Ik maak in wezen een vrolijke indruk

Ik ben een vrouw van 66. Ik ben eigenlijk heel mijn leven vrij gelukkig geweest. Mijn ouders waren mijn alles, heel de famillie kwam wekelijks langs en dan hoorde ik allerlei verhalen . 10 jaar geleden is helaas mijn vader overleden, en toen is ook alles al een beetje beginnen te veranderen. De famillie deelde zich op zodat mijn moeder niet altijd alleen zat. Maar toen ook mijn moeder enkele jaren later overleed, viel ik wel in een diepe afgrond. Ik geraakte mijn thuis kwijt. Al mijn broers en zussen hebben hun eigen leven. Ik hoor nog zelden iets van hen, en dat doet veel pijn. Ik heb wel een lieve partner maar zelf geen kinderen. En soms heb ik het gevoel dat ik nergens nog bijhoor. Sociale contacten heb ik ook niet , heb al veel geprobeerd cursussen.....enz..Maar de contacten zijn daar zo beperkt , en ik krijg steeds meer het gevoel dat ik steeds onbelangrijker word en eigenlijk onzichtbaar. Het gekke is ook dat iedereen in mijn omgeving denkt dat ik heel gelukkig ben, omdat ik in wezen een heel vrolijke indruk maak. Helaas is dat niet zo.