenhuis Antwerpen) nog’s een tweede, hardnekkige neurologische aandoening vastgesteld: narcolepsie. Het kind had weer een naam gekregen, zeggen ze hier lokaal wel eens. Één neurologische aandoening was blijkbaar onvoldoende, ik moest per se nog een kanjer van een ander blok aan mijn been erbij krijgen.
Toen was het hek helemaal van de dam … onbegrip, zelfs van ordediensten en ambulanciers, want epilepsie kent iedereen, maar narcolepsie??? Ik had wellicht ofwel teveel gedronken ofwel was ik verward om een of andere reden, omdat ik schijnbaar onzin aan het uitkramen was.
Het heeft toen amper nog een paar jaar geduurd vooraleer ik omwille van deze diagnoses levenslang werkonbekwaam werd verklaard, nl. Op 21 augustus 1998. Sindsdien verdween de ene kameraad na de andere uit mijn leven. Want zij hadden een job, vrouw en kinderen en geen tijd noch zin meer over om op ‘ziekenbezoek’ te komen.
Momenteel, anno 2023 ben ik bijna 52 en blij dat ik nog leef na het (met vallen en opstaan) doorstaan van 2 majeure depressies, maar meer dan 2 decennia in eenzaamheid leven waarbij enkel thuisverzorging, dokters en verpleegkundigen, allen beroepspersonen dus die betaald worden om mij verder te helpen.
Voor de rest ben ik al sinds mijn 30ste op mezelf aangewezen (uitgezonderd professionele hulpverleners die aan huis komen dus maar waarmee ik verder geen enkele band heb, dat mag trouwens ook wettelijk niet) en ik heb gelukkig toch nog één ding om trots op te zijn: mijn integriteit.
Decennia lange eenzaamheid heeft mij werkelijk geen deugd gedaan. Verbitterd ben ik al meerdere jaren, maar misantropie steekt zijn kop op, waar gaat dit verder naartoe?
De samenleving heeft mij van kindsaf aan als een paria behandeld d.m.v. pesterijen, vooroordelen, onbegrip, en de rest spreek ik zelfs liever momenteel niet over, of ik kan wel blijven zeuren tot in het oneindige.
Ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt. Hoe voelt het om niemand meer te hebben? Om moederziel alleen te zijn terwijl ouders, grootouders en familiale vertrouwelingen intussen al zijn overleden? Niemand leeft voor eeuwig.
Jarenlang heb ik mijn eenzaamheid gemaskeerd door van de M achteraan een T te maken. Niet meer eenzaam maar eenzaat. Een einzelgänger. Maar dit blijft niet duren. Dat masker raak je kwijt op de duur en dan kom je er nog meer moegestreden uit.
Echter, ik leef maar één keer dus nu of nooit: er moet wat veranderen, mijn levenskwaliteit is dringend aan een herziening en verbetering toe. Ik weiger op te geven, ik heb dit eerder al geprobeerd en daaruit geleerd dat zo’n stommiteiten begaan je werkelijk zuur kunnen opbreken. Dan word je niet enkel meer door de maatschappij gestigmatiseerd maar het stigma toegevoegd aan je medisch dossier geraak je nooit meer kwijt.
Tot hier, een schets van mijn levensverhaal, verre van compleet maar eerder zoveel mogelijk tot de essentie beperkt: eenzaamheid. Om de muren van op te lopen, en momenteel voel ik mij door niemand meer begrepen. Angstaanvallen, paranoia, wantrouwen in alles en iedereen, tot zelfs regelrechte haat en gevoelens van retributie jegens bepaalde individuen waardoor ik mij ten zeerste onterecht behandeld voel, in het heden en verleden, vandaar dat ik al heb laten ontvallen dat naast verbittering zelfs misantropie de kop komt opsteken.
Is dit waar een geciviliseerde maatschappij voor staat?
Stof tot nadenken, mij dunkt.
Hopelijk vind ik hier op een menselijke manier reactie.
Anders denk ik er het mijne wel over en zal dit de allerlaatste keer zijn dat ik deze ervaring met vreemden deel.
Hopende op begripvolle reacties,
Mick.
Sinds mijn 27ste levensjaar ben ik levenslang invalide verklaard omwille van niet één erfelijk neurologisch syndroom (Gilles de la Tourette Syndroom - wat sinds mijn prille jeugd voor heel wat pesterijen, vooroordelen en onbegrip heeft gezorgd in een maatschappij die ik in tussentijd vol met idioten heb bestempeld wegens multiple IQ-testen die ondanks mijn “bizar” en vaak impulsief gedrag hebben bewezen dat ik hoogbegaafd ben, tegenwoordig wordt dit uitgedrukt in een percentielscore waarbij ik 98 percentiel haalde. Dit is voor het laatst bevestigd geweest in 2012.
Maar alsof Tourette syndroom niet voldoende was, is er begin jaren ‘90 na overdreven hypersomnische klachten tijdens een 3-dagenlang polysomnografisch onderzoek in het UZA (universitair ziekenhuis Antwerpen) nog’s een tweede, hardnekkige neurologische aandoening vastgesteld: narcolepsie. Het kind had weer een naam gekregen, zeggen ze hier lokaal wel eens. Één neurologische aandoening was blijkbaar onvoldoende, ik moest per se nog een kanjer van een ander blok aan mijn been erbij krijgen.
Toen was het hek helemaal van de dam … onbegrip, zelfs van ordediensten en ambulanciers, want epilepsie kent iedereen, maar narcolepsie??? Ik had wellicht ofwel teveel gedronken ofwel was ik verward om een of andere reden, omdat ik schijnbaar onzin aan het uitkramen was.
Het heeft toen amper nog een paar jaar geduurd vooraleer ik omwille van deze diagnoses levenslang werkonbekwaam werd verklaard, nl. Op 21 augustus 1998. Sindsdien verdween de ene kameraad na de andere uit mijn leven. Want zij hadden een job, vrouw en kinderen en geen tijd noch zin meer over om op ‘ziekenbezoek’ te komen.
Momenteel, anno 2023 ben ik bijna 52 en blij dat ik nog leef na het (met vallen en opstaan) doorstaan van 2 majeure depressies, maar meer dan 2 decennia in eenzaamheid leven waarbij enkel thuisverzorging, dokters en verpleegkundigen, allen beroepspersonen dus die betaald worden om mij verder te helpen.
Voor de rest ben ik al sinds mijn 30ste op mezelf aangewezen (uitgezonderd professionele hulpverleners die aan huis komen dus maar waarmee ik verder geen enkele band heb, dat mag trouwens ook wettelijk niet) en ik heb gelukkig toch nog één ding om trots op te zijn: mijn integriteit.
Decennia lange eenzaamheid heeft mij werkelijk geen deugd gedaan. Verbitterd ben ik al meerdere jaren, maar misantropie steekt zijn kop op, waar gaat dit verder naartoe?
De samenleving heeft mij van kindsaf aan als een paria behandeld d.m.v. pesterijen, vooroordelen, onbegrip, en de rest spreek ik zelfs liever momenteel niet over, of ik kan wel blijven zeuren tot in het oneindige.
Ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt. Hoe voelt het om niemand meer te hebben? Om moederziel alleen te zijn terwijl ouders, grootouders en familiale vertrouwelingen intussen al zijn overleden? Niemand leeft voor eeuwig.
Jarenlang heb ik mijn eenzaamheid gemaskeerd door van de M achteraan een T te maken. Niet meer eenzaam maar eenzaat. Een einzelgänger. Maar dit blijft niet duren. Dat masker raak je kwijt op de duur en dan kom je er nog meer moegestreden uit.
Echter, ik leef maar één keer dus nu of nooit: er moet wat veranderen, mijn levenskwaliteit is dringend aan een herziening en verbetering toe. Ik weiger op te geven, ik heb dit eerder al geprobeerd en daaruit geleerd dat zo’n stommiteiten begaan je werkelijk zuur kunnen opbreken. Dan word je niet enkel meer door de maatschappij gestigmatiseerd maar het stigma toegevoegd aan je medisch dossier geraak je nooit meer kwijt.
Tot hier, een schets van mijn levensverhaal, verre van compleet maar eerder zoveel mogelijk tot de essentie beperkt: eenzaamheid. Om de muren van op te lopen, en momenteel voel ik mij door niemand meer begrepen. Angstaanvallen, paranoia, wantrouwen in alles en iedereen, tot zelfs regelrechte haat en gevoelens van retributie jegens bepaalde individuen waardoor ik mij ten zeerste onterecht behandeld voel, in het heden en verleden, vandaar dat ik al heb laten ontvallen dat naast verbittering zelfs misantropie de kop komt opsteken.
Is dit waar een geciviliseerde maatschappij voor staat?
Stof tot nadenken, mij dunkt.
Hopelijk vind ik hier op een menselijke manier reactie.
Anders denk ik er het mijne wel over en zal dit de allerlaatste keer zijn dat ik deze ervaring met vreemden deel.
Hopende op begripvolle reacties,
Mick.
Mick
16-06-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wat kunnen we doen met mijn eenzame dochter (30j)? (Verhaal 30)
Hey hier papa van dochter die zich helemaal eenzaam en alleen is ze is 30j
Ook wil ze geen hulp aanvaarden .Ze werkt ook niet zit alle dagen thuis.
Hangt altijd rond mijn vrouw .ik en mijn vrouw kunnen voorlopig niet samen meer iets doen ze houdt ons gegijzeld wat moeten we doen om haar te helpen weet het allemaal meer zo goed wie zit nog in zo situatie wat kunnen we doen?
Ook wil ze geen hulp aanvaarden .Ze werkt ook niet zit alle dagen thuis.
Hangt altijd rond mijn vrouw .ik en mijn vrouw kunnen voorlopig niet samen meer iets doen ze houdt ons gegijzeld wat moeten we doen om haar te helpen weet het allemaal meer zo goed wie zit nog in zo situatie wat kunnen we doen?
Paul
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-06-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo
Ik neem dr wel mee uit. Ben 34jr
Ik neem dr wel mee uit. Ben 34jr
Ramon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kerst is totaal niet leuk......echt pijnlijk
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb een dochter van 28 en ze voelt zich ook al jaren eenzaam. Ik ben er ook altijd voor haar maar natuurlijk wil ze iemand van haar eigen leeftijd wat ik begrijp...Ze ziet het leven op deze manier niet meer zitten....En ik weet niet meer hoe ik haar kan helpen, ben voort zo moe..
Henriette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ouders zijn veilig, maar ze zal toch haar eigen weg moeten vinden en vrienden leren maken. Dat lukt niet door thuis te blijven hangen. Zoek samen met haar dingen die ze kan gaan doen, sporten, theater of iets dergelijks en vertel haar ook dat ze niet de hele dag bij jullie kan blijven hangen omdat je ook recht hebt op een eigen leven. Laat haar ook hulp zoeken om aan zichzelf te werken.
Trek grenzen, dat doet de buitenwereld namelijk ook. Als je van iemand houd betekent dat ook dat je soms duidelijk moet zijn.
Trek grenzen, dat doet de buitenwereld namelijk ook. Als je van iemand houd betekent dat ook dat je soms duidelijk moet zijn.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Paul, eigenlijk is het andersom en houden jullie haar vast. Hup, het nest uit. Als ze e kan vliegen en dat kan ze, kan ze terugkomen, maar niet om te wonen. Er kunnen natuurlijk medische psychische redenen zijn waardoor ze daartoe niet in staat is. Dan is er hulp nodig voor haar lijkt mij.
sterkte voor jullie allemaal!
sterkte voor jullie allemaal!
marieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb een zoon van 30 die zich eenzaam voelt
Mss een idee om hen samen wat leuks laten te doen ?
In deze tijd niet veel opties , wandelen , fietsen, samen koken, ...
Mss een idee om hen samen wat leuks laten te doen ?
In deze tijd niet veel opties , wandelen , fietsen, samen koken, ...
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey Pa ...
Blijf hoedanook in gesprek met haar. Niet per sé met woorden maar ook met vertrouwen. Stuur niet te veel, daarmee creëer je mogelijk meer afstand. Laat haar zeggen wat ze nodig heeft. Dan kan ze daar zelf aan werken.
Blijf hoedanook in gesprek met haar. Niet per sé met woorden maar ook met vertrouwen. Stuur niet te veel, daarmee creëer je mogelijk meer afstand. Laat haar zeggen wat ze nodig heeft. Dan kan ze daar zelf aan werken.
Doeterniettoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben zelf ook 30 en vaak alleen.
Als het in de buurt is sta ik altijd open voor een fijne wandeling.
Als het in de buurt is sta ik altijd open voor een fijne wandeling.
D
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik lees hier zoveel verhalen,maar het biedt geen troost.Dit soort mensen kom ik niet tegen om mijn leven.En de meeste mensen zijn op zich zelf gericht.Familiebanden heb ik niet.Vrienden een heel groot woord.Ben wel moeder,en sta daarom ook alleen.Helaas herhalen patronen zich,en zie ik ook hoe mijn dochter ook vast zit.En ook vreselijk eenzaam is.Ik lees hier dingen,herkenning.Maar in mijn omgeving zie ik het niet.Mijn vraag is wat voor zin heeft het je gevoel uit te spreken.Van alles te lezen,en toch nooit met gelijkgestemde in contact te komen.Nee gelukkig zijn er hier niet,en ja vaak denk ik laat het hier maar stoppen.Ik ben het zat,om in een wereld te leven,waar mensen je toch niet zien staan.Je bent geboren maar een nobody.En ja ik heb nog meer verdriet,nu ik ook zie hoe mijn dochter dit ook weer doorstaat.En Nee hulp heb ik niet gehad,wij zitten in dit leven vast.
Monique
14-06-2023
41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb (Verhaal 104)
Dan is het weer zover: mijn verjaardag... 41 dit jaar. 41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb. Ik heb geen vrienden, geen sociaal leven, geen werk.. ja, wel een partner en een kind... maar ook dat kan mijn enorme eenzaamheid en haat aan mezelf niet onderdrukken. Vaak hoop ik dat ik niet meer wakker wordt zodat ik niet meer het blok aan het been van mijn partner en zoon ben. Herm kan niets, doet niets... ik kom mijn tijd door door te puzzelen en dat is mijn leven. Ik haat het. Ik heb meerdere ongevallen gehad waardoor er in de hersenen wat beschadigd is. Ik kan niet tegen drukte, geluid, beweging... ik word heel snel boos. Niet agressief maar wel in mijn taalgebruik ronduit onbeschoft. Ik heb mezelf totaal niet in de hand. Bij vlagen valt mij. Spraak weg, kan ik letterlijk amper meer spreken. Er is al zo vaak onderzoek naar gedaan maar diagnoses blijven uit. Dus hier zit ik, door menigeen gezien als de aansteller en waarschijnlijk door mezelf ook. Mijn leven is mislukt, zo voel ik het tot in mijn diepste vezels. Ja, ik heb bijstand bij een psych maar daar kom ik niet vooruit. Het lukt me niet om te leven, zo lijkt het. Ik ben er zo moe van, zo vreselijk moe! Van mij mag morgen uitblijven, want vandaag dec net als gister, teveel pijn. Ik wil dit niet meer zo.
Herm
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat klinkt behoorlijk heftig. Je kan maar één ding doen nog !
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien eens accepteren wie je bent, als er geen diagnose is, wil je dan in die onderzoeks molen blijven hangen? Of zou je misschien er het beste van kunnen maken, en misschien een uitlaatklep zoeken.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.
Anoniem
20-04-2022
Reactie:
Herm,
Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,
Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,
Tacita
04-07-2022
Reactie:
Heftig. Allereerst je bent geen aansteller. Niet alles is te zien op scans en in het bloed etc. En ze weten nog veel dingen niet van het lichaam. Je zegt dat je meerdere onderzoeken hebt gehad. Blijkbaar is er niks gevonden. Dat hoeft niet te zeggen dat er niks is. Ik heb bijv onlangs een hele interessante film gezien; concussion. Ging over American football spelers die door trauma opgelopen tijdens het sporten (steeds vallen etc botsingen tegen het hoofd etc) uiteindelijk een verhoogd risico op de aandoening CTE krijgen. Ook dit was niet te zien in alle onderzoeken, maar werd pas ontdekt na autopsie. Dit laat dus zien dat scans en de onderzoeken lang niet alles kunnen aantonen. Ik geloof dus zeker niet dat je een aansteller bent.
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke
An
30-05-2023
Ik zou graag een luisterend oor willen (Verhaal 2)
Het is raar om te schrijven over eenzaamheid. Ik denk dat niet veel mensen in mijn omgeving denken dat ik eenzaam ben, of mij eenzaam voel. Ik heb werk, vrienden, familie, en als ik zou willen zou ik best vaak met mensen op kunnen trekken..
En toch, onlangs zat ik in bed en bedacht me maakt het uit of ik gedachten heb als ik mijn gedachten met niemand kan delen? Dat maakte me verdrietig. En ik besef dat ik mij eenzaam voel. Ik heb geen relatie. Ik ga elke dag alleen naar bed en sta alleen op.
De dag helemaal alleen afsluiten vind ik steeds moeilijker worden. Toch is de drempel om voor het slapen gaan contact te maken ook heel groot. Ik bel wel eens met Sensoor. Dat is een telefoonnummer voor een praatje. Dat zijn fijne praatjes, maar het voelt ook gek. Hoezo doe ik dat als twintiger?! Ik veroordeel mezelf daar over. Ook dit kan ik met niemand delen. Dat is pijnlijk. Ik zou graag een luisterend oor willen in mijn omgeving.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-05-2023
11Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey. Ik wil wel eens met je praten over eenzaamheid. Heb er zelf ook last van en ben 24 jaar. Ik zit vaak achter de pc, dus als je eens wilt skypen ofzo laat je het dan weten? Al lijkt het me niet zo slim om hier je skypenaam te plaatsen... maar anders weet ik het ook niet.
Hendrik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou ook wel contact willen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
DIt is zo herkenbaar! Ik ben 21 en ik heb geen ecte vrienden om me heen wara ik echt een goed gesprek mee kan houden! zou je het leuk vinden om via social media eens contact te leggen?
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik zou ook wel contact willen hebben met iemand van jullie? Gezellig te kletsen!
Groetjes
Ik zou ook wel contact willen hebben met iemand van jullie? Gezellig te kletsen!
Groetjes
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Troost je ik ga er van kapot
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Sterkte, ik begrijp je gevoel. Het lijkt me een lastige en visuele cirkel. Het is makkelijker om te zeggen de moed niet op te geven dan te doen. Maar heb vertrouwen, het wordt beter. Je bent niet alleen.
F
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel precies het zelfde als u heb geen levens moed meer woon in Maastricht
marcelle V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het gevoel, ben dan 38. 12 jaar liefhebbende relatie gehad tot het noodlot me partner afnam Ik zette door en iedereen vond en vind me zo sterk. Maar ze hebben geen idee, hoe het is alleen te zijn. Thuis te komen en der is niemand. Ziek zijn en er is niemand. De stilte. Geen arm even om je heen geen knuffel geen klankbord. Je bent single zeggen en kan doen en laten wat je wilt je hebt de vrijheid. Ja dat klopt en dat is soms ook erg fijn en geniet daar van, maar de is ook een andere kant die willen ze niet zien.
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat vervelend om te horen dat hier zo veel mensen mee strugglen... Ikzelf ben een alleenstaande moeder, wel met familie en een paar vrienden. Maar inderdaad het gemis van een echte connectie. Regelmatig nog steeds depressieve gedachten hoewel ik een paar jaar al uit therapie en van de medicatie af ben. Maar het blijft terug komen. En overdag maar sterk blijven, thuis voor de kleine, op het werk en sociaal. Afleiding zoeken terwijl het enige wat ik wil is iemand hebben om bij uit te huilen. Zodat ik me even niet zo zwaar hoef te voelen. Even me niet zo sterk voor hoef te doen. Maar dat is egoïstisch van me. Het zijn de kleine momenten die je doen laten instorten. Maar we houden vol.
Ik hoop dat jullie iemand vinden die jullie begrijpt. Ik hoop ooit niet meer die eenzaamheid te voelen, maar meer vrede met mezelf. Anderen laten je toch in de steek en kunnen niet geven wat je zoekt.
Ik hoop dat jullie iemand vinden die jullie begrijpt. Ik hoop ooit niet meer die eenzaamheid te voelen, maar meer vrede met mezelf. Anderen laten je toch in de steek en kunnen niet geven wat je zoekt.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb je verhaal gelezen en wil graag enkele discussieonderwerpen met je delen.
Ik ben Frans van nationaliteit.
Als je wilt natuurlijk.
Ik ben Frans van nationaliteit.
Als je wilt natuurlijk.
franck
20-04-2023
Reactie:
Ja heel herkenbaar
Ik
30-05-2023
gelukkig heb ik GOD (Verhaal 119)
Ik voel mij ook eenzamer.ik heb geen vrienden en fam daar heb ik mee moeten breken.ik voel mij niet geliefd.en niet belangrijk.ze stonden nooit voor mij klaar en steunden mij nooit.ik was het zat,daarom gebroken.met hun.ik wil niet meer gebruikt worden ook.eenzaamheid is erg.je staat er zo ontzettend alleen voor.gelukkig heb ik GOD .GOD STELT JE NOOIT TELEUR.
Anoniempje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-05-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
God??? Ah joh dat bestaat niet, hij helpt je nergens mee, je eenzaamheid blijft
Alida
11-11-2022
Reactie:
Wat een ontzettend lelijke reactie, Alida!
God bestaat wel degelijk en ik ervaar Zijn aanwezigheid net zo als Anoniempje. Als Anoniempje contact wil, dan reageer maar. Laat je niet gek maken.
God bestaat wel degelijk en ik ervaar Zijn aanwezigheid net zo als Anoniempje. Als Anoniempje contact wil, dan reageer maar. Laat je niet gek maken.
Morena
14-01-2023
Reactie:
Wauw wat geweldig God is vol liefde en troostvol en stelt nooit teleur. Ook ik voel heb me eenzaam heb sinds kort een
lat relatie met mijn vrouw en twee prachtige dochters . Onze verstandhouding is erg goed . Maar ik voel nu ook de eenzaamheid ,Maar ik heb houvast in mijn geloof ,
Ben benieuwd naar jouw ervaring met God en je manier van omgaan met eenzaamheid.
lat relatie met mijn vrouw en twee prachtige dochters . Onze verstandhouding is erg goed . Maar ik voel nu ook de eenzaamheid ,Maar ik heb houvast in mijn geloof ,
Ben benieuwd naar jouw ervaring met God en je manier van omgaan met eenzaamheid.
Gerard
19-01-2023
Reactie:
Voor mijn gevoel is er meer tussen hemel en aarde dan we weten. God is ook mijn steun in het leven en het geeft me rust ondanks dat ik het momenteel net zo moeilijk heb. God is er altijd voor je en ziet alles. Tegen hem mag je altijd praten en ben je nooit alleen. Als ik soms in mezelf praat dan praat ik met God want die luistert tenminste wel naar je . Van de hulpverleners hoef je daar tegenwoordig niet meer van te verwachten gezien mijn ervaring. Sterkte 😁
Emma
29-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben het zo zat om alleen te zijn (Verhaal 59)
Ik ben het zo zat om alleen te zijn
Elke ochtend wakker te worden en niemand vraagt of je lekker heb geslapen of wat je gaat doen, over de dag vraagt hoe het met je gaat, en savonds samen eet en word gevraagd hoe je dag was, sinds kleins afaan wilde ik al een gezinnetje voor me zelf omdat ik die zelf niet echt had en familie heb ik ook al niet, ik helemaal geen zin meer heb in het leven, want ik heb nogsteeds geen kinderen familie een baan die ik leuk vind. Ik voel me weer het meisje van toen, en nu ben ik 25 jaar .. Amper goed contact met me moeder het lijkt alsof ik altijd nogsteeds stil moet zijn en het maar doen alsof alles goed gaat, net als toen ik dat kleine meisje weer was, ik denk dat ik daardoor ook van de een naar de andere relatie ga (een vader had ik niet, ja alcoholist die er nooit voor mij was en inmiddels al 10 jaar niet zie) , zograag van binnen geliefd worden en uiteindelijk altijd fysiek en psychisch pijn gedaan worden , ik doe wel alsof het me niks doe, maar hier zit ik weer 3 dagen niet gedoucht 4 dagen amper/niks gegeten, huilend in bed met me knuffel, dat kleine meisje net als toen, wie is er wel dan echt met me?, wat moet ik nu met werk.. Overal begin ik vol enthousiasme aan en na een maand denk ik er het tegenovergestelde over, wat vind ik nou egt leuk en wat is daadwerkelijk voor mij reëel en vol te houden, me moeder die gaat binnekort met der nieuwe alcoholist vriend op vakantie even eruit (ik ben nog nooit met haar op vakantie gegaan) , & elke keer als ik daar ben ruik ik zijn alcohol lucht en word ik herrinert aan mijn vader, me broer waarmee ik de ene dag goed kan praten en de andere dag dat ik hem weken niet spreek en niet mee kan praten, vrienden die gewoon geld hebben en leuke dingen willen doen, en ik altijd maar nee moet zeggen puur omdat ik geen geld heb, ook als ik geen geld en boods happen heb kan ik zo boos worden dat ik dat als sinds kleins afaan heb, amper geld om normaal te kunnen leven of eten altijd op elke cent moet letten en berekenen en dan zie je je vrienden opgeven moment ook niet meer.. vaak vraag ik me gewoon af wat ik moet met me leven, ik heb geen moeder of vader of familie of vrienden of vriendje, kwilde zo graag alleen maar een vriend en een kindje samen een eigen familie, en een leuke baan die ik kan uitvoeren zonder problemen met mensen, en daarnaast dus ook niet met mensen kunnen omgaan, ik probeer het elke keer weer een nieuwe relatie de kans geven, een nieuwe hobby of beroep uitproberen of ik dat leuk vind en de relatie met mij familie op te bouwen.. En elke keer weer ben ik op dit punt, dat het leven van mij niet hoeft meer, de leegte, eenzaamheid en verdriet 25 jaar lang, en elke keer weer proberen en elke keer weer worden laten vallen, ik probeer het egt met me volle 100 procent en vind dit dan ook zo moeilijk om over te praten en met wie kan ik erover praten want ja iedereen heb wel wat maar waarom voelt het voor mij dat ik alles heb, de een heb wel een vader of wel een baan of wel een kind of een vriend of een leuke hobby, gewoon wel 1ding maar waarom ik niet vraag ik me altijd af.. En dan voel ik me gewoon weer dat meisje van toen en als ik daar aan denk voel ik me soms verdrietig en denk ik had ik het nu wel maar 11 jaar geleden gedaan, afscheid nemen van het leven en de rust vinden want ik sta weer waar ik toen ook stond en hoeveel langer moet ik nog leiden voordat ook ik geluk mag kennen?
Elke ochtend wakker te worden en niemand vraagt of je lekker heb geslapen of wat je gaat doen, over de dag vraagt hoe het met je gaat, en savonds samen eet en word gevraagd hoe je dag was, sinds kleins afaan wilde ik al een gezinnetje voor me zelf omdat ik die zelf niet echt had en familie heb ik ook al niet, ik helemaal geen zin meer heb in het leven, want ik heb nogsteeds geen kinderen familie een baan die ik leuk vind. Ik voel me weer het meisje van toen, en nu ben ik 25 jaar .. Amper goed contact met me moeder het lijkt alsof ik altijd nogsteeds stil moet zijn en het maar doen alsof alles goed gaat, net als toen ik dat kleine meisje weer was, ik denk dat ik daardoor ook van de een naar de andere relatie ga (een vader had ik niet, ja alcoholist die er nooit voor mij was en inmiddels al 10 jaar niet zie) , zograag van binnen geliefd worden en uiteindelijk altijd fysiek en psychisch pijn gedaan worden , ik doe wel alsof het me niks doe, maar hier zit ik weer 3 dagen niet gedoucht 4 dagen amper/niks gegeten, huilend in bed met me knuffel, dat kleine meisje net als toen, wie is er wel dan echt met me?, wat moet ik nu met werk.. Overal begin ik vol enthousiasme aan en na een maand denk ik er het tegenovergestelde over, wat vind ik nou egt leuk en wat is daadwerkelijk voor mij reëel en vol te houden, me moeder die gaat binnekort met der nieuwe alcoholist vriend op vakantie even eruit (ik ben nog nooit met haar op vakantie gegaan) , & elke keer als ik daar ben ruik ik zijn alcohol lucht en word ik herrinert aan mijn vader, me broer waarmee ik de ene dag goed kan praten en de andere dag dat ik hem weken niet spreek en niet mee kan praten, vrienden die gewoon geld hebben en leuke dingen willen doen, en ik altijd maar nee moet zeggen puur omdat ik geen geld heb, ook als ik geen geld en boods happen heb kan ik zo boos worden dat ik dat als sinds kleins afaan heb, amper geld om normaal te kunnen leven of eten altijd op elke cent moet letten en berekenen en dan zie je je vrienden opgeven moment ook niet meer.. vaak vraag ik me gewoon af wat ik moet met me leven, ik heb geen moeder of vader of familie of vrienden of vriendje, kwilde zo graag alleen maar een vriend en een kindje samen een eigen familie, en een leuke baan die ik kan uitvoeren zonder problemen met mensen, en daarnaast dus ook niet met mensen kunnen omgaan, ik probeer het elke keer weer een nieuwe relatie de kans geven, een nieuwe hobby of beroep uitproberen of ik dat leuk vind en de relatie met mij familie op te bouwen.. En elke keer weer ben ik op dit punt, dat het leven van mij niet hoeft meer, de leegte, eenzaamheid en verdriet 25 jaar lang, en elke keer weer proberen en elke keer weer worden laten vallen, ik probeer het egt met me volle 100 procent en vind dit dan ook zo moeilijk om over te praten en met wie kan ik erover praten want ja iedereen heb wel wat maar waarom voelt het voor mij dat ik alles heb, de een heb wel een vader of wel een baan of wel een kind of een vriend of een leuke hobby, gewoon wel 1ding maar waarom ik niet vraag ik me altijd af.. En dan voel ik me gewoon weer dat meisje van toen en als ik daar aan denk voel ik me soms verdrietig en denk ik had ik het nu wel maar 11 jaar geleden gedaan, afscheid nemen van het leven en de rust vinden want ik sta weer waar ik toen ook stond en hoeveel langer moet ik nog leiden voordat ook ik geluk mag kennen?
Waarom?
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-05-2023
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, misschien klinkt het wat gek, maar ik herken me werkelijk 100% in jouw situatie. Ik maak eigenlijk iets heel gelijkaardig mee. Ik ben ook 25 jaar en ga al van kinds af aan eenzaam, verdrietig en doodongelukkig door het leven. Ik werd steeds gepest en buitengesloten (in kleuterschool tot in het middelbaar) en lag dan ook steeds als kind in mijn bed te huilen en had niets anders dan m'n knuffel. Mijn gezinssituatie is altijd al volledig ongezond voor me geweest en maakt me tot op de dag van vandaag totaal kapot (vader die me emotioneel en psychologisch misbruikt en veel drinkt, en een moeder met psychische problemen) Ik heb dan ook geen echte vrienden, vriendinnen of lief; de zaken waar ik zo enorm naar verlang. Rond de leeftijd van 16 jaar begon ik met druggebruik, omdat ik mijn leven totaal niet meer aankon. Gedurende deze periode van druggebruik (laatste jaren middelbare school) maakte ik nooit echte vrienden en slaagde ik er nooit in een relatie aan te gaan met een vrouw. Mijn omgeving merkte natuurlijk dat het niet goed met me ging en dus viel ik steeds uit de boot en werd ik steeds afgewezen. Ik ben dan ook zodanig beginnen te gebruiken dat ik uiteindelijk voor 9 maanden in een psychiatrisch ziekenhuis werd opgenomen voor een psychose. Dan volgen dus 9 maanden van isolement in het psychiatrisch ziekenhuis. Daarna volgen nog eens verschillende jaren waarin ik de grootste moeite ervaar om het leven terug aan te pakken en vooruit te geraken (zware medicatie maakte dat ik als een plant/zombie leefde en niet vooruit geraakte voor verschillende jaren). Hierdoor maakte ik ook al die tijd geen vrienden. Ondanks ik nu al 4 maanden medicatie EN psychose-vrij ben, voel ik me nog steeds zielsalleen. Ik bevind me nog steeds in dezelfde ongezonde gezinssituatie (ouders zijn wel al verschillende jaren gescheiden ondertussen). Ik probeer dan ook al sinds jaar en dag van vooruit te geraken in het leven, maar iedere keer als het even goed gaat en ik hoop heb dat het goed komt, worden mijn benen gewoon onder mij uit gestampt en loopt alles weer fataal af. Nu heb ik dus weer totaal geen hoop meer dat ik ooit uit deze situatie zal geraken. Nu heb ik weer -zoals al heel mijn leven- geregeld zelfmoord-gedachten, ik ben gewoon totaal op... Ik denk dan ook dat ik jouw situatie erg goed kan aanvoelen en voel dan ook met je mee. Moest er een mogelijkheid zijn om met elkaar te praten, dan wil ik gerust een luisterend oor voor je zijn!
Nico
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik heb je verhaal gelezen.
Het deed me wat, maar er is hoop!
Je bent nog jong, er zijn ook leuke mannen op de wereld.
Een gezinnetje is voor jou ook mogelijk.
Mijn beste advies is geef het in Gods hand over en geef niet op!
Jezelf iets aandoen is zonde, het mag niet van God en lost niets op.
Je loopt een leven vol kansen mis en doet een zware zonde waardoor verzoend worden met God in dit leven afgesneden is.
Zoek God en leef!
Misschien zeg je ik geloof niet, dus dat geldt niet voor mij.
Zo werkt het niet, ieder mens zal eens God ontmoeten en daarna het oordeel.
Of je nu gelooft of niet.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister (online) predikaties, ga naar de kerk.
Bij Hem is alles te vinden, voor tijd en eeuwigheid beide.
Het beste met alles hoor, dag!
Het deed me wat, maar er is hoop!
Je bent nog jong, er zijn ook leuke mannen op de wereld.
Een gezinnetje is voor jou ook mogelijk.
Mijn beste advies is geef het in Gods hand over en geef niet op!
Jezelf iets aandoen is zonde, het mag niet van God en lost niets op.
Je loopt een leven vol kansen mis en doet een zware zonde waardoor verzoend worden met God in dit leven afgesneden is.
Zoek God en leef!
Misschien zeg je ik geloof niet, dus dat geldt niet voor mij.
Zo werkt het niet, ieder mens zal eens God ontmoeten en daarna het oordeel.
Of je nu gelooft of niet.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden.
Beluister (online) predikaties, ga naar de kerk.
Bij Hem is alles te vinden, voor tijd en eeuwigheid beide.
Het beste met alles hoor, dag!
Wim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi
Je laten bekeren lijkt mij geen goed idee of jij moet dat wel vinden.
Ik denk wel dat je hulp nodig hebt. Misschien kun je naar een goeie psychotherapeut om alles eerst op een rijtje te krijgen.
Sterkte
Je laten bekeren lijkt mij geen goed idee of jij moet dat wel vinden.
Ik denk wel dat je hulp nodig hebt. Misschien kun je naar een goeie psychotherapeut om alles eerst op een rijtje te krijgen.
Sterkte
Nora
> 2 jaar geleden
Reactie:
Relax jullie zijn nog jong, begin je pas zorgen te maken als je 32-36 ben en je hebt nog geen kids maar wilt ze wel.
Tot die tijd, werk aan jezelf, zorg dat je volledig klaar voor het moment bent dat je wel een baby krijgt in sha Allah.
Tot die tijd, werk aan jezelf, zorg dat je volledig klaar voor het moment bent dat je wel een baby krijgt in sha Allah.
Straatpsycholoog
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hee meid ik heb ook me van kant willen maken maar dat mag je niet doen je bent 25 jaar en nog een heel leven voor je en de geld probleem dat komt wel goed daar mag je zeker van zij en een vriend vind je ook wel kom op meid je hoofd niet laten hangen je komt er wel door ik word er 60 bij mij zal het niet zo makkelijk zijn om nog iemand te vinden en jij komt er wel kom op een dikke knuffel van mij de groetjes Cor
Cor
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben al 12 jaar alleen en ik ben 64. Wat heb ik dan nog te verwachten van het leven. Mijn 2 lieve honden zijn er niet meer. Ik heb nog collega's maar verder niemand.
Elizabeth
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik kan je wel raad geven maar je leven wordt niet vanzelf leuk. Ik ben door hetzelfde heengegaan. Het was een zeer moeiljke weg, maar ik ben het overkomen. Gelukkig getrouwd, een suksesvol bedrijf, een paar goede vriendinnen, gezond, etc.. Pas je verwachtingen aan over hoe je leven moet zijn. Het leven zal altijd moeilijkheden hebben. Je voelt je zielsalleen. Dat komt niet omdat je geen vrienden hebt. Wat jij nodig had is je als kind niet gegeven: ouders die in staat waren liefde te geven. Ik raad je aan om boeken te lezen om beter te begrijpen wat jou is overkomen. En hoe dit je beleving van je leven geschapen heeft: Gabor Matte, Pete Walker (waarschijnlijk het beste boek omdat hij hetzelfde ervaren heeft gehad en doorwerkt), "unsafe people", je ouders waren niet "safe" en als beschermingsmechanisme heb je nu moeite met relaties in het algemeen, niet jouw fout,. Je hebt helaas "ouders" getroffen die de ouderlijke rol niet konden vervullen. Wie waren jouw ouders ? Was er een geestelijke stoornis zoals narcisme of borderline personality disorder aan de gang? Het evalueren van mensen die "safe" en "unsafe" zijn is belangrijk. Je niet hechten aan unsafe people is gezond, zelfs als deze mensen je "ouders" zijn.
Alleen
25-07-2022
Reactie:
Het verhaal spreekt aan ,ja dat mis ik ook,ben nu 6 jaar alleen het wel vrouwen ontmoet via dating ontmoetingen ,maar meer dan een gesprek is er niet, misschien ligt het aan het beroep dat ik doe ,ik ben vrachtwagenchauffeur ik doe dat met plezier,ik moet toch Werkdagen dat ik leuk vind,maar het is vroeg op en je maakt lange dagen, en komt soms niet s'avonds thuis,als een vrouw daar niet tegen kan is dat jammer,maar ik mis wel aanspraak en een arm om me heen,
Ray
05-02-2023
Reactie:
.Zo,Herkenbaar!!
Maria
29-05-2023
Vanaf mijn 20e ongeveer loop ik te 'klooien' met verslavingen (Verhaal 269)
Hoi, ik ben al boven de 50 en heb nooit een relatie gehad. Vanaf mijn 20e ongeveer loop ik te 'klooien' met verslavingen. Niet allemaal zware dingen, echter ben ik heel gevoelig en verlegen (deels door een geboortetrauma) en nu heb ik het gevoel de boot gemist te hebben. Val niet op vrouwen en ben een man. Dat is ook een probleem, ik vind jong aantrekkelijk en mijn eigen leeftijd niet. Het komt misschien omdat ik met mensen van mijn leeftijd niet op kan schieten, ze als 'gevaar' zie. Tot mijn 43e werkte ik, dus vrij lang nog, maar op het werk had ik maar een (1) collega, waarmee ik jarenlang een soort vriendschap had.
Nu zit ik nog met een medicijnverslaving, eigenlijk overgehouden aan mijn andere verslavingen. Kreeg dat voorgeschreven om af te kicken en ook om me wat rustiger te voelen als ik iets wou ondernemen, maar eigenlijk slikte ik het alleen voor de verslaving. Heb ook regelmatig bijgekocht, illegaal. Door die medicatie ben ik ook minder potent en heb ik meer seksuele problemen, die vrijwel niemand weet. Durf daarom niet snel af te spreken. Daar komt bij dat ik al vrijwel geen aandacht krijg op datingsites, terwijl ik er ondanks alles toch vrij jong uitzie. Als ik geen leeftijd vermeld en ik zeg 40, geloven ze me.
Heb allerlei hobby's, allemaal binnenshuis, en heb niet altijd behoefte aan gezelschap, maar mis toch een partner in mijn leven, waar je dingen mee kunt delen. De mensen die ik nog wel in mijn leven heb, kan ik niet alles aan kwijt (een zus, broer, neefjes en een moeder). Ook zie ik ze minder dan ik wil en zie ik mijn moeder vaker dan ik wil, echter woont zij dichtbij en dat is 'handig', vooral om samen te eten e.d.
Het plan om met de medicijnen te stoppen is er al jaren. Heb het eerder meegemaakt, maar toen vrijwel niet afgebouwd en dat duurde meer dan drie jaar en was (vooral het eerste jaar) verschrikkelijk. Nu heb ik een enorme afbouwvoorraad, maar geen stok achter de deur. (eigenlijk wel, maar geen externe). Was er maar iemand met dezelfde geaardheid, die wat jonger is en gelijke problemen heeft (ik gun dat niemand uiteraard). Of iemand die ook weinig contacten heeft. Dan kan ik toch dingen delen.
Verder ben ik heel kritisch, altijd al geweest. Ik kan iemand om het minste of geringste afwijzen of 'nooit meer willen zien'. Kan er gewoon niet tegen beledigt of gekwetst te worden. Misschien herkent iemand iets in mijn verhaal, ik ben benieuwd. Als je nu nog leest, heb je in ieder geval doorzettingsvermogen. :-) Groeten 'Rick'
Nu zit ik nog met een medicijnverslaving, eigenlijk overgehouden aan mijn andere verslavingen. Kreeg dat voorgeschreven om af te kicken en ook om me wat rustiger te voelen als ik iets wou ondernemen, maar eigenlijk slikte ik het alleen voor de verslaving. Heb ook regelmatig bijgekocht, illegaal. Door die medicatie ben ik ook minder potent en heb ik meer seksuele problemen, die vrijwel niemand weet. Durf daarom niet snel af te spreken. Daar komt bij dat ik al vrijwel geen aandacht krijg op datingsites, terwijl ik er ondanks alles toch vrij jong uitzie. Als ik geen leeftijd vermeld en ik zeg 40, geloven ze me.
Heb allerlei hobby's, allemaal binnenshuis, en heb niet altijd behoefte aan gezelschap, maar mis toch een partner in mijn leven, waar je dingen mee kunt delen. De mensen die ik nog wel in mijn leven heb, kan ik niet alles aan kwijt (een zus, broer, neefjes en een moeder). Ook zie ik ze minder dan ik wil en zie ik mijn moeder vaker dan ik wil, echter woont zij dichtbij en dat is 'handig', vooral om samen te eten e.d.
Het plan om met de medicijnen te stoppen is er al jaren. Heb het eerder meegemaakt, maar toen vrijwel niet afgebouwd en dat duurde meer dan drie jaar en was (vooral het eerste jaar) verschrikkelijk. Nu heb ik een enorme afbouwvoorraad, maar geen stok achter de deur. (eigenlijk wel, maar geen externe). Was er maar iemand met dezelfde geaardheid, die wat jonger is en gelijke problemen heeft (ik gun dat niemand uiteraard). Of iemand die ook weinig contacten heeft. Dan kan ik toch dingen delen.
Verder ben ik heel kritisch, altijd al geweest. Ik kan iemand om het minste of geringste afwijzen of 'nooit meer willen zien'. Kan er gewoon niet tegen beledigt of gekwetst te worden. Misschien herkent iemand iets in mijn verhaal, ik ben benieuwd. Als je nu nog leest, heb je in ieder geval doorzettingsvermogen. :-) Groeten 'Rick'
RIck
30-07-2022
laatste reactie: 28-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leuk, die reacties na 10 maanden. Niets. Alleen twee likes, eentje plaatste ik zelf volgens mij. Ik zie soms antwoorden bij mensen die al klagen dat ze twee jaar alleen zijn (en dan nog jong ook). Dat is niets. Nu woon ik al 30 jaar alleen en ben nog niet van alles af. Wel iets meer contacten gehad, maar ik was 'te oud' voor een bepaalde lhbti-groep. Mocht er af en toe komen op speciale avonden, maar verder nergens aan mee doen. Dat vind ik discriminatie. Wil, na een aanvaring, niets meer met ze te maken hebben.
Leuk
28-05-2023
Had allang dood moeten zijn (Verhaal 354)
Had allang dood moeten zijn maar leef nog steeds sindv eind april vorig jaar nu zorgt mijn man boot mij ,maar wordt hem ook soms te veel! Hoorde ben doof maar ving toch een gesprek op tusse man en zoon .zoon dacht dat ik beter maar verzorging kamer moesten om mijn man te ontlasten .mijn mann wil dit ook (nogNiet) en ik moet er ook niet aan denken ommmijn huis uit gegaan.lig wel altijd op bed omdat ik nietsbmeerbkann maar wil dan liever dood ,alleen weet ik niet hoe ik dat moet doen .wilook liever mijn man ontlasten ,weetniet dat het verzotheid hem tevzwaarbgaat vallen nu weet ik niet wat ik moet doen , kan zomaar niet dood gaan en uitnmijn huis gaan zie ik ook tegen op ,dan is ook alles voor mij uitgesloten ,wie weet wat het beste is?
Bets
27-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ben gewoon een mess voor iedereen (Verhaal 353)
Ik ben naar de klote en ben gewoon een mess voor iedereen ben 22 en ben 7 jaar daar van gepest geweest vrienden groep wat ik geen vrienden noemde en nooit heb gezien als vrienden groep heeft me ook helemaal naar de klote geholpen. Ik had in die 7 jaar pesten iemand om alles er uit te gooien en ze wist alles van me en ik van haar maar door die vrienden groep toen der tijd hebben we op een rare manier ruzie gekregen en dat had me ook nog eens gebroken ik was toen al naar de klote en ben van me zelf altijd al een koning in verlegen zijn geweest maar toen na dat opende ik me voor niemand meer me muren waar gewoon zo hoog dat er niemand overheen kwam. Toen het beter ging had ik dacht ik iemand gevonden dacht ik was helemaal gek op haar tot we met de vrienden groep spreken we na die 7 jaar dan we. Gingen we voor haar verjaardag op stap had toen een beste vriend dacht ik die gelijk met mij daar aan Kwam en vond hem al raar gedragen nog geen 1 binnen ben ik effen weg naar de wc kom ik terug lopen ze elkaar te kussen en bleek het al langer aan de gang te zijn en iedereen wist er van en ik zag het maar niet dat had me helemaal opnieuw gebroken tot op de dag van vandaag 4 jaar geleden nu bijna denk ik of 3 ik weet het niet meer zie ik dat moment nog steeds voor me gebeuren in me gedachten als ik geen afleiding heb me openen voor iemand lukt me niet meer ja hier end daar praat ik dan wel eens met iemand via insta dan wel maar geef 2 weken en dan hoor ik niks meer van die genen denk ik licht het nu aan mij of wat is het probleem
Nazz
25-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Zware thuissituatie als kind en tiener (Verhaal 323)
Hallo
Ik ben ook enorm eenzaam. Na een zware thuissituatie als kind en tiener ben ik er niet in geslaagd om mijn weg te vinden in het leven. Ik ben ondertussen 52 en de familiale problematiek heeft nog steeds een grote impact op mijn welzijn. Het heeft er ook ergens voor gezorgd dat ik mij niet snel goed voel in het gezelschap van andere mensen en dat ik nooit de moed heb gehad om ervoor te gaan. Het is alsof ik zit te wachten op een warme, veilige thuis om verder te kunnen in het leven maar die thuis gaat niet komen. Ik blijf daar in steken. Ik ben er in geslaagd om overeind te blijven maar op andere vlakken ben ik vastgelopen. Soms vraag ik me af hoe ik er zo met kan leren leven dat ik toch nog een beetje geluk kan vinden. Overdag op het werk voel ik me nog redelijk goed maar 's avonds en in het weekend is het bijzonder moeilijk. Ook is het contact met mijn ouders en mijn familie nog steeds pijnlijk. Dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op...
Ik ben ook enorm eenzaam. Na een zware thuissituatie als kind en tiener ben ik er niet in geslaagd om mijn weg te vinden in het leven. Ik ben ondertussen 52 en de familiale problematiek heeft nog steeds een grote impact op mijn welzijn. Het heeft er ook ergens voor gezorgd dat ik mij niet snel goed voel in het gezelschap van andere mensen en dat ik nooit de moed heb gehad om ervoor te gaan. Het is alsof ik zit te wachten op een warme, veilige thuis om verder te kunnen in het leven maar die thuis gaat niet komen. Ik blijf daar in steken. Ik ben er in geslaagd om overeind te blijven maar op andere vlakken ben ik vastgelopen. Soms vraag ik me af hoe ik er zo met kan leren leven dat ik toch nog een beetje geluk kan vinden. Overdag op het werk voel ik me nog redelijk goed maar 's avonds en in het weekend is het bijzonder moeilijk. Ook is het contact met mijn ouders en mijn familie nog steeds pijnlijk. Dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op...
Pedro
23-02-2023
laatste reactie: 24-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Pedro,
Vind je het misschien een goed idee om samen te praten over de problemen die we hebben? Ik ben geen dokter ofzo, maar misschien helpt het om gewoon contact te hebben?
Vriendelijke groet,
Jeremy
Vind je het misschien een goed idee om samen te praten over de problemen die we hebben? Ik ben geen dokter ofzo, maar misschien helpt het om gewoon contact te hebben?
Vriendelijke groet,
Jeremy
Jeremy
24-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben het einde een beetje zoek (Verhaal 351)
Hoi,
Mijn naam is Jeremy en ik ben nu 31 jaar.
Dit is één van de eerste keren dat ik me een klein beetje openstel over de eenzaamheid die ik voel.
Door gemiste kennis en verkeerde informatie en verslavingen ben ik nu in mijn diepste dal. De vergelijkingen die daarbij gepaard gaan zoals vele al beschrijven met betrekking to idealisme speelt mij ook erge parten. Minder gewaardeerd voelen, maar toch steeds weer signalen krijgen dat alles wat om je heen gebeurd voor jou gebeurd. Dit is best eng. Ik ben het einde een beetje zoek en heb al vele therapieën geprobeerd. Maar helaas helpt het allemaal niet zo heel veel. Verdriet en boosheid wisselen elkaar af, maar mijn boosheid wil ik niet uiten omdat ik altijd geleerd heb dat geweld niet is toegestaan. Verwarring is groot.
Iemand tips? 🤓
Mijn naam is Jeremy en ik ben nu 31 jaar.
Dit is één van de eerste keren dat ik me een klein beetje openstel over de eenzaamheid die ik voel.
Door gemiste kennis en verkeerde informatie en verslavingen ben ik nu in mijn diepste dal. De vergelijkingen die daarbij gepaard gaan zoals vele al beschrijven met betrekking to idealisme speelt mij ook erge parten. Minder gewaardeerd voelen, maar toch steeds weer signalen krijgen dat alles wat om je heen gebeurd voor jou gebeurd. Dit is best eng. Ik ben het einde een beetje zoek en heb al vele therapieën geprobeerd. Maar helaas helpt het allemaal niet zo heel veel. Verdriet en boosheid wisselen elkaar af, maar mijn boosheid wil ik niet uiten omdat ik altijd geleerd heb dat geweld niet is toegestaan. Verwarring is groot.
Iemand tips? 🤓
Jeremy
24-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik gebruik de laatste tijd veel mefedron (Verhaal 250)
Ik ben altijd alleen en ik ben 18 jaar oud. Ik zie mijn ouders amper. Ook geen goede relatie. Ik gebruik de laatste tijd veel mefedron (4 mmc) om het gevoel van eenzaamheid te onderdrukken. ik ben erg verslaafd en ik heb niemand. in het weekend kijk ik urenlang uit mijn dakraam naar de sterren met veel tranen. geen idee wat ik zou moeten doen
Bryan
21-06-2022
laatste reactie: 19-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Bryan,
Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs
Wat jammer dat je je zo moedeloos voelt. Weet dat er altijd mensen zijn die het goed met je voor hebben. Je moet alleen even de moed vinden om hulp te vragen. Het leven kan zo mooi zijn. Te mooi om je tijd te verdoen met middelen die je leven niet gaan verbeteren. En ook jij verdient beter dan dat! Liefs
Kenoesie
17-12-2022
Reactie:
Maanden verder, ik wil mezelf wat aan doen maar durf het niet 😑
Bryan
19-05-2023
Waar te beginnen, complex verhaal (Verhaal 350)
Dag allemaal, waar te beginnen, complex verhaal,
Eigenlijk heb ik alles wat een mens wensen kan,
Al 26 jaar een lieve ,zorgzame,mooie man, die alles voor me doet, op kan bouwen,vertrouwen,er altijd is voor mij en ¨kinderen¨,waar hij niet de biologische vader van is. Hij kookt,bakt brood, knipt mijn haar,doet grote boodschappen...ondanks zijn evenwichtsorgaan al jaren aan de
rechterkant stuk is,altijd duizelig/misselijk is,met een stok loopt (wat hem goed past ) , minder energie heeft,niet meer kan motorrijden,fietsen,wadlopen...heb vele mooie herinneringen met hem.
Een fijn huis op een mooie plek met veel groen,vlakbij bos,geen echte geldzorgen, een zoon ,die mijn zielsverwant is,niet ernstig ziek.
Ben een vrouw, 69 jaar,moeder van 3 volwassen kinderen,heb een heftig leven achter de rug. Mijn vader was joods,werd op zijn twintigste verliefd op mijn moeder aan het begin van de oorlog, trouwden en moesten gelijk onderduiken.
Ik ben opgegroeid in een gezin van zeven kinderen ,waar ik elke dag de sfeer van oorlog inademde,mijn moeder was een gebroken vrouw,die niet voor ons kon.
Desondanks heb ik ook veel mooie dingen meegekregen.
Heb chronische stress/angst, piekeren,zorgen, niet kunnen ontspannen,
kunnen verbinden,voel me op,geen energie meer, moet me elke dag opnieuw herpakken/oprapen,hypersensitief, ,kan mezelf niet goed verzorgen, laag zelfbeeld,onzeker,perfectionistisch,het is nooit goed, twee jaar geleden een maand laten opnemen in een antroposofische kliniek,omdat ik niet meer kon functioneren,was fysiek/mentaal zwaar overprikkeld,kon daardoor ook geen eten meer verdragen, een paar jaar daarvoor ben ik ruim een jaar ziek geweest,maanden op bed gelegen,kon toen ook geen enkel voedsel meer verdragen,huilen.huilen,mijn partner was uiteindelijk radeloos, hier zou ik als ik hem niet had,niet uit zijn gekomen, daarna ging het op en af weer beter.
Voel me al jaren eenzaam,geen enkele vriendschap/contact buiten mijn zielsverwantschap met de jongste zoon, wat voor mijn partner ook heel zwaar is en ik me weer schuldig voel,pijnlijk om te zien hoe andere mensen
wel contact hebben met elkaar,ik mis contact met een vriendin (leeftijd speelt geen rol) waar ik lief en leed mee kan delen,lachen & huilen, mijn partner heeft die behoefte niet,
die heeft genoeg aan de dingen die hij doet en wandelen en zorgen voor onze herplaats mops . Door het perspectief van ouder worden, begint dit me op te breken,zo wil ik niet oud worden.!
Dank je wel voor het lezen,
Warme groet
Eigenlijk heb ik alles wat een mens wensen kan,
Al 26 jaar een lieve ,zorgzame,mooie man, die alles voor me doet, op kan bouwen,vertrouwen,er altijd is voor mij en ¨kinderen¨,waar hij niet de biologische vader van is. Hij kookt,bakt brood, knipt mijn haar,doet grote boodschappen...ondanks zijn evenwichtsorgaan al jaren aan de
rechterkant stuk is,altijd duizelig/misselijk is,met een stok loopt (wat hem goed past ) , minder energie heeft,niet meer kan motorrijden,fietsen,wadlopen...heb vele mooie herinneringen met hem.
Een fijn huis op een mooie plek met veel groen,vlakbij bos,geen echte geldzorgen, een zoon ,die mijn zielsverwant is,niet ernstig ziek.
Ben een vrouw, 69 jaar,moeder van 3 volwassen kinderen,heb een heftig leven achter de rug. Mijn vader was joods,werd op zijn twintigste verliefd op mijn moeder aan het begin van de oorlog, trouwden en moesten gelijk onderduiken.
Ik ben opgegroeid in een gezin van zeven kinderen ,waar ik elke dag de sfeer van oorlog inademde,mijn moeder was een gebroken vrouw,die niet voor ons kon.
Desondanks heb ik ook veel mooie dingen meegekregen.
Heb chronische stress/angst, piekeren,zorgen, niet kunnen ontspannen,
kunnen verbinden,voel me op,geen energie meer, moet me elke dag opnieuw herpakken/oprapen,hypersensitief, ,kan mezelf niet goed verzorgen, laag zelfbeeld,onzeker,perfectionistisch,het is nooit goed, twee jaar geleden een maand laten opnemen in een antroposofische kliniek,omdat ik niet meer kon functioneren,was fysiek/mentaal zwaar overprikkeld,kon daardoor ook geen eten meer verdragen, een paar jaar daarvoor ben ik ruim een jaar ziek geweest,maanden op bed gelegen,kon toen ook geen enkel voedsel meer verdragen,huilen.huilen,mijn partner was uiteindelijk radeloos, hier zou ik als ik hem niet had,niet uit zijn gekomen, daarna ging het op en af weer beter.
Voel me al jaren eenzaam,geen enkele vriendschap/contact buiten mijn zielsverwantschap met de jongste zoon, wat voor mijn partner ook heel zwaar is en ik me weer schuldig voel,pijnlijk om te zien hoe andere mensen
wel contact hebben met elkaar,ik mis contact met een vriendin (leeftijd speelt geen rol) waar ik lief en leed mee kan delen,lachen & huilen, mijn partner heeft die behoefte niet,
die heeft genoeg aan de dingen die hij doet en wandelen en zorgen voor onze herplaats mops . Door het perspectief van ouder worden, begint dit me op te breken,zo wil ik niet oud worden.!
Dank je wel voor het lezen,
Warme groet
Myr
19-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Te weinig slaap maakt me gek (Verhaal 95)
Sinds ik tinnitus en hyperacusus kreeg is mijn leven 100% omgekeerd. Van vol in het leven tot zien de dag door te komen zonder al teveel prikkels. Ik ontwikkelde een slaapstoornis en ben uitgeput van alle acties de afgelopen 2 jaar. Naarstig opzoek naar oplossing en verlichting heb ik mijzelf uitgeput weet ik nu nadat ik een suïcidale gedachten kreeg. Te weinig slaap maakt mij gek, nu 2 jaar slik ik slaapmedicate. Ik kan mij niet meer ontspannen en ben hypergevoelig geworden door mijn hele lichaam heen
De muren komen op mijn af....
De muren komen op mijn af....
Maria
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-05-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb 5 jaar geleden dezelfde problemen met mijn gehoor gekregen. Ik weet niet hoe erg het bij jou is. Bij mij begon het met slechter gaan horen. Gelukkig in het lage tonen bereik waardoor ik nog wel redelijk kan verstaan. Ik kreeg last van gonzen en ook gevoelig voor geluiden. Vooral achtergrond lawaai prikkelt heel erg. Ik ben een poos radeloos geweest, ik hield erg van muziek en van leuke dingen doen. Van de hoorspecialist en kno werd ik niets wijzer.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.
Wat mij hielp was een sessie in Rotterdam waar ik eindelijk begreep dat het in mijn hoofd zit en hoe het werkt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de rust en regelmaat niet echt gevolgd heb, maar mijn focus is er wel vanaf. Ik ben de laatste om jou tips te geven. Ook ik was radeloos en heb serieus nagedacht om er een einde aan te maken.
Probeer het te accepteren hoe moeilijk soms ook. Ga leuke dingen niet uit de weg. Gebruik oordopjes bij concerten. Hoe meer je dingen uit de weg gaat, hoe groter het probleem wordt.
Prikkels zullen er altijd zijn, maar ze worden ook minder. Ik heb een tijdje met meditatie muziek aan geslapen. Gewoon om maar niet steeds te luisteren. Ik heb het ook opgegeven het uit te leggen of nog verder hulp te zoeken in de vorm van medicijnen ed. Te confronterend en helpt niet. Enige wat imo echt helpt is stoppen met nadenken erover en aandacht geven aan je probleem en wat je hoort of voelt in je oren. Laat los hoe je leven was, en het vergelijken en piekeren. Dit is niet gemakkelijk, maar wel de enige weg om er voor een deel vanaf te komen.
Ik wilde wel dat ik destijds een psycholoog had gevonden die mij begreep. Dat was dus niet zo. Misschien kan jij ergens wel die hulp vinden. Er zijn mensen die jou begrijpen.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken me volledig in jouw verhaal. Óók last van 24/7 tinnitus in hevige vorm plus chronische slapeloosheid, waardoor ik hele nachten 'op' ben. Maar het lichaam geeft aan dat de limit bereikt is. Daarbij komt nog een hooggevoeligheid voor licht- en geluid prikkels. Een tv die te luid staat, kan al teveel zijn. Artsen kunnen niets betekenen.
Bert
18-05-2023
op mijn katje na, ben ik alles kwijtgeraakt (Verhaal 120)
Hoi, ik ben Alex. Ik ben 40 jaar en op mijn katje na, ben ik alles kwijtgeraakt. Vroeger als tiener was ik altijd vrij populair. Ik was een graag geziene persoon en werd altijd voor alles uitgenodigd. Ik kreeg zelfs een relatie met een meisje waar ik jarenlang verliefd op was. Ik was altijd graag bezig met allerlei dingen. Ik was keeper in een voetbal team, ik deed aan Wing Chen, ik speelde basgitaar in een band en ik ging ook graag naar voetbalwedstrijden kijken. Het meisje waar ik een relatie mee had, daar trouwde ik later ook mee. Je zou denken mooi: huisje, boompje, beestje. Maar het zat helemaal niet goed tussen ons, dat was aan ons allebei te wijten. Aan haar omdat ze helemaal niet met geld om kon gaan, niet tegen een gezonde discussie kon en aan mij omdat ik me naar verloop van tijd begon te verzetten wanneer ik voelde dat het niet goed zat maar ook omdat ik ongenuanceerd en fel uit de hoek kon komen. Ik vind het persoonlijk heel erg dat als je samen een netto inkomen hebt van +- €4500 en vaste lasten hebt van om de nabij €1100 na 2,5 weken bij jouw ouders aan moet kloppen om geld te lenen. Ik was altijd heel zuinig met mijn geld maar moest elke maand mijn geld inleveren omdat zij elke week met geld smeet in het centrum. Ik ben me daar tegen gaan verzetten en had er wat van gezegd, eerlijk is eerlijk dat had ik veel beter moeten doen. Het is aan de andere kant ook weer zo dat als ik het netter zei, er totaal niet naar geluisterd werd. Ik moest van haar stoppen met mijn hobby's omdat ze mij verdacht van vreemdgaan. Ik zou zoiets in heel mijn leven nooit doen, ik heb het niet in me om andere mensen opzettelijk pijn te doen. Daar ben ik een te emotioneel persoon voor. Ik heb haar toen meerdere malen uitgenodigd om bij alles wat ik deed te komen kijken, maar dat vond ze niet boeiend genoeg. Ik ben me door heel de situatie gaan afsluiten voor zowel haar als onze vriendengroep. Ik ben mijn eigen plan gaan trekken en verstopte geld in mijn versterker. Na de zoveelste valse beschuldiging had ik genoeg, ik vertelde dat ik wilde scheiden. Ik heb mijn spullen gepakt en ik ben tijdelijk bij een collega gaan wonen. Ik heb een paar maanden op een matrasje op pallets geslapen totdat ik uiteindelijk een meisje leerde kennen en bij haar in trok. Wij hebben kortstondig een relatie gehad en dat is mis gegaan door mij. Ik ben te hard van stapel gelopen en daardoor maakte ik grove fouten en heb ik haar van mij weg geduwd in plaats van haar naar mij toe getrokken. In al die tijd ben ik me alleen maar verder af gaan sluiten van de wereld. Ik woon nog wel met mijn inmiddels ex vriendinnetje samen, maar dat is puur omdat het momenteel onmogelijk is om aan een woning te komen zonder daarvoor de hoofdprijs voor te betalen en om ons allebei kosten te besparen. Wat mij heel erg veel pijn doet is dat ze echt alles doet om mij te ontlopen. Toen het uit ging tussen ons hadden we afgesproken om vrienden te blijven. Ik heb mezelf helemaal opengesteld door tegen haar te vertellen dat ik haar liever als een goede vriendin als helemaal niets omdat zij wel heel belangrijk voor mij is. Daarom voelt het ook als een dolksteek in mijn hart om te zien dat ze dit nu doet. Ik probeer heel erg mijn best te doen om het voor ons allebei makkelijk te maken, maar het is niet goed genoeg voor haar. Ze weet dat ik op haar na, niemand heb en dat ik door de eenzaamheid een depressie heb opgelopen en soms met suïcidale gedachten zit. Ik wil helemaal geen depressie en die gedachten wil ik ook helemaal niet. Het enige wat ik graag zou willen is met nieuwe mensen (Man of vrouw maakt me niet eens uit) in contact komen en een nieuwe frisse start met mijn leven willen maken. Maar door mijn depressie en mijn eenzaamheid weet ik niet hoe of waar te beginnen. Ik ben het helemaal kwijt. Is hier toevallig iemand die mij kan helpen?
Alex
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik zou terug proberen te denken. Waar je je wel gelukkig voelde en dan accepteren wat je nu hebt en dan een manier bedenken om dat weer op te pakken. Misschien ken je iemand die ook weleens depressief geweest is bij je band. Probeer daar eens mee te gaan praten.
Anthony
14-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Het valt me vaak moeilijk (Verhaal 200)
Hoi, erg pakkend om jullie verhalen te lezen.
Ik heb met momenten ook veel last van emotionele eenzaamheid.
Ik ben een jonge vrouw van 30 en ben opgegroeid in een warm nest in een diepgelovig christelijk milieu. Ik haal heel veel voldoening en geluk uit mijn geloof. Een item maakt het mij echter geregeld lastig, en dat is de afwezigheid van een levenspartner.
In onze geloofsgemeenschap geloven wij namelijk dat het tegen Gods wil is om buiten de geloofsgemeenschap te daten. Ook zien we het als niet ideaal als een vrouw actief op zoek gaat naar een partner.
Toch trouwen de meeste mensen al erg jong, 2 van mijn zussen hebben een partner binnen de kerk gevonden. De jongens waar ik verliefd op ben geworden zijn allen met een ander getrouwd binnen de kerk.
Als ik mijn sombere gevoelens deel met medezusters of broeders, krijg ik steevast het advies om het aan God over te geven en om gelukkig te leren zijn in mijn eentje. Ik doe hier mijn uiterste best op, maar het valt me vaak moeilijk.
Waar ik vooral moeite mee heb is het idee dat ik nooit iemand zal hebben voor woe ik de belangrijkste persoon op aarde ben, en dat ik er niets actiefs aan kan doen om de situatie te doen veranderen. Want als ik uit de kerk stap om ergens anders een partner te zoeken, geloof ik dat ik mijn hemelse roeping (deels) verlies. Ik weet echt niet goed meer hoe hiermee om te gaan.
Anoniem
Ik heb met momenten ook veel last van emotionele eenzaamheid.
Ik ben een jonge vrouw van 30 en ben opgegroeid in een warm nest in een diepgelovig christelijk milieu. Ik haal heel veel voldoening en geluk uit mijn geloof. Een item maakt het mij echter geregeld lastig, en dat is de afwezigheid van een levenspartner.
In onze geloofsgemeenschap geloven wij namelijk dat het tegen Gods wil is om buiten de geloofsgemeenschap te daten. Ook zien we het als niet ideaal als een vrouw actief op zoek gaat naar een partner.
Toch trouwen de meeste mensen al erg jong, 2 van mijn zussen hebben een partner binnen de kerk gevonden. De jongens waar ik verliefd op ben geworden zijn allen met een ander getrouwd binnen de kerk.
Als ik mijn sombere gevoelens deel met medezusters of broeders, krijg ik steevast het advies om het aan God over te geven en om gelukkig te leren zijn in mijn eentje. Ik doe hier mijn uiterste best op, maar het valt me vaak moeilijk.
Waar ik vooral moeite mee heb is het idee dat ik nooit iemand zal hebben voor woe ik de belangrijkste persoon op aarde ben, en dat ik er niets actiefs aan kan doen om de situatie te doen veranderen. Want als ik uit de kerk stap om ergens anders een partner te zoeken, geloof ik dat ik mijn hemelse roeping (deels) verlies. Ik weet echt niet goed meer hoe hiermee om te gaan.
Anoniem
Anoniempje9
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Fijn dat je je verhaal deelt. Het is zo mis met de menselijke connecties in de huidige tijd. En dan de digitalisering… iedereen achter een scherm elkaar en iedereen volgen en een appje maar mensen praten niet meer met elkaar. De nieuwe verbinding is digitaal ontworteld en koud. Ik zit hier ook achter het schermpje op mijn chat bordje. Ik las je verhaal en dacht ik zou je zo graag eens spreken toen ik je las. Een fijn gesprek, de aandacht voor elkaar en de verbinding. Hier op deze site, mensen die zoeken net als ik en jij. Eenzame diep eenzame mensen ronddwalende op internet die hier bijvoorbeeld een moment een verhaal schrijven of lezen. Gelijken zoeken. Zoeken zoeken zoeken. Ontzettend op zoek naar contact, verbinding, warmte en fijne mensen die er echt willen zijn. Op deze site zoveel mensen met gelijke behoeften, maar ook hier geen oplossingen want we kunnen elkaar niet bereiken. Heel appartement vind ik dat. Een website runnen en eenzame mensen heel dicht bij elkaar laten komen maar net niet genoeg. Zo dicht bij! Maar toch zo ver weg. Het is een enkele reis van een schrijver en een enkele reis van een lezer die hetzelfde zoeken. Helaas geen verbinding mogelijk. Zo jammer. Eenzaamheid is zo onmogelijk en echt dat is het overal. Zo onmogelijk om op te lossen. Ik ben ook eenzaam. Diep eenzaam. De bodem, en soms er onder. Stukje bij beetje de trap af gerold de eenzaamheid in. Het eet me helemaal op. Al zoveel jaren. Ondanks dat dat wat je schrijft geen verhaal is over iets leuks, je warmte straalt uit dat wat je schrijft.
Bedankt voor je verhaal,
Lost
Bedankt voor je verhaal,
Lost
Lost
13-05-2023
Waarom doen we dat inplaats elkaar wat te gunnen ? (Verhaal 349)
Het kost ook mij ontzettend veel moeite om vrienden te maken of mensen aanspreken altijd die angst weer wat verkeerds te zeggen of te doen altijd verantwoording af leggen of gecorrigeerd worden waarom doen we dat inplaats elkaar wat te gunnen ?
Berrie
11-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil graag een goede vriendin leren kennen (Verhaal 348)
Hallo aan alle eenzamen. Ik ben een 58 jarige vrouw uit antwerpen. Graag zou ik in contact komen met iemand uit antwerpen die ook een goede vriendin wil om samen goede gesprekken te hebben,een wandeling te maken,koffietje te drinken,kleine daguitstapjes te maken enz....
Elkaar begrip en troost bieden en samen plezier hebben. Hopelijk heeft iemand hier ook behoefte aan
Ik weet niet hoe men contact legt langs deze weg maar dat zal wel duidelijk worden wanneer er reactie komt
Vele lieve grtjs M.
07-5-2023
Elkaar begrip en troost bieden en samen plezier hebben. Hopelijk heeft iemand hier ook behoefte aan
Ik weet niet hoe men contact legt langs deze weg maar dat zal wel duidelijk worden wanneer er reactie komt
Vele lieve grtjs M.
07-5-2023
M.
07-05-2023
Toon reacties Verberg reacties
Eenzaamheid maakt de ziel kapot! (Verhaal 341)
Hallo allemaal,
Ooit lachte het leven me toe ongeveer vanaf mijn 18 tot mijn 25e. Toen ontmoette ik mijn toemalige man en raakte ik in een zeer toxische relatie waarin ik ook nog mijn kinderen kreeg. Ik vereenzaamde want hij was de directeur en ik moest van hem thuisblijven voor het huishouden en verzorging van onze kinderen. De jongste had ook nog autisme en zware anti sociale problemen. Na 23 jaar verzamelde ik al mijn moed bij elkaar nadat ik de zoveelste slippertje van mijn man niet meer toleerde en vroeg de scheiding aan. Daar stond ik, uit mijn grote huis, verhuisd naar een klein appartementje samen met mijn dochter. Geen baan niks. Mijn jongste zat inmiddels in een begeleid wonen traject. Klap naar klap moest ik verwerken samen met mijn dochter. Mijn ex bleef ons nog lang stalken want kon niet tegen zijn narcistische verlies. Had niet verwacht dat ik weg zou gaan. Ben opleidingen gaan doen voor in de luchtvaart,omhoog geklomen met vallen en opstaan. 3x moeten verhuizen tussendoor maar heb gevochten als een leeuw. Nu 25 uitgeputte jaren verder,5 jaar wisselende diensten gedraaid, dochter gaat gelukkig heel goed, heeft haar studie afgemaakt ( vader is superrijk maar weigert haar studie te betalen dus enorme studieschuld die zij nu heeft ) en inmiddels doordeweeks het huis uit is voor haar werk. Val ik nu in een groot gat. Ben ontzettend bezig geweest met overleven dat er geen tijd was voor een sociaal leven. Dag in dag uit op de Luchthaven voor mijn werk. Maar nu ben ik 50 en vind dan nog maar eens vrienden of een leuke man. Heb veel tussendoor mijn best gedaan maar vooralsnog ga ik nog steeds alleen op vakantie wat ik eerlijk gezegd echt wel saai vind. Je ziet stelletjes, vriendengroepen noem maar op. Mijn lieve dochter is er ook tussendoor maar zij heeft uiteraard ook haar eigen leven. Op verjaardagen wordt je niet meer echt uitgenodigd want je bent toch die single vrouw waarbij andere vrouwen toch vaak niet in de buurt van hun mannen willen hebben. Nu ik 50 ben zie ik toch allerlei mensen die ook druk zijn met hun eigen leven. Ook om een partner te vinden is moeilijk op deze leeftijd. Vaak heb je toch met wat verzuurde mensen te maken die heel wat bagage hebben ( ik ook ) maar niet echt meer de leuke dingen waarderen. En ik houd daar juist van! Ik zeg maar zo : Eenzaamheid maakt de ziel kapot!
Ooit lachte het leven me toe ongeveer vanaf mijn 18 tot mijn 25e. Toen ontmoette ik mijn toemalige man en raakte ik in een zeer toxische relatie waarin ik ook nog mijn kinderen kreeg. Ik vereenzaamde want hij was de directeur en ik moest van hem thuisblijven voor het huishouden en verzorging van onze kinderen. De jongste had ook nog autisme en zware anti sociale problemen. Na 23 jaar verzamelde ik al mijn moed bij elkaar nadat ik de zoveelste slippertje van mijn man niet meer toleerde en vroeg de scheiding aan. Daar stond ik, uit mijn grote huis, verhuisd naar een klein appartementje samen met mijn dochter. Geen baan niks. Mijn jongste zat inmiddels in een begeleid wonen traject. Klap naar klap moest ik verwerken samen met mijn dochter. Mijn ex bleef ons nog lang stalken want kon niet tegen zijn narcistische verlies. Had niet verwacht dat ik weg zou gaan. Ben opleidingen gaan doen voor in de luchtvaart,omhoog geklomen met vallen en opstaan. 3x moeten verhuizen tussendoor maar heb gevochten als een leeuw. Nu 25 uitgeputte jaren verder,5 jaar wisselende diensten gedraaid, dochter gaat gelukkig heel goed, heeft haar studie afgemaakt ( vader is superrijk maar weigert haar studie te betalen dus enorme studieschuld die zij nu heeft ) en inmiddels doordeweeks het huis uit is voor haar werk. Val ik nu in een groot gat. Ben ontzettend bezig geweest met overleven dat er geen tijd was voor een sociaal leven. Dag in dag uit op de Luchthaven voor mijn werk. Maar nu ben ik 50 en vind dan nog maar eens vrienden of een leuke man. Heb veel tussendoor mijn best gedaan maar vooralsnog ga ik nog steeds alleen op vakantie wat ik eerlijk gezegd echt wel saai vind. Je ziet stelletjes, vriendengroepen noem maar op. Mijn lieve dochter is er ook tussendoor maar zij heeft uiteraard ook haar eigen leven. Op verjaardagen wordt je niet meer echt uitgenodigd want je bent toch die single vrouw waarbij andere vrouwen toch vaak niet in de buurt van hun mannen willen hebben. Nu ik 50 ben zie ik toch allerlei mensen die ook druk zijn met hun eigen leven. Ook om een partner te vinden is moeilijk op deze leeftijd. Vaak heb je toch met wat verzuurde mensen te maken die heel wat bagage hebben ( ik ook ) maar niet echt meer de leuke dingen waarderen. En ik houd daar juist van! Ik zeg maar zo : Eenzaamheid maakt de ziel kapot!
Maria
22-04-2023
laatste reactie: 07-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Al eens gedacht je aan te melden op een datingsite?
Wim
07-05-2023
Voel mezelf geen relatie materiaal meer (Verhaal 242)
Ik ben 47jr, afgekeurd door een buikoperatie. Voel mezelf buitengesloten van de maatschappij en heb altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Heb relaties gehad, waardoor ik ook veel contacten ben verloren doordat het gezamenlijke vrienden waren en ik veel ben verhuist. Voel me vaak alleen, afgedankt, dat ik er niet meer toe doe. Voel mezelf geen relatie materiaal meer, omdat ik geen baan of een bepaalde status meer heb. Mensen zijn hard en bevooroordeeld. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen en van alle kleine én grote momenten genieten. Waar kunnen we elkaar vinden, ontmoeten??? Er zijn zoveel eenzame mensen blijkt hier. Hier moet toch wat op te verzinnen zijn? Dat we af kunnen spreken met elkaar ergens?
Chantal
21-05-2022
laatste reactie: 06-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ben 46, door b12 deficiency is de gezondheid naar de kl.te. klein hoop dat ik helemaal herstel. na 2 jaar injectie, klein beetje vooruit gegaan. maar niet afgekeurd, maar werkgevers staan niet op je te wachten. met al die klachten, geen werk voel ik mij zelf ook geen relatie materiaal en dat houd mij weer tegen om er op uit te gaan.
Tom
06-05-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb geen enkele vriend of vriendin (Verhaal 65)
Hoi, Ik ben eenzaam, maar dan ook echt.
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin.
Ik ben in de vijftig, mijn man stierf jaren geleden
en de leukste tijd heb ik wel gehad lijkt mij.
Kinderen heb ik niet.
Hoe kan ik nieuwe vrienden , vriendinnen maken?
Onmogelijk.
Gezien ik erg in mezelf gekeerd ben en behoorlijk verlegen.
En als ik eens ergens naartoe ga,
kent iedereen , iedereen al,
en de meesten zijn getrouwd.
Hopeloos dus ..
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin.
Ik ben in de vijftig, mijn man stierf jaren geleden
en de leukste tijd heb ik wel gehad lijkt mij.
Kinderen heb ik niet.
Hoe kan ik nieuwe vrienden , vriendinnen maken?
Onmogelijk.
Gezien ik erg in mezelf gekeerd ben en behoorlijk verlegen.
En als ik eens ergens naartoe ga,
kent iedereen , iedereen al,
en de meesten zijn getrouwd.
Hopeloos dus ..
Josiane,
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 06-05-2023
30Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je bent niet hopeloos...deze 50 plusser heeft het ook wel
Ik heb 2 kids maar die gaan redelijk hun eigen gang.
Meestal ga ik er wel erop uit maar sta je toch vaak alleen ( in een hoekje) dan denk ik waarom..en ga ik maar naar huis..mn eigen omgeving....
Ik heb 2 kids maar die gaan redelijk hun eigen gang.
Meestal ga ik er wel erop uit maar sta je toch vaak alleen ( in een hoekje) dan denk ik waarom..en ga ik maar naar huis..mn eigen omgeving....
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
beste waar woon je? ik zelf ben van lommel 64 jaar
groetjes
groetjes
liliane
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik herken dit zo. ben achter in de 50. woon je zuid holland?
je bent niet alleen! grtz thea
je bent niet alleen! grtz thea
Hai
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik herken heel goed wat je schrijft. Ben 61 en getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden en heb vooral behoefte aan iemand die ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hoi dit is zo herkenbaar, waar woon jij ?? Zelf woon ik in de kop van drenthe. Als jij niet te ver weg woont zouden wij elkaar eens kunnen ontmoeten ??
Aafke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik begrijp je volkomen. Het is inderdaad niet gemakkelijk.
Er gaat elke dag zoveel om in je hoofd en dan nog steeds maar vechten tegen moeilijk aanvaardbare invulling van dag tot dag.
zelf ben ik ook reeds lang weduwnaar maar verlang naar eerlijke mensen die ik kan vertrouwen om zo een vriendschapsband op te bouwen. Niet opgeven is de boodschap, elk mens is uniek en dat willen we graag uiten, dat is toch de normaalste zaak nietwaar.
Moest je willen reageren, dan kan dat gerust.
Vele groeten.
Er gaat elke dag zoveel om in je hoofd en dan nog steeds maar vechten tegen moeilijk aanvaardbare invulling van dag tot dag.
zelf ben ik ook reeds lang weduwnaar maar verlang naar eerlijke mensen die ik kan vertrouwen om zo een vriendschapsband op te bouwen. Niet opgeven is de boodschap, elk mens is uniek en dat willen we graag uiten, dat is toch de normaalste zaak nietwaar.
Moest je willen reageren, dan kan dat gerust.
Vele groeten.
Tonny
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb bijna zelfde situatie.
Mini
> 2 jaar geleden
Reactie:
Halo Josiane,ook ik ben in de vijftig en eenzaam en alleen. Mss kunnen wij eens afspreken?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,ik ben wel getrouwd , maar mijn man heeft andere interesses. Ik zou graag iemand willen kennen om te lachen leuke dingen doen , maar ik woon in Limburg en ben 67 jaar.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik kan me 100% in je verhaal vinden want ben ook eenzaam na het overlijden van mijn vriendin.Misschien een idee om een keer een kop koffie te drinken ?
jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken mij hierin.voel meer en meer eenzaam.hoe geraak ik hieruit?
Onlyone
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou graag in contact willen komen met deze vrouw ben zelf ook wel eenzaam moer heb het wel goed.En misschien kan ik die vrouw wer wat helpen en daar in elkaar wat aanvullen,ik kijk uit naar een reactie hier op.Vriendelijke groet. Leen.
Leen.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook heel eenzaam heb niets van vrienden momenteel in een zware depressie ook in mijn job geen enkele vriendschap
Caroline
> 2 jaar geleden
Reactie:
wat moet ik doen als mijn 2 zussen mij pijn doen en iedereen op de wereld tegen mij is? niemand gelooft mij!
anoniem 12 jaar oud 1ste middelbaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik las je verhaal en herken hierin helemaal mezelf
Astrid
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, ik ben helemaal alleen , geen familie en echte vrienden! Uitzichtloos gewoon.
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi...ik ben al lang alleenstand sinds mijn vrouw overlijd...ik ben 47 jaar..en ik heb ook weinig mensen om mij heen.
Groetjes
Groetjes
Chris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik herken het ben de laatste tijd ook eenzaam,mijn man heeft dementie hij is 10 jaar ouder dan ik,ben zelf 61 jaar en merk dat mensen niet meer langs komen ik had ook vriendinnen maar doordat mijn man de hele dag thuis is komen ze niet meer gelukkig werk ik nog maar dat zijn collega's, zou graag
Leuke dingen doen maar er alleen erop uit trekken doe ik niet gauw
Leuke dingen doen maar er alleen erop uit trekken doe ik niet gauw
Jolanda
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik heb ook geen vrienden,mijn man heeft dementie dus ik kan daar geen leuke dingen meer mee doen,we gingen vaak naar van der valk mar wat moet ik daar alleen doe,had wel vriendinnen maar die heb ik anderhalf jaar niet meer gezien ze beloven van alles maar komen niet,mis het zo elke avond zit ik alleen op de bank.
Jojo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook heel eenzaam geen enkele vriend of vriendin
Caroline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er zijn heel veel mensen alleen,ben nu 61 jaar heb heel men leven hard gewerkt heb gelukkig wa vrienden maar …..nog altijd geen vaste partner, en mis dit wel maar elke dag haal ik voldoening uit door bezig te zijn met leuke dingen en ik hoop zo toch nog iemand te ontmoeten.
De bie
20-04-2022
Reactie:
Ik zit met hetzelfde probleem en ben naarstig op zoek om nieuwe mensen te leren kennen. Waar woon jij?
Rianne
22-04-2022
Reactie:
Beste redactie, zoals jullie kunnen lezen is hier een enorme behoefte aan de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Jammer dat jullie dit niet oppakken. Althans, zo lees ik het hier. En ik ben pas net begonnen met lezen. Ik ben zelf communitymanager van een online platform, dat nog maar net in de lucht is, voor eenzame jongeren en ook daar blijkt de behoefte aan het maken van nieuwe vrienden enorm groot is. Wij gaan proberen dit juist wel mogelijk te maken of op zijn minst de jongeren zelf de ruimte te bieden elkaar te vinden en met elkaar af te spreken. Daar richten we onze community op in: interesses, verhalen, maar ook regio’s. Misschien iets om over na te denken? En excuses alvast als jullie dit inmiddels al doen!
Nathalie
27-06-2022
Reactie:
Ik vind het erg dat je zo zit...ik heb ook niemand meer. Het is zwaar maar probeer er weer op uit te gaan. Vrijwilligerswerk of een vereniging of een hobby. Ga niet bij de pakken neer zitten meid. Er zijn veel meer mensen eenzaam en je kunt nog zoveel doen in het leven... probeer het gewoon thuis zitten blijf je eenzaam.
Ik wens jou veel sterkte toe en schrijf jou dit uit mijn hart
Groetjes akkie
Ik wens jou veel sterkte toe en schrijf jou dit uit mijn hart
Groetjes akkie
Akkie
16-07-2022
Reactie:
Hoi Nathalie, Bedankt voor je feedback en je betrokkenheid. Wij houden het met dit forum bij de mogelijkheid om anoniem je verhaal te kunnen delen en elkaar op die manier te steunen. Super dat je voor de jongeren een aanbod hebt gecreert waar ook behoefte aan is. Succes met je initiatief!
Vriendelijke groet,
Vriendelijke groet,
De redactie
17-08-2022
Reactie:
Hoi Josiane,
Ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat, zie deze berichten ook nu pas.
Ik herken mij helaas nu hier ook in
Groetjes
Ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat, zie deze berichten ook nu pas.
Ik herken mij helaas nu hier ook in
Groetjes
Alida
11-11-2022
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde als jij ben ook in de 50 ook geen mensen om me heen hoe is het nu met je?
Ronald
06-03-2023
Reactie:
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Sannie
09-03-2023
Reactie:
zoals je hierboven al ziet je bent niet de enigste. zou graag ook wel vrienden willen hebben ,maar aan de andere kant het kost weer zoveel tijd.
Tom
06-05-2023
Pas niet in deze wereld (Verhaal 338)
Ik heb autisme
Pas niet in deze wereld.
Kan mensen niet lezen nonverbal , ze zeggen vaak zaken maar doen dan toch weer iets anders.
Zeggen zaken die ze niet opmerken want als je er op terug komt weten ze niet meer dat ze dat gezegd hebben of zeggen dat ze dat niet zo bedoeld hebben enz.
Door mijn autistische brein is mijn perceptie en interpretatie van de omgeving om me heen veel anders dan normale mensen, dit geld ook voor de sociale interactie met andere.
Dit zorgt voor misverstanden frustraties ruzies soms ook grappige situaties maar het maakt me verdrietig en somber. Heb ook een dysthymie dat is een chronische depressie.
Bij niet inzichtelijke en niet te begrijpen situaties gaat mijn OCS brein ook nog aan de haal om oplossingen inzichtelijkheid en houvast zoeken om de situaties duidelijk te krijgen wat vaak tot een overprikkeling van mijn hoofd en lijf tot gevolg heeft.
Dit alles heeft tot gevolg dat ik een doodswens ontwikkeld heb, met vroeger veel suïcidale gedachten.
Ik heb me 1-1-2023 aangemeld bij het Expertisecentrum voor euthanasie omdat zelfmoord te traumatisch is voor achterblijvers, tevens als het mis gaat, alleen maar meer problemen!
Nee door mijn autisme pas deze wereld niet bij mijn, ik heb geen hekel aan mezelf maar wel aan alle medemensen met hun rare opvattingen ideeën en gedragingen en dat geeft een buitenaards gevoel, en het maakt me depressief, onveiligheid omdat deze wereld onvoorspelbaar is.
Native Americans gezegde zegt
Mensen zeggen de aarde te bezitten maar besef moeder aarde bezit jou na je sterven wordt je weer aarde.
Groetjes Niels
Pas niet in deze wereld.
Kan mensen niet lezen nonverbal , ze zeggen vaak zaken maar doen dan toch weer iets anders.
Zeggen zaken die ze niet opmerken want als je er op terug komt weten ze niet meer dat ze dat gezegd hebben of zeggen dat ze dat niet zo bedoeld hebben enz.
Door mijn autistische brein is mijn perceptie en interpretatie van de omgeving om me heen veel anders dan normale mensen, dit geld ook voor de sociale interactie met andere.
Dit zorgt voor misverstanden frustraties ruzies soms ook grappige situaties maar het maakt me verdrietig en somber. Heb ook een dysthymie dat is een chronische depressie.
Bij niet inzichtelijke en niet te begrijpen situaties gaat mijn OCS brein ook nog aan de haal om oplossingen inzichtelijkheid en houvast zoeken om de situaties duidelijk te krijgen wat vaak tot een overprikkeling van mijn hoofd en lijf tot gevolg heeft.
Dit alles heeft tot gevolg dat ik een doodswens ontwikkeld heb, met vroeger veel suïcidale gedachten.
Ik heb me 1-1-2023 aangemeld bij het Expertisecentrum voor euthanasie omdat zelfmoord te traumatisch is voor achterblijvers, tevens als het mis gaat, alleen maar meer problemen!
Nee door mijn autisme pas deze wereld niet bij mijn, ik heb geen hekel aan mezelf maar wel aan alle medemensen met hun rare opvattingen ideeën en gedragingen en dat geeft een buitenaards gevoel, en het maakt me depressief, onveiligheid omdat deze wereld onvoorspelbaar is.
Native Americans gezegde zegt
Mensen zeggen de aarde te bezitten maar besef moeder aarde bezit jou na je sterven wordt je weer aarde.
Groetjes Niels
Niels van E.
18-04-2023
laatste reactie: 06-05-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ken het verhaal. voel mij ook niet thuis in deze drukke wereld. wat doe je eraan, denk gewoon door gaan tot het eind.
Tom
06-05-2023
Mijn moeder is 81 jaar, ze blijft vragen stellen (Verhaal 347)
Mijn moeder is 81 jaar
Ik erger me vaak aan iets, nl ze blijft vragen stellen.. over van alles en nog wat.. je zit een film te kijken, ja gaat ze weer vragen over die of die.. pffff.. en denk ik; ma waar maak je je druk om??
En het blijft maar door gaan.. ook naar andere mensen toe, mensen hebben geen interesse in haar... zij vraagt zoveel !!! En dan erna zegt ze; Ja met mij gast het ook goed!
Terwijl haar dat niet gevraagd wordt!
Ik weet soms niet wat ik hiermee aan moet, het is ook heel vermoeiend!
Wie kan mij helpen? Of advies geven?
Ik erger me vaak aan iets, nl ze blijft vragen stellen.. over van alles en nog wat.. je zit een film te kijken, ja gaat ze weer vragen over die of die.. pffff.. en denk ik; ma waar maak je je druk om??
En het blijft maar door gaan.. ook naar andere mensen toe, mensen hebben geen interesse in haar... zij vraagt zoveel !!! En dan erna zegt ze; Ja met mij gast het ook goed!
Terwijl haar dat niet gevraagd wordt!
Ik weet soms niet wat ik hiermee aan moet, het is ook heel vermoeiend!
Wie kan mij helpen? Of advies geven?
Yo
30-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het lijkt wel alsof er iets mis met mij is (Verhaal 330)
Ik ben een jongvolwassen vrouw van 22 en voel mij erg eenzaam. Ik heb al zo'n 6 jaar geen vriendinnen en voel mij daardoor erg eenzaam. Het lijkt wel alsof er iets mis met mij is. Contacten maken lukt niet, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik heb alles al geprobeerd. Online, offline. Heeft iemand nog ideeën, want ik word er gek van
22 en eenzaam
24-03-2023
laatste reactie: 30-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat naar voor je! Ik weet niet of ik een tip heb maar gevoelsmatig zou ik zeggen probeer dingen te doen die je zelf echt leuk vindt, zonder teveel de focus erop te leggen om vrienden te maken. Mensen ruiken het namelijk (bij wijze van) als je ‘op zoek’ bent en dan stoot je het juist af. Probeer dingen te vinden die je in je eentje leuk vindt om te doen maar waar je toch mensen ontmoet (club, sport) en dan gewoon zelf genieten. Zonder die focus. Dan heb je meer kans dat mensen naar je toekomen.
Succes!
Succes!
Anoniem
31-03-2023
Reactie:
Ik herken dit ik ben zelf 24 en heb ook moeite om mensen te ontmoeten, ik heb ook ergens gelezen dat vrienden maken net zo moeilijk is als date, maar idd mensen met de zelfde hobby’s of levens situaties heb je een betere klik mee om vrienden mee te worden.
Stephanie
30-04-2023
Mezelf kwijt (Verhaal 346)
Af en toe voel ik me een enorme aansteller,
Sinds mijn relatie van 5 jaar uit is ben ik mezelf kwijt alle zelfvertrouwen en eigenwaarde die ik had opgebouwd is verdwenen.
Hij is nog steeds mijn beste vriend we wonnen samen in 1 huis maar hij is weer aan het daten en ik vind sociale contacten maken erg lastig en ben dan vaak ook erg gespannen als ik nieuwe mensen ontmoet.
Vaak zit ik dan ook maar alleen thuis als hij op date is en dan voel ik me zo verdomd alleen, ik heb maar een paar echte vrienden en die wonen niet in de buurt, dus ik wil dan graag aan mijn ex en tevens ook mijn beste vriend vertellen hoe kut ik me voel en dat hij me dan troost maar dat durf ik niet altijd te zeggen want ik wil dat hij gelukkig word. Ik wil hem niet telkens in mijn verdriet mee slepen waardoor ik me nog eenzamer voel en mijn gedachten naar duistere “oplossingen” gaan zoeken maar ik weet dat dat niet kan, ik wil mijn familie en vrienden niet zo veel verdriet doen en een schuld gevoel geven.
Sinds mijn relatie van 5 jaar uit is ben ik mezelf kwijt alle zelfvertrouwen en eigenwaarde die ik had opgebouwd is verdwenen.
Hij is nog steeds mijn beste vriend we wonnen samen in 1 huis maar hij is weer aan het daten en ik vind sociale contacten maken erg lastig en ben dan vaak ook erg gespannen als ik nieuwe mensen ontmoet.
Vaak zit ik dan ook maar alleen thuis als hij op date is en dan voel ik me zo verdomd alleen, ik heb maar een paar echte vrienden en die wonen niet in de buurt, dus ik wil dan graag aan mijn ex en tevens ook mijn beste vriend vertellen hoe kut ik me voel en dat hij me dan troost maar dat durf ik niet altijd te zeggen want ik wil dat hij gelukkig word. Ik wil hem niet telkens in mijn verdriet mee slepen waardoor ik me nog eenzamer voel en mijn gedachten naar duistere “oplossingen” gaan zoeken maar ik weet dat dat niet kan, ik wil mijn familie en vrienden niet zo veel verdriet doen en een schuld gevoel geven.
Stephanie
30-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Sinds dien nooit meer een vrouw aan geraakt (Verhaal 345)
Ik ben een man van 74 jaar, 17 jaar geleden is mijn vrouw overleden en sinds dien nooit meer een vrouw aan geraakt.
Ik ben niet zielig echt niet,maar om Eens lekker tegen iemand aan te kruipen lijk mij heerlijk.
Misschien zijn er vrouwen die met het zelfde probleem zitten.
Ik zo graag in contact willen komen.
Groetjes Wim
Ik ben niet zielig echt niet,maar om Eens lekker tegen iemand aan te kruipen lijk mij heerlijk.
Misschien zijn er vrouwen die met het zelfde probleem zitten.
Ik zo graag in contact willen komen.
Groetjes Wim
Wim
30-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben 21 jaar oud en voel me ontzettend alleen (Verhaal 26)
Mijn naam is Desiree, ik ben 21 jaar oud en voel me ontzettend alleen. Ik heb niemand meer, deels ook m'n eigen schuld.
Waar leef ik voor? Elke dag is opstaan en maar werken en series kijken.
Voor de rest doe ik niks...
Ik heb al zoveel geprobeerd. Via internet nieuwe vrienden maken maar 't helpt niet... Dit gaat al jaren zo... waar stopt dit
Waar leef ik voor? Elke dag is opstaan en maar werken en series kijken.
Voor de rest doe ik niks...
Ik heb al zoveel geprobeerd. Via internet nieuwe vrienden maken maar 't helpt niet... Dit gaat al jaren zo... waar stopt dit
Desiree
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-04-2023
18Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heey ik snap hoe je je voelt , mensen komen andere mensen tegen en jij bent ineens niet goed genoeg meer precies
Geloof mij de mooiste vriendschappen ontstaan plotseling zonder dat je het zou verwachten.
Komt allemaal wel weer goed
Geloof mij de mooiste vriendschappen ontstaan plotseling zonder dat je het zou verwachten.
Komt allemaal wel weer goed
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo desiree,
Ik herken je probleem meteen. Ik ben 25 en voel me ook ontzettend alleen.
Zin om een praatje te maken?
Groetjes loes
Ik herken je probleem meteen. Ik ben 25 en voel me ook ontzettend alleen.
Zin om een praatje te maken?
Groetjes loes
Loes
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Loes,
Ik herken het heel goed. Lijkt het je leuk om met mij in contact te komen?
Ik ben een 27 jarige jongeman. Verlegen en nogal onzeker maar als ik me op mn gemak voel bij iemand kan ik heel grappig en gezellig zijn.
Groetjes Mutti
Ik herken het heel goed. Lijkt het je leuk om met mij in contact te komen?
Ik ben een 27 jarige jongeman. Verlegen en nogal onzeker maar als ik me op mn gemak voel bij iemand kan ik heel grappig en gezellig zijn.
Groetjes Mutti
Mutti
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik wil best vrienden met je zijn:)
Tim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik ben 22 en ontzettend eenzaam , ik lig vaak huilend in bed heb geen vrienden en af en toe weet ik het echt niet meer
Herkent iemand zich hierin
Herkent iemand zich hierin
Raya
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp je reactie. Het is niet eenvoudig, je lijkt me moedig om toch door te gaan met werken, en blijven proberen. Niet eenvoudig maar is heel dapper. Weet dat je niet alleen bent, in gedachte hoop ik op het beste voor je.
F.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben 22 jaar voel t zelfde als jou gwn iemand die je kan spreken een luisterend oor dat mis ik ook!
Faswan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier ook een lotgenootje. 20 jaar oud en normaal gezien in de fleur van mijn leven, maar dit voelt nu eerder aan als een dieptepunt. Ben blij dat ik dit forum ontdekt heb want ik dacht dat ik alleen was. Op een dag komt het wel goed :)
Anke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Snap het !
Lars
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Desiré. Ik herken jou verhaal erg goed. Het uitzichtloze en pijnlijke. Ik ben 32 en heb geen vrienden en alleen nog hecht contact met mijn moeder. Jij bent nog een stuk jonger gelukkig! Heb jij wel contact met jouw familie, broers/zussen, nichtjes/neefjes? Soms kun je met behulp van hen (meegaan naar sociale gelegenheden, via via, sport, samen tijd doorbroken e.d.) ook al een groot stuk van de (sociale en/of emotionele) eenzaamheid oplossen. Liefs en take care!
Marthe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Bij het lezen van deze reacties, krijg je dan toch het gevoel van niet alleen te zijn op deze wereld.helaas is realiteit toch anders.ben nu reeds 14 j gescheiden, heb 2 volwassen dochters die hun eigen gezinnetje hebben.maar je wil hen ook niet steeds opzadelen met u eenzaamheid. Heb al enkele malen opnieuw geprobeerd om vriendschapsbanden op te bouwen maar steeds merk je dan dat het steeds uitdraait dat anderen je maar gebruiken omdat ze iets nodig hebben van je of merken dat ze kunnen profiteren.
Als je dan probeer via sociale media word je met steeds hetzelfde geconfronteerd of ze proberen je geld af te troggelen. Omdat ze je op je gevoelige snaar weten te trappen...
Bij het lezen van deze reacties, krijg je dan toch het gevoel van niet alleen te zijn op deze wereld.helaas is realiteit toch anders.ben nu reeds 14 j gescheiden, heb 2 volwassen dochters die hun eigen gezinnetje hebben.maar je wil hen ook niet steeds opzadelen met u eenzaamheid. Heb al enkele malen opnieuw geprobeerd om vriendschapsbanden op te bouwen maar steeds merk je dan dat het steeds uitdraait dat anderen je maar gebruiken omdat ze iets nodig hebben van je of merken dat ze kunnen profiteren.
Als je dan probeer via sociale media word je met steeds hetzelfde geconfronteerd of ze proberen je geld af te troggelen. Omdat ze je op je gevoelige snaar weten te trappen...
Danny
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er is licht aan de m tunnel!!! Na een poging om een samenleving te creëren is deze poging mislukt en staan mijn dochter en ik er alleen voor. Tijdelijk terug in een weinig moverende situatie van het ouderlijke onderkomen werkt daar niet aan bij.. toch heb ik het goed en ben ik dankbaar daarvoor. Voor iedereen: het komt goed, hoe dan ook!!
Volhouden!
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vervelend ik ben ook alleen ik zoek een maatje ben 59 >Lieve gr Ton
Ton
23-04-2022
Reactie:
Heey!
Misschien een raar advies maar probeer eens te kijken naar een singel vakantie. Ik weet dat het een grote stap is en ook wat mag kosten. Maar dit heb ik vorig jaar 1x gedaan en dat is de eerste keer dat ik echt vriendschap heb mogen ervaren. Morgen zie ik weer iemand van die vakantie. Het heeft mij heel erg geholpen toen. Ondanks dat ik me nu in het degelijks leven nog steeds best alleen voel zie ik wel af en toe mensen
Misschien een raar advies maar probeer eens te kijken naar een singel vakantie. Ik weet dat het een grote stap is en ook wat mag kosten. Maar dit heb ik vorig jaar 1x gedaan en dat is de eerste keer dat ik echt vriendschap heb mogen ervaren. Morgen zie ik weer iemand van die vakantie. Het heeft mij heel erg geholpen toen. Ondanks dat ik me nu in het degelijks leven nog steeds best alleen voel zie ik wel af en toe mensen
Stef
06-06-2022
Reactie:
Ik ben 22, en heb hetzelfde......kunnen we niet samen een groepsapp starten?
Mart
24-09-2022
Reactie:
Hi, ik herken me in je situatie. Toen ik 21, 22, 23 was voelde ik hetzelfde. Als ik nu terugkijk en ik zou mezelf advies geven, dan zou ik tegen "mijn jongere ik" zeggen:
Wat wil je hart ? Doe wat vaker iets wat je graag wilt, dat wat het kind in jou gelukkig maakt. Hoe zit het met je innerlijke dialoog, ben je lief voor jezelf of veroordeel je jezelf? Zijn er onverwerkte emotionele patronen/oude pijn/ trauma’s. Hoe vaak neem je rust ? Hoe goed luister je naar jezelf? Sporten? Stel jezelf de vraag: wat heb ik nu nodig en vertrouw erop dat je onderbewuste je het antwoord geeft.
Wat wil je hart ? Doe wat vaker iets wat je graag wilt, dat wat het kind in jou gelukkig maakt. Hoe zit het met je innerlijke dialoog, ben je lief voor jezelf of veroordeel je jezelf? Zijn er onverwerkte emotionele patronen/oude pijn/ trauma’s. Hoe vaak neem je rust ? Hoe goed luister je naar jezelf? Sporten? Stel jezelf de vraag: wat heb ik nu nodig en vertrouw erop dat je onderbewuste je het antwoord geeft.
Illias
16-11-2022
Reactie:
Hoi ik ben rachel 18 j en ik ervaar precies hetzelfde, vrienden gebruiken je verder alleen maar voor 1 ding en daar ben ik klaar mee wie wil vrienden met mij worden en leuke dingen doen zoals bowlen poolen of kaarten
Rachel
30-03-2023
Reactie:
Dag lieve Desiree,
Het is inmiddels, twee jaar geleden , dat je dit schreef.
Ik hoop , dat je je nu niet meer zo eenzaam voelt.
Je bent zo jong nog .
En ik weet zeker, dat er mensen zijn , die jou lief , mooi , en nodig hebben .
We hebben allemaal behoefde aan echte aandacht .
God houd van ons .
Hij heeft ons gewild .
En jij hoort daar ook bij .
Wat vind je van de natuur?
Van fietsen?
Er zijn velen ,die zich alleen voelen .
Ik voel me ook de laatse tijd alleen , ik mis mijn ouders, mijn overleden zus.
Maar lieverd , ik denk aan je .
En ik hoop, dat ook jij liefde mag ontvangen .
Misschien , een oudere opzoeken ?
Gr en slaap lekker karin
Het is inmiddels, twee jaar geleden , dat je dit schreef.
Ik hoop , dat je je nu niet meer zo eenzaam voelt.
Je bent zo jong nog .
En ik weet zeker, dat er mensen zijn , die jou lief , mooi , en nodig hebben .
We hebben allemaal behoefde aan echte aandacht .
God houd van ons .
Hij heeft ons gewild .
En jij hoort daar ook bij .
Wat vind je van de natuur?
Van fietsen?
Er zijn velen ,die zich alleen voelen .
Ik voel me ook de laatse tijd alleen , ik mis mijn ouders, mijn overleden zus.
Maar lieverd , ik denk aan je .
En ik hoop, dat ook jij liefde mag ontvangen .
Misschien , een oudere opzoeken ?
Gr en slaap lekker karin
Karin
29-04-2023
Dit is geen leven (Verhaal 298)
Eenzaamheid. Op t moment dat je je realiseert dat je eenzaam bent, blijk je het al veel langer te zijn. Gedurende de jaren zie je steeds meer mensen wegvallen. Tot t moment dat je niemand meer hebt. Geen vrienden. Geen familie. Het enige waar je voor blijft vecht is je kinderen. Ook al zie je die ook veel minder dan je zou willen.
Ik zie ze elke 2 weken een weekend. Dat zijn de enige 2 dagen dat ik leef. 2 dagen leven en daarna 2 weken eenzaamheid. Mn dagen zijn zo standaard dat ik vergeet wat ik doe. Wordt wakker . Ga werken. Kom thuis eet luister wat muziek en ga slapen. De volgende dag het zelfde. Voel me een geest. Ik word door niemand opgemerkt. Niemand die zich oprecht voor mij interesseert. Al die vrienden en familie die ik altijd geholpen heb weten niet eens meer dat ik besta. Al aantal jaar op b.v. oudjaarsavond. Ga ik om 22h naar bed in de hoop dat ik door de jaarwisseling heen slaap. Niet hoeft te horen hoe andere plezier hebben met hun naasten. Het kost steeds meer moeite om dat masker op te zetten voor mn werk en mn kinderen. Boodschappen doen kost zo veel moeite. Bang dat iemand tegen me gaat praten en ik gewoon instort. Dit is geen leven. Dit is bestaand zonder enige reden om hier te blijven.
Ik zie ze elke 2 weken een weekend. Dat zijn de enige 2 dagen dat ik leef. 2 dagen leven en daarna 2 weken eenzaamheid. Mn dagen zijn zo standaard dat ik vergeet wat ik doe. Wordt wakker . Ga werken. Kom thuis eet luister wat muziek en ga slapen. De volgende dag het zelfde. Voel me een geest. Ik word door niemand opgemerkt. Niemand die zich oprecht voor mij interesseert. Al die vrienden en familie die ik altijd geholpen heb weten niet eens meer dat ik besta. Al aantal jaar op b.v. oudjaarsavond. Ga ik om 22h naar bed in de hoop dat ik door de jaarwisseling heen slaap. Niet hoeft te horen hoe andere plezier hebben met hun naasten. Het kost steeds meer moeite om dat masker op te zetten voor mn werk en mn kinderen. Boodschappen doen kost zo veel moeite. Bang dat iemand tegen me gaat praten en ik gewoon instort. Dit is geen leven. Dit is bestaand zonder enige reden om hier te blijven.
Doe mn naam eer aan
12-12-2022
laatste reactie: 29-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je gevoelens . Eenzaamheid sluipt erin , en voor je het weet ben je een paar jaar verder . Ik zit in hetzelfde situatie . Soms zoals nu doorbreek ik het . Door een vliegtuig te pakken en weg te gaan . Maar als ik thuis ben komen de muren weer op je af . Doorbreken van een patroon is moeilijk . Wens je succes
Alice uit Amsterdam
12-01-2023
Reactie:
Wauw hoe herkenbaar!
Ik besefte het ook opeens en toen kreeg ik echt last van het geen echte vrienden hebben die het leuk vinden dat je mee doet
Ik hoor achteraf altijd oh dat had jij vast ook leuk gevonden of dat moeten wij ook een keer samen doen . Nou na al die jaren ken ik dit wel en denk hou je bek nu maar gewoon want je wil helemaal dit niet doen met mij en je wil me er helemaal niet bij hebben anders had je me vooraf wel gevraagd. Mensen denken dat je achterlijk bent ofz . Nou je leest het wel hoeveel vertrouwen ik nog in vriendschap heb
Ik besefte het ook opeens en toen kreeg ik echt last van het geen echte vrienden hebben die het leuk vinden dat je mee doet
Ik hoor achteraf altijd oh dat had jij vast ook leuk gevonden of dat moeten wij ook een keer samen doen . Nou na al die jaren ken ik dit wel en denk hou je bek nu maar gewoon want je wil helemaal dit niet doen met mij en je wil me er helemaal niet bij hebben anders had je me vooraf wel gevraagd. Mensen denken dat je achterlijk bent ofz . Nou je leest het wel hoeveel vertrouwen ik nog in vriendschap heb
Yannah
29-04-2023
Nu ben ik eenzaam en zo alleen (Verhaal 207)
ik ben in 2020 mijn vrouwtje verloren aan corona het nog pijnlijk en nu ben ik eenzaam en zo alleen ik mis haar zo ik ga elke zondag 2 rozen legen maar het is niet gemakkelijk maar ik zie ze toch zo graag maar ze is er niet meer daarom ben ik het zat voor het alleen te zijn en eenzaam wat kan ik daar aan doen heb voor niets zin in
Cor
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Weet wat je voelt ,ik mijn man plotseling verloren in 2020 ,je zou denken wordt makkelijker na drie jaar.
