Het is fijn om dit van me af te schrijven

Ben een jongen van 28 jaar die sinds de volwassenheid al geen vrienden meer heeft en nog nooit een relatie heeft gehad. Het gemis hiervan wordt steeds groter en ik wanhopiger. Mensen samen plezier zien maken buiten doet mij steeds meer pijn van binnen. Kijken naar leuke vrouwen en me realiseren dat ik nooit enige liefde zal kennen als ik niet verander, laat me stilaan kapot gaan. Soms lijkt niks meer zin te hebben zonder andere mensen in mijn leven. Als ik hier te veel/lang over nadenk zie ik geen reden meer om te leven dus zoek ik maar afleiding. Ik heb nog andere mentale problemen: sociale angst en depressie en waarschijnlijk een cluster c persoonlijkheidsstoornis. Dat maakt het behoorlijk lastig voor mij om stappen te maken. Ruim een jaar therapie heeft me wel wat opgeleverd maar niet genoeg, waardoor ik nu op de wachtlijst sta voor een klinische opname. Het is zo klote dat ik niet weet hoe ik eruit moet komen, wat ik moet doen en nog maar weinig hoop op verbetering heb. Ik geniet nog maar van muziek want dat is iets wat ik nog wel heb. Het is fijn om dit van me af te schrijven.