Ik ben niet de gelukkige

Op datingprofielen kijk ik vaak naar het jongste, mooiste, enz. (gay). Nu valt me op dat ik helemaal niet meer naar leeftijdsgenoten kijk. Ik ga al jaren niet meer uit en ik vind dat ook niet leuk meer.

Nu hoor ik vaak dat mensen elkaar vinden via internet, maar ik ben niet de gelukkige. Heb vaak teleurstellingen. Het gekke is dat als mensen denken dat ik jonger ben (door mijn profielfoto) en mijn leeftijd staat er niet bij, ze heel aardig zijn. Als ik vervolgens mijn leeftijd vertel, of erbij zet, is het enthousiasme weg. Het enige wat veranderd is, is een getal.

Dus op deze manier blijf ik alleen, er zijn weleens thema-avonden bij het COC o.i.d. maar ik vind het veel gedoe. Ook gebruik ik al 20 jaar dempende medicijnen. Na een jaar had ik er al niets meer aan, maar kwam ik er moeilijk vanaf. Het is me een keer gelukt, maar zit er nu alweer 10 jaar aan vast en op dit moment in mijn leven moet ik er niet aan denken om dat af te gaan bouwen, want dat kan heel zwaar zijn. / Toch lees ik weleens dat het belangrijker is eerst zulke dingen op te lossen. Eigenlijk wil ik toch eerst een keer een relatie en vriendschappen. De tijd tikt door. Terwijl ik die medicijnen nog slik, kan ik toch ook met mensen omgaan. Het heeft wel een lichte demping op mijn libido en ik ben er wat zwaarder door geworden, echter duurt dat afbouwen misschien wel 1,5 jaar en het KAN moeilijk zijn (misschien heb ik geluk). Maar goed, ik laat het hierbij, Heb op internet allerlei contacten, maar niemand wil echt vrienden zijn en die het wel willen wonen in Antwerpen of Drenthe, Groningen, enz.