Maar dat is niet het geval,wel probeer ik mijn zegeningen te tellen als voorbeeld heb mijn kinderen en kleinkinderen en ik heb echte liefde gekend waar sommige hun hele leven naar zoeken. Wens je sterkte en ik hoop dat er nog vele zonne stralen je zal bereiken en alles wat minder zwaar zal aan voelen.
Vriendelijke groet,
Johanna
Maar dat is niet het geval,wel probeer ik mijn zegeningen te tellen als voorbeeld heb mijn kinderen en kleinkinderen en ik heb echte liefde gekend waar sommige hun hele leven naar zoeken. Wens je sterkte en ik hoop dat er nog vele zonne stralen je zal bereiken en alles wat minder zwaar zal aan voelen.
Vriendelijke groet,
Johanna
Johanna
29-04-2023
Ik voel mij niet oud maar alleen (Verhaal 344)
Ik word 70 jaar vrouwelijk
Ben zeer sociaal ,ik heb een goede band met mijn 2 dochters,hun man en kleinzone
n.Maar wil hen niet lastig vallen met mijn eenzaamheid of piekeren
Ik ben dit jaar 11 jaar weduwe
Natuurlijk hou ik van de kleine mooie simpele dingen van het leven
Maar ik 2 buurvrouwen ik ben er voor hen,maar is anders
Ik voel mij niet oud maar alleen
Wie geeft raad.
Omgeving Tongeren
Vriendelijke groet Jenny
Ben zeer sociaal ,ik heb een goede band met mijn 2 dochters,hun man en kleinzone
n.Maar wil hen niet lastig vallen met mijn eenzaamheid of piekeren
Ik ben dit jaar 11 jaar weduwe
Natuurlijk hou ik van de kleine mooie simpele dingen van het leven
Maar ik 2 buurvrouwen ik ben er voor hen,maar is anders
Ik voel mij niet oud maar alleen
Wie geeft raad.
Omgeving Tongeren
Vriendelijke groet Jenny
Jenny
28-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Heb zo lang in relatief isolement geleefd (Verhaal 247)
Ik ben een 38 jarige man met een (lichte) verstandelijke beperking en opgegroeid in een klein dorpje kort bij Deventer. Ivm met mijn beperking ging ik als kind zijnde naar een ander school dan mijn leeftijdsgenoten dit had tot gevolg dat men niet echt met me omgingen. In de leeftijd van 16 jaar werd ik op een dag geconfronteerd met een aangezichtsverlamming dit had heeft diepe impact op mij gemaakt maar erover praten met mijn ouders kon ik niet ze wisten zelf niet goed hoe er mee om te gaan. Ik voelde me onzeker en naar een paar keer belachelijk gemaakt zijn in het openbaar ging ik opgegeven moment de deur helemaal niet meer uit. Na 6 a 7 jaar dacht ik zo wil ik niet langer leven en ben hulp gaan zoeken. Maar door zolang in relatief isolement geleeft te hebben blijf ik het heel lastig vinden contacten te vinden en onderhouden.
Mike
06-06-2022
laatste reactie: 28-04-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Update, ik weet dat dit zo niet de bedoeling is maar voor mij gevoel moet ik dit kwijt
Afgelopen donderdag een gesprek aan gegaan met een ggz arts omdat ik er zelf niet uit kom constant in 2 strijd met mezelf en heb voor het eerst in mijn leven het complete verhaal verteld hoe het voor mij voelde als kind en wat ik heb gedaan om aandacht te krijgen die je van je ouders niet kreeg (het faken van flauw vallen) en het niet zien van hulp verleners dat ik letterlijk om hulp schreeuwde. Er zit nog zoveel oud zeer. Wel fijn dat nu alles op tafel licht en het gevoel kreeg van herkenning van mijn klachten
Afgelopen donderdag een gesprek aan gegaan met een ggz arts omdat ik er zelf niet uit kom constant in 2 strijd met mezelf en heb voor het eerst in mijn leven het complete verhaal verteld hoe het voor mij voelde als kind en wat ik heb gedaan om aandacht te krijgen die je van je ouders niet kreeg (het faken van flauw vallen) en het niet zien van hulp verleners dat ik letterlijk om hulp schreeuwde. Er zit nog zoveel oud zeer. Wel fijn dat nu alles op tafel licht en het gevoel kreeg van herkenning van mijn klachten
Mike
01-07-2022
Reactie:
Lieve Mike,
Ik heb veel bewondering voor je. Je doet het toch. Heel goed van je dat je naar het ggz bent gegaan. Super dat je je daar je verhaal kwijt kon. Eenzaamheid is verschrikkelijk. Ik ben ook eenzaam ondanks dat ik een gezin heb. Wat ikzelf een beetje aan het doen ben is in mijn gedachte mijn eigen beste vriendin te woeden zeg maar. In mijn gedachte benoemen wat ik.goed gedaan heb enzo. Wat misschien iets voor je zo zijn is een buddy of zoiets . Maar Mike je bent een goed mens en je bent al goed bezig vindt ik. Laatst heb ik ergens gelezen dat buurthuizen wel eens iets organiseren zoals op bepaalde data s en tijden koffie drinken of met elkaar buurten. Er zijn op het moment heel veel eenzame mensen heb ik in de gaten. Maar ik wens je heel veel liefde en kracht toe. En ga asjb door met voor jezelf opkomen en het lukt jou daar ben ik van overtuigd..
Lieve groet Diana
Ik heb veel bewondering voor je. Je doet het toch. Heel goed van je dat je naar het ggz bent gegaan. Super dat je je daar je verhaal kwijt kon. Eenzaamheid is verschrikkelijk. Ik ben ook eenzaam ondanks dat ik een gezin heb. Wat ikzelf een beetje aan het doen ben is in mijn gedachte mijn eigen beste vriendin te woeden zeg maar. In mijn gedachte benoemen wat ik.goed gedaan heb enzo. Wat misschien iets voor je zo zijn is een buddy of zoiets . Maar Mike je bent een goed mens en je bent al goed bezig vindt ik. Laatst heb ik ergens gelezen dat buurthuizen wel eens iets organiseren zoals op bepaalde data s en tijden koffie drinken of met elkaar buurten. Er zijn op het moment heel veel eenzame mensen heb ik in de gaten. Maar ik wens je heel veel liefde en kracht toe. En ga asjb door met voor jezelf opkomen en het lukt jou daar ben ik van overtuigd..
Lieve groet Diana
Diana
09-01-2023
Reactie:
Hoi Mike
Ik wilde nog even kwijt dat je je niks van de vervelende reacties aan moet trekken. Dat is makelijk gezegd als gedaan. Doe oortjes in en zet muziek op bv. IK hoop dat je zelf ook gaat inzien dat je enorm veel waard bent.
Ik heb heel veel respect voor je.
Liefs Diana
Ik wilde nog even kwijt dat je je niks van de vervelende reacties aan moet trekken. Dat is makelijk gezegd als gedaan. Doe oortjes in en zet muziek op bv. IK hoop dat je zelf ook gaat inzien dat je enorm veel waard bent.
Ik heb heel veel respect voor je.
Liefs Diana
Diana
09-01-2023
Reactie:
Ik zou graag zo'n buddy willen, had me er ook voor aangemeld, maar naar 4 jaar nog niks. Ik heb al bij vele Instanties aangeklopt de 1 heeft nog mooier verhaal dan de ander. Maar daar blijft het altijd bij. Ben het vechten een keer zo spuug zat
Mike
28-04-2023
Door mijn doofheid (Verhaal 343)
Door mijn doofheid lukt het niet om goed te communiceren met anderen. Omdat ik wel iets hoor, stuit ik vaak op onbegrip. Helaas heb ik mijn uiterlijk ook niet mee. Vroeger compenseerde ik dit door gek gedrag te vertonen, want ik zelf ben niet goed genoeg. Omdat het me alleen maar ongelukkiger maakte ben ik gestopt met contact zoeken. Ik zou graag willen dat ik kon accepteren dat ik altijd alleen blijf, maar i.p.v. dat blijft het toch veel verdriet en ook angst geven. Ik heb me afgesloten van anderen om teleurstellingen te voorkomen, maar ik zou zo graag anders willen.
Anoniem
27-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik merk dat ik mijn hart niet meer echt wil openstellen (Verhaal 339)
Hallo,
Ik ben 42 jaar. Ik ben sociaal, vriendelijk en bijna altijd goed gehumeurd. Ik heb veel oppervlakkige sociale contacten en doe vrijwilligerswerk. Ook ben ik betrokken bij de activiteiten bij de school van mijn kind. Ik heb een baan, ben hoogopgeleid en financieel zelfstandig.
Daarnaast heb ik geen familie, op mijn zoon na. En geen vrienden. Althans, er zijn wel vrienden, maar die wonen ver weg en zijn vaak druk met hun eigen levens.
In het verleden had ik veel vrienden. Ik maakte die ook makkelijk. Al deze vrienden hebben mij na een paar jaar vriendschap verlaten. Meestal laten zij het contact doodbloeden of geven de boodschap door dat ze niet meer met mij willen omgaan. Een paar jaar terug, toen ik mijn relatie verbrak met de vader van mijn kind, hebben al mijn actieve ( dichtbij wonende en waarmee ik belde of afsprak) het contact met mij verbroken. Het ging om zeven mensen die los van elkaar binnen een paar maanden lieten weten dat zij mij niet meer hoefden te zien of het lieten doodbloeden. Zo gaat het steeds.
Ik 'teer' nu maar op af en toe een drankje of een snelle lunch oid met wat oud collega's, zodat ik niet helemaal geen sociaal leven heb. Behalve af en toe een kinderverjaardag, heb ik nooit feestjes. Ik kan me de laatste keer dat ik op een volwassene verjaardag was, niet meer herinneren.
Ook is er niemand die mij spontaan belt of eens een berichtje stuurt. Om eens een praatje te maken of de dag te delen.
Soms zit ik met mijn telefoon in mijn handen mijn contacten lijst te bekijken of er iemand is die ik zou kunnen bellen voor zomaar een praatje. Die mensen ken ik eigenlijk niet. Bij een iemand kan dat wel. Echter is daar nu een ernstig zieke in de familie. En dan belde ik vaak om te vragen of ik wat kon doen of hoe het ging. Maar mijn hulp is niet nodig en die persoon vertelde me dan hoe ze anderen haar wel hielpen met van alles. De laatste maanden neemt ook deze persoon niet meer op als ik bel.
Dat maakt mij verdrietig. Ik mis het zo erg! Een praatje maken of de mogelijkheid om eens te praten met een mens over opvoeding of mijn werkdag.
De eenzaamheid komt in vlagen. Ik praat mij zelf aan dat ik heus veel contact heb, dus dat het allemaal wel meevalt. Maar het valt niet mee. Ik zou zo graag eens op visite gaan bij iemand. Vaker dan 2 a 3 keer per jaar een bezoekje aan mensen die energie slurpen of waarmee ik niets te bespreken heb.
Met kerst maak ik er wat van! De ene kerstdag maak ik er met.mezelf iets van! En de andere breng ik door met mijn kind van 9.
Een paar jaar terug heb ik aan een vriendin gevraagd of ik bij haar op visite mocht. Al was het maar zodat ik iets kon zeggen als ik de vraag kreeg wat ik met de kerst ging doen. Ik mocht toen daadwerkelijk langs komen, dat was fijn. Ik ben de jaren erna niet door haarzelf uitgenodigd. Dat doet best pijn.
En zo zijn er nog meer dingen... dit soort voorbeelden waardoor ik soms echt aan mezelf twijfel. Ik moet haast wel een echte trut zijn, denk ik dan.
Ik merk dat ik mijn hart niet meer echt wil openstellen.
20 vriendschappen en bijna 20 jaar verder zie ik een soort patroon. Waarbij ik steeds word afgedaan.
Het doet pijn. Ik zou gewoon zo graag eens iemand bellen met een kop thee op de bank aan het einde van de dag.
Ik ben 42 jaar. Ik ben sociaal, vriendelijk en bijna altijd goed gehumeurd. Ik heb veel oppervlakkige sociale contacten en doe vrijwilligerswerk. Ook ben ik betrokken bij de activiteiten bij de school van mijn kind. Ik heb een baan, ben hoogopgeleid en financieel zelfstandig.
Daarnaast heb ik geen familie, op mijn zoon na. En geen vrienden. Althans, er zijn wel vrienden, maar die wonen ver weg en zijn vaak druk met hun eigen levens.
In het verleden had ik veel vrienden. Ik maakte die ook makkelijk. Al deze vrienden hebben mij na een paar jaar vriendschap verlaten. Meestal laten zij het contact doodbloeden of geven de boodschap door dat ze niet meer met mij willen omgaan. Een paar jaar terug, toen ik mijn relatie verbrak met de vader van mijn kind, hebben al mijn actieve ( dichtbij wonende en waarmee ik belde of afsprak) het contact met mij verbroken. Het ging om zeven mensen die los van elkaar binnen een paar maanden lieten weten dat zij mij niet meer hoefden te zien of het lieten doodbloeden. Zo gaat het steeds.
Ik 'teer' nu maar op af en toe een drankje of een snelle lunch oid met wat oud collega's, zodat ik niet helemaal geen sociaal leven heb. Behalve af en toe een kinderverjaardag, heb ik nooit feestjes. Ik kan me de laatste keer dat ik op een volwassene verjaardag was, niet meer herinneren.
Ook is er niemand die mij spontaan belt of eens een berichtje stuurt. Om eens een praatje te maken of de dag te delen.
Soms zit ik met mijn telefoon in mijn handen mijn contacten lijst te bekijken of er iemand is die ik zou kunnen bellen voor zomaar een praatje. Die mensen ken ik eigenlijk niet. Bij een iemand kan dat wel. Echter is daar nu een ernstig zieke in de familie. En dan belde ik vaak om te vragen of ik wat kon doen of hoe het ging. Maar mijn hulp is niet nodig en die persoon vertelde me dan hoe ze anderen haar wel hielpen met van alles. De laatste maanden neemt ook deze persoon niet meer op als ik bel.
Dat maakt mij verdrietig. Ik mis het zo erg! Een praatje maken of de mogelijkheid om eens te praten met een mens over opvoeding of mijn werkdag.
De eenzaamheid komt in vlagen. Ik praat mij zelf aan dat ik heus veel contact heb, dus dat het allemaal wel meevalt. Maar het valt niet mee. Ik zou zo graag eens op visite gaan bij iemand. Vaker dan 2 a 3 keer per jaar een bezoekje aan mensen die energie slurpen of waarmee ik niets te bespreken heb.
Met kerst maak ik er wat van! De ene kerstdag maak ik er met.mezelf iets van! En de andere breng ik door met mijn kind van 9.
Een paar jaar terug heb ik aan een vriendin gevraagd of ik bij haar op visite mocht. Al was het maar zodat ik iets kon zeggen als ik de vraag kreeg wat ik met de kerst ging doen. Ik mocht toen daadwerkelijk langs komen, dat was fijn. Ik ben de jaren erna niet door haarzelf uitgenodigd. Dat doet best pijn.
En zo zijn er nog meer dingen... dit soort voorbeelden waardoor ik soms echt aan mezelf twijfel. Ik moet haast wel een echte trut zijn, denk ik dan.
Ik merk dat ik mijn hart niet meer echt wil openstellen.
20 vriendschappen en bijna 20 jaar verder zie ik een soort patroon. Waarbij ik steeds word afgedaan.
Het doet pijn. Ik zou gewoon zo graag eens iemand bellen met een kop thee op de bank aan het einde van de dag.
Babette
20-04-2023
laatste reactie: 26-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar!
Ilse
23-04-2023
Reactie:
Heel herkenbaar
Nikkie
26-04-2023
Ik heb nooit een grote vriendenkring gehad.. (Verhaal 342)
Hoi, sinds 2 jaar leef ik gescheiden en alleen.
Dit na een tamelijk lange relatie van 14 jaar.
Ik zorg samen met mijn ex-partner voor ons kind. Week om week.
Ik heb nooit een grote vriendenkring gehad..
Ik ben er mij van bewust hoe dit komt. Het heeft te maken met het verleden. Het verleden dat mij gevormd heeft tot wie ik nu ben.
Ik heb wel enkele hechte vriendschappen waar ik heel blij mee ben . Ook een fijne familie.
Feit is dat ik nu wel heel vaak alleen ben.
Eigenlijk vind ik het ook niet zo erg om alleen te zijn.Alleen voelt het zo onvolmaakt, en het geeft me onrust. Net of het leven pas betekenisvol is als je vele vrienden hebt . Ik heb ook het gevoel dat ik er ben op afgerekend in mijn vorige relatie. Het maakt het heel moeilijk voor mij.
Want ik heb hierdoor weinig zelfvertrouwen om een nieuwe relatie te beginnen.
Ik probeer ondertussen mijn sociaal netwerk wat te verstevigen, wat ik eigenlijk wel graag zou willen. Het is alleen niet zo gemakkelijk. Het geeft ook wel wat druk en dat maakt me dan weer ongelukkig.
Tom, 48 jaar
Dit na een tamelijk lange relatie van 14 jaar.
Ik zorg samen met mijn ex-partner voor ons kind. Week om week.
Ik heb nooit een grote vriendenkring gehad..
Ik ben er mij van bewust hoe dit komt. Het heeft te maken met het verleden. Het verleden dat mij gevormd heeft tot wie ik nu ben.
Ik heb wel enkele hechte vriendschappen waar ik heel blij mee ben . Ook een fijne familie.
Feit is dat ik nu wel heel vaak alleen ben.
Eigenlijk vind ik het ook niet zo erg om alleen te zijn.Alleen voelt het zo onvolmaakt, en het geeft me onrust. Net of het leven pas betekenisvol is als je vele vrienden hebt . Ik heb ook het gevoel dat ik er ben op afgerekend in mijn vorige relatie. Het maakt het heel moeilijk voor mij.
Want ik heb hierdoor weinig zelfvertrouwen om een nieuwe relatie te beginnen.
Ik probeer ondertussen mijn sociaal netwerk wat te verstevigen, wat ik eigenlijk wel graag zou willen. Het is alleen niet zo gemakkelijk. Het geeft ook wel wat druk en dat maakt me dan weer ongelukkig.
Tom, 48 jaar
Tom
24-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben heel dankbaar dat ik hier mijn verhaal kwijt kan (Verhaal 325)
Ik ben zo blij dat ik een forum gevonden heb om te delen. Ik zou dan hier ook mss nieuwe vriendinnen kunnen maken.
Ik heb een goede vriendin gehad en is nu 2 jaar geleden mis gelopen. Ik snap nog steeds niet wat er allemaal gebeurt is wat ik verkeerd heb gedaan. Maar het doet zoveel pijn en ben me ook heel onzeker gaan voelen. Niet alleen door haar. Maar door bepaalde dingen die er gezegd zijn door andere vriendinnen. Mijn zelf vertrouwen staat op nul en door de situatie heb ik me helemaal afgezonderd. Omdat de laatste voorstellen die ik deed in de groep er niemand intresse in had en uiteindelijk alleen achter bleef. Ik voelde me telkens opnieuw zo verdrietig en werd telkens nog onzekerder.
Vreselijk gevoel.
Ik ben heel dankbaar dat ik hier mijn verhaal kwijt kan. X
Ik heb een goede vriendin gehad en is nu 2 jaar geleden mis gelopen. Ik snap nog steeds niet wat er allemaal gebeurt is wat ik verkeerd heb gedaan. Maar het doet zoveel pijn en ben me ook heel onzeker gaan voelen. Niet alleen door haar. Maar door bepaalde dingen die er gezegd zijn door andere vriendinnen. Mijn zelf vertrouwen staat op nul en door de situatie heb ik me helemaal afgezonderd. Omdat de laatste voorstellen die ik deed in de groep er niemand intresse in had en uiteindelijk alleen achter bleef. Ik voelde me telkens opnieuw zo verdrietig en werd telkens nog onzekerder.
Vreselijk gevoel.
Ik ben heel dankbaar dat ik hier mijn verhaal kwijt kan. X
Llj
05-03-2023
laatste reactie: 20-04-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mij wel wat in jou verhaal.
Soms echt machteloos wanneer je er alleen voor staat en niemand die je steunt of om te vragen hoe het met je gaat. Het ergste vind ik dat ik geen vertrouwen in mijzelf kan hebben omdat ik al het gevoel heb dat niemand mij goed genoeg vind. Ook veel vriendschappen verprutst maar ook is er van mij veel misbruik van gemaakt. Ben elke dag wel vedrietig zoals het nu gaat waar ik niemand heb om op te bouwen ik heb wel famillie, maar ik heb eerder het idee dat ze mij niet erbij willen hebben.
Soms echt machteloos wanneer je er alleen voor staat en niemand die je steunt of om te vragen hoe het met je gaat. Het ergste vind ik dat ik geen vertrouwen in mijzelf kan hebben omdat ik al het gevoel heb dat niemand mij goed genoeg vind. Ook veel vriendschappen verprutst maar ook is er van mij veel misbruik van gemaakt. Ben elke dag wel vedrietig zoals het nu gaat waar ik niemand heb om op te bouwen ik heb wel famillie, maar ik heb eerder het idee dat ze mij niet erbij willen hebben.
A
09-03-2023
Reactie:
Kop op, ik wil je vriend wel zijn
J
29-03-2023
Reactie:
Heey A ik zit echt in een soortgelijke situatie
Heb zelf ook veel fouten gemaakt met familie en vrienden dat laatste heb ik niet, en er is ook heel veel misbruik van mij gemaakt ook lijkt het alsof ik de boeman ben althans zo voelt het wel ik ontvang geen steun van mijn familie ik heb ook geen goede band met hun het liefst zou ik ook al het contact met hun willen verbreken ze doen wel alsof in mijn gezicht, maar voor de rest kan ik aan al hun acties en lichaamstaal zien dat ze mij liever niet willen zien en over de vloer willen hebben ze tonen ook geen vertrouwen in mij dat mij heel erg veel pijn doet en ik mij daardoor ook eenzaam bij voel werk wilt ook al niet lukken omdat je daar snel in negatieve geklaag mee word getrokken en er veranderd helema niks het is voor de rest een hele leuke bedrijf alleen de plek waar ik zit is gewoon het rotste plek om te zitten en dat maakt mij ook weer vedrietig want aan de ene kant wil ik er niet weg, maar het brengt mij te veel stress op om juist op de plek te zijn waar ik niet wil zijn
Heb zelf ook veel fouten gemaakt met familie en vrienden dat laatste heb ik niet, en er is ook heel veel misbruik van mij gemaakt ook lijkt het alsof ik de boeman ben althans zo voelt het wel ik ontvang geen steun van mijn familie ik heb ook geen goede band met hun het liefst zou ik ook al het contact met hun willen verbreken ze doen wel alsof in mijn gezicht, maar voor de rest kan ik aan al hun acties en lichaamstaal zien dat ze mij liever niet willen zien en over de vloer willen hebben ze tonen ook geen vertrouwen in mij dat mij heel erg veel pijn doet en ik mij daardoor ook eenzaam bij voel werk wilt ook al niet lukken omdat je daar snel in negatieve geklaag mee word getrokken en er veranderd helema niks het is voor de rest een hele leuke bedrijf alleen de plek waar ik zit is gewoon het rotste plek om te zitten en dat maakt mij ook weer vedrietig want aan de ene kant wil ik er niet weg, maar het brengt mij te veel stress op om juist op de plek te zijn waar ik niet wil zijn
Anoniem
20-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik werd woest (Verhaal 337)
met 17 gaan werken--prima verdiend--op mijn 35ste MOETEN trouwen--werd een fiasco--ze heeft me 15 jaar bedrogen--hield me stil vanwege de kids--ben gaan scheiden toen de jongste 12 jaar was--ze kozen beiden voor mij waarop mijn ex giftig en vals werd en vroeg of ik er zeker van was dat het mijn kinderen waren. ik ontplofte--jaren heeft ze mij belazerd en heeft mij nooit verteld waarom, ik heb het zo vaak gevraagd. en dat deze opmerking? ik werd woest: vuil kreng, alles heb je kapot gemaakt, nu ga jij er ook aan en heb haar de nek omgedraaid: dood. de straf: iets meer dan 90 dagen, het voor arrest. ik hielp iedereen voor noppes--maar nu ben ik gevaarlijk en willen me niet meer kennen. heb een huid als een olifant--ik heb hun niet nodig, maar het toont wel hoe ze in elkaar zitten. ben intussen 89 jaar en kan alles zelf--de hond houd me fit--dagelijk 12--15 km lopen. -++
hendrik
16-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik ben aan de kant gezet door mijn partner (Verhaal 114)
Ik ben net eind november aan de kant gezet door mn partner. We hebben samen 2 kinderen. Het ging op zich al een tijd niet helemaal lekker. Maar nu heeft ie opeens achter mijn rug om alles al geregeld heeft een huis gekocht (wat opeens nu wel kan) en praat ook veel achter mijn rug om .heeft opeens wachtwoord veranderd op zijn laptop doet heel achterdochtig zijn telefoon houd ie constant in gaten. Heb verder niet echt vriendinnen om mee te praten. Gelukkig wel mijn vader en broer en zussen. Ik heb ook het ook nooit echt makkelijk gehad in mijn leven. Ik heb ook het gevoel na al die jaren dat hij af en toe narcistisch is ,heel vaak als we ruzie hadden of ik ging er tegen in werd ie heel erg boos .en ik heb zo erg onderbuik gevoel dat ie vreemd gaat met mn enige vriendin. Maar hij zegt van niet. Het rare is dat zei afgesloten zomer in scheiding ligt met haar man. Nu woont ze voor nood bij haar broer in en het contact tussen ons is opeens veeel minder ze reageert heel kort af. Voel me voor de zoveelste keer gekwetst. Vraag me stééds af wat ik fout doe. Het enige wat me steeds wat staande houd zijn de kids. Heb ook geprobeerd relatie te redden maar hij was achter af met hele andere dingen al bezig. Maar ondanks alles ligt mijn hart nog wel bij hem. Ik mis mensen die mij begrijpen . Op mijn familie na dan. Ik ben het zo zat dat ie opeens zich zo achterdochtig gedraagt en het wel met andere mensen over kan hebben maar niet met mij. En nu ook nog rond deze feestdagen moet ik alles zie voor elkaar te krijgen. Zoals extra werk om zelf rond te kunnen komen. En ik hoop toch wat van deze feestdagen te kunnen maken maar zal niet makkelijk zijn. En dat de herinneringen niet elk jaar blijven.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 14-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je doet niets fout ?je neemt zijn probleem over en dat is dat je,jezelf verliest.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
wat een kut streek . ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat
anoniem
14-04-2023
Zoek nu nog een reisgenote (Verhaal 336)
Grote fam 17 kinderen, ben nog alleen over. Ben niet eenzaam, maar voel wel heel veel verdriet om het verlies. Zoek nu nog een reisgenote, wil graag stedentrips doen. Ben 75 jaar (vrouw). Gr.
Piaf
14-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik kan deze eenzaamheid moeilijk verdragen (Verhaal 31)
Alles zit tegen in mijn leven.
Als ik met iemand wil praten, beginnen ze gelijk over een ander onderwerp. Op familie hoef ik niet te rekenen, overal om me heen hoor ik, ik had een verjaardag of een feestje. Ik word nooit ergens uitgenodigd, zelfs niet door familie. Op mijn verjaardag heb ik geen eens mensen om uit te nodigen.
De weekenden duren een eeuwigheid .
Ik kan deze eenzaamheid moeilijk verdragen.
Als ik met iemand wil praten, beginnen ze gelijk over een ander onderwerp. Op familie hoef ik niet te rekenen, overal om me heen hoor ik, ik had een verjaardag of een feestje. Ik word nooit ergens uitgenodigd, zelfs niet door familie. Op mijn verjaardag heb ik geen eens mensen om uit te nodigen.
De weekenden duren een eeuwigheid .
Ik kan deze eenzaamheid moeilijk verdragen.
Shila
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-04-2023
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo shila,
Ik zou wel een luisterend oor willen zijn! Zou je daar interesse in hebben?
Ik vind het namelijk gezellig, kletsen!
Groetjes Chantal
Ik zou wel een luisterend oor willen zijn! Zou je daar interesse in hebben?
Ik vind het namelijk gezellig, kletsen!
Groetjes Chantal
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja ik weet wat je voelt . Ik ben al jaren alleen . En voel mij ook eenzaam . Het is ook zo dat ik er de ene keer beter tegen kan dan de andere keer . Het is tegenwoordig heel moeilijk om iemand te vinden . De mannen op die datings site , denken alleen maar 1 ding . Er is geen man meer die een relatie wil .
Marjan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het gevoel..vier al jaren mn verjaardag niet..komt toch niemand en ik wordt ook nooit uitgenodigd ook omdat ik gewoon weinig tot geen contacten heb..en dan die gezellige fotos voorbij zien komen ..doet mij soms best pijn..dan denk ik waarom,zit daardoor ook niet meer op Facebook ..ik hoor vaak jij bent spontaan en gezellig..dan denk ik ja nodig mij dan uit???
Denk wel aan andere maar andersom.....dus mijn muur wordt steeds hoger
Denk wel aan andere maar andersom.....dus mijn muur wordt steeds hoger
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Waarom vinden "wij" elkaar niet? ongeacht leeftijd?
Hai
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken alles ik zoek een maarje en af en toe bij elkaar blijven overnachten lijkt me leuk. Zo zou je een vertrouwde minder eenzame band op kunnen bouwen en leuke dingen doen al is get in huis. Wat vind jij van zoiets
Jeanette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat ik ten 1 ste wil vragen, wat u leeftijd is en waar u woond,?
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Sannie
09-03-2023
Reactie:
Shila,
Vroeger ging ik op stap en had zoveel vrienden.
Maar er klopte iets niet daar kwam ik achter.
Ik kreeg medicijnen terwijl ik juist altijd de ideeën had.
En gelukkig nog steeds heb.
Ik had vroeger de "vrouw der vrouwen" en heel veel social contact.
Nu heb ik nogal wat kunst gemaakt, en werk aan mijn tweede album.
Maar das niet altijd iets voor mijn familie, dat telt niet echt.( ze denken anders)
Ik heb mijn eigen studio, zie nog goed uit voor een vijftiger, maar last van vertrouwen in nieuwe mensen omdat ik vaak te open was.
Daarom leef ik nu teruggetrokken,
dit is zonde wat met een beetje financiële middelen zou ik veel kunnen doen.
Expo's houden.
Album dan ook via label
Poëzie album e book uitgeven.
Ectr
Als ik self coaching boeken lees valt me steeds op dat je de mensen moet kennen.
Maar mijn vertrouwen is gebroken.
Dus werk ik veel, lees, en ga s' avonds weer naar bed.
In bed hoort iemand die evenwicht geeft.
Dat kan zo prettig zijn!
Plezier voorop.
Ik ben niet meer rock en roll.
Meer nerdy in mijn studio, en vaak moe van alleen werken.
Mijn verhalen zijn groter, ben mijn rugzak ook aan het leegmaken.
Uiteraard zonder enkeleverplichtingen.
Kun je reageren, ik ben een rustig type geworden, maar met aardig wat inhoud.
Regards,
Marcel
Vroeger ging ik op stap en had zoveel vrienden.
Maar er klopte iets niet daar kwam ik achter.
Ik kreeg medicijnen terwijl ik juist altijd de ideeën had.
En gelukkig nog steeds heb.
Ik had vroeger de "vrouw der vrouwen" en heel veel social contact.
Nu heb ik nogal wat kunst gemaakt, en werk aan mijn tweede album.
Maar das niet altijd iets voor mijn familie, dat telt niet echt.( ze denken anders)
Ik heb mijn eigen studio, zie nog goed uit voor een vijftiger, maar last van vertrouwen in nieuwe mensen omdat ik vaak te open was.
Daarom leef ik nu teruggetrokken,
dit is zonde wat met een beetje financiële middelen zou ik veel kunnen doen.
Expo's houden.
Album dan ook via label
Poëzie album e book uitgeven.
Ectr
Als ik self coaching boeken lees valt me steeds op dat je de mensen moet kennen.
Maar mijn vertrouwen is gebroken.
Dus werk ik veel, lees, en ga s' avonds weer naar bed.
In bed hoort iemand die evenwicht geeft.
Dat kan zo prettig zijn!
Plezier voorop.
Ik ben niet meer rock en roll.
Meer nerdy in mijn studio, en vaak moe van alleen werken.
Mijn verhalen zijn groter, ben mijn rugzak ook aan het leegmaken.
Uiteraard zonder enkeleverplichtingen.
Kun je reageren, ik ben een rustig type geworden, maar met aardig wat inhoud.
Regards,
Marcel
Marcel
11-04-2023
Eenzaam omdat gezondheid in de steek laat (Verhaal 333)
Op een of andere manier is mijn verhaal verwijderd. Ik vroeg me af of er mensen zijn die zich ook vaak eenzaam voelen omdat hun gezondheid hen in de steek laat. Je kunt niet meedoen met alles en bent erg beperkt en dat voelt eenzaam. Best moeilijk omdat je normaal gesproken in de bloei van je leven zou moeten staan op mijn leeftijd.
Anoniem
04-04-2023
laatste reactie: 10-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar hier. Alleen dan mijn mentale gezondheid. En ik ben 22 bijna 23
Linde
10-04-2023
Reactie:
Moet zeggen dat het door de problemen mentaal ook zwaar is. Naar dat jij je zo voelt en nog zo jong . Veel sterkte voor jou♥️
Anoniem
10-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Zou zo graag weer eens kunnen lachen en ontspannen (Verhaal 233)
Ik voel me somber, trek me de oorlog erg aan. Ben misschien hooggevoelig. Sinds Corona veel vrienden verloren., heb gelukkig wel een lieve echtgenoot, maar daarnaast mis ik contacten. De bubbel waar vrienden in zaten lijkt nu dicht. Wil er niet steeds aan trekken en me opdringen. Vind het moeilijk vrienden te maken. Voel me vaak nutteloos, twijfel teveel, kan moeilijk beslissen. Kan ook niet van m’n lichaam op aan (chronische pijnklachten) wat maakt dat uk vaak moet afzeggen en dat ik dan weer niet blij kan zijn met mezelf.
Zou zo graag weer eens kunnen lachen en ontspannen.
Zou zo graag weer eens kunnen lachen en ontspannen.
Francis
20-04-2022
laatste reactie: 04-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken een en ander. Geen idee of dat kan maar wellicht kunnen we eens ervaringen uitwisselen. Zit ook met slechte gezondheid en hierdoor ben ik ook zeer beperkt en dat maakt soms eenzaam..
Anoniem
04-04-2023
Ik voel me ook ontzettend eenzaam (Verhaal 256)
Ik voel me ook ontzettend eenzaam. Ben alleenstaande moeder van een zoon van 13 jaar die steeds meer zijn eigen weg gaat. Mijn moeder waar ik heel close mee ben gaat sterven, ik heb een paar contacten maar die hebben geen tijd voor mij. Ik mis n partner of een goede vriend/vriendin. Het huilen staat mij ook vaak nader dan t lachen. Zo alleen voel ik me. Wil graag leuke dingen doen, op vakantie maar wie gaat mee?
S
05-07-2022
laatste reactie: 03-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herken me in jou verhaal
Mikkie
03-04-2023
Straks word ik honderd, met zo’n stom eenzaam rotleven (Verhaal 153)
Vrijwel alles wat je zou kunnen doen om minder eenzaam te zijn heb ik gedaan. Als kinderloze single vrouw van boven de veertig vorm je een uitzondering. Daardoor sta je er vaker naast dan je wenst. In coronatijd nóg meer dan normaal. Ik vind er geen bal aan. Als ik wat wil doen moet dat alleen of met wildvreemden. Heel af en toe eens met een vriendin, maar meestal doen zij alle leuke dingen met hun gezin, of andere stelletjes, en in de tijd die daarna over is word ik gepropt. En kom ik meestal niet verder dan hun bank ofzo. Niks aan. Ik mis gewoon een potje lol maken met leuke lui. Ik mis knuffels. Ik mis het doen van leuke dingen met leuke mensen. Ik mis troost en samen vieren op relevante momenten. Denk dat single zijn een stuk leuker zou kunnen zijn als je verder wel een wenselijk sociaal leven hebt. Dan denk ik…straks word ik honderd, met zo’n stom eenzaam rotleven…ik hoop niet dat ik honderd word.
Cisky
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben zelf een bewust alleenstaande moeder van 2 jonge kids, ik ben eenzaam als ze er niet zijn, en vooral 's avonds als ze in bed liggen. Ik dacht dat contacten kon maken bij de kinderopvang, of school...
Maar met name moeders zijn een totaal ander soort mens dan ik dacht. Tis heel complex om daar iemand te vinden, en bovendien is elke moeder de beste en leukste, t lijkt continue strijd of geroddel. Ik wist niet dat dit bij het moederschap hoorde. En omgang met niet moeders,...past dit wel? Ik kan de kids niet zomaar alleen laten, of ik moet ze naar mijn ouders brengen. En zo is het heel lastig om vriendschap te sluiten.
Maar met name moeders zijn een totaal ander soort mens dan ik dacht. Tis heel complex om daar iemand te vinden, en bovendien is elke moeder de beste en leukste, t lijkt continue strijd of geroddel. Ik wist niet dat dit bij het moederschap hoorde. En omgang met niet moeders,...past dit wel? Ik kan de kids niet zomaar alleen laten, of ik moet ze naar mijn ouders brengen. En zo is het heel lastig om vriendschap te sluiten.
Anoniem
20-04-2022
Reactie:
Heel herkenbaar. De vroegere vriendinnen verdwenen in relatie , familie . Men schermt zich af achter een privé.
Ik heb die verbanden niet. De lol is ver te zoeken, spontaniteit al helemaal .
Op n gegeven moment heb je t wel gehad met vreemden , kennissen, contact makerij . Nergens thuis, een aanplaksel zijn .
Ik heb die verbanden niet. De lol is ver te zoeken, spontaniteit al helemaal .
Op n gegeven moment heb je t wel gehad met vreemden , kennissen, contact makerij . Nergens thuis, een aanplaksel zijn .
Mabel
06-06-2022
Reactie:
Helemaal steeds alleen ben je niet, anders beland je niet op een bank, maar degene(n) bij wie je op de bank zit is wel iets om naar te kijken . Je kan beter alleen zijn dan in slecht gezelschap. En tussen veel mensen , in een massa dus, kan je je ook eenzaam voelen.
Violetta
11-10-2022
Reactie:
Heel herkenbaar anoniem! Mede daarom heb ik van mijn ouders weer een hond gekregen om de circa komende 10 jaar enigszins draaglijk te maken. Het harde randje is er een beetje vanaf.....
Bobbie
22-02-2023
Reactie:
Herkenbaar als alleenstaande moeder herken ik dit
De kennissen die ik heb doen liever leuke dingen met andere stellen
Ik mag idd even komen als er tenminste even tijd is want ze krijgen straks vrienden die komen barbecueën om een koffie te drinken maar dan moet ik ook snel weer weg hoor . Besloten dat ik hier niet meer aan mee doe geeft me alleen maar een rot gevoel als ik weer naar huis fiets . Dan maar geen (vrienden)
De kennissen die ik heb doen liever leuke dingen met andere stellen
Ik mag idd even komen als er tenminste even tijd is want ze krijgen straks vrienden die komen barbecueën om een koffie te drinken maar dan moet ik ook snel weer weg hoor . Besloten dat ik hier niet meer aan mee doe geeft me alleen maar een rot gevoel als ik weer naar huis fiets . Dan maar geen (vrienden)
Mikkie
03-04-2023
Ben nog jong en heb veel moeten opgeven (Verhaal 332)
Ik ken een andere vorm van eenzaamheid. Ik heb te kampen met gezondheidsproblemen waar de laatste twee jaar alleen maar meer beperkingen zijn gekomen. Dit alleen al geeft een eenzaam gevoel. Deels omdat je weinig kunt en steeds wordt teruggefloten door je lijf, deels doordat veel mensen niet vaak meer informeren, ernaar vragen hoeft niet de hele tijd maar sommige naasten informeren gewoon NIET kennelijk omdat het chronisch is. Ben nog jong en heb veel moeten opgeven, elke dag is een struggle en hoewel ik echt mijn best doe zijn er dagen dat ik echt denk ' waarom nog' Zijn er meer mensen die door een slechte gezondheid zo struggelen?
Anoniem
03-04-2023
Toon reacties Verberg reacties
Heb niemand anders in mijn leven (Verhaal 40)
Ik kan er maar weinig tot niks over vinden op internet.. Ben ik de enige die eigenlijk helemaal niemand anders heeft in zijn of haar leven? Geen familie, geen vrienden, geen kennissen? Het is allemaal zo gelopen maar had nooit verwacht er op een bepaald moment zo alleen voor te staan. En nee zo'n vervelend mens ben ik helemaal niet volgens mij. Kan er goed mee leven over 't algemeen dat 't nou eenmaal zo is, maar af en toe vind ik het wel even slikken. Benieuwd hoe anderen hier mee om gaan? En ik weet hoe ik kennissen kan vinden, dus die tips zijn niet nodig..
Ikke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-04-2023
5Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, je bent niet de enige, ik heb ook niemand, deze wintermaanden ervaar ik als verschrikkelijk.
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Same here..enige wat ik heb zn mn dochters..
Ik hoor ook vaak maar jij bent zo gezellig en spontaan etc...denk ja maar deze heeft geen mensen die mij is uitnodigen oid..ik ben wel zon trut die andere vraagt..maar "we houden contact " dat ken ik nu wel..
Ik hoor ook vaak maar jij bent zo gezellig en spontaan etc...denk ja maar deze heeft geen mensen die mij is uitnodigen oid..ik ben wel zon trut die andere vraagt..maar "we houden contact " dat ken ik nu wel..
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik heb ook niemand meer, ben alleen op de wereld en dat doet vreselijk pijn en maakt me angstig in deze tijd😥
Sonja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vriendinnen had ik , maar toch altijd het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Stiekem niet uitgenodigd worden op verjaardagen of andere gezellige uitjes. Ik mocht tussen de bedrijven door wel een keer een kopje koffie komen halen . En ik heb nog wel mijn trots dus op het moment dat het duidelijk werd trok ik mezelf terug en hoeft dat ook niet meer voor mij , voelt zo nep . Nu op een punt gekomen dat er bijna geen vrienden meer over zijn en nieuwe maken lukt niet, kom nergens meer niet op verjaardagen geen uitjes of wat dan ook . Mijn werk is waar ik nog sociale contacten heb . Ik weet nu dat dit al mijn hele leven zo is gegaan mensen komen en gaan. Ik probeer dat dit geen invloed heeft op mijn leven, maar soms bekruipt het gevoel van eenzaamheid me en kan ik me heel verdrietig voelen . Ik denk dat ik niet echt een toevoeging ben voor mensen niet interessant genoeg ofz .
Mikkie
02-04-2023
Reactie:
Vriendinnen had ik , maar toch altijd het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Stiekem niet uitgenodigd worden op verjaardagen of andere gezellige uitjes. Ik mocht tussen de bedrijven door wel een keer een kopje koffie komen halen . En ik heb nog wel mijn trots dus op het moment dat het duidelijk werd trok ik mezelf terug en hoeft dat ook niet meer voor mij , voelt zo nep . Nu op een punt gekomen dat er bijna geen vrienden meer over zijn en nieuwe maken lukt niet, kom nergens meer niet op verjaardagen geen uitjes of wat dan ook . Mijn werk is waar ik nog sociale contacten heb . Ik weet nu dat dit al mijn hele leven zo is gegaan mensen komen en gaan. Ik probeer dat dit geen invloed heeft op mijn leven, maar soms bekruipt het gevoel van eenzaamheid me en kan ik me heel verdrietig voelen . Ik denk dat ik niet echt een toevoeging ben voor mensen niet interessant genoeg ofz .
Mikkie
03-04-2023
Wil je ook je hart luchten?
Lig soms hele dagen op de bank (Verhaal 144)
Ook ik voel mij ondanks mijn relatief jonge leeftijd (40 jaar) al mijn hele volwassen leven ontzettend eenzaam. Sinds ik op mijzelf ben aangewezen is eenzaamheid aan de orde van de dag en jaar in jaar uit erger geworden.
Het ergste is dat deze eenzaamheid er eigenlijk niet hoeft te zijn. Ik ben van nature ontzettend sociaal en een allemansvriend. In gezelschap kan ik mij ook best goed voelen zeker als dit samen gaat met het ondernemen van leuke activiteiten. Mijn grote probleem is echter dat ik totaal niet kan plannen en ontzettende moeite heb om mij te ontspannen als ik dit zelf moet regelen. Dit in combinatie met een karakter eigenschap dat ik altijd iedereen van dienst wil zijn (een echte pleaser) maakt mij ontzettend eenzaam. Wordt vaak gevraagd om klusjes te doen of uit te helpen en dat doe ik ook graag maar niet om mezelf te ontspannen of gezellig met diegene door te brengen. Klus moet dan af en als ik klaar ben wil ik naar huis omdat de vermoeidheid toe slaat. Ik heb ook geen relatie (wel 2 relaties gehad maar deze waren van korte duur waarvan de laatste onder invloed van antidepressiva is ontstaan (ik had hier tijdelijk goede steun aan maar dit heeft zich na een paar maanden volledig tegen me gekeerd)
Door bovenstaande eigenschappen dacht ik vroeger voortdurend aan zelfmoord heb zelfs op een punt gezeten dat ik zover was dat ik de juiste methode aan het onderzoeken was. Deze gedachtes zijn inmiddels wel verdwenen maar hebben nu plaats gemaakt voor ontzettende angst om alleen te sterven compleet met paniekaanvallen. En nu ik de 40 gepasseerd ben hebben mijn vrienden van vroeger allemaal een gezin en een eigen leven wat mij natuurlijk nog veel eenzamer maakt. Heel af en wordt ik meegevraagd om weer eens te gaan wandelen en dan heb ik weer een kleine opleving totdat je weer alleen thuis komt en de eenzaamheid en uitzichtloosheid zich weer openbaard.
Ik lig soms hele dagen op de bank zonder iets te ondernemen terwijl ik hier zo'n behoefte aan heb. Ik spreek soms ook hele dagen niemand en dan ben ik blij als de dag er weer opzit.
Het frusterende is dat ik heel goed weet dat met de juiste vrienden en liefst met een juiste partner ik waarschijnlijk een heel goed leven zou kunnen leven maar ja die hoop heb ik langzaamaan wel opgegeven, Ik heb wel eens dating sites geprobeerd maar wordt daar moedeloos van, buiten het feit dat ik mezelf lastig weet te verkopen vind ik maar zelden een profiel waarvan ik vermoed dat het zou kunnen werken....
Het is al met al voor mij behoorlijk uitzichtloos als ik terugkijk en zie hoeveel jaren ik al hiermee moet dealen. Ik heb het ook echt wel geprobeerd op allerlei manieren. Heb 9 keer een meditatieretraite gedaan in volledige stilte van 11 dagen, heb 2 verschillende psychiaters gehad en een psycholoog, ben naar alternatieve therapeuten geweest, heb allerlei soorten medicamenten geprobeerd maar behalve de eerste korte periode met antidepressiva heeft niets gewerkt.
Ik voel me zo ontzettend alleen, eenzaam en rot waardoor ik vaak aan de dood moet denken en dan wordt ik nog verdrietiger bij de gedachte dat ik die zonder iemand aan mijn zijde zal ondergaan.
Wat ook een grote rol speelt in mijn eenzaamheid s dat ik door mijn ADHD nogal impulsief kan zijn. Dit betekend in mijn geval dat ik 17 keer verhuist ben waardoor ik nergens echt heb kunnen settlen en nu heb ik samen met vrienden een huis gekocht in Maaseik België en ben ik nog eenzamer omdat ik hier zo goed als geen sociale contacten heb en mijn "binding" vooral met Maastricht is omdat ik daar het langste heb gewoond en hier ook veel mensen ken. De vrienden waarmee ik gekocht heb hebben andere interesses en bovendien sinds kort een gezinnetje waardoor ik daar eigenlijk ook weinig aansluiting vind, We hebben zelfs periodes gehad dat we mekaar weken of langer niet spraken of zagen (dat is nu gelukkig wel iets beter)
Voel me dus nu nog meer afgesneden vanwege de woonlocatie die ik niet zomaar kan verkopen (we zitten onder een dak) en de afstand die me nog meer uitput (als ik naar Maastricht moet dan kost me dat altijd minimaal 1.5 uur op en neer en dat belemmerd me in mijn hoofd nog veel meer)
Ik weet niet meer zo goed wat ik nu moet doen maar ik hou dit op deze manier niet hee; veel langer vol..... Ik zou heel graag nieuwe mensen ontmoeten en uiteraard een leuke vriendin maar hoe ik dat moet aanpakken vind ik heel lastig en ik hoop stiekem dat er mensen zijn die mij tips willen en kunnen geven..... Liefs van een wanhopige zoeker
Het ergste is dat deze eenzaamheid er eigenlijk niet hoeft te zijn. Ik ben van nature ontzettend sociaal en een allemansvriend. In gezelschap kan ik mij ook best goed voelen zeker als dit samen gaat met het ondernemen van leuke activiteiten. Mijn grote probleem is echter dat ik totaal niet kan plannen en ontzettende moeite heb om mij te ontspannen als ik dit zelf moet regelen. Dit in combinatie met een karakter eigenschap dat ik altijd iedereen van dienst wil zijn (een echte pleaser) maakt mij ontzettend eenzaam. Wordt vaak gevraagd om klusjes te doen of uit te helpen en dat doe ik ook graag maar niet om mezelf te ontspannen of gezellig met diegene door te brengen. Klus moet dan af en als ik klaar ben wil ik naar huis omdat de vermoeidheid toe slaat. Ik heb ook geen relatie (wel 2 relaties gehad maar deze waren van korte duur waarvan de laatste onder invloed van antidepressiva is ontstaan (ik had hier tijdelijk goede steun aan maar dit heeft zich na een paar maanden volledig tegen me gekeerd)
Door bovenstaande eigenschappen dacht ik vroeger voortdurend aan zelfmoord heb zelfs op een punt gezeten dat ik zover was dat ik de juiste methode aan het onderzoeken was. Deze gedachtes zijn inmiddels wel verdwenen maar hebben nu plaats gemaakt voor ontzettende angst om alleen te sterven compleet met paniekaanvallen. En nu ik de 40 gepasseerd ben hebben mijn vrienden van vroeger allemaal een gezin en een eigen leven wat mij natuurlijk nog veel eenzamer maakt. Heel af en wordt ik meegevraagd om weer eens te gaan wandelen en dan heb ik weer een kleine opleving totdat je weer alleen thuis komt en de eenzaamheid en uitzichtloosheid zich weer openbaard.
Ik lig soms hele dagen op de bank zonder iets te ondernemen terwijl ik hier zo'n behoefte aan heb. Ik spreek soms ook hele dagen niemand en dan ben ik blij als de dag er weer opzit.
Het frusterende is dat ik heel goed weet dat met de juiste vrienden en liefst met een juiste partner ik waarschijnlijk een heel goed leven zou kunnen leven maar ja die hoop heb ik langzaamaan wel opgegeven, Ik heb wel eens dating sites geprobeerd maar wordt daar moedeloos van, buiten het feit dat ik mezelf lastig weet te verkopen vind ik maar zelden een profiel waarvan ik vermoed dat het zou kunnen werken....
Het is al met al voor mij behoorlijk uitzichtloos als ik terugkijk en zie hoeveel jaren ik al hiermee moet dealen. Ik heb het ook echt wel geprobeerd op allerlei manieren. Heb 9 keer een meditatieretraite gedaan in volledige stilte van 11 dagen, heb 2 verschillende psychiaters gehad en een psycholoog, ben naar alternatieve therapeuten geweest, heb allerlei soorten medicamenten geprobeerd maar behalve de eerste korte periode met antidepressiva heeft niets gewerkt.
Ik voel me zo ontzettend alleen, eenzaam en rot waardoor ik vaak aan de dood moet denken en dan wordt ik nog verdrietiger bij de gedachte dat ik die zonder iemand aan mijn zijde zal ondergaan.
Wat ook een grote rol speelt in mijn eenzaamheid s dat ik door mijn ADHD nogal impulsief kan zijn. Dit betekend in mijn geval dat ik 17 keer verhuist ben waardoor ik nergens echt heb kunnen settlen en nu heb ik samen met vrienden een huis gekocht in Maaseik België en ben ik nog eenzamer omdat ik hier zo goed als geen sociale contacten heb en mijn "binding" vooral met Maastricht is omdat ik daar het langste heb gewoond en hier ook veel mensen ken. De vrienden waarmee ik gekocht heb hebben andere interesses en bovendien sinds kort een gezinnetje waardoor ik daar eigenlijk ook weinig aansluiting vind, We hebben zelfs periodes gehad dat we mekaar weken of langer niet spraken of zagen (dat is nu gelukkig wel iets beter)
Voel me dus nu nog meer afgesneden vanwege de woonlocatie die ik niet zomaar kan verkopen (we zitten onder een dak) en de afstand die me nog meer uitput (als ik naar Maastricht moet dan kost me dat altijd minimaal 1.5 uur op en neer en dat belemmerd me in mijn hoofd nog veel meer)
Ik weet niet meer zo goed wat ik nu moet doen maar ik hou dit op deze manier niet hee; veel langer vol..... Ik zou heel graag nieuwe mensen ontmoeten en uiteraard een leuke vriendin maar hoe ik dat moet aanpakken vind ik heel lastig en ik hoop stiekem dat er mensen zijn die mij tips willen en kunnen geven..... Liefs van een wanhopige zoeker
Roelof
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-04-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo, niet leuk dat je u zo voelt! Je verdient het om een beter leven te hebben.Ik begrijp goed hoe je u moet voelen, maar probeer toch wat mensen op te zoeken en er Kontakt mee te maken en doe je verhaal ook tegen nieuwe mensen....ik wens je het beste veel liefs
Marleen
02-04-2023
Gevoel van mislukt zijn (Verhaal 331)
Hallo allemaal,
Aller eerst fijn dat ik hier mijn hart kan luchten en wie weet haal ik hier nog wat positiefs uit en tips om er toch nog wat van te maken.
Ik ben een vrouw van 34 en dochtertje van 5, na een relatie van 11 jaar te hebben gehad, helaas met heel veel ellende uit elkaar gegaan.
Nu 4 jaar alleen samen met mijn dochtertje.
In deze 4 jaar al op alle manieren gezocht of juist niet zoeken naar een partner nergens te vinden, wel eens wat geprobeerd maar was van korte duur en voor mij weer een domper.
Vrienden of vriendinnen heb ik niet waardoor mijn wereldje erg klein word.
Werk ook nog eens in de zorg dus je raad het al elk weekend is bezet of kind of werken.
Heb het gevoel dat mijn leven stil staat, en de de mensen die ik dan wel weer ken gewoon doorgaan, avondje stappen(weekends), partner hebben etc.
Voel mij hierdoor vaak alleen, gevoel van mislukt zijn.
Mis denk ik het praatje, beetje liefde en warmte om me heen.
Voel mij dus niet gelukkig en vaak alleen.
Ps een andere baan is geen optie, finacieel gezien.
Iemand die hier ervaring in heeft of mij kan helpen om toch meer geluk te zien in een leven alleen.
Aller eerst fijn dat ik hier mijn hart kan luchten en wie weet haal ik hier nog wat positiefs uit en tips om er toch nog wat van te maken.
Ik ben een vrouw van 34 en dochtertje van 5, na een relatie van 11 jaar te hebben gehad, helaas met heel veel ellende uit elkaar gegaan.
Nu 4 jaar alleen samen met mijn dochtertje.
In deze 4 jaar al op alle manieren gezocht of juist niet zoeken naar een partner nergens te vinden, wel eens wat geprobeerd maar was van korte duur en voor mij weer een domper.
Vrienden of vriendinnen heb ik niet waardoor mijn wereldje erg klein word.
Werk ook nog eens in de zorg dus je raad het al elk weekend is bezet of kind of werken.
Heb het gevoel dat mijn leven stil staat, en de de mensen die ik dan wel weer ken gewoon doorgaan, avondje stappen(weekends), partner hebben etc.
Voel mij hierdoor vaak alleen, gevoel van mislukt zijn.
Mis denk ik het praatje, beetje liefde en warmte om me heen.
Voel mij dus niet gelukkig en vaak alleen.
Ps een andere baan is geen optie, finacieel gezien.
Iemand die hier ervaring in heeft of mij kan helpen om toch meer geluk te zien in een leven alleen.
Anoniem
26-03-2023
laatste reactie: 01-04-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hey anoniem,
ik voel volledig met u mee ! ooit ook 17 jaar getrouwd geweest en nooit thuis voor de kinderen ( werkte 36 jaar als vrachtwagen chauffeur ) toen mijn ex me verliet stond ik ook half op straat en de kinderen zag ik soms omdat ik buitenland reed. ik was net 40 jaar en zag het ook niet zitten, maar ik heb iemand leren kennen in een frituur waar ik zondag voor ik vertrok iets ging eten ! je komt ze niet altijd tegen in een café of dancing dus die hoop zou ik al niet opgeven ! dat je de verkeerde tegen komt is mogelijk want de perfecte bestaat niet. ook ik heb dit ondervonden zelfs na 22 jaar huwelijk !
even stil staan en doorgaan is makkelijk gezegd maar het doen hé ? ik ben niet opzoek naar iemand maar het zou mss makkelijk zijn, ik leef in mijn wereld die ik zeker niet kan vergelijken met de uwe ! voor mij is het net iets anders, ik ben 62 jaar en heb al wat levens ervaring die niet altijd positief is hé . zijn er geen collega's die even willen luisteren ? of durf je zelf er niet over praten ? ik had altijd wel iemand om eens te ventileren omdat ik ook een prater ben en niet verlegen om fouten toe te geven ! niemand is perfect. ik snap ook dat het met u dochtertje niet altijd makkelijk zal zijn, de papa doet soms moeilijk of er zijn spanningen over stomme dingen die ik los laat. liefde is er zijn voor iemand als die het moeilijk heeft.
kan ook u ex partner zijn die u toch kent ? meestal lukt dit niet maar zou kunnen hé ?
was ik maar jonger ik zou het anders aanpakken ( denk ik ? )
beste anoniem ik hoop dat je er uit komt en zo niet mag je altijd bellen om eens te ventileren !
ik praat zeer graag maar kan ook luisteren ! groeten michel
ik voel volledig met u mee ! ooit ook 17 jaar getrouwd geweest en nooit thuis voor de kinderen ( werkte 36 jaar als vrachtwagen chauffeur ) toen mijn ex me verliet stond ik ook half op straat en de kinderen zag ik soms omdat ik buitenland reed. ik was net 40 jaar en zag het ook niet zitten, maar ik heb iemand leren kennen in een frituur waar ik zondag voor ik vertrok iets ging eten ! je komt ze niet altijd tegen in een café of dancing dus die hoop zou ik al niet opgeven ! dat je de verkeerde tegen komt is mogelijk want de perfecte bestaat niet. ook ik heb dit ondervonden zelfs na 22 jaar huwelijk !
even stil staan en doorgaan is makkelijk gezegd maar het doen hé ? ik ben niet opzoek naar iemand maar het zou mss makkelijk zijn, ik leef in mijn wereld die ik zeker niet kan vergelijken met de uwe ! voor mij is het net iets anders, ik ben 62 jaar en heb al wat levens ervaring die niet altijd positief is hé . zijn er geen collega's die even willen luisteren ? of durf je zelf er niet over praten ? ik had altijd wel iemand om eens te ventileren omdat ik ook een prater ben en niet verlegen om fouten toe te geven ! niemand is perfect. ik snap ook dat het met u dochtertje niet altijd makkelijk zal zijn, de papa doet soms moeilijk of er zijn spanningen over stomme dingen die ik los laat. liefde is er zijn voor iemand als die het moeilijk heeft.
kan ook u ex partner zijn die u toch kent ? meestal lukt dit niet maar zou kunnen hé ?
was ik maar jonger ik zou het anders aanpakken ( denk ik ? )
beste anoniem ik hoop dat je er uit komt en zo niet mag je altijd bellen om eens te ventileren !
ik praat zeer graag maar kan ook luisteren ! groeten michel
michel
27-03-2023
Reactie:
Hallo,
Ik herken dit verhaal aangezien ik iets vergelijkbaars heb meegemaakt.
Ben een man van 37 en heb een relatie van 10 jaar achter de rug (4 jaar geleden inmiddels) en daar is een dochtertje van 8 uit gekomen.
Toen de relatie uit ging heeft mijn ex mijn vriendschappen die ik nog had kapot gemaakt door verhalen te vertellen die niet klopte waardoor ik werd afgestoten.
Ik heb ook geen omgang met mijn dochter op het moment.
Eenzaam en leeg blijf ik nu over en weet ook niet hoe dit op te lossen, het zou fijn zijn om zo in contact te komen met lotgenoten zodat je ook bij elkaar je hart kan luchten dat kan al enorm helpen!
Ik herken dit verhaal aangezien ik iets vergelijkbaars heb meegemaakt.
Ben een man van 37 en heb een relatie van 10 jaar achter de rug (4 jaar geleden inmiddels) en daar is een dochtertje van 8 uit gekomen.
Toen de relatie uit ging heeft mijn ex mijn vriendschappen die ik nog had kapot gemaakt door verhalen te vertellen die niet klopte waardoor ik werd afgestoten.
Ik heb ook geen omgang met mijn dochter op het moment.
Eenzaam en leeg blijf ik nu over en weet ook niet hoe dit op te lossen, het zou fijn zijn om zo in contact te komen met lotgenoten zodat je ook bij elkaar je hart kan luchten dat kan al enorm helpen!
Lonely
01-04-2023
Getrouwd, dochters, maar nog steeds eenzaam (Verhaal 25)
Altijd al anders geweest. Toen ik jong was bleek al dat ik erg intelligentie was en daar kwam bij dat ik sneller groeide dan gemiddeld.
Gepest worden was een dagelijks ding. Dit gebeurde al vanaf groep 1 niet alleen door mijn leeftijdsgenoten maar ook leraren pesten mij, ik was immers anders. Dit maakte mij ook sterk en leerde overleven, de muur bouwde ik om mij heen, maar dit maakte mij ook extreem eenzaam.
Pesten stopte pas rond mijn 20ste. Op mijn 30ste leerde ik mijn vrouw kennen, woonde toen al 7 jaar alleen. Nu ik bijna 40 ben en ik vrouw heb met drie prachte dochters en alles wat je maar wenst, ben nog steeds eenzaam.
Mijn vrouw werkt in de zorg en draait onregelmatig diensten. Ik zie en spreek haar maar erg kort en ze is altijd moe. De zorg thuis komt veel al op mij neer, maar ook ik zelf werk 40 uur.
Ik slaap zelf erg weinig, en als ik eerder naar bed ga betekend uren woelen en gebroken waker worden, dus ga ik maar als ik echt moe ben 1 of 2 uur. Vrij wekende zitten altijd vol met verplichtingen (aangezien het andere weekend mijn vrouw altijd werkt).
Wij hebben het goed niks te klagen, maar dat gevoel wanneer je alleen bent is akelig, voelt als een brok in je maag ( het tegenovergestelde van vlinders in je buik).
Veel verborgen verdriet
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 31-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je hebt een vrouw, kinderen en werk, én toch voel je je eenzaam? Hoe moet iemand zich als ik (geen partner, geen familieleden, geen vrienden, geen werk) zich dan voelen?
Je hebt alle ingredienten in huis om je niet eenzaam te voelen, dus doe er wat mee. Besluit bijvoorbeeld om minder te werken (jullie zijn tweeverdieners). Dan heb je minder geld, maar win je geluk. Of koppel je los van die 'verplichtingen'. Dit is jouw leven. Verspil het niet aan die verjaardag waar je eigenlijk niet naar toe wilt gaan. Doe bijvoorbeeld iets leuks met je vrouw! En als zij ook dan te moe is (want "ze is altijd moe"), denk dan goed bij jezelf na. Waarom peigert iemand zich zo af dat ze te moe is aandacht aan haar relatie te steken? En als ze nu al zo moe is, hoe moe zal ze dan zijn over 3 jaar? Ga zo door, en er komt geen verbetering in de situatie.
Ik wens je veel succes en hoop dat ik je heb kunnen helpen
Je hebt alle ingredienten in huis om je niet eenzaam te voelen, dus doe er wat mee. Besluit bijvoorbeeld om minder te werken (jullie zijn tweeverdieners). Dan heb je minder geld, maar win je geluk. Of koppel je los van die 'verplichtingen'. Dit is jouw leven. Verspil het niet aan die verjaardag waar je eigenlijk niet naar toe wilt gaan. Doe bijvoorbeeld iets leuks met je vrouw! En als zij ook dan te moe is (want "ze is altijd moe"), denk dan goed bij jezelf na. Waarom peigert iemand zich zo af dat ze te moe is aandacht aan haar relatie te steken? En als ze nu al zo moe is, hoe moe zal ze dan zijn over 3 jaar? Ga zo door, en er komt geen verbetering in de situatie.
Ik wens je veel succes en hoop dat ik je heb kunnen helpen
Laura
31-03-2023
Steeds misbruikt men mij (Verhaal 320)
Ik heb er zo genoeg van, ben steeds zeer goed voor iedereen geweest, ik word aanzien ( door anderen ) als mooi, maar steeds misbruikt men mij, gevoelsmatig financieel etc, en ze denken dat ik toch oh zo sterk ben om zoveel meegemaakt te hebben, ik kan niet meer, maar ben te laf om er een einde aan te maken….
Anoniem
12-02-2023
laatste reactie: 27-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hey 321,
een einde er aan maken is zeker geen oplossing ! dat is pas laf zijn . je kent mensen die je niet kent en verhaald het op jezelf . leer eerst iemand kennen en geef niet zo snel toe om financieel te helpen. als je zo iemand helpt ben je verkeerd bezig ! in deze wereld is het ieder voor zich. enkel profiteurs willen met je bevriend zijn met een reden ! je kan ook zeer mooi zijn zonder geld te geven. ik vindt je alvast mooi omdat je het zelf beseft.
laat die rare gedachte achterwegen en denk aan u zelf, er zijn nog wel eerlijke mensen op de wereld.
je moet ze alleen vinden, en dat doe je niet door geld te geven.
hey 321 succes
een einde er aan maken is zeker geen oplossing ! dat is pas laf zijn . je kent mensen die je niet kent en verhaald het op jezelf . leer eerst iemand kennen en geef niet zo snel toe om financieel te helpen. als je zo iemand helpt ben je verkeerd bezig ! in deze wereld is het ieder voor zich. enkel profiteurs willen met je bevriend zijn met een reden ! je kan ook zeer mooi zijn zonder geld te geven. ik vindt je alvast mooi omdat je het zelf beseft.
laat die rare gedachte achterwegen en denk aan u zelf, er zijn nog wel eerlijke mensen op de wereld.
je moet ze alleen vinden, en dat doe je niet door geld te geven.
hey 321 succes
michel
27-03-2023
Ik voel me goed bij het alleen zijn (Verhaal 243)
Heel bewust én definitief heb ik gekozen om voor altijd single te blijven én voor altijd een zeer klein sociaal netwerk te hebben dat ik nooit meer zal uitbreiden.
Ik heb heel bewust géén relatie en ook heel bewust géén vrienden, omdat ik daar geen enkele behoefte aan heb. Wel familie.
Twee keer per maand bezoek ik een Bijbelkring en ga regelmatig zondags naar de kerk.
Gelukkig heb ik werk, waar ik heel erg naar mijn zin heb. Iedere morgen sta ik om half zes op en ga om half zeven met de fiets naar mijn werk. Dat is zo'n 14 km van mijn huis vandaan en terug ook zo'n 14 km fietsen. In het dagelijkse leven ben ik postbezorger en doe daarnaast voor hetzelfde bedrijf administratief werk.
's Avonds kom ik vaak erg moe thuis. Ik ben absoluut niet zielig of eenzaam. Ik voel me goed bij het alleen zijn. Toen ik mijn verhaal vertelde aan professionals en belangstellenden tijdens een bijeenkomst over het thema eenzaamheid vond men mijn verhaal een eyeopener. Mijn persoonlijk verhaal is ook op een website en in een plaatselijke krant gepubliceerd.
Ik heb heel bewust géén relatie en ook heel bewust géén vrienden, omdat ik daar geen enkele behoefte aan heb. Wel familie.
Twee keer per maand bezoek ik een Bijbelkring en ga regelmatig zondags naar de kerk.
Gelukkig heb ik werk, waar ik heel erg naar mijn zin heb. Iedere morgen sta ik om half zes op en ga om half zeven met de fiets naar mijn werk. Dat is zo'n 14 km van mijn huis vandaan en terug ook zo'n 14 km fietsen. In het dagelijkse leven ben ik postbezorger en doe daarnaast voor hetzelfde bedrijf administratief werk.
's Avonds kom ik vaak erg moe thuis. Ik ben absoluut niet zielig of eenzaam. Ik voel me goed bij het alleen zijn. Toen ik mijn verhaal vertelde aan professionals en belangstellenden tijdens een bijeenkomst over het thema eenzaamheid vond men mijn verhaal een eyeopener. Mijn persoonlijk verhaal is ook op een website en in een plaatselijke krant gepubliceerd.
Jan-Anne
22-05-2022
laatste reactie: 27-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik kan me heel goed verplaatsen in je verhaal.
Je hebt bewust een keuze gemaakt om alleen te zijn en
te blijven en je voelt je daar goed bij,
Je hebt bewust een keuze gemaakt om alleen te zijn en
te blijven en je voelt je daar goed bij,
Tacita
04-07-2022
Reactie:
Ik voel me het beste als ik alleen ben ik ben niet mensenschuw maar word er heel moe van als ik contacten moet hebben wordt niet geaccepteerd door o.a. buren moet normaal doen wordt er gezegd waarom kan ik wel accepteren dat anderen daar anders over denken maar anderen kunnen mij niet accepteren zoals ik ben heb het 50 jaar geprobeerd om niet op te vallen maar kan en wil het niet meer ik ben niets minder als een ander
Lia
27-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Beetje taboe om hierover te praten (Verhaal 163)
Ik weet niet waar ik moet beginnen.
In ons cultuur is het ook een beetje taboe om hierover te praten, waardoor ik bij niemand mijn hart kan luchten. Ik heb nog nooit een serieuze relatie gehad. Wel vaker iets tijdelijks maar helaas nooit de ware. Ik ben nu 30 en zie om mij heen al mijn vrienden trouwen en kinderen krijgen terwijl ikals buitenbeentje alleen ben. Daarnaast krijg ik de druk van ouders en familie om te trouwen en iemand te vinden. Ik spreek veel vrienden niet meer en een leuk persoon vinden is ook heel erg lastig. Ik krijg nu vaker en vaker het verlangen naar vroeger middelbareschool tijden of net daarna toen ik ging studeren. Hopelijk zijn er meerdere die hetzelfde ervaren en tips hebben om hieruit te komen want ik voel dat ik steeds verder afglij naar het depressieve
In ons cultuur is het ook een beetje taboe om hierover te praten, waardoor ik bij niemand mijn hart kan luchten. Ik heb nog nooit een serieuze relatie gehad. Wel vaker iets tijdelijks maar helaas nooit de ware. Ik ben nu 30 en zie om mij heen al mijn vrienden trouwen en kinderen krijgen terwijl ikals buitenbeentje alleen ben. Daarnaast krijg ik de druk van ouders en familie om te trouwen en iemand te vinden. Ik spreek veel vrienden niet meer en een leuk persoon vinden is ook heel erg lastig. Ik krijg nu vaker en vaker het verlangen naar vroeger middelbareschool tijden of net daarna toen ik ging studeren. Hopelijk zijn er meerdere die hetzelfde ervaren en tips hebben om hieruit te komen want ik voel dat ik steeds verder afglij naar het depressieve
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ervaar precies hetzelfde. Probeer positief en dankbaar te zijn ongeacht hoe het zwaar het soms is.
Ik
22-03-2023
Vroeger werd ik gepest (Verhaal 143)
Soms heb ik het gevoel dat ik de enigste ben die zich zo eenzaam voelt.
Ik ben 26 jaar oud en ik voel me al jaren heel erg eenzaam.
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin. Ik mis jaren al een maatje waar ik gezellige dingen mee kan doen en kletsen. Vertellen dat het goed met mij gaat of minder. Soms heb ik ook de neiging om uit het leven te stappen, maar mijn onzekerheid houd mij dan weer tegen. Van alles al geprobeerd om een maatje te vinden en veel openstellen. Ben te vaak tegen de verkeerde mensen aan gelopen wat heel veel met mij heeft gedaan. Vroeger werd ik gepest. Ik had op de middelbare een beste vriendin tenminste dat dag ik, zei is mij ook gaan pesten omdat ze zelf niet gepest wilde worden, toen werd het pesten steeds erger. Een daar van was volgens hun dat ik te smal was, moest ik dood van hun. Na school stonden ze mij altijd op te wachten. Of werd achter na geroepen als anorexia patiënt. Terwijl dat gewoon mijn bouw was van mijn lichaam…dat heeft mij heel onzeker gemaakt. Mijn nicht en neef willen niet met mij omgaan omdat ik geen vwo heb gedaan, ik ben te dom voor ze. Nu ik mij naar al die jaren heb opgewerkt van basis tot tl veranderd er niks blijf dom volgens hun.. Mijn ouders hebben elke dag ochtends tot avonds ruzie. Als ik dan een huiskamer zie waar het gezellig is of ik zie mensen met elkaar leuke dingen doen, maakt dat mij verdrietig. Nu ik ouder wordt is het voor mij steeds moeilijker nieuwe contacten te maken.
Ik ben 26 jaar oud en ik voel me al jaren heel erg eenzaam.
Ik heb helemaal geen enkele vriend of vriendin. Ik mis jaren al een maatje waar ik gezellige dingen mee kan doen en kletsen. Vertellen dat het goed met mij gaat of minder. Soms heb ik ook de neiging om uit het leven te stappen, maar mijn onzekerheid houd mij dan weer tegen. Van alles al geprobeerd om een maatje te vinden en veel openstellen. Ben te vaak tegen de verkeerde mensen aan gelopen wat heel veel met mij heeft gedaan. Vroeger werd ik gepest. Ik had op de middelbare een beste vriendin tenminste dat dag ik, zei is mij ook gaan pesten omdat ze zelf niet gepest wilde worden, toen werd het pesten steeds erger. Een daar van was volgens hun dat ik te smal was, moest ik dood van hun. Na school stonden ze mij altijd op te wachten. Of werd achter na geroepen als anorexia patiënt. Terwijl dat gewoon mijn bouw was van mijn lichaam…dat heeft mij heel onzeker gemaakt. Mijn nicht en neef willen niet met mij omgaan omdat ik geen vwo heb gedaan, ik ben te dom voor ze. Nu ik mij naar al die jaren heb opgewerkt van basis tot tl veranderd er niks blijf dom volgens hun.. Mijn ouders hebben elke dag ochtends tot avonds ruzie. Als ik dan een huiskamer zie waar het gezellig is of ik zie mensen met elkaar leuke dingen doen, maakt dat mij verdrietig. Nu ik ouder wordt is het voor mij steeds moeilijker nieuwe contacten te maken.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-03-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het. Hoe ouder je word, hoe lastiger het word om contacten te maken,
Daisy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey maat! Ik zou graag met je in contact komen, al is het alleen maar om je verhaal kwijt te kunnen.
Martijn
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mensen die vinden dat iemand dom is hebben nog veel te leren 🤣🤣🤣. Volgens mij lijden ze aan minder-of meerderwaardigheidscomplexen.
Ik ben zelf heel vaak gepest geweest in mijn leven. Meestal wordt de impact ervan onderschat. Bij degene die zich aansluiten bij de pesterijen zijn er vaak die dit doen om zelf niet gepest te worden.
Je bent waardevol. Concentreer je op al het lieve en goede dat naar jou toekomt. Ik weet dat afgewezen worden er stevig inhakt. Kies in de 1ste plaats voor jezelf. Er zijn spijtig genoeg mensen die het oude beeld dat ze over jou hebben in stand houden. Jij weet beter. Blijf achter degene staan die je geworden bent. Zoek eventueel psychologische of emotionele ondersteuning. Nog heel veel geluk en toi, toi, toi!
Ik ben zelf heel vaak gepest geweest in mijn leven. Meestal wordt de impact ervan onderschat. Bij degene die zich aansluiten bij de pesterijen zijn er vaak die dit doen om zelf niet gepest te worden.
Je bent waardevol. Concentreer je op al het lieve en goede dat naar jou toekomt. Ik weet dat afgewezen worden er stevig inhakt. Kies in de 1ste plaats voor jezelf. Er zijn spijtig genoeg mensen die het oude beeld dat ze over jou hebben in stand houden. Jij weet beter. Blijf achter degene staan die je geworden bent. Zoek eventueel psychologische of emotionele ondersteuning. Nog heel veel geluk en toi, toi, toi!
Linda
17-03-2023
Vrienden zien het niet of tonen geen interesse (Verhaal 216)
Hi mensen,
Heel lastig dit. Maar ik voel mij echt ontzettend eenzaam de laatste tijd/jaren.. Ja, ik heb vrienden en ik werk ong 6 dagen pw.. Ook heb ik een heel fijne relatie. Maar het gevoel blijft. Ik weet niet meer wat ik er aan kan doen.
Ik ben nu 35 en hoor midden in het leven te staan. Ik heb een sportmaat, groep beste vrienden maar het lijkt er op als of ik degene ben die altijd voor iedereen zorgt. Ik neem initiatief, ik bel/app/ga naar vrienden toe.
Momenteel lijkt het alsof er een soort kaars begint uit te gaan en ik weg zak in een soort zwarte put waar ik niet uit lijk te komen. Vrienden zien het niet of tonen geen interesse als ik dit wil aankaarten.
Heeft iemand tips?
Heel lastig dit. Maar ik voel mij echt ontzettend eenzaam de laatste tijd/jaren.. Ja, ik heb vrienden en ik werk ong 6 dagen pw.. Ook heb ik een heel fijne relatie. Maar het gevoel blijft. Ik weet niet meer wat ik er aan kan doen.
Ik ben nu 35 en hoor midden in het leven te staan. Ik heb een sportmaat, groep beste vrienden maar het lijkt er op als of ik degene ben die altijd voor iedereen zorgt. Ik neem initiatief, ik bel/app/ga naar vrienden toe.
Momenteel lijkt het alsof er een soort kaars begint uit te gaan en ik weg zak in een soort zwarte put waar ik niet uit lijk te komen. Vrienden zien het niet of tonen geen interesse als ik dit wil aankaarten.
Heeft iemand tips?
F..
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je mag lief zijn voor anderen doch jezelf niet vergeten.
Dus proficiat met je verhaal te vertellen.
Voel heel goed bij jezelf, wil je aandacht durf dit te vragen. Reageren ze niet kan dit zijn omdat ze niet weten hier op in te spelen. Probeer duidelijk te zijn in wat je op dat moment echt wilt.
Ik geef je een virtuele knuffel en goede moed op weg naar meer zelfzorg.
Dus proficiat met je verhaal te vertellen.
Voel heel goed bij jezelf, wil je aandacht durf dit te vragen. Reageren ze niet kan dit zijn omdat ze niet weten hier op in te spelen. Probeer duidelijk te zijn in wat je op dat moment echt wilt.
Ik geef je een virtuele knuffel en goede moed op weg naar meer zelfzorg.
Linda
17-03-2023
Ik voel me zo vreselijk alleen (Verhaal 15)
ik voel me zo vreselijk alleen, mijn moeder ligt in een verpleeghuis ik zit in haar huis en ik zie geen uitweg meer,
heb wel een keer in de week koor en een keer in de maand een knutselclub waar ik woon heb ik geen goeie hulp
ja ze zeggen maak een schema nou dat bestaat uit de gewone dingen dat heet ibt en dan bevoorbeeld gaan schilderen in je eentje,en als ik ergens een kop thee ga nemen vaker dan is dat financieel op een gegeven moment te duur,
ik zoek mensen die gezellige dingen willen doen zoals spelletje maar het lukt me niet dat te vinden ook via tijdschriften gekeken vrijwillegerswerk ga ik nog wel doen, maar je blijft daarna toch eenzaam ben zo vreselijk verdrietig en heel vaak in paniek.
ik kan me niet gelukkig voelen niet thuis van iets genieten, het enige is dan van mijn videolandabbonnement, mijn moeder deed ik alles samen mee mijn vriendin die nu niet meer bij me kan zijn zo kan ik nog wel even doorgaan.
wil liever anoniem blijven
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-03-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
klopt knoop praatje aan met bewoners direct uit je buurt en een beetje van je leeftijd of ouder en begin erover dit uit ervaring haalt nog niet alle eenzaamheide weg
maar spreek dan ook af of je ze kunt appen of bellen als je nood hebt aan een praatje en vraag of ze bereikbaar zijn voor jou dan zal de nood op sommige momenten minder worden want je weet dan immers dat je ze kan bellen of appen
vaak heb je niet voldoende uit je vriendenkring om je minder eenzaam te voelen daarom moet er aan dit probleem een oploissing komen bv idee aanschuiftafel in een restaurant of r terras bar
en seizoensgebonden plekken waar je naar toe kunt gaan in de directe omgeving bv verschil tussen winter en zomer
aansluiten bij een korte wandelig of terras of openbaar sportgebeuren in de winter weer wat anders
idee in je eigen buur groepje voor telefoonnummers als je nood hebt aan een praatje want je echte vrienden spreek je niet altijd de mensen uit je direchte omgevin zie en sprrek je soms meer omdat je ze vaker tegenkom
dus ga verder als alleen gedag zeggen wel denk ik leeftijdgebonden want iedere leeftijd jkent een spec fase met dezelfde interresses
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe oud bent uw als ik vragen mag
Saskia
> 2 jaar geleden
Reactie:
verplichte nummertjes lossen niets op.........dddooooeeeii
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
Hallo, hoe oud en waar kom je vandaan
Marga
15-03-2023
Als ongewenst kind bij geboorte afgestaan (Verhaal 322)
Ik ben 57jr,moeder van 4 volwassen kinderen waarvan de jongste dochter van 18jr thuiswonend. Ik heb een oudere zus en 2 jongere broers in R'dam. Als ongewenst kind bij geboorte afgestaan . In 2020 per toeval en misschien mijn redding werd er bloed afgenomen en toen Chronisch Lymfatisch Leukemie ontdekt. As vrijdag heb ik een afspraak bij Radiologie voor longfoto omdat mijn hart moeizaam werkt vanwege een hoge bloeddruk van 112/166,het gevolg is vocht achter de longen en pijn in mijn zij,dat herkenbaar is dat het mijn lever betreft. Kanker werd ontdekt kort voor en tijdens de corona uitbraak en 1ste lockdown. Gevolg, ellenlange wachtlijsten voor praatgroep of psychische patiënten aanmelding stop . Ik krijg veel achter elkaar te maken met achteruitgaan van mijn gezondheid maar ben eenzaam, kan mijn ei niet kwijt waardoor ik angstaanvallen krijg en paniekerig met doom scenario's in mijn hoofd.
Doodgaan is geenszins mijn probleem, we gaan ooit ,echter is het mij te doen om het lijden, eenzamer met dit lijdensweg en hulp telaat komt omdat ik meestal alleen thuis ben.
Bedankt dat ik mijn hart kon luchten.
Sterkte alle lotgenoten.
Groetjes
Doodgaan is geenszins mijn probleem, we gaan ooit ,echter is het mij te doen om het lijden, eenzamer met dit lijdensweg en hulp telaat komt omdat ik meestal alleen thuis ben.
Bedankt dat ik mijn hart kon luchten.
Sterkte alle lotgenoten.
Groetjes
Juanita Daphnie S.
22-02-2023
laatste reactie: 11-03-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als je in zo'n situatie zit wil je nog maar 1 zaak imand die van je houdt om je heen. Maar niemand heeft daar gewoonlijk zin in
Dat probleem ken ik jammer genoeg zelf ook.
Ik heb nog 1 broer , die ik maar 1 keer per jaar zie en mij nooit eens uit eigen beweging belt
Dit allemaal omdat hij het te druk heeft met zijn werk
Sommige mensen zijn blijkbaar niet gemaakt om gelukkig te zijn denk ik dan
Dat probleem ken ik jammer genoeg zelf ook.
Ik heb nog 1 broer , die ik maar 1 keer per jaar zie en mij nooit eens uit eigen beweging belt
Dit allemaal omdat hij het te druk heeft met zijn werk
Sommige mensen zijn blijkbaar niet gemaakt om gelukkig te zijn denk ik dan
Annemie
11-03-2023
Wil je ook je hart luchten?
Je neerleggen (Verhaal 327)
Na het overlijden van mijn papa voel ik mij ook eenzaam.
Mijn mama is dement en leeft in een fantasie wereld. Ik heb het hier zeer moeilijk mee. Zelf ben ik 60 en heb ik ondervonden dat het niet makkelijk is een vriend te zoeken. Zeker niet als je zoals ik van een leefloon leeft
Maar blijkbaar is er maar 1 oplossing in het leven, je neerleggen met je situatie
Mijn mama is dement en leeft in een fantasie wereld. Ik heb het hier zeer moeilijk mee. Zelf ben ik 60 en heb ik ondervonden dat het niet makkelijk is een vriend te zoeken. Zeker niet als je zoals ik van een leefloon leeft
Maar blijkbaar is er maar 1 oplossing in het leven, je neerleggen met je situatie
Annemie
11-03-2023
Toon reacties Verberg reacties
Hoe zie je of mensen goede bedoelingen hebben? (Verhaal 94)
Ik hoor soms van kennissen dat ze leuke activiteiten ondernemen met hun vrienden, bijvoorbeeld samen dansen, feesten, uitstappen maken, wandelen of reizen.
Helaas kan ik daar niet mee over praten want ik heb helemaal geen vrienden, ik heb nog nooit vrienden gehad, om samen leuke activiteiten te doen.
Het lijkt of iedereen een grote vriendenkring heeft met veel vrienden en ik heb, op een paar familieleden na, niemand. De familieleden waarmee ik een goede band heb worden ouder en als ze ooit wegvallen sta ik er helemaal alleen voor.
Ik kijk bij mensen ook 'de kat uit de boom', wil niet bij de verkeerde mensen terechtkomen of met slechte bedoelingen (drugs, criminaliteit, moord, verkrachtingen).
En toch zie ik het ontbreken van vrienden als een gemis. Maar hoe zie je of mensen goede bedoelingen hebben?
Helaas kan ik daar niet mee over praten want ik heb helemaal geen vrienden, ik heb nog nooit vrienden gehad, om samen leuke activiteiten te doen.
Het lijkt of iedereen een grote vriendenkring heeft met veel vrienden en ik heb, op een paar familieleden na, niemand. De familieleden waarmee ik een goede band heb worden ouder en als ze ooit wegvallen sta ik er helemaal alleen voor.
Ik kijk bij mensen ook 'de kat uit de boom', wil niet bij de verkeerde mensen terechtkomen of met slechte bedoelingen (drugs, criminaliteit, moord, verkrachtingen).
En toch zie ik het ontbreken van vrienden als een gemis. Maar hoe zie je of mensen goede bedoelingen hebben?
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 10-03-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hallo anoniem,
Ja dat kan idd soms lasig zijn zelf heb ik daar ook wel wat problemen mee...toch zegt een eerste ontmoeting vaak wel veel over een persoon teminste dat heb ik ervaren,nare karakter trekjes komen meestal snel aan het licht zo mheb ik het ervaren.
Ja dat kan idd soms lasig zijn zelf heb ik daar ook wel wat problemen mee...toch zegt een eerste ontmoeting vaak wel veel over een persoon teminste dat heb ik ervaren,nare karakter trekjes komen meestal snel aan het licht zo mheb ik het ervaren.
IJpe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Vragen stellen lijkt mij een manier om erachter te komen of er goede bedoelingen zijn. Een goed naar je gevoel luisteren.
Belangrijk is ook om een soort basisvertrouwen te hebben dat de bedoelingen (grotendeels) goed zijn. Als je zoekt naar bevestiging van vertrouwen zul je die mi. meestal krijgen. Het omgekeerde geldt eveneens: als je zoekt naar redenen voor wantrouwen krijg je die ook.
Belangrijk is ook om een soort basisvertrouwen te hebben dat de bedoelingen (grotendeels) goed zijn. Als je zoekt naar bevestiging van vertrouwen zul je die mi. meestal krijgen. Het omgekeerde geldt eveneens: als je zoekt naar redenen voor wantrouwen krijg je die ook.
RobV
10-03-2023
Eenzaamheid en moeilijk om nieuwe contacten te maken (Verhaal 4)
Hallo ..
Eenzaamheid elke dag vecht ik daar tegen Regelmatig denk ik, het hoef voor mij niet meer . op deze aardbol moet je aan zoveel eisen voldoen om ergens bij te horen .. WAAROM??................................ FF STIL de tranen lopen weer over me wangen zo gaat bijna elke dag ... Gezelligheid missen met mensen die oprecht om je geven je vriendin / vriend zijn mis ik in mijn leven.
ik merk ook dat voor mij steeds moeilijker woord om naar buiten te gaan.... nieuwe contacten te maken ... ben te vaak tegen de verkeerde mensen aan gelopen wat heel veel met mij gedaan heb .... lieve groetjes blijven hopen op goede zegen ze dat doen we met lach en traan ..
.......
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-03-2023
41Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dit verhaal is, als zovelen, zo herkenbaar. Geen kinderen, familie, maar zonder contact. en ik mis de verbondenheid met mensen. avonden in eenzaamheid en me afvragen, waarvoor het allemaal dient.
Dagen, dat het minder eenzaam voelt. Ik denk, dat het voor velen, moeilijk is, om contacten te krijgen, waar je, je op je gemak voelt en je geborgen voelt. Het alleen is ook zwaar.
martinet
> 2 jaar geleden
Reactie:
Nou ik snap je heel goed mensen eisen steeds meer je moet altijd maar vrolijk zijn en positief maar terwijl dat onmogelijk is met alle rot dingen die je door maakt met fam of buren of wie dan ook
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi anoniem,
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
iamMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Klopt wel wat jij zegt over de vertrouwen in de mens word wel minder daardoor,er zullen vast wel goede m en een zijn ,maar de eisen wat men legt op mensen is zo hoog!.Probeer via sport in contact met te komen,ga een hobby zoeken je bent te jong om jouw leven zo te leiden.Sterkte
Saskia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey! dit probleem is voor mij zo herkenbaar dat ik even een berichtje wilde plaatsen! Ik mis ook de ECHTE connectie met mensen al ben ik daar niet zo verdrietig over dat ik er regelmatig van moet huilen.
De eenzaamheid wordt mij ook wel eens te veel en ik kom ook het huis niet uit (ben 21).
Zou je het leuk vinden om eens via social media contact te maken??
De eenzaamheid wordt mij ook wel eens te veel en ik kom ook het huis niet uit (ben 21).
Zou je het leuk vinden om eens via social media contact te maken??
Michelle
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben erg eenzaam heb geen fam heb hart falen en wil graag een vriendin om mee te praten
Trix
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik zou het wel leuk vinden om met iemand van jullie in contact te komen! Iemand daar interesse in? Om gezellig te kletsen, wandelen of noem maar op!
Ik zou het wel leuk vinden om met iemand van jullie in contact te komen! Iemand daar interesse in? Om gezellig te kletsen, wandelen of noem maar op!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik herken me in verhalen van jullie ik heb het zelfde geen familie weinig mensen die echt om je geven!!! Als iemand mij wilt appen graag ik heb 2 hinden en ga vaak wandelen alles draait om mijn honden mensen hebben me echt teleurgesteld app me als je contact wilt lekker uit eten strand wandeling a hoor graag iemand groetjes Lala is niet te me echte naam als je apped krijg je me naam natuurlijk ik woon in Westland
Lala
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken in al jullie verhalen wel wat.
Het is zo jammer dat zoveel mensen dit zelfde probleem hebben, maar dat het toch zo moeilijk is om met deze lotgenoten in contact te komen. Misschien speelt schaamte een rol, of afstand, of vertrouwen in andere mensen, eigenwaarde? Ik heb vaak gedacht om een site te maken voor mensen die eenzaam zijn en op deze manier mensen met elkaar in contact te brengen. Ik wens iedereen veel sterkte toe en hoop dat we elkaar gaan vinden!!!
Het is zo jammer dat zoveel mensen dit zelfde probleem hebben, maar dat het toch zo moeilijk is om met deze lotgenoten in contact te komen. Misschien speelt schaamte een rol, of afstand, of vertrouwen in andere mensen, eigenwaarde? Ik heb vaak gedacht om een site te maken voor mensen die eenzaam zijn en op deze manier mensen met elkaar in contact te brengen. Ik wens iedereen veel sterkte toe en hoop dat we elkaar gaan vinden!!!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb precies hetzelfde als u had graag een vriendin of vriend ,,woon in Maastricht
Marcelle V
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook alleen en zoek ook een maatje waar je mee kan pr a ten
Ben 78 jaar en weduwe geen kinderen of fam zeereenzaam
Groet b ea
Ben 78 jaar en weduwe geen kinderen of fam zeereenzaam
Groet b ea
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
het al zolang dat ik ziek ben voel me heel éenzaam en achtergelaten vertrouw niemand meer
karin van H
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb een dochter en kleinkinderen maar ben door omstandigheden in een dorp terecht gekomen waar ik niemand ken.
Gelukkig heb ik mijn honden bij me maar ben eenzaam zelfmoord komt steeds vaker voor mailen appen lijkt me leuk wandelen met de honden woon in brabant
Gelukkig heb ik mijn honden bij me maar ben eenzaam zelfmoord komt steeds vaker voor mailen appen lijkt me leuk wandelen met de honden woon in brabant
Pitje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Voel me na mijn scheiding erg eenzaam. Wil graag in contact komen met mensen, maar hoe.....
Nadja
> 2 jaar geleden
Reactie:
💜💜💜💜 mooi geschreven
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoiii, dat klinkt vreselijk zeg. Werk je ook niet? En ben je man /vrouw
Wat is je leeftijd
Wat is je leeftijd
Alida
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo .ik ben een vrouw van 64 en vreselijk eenzaam.ik woon sinds 1 jaar in andere woonplaats en heb geen contact.ik heb ook vaak idee her hoeft niet meer van mij.niemand begrijp het en bagatelliseert het.vreselijk.en vroeger ook vaak tegen verkeerde mensen aangelopen.hoe moet het verder??
Mirian
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,hier ook zo...4 maanden geleden gescheiden geen kinderen en ik werk thuis als zelfstandige,kort om de hele dag thuis!
en (vreselijk) eenzaam.nooit gedacht mij zo te voelen.
ik ben een man van 42 jaar
en (vreselijk) eenzaam.nooit gedacht mij zo te voelen.
ik ben een man van 42 jaar
IJpe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben 8 jaar geleden gescheiden, in de loop van de jaren heb ik nagenoeg geen vrienden, familie die ik nog zie.
Ook mijn kinderen zie of hoor ik bijna niet.
Gelukkig heb ik mn werk nog, al ga ik daar tegenwoordig met tegenzin naartoe.
Horeca, weinig te doen, verplicht mondmasker dragen.
Hoe ontmoet je in deze tijd nieuwe mensen.
Voel me al zolang alleen en eenzaam.
Ben nu 59 jaar. Van mij hoeft het allemaal niet meer.
Ook mijn kinderen zie of hoor ik bijna niet.
Gelukkig heb ik mn werk nog, al ga ik daar tegenwoordig met tegenzin naartoe.
Horeca, weinig te doen, verplicht mondmasker dragen.
Hoe ontmoet je in deze tijd nieuwe mensen.
Voel me al zolang alleen en eenzaam.
Ben nu 59 jaar. Van mij hoeft het allemaal niet meer.
José
> 2 jaar geleden
Reactie:
Geniet ervan.
Als je met mensen bent moet je gaan letten op profileren.
Als je echt vrienden wilt, moet je er even op uit, en je borst vooruit.
Als je met mensen bent moet je gaan letten op profileren.
Als je echt vrienden wilt, moet je er even op uit, en je borst vooruit.
M
> 2 jaar geleden
Reactie:
Is het raar om je eenzaam te voelen en je dat in theorie waarschijnlijk niet bent?
Ja, ik had liever een partner gehad waarmee ik samen zou kunnen lachen en beleven. Nu val ik steeds op mannen die mij graag vernederen, nee liefdesverdriet is het niet.
Ik heb wel angst om geen potentiële partners tegen te komen. Ik schreef mij in op een betalende datingsite (een grote). Een even grote ontgoocheling, als ik de wanhoop niet kan aflezen op de gezichten van de mannen dan komt dit naar boven in een chat. En als ik dan een zeldzame match tegenkom dan krijg ik natuurlijk geen antwoord. Ze zeggen dat een mens hard is, maar soms voel ik mij niet zo mens.
Het leven is meer dan partners en kinderen maken, nu moet ik toegeven dat ik dat een leuke aanvulling zou vinden.
Ik probeer te genieten van de dagjes, ook al zijn ze niet altijd even boeiend. En ik verzorg mijzelf met mij mooi te maken, te studeren, mijn talenten te gebruiken, mijn huis op orde te hebben en van vrienden en familie te genieten.
Maar op een dag als gisteren, als je nood hebt aan een babbel en niemand antwoordt dan gaat die sterke mens in mij weg. Dan voel ik mij verdrietig. Het is zoals wachten op Godot, je wacht en kijkt uit naar een antwoord dat niet komt...nooit zal komen.
Gekke wereld, dat mij soms een beetje minder sterk maakt. Maar nee gek laat ik mij er niet van maken. Ik durf alvast wel geloven dat ik nog veel ga kunnen lachen :-), want lachen is aanstekelijk...
Ja, ik had liever een partner gehad waarmee ik samen zou kunnen lachen en beleven. Nu val ik steeds op mannen die mij graag vernederen, nee liefdesverdriet is het niet.
Ik heb wel angst om geen potentiële partners tegen te komen. Ik schreef mij in op een betalende datingsite (een grote). Een even grote ontgoocheling, als ik de wanhoop niet kan aflezen op de gezichten van de mannen dan komt dit naar boven in een chat. En als ik dan een zeldzame match tegenkom dan krijg ik natuurlijk geen antwoord. Ze zeggen dat een mens hard is, maar soms voel ik mij niet zo mens.
Het leven is meer dan partners en kinderen maken, nu moet ik toegeven dat ik dat een leuke aanvulling zou vinden.
Ik probeer te genieten van de dagjes, ook al zijn ze niet altijd even boeiend. En ik verzorg mijzelf met mij mooi te maken, te studeren, mijn talenten te gebruiken, mijn huis op orde te hebben en van vrienden en familie te genieten.
Maar op een dag als gisteren, als je nood hebt aan een babbel en niemand antwoordt dan gaat die sterke mens in mij weg. Dan voel ik mij verdrietig. Het is zoals wachten op Godot, je wacht en kijkt uit naar een antwoord dat niet komt...nooit zal komen.
Gekke wereld, dat mij soms een beetje minder sterk maakt. Maar nee gek laat ik mij er niet van maken. Ik durf alvast wel geloven dat ik nog veel ga kunnen lachen :-), want lachen is aanstekelijk...
R
> 2 jaar geleden
Reactie:
Helaas veel herkenbare verhalen. Heb zelf ook vaak de deksel op de neus gekregen. Vriendinnen die ik steeds minder zag een pittig huwelijk, nu ex. Een moeder die haar zoon leuker vindt als haar dochter. Dan kan ik me toch niets anders voelen als een niet leuk persoon. Daarom zoek ik geen nieuwe vriend of een vriendin, wil ze niet met mij opzadelen. Maar deze eenzaamheid is ook niet fijn. Mss toch maar eens proberen mensen te ontmoeten. Verder ben ik wel een vrolijk persoon hoor, aan mij merkt niemand iets. Ben geen wrak.😉
Ik woon in Drachten en zal graag met een leuke veertiger in contact komen. Weet alleen niet hoe dat hier kan.
Groetjes, Jade
Ik woon in Drachten en zal graag met een leuke veertiger in contact komen. Weet alleen niet hoe dat hier kan.
Groetjes, Jade
Jade
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik vroeg mij af van welke datum deze berichyen zijn.ik kan dat nergens vinden. Ik bedoel als ik reageer op een bericht uit 2018 is dat niet handig groetjes Anita
Anits
> 2 jaar geleden
Reactie:
In al deze berichtjes herken ik mezelf ben ook alleen eenzaam lukt me niet meer om aansluiting te vinden
Natuurlijk ben ik ook teleurgesteld zo vaak ik was alleen goed om de ander weer op weg te helpen
En als het goed gaat dan kennen ze je niet meer
Nu ik ouder ben vliegt het me aan en wordt ik er erg verdrietig van
Ben een vrouw van 64 en ja eerlijk ik sta niet meer vooraan om iemand te helpen wil zelf nu zo graag eens geholpen worden beetje steun wat liefs samen wat ondernemen je verhaal bij elkaar kwijt kunnen en dan genieten van leuke dingen niet blijven hangen natuurlijk
Lekker wandelen fietsen fotograferen hapje eten
zwemmen uitstapje maken maken maar niet alleen dat doe ik dus niet
Sterkte allemaal
Natuurlijk ben ik ook teleurgesteld zo vaak ik was alleen goed om de ander weer op weg te helpen
En als het goed gaat dan kennen ze je niet meer
Nu ik ouder ben vliegt het me aan en wordt ik er erg verdrietig van
Ben een vrouw van 64 en ja eerlijk ik sta niet meer vooraan om iemand te helpen wil zelf nu zo graag eens geholpen worden beetje steun wat liefs samen wat ondernemen je verhaal bij elkaar kwijt kunnen en dan genieten van leuke dingen niet blijven hangen natuurlijk
Lekker wandelen fietsen fotograferen hapje eten
zwemmen uitstapje maken maken maar niet alleen dat doe ik dus niet
Sterkte allemaal
Christel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat heb ik ook. De meeste mensen begrijpen je niet. Ik zou graag iemand leren kennen om leuke gezellige dingen mee te doen.
Mijn man heeft andere hobby's en ik wil eens graag lachen enz.
Mijn man heeft andere hobby's en ik wil eens graag lachen enz.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik leef ook al jaren alleen, telkens als ik mensen ontmoet ben ik open en eerlijk, en heel vrijgevig, met kleine dingen, heb het niet breed, maar ben blij met het beetje dat ik heb, en toch loopt het steeds slecht af bij andere mensen, alsof er een jaloezie is tegenover mij, ik doe dan zo veel voor die persoon, vriend of vriendin en dan plots ben ik niet meer welkom, ik heb steeds het gevoel dat als ik niet buigend of onderdanig ben ze mij afkeuren. En dat is het nu net, echte vrienden zouden toch open moeten staan, je in elk opzicht respecteren, heb steeds het omgekeerde gevoeld en meegemaakt, blijkbaar ontmoet ik de verkeerde mensen, waardoor ik nu heel erg wantrouwig ben geworden, tot zelfs angst om nieuwe contacten te maken, omdat ik steeds ontgoocheld wordt, ik voel me zo eenzaam dat ik mijn moment af wacht om weg te trekken 'naar het buitenland, omdat ik het zo zat ben hier in België, maar heb geen idee waarheen, al die schijnheiligheid, en valse mensen die er rondlopen hier, denk dat ik wil vluchten, mijn droom waarmaken, misschien in Frankrijk of Italië of Spanje denk ik dan, ik wil zo graag terug blij zijn, lachen en genieten van kleine dingen, oud worden met leuke verdraagzame, blije mensen, zo ben ik ook altijd geweest, doch ik loop blijkbaar tegen de verkeerde mensen aan die mijn goedheid misbruiken. Ik droom ervan bij iemand te kunnen wonen die een B&B heeft of boerderij of iets dergelijks, in het buitenland, die ik mag of kan helpen ofzo, en zo niet eenzaam te moeten eindigen, ben nu bijna 55jaar in December '21 en hoop echt die droom te kunnen realiseren. Mijn vader heeft me als kind altijd vernedert en onderdrukt, ik mocht niks,mijn partner idem. Vandaar dat ik ben gescheiden,dit kon zo niet langer, ik wil gewoon gelukkig eindigen.
Noella
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben best heel gelukkig, alleen mis ik een soort vriendin. Hou van veel gezelligheid en heb ook wel een rijbewijs en mag ook graag auto rijden, maar wil niet op vakantie, want ik ben al in heel wat landen geweest. Wat ik wel heel leuk vind is ergens een restaurantje pakken voor een kopje koffie te drinken of een hapje te eten. Mijn hobby is lezen schrijven en een beetje piano spelen.
Hopelijk krijg ik een antwoord op mijn schrijven en is er iemand die een beetje de zelfde wens heeft dan ik. Veel liefs van mij Carla
Hopelijk krijg ik een antwoord op mijn schrijven en is er iemand die een beetje de zelfde wens heeft dan ik. Veel liefs van mij Carla
Carla. Ben net 75 geworden, maar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet wat je voelt, heb zelf vier zussen, allemaal anders en geen aandacht voor elkaar, daarom wil ik best met jou in contact willen komen om te zien wat er bij ons nog te redden valt. Ik ben in ieder geval wel gelukkig, maar moet het wel alleen doen.
Hoor ik nog wat van jou, ik woon in het Oosten van het land.
Hoor ik nog wat van jou, ik woon in het Oosten van het land.
Clara
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wellicht een huisdier, ga ik ook doen. Ben je niet helemaal alleen
Suzanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeer herkenbaar, lijkt wel alsof deze dagen in eeuwigheid duren vandaag eerste kerstdag geen telefoontjes gehad van niemand alsof je niet bestaat. Vanochtend heb ikzelf een paar mensen een app gestuurd met kerst groet. Ik kreeg reactie terug dat was dat.
Ik weet gewoon weg geen houding meer naar mensen ik mis het zo enorm. Is dit het leven, wordt gezegd hou vol. Doet allemaal zoveel pijn. Wanneer wordt het dragelijk dit houd toch niemand vol. Morgen tweede kerstdag niks op de planning o ja een boek lezen.
Ik weet gewoon weg geen houding meer naar mensen ik mis het zo enorm. Is dit het leven, wordt gezegd hou vol. Doet allemaal zoveel pijn. Wanneer wordt het dragelijk dit houd toch niemand vol. Morgen tweede kerstdag niks op de planning o ja een boek lezen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja Anoniem,
En dan zie ik al die vrolijke mensen,gezinnen op de tv. (Top 2000)Dan krijg ik het gevoel er niet bij te horen. Ik woon alleen en voel mij daar ook minderwaardig door. Ik voel mij sinds 2014 steeds eenzamer. Gelukkig heb ik mijn werk nog maar ook daar voel ik mij depressief en er niet bij horen.
Ik hoop voor iedereen dat het komende jaar wat lichtpuntjes gaat brengen want nu is elke dag een enorme sleur en is het bijna overleven.
En dan zie ik al die vrolijke mensen,gezinnen op de tv. (Top 2000)Dan krijg ik het gevoel er niet bij te horen. Ik woon alleen en voel mij daar ook minderwaardig door. Ik voel mij sinds 2014 steeds eenzamer. Gelukkig heb ik mijn werk nog maar ook daar voel ik mij depressief en er niet bij horen.
Ik hoop voor iedereen dat het komende jaar wat lichtpuntjes gaat brengen want nu is elke dag een enorme sleur en is het bijna overleven.
Johan,
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik heb dit ik ben 13 en heb tit al van mijn 4 jaar ik weet alles van elke dag nog zo goed ik voel me alleen verdrietig heb altijd ruzie met iedereen niemand ziet me staan ik ben de seut van de school ik werd ook gepest nu nog eigenlijk niemand helpt me of doet er iets aan ik wil nie da het met andere gebeurt dus ik probeer iedereen altijd te helpen ik krijg alleen nooit iets terug
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik kan wel meedenken, en heb ook mee leiden met deze menden die dit geschreven hebben, maar ik weet niet wat ik terug kan zeggen. mijn leven gaat aan mij voorbij. dat is zo, en voel het ook zo.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Na ervaringen va n mensen hier gelezen te hebben, vraag ik me af waarom op deze site geen mogelijkheid is te reageren EN in contact te komen, zo spijtig……
Groetjes en allemaal veel sterkte toegewenst!
Groetjes en allemaal veel sterkte toegewenst!
Ganny
26-05-2022
Reactie:
denk net zo,ook ik kom mensen tegen in deze wereld die de ook leeg zijn
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
Ik ben heel eenzaam en alleen en ik ben 69 jaar Ik weet niet meer hoe ik hier doorkom
Zou graag een maatje vinden om eens een babbeltje te doen maar ga zelden buiten
Ik woon in West vlaanderen
Zou graag een maatje vinden om eens een babbeltje te doen maar ga zelden buiten
Ik woon in West vlaanderen
Francine
25-06-2022
Reactie:
Ik heb nou net hetzelfde verhaal. Toen mijn echtgenote nog leefde. was ik meestal blijgezind. . De diagnose was gesteld. mijn vrouw had leukemie . 2 dagen later was ze verlamd. en moest ik de boodschappen alleen doen. Voor die tijd deden we alles samen . Ik kon dan ook makkelijk in contact komen mat anderen. vooral mannen. want ik ben gehuwd met een vrouw maar ban al altijd gay geweest . In die tijd midden vorige eeuw dan moest je trouwen of vrijgezel blijven. Ik had een metgezel . Niet de ideale. maar toch een metgezel . Die ook oprecht om mij gaf . Nu is ze 9 weken geleden b egraven. en zit ik hier hoog in mijn eksternest alleen . Van s morgens tot s avonds alleen. . Eventueel vlug boodschappen doen ... Veel wakker worden en we diep ongelukkig voelen. . Ik herken dat gevoel van je ongelukkig voelen . Tranan lopen over mijn wangen. Het verdriet is onstuitbaar . Ik mis familie. . Familie beseft niet hoe eenzaam je kan zijn . Ik mis andere mensen om mee te praten . Ik wil vooral mannen ontmoeten. . Om voor altijd mee te leven en gelukkige dingen te doen. te wandelen. ye babbelen. koffie mee te drinken ...Het is zo erg .
