Een luisterend oor bij verwerken en helen

Sinds mijn vader tien weken is overleden denk ik elke week op hetzelfde tijdstip weer aan dat moment. Ik voel mij ontzettend down en futloos

Dat je je zo down voelt en futloos zal nog wel even zo blijven Het zal
eig nooit helemaal weggaan.. wat heel normaal is wanneer je geconfronteerd word met verlies. Je leert er op den duur mee omgaan. En ook jij zal dat op geheel eigen wijze doen. Praat over jouw vader, haal herrinneringen op Zo vergeet je hem niet De herrinneren houden je vader levend Koester ze met heel je hart! Heel veel sterkte

Ik begrijp het 100procent,,er gaat n stukje van jezelf dood als je partner overlijdt

En zie dan maar is op te krabbelen

Ik mis dat ook zo..

Begrijp je verdriet en gemis
Zeker dat je met haar goede band had. Mijn moeder is nu in de zomer 4 jaar dood. Had niet altijd goede band. Maar de laatste jaren is mijn moeder milder geworden. Had vaak ruzie met haar. Omdat ze niet eerlijk was. Over wie mijn vader was. Had vroeger wel een man waar ik van hield
En wist niet beter of hij was mijn vader. Maar toen ik 15 was hadden me moeder en wat ik dacht mijn vader ruzie
En toen zei ze ineens dat hij me vader niet was
Alleen wel van me broertjes
Heb vaak gevraagd wie is dan mijn vader
Ze zei nooit wat. Mijn nichtje zei altijd ik wist allang dat je vader jou vader niet was. Ben een heel onzeker meisje geweest. En ze deed me vaak kleineren. Waarom weet ik niet. Maar naar scheiding ging mijn vader
Weg
En zei ze eindelijk wie mijn vader was. Hij had met zijn ouders 2 zaken in Denhaag. Een paraplu zaak
Ook zei ze hij heeft nog een dochter. Ben naar de zaak geweest. Maar de zenuwen waren mij de baas. En ben weg gerend. Dus nooit gezien. Wel vrouw in de winkel aangestoken. Dat was zijn moeder. Dus mijn oma. Naar 2 dagen had hij mijn moeder gebeld. Dat ik in de zaak was geweest. Hij zei dat hij kort ervoor hartaanval had gehad. En er slecht uit zag. Wilden eerst opknappen .En dan wel afspreken met mij. Nooit van gekomen Hij is overleden
Nu naar jaren heb ik mijn zus gevonden
Ze woonden in Luxemburg. We hebben veel gepraat
Zei is bijna 80 . En ik augustus 70. We zijn wel beetje verdrietig . Dat we het allemaal niet eerder wisten
Maar goed ik wilden toen mijn moeder opgenomen was
Met haar nog wat praten. Helaas kon ze niet meer praten. Dus ik was zo verdrietig.En Toen ze stierf keek ze me recht aan. Ik voelde iets heel raars. Ik heb nog geen vrede. En Heb ook haar gezien
TOEN ZE PAAR weken was overleden
Ze was in mijn slaapkamer
Ik zat rechtop in mijn bed. Ze zwaaiden naar mij. En toen zweefde ze langzaam weg. Ik voel me nog zo somber en moe. Lijkt of ze bij me is
Maar ik wil nu rust
Nou vind fijn om dit te delen
Met vriendelijke groet Margreet sorrie voor spelfouten.