Emotionele afaire

Ik had 1 jaar relatie met mijn ex-vriendin. Ik ben zelf ook een vrouw en dit was voor ons beide de eerste relatie met iemand van hetzelfde geslacht. We waren super verliefd op elkaar en de tot 11 maanden gingen we ontzettend goed. Toen begon ze steeds meer aandacht te besteden aan een vriendin van haar. Diepe gesprekken tot diep in de nacht, flirterig gedrag naar elkaar, uren niets van zich laten weten als ze met haar was en juist continu op haar telefoon zitten (contact met die vriendin) als wij samen waren, ook op intieme momenten waarop je überhaupt niet aan je telefoon zou moeten zitten.

Ik heb haar al vanaf het begin laten weten dat ik het super fijn vond dat ze zo goed bevriend waren, maar dat het me wel onzeker maakte. Het voelde alsof ik langzaam werd vervangen. Mijn ex-vriendin reageerde hier altijd op dat ik niet vervangen werd en dat het puur vriendschappelijk was.

Toch merkte ik dat mijn ex-vriendin steeds vaker liever met die andere vriendin was dan met mij. Liever haar aandacht en tijd aan die vriendin gaf dan in onze relatie stak. De diepe band die je (naar mijn mening) met je partner opbouwt was ze met haar aan het opbouwen, ten koste van mij.

Ik reageerde hier jaloers op en het had een negatief effect op onze relatie. Ik heb erg vaak aangegeven dat ik me er niet comfortabel bij voelde en dat het voelde alsof ze mij steeds meer aan de kant zette voor haar. Ik kreeg altijd mooie praatjes en excuses, maar er veranderde niets in het gedrag. Mijn grens werd keer op keer overschreden en ik liet het steeds toe om haar tevreden te houden. Ze gaf me het gevoel dat ik een blok aan haar been was wat ze af en toe uit verplichting ook nog even aandacht moest geven.

Niet veel later beëindigde mijn ex de relatie omdat haar gevoelens weg waren (twee weken daarvoor zei ze nog dat ik haar hele toekomst was). Ze gaf aan dat alle botsingen er voor hadden gezorgd dat haar gevoelens afnamen. Ze gaf aan dat ik haar niet vertrouwde.

Ze zijn nu nog steeds heel close en alleen maar met elkaar bezig (nog steeds 'vriendschappelijk'. Telkens als ik hun samen zie is het een confrontatie van hoe makkelijk ik ben vervangen. Hoe makkelijk de 'unieke' band die wij hadden, te vinden was in iemand anders, ongeacht dat het mij kapot zou maken.

Het is nu 3 maanden geleden en ik voel elke dag een enorme pijn. Mijn eigenwaarde is enorm aangetast. Bij een fysieke affaire heb je een heel duidelijk verhaal waarom iemand je heeft gekwetst. Ik merk dat ik het lastig vind om uit te leggen aan vriendinnen waarom dit me zo'n pijn doet. Dit is echt een gevalletje 'je moet het zelf voelen om te snappen'. Ik voel me dus ook heel eenzaam omdat ik niet het gevoel heeft dat iemand snapt wat voor impact het heeft als jouw persoon ineens haar aandacht verplaatst naar een ander en jou achter laat.

Mijn gevoelens voor haar zijn zo goed als weg, maar toch denk ik nog elke dag aan haar, ondanks hoe ze me heeft achtergelaten.