Moon
04-12-2022
Reactie:
Zou graag incontact willen komen met lotgenoten
Anoniem
09-12-2022
Reactie:
Het is zo herkenbaar. Je denk fijne en leuke mensen om je heen te hebben tot dat ... Waarom?? Wat bezield d'r mens om met andermans gevoel te spelen je te belazeren en te bedonderen zijn zoveel dagen in mijn leven dat ik denk het is klaar het is over weg hier . De pijn waar mee je rond loopt en verdriet kan je niet verwerken ...
...
05-02-2023
Reactie:
Heel herkenbaar
Manu
07-02-2023
Reactie:
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.
Sannie
09-03-2023
Bestaat geluk en liefde eigenlijk nog wel? (Verhaal 326)
Jeetje, waar moet ik beginnen.
Mensen om me heen zeggen vaak: Jeff, je bent zo'n leuke kerel, zoveel diepgang en empathie.....waarom slaagt het maar niet in de liefde?
Geen idee, ik vind het lastig om contact te leggen, hoewel ik wel echt een prater ben en een gevoelsmens.
Veel vrienden heb ik niet, en door een paar giftige relaties ben ik niet iemand die heel snel op een vrouw af stapt.
Ik heb veel liefde te geven, ik luister graag en ben trouw tot in m'n merg.
Het leven zie ik aan me voorbij gaan, en wil zo graag gelukkig zijn.
Iemand om samen gezellig knus bij elkaar te zijn.
Waarbij het niet gaat om materialisme of andere bijzaken.
Zo vaak in de bres gesprongen voor de verkeerde mensen, en er bedrogen uitgekomen.
Bestaat geluk en liefde eigenlijk nog wel?
Bestaan er nog wel mensen met empathie die vechten voor vriendschap en liefde?
Mensen om me heen zeggen vaak: Jeff, je bent zo'n leuke kerel, zoveel diepgang en empathie.....waarom slaagt het maar niet in de liefde?
Geen idee, ik vind het lastig om contact te leggen, hoewel ik wel echt een prater ben en een gevoelsmens.
Veel vrienden heb ik niet, en door een paar giftige relaties ben ik niet iemand die heel snel op een vrouw af stapt.
Ik heb veel liefde te geven, ik luister graag en ben trouw tot in m'n merg.
Het leven zie ik aan me voorbij gaan, en wil zo graag gelukkig zijn.
Iemand om samen gezellig knus bij elkaar te zijn.
Waarbij het niet gaat om materialisme of andere bijzaken.
Zo vaak in de bres gesprongen voor de verkeerde mensen, en er bedrogen uitgekomen.
Bestaat geluk en liefde eigenlijk nog wel?
Bestaan er nog wel mensen met empathie die vechten voor vriendschap en liefde?
Jeff
08-03-2023
Toon reacties Verberg reacties
Geen vertrouwen meer in mijzelf (Verhaal 321)
Geen echte familie om op te bouwen, geen vrienden
Geen vriend, en ook geen leuke werksfeer altijd maar negatief en er worden frustraties met elkaar gedeeld over andere, maar niet uitgesproken. Er veranderd dus niks. Ik had ook mijn frustraties over iemand en mijn fout is dat ik er altijd in meega met de groep terwijl ik dat niet wil ik wil dat het uitgesproken word maar nee de schijn ophouden gebeurt dan elke dag waardoor ik geen motivatie meer heb om te werken.
Ook het idee dat ik geen vertrouwen van andere krijg ,en het sterk overheersende gevoel dat ik er niet toe doe weekenden spendeer ik meeste van de tijd binnen en niemand van mijn familie die vrafen hoe het gaat of betrekt mij ergens bij alleen verjaardagen en kerst , maar voor de rest als ik niet app zal ik nooit wat van hun horen, ook altijd hoor ik rare opmerkingen als het is beter dan alleen zijn, of omdat ik nog geen vriend heb zegt er 1 ja is ook niet erg als je een vriendin hebt alsof zij bepaalt op wie ik zou moeten vallen. Ik huil bijna elke dag en elke dag steeds beetje meer geef ik op ik probeer het nog wel maar het is alsof ik aan een dood paard trek. Al die gedachtes dat ik niet goed genoeg ben voor mijn familie voor om vrienden te hebben of een relatie maakt mij intens verdrietig. Ik kan dit niet meer en ik wil dit ook niet meer ik kan in deze omgeving niet gelukkig zijn of mezelf zijn ik heb altijd geweten wie ik was,maar nu weet ik niet meer wie ik ben waarom ik hier nog be, en hoelang deze vreselijke pijn nog gaat duren, want ik ik gebroken en niemand die mij komt omhelsen en zegt dat ik het goedkomt en dat ik het kan ik ben er klaar mee. Ik heb mij eerder nooit echt alleen gevoelt nu dat ik alleen maar te horen krijg dat wanneer je alleen bent het niet beter is, en dat je er pas bij hoort wanneer je relatie hebt en kinderen. Ook geen begrip of steun. Dus wat heeft het uberhaupt nog nut om hier te zijn ik probeer aan mezelf te werken, maar het lukt niet meer door al die vetroebelde gedachtes ik probeer een normale dag te hebben, maar dan kruipt er telkens weer een gedachte naar voren en dan is mijn stemming in een klap 90 graden gedraaid, en ook in mijn werkomgeving hoe achterbaks dat altijd gaat achter iemands rug om geeft mij geen prettig gevoel ook omdat jij als zondebok kan uitgekozen worden er veranderd niks!
Geen vriend, en ook geen leuke werksfeer altijd maar negatief en er worden frustraties met elkaar gedeeld over andere, maar niet uitgesproken. Er veranderd dus niks. Ik had ook mijn frustraties over iemand en mijn fout is dat ik er altijd in meega met de groep terwijl ik dat niet wil ik wil dat het uitgesproken word maar nee de schijn ophouden gebeurt dan elke dag waardoor ik geen motivatie meer heb om te werken.
Ook het idee dat ik geen vertrouwen van andere krijg ,en het sterk overheersende gevoel dat ik er niet toe doe weekenden spendeer ik meeste van de tijd binnen en niemand van mijn familie die vrafen hoe het gaat of betrekt mij ergens bij alleen verjaardagen en kerst , maar voor de rest als ik niet app zal ik nooit wat van hun horen, ook altijd hoor ik rare opmerkingen als het is beter dan alleen zijn, of omdat ik nog geen vriend heb zegt er 1 ja is ook niet erg als je een vriendin hebt alsof zij bepaalt op wie ik zou moeten vallen. Ik huil bijna elke dag en elke dag steeds beetje meer geef ik op ik probeer het nog wel maar het is alsof ik aan een dood paard trek. Al die gedachtes dat ik niet goed genoeg ben voor mijn familie voor om vrienden te hebben of een relatie maakt mij intens verdrietig. Ik kan dit niet meer en ik wil dit ook niet meer ik kan in deze omgeving niet gelukkig zijn of mezelf zijn ik heb altijd geweten wie ik was,maar nu weet ik niet meer wie ik ben waarom ik hier nog be, en hoelang deze vreselijke pijn nog gaat duren, want ik ik gebroken en niemand die mij komt omhelsen en zegt dat ik het goedkomt en dat ik het kan ik ben er klaar mee. Ik heb mij eerder nooit echt alleen gevoelt nu dat ik alleen maar te horen krijg dat wanneer je alleen bent het niet beter is, en dat je er pas bij hoort wanneer je relatie hebt en kinderen. Ook geen begrip of steun. Dus wat heeft het uberhaupt nog nut om hier te zijn ik probeer aan mezelf te werken, maar het lukt niet meer door al die vetroebelde gedachtes ik probeer een normale dag te hebben, maar dan kruipt er telkens weer een gedachte naar voren en dan is mijn stemming in een klap 90 graden gedraaid, en ook in mijn werkomgeving hoe achterbaks dat altijd gaat achter iemands rug om geeft mij geen prettig gevoel ook omdat jij als zondebok kan uitgekozen worden er veranderd niks!
Anoniem
20-02-2023
laatste reactie: 26-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Weet wel dat er altijd iemand is, die jouw verhaal leest en begrijpt. Ik vind je verhaal heel herkenbaar!
Ik heb het gelezen met tranen in me ogen.
Ik zie ook iedereen om mij heen vrolijk zijn, vooruit gaan, met vrienden en vriendinnen gezellige dingen doen. Waarom lukt het niet en waarom ben ik voor niemand bereikbaar?
Ik huil ook dagelijks.
Lieve groet!
Weet wel dat er altijd iemand is, die jouw verhaal leest en begrijpt. Ik vind je verhaal heel herkenbaar!
Ik heb het gelezen met tranen in me ogen.
Ik zie ook iedereen om mij heen vrolijk zijn, vooruit gaan, met vrienden en vriendinnen gezellige dingen doen. Waarom lukt het niet en waarom ben ik voor niemand bereikbaar?
Ik huil ook dagelijks.
Lieve groet!
R.
26-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben eenzaam! (Verhaal 324)
Ik ben eenzaam!
Ben een man van 43 jaar, heb wel twee kinderen waar ik mezelf aan omhoog probeer te trekken.
Maar het is zwaar! Heb geen vrienden meer, in relaties heb ik geen geluk.. het einde komt soms echt in zicht!
Ik kamp met ADHD.. al moet ik zeggen dat daar soms best mee te leven valt.
Ik zoek maatjes waar ik mee kan praten en waarbij niks, maar dan ook niks te gek is. Ik mis het zo…
Een vrouw waar ik gek op kan worden.. die een beetje in hetzelfde bootje ronddobbert..ik mis het zo!
Ik leef.. maar de wereld om mij heen heeft daar geen omkijk naar, lijkt t wel… Weet niet zo goed wat ik moet doen.
Ben een man van 43 jaar, heb wel twee kinderen waar ik mezelf aan omhoog probeer te trekken.
Maar het is zwaar! Heb geen vrienden meer, in relaties heb ik geen geluk.. het einde komt soms echt in zicht!
Ik kamp met ADHD.. al moet ik zeggen dat daar soms best mee te leven valt.
Ik zoek maatjes waar ik mee kan praten en waarbij niks, maar dan ook niks te gek is. Ik mis het zo…
Een vrouw waar ik gek op kan worden.. die een beetje in hetzelfde bootje ronddobbert..ik mis het zo!
Ik leef.. maar de wereld om mij heen heeft daar geen omkijk naar, lijkt t wel… Weet niet zo goed wat ik moet doen.
R.
26-02-2023
Toon reacties Verberg reacties
Chronische depressie (Verhaal 249)
Ik ben 12jaar weduwe.ik heb een chronische depressie met veel wisselende stemmingen.ook heb ik een persoonlijkheidsstoornis.chronische pijnen en chronische hoest .soms wil ik dood.ik doe het niet omdat ik kinderen heb en kleinkinderen.ik heb wel dagbesteding.als het weer eens niet zo goed gaat blijf ik thuis.de relaties met familie en kinderen is zeer dun.ik ben thuis heel veel alleen.ik ga niet alleen op vakantie vanwege mijn angst.ik ben 71 jaar en zou graag met iemand een lotgenoot op vakantie willen en/ of weekeinden.maar vooral eerst on line om elkaar te leren kennen.
Coby
17-06-2022
laatste reactie: 17-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Coby, ik hoop dat je inmiddels iemand hebt gevonden ....ik heb ook een chronische depressie, mijn lijf doet de laatste jaren ook vaak zeer en ik wil ook soms dood. Ik heb geen kinderen, wel een heel lieve vriend. Ik ben 41. Ik zoek nu een goede psycholoog en loopbaanbegeleiding. Groetjes, Rebecca
Anoniem
17-02-2023
Mijn leven voelt steeds beperkter (Verhaal 12)
Hoi,
Ik ben nu 52 en heb het gevoel dat mijn leven steeds beperkter wordt. Ik kan mijzelf prima redden, maar heb behoefte aan wat liefde en aandacht. Gewoon eens iemand die er is voor mij. Weet niet goed hoe ik daar mee moet omgaan.
Online dating geprobeerd, maar dat levert ook niet veel op.
Ik weet niet goed hoe ik weer wat plezier in mijn leven kan brengen.
Inge
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-02-2023
20Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 52 jarige vrouw met MS uitwonende tweelingzoons (20)
ben sociaal en ondernemend en langzaam word ook mijn wereld steeds kleiner......vriendinnen hebben het druk met partner, kinderen, werk en hebben vaak alleen tijd door de weeks als ze op een vrije dag met mij iets ondernemen......
maar die avonden en weekenden zijn moeilijk ...... ik maak wat schoon en pak andere klusjes aan om me te verzetten maar zou dit graag doen met een vriendin,
via datingssites vervelende ervaringen opgedaan met mannen dus ik ga nu alleen voor vriendschappelijk contac met andere vrouwen
dus puur voor gezelligheid en delen van levenservaringen...
Wie o wie kan zich hierin vinden?? Ik wil graag weer leuke dingen doen met een vriendin , misschien kan ik een luisterend oor zijn ?? De arm om je heen slaan en gewoo luisteren??
Ik zit namelijk in hetzelfde schuitje...... lieve groet!
ELSA12
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik ook 52, voel me ook beperkter worden, ik wil wel meer, maar ik kom niet in contact met mensen, ik zoek ook wat zielsniveau, ik kan niet meekomen in deze hectische nare maatschappij, hou je van wandelen? Welke provincie woon je?
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hai,
Ik ben een vrouw van 55 jaar en woon in Zwolle en lees herkenbare punten, in de zin de behoefte om pure echte mensen te ontmoeten met wederzijdse respect voor elkaar. Mijn persoonlijk verhaal gisteren hier gepost.
Hoop iets te vernemen.
Groetjes,
Ik ben een vrouw van 55 jaar en woon in Zwolle en lees herkenbare punten, in de zin de behoefte om pure echte mensen te ontmoeten met wederzijdse respect voor elkaar. Mijn persoonlijk verhaal gisteren hier gepost.
Hoop iets te vernemen.
Groetjes,
Vlin02der
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, precies in die situatie verkeer ik ook.
Ben graag alleen, maar voel geregeld eenzaam. Ook ik habe veele potentiële vrienden, maar voel een innerlijk afstand. Ik telefoneer niet graag...intussen is 80% van mijn leven online.
Ben graag alleen, maar voel geregeld eenzaam. Ook ik habe veele potentiële vrienden, maar voel een innerlijk afstand. Ik telefoneer niet graag...intussen is 80% van mijn leven online.
Lissie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet niet of ik hier mijn mailadres mag plaatsen anders sta ik wel open voor eerst wat mailcontact en vandaar uit kijken hoe het loopt.
Groetjes,
Vlin02der
Groetjes,
Vlin02der
Vlin02der
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook eenzaam de laatste tijd doet pijn
Jose
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste lezer.
Ik zit met het zelfde propleem.
Als je er samen met mijn over wilt praten graag alleen is ook maar alleen.
Laat wat van je horen ik geef antwoord.
Terug .Groetjes Anja.
Ik zit met het zelfde propleem.
Als je er samen met mijn over wilt praten graag alleen is ook maar alleen.
Laat wat van je horen ik geef antwoord.
Terug .Groetjes Anja.
AE de Koning
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag inge, waar kom je vandaan. Misschien een keer in de week een wandeling if zo. En wat leuks eens doen. Bijv. Gewoon als startende kennisen. Ben zelf een vrouw, van 54.
En zoek al paar jaar een vent maar die zijn niet voor 't oprapen. Pfff
Wat doe jij verder in het leven
En zoek al paar jaar een vent maar die zijn niet voor 't oprapen. Pfff
Wat doe jij verder in het leven
Alida
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier hetzelfde. Je mag mij schrijven als je wil?
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik lees net je verhaal en het voelde alsof ik het zelf geschreven heb. Ik ben heel spontaan, praat makkelijk met iedereen maar op 1 of andere manier blijft niemand "hangen". Ik ben 49, zou een vriendin willen om samen allerlei leuke dingen te kunnen doen en het is dan ook makkelijker leuke mannen te kunnen ontmoeten,🤭👏👍. Grtjs
Myrthe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik lees net je verhaal
Ik ben 51 en je verhaal is echt heel herkenbaar.
Door de week gaat het nog wel werk partime en mijn kids komen dan wel is langs met de kleinkinderen.
Kan mezelf ook prima redden maar savonds en in t weekend mis ik ook iemand bij wie ik is mijn hart kan luchten of gewoon die arm om je heen en wat gezelligheid.
Ik ben 51 en je verhaal is echt heel herkenbaar.
Door de week gaat het nog wel werk partime en mijn kids komen dan wel is langs met de kleinkinderen.
Kan mezelf ook prima redden maar savonds en in t weekend mis ik ook iemand bij wie ik is mijn hart kan luchten of gewoon die arm om je heen en wat gezelligheid.
Esther
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi hier precies hetzelfde
Astrid
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo allemaal
Ik lees jullie reacties en ben ook enorm eenzaam , na de dood van mijn dierbare ouders en mijn liefdevolle moeder. Waar ik alles mee samen deed en zit nu met enorm verdriet en radeloosheid en gemis
Met familie heb moeilijk contact , en wil hen niet met mijn enorme verdriet opzadelen
Het leven is voor mij een zwart gat en een grote last geworden en kijk uit naar het einde
Want wat moet ik nog alleen in deze wereld ??
Ben enorm eenzaam en ben dan ook blij als ik bij hun ben , heb gewoon geen rust zonder hun 2 als enigstkind
Mischien zijn er mensen op dit forum die dit ook in gelijke situatie zitten als ik , heb geen idee ben hier voor het eerst .
Groetjes
Ik lees jullie reacties en ben ook enorm eenzaam , na de dood van mijn dierbare ouders en mijn liefdevolle moeder. Waar ik alles mee samen deed en zit nu met enorm verdriet en radeloosheid en gemis
Met familie heb moeilijk contact , en wil hen niet met mijn enorme verdriet opzadelen
Het leven is voor mij een zwart gat en een grote last geworden en kijk uit naar het einde
Want wat moet ik nog alleen in deze wereld ??
Ben enorm eenzaam en ben dan ook blij als ik bij hun ben , heb gewoon geen rust zonder hun 2 als enigstkind
Mischien zijn er mensen op dit forum die dit ook in gelijke situatie zitten als ik , heb geen idee ben hier voor het eerst .
Groetjes
Mike
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Inge
Heel herkenbaar ik weet niet waar je woont maar ik ben een vrouw 57 misschien kunnen we elkaar wat beter leren kennen en wat leuks ondernemen
Heel herkenbaar ik weet niet waar je woont maar ik ben een vrouw 57 misschien kunnen we elkaar wat beter leren kennen en wat leuks ondernemen
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoii Inge,
Je zoekt een partner of ook gewoon vrienden.
Groetjes Alida
Je zoekt een partner of ook gewoon vrienden.
Groetjes Alida
Alida
11-11-2022
Reactie:
Ik snap helemaal.
Groetjes Gijs
Groetjes Gijs
Anoniem
28-11-2022
Reactie:
Gewoon doorknokken, niemand anders helpt je
Pio 1
01-12-2022
Reactie:
Ik herken het. Ik ben ook 52. Vijf jaar alleen sinds mijn man weg ging. Ik zie het ook niet meer. Ik kan weinig genieten. Ik hou de schijn hoog, wil niemand lastig vallen. Mis een goede vtiend of familielid. Iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Geen hoede ervaring met (online) daten. Mannen tussen 50-60 vinden me al te oud. Ze hebben nu veel keuze en kiezen liever iets jonger (of mooier, of rijker, of groter of dunner...)
Matty
19-12-2022
Reactie:
Hoi, allemaal ik herken dit ook , ik ben 55 jaar en voel me ook beperkter worden, of beter gezegd ik leg het mezelf op , ik heb de neiging mezelf te isoleren ,ik heb mezelf teruggetrokken van de maatschappij en van familie mijn enige dochter van 23 jaar is 8 maanden terug verhuist ik zie haar daarom maar weinig terwijl we 20 jaartjes met zijn tweetjes hebben gewoond ik mis haar enorm ,daarbij heb ik nog veel verdriet over de overleden dierbare ,en nog veel oud zeer omdat ik het nog niet verwerkt heb , ik voel me ook erg eenzaam en onbegrepen door mijn naaste omdat ik een hsp persoon ben en al van jongs af niet serieus genomen wordt dat doet nog steeds enorm pijn, maar gelukkig kan ik ook goed tegen alleen zijn door meditatie enz maar er zit ook veel eenzaamheid ik zie of hoor haast van niemand iets soms een appje ,ik wil ook leven in deze wereld, en niet alleen overleven, ik zou ook graag een vriendschap willen met mensen die mij wel serieus nemen met vreugde en een traan.
groetjes sunshine
Hoi, allemaal ik herken dit ook , ik ben 55 jaar en voel me ook beperkter worden, of beter gezegd ik leg het mezelf op , ik heb de neiging mezelf te isoleren ,ik heb mezelf teruggetrokken van de maatschappij en van familie mijn enige dochter van 23 jaar is 8 maanden terug verhuist ik zie haar daarom maar weinig terwijl we 20 jaartjes met zijn tweetjes hebben gewoond ik mis haar enorm ,daarbij heb ik nog veel verdriet over de overleden dierbare ,en nog veel oud zeer omdat ik het nog niet verwerkt heb , ik voel me ook erg eenzaam en onbegrepen door mijn naaste omdat ik een hsp persoon ben en al van jongs af niet serieus genomen wordt dat doet nog steeds enorm pijn, maar gelukkig kan ik ook goed tegen alleen zijn door meditatie enz maar er zit ook veel eenzaamheid ik zie of hoor haast van niemand iets soms een appje ,ik wil ook leven in deze wereld, en niet alleen overleven, ik zou ook graag een vriendschap willen met mensen die mij wel serieus nemen met vreugde en een traan.
groetjes sunshine
sunshine
31-12-2022
Reactie:
Hoi Allemaal , ben 54 jaar en kom uit limburg , Voel me ook enorm Eenzaam , niemand die het ken geloven die mij oppervlakkig kunnen , mijn moeder is sinds n half jaar overleden ,sinds dien heb ik nergens meer zin in , mijn 4 beste kennissen zijn er ook niet meer , sinds 2 jaar ook overleden , Voel me verder met niemand verbonden ,mis heel erg n lieve vriendin , om samen te praten en iets leuks te doen , ben zelf enigst kind ,wat ook heel eenzaam voelt , Groetjes en Liefs voor allemaal .
Angel
16-02-2023
Niemand kan mij zien (Verhaal 319)
Niemand kan mij zien. Ben 50, heb een zwaar en moeilijk leven gehad huiselijk geweld, misbruik als kind, veel gepest vroeger. Met 2 van mijn 4 kinderen geen contact. Mijn hele leven klaar gestaan voor iedereen (zou ik zo weer doen en geen spijt van) heb nog een kind thuis van 10 met een beperking die veel zorg vraagt (die ik graag geef) werk partime (21 uur pw) mantelzorg voor mijn moeder (10 uur pw) en doe 4 uur pw vrijwilligerswerk. Niemand ziet mij echt… niemand vraagt ooit hoe het gaat of dat ik alles volhou. Ik hou nog even vol voor mijn jongste kind maar eigenlijk wil ik niet meer leven. Ik heb te vaak gevaald in het leven, vind mijzelf ook niet waard om te leven. Ik wil niet meer verder maar heb de zorg voor mijn jongste kind nog. Steeds vaker bedenk ik mij dat ook hij mss wel beter af is zonder mij…. Het leven doet zo’n pijn.
L
11-02-2023
Toon reacties Verberg reacties
Er zit niemand op mij te wachten (Verhaal 299)
Alleen.
Er zit niemand op mij te wachten.
Vroeger zat er iemand helemaal niet op mij te wachten maar, eerlijk is eerlijk, ze stond wel voor me klaar. Nu sta ik er alleen voor. Met al mijn verdriet en onzekerheden.
Niemand zit op mij te wachten.
Er zit niemand op mij te wachten.
Vroeger zat er iemand helemaal niet op mij te wachten maar, eerlijk is eerlijk, ze stond wel voor me klaar. Nu sta ik er alleen voor. Met al mijn verdriet en onzekerheden.
Niemand zit op mij te wachten.
Robbert
14-12-2022
laatste reactie: 11-02-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het dat vrienden niet altijd echt je vrienden zijn . Bij mij ook , jaren samen iedere donderdag biertje drinken en poolbiljard , alle verhalen aangehoord, mee gevoeld met alle scheidingen , ontslagen, blut, miskopen etc . Toen ik ziek werd en lang in ziekenhuis lag heb ik niemand gezien . Zo leerde ik dat echte vrienden niet zo voor de hand ligt . Mijn buurvrouw 25 jaar jonger en een totaal ander type heeft mijn hand vastgehouden met mijn lange ziekte periode …. Wie had dat gedacht . Ik heb geleerd om beter te kijken . Want de mensen uit de kroeg waren gewoon afleiding wat ik ook nodig had , en geen vrienden ! Leven is soms ingewikkeld . We leren vanalles op school maar niet wat echt belangrijk is . Sterkte !
Alice uit amsterdam
11-02-2023
Wil je ook je hart luchten?
Aangezicht verlamming door het herpesvirus (Verhaal 318)
Beste allemaal ben 57 en heb geen kinderen voel mij ook wel eens eenzaam ze zeggen altijd dat op ieder potje n deksel past maar heb die nog steeds niet gevonden echte vrienden zijn op een hand te tellen ook die hebben relatie s heb helaas voor corona tijd n aangezicht verlamming opgelopen door het herpesvirus waardoor ik bepaalde dingen niet meer goed kan bv blazen.spugen.inmiddels geopereerd aan mijn ooglid die niet meer open ging dit helpt ook niet om dan ook nog iemand te ontmoeten maar ik zie het positief in en ga ook gewoon alleen op vakantie ben niet verlegen en spreek Engels aardig maar ja alleen is toch anders als samen m iemand en een groepsreis is niets voor mij .een boodschap aan andere laat de moed niet zakken doe gewoon je ding natuurlijk is niet leuk om alleen te zijn maar ontmoet mensen doe bv vrijwilligers werk daar ontmoet je mensen ik deed het ook voor mn verlamming.sociale contacten zijn super alleen n maatje in de liefde mn deksel nog steeds niet
R
05-02-2023
Toon reacties Verberg reacties
Het begint me steeds meer te plagen (Verhaal 311)
48 jaar oud, getrouwd, moeder van 2 fantastisch (mooie) dochters, mooi huis en toch eenzaam. Het begint me steeds meer te plagen. Ik heb in mijn hele leven veel leuke vrouwen gekend maar helaas bleven en blijven echte vriendschappen uit. Herkent iemand zich in mijn verhaal dan hoop ik dat je reageert.
Morena
14-01-2023
laatste reactie: 30-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Moeilijk zeg. Gelukkig dat je het op je werk fijn hebt.
Sterkte ermee❤️
Sterkte ermee❤️
Anoniem
23-01-2023
Reactie:
Hallo, ik ben ook getrouwd en voel mij eenzaam. Vooral emotioneel eenzaam. Van de ene kant ben ik wantrouwig naar mensen en van de andere kant heb ik echt behoefte aan diepgaande gesprekken Ik probeer contacten op te bouwen en vraag mij oprecht af wat ik fout doe, omdat ik er niet in slaag om diepe vriendschappen op te bouwen. Ik heb wel moeite om mensen te vertrouwen. Mijn kinderen zijn jongvolwassen en ik zie tegen de dag op, dat ze het huis uit gaan. Wat hebben mijn man en ik elkaar nog te vertellen? Hij vindt eigenlijk dat ik alles heb om gelukkig te zijn (en eigenlijk is dat ook, maar ik ben niet meer gelukkig en mijn leven voelt leeg aan...) Misschien zit ik gewoon in mijn midlifecrisis?
Maar ik denk dat je zeker niet alleen hierin staat. Ik heb al heel veel opzoekwerk rond vriendschappen gedaan en eigenlijk bestaat er heel weinig rond bv weinig boeken, weinig onderzoek.
groetjes, D
Maar ik denk dat je zeker niet alleen hierin staat. Ik heb al heel veel opzoekwerk rond vriendschappen gedaan en eigenlijk bestaat er heel weinig rond bv weinig boeken, weinig onderzoek.
groetjes, D
D.
30-01-2023
Geen vriendschap waard (Verhaal 317)
Dat vreselijk eenzame gevoel, het wil maar niet weg. Het neemt zo vaak de overhand, geeft het gevoel dat ik geen vriendschap waard ben. Dat eenzaamheid op 22 jarige leeftijd niet normaal is. Dat ik buiten de boot val. Voor altijd zonder vrienden door het leven zal moeten.
Al dit maakt mij bang. Ik wil niet zonder vrienden door het leven. Ik wil niet eenzaam zijn. Ik doe alles om contacten te krijgen, maar niets waard. Wanneer gaat het wel werken? Wanneer gaan mensen mij zien voor wie ik ben? Wanneer ga ik geaccepteerd worden voor wie ik ben?
Gaan er ooit meiden zijn die met mij contact willen, die mij een kans willen geven? Die willen kijken of er een klik is. Die mij niet meteen beoordelen, maar zonder oordeel willen leren kennen. Ik probeer de hoop op vriendschap niet op te geven, maar het word steeds lastiger. Hopelijk komt het ooit goed. Hopelijk ben ik ooit niet meer eenzaam.
Dit gevoel heb ik al heel lang. Ik ben 22, heb geen vriendinnen overgehouden aan school of mijn studie. En op werk ben ik de jongste. Ik zou graag met meiden van rond leeftijd in contact komen. Mocht je dit lezen en dit je leuk lijken reageer dan gerust hieroner
Al dit maakt mij bang. Ik wil niet zonder vrienden door het leven. Ik wil niet eenzaam zijn. Ik doe alles om contacten te krijgen, maar niets waard. Wanneer gaat het wel werken? Wanneer gaan mensen mij zien voor wie ik ben? Wanneer ga ik geaccepteerd worden voor wie ik ben?
Gaan er ooit meiden zijn die met mij contact willen, die mij een kans willen geven? Die willen kijken of er een klik is. Die mij niet meteen beoordelen, maar zonder oordeel willen leren kennen. Ik probeer de hoop op vriendschap niet op te geven, maar het word steeds lastiger. Hopelijk komt het ooit goed. Hopelijk ben ik ooit niet meer eenzaam.
Dit gevoel heb ik al heel lang. Ik ben 22, heb geen vriendinnen overgehouden aan school of mijn studie. En op werk ben ik de jongste. Ik zou graag met meiden van rond leeftijd in contact komen. Mocht je dit lezen en dit je leuk lijken reageer dan gerust hieroner
Linde
27-01-2023
laatste reactie: 30-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is heel naar gevoel. Ik voel het ook.
Je bent vriendschappen wel waard!
Groetjes,
Pien
Je bent vriendschappen wel waard!
Groetjes,
Pien
Pien
30-01-2023
Mijn man heeft Ftd dementie (Verhaal 312)
Ik voel me eenzaam alhoewel ik getrouwd ben,en twee grote kinderen heb,mijn man heeft Ftd dementie en de laatste tijd is hij heel achterdochtig naar mij toe,hij denkt dat ik vreemd ga als ik weg ga zonder hem zelfs als ik boodschappen ga doen vertouwd hij me niet,naar mijn werk ga ik wel en dat keurt hij goed,gelukkig heb ik veel plezier op mijn werk en leuke collega's maar zodra ik thuis kom begint de ellende mag niks zeggen tegen hem want anders wordt hij boos,gelukkig ga hij naar de dagopvang dan heb ik rust,vrienden komen niet meer,en mijn vriendinnen zie ik ook niet meer,dus zit elke avond allop de bank want hij is de hele avond op de computer weggaan gaat ook niet meer moet thuis blijven anders wordt hij kwaad ben wel eens jaloers op andere mensen die nog wel leuke dingen doen.
Jojo
14-01-2023
laatste reactie: 23-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Moeilijk zeg. Gelukkig dat je het op je werk fijn hebt.
Sterkte ermee❤️
Sterkte ermee❤️
Anoniem
23-01-2023
Gelukkig ben ik niet de enige (Verhaal 316)
Ik voel mij behoorlijk eenzaam maar gelukkig ben ik niet de enige.
Sterkte voor iedereen die zich net als ik zo voelen.
A.
Sterkte voor iedereen die zich net als ik zo voelen.
A.
Anoniem
23-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Bang dat ik zo mijn leven moet slijten (Verhaal 164)
Dag,
Ik ben 47 , V, en voel me ontzettend eenzaam. Dit gevoel is voor mij ondraaglijk. Ik krijg hierdoor paniek aanvallen. Ik word tevens bang dat ik zo mijn leven moet slijten en dat kan ik niet aan. Mijn (gescheiden) ouders zijn beide ineens slechter ah worden en ik heb verder geen familie, weinig vriendschappen ondanks veel clubjes gedaan enzo. De angst overheerst alles en in de sociale contacten die ik dna nog heb, ben ik ook angstig omdat het piekeren maar doorgaat. Kan dus niet meer ontspannen. Ook als ik mezelf ergens alleen begeef, bijv net naar het strand , lig ik daar en slaat de eenzaamheid en paniek toe.
Het is vooral de maalstroom aan gedachten die me gek maken. Ik heb wel veel psycho therapie , maar het heeft niet geholpen. De eenzaamahekd die blijft overheerst alles wat ik aanpak. Zijn er mensen die het gelukt is die metagedachten echt te stoppen? Hoe doe je dát? Gewoon niet aan denken lukt mij helaas niet , mijn brein werkt altijd over. Ik hoop dat iemand. Zich herkent in dit stukje en iets erover kan zeggen.
Ik ben 47 , V, en voel me ontzettend eenzaam. Dit gevoel is voor mij ondraaglijk. Ik krijg hierdoor paniek aanvallen. Ik word tevens bang dat ik zo mijn leven moet slijten en dat kan ik niet aan. Mijn (gescheiden) ouders zijn beide ineens slechter ah worden en ik heb verder geen familie, weinig vriendschappen ondanks veel clubjes gedaan enzo. De angst overheerst alles en in de sociale contacten die ik dna nog heb, ben ik ook angstig omdat het piekeren maar doorgaat. Kan dus niet meer ontspannen. Ook als ik mezelf ergens alleen begeef, bijv net naar het strand , lig ik daar en slaat de eenzaamheid en paniek toe.
Het is vooral de maalstroom aan gedachten die me gek maken. Ik heb wel veel psycho therapie , maar het heeft niet geholpen. De eenzaamahekd die blijft overheerst alles wat ik aanpak. Zijn er mensen die het gelukt is die metagedachten echt te stoppen? Hoe doe je dát? Gewoon niet aan denken lukt mij helaas niet , mijn brein werkt altijd over. Ik hoop dat iemand. Zich herkent in dit stukje en iets erover kan zeggen.
Sanne
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar 😢😢😢😢
Mar
26-10-2022
Reactie:
Ik ben het ook zat
We kunnen een clubje maken waar we het
Samen zat zijn
We kunnen een clubje maken waar we het
Samen zat zijn
Lia
22-01-2023
Kan nooit eens mijn hart luchten (Verhaal 309)
Ik heb altijd het gevoel dat ik maar dankbaar moet zijn en dat ben ik ergens ook wel want ik ben gezond, heb een vrouw, 2 kinderen en werk, maar ik ben 40 jaar en voel mij zo vaak zo alleen. Mijn vrouw heeft het mentaal zwaar met de kinderen en ik heb altijd het gevoel dat ik maar de sterke man moet zijn en dus steun ik haar en zwijg ik dan zelf altijd maar.
Mijn vrouw heeft vriendinnen en gaat daar regelmatig mee weg. Maar ik heb het gevoel dat ik nooit eens mijn hart kan luchten (geen vrienden). De laatste 5 jaar zijn de enige mensen waar ik mee praat mijn vrouw, mijn jonge kinderen en mijn collega's. Dat kan toch niet...
Amper 40... het suckt om te beseffen dat het nog lange, lange jaren gaan worden...
Mijn vrouw heeft vriendinnen en gaat daar regelmatig mee weg. Maar ik heb het gevoel dat ik nooit eens mijn hart kan luchten (geen vrienden). De laatste 5 jaar zijn de enige mensen waar ik mee praat mijn vrouw, mijn jonge kinderen en mijn collega's. Dat kan toch niet...
Amper 40... het suckt om te beseffen dat het nog lange, lange jaren gaan worden...
40 jarige man in gezin en toch zo alleen
03-01-2023
laatste reactie: 18-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ja erg vervelend. Toch besef je misschien niet wat je WEL hebt, een vrouw en kinderen, een gezin dus. Ik heb dat allemaal niet gehad en ben al 50+. Misschien iets meer voor jezelf opkomen en meer met je vrouw praten? Ook ben je 40, voor mij is dat jong, voor jou misschien al 'oud'. Er zijn genoeg dingen te doen, sport, andere activiteiten. Ondanks dat ik nog alleen ben, kreeg ik wel een vriendschap met een collega vroeger. Ik ben daar wel 20 jaar mee omgegaan. Kon niet alles aan hem kwijt, maar deels wel. Ik ben helemaal niet zo'n contactmaker. Sta open voor contact, je sluit je misschien onbewust af voor ander contact dan het contact dat je al hebt. Maar goed, het is een hele andere situatie als waar ik in zit, dus ik kan je vooral alleen maar sterkte wensen! Vind een maatje, waar je dingen mee kunt delen. Met vrienden kun je vaak niet alles delen, ook al is het maar een deel van je verhaal. Of zoek contact via dit medium (internet). Veel meer mogelijkheden dan vroeger (kan me nog een penvriend en penvriendin herinneren). Succes en denk iets meer aan jezelf, hoewel ik weet dat het soms moeilijk is. Groeten..
Rob
18-01-2023
Draag op relationeel gebied een hele rugzak mee (Verhaal 313)
Ik ben een man van 51 jaar, vader van 2 flinke zonen en draag op relationeel gebied een hele rugzak mee. Ik woon nu iets maar dan 2 jaar alleen en heb een LAT relatie sedert 1,5 jaar. De tijd die mijn mijn partner en ik samen doorbrengen, hoofdzakelijk de weekends en de vakantiedagen, zijn buitengewoon fantastisch. We doen graag dezelfde dingen, hebben dezelfde interessen en genieten van elkaars gezelschap. Probleem dat zich stelt is wanneer we terug in ons eigen huisje zijn en elkaar niet zien, alles als een pudding in elkaar zakt. Dan is er weinig contact, de berichtjes die ze mij stuurt zijn eerder formeel en elkaar bellen komt steeds op mijn initiatief. Dit maakt dat ik mij die momenten erg eenzaam voel en me de vraag stel of een LAT relatie wel mijn ding is. Ik wil graag meer bij haar zijn, ik wil een toekomst met haar. We hebben hier al over gepraat, maar zij stelt duidelijk dat 'samenwonen' voor haar niet aan de orde is. Ze heeft nood aan die momenten voor zichzelf. Misschien dat ze daar in de toekomst anders over denkt, zei ze, maar voor haar is het voorlopig prima zoals het nu verloopt. Ik lig dan ook in de knoop met mezelf omdat ik niet weet wat te doen... Leg ik me er bij neer en wacht ik af of stop ik deze relatie omdat ik meer wil dan LAT en zij me dat niet kan geven? Probleem is dat ik echt wel van haar hou, onze momenten samen zijn telkens zo mooi, maar de momenten alleen zijn een hel.
Gert
16-01-2023
laatste reactie: 18-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste, ja die onzekerheid lijkt me erg. Ik kan niet uit ervaring praten, want woon al 30 jaar alleen (en ben 52). Je hebt in ieder geval wel wat mooie dingen, een relatie (ook al wil jij wat anders dan haar), twee zonen e.d. Zelf zou ik door laten schemeren (gewoon bewust) wat ik wil en dat ik anders misschien wel ermee stop, maar dan zal ik niet zeggen dat het zonder haar helemaal niets zou zijn). Misschien schrikt ze wel en heeft ze nooit stil gestaan bij jouw gevoelens, of vertel je er te weinig over. / Aan de andere kant (ik hoor het ook vaak) is er ook een deel van je leven dat je alleen zou "moeten" invullen. Voor mij geldt dat misschien meer dan voor jou, maar zelfliefde is ook belangrijk. Ik werk daaraan, maar dat is lastig. Verder zou ik het niet weten. Ik was wel ooit verliefd op iemand die voer op een schip (als beginneling) en dan 4-6 weken weg was en totaal niets wist van mijn verliefdheid (mijn geaardheid is anders dan jouwe). Ik was in die weken verdrietig en voelde gewoon het gemis, ondanks dat ik hem niet eens 'had'. Dat is nooit wat geworden hoor, maar het gevoel kan ik me een beetje voorstellen. Praten is het enige dat ik zou kunnen bedenken en ik hoop voor jou dat er reacties komen van mensen met ongeveer dezelfde ervaring. Ik reageer vooral omdat er nog niemand had gereageerd en wens je het allerbeste !
Robin
18-01-2023
Ik mis eigenlijk de contacten (Verhaal 315)
Hi/hoi, ik woon deze maand al 30 jaar alleen. Kampte toen ik nog rond de 20-25 was met een alcoholverslaving, terwijl ik een mager ventje was. Ik val ook op mannen en in die tijd was er nog niet zoveel op dat gebied. Nu heb je Grindr en allerlei dingen op internet en wat kroegjes op zo'n 10 km afstand, maar dat trekt me wat minder (ik drink niet meer en ik hou niet van uitgaan tot 3 uur in de nacht, ben wel een nachtbraker, maar ik ben daar veel te verlegen voor en wil niet tussen al die aangeschoten types zitten).
Ook geen werk meer buiten de deur, ik doe nog wel werk, maar dat is achter de pc, Het levert niet zo heel veel op, maar ik kan er van rondkomen en kan de tijden een beetje indelen.
Nu ben ik best wel een gevoelig type en door mijn 'rustige' bestaan, ben ik ook wat dikker geworden (ondanks fitnessapparaten in huis, maar doe dat te weinig). Ik zou gewoon, net als vroeger, weer vrienden willen hebben en als ik wat beter in mijn vel zit, misschien een vriendje, want ben nog steeds single. Heb tussen mijn 33e en 37e wel veel dates gehad, gericht op seks, maar de enigen die verder wilden afspreken waren altijd ouder, terwijl ik juist op wat jonger val.
Nu in de 50 en krijg ook wat mannenkwaaltjes en vraag me af of ik nog wel iemand ga vinden die jonger is. Ik wil mijn buik kwijt, maar dat gaat alleen lukken met een koolhydraatarmdieet (heb dat eerder gedaan, 20 jaar terug). Van nature ben ik slank, maar door bepaalde medicatie en een zittend bestaan, ben ik toch wat dikker geworden, iets wat 'onder mannen' niet altijd gewaardeerd wordt. Met vrienden kom ik misschien uit mijn schulp en ben ik wellicht gemotiveerder om dingen te doen. Vind maar eens vrienden op mijn leeftijd, die ook gay zijn. Vaak 'couples', die eigenlijk op meer uit zijn. (niets voor mij) en singles stellen weer te hoge eisen of staren zich blind op mijn mooiste foto op mijn profiel. (veel mensen plaatsen een leuk/mooie foto als hoofdfoto)
De laatste maanden ben ik het bed niet uit te slaan, waardoor ik mijn werk in de avond/nacht moet doen en deels in de middag. Gelukkig ben ik er vrij goed in en kan het ook snel, maar het is geen simpel werk, echt computerwerk. Jammer dat je hier geen contactgegevens kunt achterlaten, want op Grindr zitten toch vooral jongens/mannen die seks zoeken en degene die serieuzer zijn, vinden mij te oud, of ik vind hen te oud, etc.. (ingewikkeld allemaal). Denk er wel over om iets buiten de deur te gaan doen, maar wat? Mijn werk is speciaal omdat ik afgekeurd ben, ik kan niet meer in een team werken. Ik wil die 'luxe' niet kwijt, maar thuis zijn is echt niet alles, vaak krijg ik zo'n verwijt van 'jij hoeft de deur niet uit', maar het is onzin, ik mis eigenlijk de contacten, echter niet van collega's. Misschien heeft iemand een tip? Groet, Robin
Ook geen werk meer buiten de deur, ik doe nog wel werk, maar dat is achter de pc, Het levert niet zo heel veel op, maar ik kan er van rondkomen en kan de tijden een beetje indelen.
Nu ben ik best wel een gevoelig type en door mijn 'rustige' bestaan, ben ik ook wat dikker geworden (ondanks fitnessapparaten in huis, maar doe dat te weinig). Ik zou gewoon, net als vroeger, weer vrienden willen hebben en als ik wat beter in mijn vel zit, misschien een vriendje, want ben nog steeds single. Heb tussen mijn 33e en 37e wel veel dates gehad, gericht op seks, maar de enigen die verder wilden afspreken waren altijd ouder, terwijl ik juist op wat jonger val.
Nu in de 50 en krijg ook wat mannenkwaaltjes en vraag me af of ik nog wel iemand ga vinden die jonger is. Ik wil mijn buik kwijt, maar dat gaat alleen lukken met een koolhydraatarmdieet (heb dat eerder gedaan, 20 jaar terug). Van nature ben ik slank, maar door bepaalde medicatie en een zittend bestaan, ben ik toch wat dikker geworden, iets wat 'onder mannen' niet altijd gewaardeerd wordt. Met vrienden kom ik misschien uit mijn schulp en ben ik wellicht gemotiveerder om dingen te doen. Vind maar eens vrienden op mijn leeftijd, die ook gay zijn. Vaak 'couples', die eigenlijk op meer uit zijn. (niets voor mij) en singles stellen weer te hoge eisen of staren zich blind op mijn mooiste foto op mijn profiel. (veel mensen plaatsen een leuk/mooie foto als hoofdfoto)
De laatste maanden ben ik het bed niet uit te slaan, waardoor ik mijn werk in de avond/nacht moet doen en deels in de middag. Gelukkig ben ik er vrij goed in en kan het ook snel, maar het is geen simpel werk, echt computerwerk. Jammer dat je hier geen contactgegevens kunt achterlaten, want op Grindr zitten toch vooral jongens/mannen die seks zoeken en degene die serieuzer zijn, vinden mij te oud, of ik vind hen te oud, etc.. (ingewikkeld allemaal). Denk er wel over om iets buiten de deur te gaan doen, maar wat? Mijn werk is speciaal omdat ik afgekeurd ben, ik kan niet meer in een team werken. Ik wil die 'luxe' niet kwijt, maar thuis zijn is echt niet alles, vaak krijg ik zo'n verwijt van 'jij hoeft de deur niet uit', maar het is onzin, ik mis eigenlijk de contacten, echter niet van collega's. Misschien heeft iemand een tip? Groet, Robin
Robin
17-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Eenzaam en verlaten (Verhaal 314)
Eenzaam en verlaten.
22 jaar geleden gescheiden,
Geprobeerd nieuwe relatie maar dat liep ook stuk kreeg me gevoel er niet voor teveel aan ex denken ,
Paar keer date Geprobeerd maar draaide ook op niks uit .
Heb dochter en kleinzoon ,
Maar sinds paar weken komt mijn dochter met allerlei verwijten en weet al niet meer .
Had al weinig vrienden en kennissen,
Nu mis ik ook mijn kleinzoon waar ik voorheen regelmatig op paste .
Nu het gevoel dat er niks meer voor me is in dit leven .
Ben 66 en hoef niet te werken door afkeuring. Probeer iedere dag er ff uit te gaan beetje wandelen of fietsen , maar ja dan kom je weer thuis en dan val je weer terug dag in dag uit ,
Dat was het voor nu pffft
22 jaar geleden gescheiden,
Geprobeerd nieuwe relatie maar dat liep ook stuk kreeg me gevoel er niet voor teveel aan ex denken ,
Paar keer date Geprobeerd maar draaide ook op niks uit .
Heb dochter en kleinzoon ,
Maar sinds paar weken komt mijn dochter met allerlei verwijten en weet al niet meer .
Had al weinig vrienden en kennissen,
Nu mis ik ook mijn kleinzoon waar ik voorheen regelmatig op paste .
Nu het gevoel dat er niks meer voor me is in dit leven .
Ben 66 en hoef niet te werken door afkeuring. Probeer iedere dag er ff uit te gaan beetje wandelen of fietsen , maar ja dan kom je weer thuis en dan val je weer terug dag in dag uit ,
Dat was het voor nu pffft
Hans
16-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Jij... (Verhaal 305)
Je ontnam me mijn onschuld en deed me pijn. Je ontnam me mijn rust en gaf me een angst. Je ontnam me mijn hart en veranderde het in een steen. Je kreeg mijn tranen en gaf me geen schouder. Je ontnam me mijn vertrouwen en maakte mij onzeker. Ik gaf je mijn liefde jij veranderde dit in haat. Je ontnam me mijn jeugd en liet me achter met mijn toekomst. Je was er wanneer ik het niet wilde en verdween wanneer ik jou nodig had. Door jou heb ik een muur om mij heen gebouwd. Door jou kon ik mezelf niet zijn. Door jou verloor ik het enige wat ik had. Door jou verloor ik mijzelf. Je ontnam me en toch leerde jij mij. Je liet me vallen maar ook weer opstaan. Je trok me naar je toe terwijl je me van je af duwde. Ik haatte je terwijl ik van je hield. Je liet mij achter, onschuldig als ik was. Je liet mij achter met een gevoel die ik nooit kende. Je liet me achter met leegte in mijn hart. Je liet me achter en keek nooit meer naar mij om.
Sam
28-12-2022
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Sam
Je bent erg gekwetst geweest...
Liefde en haat zijn intens en liggen soms dicht bij elkaar.
Je bleef met je pijn achter...
Ik hoop dat je een lichtpuntje van hoop kunt vinden om
je weg te vinden naar hulp en te beginnen aan herstel.
Om terug wat zelfzekerheid en vertrouwen op te kunnen bouwen. Je bent het waard!
Ik wens je het allerbeste
K
Je bent erg gekwetst geweest...
Liefde en haat zijn intens en liggen soms dicht bij elkaar.
Je bleef met je pijn achter...
Ik hoop dat je een lichtpuntje van hoop kunt vinden om
je weg te vinden naar hulp en te beginnen aan herstel.
Om terug wat zelfzekerheid en vertrouwen op te kunnen bouwen. Je bent het waard!
Ik wens je het allerbeste
K
Anoniem *
12-01-2023
In de kring waar ik nu in zit word ik zelf zo ongelukkig (Verhaal 246)
Ik merk dat ik best wel alleen ben. Ik heb wel een aantal mensen die ik een berichtje kan doen om wat mee te gaan drinken, maar ik merk dat ik er niks uit haal. Dat ik me slechter voel als ik bij ze ben geweest als dat ik dat niet was.
Ze willen alleen maar drinken, gamen en blowen. Dit is absoluut wie ik ben en wat ik wil zijn. (Dit doe ik dus ook niet.) Het zijn lieve mensen, maar het voelt gewoon niet fijn dat ik er maar uit nood naar toe ga omdat ik anders soms dagen lang niemand zie. Wat momenteel helemaal erg is omdat ik in de ziektewet zit. Dan zit ik er soms uren op de bank terwijl ze aan het gamen zijn, blijf ik in m’n eentje zitten als ze buiten geen blowen omdat ik dan niet mee wil.
Maar toch blijf ik er heen gaan.
Ik ga ook elke week naar m’n moeder, maar kan met haar niet praten over m’n gevoelens. Maar daar zit ik tenminste 1 avond in de week. Maar de andere 6..
Ik wil gewoon m’n gedachtes, gevoelens, pijn en geluk met iemand kunnen delen. Ik ben een levendig persoon wat zo graag leuke dingen wil doen.
Ik probeer zelfs al een jaar lang een maatje te vinden die met me mee wilt naar een festival. maar ik heb gewoon het gevoel dat in de kring waar ik nu in zit ik zelf zo ongelukkig zou worden
Liefs
Ze willen alleen maar drinken, gamen en blowen. Dit is absoluut wie ik ben en wat ik wil zijn. (Dit doe ik dus ook niet.) Het zijn lieve mensen, maar het voelt gewoon niet fijn dat ik er maar uit nood naar toe ga omdat ik anders soms dagen lang niemand zie. Wat momenteel helemaal erg is omdat ik in de ziektewet zit. Dan zit ik er soms uren op de bank terwijl ze aan het gamen zijn, blijf ik in m’n eentje zitten als ze buiten geen blowen omdat ik dan niet mee wil.
Maar toch blijf ik er heen gaan.
Ik ga ook elke week naar m’n moeder, maar kan met haar niet praten over m’n gevoelens. Maar daar zit ik tenminste 1 avond in de week. Maar de andere 6..
Ik wil gewoon m’n gedachtes, gevoelens, pijn en geluk met iemand kunnen delen. Ik ben een levendig persoon wat zo graag leuke dingen wil doen.
Ik probeer zelfs al een jaar lang een maatje te vinden die met me mee wilt naar een festival. maar ik heb gewoon het gevoel dat in de kring waar ik nu in zit ik zelf zo ongelukkig zou worden
Liefs
Stef (24 jaar jong)
06-06-2022
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dag Stef
Ik snap dat je niet teveel wil drinken, gamen of blowen.
Ik herken uw verhaal ...
Mijn zoon van 26 doet dit alles wel maar met mate...
Met vrienden wat diepere gesprekken hebben is wat hij wil...
Hij heeft enkele vrienden maar ziet ze te weinig...
Samenhangen in groepjes en enkel oppervlakkig babbelen en gamen is niet genoeg voor hem...Ook hij zoekt al een tijd iemand om samen naar een festival te gaan...Hij heeft al een hele tijd last van depressie en werkt momenteel ook niet...
Naast een goede band met mij heeft hij weinig contact met familie.
Groeten vanuit Gent
Ik snap dat je niet teveel wil drinken, gamen of blowen.
Ik herken uw verhaal ...
Mijn zoon van 26 doet dit alles wel maar met mate...
Met vrienden wat diepere gesprekken hebben is wat hij wil...
Hij heeft enkele vrienden maar ziet ze te weinig...
Samenhangen in groepjes en enkel oppervlakkig babbelen en gamen is niet genoeg voor hem...Ook hij zoekt al een tijd iemand om samen naar een festival te gaan...Hij heeft al een hele tijd last van depressie en werkt momenteel ook niet...
Naast een goede band met mij heeft hij weinig contact met familie.
Groeten vanuit Gent
Anoniem
12-01-2023
Mijn positieve energie begint een beetje op te raken (Verhaal 230)
Ik ben een positieve jongen van 27’jaAr, die graag knokt voor een betere. Toekomst ik werk 48-80 uur per week om Maar een beetje rond te komen. Vaak als ik vrij ben wil ik graag een biertje drinken met iemand of een potje voetballen. In alle gevallen doe ik dit alleen. Ik heb niemand om mee te praten en binnen mijn Familie ben ik een “zwakke” schakel en wilt Niemand contact met mij, terwijl ik juist graag iedereen help. En er voor iedereen wil zijn. Echter als ik het hardst nodig heb is niemand er voor mij . Ik krijg er (tot mijn betreuren ) suïcidale gedachtes van. Ik ben erg ongelukkig door dit allemaal. Ik werk me een slag in de ronde , om maar een beetje rond te komen . Ik heb al 5 jaar geen 1 week vrij gehad. En de dagen dat ik vrij ben ben ik alleen, of ga ik alleen naar de kroeg of sportschool. Alleen mijn positieve energie begint een beetje op te raken. . Vaak loop ik een rondje om mensen tegen te komen en een praatje te maken , maar dat blijft ook vaak bij, met van wat is het lekker weer. Geniet ervan.zijn er mensen die mij willen helpen met wat socialiteit? Alsjeblieft
Thomas
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Thomas
Hopelijk gaat het momenteel al beter met je...
Uw verhaal is herkenbaar voor mij...
Mijn zoon van 26 heeft enkele vrienden maar ziet ze weinig.
Hij is, zoals jij, omdat hij geen kandidaat vond, al een paar keer alleen een balletje gaan trappen. Hij heeft als kind nog in een club gevoetbald.
Hij is eveneens al alleen gaan feesten om te kunnen dansen op zijn geliefde elektronische muziek...Hij maakt ook zelf muziek. Naast een goede band met mij, heeft hij weinig contact met andere familie...
Hij is ook van nature erg positief ingesteld maar voelt zich toch al een hele tijd depressief en alleen. Hij zoekt net zoals jij meer verbinding...
Groeten vanuit Gent
Hopelijk gaat het momenteel al beter met je...
Uw verhaal is herkenbaar voor mij...
Mijn zoon van 26 heeft enkele vrienden maar ziet ze weinig.
Hij is, zoals jij, omdat hij geen kandidaat vond, al een paar keer alleen een balletje gaan trappen. Hij heeft als kind nog in een club gevoetbald.
Hij is eveneens al alleen gaan feesten om te kunnen dansen op zijn geliefde elektronische muziek...Hij maakt ook zelf muziek. Naast een goede band met mij, heeft hij weinig contact met andere familie...
Hij is ook van nature erg positief ingesteld maar voelt zich toch al een hele tijd depressief en alleen. Hij zoekt net zoals jij meer verbinding...
Groeten vanuit Gent
Anoniem *
12-01-2023
Ben het zat ik wil dit niet meer (Verhaal 198)
Ik zal nooit goed genoeg zijn
Ik wil hier ook niet meer zijn dit doet mij te veel pijn ik ben helemaal alleen en zal altijd alleen zijn wat heeft het nog nut om hier te zijn waarom zou ik nog moeite moeten doen als niemand echt wilt luisteren als mijn familie niet eens naar mij omkijken het kan ze geen ene zak schelen ze hebben mij als een baksteen laten vallen alsof ik niks ben ik ben niks ik ben het zat ik wil dit niet meer
Ik wil hier ook niet meer zijn dit doet mij te veel pijn ik ben helemaal alleen en zal altijd alleen zijn wat heeft het nog nut om hier te zijn waarom zou ik nog moeite moeten doen als niemand echt wilt luisteren als mijn familie niet eens naar mij omkijken het kan ze geen ene zak schelen ze hebben mij als een baksteen laten vallen alsof ik niks ben ik ben niks ik ben het zat ik wil dit niet meer
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als familie je laat vallen, raakt dit je diep..
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Dat je ergens een lichtpuntje vond om verder te gaan...
Je bent helemaal goed zoals je bent!
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Dat je ergens een lichtpuntje vond om verder te gaan...
Je bent helemaal goed zoals je bent!
Anoniem *
12-01-2023
Ik kan nergens bij niemand jezelf zijn (Verhaal 149)
Ik kan gewoon nergens met niemand m'n gevoelens delen, m'n diepe gevoelens. Daardoor kan ik nergens bij niemand jezelf zijn. Heb ook niet het gevoel alsof iemand oprecht zit te wachten om dit allemaal aan te horen. Mensen die ik vroeger had zijn er niet meer. Ben pas 22, daar niet van, echter is niemand bij gebleven. Ik heb sinds ik kan herinneren alleen maar zware en pijnlijke jaren meegemaakt. En nu ben ik ook nog eens helemaal alleen. Dusdanig dat ik nergens dusdanig mezelf kan zijn dat het onderdrukken daarvan zo pijn doet dat ik niet meer kan functioneren. En het gaat onbewust.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat onderdrukken kost tonnen energie.
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat.
Dat je ergens hulp kreeg , een steunfiguur vond, iemand in vertrouwen kon nemen, vriendschap kent...
Vg
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat.
Dat je ergens hulp kreeg , een steunfiguur vond, iemand in vertrouwen kon nemen, vriendschap kent...
Vg
Anoniem *
12-01-2023
Wil je ook je hart luchten?
Sinds afstuderen voel ik mij ontzettend alleen (Verhaal 27)
Sinds ik afgestudeerd ben voel ik mij ontzettend alleen. Nooit echt goede vrienden gehad want alle vriendengroepjes waren al gevormd en de relaties waren zeer oppervlakkig.
Nu werk ik en is er al helemaal geen tijd meer om nog af te spreken. Als gevolg van altijd alleen te zijn ben ik enorm angstig geworden en loop ik ongecontroleerd voortdurend te knarsentanden dat mij volledig in bedwang houdt en nog moeilijker maakt van contact te maken.
Mijn ouders denken dat er niets aan de hand is want dit is al 10 jaar zo maar vanbinnen voel ik mij echt rot.
Nu werk ik en is er al helemaal geen tijd meer om nog af te spreken. Als gevolg van altijd alleen te zijn ben ik enorm angstig geworden en loop ik ongecontroleerd voortdurend te knarsentanden dat mij volledig in bedwang houdt en nog moeilijker maakt van contact te maken.
Mijn ouders denken dat er niets aan de hand is want dit is al 10 jaar zo maar vanbinnen voel ik mij echt rot.
Toby
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi,
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
iamMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
hoe oud ben je ?
desiree
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Toby,
Je verhaal komt me heel bekend voor. Door de eenzaamheid word ik nog angstiger en ga ik spieren opspannen, waaronder mijn kaken. Heb je al iets van meditatie geprobeerd? Of sporten kan ook heel veel doen.
Je verhaal komt me heel bekend voor. Door de eenzaamheid word ik nog angstiger en ga ik spieren opspannen, waaronder mijn kaken. Heb je al iets van meditatie geprobeerd? Of sporten kan ook heel veel doen.
Mel
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Toby
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Ik vind het zo jammer dat je ouders niet weten wat er echt in je omgaat...En al zo lang ...Dat vreet ongetwijfeld bergen energie.
Ik heb een 26 jarige zoon met vergelijkbare problemen en ik ben zeer blij dat hij open is en zichzelf laat zien aan mij.
Waarschijnlijk ben je het niet gewoon om (met hen) over je echte gevoelens te praten. Probeer het en misschien valt het meer mee dan je denkt...Het beginnen met praten erover, de eerste stap is het meest lastig ...Het zou niet enkel jezelf maar ook je ouders deugd kunnen doen....
Groeten vanuit Gent
Ik hoop dat het momenteel beter met je gaat...
Ik vind het zo jammer dat je ouders niet weten wat er echt in je omgaat...En al zo lang ...Dat vreet ongetwijfeld bergen energie.
Ik heb een 26 jarige zoon met vergelijkbare problemen en ik ben zeer blij dat hij open is en zichzelf laat zien aan mij.
Waarschijnlijk ben je het niet gewoon om (met hen) over je echte gevoelens te praten. Probeer het en misschien valt het meer mee dan je denkt...Het beginnen met praten erover, de eerste stap is het meest lastig ...Het zou niet enkel jezelf maar ook je ouders deugd kunnen doen....
Groeten vanuit Gent
Anoniem
12-01-2023
Het liefst ben ik op werk (Verhaal 282)
Ik voel me al jaren eenzaam. Maar dit jaar spant de kroon. Ik heb geen vriendinnen meer. Uit het niets zijn ze uit mijn leven verdwenen. Geen idee waarom. Wist ik dat maar. Woon nog thuis bij mijn pa. Ik ben 28. Geen vriend, wel werk. Het liefst ben ik op werk dan ben ik bezig met van alles, maar na mijn dienst ben ik gewoon weer eenzaam. Het houdt maar niet op. Ik zou zo blij zijn als het leven voor mij stopt. Dit is niet wat ik wil. En ik kom hier ook niet uit. Bij psychologen geweest maar niks werkt, of ik wordt niet serieus genomen. God help mij. 🙏
Sandra
25-09-2022
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Sandra
Ik heb een 26 jarige zoon die al enige tijd kampt met angst en depressie. Hij woont thuis bij mij.
Hij heeft wel enkele vrienden maar die ziet hij te weinig, die hebben al een heel leven opgebouwd...
Ik voel dat de eenzaamheid soms nog het ergste is voor hem
Hoe gaat het momenteel met jou?
Groetjes vanuit Gent
Ik heb een 26 jarige zoon die al enige tijd kampt met angst en depressie. Hij woont thuis bij mij.
Hij heeft wel enkele vrienden maar die ziet hij te weinig, die hebben al een heel leven opgebouwd...
Ik voel dat de eenzaamheid soms nog het ergste is voor hem
Hoe gaat het momenteel met jou?
Groetjes vanuit Gent
Anoniem *
12-01-2023
aaneenschakelijk angsten en depressies (Verhaal 36)
Ik ben 26 jaar en ontzettend eenzaam. Ik heb na mijn tijd op de basisschool maar weinig vriendschappen opgebouwd, doordat mijn leven eigenlijk een aaneenschakeling is geweest van angsten en depressies. Als ik dan wat meer contact had met anderen, dan viel ik al gauw buiten de boot, omdat ik niet zo van het stappen en het feesten ben. Ik geloof dat anderen mij maar saai vinden..
Ik heb wel werk en oppervlakkig contact met buurtgenoten, maar geen vriendschappen. Als mijn collega's op het werk vragen of ik nog wat leuks heb gedaan, dan lieg ik vaak en zeg ik dat ik met vriendinnen af heb gesproken. Ik schaam me.. Ook maak ik geen gebruik van social media, omdat het te confronterend is om te zien dat anderen wel een sociaal leven hebben. Op sommige dagen voel ik me zo eenzaam dat het letterlijk pijn doet. Een gevoel van leegte overheerst dan zo sterk, dat ik het liefst de hele dag zou slapen. Elk weekend en elke vakantie is weer een uitdaging..
Ik heb wel werk en oppervlakkig contact met buurtgenoten, maar geen vriendschappen. Als mijn collega's op het werk vragen of ik nog wat leuks heb gedaan, dan lieg ik vaak en zeg ik dat ik met vriendinnen af heb gesproken. Ik schaam me.. Ook maak ik geen gebruik van social media, omdat het te confronterend is om te zien dat anderen wel een sociaal leven hebben. Op sommige dagen voel ik me zo eenzaam dat het letterlijk pijn doet. Een gevoel van leegte overheerst dan zo sterk, dat ik het liefst de hele dag zou slapen. Elk weekend en elke vakantie is weer een uitdaging..
Kim
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe oud ben je ?
Stof
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Kim,
Ik zit ernstig in hetzelfde schuitje. Wat je schrijft over social media en het liegen tegen collega's, is ook mijn situatie. Als je eens wil sparren, doe ik dat al te graag.
Groetjes,
Mide
Ik zit ernstig in hetzelfde schuitje. Wat je schrijft over social media en het liegen tegen collega's, is ook mijn situatie. Als je eens wil sparren, doe ik dat al te graag.
Groetjes,
Mide
Mide
26-09-2022
Reactie:
Hallo Kim, hoe gaat het met momenteel je ?
Ik herken veel van mijn 26 jarige zoon in jouw verhaal...
Hij heeft ook al een hele tijd angsten en depressies...
Hij heeft enkele vrienden maar die ziet hij veel te weinig, hebben al een heel leven opgebouwd enz...
Groetjes vanuit Gent
Ik herken veel van mijn 26 jarige zoon in jouw verhaal...
Hij heeft ook al een hele tijd angsten en depressies...
Hij heeft enkele vrienden maar die ziet hij veel te weinig, hebben al een heel leven opgebouwd enz...
Groetjes vanuit Gent
Anoniem
12-01-2023
Laten we toch eens wat meer naar elkaar omkijken (Verhaal 57)
Hallo,
ik ben 23 jaar en voel me vaak ontzettend alleen.
Momenteel studeer ik nog en heb ik mijn opleiding bijna afgerond. Ik heb geen vrienden en geef mezelf daardoor vaak de schuld omdat ik dan denk dat het aan mezelf ligt.
Ik ben een introvert en gevoelig persoon met mensenkennis dat maakt dat ik snel in de gaten heb hoe mensen in elkaar zitten. Op meerdere momenten hebben mensen mijn vertrouwen beschadigd.
Naast mijn studie en werk ben ik altijd thuis. Ik heb het gevoel dat ik veel mis van hoe een geweldige tijd met vrienden en uitgaan had kunnen zijn.
Ik geef en doe altijd veel voor anderen en vind het niks dat er steeds meer geleefd wordt naar een individualistische, ik-gerichte maatschappij.
Laten we toch eens wat meer naar elkaar omkijken.
ik ben 23 jaar en voel me vaak ontzettend alleen.
Momenteel studeer ik nog en heb ik mijn opleiding bijna afgerond. Ik heb geen vrienden en geef mezelf daardoor vaak de schuld omdat ik dan denk dat het aan mezelf ligt.
Ik ben een introvert en gevoelig persoon met mensenkennis dat maakt dat ik snel in de gaten heb hoe mensen in elkaar zitten. Op meerdere momenten hebben mensen mijn vertrouwen beschadigd.
Naast mijn studie en werk ben ik altijd thuis. Ik heb het gevoel dat ik veel mis van hoe een geweldige tijd met vrienden en uitgaan had kunnen zijn.
Ik geef en doe altijd veel voor anderen en vind het niks dat er steeds meer geleefd wordt naar een individualistische, ik-gerichte maatschappij.
Laten we toch eens wat meer naar elkaar omkijken.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik begrijp je. Heb precies hetzelfde gevoel. Hoe kunnen we met elkaar in contact komen? Geen provincienaam oid. Ben nu 39 jaar. Veel mensen vallen weg als het niet goed met jezelf gaat, ze je niet begrijpen of ze er niet voor je zijn. Je staat er niet alleen voor zegt iemand, terwijl je er wel alleen voor staat, want waar is diegene dan? Reacties als oh wat erg en oh wat vervelend, maar er zijn ho maar. Die mensen die gesetteld zijn die je na elf jaar hulp weer naar een therapeut willen hebben, in plaats van er te zijn. Hulpverleners moeten het maar oplossen want familie, vrienden, kennissen of buren zijn er niet of niet voldoende. Je omgeving kan je maken en er voor je zijn of ze kunnen je kapotmaken en er dan niet voor je zijn. Ik kan er geen mooier verhaal van maken. Heftig...
Hanneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herken veel in je verhaal.
We leven inderdaad in een Ik gerichte maatschappij ik voel me hier al jaren niet meer thuis.
Ik wil emigreren naar een land waar de mensen nog wel wat meer betrokken zijn.
Meer in en met de natuur leven dat is mijn droom.
Introverte en gevoelige mensen zijn heel erg belangrijk maar het is inderdaad moeilijk om je staande te houden in deze maatschappij.
Misschien is het voor jou wel een optie om te kijken (forums) om in contact te komen met andere gevoelige mensen(ook wel hoogsensitief genoemd) om ervaringen uit te wisselen en wellicht contacten te leggen.
We leven inderdaad in een Ik gerichte maatschappij ik voel me hier al jaren niet meer thuis.
Ik wil emigreren naar een land waar de mensen nog wel wat meer betrokken zijn.
Meer in en met de natuur leven dat is mijn droom.
Introverte en gevoelige mensen zijn heel erg belangrijk maar het is inderdaad moeilijk om je staande te houden in deze maatschappij.
Misschien is het voor jou wel een optie om te kijken (forums) om in contact te komen met andere gevoelige mensen(ook wel hoogsensitief genoemd) om ervaringen uit te wisselen en wellicht contacten te leggen.
Leontien
28-09-2022
Reactie:
Hallo 23 jarige persoon, ik herken veel van mijn 26 jarige zoon in je verhaal...Hoe gaat het momenteel met je?
Groetjes vanuit Gent
Groetjes vanuit Gent
Anoniem *
12-01-2023
Ik wil zo graag mensen ontmoeten (Verhaal 39)
Alles glipt weg.... Ik ben steeds meer eenzaam en ongelukkig. Steeds minder vrienden en mijn toekomst plannen lijken op niks uit te draaien en ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik wil zo graag mensen ontmoeten, leuke dingen doen en me gelukkig voelen..
Een arm om me heen....
Ik wil zo graag mensen ontmoeten, leuke dingen doen en me gelukkig voelen..
Een arm om me heen....
Annie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 12-01-2023
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe oud ben je ?
Stof
> 2 jaar geleden
Reactie:
welke provincie?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Annie, een trap begint altijd met de eerste trede. En jij zelf kan die stap zetten. Gebruik je eigen gevoel en eigen gezond verstand erbij, dus tesamen je eigen intuiti en je bent langzaam aan vertrokken.
Groetjes, Jan
Groetjes, Jan
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Welke regio ?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn dochter die woont aleen en heeft het zelfde gevoel ze weent dikwijls ze woont in lier
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 27, en ben ook alle dagen van het jaar eenzaam en alleen. Ik werk ook zoveel, en ook daar ben ik alleen . Zelfs met de kerst ben ik alleen. Ik voel me gebroken
Thomas
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Annie, hoe gaat het ondertussen met je?
Ik woon in Gent en heb een zoon van 26 die zich ongeveer hetzelfde voelt...Hallo mevrouw met dochter in Lier hoe gaat het met haar momenteel?
Ik woon in Gent en heb een zoon van 26 die zich ongeveer hetzelfde voelt...Hallo mevrouw met dochter in Lier hoe gaat het met haar momenteel?
Anoniem *
12-01-2023
Wil je ook je hart luchten?
Eenzaamheid , dat knaagt aan je (Verhaal 289)
Eenzaamheid , dat knaagt aan je. Ik heb gehoord dat de hersenen er anders uitzien van mensen die lang eenzaam zijn . dat is schrikken. Als je jong bent is vrienden maken veel eenvoudiger, iedereen zit in het zelfde schuitje en vinden alles fantastisch. Als men gaat samenwonen en kinderen krijgen , groeit alles uit elkaar. Ik heb bewust geen kinderen en nu ook geen relatie. vrienden maken gaat nu ook moeilijk, iedereen is zo druk en ik heb niets met dat kinder-gedoe . vooral moeders praten er non stop over en dat slaat bij mij dood. Ik leef ook anders , ga veel op reis en maak lange wandel reizen . santiago lopen bij voorbeeld . gelijk gestemde kom je tegen , eenmaal thuis komen de muren weer op je af . Het is jammer om de jonge jaren niet meer te kunnen herleven, alles was oke, interessant en iedereen was oke en geaccepteerd , en iedereen accepteerde ook mij .
Alice 60jr
23-10-2022
laatste reactie: 12-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken je gevoelens . Eenzaamheid sluipt erin , en voor je het weet ben je een paar jaar verder . Ik zit in hetzelfde situatie . Soms zoals nu doorbreek ik het . Door een vliegtuig te pakken en weg te gaan . Maar als ik thuis ben komen de muren weer op je af . Doorbreken van een patroon is moeilijk . Wens je succes
Alice uit Amsterdam
12-01-2023
Veel mensen om me heen, maar toch eenzaam (Verhaal 110)
Hallo,
Veel mensen denken dat eenzaamheid alleen te maken heeft met het niet hebben van mensen rondom je. Maar ik als studente (21j) zit op een kot met 6 anderen en zelf thuis heb ik mijn beide ouders rondom me. Ik heb 2 keer per week rugbytraining en 1 keer tennistraining, daarnaast ga ik graag weg met mijn vrienden, maar toch voel ik me quasi dagelijks eenzaam. Ik heb zo vaak mensen rondom me maar toch heb ik niet echt een beste vriend/vriendin waarmee ik heel diepe gesprekken kan hebben. Soms raak ik gewoon verstikt in mijn eenzame gedachten, want ik kan ze met niemand delen. Ik kan met niemand praten over hoe moeilijk het is om in de schaduw van een perfecte oudere zus te leven die nooit fouten maakt en waar mijn ouders altijd voor staan te springen terwijl ik het moeilijke achterkomertje ben die fout na fout maakt. Ik heb nog nooit over die situatie met mijn zus gepraat met anderen, ten eerste omdat ik anderen niet wil opzadelen met mijn problemen en ten tweede omdat ik echt het gevoel heb dat niemand over die problemen wil horen. En echt ik heb goeie vrienden die zouden klaarstaan voor mij, maar hun effectief contacteren is zo'n grote drempel. En tuurlijk zijn er momenten waarop ik mij niet eenzaam voel, als ik bv. zomerkampen geef voor kinderen. En dan kom ik weer thuis en begint de eenzaamheid gewoon weer opnieuw.
Wat ik echt graag eens zou doen, is dit bericht posten op sociale media en kijken hoeveel vrienden effectief reageren, maar dan moet ik mezelf openstellen en dat wil ik niet doen. Ik kan mezelf niet zover krijgen, want ik heb een reputatie opgebouwd van een happy persoon waar mensen op kunnen rekenen, ik wil mezelf tonen als een perfecte persoon die iedereen wil helpen door vrijwilligerswerk (vooral voor de kinderen in de parochie), maar mezelf openstellen voor iedereen om te zien is zo ver.
En hier is dat geen probleem voor mij, niemand kent mij hier en hopelijk heeft er ooit iemand iets aan deze post. Maar toch soms doet het deugd om gewoon eens te kunnen praten met iemand die je goed kent.
En voor de mensen die tot hier aan het lezen zijn (goed zo! Je bent er bijna!) : ik wilde gewoon even mn hart luchten om mezelf toch een beetje beter te doen voelen.
Groetjes,
Margot
Veel mensen denken dat eenzaamheid alleen te maken heeft met het niet hebben van mensen rondom je. Maar ik als studente (21j) zit op een kot met 6 anderen en zelf thuis heb ik mijn beide ouders rondom me. Ik heb 2 keer per week rugbytraining en 1 keer tennistraining, daarnaast ga ik graag weg met mijn vrienden, maar toch voel ik me quasi dagelijks eenzaam. Ik heb zo vaak mensen rondom me maar toch heb ik niet echt een beste vriend/vriendin waarmee ik heel diepe gesprekken kan hebben. Soms raak ik gewoon verstikt in mijn eenzame gedachten, want ik kan ze met niemand delen. Ik kan met niemand praten over hoe moeilijk het is om in de schaduw van een perfecte oudere zus te leven die nooit fouten maakt en waar mijn ouders altijd voor staan te springen terwijl ik het moeilijke achterkomertje ben die fout na fout maakt. Ik heb nog nooit over die situatie met mijn zus gepraat met anderen, ten eerste omdat ik anderen niet wil opzadelen met mijn problemen en ten tweede omdat ik echt het gevoel heb dat niemand over die problemen wil horen. En echt ik heb goeie vrienden die zouden klaarstaan voor mij, maar hun effectief contacteren is zo'n grote drempel. En tuurlijk zijn er momenten waarop ik mij niet eenzaam voel, als ik bv. zomerkampen geef voor kinderen. En dan kom ik weer thuis en begint de eenzaamheid gewoon weer opnieuw.
Wat ik echt graag eens zou doen, is dit bericht posten op sociale media en kijken hoeveel vrienden effectief reageren, maar dan moet ik mezelf openstellen en dat wil ik niet doen. Ik kan mezelf niet zover krijgen, want ik heb een reputatie opgebouwd van een happy persoon waar mensen op kunnen rekenen, ik wil mezelf tonen als een perfecte persoon die iedereen wil helpen door vrijwilligerswerk (vooral voor de kinderen in de parochie), maar mezelf openstellen voor iedereen om te zien is zo ver.
En hier is dat geen probleem voor mij, niemand kent mij hier en hopelijk heeft er ooit iemand iets aan deze post. Maar toch soms doet het deugd om gewoon eens te kunnen praten met iemand die je goed kent.
En voor de mensen die tot hier aan het lezen zijn (goed zo! Je bent er bijna!) : ik wilde gewoon even mn hart luchten om mezelf toch een beetje beter te doen voelen.
Groetjes,
Margot
Margot
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat ik opmerk aan je schrijven is dat je onzeker bent wat hindert stappen te ondernemen die het probleem zouden kunnen oplossen gezien eenzaamheid. Die onzekerheid is duidelijk gekomen door het gedrag van je zus meer te belonen dan jij die nodig gestimuleerd moest worden, maar vooral gelijkheid van je ouders naar beiden. Als je een minderwaardigheidsgevoel ontwikkeld hebt ligt het aan de ouders die een kind meer naar voren trekt dan de andere. Naast minderwaardigheidsgevoel je onzeker bent geworden en streeft naar perfectie om te kunnen voldoen aan alles wat je ouders prijzen aan je zus, maar gaat er psychisch van onder door. Je eenzaamheid die je beschrijft kan ik begrijpen. Je kan iedereen rondom je heen hebben, en ook al zou je praten kunnen met vriendinnen, de oplossing ligt vooral bij de ouders, dus zou je eerst moeten praten met je ouders wat dit met je doet. Met je zus zou ik praten, net zoals met je ouders wat dat met je doet maar moet je wel beseffen geen verwijten te maken naar je zus, want zij kan er ook niets aan doen in veel goed te zijn. Alleen als ze daarmee net als je ouders je een minderwaardigheidsgevoel heeft dat wel te bespreken, als het kwetsend is, vernederend enz.. Vaak is het zo met kinderen als de ouders een kind voor trekt die slim lijkt en een ander kind niet dezelfde slimheid kan bereiken het kind dat opgehemeld word hetzelfde reageert als de ouder, want de ouder is voorbeeld in gedrag! Ik zou kunnen zeggen praat eens met de luisterlijn via internet, of een therapeut of...... maar de enige oplossing is wat doen aan het probleem door met degene te praten die je de gevoelens heeft. Besef hoe je als mens voelt is hoe een mens je doet voelen! Je moet dus wat aan die gevoelens doen. Dan komt er een beslissing, keuze in je leven het accepteren de eenzaamheid en het eeuwige strijden tot perfectie zoals je zus is te worden of er afstand van te nemen en te werken aan je ontwikkelde minderwaardigheid, dwang tot perfectie enz.. tot de eenzaamheid vanzelf verdwijnt het ontstaan is door een tekort aan behoefte van praten willen, beter gezegd begrepen te willen worden, anders behandeld te willen worden, evenveel erkenning willen als je zus ook al heb je minder kwaliteiten. Onderzoek eens je eigen kwaliteiten en zoek een kwaliteit die je zus niet heeft. Een gevoel iets te kunnen wat zij niet kan of jij beter in bent. Belangrijkste is dat je trots word op wat je kan en niet men trots is op wat men verwacht van je!!! Succes
Marcel
11-05-2022
Reactie:
Hi Margot,
Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb veel mensen om me heen en een fijn gezin, maar voel me ook vaak zo eenzaam. Ik heb twee zussen die elkaar bellen, bakkies doen bij elkaar en van alles samen ondernemen en ik word nooit meegevraagd. Als ik zelf wat voorstel hebben ze geen tijd of geen zin. Het voelt of zij zussen zijn en ik enigs kind. Ik heb veel vriendinnen, maar die wonen allemaal ver weg. Ik zie hen dus ook weinig. Mijn ouders zijn echt lief, maar komen nooit mijn kant op. Ik moet altijd naar hen en dat het liefst minimaal drie weken vooraf al vragen, anders hebben ze geen tijd. Maar als ik er ben is het erg gezellig en doen ze alles voor me. Ik mis ook directe vriendinnen om me heen en inderdaad ook een beste vriendin.
Ik vind het rot voor jou dat je zus zo perfect is. Maar vergeet niet dat jij dat ook bent, op jouw manier. Probeer te ontdekken wie jij bent, los van je familie. Dan maar zonder hun goedkeuring. Jij leeft jouw leven. En praten lucht vaak op. Misschien doet je zus wel haar uiterste best om alle ballen hoog te houden, maar gaat ze er bijna aan onderdoor. Heb je haar echt gevraagd hoe het met haar gaat? Misschien kijkt ze stiekem ook wel tegen jou op, dat je wat vrijer leeft bijvoorbeeld? Qua ouders, bespreek het een keertje met ze. Als je niks zegt, weten zij niet wat er speelt én kunnen ze het niet aan je uitleggen wat jij voor hen betekent. Daarmee duw je hen dus weg. Daarnaast, stop met jezelf te bewijzen tegenover hen en wees trots op jezelf. Dat je anders bent, betekent niet dat je minder bent.
Ik vind het zelf fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Hopelijk helpt het ook voor jou.
Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb veel mensen om me heen en een fijn gezin, maar voel me ook vaak zo eenzaam. Ik heb twee zussen die elkaar bellen, bakkies doen bij elkaar en van alles samen ondernemen en ik word nooit meegevraagd. Als ik zelf wat voorstel hebben ze geen tijd of geen zin. Het voelt of zij zussen zijn en ik enigs kind. Ik heb veel vriendinnen, maar die wonen allemaal ver weg. Ik zie hen dus ook weinig. Mijn ouders zijn echt lief, maar komen nooit mijn kant op. Ik moet altijd naar hen en dat het liefst minimaal drie weken vooraf al vragen, anders hebben ze geen tijd. Maar als ik er ben is het erg gezellig en doen ze alles voor me. Ik mis ook directe vriendinnen om me heen en inderdaad ook een beste vriendin.
Ik vind het rot voor jou dat je zus zo perfect is. Maar vergeet niet dat jij dat ook bent, op jouw manier. Probeer te ontdekken wie jij bent, los van je familie. Dan maar zonder hun goedkeuring. Jij leeft jouw leven. En praten lucht vaak op. Misschien doet je zus wel haar uiterste best om alle ballen hoog te houden, maar gaat ze er bijna aan onderdoor. Heb je haar echt gevraagd hoe het met haar gaat? Misschien kijkt ze stiekem ook wel tegen jou op, dat je wat vrijer leeft bijvoorbeeld? Qua ouders, bespreek het een keertje met ze. Als je niks zegt, weten zij niet wat er speelt én kunnen ze het niet aan je uitleggen wat jij voor hen betekent. Daarmee duw je hen dus weg. Daarnaast, stop met jezelf te bewijzen tegenover hen en wees trots op jezelf. Dat je anders bent, betekent niet dat je minder bent.
Ik vind het zelf fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Hopelijk helpt het ook voor jou.
Anonieme vrouw
08-01-2023
Ook gehuwd eenzaam (Verhaal 310)
Ik ben ook gehuwd en voel mij ook eenzaam.
Ik woon in Antwerpen .
Ik zie mijn familie ook niet meer sinds mijn ouders zijn overleden.
Ik leef met de dag.
Ik woon in Antwerpen .
Ik zie mijn familie ook niet meer sinds mijn ouders zijn overleden.
Ik leef met de dag.
Senna
07-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Ik mis gewoon een goeie vriend of vriendin (Verhaal 179)
Hoi, ik ben 21 jaar woon samen met mijn vriend we hebben een zoontje van 7maand. Ik voel me nu al een jaar erg eenzaam geen vrienden of vriendinnen niemand die contract met me zoekt. Ookal heb ik mijn zoontje en vriend vaak om me heen toch voel ik me super eenzaam. Doe veel alleen. Ik mis gewoon een goeie vriend of vriendin om leuke dingen me te doen iemand die ik kan vertrouwen.
SqD
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey, ik weet niet of je hier nog steeds nood aan hebt. Maar ik ben ook 21 en heb zin om nieuwe mensen te leren kennen. Van welke streek ben je?
Lila
05-01-2023
Grenzen getrokken, nu ben ik alleen (Verhaal 308)
Ik ben een vrouw van 40j met drie kinderen. De 2 vaders van mijn kinderen waren narcisten en nu ben ik dus alleen. Ik ben in therapie, altijd zwarte schaap geweest thuis bij mijn moeder en drie zussen. Nu heb ik dus grenzen getrokken en 1 zus Zie ik af en toe nog maar wel alleen als ik zelf contact zoek. Met kerstmis en Nieuwjaar ben ik al jaren alleen, vroeger nodigde ik iedereen uit en deed constant mijn best om iedereen te pleasen, nu doe ik dat dus niet meer, heb mijn grenzen getrokken, gevolg is wel dat ik nu alleen ben. Heb zo goed als geen vrienden en familie. Vraag me af wat er mis is met me. Als ik iets regel komen ze mss en als ik zelf geen contact zoek hoor ik niets.
Groetjes lizzy
Groetjes lizzy
Lizzy
01-01-2023
laatste reactie: 02-01-2023
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Misschien moet je proberen om nieuwe mensen te leren kennen? Zelf hanteer ik een regel als ik nieuwe mensen leer kennen... Als ik ze langer dan 6 maanden niet gehoord heb dan probeer ik ze te weren: Ik verwijder telefoonnummers etc.. Ik blokkeer ze niet, maar kan daarna zelf geen contact meer opnemen.
Kev
02-01-2023
Wil je ook je hart luchten?
Toch maar eens professionele hulp gaan zoeken? (Verhaal 261)
Ik heb nooit van sex kunnen genieten, zit op slot waarschijnlijk gegaan doordat mijn vader me als klein meisje heeft betast. Bij mijn lievelingstante was ik wel geliefd, ik noemde mezelf Elsje van T, de naam van m'n tante.
Opeens denk ik eraan dat ik bang was voor een man was die daar regelmatig kwam. Ik verstopte me achter de hooiberg en keek steeds om het hoekje of zijn fiets al weg was.
Ik ken m'n eigen verhaal van voor tot achter maar kom er niet verder mee. Toch maar eens professionele hulp gaan zoeken?
Opeens denk ik eraan dat ik bang was voor een man was die daar regelmatig kwam. Ik verstopte me achter de hooiberg en keek steeds om het hoekje of zijn fiets al weg was.
Ik ken m'n eigen verhaal van voor tot achter maar kom er niet verder mee. Toch maar eens professionele hulp gaan zoeken?
Els K.
11-07-2022
laatste reactie: 01-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
mijn reactie was niet te kort.
Dank je wel Els voor jouw verhaal. Misbruik is naar he.
Ook veel sterkte. lieve groetjes, Joke
Dank je wel Els voor jouw verhaal. Misbruik is naar he.
Ook veel sterkte. lieve groetjes, Joke
Joke
08-11-2022
Reactie:
Zoek aub professionele hulp. Je kan er alleen maar baat bij hebben toch?
Hetgeen je hebt meegemaakt zal nooit meer weggaan, maar met hulp kan je de toekomst iets mooier maken?
Ikzelf ben zwaar depressief. De voorbije jaren dacht ik: Snel eraan werken, dan is het voorbij. Maar zo werkt het niet. De aanvaarding dat ik mijn probleem mijn hele verdere leven mogelijk zal meenemen was een openbaring..
In ieder geval, veel sterkte!
Hetgeen je hebt meegemaakt zal nooit meer weggaan, maar met hulp kan je de toekomst iets mooier maken?
Ikzelf ben zwaar depressief. De voorbije jaren dacht ik: Snel eraan werken, dan is het voorbij. Maar zo werkt het niet. De aanvaarding dat ik mijn probleem mijn hele verdere leven mogelijk zal meenemen was een openbaring..
In ieder geval, veel sterkte!
Mike
01-01-2023
Eenzaam maar blijf positief (Verhaal 302)
Hallo, ik ben 48 jaar en voel me eenzaam soms. Het probleem is dat mijn persoonlijkheid het niet toelaat om daar een oplossing voor te vinden. Als kind was ik al heel erg op mezelf. Heb nooit in jeugdbewegingen, sportclubs gezeten , nooit geleerd om echt sociale contacten te leggen. Ben zelf ook niet moeders mooiste. Vooral naar knappe vrouwen toe klap ik helemaal dicht wat maakt dat ik nog nog gekust heb of sex gehad heb. Best frustrerend . Ik voel me ook niet comfortabel in gezelschap van veel mensen, dus ja dan is het moeilijk om iemand te vinden. Heb een eenmansbedrijfje wat maakt dat ik wel hard werk en zo mn eenzaamheid wat kan vergeten. Maar ik blijf positief. Kan mijn persoonlijkheid niet veranderen en aan al de mensen hier die hun verhaal doen zou ik hetzelfde aanraden. Wie moeilijk contacten legt met anderen, zoek iets waarbij je je gedachten kan verzetten. Bij mij is dat mn werk, bij sommigen misschien een leuke hobby
Anoniem
24-12-2022
laatste reactie: 01-01-2023
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat knap dat je zo bij jezelf blijft! Inderdaad je kunt je persoonlijkheid niet veranderen. Toch denk ik dat je soms een stapje uit je comfort zou kunnen maken. Bijvoorbeeld een keer op een dating website staan? En als je dicht klapt van mooie vrouwen, er zijn ook genoeg ‘gewone’ vrouwen hoor. En als je uitlegt dat je wat introverter bent, dan kunnen mensen dat echt wel begrijpen.
Het zou zonde zijn om het nooit geprobeerd te hebben toch? En dat je aan het einde van je leven denkt: had ik maar.
Acceptatie is goed, maar teveel in je comfort blijven is ook zonde. Je bent de moeite waard! Ook voor een relatie.
Het zou zonde zijn om het nooit geprobeerd te hebben toch? En dat je aan het einde van je leven denkt: had ik maar.
Acceptatie is goed, maar teveel in je comfort blijven is ook zonde. Je bent de moeite waard! Ook voor een relatie.
Anoniem
31-12-2022
Reactie:
Ik ben in mijn jonge jaren vaak gepest geweest. Het begon al in de kleuterklas.
Ik vind mezelf heel erg lelijk. Veel mensen, vooral vrouwen en meisjes, hebben het vaak gezegd of laten blijken.
Ik neem het ze niet kwalijk, ze hebben gelijk.
Ik begrijp je volledig; Ook ik vermijd gesprekken met mensen van wie ik vind dat ze knap/knapper zijn. Zowel mannen als vrouwen.
Ergens ben ik wel jaloers op je. Ik wou dat ik nooit een relatie gehad had. Dan was het niet fout gelopen en dan was ik nooit zo zwaar gekwetst geweest.
Anyway, veel sterkte gewenst. Je lijkt me in bepaalde opzichten veel sterker dan mij.
Ik vind mezelf heel erg lelijk. Veel mensen, vooral vrouwen en meisjes, hebben het vaak gezegd of laten blijken.
Ik neem het ze niet kwalijk, ze hebben gelijk.
Ik begrijp je volledig; Ook ik vermijd gesprekken met mensen van wie ik vind dat ze knap/knapper zijn. Zowel mannen als vrouwen.
Ergens ben ik wel jaloers op je. Ik wou dat ik nooit een relatie gehad had. Dan was het niet fout gelopen en dan was ik nooit zo zwaar gekwetst geweest.
Anyway, veel sterkte gewenst. Je lijkt me in bepaalde opzichten veel sterker dan mij.
Mike
01-01-2023
Van tijd tot tijd nood aan een knuffel (Verhaal 307)
Ik ben 38 jaar en ben in 2018 gescheiden. Ik heb een dochter in co-ouderschap, ze is week om week bij mij. Het was een vreselijke scheiding, zo erg dat ik eigenlijk nooit meer een relatie wil (voorlopig?). Het maakt echter wel dat ik elke week ontzettend eenzaam ben. Ik mis affectie en liefde. Het is niet zozeer seks (daar ben ik niet goed in), maar ik heb van tijd tot tijd nood aan een knuffel of een diepgaand gesprek.
Het stormt elke dag in mijn hoofd: Ga ik op zoek/stel ik mij open voor een nieuwe relatie of volg ik de stem in mijn hoofd die zegt: "Begin er niet aan, je wordt opnieuw gekwetst"?
De tweestrijd weegt extra zwaar door op het gemis aan warmte, genegenheid. Oh wat ben ik eenzaam...
Het stormt elke dag in mijn hoofd: Ga ik op zoek/stel ik mij open voor een nieuwe relatie of volg ik de stem in mijn hoofd die zegt: "Begin er niet aan, je wordt opnieuw gekwetst"?
De tweestrijd weegt extra zwaar door op het gemis aan warmte, genegenheid. Oh wat ben ik eenzaam...
Mike
01-01-2023
Toon reacties Verberg reacties
Eenzaam op oudejaar (Verhaal 306)
Eenzaam op oudejaar? De soms kan je als koppel ook heel erg eenzaam zijn.
Ik ben 68, mijn man is 10 jaar ouder en nu begint het leeftijdsverschil erg te wegen, hij wil in zijn zetel zitten en tv kijken terwijl ik wil leven en mensen ontmoeten.
Ik heb zo goed als geen familie meer : ouders al paar jaar geleden gestorven, enige broer paar maanden geleden overleden. Broer was allang gescheiden en met zijn kinderen heb ik weinig contact, zeker niet als het gaat om eindejaarsfeesten. Mijn man heeft 5 zussen, hij is de tweede in de rij maar trouwde relatief laat en moest tot de dag van ons trouwen elke cent die hij verdiende afgeven. Hij had dus letterlijk "geen nagel om aan zijn gat te krabben" en geen kleren aan zijn lijf. De zussen doen veel samen maar daar mogen wij nooit bij zijn. Ze komen hier nooit over de vloer. Paar jaar geleden nodigden we iedereen uit op nieuwjaar ... Het antwoord was 5x NEE. Dus oudejaar zitten we hier triestig thuis .... 8 miljard mensen op de wereld en geen enkele die aan ons denkt ... We hebben 1 zoon, getrouwd, 2 dochters : die vieren vanavond met vrienden, het is hun gegund. Morgen komen zoon en kleindochters wel langs ( cadeaus, weetjewel) Het kan verdomd eenzaam zijn op deze wereld. Volgende week ben ik jarig, dat wordt even eenzaam .
...
Ik ben 68, mijn man is 10 jaar ouder en nu begint het leeftijdsverschil erg te wegen, hij wil in zijn zetel zitten en tv kijken terwijl ik wil leven en mensen ontmoeten.
Ik heb zo goed als geen familie meer : ouders al paar jaar geleden gestorven, enige broer paar maanden geleden overleden. Broer was allang gescheiden en met zijn kinderen heb ik weinig contact, zeker niet als het gaat om eindejaarsfeesten. Mijn man heeft 5 zussen, hij is de tweede in de rij maar trouwde relatief laat en moest tot de dag van ons trouwen elke cent die hij verdiende afgeven. Hij had dus letterlijk "geen nagel om aan zijn gat te krabben" en geen kleren aan zijn lijf. De zussen doen veel samen maar daar mogen wij nooit bij zijn. Ze komen hier nooit over de vloer. Paar jaar geleden nodigden we iedereen uit op nieuwjaar ... Het antwoord was 5x NEE. Dus oudejaar zitten we hier triestig thuis .... 8 miljard mensen op de wereld en geen enkele die aan ons denkt ... We hebben 1 zoon, getrouwd, 2 dochters : die vieren vanavond met vrienden, het is hun gegund. Morgen komen zoon en kleindochters wel langs ( cadeaus, weetjewel) Het kan verdomd eenzaam zijn op deze wereld. Volgende week ben ik jarig, dat wordt even eenzaam .
...
Anoniem
31-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Die eenzaamheid is niet te doen (Verhaal 304)
Die eenzaamheid is niet te doen ...... wat een verdriet en pijn doet het om het gevoel te hebben er niet toe te doen 😢
Eenzaamheid
27-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb veel meegemaakt (Verhaal 303)
Ik heb veel meegemaakt weet niet waar ik beginnen moet. Ik begin met me voor te stellen.
Ik ben pas 57 geworden. Ben met m’n zoon van 27 gaan Chinezen 2 dagen na m’n verjaardag. Teveel zoet gegeten dus volgende dag ziek ; veel diarree. Geprikkeld moe. Ik woon alleen en krijg wel thuisbegeleiding maar er gaan er 3 weg v begeleiding dus ik word nog meer teruggegooid Op mezelf ! Ik woon al 9 jaar in een rijtjeshuis waar mensen met de deuren gooien en dit duurt al lang en vooral met de feestdagen als ik alleen zit. Ik ben depressief heb borderline kenmerken ptss burn-out klachten angst en paniek! Straat vrees. En zo zit ik hier alleen. Ik zit er nu doorheen en ik weet niet waar naar toe ! Voel me niks waard en zou t graag willen dat ik niet meer wakker werd,
Ik ben pas 57 geworden. Ben met m’n zoon van 27 gaan Chinezen 2 dagen na m’n verjaardag. Teveel zoet gegeten dus volgende dag ziek ; veel diarree. Geprikkeld moe. Ik woon alleen en krijg wel thuisbegeleiding maar er gaan er 3 weg v begeleiding dus ik word nog meer teruggegooid Op mezelf ! Ik woon al 9 jaar in een rijtjeshuis waar mensen met de deuren gooien en dit duurt al lang en vooral met de feestdagen als ik alleen zit. Ik ben depressief heb borderline kenmerken ptss burn-out klachten angst en paniek! Straat vrees. En zo zit ik hier alleen. Ik zit er nu doorheen en ik weet niet waar naar toe ! Voel me niks waard en zou t graag willen dat ik niet meer wakker werd,
Karin
27-12-2022
laatste reactie: 27-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Een dikke knuffel voor jou! Sluit je misschien aan aan een wandelgroep of praatgroep
veertje
27-12-2022
Ik ben 75 en voel me steeds meer alleen (Verhaal 7)
Ik ben nu al 75 en ik vind dat ik erg alleen ben. Ik heb gelukkig goed contact met mijn zus en broer maar ja........iedere ochtend als ik wakker wordt denk ik: en wat nu? Waarom zou ik mijn bed uitkomen?
Soms spreek ik dagenlang niemand. De dingen die ik leuk vond kan ik niet meer doen. Immers; mijn gezondheid laat het afweten; ik heb geen energie meer. Rondom mij heen is het stil geworden.
Mijn vrienden zijn zo langzamerhand allemaal overleden. Ik heb ze bijgestaan maar wie is er nu voor mij? Ik voel me steeds meer alleen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-12-2022
19Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Goede morgen,
met belangstelling heb ik Uw bericht gelezen.
U schrijft, dat U soms dagenlang niemand spreekt.
Misschien hebt U zin, om af en toe te schrijven/te mailen?
Ik schrijf in ieder geval graag en hoop op een bericht van U!
Een fijne dag toegewenst!
Met vriendelijke groet, Rosemarie
Rosemarie
> 2 jaar geleden
Reactie:
U mag mij altijd bellen , ik zou graag met u in contact willen komen en met u de dingen dien die u lleuk vind.
Gr B
B
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik Ben 78 en Eenzaam. Als we eens beginnen met samen koffie of iets anders te gaan drinken? Ik woon in Zwolle of is dat te ver weg?
Rudy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken alles zo. Ook de ouders kwijt. Met broer geen contact. Geen vrienden. Ook geen baan. Ik wordt ouder en ouder.
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Anoniem,
Weet dat wat je nu schrijf er mensen zijn die dit leest en met je meeleven.
Koester de contact momenten met je zus en broer.
Ik begrijp je wel maar wil wel even zeggen,
Trek jezelf omhoog. Het zal niet altijd lukken, maar houd wel de momenten vast wanneer het je wel lukt lieve Anoniem
Niks is sterker dan de kracht van een mens
❤️🙏
Weet dat wat je nu schrijf er mensen zijn die dit leest en met je meeleven.
Koester de contact momenten met je zus en broer.
Ik begrijp je wel maar wil wel even zeggen,
Trek jezelf omhoog. Het zal niet altijd lukken, maar houd wel de momenten vast wanneer het je wel lukt lieve Anoniem
Niks is sterker dan de kracht van een mens
❤️🙏
Noortje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Neem kontakt met me op.Ik zit met heTZELFDE PROBLEEM
Jhon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi mevrouw of mijnheer.
Ik ben een 83 jarige weduwnaar van 83 jaar en voel mij vask heel erg eenzaam .alle vrienden en kennissen om mij heen zeggen Peter jij doet het best goed maar ze zien mij niet als ik bedroefd en alleen thuis zit en met niemand kan praten wie o wie heeft een oplossing voor mij.
Ik ben een 83 jarige weduwnaar van 83 jaar en voel mij vask heel erg eenzaam .alle vrienden en kennissen om mij heen zeggen Peter jij doet het best goed maar ze zien mij niet als ik bedroefd en alleen thuis zit en met niemand kan praten wie o wie heeft een oplossing voor mij.
Peter
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik herken Uw verhaal. Ik maak hetzelfde door. Ben sinds kort weduwe, was mantelzorger, val nu in een groot gat. Voor iedereen gezorgt, wie nu voor mij? Heb geen fam meer en vele vrienden/vriendinnen zijn overleden. Veel sterkte! Mvg Cilia
Cilisla
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat heb ik ook. Mijn man begrijpt het ook niet goed. En ik zou ook graag iemand hebben waar je iets leuks mee kunt doen.
josette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben in juni j.l. 80 jaar geworden veel verdriet en nog, ongeveer 30 jaar geen contact met mijn 2 dochters, mijn kleinkinderen nooit mogen zien dat ik ze heb heeft mijn zoon ontdekt op internet, ik heb enkele ziekten, ook kanker 2 stuks gehad, darm en nier kanker voor de laatste krijg nog 2 jaar controlle, mijn zoon is mijn mantelzorg, is 41 jaar ook eenzaam, wij gaan er samen regelmatig op uit , maar hij hoopt ook nog leeftijd genoten te ontmoeten, ik hoop voor mijzelf en mijn zoon een lotgenoot te vinden
Corrie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik hoop dat het nu goed gaat, je bent niet alleen❤ Ik weet zeker dat het goed komt!
Cadie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja zo voel ik mij ook, maar hoe ko. Ik met jou in contact ?
Liselotte
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo ik ben 76 jr veel mee gemaakt, ik ben best wel eenzaam ik herken mij helemaal in uw verhaal ik ben best wel sociaal, hou van gezelligheid mag ik vragen waar u woond .
Maria,
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 77 jaar 3 jaar alleen vrouw overleden ik zoek iemand voor cantine een gesprekje te hebben
Pierre
30-04-2022
Reactie:
Ik heb mijn zoon verloren 15 Maart ik heb heimwee naar mijn zoon . Het lukt mij niet om mijn leven zonder Erwin te leven . Ik wil contact met lotgenoten . Mijn man is al 14 jaar overleden . Liefs
Marlies
25-06-2022
Reactie:
Ja deze situatie is mij bekend.
Zelf ben ik 77 jaar ook enigsinds.
En daar sta je dan hoe krijg je echte vrienden
Want die hebben we allemaal echt nodig.
Sterkte er mee!
Zelf ben ik 77 jaar ook enigsinds.
En daar sta je dan hoe krijg je echte vrienden
Want die hebben we allemaal echt nodig.
Sterkte er mee!
Rita
11-08-2022
Reactie:
Ik ben 71 jaar moeilijke jeugd gehad narcistische ouders gehad mijn vader zag me nooit staan. In het jaar 1950 moest hij wel huwen want ik kwam eraan. Mijn moeder was een hysterische vrouw haar wil was wet en daar tegenop te komen kon niet. Nu worden kinderen beschermd. Ze sloeg mijn andere zussen want ze durfden wel es rebels te doen, ik niet was bang voor de gevolgen. Mijn keuze van studie kon ik niet maken, het moest maar snit en naad worden zoals mijn moeder. Ik verkeerde in die tijd toen met mijn ex man maar het was niet de grote liefde en ben dan maar gehuwd om weg te zijn thuis. Mijn vader was niet aanwezig op mijn huwelijk stiekem was het uitgekomen dat hij 2 andere vrouwen had en bij 1 andere had hij 2 kinderen. Wat is van dit alles het resultaat geweest? Mijn moeder was toen 48 jaar en heeft zelfmoord gepleegd. Toen had ik nog 2 jongere zussen van 6 jaar
En 13 jaar. Ik heb ze samen met nog een andere zus opgevoed. Mijn vader is na mijn moeder 3 jaar later overleden door kanker
Was 54 jaar. Nadien heeft het niet gestopt nu heb je al iets meer over mijn leven
En 13 jaar. Ik heb ze samen met nog een andere zus opgevoed. Mijn vader is na mijn moeder 3 jaar later overleden door kanker
Was 54 jaar. Nadien heeft het niet gestopt nu heb je al iets meer over mijn leven
Sien
16-08-2022
Reactie:
Ik ben heel erg alleen, geen contact meer met kinderen en kleinkinderen, heel erg verdrietig. Al had ik maar een begripvolle gesprekspartner. Al is het om je verdriet te kunnen delen wan hiir loop je niet mee te koop, daardoor krop je alles op. Met wie kan ik eens lekker praten!?
Henny
09-12-2022
Reactie:
Het raakt me dat je niemand hebt.Ikzelf zie mijn netwerk steeds meer krimpen , ook veel oorzaken.Met persoonlijk verlies en hoe het je veranderd kunnen maar weinig mensen omgaan.Daardoor ook verlies van werk maar ook energie.Gelukkig zijn er wel mijn kinderen, wat familie en een paar vrienden..Maar toch is het vaak een eenzaam gevoel.Ik weet natuurlijk jouw verhaal, leeftijd en waar je woont niet.
Maar samen praten moet niet zo moeilijk zijn , toch?
Maar samen praten moet niet zo moeilijk zijn , toch?
Jolanda
25-12-2022
iedereen druk met zichzelf, druk, druk, druk. (Verhaal 138)
Wat kan het leven hard zijn crisis of geen crisis we leven in een kei harde wereld. Je word niet gezien, verstikt in de eenzaamheid, iedereen druk met zichzelf, druk, druk, druk.
Helemaal niemand die je tussendoor kunt bellen spontaan, even een babbeltje maken, even een uurtje op een terras zitten, een kort wandelingetje. Dat je weet daar is iemand.
Tranen vloeien over mijn wangen, wat is de eenzaamheid killing.moordend. Ik ga dood van binnen, ik ga met tranen naar bed en sta op met tranen. Overdag zet mijn beste make up. Iedereen heeft het druk dus valt niet op dat ik gehuild heb. Jeetje wat is het leven hard
Helemaal niemand die je tussendoor kunt bellen spontaan, even een babbeltje maken, even een uurtje op een terras zitten, een kort wandelingetje. Dat je weet daar is iemand.
Tranen vloeien over mijn wangen, wat is de eenzaamheid killing.moordend. Ik ga dood van binnen, ik ga met tranen naar bed en sta op met tranen. Overdag zet mijn beste make up. Iedereen heeft het druk dus valt niet op dat ik gehuild heb. Jeetje wat is het leven hard
53 jarige
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi daar..helaas herkenbaar. Het is een lastige wereld soms vooral als je een steun nodig hebt. Kan voelen als de diepste eenzaamheid en dan worden de maatschappelijke problemen soms ook helder..door het te ervaren. Ik hoop dat daar snel verbetering in mag zijn
M.
24-12-2022
Lijk wel 10 jaar verouderd in 3 jaar (Verhaal 301)
Voor Corona had ik een geweldige job. Mijn huis was altijd gevuld met jeugd. Ee was altijd iets te doen. Zalig was het.
Toen stopte mijn werk en de mensenstroom die binnen liep ook.
Sindsdien is het stil, alhoewel ik massaal wandelde en fietste, naar optredens ging, rommelmarkten etc....bleef het stil.
Zo verloor ik mezelf, begon aan alles te twijfelen, kreeg faalangst. Etc..
