Er is licht aan het einde van de tunnel

Lieve lotgenoten,

Ik heb 7 jaar lang gevochten tegen m'n eetstoornis. Eerst had ik anorexia en dat werd opgevolgd door boulimia. Wat was ik ongelukkig en wat was het een strijdt. Ik wil graag mijn verhaal delen om te laten zien dat er hoop is. Ik ben er helemaal vanaf gekomen en dat gun ik iedereen. Allereerst is het belangrijk dat je professionele hulp zoekt. Voor mij is dat best een zoektocht geweest. Niet met iedereen had ik een klik. Blijf doorzoeken tot je hulp gevonden hebt dat bij je past. Ook is het heel belangrijk dat je aan jezelf toegeeft dat je een groot probleem hebt en dat je vanuit je hart er echt vanaf wilt komen. Ook moet je het lef hebben om de controle die je ervaart vanuit je eetstoornis los te laten. Elke keer hield ik voor ogen wat een gewoon eetpatroon was. Ik zocht op wat voor mij de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid was en plande wanneer ik er aan toe was een verplicht snoep moment in. Uiteraard lukte het regelmatig niet om mij eraan te houden. Elke keer raapte ik alle moed weer bij elkaar en begon ik weer opnieuw. Totdat het steeds beter ging lukken om ''normaal'' te eten. Het aankomen was natuurlijk ook een ding. Aan de hand van de bmi zocht ik op wat voor mij een gezond gewicht was. Ik prenten in mijn hoofd dat ik daar weer naar toe moest. Op deze manier i.c.m. de hulp van een gespecialiseerde psycholoog ben ik van mijn eetstoornis af gekomen. Ik heb m'n verhaal vrij kort beschreven maar dit proces heeft 7 jaar geduurd. Wat ben ik blij dat ik heb doorgezet en hulp heb durven vragen. Geef niet op blijf knokken er is licht aan het einde van de tunnel.