Een relatie zonder sociaal netwerk

Hallo, ik wil ook eens mijn verhaal delen. Ik ben 44 uit belgië, ben gay en heb relatie van 20 jr die moeilijk loopt door mijn jarenlange eenzaamheid... Vroeger had ik grote vriendengroep, veel vriendinnen en zo... Maar vriendinnen krijgen kinderen en verdwijnen. In gaywereld is echte vriendschap ook moeilijk en de goeie gayvrienden die ik had zijn ook al lang verdwenen. Nu heb ik enkel nog heel oppervlakkige kennissen die ik 1 of 2 keer op jr zie. Vriend vind dat minder erg, hij is meer een kluizenaar die genoeg heeft aan relatie en hij heeft nog wel paar vriendschappen. Maar een vriendengroep samen hebben we niet meer. Mijn beste maat die ik al 25 jr ken en zijn vrouw zie ik nog maar 1 of 2 keer op jr sinds ze kind hebben. Naar familie kunnen ze elke week gaan. Hun kind is gewoon vreemde voor mij. Ze wonen superdicht bij ons. 2 jr geleden is moeder van vriend overleden, dat was eigenlijk onze enige familie die we nog hadden. Ook hier hebben veel mensen ons laten vallen, ook al tijdens ziekte van ma van vriend. Wij horen nergens nog bij in maatschappij. Bij hetero's van onze leeftijd draait alles rond kinderen, gezin en familie. In gaywereld passen we ook niet. Buren in onze straat zijn vriendelijk maar ze hebben geen interesse in ons. Er is regelmatig mannenavond en vrouwenavond, wij worden nergens uitgenodigd want ja waar horen we bij he als gay. Nieuwe vriendschappen opbouwen lukt gewoon niet meer, al 10 jr niet meer. Ik doe hobby's, ik sport, ik volg avondles, we reizen veel... en de contacten blijven allemaal heel oppervlakkig. We hebben een app in spanje gekocht en ook daar voel ik me eenzaam, waar het voor ander makkelijk is is om mensen te leren kennen is het voor ons moeilijk. We zijn er ook veel te weinig. Ik heb gevoel dat leven aan me voorbij gaat. Een verjaardag vieren met vrienden, regelmatig es op bezoek gaan bij elkaar, iets gaan drinken met vriendin, eens gaan shoppen, nieuwjaar vieren, eens regelmatig bellen ... dat zijn dingen die ik al jaren niet meer ken. Ik heb gevoel dat ik alles moet opkroppen, en dan telkens moet acteren als we met etentje zitten bij mensen die we 1 keer of 2 keer op jr zien. Want dat zijn enige contacten die we nog hebben. Ik ga ook wel es naar feestjes van werk en zo maar blijft ook allemaal oppervlakkig. Ik vind het enorm vermoeiend om zo fake en oppervlakkig te zijn, zijn altijd zelfde oppervlakkige gesprekken. Relatie is wat mij betreft ook bijna voorbij, ik heb er de energie niet meer voor. Een relatie zonder sociaal netwerk is niet meer houdbaar voor mij.