Nu klopte helemaal niets meer

Geboren;27-08-72.
Durban zuid Afrika,

Blank en Engelssprekende kwam ik in Nederland in 1978,
In die tijd was er veel uitleg nodig voor leeftijdsgenootjes.
Kreeg in m'n eerste jaar integreren Leukemie.
Opgesloten in een kamertje van 4 bij 4.
Ons tuin van afkom was 30x40m.
Mn familie en herinneringen waren mijn redding in dat kamertje.

Toen mocht ik een aantal jaren later naar school, ik had lang stil gestaan en was een zeef voor alles dat leefde en was.
M'n eerste douchen na het apenspel, wat voor mij opgezet was, wist ik niet at ik kwa informatie moest met blote jongens, m'n nek wilde 360 graden draaien, maar dat kan natuurlijk niet, dus raakte die halverwege op slot

Toen begon mijn leven, en ging ik erop letten dat dingen klopten, hopeloos.

Dat wat ik wist was al heel erg stukgegaan
Ik was rond de puberteit, m'n familie, broers en ouders waren flink ontspoord,
En toen kwam ik.
Ik hoorde een jongen te zijn, en m'n ouders waren allang blij dat ik niet meer dood aan het gaan was, nu klopte hellemaal niks meer.

Ik deed wat m'n ouders verwachte, groei, welvaart, vooruitgang.

Ik ben daar een ervaringsdeskundige in.

Maja, familie was m'n houvast altijd gewees, dus ging ik boteren, tussen wal en schip.

In het begin rookte m'n broer wiet, beide ouders werkten.
Dan kwam pap thuis, en was zo boos en geëmotioneerd dat die m'n broer eruit zette.

Dat registreerde bij mij als fout, en ging hem achterna, om het geheel te beschermen.

Hij politie inbraken, vastzitten,
Op een punt was het teveel voor m'n ouders en wilde ze hem niet meer kennen.

Niemand zit aan mijn familie, zelfs m'n ouders en broers niet.

Na lange jaren wikken en wegen kwam het eruit dat ik een transgendere meid was, m'n jongste broertje had het syndroom van asperger en m'n oudste broer een criminele verleden heeft en nogal een opvliegend karakter heeft ook.

Anno 2019,
van het glazen portret van houde bij elkaar,
Is m'n broertje er niet meer.
Dus als het andersom is, en ik de middelste ben, dan ga ik nog voor mijn mam en pap.

En zo kan je levenslang door blijven breien....

Ik haak liever.

mvg, Miranda van Rijswijk