we kunnen niet blijven negeren

Ik denk tot een soort van zelfinzicht te zijn gekomen betreffende mijn relatie en mijn gevoel er in. Ben al een tijd niet tevreden. Vooral omdat ik het gevoel krijg dat ik voor hem niet aantrekkelijk genoeg ben. En misschien zelfs twijfel aan zijn liefde voor mij omdat hij mij zelden tot niet knuffelt of kust en kennelijk totaal niet die behoefte lijkt te hebben. Voel mij hierdoor wat onzeker ook omdat ik gewoon niet tevreden ben met mijn buikje. Daardoor merk ik ook dat ik ook een soort van afstand ga nemen als ware een vorm van zelfbehoud. Ben mij heel goed bewust dat de situatie zo niet zal veranderen. Weet echter ook niet goed hoe ik deze kan veranderen. Ben erg gevoelig voor flirten en dat geeft mij ook het zelfvertrouwen om terug te flirten. Wij flirten al heel lang niet meer met elkaar. Noem het sleur, gewoonte of vanzelfsprekendheid, het voelt gewoon zo frustrerend. Ik wil gewoon die liefde voelen.. van beide kanten.

Ik weet gewoon echt niet meer wat ik moet doen. We kunnen toch niet voor eeuwig beiden de andere kant op kijken en negeren wat hier gaande is.

Ik weet dat we hier over zouden moeten praten, maar ik weet niet goed of wij dat kunnen zonder dat het voelt of overkomt als verwijten.

Het voelt of we elkaar verliezen maar net doen of dit niet zo is en ik weet niet goed waarom?

Ja denk dat ik het van mijn kant het waarom wel weet. Wil gewoon mijn gezin niet kwijt en denk misschien til ik er gewoon te zwaar aan.

Maar toch kan ik dat frustrerende gevoel aan gebrek van intimiteit niet van mij afschudden.

Ik roep ook heel hard tegen mezelf dat ik best zonder kan en dat er zoveel meer ook belangrijk is, maar dan lieg ik denk ik wel keihard tegen mezelf.

Hij voelt dit toch ook? Ik kan mij niet voorstellen dat hij tevreden is met onze platonische relatie.

Moet ook toegeven dat van mijn kant momenteel ook geen aantrekkingskracht is, maar ik wil dit wel. Dat gevoel, de lust en passie. Nu zijn we meer maatjes dan geliefden.

Even ter verduidelijking ik mis niet de seks. Die behoefte is er momenteel totaal niet, waarschijnlijk ook omdat ik niet geprikkeld word op deze manier.
Ik mis vooral de affectie, het knuffelen met elkaar en wellicht als dat weer aanwezig zou zijn, de rest misschien ook wel weer zou kunnen komen.