Ik ben nu 61j. Lijk wel 10 jaar verouderd in 3 jaar. Geen input meer. Al was ik altijd heel jong van geest..
Eenzaamheid is slopend, en veelal niet begrepen.
Ik wens alle lotgenoten hier een reim onder het hart...want niemand kiest hiervoor.
Dit item wordt zeer zwaar onderschat.
Toen stopte mijn werk en de mensenstroom die binnen liep ook.
Sindsdien is het stil, alhoewel ik massaal wandelde en fietste, naar optredens ging, rommelmarkten etc....bleef het stil.
Zo verloor ik mezelf, begon aan alles te twijfelen, kreeg faalangst. Etc..
Ik ben nu 61j. Lijk wel 10 jaar verouderd in 3 jaar. Geen input meer. Al was ik altijd heel jong van geest..
Eenzaamheid is slopend, en veelal niet begrepen.
Ik wens alle lotgenoten hier een reim onder het hart...want niemand kiest hiervoor.
Dit item wordt zeer zwaar onderschat.
Greet
20-12-2022
laatste reactie: 23-12-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Greet,
Eenzaamheid is vreselijk en doet zo'n pijn!!!
Ik zoek heel internet af naar contact en hulp.. ben sterk vereenzaamd, 57 jaar en ook ziek...
Het wordt zeker zwaar onderschat , zo erg voor alle lotgenoten
Eenzaamheid is vreselijk en doet zo'n pijn!!!
Ik zoek heel internet af naar contact en hulp.. ben sterk vereenzaamd, 57 jaar en ook ziek...
Het wordt zeker zwaar onderschat , zo erg voor alle lotgenoten
Mar
22-12-2022
Reactie:
Een mens zou ziek worden van minder.
Veel sterkte,
Veel sterkte,
Mar
23-12-2022
Ik 'voel' altijd dat ik er niet bij hoor (Verhaal 300)
Ik heb nooit goed gesnapt hoe je vrienden maakt. Op school ben ik altijd veel gepest. Later is er autisme bij mij vastgesteld. Ik 'voel' altijd dat ik er niet bij hoor.
Van drukke plekken houd ik ook niet. Een druk winkelcentrum is niets voor mij. Maar ik zou wel graag een paar rustige vrienden willen hebben. Leuke dingen ondernemen en lief en leed delen.
Nu ik een dertiger ben zonder kinderen, val ik al helemaal buiten de boot. De paar vriendinnen die ik had, zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig. We zien elkaar niet meer, ze hebben geen tijd voor mij.
Van drukke plekken houd ik ook niet. Een druk winkelcentrum is niets voor mij. Maar ik zou wel graag een paar rustige vrienden willen hebben. Leuke dingen ondernemen en lief en leed delen.
Nu ik een dertiger ben zonder kinderen, val ik al helemaal buiten de boot. De paar vriendinnen die ik had, zijn alleen nog maar met hun kinderen bezig. We zien elkaar niet meer, ze hebben geen tijd voor mij.
Siep
14-12-2022
laatste reactie: 20-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Siep. Veel herkenning in wat je schrijft. Vriendschap is voor mij ook lief en leed delen, en rust, maar helaas nauwelijks mensen aan me kunnen binden in al die jaren. Als begin-dertiger lijkt het nóg moeilijker te zijn, ook op werk. En ja, autisme. Ik zal dat ook wel hebben, maar daar kan ik verder niks mee.
Als je eens wil kletsen erover, sta ik voor open.
Als je eens wil kletsen erover, sta ik voor open.
Mide
20-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik mis aanraking (Verhaal 43)
Ik ben al 17 jaar weduwnaar eenzaam en alleen, ben wel 64 jaar maar mis een aanraking, liefwoordje en een babbel. Ik lig af en toe in het ziekenhuis soms als de verpleegsters vriendelijk zijn ben ik de gelukkigste man. Het is zover gekomen als ze bloed nemen en mij pijn doen voel ikhet niet, zo gelukkig ben ik dar er mij iemand aanraakt. Zoveel mis ik het fiziek contact. Onozel he maar waar. Ik onzie mij de feestdagen hoop dat alles vlug voorbij is.
IVAN
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 19-12-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 68 jaar net mijn relatie verbroken zou ook wel willen praten
Marga
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jeetje wat een eenzame mensen in nederland . Waar woon je. Ik ben 57 kom uit drenthe.
Hoop dat we wat kunnen betekenen voor elkaar
Hoop dat we wat kunnen betekenen voor elkaar
Alida
11-11-2022
Reactie:
Misschien kan haptotherapie helpen om met deze gevoelens om te kunnen gaan.
Gr. Anoniem
Gr. Anoniem
Anoniem
19-12-2022
Ik BEN maroc en daarmee basta (Verhaal 283)
Ik was een sportief goedlachse jongen ik heb veel verwezelijkt in men leven,ik beoefende mijn hobby voetbal na enkele jaren karate en taek won do,door ik zeg het niet graag maar is de realiteit in de jaren tachtig en negentig werd ik telkens niet vooruit geschoven terwijl ik prijslkampen won met voetbal ging het heel goed tot ik twee maal naar een andere hogere afdeling ging en the next one was maar tevergeefs geen kansen krijgen op mijn 19 nam ik het zo als het was en. Deed ik gewoon mee geschollen wier er natuurlijk op mijn 19 j ben ik gesropt met school en gaan werken weer mezelf moeten bewijzen en met mezelf te spotten om er toch iets of wat bij te horen op mijn 21 had ik vast werk in den beton daar accepteren ze me om hoe ik was en men werk skills ervaren leer gierig en elke dag goed lachs opgewekt en laat alles over me heen gaan ik kreeg men grote cadeau men dochter dat is men engel en men leven dat opt spoor hield en ik er alles voor deed ,ik woonde alleen daarna samen regelde alles zelf met een klein miserige pre maar we trekkten onze plan en ze kwam niks te kort daarin tegen,1jaar later kochten we een huis en net voor dat ik men huis kon laten zien aan men vader stierf hij op zijn 58ste en heeft hij het net niet kunnen zien ,ik heb zovele tegeslagen gehad maar ik bleef possitief ik veranderde van job om te zien dat ik meer kon verdiennen daarin tegen moest ik wel 27uren shiften rond werken en dan twee dagen thuis maar de pre gaf me possitieve vibes om een nieuwe wagen en verbouwingen te kunnen ondenemen,men dochter is super gezond en zonder zorgen opgegroeid en heeft alle attracie parken gezien en elke evenement dat ik kon doen met men gezin deed ik uit liefde en plezier zonder pokerface altijd lachen brullen en tieren ,na 20jaar een relatie te hebben en 16 jaar samenwonende zijn we uitelkaar gegaan als vrienden met de moeder en men dochter heeft vrije toegang waar en wanneer ze bij mijj of bij de mama mocht blijven we zijn mekaar nooit uit het oog verloren ik kocht in mijn eentje een ander huis en verhuize en alles ging naar behoren zeer goed ik was bij een cocurentie gaan werken verdiende meer kreeg mijn c rijbewijs en klom omhoog geld was geen probleem ik kon het aan en men leven was back op rolls,na 1jaar ben ik 2maal oprij met men dochter en neefkes en nichtjes en moeder naar maroc geweest dat was ook 20 jaar geleden en dat deed enorm deugt de derde jaar is mijn dochter met men neefke en broer en nichtje en moeder van mij erheen gegaan was weer super fantatstich,ikzelf eh iemand leren kennen die opstraat stond en met een kind de eerste drie maand was het om te helpen en D8 totaal niet aan verkeerde intensties dat ze zou doen maar tevergeefs ze was met een groepje bezig mij helemaal van de top tot de grond te krijgen en het was hun gelukt ik geraakte aan den drugs en en ben dieper gegaan door haar ze maakte me vanalles wijs en gebruikte mij als opzetje en terwijl ging ik naar beneden dat is zo een drie jaar blijven aan moderen en zo ben ik werk kwijt geraakt men huis bijna en men geloofwaardigheid omdat ik de waarheid wist en zei maar ze kon goed acteren ze deden phinging bij mij ze ging vreemd elke dag minimum 14keer en dat bij mij thuis terwijl ik werken was eerst daarna wanneer ik sliep en of in bad ging en dan begon het mijn emails gehackt elke facebook snapschat enz gewoon vannmij nen psygo make. Terwijl ik bliijflachen,das op een gegeven moment niet meer doen baar zelf men familei daar kwam
Ik niet meer geloof waardig over kom,ik ben int kliniek geweest en daarvoor had
Ik iemand leren kennen sandra een goed meisje van ziens maar alles herhaald zich en in vertrouw gewoon niks meer ze slaapt vast als ik er ben ben ik even de pist in dan is telkens opnieuw of
Van die kleine woordjes ok slaapwel
En dan sukkel of
O
Nee niet vastpakken of amper een handje geven en of de kkeine prullen me afblaffen wanneer niet nodig is en lief zijn wanneer moet,ik ben nuchter en hou dit. Niet meer vol ,wat
Moet ik doen het enige waar ik goed in ben is als opvang en met de kinderen goed
Over weg kunnenen werken voor niks
Ben
Precies
Ne neger,telkens ge bent gene makak
Of
Maroef of maroc,owee als je dat doet tijdens de wk of zo ,ik BEN maroc en daarmee basta
Ik niet meer geloof waardig over kom,ik ben int kliniek geweest en daarvoor had
Ik iemand leren kennen sandra een goed meisje van ziens maar alles herhaald zich en in vertrouw gewoon niks meer ze slaapt vast als ik er ben ben ik even de pist in dan is telkens opnieuw of
Van die kleine woordjes ok slaapwel
En dan sukkel of
O
Nee niet vastpakken of amper een handje geven en of de kkeine prullen me afblaffen wanneer niet nodig is en lief zijn wanneer moet,ik ben nuchter en hou dit. Niet meer vol ,wat
Moet ik doen het enige waar ik goed in ben is als opvang en met de kinderen goed
Over weg kunnenen werken voor niks
Ben
Precies
Ne neger,telkens ge bent gene makak
Of
Maroef of maroc,owee als je dat doet tijdens de wk of zo ,ik BEN maroc en daarmee basta
Mejhoud k
27-09-2022
laatste reactie: 18-12-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Sam ik herken veel van je verhaal in mezelf. Ook 52, ook vaak bedonderd (feitelijk was 30 jaar huwelijk gewoon allemaal fake) ben ook goed berooid achtergebleven na de scheiding, drink ook vaak teveel. Er zijn dagen dat ik het liefst de hele dag in de foetushouding op de bank lig met een fles sterk en daar het liefst alle tabletten die eindigen op pam bij naar binnen werk. En datingsites.... Ik wordt er alleen maar verdrietiger van. Elke keer als je kijkt zie je dat niemand je liked. Je staat er mee op en gaat er mee naar bed. Ik ben daar mee gestopt. Ik wordt ook veel te snel verliefd en push dan veel teveel. Daar komt bij dat je ZO blij bent dat er kennelijk toch nog iemand is die jou WEL leuk vind dat je dat met je eigen gedrag weer stuk maakt. En dan ben je weer terug bij af.
Maar als je dat van jezelf weet kun je er mogelijk ook iets aan doen. (is niet makkelijk he?) En er zijn mensen die WEL iets van je verwachten. Ook jij voegt voor hen iets toe.
Sommige dingen kun je niet alleen. Ik raad je aan een goeie therapeut te vinden. Dus niet met je huisarts mailen maar maak een afspraak en vertel dat je doodongelukkig bent / het niet meer ziet zitten en hulp nodig hebt. Beseffen dat je het niet alleen kunt is de grootste stap.
Uiteindelijk wordt het beter. Elke dag kleine stapjes. Mogelijk haal je nooit 100% maar als je heel eerlijk bent weet je dat het nooit 100% is geweest.
Maar als je dat van jezelf weet kun je er mogelijk ook iets aan doen. (is niet makkelijk he?) En er zijn mensen die WEL iets van je verwachten. Ook jij voegt voor hen iets toe.
Sommige dingen kun je niet alleen. Ik raad je aan een goeie therapeut te vinden. Dus niet met je huisarts mailen maar maak een afspraak en vertel dat je doodongelukkig bent / het niet meer ziet zitten en hulp nodig hebt. Beseffen dat je het niet alleen kunt is de grootste stap.
Uiteindelijk wordt het beter. Elke dag kleine stapjes. Mogelijk haal je nooit 100% maar als je heel eerlijk bent weet je dat het nooit 100% is geweest.
Robbert
18-12-2022
Het is nooit mijn intentie geweest om haar pijn te doen (Verhaal 272)
Op het moment heb ik een partner die niet goed in haar lichaam zit en al heel wat jaren zit te overwegen om in een transitie te gaan van vrouw naar man. Nu heb ik daar zelf helemaal geen problemen mee maar dit weekend kwam ze er over uit bij mij. Ontzettend dapper! Ze was heel emotioneel en ik was de eerste aan wie ze het heeft vertelt. Nu weet haar broer het ook. Ze had duidelijk aangegeven dat NIEMAND dit mocht weten. Dit omdat ze nog helemaal niet zeker weet of het allemaal wel gaat gebeuren en voordat je aan de beurt bent ben je 2 jaar verder. Nu heb ik het toch tegen mijn directe collega vertelt en hier is ze achter gekomen. Ze is woest.. ze voelt zich bedrogen en het vertrouwen in mij is ze kwijt. Het is zelfs zo erg dat onze relatie nu op het spel staat en ze zelf mentaal er nog meer doorheen zit.. De enige reden dat ik het in vertrouwen heb vertelt is omdat ik merkte dat het heel erg aan mij vrat.. ik moest mijn ei kwijt en aangezien ik 40 uur naast mijn collega zit vond ik dit voor mij de beste keuze. Het luchtte ook echt heel erg op en hij reageerde ontzettend lief en heeft mij beloofd dit echt voor zich te houden. had namelijk aangegeven dat dit grote impact anders heeft op ons beide levens. Nu weet ik even niet wat ik moet doen.. ik heb gelogen en ik heb het met iemand besproken wat ze absoluut niet wou.. Het is noooit mijn intentie geweest om haar pijn te doen.. Ik zit echt met handen in mijn haar en tranen over mijn wangen.. Wat moet ik doen??
-
19-08-2022
laatste reactie: 15-12-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als jij kan uitleggen dat dit voor jou een grote opluchting is en je hier graag met iemand anders over wilde praten snap ik niet wat het probleem is. Jij mag toch ook je hart luchten. Het is logisch dat dit zo'n grote impact heeft op jullie relatie en op jou gevoelens en gedachten. Ik vind het juist knap van je dat geen problemen met de transitie zou hebben. Dat zou ik niet kunnen accepteren. Heel veel succes. Begrip en communicatie is belangrijk. Heel veel succes samen.
Dees
03-09-2022
Reactie:
Het is gebeurd en ze is terecht boos. Dat mag best even. Je hebt een fout gemaakt. Dat kan. Jij bent ook maar een mens
Robbert
15-12-2022
Ik ben hier omdat ik de eenzaamheid zat ben (Verhaal 295)
Hoi allemaal, ik ben hier omdat ik de eenzaamheid zat ben. Ben 46 jaar en heb een bipolaire stoornis. Iets waar mensen je door gaan negeren. Ik besta alleen maar als andere hulp nodig hebben. Weten dat ik 24/7 voor ze klaar sta. Maar als ze mij niet meer nodig dan kan door de stront zakken, en krijg nog trappen na. Ben dat spuug zat. Ze zeggen altijd, wie goed doet goed ontmoet en eerlijkheid loont/ eerlijkheid duurt het langst. De grootste bullshit wat er bestaat. En nu die geweldig feestdagen, waar je geconfronteerd wordt hoe eenzaam je bent. Ben verdrietig, boos en gebroken
Selly
09-12-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik voel mij steeds eenzamer worden (Verhaal 3)
Ik voel me best eenzaam. Ik ben enig kind en heb geen ouders meer om op terug te vallen.
Toen ik er uiteindelijk alleen voor kwam te staan, had ik steun van mensen verwacht. Dat is me helaas tegengevallen. Ook mensen die ik eerst regelmatig zag, zie of hoor ik nu al maanden niet.
Ik doe wel leuke dingen met vrienden, maar ik kan er niet echt mijn verhaal kwijt. Echte vriendinnen heb ik niet. Ik heb wel leuke contacten met collega's gehad, maar die zijn inmiddels weer verwaterd. Die hebben ook een druk leven.
Ik vind dat heel jammer en heb er verdriet door. Ik voel mij steeds eenzamer worden. Ik sta er nu alleen voor en dat is niet zo makkelijk.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-12-2022
25Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mezelf in jou verhaal. Maak op dit moment precies t zelfde mee...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja voor mij is t precies zo. Vriendinnen bieden een luisterend oor, maar hebben zo hun eigen leven ook. Mijn jeugd was moeilijk en familieleden zijn te jong overleden, dat heeft altijd als een rode draad door mijn leven gelopen. Ik werk fulltime. In een best wel leuke job maar met rotcollega’s. Het is moeilijk om daar niet aan ten onder te gaan en t kost al mijn energie. Wat is er nog leuk eigenlijk vandaag, vraag ik me ‘s ochtends af. Niet veel meer. En hoe krijg ik de negatieve spiraal weer de goede kant op. Geen idee. Dit klinkt allemaal behoorlijk deprimerend. En dat is t ook voor mij. Een quasi oplossing van ‘ga er op uit’ werkt niet in de praktijk.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik zou het wel leuk vinden om in contact te komen! Zou iemand interesse hebben?
Groetjes
Ik zou het wel leuk vinden om in contact te komen! Zou iemand interesse hebben?
Groetjes
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik wil graag met leeftijd genoten in contact komen ik ben 22
Raya
> 2 jaar geleden
Reactie:
Idem hier
Lin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel mij ook heel eenzaam ...doordat ik gescheiden ben ...mag ik bij mijn ouders niet meer binnen...heb weinig vriendinnen ...en mijn kinderen willen geen contact meer ...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben 31 en ook erg eenzaam... heb geen vriendinnen en een slechte band met mijn ouders... geen broer of zusjes of nichtjes of neefjes.
Zeker met hem mooie weet altijd maar opgesloten in huis niets kunnen doen omdat ik niemand heb.
Vaak nieuwe contracten geprobeerd op te bouwen maar blijven altijd oppervlakkig.
Zeker met hem mooie weet altijd maar opgesloten in huis niets kunnen doen omdat ik niemand heb.
Vaak nieuwe contracten geprobeerd op te bouwen maar blijven altijd oppervlakkig.
Anoniem89
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo,
Ik herken je verhaal, ik heb ook geen familie meer, wel vrienden maar je kan er niet blijven over zeuren.
Ze kunnen dat moeilijk begrijpen wat ze hebben een leuke familie en die verhalen dat kwetst me dan onbewust omdat ik dat ook zou willen...
Vanwaar bent u en man of vrouw? ik vrouw van 47.
Regio leuven- Mvg
Ik herken je verhaal, ik heb ook geen familie meer, wel vrienden maar je kan er niet blijven over zeuren.
Ze kunnen dat moeilijk begrijpen wat ze hebben een leuke familie en die verhalen dat kwetst me dan onbewust omdat ik dat ook zou willen...
Vanwaar bent u en man of vrouw? ik vrouw van 47.
Regio leuven- Mvg
sg
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo mensen,
Hier precies hetzelfde verhaal. Ik ben 34 en voel mij vaak erg eenzaam. Aangezien ik hoog gevoelig ben loop ik ook vaak tegen nare ervaringen aan. De wereld is helaas erg koud en kil. Zijn er hier misschien mensen die het leuk vinden om met een groepje mensen ervaringen uit te delen? Hoe meer zielen hoe meer vreugde :)
Liefs,
Hier precies hetzelfde verhaal. Ik ben 34 en voel mij vaak erg eenzaam. Aangezien ik hoog gevoelig ben loop ik ook vaak tegen nare ervaringen aan. De wereld is helaas erg koud en kil. Zijn er hier misschien mensen die het leuk vinden om met een groepje mensen ervaringen uit te delen? Hoe meer zielen hoe meer vreugde :)
Liefs,
Anoniem86
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ff kort gezegt: Ik heb al jaren geen contant meer met familie al zeekr 10jaar, en vrienden heb ik ook niet. Denk nie ik ooit vrienden heb gehad want ze lieten me vallen alsof er niets was. Eum hoe krijgen we contact als de mailadressen enzo drek verwijderd worre? Ik ben trouwens 28 jarige vrouw/meisje.
Anoniempje 92
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo
Ik ben overdag ook eenzaam .pdfffffff
Ik ben overdag ook eenzaam .pdfffffff
Janneke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel deze zo hard hetzelfde
Klopt zo hard
> 2 jaar geleden
Reactie:
Tja. gigantisch herkenbaar.
In mijn geval heb ik geen sociale contacten meer ,
en ook amper contact met familie.
Juist omdat ik HSP ben, heb ik een diepe(re) band met iemand nodig.
Echter waar ik ook zoek....ik vind het nergens...
Ook al gezocht naar mensen met dezelfde hobby's als ik,
maar door Corona nu is dat onmogelijk vrees ik, daar de meesten allemaal aan de andere kant van het land wonen.
Voel daardoor ook echt letterlijk dat ik steeds verder weg zak in de eenzaamheid.
Een contact "iets" zou dan ook zeker welkom zijn hier, maar ik zou niet weten waar ?
Al zoveel dingen en sites bezocht en geprobeerd....maar zonder enig resultaat helaas.
In mijn geval heb ik geen sociale contacten meer ,
en ook amper contact met familie.
Juist omdat ik HSP ben, heb ik een diepe(re) band met iemand nodig.
Echter waar ik ook zoek....ik vind het nergens...
Ook al gezocht naar mensen met dezelfde hobby's als ik,
maar door Corona nu is dat onmogelijk vrees ik, daar de meesten allemaal aan de andere kant van het land wonen.
Voel daardoor ook echt letterlijk dat ik steeds verder weg zak in de eenzaamheid.
Een contact "iets" zou dan ook zeker welkom zijn hier, maar ik zou niet weten waar ?
Al zoveel dingen en sites bezocht en geprobeerd....maar zonder enig resultaat helaas.
L
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo hoe oud ben je. Klinkt wel heel vervelend. Hoop dat ik wat voor je kan doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
hetzelfde hier, voel me vaak dood alleen en voel me machteloos inmiddels. Weet iemand iets waar je lotgenoten kan vinden en contacten kan leggen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het lijkt misschien of je in de steek gelaten bent. Mensen vinden het ongemakkelijk als je problemen hebt.
Blijf geloven in het goede in mensen. We gaan vaak bijna oppertunistisch met elkaar om. Als je leven veranderd zal je ook mensen tegenkomen die daarin passen. Omarm hen en vervolg je weg.
Blijf geloven in het goede in mensen. We gaan vaak bijna oppertunistisch met elkaar om. Als je leven veranderd zal je ook mensen tegenkomen die daarin passen. Omarm hen en vervolg je weg.
Doeterniettoe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jeetje, ik dacht dat ik alleen hier doorheen gaat. Wat een leidingweg in stilte sterven van binnen omdat je bij sommige niet in hun straatje past. Je bent anders, je bent te stil in een groep altijd iets zoeken dat je niet bij hoort. Leven in een maatschappij waar je aan heel veel eisen moet voldoen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat naar om te lezen.
Ik begrijp je gevoel voel mezelf ook erg eenzaam en schaam mij daarvoor.
Ik heb geen fam en geen gezin en geen collega s.
Vroeger ging ik op stap om het gevoel niet te hoeven voelen en nieuwe mensen te leren kennen.
Maar nu met corona is die mogelijkheid er niet.
Ik heb wel wat mensen om mij heen maar die zijn druk druk en begrijpen mij niet echt.
Ook heb ik veel meegemaakt in mijn leven wat mensen vertrouwen lastig maakt voor mij.
In praatjes maken met vreemde ben ik wel goed maar om iemand echt toe te laten in mijn leven en huis...
Ik hoop dat mijn verhaal je wat steun biedt.
Groetjes Eefje (een vrouw van 40 jaar)
Ik begrijp je gevoel voel mezelf ook erg eenzaam en schaam mij daarvoor.
Ik heb geen fam en geen gezin en geen collega s.
Vroeger ging ik op stap om het gevoel niet te hoeven voelen en nieuwe mensen te leren kennen.
Maar nu met corona is die mogelijkheid er niet.
Ik heb wel wat mensen om mij heen maar die zijn druk druk en begrijpen mij niet echt.
Ook heb ik veel meegemaakt in mijn leven wat mensen vertrouwen lastig maakt voor mij.
In praatjes maken met vreemde ben ik wel goed maar om iemand echt toe te laten in mijn leven en huis...
Ik hoop dat mijn verhaal je wat steun biedt.
Groetjes Eefje (een vrouw van 40 jaar)
Eefje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Same
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken al jullie verhalen. Ik voel het leven, de kracht en levenslust, gewoon uit mij wegvloeien.
Ik heb geen contact meer met mijn familie, woon noodgedwongen bij mijn ex en gezien de krapte op de huurwoningenmarkt geen vooruitzicht op een eigen woning, mijn drie volwassen kinderen kunnen niet achter me staan, geen baan, geen vrienden. Helemaal alleen.
Ik ben 56 jaar, hoogsensitief, empathisch en een beelddenker. Ik weiger me nog in hokjes te laten duwen, doe niet meer wat hoort of van me verwacht wordt, heb me losgemaakt uit destructieve patronen.
Maar ik voel me totaal niet meer thuis in deze maatschappij.
Ik ben lid bij een datingsite, heb meer dan 50 mannen benaderd maar niemand wil contact.
Ik ga erg aan mezelf twijfelen en heb weinig zelfvertrouwen (ook door het verleden) en denk weleens "doe ik er nog wat toe?"
Mijn drie pijlers vallen weg: geloof (mijn levensovertuiging), hoop en liefde.
De ene dag is zwaarder dan de andere dus ik blijf gewoon maar ademhalen.
Ik heb geen contact meer met mijn familie, woon noodgedwongen bij mijn ex en gezien de krapte op de huurwoningenmarkt geen vooruitzicht op een eigen woning, mijn drie volwassen kinderen kunnen niet achter me staan, geen baan, geen vrienden. Helemaal alleen.
Ik ben 56 jaar, hoogsensitief, empathisch en een beelddenker. Ik weiger me nog in hokjes te laten duwen, doe niet meer wat hoort of van me verwacht wordt, heb me losgemaakt uit destructieve patronen.
Maar ik voel me totaal niet meer thuis in deze maatschappij.
Ik ben lid bij een datingsite, heb meer dan 50 mannen benaderd maar niemand wil contact.
Ik ga erg aan mezelf twijfelen en heb weinig zelfvertrouwen (ook door het verleden) en denk weleens "doe ik er nog wat toe?"
Mijn drie pijlers vallen weg: geloof (mijn levensovertuiging), hoop en liefde.
De ene dag is zwaarder dan de andere dus ik blijf gewoon maar ademhalen.
Karen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik voel me eenzaam heb niemand waar ik naartoe kan
Eric
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lee’s hierboven als we niets doen blijven we eenzaam. Het moet echt van ons zelf komen, dus reageer aub
Carla of clara
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 6 jaar geleden gescheiden en daarna een hersenbloeding gehad waardoor ik niet meer kon gaan werken.ben altijd een hele mooie vrouw geweest met enorm veel aandacht. Dat is weg. Probeer wel fier te blijven en me daaraan vast te klampen maar het helpt niet. Vroeger had ik een waanzinnig leven
Elisabeth
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik kan me vinden in jullie verhalen.
Ik ben een man van 36 jaar en heb geen ouders meer en enigskind. Ik ben getrouwd, maar nog eenzaam. Niet iedereen kan mijn situatie begrijpen. Ik begrijp dat we hier niet in contact kunnen komen. Heeft iemand enig idee via welke websites dat wel kan?
Ik ben een man van 36 jaar en heb geen ouders meer en enigskind. Ik ben getrouwd, maar nog eenzaam. Niet iedereen kan mijn situatie begrijpen. Ik begrijp dat we hier niet in contact kunnen komen. Heeft iemand enig idee via welke websites dat wel kan?
Anoniem
06-11-2022
Reactie:
Gewoon een leuk contact om lekker te kunnen babbelen, ik zoek geen man maar een maatje!!!
Henny,
09-12-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik voel me erg verdrietig (Verhaal 76)
Ik ben een meisje van 20 jaar . Heb nooit eigenlijk echte vrienden gehad op school, werk. Als ik foto”s op social media zie wordt ik vaak depressief , omdat ik vaak alleen maar thuis ben. Ik wil graag een keer met een vriendin of vrienden op vakantie wordt er echt jaloers van als ik andere mensen zie. Ik spreek max. Met 2 “ vriendinnen “ af maar dan moet ik altijd de eerste stap zetten qua contact zoeken omdat zij het dan nooit doen. Ik voel me eeg verdrietig ik heb deze probleem al sinds me 15e . Soms moet ik gwn huilen in me bed en dan denk ik waarom heb ik zo een zielig leventje.
Rl
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-11-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ho , je mag ook anders bekijken .
Grote groepen zogenaamde vriendinnen hebben ook grote problemen met elkaar .
Alles is anders dan je dat zelf ziet op het moment .
Beter is afwachten en gezonde vriendschap tegenkomen dan dat je denkt ‘ zielig leven ‘
Je komt wel zeker achter dat ‘ vriendinnen niet echt vriendinnen zijn ‘ vaak zijn dat alleen zogenaamde vriendinnen die niet echt oprecht zijn met elkaar .
Succes
Grote groepen zogenaamde vriendinnen hebben ook grote problemen met elkaar .
Alles is anders dan je dat zelf ziet op het moment .
Beter is afwachten en gezonde vriendschap tegenkomen dan dat je denkt ‘ zielig leven ‘
Je komt wel zeker achter dat ‘ vriendinnen niet echt vriendinnen zijn ‘ vaak zijn dat alleen zogenaamde vriendinnen die niet echt oprecht zijn met elkaar .
Succes
Dolores
> 2 jaar geleden
Reactie:
Elk voordeel heeft zijn nadeel, ik ook erg vaak en lang eenzaam geweest. Ik kwam er naarmate ik ouder werd achter dat ik eenzaam was omdat ik dacht dat het zo hoorde om veel vriendinnen te hebben. Maar stiekem was ik best tevreden met hoe het was.. tuurlijk afentoe had ik behoefte aan een leuk cinract
Anna
28-11-2022
Eenzaam op de werkvloer (Verhaal 275)
Eenzaam op de werkvloer
Sinds kort heb ik een nieuwe baan, waar de werkzaamheden toch anders zijn dan ik in vorige werkkringen gewend was, waardoor ik ook meer moet vragen aan collega's wat ik moeilijk vind. Vanwege mijn introverte persoonlijkheid ben ik iemand die eigenlijk alleen maar luistert in groepsverband. Maar door het feit dat ik een redelijke rustige introvert ben zijn het altijd de anderen die hele verhalen hebben, waardoor ik mij heel oncomfortabel voel en ook eenzaam, juist in een groep met mensen. Als introvert heb ik juist tijd nodig om me weer op te laden, maar ik merk dat het gezamenlijk lunchen mij teveel kost, waardoor ik de neiging heb om mezelf terug te trekken, maar als introvert wil je niet opvallen, maar val je juist op. Maar het continu in een groep zijn, breekt me op als ik niet die momenten heb om even op mezelf te zijn. 's Avonds ben ik dan mentaal helemaal aan het einde van mijn latijn en ga ik eigenlijk met lood in mijn schoenen de volgende dag weer naar kantoor.
Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
Sinds kort heb ik een nieuwe baan, waar de werkzaamheden toch anders zijn dan ik in vorige werkkringen gewend was, waardoor ik ook meer moet vragen aan collega's wat ik moeilijk vind. Vanwege mijn introverte persoonlijkheid ben ik iemand die eigenlijk alleen maar luistert in groepsverband. Maar door het feit dat ik een redelijke rustige introvert ben zijn het altijd de anderen die hele verhalen hebben, waardoor ik mij heel oncomfortabel voel en ook eenzaam, juist in een groep met mensen. Als introvert heb ik juist tijd nodig om me weer op te laden, maar ik merk dat het gezamenlijk lunchen mij teveel kost, waardoor ik de neiging heb om mezelf terug te trekken, maar als introvert wil je niet opvallen, maar val je juist op. Maar het continu in een groep zijn, breekt me op als ik niet die momenten heb om even op mezelf te zijn. 's Avonds ben ik dan mentaal helemaal aan het einde van mijn latijn en ga ik eigenlijk met lood in mijn schoenen de volgende dag weer naar kantoor.
Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
Elizabeth
28-08-2022
laatste reactie: 18-11-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey Mide dit is heel herkenbaar ik zelf ben 34 jaar relatie net ten einde ,burn out vrienden kwijt woon door de relatiebreuk weer bij mijn moeder. Dus het gevoel alles alleen te moeten doen is bij mij ook aanwezig. Dus wie weet kunnen we eens contact zoeken
Mvg Johan
Mvg Johan
Johan
18-11-2022
Ik probeer om alleen te gaan wonen (Verhaal 264)
Ik heb schrik voor eenzaamheid. Ik ben 27 jaar en het is al de tweede dat ik probeer om alleen te gaan wonen. Maar het lukt niet en telkens keer ik terug naar mijn ouderlijk huis. Ik word er ziek en krijg er paniekaanvallen van.
Mijn ouders zijn heel lief en ik mag ook altijd thuis blijven. Maar telkens onderneem ik de stap en kom ik er weer op terug.
Als tiener vond ik het altijd raar als mensen van bijna 30 jaar nog thuis woonden. Nu woon ik zelf nog thuis en wil ik ook eigenlijk niet weg.
Ik hou van het gezelschap savonds. Samen televisie kijken. Samen ontbijten. Kunnen babbelen.
Ik heb het gevoel dat het voor mij allemaal trager gaat. Het feit dat ik ook vrijgezel ben en niet zo sociaal helpt natuurlijk ook niet.
Ik heb het gevoel dat ik in een uitzichtloze situatie zit.
Mijn ouders zijn heel lief en ik mag ook altijd thuis blijven. Maar telkens onderneem ik de stap en kom ik er weer op terug.
Als tiener vond ik het altijd raar als mensen van bijna 30 jaar nog thuis woonden. Nu woon ik zelf nog thuis en wil ik ook eigenlijk niet weg.
Ik hou van het gezelschap savonds. Samen televisie kijken. Samen ontbijten. Kunnen babbelen.
Ik heb het gevoel dat het voor mij allemaal trager gaat. Het feit dat ik ook vrijgezel ben en niet zo sociaal helpt natuurlijk ook niet.
Ik heb het gevoel dat ik in een uitzichtloze situatie zit.
Lotgenoot123
13-07-2022
laatste reactie: 16-11-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Proberen om een film te kijken, dan terug naar je ouders. Nadien doe je weer hetzelfde en voeg je iets kleins toe, bv een wasje doen. Dan terug naar je ouders. Ik heb door op te bouwen zo geleerd alleen te zijn. Het beste👌
Inge
16-09-2022
Reactie:
Ik heb inderdaad hetzelfde probleem, alleen denk ik wel in minder mate. Ik kom regelmatig bij mijn ouders in het weekend en vaak de eerste nacht dat ik weer thuis ben krijg ik paniekaanvallen. Het voelt dan alsof ik weer moet wennen om alleen te zijn. Heel veel sterkte!
An
16-11-2022
Het gevoel van eenzaamheid blijft terugkomen (Verhaal 293)
Ongeveer een half jaar geleden is het uitgegaan met mijn vriendin nadat we 5 jaar samen zijn geweest. Sinds toen voel ik mij eigenlijk eenzaam, wat best gek is aangezien ik juist weer meer dingen ben gaan ondernemen. Het is ook wel zo dat ik tijdens die periode ben verhuist redelijk ver van mijn ouderlijk huis. Een nieuwe plek in een stad die ik nog niet ken en waar ik, niet zoals ik die had bij mijn ouderlijk huis, nog vrij weinig mensen ken. Zelf vind ik het ook wel moeilijk om nieuwe mensen te leren kennen. Nu spreek ik de laatste tijd af met eenzelfde groep mensen, maar op een of andere manier blijft het gevoel van eenzaamheid toch steeds weer terugkomen, misschien ook wel door de angst of het idee dat de mensen waarmee ik nu contact heb waarschijnlijk allemaal hun eigen kant op gaan en ik dat contact uiteindelijk toch vroeg of laat kwijt raak.
N.
15-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Zal ik nog ooit iemand ontmoeten die mij wel wil (Verhaal 219)
Hoi,
Dit doe ik echt niet graag ,maar de laatste tijd voel ik me eenzaam.
Ik heb wel wat vrienden waar ik es ooit kom, maar ik zie nooit iemand naar mij komen.
Ik heb sinds ik relaties heb altijd onder de slof gelegen zoals ze in de volksmond zeggen.
Zowel in een hetero als na mijn outcome als homo ben ik steeds in relaties mislukt.
Ik geloof dus ook niet meer in relaties en ga er ook nooit meer aan.
Ben het vertrouwen in alles gewoon kwijt.
Zal ik nog ooit iemand ontmoeten die mij wel wil.
Ben graag alleen maar mis gewoon soms genegenheid.
Soms het gevoel van nobody wants me.
Dit doe ik echt niet graag ,maar de laatste tijd voel ik me eenzaam.
Ik heb wel wat vrienden waar ik es ooit kom, maar ik zie nooit iemand naar mij komen.
Ik heb sinds ik relaties heb altijd onder de slof gelegen zoals ze in de volksmond zeggen.
Zowel in een hetero als na mijn outcome als homo ben ik steeds in relaties mislukt.
Ik geloof dus ook niet meer in relaties en ga er ook nooit meer aan.
Ben het vertrouwen in alles gewoon kwijt.
Zal ik nog ooit iemand ontmoeten die mij wel wil.
Ben graag alleen maar mis gewoon soms genegenheid.
Soms het gevoel van nobody wants me.
WB
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 13-11-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Komaan je niet laten gaan. Op ieder potje past een dekseltje.
Inge
16-09-2022
Reactie:
Er zijn ook nog gewoon hele lieve mannen hoor WB. Niet iedereen is slecht.
Pedro
13-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
zou graag iemand vinden (Verhaal 42)
Ik voel me eenzaam ik kan moeilyk contact maken.wordt genegeerd. Vroeger gepest ben nu 60 vrouw woon in zeeuws vlaanderen niet veel te doen hier .ik ga ook niet alleen ergens heen ook niet ergens op een terassje of zo zou graag iemand vinden die zich ook eenzaam voelt bv samen ergens heen
Els
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben we totaal geen liefdesrelatie meer. Ik ben weliswaar graag alleen en hou van stilte, maar ik mis het erg dat geen gezellige vriendin heb, om eens even mee te praten of te wandelen of eens samen wat gezelligs te doen.
Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief, maar mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto en werk nog een beetje. Ik zoek vooral een vriendin die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap.
Ook met iemand die eventueel zelf ook Asperger heeft, want gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach gevonden, die mij helpt en bijstuurt om acties te nemen of contacten te zoeken. Ik wil graag maar ik vind dat altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies?
groeten van Ton
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben we totaal geen liefdesrelatie meer. Ik ben weliswaar graag alleen en hou van stilte, maar ik mis het erg dat geen gezellige vriendin heb, om eens even mee te praten of te wandelen of eens samen wat gezelligs te doen.
Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief, maar mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto en werk nog een beetje. Ik zoek vooral een vriendin die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap.
Ook met iemand die eventueel zelf ook Asperger heeft, want gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach gevonden, die mij helpt en bijstuurt om acties te nemen of contacten te zoeken. Ik wil graag maar ik vind dat altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies?
groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik leef met je mee, wou dat je me Overijssel kon laten zien hou erg van de natuur..
Heel veel kracht en liefde toegewenst
Heel veel kracht en liefde toegewenst
Yvon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je hebt al mijn begrip!
Jos
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoiii Zeeuws Vlaanderen, ik wil graag verhuizen naar Zeeland, omgeving Vlissingen heerlijk. Maar alleen is lastig verhuizen. Ben nu ook alleen vreselijk
Alida
11-11-2022
Zit thuis met de gordijnen dicht (Verhaal 38)
Ik ben nu 46 jaar en heb nog nooit een vriendin gehad. Bij een feestje met mijn vrienden negeerden ze mij en daarom ben ik maar weggegaan. Ik heb nooit iets meee gehoord van ze. Ik weet niet waarom. Ik heb nu niemand meer. Zit nu thuis met de gordijnen dicht. Heb niemand meer. Ik doe ook niets meer. Wachten op de dood.
Jan
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Niet doen !!!! Word gewoon een vriend van mij. Mijn hart huilt als ik dit lees, niet dood willen hoor ! Ieder mens heeft recht op geluk
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wie is MIJ ???
Jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik woon in Amsterdam en ben ook echt alleen. Snak naar een lieve vriebd of vriendin. Wie wil het proberen?
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 48, ik heb ook nooit een vriendin gehad, en als volwassene nooit vrienden, maar ik zit er niet mee, want ik hou niet van mensen, wel van vogels en sommige andere dieren
Reinier
> 2 jaar geleden
Reactie:
Beste Jan, wanhoop niet!
Bid God om hulp en bijstand.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Ga ne kerk, ga bij een club, vereniging, zang, cursus, sport (team) of iets dergelijks.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden over je leven.
Doe jezelf bewust nooit iets aan, dat is onvergeeflijk.
Probeer er net Gods hulp het beste van te maken, bid en werk.
Bid God om hulp en bijstand.
Bid Hem om vergeving van je zonden om Zijn Zoon Jezus Christus ' wil. Amen
Ga ne kerk, ga bij een club, vereniging, zang, cursus, sport (team) of iets dergelijks.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden over je leven.
Doe jezelf bewust nooit iets aan, dat is onvergeeflijk.
Probeer er net Gods hulp het beste van te maken, bid en werk.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Jan,
je bent niet de enige, ik heb ook helemaal niemand. Geen familie en geen vrienden. Vraag me vaak af waar ik nog voor leef. Het voelt als 1 grote eindeloze leegte waar geen einde aan komt.
je bent niet de enige, ik heb ook helemaal niemand. Geen familie en geen vrienden. Vraag me vaak af waar ik nog voor leef. Het voelt als 1 grote eindeloze leegte waar geen einde aan komt.
Nina
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hier exact t zelfde ….
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar Jan, ik heb ook niemand, zitten op een stoel wachten tot de dag voorbijgaat.
K
> 2 jaar geleden
Reactie:
My god dit is erg hoor. Doe gauw de gordijnen open en ga met mij naar buiten een stevige wandeling
Alida
11-11-2022
ik heb werk, maar ook daar ben ik eenzaam (Verhaal 45)
Hoi, ik ben een man van begin 50, en ik ben al meer dan 25 jaar eenzaam.
Ik heb werk, maar ook daar ben ik eenzaam.
Bezoek krijg ik nooit, ik doe alles alleen, maar het wordt steeds lastiger om me er toe aan te zetten.
Ik heb werk, maar ook daar ben ik eenzaam.
Bezoek krijg ik nooit, ik doe alles alleen, maar het wordt steeds lastiger om me er toe aan te zetten.
c
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is alsof je in mijn hoofd zit, en inderdaad heel mooi beschreven wat meerdere mensen voelen, en vooral dat andere zelfs je familie je niet willen begrijpen of zien. De stilte waarin ik leef en het lijkt alsof niemand om mij geeft voelt ook als een bevestiging, en ja je bent geen slachtoffer, maar het probleem is je hebt wel nog steeds die pijn die je van binnen in voelt verdriet van wanhoop en het enige wat je nog kan is het opgeven, want je probeert het wel telkens, maar niemand die het ziet, alleen de fouten die je hebt gemaakt dat is makkelijker te geloven, dan dat ze je zien proberen om het goed te doen.
Anna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo
Jeetje al 25 jaar eenzaam. Niet te bevatten.
Dit leest niemand denk ik omdat het al 2 jaar online staat??
Hoe gaat het nu met je dan?
Groetjes Alida. 56 jaar
Jeetje al 25 jaar eenzaam. Niet te bevatten.
Dit leest niemand denk ik omdat het al 2 jaar online staat??
Hoe gaat het nu met je dan?
Groetjes Alida. 56 jaar
Alida
11-11-2022
Ik hunker naar liefdevolle seks (Verhaal 90)
Ik ben 56 jaar en gehuwd. Reeds 13 jaar mag ik mijn vrouw zelfs niet meer aanraken. Dus geen beetje liefde. En met moeite 10 woorden per dag.
Ik heb geen familie, geen gezondheid en geen geld. En dat is juist het probleem, want anders was ik al lang weg. Ik wordt wel behandeld als een huisslaaf. Ik wordt steeds depressiever en ongelukkiger. Het is misschien cru,
maar ik hunker naar liefdevolle seks.
Ik heb geen familie, geen gezondheid en geen geld. En dat is juist het probleem, want anders was ik al lang weg. Ik wordt wel behandeld als een huisslaaf. Ik wordt steeds depressiever en ongelukkiger. Het is misschien cru,
maar ik hunker naar liefdevolle seks.
poppe
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ik ken dat ben ook zo behandelt geweest zonder liefde de hond kreeg meer vriendschap dan ik nu ben ik 10 jaar alleen maar wel zeer eenzaam mijn kinderen hebben me in zuid Frankrijk gezet maar voel me zeer eenzaam spijtig ben ik 65 anders kon je op slag naar hier Koomen
elsa g
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kijk ben 75 jaar al 12 jaar weduwenaar en normaal hou ik van een Dame voor samen nog een beetje te genieten samen praten samen eens even er uit ik knuffel zeergraag en word ook graag geknuffelt en een beetje genieten want ik ben nog gezond van geest en ook van de rest maar word niet zo een voiding iemand zo te genieten van elkander een soort kat relasie maar ik weet niet waar en ben zo stil aan moe van het worden
Armand
> 2 jaar geleden
Reactie:
Liefde is zoveel meer dan alleen seks!
LUra
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jeetje je blijft toch niet langer in zo.n relatie. Beetje simpel hoor om dan te zeggen dat je daar naar verlangt. Er is wel meer aan de hand.
Kies voor jezelf
Kies voor jezelf
Alida
11-11-2022
Al meer dan 10 jaar moerziel alleen (Verhaal 23)
Al meer dan 10 jaar moerziel alleen, zit bijna altijd binnen. Wat het is om een dagje weg te gaan of vakantie weet ik niet meer, dat is zo lang geleden. Er lijkt ook wel een taboe te rusten op het woord eenzaamheid.
In het verleden wel eens wat oproepjes geplaatst maar reacties krijgt men niet meer. En dan te bedenken dat in dit land meer dan 17 miljoen mensen wonen. Niet te geloven.
Hans
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
13Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo dat is wat eenzaamheid met je doet,jhet laat jou je isoleren van mensen.Vecht er tegen, laat de vijand niet van uw winnen.
Saskia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is er bij mij de afgelopen zes jaar heel geleidelijk en geniepig ingeslopen.
Jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Hans,
Het is idd ongelofelijk met zoveel mensen in dit kikkerlandje en dan zo eenzaam , ik voel mij ook vaak eenzaam , en ik ben in n het recente verleden dagje weggeweest en dat is zo belangrijk en dat hoefdieren ha n den Mengele te kosten ,maar vooral als je dat samen met iemand of een groep mensen kunt doen dan krijg je wereld weer kleur..
Voor dit ( best grote probleem) moet toch een oplossing zijn!
Zeker als je dit aanpakt met meer mensen die in hetzelfde schuitje zitten.
Groetjes Astrid
Het is idd ongelofelijk met zoveel mensen in dit kikkerlandje en dan zo eenzaam , ik voel mij ook vaak eenzaam , en ik ben in n het recente verleden dagje weggeweest en dat is zo belangrijk en dat hoefdieren ha n den Mengele te kosten ,maar vooral als je dat samen met iemand of een groep mensen kunt doen dan krijg je wereld weer kleur..
Voor dit ( best grote probleem) moet toch een oplossing zijn!
Zeker als je dit aanpakt met meer mensen die in hetzelfde schuitje zitten.
Groetjes Astrid
Astrid
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik wil graag positief reageren, ik ben 83 voel mij 75 en zo ben ik
ook in mijn doen en laten.ik ben weduwnaar, ik wil graag met je koffie drinken om te zien ,wie is wie.
uitstekende gezondheid rij auto (samen gezelliger)
ik wil je graag verwennen en wie weet wordt het beminnen!!
ook in mijn doen en laten.ik ben weduwnaar, ik wil graag met je koffie drinken om te zien ,wie is wie.
uitstekende gezondheid rij auto (samen gezelliger)
ik wil je graag verwennen en wie weet wordt het beminnen!!
Henk
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar. Zoveel eenzame mensen maar. Op een bepaalde leeftijd vind ik het ook niet zo gemakkelijk meer om nieuwe mensen te leren kennen. In mijn ogen hebben de meeste een relatie, gezin....
Anja
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik herken heel goed wat je hier schrijft.
Ben 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
Ik woon in Oisterwijk, groeten van Ton
Ben 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
Ik woon in Oisterwijk, groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet wat jij doormaakt, ik ben ook niet meer de jongste maar ben net als jij erg eenzaam. Ik zou ook graag mijn verhaal aan iemand willen vertellen. Maar weet niet aan wie. Veel mensen begrijpen niet wat eenzaam zijn betekend. En als je iets verteld luisteren ze gewoonweg niet'.
Debby
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Hans,
Las je berichtje en dat lijkt mij verhaal
Ik kan niet geloven dat dit mij overkomt
Eerst gescheiden kinderen alleen groot gebracht gewerkt vrijwilligers werk gedaan
En nu niet meer zo actief ivm reuma
Zou heel graag een partner willen vinden maar dat lukt niet samen is zoveel leuker
Het leven gaat aan mij voorbij
Zou graag nog een paar fijne jaren willen beleven
Liever niet zoals nu
Sterkte
Las je berichtje en dat lijkt mij verhaal
Ik kan niet geloven dat dit mij overkomt
Eerst gescheiden kinderen alleen groot gebracht gewerkt vrijwilligers werk gedaan
En nu niet meer zo actief ivm reuma
Zou heel graag een partner willen vinden maar dat lukt niet samen is zoveel leuker
Het leven gaat aan mij voorbij
Zou graag nog een paar fijne jaren willen beleven
Liever niet zoals nu
Sterkte
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
als je er niets met in zit met een dame 65 mag je altij naar het zuiden van frankerijk Koomen
elsa g
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Hans , in welk deel van het land woon je?
Monique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik ben yeliz in udrecht ook al 10 jaar alleen ik durf niet alleen fakantie gaan en ik ben financieel niet kunnen betalingen ik zoek een liefe man die mij hand vast hout leuke dingen samen doen graag udrecht omgeven
Ik ben 56 jaar
Ik ben 56 jaar
Ik heet yeliz
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik ben het gewoon zat.................................zo
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
Hoe oud ben je, ben je man of vrouw, welke provincie
Alida
11-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik voel me eenzaam (Verhaal 11)
Ik denk wel eens als ik naar facebook kijk iedereen heeft zoveel vrienden. Ik heb er maar een paar. Ik zou ook wel meer vrienden willen hebben. Ik zie ook dat ze zoveel likes hebben bij elk ding wat ze erop zetten.
Laats had ik een hele mooie foto van mijn hondje erop gezet. Niemand vond het leuk. Ik heb een openbaar profiel. Ik voel me eenzaam.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
16Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar. Maar op fb staan geen echte vrienden, iedereen heeft slechts 1 tot 3 echte vrienden.
Eenzaamheid is rot. Ik heb gereageerd omdat ik het vervelend zou vinden als niemand reageert. En om je sterkte te wensen natuurlijk.
Annelien
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar hoor. Je bent niet de enige. Sterkte!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet natuurlijk niet hoe je persoonlijke situatie is. Maar is Facebook wel de juiste manier mm vriendschappen op te bouwen en te onderhouden? Mensen klikken alleen maar op wat ze zelf leuk vinden. Ik weet zeker dat je een prachtige foto van je grote vriend(in) erop hebt gezet, en als dierenvriend weet ik zeker dat ik op Like geklikt zou hebben.
Maar als je meer Facebook vrienden wilt hebben, stuur dan enkele vriendschapsverzoeken de wereld in. Zelf heb ik geen Facebook account om precies de redenen (en meer) die jij aangeeft.. Misschien kun je beter een andere manier zoeken om vrienden te maken.
En account met veel vrienden, hoeveel van die mensen zijn echte vrienden? Ik vind het echt heel jammer dat je eenzaam bent, helaas weet ik niet wat je daar het beste aan kunt doen. In de eerste instantie zou ik zeggen, zoek meer vrienden ga bij een vereniging, een sportschool er is een legio aan dingen die je kunt ondernemen.
Maar als zoveel dingen in het leven zul je er zelf je schouders onder moten zetten, dat is de beste tip die ik je kan geven.
Marc
> 2 jaar geleden
Reactie:
Jij krijgt wel een like van mij
Hans
> 2 jaar geleden
Reactie:
Héél herkenbaar.
Ik heb ook heel weinig fbvrienden . Maar ik heb géén openbaar profiel . Ik zit wél in verschillende fb groepen. Dan deel je elkanders hobby en interesse en krijg je véél meer reacties dan van je eigen FB vrienden. Soms doen mensen je een vriendschapsverzoek en dáár heb je meer aan dan wildvreemden waarvan je niet weet wat ze leuk vinden of hen interesseert. Ik zit o.a in verschillende hondengroepen. Iedereen leeft met elkaar mee.
Ik heb ook heel weinig fbvrienden . Maar ik heb géén openbaar profiel . Ik zit wél in verschillende fb groepen. Dan deel je elkanders hobby en interesse en krijg je véél meer reacties dan van je eigen FB vrienden. Soms doen mensen je een vriendschapsverzoek en dáár heb je meer aan dan wildvreemden waarvan je niet weet wat ze leuk vinden of hen interesseert. Ik zit o.a in verschillende hondengroepen. Iedereen leeft met elkaar mee.
Lijdia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet zeker dat dat een hele leuke foto was van je hondje!!!
Op sociale media is zo veel nep ik doe daar niet aan.
Eenzaam zijn doet veel pijn, zelfs als je een relatie hebt (bij mij dus). Groetjes.
Op sociale media is zo veel nep ik doe daar niet aan.
Eenzaam zijn doet veel pijn, zelfs als je een relatie hebt (bij mij dus). Groetjes.
Mimi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wees maar blij dat je een leuk hondje hebt!! dan heb je in ieder geval een fijne vriend!!
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Facebook is een 'schijn'wereld.
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Je moet Facebook lekker niet meer raadplegen en op zoek gaan naar echte contacten. Facebook is leuk maar niet voor eenzame mensen . Die willen echt contact en geen valse verwachtingen.
Ik sta open voor mooie ontmoetingen.
Ik sta open voor mooie ontmoetingen.
Theo Tolhuizen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Facebook is zo nep vind ik. Ik heb veel meer aan echte contacten dan via FB.
Chris
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het heb dagen last er van je begint op den duur te denken, ben ik normaal
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieverd luister goed, likes schijn je ook te kunnen kopen of zoiets heb ik wel eens gelezen. FB is trouwens één neppe zooi! Een pootje voor je lieve hondje.
Gina
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb zogezegd veel vrienden op facebook maar geen enkele vriend of vriendin vraagt eens hoe het gaat, via sociale media valt het dus tegen om echte vrienden te vinden met wie ik eens kan praten, eens af te spreken!
Heb het moeilijk om sociale contacten te leggen, ik voel me vooral's avonds heel eenzaam!
Waar ik woon is er 's avonds niks te beleven voor eenzame mensen!
Ik weet echt niet hoe ik sociale contacten kan leggen, op facebook lukt het niet, ben echt radeloos!
Heb het moeilijk om sociale contacten te leggen, ik voel me vooral's avonds heel eenzaam!
Waar ik woon is er 's avonds niks te beleven voor eenzame mensen!
Ik weet echt niet hoe ik sociale contacten kan leggen, op facebook lukt het niet, ben echt radeloos!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Anoniem hiervwil ik graag op reageren Ik heb wel veel vrienden op fb maar zie 0,00 van deze mensen het komt niet verder als vrienden zijn op fb en af en toe een gesprekje op messenger maar nog steeds ben ik eenzaam hoor
Lieve groet
Yentl
Lieve groet
Yentl
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
dan heb je gewoon pech als ze jou hondje niet leuk vinden ,,,,als jij hem of haar wel leuk vinden.. misschien is het hondje ook niet leuk,,,het ligt er maar aan hoe je het bekijkt ddddooooeei
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
O jeetje wat erg. Ook die paar vrienden niet?
Alida
11-11-2022
Eenzaam tijdens de kerstdagen (Verhaal 6)
Zouden anderen beseffen hoe eenzaam de Kerstdagen kunnen zijn? Ik heb geen relatie/gezin, wel leuk werk en vrienden, maar met de kerst is de confrontatie met het single zijn, ieder jaar weer enorm groot.
Het doet mij beseffen dat het het toch zo fijn zou zijn om beslissingen samen te kunnen nemen of in ieder geval te kunnen overleggen. In mijn hoofd speelt zich vaak een eenzame zichzelf herhalende dialoog af met voors en tegens met als resultaat dat ik geen beslissingen neem.
Voor degenen met een relatie/gezin: wees gezegend en koester dit samenzijn!
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
7Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi!
Ik kan je NMLK aanraden. Daar worden allerlei leuke dingen met elkaar georganiseerd, gewoon spontaan door elkaar. Dus ook last minute. Bijvoorbeeld wie komt er vanavond bij mij eten, wie heeft zin in een strandwandeling etc. En je kan natuurlijk zelf ook met iets komen. Ook met kerst zijn er spontane voorstellen. Ikzelf zorg altijd dat ik werk met kerst. Dat voorkomt
een hoop!
Veel succes en probeer het gewoon. Niks te verliezen!
Ik kan je NMLK aanraden. Daar worden allerlei leuke dingen met elkaar georganiseerd, gewoon spontaan door elkaar. Dus ook last minute. Bijvoorbeeld wie komt er vanavond bij mij eten, wie heeft zin in een strandwandeling etc. En je kan natuurlijk zelf ook met iets komen. Ook met kerst zijn er spontane voorstellen. Ikzelf zorg altijd dat ik werk met kerst. Dat voorkomt
een hoop!
Veel succes en probeer het gewoon. Niks te verliezen!
Catherina
> 2 jaar geleden
Reactie:
De kerstdagen zijn eigenlijk ' een geforceerd aardig voor elkaar zijn' met daarbij de nodige stress en vooral erg goed voor de middenstand ; > )
Jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Is de situatie nog steeds zo.in welk deel v land woon je? Bent u een man of vrouw dat kan ik nl niet uit de tekst opmaken.
Mvg laura
Mvg laura
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het zijn killing dagen idd zo geforceerd aardig zijn en de rest zien wij niet eens. Vandaag eerste kerstdag niemand wat dan ook niemand die je even belt of die ik kan bellen.
Even dacht ik, ik kom deze dag wel door zoals al die andere jaren. Het valt tegen dag duurt zolang, inmiddels een hele doos chocola op, voel me erg verdrietig. Hoe kan het zijn dat wij elkaar niet zien, hoe kan het zijn dat wij elkaar niet durven uit te nodigen, op een bijzondere dag toch nog alleen. Jeetje is de wereld zo verhard of snappen wij de essentie van het leven niet? Wat is dit killing dit houd geen enkel mens vol. Eenzaam is killing, stille moordenaar.
Even dacht ik, ik kom deze dag wel door zoals al die andere jaren. Het valt tegen dag duurt zolang, inmiddels een hele doos chocola op, voel me erg verdrietig. Hoe kan het zijn dat wij elkaar niet zien, hoe kan het zijn dat wij elkaar niet durven uit te nodigen, op een bijzondere dag toch nog alleen. Jeetje is de wereld zo verhard of snappen wij de essentie van het leven niet? Wat is dit killing dit houd geen enkel mens vol. Eenzaam is killing, stille moordenaar.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zou graag 's in t hoofd van die ander willen kijken. Denken ze er überhaupt wel aan hoe alleen je bent. Ze hebben zelf een gezin en zitten gezellig samen. Ik was de week na kerst vrij. Niemand die even denkt om langs tekomen. Altijd maar dat stomme geapp. Lekker makkelijk. Zelfs op oudejaars dag en nieuwjaarsdag niemand die even langs komt. Je voelt je toch een indringer als je zelf langs gaat ook al zeggen ze dat t niet zo is.
Nooit verwacht dat ik zo in de steek wordt gelaten. Ik ben d'r klaar mee dat t allemaal vanuit mij moet komen en ik krijg d'r niks voor terug. Mijn man (gestorven in 2018) hoopte dat ik geen kluizenaar zou worden als hij d'r niet meer is. Maar de mensen om me heen maken mij een kluizenaar. Mijn deur gast ook naar binnen open.
Nooit verwacht dat ik zo in de steek wordt gelaten. Ik ben d'r klaar mee dat t allemaal vanuit mij moet komen en ik krijg d'r niks voor terug. Mijn man (gestorven in 2018) hoopte dat ik geen kluizenaar zou worden als hij d'r niet meer is. Maar de mensen om me heen maken mij een kluizenaar. Mijn deur gast ook naar binnen open.
Heleen
> 2 jaar geleden
Reactie:
sla die dagen gewoon over,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,geen verplichtingen ,heerlijk doen waar je zin in hebt.......................nnnnnniiiiieeets
Anoniem
24-06-2022
Reactie:
O ja de christelijke feestdagen vreselijk als je alleen bent. Weet er alles van
Alida
11-11-2022
Ik woon in het buitenland en voel me eenzaam (Verhaal 18)
Ben een 57 jarige vrouw, lesbisch en alleenstaand. Woon in het buitenland , ben sedert dit jaar op pensioen.
Ik voel mij eenzaam.
Ik zou graag iemand ontmoeten, die ook eenzaam is en ook naar gezelschap verlangt. Zijn er groepen of speciale forums waar men met andere eenzamen contacten kan maken? Groetjes
Kaatje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 11-11-2022
10Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken het. Ook ik woon in het buitenland, en merk dat ik geen aansluiting krijg met m'n buren of andere dorpsgenoten. M'n buren zijn bejaard, ik woon met m'n 2 dochters. M'n man woont en werkt nog in Nederland en heeft geen idee hoe eenzaam ik me voel hier. Het liefste zou ik m'n koffers pakken en terug gaan naar Nederland, maar dat kan ik m'n dochters niet aandoen. Zij hebben destijds ook alles achtergelaten en zijn hier nu een studie en bestaan aan het opbouwen.
En ik zit met een eenzaam gevoel.
En ik zit met een eenzaam gevoel.
Marien
> 2 jaar geleden
Reactie:
IK ZIT MET HET ZELFDE PROBLEEM ZOEKEN EN NOG EENS ZOEKEN, ALTIJD KOMT HET OP HET ZELFDE TERUG DATING SITES
WAAR ZE MIJ NAARTOE STUREN DAT WIL IK NIET GROETEN
WAAR ZE MIJ NAARTOE STUREN DAT WIL IK NIET GROETEN
HAERINCK IVAN
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik weet wat je bedoeld ik ben ook erg eenzaam.
Debby
> 2 jaar geleden
Reactie:
ik woon in frankerijk ben hier ook zeer alleen
elsa g
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mijn enige 'vriend' wilt geen contact meer omdat hij 'depressief van me wordt'
Als ik je bericht lees, dan lees ik mijn eigen innerlijke wereld.
Als ik je bericht lees, dan lees ik mijn eigen innerlijke wereld.
Anthon
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, ik woon in Frankrijk en blijf het lastig vinden echt contact met de Fransen te hebben. Het blijft oppervlakkig , ook met de familie. En twijfel of het nou aan mij ligt ….
Vind het lastig
Vind het lastig
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ook ik woon in het buitenland en heb me, hoewel relatie en kind, altijd wel eenzaam gevoeld. Nu ik ouder word lijkt dat gevoel toe te nemen. Heb wel kennissen maar het contact blijft oppervlakkig. Toch verschil in achtergrond en cultuur, dat een vanzelfsprekende manier van met elkaar omgaan helaas nog steeds moeilijk maakt.
Moet dit accepteren, jammer genoeg.
Moet dit accepteren, jammer genoeg.
Carla
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo mensen,
Ook ik ben eenzaam en woon in NL terwijl ik graag in Frankrijk zou willen wonen, waar ik vaak veel makkelijker kontakt maak dan hier in NL. Maar heb veel meegemaakt en heb n wajong en geen rijbewijs. Ik spreek wel Frans. Misschien kunnen we elkaar ns ontmoeten? Of eerst op n andere manier kontakten?
Groet, Ynske
Ook ik ben eenzaam en woon in NL terwijl ik graag in Frankrijk zou willen wonen, waar ik vaak veel makkelijker kontakt maak dan hier in NL. Maar heb veel meegemaakt en heb n wajong en geen rijbewijs. Ik spreek wel Frans. Misschien kunnen we elkaar ns ontmoeten? Of eerst op n andere manier kontakten?
Groet, Ynske
Y
14-05-2022
Reactie:
Ha Kaatje, welk buitenland woon je?
Groet, ingie
Groet, ingie
Ingie
29-05-2022
Reactie:
Hoi Kaatje
Weet niet hoe lang dit er al staat maar als je i mand zoekt, ik wil graag in contact met je komen. Welk land woon je?
Groetjes van Alida
Weet niet hoe lang dit er al staat maar als je i mand zoekt, ik wil graag in contact met je komen. Welk land woon je?
Groetjes van Alida
Alida
11-11-2022
Eenzaamheid komt overal voor (Verhaal 292)
Ik ben 77 jaar. 53 jaar gelukkig getrouwd.
Onze zoon is 9 jaar geleden overleden
Dat was en blijft een groot verdriet waar wij mee moeten leven.
Ik heb tot 2 jaar geleden voor mijn hoogbejaarde moeder gezorgd. Met mijn grote verdriet toch vrolijk moeten zijn voor mijn moeder.
Door deze verdrietige omstandigheid ben ik vriendinnen kwijt geraakt.
Na dood van mijn moeder ben ik gemigreerd naar het buitenland. MALLORCA.
DAAR woont onze schat van een dochter met onze kleinkinderen. Genoeg om dankbaar voor te zijn.
Alleen ik mis hier generatiegenoten.
Kinderen goed contact mee toch hun eigen leven met werk en pubers in huis.
Spreek wat Spaans. Maar een eigen leven opbouwen is moeilijk hier.
Niemand die iets van mij weet. Nienand due mijn zoon heeft gekend.
Ben bang voor de toekomst wat als ik hulp nodig heb. Er zijn hiet geen activiteiten voor ouderen.
Men groet is aardig. Daar blijft het bij.
De bel gaat nooit. Contact met nederland verwatert nog meer.
Alhoewel ik mensen uitnodig om te komen logeren.
Onze dochter is enorm gelukkig dat wij deze stao hebben genomen.
Mede door het ouder worden en ons iets gebeurt zou ze onverdragelijk vinden als wij in nederland hadden gebkeven.
Nu denk ik mijn eiigen leven is er niet meer.
De paar echte vriendinnen mis ik.
Echt gesprek het vertrouwen van een vriendschap iets ondernemen zonder je man.
Het is moeilijk op oude leeftijd met het verlirs van een zoon i het buitenland een klein sociaal leven te krijgen.
Verder wens ik allen het beste.
Eenzaamheid komt overal voor. Zeker bij het ouder worden. Toch probeer onze zegeningen te tellen en blijf openstaan.
Wie weet komt er nog wat op ons pad.
Onze zoon is 9 jaar geleden overleden
Dat was en blijft een groot verdriet waar wij mee moeten leven.
Ik heb tot 2 jaar geleden voor mijn hoogbejaarde moeder gezorgd. Met mijn grote verdriet toch vrolijk moeten zijn voor mijn moeder.
Door deze verdrietige omstandigheid ben ik vriendinnen kwijt geraakt.
Na dood van mijn moeder ben ik gemigreerd naar het buitenland. MALLORCA.
DAAR woont onze schat van een dochter met onze kleinkinderen. Genoeg om dankbaar voor te zijn.
Alleen ik mis hier generatiegenoten.
Kinderen goed contact mee toch hun eigen leven met werk en pubers in huis.
Spreek wat Spaans. Maar een eigen leven opbouwen is moeilijk hier.
Niemand die iets van mij weet. Nienand due mijn zoon heeft gekend.
Ben bang voor de toekomst wat als ik hulp nodig heb. Er zijn hiet geen activiteiten voor ouderen.
Men groet is aardig. Daar blijft het bij.
De bel gaat nooit. Contact met nederland verwatert nog meer.
Alhoewel ik mensen uitnodig om te komen logeren.
Onze dochter is enorm gelukkig dat wij deze stao hebben genomen.
Mede door het ouder worden en ons iets gebeurt zou ze onverdragelijk vinden als wij in nederland hadden gebkeven.
Nu denk ik mijn eiigen leven is er niet meer.
De paar echte vriendinnen mis ik.
Echt gesprek het vertrouwen van een vriendschap iets ondernemen zonder je man.
Het is moeilijk op oude leeftijd met het verlirs van een zoon i het buitenland een klein sociaal leven te krijgen.
Verder wens ik allen het beste.
Eenzaamheid komt overal voor. Zeker bij het ouder worden. Toch probeer onze zegeningen te tellen en blijf openstaan.
Wie weet komt er nog wat op ons pad.
Irene
31-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik had ptss opgelopen op mijn werk (Verhaal 291)
Hoi Anna,
Bedankt dat je dit verhaal wilt delen.
Mijn naam is Tim, 38 jaar en woonachtig in Amersfoort. In tegenstelling wat jij schrijft heb ik in mijn jeugd tijd veel vrienden gekend en kwam geregeld op feestjes en werd geregeld uitgenodigd op feestjes en maakte makkelijk contact met mensen en was ook graag onder de mensen. Ik leefde mijn leven en genoot ook van de dingen om mij heen. Had weinig behoefte aan verkering of itiem contact, wat mensen best raar vonden.
Op mijn 24 leerde ik een meid kennen waar ik een jaar later mee ben getrouwd en toen ons 1e kindje kregen… gelukkigste tijd van mijn leven! 3 jaar later 2e kindje. Ik gaf alles voor mijn liefde. Alles ging mij voor de wind: huisje kopen, studies afronden, ik werd verpleegkundige en had een gezinnetje.
8 jaar verder: 2016/2017;
Ik had ptss opgelopen op mijn werk door een bizarre gebeurtenis waardoor om een lang verhaal kort te maken alles wat ik hier boven beschreef in 1 klap wegwas. Ik werd niet begrepen alhoewel ik mijzelf ook niet begreep … maar goed door de veranderde situatie die ptss veroorzaakte kreeg ik wel
Ptss door wat mij was overkomen.
2017/2018
Vrienden waarvan in dacht dat het vrienden waren namen massaal afstand, familie 2ling zusje (ben geadopteerd) verbrak contact. Vrouw ging bij mij weg, kinderen zijn voor de helft van mijn leven weggehaald (Co ouderschap ik zie de kinderen week op week af 1 week lang ( was mijn enige lichtpuntje) de kerk waar ik naartoe ging kozen partij voor mijn ex vrouw, mijn werk verloor Ik in die tijd, geliefde van binnen mijn familie overleden, mijn zussen en broer trouwden in die tijd, ik had plots niemand om mij heen en dat geeft mij enorm beschadigd in die zin qua vertrouwen in mensen…!
Ondanks dit allemaal en nog vele andere situatie die na de scheiding zijn gebeurd bijv: met mijn kinderen door ex partners van mijn ex. (kennelijk heeft de man in die wereld niks te vertellen zelfs met ouderlijk gezag.)! Helaas gevonden met video opname en brief onder aan de trap omdat Ik uit het leven wilde stappen (en nog steeds af en toe) , Heb ik toch alles weer redelijk op orde met mijzelf. ik heb mijn eigen woning, zie de kinderen om de week een week lang, ben voetbaltrainer als vrijwilliger geworden, ga naar de kerk mozaïek toe. Het gaat de goede kant op
Maar het gemis van een knuffel blijft! Ik laat dagelijks nog wel een traantje (fijn geneesmiddel) maar het gemis van iemand om je heen hebben waarmee je kan sparren is voor mij een dagelijkse worsteling geworden. Het gevoel niet geliefd meer te zijn en het gevoel van onvermogen en laag zelfbeeld wat continu gevoed wordt door het gemis.
Pffff dit voelt enig sinds wel fijn Anna om van mij af te schrijven. Maar je verhaal raakte mij en gaf mij moed om ook te schrijven.
Bedankt dat je dit verhaal wilt delen.
Mijn naam is Tim, 38 jaar en woonachtig in Amersfoort. In tegenstelling wat jij schrijft heb ik in mijn jeugd tijd veel vrienden gekend en kwam geregeld op feestjes en werd geregeld uitgenodigd op feestjes en maakte makkelijk contact met mensen en was ook graag onder de mensen. Ik leefde mijn leven en genoot ook van de dingen om mij heen. Had weinig behoefte aan verkering of itiem contact, wat mensen best raar vonden.
Op mijn 24 leerde ik een meid kennen waar ik een jaar later mee ben getrouwd en toen ons 1e kindje kregen… gelukkigste tijd van mijn leven! 3 jaar later 2e kindje. Ik gaf alles voor mijn liefde. Alles ging mij voor de wind: huisje kopen, studies afronden, ik werd verpleegkundige en had een gezinnetje.
8 jaar verder: 2016/2017;
Ik had ptss opgelopen op mijn werk door een bizarre gebeurtenis waardoor om een lang verhaal kort te maken alles wat ik hier boven beschreef in 1 klap wegwas. Ik werd niet begrepen alhoewel ik mijzelf ook niet begreep … maar goed door de veranderde situatie die ptss veroorzaakte kreeg ik wel
Ptss door wat mij was overkomen.
2017/2018
Vrienden waarvan in dacht dat het vrienden waren namen massaal afstand, familie 2ling zusje (ben geadopteerd) verbrak contact. Vrouw ging bij mij weg, kinderen zijn voor de helft van mijn leven weggehaald (Co ouderschap ik zie de kinderen week op week af 1 week lang ( was mijn enige lichtpuntje) de kerk waar ik naartoe ging kozen partij voor mijn ex vrouw, mijn werk verloor Ik in die tijd, geliefde van binnen mijn familie overleden, mijn zussen en broer trouwden in die tijd, ik had plots niemand om mij heen en dat geeft mij enorm beschadigd in die zin qua vertrouwen in mensen…!
Ondanks dit allemaal en nog vele andere situatie die na de scheiding zijn gebeurd bijv: met mijn kinderen door ex partners van mijn ex. (kennelijk heeft de man in die wereld niks te vertellen zelfs met ouderlijk gezag.)! Helaas gevonden met video opname en brief onder aan de trap omdat Ik uit het leven wilde stappen (en nog steeds af en toe) , Heb ik toch alles weer redelijk op orde met mijzelf. ik heb mijn eigen woning, zie de kinderen om de week een week lang, ben voetbaltrainer als vrijwilliger geworden, ga naar de kerk mozaïek toe. Het gaat de goede kant op
Maar het gemis van een knuffel blijft! Ik laat dagelijks nog wel een traantje (fijn geneesmiddel) maar het gemis van iemand om je heen hebben waarmee je kan sparren is voor mij een dagelijkse worsteling geworden. Het gevoel niet geliefd meer te zijn en het gevoel van onvermogen en laag zelfbeeld wat continu gevoed wordt door het gemis.
Pffff dit voelt enig sinds wel fijn Anna om van mij af te schrijven. Maar je verhaal raakte mij en gaf mij moed om ook te schrijven.
Tim
28-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik weet niet meer verder (Verhaal 290)
Ik dacht ik maak mij verhaal hier zodat ik iets waarheid kwijt kan worden.
Ik heb 2 kinderen en getrouwd al 20jaar geen vrienden.
Sinds paar jaar was ik ongelukkig en ik ben vremd geweest met veel leugens de vrouw waar ik ging ze heeft mij blij gemaakt paar jaar.
Tot ik de waarheid heb verteld dat ik getrouwd ben met 2 kinderen veel problemen gehad maar ik was gek op haar verliefd.
Binnen 6 manden ik heb scheiding gevraagd zodat ik niuwe leven kan beginnen met de andere was leuk gelukkig maar toen ze zwanger werd ik ben geschrokken.
Ik heb mijn kinderen gemist en mijn echte vrouw omdat ze voor mij altijd goed gingen zorgen en na 2 jaar heb ik mijn vrouw en mijn kinderen terug gehaald de andere heb ik los gelaten omdat ze mij niet goed behandeld heeft ik heb van haar klappen vaak gekregen maar ik hield toch nog erg veel van haar.
Nu na dat ik mijn echte vrouw terug heb en de kinderen ik voel mij weer ongelukkig en ik denk vaak dat ik de einde moet maken omdat ik niet keuze kan maken ik weet niet meer verder ik denk dat ik een heel slecht mens ben ik hoor niet in deze arde te zijn.
Ik heb 2 kinderen en getrouwd al 20jaar geen vrienden.
Sinds paar jaar was ik ongelukkig en ik ben vremd geweest met veel leugens de vrouw waar ik ging ze heeft mij blij gemaakt paar jaar.
Tot ik de waarheid heb verteld dat ik getrouwd ben met 2 kinderen veel problemen gehad maar ik was gek op haar verliefd.
Binnen 6 manden ik heb scheiding gevraagd zodat ik niuwe leven kan beginnen met de andere was leuk gelukkig maar toen ze zwanger werd ik ben geschrokken.
Ik heb mijn kinderen gemist en mijn echte vrouw omdat ze voor mij altijd goed gingen zorgen en na 2 jaar heb ik mijn vrouw en mijn kinderen terug gehaald de andere heb ik los gelaten omdat ze mij niet goed behandeld heeft ik heb van haar klappen vaak gekregen maar ik hield toch nog erg veel van haar.
Nu na dat ik mijn echte vrouw terug heb en de kinderen ik voel mij weer ongelukkig en ik denk vaak dat ik de einde moet maken omdat ik niet keuze kan maken ik weet niet meer verder ik denk dat ik een heel slecht mens ben ik hoor niet in deze arde te zijn.
Anoniem man
25-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Toch proberen 1 op 1 contacten te maken (Verhaal 288)
Ik voel me vaak eenzaam en ook lichtelijk depressief hoewel veel mensen dat niet zo gauw aan me merken maar zeker als ik alleen ben en dan in mijn kamer kan ik heel erg peinzen en piekeren.
Op jonge leeftijd heb ik een trauma opgelopen door ernstig gepest te zijn geweest en ik merk dat ik sinds die tijd ik me vaak heb afgezonderd, toendertijd bij leeftijdsgenoten (ging vaak weg in de pauzes) en later ook bij de grote mensen.
Heb veel ondersteuning gevraagd en dan zoek ik vooral naar het begrip van de persoon die tegenover me zit maar dat is heel lastig te vinden.
Ik wil ondanks mijn eenzaamheid toch proberen 1 op 1 contacten te maken omdat dat me toch goed afgaat. Maar nog steeds mis ik wel een soort maatje.
Wil het verhaal niet te lang maken maar hopelijk kan ik hier fijne contacten krijgen.
Erwin
Op jonge leeftijd heb ik een trauma opgelopen door ernstig gepest te zijn geweest en ik merk dat ik sinds die tijd ik me vaak heb afgezonderd, toendertijd bij leeftijdsgenoten (ging vaak weg in de pauzes) en later ook bij de grote mensen.
Heb veel ondersteuning gevraagd en dan zoek ik vooral naar het begrip van de persoon die tegenover me zit maar dat is heel lastig te vinden.
Ik wil ondanks mijn eenzaamheid toch proberen 1 op 1 contacten te maken omdat dat me toch goed afgaat. Maar nog steeds mis ik wel een soort maatje.
Wil het verhaal niet te lang maken maar hopelijk kan ik hier fijne contacten krijgen.
Erwin
Erwin
20-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Verlang naar een vriendin (Verhaal 287)
Ik ben hier terrecht gekomen omdat ik mij eenzaam voel. Ik ben 55 en verlang naar een vriendin om samen lief en leed te delen. Doordat ik niet tegen onrecht kan neem ik het altijd op voor diegene die onrecht aan wordt gedaan. Ik heb het hart op de tong en stel mij kwetsbaar op. Story of my life is dat het vaker tegen mij werd gebruikt. Ik heb geprobeerd om zaken voor mij te houden maar dit lukt maar niet. Ik ben een open boek. Ik woon in Limburg in de buurt van Sittard en hoop langs deze weg een lieve vriendin tegen te komen. Pure oprechte vriendschap zonder bang te hoeven zijn voor nare gebeurtenissen. Liefs, Jeanny
Jeanny
10-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Meerdere keren bedonderd (Verhaal 286)
Goedemorgen, na wat op internet te hebben gezocht ben ik hier gekomen want ja ik voel me eenzaam. Zal mijn ervaring met jullie delen en hoop wat tips te krijgen.
Ik ben een vrouw die 52 jaar is. Mijn leven begon heel leuk en ontmoete iemand waarmee ik 23 jaar samen mee ben geweest. Daar kwam een einde aan toen hij er met een vriendin vandoor ging. In die 23 jaar ben ik achter af er achter gekomen dat hij me meerdere keren bedonderd heeft. Heb 2 kinderen met hem gekregen en de bevallingen waren niet best waardoor ik nooit heb kunnen genieten toen ze net geboren waren. Toen mijn ex weg ging heeft hij me helemaal bespeeld en de scheiding heeft jaren geduurd. Jongste kind daar was wat mee en na veel onderzoeken heeft hij de diagnose adhd, pdd noss en dyslexie gekregen en heb hem in me eentje overal in begeleid. Mijn vader een paar keer heel slecht gelegen en tijdens het traject scheiden er toch voor me ouders geweest. Oudste kind kreeg op een gegeven ogenblik kanker en ook hem heb ik in me eentje begeleid. Kinderen werden ouder, oudste ging bij zijn vader wonen en jongste is erg op zich zelf en vaak in zijn kamer. Ik dacht ik ga maar eens op datingsite’s want wie weet kom ik daar wel een leuke man tegen. Ben daar dus ook vaak in de maling genomen en dat werkt dus ook niet. Heb dingen gedaan met mannen om maar leuk gevonden te worden maar ook dit hielp natuurlijk niet. Dingen waar ik niet achter stond. Word denk ik ook te snel verliefd om maar niet eenzaam te zijn en wil dan graag contact met die persoon. Nu werkt dat avenrechts want als iemand dan niet reageerd stuur ik nog iets enz. Met als gevolg dat ze me zat worden. Wil dan eigenlijk een soort bevestiging voor me onzekerheid want dat is me in de loop der jaren wel aangepraat.Drink soms te veel om me verdriet te vergeten maar merk de laatste tijd dat het dan erger word en dat ik er van moet huilen. Daarbij heb ik ook nog geld problemen dus kan ook nooit voor de rest iets leuks doen. Voel me dus erg down en eenzaam door alles. Heb al een mail naar de huisarts gestuurd met de vraag wat ik kan doen. Is altijd herrie in me hoofd want krijg me gedachte niet stil.
Zo een heel verhaal en dat lucht aan de ene kant even op de andere kant komt alles weer boven.
Ik ben een vrouw die 52 jaar is. Mijn leven begon heel leuk en ontmoete iemand waarmee ik 23 jaar samen mee ben geweest. Daar kwam een einde aan toen hij er met een vriendin vandoor ging. In die 23 jaar ben ik achter af er achter gekomen dat hij me meerdere keren bedonderd heeft. Heb 2 kinderen met hem gekregen en de bevallingen waren niet best waardoor ik nooit heb kunnen genieten toen ze net geboren waren. Toen mijn ex weg ging heeft hij me helemaal bespeeld en de scheiding heeft jaren geduurd. Jongste kind daar was wat mee en na veel onderzoeken heeft hij de diagnose adhd, pdd noss en dyslexie gekregen en heb hem in me eentje overal in begeleid. Mijn vader een paar keer heel slecht gelegen en tijdens het traject scheiden er toch voor me ouders geweest. Oudste kind kreeg op een gegeven ogenblik kanker en ook hem heb ik in me eentje begeleid. Kinderen werden ouder, oudste ging bij zijn vader wonen en jongste is erg op zich zelf en vaak in zijn kamer. Ik dacht ik ga maar eens op datingsite’s want wie weet kom ik daar wel een leuke man tegen. Ben daar dus ook vaak in de maling genomen en dat werkt dus ook niet. Heb dingen gedaan met mannen om maar leuk gevonden te worden maar ook dit hielp natuurlijk niet. Dingen waar ik niet achter stond. Word denk ik ook te snel verliefd om maar niet eenzaam te zijn en wil dan graag contact met die persoon. Nu werkt dat avenrechts want als iemand dan niet reageerd stuur ik nog iets enz. Met als gevolg dat ze me zat worden. Wil dan eigenlijk een soort bevestiging voor me onzekerheid want dat is me in de loop der jaren wel aangepraat.Drink soms te veel om me verdriet te vergeten maar merk de laatste tijd dat het dan erger word en dat ik er van moet huilen. Daarbij heb ik ook nog geld problemen dus kan ook nooit voor de rest iets leuks doen. Voel me dus erg down en eenzaam door alles. Heb al een mail naar de huisarts gestuurd met de vraag wat ik kan doen. Is altijd herrie in me hoofd want krijg me gedachte niet stil.
Zo een heel verhaal en dat lucht aan de ene kant even op de andere kant komt alles weer boven.
Sam
06-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Jong meisje, geen contact meer met ouders/familie (Verhaal 285)
Het leven kan zeer zwaar zijn voor een jong meisje dat geen contact meer heeft met de ouders/familie en amper vrienden. Gelukkig heb ik nog een partner alhoewel dat het soms ook moeilijk kan zijn op momenten van conflict. Er is niemand om je te verdedigen bijvoorbeeld. Of je partner weet dat je nergens naartoe kan en gebruikt dit tegen je. Had ik maar een kleine cirkel dat me steun en kracht geeft en waar ik altijd op kan rekenen. Een ouder figuur of een goede vriend of vriendin.
Hopelijk kan ik dit hier vinden.
Hopelijk kan ik dit hier vinden.
Marokkaantje
05-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik kom uit een streng gelovig gezin (Verhaal 183)
Hoi allemaal, ik ben een jonge vrouw nog, een moeder. En al jaren eenzaam. In het kort: Ik kom uit een streng gelovig gezin en in die bubbel leef je jarenlang, iets anders ken je niet en mag je ook niet. De enige vriendinnen die ik had, zaten dan ook daar in het geloof. Dus zodra je daar uitstapt, sta je letterlijk met lege handen. Ik was toen 18 jaar. En ik vond het vanaf dat moment lastig om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Hoe? Waar? Je gaat niet in je eentje ergens naartoe of stappen. Online heb ik het geprobeerd maar dat was ook geen succes helaas. Mijn ouders hebben geen contact meer met mij, die hebben zich tegen mij gekeerd. Mijn broer en zussen hebben allemaal een eigen druk leven. Heel af en toe zie ik ze wel en spreek ik ze ook. Maar sinds mijn verhuizing vorig jaar is dat alleen maar minder geworden omdat de afstand erg groot is. Gelukkig heb ik mijn kindje nog maar het is natuurlijk niet te vergelijken met een gelijkwaardige relatie van twee volwassenen. Ik heb wel een vriend, maar die zie ik maar eens per week. Hij werkt te ver weg om met mij samen te kunnen wonen en het valt helaas niet mee voor hem om een baan dichtbij huis te vinden. Ik hoop daarom iemand hier te vinden om mee te kunnen praten zodat ik hopelijk niet zo eenzaam ben.
Lonely
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 05-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey ik begrijp je. Ik ben een meisje en kom ook uit een streng gezin en helaas geen contact meer met me familie. Ik was 18 als ik daar was gaan lopen en ben net 27 geworden. Ik heb niemand en voel me vaak eenzaam.
Marokkaantje
05-10-2022
Werken werken en nog meer werken (Verhaal 284)
Werken werken en nog meer werken. Zo hoef ik de pijn van eenzaamheid niet te voelen. Ik werk als verpleegkundige. Zowel in het ziekenhuis (lekker technisch) als in het woonzorgcentrum. Heerlijk om die mensen allemaal te knuffelen. Ze hebben er zo'n deugd van. Dat het werk in het gedrang komt is een punt. Als de mensen zich maar minder eenzaam voelen. Alleen... ik voel me zelf soms zo pijnlijk eenzaam. Thuis wacht enkel de kat op me. En om de week mijn lieve dochter.. dan voel ik de eenzaamheid minder. Sinds ik het vertrouwen op een schokkende wijze in een metgezel verloren ben kan ik niet meer geloven dat mensen gemaakt zijn om samen te leven. Tja... ik zit vast in mijn denkpatroon zeker?
Mieke
02-10-2022
Toon reacties Verberg reacties
Narcist is iemand die ziek is in de hersenen (Verhaal 280)
Ik heb 8 jaar een relatie gehad met een narcist. Was alcoholist. Alle dagen op cafe. Dronken veeeel ruzie. Veel op mij geslagen . Me proberen wurgen. Was ziekelijk jaloers. Hij mocht alles zeggen en doen. Is drugsverslaafde. Gokker. Strafblad. Loon en verlofgeld verdwenen als sneeuw voor de zon. Liegen. Me vernederen. Me buiten op straat gegooid. Mijn spullen kapot gemaakt. Mijn auto ook zelfs. Mijn ouders en mijzelf met de dood bedreigd. Stalking. Mijn brieven stelen. Gsm kapot gesmeten. Sloeg spaghetti tegen de muur in boosheid. Dit is topje van de ijsberg wat ik hier schrijf. Ik ben weg nu voorgoed ! Ik zou iedereen willing zeggen. Ga weg ONMIDDELIJK, HET LUKT. IK VOEL ME BEETJE BETER NU ,MAAR BLIJFT ZWAAR , IK MOET DOORZETTEN WANT ZIJN MA ZEI " HIJ ZAL JE EENS DOODKLOPPEN ^ . IK HIELD ZOVEEL VAN HEM. MAAR NARCIST IS IEMAND DIE ZIEK IS IN DE HERSENEN, DIT KAN NIET ANDERS ! RUN FOREST RUN !
Inge
16-09-2022
laatste reactie: 01-10-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Voel me nu heel eenzaam. Narcist weg maar ook gezamelijke vriendenkring . Iedereen denkt ik de slechte was, narcist is toch zoief en charmant in openbaar . Niemand die zich afvraagt hoe moeilijk het is voor mij. Zo eenzaam. Grtjes.
Inge
01-10-2022
gevangen (Verhaal 37)
Altijd alleen zijn wordt met de dag moeilijker. Dit is nu al 12 jaar zo en ik verwacht ook geen verandering meer. Vind het lastig om buiten de deur te komen, dit door schaamte en ook een beetje angst. Schaamte om mezelf, ik vind me vreselijk uit zien. En de angst is om weer verkeerde personen tegen te komen. Zoveel geprobeerd om een vriendschap te vinden, een echt maatje om lief en leed mee te delen. Het is nooit gelukt, zal waarschijnlijk ook niet meer gebeuren. Ik mis een beetje aandacht en genegenheid. Zit gewoon gevangen in dit huis, en mijn eigen ik.
Huub
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 01-10-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
dag Huub, goed dat je nog in je eigen ik zit.
Omarm het maar, met al z,n verdriet. In je zelf is er een rustige, stille, heldere, maar ook warme ruimte waar je dit een plaats kan geven. Bezie je eigen gecreeerde minpuntjes als wolkjes aan de hemel, waartussen heel veel licht en ruimte tussen is om nieuwe ontdekkingen over jezelf en het leven te ontdekken. Succes, Jan
Omarm het maar, met al z,n verdriet. In je zelf is er een rustige, stille, heldere, maar ook warme ruimte waar je dit een plaats kan geven. Bezie je eigen gecreeerde minpuntjes als wolkjes aan de hemel, waartussen heel veel licht en ruimte tussen is om nieuwe ontdekkingen over jezelf en het leven te ontdekken. Succes, Jan
Jan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat jammer Jan, je verdient een mooi leven. Triest niemand kijkt meer naar elkaar om.
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Uiterlijk is niet belangrijk hoor. Zelfvertrouwen wel. Ga naar de bib, de markt, kermis, toneel , bingoavond, cinema, ga naar een sport club, fietsen , avondschool, , wandelen TREK JE STOUTE SCHOENEN AAN en ga buiten aub. Ik doe dit en het helpt. Goodluck 👍
Inge
01-10-2022
Ben nu kennis kring kwijt (Verhaal 265)
Voel me eenzaam. Is ooit anders geweest. Relatie narcist verbroken na 8 jaar. Ben nu kennis kring kwijt . Ben 58 jaar. Ik wou ik een lieve knuffel beer vond. Heb zoveel te geven, vind niemand. Iedereen wil drinken, games,drugs en nee niks voor mij. Heb zoveel leuke dingen om te doen, maar alleen snif....
Inge
14-07-2022
laatste reactie: 01-10-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo Inge,
Knap dat je relatie hebt verbroken mijn zus is nu meer als 25 jaar getrouwd met een narcist. Het heeft heel de familie. Bij ons uit elkaar gegooid bijna niemand heeft contact met haar. Misschien ben je nu wel eenzaam maar beter als bij hem blijven
Knap dat je relatie hebt verbroken mijn zus is nu meer als 25 jaar getrouwd met een narcist. Het heeft heel de familie. Bij ons uit elkaar gegooid bijna niemand heeft contact met haar. Misschien ben je nu wel eenzaam maar beter als bij hem blijven
Rene
25-08-2022
Reactie:
Dank u Rene. Het blijft moeilijk een narcist negeren, maar ik ga niet terug. Hoe gaat het met je zus ?
Inge
01-10-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik doe zo mijn best om vrolijk en aardig te zijn tegen iedereen (Verhaal 273)
Ik loop al jaren te kampen met een eenzaamheid gevoel. Voel mij zo erg lusteloos en fut. Ik doe zo mijn best om vrolijk en aardig te zijn tegen iedereen. Maar omdat ik ook niet meer zo financieel krachtig en stevig in mijn schoenen sta, dan merk ik dat de mensen om mij heen mij gewoon niet meer zien staan. Ik snak naar sociale kontakten en wat aandacht van mijn kids. Ik kan mijn kids bijna niet bereiken want die hebben het altijd druk. Maar dan hoor ik dat mijn kids vaker op stap zijn met anderen die mij gewoon opzij geschoven hebben. Toen ik nog wat gezonder was stond ik voor iedereen klaar , maar na mijn ongeluk en hartklachten kan ik ook niet zoveel meer. Ook op financieel gebied kan ik bijna geen sociale kontakten onderhouden. Want vaak willen zij gezamenlijk wat gaan drinken of een bioscoopje pikken en dat kan ik mij niet permitteren. Ik leef van de voedselbank en deel ook met anderen die in de zelfde toestand verkeren. Ook ben ik vaker bij de Kringloopwinkels voor kleding etc. Want nogmaals ik kan mijzelf de normale leefomstandigheden niet echt permitteren.Ik hou van anderen helpen maar vanwege mijn gezondheid dan ben ik gauw oververmoeid. Met de feestdagen wil ik het ook gezellig maken voor mijn kids of familie. Of dat mensen mij soms ook invitteren om samen de feestdagen te vieren, maar dan weet ik dat ik het op financieel gebied niet kan redden om bij te dragen . Maar niemand die mij graag helpt. Op andere feestjes en partijtjes word ik ook allang niet meer gevraagd. Elke x dat ik mij zo eenzaam en verdrietig voel laat ik mijn tranen de vrije loop en bid ik tot de Here . Na het flink uithuilen en bidden val ik dan inslaap. Maar dan word ik weer wakker en dan is het verdiet en eenzaamheid gevoel weer daar. TV kijken of een wandelingetje maken helpen niet echt. Sinds mijn scheiding verlang ik naar een beetje liefde en aandacht. Die kan ik dan wel krijgen maar alles kost ook geld. Ik doe graag en veel voor anderen, maar die doen er niets voor terug. Heb veel mensen geholpen of onderdak gegeven in tijd van nood. Uitgebreid voor hun gezorgd tot zij weer zelf verder konden gaan. En dat zij nu echt heel succesvol zijn geworden. Daar ben ik De Here dankbaar voor . Ik voel mij mij heel erg voldaan en verlicht dat ik iemand die mij hard nodig heeft kon helpen. Zodra diegene weer goed zitten hebben zij mij niet meer nodig. Nooit belt er iemand om dan te vragen hoe het met mij gaat.. Soms bel ik dan mijn kontakten en dan worden mij telefoontjes genegeerd. Of als ik op visite wil gaan dan moet ik vooraf laten weten. Dan op de dag zelf word ik weer afgebeld. Alles waar ik nu mee zit en depressief en teneergeslagen van ben doet mij zoveel pijn dat ik zelf al blij en troost van ondervind als ik van een voorbijganger een klein lachje of klein groetje meemaak. Op simpele positieve reacties teer ik voor de rest van de dag. Ook als er een kassa -bali -medewerker lief tegen mij knikt. Het klinkt misschien wel wat heftig voor degene die dit verhaal lezen maar het is echt mijn leven en nog heel veel meer. Uithuilen en bidden geven mij wel wat troost. Dit is mijn verhaal. En bidden bidden alsmaar bidden voor iedereen en alle ellende op deze wereld geven mij toch wat invulling van mijn sobere sombere leven. God Bless you all!🙏🙏🙏🍀🍀🍀
I. R. G. S.
22-08-2022
laatste reactie: 29-09-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan je geen licht vrijwilligerswerk doen ? Ik wens je veel sterkte toe.
Inge
16-09-2022
Reactie:
Hallo irgs,
Allereerst herken ik mij zeer in je verhaal. Maar met anoniem ergens op een site posten zal niet veel helpen ben ik bang. Helaas zijn er niet veel sites, of ik kan ze niet vinden die (voldoende) leden hebben die gewoon vriendschap zoeken. Dit kan zijn een leuk mail of telefonisch contact of samen een hobby doen. Daarom doe ik nu maar iets wat weinige schijnen te doen ik zeg je dat ik in Arnhem woon en dat ik het leuk zou vinden met mensen te mailen over van alles, of iets leuks doen. Ik ben weliswaar, zeker in de wintermaanden, niet erg uithuizig maar voor iets leuks wil ik de deur wel uitstappen hoor. Mijn emailadres is 01pepsel voor wie dit leest en belangstelling heeft. Let wel; ik ben absoluut niet op zoek naar een relatie, die tijd heb ik wel gehad en dat vond ik toen al geen succes.
Allereerst herken ik mij zeer in je verhaal. Maar met anoniem ergens op een site posten zal niet veel helpen ben ik bang. Helaas zijn er niet veel sites, of ik kan ze niet vinden die (voldoende) leden hebben die gewoon vriendschap zoeken. Dit kan zijn een leuk mail of telefonisch contact of samen een hobby doen. Daarom doe ik nu maar iets wat weinige schijnen te doen ik zeg je dat ik in Arnhem woon en dat ik het leuk zou vinden met mensen te mailen over van alles, of iets leuks doen. Ik ben weliswaar, zeker in de wintermaanden, niet erg uithuizig maar voor iets leuks wil ik de deur wel uitstappen hoor. Mijn emailadres is 01pepsel voor wie dit leest en belangstelling heeft. Let wel; ik ben absoluut niet op zoek naar een relatie, die tijd heb ik wel gehad en dat vond ik toen al geen succes.
Alie
29-09-2022
's Nachts alleen in het bos (Verhaal 157)
Altijd wil ik wandelen, alsof ik eraan zou kunnen ontsnappen; de eenzaamheid, de beklemming, en dat er niemand is die op mij zit te wachten. Wanneer ik om me heen kijk, zie ik hoe iedereen overal gelukkig lijkt. Met name mijn leeftijdgenoten, mensen van tussen de twintig en dertig jaar. Ze gaan uit met vrienden, delen daar weer foto's van op sociale media om de eenzamen op aarde de ogen uit te steken, zo lijkt het. Ze lopen hand in hand, zijn verliefd en als ze zich al eens verdrietig of ongelukkig voelen, kunnen ze dat altijd delen met hun vrienden en dierbaren.
Intussen loop ik hier helemaal alleen in een veel te groot, donker bos. Het is net voor of na middernacht, ik lijk wel krankzinnig. Waarom doe ik dit? Wat doe ik hier helemaal alleen, bij nacht en ontij? Het antwoord luidt: ik wil ontsnappen, aan mezelf, aan mijn leven, aan het feit dat ik volkomen mislukt ben. Alleen mensen die vrienden en in het ideale geval een geliefde hebben, zijn immers 'geslaagd' in het leven. Daarom durf ik ook aan niemand te vertellen dat ik letterlijk nog nooit één vriend heb gehad gedurende de 28 jaar die ik nu al op deze aardkloot ben.
Misschien vind ik dat nog wel het ergste: dat ik er met niemand over durf te praten, omdat ik bang ben dat andere mensen mij dan 'zielig' zullen vinden. Ik wil koste wat kost voorkomen dat ze me dan meewarig aan zullen kijken en me als een mislukkeling, een minderwaardig wezen beschouwen. Deze samenleving houdt nu eenmaal niet van einzelgängers, en heeft enkel oog voor mensen die het 'gemaakt' hebben en zich daarom mogen verheugen in het gezelschap van vrienden, geliefden, dierbaren, kinderen en familieleden.
Daar loop ik dan, in dat grommende, kokende, vijandige Amsterdamse Bos. Ik loop, ik loop, ik loop... Het hellevuur van tranen brandt in mijn ooghoeken, terwijl de hiervoor beschreven gedachten mijn geest bederven en langzaam uithollen. Zielsveel heb ik van dit bos gehouden, met name in de lente, als het daslook bloeit en een witte wolk aan de voet van het geboomte legt. Ik zou er een moord voor doen om hier overdag (net als normale mensen) te lopen met een vrouw of man aan mijn zijde die me liefheeft. Dat we dan samen naar die bloeiende wolk van daslook kijken, die zee van lente die ons eindeloos veel liefde, geluk en zomer belooft. Dat we elkaar vastpakken, knuffelen, kussen, in een eeuwige omhelzing.
Nog zo'n gemis: er is niemand die mij aanraakt, vasthoudt, geen mens in wiens armen ik kan verdwijnen en troost kan vinden. Ik zou niets liever willen dan knuffelen, en iemand die ziet dat ik een lichaam heb dat bemind wil worden. Ik wil de warmte voelen van iemand die er voor mij is, en bij wie ik mezelf mag zijn, en kwetsbaar. Een ander menselijk wezen die een einde kan maken aan de verschrikking van alsmaar te moeten zweven; helemaal alleen, door een oneindig en leeg heelal.
Intussen loop ik hier helemaal alleen in een veel te groot, donker bos. Het is net voor of na middernacht, ik lijk wel krankzinnig. Waarom doe ik dit? Wat doe ik hier helemaal alleen, bij nacht en ontij? Het antwoord luidt: ik wil ontsnappen, aan mezelf, aan mijn leven, aan het feit dat ik volkomen mislukt ben. Alleen mensen die vrienden en in het ideale geval een geliefde hebben, zijn immers 'geslaagd' in het leven. Daarom durf ik ook aan niemand te vertellen dat ik letterlijk nog nooit één vriend heb gehad gedurende de 28 jaar die ik nu al op deze aardkloot ben.
Misschien vind ik dat nog wel het ergste: dat ik er met niemand over durf te praten, omdat ik bang ben dat andere mensen mij dan 'zielig' zullen vinden. Ik wil koste wat kost voorkomen dat ze me dan meewarig aan zullen kijken en me als een mislukkeling, een minderwaardig wezen beschouwen. Deze samenleving houdt nu eenmaal niet van einzelgängers, en heeft enkel oog voor mensen die het 'gemaakt' hebben en zich daarom mogen verheugen in het gezelschap van vrienden, geliefden, dierbaren, kinderen en familieleden.
Daar loop ik dan, in dat grommende, kokende, vijandige Amsterdamse Bos. Ik loop, ik loop, ik loop... Het hellevuur van tranen brandt in mijn ooghoeken, terwijl de hiervoor beschreven gedachten mijn geest bederven en langzaam uithollen. Zielsveel heb ik van dit bos gehouden, met name in de lente, als het daslook bloeit en een witte wolk aan de voet van het geboomte legt. Ik zou er een moord voor doen om hier overdag (net als normale mensen) te lopen met een vrouw of man aan mijn zijde die me liefheeft. Dat we dan samen naar die bloeiende wolk van daslook kijken, die zee van lente die ons eindeloos veel liefde, geluk en zomer belooft. Dat we elkaar vastpakken, knuffelen, kussen, in een eeuwige omhelzing.
Nog zo'n gemis: er is niemand die mij aanraakt, vasthoudt, geen mens in wiens armen ik kan verdwijnen en troost kan vinden. Ik zou niets liever willen dan knuffelen, en iemand die ziet dat ik een lichaam heb dat bemind wil worden. Ik wil de warmte voelen van iemand die er voor mij is, en bij wie ik mezelf mag zijn, en kwetsbaar. Een ander menselijk wezen die een einde kan maken aan de verschrikking van alsmaar te moeten zweven; helemaal alleen, door een oneindig en leeg heelal.
Stef
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 28-09-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je schrijft prachtig. Vooral dat laatste. Er zijn mensen die je begrijpen en er zijn mensen die het begrijpen, maar nooit toegeven.
Hoe meer je verlangt, hoe minder er op je pad komt lijkt het wel.
Initiatief nemen betekent je kwetsbaar maken en kwetsbaarheid dat is ongewenst. Het is zo afschuwelijk om je een slachtoffer te voelen wat eigenlijk ben je dat niet.
Op dit moment droom ik nog maar van 1 ding, weg zweven van alles, verlangens hoop en gevoelens en de behoeften van mijn lichaam en mens zijn achter mij laten. Alleen mijn gedachten in het eindeloze universum.
Hoe meer je verlangt, hoe minder er op je pad komt lijkt het wel.
Initiatief nemen betekent je kwetsbaar maken en kwetsbaarheid dat is ongewenst. Het is zo afschuwelijk om je een slachtoffer te voelen wat eigenlijk ben je dat niet.
Op dit moment droom ik nog maar van 1 ding, weg zweven van alles, verlangens hoop en gevoelens en de behoeften van mijn lichaam en mens zijn achter mij laten. Alleen mijn gedachten in het eindeloze universum.
Almuric
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit is zo herkenbaar...
Hilde
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zo herkenbaar... En je schrijft prachtig!
Karina
23-04-2022
Reactie:
Ten eerste: wat heb jij een talent om goed te schrijven! Tussen mijn 20e en 30e levensjaar was voor mij ook de eenzaamste periode. Ik herken veel in wat je schrijft, ook het in de nacht dwalen door een bos. Nu ben ik begin 40 en ziet mijn leven er eindelijk anders uit. Ik heb veel eenzaamheid gekend. Uiteindelijk heb ik ontdekt dat ik zelf degene was die contacten niet echt toeliet of uit de weg ging. Ik kwam erachter dat dat kwam door emotionele verwaarlozing, een heel subtiel gebeuren maar uiterst destructief en wat vaak tot eenzaamheid leidt. Ik kan je alleen maar aanraden hulp te zoeken of een coach die samen met jou onderzoekt wat er aan de hand kan zijn. Veel sterkte en een knuffel!
Daan
30-04-2022
Reactie:
Wat een bijzonder mooie tekst. Het doet letterlijk pijn om het gevoel van een ander te lezen, welke voor mij zo ontzettend herkenbaar is.
Op het moment dat ik deze reactie schrijf wordt ik gegrepen door tranen, die al heel lang branden in mijn ogen, maar niet naar buiten komen, tot nu.
Overmand door een emotie, die ik niet wil voelen, verborgen wil houden voor mezelf, en vooral voor een ander. Het voelen, en ervaren van deze emotie is zo ontzettend confronterend.
Op het moment dat ik deze reactie schrijf wordt ik gegrepen door tranen, die al heel lang branden in mijn ogen, maar niet naar buiten komen, tot nu.
Overmand door een emotie, die ik niet wil voelen, verborgen wil houden voor mezelf, en vooral voor een ander. Het voelen, en ervaren van deze emotie is zo ontzettend confronterend.
Anoniem
18-06-2022
Reactie:
Ik vind het ook moeilijk om iemand te vinden waar ik(echt mezelf bij kan zijn) zonder een rol te hoeven spelen.
Ik ben hoogsensitief en ik voel veel,ik denk diep over dingen na
heb veel emoties en voel soms weinig connectie met andere mensen omdat ze vaak toch anders in het leven staan.
Ons wordt voorgeschoteld hoe we soms moeten zijn(veel vrienden) hobby clubjes een heel druk en sociaal leven,continue de mooiste foto,s delen op facebook hoe gelukkig we wel niet zijn maar ik ben erachter gekomen dat je dichtbij jezelf moet blijven.
soms worden mensen ook eenzaam door het feit dat bepaalde dingen je worden aangepraat.
Ik kan bijvoorbeeld heel erg goed alleen zijn en lekker rommelen maar veel mensen begrijpen dat soms niet.
Mijn vraag is eigenlijk als jij aan jezelf de vraag stelt zonder te kijken hoe andere mensen de dingen doen waar wordt jij gelukkig van? heb je nog een wens of een droom?
begin met kleine stapjes om jezelf een goed gevoel te geven.
Mijn droom is bijvoorbeeld om weg te gaan uit Nederland.
Al jaren voel ik me niet thuis in onze maatschappij.
Ik wil ergens wonen waar er minder stress,minder gehaast en meer natuur te vinden is.
Die droom is heel erg belangrijk voor mij.
Als ik hier moet blijven zou ik heel erg ongelukkig worden.
Jezelf kwetsbaar opstellen bij andere mensen kan juist zorgen
voor een opening voor een goed gesprek.
Zoveel mensen in Nederland worstelen met problemen maar hebben vaak een masker op(dat alles goed en leuk is)
dat is zo verkeerd.
De echt goede mensen die luisteren ook als jij je rot voelt!
Lees ook eens het boek Borderline times... van Dirk de wachter
heeft mijn ogen erg geopend.
Dat ik goed ben zoals ik ben in plaats van heel die gekke,drukke maatschappij.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Ik ben hoogsensitief en ik voel veel,ik denk diep over dingen na
heb veel emoties en voel soms weinig connectie met andere mensen omdat ze vaak toch anders in het leven staan.
