Eenzaamheid , dat knaagt aan je

Eenzaamheid , dat knaagt aan je. Ik heb gehoord dat de hersenen er anders uitzien van mensen die lang eenzaam zijn . dat is schrikken. Als je jong bent is vrienden maken veel eenvoudiger, iedereen zit in het zelfde schuitje en vinden alles fantastisch. Als men gaat samenwonen en kinderen krijgen , groeit alles uit elkaar. Ik heb bewust geen kinderen en nu ook geen relatie. vrienden maken gaat nu ook moeilijk, iedereen is zo druk en ik heb niets met dat kinder-gedoe . vooral moeders praten er non stop over en dat slaat bij mij dood. Ik leef ook anders , ga veel op reis en maak lange wandel reizen . santiago lopen bij voorbeeld . gelijk gestemde kom je tegen , eenmaal thuis komen de muren weer op je af . Het is jammer om de jonge jaren niet meer te kunnen herleven, alles was oke, interessant en iedereen was oke en geaccepteerd , en iedereen accepteerde ook mij .