Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Eenzaamheid › 41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb

41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb

Dan is het weer zover: mijn verjaardag... 41 dit jaar. 41 jaren waarin ik me niet ontplooid heb. Ik heb geen vrienden, geen sociaal leven, geen werk.. ja, wel een partner en een kind... maar ook dat kan mijn enorme eenzaamheid en haat aan mezelf niet onderdrukken. Vaak hoop ik dat ik niet meer wakker wordt zodat ik niet meer het blok aan het been van mijn partner en zoon ben. Herm kan niets, doet niets... ik kom mijn tijd door door te puzzelen en dat is mijn leven. Ik haat het. Ik heb meerdere ongevallen gehad waardoor er in de hersenen wat beschadigd is. Ik kan niet tegen drukte, geluid, beweging... ik word heel snel boos. Niet agressief maar wel in mijn taalgebruik ronduit onbeschoft. Ik heb mezelf totaal niet in de hand. Bij vlagen valt mij. Spraak weg, kan ik letterlijk amper meer spreken. Er is al zo vaak onderzoek naar gedaan maar diagnoses blijven uit. Dus hier zit ik, door menigeen gezien als de aansteller en waarschijnlijk door mezelf ook. Mijn leven is mislukt, zo voel ik het tot in mijn diepste vezels. Ja, ik heb bijstand bij een psych maar daar kom ik niet vooruit. Het lukt me niet om te leven, zo lijkt het. Ik ben er zo moe van, zo vreselijk moe! Van mij mag morgen uitblijven, want vandaag dec net als gister, teveel pijn. Ik wil dit niet meer zo.

Herm

> 2 jaar geleden

laatste reactie: 30-05-2023

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Dat klinkt behoorlijk heftig. Je kan maar één ding doen nog !
En dat is : overal om lachen, het is een grote grap het hele leven slaat überhaupt nergens op. Zoveel is bewezen.
Verzet je niet tegen je lijden, want dat is dubbel lijden.

anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Misschien eens accepteren wie je bent, als er geen diagnose is, wil je dan in die onderzoeks molen blijven hangen? Of zou je misschien er het beste van kunnen maken, en misschien een uitlaatklep zoeken.
Het is heel vervelend dat je er last van hebt, maar je kunt er niets anders mee dan mee leren leven. Elke gek z'n gebrek, we leven allemaal op deze aardbol, dus je hebt net zoveel recht om te zijn zoals je bent, zolang je jezelf en anderen maar niets doet.

Anoniem

> 2 jaar geleden

Reageer:

Herm,

Wat een ellende allemaal maar wat anoniem hierboven
zegt wil ik onderschrijven: accepteren wie je bent
Ik wens je veel succes,

Tacita

04-07-2022

Reageer:

Heftig. Allereerst je bent geen aansteller. Niet alles is te zien op scans en in het bloed etc. En ze weten nog veel dingen niet van het lichaam. Je zegt dat je meerdere onderzoeken hebt gehad. Blijkbaar is er niks gevonden. Dat hoeft niet te zeggen dat er niks is. Ik heb bijv onlangs een hele interessante film gezien; concussion. Ging over American football spelers die door trauma opgelopen tijdens het sporten (steeds vallen etc botsingen tegen het hoofd etc) uiteindelijk een verhoogd risico op de aandoening CTE krijgen. Ook dit was niet te zien in alle onderzoeken, maar werd pas ontdekt na autopsie. Dit laat dus zien dat scans en de onderzoeken lang niet alles kunnen aantonen. Ik geloof dus zeker niet dat je een aansteller bent.
Zelf zit ik ook door ziekte thuis en ben veel kwijtgeraakt. Veel onbegrip ook. Mensen zien het bij jou waarschijnlijk ook niet aan de buitenkant en dat maakt het nog ingewikkelder. Wees mild voor jezelf, de rest is al hard genoeg. Veel sterke

30-05-2023