Ons wordt voorgeschoteld hoe we soms moeten zijn(veel vrienden) hobby clubjes een heel druk en sociaal leven,continue de mooiste foto,s delen op facebook hoe gelukkig we wel niet zijn maar ik ben erachter gekomen dat je dichtbij jezelf moet blijven.
soms worden mensen ook eenzaam door het feit dat bepaalde dingen je worden aangepraat.
Ik kan bijvoorbeeld heel erg goed alleen zijn en lekker rommelen maar veel mensen begrijpen dat soms niet.
Mijn vraag is eigenlijk als jij aan jezelf de vraag stelt zonder te kijken hoe andere mensen de dingen doen waar wordt jij gelukkig van? heb je nog een wens of een droom?
begin met kleine stapjes om jezelf een goed gevoel te geven.
Mijn droom is bijvoorbeeld om weg te gaan uit Nederland.
Al jaren voel ik me niet thuis in onze maatschappij.
Ik wil ergens wonen waar er minder stress,minder gehaast en meer natuur te vinden is.
Die droom is heel erg belangrijk voor mij.
Als ik hier moet blijven zou ik heel erg ongelukkig worden.
Jezelf kwetsbaar opstellen bij andere mensen kan juist zorgen
voor een opening voor een goed gesprek.
Zoveel mensen in Nederland worstelen met problemen maar hebben vaak een masker op(dat alles goed en leuk is)
dat is zo verkeerd.
De echt goede mensen die luisteren ook als jij je rot voelt!
Lees ook eens het boek Borderline times... van Dirk de wachter
heeft mijn ogen erg geopend.
Dat ik goed ben zoals ik ben in plaats van heel die gekke,drukke maatschappij.
Hoop dat je er iets aan hebt!
Leontien
28-09-2022
Alles wat ik had opgebouwd ineens verdwenen (Verhaal 33)
Ik ben 25 jaar oud en heb in mijn leven al veel meegemaakt. Ik woonde samen in een zelfgebouwd huis en dacht dat ik goed bezig was met de toekomst. Ik zat lekker in me vel en bouwde langzaam nieuwe contacten op.
Van de een op de andere dag zei mijn vriend (ex): ik moet je wat afschuwelijks vertellen, ik wist niet wat hij bedoelde en vroeg wat dan? Toen zei hij er meteen achteraan dar hij het uit wilden maken.
Mijn leven zakte onder me voeten weg. Ik wist niet wat ik hoorde. Alles wat ik had opgebouwd in die jaren is ineens verdwenen. Ik kom thuis te wonen en voel me ellendig en alleen.
Doordat hij uit mijn leven is gestapt heb ik nog maar 1 goede vriendin overgehouden. Als zei niet kan afspreken en ik zit alleen thuis voel ik me behoorlijk eenzaam. Iedereen heeft wel een vriend of vriendinnengroep waar ze veel leuke dingen mee kunnen gaan doen voor de afleiding. Ik heb dit helaas niet en dar mis ik ook enorm.
Ik ben het vertrouwen in de medemens weer verloren en moet proberen alles weer op te bouwen. Ik heb daar erg veel moeite mee. Ook ga ik psychische hulp inschakelen zodat het niet nog erger word.
Zijn er mensen die dit probleem herkennen of tips voor mij hebben om in contact te komen met mensen van mijn leeftijd die zich ook eenzaam voelen?
Groetjes loes
Van de een op de andere dag zei mijn vriend (ex): ik moet je wat afschuwelijks vertellen, ik wist niet wat hij bedoelde en vroeg wat dan? Toen zei hij er meteen achteraan dar hij het uit wilden maken.
Mijn leven zakte onder me voeten weg. Ik wist niet wat ik hoorde. Alles wat ik had opgebouwd in die jaren is ineens verdwenen. Ik kom thuis te wonen en voel me ellendig en alleen.
Doordat hij uit mijn leven is gestapt heb ik nog maar 1 goede vriendin overgehouden. Als zei niet kan afspreken en ik zit alleen thuis voel ik me behoorlijk eenzaam. Iedereen heeft wel een vriend of vriendinnengroep waar ze veel leuke dingen mee kunnen gaan doen voor de afleiding. Ik heb dit helaas niet en dar mis ik ook enorm.
Ik ben het vertrouwen in de medemens weer verloren en moet proberen alles weer op te bouwen. Ik heb daar erg veel moeite mee. Ook ga ik psychische hulp inschakelen zodat het niet nog erger word.
Zijn er mensen die dit probleem herkennen of tips voor mij hebben om in contact te komen met mensen van mijn leeftijd die zich ook eenzaam voelen?
Groetjes loes
Loes
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Kim,
Ik zit in hetzelfde schuitje. Als je eens wil sparren hierover, doe ik dat al te graag.
Groetjes,
Mide
Ik zit in hetzelfde schuitje. Als je eens wil sparren hierover, doe ik dat al te graag.
Groetjes,
Mide
Mide
26-09-2022
Me accepteren zoals ik ben (Verhaal 34)
Weet niet waar ik mee moet beginnen.
Op school dacht ik altijd dat er redelijk veel mensen waren die mij grappig en leuk vonden maar voelde me altijd wel eenzaam. Ik miste een vriendin in mijn leven wel heel erg. Maar vrienden heb ik wel genoeg (DACHT IK DUS). Al gauw bleek dat niet zo te zijn want zodra ik stopte of klaar was met een opleiding waren die zogenaamde vrienden al gauw verdwenen. Ben nu bijna 28 en ik ben de vertrouwen in mensen kwijt. Ze willen alleen mensen met een mooi uiterlijk of die super gezellig zijn. Mensen die dik lelijk of saai zijn wil niemand in zijn/haar leven hebben. Niet als vriend maar ook niet als partner! Ik heb een aantal relaties gehad maar die dumpten mij altijd voor leukere knappere boys met een mooi uiterlijk maar een super lelijke karakter. Maar zolang je uiterlijk maar mooi is wat maakt je karakter toch uit he? Zo heb ik het altijd ervaren. Zijn er mensen die met me in contact willen komen? Dan zet ik hiet mijn email adres op. Want die eenzaamheid ben ik goed zat. Mijn email adres is
gohanssj6642@gmail.com ik wacht op mensen die me kunnen accepteren zoals ik ben. Ik vind mezelf niet lelijk ofzo. Ook geen handicap maar omdat ik nogal fors ben ben ik heel onzeker.
Groetjes Mutti
Op school dacht ik altijd dat er redelijk veel mensen waren die mij grappig en leuk vonden maar voelde me altijd wel eenzaam. Ik miste een vriendin in mijn leven wel heel erg. Maar vrienden heb ik wel genoeg (DACHT IK DUS). Al gauw bleek dat niet zo te zijn want zodra ik stopte of klaar was met een opleiding waren die zogenaamde vrienden al gauw verdwenen. Ben nu bijna 28 en ik ben de vertrouwen in mensen kwijt. Ze willen alleen mensen met een mooi uiterlijk of die super gezellig zijn. Mensen die dik lelijk of saai zijn wil niemand in zijn/haar leven hebben. Niet als vriend maar ook niet als partner! Ik heb een aantal relaties gehad maar die dumpten mij altijd voor leukere knappere boys met een mooi uiterlijk maar een super lelijke karakter. Maar zolang je uiterlijk maar mooi is wat maakt je karakter toch uit he? Zo heb ik het altijd ervaren. Zijn er mensen die met me in contact willen komen? Dan zet ik hiet mijn email adres op. Want die eenzaamheid ben ik goed zat. Mijn email adres is
gohanssj6642@gmail.com ik wacht op mensen die me kunnen accepteren zoals ik ben. Ik vind mezelf niet lelijk ofzo. Ook geen handicap maar omdat ik nogal fors ben ben ik heel onzeker.
Groetjes Mutti
Mutti
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 26-09-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Knoop dit goed in je oren want dit is iets waar ik sinds tienerjaren al in geloofde. Innerlijk is veel belangrijker dan uiterlijk. Helemaal eens met wat je zegt over knappe mensen met lelijk karakter. Heb er zelf ook genoeg gekend en snapte ook nooit dat die populair waren. Zou wel een angst reactie zijn om er bij te willen horen maar als je geen mooi innerlijk had hoorde je niet tot mijn vriendenkring. Blijf aub focussen op je innerlijk en wat je ervan kan maken, heb je veel meer aan want uiterlijke schoonheid vergaat,innerlijke niet.
Millie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ben het eens met Millie,
Ik zal je zeggen al ben je zo knap van buiten als je innerlijk zo verrot is dan is het uiterlijk ook maar een leeg omhulsel dus wees blij voor de mooie eigenschappen die je hebt en laat andere je niet vertellen dat je niet mooi bent want iedereen is mooi op zijn eigen manier diegene die je afbranden hebben zeker een probleem met zichzelf dat heeft totaal niks met jou te maken
Ik zal je zeggen al ben je zo knap van buiten als je innerlijk zo verrot is dan is het uiterlijk ook maar een leeg omhulsel dus wees blij voor de mooie eigenschappen die je hebt en laat andere je niet vertellen dat je niet mooi bent want iedereen is mooi op zijn eigen manier diegene die je afbranden hebben zeker een probleem met zichzelf dat heeft totaal niks met jou te maken
Anna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Kim,
Ik zit in hetzelfde schuitje.
Groetjes,
Mide
Ik zit in hetzelfde schuitje.
Groetjes,
Mide
Mide
26-09-2022
Weg met die wurgende stilte (Verhaal 224)
Altijd eenzaam na een ongeluk gebroken wervels ik kan in huis lopen maar verder is er niets. Geen vrienden niemand hoe moet dit aflopen. Is er een vrouw vanaf ong. 50 jaar die zich ook zo verdrietig voelt en best een vast maatje zoekt al is het maar te beginnen via een telefoon regelmatig contact om in elk geval iets met een levend wezen te hebben. Uiteraard niet sexueel. Het breekt die eeuwige tv enz. Ik sta er voor open. Zo vind ik er iks meer aan. Reageer en je krijgt altijd antwoord. Weg met die wurgende stilte. Ik ben een heel sociaal persoon. Hoop gauw op een reactie. Groetjes
Jeanette
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-09-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben gehuwd maar mis een vriendin waar ik kan mee babbelen over van alles , ik ben wel 65 jaar heb een hobby maar kan nooit mijn verhaal eens kwijt onder vrienden , weet niet hoe het hier gaat om eens iets meer te weten
Mvg
Annie
Mvg
Annie
Annie
18-09-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik hoor nergens echt bij (Verhaal 229)
Hoi mensen,
Ik voel me akward om te zeggen dat ik niet echt mensen heb om op te bouwen. Ik ben voor me idee echt een rare loner die wel met iedereen een praatje kan maken. Maar het idee heeft dat iedereen het toch te druk heeft om een zinnig of goed gesprek aan te gaan. En elkaar beter te leren kennen.
Ben ik eenzaam in als ik zie en spreek nooit iemand nee. Maar ik voel me wel eenzaam in als ik hoor nergens echt bij.
Er zullen ongetwijfeld wel mensen zijn die dit misschien ook voelen. Wat doen of deden jullie eraan. Om je niet zo een buitenstaander te voelen ?
Groetjes,
Reggie
Ik voel me akward om te zeggen dat ik niet echt mensen heb om op te bouwen. Ik ben voor me idee echt een rare loner die wel met iedereen een praatje kan maken. Maar het idee heeft dat iedereen het toch te druk heeft om een zinnig of goed gesprek aan te gaan. En elkaar beter te leren kennen.
Ben ik eenzaam in als ik zie en spreek nooit iemand nee. Maar ik voel me wel eenzaam in als ik hoor nergens echt bij.
Er zullen ongetwijfeld wel mensen zijn die dit misschien ook voelen. Wat doen of deden jullie eraan. Om je niet zo een buitenstaander te voelen ?
Groetjes,
Reggie
Reggie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-09-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Reggie wat erg ik ken dit gevoel zo erg…
Ik heb dit ook. Ik ben alle dagen van het jaar alleen.
Ik heb dit ook. Ik ben alle dagen van het jaar alleen.
Thomas
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb dat ook. Mensen praten over koetjes en kalfjes. Maar een Interessant gesprek of wat diepgang ontbreekt soms. Droevig.
Inge
16-09-2022
Voel me al jaren bitter eenzaam (Verhaal 279)
Hoi Allemaal,
Ik ben een 30-jarige man, ik woon alleen en ik voel me al jaren bitter eenzaam. Ik mis de innige binding met mensen, de diepe conversatie. Ik ben altijd een sociale man, omdat ik altijd lief, aardig en behulpzaam ben, maar ik was in mijn jeugd extreem introvert en veelal geremd in het sociale contact (daar zit een trauma/beschadiging van huis uit), waardoor ik nooit echte vriendschappen heb kunnen sluiten en opbouwen. De sociale gemeenschap is mij ook vreemd: nooit voor mijn gevoel ergens bij gehoord en de “juiste” mensen ontmoet, waarmee ik mensen bedoel waar ik me echt mee kan vereenzelvigen, waarmee ik een klik heb. Ik heb jaren aan mezelf getwijfeld: deug ik wel? Moeten mensen mij wel? Waar schoort het aan? De zelfliefde is er uiteindelijk gekomen, maar vriendschappen nog niet, wat kan komen door mijn huismussenbestaan en het feit dat ik niet uit ga. Met familie ga ik vaak een dagje uit, dus er is gelukkig wel enigszins sociaal contact. De band met hen is goed.
Komt iemand dit bekend voor? Ik kom graag in contact met lotgenoten.
Groetjes, Mide
Ik ben een 30-jarige man, ik woon alleen en ik voel me al jaren bitter eenzaam. Ik mis de innige binding met mensen, de diepe conversatie. Ik ben altijd een sociale man, omdat ik altijd lief, aardig en behulpzaam ben, maar ik was in mijn jeugd extreem introvert en veelal geremd in het sociale contact (daar zit een trauma/beschadiging van huis uit), waardoor ik nooit echte vriendschappen heb kunnen sluiten en opbouwen. De sociale gemeenschap is mij ook vreemd: nooit voor mijn gevoel ergens bij gehoord en de “juiste” mensen ontmoet, waarmee ik mensen bedoel waar ik me echt mee kan vereenzelvigen, waarmee ik een klik heb. Ik heb jaren aan mezelf getwijfeld: deug ik wel? Moeten mensen mij wel? Waar schoort het aan? De zelfliefde is er uiteindelijk gekomen, maar vriendschappen nog niet, wat kan komen door mijn huismussenbestaan en het feit dat ik niet uit ga. Met familie ga ik vaak een dagje uit, dus er is gelukkig wel enigszins sociaal contact. De band met hen is goed.
Komt iemand dit bekend voor? Ik kom graag in contact met lotgenoten.
Groetjes, Mide
Mide
16-09-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik mis lotgenoten om hierover te praten (Verhaal 277)
Wie heeft geen liefde van zijn ouders gekregen? Na de scheiding van mijn ouders ben ik bij mijn moeder gebleven. Ze heeft me weinig liefde gegeven en was alleen met zichzelf en mannen bezig Daardoor heb ik geen leuke jeugd gehad. Ik ben op school ook nog gepest vanwege mijn gewicht. Door mijn man heb ik gelukkig weer zelfvertrouwen gekregen en een eigen gezin met 2 kinderen (van 8 en 12) die veel liefde krijgen van ons. Mijn gezin staat op nummer 1. Wie begrijpt mij en heeft hetzelfde ongeveer hetzelfde mee gemaakt en is een beetje van dezelfde leeftijd? Begin 40? Ik mis lotgenoten om hierover te praten. Misschien kan ik dit dan een plaatsje krijgen bij ons allebei. Ik heb ook moeite met het maken en onderhouden van nieuwe contacten contacten. Ook herkenbaar bij iemand?
D.
03-09-2022
laatste reactie: 04-09-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben inmiddels 57
ook ik heb weinig liefde gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
En heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt.
Mijn motto is al heel lang
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien.
en ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is...
Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat,
Je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.
Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben er jaren niet blij mee geweest.
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben...
Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten maar men moet het zelf doen de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contact...
dat niet alle mensen je in de steek laten
of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan...
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen...
Is ook niet de bedoeling..
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.
ook ik heb weinig liefde gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
En heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt.
Mijn motto is al heel lang
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien.
en ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is...
Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat,
Je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.
Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben er jaren niet blij mee geweest.
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben...
Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten maar men moet het zelf doen de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contact...
dat niet alle mensen je in de steek laten
of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan...
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen...
Is ook niet de bedoeling..
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.
M
03-09-2022
Reactie:
Ik ben inmiddels 57 jaar ook ik heb weinig liefde en sturing gehad omdat mijn moeder het zelf ook niet kon geven door haar omstandigheden in het verleden.
Ik heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt en nog steeds leer ik
Mijn motto is al heel lang,
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien
En ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is, Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat, je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Maar ervaart en voelt dat soms anders.
Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.
Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben en heb de kans gehad er jaren aan te werken was er niet altijd blij mee .
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Wat ik onbewust weg had gestopt .
Maar ervoor zorgde dat ik in dat kleine kringetje bleef draaien en geen reeel beeld van de wereld en mezelf had.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben, Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten
maar men moet het zelf doen
de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contacten,
zodat men gaat ervaren dat niet alle mensen je in de steek laten of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan.
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen
Is ook niet de bedoeling.
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.
Alles plaatsen en verwerken zorgt ervoor dat je bij jezelf komt op den duur.
En je trots wordt op jezelf.
Het was niet altijd een gemakkelijke weg..maar op den duur voor mij begin een plek te vinden in de maatschappij.
Waar nu plek is voor leuke dingen.
De een kiest voor het boek te sluiten en de ander om er doorheen te gaan om te kijken waarom voel ik me zo waar komt dit vandaan.
Ik heb een half leven nodig gehad om bij mezelf te komen en bewust te worden hoe alles nu echt in elkaar stak en steekt en nog steeds leer ik
Mijn motto is al heel lang,
Niet alles wat je ziet is wat je denkt te zien
En ook niet alles wat je hoort klopt.
Mijn ervaring is, Elke situatie is anders doordat elk individu anders is en anders in situaties staat en ermee omgaat, je hebt de overeenkomsten van het gebeuren.
Maar ervaart en voelt dat soms anders.
Ook is mijn ervaring sommige mensen willen er nooit meer naar kijken en doen dat boek dicht.
Maar onbewust blijft het weggestopte naar bovenkomen...wat je niet linkt aan het verleden.
Ik ben door omstandigheden stil gezet en heb onbewust een put geopend en kon hem niet meer dichten.
Ben en heb de kans gehad er jaren aan te werken was er niet altijd blij mee .
Nu achteraf wel...en waarom?
heb heel veel mee gemaakt.
Wat ik onbewust weg had gestopt .
Maar ervoor zorgde dat ik in dat kleine kringetje bleef draaien en geen reeel beeld van de wereld en mezelf had.
Vergeten doe je het nooit maar door er jarenlang aan gewerkt te hebben, Weet ik nu waar mijn eenzaamheid en pijn en angsten, vandaan kwamen.
En dat valt niet zo even uit te leggen dat zijn processen met vallen en opstaan .
Het is iets van jezelf wat je alleen maar kan minderen door er doorheen te gaan en te verwerken...keer op keer.. daar staat geen tijd voor.
Therapy etc kunnen het proces ingang zetten
maar men moet het zelf doen
de tijd en mensen die gewoon luisteren en van je blijven houden en naast je blijven staan zijn een heel belangrijk iets in deze processen omdat het belangrijk is dat je positieve ervaringen op moet gaan doen in contacten,
zodat men gaat ervaren dat niet alle mensen je in de steek laten of dat er ook mensen zijn die gewoon van je houden wie of wat je ook bent.
Je kunt zijn wie je bent en ze blijven staan.
Ze kunnen je problemen of nare gevoelens niet oplossen
Is ook niet de bedoeling.
Maar ze zijn er gewoon en houden van je dat zorgt ervoor dat je door je processen heen kan gaan en een ander beeld en gevoel gaat krijgen ....als wat je gewend was.
Alles plaatsen en verwerken zorgt ervoor dat je bij jezelf komt op den duur.
En je trots wordt op jezelf.
Het was niet altijd een gemakkelijke weg..maar op den duur voor mij begin een plek te vinden in de maatschappij.
Waar nu plek is voor leuke dingen.
De een kiest voor het boek te sluiten en de ander om er doorheen te gaan om te kijken waarom voel ik me zo waar komt dit vandaan.
M
03-09-2022
Reactie:
Hey Marjanne,
Ik ben 18 jaar en ook helemaal niemand meer. Geen familie die voor me klaar staat. Mn vader die spreek ik niet. Mn moeder is heel ziek op dit moment. Ik
heb geen vrienden meer of mensen waar ik af en toe heen kan. Ik heb deze week geen 1 gesprek gehad met iemand. Ja met mezelf. Ik ben ook radeloos. Ik werk wel maar op een kantoor en daar spreek ik verder ook niemand. na werk kom ik in mn appartamentje en zit ik weer de hele avond alleen tv te kijken. Ik hoop dat het met jou goed komt vast wel hoor. Met mij weet ik niet omdat ik echt letterlijk niemand heb. mijn tijd is gekomen en het gaat je goed marjanne! gr bryan :(
Ik ben 18 jaar en ook helemaal niemand meer. Geen familie die voor me klaar staat. Mn vader die spreek ik niet. Mn moeder is heel ziek op dit moment. Ik
heb geen vrienden meer of mensen waar ik af en toe heen kan. Ik heb deze week geen 1 gesprek gehad met iemand. Ja met mezelf. Ik ben ook radeloos. Ik werk wel maar op een kantoor en daar spreek ik verder ook niemand. na werk kom ik in mn appartamentje en zit ik weer de hele avond alleen tv te kijken. Ik hoop dat het met jou goed komt vast wel hoor. Met mij weet ik niet omdat ik echt letterlijk niemand heb. mijn tijd is gekomen en het gaat je goed marjanne! gr bryan :(
Bryan
04-09-2022
Ik voel me vaak eenzaam of achter gelaten (Verhaal 274)
Hoi ik ben hans 21 jaar oud ik voel me vaak eenzaam of achter gelaten door me vrienden. gister had ik echt een top feestje gehad van een vriend van mij maar de volgende dag voel ik me altijd weer zo eenzaam omdat al die leuke mensen dan niet meer om mij heen zijn. waarvan ik weet dat ik ze allemaal heel lang niet meer ga zien en ik weet niet hoe ik het tegen hun moet zeggen. Nu zit ik alleen maar met een rot gevoel en weet ik niet wat ik eraan moet doen. Ik voel me ook heel eenzaam omdat ik bang ben dat ik geen nieuwe liefde kan vinden in me leven en dat ik voor altijd alleen zal blijven. Dat denk ik door de reacties van meiden die ze naar mij overbrengen.
Hans 21
22-08-2022
laatste reactie: 04-09-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar man heb dit ook. ik ben zelf 18jaar en heb helemaal niemand
bryan
25-08-2022
Reactie:
Ik herken het, ben een mede-introvert :)
Mijn vraag is: waarom blijf je lunchen in een groep? Is daar iets anders op te verzinnen?
Wat ik ook vaak zie is dat mensen even kort wat eten en daarna gaan lopen?
Verder is het niet de bedoeling dat jij alleen maar luistert en ‘s avonds doodop bent.
Kun je niet iemand zoeken waar je samen mee kunt praten? Want jij mag ook gehoord worden en voor een introvert is dat lastig in een groep.
Het is niet de bedoeling dat je iedere avond bekaf bent!
Verder ook de vraag of je op deze werkplek wel goed ook je plek bent.... dat vraag ik mij af als ik het verhaal lees.
hopelijk helpt dit meedenken!
Succes!
Mijn vraag is: waarom blijf je lunchen in een groep? Is daar iets anders op te verzinnen?
Wat ik ook vaak zie is dat mensen even kort wat eten en daarna gaan lopen?
Verder is het niet de bedoeling dat jij alleen maar luistert en ‘s avonds doodop bent.
Kun je niet iemand zoeken waar je samen mee kunt praten? Want jij mag ook gehoord worden en voor een introvert is dat lastig in een groep.
Het is niet de bedoeling dat je iedere avond bekaf bent!
Verder ook de vraag of je op deze werkplek wel goed ook je plek bent.... dat vraag ik mij af als ik het verhaal lees.
hopelijk helpt dit meedenken!
Succes!
Anoniem
04-09-2022
Er schort grondig iets aan onze maatschappij. (Verhaal 278)
Hallo iedereen,
ook ik voel me erg eenzaam.
Vannacht (het is 1.50 u) kan ik niet slapen omdat ik hartkloppingen heb en bijna een paniekaanval.
Ik ben het kind van ouders die al gehuwd waren geweest en ook al kinderen hadden...ik werd het schakelkind (zo voelt dat: alsof ik aan iedereen vastgehaakt was... maar mijn 2 halfzussen en halfbroer niet aan mij). Nu zijn mijn ouders overleden en mijn halfsiblings hebben hun leven waar geen plaats is voor mij omdat dat hen aan het gebroken huwelijk van hun ouders doet denken.
De man waar ik 20 jaar een relatie mee had - de vader van mijn zoon - had ook al kinderen uit een vorige huwelijk en zijn dochter heeft me zo goed als ze kon buitengesloten en gepest tot ik met mijn zoon ben weggevlucht om niet ziek te worden. Haar vader, mijn man van toen, geloofde mij niet en gaf mij de schuld. Nu gaat mijn zoon op kot en hij is nu erg veel op vakantie. Hij gaat een lange zware studie doen en ik blijf helemaal alleen achter.
Ik vind het leven erg zwaar zo alleen en soms wilde ik zelfs dat het over was. Heb altijd mijn best gedaan en was hartelijk...had alles in huis om een goed leven te krijgen. Maar als schakelkind en daarna als stiefmoeder... zat ik in de verkeerde positie.
Nu probeer ik recht te krabbelen... geen idee of ik nog eens in mijn leven een lieve partner zal vinden die eerlijk is en niet huichelt.
Ik merk dat dit opschrijven mijn lichamelijke symptomen doet dalen. Ik beeld me in dat iemand luistert naar mijn pijn... zo zie je maar dat inbeelding van compassie al wat kan helpen.
Ik hoop dat ieder van jullie een oplossing vindt .
Dank voor het lezen.
Wij mensen zijn sociale wezens...eenzaamheid is erg voor onze hersenen.
Er schort grondig iets aan onze maatschappij.
Grts
ook ik voel me erg eenzaam.
Vannacht (het is 1.50 u) kan ik niet slapen omdat ik hartkloppingen heb en bijna een paniekaanval.
Ik ben het kind van ouders die al gehuwd waren geweest en ook al kinderen hadden...ik werd het schakelkind (zo voelt dat: alsof ik aan iedereen vastgehaakt was... maar mijn 2 halfzussen en halfbroer niet aan mij). Nu zijn mijn ouders overleden en mijn halfsiblings hebben hun leven waar geen plaats is voor mij omdat dat hen aan het gebroken huwelijk van hun ouders doet denken.
De man waar ik 20 jaar een relatie mee had - de vader van mijn zoon - had ook al kinderen uit een vorige huwelijk en zijn dochter heeft me zo goed als ze kon buitengesloten en gepest tot ik met mijn zoon ben weggevlucht om niet ziek te worden. Haar vader, mijn man van toen, geloofde mij niet en gaf mij de schuld. Nu gaat mijn zoon op kot en hij is nu erg veel op vakantie. Hij gaat een lange zware studie doen en ik blijf helemaal alleen achter.
Ik vind het leven erg zwaar zo alleen en soms wilde ik zelfs dat het over was. Heb altijd mijn best gedaan en was hartelijk...had alles in huis om een goed leven te krijgen. Maar als schakelkind en daarna als stiefmoeder... zat ik in de verkeerde positie.
Nu probeer ik recht te krabbelen... geen idee of ik nog eens in mijn leven een lieve partner zal vinden die eerlijk is en niet huichelt.
Ik merk dat dit opschrijven mijn lichamelijke symptomen doet dalen. Ik beeld me in dat iemand luistert naar mijn pijn... zo zie je maar dat inbeelding van compassie al wat kan helpen.
Ik hoop dat ieder van jullie een oplossing vindt .
Dank voor het lezen.
Wij mensen zijn sociale wezens...eenzaamheid is erg voor onze hersenen.
Er schort grondig iets aan onze maatschappij.
Grts
Marjanne
04-09-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Het leven is moeilijk en zwaar (Verhaal 271)
Het leven is heel moeilijk en zwaar. Ik ben 18 jaar en heb nu al een week niemand gezien. niemand. Alleen toen ik net ff paar boodschappen ging halen. Ik woon nog thuis maar ik heb totaal geen band met mn moeder en mn stiefvader. Mn eigen vader is drugs verslaafd. Ik ben daar nu ook aan begonnen. maar dan ook echt extreem. deze week wel 12g weggesnoven. ik ben helemaal kapot. mn knieën zijn helemaal blauw. geen gevoel meer in mijn lichaam. Ik ga dood. Dat wil ik niet. Maar het gaat nu al zo lang zo. Er komt geen oplossing. ik heb gefaald en voel me helemaal leeg alsof ik geen toegevoegde waarde heb aan deze aarde. Ik ga dood als ik dit nog een paar keer door doe. en ja ik ben extreem verslaafd. Het gaat jullie allemaal goed x bryan
Anoniem
18-08-2022
laatste reactie: 02-09-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi Bryan,
Hoe is het nu met je? ooit aan gedacht om met misschien een dokter/psycholoog te gaan praten? Ik denk oprecht dat je dan al een heel end komt! Sterkte
Hoe is het nu met je? ooit aan gedacht om met misschien een dokter/psycholoog te gaan praten? Ik denk oprecht dat je dan al een heel end komt! Sterkte
Ali
19-08-2022
Reactie:
Hai, nog steeds niet goed. ik heb al een week geen contact gehad met iets of iemand. Ik ben begonnen met een opleiding. Voel me zwaar eenzaam ook daar. Het is zo kloten dat ik geen familie en vrienden heb. Ik woon op mezelf en mn ouders kan ik niet goed mee dus die zie ik nooit. Lig vandaag ook alweer de hele dag op bed te huilen. Komt niet meer goed
Bryan
02-09-2022
Ik krijg van iedereen de schuld (Verhaal 205)
mijn zussen doen mij veel pijn en mijn familie gelooft mij nooit, ik krijg van iedereen de schuld, dat is niet tof! ik ben 12 jaar en dat is al 5a4 jaar zo. mijn jongere zus krijgt alle positieve aandacht, mijn oudste zus die heeft mij veel wonden en littekens bezorgt en dan steken mijn ouders de schuld op mij! ik wil niet dat juli weten wie ik ben maar ik zou tips willen!
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-08-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je zou iemand in vertrouwen kunnen nemen. De huisarts, een tante, een leerkracht. En je kunt altijd de Kindertelefoon bellen
Caroline
> 2 jaar geleden
Reactie:
Op de middelbare school is altijd een vertrouwenspersoon aanwezig.
Bij deze man of vrouw kun je jouw hart luchten en helpen bij het zoeken naar oplossingen.
Een vertrouwenspersoon mag niets van het gesprek doorvertellen aan wie dan ook tenzij jij (schriftelijk) akkoord gaat dat hij/zij bijvoorbeeld de mentor op de hoogte stelt.
Bij deze man of vrouw kun je jouw hart luchten en helpen bij het zoeken naar oplossingen.
Een vertrouwenspersoon mag niets van het gesprek doorvertellen aan wie dan ook tenzij jij (schriftelijk) akkoord gaat dat hij/zij bijvoorbeeld de mentor op de hoogte stelt.
An
15-06-2022
Reactie:
Ja klinkt allemaal simpel an
Want je weet niet wat er speelt en iemand in de ogen aan kijken en emoties los te laten bied pas hulp in een geval van kindermishandeling.
Heeft dit meisje nog meer bagage ? Medisch/Geestelijk ?
Echt loslaten en het verwerken dat gaat niet via de telefoon er blijft toch een litteken zitten.
is dit meisje op meer plaatsen slachtoffer ?
Huishoudelijk Geweld?
Als ik vroeger maar 2 of 3 minuten weg was gebleven zonder elke seconden te kunnen verklaren dan ging ze ook zo te keer was altjjd me eigen schuld dat ik geen vader had.
Wat voor mij was en nog steeds een hele kwaadaardige manier was om me te behandelen aangezien ze altijd zichzelf zo geweldig vond en riep wat een geweldige alleen staande moeder ze wel niet was en kreeg alles wat ik wou volgens haar.
Ze maakte me ooit duidelijk iets over vader vroeg ik perongeluk nog nooit om gevraagd.
Daarna vertelde ze me hoe slecht die was.
Alleen details gaf ze me nooit ze werd kwaad als ik dan vroeg om ze naam en uitlegde dat ik meer van hem wou weten en waarom andere allemaal wel een papa hadden.
Ze heeft me voor de rest van het leven er mee gemanipuleerd en een gat in me hart gemaakt door me in het duister te houden en hem wel voor een duivel uit te maken.
Uiteindelijk ben ik zelf erachter gekomen dat me vader niet de duivel was maar juist zei want ze is nog steeds zo en bij mij hebben deze maatregelen nooit gewerkt wie ann aanraden.
Dit werd de lucifer die het explosief aan stook.
Na de periode dat ik contact heb gezocht
Is het geestelijk veel zwaarder geworden en toen begon ze ook echt me te slaan en me bang te maken dat ze zelfmoord zou plegen.
Me moeder werd altijd geloofd ook wanneer ik dus contact probeerde te zoeken werd ik door iedereen uitgelachen (Volwassenen)
alsof ik het verzon en toen ben ik heel erg tegen de regels in gegaan en meer geworden hoe zij was en groter/sterker niet tegen te houden ik heb daarna deze vreselijk karakter trekken bijna over genomen tot ik besefte hoe ik me vriendinnetje had behandeld niet so erg als mam maar werd erger.
En ik heb nog veel schuld ervan en mij leven voelt zwaar me hart leeg en me ziel weegt zwaar.
Epilepsie patient zijnde werd ik wakker een jaar terug had een nieuwe vriendin ( net me moeder alleen geestelijk dan want liet me niet slaan meer zomaar)
En waar ik wakker werd was bij me moeder in huis.
Ze had haar geslagen want ze had me gek gemaakt klopt en ze had mam eraf geschopt van de trap.
Hierdoor ben ik met een zware aanval mij geheugen door kwijtgeraakt maar ineens was
Ik terug en toen zag ik dat me moeder weer de macht probeerde te nemen.
Ben nog steeds bezig met me eigen te herstellen ben door nooit de goede hulp te krijgen me jeugd en midden jaren verloren.
Me vader ik zou het nog niet weten
Blijf jezelf verander niet perongeluk in die persoon wie je zo behandeld.
Ik had het niet door pas toen ik mij eerste en enige liefde ben verloren door de demon van mijn moeder
Mijn moeder heet trouwens ook ann
Lijkt heel lief doet zich ook altijd voor.
Die geeft alleen graag liefde en spullen als ze het later tegen je kunnen gebruiken
Want je weet niet wat er speelt en iemand in de ogen aan kijken en emoties los te laten bied pas hulp in een geval van kindermishandeling.
Heeft dit meisje nog meer bagage ? Medisch/Geestelijk ?
Echt loslaten en het verwerken dat gaat niet via de telefoon er blijft toch een litteken zitten.
is dit meisje op meer plaatsen slachtoffer ?
Huishoudelijk Geweld?
Als ik vroeger maar 2 of 3 minuten weg was gebleven zonder elke seconden te kunnen verklaren dan ging ze ook zo te keer was altjjd me eigen schuld dat ik geen vader had.
Wat voor mij was en nog steeds een hele kwaadaardige manier was om me te behandelen aangezien ze altijd zichzelf zo geweldig vond en riep wat een geweldige alleen staande moeder ze wel niet was en kreeg alles wat ik wou volgens haar.
Ze maakte me ooit duidelijk iets over vader vroeg ik perongeluk nog nooit om gevraagd.
Daarna vertelde ze me hoe slecht die was.
Alleen details gaf ze me nooit ze werd kwaad als ik dan vroeg om ze naam en uitlegde dat ik meer van hem wou weten en waarom andere allemaal wel een papa hadden.
Ze heeft me voor de rest van het leven er mee gemanipuleerd en een gat in me hart gemaakt door me in het duister te houden en hem wel voor een duivel uit te maken.
Uiteindelijk ben ik zelf erachter gekomen dat me vader niet de duivel was maar juist zei want ze is nog steeds zo en bij mij hebben deze maatregelen nooit gewerkt wie ann aanraden.
Dit werd de lucifer die het explosief aan stook.
Na de periode dat ik contact heb gezocht
Is het geestelijk veel zwaarder geworden en toen begon ze ook echt me te slaan en me bang te maken dat ze zelfmoord zou plegen.
Me moeder werd altijd geloofd ook wanneer ik dus contact probeerde te zoeken werd ik door iedereen uitgelachen (Volwassenen)
alsof ik het verzon en toen ben ik heel erg tegen de regels in gegaan en meer geworden hoe zij was en groter/sterker niet tegen te houden ik heb daarna deze vreselijk karakter trekken bijna over genomen tot ik besefte hoe ik me vriendinnetje had behandeld niet so erg als mam maar werd erger.
En ik heb nog veel schuld ervan en mij leven voelt zwaar me hart leeg en me ziel weegt zwaar.
Epilepsie patient zijnde werd ik wakker een jaar terug had een nieuwe vriendin ( net me moeder alleen geestelijk dan want liet me niet slaan meer zomaar)
En waar ik wakker werd was bij me moeder in huis.
Ze had haar geslagen want ze had me gek gemaakt klopt en ze had mam eraf geschopt van de trap.
Hierdoor ben ik met een zware aanval mij geheugen door kwijtgeraakt maar ineens was
Ik terug en toen zag ik dat me moeder weer de macht probeerde te nemen.
Ben nog steeds bezig met me eigen te herstellen ben door nooit de goede hulp te krijgen me jeugd en midden jaren verloren.
Me vader ik zou het nog niet weten
Blijf jezelf verander niet perongeluk in die persoon wie je zo behandeld.
Ik had het niet door pas toen ik mij eerste en enige liefde ben verloren door de demon van mijn moeder
Mijn moeder heet trouwens ook ann
Lijkt heel lief doet zich ook altijd voor.
Die geeft alleen graag liefde en spullen als ze het later tegen je kunnen gebruiken
John
25-08-2022
Reactie:
Ik werd pas geslagen gesneden en verbrand na de hulp proberen te zoeken en de kinderbescherming te hebben gebelt.
En vervolgens worden uitgelachen niet geloven omdat me moeder zo goed kan liegen en charmant kan zijn
Alle woede ontving ik als enigste kind extreem erg.
Toen had ik niemand meer om mij heen meer
en het ging door en ieder zag hoe ik op school kwam
En vervolgens worden uitgelachen niet geloven omdat me moeder zo goed kan liegen en charmant kan zijn
Alle woede ontving ik als enigste kind extreem erg.
Toen had ik niemand meer om mij heen meer
en het ging door en ieder zag hoe ik op school kwam
John
25-08-2022
Heb best een vrij saai leven (Verhaal 270)
Ik mag financieel zeker niet klagen maar heb nu als mindervalide (al is er niks te zien) best een vrij saai leven
Marc
18-08-2022
Toon reacties Verberg reacties
Net een relatie beeindigd na 3 mooie jaren (Verhaal 263)
Ik ben 59 en net een er relatie beeindigd na 3j mooie jaren .
Ik ben 2 keer gehuwd geweest met totaal verkeerde mannen .
Nu dacht dat ik de ware had gevonden maar na 3j mooie jaren heeft hij besloten om terug naar buitenland te gaan werken .
En vond het beter om daarom de relayie te stoppe.
Voor mij totaal inverwcht en wat heel egoistisch was van hem .
Toch begrijp ik hem langs de ene kant .
Maar dat neemt niet dat ik het heel moeilijk heb , heel moeilijk zelfs is nu 4 naand verder en de pijn van het gemis blijft , we hebben nog altijd contact via whatsap . Omdat hij ook niet echt de knoop kan doorhakken alhoewel hij heel koel blijft .
Maar wat ik ook zo moeilijk vind ,is dat je nu je echte vroenden leert kennen en dat er in feite geen meer overblijven . Je wordt op een bepaalde leeftijd aan je lot over gelaten. Dit gevoel heb ik op dit ogenblik.
Het vedriet mag niet te la g duren voor je vrienden , maar eerlijk gezegd vind ik hie ouder je wordt hoe moeilijker het is om alles te verwerken .
Ik ben een persoon die graag liefde heeft en graag krijgt en zie enorm af om weer alleen te zijn.
Ik ben een persoon om samen dingen te doen , alleen lukt mij niet ik loop verloren in die wereld .
Nu komt er op neer dat het verlof is en is zo uiyzichtloos omdat ik me moedeloos en eenzaam voel en ja ook verlaten door mn vrienden.
Maar zal morgen wel weer iets beter zijn , dat hoop ik althans .
Grtjs
Ik ben 2 keer gehuwd geweest met totaal verkeerde mannen .
Nu dacht dat ik de ware had gevonden maar na 3j mooie jaren heeft hij besloten om terug naar buitenland te gaan werken .
En vond het beter om daarom de relayie te stoppe.
Voor mij totaal inverwcht en wat heel egoistisch was van hem .
Toch begrijp ik hem langs de ene kant .
Maar dat neemt niet dat ik het heel moeilijk heb , heel moeilijk zelfs is nu 4 naand verder en de pijn van het gemis blijft , we hebben nog altijd contact via whatsap . Omdat hij ook niet echt de knoop kan doorhakken alhoewel hij heel koel blijft .
Maar wat ik ook zo moeilijk vind ,is dat je nu je echte vroenden leert kennen en dat er in feite geen meer overblijven . Je wordt op een bepaalde leeftijd aan je lot over gelaten. Dit gevoel heb ik op dit ogenblik.
Het vedriet mag niet te la g duren voor je vrienden , maar eerlijk gezegd vind ik hie ouder je wordt hoe moeilijker het is om alles te verwerken .
Ik ben een persoon die graag liefde heeft en graag krijgt en zie enorm af om weer alleen te zijn.
Ik ben een persoon om samen dingen te doen , alleen lukt mij niet ik loop verloren in die wereld .
Nu komt er op neer dat het verlof is en is zo uiyzichtloos omdat ik me moedeloos en eenzaam voel en ja ook verlaten door mn vrienden.
Maar zal morgen wel weer iets beter zijn , dat hoop ik althans .
Grtjs
Sabrina
13-07-2022
laatste reactie: 10-08-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Jammer dat hij opeens weggaat na 3 jaar. Zelf zou ik zoiets niet pikken, het is erg egoïstisch om zoiets te doen. Alleen bij buitengewone omstandigheden zou zoiets erbij kunnen horen, bijv. als de partner uit het buitenland komt en weer gaat werken in het land van herkomst. Zomaar vanuit het niets naar het buitenland gaan, om te werken, zou voor mij een reden zijn het voorgoed uit te maken. Uiteraard praat ik niet uit ervaring en zo te lezen denken jullie er anders over. Ik bedoel het goed en hoop dat je over deze man heenkomt en een leukere man vindt, die wel bij je blijft !
Kees
10-08-2022
Ik durf mensen amper nog aan te spreken (Verhaal 146)
Ik weet soms niet meer waar beginnen of wat te zeggen. Ik ben zo ontgoocheld in het leven en vooral in de mensheid. En toch haat ik het om alleen te zijn. Ik heb geen vrienden of familie meer. En dit al van mijn 30 jaar. Ik durf mensen amper nog aan te spreken. Ga ik nu de rest van mijn leven alleen moeten doorbrengen?
Als kind was ik ongewenst in de familie. En dat heb ik altijd geweten. Ik zou verhalen kunnen vertellen die een mens niet gelooft. In ons gezin was ruzie, geen respect hebben voor iets of iemand, alcohol en geweld allemaal heel normaal. Ik moest zelfs de ruzies over seks aanhoren tussen mijn ouders, ik was amper 5 jaar. Doordat er geen veiligheid en regels waren ging het ook met mij de verkeerde kant op. Af en toe werd ik naar de buren gestuurd om daar te logeren. Mijn zus had een beperking en besefte niet altijd wat er om haar heen gebeurde. En mijn broer was de koning in huis en superieur. Ik scheelde 15 jaar met hem. Op mijn 16 de verjaardag ( de dag zelf), gingen mijn ouders uit elkaar. Huis werd verkocht en niemand wou nog voor me zorgen. Ze kozen beidde voor een nieuwe partner. Broer liet me in de steek en mijn zus...nou jha. Ik logeerde toen tijdelijk bij vrienden maar als ik het nu inzie was dat altijd omdat ze iets in ruil wilden. Kort erna kwam ik in het uitgaan een man tegen die zichzelf opdrong en zorgde dat ik voedsel en kleding had. Zonder het te willen kwam ik met hem in een relatie terecht. Ik was 17, hij 41. Ongewenst zwanger geraakt. En toen ik besloot om bij hem weg te gaan omdat ik niet meer buiten mocht, heeft hij mijn dochter afgepakt. Ik heb haar tot op vandaag niet meer gezien. Ik had een gewone job, kwam niet rond. Verkeerde beslissingen genomen om toch te kunnen overleven. Later herschoold en terug gaan werken. Jaren alleen geweest om mijn eerste relatie te verwerken. Trouw ik de 2de keer met een narcist. Ik kreeg slaag, hij steelde mijn geld, loog en bedroog mij. We hadden samen een zoontje maar doordat het zwaar autistisch is en in een instelling is terechtgekomen, is het contact sporadisch. Leer ik jaren later mijn 3de man kennen. We waren heel gelukkig samen. Was zijn familie tegen onze relatie. Eigenlijk alleen zijn moeder. Hij was enig kind en ze deed alsof ik haar zoon kwam wegkapen. Uiteindelijk is er zoveel ruzie ontstaan dat mijn partner heel zijn familie hem de rug heeft toegekeerd. Momenteel leef ik met hem ook uit elkaar. We hadden een huis gekocht en moesten steeds maar meer en harder werken om alles te bekostigen. Op zich is hij een lieve partner maar ook wel egoïstisch ingesteld. En ik weet niet of ik dat nog kan. Er is geen warmte of liefde meer in huis en dat mis ik enorm. Alles rondom mij is zo koel. Mensen zijn constant jaloers op mij. Maken vieze opmerkingen omdat ik er mooi uitzie. Dan denk ik altijd bij mezelf dat dit ook alles is. Voor de rest is mijn leven leeg. Ik heb geen familie meer. Die liggen in hun graf zonder te laten weten dat ze ziek waren. Met mijn kinderen gaat alles ook slecht. Mijn relatie nu loopt ten einde en mijn hart is geplet en gebroken op elk vlak. Ondanks mijn crapuleuze opvoeding ben ik zeer beleefd naar andere toe en doe ik geen vlieg kwaad. Ik had hier erger moeten uitkomen. Maar ik ben geëvolueerd. Ik hecht waarde aan echte liefde en oprechtheid. Waarde en normen die ze me ooit allemaal afnamen, daar hecht ik wel waarde aan. Ik vind het veel erger dat mensen meedoen met de massa. En net die hebben dan massaal veel vrienden. En ik, eerlijk, beleefd en oprecht...daar heeft precies niemand geen zin in.
Als kind was ik ongewenst in de familie. En dat heb ik altijd geweten. Ik zou verhalen kunnen vertellen die een mens niet gelooft. In ons gezin was ruzie, geen respect hebben voor iets of iemand, alcohol en geweld allemaal heel normaal. Ik moest zelfs de ruzies over seks aanhoren tussen mijn ouders, ik was amper 5 jaar. Doordat er geen veiligheid en regels waren ging het ook met mij de verkeerde kant op. Af en toe werd ik naar de buren gestuurd om daar te logeren. Mijn zus had een beperking en besefte niet altijd wat er om haar heen gebeurde. En mijn broer was de koning in huis en superieur. Ik scheelde 15 jaar met hem. Op mijn 16 de verjaardag ( de dag zelf), gingen mijn ouders uit elkaar. Huis werd verkocht en niemand wou nog voor me zorgen. Ze kozen beidde voor een nieuwe partner. Broer liet me in de steek en mijn zus...nou jha. Ik logeerde toen tijdelijk bij vrienden maar als ik het nu inzie was dat altijd omdat ze iets in ruil wilden. Kort erna kwam ik in het uitgaan een man tegen die zichzelf opdrong en zorgde dat ik voedsel en kleding had. Zonder het te willen kwam ik met hem in een relatie terecht. Ik was 17, hij 41. Ongewenst zwanger geraakt. En toen ik besloot om bij hem weg te gaan omdat ik niet meer buiten mocht, heeft hij mijn dochter afgepakt. Ik heb haar tot op vandaag niet meer gezien. Ik had een gewone job, kwam niet rond. Verkeerde beslissingen genomen om toch te kunnen overleven. Later herschoold en terug gaan werken. Jaren alleen geweest om mijn eerste relatie te verwerken. Trouw ik de 2de keer met een narcist. Ik kreeg slaag, hij steelde mijn geld, loog en bedroog mij. We hadden samen een zoontje maar doordat het zwaar autistisch is en in een instelling is terechtgekomen, is het contact sporadisch. Leer ik jaren later mijn 3de man kennen. We waren heel gelukkig samen. Was zijn familie tegen onze relatie. Eigenlijk alleen zijn moeder. Hij was enig kind en ze deed alsof ik haar zoon kwam wegkapen. Uiteindelijk is er zoveel ruzie ontstaan dat mijn partner heel zijn familie hem de rug heeft toegekeerd. Momenteel leef ik met hem ook uit elkaar. We hadden een huis gekocht en moesten steeds maar meer en harder werken om alles te bekostigen. Op zich is hij een lieve partner maar ook wel egoïstisch ingesteld. En ik weet niet of ik dat nog kan. Er is geen warmte of liefde meer in huis en dat mis ik enorm. Alles rondom mij is zo koel. Mensen zijn constant jaloers op mij. Maken vieze opmerkingen omdat ik er mooi uitzie. Dan denk ik altijd bij mezelf dat dit ook alles is. Voor de rest is mijn leven leeg. Ik heb geen familie meer. Die liggen in hun graf zonder te laten weten dat ze ziek waren. Met mijn kinderen gaat alles ook slecht. Mijn relatie nu loopt ten einde en mijn hart is geplet en gebroken op elk vlak. Ondanks mijn crapuleuze opvoeding ben ik zeer beleefd naar andere toe en doe ik geen vlieg kwaad. Ik had hier erger moeten uitkomen. Maar ik ben geëvolueerd. Ik hecht waarde aan echte liefde en oprechtheid. Waarde en normen die ze me ooit allemaal afnamen, daar hecht ik wel waarde aan. Ik vind het veel erger dat mensen meedoen met de massa. En net die hebben dan massaal veel vrienden. En ik, eerlijk, beleefd en oprecht...daar heeft precies niemand geen zin in.
Monia
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
dag monie, ik geloof te herkennen wat je hier neerzet. ik ben zelf ook heel erg teleurgesteld in de eerlijkheid van hoe mensen zijn, het lijkt alleen nog op een marathon waar ze alleen het meeste willen hebben het beste er willen uitzien en anderen alleen best weten neer te halen. heel triestig om te moeten in meedraaien. bijna onmogelijk zou ik haast durven zeggen. ik voel me soms echt een buitenbeentje in deze wereld. maar als ik jouw verhaal hier lees besef ik dat er dus nog zijn. bedankt om dit te delen!
joke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zeeeer herkenbaar
Anoniem
09-08-2022
Wil je ook je hart luchten?
Het was een hel voor mij (Verhaal 165)
Ik ben van kinds af aan gepest en uitgestoten geweest. 3 jaar geleden had ik mijn eerste relatie. (Ben nu 28 jaar.)Wel ik dacht dat het een relatie was. In die maanden dat ik met haar was. Was het een hel voor mij. Van de eerste dag loog ze tegen mij. 2 maanden later vertelde ze me dat ze in verwachting was. Ze wouw nooit naar de dokter gaan. Dus had ik mijn vermoeden dat ze opnieuw loog tegen mij. Ze had nooit geld bij haar. Dus moest ik altijd betalen voor haar. Ze was ook heel gewelddadig lichaamelijk en emotioneel. Ze sloeg me en had me al 2 keer gewurgd. Ik confronteerde haar over haar liegen. Ze werd boos en riep tegen mij. Dat ze weet dat ze liegt en vind dat ze het recht had om te liegen. Na die maanden had ze me volledig uitgepluimt. Ik had niets van geld meer. Mijn familie heefd alles gedaan om haar weg te krijgen en dat is hun gelukt ook. Nog geen dag dat ze van mij weg was had ze al iemand anders en nog geen jaar later was ze echt zwanger van hem. Nu hebben ze een kind te samen. Het ergste is dat ik die gast ken van school nog vroeger. Ze woont nu in de stad waar ik ben opgegroeid en voel me niet op mijn gemak daar rondlopen. Achter dat ze weg was, ben ik in een zware depressie gesukkeld. Het ga nu veel beter met mij. Ik voel me nu heel erg eenzaam. Ik heb nog nooit een echte relatie gehad en heb een grote kinderwens, die niet in vervulling raakt.
Ig
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 09-08-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkebaar
F
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er is nog hoop! Je gaat vast nog iemand tegenkomen en daarmee zul je ook kinderen krijgen. Positief proberen te denken, ook al is het moeilijk. Ik spreek uit ervaring
Anoniem
09-08-2022
Ik woon alleen en ben ongeneeslijk ziek (Verhaal 258)
Hoi iedereen mijn eenzaam zijn valt me veel zwaarder dan ik dacht en aan kan. Ik woon alleen en ben ongeneeslijk ziek, heb geen vrienden, ik raakte mijn werk kwijt door mijn ziekte. Ik wil niet zielig gevonden worden of medelijden krijgen. Waar ik op hoop is contact te krijgen met een vrouw die met mij door deze situatie heen kan helpen. Ik zoek geen sex of een relatie. Maar een echte vriendin die me kan motiveren om de mooie dingen van het leven te blijven zien.want het kost me steeds meer moeite om over eind te blijven. Vriendelijke groet Evert.
Evert K
06-07-2022
laatste reactie: 30-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, dat lijkt me inderdaad best zwaar als je alleen bent en ongeneeslijk ziek!
Misschien kun je steun vinden bij een lotgenotengroep als die er zijn?
Ik wens je veel sterkte en kracht.
Misschien kun je steun vinden bij een lotgenotengroep als die er zijn?
Ik wens je veel sterkte en kracht.
F
24-07-2022
Reactie:
Beste Evert, wil graag in contact met je komen, weet alleen niet hoe. Woon zelf in Arnhem. Mocht je dit lezen, hoop ik iets van je te horen. Anders verl sterkte gewenst.
Groetjes Susan
Groetjes Susan
Contact met je
30-07-2022
Ik wil zo graag liefde (Verhaal 227)
Ben inmiddels 25 jaar getrouwd met partner wat achteraf oxycodon verslaving heeft nog steeds hij heeft chronische pancreas hartfalen copd maar sinds me 36 e geen fysiek en geestelijke relatie krijg nog geen knuffel zit hele dag alleen meneer ligt hele dag in bed wordt 5 uur wakker gaat eten en weer omhoog hoe houd ik het vol wil zo graag liefde knuffel hoe ik het zeg hij doucht al jaren niet meer verwaarloosd zichzelf mag ik niks van zeggen hoe lang nog dit leven zieke partner laat je niet in de steek hoe lang nog voor mij geen knuffel of wat ook
Linda
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste,
Wou dat ik jou kon helpen
Mss eens opzoek gaan naar een leuke vriendin, vriend om af en toe je zinnen ff te verzetten?
In iedergeval probeer wat meer aan je eigen te denken en af en toe te genieten.
Al was het maar voor een paar uurtjes in de week.
Met vriendelijke groeten,
Patrick
Wou dat ik jou kon helpen
Mss eens opzoek gaan naar een leuke vriendin, vriend om af en toe je zinnen ff te verzetten?
In iedergeval probeer wat meer aan je eigen te denken en af en toe te genieten.
Al was het maar voor een paar uurtjes in de week.
Met vriendelijke groeten,
Patrick
Anoniem
27-07-2022
Ik ben al 18 jaar getrouwd, maar ik voel me verschrikkelijk alleen (Verhaal 220)
Ik ben al 18 jaar getrouwd, maar ik voel me verschrikkelijk alleen. Misschien te snel getrouwd. Ik voelde me toen al alleen.19 jaar geleden. Ik had 2 jonge kinderen en zij waren niet de makkelijkste in een moeilijke wijk. Ik werkte ook full time en regelde alles goed maar kreeg geen waardering van mijn dochter. Ze ging om met een jongen boven ons bleek en blowde. Dit heb ik een paar jaar geleden pas gehoord van haar broer. Zij was toen 12 jaar. Haar vriendinnetje woonde ook boven ons en daar paste ik wel eens op. Haar moeder paste wel eens op onze dochter en schenen dit te hebben gedaan. Blowen. Ik had geen idee. Kan je nagaan wat een schijnheiligheid. En ik maar alles proberen draaiende te houden en raad te vragen om hun vader. Maar deze kotste mij ook uit of kotst nog steeds. Als ik dan zij ze wil met die jongen naar Curaçao dan zei hij je houdt haar toch niet tegen. Zo deed hij dat altijd. Op een slinkse manier haar uitspelen tegen mij. Want van haar vader mocht het wel maar niet van mij. Ik ben door alle eenzaamheid te vroeg gaan trouwen met een man. En hebt mijn dochter verloren. Geprobeerd het goed te maken ik pikte alles maar ze trapt op mijn hart. Het deed zo'n pijn dat op een punt is het over dat komt nooit meer goed. Nooit meer!
Nu ben ik dus al 19 jaar met deze man getrouwd met ook een verleden en wat een gek rommeltje bij elkaar. Dat dit allemaal bestaat. We slapen vanaf het begin niet bij elkaar door het rare gesnurk raar hoesten er zit slijm vast blijkbaar en het onrustige bewegen. Bij een ruzie met mijn zoon hij was 13 zei hij een keer als je je muil niet houdt krijg je een vuist in je smoel. Dit maakt mij boos en die jongen was zo verdrietig dat ik wegliep met hem dat deed ik vaker weglopen maar waar moet ik naar toe. Ik heb geen vrienden. Soms wel eens in de nacht alleen gereden en uiteindelijk weer naar huis gegaan. Dan is ie er wel maar als ik er ben wordt er niet gecommuniceerd en zit hij alleen maar boven en wat te doen geen idee. Ik zit in de val kan geen kant op ben ziek geworden een tia. Werkte zelfs ook toen ik ging trouwen full time in de zorg en kreeg geen geld voor boodschappen of iets. Alles betaal ik zelf kleding de hond alle toebehoren vervoer verzorging eten etc . We gaan nooit weg en hij heeft nooit contact gehad in al die jaren dat ik samen ben met hem met iemand. Ik heb me ingeschreven bij de woningstichting maar je bent niet urgent. Toch gedaan een tijd maar door dat harde werken en een verkeerde stand van voeten ben ik geopereerd gebroken was deze. Verkeerde stand en artrose. Dus mijn werk mag ik niet meer uitvoeren. Dus ik moet ander werk zoeken. Ik ben herstellende langzaam aan. Maar ben met mijn man verhuist en alles blijft hetzelfde. Geen contact en respect want soms wordt ik uitgescholden het is verschrikkelijk. Autorijden doe ik ik betaal alles zelf maar we doen niets samen. Elke dag is hetzelfde met alleen maar irritatie. Hij loopt de hele dag in zijn pyjama en ligt boven. Als ik aandacht vraagt reageerde hij totaal niet. Nou wat betekent dat maar hij wil niet alleen verder. Hij houdt van mij en kan niet zonder mij zegt hij dan. Hoe kan dit en wat moet ik doen.
Nu ben ik dus al 19 jaar met deze man getrouwd met ook een verleden en wat een gek rommeltje bij elkaar. Dat dit allemaal bestaat. We slapen vanaf het begin niet bij elkaar door het rare gesnurk raar hoesten er zit slijm vast blijkbaar en het onrustige bewegen. Bij een ruzie met mijn zoon hij was 13 zei hij een keer als je je muil niet houdt krijg je een vuist in je smoel. Dit maakt mij boos en die jongen was zo verdrietig dat ik wegliep met hem dat deed ik vaker weglopen maar waar moet ik naar toe. Ik heb geen vrienden. Soms wel eens in de nacht alleen gereden en uiteindelijk weer naar huis gegaan. Dan is ie er wel maar als ik er ben wordt er niet gecommuniceerd en zit hij alleen maar boven en wat te doen geen idee. Ik zit in de val kan geen kant op ben ziek geworden een tia. Werkte zelfs ook toen ik ging trouwen full time in de zorg en kreeg geen geld voor boodschappen of iets. Alles betaal ik zelf kleding de hond alle toebehoren vervoer verzorging eten etc . We gaan nooit weg en hij heeft nooit contact gehad in al die jaren dat ik samen ben met hem met iemand. Ik heb me ingeschreven bij de woningstichting maar je bent niet urgent. Toch gedaan een tijd maar door dat harde werken en een verkeerde stand van voeten ben ik geopereerd gebroken was deze. Verkeerde stand en artrose. Dus mijn werk mag ik niet meer uitvoeren. Dus ik moet ander werk zoeken. Ik ben herstellende langzaam aan. Maar ben met mijn man verhuist en alles blijft hetzelfde. Geen contact en respect want soms wordt ik uitgescholden het is verschrikkelijk. Autorijden doe ik ik betaal alles zelf maar we doen niets samen. Elke dag is hetzelfde met alleen maar irritatie. Hij loopt de hele dag in zijn pyjama en ligt boven. Als ik aandacht vraagt reageerde hij totaal niet. Nou wat betekent dat maar hij wil niet alleen verder. Hij houdt van mij en kan niet zonder mij zegt hij dan. Hoe kan dit en wat moet ik doen.
Annemarie
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste,
Ik weet wat je doormaakt..... Maar of ik jou kan helpen is de vraag.
Hoop dat het nu wat beter gaat, zoniet mag je er altijd met mij over praten.
Met vriendelijke groeten
Ik weet wat je doormaakt..... Maar of ik jou kan helpen is de vraag.
Hoop dat het nu wat beter gaat, zoniet mag je er altijd met mij over praten.
Met vriendelijke groeten
Anoniem
27-07-2022
Moest er altijd hard voor werken (Verhaal 268)
Ik heb nooit gehad dat mensen heel makkelijk in mijn leven kwamen, moest er altijd hard voor werken voor mijn gevoel.
Ik ben vrij introvert en hsp. Maar het lukte, door interesse te tonen, leuke verhalen te vertellen, energie te verspreiden. Mensen vonden mij een leuke en lieve meid, maar eigenlijk was ik mezelf niet.
Tot ik ziek werd en dat niet meer lukte. Ik had alle energie voor mijzelf nodig.
Ik blijf nu meer mezelf, geef grenzen aan en werk minder hard om het gezellig te maken. Wat er (logischerwijs denk ik) toe heeft geleid dat ik best wat vriendinnen ben kwijtgeraakt tijdens dit proces.
Ik voel me regelmatig wat eenzaam/allenig. Ben nu eind dertig, heb behoefte aan nieuw gezelschap, vooral een relatie.
Maar vind t nog lastig vanuit mijn stille en ‘echte’ zelf.
Ben benieuwd of mensen dit herkennen?
Ik ben vrij introvert en hsp. Maar het lukte, door interesse te tonen, leuke verhalen te vertellen, energie te verspreiden. Mensen vonden mij een leuke en lieve meid, maar eigenlijk was ik mezelf niet.
Tot ik ziek werd en dat niet meer lukte. Ik had alle energie voor mijzelf nodig.
Ik blijf nu meer mezelf, geef grenzen aan en werk minder hard om het gezellig te maken. Wat er (logischerwijs denk ik) toe heeft geleid dat ik best wat vriendinnen ben kwijtgeraakt tijdens dit proces.
Ik voel me regelmatig wat eenzaam/allenig. Ben nu eind dertig, heb behoefte aan nieuw gezelschap, vooral een relatie.
Maar vind t nog lastig vanuit mijn stille en ‘echte’ zelf.
Ben benieuwd of mensen dit herkennen?
Lynn
24-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Als gezin weinig sociale contacten (Verhaal 254)
Ik ben een moeder met 2 tienerkinderen. We zijn 5 jaar geleden naar de andere kant van het land verhuisd. Helaas lukt het maar niet om nieuwe sociale contacten op te bouwen . Iedereen heeft het druk en de contacten met andere ouders houdt steeds op op het moment dat de vriendschap van onze kinderen eindigen (dat houd je toch met kinderen, die fladderen van de ene naar de andere). In het begin wel leuke contacten gehad met ook echt een klik maar ergens kwam het alleen van onze kant. We begrijpen er gewoon niks van hoe dit kan. We zijn allebei heel open en sociaal en onze deur staat altijd open voor anderen maar we blijven steeds toch met ons gezin alleen staan...zeker in de zomer is het lastig als iedereen om ons heen vrienden op bezoek heeft en in de tuin borrelen of bbq-en. Ik ben hier vaak verdrietig over ondanks dat ik heel dankbaar ben voor ons gezin.
Ik hoor en lees hier ook nooit iets over bij andere mensen of gezinnen. Zijn wij echt de enigen?
Ik hoor en lees hier ook nooit iets over bij andere mensen of gezinnen. Zijn wij echt de enigen?
Anoniem
04-07-2022
laatste reactie: 24-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, wat vervelend. Je zou inderdaad denken dat je makkelijk aansluiting vindt als je een gezin hebt. Ik zit er zelf aan te denken om naar een heel ander gebied te verhuizen, maar in mijn eentje leek t mij een hele uitdaging. Ik denk dan altijd als ik een gezin heb dan zou dit makkelijker zijn. Maar niet dus.
Ligt het misschien aan het gebied dat iedereen elkaar van vroeger kent?
Anders misschien op een cursus gaan?
Lieve groetjes
Ligt het misschien aan het gebied dat iedereen elkaar van vroeger kent?
Anders misschien op een cursus gaan?
Lieve groetjes
Anoniem
24-07-2022
Iemand en niemand - hoe ambiugiteit onstaat (Verhaal 62)
Hoe gek kan het leven lopen. Het is bijna surrealistisch, groot huis met zwembad, mooi auto, maar de werkelijkheid daaronder is helemaal niemand om mee te praten, helemaal niemand om mee te delen. En dan bedoel ik ook echt niemand. Het laat me opnieuw beseffen dat materialisme echt tot stof doet wederkeren. Maar wat bedoel ik met niemand hebben.
Komende maandag bijvoorbeeld word ik geopereerd, een hele serieuze en complexe operatie in een Universitair Ziekenhuis, maar niemand weet ervan (er is ook niemand om het tegen te vertellen). Dat maakt het ook wat eenvoudiger. Ik werd weer op de feiten gedrukt in het ziekenhuis toen werd gevraagd om een contactpersoon, wellicht twee is handig om na de operatie een update te geven vertelde ze, maar ik ken niemand? Wat nu? Ik ben 38 jaar, succesvol in werk, maar volledig geïsoleerd. In het weekend ben ik alleen thuis, lees een boek, ga hardlopen, maar er is niemand om tegen te praten. Door de aankomende operatie ben ik vanaf vandaag tot medio April niet in de gelegenheid om te werken. Niemand die erna vraagt, al vertel ik mijzelf dat het me niets doet, het doet wel zeer. Volledig stilte. Maar ik ken ook echt niemand, vraag me nu een contact wie ik kan bellen en ik verzin wel een naam. Maar mensen die ik ken, met wie ik spreek, nee. Ik heb al dagen tegen niemand gesproken, wel dat is niet waar, twee telefoongesprekken met DHL over waarom een pakket niet is opgehaald.
Ik lees jullie verhalen en het spijt me echt. Ieder verhaal is op zichzelf heftig hier.
Ik had een soort van vriendin (die alleen lang kwam als iets nodig was) en zelfs die laat niets horen. En dan lees ik bovenstaande verhalen en raakt het me enorm. Ik begrijp nu eigenlijk pas wat eenzaamheid echt betekend.
Komende maandag bijvoorbeeld word ik geopereerd, een hele serieuze en complexe operatie in een Universitair Ziekenhuis, maar niemand weet ervan (er is ook niemand om het tegen te vertellen). Dat maakt het ook wat eenvoudiger. Ik werd weer op de feiten gedrukt in het ziekenhuis toen werd gevraagd om een contactpersoon, wellicht twee is handig om na de operatie een update te geven vertelde ze, maar ik ken niemand? Wat nu? Ik ben 38 jaar, succesvol in werk, maar volledig geïsoleerd. In het weekend ben ik alleen thuis, lees een boek, ga hardlopen, maar er is niemand om tegen te praten. Door de aankomende operatie ben ik vanaf vandaag tot medio April niet in de gelegenheid om te werken. Niemand die erna vraagt, al vertel ik mijzelf dat het me niets doet, het doet wel zeer. Volledig stilte. Maar ik ken ook echt niemand, vraag me nu een contact wie ik kan bellen en ik verzin wel een naam. Maar mensen die ik ken, met wie ik spreek, nee. Ik heb al dagen tegen niemand gesproken, wel dat is niet waar, twee telefoongesprekken met DHL over waarom een pakket niet is opgehaald.
Ik lees jullie verhalen en het spijt me echt. Ieder verhaal is op zichzelf heftig hier.
Ik had een soort van vriendin (die alleen lang kwam als iets nodig was) en zelfs die laat niets horen. En dan lees ik bovenstaande verhalen en raakt het me enorm. Ik begrijp nu eigenlijk pas wat eenzaamheid echt betekend.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi je verhaal is zo herkenbaar voor mij. Wat een rare situatie is het eigenlijk. Alles voor elkaar maar niemand waar je het oprecht mee kan delen.
Sarah
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik vraag me af hoe gaat het nu eigenlijk met ?je? Operatie goed gegaan hoe voel je je nu en hoe staat het leven er nu voor?ben je al ondertussen wat meer gehoord en gezien door de mensen om je heen of ben je nog steeds alleen eenzaam? Liefs Corina
Corina
22-07-2022
Ben en stel niks voor (Verhaal 267)
Hallo ik voel me in de steek gelaten
Ben vuil afval lucht niks zo
Maken vikle heksen u
Ze pluimen u en zijn vals
Ik heb goesting om mij van mijn leven te beroven
Kan niet om met deze gevoel this net of ik aftakelt
Ben en stel niks voor
Ben vuil afval lucht niks zo
Maken vikle heksen u
Ze pluimen u en zijn vals
Ik heb goesting om mij van mijn leven te beroven
Kan niet om met deze gevoel this net of ik aftakelt
Ben en stel niks voor
Anoniem
20-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Mijn echte vriendinnen zijn allen overleden (Verhaal 266)
Ik ben 67 en ben verhuisd dicht bij de dochter, en kleinkindje. Ik heb een vriend die ik elke week wel zie, maar hij wil niet samenwonen en ik eigenlijk in deze situatie ook niet. (heeft met zijn dochter te maken) Mijn echte vriendinnen zijn allen overleden, ( ik had 3 echte goede vriendinnen, waar ik mijn verhaal kwijtkon. Maar nu geniet ik nog van mijn kleindochtertje.Voor de rest voel ik me nergens meer bijhoren...ik wordt ook niet meer gevraagd..geen bezoek meer, geen interesse meer, het is net als ik ergens op bezoek kom er niet meer bij hoor. Vroeger was ik het middelpunt, en trok veel mensen aan. Maar nu blijf ik maar op de achtervlakte.Leuke gesprekken zijn er niet meer, dat zwansen , dat plagen, dat voor de gekhouden en ga zo maar verder, alles is g ewoon eentonig, het liefst zou ik met een groepje willen starten met verschillende vaardigheden, zodat wij ons kunnen aanvullen, Lekker in een bruinkafeetje samenkomen en mekaar leren kennen
Liefs Rude
Liefs Rude
Rude
15-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
De twee mensen die het dichtst bij me staan /stonden (Verhaal 262)
Bedankt lieve R en lieve G. Met R veel moeilijkheden gehad in de pubertijd maar daarvoor en nu de allerliefste jongen en G iedere dag weer het zonnetje in huis. G, ik mis je verschrikkelijk maar sta er helemaal achter dat je nu op jezelf bent en van alles onderneemt (met andere mensen, die nu zo van je kunnen genieten).
Ik kom in een andere levensfase waarin je bij wijze van spreken moet genieten van een bloemetje. Ik hoop dat het gaat lukken maar nu heb ik pijn.
De grootste pijn zit nu bij het gevoel dat anderen nu van m'n zoon genietenen en ik dit moet missen. Hierbij voel ik letterlijk pijn in m'n hart.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo eenzaam, wel veel alleen, maar daar heb ik ook wel behoefte aan. 2x een relatie gehad maar dat trekt te veel aan me waardoor ik mezelf verlies. Wel een rede dat ik me alleen/eenzaam voel. Wel veel vriendinnen. Bij elke levensfase heb ik iemand over gehouden.
Waar ik nu heel erg mee zit dat m'n dierbaarste zus die net boven me zit heeft aangegeven dat ze zo min mogelijk contact wil. Ze zegt dat ik veranderd ben, dat ze haar gelijkgestemde kwijt is, ik ben haar zusje niet meer. Eerst was ik verbaasd, toen heel boos en nu denk ik, misschien heeft ze gelijk. Daar ben ik nog niet uit. Ik laat wel steeds meer van me gelden.
De twee mensen die het dichtst bij me staan /stonden zijn nu op afstand, ze zijn er nog wel maar anders.
Ik kom in een andere levensfase waarin je bij wijze van spreken moet genieten van een bloemetje. Ik hoop dat het gaat lukken maar nu heb ik pijn.
De grootste pijn zit nu bij het gevoel dat anderen nu van m'n zoon genietenen en ik dit moet missen. Hierbij voel ik letterlijk pijn in m'n hart.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo eenzaam, wel veel alleen, maar daar heb ik ook wel behoefte aan. 2x een relatie gehad maar dat trekt te veel aan me waardoor ik mezelf verlies. Wel een rede dat ik me alleen/eenzaam voel. Wel veel vriendinnen. Bij elke levensfase heb ik iemand over gehouden.
Waar ik nu heel erg mee zit dat m'n dierbaarste zus die net boven me zit heeft aangegeven dat ze zo min mogelijk contact wil. Ze zegt dat ik veranderd ben, dat ze haar gelijkgestemde kwijt is, ik ben haar zusje niet meer. Eerst was ik verbaasd, toen heel boos en nu denk ik, misschien heeft ze gelijk. Daar ben ik nog niet uit. Ik laat wel steeds meer van me gelden.
De twee mensen die het dichtst bij me staan /stonden zijn nu op afstand, ze zijn er nog wel maar anders.
Anoniem
11-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik doe wat ik wil doe zonder me belachelijk te voelen. (Verhaal 260)
Ik ben opgevoed met het idee dat ze liever hadden dat ik er niet was. Ik heb me heel vaak belachelijk gevoeld als ik deed wat ik graag deed. Wat, wie..Els? Wat komt ze doen hier!
Nu, op m'n 63ste is dat voorbij, ik doe wat ik wil doe zonder me belachelijk te voelen.
Nu, op m'n 63ste is dat voorbij, ik doe wat ik wil doe zonder me belachelijk te voelen.
Els K.
11-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Moeilijk, heel moeilijk (Verhaal 259)
Eenzaamheid loopt als een rode draad door m'n leven. Deze leegte is 27 jaar opgevuld door m'n kinderen maar nu de jongste uit huis is slaat het gevoel weer toe. Ik voel letterlijk pijn bij m'n middenrif. Ik zoek nu hulp van bovenaf terwijl ik niet echt gelovig ben. Ik draag een Maria medaillonnetje en ga naar de stiltetuin bij de kerk. Ik heb last van epilepsie en heb 3 momenten van geheugenverlies gehad in de afgelopen maanden. Ik ben moe en kan niet werken waardoor ik misschien in de financiële problemen raak. Moeilijk, heel moeilijk
Els K.
11-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik zorg 24 per dag voor de kinderen (Verhaal 244)
Heb een vriend en 5 kinderen, maar toch voel ik me eenzaam.
Ben een aantal jaar geleden gescheiden en iedereen heeft mij toen laten vallen.
Ik zorg 24 per dag voor de kinderen, 2 jongste zijn nog erg jong.
Mijn vriend gaat wel eens naar de voetbal of gaat wat eten met vrienden en ik zit dan thuis met de kinderen. En voel me dan best eenzaam. Heb niemand om tegen te praten, mijn vriend zegt dat hij het snapt maar er niks aan kan doen. Maar ik denk niet dat hij mij snapt.
Ben een aantal jaar geleden gescheiden en iedereen heeft mij toen laten vallen.
Ik zorg 24 per dag voor de kinderen, 2 jongste zijn nog erg jong.
Mijn vriend gaat wel eens naar de voetbal of gaat wat eten met vrienden en ik zit dan thuis met de kinderen. En voel me dan best eenzaam. Heb niemand om tegen te praten, mijn vriend zegt dat hij het snapt maar er niks aan kan doen. Maar ik denk niet dat hij mij snapt.
Ls
24-05-2022
laatste reactie: 08-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar dit. k heb 2 kinderen, werk 1 dag in de week, mijn man 5 dagen. Hij heeft sinds een jaar een ontzettend leuke baan, waar hij ook buiten werktijd veel met zijn collegas's om gaat.
Nu heb ik wel een aantal vriendinnen maar in de coronaperiode zijn die vriendschappen veranderd. Merk dat een aantal aan het verwateren zijn. Mis het met elkaar leuke dingen doen, onderdeel zijn van een groep.
Nu heb ik wel een aantal vriendinnen maar in de coronaperiode zijn die vriendschappen veranderd. Merk dat een aantal aan het verwateren zijn. Mis het met elkaar leuke dingen doen, onderdeel zijn van een groep.
Ilz
08-07-2022
Nu klopte helemaal niets meer (Verhaal 257)
Geboren;27-08-72.
Durban zuid Afrika,
Blank en Engelssprekende kwam ik in Nederland in 1978,
In die tijd was er veel uitleg nodig voor leeftijdsgenootjes.
Kreeg in m'n eerste jaar integreren Leukemie.
Opgesloten in een kamertje van 4 bij 4.
Ons tuin van afkom was 30x40m.
Mn familie en herinneringen waren mijn redding in dat kamertje.
Toen mocht ik een aantal jaren later naar school, ik had lang stil gestaan en was een zeef voor alles dat leefde en was.
M'n eerste douchen na het apenspel, wat voor mij opgezet was, wist ik niet at ik kwa informatie moest met blote jongens, m'n nek wilde 360 graden draaien, maar dat kan natuurlijk niet, dus raakte die halverwege op slot
Toen begon mijn leven, en ging ik erop letten dat dingen klopten, hopeloos.
Dat wat ik wist was al heel erg stukgegaan
Ik was rond de puberteit, m'n familie, broers en ouders waren flink ontspoord,
En toen kwam ik.
Ik hoorde een jongen te zijn, en m'n ouders waren allang blij dat ik niet meer dood aan het gaan was, nu klopte hellemaal niks meer.
Ik deed wat m'n ouders verwachte, groei, welvaart, vooruitgang.
Ik ben daar een ervaringsdeskundige in.
Maja, familie was m'n houvast altijd gewees, dus ging ik boteren, tussen wal en schip.
In het begin rookte m'n broer wiet, beide ouders werkten.
Dan kwam pap thuis, en was zo boos en geëmotioneerd dat die m'n broer eruit zette.
Dat registreerde bij mij als fout, en ging hem achterna, om het geheel te beschermen.
Hij politie inbraken, vastzitten,
Op een punt was het teveel voor m'n ouders en wilde ze hem niet meer kennen.
Niemand zit aan mijn familie, zelfs m'n ouders en broers niet.
Na lange jaren wikken en wegen kwam het eruit dat ik een transgendere meid was, m'n jongste broertje had het syndroom van asperger en m'n oudste broer een criminele verleden heeft en nogal een opvliegend karakter heeft ook.
Anno 2019,
van het glazen portret van houde bij elkaar,
Is m'n broertje er niet meer.
Dus als het andersom is, en ik de middelste ben, dan ga ik nog voor mijn mam en pap.
En zo kan je levenslang door blijven breien....
Ik haak liever.
mvg, Miranda van Rijswijk
Durban zuid Afrika,
Blank en Engelssprekende kwam ik in Nederland in 1978,
In die tijd was er veel uitleg nodig voor leeftijdsgenootjes.
Kreeg in m'n eerste jaar integreren Leukemie.
Opgesloten in een kamertje van 4 bij 4.
Ons tuin van afkom was 30x40m.
Mn familie en herinneringen waren mijn redding in dat kamertje.
Toen mocht ik een aantal jaren later naar school, ik had lang stil gestaan en was een zeef voor alles dat leefde en was.
M'n eerste douchen na het apenspel, wat voor mij opgezet was, wist ik niet at ik kwa informatie moest met blote jongens, m'n nek wilde 360 graden draaien, maar dat kan natuurlijk niet, dus raakte die halverwege op slot
Toen begon mijn leven, en ging ik erop letten dat dingen klopten, hopeloos.
Dat wat ik wist was al heel erg stukgegaan
Ik was rond de puberteit, m'n familie, broers en ouders waren flink ontspoord,
En toen kwam ik.
Ik hoorde een jongen te zijn, en m'n ouders waren allang blij dat ik niet meer dood aan het gaan was, nu klopte hellemaal niks meer.
Ik deed wat m'n ouders verwachte, groei, welvaart, vooruitgang.
Ik ben daar een ervaringsdeskundige in.
Maja, familie was m'n houvast altijd gewees, dus ging ik boteren, tussen wal en schip.
In het begin rookte m'n broer wiet, beide ouders werkten.
Dan kwam pap thuis, en was zo boos en geëmotioneerd dat die m'n broer eruit zette.
Dat registreerde bij mij als fout, en ging hem achterna, om het geheel te beschermen.
Hij politie inbraken, vastzitten,
Op een punt was het teveel voor m'n ouders en wilde ze hem niet meer kennen.
Niemand zit aan mijn familie, zelfs m'n ouders en broers niet.
Na lange jaren wikken en wegen kwam het eruit dat ik een transgendere meid was, m'n jongste broertje had het syndroom van asperger en m'n oudste broer een criminele verleden heeft en nogal een opvliegend karakter heeft ook.
Anno 2019,
van het glazen portret van houde bij elkaar,
Is m'n broertje er niet meer.
Dus als het andersom is, en ik de middelste ben, dan ga ik nog voor mijn mam en pap.
En zo kan je levenslang door blijven breien....
Ik haak liever.
mvg, Miranda van Rijswijk
Miranda
06-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Geen van de vrienden meer gezien of gesproken (Verhaal 19)
Pfff wat een verhalen allemaal.
Ik lucht mijn hart hier ook maar even, misschien heeft iemand een tip.
Ik ben 3 jaar geleden gescheiden. Op dat moment veel over mij heen gekregen van ex,ex schoonouders en vrienden. Alles viel opeens weg. Een tijd bij mijn ouders gewoond met de kinderen.
Steeds als ik mijn ex sprak was er wel weer wat,niemand wou mij meer zien of spreken.
Aangezien ik op dat moment niet mijn eigen plekje had was het lastig ook om mensen te ontvangen.
Na een jaar samen met de kids ons eigen huisje gekregen.
Geen van de vrienden meer gezien of gesproken.
Heb mijzelf ook eigenlijk onbewust teruggetrokken,ook na aanleiding van de gesprekken met mijn ex.
Begon er zelfs in te geloven dat het zo was aangezien ook niemand contact met mij opnam.
Nu 2 jaar later zit ik alleen in mijn huisje met 2 kinderen.
Ik zie en er komt niemand.
Ga op vakanties en leer genoeg mensen kennen,maar de mensen die ik ontmoet en waar de klik mee is wonen dan weer zo ver weg.
Nu op dit moment word eigenlijk mijn hobby ook nog afgepakt. Door te weinig mensen en geen nieuwe leden, word dit ook binnenkort geindigd.
Echt het enige wat ik nog had,is ook dan weg.
Dan is mijn taak alleen nog maar werken en er voor de kinderen zijn.
S'avonds en in de weekenden zit ik altijd alleen.
Af en toe denk ik weleens ging maar eens de voordeur bel.Maar helaas.
Heb heel veel steun van mijn ouders maar dat is toch anders.
Volgens mijn zijn er wel 20 mensen die steeds zeggen we komen wel een keer. En tijdje later we komen snel een keer. Ik heb de hoop opgegeven.
Ga er zelf niet achteraan,het is graag of helemaal niet,hoeveel pijn dit ook doet.
Het huilen staat mij nader dan lachen. Maar wil sterk zijn vooral voor de kids.
Steeds krijg je dan ook weer te horen er komen straks ook andere tijden.pfff die zijn nog ver te zoeken.
Als de kids er niet waren geweest was ik allang weg geweest. Verhuisd en had ik een nieuwe start gemaakt.
Maar dat zit er niet in,en wil de kinderen dit ook niet aandoen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-07-2022
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi. Hoe gaat het momenteel met je?
Arno niem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Precies dat. En iedereen gaat verder. Ga je nog weg in de vakantie? Pff. Ja. Met wie ? Zie niemand Hoor niemand.
Inge
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey hallo,
Hoe gaat het? Ik las je verhaal en ben benieuwd van wanneer je bericht is. Klinkt als een rot situatie!
Vind je het leuk om misschien in contact te komen? Ik ben 35jr en woonachtig in Eindhoven.
Groeten!
Hoe gaat het? Ik las je verhaal en ben benieuwd van wanneer je bericht is. Klinkt als een rot situatie!
Vind je het leuk om misschien in contact te komen? Ik ben 35jr en woonachtig in Eindhoven.
Groeten!
Rosanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Rosanna,
Je schrijft 'vind je het leuk om misschien in contact te komen?"
Deze lieve reacties lees ik hier vaker op dit forum.
Mijn vraag is :´´"Hoe dan?"
Je mag hier namelijk geen persoonlijke info achterlaten.
Ben benieuwd.
Johan.
Je schrijft 'vind je het leuk om misschien in contact te komen?"
Deze lieve reacties lees ik hier vaker op dit forum.
Mijn vraag is :´´"Hoe dan?"
Je mag hier namelijk geen persoonlijke info achterlaten.
Ben benieuwd.
Johan.
Johan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Johan,
Dat wist ik niet..
Jammer eigenlijk. Mooi platform voor lotgenoten.
Fijn dat je me erop attendeert.
Groeten,
Rosanna
Dat wist ik niet..
Jammer eigenlijk. Mooi platform voor lotgenoten.
Fijn dat je me erop attendeert.
Groeten,
Rosanna
Rosanna
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik denk dat je op dit forum wel je gedachten en gevoelens
over eenzaamheid kwijt kunt, maar daar blijft het bij.
De contacten zul je zelf moeten leggen in het niet
digitale leven
over eenzaamheid kwijt kunt, maar daar blijft het bij.
De contacten zul je zelf moeten leggen in het niet
digitale leven
Tacita
04-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Geen reden, maar toch eenzaam (Verhaal 48)
Eigenlijk heb ik geen enkele reden om eenzaam te zijn. Ik ben getrouwd, heb lieve kinderen, mijn ouders wonen in de buurt, ik heb vriendinnen, alles is goed. En toch... wat voel ik me vaak eenzaam. Ik heb soms depressieve periodes en die kan ik met niemand delen, niet met mn vriendinnen of ouders en maar summier met mijn man. Dat maakt het zo moeilijk.
Zolang alles goed gaat en de zon schijnt in mijn hoofd, is het ok. Maar op het moment dat het donkerder wordt, sluit ik me af en komt de eenzaamheid opzetten. Ik heb het wel geprobeerd erover te praten, maar dat gaf altijd een negatieve uitwerking helaas. Dus dat doe ik maar niet meer. Gewoon blijven ademhalen... maar dat valt niet altijd mee....
Zolang alles goed gaat en de zon schijnt in mijn hoofd, is het ok. Maar op het moment dat het donkerder wordt, sluit ik me af en komt de eenzaamheid opzetten. Ik heb het wel geprobeerd erover te praten, maar dat gaf altijd een negatieve uitwerking helaas. Dus dat doe ik maar niet meer. Gewoon blijven ademhalen... maar dat valt niet altijd mee....
Lana
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hi!
Hebben jullie ook last van koudzweet? Ik zweet me dan ook echt helemaal rot overal op mijn lijf maar heb het tegelijkertijd mega ijskoud! Dan weet ik, dit is foute boel!
En slapen jullie benen ook na een uur op t toilet? Wat kan ik hiertegen doen??
Liefs voor iedereen
Sabine
Hebben jullie ook last van koudzweet? Ik zweet me dan ook echt helemaal rot overal op mijn lijf maar heb het tegelijkertijd mega ijskoud! Dan weet ik, dit is foute boel!
En slapen jullie benen ook na een uur op t toilet? Wat kan ik hiertegen doen??
Liefs voor iedereen
Sabine
Sabine
> 2 jaar geleden
Reactie:
Blijkbaar kan iedereen zich eenzaam voelen ook mensen
die getrouwd zijn en kinderen hebben, toch een meerderheid,
Ik herken de depressieve periodes...
die getrouwd zijn en kinderen hebben, toch een meerderheid,
Ik herken de depressieve periodes...
Tacita
04-07-2022
Geen idee wat ik in dit leven moest komen doen (Verhaal 231)
Ik ben een vrouw van 57 alleenstaand ,kinderen waren mij ook al niet gegunt
Wat ooit mn vrienden waren hebben een gezin en een fulltime baan dus ja dan is je week gevuld geen tijd meer voor vrienden
Mijn verleden bestaat uit een enorme berg ellende (denk aan verkrachting,verlies beide ouders verlies partner met een groot deel van onze vrienden bij een vliegramp)Ik ben onder behandeling van een psych
De weekenden zijn een hel ik kook al een jaar niet meer
Mijn dieren worden oud nu dus zal ook de toekomst worden om afscheid te nemen pffff
Geen idee wat ik in dit leven moest komen doen behalve enorm veel pijn voelen
Ik zie echt mensen op straat bedoel ze zijn niet onzichtbaar maar savonds tegen iemand aankruipen zou toch wel fijn zijn maar ja ik ben laf anders had ik mezelf al lang het leven ontnomen als het een leven was misschien niet maar overleven dat kan niet de bedoeling zijn
Yentl
Wat ooit mn vrienden waren hebben een gezin en een fulltime baan dus ja dan is je week gevuld geen tijd meer voor vrienden
Mijn verleden bestaat uit een enorme berg ellende (denk aan verkrachting,verlies beide ouders verlies partner met een groot deel van onze vrienden bij een vliegramp)Ik ben onder behandeling van een psych
De weekenden zijn een hel ik kook al een jaar niet meer
Mijn dieren worden oud nu dus zal ook de toekomst worden om afscheid te nemen pffff
Geen idee wat ik in dit leven moest komen doen behalve enorm veel pijn voelen
Ik zie echt mensen op straat bedoel ze zijn niet onzichtbaar maar savonds tegen iemand aankruipen zou toch wel fijn zijn maar ja ik ben laf anders had ik mezelf al lang het leven ontnomen als het een leven was misschien niet maar overleven dat kan niet de bedoeling zijn
Yentl
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 04-07-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik voel me ook heel eenzaam ,door ziekte ben ik wat anders en kom ik afwezig over , mensen oordelen dan en ben steeds alleen geweest nu ben ik wat nors geworden , ik heb geen dieren geen vrienden geen houvast , mss moet ik overwegen om een dier te nemen , maar dan denk ik , kan ik dit wel aan , ik denk ook soms om ermee te stoppen maar ben ook laf want dan denk ik hoelang ga ik hier liggen voor ze me vinden ,
Nez
23-04-2022
Reactie:
Je moet niet zeggen van jezelf dat je laf bent, want je
leven beeindigen is een wanhoopsdaad en zou ik
absoluut niet als laf omschrijven.
Het leven is niet altijd leuk maar als een dier je kan helpen
zou ik dat zeker doen,
Sterkte
leven beeindigen is een wanhoopsdaad en zou ik
absoluut niet als laf omschrijven.
Het leven is niet altijd leuk maar als een dier je kan helpen
zou ik dat zeker doen,
Sterkte
Tacita
04-07-2022
Ken veel mensen, maar voel me toch eenzaam (Verhaal 255)
Ben een vrouw van 67, hoogopgeleid, niet getrouwd, geen kinderen
Heb wel contacten met familie, met een goede vriendin, ken veel
mensen in het dorp waar ik woon, maar voel me toch eenzaam op
dit moment
Heb wel contacten met familie, met een goede vriendin, ken veel
mensen in het dorp waar ik woon, maar voel me toch eenzaam op
dit moment
Tacita
04-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Mensen zien je liever kapot gaan (Verhaal 253)
Ik voel mij eenzaam ik had alles iedereen is je vriend alles kwijt niemand hoor je meer altijd alles voor iedereen gedaan mensen zien je liever kapot gaan. Moeite om mensen te vertrouwen en weer nieuwe te laten maar toch zoek ik naar positieve mensen in mijn leven ik ben zo ongelukkig ik kan het niet meer aan
Anoniem
02-07-2022
Toon reacties Verberg reacties
Iemand op de wereld? (Verhaal 148)
Is er nog iemand op de wereld die daadwerkelijk naar je luistert om je te kunnen “begrijpen” of draait het echt om eigen belangen.
H
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey ik zou graag na je luisteren als je dat toe laat ?
Groeten melvin
Groeten melvin
Melvin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ze bestaan nog de mensen die oprecht luisteren ze zijn alleen heel zeldzaam geworden
Anoniem
31-05-2022
Reactie:
herkenbaar..
mel
02-07-2022
Wil je ook je hart luchten?
Chantage (Verhaal 126)
Mijn Ex chanteert mij , vroeger hebben wij wel eens trio gedaan met een vriend die mij in eens begon te pijpen en later deed ik het bij hem. Je zit in zo geile roes. Maar goed sinds we uit elkaar zijn houd ze mij in haar macht door dingen te vragen, geld, spullen, sex en laat het toe. Ze drijgt met foto's op Facebook te droppen dat ik een butplug in mijn reet had. Dan doe je gewoon wat ze wil. Tot ik zo zat was en tegen mij vrouw verteld dat ik gechanteer word omdat ik vroeger wel eens sex had met met een man.
Zij had gewoon begrip en dacht dit had ik eerder moeten doen.
Zij had gewoon begrip en dacht dit had ik eerder moeten doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
ja dat had je eerder mogen doen, maar je hebt het gelukkig gedaan, en jullie relatie wordt hier alleen maar sterker door.
mel
02-07-2022
Hij verprutst het telkens (Verhaal 70)
Ik ben 38 jaar oud en heb kinderen
Ik zit in een relatie maar we wonen niet samen
Omdat het nu even niet kan door omstandigheden maar ook een angst omdat ik mij vaak niet begrepen voel door mijn partner. Er gebeuren steeds wel weer dingen wat ik niet oké vind. De eerste half jaar heb ik veel geduld met hem moeten hebben en veel hem accepteert omtrent hem en zijn twee exen .
Laatste half jaar gaat het wel wat beter maar niet altijd soepel omdat ik zelf niet begrijpen kan hoe hij nou vergeten kan als hij een van zijn exen heeft gesproken of bericht heeft dat mij te vertellen. En waarom ik dat graag wil is omdat hij me de eerste half jaar er veel dingen mee pijn heeft gedaan ach wel Maar waar ik nu tegen aan loop is zoals van de week dat hij een vrouw vraagt buurvrouw of zij een kopje koffie wilt drinken en dan doet hij later die avond als of er niks is terwijl ik later van die vrouw hoor dat zij bij mijn vriend thuis is geweest en hem heeft geholpen met bedden opmaken , en hij die zelfde avond doet alsof hij kapot is van het het bedden opmaken . Is het een mooie vrouw nee het gaat mij erom dat hij dat soort dingen van mij verzwijgt en ik verzwijg helemaal niets en niks voor hem.
Ik probeer hem telkens te blijven geloven dat als hij mij weer beloofd het niet te doen trap ik er weer in. En als ik volgend dag erover wil hebben wat mij nog dwars zit word hij boos omdat het voor hem uitgesproken is maar voor mij nog niet en dat durf ik dan vaak niet meteen te zeggen om ruzie te voorkomen
Ondertussen zit ik met vervelende emoties en gevoelens en krop ik alles op wat me dwars zit . Ik wil hem graag geloven op zijn woorden en als ik dat doe gebeurd en weer wat en weet ik eigenlijk al de volgend keer dat hij weer beloofd het mis zal gaan
Ik zit er erg mee in de knoei want mijn liefde voor hem is erg veel maar ben elke keer bang dat hij het verpruts en dat doet hij ook. Al geloof ik hem werkelijk en zet ik alle nare gevoelens aan de kant dan gebeurd en weer wat dat hij me breekt ermee . Ik word er erg verdrietig van en kan er niet meer van slapen en overdag belemmerd het me leven om normaal te functioneren
Ik zit in een relatie maar we wonen niet samen
Omdat het nu even niet kan door omstandigheden maar ook een angst omdat ik mij vaak niet begrepen voel door mijn partner. Er gebeuren steeds wel weer dingen wat ik niet oké vind. De eerste half jaar heb ik veel geduld met hem moeten hebben en veel hem accepteert omtrent hem en zijn twee exen .
Laatste half jaar gaat het wel wat beter maar niet altijd soepel omdat ik zelf niet begrijpen kan hoe hij nou vergeten kan als hij een van zijn exen heeft gesproken of bericht heeft dat mij te vertellen. En waarom ik dat graag wil is omdat hij me de eerste half jaar er veel dingen mee pijn heeft gedaan ach wel Maar waar ik nu tegen aan loop is zoals van de week dat hij een vrouw vraagt buurvrouw of zij een kopje koffie wilt drinken en dan doet hij later die avond als of er niks is terwijl ik later van die vrouw hoor dat zij bij mijn vriend thuis is geweest en hem heeft geholpen met bedden opmaken , en hij die zelfde avond doet alsof hij kapot is van het het bedden opmaken . Is het een mooie vrouw nee het gaat mij erom dat hij dat soort dingen van mij verzwijgt en ik verzwijg helemaal niets en niks voor hem.
Ik probeer hem telkens te blijven geloven dat als hij mij weer beloofd het niet te doen trap ik er weer in. En als ik volgend dag erover wil hebben wat mij nog dwars zit word hij boos omdat het voor hem uitgesproken is maar voor mij nog niet en dat durf ik dan vaak niet meteen te zeggen om ruzie te voorkomen
Ondertussen zit ik met vervelende emoties en gevoelens en krop ik alles op wat me dwars zit . Ik wil hem graag geloven op zijn woorden en als ik dat doe gebeurd en weer wat en weet ik eigenlijk al de volgend keer dat hij weer beloofd het mis zal gaan
Ik zit er erg mee in de knoei want mijn liefde voor hem is erg veel maar ben elke keer bang dat hij het verpruts en dat doet hij ook. Al geloof ik hem werkelijk en zet ik alle nare gevoelens aan de kant dan gebeurd en weer wat dat hij me breekt ermee . Ik word er erg verdrietig van en kan er niet meer van slapen en overdag belemmerd het me leven om normaal te functioneren
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 02-07-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik denk dat je es verder moet kijken.
Deze man gaat je niet gelukkig maken.
Het zal even pijn doen, maar is uiteindelijk het beste.
Deze man gaat je niet gelukkig maken.
Het zal even pijn doen, maar is uiteindelijk het beste.
Wim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dit is zooooooo herkenbaar. Volgens mij heeft hij net als mijn partner last van narcistisch gedrag. Ga dat woord maar es googlen bij mij vielen er daar door zoveel puzzel stukjes op zijn plaats. En een gelukkig nieuwjaar heb ik niet want wij gaan nu definitief uit elkaar. Met heeeeel veeel pijn in mn hart.
Martha
> 2 jaar geleden
Reactie:
weg bij die gast!
mel
02-07-2022
Voel me vaak eenzaam (Verhaal 32)
Ben een vrouw van 40 jr sta op zich positief in het leven maar voel me vaak heel erg eenzaam.
Door mijn traumatische jeugd heb ik geen contact met familie, ook heb ik geen gezin, heb wel een paar vriendinnen maar die zie ik niet zo vaak als ik zou willen en ik ben ook altijd bang mensen kwijt te raken.Heb weinig zelf vertrouwen.Vind het moeilijk mensen te vertrouwen en voel me niet snel echt verbonden met mensen of soms wel en dan weer niet en dat wisseld elkaar soms vaak af.Hier op deze site mijn verhaal doen voelt wel vreemd maar je moet wat toch...Liefs Eva
Door mijn traumatische jeugd heb ik geen contact met familie, ook heb ik geen gezin, heb wel een paar vriendinnen maar die zie ik niet zo vaak als ik zou willen en ik ben ook altijd bang mensen kwijt te raken.Heb weinig zelf vertrouwen.Vind het moeilijk mensen te vertrouwen en voel me niet snel echt verbonden met mensen of soms wel en dan weer niet en dat wisseld elkaar soms vaak af.Hier op deze site mijn verhaal doen voelt wel vreemd maar je moet wat toch...Liefs Eva
Eva
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 29-06-2022
8Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
hoi, hou je van natuur?
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Niets vreemds aan ' vind ik,' Eva.
Ik zou jouw stukje zelf geschreven kunnen hebben.
Ik zou jouw stukje zelf geschreven kunnen hebben.
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Zooooo herkenbaar!! Woon je toevallig in Friesland?
Geertje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Eva, wat een herkenbaar verhaal heb jij geschreven! Ik ben 32 jaar, heb alleen nog hecht contact met mijn moeder en heb geen vrienden. Door een traumatisch en daardoor tumultueus verleden heb ik nooit langdurige vriendschappen kunnen opbouwen. Vaak kom ik 'fake vrienden' tegen die behoeftig zijn maar verdwenen zodra ik een beroep op hen doe -- iets wat ik overigens niet snel zal doen gezien mijn verleden van verlating. Voor mij is het inmiddels te laat maar ik hoop dat jij met de juiste professionele support en toch ook jouw vrienden (cijfer jezelf niet weg, Eva! Je mag er zijn en je bent ook waardevol voor anderen, zonder daar iets voor te hoeven doen) deze eenzame tijd weer te boven mag kunnen komen. Het is jou gegund! Liefs van Marthe
Marthe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik las net jouw bericht. Ik ben van België en voel mij ook eenzaam en ongelukkig. De corona overmacht. Heeft het nog erger gemaakt. De corona is nu bijna 1jaar lang bezig. Ik ben 45 j. Ik voel dit als. Verdwalen in de eenzaamheid. Nul zero sociale contacten. Non affectie - warmte. Het knaagt aan mijn maag. Vreselijk. Ik word er gek van
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Eva ik begrijp en voel je pijn terwijl ik lees.. Maak het zelfde mee.. Ondanks dat ik wel kids heb maar helaas zie ik ze nooit... Blijf sterk ik sport en wandel veel dat doet me goed.. Liefs Maria
Maria
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi eva ,
Ik herken het helemaal
Zoek ook mensen om leuke dingen mee te dien,maar heel lastig voor mij
Ik herken het helemaal
Zoek ook mensen om leuke dingen mee te dien,maar heel lastig voor mij
Heidi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook alleen en eenzaam het is niet gemakkelijk ik ben meer als 35 jaar alleen en ja je moet het toch zo door soms geef je de moed wel op dat niet meer zitten Ik hoop dat de auto einde aan komt eerlijk mijn naam is Erik
Erik
29-06-2022
Ik heb een euthanasie verzoek ingediend (Verhaal 252)
Sinds 1,5 jaar heb ik een euthanasieverzoek ingediend bij Expertisecentrum Euthanasie. Dit verzoek is gebaseerd op uitzichtloos en ondraaglijk psychisch lijden. Op internet vind ik enkele verhalen van en over personen die uiteindelijk euthanasie hebben gekregen.
Mensen die ook bezig zijn met een dergelijk traject daar is maar weinig tot niets over te vinden...
Graag zou ik daarom anderen leren kennen die ook in een euthanasietraject zitten op basis van psychisch lijden.
Mensen die ook bezig zijn met een dergelijk traject daar is maar weinig tot niets over te vinden...
Graag zou ik daarom anderen leren kennen die ook in een euthanasietraject zitten op basis van psychisch lijden.
T.
27-06-2022
Toon reacties Verberg reacties
Misschien geeft mij verhaal hoop (Verhaal 44)
Ik heb mij als tiener heel eenzaam gevoeld. Ik kwam van een moeilijke thuissituatie, was gepest geweest als jong kind en had het thuis niet breed. Ik studeerde economie-moderne talen en zat dus tussen midden- en hoge klasse kinderen. Ik had weinig zelfvertrouwen en zag er anders uit dan hen. Zo zat ik tijdens weekends en na de examens dikwijls alleen. Gelukkig heb ik meestal wel vrienden gehad, ook al waren het er niet veel. Maar ik had toch altijd het gevoel dat ik alleen was, en wellicht was dat omdat ik geen warm nest had thuis. Altijd waren er problemen, of ruzies thuis. Ook hadden mijn ouders nauwelijks contact met vrienden of familie, waardoor ik ook niet echt het goede voorbeeld kreeg. Mijn vader was weinig thuis, en mijn moeder was vaak verdrietig of boos. Vrienden wilden wel eens afspreken, maar met mijn problemen kon ik nergens terecht. Ook toen ik mijn eerste liefje had, bleef ik met hetzelfde knagende gevoel zitten. Ook bij haar kon ik niet écht terecht. Het is voor mij pas beginnen veranderen toen ik ging studeren aan de universiteit. Ik ben toen op therapie gegaan, en mede daardoor heb ik mijn ouders kunnen overtuigen om op kot te gaan. Dat was niet evident gezien de financiële situatie thuis, maar wellicht had het ermee te maken dat ik de jongste van vier was, en er dus wat ruimte vrij kwam nadat mijn oudere broer en zussen op hun eigen benen gingen staan. Als student ben ik open gebloeid, maar ook tijdens die periode bleef ik mij dikwijls alleen voelen, vooral tijdens het weekend en de vakantie wanneer de meeste van mijn vrienden terug gingen naar hun warme nest. Het is voor mij pas echt veranderd doordat ik mijn toekomstige vrouw heb ontmoet. Bij haar kon/kan ik echt terecht met mijn gevoelens. Mede daardoor heb ik mij over een aantal dingen kunnen zetten. Ik heb nu meer contact dan vroeger met mijn ouders, broer en zussen, en probeer er voor hen te zijn. Ik heb ook ingezien dat ik sociale contacten veel vragen van mij (terwijl ik vroeger dacht dat ik daar energie kon uithalen), en heb daarin beter leren doseren. Ook heb ik ingezien dat problemen er altijd zijn, maar dat de kunst is om er iets aan te doen of anders ze gewoon een plaats te geven. Ook belangrijk in mijn ontwikkeling, is dat ik mezelf beter heb leren kennen. Zo heb ik ontdekt dat ik het leven van andere idealiseerde, en mijn leven te somber inzag. Het was allemaal te zwart-wit, terwijl het er altijd op aan komt om je wensen zo goed als mogelijk na te streven, zonder ze volledig te kunnen invullen.Verder heb ik mijn zelfwaarde heb gevonden: ik heb ontdekt waar ik goed in ben, en investeer daarin nu meer dan in relaties, waar ik eigenlijk niet zo goed in ben. en tot slot zijn we ouders geworden, van een fantastische zoon. Als vader wil ik hem een vruchtbare bodem bieden, om zijn talenten te ontwikkelen en veerkrachtig te zijn bij problemen. Het rare is dat vriendschap nu makkelijker lijkt te komen. En eigenlijk is dat niet zo raar. Mensen houden niet van (zelf)beklag, maar des te meer van iemand die positief in het leven staat. Soms voel ik mij nog eenzaam, maar naar mijn gevoel niet te veel. Ik hoop met mijn getuigenis andere, eenzame mensen hoop te geven en te inspireren om hun eenzaamheid aan te pakken. Je kan het!
Johan
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 27-06-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Mooi verhaal hoor.
Maar voor velen hier niet zo realistisch.
Die kregen ook geen nestwarmte mee, en ook minder kansen van huis uit , met de nodige zelfvertrouwen en eigenwaarde issues als gevolg, ( therapieën helpen helaas niet bij iedereen) en hebben daarbij die fijne partner later ook niet ontmoet. Die worden eigenlijk nooit gekend .
Om dan maar afgerekend te worden op dat je niet positief bent en het dan niet aantrekt, -tegenwoordig is dit heel populair, zo krijgen mensen er nog n eigen schuld gevoel bij -, , is het paard achter de kar binden.
Je hebt ook gewoon wat mazzel gehad , en ik gun jullie absoluut van harte een mooie toekomst.
Alleen veel mensen hier zijn wat verder in dit leven, en daar heeft het gewoon niet in plaatsgevonden, en droogt de hoop wel langzaam op.
Groet.
Maar voor velen hier niet zo realistisch.
Die kregen ook geen nestwarmte mee, en ook minder kansen van huis uit , met de nodige zelfvertrouwen en eigenwaarde issues als gevolg, ( therapieën helpen helaas niet bij iedereen) en hebben daarbij die fijne partner later ook niet ontmoet. Die worden eigenlijk nooit gekend .
Om dan maar afgerekend te worden op dat je niet positief bent en het dan niet aantrekt, -tegenwoordig is dit heel populair, zo krijgen mensen er nog n eigen schuld gevoel bij -, , is het paard achter de kar binden.
Je hebt ook gewoon wat mazzel gehad , en ik gun jullie absoluut van harte een mooie toekomst.
Alleen veel mensen hier zijn wat verder in dit leven, en daar heeft het gewoon niet in plaatsgevonden, en droogt de hoop wel langzaam op.
Groet.
Mala
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dat is mooi en hoopgevend!
Mijn jeugd was ook een ramp, ik heb nauwelijks vrienden of vriendinnen en geen partner.
Hopelijk mag ik ook snel iemand ontmoeten die mij begrijpt
Mijn jeugd was ook een ramp, ik heb nauwelijks vrienden of vriendinnen en geen partner.
Hopelijk mag ik ook snel iemand ontmoeten die mij begrijpt
Veerle
27-06-2022
Wil je ook je hart luchten?
