Therapiepsycholoog.com › Lotgenoten forum › Eenzaamheid › Ondanks alles ben ik gewoon eenzaam en vriend loos

Ondanks alles ben ik gewoon eenzaam en vriend loos

Ondanks alles ben ik gewoon eenzaam en vriend loos. Ik ben een zeer sociale jongeman van 31 ik werk ook in een zeer sociale branche met veel interactie en met leuke collega’s. (Maar deze “collega’s” zijn leuk tijdens werk maar zodra het 18.00 is het ieder voor zich.) Ik ken genoeg mensen en daar zeg ik het gelijk ook mee ik ken ze, maar het zijn geen vrienden. Het lijkt altijd alsof ik van een afstand kijk naar deze mensen en hun vriendschappen en vriendengroepen. Ik ben er ieder geval nooit onderdeel van. ik zweef er altijd tussen. Ik word daarom ook nooit ergens voor iets gevraagd/uitgenodigd ben altijd maar weer op mijzelf aan gewezen. Tegenwoordig is het ook moeilijker dan ooit om contact te leggen met mensen, (laat staan een leuke meid ontmoeten.) Ik las een ander verhaal hier waar ik mij goed in kan vinden: zodra het mooi weer is rollen de tranen over me ogen. Dan word ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik letterlijk niemand heb in mijn leven. Iedereen gaat er op uit, van het mooie weer genieten en ik zit thuis. Ik hoop altijd daarom dat het slecht weer is zodat ik mij minder schuldig voel om binnen te zitten. Verder hoor je iedereen klagen over de covid maat regelen. Deze zijn niet eens voor mij van toepassing. Ik ging al niet meer stappen, of op een terras zitten, ‘s avonds de deur uit, ik heb niet eens een max aantal mensen met wie ik kan afspreken of iemand die met mij op vakantie wil. En dit word alleen maar erger als je iedereen om je heen hoort klagen hierover.
Nooit gedacht dat ik gewoon zo eenzaam zou worden. Ik heb tot me 23e volop geleefd, de wereld over gereisd, gelachen en ineens was het over. Ik ben trouwens ook nog enigskind en geen familie verder. Ik heb gelukkig me ouders nog en daar spendeer ik het grootste gedeelte van mijn tijd mee door daar ben ik ook heel dankbaar voor, voor die lieve ouders. Maar ik voel toch dat zij het zielig voor mij vinden dat ik gewoon niemand heb en zo’n verschrikkelijk saai en eenzaam leven heb. Zeker omdat zij dit allemaal nooit hebben gekend toen ze mijn leeftijd waren. Het is een lang verhaal en ik kan nog meer typen maar ik zal voor nu op houden. Bedankt dat je zover heb mee gelezen

Jay

> 2 jaar geleden

laatste reactie: 12-02-2024

Reageer

Toon reacties

Reageer:

Ik herken het stukje er tussen zweven, ik ben een nergens tussen passer. Zowel familie als collega's, ik ben altijd de net niet, en waarschijnlijk komt dat door mijn bps, (waar ik therapie voor heb gehad) ik heb het niet altijd makkelijk gehad, vrij veel meegemaakt waardoor ik weinig vertrouwen in mensen heb. Ik kan heel sociaal zijn, mensen kunnen om me lachen, vinden het gezellig als ik kom (werk).
En toch pas ik niet tussen de "normale" groep blijkbaar. Ik weet soms niet goed wie ik nou eigenlijk ben, het lijkt alsof ik me continue aanpas, zodat ik een beetje overeen kom met de rest, jammer dat ik denk dat dat zou moeten.

