Ik zou willen dat ik het durfde

Hallo, ik begrijp hoe je je voelt. Het is lastig om nieuwe dingen te proberen. Wat zorgt er voor dat je het niet durft?

Ik weet niet of dit misschien helpt. Ik wilde altijd al mezelf verder ontwikkelen maar zette nooit de stap omdat ik bang was dat ik het niet kon, of toch niet leuk vond en dat ik dan mijn geld verspil.

Toen leerde ik Schrödingers kat kennen. Dit is een gedachte uitdaging experiment uit kwantummechanica. Als basis gaat het zo: een kat zit opgesloten in een doos en er is geen zicht op de kat. Er is een buisje gis in de doos aanwezig met een alarm waarbij er na 1 uur het buisje kapot zou worden geslagen en de kat vergiftigd word.

Nu zou je denken na 1 uur de kat is dood, maar wat nu als het alarm niet af ging? Of het buisje niet kapot is gegaan? Dan zou de kat nog leven. Aangezien de doos dicht is en geen directe zicht op de kat weet je dus niet of de kat nog leeft of dood is. Dit weet je pas als je de doos opent.

Het punt wat ik net dit verhaal wil maken is dat je niet weet of je iets kan of leuk vind zonder het geprobeerd te hebben. Je kunt er van alles over denken en piekeren maar je weet nooit 100% zeker tot je het probeert. Dit heeft mij over de streep getrokken om toch mezelf verder te ontwikkelen.

Ik weet niet of dit voor jou helpt maar ik hoop dat dit toch je over de angst heen kan helpen. Zodra je een hobby hebt kun je ook stukje makkelijker nieuwe mensen ontmoeten.

Heel veel succes

ik ben net 41 jaar geworden en zit in een gelijkaardige situatie. geen vrienden. ja mss 2 waarmee ik eens afspreek. die 2 hebben wel veel vrienden dus het duurt een tijdje tussen onze ontmoetingen. Helaas, bij mij ligt het aan het feit dat ik vroeger heel gestoord reageerde door trauma en daardoor al mijn vrienden verloor toen ik 34 was' 1 voor 1 en op mijn 34 was ik alleen)ik ben jaren een echte bitch geweest. maar na een aantal goede jaren therapie ben ik mijn trauma kwijt en een heel zachtaardig persoon. ik werk in de zorg en doe dat heel goed. ik had borderline trekken vroeger en in mijn vroege jeugd dyslectie en dyscalculie door trauma die met sneeuw voor de zon verdween( normaal is dat blijvend als het niet traumatisch is)ik ben reeds 6 jaar mijn ware zelf en de persoon die ik moest worden. mijn moeder is nog steeds narcist en pa ook iets. ja ik vind het ook fijn om dit eens te delen. lucht ergens op ik versta volledig dat je geen sukkel bent. ik ben daar van overtuigd daar ik ook geen vrienden heb