Mijn leven staat al 25 jaar stil voor mijn gevoel (Verhaal 162)
Ik voel me al jaren verloren. De dagen zijn altijd hetzelfde. Ik heb een moeilijk leven gehad. Ben vaak teleurgesteld en zie het niet meer zitten. Vrienden heb ik niet. Familie banden zijn verbroken. Ouders zijn overleden. Ik ben 57 jaar en mijn leven staat al 25 jaar stil voor mijn gevoel. Als ik op social media kijk zie ik altijd alleen maar gelukkige blije mensen met een leuk leven. Ik kijk dan met tranen in mijn ogen naar die beelden en vraag me af waarom ik niet . Zelf ben ik verlegen en doe net of ik een leuk leven heb. Mensen vinden me over het algemeen aardig en sympathiek maar van binnen ga ik stukje bij beetje dood. Ik ben moe van altijd maar net doen of ik blij ben en gelukkig .Want ja ik kan dit heel goed verbergen voor andere mensen. Niemand weet van mijn eenzame bestaan en hoe ik me echt voel van binnen.
Roosje
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 25-06-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar !
.. sociale media en mensen die leuk hebben ,is ook een groot leugen .
Er is niemand die Hellemaal compleet gelukkig is .
Dus hoop dat je dat beseft !
Lieve groetjes 😊
.. sociale media en mensen die leuk hebben ,is ook een groot leugen .
Er is niemand die Hellemaal compleet gelukkig is .
Dus hoop dat je dat beseft !
Lieve groetjes 😊
Dolores
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben 47jr, afgekeurd door een buikoperatie. Voel mezelf buitengesloten van de maatschappij en heb altijd het gevoel dat ik mezelf moet verdedigen. Heb relaties gehad, waardoor ik ook veel contacten ben verloren doordat het gezamenlijke vrienden waren en ik veel ben verhuist. Voel me vaak alleen, afgedankt, dat ik er niet meer toe doe. Voel mezelf geen relatie materiaal meer, omdat ik geen baan of een bepaalde status meer heb. Mensen zijn hard en bevooroordeeld. Ik wil ook gewoon leuke dingen doen en van alle kleine én grote momenten genieten.
Chantal
21-05-2022
Reactie:
♥️♥️♥️
L
24-06-2022
Reactie:
Heel herkenbaar, lijkt alsof het over mij gaat...
S
25-06-2022
Ik voel me af en toe eenzaam (Verhaal 1)
Ik voel me af en toe eenzaam. Ik heb een paar goede vrienden, maar voor de rest niet zo veel sociale contacten. Van de ene kant vind ik dat prima, want ik vind het ook fijn om alleen met zelf te zijn.
Van de andere kant zou ik het ook fijn vinden om wat meer goede vrienden te hebben. Ik merk echter dat ik daar niet in investeer. Ik kom namelijk wel genoeg mensen tegen die potentiële vrienden zouden kunnen worden, maar heb meestal geen zin om er veel tijd in te investeren. Blijkbaar voel ik me nog niet eenzaam genoeg. :-)
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 24-06-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben graag alleen, maar voel geregeld eenzaam. Ook ik habe veele potentiële vrienden, maar voel een innerlijk afstand. Ik telefoneer niet graag...intussen is 80% van mijn leven online. ]
Lissie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook graag alleen en geniet daar ook van maar niet altijd alles alleen. Dan heb ik na een aantal dagen toch weer behoefte aan mensen om mij heen.
Soms besteed ik een tijdje veel aandacht aan vrienden en kennissen en na een tijdje kost het weer zoveel moeite en energie om steeds de eerste te zijn met afspreken. Ik zou het dan ook wel fijn vinden om een keer gevraagd te worden maar iedereen heeft het druk met eigen dingen wat ik ook wel begrijp. Als ik vrienden vraag vinden ze het meestal leuk.
Als ik mij zo voel vind ik dat nog steeds moeilijk om dan iemand te bellen want iedereen heeft het druk en de meeste kunnen ook niet echt luisteren. Ik ga dan een potje huilen en ga fietsen of maak een strand of boswandeling en daarna gaat het wel weer.
In heb ook leuk werk waar ik veel energie uit haal.
2 schatten van kinderen waar ik altijd terecht kan.
Ik ben nu 9 maanden single en voel mij de meeste tijd sinds 2 maanden goed maar heb wel behoefte aan intimiteit maar nog niet aan een vaste relatie.
Ik ga ook vaak weer op datingsites en als ik dan weer veel aandacht krijg voelt dat ook fijn maar als het weer minder word voel in mij ook soms weer eenzaam.
Liefs
Soms besteed ik een tijdje veel aandacht aan vrienden en kennissen en na een tijdje kost het weer zoveel moeite en energie om steeds de eerste te zijn met afspreken. Ik zou het dan ook wel fijn vinden om een keer gevraagd te worden maar iedereen heeft het druk met eigen dingen wat ik ook wel begrijp. Als ik vrienden vraag vinden ze het meestal leuk.
Als ik mij zo voel vind ik dat nog steeds moeilijk om dan iemand te bellen want iedereen heeft het druk en de meeste kunnen ook niet echt luisteren. Ik ga dan een potje huilen en ga fietsen of maak een strand of boswandeling en daarna gaat het wel weer.
In heb ook leuk werk waar ik veel energie uit haal.
2 schatten van kinderen waar ik altijd terecht kan.
Ik ben nu 9 maanden single en voel mij de meeste tijd sinds 2 maanden goed maar heb wel behoefte aan intimiteit maar nog niet aan een vaste relatie.
Ik ga ook vaak weer op datingsites en als ik dan weer veel aandacht krijg voelt dat ook fijn maar als het weer minder word voel in mij ook soms weer eenzaam.
Liefs
Nora
> 2 jaar geleden
Reactie:
dat is terecht wat je voelt.....je krijgt niet altijd wat je verwacht....kijk wat je hebt niet wat je mist,Dan gaat de negativiteit ook veranderen.............................sterkte
Anoniem
24-06-2022
Ik voel me klein en eenzaam als ik hier ben (Verhaal 251)
Ik voel me eenzaam, vooral bij mijn schoonfamilie. Ze zijn heel vriendelijk, springen voor elkaar in het vuur. Maar ik voel me alleen, ben ik de persoon die de eenzaamheid voor zichzelf maakt?
Een dagje vrij en ik ben bij de schoonfamilie, ik verwachten een gezellige sfeer want mijn schoonmoeder was ook thuis. Als iemand bij aan tafel zit zal ze spreken, en worden er dingen besproken tussen twee personen en niet drie. Zit ik alleen aan tafel zal ze er niet bij komen zitten of tegen mij praten, ik neem dan maar neem ik maar mijn laptop met mijn koptelefoon en sluit mij af.
Nu zit ik in de keuken aan de tafel de moeder een dochter en een schoonzoon zitten buiten met elkaar. Ik voel te veel schaamte van mezelf om er naar toe te gaan, of te vragen of ik er bij mag komen zitten want ik ben maar de schoondochter. Ik zou mijzelf beter voelen zou ik erbij worden geroepen.
De moeilijkheid zit hem in het feit dat ik autisme heb. Dat ik ook niet echt slim ben ik heb buso onderwijs gedaan en het nieuws volg ik niet, dus ik ben dus niet echt interessant.
Ik voel me klein en eenzaam als ik hier ben.
Huilen omdat ik er niet bij hoor omdat het mij niet lukt. Ookal wil ik het zo graag!
Een dagje vrij en ik ben bij de schoonfamilie, ik verwachten een gezellige sfeer want mijn schoonmoeder was ook thuis. Als iemand bij aan tafel zit zal ze spreken, en worden er dingen besproken tussen twee personen en niet drie. Zit ik alleen aan tafel zal ze er niet bij komen zitten of tegen mij praten, ik neem dan maar neem ik maar mijn laptop met mijn koptelefoon en sluit mij af.
Nu zit ik in de keuken aan de tafel de moeder een dochter en een schoonzoon zitten buiten met elkaar. Ik voel te veel schaamte van mezelf om er naar toe te gaan, of te vragen of ik er bij mag komen zitten want ik ben maar de schoondochter. Ik zou mijzelf beter voelen zou ik erbij worden geroepen.
De moeilijkheid zit hem in het feit dat ik autisme heb. Dat ik ook niet echt slim ben ik heb buso onderwijs gedaan en het nieuws volg ik niet, dus ik ben dus niet echt interessant.
Ik voel me klein en eenzaam als ik hier ben.
Huilen omdat ik er niet bij hoor omdat het mij niet lukt. Ookal wil ik het zo graag!
Mulan
22-06-2022
laatste reactie: 22-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey man,
Heb ik ook gehad, precies zelfde als jij. Ik zat ook zwetend bang te zijn om naar mn eigen familie te lopen. Toch heb ik het gedaan. Gewoon erbij gaan zitten. Je gaat er geen spijt van krijgen. Alle moed bij 1 rapen en gewoon praten. Gr B
Heb ik ook gehad, precies zelfde als jij. Ik zat ook zwetend bang te zijn om naar mn eigen familie te lopen. Toch heb ik het gedaan. Gewoon erbij gaan zitten. Je gaat er geen spijt van krijgen. Alle moed bij 1 rapen en gewoon praten. Gr B
Anoniem
22-06-2022
Heb een man die mijn tegenpool is (Verhaal 139)
Ik las alle verhalen over hoe eenzaam je kan zijn. Misschien raar maar als alle mensen op deze site echt in contact komen via een groep dan heb je pas echt iets met deze verhalen bereikt
En ja ik ben ook eenzaam. Ik heb een man die mijn tegenpool is en nu de kinderen groot zijn voel ik me ook eenzaam. Ik ben 57 jasr
En ja ik ben ook eenzaam. Ik heb een man die mijn tegenpool is en nu de kinderen groot zijn voel ik me ook eenzaam. Ik ben 57 jasr
Esther
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 22-06-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik sluit mij geheel aan bij je opmerking ! Je bereikt pas iets wanneer al deze mensen met elkaar in verbinding zouden kunnen komen . Dat kan hier dus niet .....
Franka
10-06-2022
Reactie:
Beste Esther en Franka,
Ik begrijp jullie reactie. Dit forum is echter vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
Met een warme groet,
Ik begrijp jullie reactie. Dit forum is echter vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Voor veel mensen lucht het op als ze hun verhaal opschrijven en delen.
Met een warme groet,
De redactie
22-06-2022
Geen toekomst meer in deze klote leven (Verhaal 177)
Weet niet of ik het nog lang vol ga houden het enige wat ik kan doen is mezelf overeind proberen te houden want ik zie voor nu geen toekomst meer in deze klote leven ik voel mij nog meer alleen door mensen die mij er niet bij betrekken nooit een bericht van hoe het gaat nooit echt interesse ik weet het niet meer ik kan dit zeker niet alleen maar niet met deze familie die geen vertrouwen in mij tonen die geen moeite voor mij willen doen ik voel mij minderwaardig ik voel mij niet welkom ik doe er niet toe ik weet ook zeker dat ze mij niet zullen missen want contact hebben we al niet dus waarom zouden ze mij dan missen ik wil het gewoon niet meer ik heb te veel pijn en ik vind het eigenlijk wel goed zo het hoeft van mij ook niet meer
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe is het nu met je? ♥️
Bryan
21-06-2022
Wil je ook je hart luchten?
's Avonds zit ik alleen op de bank, tv te kijken (Verhaal 222)
Sinds 2 jaar ben ik alleenstaande moeder. Hoewel ik daar erg van geniet, had ik nooit bedacht hoe erg mijn sociale leven zou veranderen
Ieder weekend ben ik alleen met mijn dochter. Ik moet zelf heel hard mijn best doen om contact te hebben met anderen. Doe ik dat niet, word ik niet gevraagd en zijn we dus samen. ' s Avonds zit ik alleen op de bank, tv te kijken.
Dat valt me alle.aal zo tegen.
Ik voel me zo eenzaam inmiddels en heb geen idee hoe ik dit moet veranderen
Ieder weekend ben ik alleen met mijn dochter. Ik moet zelf heel hard mijn best doen om contact te hebben met anderen. Doe ik dat niet, word ik niet gevraagd en zijn we dus samen. ' s Avonds zit ik alleen op de bank, tv te kijken.
Dat valt me alle.aal zo tegen.
Ik voel me zo eenzaam inmiddels en heb geen idee hoe ik dit moet veranderen
Ingrid
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 21-06-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo herkenbaar! Ik heb zelf geen kinderen, maar het stukje waar ik mij in kan vinden is dat je keihard je best moet doen om ook maar iets te kunnen ondernemen met iemand. Maar uitgenodigd worden of dat ze je zelf eens een keer bij de hand pakken daar zijn ze tegenwoordig te druk voor... Net hoe het ze uitkomt eigenlijk. Zet mij maar op een eiland vol dieren en zou gelukkiger zijn als de egocentrische mensheid van tegenwoordig. Leef met je mee
Xxx
Xxx
Jeta
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dank je wel voor je lieve berichtje Jeta. En wat verdrietig dat je het herkent. Frusterend hé, niet weten hoe hé hiermee moet omgaan?
Liefs
Ingrid
Liefs
Ingrid
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar. Ik ben vaak jaren alleen met soms een date. Niet lelijk, niet antisociaal, en toch vaak jaren alleen thuis. Ondertussen richting de 50. Iedereen lijkt veel te druk en oogkleppen op te hebben. Alsof ik als relatiemateriaal niet besta. Anderen zijn soms al 20 jaar of langer samen. Ik heb de boot gemist. Geen kinderen, geen gesprekken thuis, geen liefde, ik mis straks 30 jaar gezinsgezelligheid t.o.v een ander.
Palex
23-05-2022
Reactie:
Hoe is het nu met je? Zou graag willen weten. Ben zelf super eenzaam met mn 18 jaar. Geen ouders meer. Familie zie soms een keer. Ik ben elke dag 24uur alleen voor mijn gevoel. Ik jank elke dag liters weg. Groet Bryan 18
Bryan
21-06-2022
Ze zeggen doodleuk dat het niet over mij gaat (Verhaal 147)
Jaren heb ik de zorg voor mijn moeder op me genomen naast een volledige baan. Meestal ging dat goed, maar soms wat minder. Mijn broers en zus vonden dat allemaal prima, zo konden zij hun eigen leven leiden en kwamen sommige weinig op bezoek. Voor moeder werd gezorgd. Nu met corona en het thuiswerken hadden ze blijkbaar meer tijd en elke week kwam er wel iemand, 1 van mijn broers kwam wel veel vaker. Toen mijn moeder corona kreeg in februari en ze weer helemaal opgeknapt was kwamen ze ineens veel vaker. Ze kwamen ineens iedere week, heel erg leuk voor mijn moeder natuurlijk. Maar het lijkt erop dat ze dat toch wel erg veel vonden en nu de coronamaatregelen steeds verder opgeheven worden hebben ze waarschijnlijk minder tijd en zin om elke week langs te komen. Daarom moest er een andere oplossing gezocht worden. Nu hebben ze achter mijn rug om besloten dat mijn moeder naar een verzorgingstehuis moet en inmiddels zit ze daar ook al ruim een week. Nu wordt er dus voor mijn moeder gezorgd en ze is niet alleen enz.
Ze hebben mij niet betrokken bij de beslissing. Ik heb wel tegen ze gezegd dat ik het heel vervelend vindt en er ook wel boos over ben. Maar ze zeggen doodleuk dat het niet over mij gaat. Nu weet ik ook wel dat mijn moeder het belangrijkste is maar ze hadden evengoed het voor mij wat makkelijker kunnen maken of begrip voor mijn situatie kunnen hebben. Ik ben degene die nu altijd in een leeg huis thuiskomt en voor mezelf moet koken( dat doe ik trouwens niet omdat alleen eten nogal confronterend is). Voor hen veranderd er weinig ze hebben allemaal een partner en de meeste hebben kinderen die nog thuis wonen. Omdat ze steeds als ik aangeef er erg veel moeite mee heb het afkappen door te zeggen dat het niet om mij gaat. Met andere woorden ik ben niet belangrijk genoeg. Dat betekent dat ik van hen ook geen steun hoef te verwachten en dat ik ook geen contact meer met ze heb. Mijn verhaal kan ik niet bij ze kwijt en dat doet pijn en daar heb ik veel verdriet van. Nu voel ik me dus erg eenzaam en verdrietig en dat doet pijn. Mijn broers en zus vonden het prima dat ik al die jaren de zorg op me heb genomen zodat mijn moeder niet alleen was. Dan hoefde zij er niet naar om te kijken. Het voelt toch als een rouwproces, omdat mijn moeder hier niet meer elke dag is maar helaas begrijpen ze dat niet. Daarom ben ik in 1 klap mijn moeder en broers en zus kwijt.
Ze hebben mij niet betrokken bij de beslissing. Ik heb wel tegen ze gezegd dat ik het heel vervelend vindt en er ook wel boos over ben. Maar ze zeggen doodleuk dat het niet over mij gaat. Nu weet ik ook wel dat mijn moeder het belangrijkste is maar ze hadden evengoed het voor mij wat makkelijker kunnen maken of begrip voor mijn situatie kunnen hebben. Ik ben degene die nu altijd in een leeg huis thuiskomt en voor mezelf moet koken( dat doe ik trouwens niet omdat alleen eten nogal confronterend is). Voor hen veranderd er weinig ze hebben allemaal een partner en de meeste hebben kinderen die nog thuis wonen. Omdat ze steeds als ik aangeef er erg veel moeite mee heb het afkappen door te zeggen dat het niet om mij gaat. Met andere woorden ik ben niet belangrijk genoeg. Dat betekent dat ik van hen ook geen steun hoef te verwachten en dat ik ook geen contact meer met ze heb. Mijn verhaal kan ik niet bij ze kwijt en dat doet pijn en daar heb ik veel verdriet van. Nu voel ik me dus erg eenzaam en verdrietig en dat doet pijn. Mijn broers en zus vonden het prima dat ik al die jaren de zorg op me heb genomen zodat mijn moeder niet alleen was. Dan hoefde zij er niet naar om te kijken. Het voelt toch als een rouwproces, omdat mijn moeder hier niet meer elke dag is maar helaas begrijpen ze dat niet. Daarom ben ik in 1 klap mijn moeder en broers en zus kwijt.
Tessa
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je verhaal eindigt abrupt.als je wilt mailen met mij reageer dan hier.ik ben 71.
Coby
17-06-2022
Ik voel mij heel eenzaam en ben niet gelukkig (Verhaal 248)
Ik verloor mijn ouders op jonge leeftijd en had een vriend waar ik niet echt van hield maar we trouwden en kregen 2 kinderen per ongeluk, zijn moeder was vrij dominant en heeft mij nooit gemogen, nu heeft hij al 5 jaar met haar gebroken, mijn kinderen leefden thuis in onmin en spraken niet met elkaar, toen ze allebei hun plan konden trekken, heb ik een zelfmoordpoging gedaan, dat heeft hen geschoceerd maar ik kan het niet opzij zetten wat zij mij aangedaan hebben en mijn man begrijpt het ook niet, intussen zijn we verhuisd wat ik had gedaan doe je niet, en verloor mijn beste buurvrouw, de kinderen zijn het huis uit en ik heb een kleinzoon waar ik dagelijks voor zorg wat me eigenlijk erg zwaar valt, in onze wijk heeft mijn man direct afstand genomen van iedereen, dus ik voel mij heel eenzaam en ben niet gelukkig maar wat doe ik eraan
Karine
06-06-2022
laatste reactie: 17-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben 71 en weet wat eenzaamheid is.sterkte en succes.verhaal 261 is van mij.
Coby
17-06-2022
Ik voel me niet op mijn plaats in de maatschappij (Verhaal 166)
ik heb een geweldige vriend waar ik me niet eenzaam bij voel, ik voel me wel eenzaam in deze maatschappij. kvoel me hier al jaren niet thuis. de meeste mensen zijn egoistisch of jaloers. mijn vriend ziet het zoals mij. dit zorgt ervoor dat we beiden niet willen werken voor een baas. er is meer maar ik weet niet wat! de maatschappij liegt en bedriegd dus waarom zou ik daar willen in meedraaien. ik voel me hier echt niet op mijn plaats!
joke
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 17-06-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zo ik heb precies hetzelfde. Er zijn zo weinig goede mensen op aarde.
Anoniem
17-06-2022
Hooggevoelig. Nooit me gevoel leren uiten. (Verhaal 69)
Ben 22 jaar.
Hooggevoelig. Nooit me gevoel leren uiten.
Me ouders zijn emotioneel niet erg ontwikkeld
Is niet hun fout. Maar nu zit ik wel met de gebakken peren.
Door hun opvoeding en eigenlijk dus door de opvoeding van hun ouders weer. Bekent verhaaltje.
Maar mijn opas en omas en mn ouders hebben ondanks hun "gebrek" helemaal nergens last van zeggen ze.
En ik heb al jaren paniek aanvallen. Geen contact meer met de buitenwereld. Een psycholoog. En continue hartpijn omdat ik alles binnenhoud, want oh wee als ik het uit dan gaat me ma janken en me pa schreeuwen. En dan zeggen ze dat ik ze het gevoel geef alsof ze de slechtste ouders ter wereld zijn.
En dan weet ik het niet meer want dat is niet zo maar elke keer als ik me emoties uit word ik op me vingers getikt of wordt me een schuldgevoel aangepraat.
Men heeft welleens gezegd ga een baan zoeken en ga uit huis.
Maar dat gaat dus niet omdat ik niet onder de mensen kan komen. Ik krijg haast een hartaanval omdat ik nooit normaal me emoties heb leren verwerken.
Dus zit gevangen thuis. Depressief. Bang. Eenzaam. Alleen. En ouders die me niet begrijpen en me een schuldgevoel geven voor het hebben van gevoelens. Oja en enorme hartpijn van alles opkroppen omdat ik t niet meer kan uiten.
Hooggevoelig. Nooit me gevoel leren uiten.
Me ouders zijn emotioneel niet erg ontwikkeld
Is niet hun fout. Maar nu zit ik wel met de gebakken peren.
Door hun opvoeding en eigenlijk dus door de opvoeding van hun ouders weer. Bekent verhaaltje.
Maar mijn opas en omas en mn ouders hebben ondanks hun "gebrek" helemaal nergens last van zeggen ze.
En ik heb al jaren paniek aanvallen. Geen contact meer met de buitenwereld. Een psycholoog. En continue hartpijn omdat ik alles binnenhoud, want oh wee als ik het uit dan gaat me ma janken en me pa schreeuwen. En dan zeggen ze dat ik ze het gevoel geef alsof ze de slechtste ouders ter wereld zijn.
En dan weet ik het niet meer want dat is niet zo maar elke keer als ik me emoties uit word ik op me vingers getikt of wordt me een schuldgevoel aangepraat.
Men heeft welleens gezegd ga een baan zoeken en ga uit huis.
Maar dat gaat dus niet omdat ik niet onder de mensen kan komen. Ik krijg haast een hartaanval omdat ik nooit normaal me emoties heb leren verwerken.
Dus zit gevangen thuis. Depressief. Bang. Eenzaam. Alleen. En ouders die me niet begrijpen en me een schuldgevoel geven voor het hebben van gevoelens. Oja en enorme hartpijn van alles opkroppen omdat ik t niet meer kan uiten.
Sean
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 16-06-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het zou handig zijn om te stoppen met iets zoeken bij je ouders ( begrip enzo) wat er niet is bij hun. Ze doen dat niet uit kwade opzet maar ze hebben gewoon niet het vermogen zich in een ander in te leven. Misschien zijn ze wel een beetje autistisch, zou zomaar kunnen.Zij kunnen jou nooit dat geven wat jij nodig hebt, dus zoek iets anders om op te leunen.
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik denk dat het goed is om met een psycholoog te gaan praten.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.
An
16-06-2022
Wil je ook je hart luchten?
Toen ik hem leerde kennen was hij lief (Verhaal 112)
Lieve Mensen , ik ben 10 jaar samen met mijn vriend , we leven wettelijk samen . Toen ik hem leerde kennen was hij zo anders lief we deelden alles .ik had mijn inkomen hij had zijn inkomen legden dat samen en konden alles betalen .ik deed de betalingen want hij zat heel erg in de penarie zijn huis stond te koop , heb dat dan allemaal opgelost met zijn woning en dan de kers op de taart ook meegetekend voor de lening te herschrijven , toen na een 3 tal jaar was er nog een schuld van 4.500 euro te betalen ik was trots op mezelf want er waren heel veel schulden ! Op een gegeven moment zei hij ik ga terug mijn geld beheren en jij het uwe ...ik stond verbluft en dacht oh nee dat loopt verkeerd af want hij kan niet omgaan met geld ! Lang verhaal kort maken ..na 1 jaar dat hij weer zijn zaken deed weer deurwaarders bij de fleet !! Ik heb 6 jaar tot nu nog geweend met hem gepraat niets hielp enkel tal van ruzies
Heb ondertussen heel wat schulden opgebouwd door hem de belastingen staan op beider naam 60.000 euro waar ik nooit iets van heb gezien ! Ik ben ziek geworden zijn kinderen moesten mij niet enzo verder ...ik weet niet meer wat te doen hij vindt dit allemaal zo normaal . Ik zeg nu niets meer laat hem doen zijn huis word binnenkort openbaar verkocht schulden bij de vleet ...ik heb een inkomen van 1000 euro hij wil dat ik daar elektriciteit , eten, telefoon van betaal en hij de huur , ik werk ook nog bij omdat ik het anders niet kan ...ik voel mij eenzaam slecht in mijn vel , ik kan ook niet zelf gaan huren te weinig inkomen hij op jaar basis 65.000 euro zelfstandig..en enkel schulden ...ik weet het niet meer als ik dit aan iemand vertel zeggen ze ga er van weg ..maar het is voor mij moeilijk ..ik weet het niet meer ❤️
Heb ondertussen heel wat schulden opgebouwd door hem de belastingen staan op beider naam 60.000 euro waar ik nooit iets van heb gezien ! Ik ben ziek geworden zijn kinderen moesten mij niet enzo verder ...ik weet niet meer wat te doen hij vindt dit allemaal zo normaal . Ik zeg nu niets meer laat hem doen zijn huis word binnenkort openbaar verkocht schulden bij de vleet ...ik heb een inkomen van 1000 euro hij wil dat ik daar elektriciteit , eten, telefoon van betaal en hij de huur , ik werk ook nog bij omdat ik het anders niet kan ...ik voel mij eenzaam slecht in mijn vel , ik kan ook niet zelf gaan huren te weinig inkomen hij op jaar basis 65.000 euro zelfstandig..en enkel schulden ...ik weet het niet meer als ik dit aan iemand vertel zeggen ze ga er van weg ..maar het is voor mij moeilijk ..ik weet het niet meer ❤️
Charlotte
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-06-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook al lijkt u vast te zitten in de situatie, dit is niet goed zo. Zoek hulp, desnoods via uw huisarts, misschien dat u daar uw verhaal kunt doen en dat hij/zij kan vertellen waar u met uw problemen terecht kan. U moet de financiele schade zien te beperken en daarna uw weg banen naar een eigen leven. Blijven omdat u het niet weet is geen oplossing, want dit veranderd nooit en u gaat hieraan onderdoor. Later als u los bent en vrij zult u gelukkig zijn en u afvragen waarom u dit niet eerder heeft gedaan.
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik hoop dat je jouw verhaal deelt. Of iemand er naar luistert of niet. Het gaat erom dat jij deelt en naar je eigen hart luistert.
Voor een kunstenaar
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ben ook blij als de kerst weer voorbij zijn.
Gelukkig duurt het nog even voordat de volgende voor de deur staat.
Gelukkig duurt het nog even voordat de volgende voor de deur staat.
M.I.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Mogelijk staat in uw samenlevings-contract dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen schulden.
Als dit zo is hoef jij die schulden niet te betalen.
Mocht dit niet in het samenlevings-contract staan ga dan naar de notaris om dit alsnog te regelen. De schulden die tot die tijd zijn opgebouwd blijven gezamenlijke schulden maar daarna is het gesplitst. Mocht hij dit niet willen en niet willen tekenen hem per direct op straat zetten en een advocaat inschakelen zodat meteen duidelijk gemaakt wordt dat jij vanaf die datum niet meer aansprakelijk bent voor zijn schulden.
Veel succes want dit is een stressvolle situatie.
Als dit zo is hoef jij die schulden niet te betalen.
Mocht dit niet in het samenlevings-contract staan ga dan naar de notaris om dit alsnog te regelen. De schulden die tot die tijd zijn opgebouwd blijven gezamenlijke schulden maar daarna is het gesplitst. Mocht hij dit niet willen en niet willen tekenen hem per direct op straat zetten en een advocaat inschakelen zodat meteen duidelijk gemaakt wordt dat jij vanaf die datum niet meer aansprakelijk bent voor zijn schulden.
Veel succes want dit is een stressvolle situatie.
An
15-06-2022
Bij mij is in 2015 ptss vastgesteld. (Verhaal 52)
Heb huiselijk geweld meegemaakt bij door zowel mijn ouders als mijn ex.
Ook ik heb veel lichamelijke klachten door de ptss.
Zo had ik een paar vriendinnen waar ik af en toe mee uit ging.
Door de ptss, steeds vlak voor ik had afgesproken zwelde 1 kant van mijn gezicht op en werd vuurrood.
Ik moest dan steeds op laatste moment afzeggen.
In het begin zeiden ze dat ze er begrip voor hadden.
Maar na een tijdje vragen ze je niet meer mee.
Hoor nu nooit meer iets van ze.
Ik spreek daardoor niet snel af met iemd omdat ik niemand wil teleurstellen.
Ook ik krijg vaak opmerkingen, bv dat ik nog te veel bezig ben met mijn ex en daarom niet verder kom.
Dat zijn hele kwetsende opmerkingen.
Het is niet zo dat ik het boek ff sluit en verder kan gaan.
Mijn ex laat mij nog steeds niet met rust en zeker met ptss schakel je je stress rn angst niet zo maar ff uit.
Ik merk zelf ook hoe eenzaam het is.
Mensen ontwijken je liever.
Ik ervaar ook veel eenzaamheid en heb momenteel alleen mijn dochter van 18 waar ik mee praat.
Met haar praat ik niet over mijn problemen.
Heb wel therapie maar ik mis sociale contacten.
Mijn lichaam staat door de ptss nog steeds in de vecht modus dat wil zeggen mijn geest heeft wel behoefte aan warme contacten maar zodra iemand te dichtbij komt geeft mijn lichaam signalen af doormiddel van bv extreme uitslag en zwelling in mijn gezicht.
Het is erg moeilijk omdat je steeds meer in je eigen wereldje kruipt
Ook ik heb veel lichamelijke klachten door de ptss.
Zo had ik een paar vriendinnen waar ik af en toe mee uit ging.
Door de ptss, steeds vlak voor ik had afgesproken zwelde 1 kant van mijn gezicht op en werd vuurrood.
Ik moest dan steeds op laatste moment afzeggen.
In het begin zeiden ze dat ze er begrip voor hadden.
Maar na een tijdje vragen ze je niet meer mee.
Hoor nu nooit meer iets van ze.
Ik spreek daardoor niet snel af met iemd omdat ik niemand wil teleurstellen.
Ook ik krijg vaak opmerkingen, bv dat ik nog te veel bezig ben met mijn ex en daarom niet verder kom.
Dat zijn hele kwetsende opmerkingen.
Het is niet zo dat ik het boek ff sluit en verder kan gaan.
Mijn ex laat mij nog steeds niet met rust en zeker met ptss schakel je je stress rn angst niet zo maar ff uit.
Ik merk zelf ook hoe eenzaam het is.
Mensen ontwijken je liever.
Ik ervaar ook veel eenzaamheid en heb momenteel alleen mijn dochter van 18 waar ik mee praat.
Met haar praat ik niet over mijn problemen.
Heb wel therapie maar ik mis sociale contacten.
Mijn lichaam staat door de ptss nog steeds in de vecht modus dat wil zeggen mijn geest heeft wel behoefte aan warme contacten maar zodra iemand te dichtbij komt geeft mijn lichaam signalen af doormiddel van bv extreme uitslag en zwelling in mijn gezicht.
Het is erg moeilijk omdat je steeds meer in je eigen wereldje kruipt
Resi
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-06-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Die ex stalkt je? . Ik zou aangifte doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Aangifte steld niks voor de straf net zo min.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
PTSS is een nare aandoening.
Maar deze is goed te behandelen met EMDR. Ga opzoek naar een psycholoog die een aantekening heeft om EMDR toe te passen.
Veel mensen hebben hier baat bij.
Probeer toch je eigen weg te gaan.
Reageer NIET op appjes, mails etc. die van hem afkomen.
Hierdoor verliest hij zijn invloed op jouw leven.
Dit is in het lastig maar binnen een relatief korte tijd zal het gedrag van je ex veranderen.
Daarnaast moet je stoppen om met je dochter (negatief) te praten over haar vader. Zij is niet jouw therapeut. Vroeg of laat krijgt zij hier last van
Je kan en mag jouw dochter niet in jouw strijd met haar vader trekken. Dit is niet goed voor haar ontwikkeling.
Je dochter is niet je vriendin. Jij bent haar moeder en hebt een opvoedingstaak.
Maar deze is goed te behandelen met EMDR. Ga opzoek naar een psycholoog die een aantekening heeft om EMDR toe te passen.
Veel mensen hebben hier baat bij.
Probeer toch je eigen weg te gaan.
Reageer NIET op appjes, mails etc. die van hem afkomen.
Hierdoor verliest hij zijn invloed op jouw leven.
Dit is in het lastig maar binnen een relatief korte tijd zal het gedrag van je ex veranderen.
Daarnaast moet je stoppen om met je dochter (negatief) te praten over haar vader. Zij is niet jouw therapeut. Vroeg of laat krijgt zij hier last van
Je kan en mag jouw dochter niet in jouw strijd met haar vader trekken. Dit is niet goed voor haar ontwikkeling.
Je dochter is niet je vriendin. Jij bent haar moeder en hebt een opvoedingstaak.
An
15-06-2022
Dacht altijd dat het mijn fout was (Verhaal 80)
58 jaar maar jong van geest.
Sinds een paar jaar liep ik vast. Ik heb altijd gedacht dat alles wat er fout ging bij anderen en in de familie mijn fout was. Ook al weet ik dat het niet zo is. Het voelt zo. Dit omdat ik als bliksemafleider ( de schuld) diende voor de frustraties van mijn zieke moeder en ook vader was zeer autoritair. Ik heb eens eerder therapie gehad en ben daardoor overspannen geraakt. Want mijn moeder stond woedend aan de andere kant te trekken en alles overspoelde me. Als hooggevoelig persoon. Nu na 30 jaar heb ik na een ruzie met mijn zus en mijn nietsvermoedende goedmaak pogingen begrepen dat zij bewust en zeer stiekem aan het pesten is. Op elk nietsvermoedend feestje gebeurde er wel wat. Mijn eigen verjaardag kon ik door haar al twee jaar niet vieren. Ze sluit mij uit , is niet welwillend en hoewel ze een heilige In onze familie is omdat ze zoveel voor anderen doet ben ik het mij na deze twee jaar bewust. Het was alsof mijn hele leven op losse schroeven stond. Ook mijn moeder heeft tot mijn grote verdriet narcisme. ( tijdens therapie achter gekomen) Ze is al 84. In deze Corona tijd zat ik vaak verstijfd van schrik op de bank. Angsten laaiden door me heen. Ik deed altijd alles voor mijn moeder. Ik ben nu zo moe en stuk dat ik even geen contact meer kan hebben met mijn moeder en familie. Mijn man had dit narcisme trouwens al eerder door. Door te lezen over narcisme: kennis is macht, raakte ik nog meer van slag. Nee ik hoor niet bij de mensen die alleen maar wijzen naar hun ouders. Al zie en heel ik mijzelf. Probeer ook de paar leuke dingen die ik mij herinner op te schrijven als troost. Enfin het is ook nog zo dat ik misbruik heb meegemaakt meerdere keren ( dat verdiende ik dacht ik ook) en ik had vriendinnen die mij liever een kopje kleiner wilden maken. Dus nu ben ik dus alleen. En heb trauma’s. Geen hulp. Maar Ik kom ook tot verwerking en doe nog veel leuke dingen en heb nog plannen. Ik doe nu elke dag affirmaties van Louise Hay. Het enige wat mij momenteel helpt. Waar ik in geloof. Ik heb haar film bekeken en luister naar vele you tube filmpjes. Wat zou het fijn zijn een lotgenoot of lotgenote te kunnen vinden die ook positief probeert verandering in zichzelf aan te brengen. Nu heb ik deze affirmatie: ik heb vrienden en vriendinnen die mij op waarde schatten ( wederzijds) en die zien hoe leuk humorvol en creatief ik ben. We sterken elkaar en inspireren elkaar. Die begrijpen dat ik na al die jaren even de kluts goed kwijt ben. En tijdelijk alleen. Dat het met vallen en opstaan gaat. Af en toe eens huilen. Ik leer van mijzelf te houden. Jij ook? Neem dan contact op.
Sinds een paar jaar liep ik vast. Ik heb altijd gedacht dat alles wat er fout ging bij anderen en in de familie mijn fout was. Ook al weet ik dat het niet zo is. Het voelt zo. Dit omdat ik als bliksemafleider ( de schuld) diende voor de frustraties van mijn zieke moeder en ook vader was zeer autoritair. Ik heb eens eerder therapie gehad en ben daardoor overspannen geraakt. Want mijn moeder stond woedend aan de andere kant te trekken en alles overspoelde me. Als hooggevoelig persoon. Nu na 30 jaar heb ik na een ruzie met mijn zus en mijn nietsvermoedende goedmaak pogingen begrepen dat zij bewust en zeer stiekem aan het pesten is. Op elk nietsvermoedend feestje gebeurde er wel wat. Mijn eigen verjaardag kon ik door haar al twee jaar niet vieren. Ze sluit mij uit , is niet welwillend en hoewel ze een heilige In onze familie is omdat ze zoveel voor anderen doet ben ik het mij na deze twee jaar bewust. Het was alsof mijn hele leven op losse schroeven stond. Ook mijn moeder heeft tot mijn grote verdriet narcisme. ( tijdens therapie achter gekomen) Ze is al 84. In deze Corona tijd zat ik vaak verstijfd van schrik op de bank. Angsten laaiden door me heen. Ik deed altijd alles voor mijn moeder. Ik ben nu zo moe en stuk dat ik even geen contact meer kan hebben met mijn moeder en familie. Mijn man had dit narcisme trouwens al eerder door. Door te lezen over narcisme: kennis is macht, raakte ik nog meer van slag. Nee ik hoor niet bij de mensen die alleen maar wijzen naar hun ouders. Al zie en heel ik mijzelf. Probeer ook de paar leuke dingen die ik mij herinner op te schrijven als troost. Enfin het is ook nog zo dat ik misbruik heb meegemaakt meerdere keren ( dat verdiende ik dacht ik ook) en ik had vriendinnen die mij liever een kopje kleiner wilden maken. Dus nu ben ik dus alleen. En heb trauma’s. Geen hulp. Maar Ik kom ook tot verwerking en doe nog veel leuke dingen en heb nog plannen. Ik doe nu elke dag affirmaties van Louise Hay. Het enige wat mij momenteel helpt. Waar ik in geloof. Ik heb haar film bekeken en luister naar vele you tube filmpjes. Wat zou het fijn zijn een lotgenoot of lotgenote te kunnen vinden die ook positief probeert verandering in zichzelf aan te brengen. Nu heb ik deze affirmatie: ik heb vrienden en vriendinnen die mij op waarde schatten ( wederzijds) en die zien hoe leuk humorvol en creatief ik ben. We sterken elkaar en inspireren elkaar. Die begrijpen dat ik na al die jaren even de kluts goed kwijt ben. En tijdelijk alleen. Dat het met vallen en opstaan gaat. Af en toe eens huilen. Ik leer van mijzelf te houden. Jij ook? Neem dan contact op.
Caro
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 15-06-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai, je verhaal is zo herkenbaar voor mij.
Gr Elke
Gr Elke
Elke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Misschien heeft algemeen maatschappelijk werk een geschikte (gratis) cursus die je helpt bij jouw probleem.
Je kunt anderen ( bv. Je zus) niet zomaar verwijten dat jij door haar eenzaam bent.
Kijk eens op de website van algemeen maatschappelijk werk wat ze aan cursussen te bieden hebben. Mogelijk ontmoet je daar iemand.
Je kunt anderen ( bv. Je zus) niet zomaar verwijten dat jij door haar eenzaam bent.
Kijk eens op de website van algemeen maatschappelijk werk wat ze aan cursussen te bieden hebben. Mogelijk ontmoet je daar iemand.
An
15-06-2022
Ik voel mij alleen staan met een man met ADD (Verhaal 53)
31 getrouwd met een man met add, 3 kinderen, vrienden, werk en goede gezondheid allemaal aanwezig. Maar ik voel mij al 10 jaar zo alleen in mijn relatie. Het is niet makkelijk om met iemand te leven met add die geen inzicht heeft in zijn gedrag.
Ik heb het gevoel dat ik alles alleen draag. En ik durf het met niemand te bespreken wat deze eenzaamheid alleen maar groter maakt natuurlijk.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
Ik heb het gevoel dat ik alles alleen draag. En ik durf het met niemand te bespreken wat deze eenzaamheid alleen maar groter maakt natuurlijk.
Is er iemand met een vergelijkbare situatie?
Miena
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 03-06-2022
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi miena
Hier soort gelijke, ik ben 17 jaar getrouwd met mijn man met add. We hebben inmiddels al zoveel meegemaakt maar begrijp je gevoel van eenzaamheid dat je niet over je man kan praten. Iedereen heeft er zo zijn eigen mening over, en zullen vaak niet begrijpen dat we dit accepteren. Maar hun kunnen er vaak niets aan doen aan af en toe rare gedrag. Heeft jou man ook moeite met het lezen van emoties?
Hier soort gelijke, ik ben 17 jaar getrouwd met mijn man met add. We hebben inmiddels al zoveel meegemaakt maar begrijp je gevoel van eenzaamheid dat je niet over je man kan praten. Iedereen heeft er zo zijn eigen mening over, en zullen vaak niet begrijpen dat we dit accepteren. Maar hun kunnen er vaak niets aan doen aan af en toe rare gedrag. Heeft jou man ook moeite met het lezen van emoties?
Wies
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb ADD, dank je.
Misschien voel en ben ik daarom wel eenzaam. ;>/
Misschien voel en ben ik daarom wel eenzaam. ;>/
Johan
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Wies,
Ja het is lastig dat de omgeving niet altijd begrijpt hoe heftig het kan zijn. Mijn man kan ook moeilijk emoties lezen. Ook van de kinderen niet. En hoe ga jij met dat soort dingen om?
Ja het is lastig dat de omgeving niet altijd begrijpt hoe heftig het kan zijn. Mijn man kan ook moeilijk emoties lezen. Ook van de kinderen niet. En hoe ga jij met dat soort dingen om?
Miena
03-06-2022
Die zijn te vaak druk met werk en kinderen (Verhaal 245)
Ik voel me ook erg eenzaam, een paar vrienden maar die zijn te vaak druk met werk en kinderen. Ik zou graag af en toe wat leuks met iemand willen doen zoals wandelen of ergens wat gaan drinken. Ik ben een alleenstaande man van 36 jaar.
anoniem
27-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb nooit vriendschappen gekend, (Verhaal 132)
Hoi! Ik ben een jonge meid van 23 jaar, waar vele mensen altijd zeggen: de leeftijd van de bloei van je leven.
Maar dat heb ik nooit zo ervaren. Ik heb nooit vriendschappen gekend, vaak kwam het altijd van 1 kant, of mensen toonde geen interesse in mij.
Om je heen zie je iedereen lachen, vriendschappen sluiten, relaties krijgen, kinderen krijgen, maar ik heb dit niet. Natuurlijk kijk ik naar wat ik wel heb, en dat is dat ik fijn werk heb, graag lees, netflix kijk en voetbal. Maar elke dag zo hetzelfde is best vermoeiend.
Maar dat heb ik nooit zo ervaren. Ik heb nooit vriendschappen gekend, vaak kwam het altijd van 1 kant, of mensen toonde geen interesse in mij.
Om je heen zie je iedereen lachen, vriendschappen sluiten, relaties krijgen, kinderen krijgen, maar ik heb dit niet. Natuurlijk kijk ik naar wat ik wel heb, en dat is dat ik fijn werk heb, graag lees, netflix kijk en voetbal. Maar elke dag zo hetzelfde is best vermoeiend.
D.
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-05-2022
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is herkenbaar. Misschien dat het helpt om te zeggen dat de meeste vriendschappen van mensen die je vrolijk om je heen ziet schijn zijn. De meesten praten gewoon achter elkaars rug om over elkaar.
Maar ja dat komt dan uit de mond van iemand die geen echte vrienden heeft... Ik red het met mezelf maar het is best vermoeiend inderdaad. Het zou wel leuk zijn om een keer een echte vriendschap met iemand te hebben waarbij je elkaar begrijpt en van alles kan delen.
Misschien dat dit ooit nog eens komt voor ons. Ik wens je het beste verder en hoop dat je geluk haalt uit de goede dingen in je leven.
Maar ja dat komt dan uit de mond van iemand die geen echte vrienden heeft... Ik red het met mezelf maar het is best vermoeiend inderdaad. Het zou wel leuk zijn om een keer een echte vriendschap met iemand te hebben waarbij je elkaar begrijpt en van alles kan delen.
Misschien dat dit ooit nog eens komt voor ons. Ik wens je het beste verder en hoop dat je geluk haalt uit de goede dingen in je leven.
Rick
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi eva ik snap jou wel hoor ik ben ook veel vrienden verloren en zit ook altijd alleen thuis nu heb ik ook nog reuma in mij handen dus zit elke dag alleen thuis zie verder niemand om eens mee te praten dus ik snap nu heel goed wat eenzaamheid met je doet is zeker niet leuk gr aleid
Aleid
23-05-2022
Ik voel me daardoor anders (Verhaal 241)
Hi, Ik heb een lieve man en 2 kinderen. Zit in een goed huwelijk. Ik heb een paar vriendinnen, maar durf hun niet te zeggen dat ik me eenzaam voel. Met mijn familie heb ik nauwelijks contact. Ik heb een chronische depressie en een angststoornis. Ik voel me daardoor anders. En ben heel negatief over mezelf. Als ik anderen hoor zeggen dat ze me leuk in de omgang vinden, kan ik dit niet geloven. Ik wil graag mensen om me heen en contact met anderen. Maar door mijn depressie/angststoornis zie ik hier weer erg tegenop. Zit daardoor in een vicieuze cirkel. Word vaak gek van mezelf, mijn gedachtes. Van mij hoeft het leven soms niet meer. Maar dat kan ik niet maken tov mijn kinderen en mijn man. Maar dit gevoel, eenzaamheid, dat kilt me...
Marcia
19-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Mijn leven lang kamp ik reeds met angsten (Verhaal 22)
Mijn leven lang kamp ik reeds met angsten. Ik ben een piekeraar. Ik kan angstig worden van een ziekenwagen of brandweerwagen. Ik ben enig kind en de relatie met mijn ouders is niet super.
Ik ben getrouwd en 3 kinderen en wil over alles de controle hebben. Ik voel mij maar redelijk als ik alles kan regelen, als ik zelf de touwtjes in handen heb. Ik heb eigenlijk weinig vrienden en voel mij heel eenzaam.
Heel vaak rollen de tranen over mijn wangen zonder echte aanwijsbare reden. Ik pieker en denk constant en zou geld geven om even echt gelukkig te kunnen zijn zonder te piekeren. Het lukt mij ook niet om diepgaande vriendschappen te vinden.
Ik ben iemand die alles wil doen voor iedereen en geef mij dan ook volledig. Spijtig genoeg is er al veel misbruik van gemaakt. Ik probeer het positieve in het leven te zien maar meestal zit ik heel down weg te kwijnen met tranen in de ogen.
Pascal
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 18-05-2022
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Pascal! Ik ken het. Heb mijn hele leven ben nu 60 jaar vreselijke angsten gehad. Alle therapieeen gevolgd die er maar zijn. Reguliere en alternatieve. Niets heeft mij echt van de angst afgeholpen. De "controle houden"betekend emoties niet durven toelaten. En daar zit ieder mens vol mee. Dat doen we allemaal.
Wat mij geholpen heeft is een reconnection healing van Eric Pearl Ik heb 3 reconnection healings gedaan en de reconnection. Dit werkt heel wonderlijk. Ik ben nu van mijn kwellende gedachte af.Sterker nog ze kunnen me niet meer overnemen.
Door de reconnection healing laat je de controle los, en worden je emoties vanbinnen uit opgeruimd. je voelt je ongelooflijk veilig in dit proces. Het is nu 2 jaar geleden dat ik de healings gedaan heb, Ik was ook zo,n mensen pleaser. Nu ben ik dicht mij mezelf, en rust in mijn hoofd. Dat is nooit meerweggegaan. Vriendelijke groet Monique
Wat mij geholpen heeft is een reconnection healing van Eric Pearl Ik heb 3 reconnection healings gedaan en de reconnection. Dit werkt heel wonderlijk. Ik ben nu van mijn kwellende gedachte af.Sterker nog ze kunnen me niet meer overnemen.
Door de reconnection healing laat je de controle los, en worden je emoties vanbinnen uit opgeruimd. je voelt je ongelooflijk veilig in dit proces. Het is nu 2 jaar geleden dat ik de healings gedaan heb, Ik was ook zo,n mensen pleaser. Nu ben ik dicht mij mezelf, en rust in mijn hoofd. Dat is nooit meerweggegaan. Vriendelijke groet Monique
monique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi Monique , wat is het adres van reconnection healing?
Ik ben ook zo'n pleaser (geworden) na veel tegenslag.
Ik ben ook zo'n pleaser (geworden) na veel tegenslag.
John
> 2 jaar geleden
Reactie:
PDH!!
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo, zo herkenbaar! Vooral dat er over praten, negatieve gevolgen en dat doe ik maar niet meer...
Hoe oud ben je en waar of welke provincie woon je?
Lies
Hoe oud ben je en waar of welke provincie woon je?
Lies
Lies
18-05-2022
Mijn vertrouwen is weg dat iemand me echt graag zou zien tot de dood (Verhaal 240)
Na 15 jaar huwelijk besloot mijn partner een midlifecrisis te ondergaan en stapte dag op dag huis uit. Een huis met liefde gevuld van ons. Hij zei ook dat hij nooit meer de liefde zal tegenkomen maar dat hij dit moest doen. Dat maakte het nog erger. Ook had hij een dochter van 16....wat maakt ik veel van haar hield.
Mijn leven was stuk.....niet begrijpend.
Zelf kinderloos want ik heb borstkanker gehad met de nodige chemo.
Na mijn scheiding ontmoete ik iemand....na 5 jaar samenwonend in mijn huis, werd hij depressief en agressief.
Mijn buren zijn slechte mensen....hebben ook mijn leven zuur gemaakt.
Ikzelf ben zeer possitief en vreugdevol en vele zijn jaloers daarop.
Ik ben enig kind....geen kinderen....geen partner, mijn vertrouwen is weg dat iemand me echt graag zou zien tot de dood.
Enkele vrienden....maar deze hebben een eigen leven en zullen er niet dagelijks zijn.
2 schatten van ouders.....we zijn vaak samen. Als zij er niet meer zijn dan weet ik niet ik het overleef. Ik heb enorme angst......want dan ben ik echt alleen. Ik hou van mijn hond en kat maar ik geraak stilaan afgezonderd van de mens.......omdat mijn leven denk al ten einde is. En wie wil nu nog mijn bagage.
Mijn leven was stuk.....niet begrijpend.
Zelf kinderloos want ik heb borstkanker gehad met de nodige chemo.
Na mijn scheiding ontmoete ik iemand....na 5 jaar samenwonend in mijn huis, werd hij depressief en agressief.
Mijn buren zijn slechte mensen....hebben ook mijn leven zuur gemaakt.
Ikzelf ben zeer possitief en vreugdevol en vele zijn jaloers daarop.
Ik ben enig kind....geen kinderen....geen partner, mijn vertrouwen is weg dat iemand me echt graag zou zien tot de dood.
Enkele vrienden....maar deze hebben een eigen leven en zullen er niet dagelijks zijn.
2 schatten van ouders.....we zijn vaak samen. Als zij er niet meer zijn dan weet ik niet ik het overleef. Ik heb enorme angst......want dan ben ik echt alleen. Ik hou van mijn hond en kat maar ik geraak stilaan afgezonderd van de mens.......omdat mijn leven denk al ten einde is. En wie wil nu nog mijn bagage.
Jessy, 52 jaar
14-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Het is fijn om dit van me af te schrijven (Verhaal 239)
Ben een jongen van 28 jaar die sinds de volwassenheid al geen vrienden meer heeft en nog nooit een relatie heeft gehad. Het gemis hiervan wordt steeds groter en ik wanhopiger. Mensen samen plezier zien maken buiten doet mij steeds meer pijn van binnen. Kijken naar leuke vrouwen en me realiseren dat ik nooit enige liefde zal kennen als ik niet verander, laat me stilaan kapot gaan. Soms lijkt niks meer zin te hebben zonder andere mensen in mijn leven. Als ik hier te veel/lang over nadenk zie ik geen reden meer om te leven dus zoek ik maar afleiding. Ik heb nog andere mentale problemen: sociale angst en depressie en waarschijnlijk een cluster c persoonlijkheidsstoornis. Dat maakt het behoorlijk lastig voor mij om stappen te maken. Ruim een jaar therapie heeft me wel wat opgeleverd maar niet genoeg, waardoor ik nu op de wachtlijst sta voor een klinische opname. Het is zo klote dat ik niet weet hoe ik eruit moet komen, wat ik moet doen en nog maar weinig hoop op verbetering heb. Ik geniet nog maar van muziek want dat is iets wat ik nog wel heb. Het is fijn om dit van me af te schrijven.
Mick
13-05-2022
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik ben mss niet alleen, maar het gevoel heb ik wel (Verhaal 191)
Wel.
Eventjes int kort voorstellen
Ben 33 jaar en ben een alleenstaande mama van een kleintje van 5 jaar.
Samen met mijn kleintje, wonen wij bij mijn ouders in.
Niet het ideale, en helemaal niet het leukste
Maar, we kunnen moeilijk zonder onderdak verder gaan.
Zo, ik heb nog twee zussen.
De 1 zie ik niet en de ander heel af en toe wel eens.
Dat was het dan ook.
Vrienden, die heb ik helaas niet meer,
Waarrom dat is sinds ik mama ben geworden.. geen flauw idee
Met mijn ouders heb ik geen goede band
Dagelijks dat ik aan moet horen dat “ ik “ een ongewenst kind ben
En dat ik wel niets voorstel in dit leven.
Ik ben volgens mijn ouders ( vooral mijn ma ) een slechte mama voor mijn kind.
En dat, dag in en dag uit moet ik het aanhoren.
Ik heb een periode gehad dat ik het leven echt niet meer zag zitten. En ik wou er daad werkelijk een eind aan maken.
Maar toen dacht ik, ik kan mijn kind toch niet achter laten?
Uiteindelijk elke dag komt mijn kleine meid wel mij vertellen dat ze van mij houd.
Daar smelt ik dus van.
Weet je, ookal woon ik bij mijn ouders,
Hulp heb ik niet van hun.
Daarentegen, heeft mijn zus ( twee inkomen ) alles gekregen wat dat ze ook maar wou. Ahja want ze is een gewenst kind geweest! En ze mag gezien worden!
Maar den dees natuurlijk niet.
Ik heb totaal niemand waar ik mijn hart kan luchten.
Ik ben mss niet alleen, maar het gevoel heb ik wel. Gewoon weg, omdat ik als persoon niet geaccepteerd word door de mensen die het eigenlijk wel moeten doen.
Eventjes int kort voorstellen
Ben 33 jaar en ben een alleenstaande mama van een kleintje van 5 jaar.
Samen met mijn kleintje, wonen wij bij mijn ouders in.
Niet het ideale, en helemaal niet het leukste
Maar, we kunnen moeilijk zonder onderdak verder gaan.
Zo, ik heb nog twee zussen.
De 1 zie ik niet en de ander heel af en toe wel eens.
Dat was het dan ook.
Vrienden, die heb ik helaas niet meer,
Waarrom dat is sinds ik mama ben geworden.. geen flauw idee
Met mijn ouders heb ik geen goede band
Dagelijks dat ik aan moet horen dat “ ik “ een ongewenst kind ben
En dat ik wel niets voorstel in dit leven.
Ik ben volgens mijn ouders ( vooral mijn ma ) een slechte mama voor mijn kind.
En dat, dag in en dag uit moet ik het aanhoren.
Ik heb een periode gehad dat ik het leven echt niet meer zag zitten. En ik wou er daad werkelijk een eind aan maken.
Maar toen dacht ik, ik kan mijn kind toch niet achter laten?
Uiteindelijk elke dag komt mijn kleine meid wel mij vertellen dat ze van mij houd.
Daar smelt ik dus van.
Weet je, ookal woon ik bij mijn ouders,
Hulp heb ik niet van hun.
Daarentegen, heeft mijn zus ( twee inkomen ) alles gekregen wat dat ze ook maar wou. Ahja want ze is een gewenst kind geweest! En ze mag gezien worden!
Maar den dees natuurlijk niet.
Ik heb totaal niemand waar ik mijn hart kan luchten.
Ik ben mss niet alleen, maar het gevoel heb ik wel. Gewoon weg, omdat ik als persoon niet geaccepteerd word door de mensen die het eigenlijk wel moeten doen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 30-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ja, kan je hierin goed volgen. Jammer dat het zo is gelopen. Interesse in elkaar is afgelopen decennia minder geworden. Meer individueel leven door de zgn welvaart maakt mensen ongelukkig. Aandacht en attentie is toch wat iedereen wil?
Willem
30-04-2022
Ik ben geboren met een oorprobleem (Verhaal 235)
Hallo ,iedereen , k heb ouders waar ik niet kan op terugvallen , ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor de helft van een gewone mens waardoor ik soms verward ben , en anders overkom meer geïsoleerd , mensen veroordelen me , waardoor ik altijd alleen ben , op het werk word ik dikwijls ontslagen omdat ze denken dat ik hun niet wil horen , mensen moeten wat geduld met me hebben maar niemand heeft dit ik ben bijna 50 heb nooit een gezin gehad en voel me nu echt verschrikkelijk alleen , ik zou graag in contact willen komen met mensen die gelijkaardig probleem hebben ,dank u wel
Anoniem
23-04-2022
laatste reactie: 27-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik ben nu 4 jaar weduwnaar en voel me behoorlijk eenzaam. Aangezien ik behoorlijk onzeker ben en nooit geleerd heb om vrienden te maken weet ik dit niet te doorbreken.
Ik ben best leuk en sportief om te zien maar voel dat zelf niet zo. Zijn er mensen die ook wat verlegen of moeilijk contact mailen maar dat wel graag willen misschien eens kennis maken?
Man, 53 jaar
Ik ben best leuk en sportief om te zien maar voel dat zelf niet zo. Zijn er mensen die ook wat verlegen of moeilijk contact mailen maar dat wel graag willen misschien eens kennis maken?
Man, 53 jaar
Keukenprins
27-04-2022
Als mn dochters me dadelijk niet meer nodig hebben (Verhaal 237)
Als kind was ik heel erg verlegen en dat werd nog heftiger toen ik in de puberteit kwam.
Ik wilde ontzettend graag contact maken maar was tegelijkertijd vreselijk bang.
Ik raakte verslaafd aan het gokken. Achter zo'n kast voelde ik me even ontspannen en niet angstig.
De jaren van jezelf ontdekken in relatie met de ander is helemaal aan me voorbij gegaan.
Rond m'n 30 e leerde ik mijn vrouw kennen en we kregen 2 dochters.
Ik functioneerde redelijk en met steun van mijn vrouw heb ik aardig mijn leven opgepakt.
Vier jaar geleden is ze aan kanker overleden en bleef ik achter met mijn 2 jonge dochters. De vier jaar heb ik in een soort overlevings stand gestaan, maar nu de kinderen war groter worden en ze me niet meer nodig hebben komt mijn angst voor mensen weer terug en voel ik me heel eenzaam. Het is heftiger dan ooit tevoren omdat ik niet meer in mijn fantasie kan vluchten. Dat was vroeger mijn manier om te overleven. De werkelijkheid is beangstigend. Gelukkig zijn mijn 2 dochters hele sterke meiden.
Ik wilde ontzettend graag contact maken maar was tegelijkertijd vreselijk bang.
Ik raakte verslaafd aan het gokken. Achter zo'n kast voelde ik me even ontspannen en niet angstig.
De jaren van jezelf ontdekken in relatie met de ander is helemaal aan me voorbij gegaan.
Rond m'n 30 e leerde ik mijn vrouw kennen en we kregen 2 dochters.
Ik functioneerde redelijk en met steun van mijn vrouw heb ik aardig mijn leven opgepakt.
Vier jaar geleden is ze aan kanker overleden en bleef ik achter met mijn 2 jonge dochters. De vier jaar heb ik in een soort overlevings stand gestaan, maar nu de kinderen war groter worden en ze me niet meer nodig hebben komt mijn angst voor mensen weer terug en voel ik me heel eenzaam. Het is heftiger dan ooit tevoren omdat ik niet meer in mijn fantasie kan vluchten. Dat was vroeger mijn manier om te overleven. De werkelijkheid is beangstigend. Gelukkig zijn mijn 2 dochters hele sterke meiden.
Keukenprins
27-04-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ben mantelzorger van me ouders (Verhaal 236)
Ik ben n vrouw van 53 , woon samen met me zoon van 21 en 3 poezen , zou graag vrienden willen leren kennen om mee te praten of iets te ondernemen , ben mantelzorger van me ouders , die niet meer zolang hebben , de meeste kennissen zijn overleden , voel me erg alleen , weet niet hoe verder dalijk , als me ouders er niet meer zijn , veel liefs voor alle mensen die het moeilijk hebben 🍀
Angelique
24-04-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ieder jaar opnieuw een rotjaar (Verhaal 96)
Waar kan ik beginnen. Ieder jaar opnieuw een rot jaar. Alsof het alleen maar erger wordt. Ik heb zo lang gedacht dat alles aan mij lag. Schuldig gevoeld over thuis. Aangepast, steeds maar weer. Rekening met iedereen gehouden. Muren om me heen om maar geen pijn te voelen. Stinkend mijn best gedaan die af te breken, te communiceren en te leren omgaan met de onredelijke, agressieve mens. Keihard gewerkt en dan.........uitgekotst....steeds opnieuw. En alles ligt weer aan mij. Een autist wordt gezegd. Iemand die niet kan samenwerken, iemand die alleen het beste functioneert. Is er überhaupt iemand die mij begrijpt?
Ik wil niets liever dan samenwerken, maar dan wel echt. Elkaar helpen waar nodig, overleggen en luisteren naar elkaar. Uitpraten bij een misverstand. Geen achterbakse roddel en maar invullen en weer.....weer uitstoten. Ik zit nu thuis. Slechter kan het niet. Ik heb zogenaamd een burn-out, terwijl ik die niet heb. Ik ga kapot aan alleen het huishouden en mijn hobby’s zonder mensen. HSP, dat ben ik. Psychiatrisch onderzoek is nodig volgens mijn werkgever. Weer een hokje waarin ik absoluut niet pas. 34 jaar gewerkt en dan kan ik niet werken?????
Ik wil niets liever dan samenwerken, maar dan wel echt. Elkaar helpen waar nodig, overleggen en luisteren naar elkaar. Uitpraten bij een misverstand. Geen achterbakse roddel en maar invullen en weer.....weer uitstoten. Ik zit nu thuis. Slechter kan het niet. Ik heb zogenaamd een burn-out, terwijl ik die niet heb. Ik ga kapot aan alleen het huishouden en mijn hobby’s zonder mensen. HSP, dat ben ik. Psychiatrisch onderzoek is nodig volgens mijn werkgever. Weer een hokje waarin ik absoluut niet pas. 34 jaar gewerkt en dan kan ik niet werken?????
Viv
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 23-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik lees je verhaal , en voel wat kenmerken , ik ben bijna 50 jaar ik ben geboren met een oorprobleem ik hoor maar de helft , daarop heb ik een gezwel gekregen wat ze verwijderd hebben maar ik reageer soms niet goed en kom verdwaald over , ik heb altijd mijn best gedaan maar ben nooit echt begrepen geweest , relaties duurde maar enkele maanden , ik heb altijd geprobeerd , maar niemand ook mijn famillie keek naar me om , ik voel me heel alleen , ik vraag me af wat er zo mis is met me , ik steun u verhaal
Nez
23-04-2022
Wil je ook je hart luchten?
Ik schaam me voor ons huwelijk (Verhaal 234)
Lieve mensen, al zovele jaren voel ik mij diep ongelukkig in ons huwelijk. 15 jaren geleden zijn de problemen begonnen toen mijn man begon te mediteren en ineens geen behoefte meer had om liefde en affectie te geven, terwijl dit zo belangrijk is voor mij. Al vele jaren probeer ik hem duidelijk te maken dat liefde in een huwelijk belangrijk is en hoeveel pijn het me doet sinds hij geen affectie toont. Dit heeft ons huwelijk volledig gesloopt, de afstand tussen ons is iedere dag groter geworden en nu praten we nog amper tegen elkaar. Ik lijd hier fel onder en voel me meestal heel eenzaam. Ik durf er ook niet over te praten met iemand en schaam me voor ons huwelijk. Herkent iemand dit? Laat dan gerust een berichtje achter. 🥰
Karina
23-04-2022
Toon reacties Verberg reacties
Ik wil niet meer communiceren (Verhaal 175)
Hallo ,
Ik werk in de medische sector als zelfstandige kinesist. Ik merk de laatste jaren dat ik me mateloos stoor aan het te.moeten communiceren met zoveel verscheidene persoonlijkheden van patienten.
Ik ben anti sociaal geworden , ik ben liever alleen dan dat ik nog moet babbelen . Zelfs eigen familie of vrienden laten me beter met rust. Een gesprek van 5 minuten is me al te lang geworden.
Het is al zo ver gekomen dat het me niet meer intereseerd hoe een ander zich voelt, of ze nu pijn of ander leed hebben, ooit zullen beteren of niet, boeit mij allemaal niet meer. Laat mij gerust , mijn Empathie is OP
Hoe komt dit ? Ben ik in een beroep getuimeld dat niet aansluit tot.mijn persoonlijkheid , wat doe ik best ..
Ik werk in de medische sector als zelfstandige kinesist. Ik merk de laatste jaren dat ik me mateloos stoor aan het te.moeten communiceren met zoveel verscheidene persoonlijkheden van patienten.
Ik ben anti sociaal geworden , ik ben liever alleen dan dat ik nog moet babbelen . Zelfs eigen familie of vrienden laten me beter met rust. Een gesprek van 5 minuten is me al te lang geworden.
Het is al zo ver gekomen dat het me niet meer intereseerd hoe een ander zich voelt, of ze nu pijn of ander leed hebben, ooit zullen beteren of niet, boeit mij allemaal niet meer. Laat mij gerust , mijn Empathie is OP
Hoe komt dit ? Ben ik in een beroep getuimeld dat niet aansluit tot.mijn persoonlijkheid , wat doe ik best ..
Anoniem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 20-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Misschien heb je je altijd anders voorgedaan in je werk? Dat nu je hoofd tegenstribbeld. Ik werk zelf in de zorg, ik ben soms doodop na een dag continue praten, vrolijk zijn, dat ik thuis niet te genieten ben. Misschien wil ik wel niet altijd vrolijk zijn, of praten ..maar ik vind mijn werk wel erg leuk...
Anoniem
20-04-2022
Willem heeft verdriet en kan wel huilen (Verhaal 73)
Ik heb een form van alzheimer en voel mij eenzaam ik zit iedere dag maar te wachten tot het weer morgen is kan geen boeken meer lezen geen tv kijken alle gaat aan mij voorbij hoe graag ik ook wil maar snap weinig meer van het leven en nog minder van de mensen die mij moeten helpen daardoor ben ik met stomheid geslagen ze noemen zich casemaner maar ach wie ben ik dan als mens niemand vroeger had ik een fotografich geheugen waarvan ik dacht dat iedereen dat had en nu snap ik winkeltje niet eens meer ik heb hulp nodig maar hoeveel ezels heb je nodig in Drenthe om een dierentuin te beginnen het spijt me lieve mensen dat ik dit schrijf
Willem
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 20-04-2022
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Er zijn ook lotgenoten, u zou misschien de casemanager kunnen vragen. Of een dagbesteding, veel mensen vinden dit vaak een grote confronterende stap, later als ik ze weer spreek hebben ze het erg leuk gehad. Tis het proberen waard.
Anoniem
20-04-2022
Hoe kan dit toch? (Verhaal 84)
Ik ben een alleenstaande vader van 34. Ik weet niet hoe het zo ver is gekomen dat ik letterlijk niemand om mij heen heb behalve mijn 2 prachtige kinderen.
Vaak denk ik van.... hoe kan dit toch? Ik ben een hele liefdevolle, vriendelijke en zorgzame vader met een leuk karakter. En toch ben ik alleen...
Ik heb geen familie of vrienden waar ik terecht kan om iets leuks te doen, of gewoon even te praten. Ik ben meer iemand die naar iemand luistert, dan zelf spreekt. Misschien dat dat er iets mee te maken heeft...
Ik had graag een liefdevolle partner gehad, en vrienden om leuke dingen mee te doen.
Maar ik zie het alleen maar erger worden...
Vaak denk ik van.... hoe kan dit toch? Ik ben een hele liefdevolle, vriendelijke en zorgzame vader met een leuk karakter. En toch ben ik alleen...
Ik heb geen familie of vrienden waar ik terecht kan om iets leuks te doen, of gewoon even te praten. Ik ben meer iemand die naar iemand luistert, dan zelf spreekt. Misschien dat dat er iets mee te maken heeft...
Ik had graag een liefdevolle partner gehad, en vrienden om leuke dingen mee te doen.
Maar ik zie het alleen maar erger worden...
SD
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
By my ook zo heb 19 jaar myn vriend ga we deden alles samen hy is 10 maanden overleden nu zit ik in een grote leegte de eenzaamheid is zwaar zoek vriendschap maar is zo moeilyk
Glenn
> 2 jaar geleden
Daar zit ik dan (Verhaal 232)
Daar zit ik dan, moeder van een geweldig dochtertje en sinds ee n half jaar single. Vriendinnen die ik op 2 handen kan tellen, goed contact met collega's en met mijn directe familie verloopt het contact goed, maar oppervlakkig. Genoeg mensen om mij heen en toch eenzaam. Elke avond alleen op de bank, want iedereen is bij zijn partner en/of gezin. Mijn ex partner had persoonlijkheidsproblematiek, leunde ontzettend op mij wat ik niet meer vol kon houden. Ik heb hem moeten laten gaan, niet omdat ik het wilde maar omdat ik het niet meer vol kon houden. Mensen om mij heen begrijpen het verdriet niet en zeggen dat ik beter af ben zonder hem. Het was heel zwaar om het met hem vol te houden, maar wat is deze eenzaamheid ook zwaar... Ik heb vandaag hulp gezocht bij de huisarts; over 5 weken mag ik weer eens komen praten. Ik moet dit verlies alleen dragen en verwerken en dat valt me ontzettend zwaar...
Mijn dochter zorgt ervoor dat ik blijf staan en maakt me zielsgelukkig. Maar als zij 's avonds op bed ligt realiseer ik me dat ik er echt alleen voor sta...
Mijn dochter zorgt ervoor dat ik blijf staan en maakt me zielsgelukkig. Maar als zij 's avonds op bed ligt realiseer ik me dat ik er echt alleen voor sta...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Klotegevoel (Verhaal 55)
Hallo,
Ik heb zolang als mijn relatie duur(de) steeds meer afstand genomen van mij oude vrienden. Ik realiseer me steeds meer dat ik hier veel spijt van heb nu mijn relatie niet goed gaat. Dit zal ook wel niet goed meer komen, maar hier heb ik vrede mee. Ik realiseer me nu dat ik meerdere jaren geleden de keuze heb gemaakt voor mijn gezin te kiezen ipv vriendschap. Ik moest min of meer al mijn vrije tijd met haar doorbrengen. Nu het alles behalve goed gaat, realiseer ik me dat ik uiteindelijk niemand heb om mee te praten of iets leuks mee te doen, gewoon praten, een biertje te doen, of iets te ondernemen. Ik heb mijzelf hierin te kort gedaan om al mijn aandacht bij mijn gezin neer te leggen.
Het erge is dat mijn aanstaande ex het ook nog eens aandikt, je hebt niemand, geen familie, geen vrienden, en die paar mensen die je wel hebt, heb je niks aan. En ja, daar heeft ze als ik nadenk ook wel gelijk aan...
Klotegevoel
Ik heb zolang als mijn relatie duur(de) steeds meer afstand genomen van mij oude vrienden. Ik realiseer me steeds meer dat ik hier veel spijt van heb nu mijn relatie niet goed gaat. Dit zal ook wel niet goed meer komen, maar hier heb ik vrede mee. Ik realiseer me nu dat ik meerdere jaren geleden de keuze heb gemaakt voor mijn gezin te kiezen ipv vriendschap. Ik moest min of meer al mijn vrije tijd met haar doorbrengen. Nu het alles behalve goed gaat, realiseer ik me dat ik uiteindelijk niemand heb om mee te praten of iets leuks mee te doen, gewoon praten, een biertje te doen, of iets te ondernemen. Ik heb mijzelf hierin te kort gedaan om al mijn aandacht bij mijn gezin neer te leggen.
Het erge is dat mijn aanstaande ex het ook nog eens aandikt, je hebt niemand, geen familie, geen vrienden, en die paar mensen die je wel hebt, heb je niks aan. En ja, daar heeft ze als ik nadenk ook wel gelijk aan...
Klotegevoel
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Toen ik 19 was ben ik in therapie gegaan. Best lang. En toen ik 27 was weer.
Ik koos voor gezin of relatietherapie omdat zij met mij nadachten over relaties met anderen.
Nu zoveel jaar verder is het contact met mijn ouders bijna normaal te noemen en heb ik een partner. Ik ben net vlagen gelukkig. Mij hielp dat goed.
Ik koos voor gezin of relatietherapie omdat zij met mij nadachten over relaties met anderen.
Nu zoveel jaar verder is het contact met mijn ouders bijna normaal te noemen en heb ik een partner. Ik ben net vlagen gelukkig. Mij hielp dat goed.
Voor een dame van 20 van een dame van 40
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey hallo...
Wat vreselijk dat je je zo voelt en zeker als je ex dat aandikt... mr je hebt het met een goed hart gedaan door voor je gezin te gaan mr helaas jezelf in de vergetenheid gebracht... je had het ook kunnen combineren.
Je bent een zeer mooi persoon!!
Heel veel liefs yvon Noord holland
Wat vreselijk dat je je zo voelt en zeker als je ex dat aandikt... mr je hebt het met een goed hart gedaan door voor je gezin te gaan mr helaas jezelf in de vergetenheid gebracht... je had het ook kunnen combineren.
Je bent een zeer mooi persoon!!
Heel veel liefs yvon Noord holland
Yvon
> 2 jaar geleden
Ik mis de vriendschappen (Verhaal 228)
3-04-22
Hoii allemaal,
Ik had echt altijd veel vriendinnen maar meeste heb ik totaal geen contact meer mee. Ik heb enkele mensen waarmee ik contact heb en al probeer ik nog zo er kom totaal geen verandering in.
Ik heb wel een vriend waar ik veel van hou maar ik mis de vriendschappen die ik altijd had.
Nu ben ik een beetje over mijn depressie heen en zie ik echt dat ik nergens heen kan. Maar nieuwe vrienden maken is nog niet zo makkelijk want ik kom nergens.
Ik zit niet op school en werk met oudere dus heb het gevoel of t altijd zo zal zijn..
Gr
Hoii allemaal,
Ik had echt altijd veel vriendinnen maar meeste heb ik totaal geen contact meer mee. Ik heb enkele mensen waarmee ik contact heb en al probeer ik nog zo er kom totaal geen verandering in.
Ik heb wel een vriend waar ik veel van hou maar ik mis de vriendschappen die ik altijd had.
Nu ben ik een beetje over mijn depressie heen en zie ik echt dat ik nergens heen kan. Maar nieuwe vrienden maken is nog niet zo makkelijk want ik kom nergens.
Ik zit niet op school en werk met oudere dus heb het gevoel of t altijd zo zal zijn..
Gr
Meisje19
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Heb altijd mensen om me heen nodig (Verhaal 226)
Ik heb het gevoel dat ik altijd mensen om me heen nodig heb. En als ik dat dan even niet heb, dan voel ik me meteen alleen. Ik wil me niet alleen goed voelen als we mensen om me heen zijn maar ook als ik even alleen ben. En als ik dan alleen ben maak ik mezelf helemaal gek met gedachtes. Ik heb lieve vrienden en familie en een leuke relatie, maar ik moet altijd wat te doen hebben. En als ik dan zie dat iemand bijvoorbeeld weg is wil ik dat ook meteen. Het lijkt wel of ik bang ben om alleen te zijn of dingen te missen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik weet het soms niet meer (Verhaal 225)
Ik ben een vrouw van 52. Drie kinderen, gehuwd, maar ongelukkig. En voel me dan ook eenzaam. Vaak moeilijk connectie kunnen vinden bij mensen, of het blijft allemaal oppervlakkig. Ik weet het soms niet meer. Zucht.
Kersenbloem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Eenzame jonge vrouw (Verhaal 217)
Eenzaamheid; de stilte. Ik kan er niet meer tegen. Ik ben een alleenstaande moeder van 45 jaar met een dochter van 14 jaar. Wij hebben het nodige meegemaakt met de vader van mijn dochter, inmiddels is hij overleden. Maar hierdoor heb ik ook het gevoel gekregen dat ik niet meer over hem kan praten - als reactie, hij is er toch niet meer, hij kan jullie niks meer doen -. Terwijl de angst nog in mij zit. Ik heb geen vrienden, de vrienden die ik had vinden mij te stil, en saai omdat ik alleen af en toe een keer mee kan als ze uiteten willen gaan. Ik heb ook de zorg voor mijn ouders, mijn moeder is 75 jaar en hart patiënt en mijn vader is 81 jaar en dement. Daar gaat veel van mijn tijd inzitten en de tijd die ik over heb, besteed ik aan samen zijn met mijn dochter. Ben ik zo raar? Op mijn familie kan ik niet bouwen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste anoniem, je bent niet raar. Je bent iemand die moe is van het vechten voor alles wat je lief is, en had gehoopt op wat steun uit welke hoek dan ook. Helaas is dat blijkbaar geen vanzelfsprekendheid.
Snap je volledig. (Alleenstaande moeder, zoon van 14)
Kom voor het eerst op deze site, geen idee hoe het werkt, maar jouw verhaal raakte me.
Snap je volledig. (Alleenstaande moeder, zoon van 14)
Kom voor het eerst op deze site, geen idee hoe het werkt, maar jouw verhaal raakte me.
kluizenaar
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik voel mij niemand hier (Verhaal 223)
Ik ben gelukkig getrouwd. Wij hebben veel verdriet gekend. Onze zoon is 10 jaar geleden overleden. Wij weten niet precies hoe. Geen afscheid kunnen nemen.
Ik kreeg buiten paniekaanvallen.
Een kleine familoe veel vrienden overleden.
Onze lieve diochter woont in zuid soanje met haar gezin hebben 2 kleinkinderen.
Ze maakte zich veel zorgen om ons.
Inmiddels beiden 77 jaar.
We besloten te emigreren.
Vkakbij de kinderen. Een mooi appartement.
Kijken oo betgen en de zee.
Onze dochter heeft een drukke baan
Onze twee kkeinkinderen 18 en 20 al een heel.eigen leven.
Zien hen niet veel. Altijd goede band kwamen hele zomers logeren.
Ik voel mij niemand hier.
Ouderen leven hier met familie
Spreek spaans. Maar buiten een groet of klein gesprek is er niets.
Mis het nederlandse leven en heb waarscjiknlijk te hoge verwachtingen gehad.
Het verdriet om.mijn zoon zit in mij.
Ik dacht hier weer ern gexinsleven te gebben.
Maar zij hebben geen tijd.
Als er iets aan de hand is zijn ze er voor ons.
Verder zijn we alleen.
Nutteloos hoe kannok wat betekenen??
Hoe moet ik hier oud worden.
Er zijn geen senioren woningen
Kinderen te druk.
Gezondheudszorg wachtlijsten voor de huisarts.
Ook de angst mijn.man te verliezen speelt parten.
Voel me ondankbaar.
Maar bang voor de toekomst in een vreemd land.
Zou graag kinddren iets merr willen zien.
Dat ze pok iets aan mij vragen.
Het contact us niet echt goed en juist daarom wilde ik bij hen in de buurt wonen.
Tich probeer ik er wat van te maken.
Maar vrienden zoala in nederland dat zal.niet likken.
Ik kreeg buiten paniekaanvallen.
Een kleine familoe veel vrienden overleden.
Onze lieve diochter woont in zuid soanje met haar gezin hebben 2 kleinkinderen.
Ze maakte zich veel zorgen om ons.
Inmiddels beiden 77 jaar.
We besloten te emigreren.
Vkakbij de kinderen. Een mooi appartement.
Kijken oo betgen en de zee.
Onze dochter heeft een drukke baan
Onze twee kkeinkinderen 18 en 20 al een heel.eigen leven.
Zien hen niet veel. Altijd goede band kwamen hele zomers logeren.
Ik voel mij niemand hier.
Ouderen leven hier met familie
Spreek spaans. Maar buiten een groet of klein gesprek is er niets.
Mis het nederlandse leven en heb waarscjiknlijk te hoge verwachtingen gehad.
Het verdriet om.mijn zoon zit in mij.
Ik dacht hier weer ern gexinsleven te gebben.
Maar zij hebben geen tijd.
Als er iets aan de hand is zijn ze er voor ons.
Verder zijn we alleen.
Nutteloos hoe kannok wat betekenen??
Hoe moet ik hier oud worden.
Er zijn geen senioren woningen
Kinderen te druk.
Gezondheudszorg wachtlijsten voor de huisarts.
Ook de angst mijn.man te verliezen speelt parten.
Voel me ondankbaar.
Maar bang voor de toekomst in een vreemd land.
Zou graag kinddren iets merr willen zien.
Dat ze pok iets aan mij vragen.
Het contact us niet echt goed en juist daarom wilde ik bij hen in de buurt wonen.
Tich probeer ik er wat van te maken.
Maar vrienden zoala in nederland dat zal.niet likken.
Mieke
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik vind dat je best wel wat tijd mag vrijmaken voor je vrienden (Verhaal 221)
Voel mij vooral eenzaam binnen een vriendschap die ik heb. Ze is mijn enige vriendin, maar de laatste tijd zien we elkaar eens in de 4 weken wat voorheen echt wel wekelijks was. Als we dan afspreken word alles in een uurtje gepropt, omdat er of geen tijd is of heeft haar partner nog iets beloofd of moet vroeg naar bed, etc. Daar waar ik mij dan op verheug, een leuke avond, is dan met een uur alweer vertrokken. En zo gaat er gemakkelijk weer 4 weken overheen. Ze heeft het druk en dat begrijp ik helemaal, maar ik vind dat je best wel wat tijd mag vrijmaken voor je vrienden. Als je elkaar elke dag ziet dan is dat een ander verhaal. Ook word er regelmatig gezegd iets leuks te gaan doen binnenkort, maar vaak word er toch laks mee omgegaan of soms zelfs vergeten. Waarna ik er dan zelf om ga vragen omdat het beloofd is. Vind dit alles zo lastig, wil haar absoluut niet kwijt! Maar voel mij teleurgesteld en eenzaam hierdoor
Esther
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Zolang ik mezelf kan herinneren ben ik altijd eenzaam geweest (Verhaal 209)
Zolang ik mezelf kan herinneren ben ik altijd eenzaam geweest. Ik werd op de basisschool altijd buitengesloten en voelde me toen al altijd eenzaam. Mijn ouders hadden altijd erge ruzies thuis dus ik kom ook niet uit een warm liefdevolle nestje. Op de middelbare school veel foute vrienden gehad, omdat ik daar wel bij hoorde. Mijn ouders hadden hierdoor ook enorm geleden door mij waardoor ik hun vertrouwen had geschaad. Rond Mijn 19e had ik afstand van die foute vrienden genomen en opeens stond ik er helemaal alleen voor. Ik heb ook nooit echt een goede vriendin gehad. Toen ben ik gaan door studeren maar ook toen was ik altijd eenzaam. Wat ik tot nu toe bereikt hebt in mijn leven is door mijn eigen kracht en wil. Niemand die mij steunde op mijn ouders na. Op 27 jarige leeftijd ben ik gaan trouwen maar ook dat was een slechte beslissing geweest. Ik was letterlijk kluizenaar geworden en had echt met niemand contact dan alleen met mijn ouders. Ik werd door mijn ex man fysiek en mentaal mishandeld en zijn familie hebben mij ook veel aangedaan zoals buitensluiten. Ik heb in die 2 jaar huwelijk ook niks samen met hem gedaan, hooguit 5x boodschappen samen en zelfs toen kwam ik elke x met tranen terug naar huis. Op mijn 30ste ben ik gaan scheiden en bij mijn ouders gaan intrekken. Voral zijn familie was daar heel blij mee. Mijn kennissen, ouders, collegas waren van mijn scheiding op de hoogte en toen ik bij mijn ouders ging intrekken hoorde ik niks meer van niemand. Niemand belde mij even op hoe het met mij gaat ondanks dat ze wisten wat voor hel ik tijdens mijn huwelijk had doorgemaakt. Met de feestdagen, weekenden en vakanties ben ik altijd eenzaam en binnen. Ik werk in het onderwijs en heb veel vakanties. Soms denk ik voor wat zou ik vakantie nemen ik heb toch niemand om samen mee op te trekken. Soms denk ik waarvoor heb ik een telefoon, er is toch niemand die mij even opbelt. Zoals jullie kunnen lezen ben ik eigenlijk altijd al eenzaam geweest. Het leven gaat letterlijk aan mij voorbij. Ik weet niet eens hoe het voelt om ergens met een vriendin samen koffie te drinken , laatstaan dagje strand, vakantie e.d.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai. Erg herkenbaar het eenzame gevoel qua vriendschap. Groetjes Rebecca
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wat is mis met onze menselijke connectie in deze huidige tijd? (Verhaal 218)
Door jaren heen ,telkens nieuwe relatie aan te gaan in hoop van ooit zou lukken en daarbij elke keer verhuizen gaf mezelf niet de kans om vriendschap op te bouwen. Ik heb 2 kinderen , die zijn nu volwassen en allang op hunzelf. Toen pas merkte ik hoe leeg mijn leven is , op verschillende manieren geprobeerd contacten op te bouwen en gefaald. Door mijn schulden kon ik niet veel , en moest nee verkopen. Ook ben ik geen nachtuil, wat ik wel deed terwille van maar dat kost me . Want ik was mezelf niet, nu zijn we paar jaar verder en woed ik op zaterdag wakker met en nu?
ik werk fulltime , heb goed contact met mijncollega's , niet buiten werk. Met mijn buurvrouw heb ik contact , het is niet ik direct bij haar terecht kan om te luchten. meeste contact os via app , af toe spreken we af . Ze heeft ook een kleine kind dus maakt afspreken niet altijd makkelijk
Met mijn kinderen heb ik prima contact , we wonen niet vlakbij . En bij mijn kinderen vertel ik niet mijn sorrs en gedachtes dat doe je als ouder niet. Mijn oudste woont down under , en gaat door een nieuwe fase , hij wordt vader. Zo lastig om dit niet van dichtbij me te kunnen maken
Maar goed , ik merk ik goede gesprekken mis , ik mis iemand die opdezelfe iq en eq niveau zit. Ik sta alleen , voor alles , en soms heel soms.heb ik een baal dag en ben ik het zat. Nee geen zelfmoord, gewoon beu. Tijdens covid jaren werd eenzaamheid erger , de ziels connectie wat ieder nodig heeft is below freezing. Ik merk in de huidige maatschpapij als jij niet in meegaat ben je een outsider, een paria
Afgelipen half jaar ben ik begonnen om naar musea te gaan , om wat te doen en niet huismus te zijn. Zelfs dan heb je geen contact met mensen, in musea zijn groepjes stellen en jij alleen. Als je wat zegt wanner iemand naast je staat, een opmerking maakt wat je leest en ziet...krijg je geen antwoord
Wat is mis met onze menselijke connectie in deze huidige tijd?
Vandaag heb ik een guided wandeltour geboekt, uit te proberen en hopelijk loop ik niet als eenzame paria. Wat kan je nog doen om dit te doorbreken, om een connectie te maken met een medemens zonder rand voorwaarden?
Blijf ik alleen ,met mijn 4katten? Want een miauw gesprek is gauw uitgepraat haha
Wat denken jullie , voelen jullie?
ik werk fulltime , heb goed contact met mijncollega's , niet buiten werk. Met mijn buurvrouw heb ik contact , het is niet ik direct bij haar terecht kan om te luchten. meeste contact os via app , af toe spreken we af . Ze heeft ook een kleine kind dus maakt afspreken niet altijd makkelijk
Met mijn kinderen heb ik prima contact , we wonen niet vlakbij . En bij mijn kinderen vertel ik niet mijn sorrs en gedachtes dat doe je als ouder niet. Mijn oudste woont down under , en gaat door een nieuwe fase , hij wordt vader. Zo lastig om dit niet van dichtbij me te kunnen maken
Maar goed , ik merk ik goede gesprekken mis , ik mis iemand die opdezelfe iq en eq niveau zit. Ik sta alleen , voor alles , en soms heel soms.heb ik een baal dag en ben ik het zat. Nee geen zelfmoord, gewoon beu. Tijdens covid jaren werd eenzaamheid erger , de ziels connectie wat ieder nodig heeft is below freezing. Ik merk in de huidige maatschpapij als jij niet in meegaat ben je een outsider, een paria
Afgelipen half jaar ben ik begonnen om naar musea te gaan , om wat te doen en niet huismus te zijn. Zelfs dan heb je geen contact met mensen, in musea zijn groepjes stellen en jij alleen. Als je wat zegt wanner iemand naast je staat, een opmerking maakt wat je leest en ziet...krijg je geen antwoord
Wat is mis met onze menselijke connectie in deze huidige tijd?
Vandaag heb ik een guided wandeltour geboekt, uit te proberen en hopelijk loop ik niet als eenzame paria. Wat kan je nog doen om dit te doorbreken, om een connectie te maken met een medemens zonder rand voorwaarden?
Blijf ik alleen ,met mijn 4katten? Want een miauw gesprek is gauw uitgepraat haha
Wat denken jullie , voelen jullie?
Tricia
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Single vader van een tweeling (Verhaal 115)
Beste Lezer,
Ik ben sinds iets meer dan 2 weken een single vader van een tweeling. Ongeveer 2 weken geleden gaf mijn toenmalige vriendin aan dat het op is voor haar. De klik is er niet meer. We zouden aankomende februari 11 jaar samen zijn en hebben op dit moment, de 2 mooiste kids van de hele wereld. Helaas zijn er voor haar in het verleden dingen gezegd en gebeurt waar ze niet overheen kan stappen. Het gaat om dingen van 7 of 8 jaar geleden tot dingen van 3 jaar geleden. Wij hebben een hele moeilijk periode achter de rug. Mocht er iemand zijn die hierover wil praten dan vertel ik het hele verhaal wel.
Ik ben sinds iets meer dan 2 weken een single vader van een tweeling. Ongeveer 2 weken geleden gaf mijn toenmalige vriendin aan dat het op is voor haar. De klik is er niet meer. We zouden aankomende februari 11 jaar samen zijn en hebben op dit moment, de 2 mooiste kids van de hele wereld. Helaas zijn er voor haar in het verleden dingen gezegd en gebeurt waar ze niet overheen kan stappen. Het gaat om dingen van 7 of 8 jaar geleden tot dingen van 3 jaar geleden. Wij hebben een hele moeilijk periode achter de rug. Mocht er iemand zijn die hierover wil praten dan vertel ik het hele verhaal wel.
Michelangelo
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
He,
Ik wil luisteren.. Vertel..
Ik wil luisteren.. Vertel..
F
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Wat ik mis is sexuele intimiteit (Verhaal 215)
Ik heb alles op de rol.
Mooi huis, dikke boot mooie auto’s en financieel prima voor elkaar.
Wat ik mis is sexuele intimiteit.
Aangezien mijn vrouw dit nog nauwelijks wil.
Ik mis de spanning en het plezier.
Ben slank en zie er goed en verzorgd uit.
André
Mooi huis, dikke boot mooie auto’s en financieel prima voor elkaar.
Wat ik mis is sexuele intimiteit.
Aangezien mijn vrouw dit nog nauwelijks wil.
Ik mis de spanning en het plezier.
Ben slank en zie er goed en verzorgd uit.
André
André
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Alle contacten kwijt (Verhaal 77)
De jaren dat ik getrouwd was (bijna 23 jaar), was ik helemaal niet eenzaam, door de grote steun van en relaties met een grote familie en vriendenkring gegroeid uit m'n jeugdjaren en uitgebreid met de vriendenkring van m'n ex-man.Nu ben ik die contacten allemaal kwijt sedert de echtscheiding bijna 8 jaar geleden. Het voelt precies aan of er van al die mensen die mij zo goed gekend hebben, zich niemand meer om mij bekommert, om me geeft en interesse heeft in m'n doen en laten.Dan concludeer ik daaruit dat ik eigenlijk niets of heel weinig voor al die mensen betekend heb en daar heb ik nog altijd veel verdriet van, vooral als ik alleen ben in m'n huis en ik ben dat heel vaak.Misschien denken en praten ze wel eens over mij, maar helaas weet ik dat niet. Ik heb een lat-relatie, die vooral heel weinig sociale contacten teweegbrengt. We komen goed overeen, gaan op reis (zonder vrienden) vaak gaan eten (zonder vrienden) en de weekends zijn soms oersaai door dat gemis aan toffe vrienden. Ik mis heel hard al die sociale contacten, steeds meer en meer, m'n vriend heeft daar geen behoefte aan..... echt heel jammer. Ik weet niet hoelang ik dit nog kan volhouden.... Ik probeer hem dat af en toe duidelijk te maken, maar hij negeert dat soms. De stap naar samenwonen durf ik niet te zetten, want dan moet ik m'n huis verkopen, m'n vriend wil niet verhuizen..... Kan ik enkele tips krijgen?
Els
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar. Ook gescheiden na huwelijk met goede vrienden. Na scheiding beste vrienden kwijt geraakt. Nu vriend maar zijn kinderen leggen geen contact. We hebben geen vrienden. Ik mis een paar goede vrienden en voel me vaak erg eenzaam als mijn vriend er niet is. Dit is nu 5jaar bezig en het lijkt niet te beteren. Het is erg moeilijk om weer goede vrienden te maken. Ik ben nu 60. Had nooit gedacht dat ik me ooit zo zou voelen. Ik heb geen familie wat het natuurlijk moeilijker maakt.
Els
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar dit. Ook ik heb een scheiding achter de rug waarna iedereen me liet stikken. Ik heb een relatie gekregen en we deden alles met zijn tweeen. Ik heb daar een punt achter gezet omdat ik me alsnog alleen voelde.
Gelukkig heb ik werk en zie ik mensen maar de avonden, weekenden en straks vakantie… daar zie ik best tegenop. Ik ben 55 en vraag me af of het ooit beter zal worden. Heb wel kinderen maar die hebben hun eigen leven.
Gelukkig heb ik werk en zie ik mensen maar de avonden, weekenden en straks vakantie… daar zie ik best tegenop. Ik ben 55 en vraag me af of het ooit beter zal worden. Heb wel kinderen maar die hebben hun eigen leven.
S.
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ga sporten. Ik tennis en daar ontmoet je mensen. Zoek gelijkgestemden met de hobby’s die je hebt. Dat geeft gespreksstof. En misschien is je vriend niet de juiste. Je leeft maar 1 keer, blijf niet hangen Els want je vriend veranderd niet. Groetjes André
André
> 2 jaar geleden
Ik verfoei het om eenzaam te zijn (Verhaal 158)
Er zijn zoveel mensen op de aarde denk ik dan. En ik ken, op mijn lief na, niemand . Soms appen mijn zussen. Soms zie ik buren die ik groet en waar ik een mooi weer praatje mee heb. Soms ga ik bewust een kleppraatje beginnen met een kassa mevrouw en val daarna, om dat het al zover gekomen is dat ik dat om die reden doe , in de frustratie omdat ik het niet op weet te lossen. Ik vind het niet erg om alleen te zijn, dat is het niet. ik vermaak me wel. Maar eenzaam, geen emotionele verbondenheid met gelijk gestemden terwijl ik een gewoon niks mis mee mens ben ? Nou ja behalve eenzaam dan. Ik kan er niet bij dat het mij ondanks alle pogingen, nog niet gelukt is om het te doorbreken, dat is een raar ding. En tegelijk besef ik dat eenzaamheid nou ook niet de place to be is om contact met anderen opnieuw onder de knie te krijgen. Ook vind ik het lastig geworden om contact te maken omdat je helemaal niets hebt te vertellen zelfs al weet ik dat dit niet klopt. Ik weet alleen niet meer hoe ik dat moet doen. vicieuze cirkel. Ik verfoei het om eenzaam te zijn. Het is net als een week niet slapen dan gaat je geest ook zn eigen ding doen..
hannah
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zodra je het opgeeft zak je in mijn ogen steeds verder weg. Mensen zijn vaak bezig met hun eigen gewin in welke relatie dan ook. Wees blij dat jij niet zo bent, het maakt je bijzonder en beweeg. Als je iets leuks wil doen dan sta ik daar voor open. Ik tennis zelf en misschien wil je eens proberen. Groetjes André
André
> 2 jaar geleden
Moeilijk om contact te krijgen met anderen (Verhaal 214)
Ik ben een vrouw van 50 jaar getrouwd en een dochter van 21jaar
Ik heb al aantal jaren ms
Ik ben heel verlegen en moeilijk om contact te krijgen met anderen
Als ik ergens heen wil ben ik heel zenuwachtig moet eerst vaak naar de wc
Durf dan niks af te spreken en voor mijn man ergens heen te gaan
Wat kan ik hier aan doen
Ik heb al aantal jaren ms
Ik ben heel verlegen en moeilijk om contact te krijgen met anderen
Als ik ergens heen wil ben ik heel zenuwachtig moet eerst vaak naar de wc
Durf dan niks af te spreken en voor mijn man ergens heen te gaan
Wat kan ik hier aan doen
Jetsca
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
In je eentje op oudejaarsavond (Verhaal 208)
Ik zit hier in m'n eentje. Voel me zo alleen. In je eentje op oudejaarsavond. Wil eigenlijk wel naar bed , maar dan voel ik me een sufferd, alsof ik zielig ben. Maar dit is al de zoveelste oud en nieuw dat ik alleen zit. Wat heb je er allemaal aan, dit kut leven.
Ikke
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dan ga je toch lekker vroeg naar bed? Je bent geen sufferd wanneer je dat doet hoor, het is nu dan geen oudjaar meer maar toch, Wees gewoon aardig voor jezelf. Je hebt het al moeilijk genoeg wanneer je je alleen voelt.
En misschien komen er wel betere tijden en dan heb jij ondertussen toch maar mooi voor jezelf gezorgd!
En misschien komen er wel betere tijden en dan heb jij ondertussen toch maar mooi voor jezelf gezorgd!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik vertel niemand hoe het echt zit (Verhaal 211)
Bijna 53 en sinds 2 jaar single. Geen kinderen en familie leeft niet meer. Werk 5 dagen in de week. Ik ben een sociaal dier, maar heb heel erg weinig contacten. Daar doe ik soms leuke dingen mee, maar die hebben wel een leven. Kan dus niet altijd. Logisch. En het breekt me op. Feestdagen, weekenden, ik kom ze moeilijk door. Iedereen denkt dat het goed gaat, en dat ik veel contacten heb. "Want ik ben een leuke, gezellige meid". Toch?
Ik onderneem graag dingen. Eten, bios, museum, etc. Soms ga ik alleen, omdat ik niet weet wie ik moet vragen. Altijd beter dan thuiszitten, denk ik dan maar.
Ik vertel niemand hoe het echt zit. Mensen zijn huiverig voor eenzame mensen. Want: "Die claimen. En er zal wel wat mis mee zijn"
In lockdown kan ik helemaal nergens heen. Werk thuis, en ik zie dus dagen geen mens. Soms online een collega. En dan maar gezellig doen.
Bijna 53...... Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhou.
Ik heb ook wat gezondheidsproblemen. Ik ben gewoon bang soms. Want wie helpt me als er iets aan de hand is? Wie helpt me als ik hulp nodig heb bij bijv een verhuizing? Wie merkt het als ik dood in huis lig? Ik mag hopen dat mijn collega's het doorhebben als ik er zonder reden niet ben......
Alles is nu zo uitzichtloos. Nu vrijdagavond, zit ik weer tegen een leeg weekend aan te kijken.
En de lockdown is nog niet voorbij.
Ik weet het ook niet meer. Doorgaan maar weer.
Ik onderneem graag dingen. Eten, bios, museum, etc. Soms ga ik alleen, omdat ik niet weet wie ik moet vragen. Altijd beter dan thuiszitten, denk ik dan maar.
Ik vertel niemand hoe het echt zit. Mensen zijn huiverig voor eenzame mensen. Want: "Die claimen. En er zal wel wat mis mee zijn"
In lockdown kan ik helemaal nergens heen. Werk thuis, en ik zie dus dagen geen mens. Soms online een collega. En dan maar gezellig doen.
Bijna 53...... Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhou.
Ik heb ook wat gezondheidsproblemen. Ik ben gewoon bang soms. Want wie helpt me als er iets aan de hand is? Wie helpt me als ik hulp nodig heb bij bijv een verhuizing? Wie merkt het als ik dood in huis lig? Ik mag hopen dat mijn collega's het doorhebben als ik er zonder reden niet ben......
Alles is nu zo uitzichtloos. Nu vrijdagavond, zit ik weer tegen een leeg weekend aan te kijken.
En de lockdown is nog niet voorbij.
Ik weet het ook niet meer. Doorgaan maar weer.
Renate
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Leer lief te zijn voor jezelf.
Leone
> 2 jaar geleden
Ik mis gezelschap met een leuke vrouw (Verhaal 213)
Hello..ik ben 47 jaar...9 jaar alleenstand..mijn vrouw ovelijd en stief kinder woon nu op hun eigen.
Ik heb niemand gehad sinds zij overlijd..en mis gezelachap met een leuk vrouw...gewoon te chillen..praten..eten enzo.
Maar is moeilijk om iemand te vinden..zeker as ik woon alleen en heb weinig vrienden..maatjes.
Dus ben ik erg eenzaam soms
Groetjes
Chris
Ik heb niemand gehad sinds zij overlijd..en mis gezelachap met een leuk vrouw...gewoon te chillen..praten..eten enzo.
Maar is moeilijk om iemand te vinden..zeker as ik woon alleen en heb weinig vrienden..maatjes.
Dus ben ik erg eenzaam soms
Groetjes
Chris
Chris
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Het enigste wat me op de been houdt is m'n werk (Verhaal 212)
Hoi ik ben 41 jaar,woon in Rotterdam en heb al heel mijn leven last van depressies.
Rond me 30 ste kreeg ik de diagnose borderline.
Daardoor ben ik ook achter gekomen dat er maar weinig mensen zijn die je (kunnen)helpen als je in een noodsituatie zit.
Ik heb een heel klein netwerk bijna geen familie gelukkig nog wel mijn moeder en stiefvader en nog een tante.
Maar me moeder kan het ook niet meer goed aan ,heeft zelf ook geen makkelijk leven gehad maar ze is de enige waarvan ik weet dat ze onverwaardelijk van me houdt en me altijd zal proberen te helpen.
Ik ben zo bang om haar te verliezen,en er dan letterlijk er alleen ervoor te komen staan.
Ik heb nog 3 vriendinnen maar ook die hebben hun eigen leven, en aangezien ik me zo vaak niet goed voelt staan ze ook niet gelijk aan de deur of bellen ze een x naar me om te kijken hoe het gaat.
Ik ben al heel lang single en heb geen kinderen mede door mijn depressies.
Als ik een keer iemand in vertrouwen nam en vertelde hoe ik me voelde werd er regelmatig misbruik van me gemaakt.
Ik vertrouw niemand meer ik heb zoveel ellende meegemaakt in me leven.
Ik heb tig therapieen gehad en ben volgens de psychologen uitbehandeld.
Wel slik ik antidepressiva maar geen idee of het daadwerkelijk werkt
Ik ben ontzettend bang voor de toekomst,
Het enigste wat me nu op de been houdt is me fulltime werk als gastvrouw bij dementerende mensen.
Het meest op me gemak ben ik bij kwetsbare mensen en het gekke is dat ik naar hun verhalen luister ,en hun graag wil helpen omdat ik weet hoe het is om je rot en eenzaam te voelen.
Ik ben niet alleen maar mijn depressie diep van binnen ben ik een lief persoon, maarook iemand die hunkert naar gezien te worden.
Rond me 30 ste kreeg ik de diagnose borderline.
Daardoor ben ik ook achter gekomen dat er maar weinig mensen zijn die je (kunnen)helpen als je in een noodsituatie zit.
Ik heb een heel klein netwerk bijna geen familie gelukkig nog wel mijn moeder en stiefvader en nog een tante.
Maar me moeder kan het ook niet meer goed aan ,heeft zelf ook geen makkelijk leven gehad maar ze is de enige waarvan ik weet dat ze onverwaardelijk van me houdt en me altijd zal proberen te helpen.
Ik ben zo bang om haar te verliezen,en er dan letterlijk er alleen ervoor te komen staan.
Ik heb nog 3 vriendinnen maar ook die hebben hun eigen leven, en aangezien ik me zo vaak niet goed voelt staan ze ook niet gelijk aan de deur of bellen ze een x naar me om te kijken hoe het gaat.
Ik ben al heel lang single en heb geen kinderen mede door mijn depressies.
Als ik een keer iemand in vertrouwen nam en vertelde hoe ik me voelde werd er regelmatig misbruik van me gemaakt.
Ik vertrouw niemand meer ik heb zoveel ellende meegemaakt in me leven.
Ik heb tig therapieen gehad en ben volgens de psychologen uitbehandeld.
Wel slik ik antidepressiva maar geen idee of het daadwerkelijk werkt
Ik ben ontzettend bang voor de toekomst,
Het enigste wat me nu op de been houdt is me fulltime werk als gastvrouw bij dementerende mensen.
Het meest op me gemak ben ik bij kwetsbare mensen en het gekke is dat ik naar hun verhalen luister ,en hun graag wil helpen omdat ik weet hoe het is om je rot en eenzaam te voelen.
Ik ben niet alleen maar mijn depressie diep van binnen ben ik een lief persoon, maarook iemand die hunkert naar gezien te worden.
Peggy
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Veroordeeld om hoe ik in het leven stond (Verhaal 85)
Sinds mijn man en ik na 23 jaar, anderhalf jaar geleden uit een milieu van seks, drugs, clubs en swingers feestjes zijn gestapt, voel ik mij erg eenzaam.
De vele ‘vrienden’ die wij in die 23 jaar hebben gemaakt, daar hebben wij geen contact meer mee. Dat was een bewuste keuze. Redenen te over. Sindsdien voel ik mij lichamelijk én geestelijk veel beter, gezonder.
Het contrast is echter erg groot. Van 23 jaar élk (ÉLK!) weekend feestjes met de vele, véle ‘vrienden’, ineens naar totale eenzaamheid. Ik zie niemand meer, al anderhalf jaar.
‘Niemand’ is een groot woord. Ik heb een geweldig lieve man, 2 dochters en 6 kleinkinderen. De kinderen zijn er gemiddeld 2, 3x per week en blijven regelmatig slapen. Kinderen wonen vlak bij dus we zijn nog steeds one big happy family.
Ik besef echt wel dat ik rijk ben, met zoveel kinderen en liefde om mij heen maar toch, ik voel me eenzaam. Behalve de kinderen zie ik niemand meer. Ja, ik heb, 3 trouwe vriendinnen van vroeger maar die hebben ook hun banen, gezinnen enz. dus die zie ik hoogstens 2, 3x per jaar.
Mijn leven is eentonig, geestdodend. Meer dan huishouden, internetten, tv kijken en schilderen (gelúkkig heb ik een heerlijk hobby) doe ik niet. Elke dag hetzelfde. Internetten, spelletjes, series kijken en schilderen, in willekeurige volgorde. Dag in, dag uit, week in, week uit, maand in, maand uit..... Enige afleiding is de bezoekjes van de kinderen.
Ergens heb ik mij erin berust dat dit mijn leven nu is maar een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik dat ik uit die visuele cirkel moet breken. Dat ik nog veel te jong ben (56) om nu al achter de spreekwoordelijke geraniums te zitten. Ik kom, behalve om naar de supermarkt te gaan, het huis niet eens meer uit.
Toen we nog maar net afscheid hadden genomen van dat milieu probeerde ik te socializen via FB waar ik veel vrienden van vroeger terug had gevonden. Afspraken maken, lunchen, koffiedrinken, bijkletsen en herinneringen ophalen van vroeger. Het was altijd wel gezellig. Na enkele maanden besefte ik dat socializen altijd van één kant kwam. Mijn kant. Toen ik na een jaar besloot om af te wachten of iemand míj eens benaderd viel het kwartje. Niemand. Niemand die mij het afgelopen half jaar uit haarzelf heeft gebeld of initiatief nam om met mij iets leuks te ondernemen.
Mijn leven was een open boek. Iedereen mocht altijd alles van mij weten. Als iemand nieuwsgierig was naar onze ‘open huwelijk’ was ik daar gewoon eerlijk over. Via, via kreeg ik de roddel te horen die er rond gaat. Ik ben een viespeuk, ik ben een bedreiging voor alle vriendinnen die een man hebben. Ik ga flink over de tong. Mensen hebben heel snel hun oordeel klaar. Ik ben veroordeeld en verdien geen vriendschappen omdat ik een ‘hoer’ ben.
Ik probeer het mij niet meer aan te trekken want liever geen vrienden dat schijnheilige vrienden die leuk doen in mijn gezicht maar mij veroordelen achter mijn rug. Nou, okee, dan maar proberen nieuwe vrienden te maken. En daar wringt ‘m de schoen. Ik durf niet meer, ik weet niet meer hoe het moet en ben bang om weer afgewezen te worden. Zit gevangen in mijn lijf en huis.
Is dit nu mijn leven voor de komende 20, 30 jaar? Het beangstig mij! Ik voel me eenzaam. Heel erg eenzaam.
