Als mn dochters me dadelijk niet meer nodig hebben

Als kind was ik heel erg verlegen en dat werd nog heftiger toen ik in de puberteit kwam.
Ik wilde ontzettend graag contact maken maar was tegelijkertijd vreselijk bang.
Ik raakte verslaafd aan het gokken. Achter zo'n kast voelde ik me even ontspannen en niet angstig.
De jaren van jezelf ontdekken in relatie met de ander is helemaal aan me voorbij gegaan.
Rond m'n 30 e leerde ik mijn vrouw kennen en we kregen 2 dochters.
Ik functioneerde redelijk en met steun van mijn vrouw heb ik aardig mijn leven opgepakt.
Vier jaar geleden is ze aan kanker overleden en bleef ik achter met mijn 2 jonge dochters. De vier jaar heb ik in een soort overlevings stand gestaan, maar nu de kinderen war groter worden en ze me niet meer nodig hebben komt mijn angst voor mensen weer terug en voel ik me heel eenzaam. Het is heftiger dan ooit tevoren omdat ik niet meer in mijn fantasie kan vluchten. Dat was vroeger mijn manier om te overleven. De werkelijkheid is beangstigend. Gelukkig zijn mijn 2 dochters hele sterke meiden.