Praat hardop

Toen mijn moeder weduwe werd begon ze een eenvoudig kaartclubje met een aantal buren. Regelmatig als ik even langs wipte was het een gezellige boel daar. In principe kan het zo eenvoudig zijn. Geloof het of niet. Haar buurvrouw was de moeder van een bekende politicus. Ook zij was best eenzaam. Toen mijn moeder overleed waren ze er kapot van dat dit lieve mens er niet meer was. Ik ben zelf ook best eenzaam geworden en draag mening litteken van het leven. Ik begrijp dat bijvoorbeeld op televisie veel te gemakkelijk word gedacht over hoe je eenzame mensen even helpt. Velen van ons hebben natuurlijk belemmeringen om contact te maken. Maar misschien is het toch het proberen waard om eenvoudig weg eens te proberen contact te maken maken met die ander. Jantje, in mijzelf praten doe ik ook. Al sinds mijn 5e. Het is echt een teken van eenzaamheid. Ik ben nu 60. (Ik geloof het zelf niet.) Jij bent 84. Wat heb je te verliezen? Schrijf nog eens iets. Voor mij?