Barbara
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hai Barbara,
Een groot gedeelte van je verhaal is zo herkenbaar. Ik had ook een geweldige vriendenkring, elke gelegenheid pakten we aan om er een feestje van te maken, een terras hier en daar, bioscoop, borrelen en socializen. Tot ik 2 jaar terug diep zat zowel privé als werkgerelateerde. Ik heb nagenoeg op 1 hand app berichten kunnen tellen en daarna verdwenen ze uit mijn leven. Heel confronterend om erachter te komen dat vriendschap voor hun een andere betekenis had.
Mijn leven is zo drachtisch veranderd van een dynamische baan tot geen baan meer. Van een leuk gezellig sociaal leven tot bijna niets meer. Ik heb een lieve partner maar soms wil ik gewoonweg mijn Phone kunnen pakken en iemand bellen en zeggen " wandeling doen en daarna iets drinken of lunchen doen?".
Jammer dat we hier geen email mogen vermelden.
Laat je de kop niet gek maken wat anderen over jullie relatie zeggen, of hoe ze er over denken, dat is hun tekortkoming en niet van jou!
Groetjes,
Een groot gedeelte van je verhaal is zo herkenbaar. Ik had ook een geweldige vriendenkring, elke gelegenheid pakten we aan om er een feestje van te maken, een terras hier en daar, bioscoop, borrelen en socializen. Tot ik 2 jaar terug diep zat zowel privé als werkgerelateerde. Ik heb nagenoeg op 1 hand app berichten kunnen tellen en daarna verdwenen ze uit mijn leven. Heel confronterend om erachter te komen dat vriendschap voor hun een andere betekenis had.
Mijn leven is zo drachtisch veranderd van een dynamische baan tot geen baan meer. Van een leuk gezellig sociaal leven tot bijna niets meer. Ik heb een lieve partner maar soms wil ik gewoonweg mijn Phone kunnen pakken en iemand bellen en zeggen " wandeling doen en daarna iets drinken of lunchen doen?".
Jammer dat we hier geen email mogen vermelden.
Laat je de kop niet gek maken wat anderen over jullie relatie zeggen, of hoe ze er over denken, dat is hun tekortkoming en niet van jou!
Groetjes,
Vlin02der
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo Barbara, Een triest verhaal maar in bepaalde opzichten wel heel herkenbaar. Ik ben in mijn 2e huwelijk en ik leef met haar en haar 2 inmiddels jong volwassen kinderen samen, So far, so good. Sinds ruim een jaar hoef ik niet meer te werken. Dit als gevolg van een val op mijn hoofd met de fiets. Ik ben veel alleen en ik verlang naar 'ander' contact dan alleen mijn huislijke omgeving en mensen. Je verhaal spreekt mij aan en pakt me. Ik zou graag in contact met jou treden. Mijn e-mail adres is andrevanbussum en ik heb een mail adres van de grootste zoekmachine die er is. Ik schrijf het zo maar neer, dan wordt het misschien niet verwijderd. Ik hoop van je te lezen! André
André
> 2 jaar geleden
Ik heb geen vrienden van mijn leeftijd (Verhaal 206)
Hoi. Iemand tips om mijn sociale netwerk uit te breiden? Door een verleden van veel in het ziekenhuis opgenomen te zijn heb ik geen vrienden. Althans niet van mijn leeftijd. Baart me zorgen. Op wie kan ik terugvallen
Vrouwvan30
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Hoop dat mijn batterij wordt opgeladen zoals die was (Verhaal 82)
Ik ben in een burnout beland en bezig met het herstel en hoop dat mijn batterij word opgeladen zoals die was.
Ik ben 28 jaar vanaf mijn dertiende gewerkt in de keuken en mijzelf toegewerkt naar chef de parti, souschef en chefkok. Altijd 6 a 7 dagen gewerkt na dat mijn studie completed was. Rodn 70 uurtjes waren dat wel en het huishouden erbij. Ik woonde en nu nog bij mij moeder.
Toen alles wegviel door mijn burnout merkte ik dat ik weinig of eigelijk tot geen vrienden of mensen om mij heen had. Ook familie, ouders, broer, ik heb op niemand kunnen rekenen. ze begrijpen het niet. En geloof mij, ik heb genoeg pogingen geprobeerd. Ik kreeg alleen commentaar of geschreeuw naar mijn hoofd.
Ik heb altijd meestal voor iedereen bijgesprongen, al was het taken of financieel.
Nu: Mentaal naar zn klote, Fysiek naar zn klote, Financieel naar zn klote.
Ik probeer mij best ,maar god wat is het verdomd moelijk!
Ik ben 28 jaar vanaf mijn dertiende gewerkt in de keuken en mijzelf toegewerkt naar chef de parti, souschef en chefkok. Altijd 6 a 7 dagen gewerkt na dat mijn studie completed was. Rodn 70 uurtjes waren dat wel en het huishouden erbij. Ik woonde en nu nog bij mij moeder.
Toen alles wegviel door mijn burnout merkte ik dat ik weinig of eigelijk tot geen vrienden of mensen om mij heen had. Ook familie, ouders, broer, ik heb op niemand kunnen rekenen. ze begrijpen het niet. En geloof mij, ik heb genoeg pogingen geprobeerd. Ik kreeg alleen commentaar of geschreeuw naar mijn hoofd.
Ik heb altijd meestal voor iedereen bijgesprongen, al was het taken of financieel.
Nu: Mentaal naar zn klote, Fysiek naar zn klote, Financieel naar zn klote.
Ik probeer mij best ,maar god wat is het verdomd moelijk!
Anoniem
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, probeer rustig te zijn.
Accepteer je situatie en probeer er het beste van te maken.
Neem je rust, maak een plan.
Bid God om hulp daarbij, om leiding.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden mbt je leven.
Het best ermee.
Accepteer je situatie en probeer er het beste van te maken.
Neem je rust, maak een plan.
Bid God om hulp daarbij, om leiding.
Lees de Bijbel voor troost en antwoorden mbt je leven.
Het best ermee.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Wat een ongelooflijk herkenbaar gelijkwaardig verhaal, alleen ben 10 jaartjes ouder🙈😋
Ook alleen, kids hebben hun eigen leven/werk ect nu...
kwam anderhalf jaar geleden achter dat ik niks meer heb en altijd maar ander mensen heb geholpen, blij te maken... op alle fronten
Nu 39 en nu zit ik...
Ik probeer alles wel nr het positieve te draaien en flinke portie humor...
Mr is pittig
Ik begrijp het..
Elke dag denk ik weer,.. dit is maar een fase en gaat over... wou dat ik meer voor je kon doen.. of dat we es keer met elkaar in contact konden komen, ik geloof wel dat praten met personen die het begrijpen oplucht
Heel veel liefs en sterkte yvon
Ook alleen, kids hebben hun eigen leven/werk ect nu...
kwam anderhalf jaar geleden achter dat ik niks meer heb en altijd maar ander mensen heb geholpen, blij te maken... op alle fronten
Nu 39 en nu zit ik...
Ik probeer alles wel nr het positieve te draaien en flinke portie humor...
Mr is pittig
Ik begrijp het..
Elke dag denk ik weer,.. dit is maar een fase en gaat over... wou dat ik meer voor je kon doen.. of dat we es keer met elkaar in contact konden komen, ik geloof wel dat praten met personen die het begrijpen oplucht
Heel veel liefs en sterkte yvon
Hallo anoniem,
> 2 jaar geleden
Ik maak in wezen een vrolijke indruk (Verhaal 204)
Ik ben een vrouw van 66. Ik ben eigenlijk heel mijn leven vrij gelukkig geweest. Mijn ouders waren mijn alles, heel de famillie kwam wekelijks langs en dan hoorde ik allerlei verhalen . 10 jaar geleden is helaas mijn vader overleden, en toen is ook alles al een beetje beginnen te veranderen. De famillie deelde zich op zodat mijn moeder niet altijd alleen zat. Maar toen ook mijn moeder enkele jaren later overleed, viel ik wel in een diepe afgrond. Ik geraakte mijn thuis kwijt. Al mijn broers en zussen hebben hun eigen leven. Ik hoor nog zelden iets van hen, en dat doet veel pijn. Ik heb wel een lieve partner maar zelf geen kinderen. En soms heb ik het gevoel dat ik nergens nog bijhoor. Sociale contacten heb ik ook niet , heb al veel geprobeerd cursussen.....enz..Maar de contacten zijn daar zo beperkt , en ik krijg steeds meer het gevoel dat ik steeds onbelangrijker word en eigenlijk onzichtbaar. Het gekke is ook dat iedereen in mijn omgeving denkt dat ik heel gelukkig ben, omdat ik in wezen een heel vrolijke indruk maak. Helaas is dat niet zo.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik ervaar een toxische eenzaamheid (Verhaal 203)
Dag lieve mensen
Ik ervaar een toxische eenzaamheid
Verstoring van hechting, ernstige trauma’s oplopen door zware ongelukken heeft een complexe ptts veroorzaakt.
Elke dag als ik mij opsta voel ik mij extreem eenzaam. Leeg en gevoel dat ik alleen ben. Dit gaat zo ver dat medicatie moet gebruiken om mijn eenzaamheid te onder drukken.
Als je dan praat met hulpverleners worden er van allerlei suggesties gedaan. Ga dit doe dat maar ik heb het allemaal geprobeerd maar het lukt mij niet in contact te komen met mensen waarmee je vriendschap kan opbouwen.
Ik ben contact gestoord en heb niet het vermogen contact te legen.
Ik ervaar een toxische eenzaamheid
Verstoring van hechting, ernstige trauma’s oplopen door zware ongelukken heeft een complexe ptts veroorzaakt.
Elke dag als ik mij opsta voel ik mij extreem eenzaam. Leeg en gevoel dat ik alleen ben. Dit gaat zo ver dat medicatie moet gebruiken om mijn eenzaamheid te onder drukken.
Als je dan praat met hulpverleners worden er van allerlei suggesties gedaan. Ga dit doe dat maar ik heb het allemaal geprobeerd maar het lukt mij niet in contact te komen met mensen waarmee je vriendschap kan opbouwen.
Ik ben contact gestoord en heb niet het vermogen contact te legen.
Tinus
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik twijfel wel of ik wel vrienden heb (Verhaal 202)
Ik dacht dat ik hechte vriendinnen had. Maar het komt er steets op neer dat ze mij niet zien al hechte vriendin. Het doet mij pijn want ze geven mij wel het gevoel hecht te zijn. Voor hun ben ik maar een vriendin. Ik ben heel lang weg geweest dankzij een burn out maar nooit heb een iemand ooit gevraagd hoe het met mij gaat. En dan ben ik er weer en dan zeggen dat ze mij gemist hebben. Maar dan vraag ik mij af is dat wel echt het geval? Het kan wel zo zijn maar als je iemand echt mist dan kun je op zen minst wat van je laten horen. Ik ben wel zo als ik iemand mis omdat die gene er niet is omdat diegene langdurig ziek is vraag ik wel altijd hoe gaat het. Het hoeft niet veel te zijn als je maar voor die gene er ben en laat weten dat je om die gene geeft. Dat vind ik echte vriendschap. Ik twijfel wel of ik wel vrienden heb. Omdat ik maar een vriendin ben of nog geen eens.
Hechte vriendinnen
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Alsof je je moet schamen om alleen te zijn (Verhaal 201)
Hallo. Nooit gedacht dat ik op deze leeftijd, 49jr, niemand meer in mijn leven heb behalve soms iemand die maar 1ding wil, maar die tijd heb ik gehad. Ik zoek meer, mensen waarmee ik plezier kan maken, leuke dingen doen en een goed gesprek mee kan voeren. Ik ben een Nederlandse maar woon, eigenlijk tegen mijn zin, alweer 14jr in België en vind hier totaal geen aansluiting. Ik ben een hele spontane meid en altijd in voor een babbel maar word vaak verkeerd begrepen en dat is zeer frustrerend. Heb een paar relaties gehad, geen kids en helaas is mijn ma overleden en met mijn vader die nog in NL woont alleen mess contact. Ik ken heel veel mensen maar niemand om het leven aangenamer te maken. In deze corona tijden is het helemaal moeilijk om bijv. een cursus ofzo met mensen in aanraking te komen. Helaas ben ik ook niet echt handig met de digitale wereld en datingsites zie ik niet zitten. Heb geprobeerd een site te zoeken voor penvrienden maar dat was ook geen succes. Nu kwam ik op deze site terecht en vandaar mijn verhaal, wilde het toch delen. Heb er een aantal gelezen en het feit dat er heel veel mensen zijn die alleen/ eenzaam zijn blijkt toch dat er een soort van taboe op rust. Alsof je je moet schamen om alleen te zijn.lk hoop gewoon dat ik uiteindelijk tegen de juiste mensen aanloop waarmee ik de dingen kan doen die in je 1tje niet leuk zijn. Bedankt om de tijd te nemen dit te lezen, als je jezelf hierin herkent dan weet je hoe het voelt. Vele grtjs, Myrthe.
Myrthe
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik hou me vast aan de gedachte dat wonderen bestaan (Verhaal 199)
IMijn verhaal begint op de middelbare school. Daar werd ik door meiden gepest met mijn magere lichaamsbouw. Dat had nog enige tijd weerslag op het zoeken van een relatie. Pas begin 30 vond ik mijn vriendin. Die vertelde dat een fout familielid aan haar had gezeten, waardoor seksualiteit moeilijk voor haar was. Eerst dacht ik dat nog met liefde te kunnen veranderen maar al snel bleek het niet mogelijk Mijn vriendin had definitief geen behoefte meer maar ik wel. Van haar mocht ik wel iemand zoeken voor bijvoorbeeld een vriendschap plus. Dat heb ik de jaren die volgden geprobeerd. Maar al snel bleek dat mijn slanke lichaamsbouw weinig indruk maakte op vrouwen. Er waren gelukkig een paar uitzonderingen maar het aantal keren dat ik op een positieve manier kon genieten van lichamelijke intimiteit bleef beperkt. Zes jaar geleden kwam de ziekte van Parkinson in mijn leven. En ja hoor, geen positieve reacties meer van vrouwen, alhoewel het op het trillen na nog best goed gaat.
Recent ging ik het ook eens op Tinder proberen. Met een eerlijk profiel bleef ook nu weer reactie uit. En zo lijkt het erop dat het voor mij lastig is iemand te vinden voor vriendschap plus. Het is toch min of meer een taboe dat niet iedereen een partner heeft waarmee je de geestelijke en lichamelijke liefde kan delen. Voor singles zijn er veel websites, voor mensen in mijn situatie minder. En op dit punt voel ik me toch regelmatig eenzaam, ondanks dat ik veel hou van mijn vriendin. Het voelt dubbel en het is jammer altijd een stuk verlangen te onderdrukken. Ik geef het nog niet helemaal op en ik hou me vast aan de gedachte dat wonderen bestaan.
Recent ging ik het ook eens op Tinder proberen. Met een eerlijk profiel bleef ook nu weer reactie uit. En zo lijkt het erop dat het voor mij lastig is iemand te vinden voor vriendschap plus. Het is toch min of meer een taboe dat niet iedereen een partner heeft waarmee je de geestelijke en lichamelijke liefde kan delen. Voor singles zijn er veel websites, voor mensen in mijn situatie minder. En op dit punt voel ik me toch regelmatig eenzaam, ondanks dat ik veel hou van mijn vriendin. Het voelt dubbel en het is jammer altijd een stuk verlangen te onderdrukken. Ik geef het nog niet helemaal op en ik hou me vast aan de gedachte dat wonderen bestaan.
Peter
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
wil een vriend (Verhaal 137)
ik ben 65 woon in frankerijk alleen wil een vrind die het ook zie zitten voor naar het zuiden de willen Koomen
elsa g.
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Zon en druiven in me afgrond klinkt als licht in me zwarte tunnel
Anoniem
> 2 jaar geleden
Mijn hele leven is een strijd! (Verhaal 197)
Mijn hele leven is een strijd! Als kind zijnde is mijn vader al overleden. Mijn moeder is zware alcoholist geweest en ik ging van kindertehuis naar kindertehuis. Werd gepest op school omdat, ik "anders" was. Geen ouders had maar woonde in een kindertehuis. Op me 18e leerde ik de verkeerde mensen kennen en raakte ik verslaafd aan feesten en drugs gebruik. Heel veel meegemaakt in die periode... Dat duurde ongeveer tot mijn 28e. Had geen vast onderdak en kwam zelfs in het leger des heils terecht... Woongroepen, opvang centra's en ga zo maar door.... Daarna kreeg ik een relatie met de verkeerde jongen. Hij was jonger, onstabiel, en wilde doorgaan met feesten en drugs gebruik terwijl ik er aardig klaar mee was. Ik heb altijd moeite gehad met vrienden maken en vooral behouden. (Zat natuurlijk ook in de hele verkeerde scene) Eindelijk in 2019 (december) had ik de moed om het uit te maken met mijn toenmalige vriend! Ik had een nieuwe baan. Koos voor mezelf.. En in begin 2020 leerde ik een hele leuke jongen kennen op mijn nieuwe werk. We waren smoorverliefd en gingen al snel samen wonen. Dat ging de eerste maanden enorm goed! Tot covid in de wereld kwam. Mijn partner verloor zijn baan en ik ook. We zaten thuis. In een klein huisje. 24u op elkaars lip.. En ik kwam maar niet voorruit... Gebeurde enorm veel en ik werd weer depressief! Begon weer met blowen, en het ging totaal niet goed! Mijn partner probeerde mij eruit te trekken maar zat alleen maar in mijn eigen bubbel en had weer een muurtje opgebouwd! Ik werd zwanger, en de situatie thuis was niet goed en we besloten om een abortus te doen. Dit is nu bijna 2 weken geleden en heeft mijn partner afgelopen zondag gezegd dat hij ergens anders gaat wonen. Ik ben niet gelukkig en sleurde hem mee in mijn ellende.... Pas nu zie ik dat hij zoveel gaf en er niks voor terug kreeg. Ik ben zometeen weer helemaal alleen! Met een gebroken hart.... En ik kan je vertellen. Dat is het pijnlijkste wat een mens kan meemaken. :(
Julia
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Je wordt min of meer levend begraven (Verhaal 196)
Hey ik ben Han 74 bijna 3 jaar geleden mijn vrouw verloren aan kanker tot de laatste adem haar verzorgt .
Oke zit je dan alleen op de wereld en geen therapeut te vinden waar ik mee de bocht door kon al die goedbedoelde boekjes oplossingen werken voor mij dus niet heb niets aan de opmerking gaat u een een rijsje langs de Rijn maken dus resultaat je moet het gewoon echt helemaal zelf doen.
Na de dood van mijn vrouw kregen we te maken met corona nog stiller nog eenzamer dus.
Wat ik met dit verhaal wil vertellen en denk met mij telt dat voor velen die ook echt helemaal alleen achterblijven waar blijven de oplossingen voor ons die zijn er volgens mij gewoon niet je wordt min of meer levend begraven.
Oke zit je dan alleen op de wereld en geen therapeut te vinden waar ik mee de bocht door kon al die goedbedoelde boekjes oplossingen werken voor mij dus niet heb niets aan de opmerking gaat u een een rijsje langs de Rijn maken dus resultaat je moet het gewoon echt helemaal zelf doen.
Na de dood van mijn vrouw kregen we te maken met corona nog stiller nog eenzamer dus.
Wat ik met dit verhaal wil vertellen en denk met mij telt dat voor velen die ook echt helemaal alleen achterblijven waar blijven de oplossingen voor ons die zijn er volgens mij gewoon niet je wordt min of meer levend begraven.
Han
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Alsof ik lucht ben (Verhaal 195)
Ik wil hier niet meer zijn. Ik geef het op, want mijn familie zullen mij toch niet missen sterker nog het zijn niet eens mijn familie ik ben geadopteerd, hun zijn niet mijn familie! Ik draag dan wel hun naam die ik eigenlijk liever zou willen veranderen, maar familie laten je niet stikken, hebben vertrouwen in je en verwachten niks van je kan je steun vinden en zijn bereid om het samen op te lossen, maar hun zijn sowieso geen familie van mij ze doen alleen alsof ze familie zijn, ze doen alsof je terecht bij ze kan je kan vertellen wat je dwarszitten om ver volgens te zeggen dat je beter met een psycholoog kan praten want hier kunnen we niks mee terwijl het niet eens zo moeilijk is ja ik kan je niet beter laten voelen. Maar een psycholoog wel? hun proberen te bepalen wat het beste voor mij is ja het is toch niet verkeerd om met een psycholoog te gaan praten? Ach zoveel mensen gaan er naartoe, dus moet ik er ook maar naartoe gaan? Terwijl dit niks te maken heeft met een psycholoog? Weet je ze denken ow als we niet eerlijk tegen haar zullen zijn dan kwetsen we haar vast niet, ze denken dat ik achterlijk ben, maar ze tonen totaal geen interesse om te vragen hoe het met mij gaat, ik moet hun altijd Alpen of ze toevallig nog ergens een vaatje vrij hebben voor mij het lijkt wel alsof ik telkens een afspraak maak voor de tandarts zo voelt het, maar vanuit hun kant totaal geen iniatief. Ik ben onzichtbaar voor hun en ik moet dus maar lekker met verjaardagen en kerst maar doen alsof waarom zou ik dat godverdomme gaan doen? Waarom zou ik doen alsof alles koek en ei is, schoonzus van mij denkt oom dat ze in een sprookje leeft, ooh als je maar wel altijd positief denkt. Ze hebben ook altijd wel iets op mij aan te merken als ik bij hun ben. Ze hebben ook tijd de behoefte om mij te corrigeren. Gatdverdamme ik haat deze familie omdat ze zo onwetend zijn en zo niet eerlijk zijn of de wil hebben om mij überhaupt ergens bij te betrekken. Ik geef het ook op, als ik toch eens wist dat er een plek was na je dood dan was ik er allang niet meer geweest, maar we gaan allemaal een keer dood, ik wil liever nu sneller dan hier langzaam te gaan verdwijnen ik ben hier onzichtbaar voor iedereen ik ben al alleen woon helaas nog thuis bij een tiran. Want ik was volgens hem klaar voor de inrichting en ik lijk op mijn biologische broer die schizofrenie heeft ( ik kom daar totaal niet in de buurt van) en mijn moeder(die is overleden omdat ze een alcohollist was) maar ik kan totaal begrijpen dat ze zo is geïndigt met iemand die haar zo de grond in heeft getrapt. En over mijn broer hij kan dan wel schizofrenie hebben, maakt hij gewoon misbruik van het hele situatie en mijn adoptie vader is zo blind, maarja wat verwacht je van iemand die alleen maar tegen je kan schreeuwen als hij zijn zin niet krijgt want weet je ben 29 en ook al is het zijn huis hij denkt ook dat hij kan gaan bepalen wat ik doe en waar ik ga. Hij vind het ook vreemd dat hij niet zomaar binnen mag kom in mij kamer mijn slaapkamer, hij vind het vreemd dat ik mijn privacy wil hebben, hij vind alles vreemd wat niet in zijn straatje past! Het is een tiran kan er niks anders van maken, en de reden dat hij mij heeft geadopteerd was omdat hij zo graag een meisje wou, nee hij wou mij geen beter leven geven, hij wou gewoon een meisje. Bah wat een stinkreden om te adopteren en dat ze hiermee akkoord mee zijn gegaan ik heb er ook niet voor gekozen om hiernaartoe te komen, en wanneer ik sowieso de kans heb om hier weg te gaan dan is het ook gelijk koffers pakken en wegwezen hier en ik blijf sowieso niet in Nederland ze kunnen hier de pot op als hun denken dat ze mij zo moeten behandelen dan behoren ze sowieso niet in mijn leven, en ja ik boos ik kan het ze alleen niet zeggen, want ze denken niks Fouts te doen of zien hun eigen fouten niet in ik zie niet wie hun zijn want ze zijn vreemde voor mij, want ik ken ze namelijk niet ze kennen mij ook niet want ze behandelen alsof ik lucht ben.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik merk dat ik vooral mensen aantrek met een hoop problemen (Verhaal 152)
Vroeger werd ik langdurig gepest en voelde ik me langdurig eenzaam en ongewenst. Uiteindelijk heb ik een vriendengroep gekregen en had een lange relatie van 9,5 jaar, maar had nog steeds dat ik me regelmatig eenzaam voelde. Ik merk dat ik vooral mensen aantrek met een hoop problemen of narcistische personen. Vooral nu dat ik zelf de hulpverlening inga willen mijn vrienden en familie voornamelijk met hun problemen naar mij toe komen. Ondanks dat ik genoeg mensen om mij heen heb voel ik me soms leeg en verdrietig. Ik zou graag willen dat mijn vrije tijd mijn vrije tijd kan blijven en dat niet alles alleen nog maar om andermans problemen draait. Nu probeer ik te kijken of meer mensen zich hier in herkennen en hun ervaringen met me willen delen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey jou verhaal spreekt mij best aan lijkt het je leuk om eens te praten op een ander platform ? Gr melvin
Melvin
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar !
Leer van jezelf te houden .
Dat leren we pas veel later , helaas .
Dus zet jezelf op 1 te plaats .
Heb zeker ook veel gemist en gedaan wat mezelf heeft gebracht tot vandaag .
Je wordt rustiger als je leert Nee te zeggen tegen alles waar jij niet mee eens bent van binnen en je krijgt meer respect van anderen .
Succes
Leer van jezelf te houden .
Dat leren we pas veel later , helaas .
Dus zet jezelf op 1 te plaats .
Heb zeker ook veel gemist en gedaan wat mezelf heeft gebracht tot vandaag .
Je wordt rustiger als je leert Nee te zeggen tegen alles waar jij niet mee eens bent van binnen en je krijgt meer respect van anderen .
Succes
Dolores
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo
Denk eerst aan jezelf .
Jij bent ten eerste het belangrijkst en
als je genoeg energie en tijd hebt doe je het
Zeg nee ,ik weet het
Veel succes
Denk eerst aan jezelf .
Jij bent ten eerste het belangrijkst en
als je genoeg energie en tijd hebt doe je het
Zeg nee ,ik weet het
Veel succes
Jennyfer
> 2 jaar geleden
Niemand boeit het hoe ik me van binnen voel (Verhaal 192)
Ik ben zo verdrietig en eenzaam. Sinds mijn vriend me 4,5 jaar geleden duidelijk maakte dat hij niet meer van me hield en me in de steek liet, gaat het leven aan me voorbij. Ik mis hem en de fijne tijd die we samen hadden nog steeds. En er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem en ons toen denk.
Ik ben 58 en werk 4 dagen per week maar kom behalve op kantoor verder bijna nergens meer. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen om onder de mensen te zijn. Het liefst zit ik thuis na te denken. Het voelt veilig om daar te zijn.
Ik besef dat ik eenzaam ben en tegelijkertijd heb ik gewoon geen energie om er wat aan te doen. Het ziet niet in mijn karakter om anderen lastig te vallen met mijn ellende dus eigenlijk weet niemand hoe ik me voel.
Mijn leven gaat voorbij zonder dat ik echt leef. En daar voel ik me dan weer schuldig over. Ik vind mezelf stom dat ik niet gewoon iets ga ondernemen. Ik denk niet dat ik ooit nog iemand tegen kom en als ik aan ‘later’ denk dat zie ik mezelf nog steeds alleen. En dat beangstigt me.
Ik ben best een aantrekkelijke vrouw, ik doe in gezelschap altijd vrolijk, ik maak grapjes, ik ben zorgzaam en bied altijd een luisterend oor, maar niemand boeit het hoe ik me van binnen voel.
Soms denk ik na over hoe het zou zijn als ik er niet meer was. Dat dan, behalve m’n dochter en m’n ouders, niemand me zou missen. Dan heb je toch iets niet helemaal goed gedaan in je leven. Vroeger had ik zoveel vrienden en langdurige relaties, nu is er niks meer.
Ik ben 58 en werk 4 dagen per week maar kom behalve op kantoor verder bijna nergens meer. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen om onder de mensen te zijn. Het liefst zit ik thuis na te denken. Het voelt veilig om daar te zijn.
Ik besef dat ik eenzaam ben en tegelijkertijd heb ik gewoon geen energie om er wat aan te doen. Het ziet niet in mijn karakter om anderen lastig te vallen met mijn ellende dus eigenlijk weet niemand hoe ik me voel.
Mijn leven gaat voorbij zonder dat ik echt leef. En daar voel ik me dan weer schuldig over. Ik vind mezelf stom dat ik niet gewoon iets ga ondernemen. Ik denk niet dat ik ooit nog iemand tegen kom en als ik aan ‘later’ denk dat zie ik mezelf nog steeds alleen. En dat beangstigt me.
Ik ben best een aantrekkelijke vrouw, ik doe in gezelschap altijd vrolijk, ik maak grapjes, ik ben zorgzaam en bied altijd een luisterend oor, maar niemand boeit het hoe ik me van binnen voel.
Soms denk ik na over hoe het zou zijn als ik er niet meer was. Dat dan, behalve m’n dochter en m’n ouders, niemand me zou missen. Dan heb je toch iets niet helemaal goed gedaan in je leven. Vroeger had ik zoveel vrienden en langdurige relaties, nu is er niks meer.
Sandra
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik hoop dat ik nog gelukkige tijden mag meemaken (Verhaal 190)
Ik ben 64 jaar en al vier jaar weduwe. Mijn man heeft tien jaar geleden longkanker gekregen en het jaar nadien is het uitgezaaid naar zijn hoofd. Zes jaar heb ik voor hem dag en nacht gezorgd. De laatste tien maanden heb ik 's morgens en 's avonds hulp gehad van een verpleegster om hem te wassen. De rest tijdens de dag en nacht deed ik zelf. Het was héél zwaar en heb er een gescheurde pees in mijn schouder en een volledige kapotte rug van overgehouden maar ik heb het altijd met veel liefde voor hem gedaan. Hij was altijd een harde werker, deed alles voor mij en zijn kinderen, en nu mis ik hem enorm. Mijn leven was niet gemakkelijk, van ouders die ganse dagen ruzie maakten, tot misbruik, aanranding, 2 zware depressies daardoor. Mijn man steunde me enorm en heeft me overal doorgehaald, zonder hem zou dit nooit gelukt zijn, we waren zo gelukkig. Nu sta ik er alleen voor, mijn twee zoons hebben het altijd zo druk met hun gezin en hobby's zodat ik ze weinig zie en ook weinig hulp kan vragen. Gelukkig heb ik nog mijn zus en schoonbroer en vriendinnen waar ik terecht kan. Maar eens terug thuis voelt mijn huis zo leeg aan, het gemis is zo groot en het wordt altijd maar groter. Wat als ik oud zal zijn? Wie gaat mij dan helpen, er voor mij zijn zoals ik er voor mijn man was? Ik hoop dat mijn kinderen dan wel tijd voor mij zullen hebben, het zijn twee zonen.
Het leven is zwaar nu, ik ga driemaal in de week een uurtje gaan dansen, ga wel op stap af en toe met een vriendin en de zondag ga ik ook bij een vriendin. Ik ga bij twee vrouwen als vrijwilliger om hun gezelschap te houden. Maar eens ik terug thuis kom is er niemand voor mij. Gelukkig zijn mijn twee katten er nog waar ik nog eens tegen kan praten, maar spijtig genoeg antwoorden ze me niet. Het is niet gemakkelijk, ik probeer wel iets van mijn leven te maken en me bezig te houden, en 's avonds kijk ik tv en zit ik op mijn pc bezig, en 's morgens slaap ik langer. Zo werkt het een beetje voor mij om de eenzaamheid tegen te gaan, maar nu met het slechte weer en de donkere dagen is het moeilijk. Ik ga proberen om terug wat te gaan wandelen elke dag, zodat mijn dag wat gebroken is en ik eens een frisse neus kan halen. Ik hoop dat ik nog gelukkige tijden mag meemaken en dat iedereen om me heen nog lang bij mij mag blijven. Maar ik ben bang om oud te worden, de eenzaamheid als je niets meer kunt doen. Maar ik probeer er het beste van te maken
Het leven is zwaar nu, ik ga driemaal in de week een uurtje gaan dansen, ga wel op stap af en toe met een vriendin en de zondag ga ik ook bij een vriendin. Ik ga bij twee vrouwen als vrijwilliger om hun gezelschap te houden. Maar eens ik terug thuis kom is er niemand voor mij. Gelukkig zijn mijn twee katten er nog waar ik nog eens tegen kan praten, maar spijtig genoeg antwoorden ze me niet. Het is niet gemakkelijk, ik probeer wel iets van mijn leven te maken en me bezig te houden, en 's avonds kijk ik tv en zit ik op mijn pc bezig, en 's morgens slaap ik langer. Zo werkt het een beetje voor mij om de eenzaamheid tegen te gaan, maar nu met het slechte weer en de donkere dagen is het moeilijk. Ik ga proberen om terug wat te gaan wandelen elke dag, zodat mijn dag wat gebroken is en ik eens een frisse neus kan halen. Ik hoop dat ik nog gelukkige tijden mag meemaken en dat iedereen om me heen nog lang bij mij mag blijven. Maar ik ben bang om oud te worden, de eenzaamheid als je niets meer kunt doen. Maar ik probeer er het beste van te maken
Sonja
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Hart luchten (Verhaal 189)
Ik heb best een uitgebreide familie- en kennissenkring. Ben al een aantal jaren getrouwd en heb een kind van 2. Nou, niks mis mee denk je dan. Maar ondanks dat ik aardig wat mensen om mee heen heb en spreek, voel ik me toch regelmatig eenzaam. Ik kan met mijn vrouw over alles praten, maar toch voelt dat anders aan. Ik heb een collega met wie ik heel goed kon opschieten, maar sinds ze meer met een andere collega optrekt ben ik meer last voor die persoon en dat zie je op de manier van communiceren. Kort en krachtig ipv hele verhalen zoals vroeger.
Is het echt zo moeilijk om iemand te vinden bij wie je je hart kan luchten?
Is het echt zo moeilijk om iemand te vinden bij wie je je hart kan luchten?
Pavan
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Deze stap kost me veel moeite! (Verhaal 188)
Na eerste scheiding vrienden kinderen verloren. Had veel vrienden en kinderen zolang ik maar geld uitgaf. Acht jaar alleen geweest 6 nachtdiensten en 3 banen op de dag om zonder mijn medeweten de shit recht te trekken. Vertrouwen in mensheid verloren! Na 8 jaar via face boek na 30 jaar me jeugdliefde terug gevonden. Super happy en volledige vertrouwen in haar. Na 9 jaar uit de nacht thuiskomen vrouw hond spullen weg. Dit is nu al drie kwart jaar en vertrouwen in mensen volledig verampeneerd!! Probeer elke dag te overleven....geen familie geen vrienden geen: leven geen oor geen .positief woord. Deze stap kost me veel moeite!! Ben niet gelukkig geniet nergens meer van voel me op leeg en maal op me 56 ste over me onvoltooide leven. Masker op naar werk masker op kapstok als ik thuis kom. Kort verhaal grote rugzak. En na half jaar twijfel toch me verhaal.
Hans
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Voel me echt eenzaam (Verhaal 187)
Hallo
Ben nu 9 jaar weduwe
Had het goed -+
Voel me echt eenzaam ,wil praten over van alles ,genieten met een goede man op ons ritme .
Ben 68 jaar en nog redelijk gezond knoken en beetje minder maar geestelijk nog jong zeker weten !
Ben nu 9 jaar weduwe
Had het goed -+
Voel me echt eenzaam ,wil praten over van alles ,genieten met een goede man op ons ritme .
Ben 68 jaar en nog redelijk gezond knoken en beetje minder maar geestelijk nog jong zeker weten !
Jenny
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Als ik hier blijf zal het altijd hetzelfde blijven (Verhaal 186)
Nou ze zeggen toch het gras is niet altijd groener aan de overkant? Nou nee dat klopt dus niet niet in deze geval want het gras is hier hartstikke bedorven niet meer te redden ben 29 en ik doe mij alleen nog maar meer pijn door te blijven terwijl ik allang weg wil niet hier in Nederland maar lekker buiten deze land ik voel mij meer eenzaam hier door telkens te proberen dan het los te laten als ik hier blijf zal het altijd hetzelfde blijven
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Een hele droevige nana (Verhaal 184)
Eventjes voorstellen ik ben Marleen 56jaar
Heb twee kinderen oudstr zoon is 31jaar jongste zoon is 29jaar
Na vele relaties kreeg ik de kans om een sociaal appartement te huren .. tof wordt berekent volgens je inkomen waar je gaat wonen weet je niet .. zijn hebben een appartement gevonden
Je kan ja of nee zeggen
Bij nee kom je terug op de stapel liggen tot er weer ergens woon gelegenheden vrij komen
Ik kreeg het adres en een afspraak wanneer ik het mocht bezichtigen ..
De dag van mijn afspraak was daar
En ik zei ja een nadeel het was 19km van mijn werk ik kon niet op mijn werkgeraken met het openvaar vervoer
Dat wilde ook zeggen ver van mijn vrienden
Nu na 3 jaar zie ik niemand meer
De meeste hebben geen wagen
Als ik niet langs ga zie ik ook niemand of als ik werk zie ik mensen ..ja ik werk in een winkel
Ik ben kalm rustig doe alles voor iedereen
Ook voor mijn jongste zoon en vriendin en kleinkinderen ..
Ook al vind ik het moeilijk maar ik geef mijn schoondochter veel gelijk
Ik druf niets zeggen hoe ik me voel hoe ze me soms behandeld enz ..
Wat er allemaal is gezegd en wat ik heb moeten voelen ga ik nu niet schrijven ..
Op een dag werd ik weer door haar behandeld als een slecht mens
Ik kon er niet meer tegen
Het was op een feest in mijn zoon zijn huis heb ik naar haar geweest en gevraag waarom behandel je me zo ik doe zoveel voor jullie
Het resultaat .. ik ben de slechte ik zie mijn kleinkinderen en zoon niet meer
Zelfs geen telefoontje of berichtje
Dus ook al doet het veel pijn ik bel ook niet of sms ook niet
Een hele droevige nana
Heb twee kinderen oudstr zoon is 31jaar jongste zoon is 29jaar
Na vele relaties kreeg ik de kans om een sociaal appartement te huren .. tof wordt berekent volgens je inkomen waar je gaat wonen weet je niet .. zijn hebben een appartement gevonden
Je kan ja of nee zeggen
Bij nee kom je terug op de stapel liggen tot er weer ergens woon gelegenheden vrij komen
Ik kreeg het adres en een afspraak wanneer ik het mocht bezichtigen ..
De dag van mijn afspraak was daar
En ik zei ja een nadeel het was 19km van mijn werk ik kon niet op mijn werkgeraken met het openvaar vervoer
Dat wilde ook zeggen ver van mijn vrienden
Nu na 3 jaar zie ik niemand meer
De meeste hebben geen wagen
Als ik niet langs ga zie ik ook niemand of als ik werk zie ik mensen ..ja ik werk in een winkel
Ik ben kalm rustig doe alles voor iedereen
Ook voor mijn jongste zoon en vriendin en kleinkinderen ..
Ook al vind ik het moeilijk maar ik geef mijn schoondochter veel gelijk
Ik druf niets zeggen hoe ik me voel hoe ze me soms behandeld enz ..
Wat er allemaal is gezegd en wat ik heb moeten voelen ga ik nu niet schrijven ..
Op een dag werd ik weer door haar behandeld als een slecht mens
Ik kon er niet meer tegen
Het was op een feest in mijn zoon zijn huis heb ik naar haar geweest en gevraag waarom behandel je me zo ik doe zoveel voor jullie
Het resultaat .. ik ben de slechte ik zie mijn kleinkinderen en zoon niet meer
Zelfs geen telefoontje of berichtje
Dus ook al doet het veel pijn ik bel ook niet of sms ook niet
Een hele droevige nana
Nana
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Vechten om toch zonder vrouw tevreden te blijven (Verhaal 182)
Ik probeer er het beste van te maken, 2 kinderen die bij moeder 50 km verderop wonen, werk fulltime en in het weekend de kids.
Vrienden contacten bijhouden is vermoeiend, aangezien die ook allemaal een gezin hebben en op afspraak kunnen.
Ik mis duidelijk iemand om mij heen, al jaren aan het daten, maar ik word er alleen maar eenzamer en ongelukkiger van.
Vrouwen vinden het prettig als een man open is, maar als het serieuzer wordt zien ze je meer als vriend.
Frustrerend, vermoeiend en ongelukkig is het gevolg, trek het mij telkens meer aan.
Hobbies en sport is een uitlaatklep, maar als je 's avonds weer op de bank zit en tot rust komt gaan die gedachtes weer opspelen.
Ik kan bijvoorbeeld ook geen vrouwelijke contacten onderhouden doordat ik constant verlatingsangst ervaar en zo ernaar verlang om het te laten werken waardoor ik mezelf niet meer ben.
Ik ben momenteel aan het vechten om toch zonder vrouw tevreden te blijven, maar het is lastig, ik heb meer nodig dan het alleen voor m'n kinderen het te doen.
En ja, ik weet dat er ergere dingen zijn, maar zo ervaar ik het helaas.
Vrienden contacten bijhouden is vermoeiend, aangezien die ook allemaal een gezin hebben en op afspraak kunnen.
Ik mis duidelijk iemand om mij heen, al jaren aan het daten, maar ik word er alleen maar eenzamer en ongelukkiger van.
Vrouwen vinden het prettig als een man open is, maar als het serieuzer wordt zien ze je meer als vriend.
Frustrerend, vermoeiend en ongelukkig is het gevolg, trek het mij telkens meer aan.
Hobbies en sport is een uitlaatklep, maar als je 's avonds weer op de bank zit en tot rust komt gaan die gedachtes weer opspelen.
Ik kan bijvoorbeeld ook geen vrouwelijke contacten onderhouden doordat ik constant verlatingsangst ervaar en zo ernaar verlang om het te laten werken waardoor ik mezelf niet meer ben.
Ik ben momenteel aan het vechten om toch zonder vrouw tevreden te blijven, maar het is lastig, ik heb meer nodig dan het alleen voor m'n kinderen het te doen.
En ja, ik weet dat er ergere dingen zijn, maar zo ervaar ik het helaas.
Daniel
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik voel me emotioneel verdoofd (Verhaal 181)
Misschien krijg ik hier wel tips of handvaten waar ik iets mee kan.
Ik voel me emotioneel verdoofd. En ik kan een heel weekend op de bank nutteloos tv-kijken en verder niks doen. Maar ik heb niet het gevoel dat ik een depressie heb want ik lach nog genoeg en ik heb ook nog zin in dingen. Maar ik kan niet blij worden, niet boos, geen gevoel naar andere toe. Ik wil dit veranderen maar ik zit behoorlijk vast in hoe en waar ik terecht moet.
Nu waar het vandaan komt. Inmiddels ben ik 34 en woon ik zo 7 jaar op mezelf. Op mijn 3de kwamen ze er al achter dat ik faalangst had en daardoor naar speciaal onderwijs gegaan. Ik kon altijd harstikke goed leren en haalde goede punten. Ik had meestal wel 1 a 2 vriendjes maar ik raakte steeds verder sociaal achterop omdat ik angststoornissen kreeg en uiteindelijk een depressie. Dit is allemaal gekomen doordat ik mijzelf nooit heb kunnen accepteren zowel innerlijk als uiterlijk niet. Ik werd vaak uitgelachen om mijn ogen en ik was mager. Hierdoor bleef ik overal een beetje in mezelf gekeerd waardoor het leek alsof ik niks wilde. Maar ik wilde ook stappen en lol maken etc, etc en ik besefte toen niet dat het aan mij lag. Ik heb dit lang verborgen gehouden tegen iedereen maar mijn ouders kregen op een gegeven moment door dat er wel iets aan de hand was en ik zo vaak boven op mijn slaapkamer was. Ik kreeg klachten zoals hoofdpijn, wazigheid, was heel erg moe en van alles en nog meer, ik heb ook jarenlang een soort van stemmetjes in mijn hoofd gehad. Als ik het woordje dood hoorde bijv. Moest ik zeggen dat ik pas over 100 jaar dood ga en dit en de afstandsbedieningen op bepaalde zenders uitzetten. Het ging heel de dag door jarenlang maar het leren leed er niet onder. En niemand had het door toen ik opeens die klachten van wazigheid, moeheid etc,etc kreeg. Hulp gezocht bij een psycholoog, mindfulness gehad anti-depressie pillen gehad. Tot de conclusie gekomen dat het een combinatie van angststoornissen was. Ik had toen natuurlijk ook dingen opgezocht op internet en soms denk ik ben ik niet zo schizofreen maar zo ver hebben ze bij mij nooit gezocht, uiteindelijk geaccepteerd en langzaamaan ging het weer beter, ik kwam een vriend tegen op de mbo met dezelfde interesses en waar ik toen ook heel veel mooie reizen heb meegemaakt. Maar uiteindelijk na jaren uit elkaar gegroeid omdat hij nogal dingen kon claimen en bemoeierig overkwam maar jarenlang van hem geaccepteerd. Misschien omdat ik niemand anders had. Uiteindelijk appte hij iets vervelends wat voor mij de druppel was. Sinds dat ik op mezelf ben heb ik hem niet meer gesproken. De andere vrienden die ik had mochten hem ook niet zo. Van het kleine vriendengroepje van het toenmalige dorp zijn er nu ook maar weinig die kunnen afspreken in het weekend, relaties, werken, huizen, kinderen, dus als er iemand niet kan sta ik er alleen voor. Uiteindelijk allemaal geaccepteerd dat ik het gevoel van vroeger niet meer helemaal terug ga krijgen qua emoties etc,etc een paar jaar geleden iemand tegen gekomen die ik leuk vond en ik verliefd werd (ik dacht yes het gevoel heb ik) maar helaas was het net niet wederzijds en dit deed pijn maar het was gewoon de leegte van liefdesverdriet (gewoon menselijk) nou overheen gekomen en ging weer verder met het leven. Tot dat ik een paar jaar geleden met de fiets gevallen ben toen ik naar beneden wilde bij een parkeergarage maar toen ik boven stond was het hek open en halverwege ging het hek dicht waardoor ik niet meer kon remmen. En daar lag ik h et deed weinig pijn ofzo had geen hoofpijn of iets dergelijks en kon nog wegdraaien waardoor ik niet op mijn hoofd gevallen was. Maar er gebeurde wel iets in mijn hoofd, ik voelde me behoorlijk verdoofd zeg maar en een paar dagen later voelde ik ook iets raars. Naar een de dokter geweest en naar de psycholoog. Maar die zei dat het allemaal door de schok kwam, echter voel ik me nu al 2 jaar behoorlijk leeg en emotieloos ik kan ergens zijn en bijv. Heel de tijd stil zijn wat ik eigenlijk niet wil. De maagstoornissen heb ik overigens niet meer, ik ben een paar jaar geleden begonnen met sporten en behoorlijk in spiermassa aangekomen. In het sportgroepje en op het tennis bijv. Sta ik er gewoon met zelfvertrouwen. Maar zodra ik vraag of iemand anders iets mee kan doen krijg ik ontwijkend gedrag dat is overigens ook zo op tinder en op een reisforum, zodra ik een foto van mezelf stuur is het gesprek vaak klaar terwijl ik tot dat moment een leuk gesprek heb. Op één er van er manier willen mensen niet met mij omgaan of echt dingen doen. En ik wil zo graag mijn emoties weer terug krijgen of van dat lege gevoel af. (Verder heb ik totaal geen andere klachten overigens.) Ik heb daardoor sterk het idee dat ik geen diepere connectie kan maken met iemand zowel vriendschappelijk als op liefdesgebied.
Ik voel me emotioneel verdoofd. En ik kan een heel weekend op de bank nutteloos tv-kijken en verder niks doen. Maar ik heb niet het gevoel dat ik een depressie heb want ik lach nog genoeg en ik heb ook nog zin in dingen. Maar ik kan niet blij worden, niet boos, geen gevoel naar andere toe. Ik wil dit veranderen maar ik zit behoorlijk vast in hoe en waar ik terecht moet.
Nu waar het vandaan komt. Inmiddels ben ik 34 en woon ik zo 7 jaar op mezelf. Op mijn 3de kwamen ze er al achter dat ik faalangst had en daardoor naar speciaal onderwijs gegaan. Ik kon altijd harstikke goed leren en haalde goede punten. Ik had meestal wel 1 a 2 vriendjes maar ik raakte steeds verder sociaal achterop omdat ik angststoornissen kreeg en uiteindelijk een depressie. Dit is allemaal gekomen doordat ik mijzelf nooit heb kunnen accepteren zowel innerlijk als uiterlijk niet. Ik werd vaak uitgelachen om mijn ogen en ik was mager. Hierdoor bleef ik overal een beetje in mezelf gekeerd waardoor het leek alsof ik niks wilde. Maar ik wilde ook stappen en lol maken etc, etc en ik besefte toen niet dat het aan mij lag. Ik heb dit lang verborgen gehouden tegen iedereen maar mijn ouders kregen op een gegeven moment door dat er wel iets aan de hand was en ik zo vaak boven op mijn slaapkamer was. Ik kreeg klachten zoals hoofdpijn, wazigheid, was heel erg moe en van alles en nog meer, ik heb ook jarenlang een soort van stemmetjes in mijn hoofd gehad. Als ik het woordje dood hoorde bijv. Moest ik zeggen dat ik pas over 100 jaar dood ga en dit en de afstandsbedieningen op bepaalde zenders uitzetten. Het ging heel de dag door jarenlang maar het leren leed er niet onder. En niemand had het door toen ik opeens die klachten van wazigheid, moeheid etc,etc kreeg. Hulp gezocht bij een psycholoog, mindfulness gehad anti-depressie pillen gehad. Tot de conclusie gekomen dat het een combinatie van angststoornissen was. Ik had toen natuurlijk ook dingen opgezocht op internet en soms denk ik ben ik niet zo schizofreen maar zo ver hebben ze bij mij nooit gezocht, uiteindelijk geaccepteerd en langzaamaan ging het weer beter, ik kwam een vriend tegen op de mbo met dezelfde interesses en waar ik toen ook heel veel mooie reizen heb meegemaakt. Maar uiteindelijk na jaren uit elkaar gegroeid omdat hij nogal dingen kon claimen en bemoeierig overkwam maar jarenlang van hem geaccepteerd. Misschien omdat ik niemand anders had. Uiteindelijk appte hij iets vervelends wat voor mij de druppel was. Sinds dat ik op mezelf ben heb ik hem niet meer gesproken. De andere vrienden die ik had mochten hem ook niet zo. Van het kleine vriendengroepje van het toenmalige dorp zijn er nu ook maar weinig die kunnen afspreken in het weekend, relaties, werken, huizen, kinderen, dus als er iemand niet kan sta ik er alleen voor. Uiteindelijk allemaal geaccepteerd dat ik het gevoel van vroeger niet meer helemaal terug ga krijgen qua emoties etc,etc een paar jaar geleden iemand tegen gekomen die ik leuk vond en ik verliefd werd (ik dacht yes het gevoel heb ik) maar helaas was het net niet wederzijds en dit deed pijn maar het was gewoon de leegte van liefdesverdriet (gewoon menselijk) nou overheen gekomen en ging weer verder met het leven. Tot dat ik een paar jaar geleden met de fiets gevallen ben toen ik naar beneden wilde bij een parkeergarage maar toen ik boven stond was het hek open en halverwege ging het hek dicht waardoor ik niet meer kon remmen. En daar lag ik h et deed weinig pijn ofzo had geen hoofpijn of iets dergelijks en kon nog wegdraaien waardoor ik niet op mijn hoofd gevallen was. Maar er gebeurde wel iets in mijn hoofd, ik voelde me behoorlijk verdoofd zeg maar en een paar dagen later voelde ik ook iets raars. Naar een de dokter geweest en naar de psycholoog. Maar die zei dat het allemaal door de schok kwam, echter voel ik me nu al 2 jaar behoorlijk leeg en emotieloos ik kan ergens zijn en bijv. Heel de tijd stil zijn wat ik eigenlijk niet wil. De maagstoornissen heb ik overigens niet meer, ik ben een paar jaar geleden begonnen met sporten en behoorlijk in spiermassa aangekomen. In het sportgroepje en op het tennis bijv. Sta ik er gewoon met zelfvertrouwen. Maar zodra ik vraag of iemand anders iets mee kan doen krijg ik ontwijkend gedrag dat is overigens ook zo op tinder en op een reisforum, zodra ik een foto van mezelf stuur is het gesprek vaak klaar terwijl ik tot dat moment een leuk gesprek heb. Op één er van er manier willen mensen niet met mij omgaan of echt dingen doen. En ik wil zo graag mijn emoties weer terug krijgen of van dat lege gevoel af. (Verder heb ik totaal geen andere klachten overigens.) Ik heb daardoor sterk het idee dat ik geen diepere connectie kan maken met iemand zowel vriendschappelijk als op liefdesgebied.
Gaathetnietom
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Door enorme vernederingen om mijn uiterlijk buiten de maatschappij gevallen (Verhaal 180)
Ik ben door enorme vernederingen om mijn uiterlijk buiten de maatschappij gevallen toen ik jonger was, en alles zou moeten opbouwen. Werk kon ik niet meer volhouden. Een enkele vriend vond ik bij de vereniging van verlegen mensen. Maar deze mensen bleken NIET eenzaam! De meeste hebben meer geluk gehad. Hun leven kunnen opbouwen met werk. Door alle problemen kan ik geen werk of vrijwilligerswerk meer doen. Wie o wie herkent hier ook maar iets van? Ik heb geen kinderen en wil ze ook niet.
Groetjes en liefs, sterkte voor alle eenzamen, Ria
Wat zou het fijn zijn als er ooit eens praat of contact groepen voor eenzame mensen komen. Op clubs als nieuwe mensen leren kennen heect iedereen een succesvolle baan en zijn de eisen erg hoog, zoals hbo opgeleid. Ik voel me daar nog eenzamer. De vereniging van verlegen mensen is de enige club tot nu toe waar ik iets van herkenning vindt.
Groetjes en liefs, sterkte voor alle eenzamen, Ria
Wat zou het fijn zijn als er ooit eens praat of contact groepen voor eenzame mensen komen. Op clubs als nieuwe mensen leren kennen heect iedereen een succesvolle baan en zijn de eisen erg hoog, zoals hbo opgeleid. Ik voel me daar nog eenzamer. De vereniging van verlegen mensen is de enige club tot nu toe waar ik iets van herkenning vindt.
Ria
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Voel me steeds meer wegzakken in eenzaamheid (Verhaal 178)
Sinds mijn moeder overleden is, toen ik 16 jaar was, voel me ik me steeds meer en meer wegzakken in eenzaamheid. Ik ben nu 19 en ik werk 5 dagen per week met toffe collega's. Maar eens dat het werk om is, om 18u00, ben ik weer alleen. Na het werk ga ik dan door naar de gym van 18u30 tot 22u00. Ik zit daar letterlijk tot sluitingstijd om zolang mogelijk toch nog sociaal contact te hebben. Ik ga naar een fitness waar toch een enorme fijne sfeer is, gelukkig. En toch voel ik me alleen... ik heb geen familie meer om me verbonden mee te voelen. Geen vrienden om iets mee te gaan doen. Ik ben nochtans een supersociaal persoon, een spontane babbel, een glimlach naar iedereen. Ik begrijp niet waarom ik dan toch nog zo eenzaam ben, ik kom gewoon nergens leeftijdsgenoten tegen waarmee het klikt of die ik echt kan leren kennen. Ben enorm op zoek naar een persoon waar ik op dagelijkse basis mee kan praten, mee kan afspreken, om leuke dingen mee te doen en dergelijke. Ik wou echt dat ik me verbonden voelde met iemand....
JC
JC
Joffrey
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Zeer vaak wens ik dat mijn leven zou mogen stoppen (Verhaal 168)
Uitgezonderd met mijn dochter die ik ongeveer wekelijks zie en een aantal hulpverleners, heb ik vrijwel met niemand een echt contact. Het zal wel aan mij liggen want ik ken redelijk veel mensen via vrijetijdsactiviteiten.
Zeer vaak wens ik dat mijn leven zou mogen stoppen, voor mij hoeft het niet meer! Ik kan die uren, dagen,…soms gewoon niet meer aan….ik word er erg moe van…..
In ben 68 jaar en wat mobiliteitsproblemen.
………..
Zeer vaak wens ik dat mijn leven zou mogen stoppen, voor mij hoeft het niet meer! Ik kan die uren, dagen,…soms gewoon niet meer aan….ik word er erg moe van…..
In ben 68 jaar en wat mobiliteitsproblemen.
………..
Ria
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ben je opzoek naar iemand om mee te praten?
Jens
> 2 jaar geleden
Voor mij is het afgedaan (Verhaal 174)
Weet je wat mij eenzaam maakt is de mensen die zeggen dat ik altijd welkom ben maar vervolgens zeggen dat ze druk zijn en geen tijd hebben of dat ze geen vertrouwen in mij hebben en dat spat er van alle kanten uit want wanneer hoor ik nou wat van hun ik ben altijd diegene die moeite moet doen om te vragen of ik langs kan komen en dan ook nog zeggen dat ik er niet alleen eruit zal komen sory maar ik ga geen mensen in mijn leven laten die al zo gaat denken zonder überhaupt moeite te willen doen om met mij te gaan praten of wat dan ook ik ben daar dan ook klaar mee als je geen vertrouwen in mij toont of hebt dan hoor je niet in mijn leven want dat zijn de mensen die mij blokkeren die mij tegenhouden het vertrouwen te krijgen die ik in mijzelf heb verloren want hoe zal ik ooit nog vertrouwen kunnen hebben in mijzelf als ik mij hier niet eens welkom voel of het gevoel dat ik er niet eens toe doe ik heb het zelf uitgesproken maar niks noppes nada dat dat diegene daarop heeft gereageerd het is alsof ik tegen een muur praat ik voel mij genegeerd
Het alsof ik niet voor mijzelf kan zorgen dat idee krijg ik van haar en niet het recht heb om gelukkig te leven en dan ook nog het lef hebben om het op haarzelf te betrekken alsof ik werk heb doordat zij mij zogenaamd een schop onder de kant heeft gegeven want wat moest ik bij haar als ik eigenlijk zou moeten solliciteren voor werk alsof ik alleen welkom ben wanneer ik succesvol ben in het leven alsof dat de waarde is in het leven nee het is voor mij afgedaan en ik zal hier dan ook ooit vertrekken zonder überhaupt wat te zeggen want dat verdienen ze niet niet! Dan hadden ze wat meer moeite moeten doen want het Is geen eenrichtingsverkeer!
Het alsof ik niet voor mijzelf kan zorgen dat idee krijg ik van haar en niet het recht heb om gelukkig te leven en dan ook nog het lef hebben om het op haarzelf te betrekken alsof ik werk heb doordat zij mij zogenaamd een schop onder de kant heeft gegeven want wat moest ik bij haar als ik eigenlijk zou moeten solliciteren voor werk alsof ik alleen welkom ben wanneer ik succesvol ben in het leven alsof dat de waarde is in het leven nee het is voor mij afgedaan en ik zal hier dan ook ooit vertrekken zonder überhaupt wat te zeggen want dat verdienen ze niet niet! Dan hadden ze wat meer moeite moeten doen want het Is geen eenrichtingsverkeer!
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Nog een beetje en we kunnen er een film van maken (Verhaal 173)
ik ben een vrouw van 78 jaar
Heb ook al wat tegen gekomen
MAAR IN 'T KORT mijn man is in 2009
gestorven wij wonder in een huis met hof kon ik niet onderhouden
daarna werd een nieuwe knie gestoken moest naar een flat verhuizen
IN 2011 bij mijn oefening reed een canmon over mij voet
3 maand revalidatie
toen ik terug thuis was is er naast mij een vrouw komen wonen
Die heeft aan iedereen leugens te vertellen zelf werkt ze niet ze zit hier naast mij van alle nieuwe plannen maken
EN zovoort. Een hele dag, is al 's morgens bezig
ZIJ ZIJN OOK NU AL BETER
HAAR VADER KENT OOK ALLES VAN 'T GERECHT
Ze kennen zelfs iemand in 't gerecht die aan die buur geeft wat ze vraagt
NOG EEN BEETJE EN WE KUNNEN ER EEN FILM VAN MAKEN
Heb ook al wat tegen gekomen
MAAR IN 'T KORT mijn man is in 2009
gestorven wij wonder in een huis met hof kon ik niet onderhouden
daarna werd een nieuwe knie gestoken moest naar een flat verhuizen
IN 2011 bij mijn oefening reed een canmon over mij voet
3 maand revalidatie
toen ik terug thuis was is er naast mij een vrouw komen wonen
Die heeft aan iedereen leugens te vertellen zelf werkt ze niet ze zit hier naast mij van alle nieuwe plannen maken
EN zovoort. Een hele dag, is al 's morgens bezig
ZIJ ZIJN OOK NU AL BETER
HAAR VADER KENT OOK ALLES VAN 'T GERECHT
Ze kennen zelfs iemand in 't gerecht die aan die buur geeft wat ze vraagt
NOG EEN BEETJE EN WE KUNNEN ER EEN FILM VAN MAKEN
Lina V
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Waren pas 8 jaar getrouwd (Verhaal 155)
Ik voel me leeg ongelukkig in 2019 mijn man verloren waren pas 8jaar getrouwd het eerste jaar zijn er mensen die naar je luisteren en steun geven .nu ik voel dat ik er alleen voor staat .in de steek gelaten door familie ..niemand die mijn verdriet en eenzaamheid ziet ik heb geen vrienden waar ik mee kan praten .Ik vraag mij af of dit het leven is.
Kitty
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Dat is het leven .
Maar je kan zelf beslissen hoe je het verder wil .
Daarvoor heb je niemand nodig .
De tijd nemen , anderen ook wegcijferen en geen verwachtingen tonen , ondernemen wat je graag wil en hoe je graag wil .
Het komt vanzelf goed als je je verlies hebt geaccepteerd en verwerkt .
Succes
Maar je kan zelf beslissen hoe je het verder wil .
Daarvoor heb je niemand nodig .
De tijd nemen , anderen ook wegcijferen en geen verwachtingen tonen , ondernemen wat je graag wil en hoe je graag wil .
Het komt vanzelf goed als je je verlies hebt geaccepteerd en verwerkt .
Succes
Dolores
> 2 jaar geleden
Blijkbaar ben ik nogal beïnvloedbaar (Verhaal 156)
Hallo. Ik ben een vrouw van 43 en heb 2 jaar geleden voor mezelf gekozen na een relatie van 8 jaar. Nou is dat allemaal leuk en aardig maar had iemand mij kunnen vertellen dat mensen je dan gaan laten vallen.... om wat voor reden dan ook.. en dan heb je een nieuwe vriend en die maakt alles binnen een jaar weer kapot. Geen vrienden meer omdat iemand mij voor hemzelf wilde hebben. En daar kom je natuurlijk te laat achter. Blijkbaar ben ik nogal beïnvloedbaar. Ook daar kwam ik te laat achter. Dus wat ga je dan doen, op datingsites maar die willen maar een ding. Ik wil meer. Vriendschap. Lekker bakkie doen. Ergens heen gaan. Waarom is het zo moeilijk om nieuwe contacten te leggen?? Vroeger ging dat zo makkelijk, je ging op stap of school. En wat dacht je van Facebook. Ik heb 100 vrienden.... jaja. Ben een lekkere kletsen en hou van gezelligheid. Tja wie niet.. soms denk ik echt dat er een vloek op me rust. Liefs Roxy
Roxy
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Geen actie ! Rust goed uit .
Fb mag je verwijderen .
Kijk rondom je heen of iets anders is om bezig te houden .
Probeer aan jezelf te werken .
Vaak is het zo dat je soms even stil mag staan om eigen waarde te vinden .
Succes !
Fb mag je verwijderen .
Kijk rondom je heen of iets anders is om bezig te houden .
Probeer aan jezelf te werken .
Vaak is het zo dat je soms even stil mag staan om eigen waarde te vinden .
Succes !
Dolores
> 2 jaar geleden
Ik was blijkbaar alleen maar goed om ze uit de shit te helpen (Verhaal 159)
Mijn verhaal is wat je noemt een cliché.
Ik had 32 jaar lang een beste vriendin en zo opeens liet ze niks meer horen en reageerde ook nergens meer op .
Ik heb het na een half jaar proberen Mar opgegeven .
Ik had nog wel andere vriendinnen maar die bleven stuk voor stuk ook allemaal steeds langer weg tot er niks meer over was .
Ik was blijkbaar alleen maar goed om ze uit de shit te helpen .
Toen ik lichamelijk en geestelijk te slecht was hadden ze me niet meer nodig .
30 jaar lang een beste vriend gehad we zagen elkaar niet vaak door de woon afstand
Maar app en bellen deden we geregeld .
Dat was mijn laatste vriendschap. En nu is hij een paar dagen geleden overleden en moeten we deze week afscheid nemen .
Ik mis hem verschrikkelijk .
Nooit geen praatje meer
Nooit geen herinneringen meer ophalen .
Ik ben getrouwd , heb kinderen en kleinkinderen en toch voel ik me zo eenzáam.
Ik ben lichamelijk en geestelijk een wrak
Moet na de zomer aan een loodzwaar revalidatietraject beginnen ,
Hoe ga ik dat in vredesnaam volhouden zonder een goede vriend of vriendin om op te steunen .
Tuurlijk is mijn man er wel en doet wat ie kan maar die mankeert nooit wat en begrijpt het niet echt .
Ik had 32 jaar lang een beste vriendin en zo opeens liet ze niks meer horen en reageerde ook nergens meer op .
Ik heb het na een half jaar proberen Mar opgegeven .
Ik had nog wel andere vriendinnen maar die bleven stuk voor stuk ook allemaal steeds langer weg tot er niks meer over was .
Ik was blijkbaar alleen maar goed om ze uit de shit te helpen .
Toen ik lichamelijk en geestelijk te slecht was hadden ze me niet meer nodig .
30 jaar lang een beste vriend gehad we zagen elkaar niet vaak door de woon afstand
Maar app en bellen deden we geregeld .
Dat was mijn laatste vriendschap. En nu is hij een paar dagen geleden overleden en moeten we deze week afscheid nemen .
Ik mis hem verschrikkelijk .
Nooit geen praatje meer
Nooit geen herinneringen meer ophalen .
Ik ben getrouwd , heb kinderen en kleinkinderen en toch voel ik me zo eenzáam.
Ik ben lichamelijk en geestelijk een wrak
Moet na de zomer aan een loodzwaar revalidatietraject beginnen ,
Hoe ga ik dat in vredesnaam volhouden zonder een goede vriend of vriendin om op te steunen .
Tuurlijk is mijn man er wel en doet wat ie kan maar die mankeert nooit wat en begrijpt het niet echt .
Nikki
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is zoals is .
Blijkbaar heb je gelijk wat ‘ beste vriendin ‘ betreft .
Door moeilijke periode moet je toch doorheen .
Neem de kracht en doe het voor jezelf .
Verwacht niet dat anderen kunnen begrijpen , je man bijvoorbeeld .
Want iedereen beleefd deze wereld op eigen manier .
Wees dapper en werk aan jezelf en hoe moeilijk ook is zet vrienden en teleurstelling aan de. Kant .
We komen op deze wereld alleen en gaan we alleen dus om sterk te zijn heb je jezelf nodig en geen anderen .
Succes !
Blijkbaar heb je gelijk wat ‘ beste vriendin ‘ betreft .
Door moeilijke periode moet je toch doorheen .
Neem de kracht en doe het voor jezelf .
Verwacht niet dat anderen kunnen begrijpen , je man bijvoorbeeld .
Want iedereen beleefd deze wereld op eigen manier .
Wees dapper en werk aan jezelf en hoe moeilijk ook is zet vrienden en teleurstelling aan de. Kant .
We komen op deze wereld alleen en gaan we alleen dus om sterk te zijn heb je jezelf nodig en geen anderen .
Succes !
Dolores
> 2 jaar geleden
Oh my god (Verhaal 160)
Hoe kan het, de mooiste, meest extraverte vrouw die ik ever ever ever heb mogen kennen.. bijzonder manier hebben elkaar ontmoet, nu, ruim 8 jaar later en na nog geen 2 jaar samen gewoond in een gemakkelijk gekochte woning loopt alles mis... huis verkocht, einde andere woning gekocht en ergens nog gek op elkaar.. maar nog geen 9 maanden geleden besloot ze, tegen mijn uitdrukkelijk wens in toch een puppy aangeschaft.. hoe dan, ik heb uiteindelijk de stekker eruit moeten trekken. Maar oh my God.. ik ben de weg kwijt.. ik weet het niet meer..
Jeroen (46)
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoezo weet je het niet meer ?
Stekker uitrekken gaat niet zonder reden .
Denk rustig over na en niet alleen mooie momenten meetellen, niemand is perfect en weg kwijt is geen optie .
Succes !
Stekker uitrekken gaat niet zonder reden .
Denk rustig over na en niet alleen mooie momenten meetellen, niemand is perfect en weg kwijt is geen optie .
Succes !
Dolores
> 2 jaar geleden
Single vader van een tweeling (Verhaal 161)
Beste Lezer,
Ik ben sinds iets meer dan 2 weken een single vader van een tweeling. Ongeveer 2 weken geleden gaf mijn toenmalige vriendin aan dat het op is voor haar. De klik is er niet meer. We zouden aankomende februari 11 jaar samen zijn en hebben op dit moment, de 2 mooiste kids van de hele wereld. Helaas zijn er voor haar in het verleden dingen gezegd en gebeurt waar ze niet overheen kan stappen. Het gaat om dingen van 7 of 8 jaar geleden tot dingen van 3 jaar geleden. Wij hebben een hele moeilijk periode achter de rug. Mocht er iemand zijn die hierover wil praten dan vertel ik het hele verhaal wel.
Ik ben sinds iets meer dan 2 weken een single vader van een tweeling. Ongeveer 2 weken geleden gaf mijn toenmalige vriendin aan dat het op is voor haar. De klik is er niet meer. We zouden aankomende februari 11 jaar samen zijn en hebben op dit moment, de 2 mooiste kids van de hele wereld. Helaas zijn er voor haar in het verleden dingen gezegd en gebeurt waar ze niet overheen kan stappen. Het gaat om dingen van 7 of 8 jaar geleden tot dingen van 3 jaar geleden. Wij hebben een hele moeilijk periode achter de rug. Mocht er iemand zijn die hierover wil praten dan vertel ik het hele verhaal wel.
Michelangelo
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Als iemand weg wil , laat maar mooi gaan .
Eerste periode heb je behoefte voor verklaring en gesprek .
Normaal .
Niet te snel in andere relatie stappen ,
Leven is niet voorbij .
Sluit mooi af en geef jezelf de tijd om verder te gaan .
Eerste periode heb je behoefte voor verklaring en gesprek .
Normaal .
Niet te snel in andere relatie stappen ,
Leven is niet voorbij .
Sluit mooi af en geef jezelf de tijd om verder te gaan .
Dolores
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik kan me intens eenzaam voelen (Verhaal 9)
Ondanks dat ik een geweldig gezin heb en vele vrienden en familie kan ik me intens eenzaam voelen.
Ik heb geen tekort aan contacten, maar weet gewoon niet goed hoe ik mezelf kan delen binnen deze contacten.
Ik ben het zo gewend de sterke vrouw, vriendin en moeder te zijn en mensen zijn dat van mij gewend. Ze praten dus veel over zichzelf en ik laat dat toe.
Ik zou niet weten wat ik over mezelf moet vertellen. Alles wat ik ervaar zit zo diep, de meesten zouden het niet eens begrijpen.
Hoe krijg ik toch mijn binnen -en buiten wereld bij elkaar? Hoe zorg ik ervoor dat ik mij binnen de contacten die ik heb niet meer eenzaam voel..?
L.P.
> 2 jaar geleden
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi! Dat klinkt niet goed. Spreek er eens over met de huisarts, en vraag om een verwijzing naar een goede psycholoog.
Sterkte!
Angélique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hallo ,
Ik snap volledig wat je wil zeggen . Ik heb 2 super leuke dochters van 5 die ik doodgraag zie . Leuk werk toffe collega's ... maar ik voel me soms zo leeg ..
Ik was altijd de sterke "kim" die altijd haar plan trekt . Anderen helpt en mezelf op de laatste plaats zet . .
Soms ..zo heel soms zou ik graag iemand bij me hebben die oprecht begaan is met mij . Me vraagt hoe het gaat . Bij wie ik eens goed zou kunnen uithuilen . Jaren krop ik al alles op . Omdat ik altijd sterk moest zijn voor anderen .
Mijn leven gaat aan me voorbij zonder dat ik het besef . Zelden doe ik iets die ik echt leuk vind . Nuja ... wat vind ik leuk .. daar kan ik zelfs geen antwoord op geven .. mijn hoofd zit vol dingen die ik wil doen .. maar daar blijft het bij .
Ik hoop van harte dat jij je ondertussen al wat beter voelt !!
Groetjes
Kim
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik ken het gevoel dat je beschrijft. Een gezin, kinderen, kleinkinderen, vriendinnen etc. Het ontbreekt me aan niets maar kan me heel erg eenzaam voelen.
Altijd de kar getrokken en eigenlijk nog steeds. Altijd naar een ander luisteren en zelf niet vertellen wat ik voel. Ik weet geen oplossing maar misschien een keer mailen of appen?
JB
Altijd de kar getrokken en eigenlijk nog steeds. Altijd naar een ander luisteren en zelf niet vertellen wat ik voel. Ik weet geen oplossing maar misschien een keer mailen of appen?
JB
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik heb het tegenovergestelde van wat jij hebt...ben heel erg eenzaam maar heb dan ook niemand meer.. Wat zou ik graag met je ruilen... Ik woon in het zogenaamd geweldige Amqterdam, maar het is hier kil.en koud, de stad is heel erg achteruit gegaan. Mensen via een site ontmoeten werkt ook teleurstellend : willen eerst afspreken en dan laten ze niets meer horen..Fan denk ik : wat doe ik toch verkeerd ?
Patricia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik zou graag een bakkie met je willen drinken maar hoe kom je in contact met elkaar??? Je mag hier je hart uitstorten en verder gaan.....
Ik woon ook in Amsterdam, maar afijn : > (.
Ik woon ook in Amsterdam, maar afijn : > (.
Jo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik senk dat alle sterke vrouwen dit probleem hebben. Ken veel mensen maar hoe kan ik ze ala vrienden beschouwen als ik mijn gevoelens niet kan delen? Of nog erger dat het na 1 minuut weer over de ander gaat. Ik ben erachter dat het te maken heeft dat je geen gelijkwaardige vrienden bent. Meer de hulpverlener en dat maakt dat je je ontzettend eenzaam voelt. Je kunt niet ventileren dus dat frustreert en neem je afstand. Ik denk dat als dit rijtje elkaar ontmoet .. we een leuke tijd hebben. Hou vol en geef niet op.... leer alleen af om in je rol van hulpverlener te zitten want mensen zuigen je leeg... en wat rest? Moe en eenzaam
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Kim dat heb ik ook......niet echt kunnen leven. Het lijkt een roes.
Heb ook de behoefte mijn hart te luchten en keer uithuilen. Maar niemand ziet mij staan.
Heb ook de behoefte mijn hart te luchten en keer uithuilen. Maar niemand ziet mij staan.
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Volgens mij werkt het twee kanten op. Wie ben je als je niet de kar trekt en niet steeds iedereen helpt?
Misschien is het zo ingesleten om jezelf weg te cijferen dat anderen jou ook niet meer anders kennen. Trek grenzen voor jezelf en spreek het ook uit. Neem je plek in. Misschien gaan er mensen schrikken en afhaken, maar er zijn ook vrienden waar het kwartje wel valt. Die het nodig hebben om te zien dat jij hier mee worstelt en twijfelt over de vriendschap en dat helpt hen ook. Als jij niet eerlijk zegt wat je voelt dan heb je ook geen eerlijke relatie.
Plan tijd in om dingen te doen die je zelf wilt doen. Dat doen anderen namelijk ook.
Misschien is het zo ingesleten om jezelf weg te cijferen dat anderen jou ook niet meer anders kennen. Trek grenzen voor jezelf en spreek het ook uit. Neem je plek in. Misschien gaan er mensen schrikken en afhaken, maar er zijn ook vrienden waar het kwartje wel valt. Die het nodig hebben om te zien dat jij hier mee worstelt en twijfelt over de vriendschap en dat helpt hen ook. Als jij niet eerlijk zegt wat je voelt dan heb je ook geen eerlijke relatie.
Plan tijd in om dingen te doen die je zelf wilt doen. Dat doen anderen namelijk ook.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
mijn excuus hier voor
georges
> 2 jaar geleden
Het zet zich om in lichamelijke pijn (Verhaal 171)
Wil graag met iemand mijn verhaal delen, een uitlaatklep, ben weduwe heb alleen nog zoon en 2 kleinkinderen verder geen familie of vrienden en geen begrip van omgeving, 1 zoon welke ik al 5jaar niet meer hoor of zie en dat doet pijn, kan er met niemand over praten en zet zich om in lichamelijke pijn
Paulien J. 74 jaar
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Genie in foute mannen kiezen (Verhaal 142)
Ik ben een vrouw van 57 een genie in foute mannen uitkiezen maar ben het zo zat om alleen te zijn als ik eerlijk ben dan merk ik dat ik ook steeds minder goed voor mezelf zorg niet eten niet baden(wat eigenlijk echt niks voor mij is) de mensen die ik toe laat iseen man van 57 verslaafd aan de hard drugs al iets van 30+ jaar en man die echt mijn liefde voor mij is helaas ben ik alweer zijn buiten vrouw Mensen over de vloer durf ik niet te veel slechte dingen meegemaakt en boven alles zou iemand vorig jaar mijn vloer er in leggen maar zit nog steeds op beton met een nieuwe vloer in de verpakking😕Als dit is wat het leven voor mij zal zijn dan mag die stekker er wel uit hoor ik leef nu nog voor mn hond en mn kat heb watten in mn hoofd doe alles op de automatische piloot Ik weet het echt niet meer
Delain
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wil zéker naar je luisteren.
Wel lastig dat je hier geen contact kunt maken.
Groeten en sterkte, weet wat je voelt. Fanny.
Wel lastig dat je hier geen contact kunt maken.
Groeten en sterkte, weet wat je voelt. Fanny.
Fanny
> 2 jaar geleden
Ik voel me zo leeg (Verhaal 111)
Net zoals veel verhalen hier voel ik mij ook ontzettend eenzaam.
Ik ben een vrouw van bijna 30 jaar en heb 0 vrienden.
Van mijn familie hoor ik ook niet zo heel veel. Ik heb wel veel contact met mijn ouders en broer en mijn oma.
Maar ik mis een maatje om mij heen waarmee ik kan lachen en huilen en dat ik kan voelen dat het goed is.
Het maakt het voor mij lastig een contact zoeken want ik heb een vorm van autisme. Hoewel ik geen kees momma figuur ben en het bij mij amper opvalt. Voel ik zeker wel dat ik anders ben.
Vroeger werd ik ook erg veel gepest, vanaf me basisschool tot aan mijn laatste opleiding.
Ook kon ik me op school nooit goed concentreren waardoor ik in een lage opleiding bleef. Qua intelligentie kan ik wel veel hoger. Maar door het gebrek aan concentratie en door het vele gepest kon ik me er niet toe zetten om wat aan school te doen.
Ik kreeg daarom mijn hele jeugd te horen van wat ik allemaal niet goed deed.
En hoewel ik alles qua pesten enzo wel verwerkt heb.
Heeft dit mij erg onzeker gemaakt.
Dit onzekere gevoel is altijd blijven hangen. Ik heb altijd bij een ander het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. ik denk dat andere mensen mij dom vinden.
Ik ben niet zo'n prater dus het is voor mij allemaal al wat lastiger.
En dan denk ik van mensen vinden mij toch wel saai.
Ik durf ook niet echt op mensen af te stappen.
En qua relaties die ik vroeger gehad had waren eigenlijk ook de verkeerde mensen. Niet in de zin van drank of drugs. maar meer mannen die claimerig waren en zich niet heel erg konden inleven. en in die zin niks aan ze had.
Maar op dit moment ik voel me zo alleen.
Net kreeg ik een reclame artikel in de bus van een thuisbezorgt restaurant.
Misschien iets heel stoms maar dan denk ik, ik scheur het toch doormidden. want in mijn eentje ga ik zoiets toch niet doen. En ik heb geeen vrienden om zo iets leuks mee te doen.
Ik voel me zo leeg.
Ik heb goed contact met mijn ouders maar ik zou toch zo graag iemand om mij heen willen hebben. Gewoon iemand waar ik samen mee op de bank netflix kan kijken, ik mis gewoon wat liefde van een ander om me heen.
Het is zo stil in huis en elke dag is dat hetzelfde.
En als ik wandel door de straten en iedereen binnen gezellig zie doen. Die momenten zijn het ergst.
Ik hoef niet 10 vrienden te hebben maar 1 iemand is genoeg.
Maar tegelijkertijd vind ik het ook dood eng om iemand te zoeken en me over te geven.
Ook bang dat ik teveel ben, gezien ik wat anders ben dan de meeste mensen. En dat de meeste mensen uit de weg gaan als iets even wat anders is dan het normale.
Ik ben een vrouw van bijna 30 jaar en heb 0 vrienden.
Van mijn familie hoor ik ook niet zo heel veel. Ik heb wel veel contact met mijn ouders en broer en mijn oma.
Maar ik mis een maatje om mij heen waarmee ik kan lachen en huilen en dat ik kan voelen dat het goed is.
Het maakt het voor mij lastig een contact zoeken want ik heb een vorm van autisme. Hoewel ik geen kees momma figuur ben en het bij mij amper opvalt. Voel ik zeker wel dat ik anders ben.
Vroeger werd ik ook erg veel gepest, vanaf me basisschool tot aan mijn laatste opleiding.
Ook kon ik me op school nooit goed concentreren waardoor ik in een lage opleiding bleef. Qua intelligentie kan ik wel veel hoger. Maar door het gebrek aan concentratie en door het vele gepest kon ik me er niet toe zetten om wat aan school te doen.
Ik kreeg daarom mijn hele jeugd te horen van wat ik allemaal niet goed deed.
En hoewel ik alles qua pesten enzo wel verwerkt heb.
Heeft dit mij erg onzeker gemaakt.
Dit onzekere gevoel is altijd blijven hangen. Ik heb altijd bij een ander het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. ik denk dat andere mensen mij dom vinden.
Ik ben niet zo'n prater dus het is voor mij allemaal al wat lastiger.
En dan denk ik van mensen vinden mij toch wel saai.
Ik durf ook niet echt op mensen af te stappen.
En qua relaties die ik vroeger gehad had waren eigenlijk ook de verkeerde mensen. Niet in de zin van drank of drugs. maar meer mannen die claimerig waren en zich niet heel erg konden inleven. en in die zin niks aan ze had.
Maar op dit moment ik voel me zo alleen.
Net kreeg ik een reclame artikel in de bus van een thuisbezorgt restaurant.
Misschien iets heel stoms maar dan denk ik, ik scheur het toch doormidden. want in mijn eentje ga ik zoiets toch niet doen. En ik heb geeen vrienden om zo iets leuks mee te doen.
Ik voel me zo leeg.
Ik heb goed contact met mijn ouders maar ik zou toch zo graag iemand om mij heen willen hebben. Gewoon iemand waar ik samen mee op de bank netflix kan kijken, ik mis gewoon wat liefde van een ander om me heen.
Het is zo stil in huis en elke dag is dat hetzelfde.
En als ik wandel door de straten en iedereen binnen gezellig zie doen. Die momenten zijn het ergst.
Ik hoef niet 10 vrienden te hebben maar 1 iemand is genoeg.
Maar tegelijkertijd vind ik het ook dood eng om iemand te zoeken en me over te geven.
Ook bang dat ik teveel ben, gezien ik wat anders ben dan de meeste mensen. En dat de meeste mensen uit de weg gaan als iets even wat anders is dan het normale.
nobody's know
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Wat een lastige situatie. Mensen om je heen is echt belangrijk belangrijker dan jezelf te zitten zeuren op je samengestelde gezin, zoals ik.
Jeroen
> 2 jaar geleden
Reactie:
(16-8-2021)
Hoi,
Herkenbaar verhaal, zelf geen autisme, wel concentratieproblemen en met een te hoog iq een te lage opleiding doen en gauw de interesse en focus kwijt zijn.
Het thuisbezorgd gebeuren herken ik zeker, dat soort dingen doe ik zelf ook, als er wat in de bus valt over carnaval of ik zie een aankondiging van een evenement ofzo, dan ligt het zo met mijn gevoel er bij in de prullenbak.
Voorheen ging ik nog wel eens gewoon alleen naar een party ofzo, maar na wat minder goede ervaringen besloten dat ook niet meer te doen.
Mensen waar ik altijd degene ben die daarheen moet, hun moet bellen etc etc, dat is niet wederzijds in mijn ogen en dan heeft dat geen zin, maakt me niet minder eenzaam thuis.
Een flix kijken, samen een bordspel (ze bestaan nog), goed gesprek, wandeling of van mijn part muziek maken. Dat lijkt me leuk, maar zelf heb ik daar niemand voor.
Hoe gaan we daar iemand voor vinden?
Hoi,
Herkenbaar verhaal, zelf geen autisme, wel concentratieproblemen en met een te hoog iq een te lage opleiding doen en gauw de interesse en focus kwijt zijn.
Het thuisbezorgd gebeuren herken ik zeker, dat soort dingen doe ik zelf ook, als er wat in de bus valt over carnaval of ik zie een aankondiging van een evenement ofzo, dan ligt het zo met mijn gevoel er bij in de prullenbak.
Voorheen ging ik nog wel eens gewoon alleen naar een party ofzo, maar na wat minder goede ervaringen besloten dat ook niet meer te doen.
Mensen waar ik altijd degene ben die daarheen moet, hun moet bellen etc etc, dat is niet wederzijds in mijn ogen en dan heeft dat geen zin, maakt me niet minder eenzaam thuis.
Een flix kijken, samen een bordspel (ze bestaan nog), goed gesprek, wandeling of van mijn part muziek maken. Dat lijkt me leuk, maar zelf heb ik daar niemand voor.
Hoe gaan we daar iemand voor vinden?
Loe
> 2 jaar geleden
Het hebben van veel vrienden is wat mij betreft een schijn (Verhaal 167)
(16-8-2021)
Hoi hoi,
Zelf ben ik een gescheiden vader (40), van een zoon (9).
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Zelf merk ik dat werk voornamelijk vluchtige contacten oplevert, waar je niet even mee aan de telefoon gaat hangen. Een aantal collega's en oude collega's heb ik nog altijd contact mee, dit zijn echter ook veelal oppervlakkige contacten.
Zelf merk ik dat ik gewoon steeds minder uit handen krijg. Eerst ging ik nog best aan de hobby, tegenwoordig boeit het me allemaal weinig en denk ik vaak, waarom... Waarom zou ik, voor wie etc etc.
Het hebben van veel vrienden is wat mij betreft een schijn, bel ze maar als er echt iets is, van de 30 blijft er hopelijk 1 over die het iets interesseert, totdat er ook echt nog moeite bij komt kijken, dan valt die wellicht ook nog af.
Mijn vertrouwen in de mensheid is wat dat betreft al wel in puin.
Zgn mensen die iets terugdoen nadat je hun een dienst hebt bewezen, beloven alsmaar gouden bergen en als het er op aankomt..
Sta je er alleen voor
Hoi hoi,
Zelf ben ik een gescheiden vader (40), van een zoon (9).
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Zelf merk ik dat werk voornamelijk vluchtige contacten oplevert, waar je niet even mee aan de telefoon gaat hangen. Een aantal collega's en oude collega's heb ik nog altijd contact mee, dit zijn echter ook veelal oppervlakkige contacten.
Zelf merk ik dat ik gewoon steeds minder uit handen krijg. Eerst ging ik nog best aan de hobby, tegenwoordig boeit het me allemaal weinig en denk ik vaak, waarom... Waarom zou ik, voor wie etc etc.
Het hebben van veel vrienden is wat mij betreft een schijn, bel ze maar als er echt iets is, van de 30 blijft er hopelijk 1 over die het iets interesseert, totdat er ook echt nog moeite bij komt kijken, dan valt die wellicht ook nog af.
Mijn vertrouwen in de mensheid is wat dat betreft al wel in puin.
Zgn mensen die iets terugdoen nadat je hun een dienst hebt bewezen, beloven alsmaar gouden bergen en als het er op aankomt..
Sta je er alleen voor
Loe
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Mijn vriend is blij maar toch zo eenzaam (Verhaal 118)
hey hey ik ben een meisje van 16 en ik zit al bijna een jaar in een geweldige relatie. Maar mijn vriend voelt zich zo eenzaam. Hij heeft gescheiden ouders en moet dus steeds van huis willen en ook al heeft hij vrienden toch zit hij vaak alleen tijdens de lessen. Ik heb geprobeerd er met hem over te praten en een oplossing te zoeken maar niks blijkt te helpen, sterker nog het lijkt alleen maar slechter te gaan. Momenteel ben ik echt radeloos. Heeft iemand mogelijk een tip die ik kan gebruiken om hem te helpen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hij heeft het zo te horen nogal moeilijk Maar het is zijn leven en jij probeert het op te lossen Dat kan natuurlijk niet Om niet meer radeloos te zijn en om hem te helpen kan je de eigenlijk niet zo geweldige relatie beter een poosje uitstellen Gewoon vrienden zijn en met je eigen dingen bezig zijn Pas als hij zelf hulp heeft gezocht weet je dat hij geholpen wil worden Lief dat je je zorgen maakt, want je het is je vriendje ! Maar ga a u b al op je zestiende niet het leven van een ander op je nemen...
zet m op
> 2 jaar geleden
Waren we maar gaan scheiden (Verhaal 154)
Ik ben al 43 jaar getrouwd en leven als broer en zus.
We zijn sinds 1978 getrouwd en ik dacht echt, dit is het, maar iets anders "gooit roet in het eten".
De eerste jaren ging het best goed, maar, nu komt het, ik vroeg aan mijn vrouw, is er vroeger iets gebeurd met jou?
Nee hoor, maar ik merkte dat ze steeds afstandelijker werd, ze duwde me weg of draaide haar hoofd weg, als ik haar "probeerde" te benaderen.
Inmiddels hadden we toen al twee kinderen (meisje en een jongen).
Deze afstandelijkheid ging zo meer dan 12 jaar door en op een gegeven moment (ik was op m'n werk) werd ik huilend gebeld door haar en vertelde mij, dat ik gelijk had en dat er dus vroeger wel iets gebeurd was.
Ze bleek, tussen haar 12de en 16de levensjaar seksueel te zijn misbruikt.
Diegene die dat gedaan heeft, was haar eigen zwager.
Je moet je voorstellen, dat ze bij haar thuis met 14 kinderen waren en de oudsten al getrouwd waren en 2 kinderen hebben, waarop mijn vrouw deed oppassen met een ander zusje, die, ook misbruikt werd door hem en zij was diegene die het balletje aan het rollen bracht.
Dus, ik moest naar huis komen en zat het huis vol met én met de huisarts én met de zedenpolitie én nog met een paar politieagenten, die hem van het bed hadden gelicht en zo werd het verhaal helemaal verteld.
Iemand van hen probeerden m'n kinderen de kamer uit te moffelen, maar ik zei, nee, ze blijven hier, anders kan ik het hele verhaal nog een keer uitleggen en bleven de kinderen gewoon in de kamer.
De een zou het kunnen begrijpen, want die was 11 en de andere was 8 en misschien nog te jong, om het te begrijpen.
En, op einde van het verhaal was dan, dat we hulp kunnen krijgen of we moesten maar eens nadenken (volgens de huisarts) over een echtscheiding, maar dat vond ik erg kort door de bocht, we hebben ook nog 2 kinderen en die kon ik dit nog niet aandoen....
Nou, hulp wilde mijn vrouw niet, we lossen het zelf wel op....
Oké, daar kon ik toen nog mee instemmen (waren we maar gaan scheiden) want het liep allemaal anders naar mijn verwachtingen.
En zo ging het leven verder, er werd niets ondernomen en zeker door m'n vrouw niet.
Ik ben nu 67 jaar en gepensioneerd, mijn vrouw iets eerder, want die is een half jaar ouder dan ik en u moest eens weten, wat ik allemaal zelf ben gaan doen, om er misschien nog iets van te maken.
ik heb nu al jarenlang al antidepressiva tot de zwaarste toe, anders krijg ik nog EST (Electric Shock Therapie), maar zover ben ik niet gekomen.
Ik heb ook een jaar op dag therapie gezeten in het ziekenhuis.
Al met al heb ik nog zelfmoord overwogen, want zo kan ik niet verder.
Dus, of ik me eenzaam voel, dat is een ding wat zeker is....
We hebben hier nog vaak ruzie over, maar dan kwam een zusje van haar op visite en was alles koek en ei waardoor ze even later verontschuldigde over de ruzie die we hadden en zo gaat het leven nog steeds door...
We zijn sinds 1978 getrouwd en ik dacht echt, dit is het, maar iets anders "gooit roet in het eten".
De eerste jaren ging het best goed, maar, nu komt het, ik vroeg aan mijn vrouw, is er vroeger iets gebeurd met jou?
Nee hoor, maar ik merkte dat ze steeds afstandelijker werd, ze duwde me weg of draaide haar hoofd weg, als ik haar "probeerde" te benaderen.
Inmiddels hadden we toen al twee kinderen (meisje en een jongen).
Deze afstandelijkheid ging zo meer dan 12 jaar door en op een gegeven moment (ik was op m'n werk) werd ik huilend gebeld door haar en vertelde mij, dat ik gelijk had en dat er dus vroeger wel iets gebeurd was.
Ze bleek, tussen haar 12de en 16de levensjaar seksueel te zijn misbruikt.
Diegene die dat gedaan heeft, was haar eigen zwager.
Je moet je voorstellen, dat ze bij haar thuis met 14 kinderen waren en de oudsten al getrouwd waren en 2 kinderen hebben, waarop mijn vrouw deed oppassen met een ander zusje, die, ook misbruikt werd door hem en zij was diegene die het balletje aan het rollen bracht.
Dus, ik moest naar huis komen en zat het huis vol met én met de huisarts én met de zedenpolitie én nog met een paar politieagenten, die hem van het bed hadden gelicht en zo werd het verhaal helemaal verteld.
Iemand van hen probeerden m'n kinderen de kamer uit te moffelen, maar ik zei, nee, ze blijven hier, anders kan ik het hele verhaal nog een keer uitleggen en bleven de kinderen gewoon in de kamer.
De een zou het kunnen begrijpen, want die was 11 en de andere was 8 en misschien nog te jong, om het te begrijpen.
En, op einde van het verhaal was dan, dat we hulp kunnen krijgen of we moesten maar eens nadenken (volgens de huisarts) over een echtscheiding, maar dat vond ik erg kort door de bocht, we hebben ook nog 2 kinderen en die kon ik dit nog niet aandoen....
Nou, hulp wilde mijn vrouw niet, we lossen het zelf wel op....
Oké, daar kon ik toen nog mee instemmen (waren we maar gaan scheiden) want het liep allemaal anders naar mijn verwachtingen.
En zo ging het leven verder, er werd niets ondernomen en zeker door m'n vrouw niet.
Ik ben nu 67 jaar en gepensioneerd, mijn vrouw iets eerder, want die is een half jaar ouder dan ik en u moest eens weten, wat ik allemaal zelf ben gaan doen, om er misschien nog iets van te maken.
ik heb nu al jarenlang al antidepressiva tot de zwaarste toe, anders krijg ik nog EST (Electric Shock Therapie), maar zover ben ik niet gekomen.
Ik heb ook een jaar op dag therapie gezeten in het ziekenhuis.
Al met al heb ik nog zelfmoord overwogen, want zo kan ik niet verder.
Dus, of ik me eenzaam voel, dat is een ding wat zeker is....
We hebben hier nog vaak ruzie over, maar dan kwam een zusje van haar op visite en was alles koek en ei waardoor ze even later verontschuldigde over de ruzie die we hadden en zo gaat het leven nog steeds door...
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik heb verder niemnd om erover te praten (Verhaal 122)
Ik weet niet meer wat ik moet doen wordt ook helemaal gek. Mijn partner en ik gaan naar 25 jaar uit elkaar maar probleem is dat de vriendin van zijn zoon er mee bemoeit ze praat hem nou allerlei dingen in om mij zwart te maken. Ik ben er gelukkig nu óók achter dat hij narsictisch is dat is juist het probleem het doet zoveel pijn dat ook zei mij zwart maakt terwijl ze niet alles weet wat er tussen ons heeft gespeeld . En ik heb in mijn hele 40 jaar al genoeg meegemaakt. Gelukkig kan ik me een beetje focussen op de kinderen die geven tenminste kracht om door te gaan. Ik weet ook wel dat het beter is om los te laten maar als je het steeds nog hóórt en ziet dichtbij dan is dat zeer lastig en pijnlijk.ik heb verder helemaal niemand om er over te praten. Hij wil het ook niet toegeven dat het zo is maar ik weet wel beter.ik moet even dat iemand met iets laat inzien dat het niet de moeite waard is wat ze doet .had op internet ook gezocht maar daar valt niks over zulke personages te vinden. Dan kan ik het misschien met andere ogen bekijken en me er overheen zetten. GRAAG TIPS ZIJN WELKOM . En hoop hierna op eindelijk een beter en gelukkig leven. Met vriendelijke groeten Martha
Martha
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb ook een langdurige relatie met een verborgen narcist achter de rug.
Er valt heel moeilijk over te praten omdat het zo moeilijk te begrijpen valt wat er nou precies gebeurt.
Ik heb veel gehad aan de sites: de narcist ontmaskerd van Mjon van Oers en Het Verdwenen Zelf van Iris Koops.
Er valt heel moeilijk over te praten omdat het zo moeilijk te begrijpen valt wat er nou precies gebeurt.
Ik heb veel gehad aan de sites: de narcist ontmaskerd van Mjon van Oers en Het Verdwenen Zelf van Iris Koops.
Karen
> 2 jaar geleden
Moeten verhuizen (Verhaal 150)
ben 78, weduwe sinds vier jaar na 53jaar goed huwelijk met drie kinderen en vijf kleinzonen. paar weken geleden moeten verhuizen van ruime parterrewoning met tuin voor en achter naar flat met twee kamers en geen balkon. voel me meer dan zeer eenzaam. durf geen kontakt te leggen uit angst afgewezen te worden door dominant optreden, uiten oid. en toen,,,,
gertrude h
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik heb dit uit mijn dag boek (Verhaal 145)
Lief dagboek vandaag was mijn zus jarig :) het was echt suuuuuuuper leukk ze is 15 geworden 😍😍 me opa & oma’s kwamen me broer en zijn vriendin en we mochten de party tent van de buren lenen en muziek box en gelukkig waren we me ouders ook een beetje normaal en ik mocht alcohol drinken 😍😍 flugel, cola met een heeeeeel klein beetje sambuca , en nog iets met cola weet alleen niet hoe het heet maar het was wel lekker iedereen at ook mee we aten pizza van domino’s maar toen… toen maakte ik perongeluk de muziek box die we mochten lenen kapot ik drukte een knopje in om hem met me telefoon te verbinden maar toen ik dat knopje in klikte bleef ie haken dat knopje dus je kon hem niet meer aan klikken maar gelukkig is me opa handig want hij had z’n plaat er af gehaalt en daar onder zit natuurlijk z’n plaatje wat gecodeerd is en die moest er ook af en dan kon je dat knopje weer omhoog doen en even later deed ie het eindelijk was echt blij anders moest ik hem betalen en we hadden een suuuuuper mooie taart en we hadden nog een stuk over dus die hadden oma en ik naar de buren gebracht als bedankje van de party tent en muziek box die we mochten lenen oo ja en ook de staan tafels en toen iedereen weg was behalve me broer is zijn vriendin mochten we dat alcohol drinken want anders gingen me opa en oma daar over zeiken dat we al drinken enzo en toen hun ook weg waren hadden we een beetje opgeruimd enzo :) en later ging ik naar bed want ik was echt dood moe en was me oplader vergeten beneden dus ik appte me moeder om te vragen of ze hem kon brengen maar ze reageerde niet 😭 dus ik liep naar beneden en voor dst ik de deur open deed hoorde ik me ouders ruzie maken me moeder zei hoezo trap je me altijd en dat dst raakte me wel ff en toen hoorde ik me vader zeggen “ja jij trapt mij dan trap ik jou logies toch“ en toen ben oik huilend naar boven gerend maar ik zie ook aan me moeder dat ze het slecht heeft hoor Door me kut vader hij mag echt naar hell BAMM op de vlakte met hem op gerot dit zijn mijn redenen dat hij weg mag
1. Is niet lief tegen me moeder
2. Trekt me zus voor
3. Trapt me moeder stom mens dat ie is
4. Ik mag hem niet
En ik zou hem nie eens missen ben je gek hij zorgt misschien het meest voor geld maar ja boeie me moeder werkt ook alleen me vader verdiend meer maar dat kan ik wel missen hoor en nu lig ik dit verhaal in bed te schrijven dit was mijn dag doeiii tot morgen lief dagboek
1. Is niet lief tegen me moeder
2. Trekt me zus voor
3. Trapt me moeder stom mens dat ie is
4. Ik mag hem niet
En ik zou hem nie eens missen ben je gek hij zorgt misschien het meest voor geld maar ja boeie me moeder werkt ook alleen me vader verdiend meer maar dat kan ik wel missen hoor en nu lig ik dit verhaal in bed te schrijven dit was mijn dag doeiii tot morgen lief dagboek
Talitha
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
moet ik een stelling innemen? (Verhaal 56)
Een korte schets een gezin grote volwassen jongens en ruzie met elkaar. Ze wonen zelfstandig. Nu hamert mijn ene zoon erop dat ik een stelling moet innemen alsof het kleine kinderen zijn dat weiger ik. Ondertussen krijg ik een beetje het idee dat het oplossen bij mij ligt. Jij wil het niet zo zegt hij dan dus moet je... Ik wil dat ze normaal doen en het liefst weer als vanouds.. Maar dat is een illusie. Tuurlijk heb ik er verdriet van veel zelfs... Maar moet ik idd een stelling innemen ik ben uiteindelijk niet eens bij de ruzie aanwezig geweest. Of ontloop ik mijn verantwoordelijkheid. De kinderen zijn rond 24 a 26 jaar. Een verdrietig moeder.
Corry
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Helemaal mee eens. Ik doorzie mensen ook snel.
Het is een heel moeilijke maatschappij helaas. Erg eenzaam ook.
Het is een heel moeilijke maatschappij helaas. Erg eenzaam ook.
Mieke
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het is jammer dat nergens een datum staat.
Het zijn volwassen knullen en hebben moeder niet meer nodig om problemen op te lossen.
Willen zij in onmin met elkaar leven dan is dat hun eigen keuze.
Maar .......... jij hoeft er niet de dupe van te zijn.
Je kunt je grenzen aangeven (heeeeel erg moeilijk) en vragen of ze het op willen lossen omdat het de sfeer verziekt.
Doen ze dat niet dan verwacht je dat ze binnen een half jaar een eigen stekkie hebben gevonden.
Niet terugkrabbelen en zielig gaan vinden, daar heb je alleen jezelf mee.
Het zijn volwassen knullen en hebben moeder niet meer nodig om problemen op te lossen.
Willen zij in onmin met elkaar leven dan is dat hun eigen keuze.
Maar .......... jij hoeft er niet de dupe van te zijn.
Je kunt je grenzen aangeven (heeeeel erg moeilijk) en vragen of ze het op willen lossen omdat het de sfeer verziekt.
Doen ze dat niet dan verwacht je dat ze binnen een half jaar een eigen stekkie hebben gevonden.
Niet terugkrabbelen en zielig gaan vinden, daar heb je alleen jezelf mee.
Karen
> 2 jaar geleden
Reactie:
Er is iets fout gegaan met mijn reacties.
In de eerste staat dat ze maar op zichzelf moeten gaan wonen.
Ik las je bericht nog goed door en zag dat ze al zelfstandig wonen.
Excuses voor de verwarring
In de eerste staat dat ze maar op zichzelf moeten gaan wonen.
Ik las je bericht nog goed door en zag dat ze al zelfstandig wonen.
Excuses voor de verwarring
Karen
> 2 jaar geleden
De dagen slepen zich nu voort (Verhaal 71)
Ik voel me vaak erg eenzaam na het overlijden van mijn man, nu anderhalf jaar geleden. Ik ben 67 jaar en kinderloos. Na de crematie van mijn man brak een zware rouwperiode aan. Juist in die fase hebben veel mensen mij in de steek gelaten door niets meer van zich te laten horen, zelfs een aantal van mijn naasten niet. Dat was en is zo zwaar en verdrietig! De dagen slepen zich nu voort en ik ben nog steeds niet een staat om mijn leven geschikte nieuwe invulling te geven. Ik probeer wel een en ander, sporten, fietsen, lezingen, etc., maar er is constant een loodzwaar gevoel van eenzaamheid en verlatenheid van binnen. Ik haat die nimmer ophoudende gedwongen stilte zonder een praatje, aanspraak. De lange zondagen zonder een woord te hebben kunnen wisselen met mensen, de korte praatjes aan de kassa bij de supermarkt, waar je dan al zo blij van wordt.....eindelijk weer eens menselijk contact... Ik vind dit bijna niet te doen!!
.
.
Rietje
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik voel mij ook helemaal zo. Al jaren. Als ik thuiskom stel ik ook nx voor en ben al deciannia depressief. Hierdoor ben ik nu beginnen drinken omdat ik me dan beter voel maar ik wacht ongeduldig op mijn dood.
Ringo
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het verdriet wat je hebt kan je ook niet delen. Na een paar maanden moet het leven weer doorgaan, dat wordt verwacht. Volgens mij ben je wel goed bezig en blijf jezelf open stellen voor andere mensen. Ik verlang ook heel erg naar liefde en en intimiteit. Zolang dat er niet is, houd van jezelf.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dag Rietje,
Wat een verdrietig verhaal, wat moet dit enorm 'alleen' voelen voor je, ik kan het met zo goed voorstellen!
Ik ben 63 jaar en getrouwd, maar heb net als jij geen kinderen.
Eenzaamheid is een gevoel, dat eigenlijk los staat van of je ook daadwerkelijk echt alleen bent.
Ik wens je heel veel sterkte!
Lieve groet,
Machteld
Wat een verdrietig verhaal, wat moet dit enorm 'alleen' voelen voor je, ik kan het met zo goed voorstellen!
Ik ben 63 jaar en getrouwd, maar heb net als jij geen kinderen.
Eenzaamheid is een gevoel, dat eigenlijk los staat van of je ook daadwerkelijk echt alleen bent.
Ik wens je heel veel sterkte!
Lieve groet,
Machteld
Machteld
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel veel sterkte. Ik weet helaas ook hoe eenzaamheid voelt. Mijn ouders zijn op jonge leeftijd gestorven samen mer mijn zusje ben ik nu wees. Zo eenzaam met feestdagen etc
Rietje
> 2 jaar geleden
Ik bang dat ik ga vereenzamen (Verhaal 10)
Enkele maanden geleden is mijn relatie op de klippen gelopen. We deden veel samen.
Nu ben ik bang dat ik ga vereenzamen, want ik ga niet graag ergens alleen heen.
Voorlopig stort ik me op mijn werk, maar ik realiseer me dat ik iets moet gaan ondernemen.
Wie heeft tips?
Anoniem
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Er is een fb groep van de margriet. Als je abonnee bent kun je je daar aanmelden en dan zoeken naar een groep uit jou buurt. Je kunt dan samen met andere leuke aktiviteiten doen..film..wandeling etc..
Zo heb ik met mijn eerste kerst alleen een oproep geplaatst voor wie ook alleen was...ze konden bij mij komen eten...4 vreemde vrouwen in huis maar een heel bijzondere kerst gehad...suc6!
Lotgenootje
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi! Kijk 'ns op www.nmlk.nl , daar leer je dmv activiteiten nieuwe mensen kennen. Echt een aanrader! Succes!
Angélique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik begrijp uit uw verhaal niet wat is precies uw vangst voor eenzaamheid niet? Uw bent uit een relatie,heeft uw kinderen? Kennissen waar uw terecht kan voor een luisterend oor?.
Saskia
> 2 jaar geleden
Reactie:
Herkenbaar, ook het gevoel.. we komen er wel uit. PDH!!!
Jeroen
> 2 jaar geleden
Nooit kunnen doen wat ik zelf wilde (Verhaal 141)
Op het moment weet ik niet meer wie ik ben, ik had met 21 al een eigen zaak , en 2 jongere broers onder mijn hoede, ouders lagen in scheiding enz enz, maar na 25 jaar was alles in een klap weg, door mijn scheiding etc etc, ben gewoon gaan werken , en heb voor iedereen gezorgd, tot nu toe. elke dag sta ik om 5 uur op en ga om kwart voor 6 naar mijn werk , mijn hele fam zit in de horeca en rekenen op me ,en soms moet ik me in tienen delen, en doe het maar voor de lieve vrede, nu ik ouder wordt binnenkort 60 maar heel vitaal, merk ik dat ik mezelf helemaal niet goed ontwikkeld heb,en nooit kunnen doen wat ik zelf wilde, school niet afgemaakt omdat mijn ouders wilden dat ik in de zaak kwam werken , en nu ik vaker naar de politiek kijk en dingen volg ,merk ik dat ik toch wel achter gebleven ben, zoals ik hoor hoe iemand gesprekken voert, of hoe mensen dingen beschrijven bv op twitter, dan denk ik soms waar zijn mijn hersenen gebleven, deze zijn maar altijd op een niveautje gebleven en niet mee gegroeid , en daar heb ik wel last van.niet dat ik dom ben ,ik kan heel goed met mensen omgaan ,en ook goed inschatten en aanvoelen, maar als het op een gesprek op niveau begint probeer ik het af te wimpelen met grapje. Ik heb een hele goede partner , maar ook met een rugzak ,en nu ook nog prostaat kanker, ik heb mijn vader nog van 83 die is nog heel vitaal ,daar doe ik ook alles voor, en ook heb ik vaker nog de kinderen van mijn broer, ik blijf gewoon doorgaan , want als ik dat niet doe voel ik mij niet goed of heb een schuld gevoel. Ook ben ik altijd heel gejaagd soms denk ik dat ze bij mij nooit adhd geconstateerd hebben vroeger .
Dus soms ben ik ook heel eenzaam,en ik praat er ook nooit met iemand over ,omdat het toch niemand snapt, of interesseert, met uitzondering van mijn man,
die wil ik niet belasten, want soms denkt iedereen dat ik een robotje ben volgens mij ,en alles aankan.