Pinky

> 2 jaar geleden

Reageer:

Ik herken mij helaas precies hetzelfde in jouw verhaal. Ik ben overigens 28 jaar nu, ben ook erg depressief. Mijn ouders willen er met mij niet meer erover hebben, omdat het hun ook pijn doet en zij er niets aan kunnen doen. Probeer wel zoveel mogelijk om me heen naar contact te zoeken of via een sport, toch gaat dat lastiger. Gr Anne

Anne

15-05-2022

Reageer:

Het lijkt alsof je het over mij hebt. Ik ben een dame van 30 en ontzettend eenzaam. Mijn ouders vinden mij hierdoor ook zielig, niet dat ze dat zeggen maar ik voel het. Ik ben de afgelopen maanden 2x alleen op vakantie geweest, omdat ik letterlijk NIEMAND heb om mee te vragen. Soms denk ik voor wat heb ik een telefoon die gaat toch nooit af. Ik keek net nog naar recente oproepen en het laatste oproep was 5 dagen geleden en dat was mijn leidinggevende. Ze zeggen dat ik spontane, goeduitziende leuke dame ben maar waarom heb ik dan letterlijk niemand in mn leven ? Ik ben dag in dag uit helemaal eenzaam. Ik vind het verschrikkelijk om dit hier zo te typen , ik wil gewoon echt niet zielig overkomen.

08-06-2022

Reageer:

Ik zit in hetzelfde schuitje

08-10-2023

Reageer:

Ik vrees dat dit de maatschappij is. Elk voor zich. Zorg dat je een goede hobby hebt waar je je kan in verdiepen. Zo kun je misschien lid worden van een club. De mensen die een scheiding meemaken, daardoor hun kinderen verliezen als papa, vader en moeder gestorven en geen broers en zussen. Bij de scheiding kwam niemand meer want wie maakt contact met iemand die gescheiden is. Dat is mijn geval. Ik heb een kinderdroom proberen waar te maken en het is mij gelukt. Op deze manier kan je in een gesprek vertellen over je hobby. Je krijgt positieve energie door de hobby en je wordt minder afhankelijk van anderen. Omdat je minder krampachtig op zoek bent komen de mensen vlotter naar je toe. Ik weet het, het is de omgekeerde wereld maar het is zo. Steun niet op een ander. Ik deed vrijwilligerswerk ( ben op pensioen ) en het viel mij op hoeveel jonge mensen zich alleen voelen. Dus je bent niet alleen in dergelijke situatie. Ik ben begonnen met RC-vliegen en ben aangesloten bij 2 clubs. Als ik daar ben, geniet ik van de compagnie. Door die hobby kan ik zelf vliegtuigjes bouwen wat mij bezig houdt als ik thuis zit. Ik volgde avondlessen, leerde zaken bij via youtube. Ga uit dat het elk voor zich is en denk niet dat je de enige bent. Dat is mijn verhaal. Ik had een vriend ( dat dacht ik ) van tijdens onze schooltijd. Ik ging ervan uit. Na meer dan 40 jaar begon ik over die vriendschap na te denken. Het viel mij op dat ik het was die steeds contact maakte. Was niet ten vriend op facebook. om af te spreken was het steeds ikzelf. Verjaardagen, ik stuurde een smsje. Van hem nooit iets spontaans. Ik volgde dit op, dacht erover na en moest vaststellen dat ik nooit erbij stil had gestaan. Ik laat dat nu vallen en hij reageert niet. Dus al die jaren was het fake en ik had het niet door. Nu ben ik zo sterk geworden dat ik bij niemand nog vriendschap voel. Het deert mij niet meer. Een mens is op zich een egoïst. Dus het is elk voor zich
D

Dirk

09-10-2023

Reageer:

Als vriend van facebook geweerd?
Ik zie facebook als een plek met veel schijn vrienden. Geef mij maar echte.
Ik ben met je eens dat de meeste mensen uiteindelijk egoïst zijn.
Met met nadruk op uiteindelijk.
Helaas geld dat idd niet voor allen.
Facebook en dergelijke vind ik meer een soort spel van "kijk eens hoe succesvol ik ben en hoe gelukkig ik ben, kijk ik heb heel veel volgers of contacten." Verder is het eigenlijk soms best gevaarlijke plek waar ook naar geroddeld word. Facebook kan mij dus gestolen worden. Wat je schrijft over vrienden die zelf nooit initiatief nemen, zulke vrienden had ik ook. Ik maakte geen contact meer en dan hoorde ik inderdaad ook niets meer van ze. Dat het inderdaad zo gaat doet best pijn.
Misschien vinden we nog eens vrienden die het wel waard zijn zich vriend te noemen.
Sluit jezelf niet buiten Dirk.

Bill

12-02-2024