De non-verbale liefdestaal is ingewikkeld

Het is heel goed herkenbaar, en ik denk wel voor de meeste mensen met een ASS-partner.
De grootste valkuil is het “niet begrijpen”, iemand die ASS heeft is gebaad met heel veel duidelijkheid.
Als je probeert te flirten in de kroeg met iemand die ASS heeft, denkt diegene dat je of een zenuwen trek in je gezicht hebt, of dat ze zelf spinazie tussen hun tanden hebben omdat je zo zit te kijken, het is voor hun gewoon te onduidelijk wat je probeert duidelijk te maken.
In een gelijkwaardige relatie is lichaamstaal heel spannend, een spel tussen twee mensen die van elkaar houden.
Maar wat nu als je die taal niet verstaat, voor hun komt het vaak over als iemand je de weg vraagt in het chinees.
Ik ben nu zelf al meer dan veertig jaar samen met een autistische partner, ook zij begrijpt mij niet als ik niet duidelijk genoeg ben, ze hult zich dan in stilzwijgen of ze raakt geïrriteerd, het kan ook zijn dat ze totaal iets anders doet dan ik van haar vraag, het gene waar ik naartoe wil werken wordt niet begrepen, ik ben te onduidelijk.
Natuurlijk doe ik aan lichaamstaal bij haar, maar non-verbaal is onmogelijk, die taal spreken ze gewoon niet (is ook niet aan te leren) je zal dus bij het geheel tekst moeten bijvoegen ter verduidelijking.
Het klinkt heel onromantisch maar ook daar kan je als je echt wil je weg in vinden om samen toch te komen waar je wil.
Gebruik verbale kleine duidelijke hintjes, zoek samen uit wat wel en niet werkt.
Iemand met ASS heeft gewoon wat gebreken, je zal het ermee moeten doen wat wel en niet is.
Anders wordt het wachten op een bus die nooit zal komen!

Ik herken het.
Al moet ik zeggen dat ik zoals in romantische films vaak voorbij zie komen (pure romantiek en aantrekkingskracht) dat ideaal beeld wel heb losgelaten. Houden van is voor mij persoonlijk belangrijker dan intimiteit en pure romantiek in mijn ogen gaat dat toch op een duur voorbij die vlinders en lust. Ik heb daar ook eerlijk gezegd nooit zoveel waarde aan gehecht dus misschien is dat ook een persoonlijk dingetje.
Mijn partner is betrouwbaar zal nooit vreemdgaan daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken en ondanks dat op romantisch vlak het was lastig gaat hebben we toch een band een connectie die misschien nog wel dieper gaat dan bij andere mensen.

Ik heb het geaccepteerd hij heeft Asperger en het is nu eenmaal zo helaas 100 procent perfect zal het nooit worden maar dat is met geen enkele relatie en dat kun je ook niet verwachten.
Ik begrijp goed wat je bedoeld maar voor mij is het inmiddels geen issue meer.
We zijn nu samen bezig om te werken naar onze droom emigreren naar Spanje. dat zie ik ook als iets heel bijzonders en moois dat je met elkaar deelt.
Ik denk ook niet dat je van je partner met Asperger kan verwachten(mocht je dat doen) dat hij op romantisch vlak zal veranderen daarin.
Het is zoals het is en mensen met Asperger zijn vaak niet echt van blozende blikken,subtiele aanrakingen,romantiek enzovoort.
Ik zeg weleens tegen mezelf als ik pure romantiek wil in mijn leven dan kijk ik gewoon een super kleffe romantische film en dan kan ik er nog om lachen ook.
Iemand die betrouwbaar is en een maatje vind ik persoonlijk meer waard dan pure intimiteit.
Het is ook een keuze ergens kun je ermee leven of niet? dat is aan jou uiteindelijk.
Ik kies liever voor stabiliteit dan romantiek.

Dank voor jullie reacties. Goed en interessant om jullie visie te lezen. Fijn.