Ik kan nog wel even doorgaan met mijn verhaal maar ik stop er maar mee. Ik voel me zelf niet zielig of zo , ben er wel soms klaar mee , verdrietig ,en eenzaam
Dus soms ben ik ook heel eenzaam,en ik praat er ook nooit met iemand over ,omdat het toch niemand snapt, of interesseert, met uitzondering van mijn man,
die wil ik niet belasten, want soms denkt iedereen dat ik een robotje ben volgens mij ,en alles aankan.
Ik kan nog wel even doorgaan met mijn verhaal maar ik stop er maar mee. Ik voel me zelf niet zielig of zo , ben er wel soms klaar mee , verdrietig ,en eenzaam
Paula
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
68 jaar en in echtscheiding (Verhaal 81)
Ik woon in het buitenland, ben 68 jaar en in echtscheiding.
Mijn nog man heeft al twee en een halfjaar een andere.
Voel mij vreselijk eenzaam.!!!
Mijn nog man heeft al twee en een halfjaar een andere.
Voel mij vreselijk eenzaam.!!!
Irna
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken mij er volledig in. Ik ben getrouwd met een narcist, hij is verslaafd aan alcohol en heb al jaren geen leven meer. Ik zie de zin van het leven niet meer. Heb geen familie, geen kindere, heel weinig vrienden, en ook mijn gezondheid is soms een struikelblok. Ik voel me gewoon dood eenzaam in mijn leven, en mist ook wel sex in mijn leven. Is dit nu echt het leven, dan mag het stoppen hoor.
Nokske
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
soms zie ik het allemaal niet meer zitten (Verhaal 51)
Ik ben 39 jaar en woon nu twee en half jaar samen maar voel me ontzettend eenzaam ook al ze thuis , we wonen letterlijk precies appart in mijn woning met haar zöontje van 6 die mij constant uitdaagt elke dag op nieuw ,, ik zou moeten gaan luisteren terwijl het mijn eigen eigendom is , alles wat ik had opgebouwd word stilaan af gebroken en dit kwetst mij want heb er twintig jaar voor gevochten voor wat ik nu heb , ben op mijn 18 j ziek geworden en niks dan zwarte sneeuw gezein en van liefde is er niet veel sprake meer , k HEB HAAR letterlijk uit de goot geholpen en nu duuwd zij en haar zoontje me de afgrond in ,
Ik heb op mijn 18j reuma gekregen en hoe moeilijk het ook is me er niet bij neerleggen dat ik dit mijn ganse leven moet volhouden
Terwijl haar er geen bal van aantrekt nooit is de vraag gaat het nooit nooit ik voel me opgesloten in het gevang maar das dan ook weer niet waar want daar heb je sociale kontakten en hier ist allemaal maar van 1 kant huishouden eten maken kleine van school halen en doen en als dan dank mag ik de was en de plas ook doen , soms zou ik echt liever in de gevangenis zitten daar praten ze tegen elkaar , en over haar verleden mag ik ook al niks weten dus weet ik bijna niks van haar dat ze haar zoontje door mij terug heeft en dit word ook niet echt mrt dank en nu heb ik er een lening bij genomen om extra kamer te maken voor de kleine ,ik moest nog 8 j afbetalen en nu terug twintig jaar , k moet naar de slaapkliniek en terug naar Leuven is want ga er onder door, als ze me gewoon eens knuffeltje en lief is tegen mij maar zelf dat is te veel na alles wat ik voor haar en voor haar zoontje want ze was nen alcoholieker en nen speedsnuiver allemaal mee geholpen om haar eraf te krijgen om haar zoontje terug bij haar en nu komen de feestdagen in de beurt en ik heb angsten ,weet er iemand raad wat ik moet doen want ik weet het niet , ik zit gonsgaande dagen hierbinnen met verschrekelijke pijn
Soms zie het allemaal niet meer zitten
Mvg filip
Ik heb op mijn 18j reuma gekregen en hoe moeilijk het ook is me er niet bij neerleggen dat ik dit mijn ganse leven moet volhouden
Terwijl haar er geen bal van aantrekt nooit is de vraag gaat het nooit nooit ik voel me opgesloten in het gevang maar das dan ook weer niet waar want daar heb je sociale kontakten en hier ist allemaal maar van 1 kant huishouden eten maken kleine van school halen en doen en als dan dank mag ik de was en de plas ook doen , soms zou ik echt liever in de gevangenis zitten daar praten ze tegen elkaar , en over haar verleden mag ik ook al niks weten dus weet ik bijna niks van haar dat ze haar zoontje door mij terug heeft en dit word ook niet echt mrt dank en nu heb ik er een lening bij genomen om extra kamer te maken voor de kleine ,ik moest nog 8 j afbetalen en nu terug twintig jaar , k moet naar de slaapkliniek en terug naar Leuven is want ga er onder door, als ze me gewoon eens knuffeltje en lief is tegen mij maar zelf dat is te veel na alles wat ik voor haar en voor haar zoontje want ze was nen alcoholieker en nen speedsnuiver allemaal mee geholpen om haar eraf te krijgen om haar zoontje terug bij haar en nu komen de feestdagen in de beurt en ik heb angsten ,weet er iemand raad wat ik moet doen want ik weet het niet , ik zit gonsgaande dagen hierbinnen met verschrekelijke pijn
Soms zie het allemaal niet meer zitten
Mvg filip
Filip
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Het is toch jouw huis?
Bijt van je af. Zoals je verhaal nu klinkt laat je jezelf gebruiken.
Het lijkt dat je liever hier mee doorgaat, banb dat de eenzaamheid nog harde toeslaat als jij die knoop doorhakt. De bekende afstoot-nabijheid circel.
Bijt van je af. Zoals je verhaal nu klinkt laat je jezelf gebruiken.
Het lijkt dat je liever hier mee doorgaat, banb dat de eenzaamheid nog harde toeslaat als jij die knoop doorhakt. De bekende afstoot-nabijheid circel.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Het zal wel bonje worden, maar je moet ze eruit gooien. Verman jezelf neem een besluit en wijk er niet vanaf. Het is toch jouw huis, wie zich niet gedraagt gooi je eruit. Heel simpel, maar mensen houden van heel moeilijk doen over heel simpel.
anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik lees jouw versie van het verhaal.Maar mocht deze de waarheid zijn, schop dat mens inclusief dat kind met zijn irritante gedrag JOUW huis uit en zoek een lieve vrouw.
Beste Filip.
> 2 jaar geleden
Op zo'n moment kan ik alleen huilen en dood willen (Verhaal 135)
ik heb een psychische erfelijke aandoening. Ze weten niet precies wat het is maar hierdoor kan ik soms een een situatie raken die je kan vergelijken met een bad trip. Ik moet dan zo hard huilen tot overstuur aan toe. Op zo'n moment kan ik alleen huilen en dood willen. zodra ik mijn eentje ben is de kans hier ook voor aanwezig. Dit kan ik aan niemand vertellen behalve mijn ouders. Dan maak ik mijn vrienden en familie angstig dit wil ik ze niet aan doen.
Noortje
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Klets met me (Verhaal 129)
Hoi jij,
Ik ben 21 en zit nu al ongeveer een jaar in de bijstand. Op een gemiddelde dag rook ik wat wiet en speel ik PS4. Ik had een zware jeugd dus toen ik 18 was ben ik meteen op mezelf gaan wonen en daardoor ben ik gestopt met school. Als gevolg hiervan ontmoet ik nog maar zelden nieuwe mensen van mijn leeftijd.
Ik heb het geluk dat ik een beste vriend heb maar die woont al zeker n jaar ver weg. Al mijn anderen vriendschappen zijn stukje bij beetje verwaterd en nu is mn leven saai. Voel je vrij om me een bericht te sturen op snapchat. Of je nu denkt dat ik me aanstel, dat ik het zwaar heb of als je gewoon met iemand wil praten over whatever. Ik luister graag naar je verhaal!
Groetjes L
Ik ben 21 en zit nu al ongeveer een jaar in de bijstand. Op een gemiddelde dag rook ik wat wiet en speel ik PS4. Ik had een zware jeugd dus toen ik 18 was ben ik meteen op mezelf gaan wonen en daardoor ben ik gestopt met school. Als gevolg hiervan ontmoet ik nog maar zelden nieuwe mensen van mijn leeftijd.
Ik heb het geluk dat ik een beste vriend heb maar die woont al zeker n jaar ver weg. Al mijn anderen vriendschappen zijn stukje bij beetje verwaterd en nu is mn leven saai. Voel je vrij om me een bericht te sturen op snapchat. Of je nu denkt dat ik me aanstel, dat ik het zwaar heb of als je gewoon met iemand wil praten over whatever. Ik luister graag naar je verhaal!
Groetjes L
L
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo,
Bij het lezen van deze reacties, krijg je dan toch het gevoel van niet alleen te zijn op deze wereld.helaas is realiteit toch anders.ben nu reeds 14 j gescheiden, heb 2 volwassen dochters die hun eigen gezinnetje hebben.maar je wil hen ook niet steeds opzadelen met u eenzaamheid. Heb al enkele malen opnieuw geprobeerd om vriendschapsbanden op te bouwen maar steeds merk je dan dat het steeds uitdraait dat anderen je maar gebruiken omdat ze iets nodig hebben van je of merken dat ze kunnen profiteren.
Als je dan probeer via sociale media word je met steeds hetzelfde geconfronteerd of ze proberen je geld af te troggelen. Omdat ze je op je gevoelige snaar weten te trappen...
Bij het lezen van deze reacties, krijg je dan toch het gevoel van niet alleen te zijn op deze wereld.helaas is realiteit toch anders.ben nu reeds 14 j gescheiden, heb 2 volwassen dochters die hun eigen gezinnetje hebben.maar je wil hen ook niet steeds opzadelen met u eenzaamheid. Heb al enkele malen opnieuw geprobeerd om vriendschapsbanden op te bouwen maar steeds merk je dan dat het steeds uitdraait dat anderen je maar gebruiken omdat ze iets nodig hebben van je of merken dat ze kunnen profiteren.
Als je dan probeer via sociale media word je met steeds hetzelfde geconfronteerd of ze proberen je geld af te troggelen. Omdat ze je op je gevoelige snaar weten te trappen...
Danny
> 2 jaar geleden
17 en zeer eenzaam (Verhaal 127)
Hallo iedereen, ik ben 17 en voel mij zoals velen hier zeer eenzaam. Uiteraard speelt corona hier ook een grote factor in. Voor corona was ik best wel gelukkig, ik had niet de massa vrienden en buiten school sprak ik bijna nooit af. Maar sinds deze pandemie merk ik echt wel dat ik nood heb aan een kring vrienden die mij op de eerste plaats zetten. Ik zie mensen ondanks corona toch nog afspreken in grote groepen en plezier hebben. Bijna niemand stuurt mij iets. Ik wordt hier soms zo moedeloos van en beeld me dan in dat ik heel mijn leven gedoemd ben alleen te zijn. Ik kan best wel sociaal zijn en een toffe vlotte persoon in de omgang. Maar toch stuur ik precies iets naar anderen dat ze van me gebruik maken of zich verveeld voelen bij mij. Ik wil hier echt iets aan doen. Heeft iemand tips? Ik zou het heel erg tof vinden moest iemand met mij contact willen hebben en gewoon wat kunnen praten.
G
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Herkenbaar, neem het niet persoonlijk.
Ik ben nu 33 jaar en had er zonder corona ook wel al eens last van op mijn 17.
Op mijn 33 heb ik er nog steeds last van. Je stuurt berichtjes, en krijgt geen antwoord. Je wil samen iets beleven, maar anderen lijken minder enthousiast.
Ik denk dat heel wat mensen zich opsluiten voor hun persoonlijke redenen. Een mens is fier en daarom niet altijd even moedig op sociaal vlak.
Misschien hebben je vrienden minder behoefte aan sociaal contact, of hebben ze het geluk al een goede vriendschap te hebben waarop ze steeds kunnen terugvallen. Er zijn veel redenen waarom mensen je niet sturen. Blijf er rustig bij. Neem het niet persoonlijk. Je bent wel sociaal, trek je daar aan op.
Ga naar buiten en lach naar de mensen op straat, vaak krijg je een glimlach terug. Het is geen vervanging voor vriendschap maar het helpt wel om positief te blijven.
Als het mooi weer is, dan zoek ik een parkje en lees ik buiten een boek... Dat doet ook goed. En van zodra die corona achter de rug is kan je er voor zorgen dat je weer veel activiteiten doet, dan vermindert dat eenzaam gevoel vanzelf. Een minder leuke ervaring, dat jammer genoeg bij het leven hoort. Pin je er niet op vast.
Je hebt een mooie tekst geschreven voor een 17 jarige, ik ben onder de indruk.
Dat je snel terug goed omringd mag zijn, want dat verdient een sympathieke 17 jarige!
Liefs r
Ik ben nu 33 jaar en had er zonder corona ook wel al eens last van op mijn 17.
Op mijn 33 heb ik er nog steeds last van. Je stuurt berichtjes, en krijgt geen antwoord. Je wil samen iets beleven, maar anderen lijken minder enthousiast.
Ik denk dat heel wat mensen zich opsluiten voor hun persoonlijke redenen. Een mens is fier en daarom niet altijd even moedig op sociaal vlak.
Misschien hebben je vrienden minder behoefte aan sociaal contact, of hebben ze het geluk al een goede vriendschap te hebben waarop ze steeds kunnen terugvallen. Er zijn veel redenen waarom mensen je niet sturen. Blijf er rustig bij. Neem het niet persoonlijk. Je bent wel sociaal, trek je daar aan op.
Ga naar buiten en lach naar de mensen op straat, vaak krijg je een glimlach terug. Het is geen vervanging voor vriendschap maar het helpt wel om positief te blijven.
Als het mooi weer is, dan zoek ik een parkje en lees ik buiten een boek... Dat doet ook goed. En van zodra die corona achter de rug is kan je er voor zorgen dat je weer veel activiteiten doet, dan vermindert dat eenzaam gevoel vanzelf. Een minder leuke ervaring, dat jammer genoeg bij het leven hoort. Pin je er niet op vast.
Je hebt een mooie tekst geschreven voor een 17 jarige, ik ben onder de indruk.
Dat je snel terug goed omringd mag zijn, want dat verdient een sympathieke 17 jarige!
Liefs r
R
> 2 jaar geleden
Alsof ik zit te wachten op het einde (Verhaal 134)
elke dag hetzelfde . ik heb epilepsie en mag daarom niet meer werken . ik ben de hele dag / week alleen met mijn hond . en corona maakt alles nog moeilijker . soms heb ik het gevoel dat ik hier gewoon zit te wachten op het einde . als er niets meer is is het einde nog niet zo een slecht vooruitzicht . alleen duurt het wat lang .
marc
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Partner verzeild geraakt in fraude (Verhaal 133)
Ben 67 heb 28 jaar zelfde partner gehad heb 2 kinderen maar mijn partner is verzeild geraakt in een fraude waar zij veel geloof aan hecht zij beloven haar gouden bergen, zelf ben ik invalide en heb nood aan gezelschap en een beetje liefde sex hoeft voor mij niet meer
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Door depressie en Corona heb ik me eind 2019 teruggetrokken in mijn huisje samen met de poezen (Verhaal 121)
32 jaar (bijna 33 jaar) en geen vrienden en/of geliefde. Ik woon in een provinciestad maar heb er helemaal niemand meer. De laatste 1,5jaar had ik vooral veel steun aan mijn poezen, waardoor ik nog wel dingen buitenshuis deed (dansles, daten, een talencursus e.d., sporten). Alhoewel het me geen vriendschappen heeft opgeleverd, gaf het contact met anderen me wel hoop en steun. Door depressie en Corona heb ik me eind 2019 teruggetrokken in mijn huisje samen met de poezen. Toentertijd had ik al veel verdriet en angst, maar sinds poes Luz in augustus plots euthanasie heeft gekregen vanwege ondraaglijk lichamelijk lijden, is er bij mij een 'beerput' opengetrokken. Waar iemand normaal opgevangen wordt door een steunsysteem in de buurt, daar ben ik zo hard op de grond geknald. Ik heb wel geprobeerd om oude contacten te herstellen, maar dat is niet gelukt: een extra klap in het gezicht, helemaal in deze situatie.
Dit is heel anders hoe ik 'later' had voorgesteld. Ik weet niet of ik nog vertrouwen heb in een toekomst waarin ik wel vrienden en eventueel een liefdespartner heb aan wie ik wel steun heb in moeilijke tijden. Vroeger was ik niet bang om in de steek gelaten te worden omdat ik vertrouwde op de mensen om me heen. Maar de laatste maanden ben ik er dus pijnlijk achter gekomen dat, als er iets ergs gebeurt en je hulp nodig hebt, niemand thuis geeft. Ik ben geen koud persoon en vind het zelf wel fijn om mensen te helpen bij moeilijke gevoelens en verlieservaringen. Maar ik weet niet of het me nog lukt weer op te krabbelen zonder steunnet.
Dit is heel anders hoe ik 'later' had voorgesteld. Ik weet niet of ik nog vertrouwen heb in een toekomst waarin ik wel vrienden en eventueel een liefdespartner heb aan wie ik wel steun heb in moeilijke tijden. Vroeger was ik niet bang om in de steek gelaten te worden omdat ik vertrouwde op de mensen om me heen. Maar de laatste maanden ben ik er dus pijnlijk achter gekomen dat, als er iets ergs gebeurt en je hulp nodig hebt, niemand thuis geeft. Ik ben geen koud persoon en vind het zelf wel fijn om mensen te helpen bij moeilijke gevoelens en verlieservaringen. Maar ik weet niet of het me nog lukt weer op te krabbelen zonder steunnet.
Marthe
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoe is het verder met je gegaan Marthe?
Marit
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lief dat je het vraagt, Marit. Mijn andere poes heb ik moeten afstaan ter adoptie omdat ik me diep schuldig en ongelukkig voel over de dood van Luz en niet wist/weet of ik wel het juiste voor mijn poezen heb gekozen en gedaan. Nu ben ik bezig met mijn route richting een eigen (gepland) levenseinde.
Marit
> 2 jaar geleden
ik zoek een beetje overeenstemming/soortgelijke ervaringen (Verhaal 131)
Ik ben een 26 jarige man en ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen.
Vanaf jongs af aan voel ik me eigenlijk al eenzaam, altijd verhuizen en steeds andere scholen, dit vanwege een slechte start in het leven op thuis front.
Anyway, ik heb een goede baan en super collega's die ik in mijn hart draag maar daar is het contact nu ook minder mee sinds corona, ik zit thuis sinds mrt-2020 te werken zonder vooruitzicht op vriendschap/liefde/aanspraak.
Vriendschappen heb ik niet weten te vinden tijdens deze periode maar wel 2x liefde en ik ben iemand die als er hoop is of een leuk contact is dat ik er helemaal voor ga, uiteindelijk voelden beide lotgenoten niet meer wat zij eerst voelden voor mij en daarom zijn die contacten verbroken naar zeggen contacten.
Ik ben radeloos en weet eigenlijk niet zo goed wat ik met mezelf aan moet en weet me geen houding aan te spelden.
Ik probeer en probeer maar in the end it's al for naught as they say.
Tips zijn welkom en deel het liefst soortgelijke ervaringen zodat ik nog iets van hoop kan vinden.
Vanaf jongs af aan voel ik me eigenlijk al eenzaam, altijd verhuizen en steeds andere scholen, dit vanwege een slechte start in het leven op thuis front.
Anyway, ik heb een goede baan en super collega's die ik in mijn hart draag maar daar is het contact nu ook minder mee sinds corona, ik zit thuis sinds mrt-2020 te werken zonder vooruitzicht op vriendschap/liefde/aanspraak.
Vriendschappen heb ik niet weten te vinden tijdens deze periode maar wel 2x liefde en ik ben iemand die als er hoop is of een leuk contact is dat ik er helemaal voor ga, uiteindelijk voelden beide lotgenoten niet meer wat zij eerst voelden voor mij en daarom zijn die contacten verbroken naar zeggen contacten.
Ik ben radeloos en weet eigenlijk niet zo goed wat ik met mezelf aan moet en weet me geen houding aan te spelden.
Ik probeer en probeer maar in the end it's al for naught as they say.
Tips zijn welkom en deel het liefst soortgelijke ervaringen zodat ik nog iets van hoop kan vinden.
Anoniem
> 2 jaar geleden
9Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hey. Ik ben een meid van 23 jaar en herken delen van je verhaal, zelf heb ik gelukkig wel een goeie thuisbasis. Waar ik nog steeds woon.
Maar ik voel me ook al lang eenzaam. Ik heb een sociaal contact, en dat nekt me enorm. Ik probeer het natuurlijk wel, om nieuwe contacten te maken, maar dat is enorm lastig.
Ik hoop dat je dit berichtje leest
Maar ik voel me ook al lang eenzaam. Ik heb een sociaal contact, en dat nekt me enorm. Ik probeer het natuurlijk wel, om nieuwe contacten te maken, maar dat is enorm lastig.
Ik hoop dat je dit berichtje leest
Daisy
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heey, dank je wel voor je berichtje!
Ik ben benieuwd waar jij tegen aan loopt mbt jouw probleem in het vinden van een vriendschapsrelatie en wat heb jij al geprobeerd?
Ik ben benieuwd waar jij tegen aan loopt mbt jouw probleem in het vinden van een vriendschapsrelatie en wat heb jij al geprobeerd?
op
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hey.
Nou vaak komt het maar van 1 kant, of mensen vinden je te aanhankelijk of te opdringerig zeg maar. Ze vinden jou interesse meer een verhoor.
En steeds als ik denk dat ik een sociaal contact hebt gevonden, hoor ik op een gegeven moment niks meer. En dat gaat al jaren zo bij mij. Vandaar dat ik me heel eenzaam voel.
En jij?
Nou vaak komt het maar van 1 kant, of mensen vinden je te aanhankelijk of te opdringerig zeg maar. Ze vinden jou interesse meer een verhoor.
En steeds als ik denk dat ik een sociaal contact hebt gevonden, hoor ik op een gegeven moment niks meer. En dat gaat al jaren zo bij mij. Vandaar dat ik me heel eenzaam voel.
En jij?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ik herken dat wel, alsof je op een gegeven moment niet meer bestaat ofzo super vervelend.
But what do i know, ik heb immers ook issues haha.
Maar dit gaat best aardig dus zal wel niet aan jouw liggen ;).
Het zou fijn zijn gewoon het gevoel terug te krijgen dat je er toe doet en de warmte van iemand voelen die er voor je is, dat heb ik een beetje.
But what do i know, ik heb immers ook issues haha.
Maar dit gaat best aardig dus zal wel niet aan jouw liggen ;).
Het zou fijn zijn gewoon het gevoel terug te krijgen dat je er toe doet en de warmte van iemand voelen die er voor je is, dat heb ik een beetje.
op
> 2 jaar geleden
Reactie:
Ja precies. Denk dat het ook met de leeftijd te maken heeft. Ik ben nog jong, 23.
Heb jij vrienden op dit moment of sociale contacten als ik mag vragen?
Heb jij vrienden op dit moment of sociale contacten als ik mag vragen?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Niet heel veel en bezoek of omgang is weinig, Ik heb nu al meer contact met jouw als met hun haha.
Ik zou willen dat dit wat meer was maar helaas, een jaar in isolatie wie ad dat gedacht...
Je kunt er eigenlijk alleen maar een grap over maken dat is zo frustrerend.
Ik zou willen dat dit wat meer was maar helaas, een jaar in isolatie wie ad dat gedacht...
Je kunt er eigenlijk alleen maar een grap over maken dat is zo frustrerend.
op
> 2 jaar geleden
Reactie:
Doe je werken of volg je een opleiding?
Anoniem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Persoonlijk werk ik voor een tech gigant met veel plezier en dat houd me ook wel een beetje bezig en zorgt ook voor afleiding dus dat is een mee pakker.
Jij?
Jij?
op
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oh dat ken ik niet. Wat is dat?
Ik werk zelf in een bloemenwinkel.
Ik werk zelf in een bloemenwinkel.
Anoniem
> 2 jaar geleden
Kom alleen nog bij mijn ouders die al ver in de 70 zijn (Verhaal 130)
Ik ben erg alleen en dit is de eerste keer dat ik dat uitspreek. Mensen weten het niet omdat ik er mee zit en niet over praat. Ik kom alleen nog bij mn ouders die al ver in de 70 zijn. Verder geen vrienden meer. Vroeger had ik misschien wel 30 vrienden maar in de loop der jaren werden het er steeds minder. Mensen krijgen relaties of kinderen en hebben geen interesse meer. Heb bij sommige echt 5 a 6 jaar moeite gedaan om het in stand te houden maar als je nooit iets terug hoort ga je zelf minder contact zoeken,steeds een beetje minder totdat het over is. Voel me dan niet meer gewenst. Heb andere vrienden gehad die een vriendin kregen en die ik nog 2 keer heb gezien. Komt wel hard aan zulke dingen. Niemand is verplicht om met me om te gaan maar na 15 a 20 jaar vriendschap voel je je toch wel aan de kant geschoven. Ga wel sporten,een vechtsport en daar heb ik wel kennissen maar daar spreek ik niet mee af buiten de gym.hebben toch hun eigen leven en zitten daar niet echt op te wachten heb ik de indruk.
Helaas bleef ik bij vrouwen altijd in de vriendschapzone want dat zou wel fijn zijn. Ben een tijdje terug op mn werk weggeroepen en werd verteld dat mn 2 jarige contract niet werd omgezet naar vast. Ze vonden me te stil hoewel ik mn werk goed deed en altijd af was. Heb er echt weken niet van geslapen en erg verdrietig geweest. Nu werk ik voor een uitzendbureau en gaat het weer wat beter gelukkig. Weet ook niet waarom ik dit typ allemaal maar opzich voelt het wel fijn om het eens te vertellen. Ben 42 en woon al 14 jaar alleen,vrienden laten je gewoon echt vallen helaas. Maar soms is het ook fijn om thuis wat te gamen of lezen film te kijken. Denk dat ik wat introvert ben en meer zelfvertrouwen moet krijgen.
Helaas bleef ik bij vrouwen altijd in de vriendschapzone want dat zou wel fijn zijn. Ben een tijdje terug op mn werk weggeroepen en werd verteld dat mn 2 jarige contract niet werd omgezet naar vast. Ze vonden me te stil hoewel ik mn werk goed deed en altijd af was. Heb er echt weken niet van geslapen en erg verdrietig geweest. Nu werk ik voor een uitzendbureau en gaat het weer wat beter gelukkig. Weet ook niet waarom ik dit typ allemaal maar opzich voelt het wel fijn om het eens te vertellen. Ben 42 en woon al 14 jaar alleen,vrienden laten je gewoon echt vallen helaas. Maar soms is het ook fijn om thuis wat te gamen of lezen film te kijken. Denk dat ik wat introvert ben en meer zelfvertrouwen moet krijgen.
Roy
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Een zwaar isolement (Verhaal 20)
Ik ben 33 jaar, worstel al jarenlang met een depressie en verslavingsproblematiek die stilaan overwonnen is. Een zwaar isolement heeft dit als gevolg met zich meegebracht, ik duw de mensen ook weg die doch contact zoeken.
Vorig jaar men moeder (steun en toeverlaat) verloren en dit heeft er stevig ingehakt. Ik worstel eveneens met suicidale gedachten, maar dan denk ik aan de kinderen van men broer, men petekindje...die ik enorm verwaarloos, zoals mezelf...het zijn donkere dagen momenteel, ik heb de laatste 5 dage in men bed gelegen, zonder voeding enkel water.
En heb vndaag eindelijk de moeite gevonden om naar de winkel te gaan en wat inkopen te doen. Ik heb zin om alles en iedereen te ontvluchten
Patrice
> 2 jaar geleden
6Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heftig!!!
Mimi
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heel herkenbaar het wegduwen van mensen
omdat ze me toch niet begrijpen en ik er geen zin in heb om me kwetsbaar te tonen.
Ik wil niet dat ze medelijden hebben zoals ik laatst tegen een bevriend koppel zei ik vind het alleen aan tafel zitten eten heel erg
vanaf toen hebben ze me uitgenodigd om regelmatig bij hun te komen eten maar dan voel ik me nog zieliger.en dat bedoel ik ook niet als ik iets zeg dat andere het dan zouden oplossen of zich verplicht voelen iets te doen.
omdat ze me toch niet begrijpen en ik er geen zin in heb om me kwetsbaar te tonen.
Ik wil niet dat ze medelijden hebben zoals ik laatst tegen een bevriend koppel zei ik vind het alleen aan tafel zitten eten heel erg
vanaf toen hebben ze me uitgenodigd om regelmatig bij hun te komen eten maar dan voel ik me nog zieliger.en dat bedoel ik ook niet als ik iets zeg dat andere het dan zouden oplossen of zich verplicht voelen iets te doen.
Rena
> 2 jaar geleden
Reactie:
Inderdaad heel herkenbaar
ik word binnenkort 33 jaar en ik ben ook terecht gekomen in een situatie waar ik mensen weg duw
geen vertrouwen meer heb in anderen en in mezelf
om dat verdriet te verdoven ben ik steeds vaker alcohol beginnen gebruiken waardoor mijn familie het ook stilaan heeft gehad
ik zie allemaal mooie dingen aan mij voorbij gaan en ik krijg er maar geen vat op om ook gelukkig te kunnen zijn
mijn leven is gestopt toen ik mijn partner ben verloren en men hele leven ineens is omgeslaan van puur geluk naar diep verdriet
ik wil wel graag nieuwe mensen leren kennen maar het lukt me niet om goede vriendschappen te vinden
ik trek steeds mensen aan met verkeerde bedoelingen
ik word binnenkort 33 jaar en ik ben ook terecht gekomen in een situatie waar ik mensen weg duw
geen vertrouwen meer heb in anderen en in mezelf
om dat verdriet te verdoven ben ik steeds vaker alcohol beginnen gebruiken waardoor mijn familie het ook stilaan heeft gehad
ik zie allemaal mooie dingen aan mij voorbij gaan en ik krijg er maar geen vat op om ook gelukkig te kunnen zijn
mijn leven is gestopt toen ik mijn partner ben verloren en men hele leven ineens is omgeslaan van puur geluk naar diep verdriet
ik wil wel graag nieuwe mensen leren kennen maar het lukt me niet om goede vriendschappen te vinden
ik trek steeds mensen aan met verkeerde bedoelingen
Julie
> 2 jaar geleden
Reactie:
Lieve Patrice, wat enorm verdrietig dat jouw moeder én jouw steun en toeverlaat is overleden. Kan me zeer goed voorstellen dat je bent ingestort en het leven het licht is verloren. Ik denk dat het wel op lange termijn fijn is om de deur naar jouw petekindje, broer en zijn kindjes open te houden. Sociaal isolement, helemaal als het gaat om het ontbreken van hecht contact met groot emotioneel, betrokken component, is als een glijdende schaal het diepe in. Het is zo knap van jou wat je al hebt overwonnen aan (tegen)slagen. Je kunt dit, ook al voelt het zwaar en donker. Blijf in contact met jouw broer en de kids, al is het eens per week samen eten, de kinderen van school halen etc., en praat er daarnaast met een professional/derde over. Via de huisarts kun je doorverwezen worden naar een praktijkondersteuner GGZ of bijvoorbeeld naar een psycholoog gespecialiseerd in rouw. Heel veel liefs en sterkte toegewenst!
Marthe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi ik voel wat jij voelt en zou graag een vriendschap opbouwen waar je een paar dagen per week bij elkaar loggert. Wat vind jij van dat idee. Ik hoor van je groetjes
Jeanette
> 2 jaar geleden
Reactie:
Dikke knuf
Anoniem
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik zie niks meer zitten (Verhaal 93)
Ik zie niks meer zitten.. De pijn is zo heftig moeilijk te dragen...
Linda
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hallo linda,
Kan je misschien vertellen wat er gebeurt is ?
Geloof mij ik heb dat ook ervaren en nu soms noch...daar zijn wij mens voor...
Kan je misschien vertellen wat er gebeurt is ?
Geloof mij ik heb dat ook ervaren en nu soms noch...daar zijn wij mens voor...
IJpe
> 2 jaar geleden
De eenzaamheid nekt me (Verhaal 125)
Hallo na mijn relatie woon ik nu veel te lang alleen en de eenzaamheid nekt me. Ik ben een gezelliheids mens en zou het liefst een vrouwelijk maatje vinden om een paar dagen per week gezellig mee samen te delen. Een relatie met een man trekt me niet meer het sexuele wil ik niet echt meer. Vrouwen zitten vaak op dezelfde golflengte en dat kan heel gezellig maken waardoor er weer wat vreugdegevoel terug komt. Ook heb ik een geblesserde rug dus wil er thuis wat van maken. Welke lieve vrouw zoekt ook zo een soort vriendchap?! De eenzaamheid voorbij! Ik merk dat ik het alleen nog moeilijk trek. Hoop op een leuke reactie! Ik ben 60 maar jong van binnen en woon in almere. Je krijgt altijd antwoord . wie weet tot gauw horens. 5 februarie 2021
Jeanette
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
mijn relatie met m’n vrouw is compleet over (Verhaal 117)
Hoi, ik ben Ton en ben net 61 en (nog) getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet zomaar scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Mijn vrouw woont ook alleen in een ander dorp en heeft sinds we uit elkaar zijn juist veel vrienden. Ik heb geen contacten meer met m’n familie, alleen m’n kinderen en moeder. Ik woon in een chalet, ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb ook geen vrienden om even mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Hier heb ik gelukkig minder last van overprikkelend, maar m’n gevoelens kan ik nauwelijks delen en als het probeer, wordt ik vaak niet begrepen. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij in taal te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief, maar ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed, zeker als ik uitleg dat praten met lotgenoten juist wel goed gaat. Ik zoek vrienden en heb vooral behoefte aan een gezellige vriendin, liefst iemand die ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed, nadat deze ervaring heb opgedaan bij een autisme groepstraining, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach gevonden die mij heel goed begrijpt. Ook zij kijkt momenteel naar lotgenoten contacten en zij helpt en stuurt mij om acties te nemen of ook zelf contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe ik dat precies? Ik probeer het nu wel, maar of dit lukt via lotgenoten.... In feite ben ik dus op zoek naar mensen voor een vriendschappelijke relatie of iemand die zich eenzaam voelt.
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie. Ik neem dan zelf contact met je op.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach gevonden die mij heel goed begrijpt. Ook zij kijkt momenteel naar lotgenoten contacten en zij helpt en stuurt mij om acties te nemen of ook zelf contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe ik dat precies? Ik probeer het nu wel, maar of dit lukt via lotgenoten.... In feite ben ik dus op zoek naar mensen voor een vriendschappelijke relatie of iemand die zich eenzaam voelt.
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie. Ik neem dan zelf contact met je op.
Ton (Oisterwijk)
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Anoniem
Wat fijn dat jij er bent. Wat fijn dat jij er bent voor jouw vriend.
Dat zal hem vast deugd doen. Meer dan oplossingen.
Wat fijn dat jij er bent. Wat fijn dat jij er bent voor jouw vriend.
Dat zal hem vast deugd doen. Meer dan oplossingen.
Jouw vriend is een bofkont
> 2 jaar geleden
De zin valt helemaal weg (Verhaal 107)
ik deel mijn ver haal met juli ik ben johannes ja alleen zijn woord je moedeloos van ook met de kerst alleen alle te eten aan de koffie ja de zin valt dan helemaal weg ik zoek iemand die dat ook ken en van Dieren hout en de Natuur en een wandeling en muziek ik wil deze dingen dellen met iemand mijn ik wens iedereen een goedemidag mischien hoor ik wat van u leef tijd maakt niet uit groet
johannes
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik herken hoe de dagen overvloeien in elkaar. Soms vraag ik me af of het telt, een leven, als niemand ik getuigen van is.
Ik denk van wel.
Ik denk dat leven de kunst is.
Ik denk van wel.
Ik denk dat leven de kunst is.
Anoniem
> 2 jaar geleden
gepest en geen echte vrienden (Verhaal 89)
Ik herken hier vele verhalen. Ook gepest en geen echte vrienden. Van kindsaf me anders gevoeld en altijd willen goeddoen voor anderen. Ik wacht ongeduldig op de dood want zie het echt niet meer zitten. Denk elke dag aan zelfdoding. Opname kan ik niet permitteren want heb dan teveel inkomsten verlies. Wie zou er me missen? In deze wereld is iedereen blijkbaar vervangbaar.
Ringo.
> 2 jaar geleden
2Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik worstel er ook mee, ben ook gepest. Je moet het in dit leven zelf doen, daar kan niemand je echt mee helpen. Het goed doen voor anderen kan je beter eens op jezelf richten. Je moet zelf je beste vriend zijn en dat is soms moeilijk met een verleden.
Erik
> 2 jaar geleden
Reactie:
Oei. Wat kan een mens toch veel pijn tegenkomen in het leven.
Zoveel dat het leven niet meer waardevol lijkt.
Dat is verdrietig wellicht dat De Luisterlijn of 113 je weer wat op weg kunnen helpen.
Heel veel sterkte.
Zoveel dat het leven niet meer waardevol lijkt.
Dat is verdrietig wellicht dat De Luisterlijn of 113 je weer wat op weg kunnen helpen.
Heel veel sterkte.
Voor Pit
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Zoveel familie en toch alleen (Verhaal 124)
Ik ben 62 jaar ,heb een lat relatie en 2 volwassen dochters uit een vorig huwelijk, en 5 kleinkinderen, je zou zeggen een druk leuk leven, maar dat is schijn, ik ben heel eenzaam, want ik heb weinig contact met mijn dochters en de kleinkinderen.
Er wordt weinig contact opgenomen , nu in de corona tijd kan ik zelf weinig omdat ik in de risicovolle groep zit, daarom valt het me nu extra op, vroeger was onze band heel sterk, dus snap niet waar onze verwijdering door ontstaan is.
Ik heb wel een lat relatie, maar we zien elkaar alleen in het weekend, dus in de week voel ik me heel eenzaam, zoveel fam. en toch alleen, het kan
Er wordt weinig contact opgenomen , nu in de corona tijd kan ik zelf weinig omdat ik in de risicovolle groep zit, daarom valt het me nu extra op, vroeger was onze band heel sterk, dus snap niet waar onze verwijdering door ontstaan is.
Ik heb wel een lat relatie, maar we zien elkaar alleen in het weekend, dus in de week voel ik me heel eenzaam, zoveel fam. en toch alleen, het kan
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Hopelijk kan ik daar mijn verhaal kwijt (Verhaal 35)
Hallo! Ik ben 53 jaar, getrouwd en erg eenzaam. Ik zou een moord doen voor een goed gesprek en iemand die eens naar mij luistert. Altijd sta ik voor iedereen klaar maar nooit vraagt iemand mij iets. Nee, ik heb geen vrienden en mijn familie vind zichzelf belangrijker. Mijn relatie is niet leuk, hij vind zijn werk interessanter. Nu is er een vorm van epilepsie bij mij geconstateerd en moet ik wat onderzoeken ondergaan. Ik ben best bang. Ik heb nu een afspraak bij een praktijkondersteuner gemaakt, hopelijk kan ik daar mijn verhaal kwijt. Ik mis een maatje!!!
Mimi
> 2 jaar geleden
3Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik wil wel naar je luisteren hoor, maar hoe leg je hier contact?
c
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoe gaat het met je Mimi?
Arno niem
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik heb 5 jaar lang een lieve vriendin gehad met Epilepsie (myoclonide epilepsie) Heb haar jarenlang geholpen met aanvallen opvangen, verzorgen en neurologische onderzoeken tot ze plotseling overleed aan alvleesklier kanker. Veel mensen om ons heen bagatelliseerde deze epilepsie absances en ik werd daar explosief kwaad van. Dit had vooral met onmacht, frustratie en mijn ASS stoornis te maken. Kennissen en anderen lieten ons dan vallen. Om weer tot rust te komen moet ik mezelf even terugtrekken om het te verwerken. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar na haar overlijden waren alle mensen weg. Ik had plotseling geen vrienden meer om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb (ASS) Asperger en veel mensen vinden mij te snel boos, tè direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief., maar ook heel zorgzaam. Ik mis vooral de gezelligheid van een leuke vriendin/maatje en dat we samen over [ook ziekte of stress, etc.] eerlijk en openlijk kunnen praten. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik zelf al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto, dus een vriendin op afstand maakt niet uit. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed of vinden het vreemd dat ik vrienden zoek die eenzaam zijn, of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap en gezelligheid. Ook met iemand die zelf ook Asperger of andere gezondheidsproblemen heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed want deze ervaring heb ik opgedaan bij een lotgenoten groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en bij-stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe ik dat precies? Ik probeer nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke of vriendelijke reactie.
Ik woon in Oisterwijk, groeten van Ton
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik heb 5 jaar lang een lieve vriendin gehad met Epilepsie (myoclonide epilepsie) Heb haar jarenlang geholpen met aanvallen opvangen, verzorgen en neurologische onderzoeken tot ze plotseling overleed aan alvleesklier kanker. Veel mensen om ons heen bagatelliseerde deze epilepsie absances en ik werd daar explosief kwaad van. Dit had vooral met onmacht, frustratie en mijn ASS stoornis te maken. Kennissen en anderen lieten ons dan vallen. Om weer tot rust te komen moet ik mezelf even terugtrekken om het te verwerken. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar na haar overlijden waren alle mensen weg. Ik had plotseling geen vrienden meer om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb (ASS) Asperger en veel mensen vinden mij te snel boos, tè direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief., maar ook heel zorgzaam. Ik mis vooral de gezelligheid van een leuke vriendin/maatje en dat we samen over [ook ziekte of stress, etc.] eerlijk en openlijk kunnen praten. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik zelf al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto, dus een vriendin op afstand maakt niet uit. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed of vinden het vreemd dat ik vrienden zoek die eenzaam zijn, of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap en gezelligheid. Ook met iemand die zelf ook Asperger of andere gezondheidsproblemen heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed want deze ervaring heb ik opgedaan bij een lotgenoten groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en bij-stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe ik dat precies? Ik probeer nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke of vriendelijke reactie.
Ik woon in Oisterwijk, groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Niks van familie meer, geen 1, alle contacten moeten verbreken (Verhaal 86)
Hallo,
Ik kom uit de regio leuven en zoek een praatgroep waar mensen te maken hebben eenzaamheid maar in dezelfde lijn als van dit verhaal.
Ik heb een partner maar geen familie meer, ik kwam al uit een kleine familie maar omwille van overlijden, geldzaken, hypocrisie, allemaal rotte appels heb ik er afscheid van moeten nemen, ik ben enig kind en ongewenst, dat het aan beide kanten van de familie geldwolven en schijnheiligen zijn is extra pech. Dan liever weg van al die mensen want de confrontatie gaat niet meer, ook alcoholgebruik, verbale agressie enz.
Ik werk en heb een normaal leven met vrienden en uitstapjes en etentjes enz ver weg van dit scenario maar zou daar graag over praten met lotgenoten.Mijn verdere vrienden-collegas weten het niet echt , sommige wel en bij hen ben ik een warm persoon, die luistert en steun geeft. Ik ben er vooral voor anderen ( vorig j twee goede vriendinnen met kanker ondersteund)maar heb een soort zesde zintuig voor profiteurs en schijnheiligen wat maakt dat ik heel goed oplet en als niet aanvoelt dat ook laat merken.Dus als er groepen zijn aub laat me gerust iets weten of facebookgroepen maar graag serieuze groepen zonder verwijten of marginale reacties want zo zijn er al genoeg op de griepforums op FB wat heel jammer is en niet nodig.. we willen toch allemaal graag genegenheid..Bedankt dat ik dit hiet mocht delen.
Ik kom uit de regio leuven en zoek een praatgroep waar mensen te maken hebben eenzaamheid maar in dezelfde lijn als van dit verhaal.
Ik heb een partner maar geen familie meer, ik kwam al uit een kleine familie maar omwille van overlijden, geldzaken, hypocrisie, allemaal rotte appels heb ik er afscheid van moeten nemen, ik ben enig kind en ongewenst, dat het aan beide kanten van de familie geldwolven en schijnheiligen zijn is extra pech. Dan liever weg van al die mensen want de confrontatie gaat niet meer, ook alcoholgebruik, verbale agressie enz.
Ik werk en heb een normaal leven met vrienden en uitstapjes en etentjes enz ver weg van dit scenario maar zou daar graag over praten met lotgenoten.Mijn verdere vrienden-collegas weten het niet echt , sommige wel en bij hen ben ik een warm persoon, die luistert en steun geeft. Ik ben er vooral voor anderen ( vorig j twee goede vriendinnen met kanker ondersteund)maar heb een soort zesde zintuig voor profiteurs en schijnheiligen wat maakt dat ik heel goed oplet en als niet aanvoelt dat ook laat merken.Dus als er groepen zijn aub laat me gerust iets weten of facebookgroepen maar graag serieuze groepen zonder verwijten of marginale reacties want zo zijn er al genoeg op de griepforums op FB wat heel jammer is en niet nodig.. we willen toch allemaal graag genegenheid..Bedankt dat ik dit hiet mocht delen.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken èn begrijp heel goed wat je hier schrijft.
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ben zelf 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie meer. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Verdrietig en eenzaam (Verhaal 74)
Ik voel me verdrietig en eenzaam. Heb wel een relatie maar beiden geen vrienden en nauwelijks contact met familie. Vooral wanneer ik buren om mij heen het gezellig zie hebben met anderen dan doet dat pijn.
Anoniem
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi, ik herken heel goed wat je hier schrijft.
Ben 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ben 61 (M) en [nog] getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Facebook etc. vind ik helemaal niks. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Ik ga graag met kinderen en dieren om, dus dat is geen enkel bezwaar. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. Ik rijdt nog wel graag auto. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden die eenzaam zijn of net als ik vooral behoefte hebben aan vriendschap. Ook met iemand die zelf ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie.
groeten van Ton
Ton
> 2 jaar geleden
Ik vind de kerst een vervelende periode (Verhaal 116)
Ik ben 48 en al sinds mijn 12 e eenzaam. Heb geen broers of zussen en geen vrienden of partner.
De kerst vind ik de vervelende periode in het jaar. Iedereen wenst je fijne feest dagen, maar je zit alleen tv te kijken. Ik ben altijd weer blij wanneer de feestdagen weer voorbij zijn
De kerst vind ik de vervelende periode in het jaar. Iedereen wenst je fijne feest dagen, maar je zit alleen tv te kijken. Ik ben altijd weer blij wanneer de feestdagen weer voorbij zijn
Ml
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik vecht er nu al heel wat jaren tegen (Verhaal 54)
Hallo
Ik ben 26 jaar en behoorlijk eenzaam. Ik vecht er nu al heel wat jaren tegen. Ik krijg telkens maar weer het gevoel dat ik nergens bij hoor.
Heb ook totaal geen vrienden en een vriendin heb ik nooit gehad. Ik ben dan ook echt alle dagen alleen en ik weet ook niet meer hoe ik de dag moet doorkomen. Behalve op me werk is er totaal niemand om mee te praten. Ik heb helemaal geen motivatie meer om iets te ondernemen of iets te gaan doen want het is altijd ik en mezelf. Ik weet soms helemaal niet meer hoe ik de dag moet doorkomen.
Ik voel me dan ook best mislukt. Ik kom al bijna nooit meer buiten want telkens als ik andere mensen bij elkaar zie en plezier hebben begin ik me meer depressief te voelen. Ik voel me behoorlijk aan de kant gezet door de maatschappij. soms denk ik van het hoeft voor mij ook niet meer.
Ik ben 26 jaar en behoorlijk eenzaam. Ik vecht er nu al heel wat jaren tegen. Ik krijg telkens maar weer het gevoel dat ik nergens bij hoor.
Heb ook totaal geen vrienden en een vriendin heb ik nooit gehad. Ik ben dan ook echt alle dagen alleen en ik weet ook niet meer hoe ik de dag moet doorkomen. Behalve op me werk is er totaal niemand om mee te praten. Ik heb helemaal geen motivatie meer om iets te ondernemen of iets te gaan doen want het is altijd ik en mezelf. Ik weet soms helemaal niet meer hoe ik de dag moet doorkomen.
Ik voel me dan ook best mislukt. Ik kom al bijna nooit meer buiten want telkens als ik andere mensen bij elkaar zie en plezier hebben begin ik me meer depressief te voelen. Ik voel me behoorlijk aan de kant gezet door de maatschappij. soms denk ik van het hoeft voor mij ook niet meer.
Romano
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Je zult het zelf moeten doen. Ga iets doen om mensen te ontmoeten. Sporten, dansen er is genoeg. Het is ook alleen jezelf waar je mee te dealen hebt. Dat heeft iedereen. Creëer je eigen leven, wacht niet op wat anderen je brengen. De start kan je zelf maken. Kijk niet naar wat anderen hebben en wat ze allemaal doen.
Erik
> 2 jaar geleden
waarom zoveel eenzaamheid (Verhaal 64)
Ik lees al deze verhalen en aan de ene kant voel ik een soort van opluchting, maar aan de andere kant nog meer verdriet. Waarom is er zoveel eenzaamheid waarom missen zoveel mensen die verbondenheid.
Ook ik mis sinds jaren vrienden of familie om mij heen. Ik heb wel werk maar dat is erg solistisch.
Ik kom thuis en ben weer alleen en dat doet soms gewoon echt pijn.
Vaak denk ik hoe lang hou ik dit nog vol...
Ik zit wel bij een vrijwilligers groep ,maar buiten die bijeenkomsten heb ik geen contact. Ik merk dat ik ook steeds minder in contact durf te gaan, zo bang om wederom afgewezen te worden...het klinkt vaak gemakkelijk en ook ik weet wel wat ik kan ondernemen om in contact te komen met mensen, maar in praktijk is dat toch anders merk ik, ik zit nu echt in een cirkel..erg vermoeiend dit.
Ook ik mis sinds jaren vrienden of familie om mij heen. Ik heb wel werk maar dat is erg solistisch.
Ik kom thuis en ben weer alleen en dat doet soms gewoon echt pijn.
Vaak denk ik hoe lang hou ik dit nog vol...
Ik zit wel bij een vrijwilligers groep ,maar buiten die bijeenkomsten heb ik geen contact. Ik merk dat ik ook steeds minder in contact durf te gaan, zo bang om wederom afgewezen te worden...het klinkt vaak gemakkelijk en ook ik weet wel wat ik kan ondernemen om in contact te komen met mensen, maar in praktijk is dat toch anders merk ik, ik zit nu echt in een cirkel..erg vermoeiend dit.
Janita
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ik heb hetzelfde gevoel. Als ik de verhalen lees denk ik waarom bestaat dit zo sterk en waarom vinden wij elkaar niet?
Ik denk dat de verbinding begint in jezelf. Ik lees ook steeds heel veel verwachtingen van anderen en teleurstellingen. Ik vraag mij af of het ook niet daar in zit. Misschien zijn er kansen om het anders te doen, maar moet je er zelf mee beginnen. Niet afwachten wat anderen komen brengen. Ik weet het ook niet.
Ik denk dat de verbinding begint in jezelf. Ik lees ook steeds heel veel verwachtingen van anderen en teleurstellingen. Ik vraag mij af of het ook niet daar in zit. Misschien zijn er kansen om het anders te doen, maar moet je er zelf mee beginnen. Niet afwachten wat anderen komen brengen. Ik weet het ook niet.
Erik
> 2 jaar geleden
2 jaar geleden werd ik weduwe (Verhaal 113)
Weet niet goed waar te beginnen. Ben 52, heb een goed huwelijk gehad. Helaas werd ik 2 jaar geleden weduwe. Mijn man was mijn alles, mijn maatje, mijn beste vriend, onze relatie was super, we deden alles samen. Na zijn overlijden kwam ik plots alleen te staan, geen ouders meer (helaas overleden), geen kinderen, nog 1 broer waar ik niet over klaag, we hebben een goede band maar hij heeft zijn leven, zijn gezin. Hier zat ik dan helemaal alleen met mijn verdriet. Ik heb goede buren waar ik wel eens mee kan praten, op mijn werk lieve collega's... maar toch. Eens ik mijn voordeur opendoe ben ik alleen. Eenzaamheid doet pijn, maakt je ziek. Wat ik het meeste mis ? Een spontane babbel, eens op stap gaan, een optechte knuffel, ... Als ik ga wandelen, steeds alleen, zie ik mensen op een bankje zitten, het doet pijn, .... momenteel zit ik 3 maanden thuis wegens mijn gezondheid en kan je verzekeren er gaat vanalles door mijn hoofd. Tijd genoeg om na te denken. Hoop in januari weer te kunnen gaan werken, het breekt mijn dagen. Op het werk ben ik de sterke, vrolijke, sociale collega. Maar niemand ziet je stil verdriet. Maak nieuwe vrienden zeggen ze dan, wel ik stel me de vraag hoe ? Ik kan moeilijk op straat tegen iedereen een praatje beginnen doen. Mensen zouden maar raar opkijken denk ik. Heb al veel gezicht op sites om nieuwe mensen te leren kennen maar kom steeds terrecht op datingsites waar ik helemaal geen behoefte aan heb.
Anja
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
leuk is anders (Verhaal 47)
ik ben sedert 17 jaar weduwnaar mijn vrouw heeft zelfmoord gedaan. ik was er kapot van en heb kanker gekregen ben er doorgekomen na een jaar chemo bestralingen enz. daarna een nieuwe aortaklep hersenbloeding en nu nierdyalise leuk is anders sedert de nierdyalise ben ik wel verbeterd en met nieuwjaar zou ik dolgraag eens gaan eten, maar wat doen ze met mij altijd hetzelfde vanaf 2 personen ja daar zit ik dan heb alles maar niets ben 64 . dat is het leven zeker
ivan
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Ook al zie je het allemaal niet meer....
Je moet nu aan jezelf denken...
Ik weet niet hou oud je post is....misschien gaat het nu beter met je....
Maar wat deze vrouw doet is beneden alle peil...
Dit mag je niet meer toelaten....
Je moet nu aan jezelf denken...
Ik weet niet hou oud je post is....misschien gaat het nu beter met je....
Maar wat deze vrouw doet is beneden alle peil...
Dit mag je niet meer toelaten....
Christel
> 2 jaar geleden
De eenzaamheid begint aan me te knagen (Verhaal 109)
Ik ben een 37 jarige gescheiden man met een zoon van 6 jaar oud. Getrouwd in 2017 en, totaal onverwachts, gescheiden in 2018. Leven ingestort en na ongeveer een jaar van verdriet en alle emoties die je je na een scheiding kunt bedenken, voelde ik me na een relatie van bijna 12 jaar weer sterk genoeg om heel voorzichtig weer te denken aan een toekomst. En toen was daar COVID...
De eerste maanden was ik hier persoonlijk erg mee geholpen. Het loste praktische problemen op in de vorm van opvang voor mijn kind. Daarnaast bracht het me relatieve rust om dingen op een rijtje te zetten. Inmiddels zitten ‘we’ een klein jaar thuis en begint de eenzaamheid toch aan me te knagen. Ik loop de hele dag rond met een rusteloos gevoel. Ik heb het gevoel dat het leven aan me voorbij gaat. Ik had alles, daar bleef weinig van over en in plaats van nieuwe sociale contacten, worden we getrakteerd op social distancing. Ik ben alleen maar bezig met werk, ben na mijn scheiding sociale contacten verloren en de vrienden die er nog zijn hebben zelf een jong gezin, een drukke baan of whatever. Ik mis een maatje. Ik vind het leuk om iets lekkers te koken, maar niet alleen voor mezelf. Kijk graag films en series, maar alleen is niet hetzelfde. Ben graag nodig voor iemand naast mijn zoon. Ik hoop dat ik het mis heb, maar ik verwacht dat 2021 het ‘oude normaal’ nog niet terug gaat brengen. Mijn werkgever heeft al aangegeven dat we minimaal thuis zijn tot 1 juli 2021. Het is soms echt even doorbijten en voel mee met de mensen die hier veel harder dan ik aan onderdoor gaan. Ik wil daarom langs deze weg, die voor mij bedoeld is om mijn hart te luchten, iedereen alle kracht toewensen om de komende tijd door te komen.
De eerste maanden was ik hier persoonlijk erg mee geholpen. Het loste praktische problemen op in de vorm van opvang voor mijn kind. Daarnaast bracht het me relatieve rust om dingen op een rijtje te zetten. Inmiddels zitten ‘we’ een klein jaar thuis en begint de eenzaamheid toch aan me te knagen. Ik loop de hele dag rond met een rusteloos gevoel. Ik heb het gevoel dat het leven aan me voorbij gaat. Ik had alles, daar bleef weinig van over en in plaats van nieuwe sociale contacten, worden we getrakteerd op social distancing. Ik ben alleen maar bezig met werk, ben na mijn scheiding sociale contacten verloren en de vrienden die er nog zijn hebben zelf een jong gezin, een drukke baan of whatever. Ik mis een maatje. Ik vind het leuk om iets lekkers te koken, maar niet alleen voor mezelf. Kijk graag films en series, maar alleen is niet hetzelfde. Ben graag nodig voor iemand naast mijn zoon. Ik hoop dat ik het mis heb, maar ik verwacht dat 2021 het ‘oude normaal’ nog niet terug gaat brengen. Mijn werkgever heeft al aangegeven dat we minimaal thuis zijn tot 1 juli 2021. Het is soms echt even doorbijten en voel mee met de mensen die hier veel harder dan ik aan onderdoor gaan. Ik wil daarom langs deze weg, die voor mij bedoeld is om mijn hart te luchten, iedereen alle kracht toewensen om de komende tijd door te komen.
Laurens
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ook eenzaam als ik onder de mensen ben (Verhaal 106)
Na jullie openhartige verhalen gelezen te hebben wil ik ook mijn verhaal over eenzaam voelen wel kwijt.
Ik ben over de 50 jaar en heb in het verleden veel te kampen gehad met depressies. Er was eigenlijk geen medicijn dat hier een goed effect op had, en heb zeker 5 verschillende anti-depressiva gebruikt. Momenteel niet meer.
Ik voel me al heel lang erg eenzaam, en vreemd genoeg is dat vaak ook zo geweest als ik onder de mensen was. Komt denk ik omdat ik me slecht begrepen voelde of ook op slot zat met mn gevoelens, me niet goed wist te uiten en erg onzeker was.
Ook ben ik al sinds lang afgekeurd door die depressies, en zit zodoende veel thuis.
Ik praat een beetje in de verleden tijd nu omdat het de laatste 2 jaar wat beter gaat met die depressies en dat gevoel van eenzaamheid.
De laatste paar jaar ben ik wel wat vrienden kwijtgeraakt, omdat ik de klik met ze verloren was.
Komt denk ik ook omdat me spiritueel ben gaan ontwikkelen ( mediteren e.d.) en bewuster ben geworden en veel minder ben gaan piekeren daardoor, en erachter kwam dat ik eigenlijk niet zo veel voor hun betekende.
Ik kwam erachter dat er helemaal geen warmte of echte interesse in de relaties meer was.
Als ik ze een keertje nodig had gaven ze toch niet thuis, en om de een of andere reden was ik het beu om voor de 501ste keer hetzelfde verhaal weer aan te moeten horen.
Ik heb ze toen te kennen gegeven dat ik er klaar mee was, ook omdat er wel wat frictie was gekomen. Enkele dronken ook veel teveel. Een ander kon alleen nog maar klagen. Ik was ze een beetje ontgroeid denk ik.
Ik wil mezelf niet vrijpleiten want ook ik dronk teveel, maar ben daar op een gegeven moment mee gestopt gelukkig.
Nu denk ik wel eens; ik wou dat er eens een nieuwe persoon in mn leven verschijnt met wie ik gewoon openhartig kan praten, een wandeling maken, een beetje lachen om grappige dingen die gebeuren enzo. Een openminded persoon die niet in hokjes denkt vooral.
Nou ja, dat dus...
Ik ben over de 50 jaar en heb in het verleden veel te kampen gehad met depressies. Er was eigenlijk geen medicijn dat hier een goed effect op had, en heb zeker 5 verschillende anti-depressiva gebruikt. Momenteel niet meer.
Ik voel me al heel lang erg eenzaam, en vreemd genoeg is dat vaak ook zo geweest als ik onder de mensen was. Komt denk ik omdat ik me slecht begrepen voelde of ook op slot zat met mn gevoelens, me niet goed wist te uiten en erg onzeker was.
Ook ben ik al sinds lang afgekeurd door die depressies, en zit zodoende veel thuis.
Ik praat een beetje in de verleden tijd nu omdat het de laatste 2 jaar wat beter gaat met die depressies en dat gevoel van eenzaamheid.
De laatste paar jaar ben ik wel wat vrienden kwijtgeraakt, omdat ik de klik met ze verloren was.
Komt denk ik ook omdat me spiritueel ben gaan ontwikkelen ( mediteren e.d.) en bewuster ben geworden en veel minder ben gaan piekeren daardoor, en erachter kwam dat ik eigenlijk niet zo veel voor hun betekende.
Ik kwam erachter dat er helemaal geen warmte of echte interesse in de relaties meer was.
Als ik ze een keertje nodig had gaven ze toch niet thuis, en om de een of andere reden was ik het beu om voor de 501ste keer hetzelfde verhaal weer aan te moeten horen.
Ik heb ze toen te kennen gegeven dat ik er klaar mee was, ook omdat er wel wat frictie was gekomen. Enkele dronken ook veel teveel. Een ander kon alleen nog maar klagen. Ik was ze een beetje ontgroeid denk ik.
Ik wil mezelf niet vrijpleiten want ook ik dronk teveel, maar ben daar op een gegeven moment mee gestopt gelukkig.
Nu denk ik wel eens; ik wou dat er eens een nieuwe persoon in mn leven verschijnt met wie ik gewoon openhartig kan praten, een wandeling maken, een beetje lachen om grappige dingen die gebeuren enzo. Een openminded persoon die niet in hokjes denkt vooral.
Nou ja, dat dus...
Stef
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Kan je jezelf niet dwingen tot bijvoorbeeld het maken van lange wandelingen. Niet dat je dan je gedachten uit kan zetten ( misschien wel iets rustiger worden) maar het is altijd beter dan thuis met je piekergedachten te zitten.
En probeer je over je angsten heen te zetten. Wat moet gebeuren zal gebeuren, en wat niet mag gebeuren zal nooit gebeuren.
Laat die ex de klere krijgen, hij is het niet waard om bang voor te zijn.
En probeer je over je angsten heen te zetten. Wat moet gebeuren zal gebeuren, en wat niet mag gebeuren zal nooit gebeuren.
Laat die ex de klere krijgen, hij is het niet waard om bang voor te zijn.
anoniem
> 2 jaar geleden
Zie alles om me heen wegvallen (Verhaal 108)
ook ik voel me erg een zaam ik zie alles om me heen weg vallen dus met de dag ereger wie erkent dat zijn er ook lotgenoten die dit herkennen en die ook elkedag alleen zitten dan eten dan weer naar bed zijn er mensen die dat willen en kunnen dellen groet Johannes
johannes
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Eenzaamheid je bent mijn vriend en vijand (Verhaal 103)
Waar ben je, jij die mij voelt, ziet, ruikt en er is voor mij, dit nooit gekend hebbend,gooi ik mijn antennes uit, maar niemand ontvangt.
Eenzaamheid je bent mijn vriend en vijand.
Eenzaamheid je bent mijn vriend en vijand.
Robin
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik probeer alles beter te doen, maar..... (Verhaal 102)
Hallo,
Ik ben mark ik ben nu 30 jaar oud.
Ik heb het mijn hele leven al op een bepaalde manier moeilijk maar heb er nooit iets aan gedaan ( te trots , beschaamd , ik hou het wel vol , focus op anderen leggen en niet op mezelf)
Als kind uitte ik mijn innerlijke kwaadheid voor al op school door het op te nemen voor de zogezegd fysiek zwakkere en in de confrontatie te gaan met de zogezegd fysiek sterkere . Waarom dat ik dit altijd deed was voor mij toen niet duidelijk omdat ik nog niet veel besef had van wat er zich allemaal afspeelde in mijn leven.
Ik steek het op een groot deel op de scheiding van mijn ouders, op mijn broer die drugsverslaafd is en die ik door de scheiding ook meer dan 15 jaar niet in mijn leven heb gehad , mijn vader heb ik van mijn 3 tot mijn 21 nooit gezien of gehoord ook al woonde hij op een tweetal kilometer van mij.
Mijn stiefvader die me mishandelde op jongere leeftijd heeft er ook geen goed aan gedaan op mijn gevoel vandaag daarbij komend dat mijn moeder nu ook alcoholiste is en de twee halfzussen opvallend hard voortrekt omdat zij jonger zijn en de situatie allemaal nog niet goed beseffen , ik ga in de clinch omdat ik mijn ouders liever anders had gezien en de halfzussen gaan volledig mee in het manipulatie spel van mijn moeder.
Ik neem het hun niet kwalijk en probeer een goede broer te zijn maar het lukt me steeds minder.
Zou liefst van al , alle contact breken met de moeder en de stiefpa.
Ik voel me het 5de wiel aan de wagen als zoon van een andere relatie van de moeder en voel me echt niet thuis en word altijd geconfronteerd met de realiteit en dat is dat de twee halfzussen de moeder en de stiefvader het " perfecte gezinnetje " vormen en ik alleen maar de herinnering ben van een mislukte relatie vroeger.
Ik ga gewoon door en denk aan mijn vrouw en mijn kind en probeer alles beter te doen , maar een babbel met iemand die ongeveer hetzelfde doormaakt zou ik wel kunnen appreciëren al is het maar dat ik er iets kan uit leren .
Grts
Ik ben mark ik ben nu 30 jaar oud.
Ik heb het mijn hele leven al op een bepaalde manier moeilijk maar heb er nooit iets aan gedaan ( te trots , beschaamd , ik hou het wel vol , focus op anderen leggen en niet op mezelf)
Als kind uitte ik mijn innerlijke kwaadheid voor al op school door het op te nemen voor de zogezegd fysiek zwakkere en in de confrontatie te gaan met de zogezegd fysiek sterkere . Waarom dat ik dit altijd deed was voor mij toen niet duidelijk omdat ik nog niet veel besef had van wat er zich allemaal afspeelde in mijn leven.
Ik steek het op een groot deel op de scheiding van mijn ouders, op mijn broer die drugsverslaafd is en die ik door de scheiding ook meer dan 15 jaar niet in mijn leven heb gehad , mijn vader heb ik van mijn 3 tot mijn 21 nooit gezien of gehoord ook al woonde hij op een tweetal kilometer van mij.
Mijn stiefvader die me mishandelde op jongere leeftijd heeft er ook geen goed aan gedaan op mijn gevoel vandaag daarbij komend dat mijn moeder nu ook alcoholiste is en de twee halfzussen opvallend hard voortrekt omdat zij jonger zijn en de situatie allemaal nog niet goed beseffen , ik ga in de clinch omdat ik mijn ouders liever anders had gezien en de halfzussen gaan volledig mee in het manipulatie spel van mijn moeder.
Ik neem het hun niet kwalijk en probeer een goede broer te zijn maar het lukt me steeds minder.
Zou liefst van al , alle contact breken met de moeder en de stiefpa.
Ik voel me het 5de wiel aan de wagen als zoon van een andere relatie van de moeder en voel me echt niet thuis en word altijd geconfronteerd met de realiteit en dat is dat de twee halfzussen de moeder en de stiefvader het " perfecte gezinnetje " vormen en ik alleen maar de herinnering ben van een mislukte relatie vroeger.
Ik ga gewoon door en denk aan mijn vrouw en mijn kind en probeer alles beter te doen , maar een babbel met iemand die ongeveer hetzelfde doormaakt zou ik wel kunnen appreciëren al is het maar dat ik er iets kan uit leren .
Grts
Mark
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik moest knokken voor haar liefde (Verhaal 100)
6 jaar geleden heb ik een punt gezet achter mijn relatie, maar wat ik niet begrijp is dat de ene vriendschap na de andere vervolgens verwaterde, veranderde of helemaal stopte. Het lijkt alsof ik na teleurstellende ervaringen met een psycholoog, iedereen afstoot. Dat maakt mij eenzaam en onzeker. Ik heb moeite met intimiteit, maar mis de wat diepergaande relaties. Ik heb een dochter, maar haar wil ik er niet mee opzadelen. Zij leidt haar eigen leven en we hebben een goed contact verder.
Ik ben 61 en zit bij een activiteitengroep, maar dat zijn doorgaans vluchtige contacten. De band met mijn familie is niet heel sterk. Ik ben van een tweeling, maar mijn broer was het lievelingetje van mijn moeder. Ik moest knokken voor haar liefde. Tja dit draag ik mee en heeft nog steeds impact op mijn leven. Ik heb nog een broer en twee zussen, nogal rationeel ingesteld. Ik ben nogal gevoelig en dat maakte mij hun mikpunt. Ik wil niet in de slachtofferrol, maar het had anders kunnen zijn.
Ik ben 61 en zit bij een activiteitengroep, maar dat zijn doorgaans vluchtige contacten. De band met mijn familie is niet heel sterk. Ik ben van een tweeling, maar mijn broer was het lievelingetje van mijn moeder. Ik moest knokken voor haar liefde. Tja dit draag ik mee en heeft nog steeds impact op mijn leven. Ik heb nog een broer en twee zussen, nogal rationeel ingesteld. Ik ben nogal gevoelig en dat maakte mij hun mikpunt. Ik wil niet in de slachtofferrol, maar het had anders kunnen zijn.
Dinde
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ik vraag me af hoe jullie hiermee omgaan (Verhaal 99)
Ik ben een dame van 20 jaar. Ben op het moment heel erg eenzaam ik heb nog nooit op forum geschreven maar ik dacht misschien voelen mensen het zelfde . Helaas heb ik geen famillie en ook geen contact met me moeder wel een paar vriendinnen maar die hebben het ook druk met school en vriendjes, dus kan ik nergens echt terecht om hoe ik me voel. Ik vraag me af hoe jullie hier mee omgaan
Anoniempje
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik voel me heel erg eenzaam (Verhaal 13)
Ik voel me heel erg eenzaam. Ik had leuke vriendinnen dacht ik.. gezellig stappen en drankje doen en toen overleed mijn moeder en raakte ik in de put.
Ik ben 36 en heb geen gezin dus voor mij viel alles in een klap weg.. en dus ook mijn vriendinnen die inneens geen zin meer hadden in een verdrietig persoon als vriendin...
Ik leg moeilijk contact over t algemeen ben best onzeker en ook verlegen. Durf er niet goed alleen op uit te trekken.. heb therapie maar niet t gevoel dat ik daar wat aan heb...
Hopelijk komt aan deze periode ook een einde maar makkelijk is het niet...
Anoniem
> 2 jaar geleden
4Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi! Wat naar! Geen echte vriendinnen dus.
Tip 1) Wordt lid van www.nmlk.nl
, daar leer je nieuwe mensen kennen dmv activiteiten.
Tip 2) Zoek een andere psychotherapeut die jou wel kan helpen. Belangrijk is dat het klikt en je serieus genomen voelt.
Succes!
Angélique
> 2 jaar geleden
Reactie:
Hoi anoniem,
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
Probeer je denkwijze te veranderen hoe moeilijk het ook klinkt, je gedachtes van nu bepalen je toekomst. Zijn er negatieve/bange gedachtes waar je in het verleden aan dacht uitgekomen? Dan is daar je bewijs.
Wees sterk, en wees dankbaar voor wat je hebt. Zodra je je rot voelt pak een pen en papier en schrijf alles op waar je dankbaar voor bent, dat kan een dak boven je hoofd zijn, de kleding die je draagt, je rekeningen die je kan betalen, je gezondheid enzo enzo ,,, Probeer je gedachtes te trainen verander je negatieve gedachtes te veranderen in leuke gedachtes, bijv het leukste moment uit je leven. Beeld het je in en en probeer dat zolang mogelijk vast te houden.
Ik hoop dat je het probeert , en wens je veel geluk en succes.
iamMe
> 2 jaar geleden
Reactie:
Net je verhaal gelezen.
Wat naar voor je!
Ik herken me wel in je verhaal.
Voel me zelf ook heel erg vaak eenzaam en heb verder ook geen gezin of familie.
Het gevoel grijpt me vaak naar mijn strot ik krijg dan angstige en neerslachtige gevoelens.
Dat ik hier nu op deze site zit te typen is omdat ik ook niet meer weet wat te doen en hoop zo toch nog verbinding te kunnen voelen met mensen en minder alleen.
Bij deze een knuffel en de woorden je bent niet alleen
Wat naar voor je!
Ik herken me wel in je verhaal.
Voel me zelf ook heel erg vaak eenzaam en heb verder ook geen gezin of familie.
Het gevoel grijpt me vaak naar mijn strot ik krijg dan angstige en neerslachtige gevoelens.
Dat ik hier nu op deze site zit te typen is omdat ik ook niet meer weet wat te doen en hoop zo toch nog verbinding te kunnen voelen met mensen en minder alleen.
Bij deze een knuffel en de woorden je bent niet alleen
Eva
> 2 jaar geleden
Reactie:
Heb ook geen vrienden en sinds kort ook geen ouders meer
Mieke
> 2 jaar geleden
Ik heb dispraxy (Verhaal 88)
Ik ben geboren met autisme, ik heb dispraxy, ik heb een mannelijk tenu maar voel me en ben heeel vrouwelijk, ik ben heel mijn leven gepest geweest zowel op school als op het werk, ik moet gelukkig niet meer gaan werken, dat zou per definitie zelfmoord zijn. ik heb enkel familie op papier, ik heb een paar vrienden maar die zie ik één keer op een jaar. Ik had ondersteuning van psychiater verpleegkundige Sandra, die heeft me gekwestst, steeds opnieuw, omwille van mijn autisme, het is een handicap , en was heel harteloos over mijn vrouwelijkheid, ik wist dit toen al wanneer ik ongeveer negen jaar was!
Ik ben getrouwd met een schat van een vrouw maar zij heeft OCS en ook autisme. Ik heb Sandra aan de deur gezet, definitief.
Ik had ook een ander Lies een vriendin, maar hare vent Stijn is stik jaloers, ze werkt fulltime en enkel bij me deed ze thuisbegeleiding wat snel groeide tot een mooie correcte vriendschap, ze deed dikwlijls beroep op me om har te steunen als zij het moeilijk had. Maar sommige venten zijn echte stomme klotige kortzichtige mannen die eens moeten leren voelen waar een vrouwenhart mee bezig is. Ze vertelde me steeds, ja jij begrijpt dat, maar mijne Stijn niet, ik zegde daarop, ja Stijn is wel ne echte vent hé!
Dus ik heb geen Familie omdat ze zover de wet het toelaat me onterfd hebben, vrienden heb ik niet, en dat wat ik had is er ook niet meer. Ah ja ik had nog zo een stomme vriendin Katrien, maar zij was jaloers en bemoeide zich met waar we ons geld in investeerde, en was bezig om met haar een relatie aan te gaan, terwijl hare vent binnen zat en ik buiten met haar en mijn vrouw aan het werken was ...
ik zoek een vrouw die me aanvaard zoals ik ben, een vrouw waar ik open gesprekken kan mee hebben over emoties, gevoelens, relaties, dat wat ons dagelijks bezig houd, waar we bezorgd over zijn, humor, en liefst ik ben Sommelier Conseil iemand die houd van lekker eten met een degelijk glas wijn.
Ik ben getrouwd met een schat van een vrouw maar zij heeft OCS en ook autisme. Ik heb Sandra aan de deur gezet, definitief.
Ik had ook een ander Lies een vriendin, maar hare vent Stijn is stik jaloers, ze werkt fulltime en enkel bij me deed ze thuisbegeleiding wat snel groeide tot een mooie correcte vriendschap, ze deed dikwlijls beroep op me om har te steunen als zij het moeilijk had. Maar sommige venten zijn echte stomme klotige kortzichtige mannen die eens moeten leren voelen waar een vrouwenhart mee bezig is. Ze vertelde me steeds, ja jij begrijpt dat, maar mijne Stijn niet, ik zegde daarop, ja Stijn is wel ne echte vent hé!
Dus ik heb geen Familie omdat ze zover de wet het toelaat me onterfd hebben, vrienden heb ik niet, en dat wat ik had is er ook niet meer. Ah ja ik had nog zo een stomme vriendin Katrien, maar zij was jaloers en bemoeide zich met waar we ons geld in investeerde, en was bezig om met haar een relatie aan te gaan, terwijl hare vent binnen zat en ik buiten met haar en mijn vrouw aan het werken was ...
ik zoek een vrouw die me aanvaard zoals ik ben, een vrouw waar ik open gesprekken kan mee hebben over emoties, gevoelens, relaties, dat wat ons dagelijks bezig houd, waar we bezorgd over zijn, humor, en liefst ik ben Sommelier Conseil iemand die houd van lekker eten met een degelijk glas wijn.
Francis
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
leven zonder zin om te leven (Verhaal 87)
Hi,
Tjah waar zal ik beginnen..
Ik leef al jaren zonder zin om te leven. Zonder streven. Ik probeer maar wat ervan te maken, zoals wij allen doen, maar ik zie het licht aan het eind al een tijd niet meer. Ik ben hier niet voor asnmoediging of om te horen dat het wel goed komt. Ik zit op een punt dat ik elke dag een paar keer mijn fanasie los laat op hoe fasinerend heg zou zijn als ik op een bepaalde maniet dood ging. Bus die verongelukt, trein die hevig ontspoort of iemand die middernacht uit het niets mijn kamer inloopt en mij door het hoofd schiet. Hmm.. ik schiet er niet veel mee op, maar er zijn niet veel andere dingen waar ik mijn gedachtes mee laat vullen.
Vanaf jongs af aan heb ik moeite gehad met het vertrouwen van anderen. Ik ben vaker teleurgesteld dan niet en heb op een gegeven moment de hoop opgegeven om dat ooit nog eens te kunnen doen. Zo ben ik zelf mensen als vervangbaar gaan zien, netzoals ik dat met elk voorwerp uit mijn verleden deed. Ik gooide het in de prullenbak en wilde nooit aan iets vast zitten van vroeger.
Nu ben ik op een punt dat ik 99% van mijn relaties met mensen zo verkloot heb of er zo nalatig mee ben opgegaan dat ik het niet aan durf om wat nieuws te beginnen. Ook al weet ik dat het voor zo'n 98% van die mensen niet eens wat uitmaakt. Ik ben maar een vlek in het spectrum van hun levens. Dat is ook eigenlijk hoe ik me ten alle tijden voel.
Ik vroeg me af of er anderen waren met een soort gelijke ervaring en ik was benieuwd hoe die er mee zijn om gegaan.
Soms weet ik niet of ik het mis, omdat ik gewoon geen stap wil ondernemen om er verandering in te krijgen.
Ik weet dat het niet makkelijk zou zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het me weerhoud. Ik ben gewoon niet sociaal ingesteld en het zou gewoon fijn zijn om iemand in mijn omgeving te hebben die dat accepteerd en dezelfde rust als ik waardeer. Zo iemand ontmoet je niet in een bar of een ander uitgaans gelegenheid lijkt mij..
Nouja ik hoop dat iemand wat licht kan schijnen op de situatie waar ik me nu bevind.
Overigens ben ik 25 jaar en vrij uitgeput
Welterusten
Tjah waar zal ik beginnen..
Ik leef al jaren zonder zin om te leven. Zonder streven. Ik probeer maar wat ervan te maken, zoals wij allen doen, maar ik zie het licht aan het eind al een tijd niet meer. Ik ben hier niet voor asnmoediging of om te horen dat het wel goed komt. Ik zit op een punt dat ik elke dag een paar keer mijn fanasie los laat op hoe fasinerend heg zou zijn als ik op een bepaalde maniet dood ging. Bus die verongelukt, trein die hevig ontspoort of iemand die middernacht uit het niets mijn kamer inloopt en mij door het hoofd schiet. Hmm.. ik schiet er niet veel mee op, maar er zijn niet veel andere dingen waar ik mijn gedachtes mee laat vullen.
Vanaf jongs af aan heb ik moeite gehad met het vertrouwen van anderen. Ik ben vaker teleurgesteld dan niet en heb op een gegeven moment de hoop opgegeven om dat ooit nog eens te kunnen doen. Zo ben ik zelf mensen als vervangbaar gaan zien, netzoals ik dat met elk voorwerp uit mijn verleden deed. Ik gooide het in de prullenbak en wilde nooit aan iets vast zitten van vroeger.
Nu ben ik op een punt dat ik 99% van mijn relaties met mensen zo verkloot heb of er zo nalatig mee ben opgegaan dat ik het niet aan durf om wat nieuws te beginnen. Ook al weet ik dat het voor zo'n 98% van die mensen niet eens wat uitmaakt. Ik ben maar een vlek in het spectrum van hun levens. Dat is ook eigenlijk hoe ik me ten alle tijden voel.
Ik vroeg me af of er anderen waren met een soort gelijke ervaring en ik was benieuwd hoe die er mee zijn om gegaan.
Soms weet ik niet of ik het mis, omdat ik gewoon geen stap wil ondernemen om er verandering in te krijgen.
Ik weet dat het niet makkelijk zou zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het me weerhoud. Ik ben gewoon niet sociaal ingesteld en het zou gewoon fijn zijn om iemand in mijn omgeving te hebben die dat accepteerd en dezelfde rust als ik waardeer. Zo iemand ontmoet je niet in een bar of een ander uitgaans gelegenheid lijkt mij..
Nouja ik hoop dat iemand wat licht kan schijnen op de situatie waar ik me nu bevind.
Overigens ben ik 25 jaar en vrij uitgeput
Welterusten
Alex
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik tel de dagen totdat ik mijn kind weer bij mij heb (Verhaal 46)
Ik ben (bijna) 28 jaar, ik ben sinds deze zomer single.
Ik woon in een appartement met mijn zoontje die ik om de week heb. De week dat ik mijn zoontje niet heb voel ik mij enorm eenzaam, geen sociale contacten of mensen die eens langskomen. Ik heb welgeteld 1 goede vriend, maar die heeft ook zijn eigen leven.
Ik ben dan letterlijk de tijd aan het aftellen dat hij terug bij mij is, dan kan ik terug een mama zijn,heb ik terug een doel en gezelschap.
Ik ben nogal sociaal onhandig, heb moeite met nieuwe mensen te leren kennen, door ouder te worden heb ik ontdekt hoe gemeen mensen kunnen zijn, het is moeilijk je open te stellen. Het zou fijn zijn hier iemand te vinden die mijn eenzaamheid kan doorbreken
Ik woon in een appartement met mijn zoontje die ik om de week heb. De week dat ik mijn zoontje niet heb voel ik mij enorm eenzaam, geen sociale contacten of mensen die eens langskomen. Ik heb welgeteld 1 goede vriend, maar die heeft ook zijn eigen leven.
Ik ben dan letterlijk de tijd aan het aftellen dat hij terug bij mij is, dan kan ik terug een mama zijn,heb ik terug een doel en gezelschap.
Ik ben nogal sociaal onhandig, heb moeite met nieuwe mensen te leren kennen, door ouder te worden heb ik ontdekt hoe gemeen mensen kunnen zijn, het is moeilijk je open te stellen. Het zou fijn zijn hier iemand te vinden die mijn eenzaamheid kan doorbreken
Lisa
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Beste Lisa,
Ik ben een alleenstaande vader van 2 prachtige kinderen. Ook ik voel mij elke dag alleen ondanks ik mijn 2 kinderen bij mij heb.
Ik zou ook graag iemand in mijn leven hebben om de eenzaamheid te doorbreken. Als het je leuk lijkt om elkaar beter te leren kennen hoor ik het graag van je.
Ik ben een alleenstaande vader van 2 prachtige kinderen. Ook ik voel mij elke dag alleen ondanks ik mijn 2 kinderen bij mij heb.
Ik zou ook graag iemand in mijn leven hebben om de eenzaamheid te doorbreken. Als het je leuk lijkt om elkaar beter te leren kennen hoor ik het graag van je.
Kai
> 2 jaar geleden
Wil je ook je hart luchten?
Ik heb een aandoening waardoor ik bijna geen kant op kan (Verhaal 83)
Ik ben melissa 33 jaar
Woon samen met me vriend al bijna 6 jaar ik voel me erg eenzaam omdat ik bijna nooit geen kant op kan geen vrienden heb en maar effe buiten kan 300meter lopen ik heb een aandoening waardoor ik uitval heb en rolstoel krijg en met rolator loop en hele dag giga pijn heb en aan morfine zit heb geen vrienden omdat ik huis bijna niet uit kan en me partner snapt de situatie soms vooral nu hij nu ook geopereerd is en ik voor 26ste keer 6 weken geleden nu weet ie hoe het is als je bijna alleen in bed kan liggen en pijn maar bij hem vertrekt het weer bij mij niet ik heb alleen schoonfamilie hier mijn familie woont niet hier in de buurt is 3 uur rijden mis vrienden iemand die leuk gezellig bij je thuis komt en iemand die het leuk vind samen dingen tedoen en zijn verhuist naar een aangepaste woning en er staat spul in maaar niets gedaan maar heb geen vrienden die me kunnen helpen enz voel me alleen en niemand begrijpt het hoe dit leven is en geworden is 33 en zo kapot is me lichaam
Woon samen met me vriend al bijna 6 jaar ik voel me erg eenzaam omdat ik bijna nooit geen kant op kan geen vrienden heb en maar effe buiten kan 300meter lopen ik heb een aandoening waardoor ik uitval heb en rolstoel krijg en met rolator loop en hele dag giga pijn heb en aan morfine zit heb geen vrienden omdat ik huis bijna niet uit kan en me partner snapt de situatie soms vooral nu hij nu ook geopereerd is en ik voor 26ste keer 6 weken geleden nu weet ie hoe het is als je bijna alleen in bed kan liggen en pijn maar bij hem vertrekt het weer bij mij niet ik heb alleen schoonfamilie hier mijn familie woont niet hier in de buurt is 3 uur rijden mis vrienden iemand die leuk gezellig bij je thuis komt en iemand die het leuk vind samen dingen tedoen en zijn verhuist naar een aangepaste woning en er staat spul in maaar niets gedaan maar heb geen vrienden die me kunnen helpen enz voel me alleen en niemand begrijpt het hoe dit leven is en geworden is 33 en zo kapot is me lichaam
Melissa
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Verscheurd (Verhaal 448)
Verhaal 39
Dag iedereen,
Ik ben een vrouw van 34 jaar. Ik heb ongeveer een relatie van 10 jaar en wij hebben een zoontje van 3,5.
Onze relatie is altijd nogal turbulent geweest maar het laatste jaar gaan we van crisis naar crisis. We zijn heel verschillende en willen ook heel verschillende dingen in het leven, zo blijkt. We gingen al naar een relatietherapeut maar zij ziet na verschillende sessies ook niet hoe wij samen gelukkig kunnen worden. Dus, simpel zou je denken, uit elkaar dan maar..:
Er is echter, buiten ons zoontje, nog iets wat ons heel erg bindt: we zien elkaar zo zo zo graag. Ik voel hem als een deel van mij, uit elkaar gaan zou voelen alsof mijn arm er wordt afgerukt ofzo. Ik kan de gedachte niet verdragen hem te moeten missen. Hij voelt zich net zo. Hij wil niets liever dan gewoon samen gelukkig zijn maar het lukt gewoonweg niet.
Ik voel me verscheurd. Ik ga hieraan kapot.
Zijn er nog mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken?
Lieve groet
Xx
Dag iedereen,
Ik ben een vrouw van 34 jaar. Ik heb ongeveer een relatie van 10 jaar en wij hebben een zoontje van 3,5.
Onze relatie is altijd nogal turbulent geweest maar het laatste jaar gaan we van crisis naar crisis. We zijn heel verschillende en willen ook heel verschillende dingen in het leven, zo blijkt. We gingen al naar een relatietherapeut maar zij ziet na verschillende sessies ook niet hoe wij samen gelukkig kunnen worden. Dus, simpel zou je denken, uit elkaar dan maar..:
Er is echter, buiten ons zoontje, nog iets wat ons heel erg bindt: we zien elkaar zo zo zo graag. Ik voel hem als een deel van mij, uit elkaar gaan zou voelen alsof mijn arm er wordt afgerukt ofzo. Ik kan de gedachte niet verdragen hem te moeten missen. Hij voelt zich net zo. Hij wil niets liever dan gewoon samen gelukkig zijn maar het lukt gewoonweg niet.
Ik voel me verscheurd. Ik ga hieraan kapot.
Zijn er nog mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken?
Lieve groet
Xx
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Gelukkig wel nieuwe vriend (Verhaal 79)
Hallo
Laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel, ik heb geen vriendinnen behalve een iemand die ik weleens zie zo twee keer per maand. Momenteel zoek ik werk en heb nu binnen woonorganisatie werk gevonden met appeltaarten bakken voor woonvoorzieningen in opdracht, heel leuk en houdt mij van de straat. Maar ik mag niets omdat ik onder bewindvoering sta dat had te maken met schulden in verleden met een opleiding samen met ex vriend. Nu kan ik moeilijk iets nieuws ondernemen vind ik, want sommige zaken gaan online geregeld. Ook maak ik moeilijk contact met mensen want ik heb niets te zeggen of vertellen ik maak niets mee... dat is het. Ik heb alleen een aquarium thuis en moestuintje. Ook heb ik Autisme en klachten over hoofdpijn. Ik zou graag willen bloggen. Niemand luistert naar mijn behoeftes geen begeleidster doet het. Ik probeer wel te zwemmen maar ook dat doe ik alleen. Alleen baantjes trekken en soms met mijn vriend. Ik heb gelukkig wel nieuwe vriend.
Laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel, ik heb geen vriendinnen behalve een iemand die ik weleens zie zo twee keer per maand. Momenteel zoek ik werk en heb nu binnen woonorganisatie werk gevonden met appeltaarten bakken voor woonvoorzieningen in opdracht, heel leuk en houdt mij van de straat. Maar ik mag niets omdat ik onder bewindvoering sta dat had te maken met schulden in verleden met een opleiding samen met ex vriend. Nu kan ik moeilijk iets nieuws ondernemen vind ik, want sommige zaken gaan online geregeld. Ook maak ik moeilijk contact met mensen want ik heb niets te zeggen of vertellen ik maak niets mee... dat is het. Ik heb alleen een aquarium thuis en moestuintje. Ook heb ik Autisme en klachten over hoofdpijn. Ik zou graag willen bloggen. Niemand luistert naar mijn behoeftes geen begeleidster doet het. Ik probeer wel te zwemmen maar ook dat doe ik alleen. Alleen baantjes trekken en soms met mijn vriend. Ik heb gelukkig wel nieuwe vriend.
Ismay
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
ze negeerd me soms dagen (Verhaal 49)
Ik ben Kristof 42 jaar en ook vaak eenzaam heb een vrouw geen kinderen zij wil er geen ik wel.. Ook hebben we vaak ruzie over alles en nog wat ze praat of 'negeerd me dan soms dagen en dan voel ik me alleen en eenzaam.
Heb weinig goeie vooruitzichten in het leven verder...
Heb weinig goeie vooruitzichten in het leven verder...
Kristof
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Hoi Patrice, ik mij zo in jouw verhaal vinden.
Angst, depressie en verslaving.
Ben zelf aan de betere hand, maar de eenzaamheid houd wel aan. Als je wil praten hoor ik dat graag.
Groetjes Rob
Angst, depressie en verslaving.
Ben zelf aan de betere hand, maar de eenzaamheid houd wel aan. Als je wil praten hoor ik dat graag.
Groetjes Rob
Rob1985
> 2 jaar geleden
Op mijn werk blij, maar daarbuiten ben ik eenzaam (Verhaal 72)
Ik ben een dertiger en ben supergelukkig met me werk.Als ik moet werken dan voel ik blijdschap.Maar buiten me werk om ben ik eenzaam.mensen zoeken mij nooit op en ik ben super spontaan en enthousiast altijd wil altijd mensen helpen etc.maar mensen zoeken me nooit op.Ik voel me altijd buiten de boot vallen
wondertje
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Wil je ook je hart luchten?
Ben als kind gepest (Verhaal 67)
Ik ben een man van 52. Ik voel mij van kinds af aan als alleen. Ben erg gepest in die tijd en denk dat het deels daardoor komt. Ben ook heel beschermd opgevoed. Toen ik zelf uit huis ging ben had ik naast het werk, geen sociale contacten. Ik zag geen mogelijkheden vrienden te maken en was heel bang voor afwijzing. Het was toen heel moeilijk voor mij een club of vereniging te vinden om bij aan te sluiten. Ik zat hele dagen binnen. Door te gaan sporten (ik was erg mager) en toch mijn angst te overwinnen ben ik lid geworden van een sportclub en heb ik het geluk gehad vrienden te krijgen. In die periode ben ik ook verhuisd dicht in een stad. Hier ben ik heel intensief contacten aangegaan en lid geworden van verenigingen. Door mijn geslotenheid had ik nog nooit een vriendin gehad. Omdat ik meer zelfvertrouwen kreeg heb ik ook de stap aangedurfd om hier een stap te maken. Ik was toen 33 en had nog nooit sex gehad. Deze vriendin was heel lief voor mij. Helaas is ze binnen 2 jaar overleden aan kanker. Hierna heb ik nog een relatie gehad van vijf jaar. In die periode was ik wel gelukkig. Ik heb nooit samengewoond. Heb ik door veel activiteiten en hobby’s mijn leven vorm gegeven, maar diep van binnen wilde ik graag een relatie. Ik woon in een leuk, maar klein flatje waar ik mij als ik alleen ben niet zo goed weet te vermaken. Thuis in mijn eentje voelde ik mij erg alleen. Door te verbouwen en klussen kon ik dat wel onderdrukken. Intussen overleed mijn moeder en heb ik een probleem gekregen aan mijn gehoor wat mij erg onzeker heeft gemaakt. Een paar vrienden heb ik steeds gehad. Terwijl ik nog veel sport en dans wilde ik ook graag thuis gezelligheid, maar dat lukte mij niet. Dit heeft 5 jaar geduurd. Ondanks paar goede vrienden en kennissen een gevoel van het willen vinden van een vriendin om samen mee te zijn. Ik voel mij geïsoleerd en eenzaam. Vorig jaar ben ik iemand op mijn werk tegengekomen en dat bleek niet goed voor mij. Ik wilde het te graag, maar zij had zelf problemen. Ik ben heel erg ongelukkig geworden daarvan en het heeft mij heel erg bezig gehouden. In een stomme actie heb ik mijn flat verkocht en nu ga ik in een dichtbijgelegen dorp wonen. Ik wilde graag een huisje met een tuin. Het was een goed idee iets te veranderen, maar doordat ik niet goed in mijn vel zat heb ik een huis op een stille plek gekocht waar ik nu al veel spijt van heb. Ik voelde vanaf het begin aan dat dit geen goede keuze was, maar door mijn gebrek aan zelfvertrouwen heb ik anderen voor mij laten besluiten. Ik ben heel erg bang dat ik straks weer eenzaam ga worden omdat mijn activiteiten niet meer zo dichtbij zijn. Ik had gedacht dat een huis met meer ruimte juist positief zouden zijn. Ik ben heel erg bang om weer af te zakken en eenzaam te worden. Ik zie nu in dat het alleen en gesloten zijn in mij zit en dat juist activiteiten en contacten goed voor mij zijn. Met mijzelf kan ik het niet goed vinden, ik houd niet echt van mijzelf denk ik. Ik moet nu verder en heb vrienden gevraagd voor de verhuizing. Ik ben zo bang dat ik weer terug ga vallen.
Erik
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
kan mijn gevoel niet goed uiten (Verhaal 63)
Hallo, Ik ben vierendertig jaar oud en heb autisme of ASS. Voor mij is het heel moeilijk om contacten te leggen en die te onderhouden. Nu heeft de overheid beslist om mijn zorgbudget in te perken vanaf 1 januari 2020, waardoor ik minder beroep kan doen op individuele hulp. Dit heeft natuurlijk geen goede invloed op de contacten die ik heb met collega's. Ik heb wel vrienden, maar kan mijn gevoelens niet bij hen uiten, omdat het ook mensen met autisme zijn. Mijn gevoelens kunnen erg negatief zijn, waardoor ik deze mensen ga afschrikken. Omdat ik niet bij hen terechtkan, moet ik me richten tot professionele hulp, die, door de beslissing van hogerhand, ook niet altijd beschikbaar is. En het gekke is dat ik nu, door het uitbreken van dat coronavirus, nog eens verplicht ben om drie weken alleen thuis te blijven zonder enig nuttig werk te kunnen doen.
Maar hier wringt het schoentje misschien nog het meest: door het autisme herken ik niet altijd gevoelens van verliefdheid en omgekeerd zie ik het vaak ook niet in anderen ten aanzien van mij. Ik heb dus nog nooit een
vaste relatie met een meisje of vrouw gehad. Als vierendertigjarige man met autisme (of zonder, maakt niet veel uit wat je hebt), vind je het toch wel een recht om eens te kunnen proeven van een liefdesleven. Maar zelfs dat kan ik ogenschijnlijk onmogelijk bereiken. Dat doet wat met mij. Het geeft me het gevoel dat ik een mislukkeling ben. Niet iedereen weet dit, maar ik hou enorm veel van vrouwen, en wil hun gezelschap leren waarderen, maar dat vereist natuurlijk dat ik enkele mensen meer leer kennen en zo mijn leefwereld uitbreid. En net dat is dus het probleem. Eerlijk gezegd heb ik de moed wat opgegeven.
Ik zie mensen opgroeien, trouwen en kinderen krijgen, maar het lijkt niet aan mij besteed, ook al tikt mijn biologische klok maar verder. Ik voel me vaak eenzaam, niet alleen door het ontbreken van een liefdesleven, maar door vaak niet begrepen te worden of nergens mijn gevoel kwijt te kunnen. Hulp betaal je, en net daarvoor krijg ik niet genoeg subsidies. Het stomme is dat ik die ooit wel had, al moest er door besparingen wat geknipt worden in mijn budget.
Hopelijk is dit wat herkenbaar voor sommigen onder jullie. Ik zou heel graag in contact met soortgenoten willen komen die ook een mate van eenzaamheid ervaren.
Via deze weg probeer ik met jullie in contact te komen, mocht je dit lezen.
Maar hier wringt het schoentje misschien nog het meest: door het autisme herken ik niet altijd gevoelens van verliefdheid en omgekeerd zie ik het vaak ook niet in anderen ten aanzien van mij. Ik heb dus nog nooit een
vaste relatie met een meisje of vrouw gehad. Als vierendertigjarige man met autisme (of zonder, maakt niet veel uit wat je hebt), vind je het toch wel een recht om eens te kunnen proeven van een liefdesleven. Maar zelfs dat kan ik ogenschijnlijk onmogelijk bereiken. Dat doet wat met mij. Het geeft me het gevoel dat ik een mislukkeling ben. Niet iedereen weet dit, maar ik hou enorm veel van vrouwen, en wil hun gezelschap leren waarderen, maar dat vereist natuurlijk dat ik enkele mensen meer leer kennen en zo mijn leefwereld uitbreid. En net dat is dus het probleem. Eerlijk gezegd heb ik de moed wat opgegeven.
Ik zie mensen opgroeien, trouwen en kinderen krijgen, maar het lijkt niet aan mij besteed, ook al tikt mijn biologische klok maar verder. Ik voel me vaak eenzaam, niet alleen door het ontbreken van een liefdesleven, maar door vaak niet begrepen te worden of nergens mijn gevoel kwijt te kunnen. Hulp betaal je, en net daarvoor krijg ik niet genoeg subsidies. Het stomme is dat ik die ooit wel had, al moest er door besparingen wat geknipt worden in mijn budget.
Hopelijk is dit wat herkenbaar voor sommigen onder jullie. Ik zou heel graag in contact met soortgenoten willen komen die ook een mate van eenzaamheid ervaren.
Via deze weg probeer ik met jullie in contact te komen, mocht je dit lezen.
Frederiek
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Ik begon me te isoleren (Verhaal 61)
Ik ben haast 62, nooit getrouwd, een zoon van 25, die niet meer thuis woond, maar kerstmis- en zomervakanties thzis doorbrengt.
Vroeger was ik er gezellig, had geregeld liefhebbers, goede mannelijke vrienden. Als alleenstaande moeder werd ik solide. Geen relaties meer, maar des te meer vriendschappen met families en hun kinderen. Een mooie tijd. Er was ook een korte periode rond mijn 45ste met veele singles-events, die ik ook af en toe zelf organiseerde. Met success, twee keer ook voor mij, maar het duurde niet, mijn kind was heel jaloers.
En dan volgden enkele verschrikkelijke jaren. Mijn zoon veranderde heel erg, ik wist niet dat hij aan de joints toe was, ik was blind ervoor, ik was zo zeker, altijd alles voor hem te doen.
We vochten veel of praatten amper met elkaar, want hij was zo hard, zo onredelijk, zonder respekt, zo voortdurend kritisch voor mij. Op school ging het van heel goed naar kwaad en altijd erger.
Vanaf die tijd begon ik, me te isoleeren. Ik wilde de ramp thuis niet aan vrienden tonen. Mijn familie was ver weg, daar was ik blij om.
Intussen is alles weer goed. Niet perfekt, maar we hebben een liefdevolle relatie. Hij doet het heel goed op unif, is erg ambiteus.
In tegenstelling tot mijn zoon met zijn vele vrienden word ik van jaar tot jaar eenzamer. Mijn beste vriendinnen zijn op werk en met die excuus bring ik hele vrije dagen alleen thuis door en houd me met mijn hobbies bezig.
Drie keer per week ga ik buiten naar vertrouwde aktiviteiten, maar ik laat die mensen nooit heel nast bij mij komen. Ze doen het gewoon ook niet, neemen deel en gaan wwer weg.
Ik krijg geregeld uitnodigingen voor eventementen en wanneer ik deelneem, praat ik wel een beetje, maar blijf innerlijk op afstand.
Ik voel me anders, zoals of alle, behalve mij, een gewoon sociaal leven lijden en alledagse vrienden hebben.
Ik telefoneer bij voorbeeld haast nooit, krijg haast nooit telefont9jes.
In tegenstelling tot mijn alledagse eenzaamheid, kan ik af en toe heel groote festen bij mij thuis vieren of dagenlang een of ander mens, die op bezoek in Brussel is, opvangen. En dan ben ik ook de perfekte, toegewijde hostess.
Voelt er iemand zo als ik? Ik mis de tijden, wanneer mijn thuis een soort bijenkorf was en mensen zonder te arzelen met hun kinderen bij mij binnenvielen en wisten, dat ik gelukkig was, hen te zien.
Ik kan heel sociaal binnen een vaste setting zijn (werk, unif, groupsvakantie), ik trek wel mensen aan, want ik grappig en goed geluimd uit de hoek kom en dit in merdere talen.
Maar door mijn innerlijke ontvremding houd ik haast geen kontakt, vele potentiële vriendschappen versijpelen. Ze blijven alleen bestaan indien de anderen de kontakt houden en ik darop reageer.
Vroeger was ik er gezellig, had geregeld liefhebbers, goede mannelijke vrienden. Als alleenstaande moeder werd ik solide. Geen relaties meer, maar des te meer vriendschappen met families en hun kinderen. Een mooie tijd. Er was ook een korte periode rond mijn 45ste met veele singles-events, die ik ook af en toe zelf organiseerde. Met success, twee keer ook voor mij, maar het duurde niet, mijn kind was heel jaloers.
En dan volgden enkele verschrikkelijke jaren. Mijn zoon veranderde heel erg, ik wist niet dat hij aan de joints toe was, ik was blind ervoor, ik was zo zeker, altijd alles voor hem te doen.
We vochten veel of praatten amper met elkaar, want hij was zo hard, zo onredelijk, zonder respekt, zo voortdurend kritisch voor mij. Op school ging het van heel goed naar kwaad en altijd erger.
Vanaf die tijd begon ik, me te isoleeren. Ik wilde de ramp thuis niet aan vrienden tonen. Mijn familie was ver weg, daar was ik blij om.
Intussen is alles weer goed. Niet perfekt, maar we hebben een liefdevolle relatie. Hij doet het heel goed op unif, is erg ambiteus.
In tegenstelling tot mijn zoon met zijn vele vrienden word ik van jaar tot jaar eenzamer. Mijn beste vriendinnen zijn op werk en met die excuus bring ik hele vrije dagen alleen thuis door en houd me met mijn hobbies bezig.
Drie keer per week ga ik buiten naar vertrouwde aktiviteiten, maar ik laat die mensen nooit heel nast bij mij komen. Ze doen het gewoon ook niet, neemen deel en gaan wwer weg.
Ik krijg geregeld uitnodigingen voor eventementen en wanneer ik deelneem, praat ik wel een beetje, maar blijf innerlijk op afstand.
Ik voel me anders, zoals of alle, behalve mij, een gewoon sociaal leven lijden en alledagse vrienden hebben.
Ik telefoneer bij voorbeeld haast nooit, krijg haast nooit telefont9jes.
In tegenstelling tot mijn alledagse eenzaamheid, kan ik af en toe heel groote festen bij mij thuis vieren of dagenlang een of ander mens, die op bezoek in Brussel is, opvangen. En dan ben ik ook de perfekte, toegewijde hostess.
Voelt er iemand zo als ik? Ik mis de tijden, wanneer mijn thuis een soort bijenkorf was en mensen zonder te arzelen met hun kinderen bij mij binnenvielen en wisten, dat ik gelukkig was, hen te zien.
Ik kan heel sociaal binnen een vaste setting zijn (werk, unif, groupsvakantie), ik trek wel mensen aan, want ik grappig en goed geluimd uit de hoek kom en dit in merdere talen.
Maar door mijn innerlijke ontvremding houd ik haast geen kontakt, vele potentiële vriendschappen versijpelen. Ze blijven alleen bestaan indien de anderen de kontakt houden en ik darop reageer.
Graag alleen, maar ok heel eenzam
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Mijn zussen houden afstand (Verhaal 21)
Sins ik voor mijzelf opkom willen mijn zussen niks meer van mij weten ze houden zich weg afstand zeg maar ze hebben mij nooit serieus genomen maar ik had al die jaren daar mijn ogen voor dicht waarschijnlijk ik heb er alles aan gedaan om het goed tehebben maar werkt niet en het voeld heel eenzaam dat ik een nieuw huis had kwamen Ze niet eens kijken of als we koffie dronken kreeg ik steken onderwater en nog veel meer dat ik ziek was was er niemand van mijn zussen die mij hielp en mijn vader verplichte mij dat ik ze met rust moest laten en mij niet moest aanstellen gelukkig kreeg ik hulp en het mooie is mijn vader heeft mij nooit gemoeten en nu moet ik hem verzorgen met tegenzin en nog veel meer
Alie
> 2 jaar geleden
1Toon reacties Verberg reacties
Reactie:
Heel herkenbaar ,erg is dat als je door scheiding geïsoleerd word.Woon jij in nl of België? Ik herken wel dingen in jouw verhaal je vraag je af wat heb jij gedaan waardoor men weg blijft van jouw deur.
Saskia
> 2 jaar geleden
meer werken, minder vrienden... (Verhaal 29)
Jaren geleden had ik tal van sociale contacten , elke dag was ik opstap.
Tot ik meer moest werken en de combinatie niet meer aankon.
Ik was graag al eens een avondje thuis.
Mijn vrienden studeren nog of hebben gemakkelijke uren op het werk.
Dan leerde ik mijn vriend kennen , in het begin ging alles goed maar vele vrienden ben ik hierdoor kwijt geraakt.
Mensen die ik vroeger elke dag hoorde , hoor ik nu soms maanden niet meer.
En dit enkel omdat ik soms al iets alleen met mijn vriend wil doen en minder ga feesten
1 ding leer ik hier wel uit vrienden zijn niet altijd de vrienden die je denkt ...
Vaak mis ik deze tijden wel wanneer ik elke avond weg was maar tegenwoordig hoor ik nog weinig mensen en ben ik er steeds te moe voor geworden
Tot ik meer moest werken en de combinatie niet meer aankon.
Ik was graag al eens een avondje thuis.
Mijn vrienden studeren nog of hebben gemakkelijke uren op het werk.
Dan leerde ik mijn vriend kennen , in het begin ging alles goed maar vele vrienden ben ik hierdoor kwijt geraakt.
Mensen die ik vroeger elke dag hoorde , hoor ik nu soms maanden niet meer.
En dit enkel omdat ik soms al iets alleen met mijn vriend wil doen en minder ga feesten
1 ding leer ik hier wel uit vrienden zijn niet altijd de vrienden die je denkt ...
Vaak mis ik deze tijden wel wanneer ik elke avond weg was maar tegenwoordig hoor ik nog weinig mensen en ben ik er steeds te moe voor geworden
Anoniem
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
(Verhaal 489)
ik heb een prikkelbare barm
veel buik pijn en diaree soms kan ik het ook bijna niet op houden ik fiets veel maar durf soms niet te gaan
het bepaald je leven
veel buik pijn en diaree soms kan ik het ook bijna niet op houden ik fiets veel maar durf soms niet te gaan
het bepaald je leven
riekske
> 2 jaar geleden
Toon reacties Verberg reacties
Voeg zelf een verhaal toe
Wil je ook je hart luchten?
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Login
Therapiepsycholoog
Menu
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
Zoek een therapeut in
Onzekerheid:
Je bent zo mooi anders
Angsten:
tip van een ervaringsdeskundige bij angst
Gelukkig zijn:
losmaken van overtuigingen
Je bent zo mooi anders
Angsten:
tip van een ervaringsdeskundige bij angst
Gelukkig zijn:
losmaken van overtuigingen
Claudia | Baarn | 1 apr 2024:
Een echte aanrader voor wie behoefte heeft aan snel ‘resultaat' zonder gezever.
Arno | Groningen | 1 apr 2024:
Ik ben erg tevreden over mijn therapie bij Maurice
Een echte aanrader voor wie behoefte heeft aan snel ‘resultaat' zonder gezever.
Arno | Groningen | 1 apr 2024:
Ik ben erg tevreden over mijn therapie bij Maurice
17 apr 2024:
Therapie Best - Oirschot - Eindhoven
17 apr 2024:
Integratieve Therapie Amsterdam
17 apr 2024:
Psycholoog Amsterdam-Oost
Therapie Best - Oirschot - Eindhoven
17 apr 2024:
Integratieve Therapie Amsterdam
17 apr 2024:
Psycholoog Amsterdam-Oost
© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten