Eetprobleem, maar mijn partner neemt mij niet serieus

Heey allemaal,

Eindelijk kom ik met mijn probleem naar buiten en ik word niet serieus genomen door mijn omgeving…Al heel mijn leven heb ik een haat, liefde relatie met eten. Ik eet graag, maar ik eet soms ook gewoon om te eten om mijn emoties te onderdrukken. Ik kamp hier al mee vanaf dat ik tiener was. Ik kroop vaak in de kast en at alles wat ik kon vinden en ik kon gewoon niet stoppen. Ik loog hier ook continu over. Zo at ik bijvoorbeeld een heel pakje beleg op en zei ik gewoon dat men ouders het niet hadden gekocht. Ik genoot hier niet eens van, het was gewoon eten voor te eten.
Nu ben ik volwassen en mama van 2 kindjes. In mijn zwangerschappen was ik enorm veel bijgekomen. Ik at ook gewoon om te eten, hier loog ik natuurlijk om en stak het allemaal op de zwangerschappen. Als ik jonger was kon ik Persies weg met die eetbuien. Ik was niet de magerste maar ik was ook niet obese. Nu ben ik dit wel…door de drukte van 2 kinderen en mijn en mijn partner onze onregelmatige uren zijn de eetbuien helemaal uit de hand aan het gaan. Ik eet de hele kasten leeg en ik ga zelfs naar de winkel of bakker om stiekem koffiekoeken of een heel pak koeken op te eten. Soms heb ik dagen meestal een dag na een eetbui, dat ik veel te weinig eet dan dat mijn lichaam nodig heeft en dan denk ik dat ik de vreetbui daarmee teniet doe, wat niet waar is want val daar geen gram van af…in tegendeel….Ik walg van mezelf en heb eindelijk toegegeven aan mijn partner dat ik hier mee kamp. Zijn reactie “hebt gewoon wat karakter en koop geen koeken of chips en dan kan je het ook niet opeten.” Ik heb hem ook al artikels doorgestuurd van binge Eating en dan krijg ik de reactie “ ni overdrijven zo erg is het bij u niet en trouwens ze kunnen over alles artikels schrijven”. Ik ben dan zelf hulp gaan zoeken, maar psychologen en diëtisten kosten veel geld en we hebben daar geen budget voor…en omdat mijn partner mij niet serieus neemt kunnen we ook eens niet samen bekijken of er ergens een mogelijkheid is om toch 1 keer per maand een consult diëtist te kunnen krijgen. Nog mensen die zich wat herkennen in mijn verhaal? En hoe gaan jullie hier mee om? Dankjewel aan iedereen die dit lange verhaal wilde lezen. Groetjes Lise