voel me zo alleen in deze situatie

Hallo allemaal,

Ik zal proberen mijn situatie kort uit te leggen.
wij zijn een samen gesteld gezin, ik heb 2 meiden uit een vorig huwelijk.
Samen met mijn nieuwe vriend kreeg ik 2 jongens.
Mijn jongste dochter heeft adhd en in 2012 begonnen de problemen met haar. Kort samengevat: Heel agressief, van school gestuurd, was een hel om mijn dochter zo te zien en heb er alleen alles aan gedaan om haar een toekomst te geven die ze verdiend. En met succes, sinds vorig jaar loopt alles op rolletjes met haar! Na 6 jaar vechten en strijden was het me gelukt!
Sinds vorig jaar is er bij ons zoon van 8 hechtingsstoornis vastgesteld. Dit is loodzwaar, hij is brutaal, agressief, scheld heel veel en heeft totaal geen respect voor ons als ouders. We krijgen hiervoor nu therapie, gemiddeld 1 x per week een gesprek met therapie en net als voor mijn dochter wil ik voor hem ook het beste. Door de hele situatie loopt het hier thuis niet op rolletjes..... Door de hele situatie loopt mijn oudste dochter tegen een burn-out aan. Vaak gesprekken op school en ook de nodige gesprekken met haar therapeut, en de fysiotherapeut omdat ze lichamelijke klachten krijgt van de stress. 1 keer per maand een gesprek op de school van de zoon en ga zo maar door. Ik loop zelf ook bij de huisarts omdat ik ook overloop. Het is ook allemaal zoveel en moet het eigenlijk altijd alleen doen.
Ik heb gevochten voor mijn dochter met adhd en wil nu voor deze 2 ook vechten, maar dit kan moet ik doen met mijn partner. Wij hebben de opdracht gekregen om samen te leren weer een team te zijn, Ik wil niks liever dan dit maar nu komt mijn struikelblok. Mijn man heeft een eigen bedrijf en heel druk, hierdoor komt eigenlijk alles op mijn neer, huishouden zorg voor kinderen en alle afspraken, gesprekken om alles beter te krijgen. Ik heb hem aangegeven dat hij er ook bij moet zijn om samen tot een team te komen. Echter doet hij dit af met ja ik heb het druk en kan mijn klanten niet teleurstellen. Ik begrijp hem, inkomsten zijn nodig om een huishouden te runnen. De therapeuten kunnen alleen tijdens kantoor uren en dan werk ik. hij vind dat hun maar andere tijden moeten aannemen om samen met hem het gesprek aan te gaan, Sinds deze week hebben we een thuishulpverlener, maar de eerst komende 1,5 maand kan hij er niet bij zijn omdat hij te druk is. Ik ben zo verdrietig en vind het zo oneerlijk dat hij dit allemaal alleen aan mij overlaat. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van het vormen van een team. Ik denk er vaak over na om het maar alleen te gaan doen, dan hoef ik met hem geen rekening te houden en zal me minder stress opleveren. Ik weet niet meer hoe ik hem moet overtuigen dat we dit samen moeten doen!!!!

Ik ben normaal niet zo van het uitspreken tegen anderen maar voel me zo verschrikkelijk alleen.

Liefs van mij