Sinds een paar jaar zijn de signalen duidelijk
Terwijl de tranen over min wangen rollen lees ik alle verhalen. Hoewel mijn man nooit getest is, dat wil hij niet en hij wil ook geen hulp zoeken en ontkent ook bij tijd en wijle dat hij misschien wel autisme en add heeft, zijn voor mij sinds een paar jaar de signalen duidelijk.
In het begin was hij heel verliefd op mij en hoewel ik 37 was toen ik hem ontmoette had ik nog nooit een serieuze relatie gehad. Hij deed veel moeite voor mij, we hadden veel lol en al snel werd de relatie serieus en gingen we samenwonen.
Toen bleek dat hij ook heel dominant en jaloers was en daar hebben we veel ruzie over gehad, hij belandde in een depressie, maar toch ben ik met hem getrouwd.
Na een tijdje werd de depressie minder en zijn het controleren, zoals mijn mail lezen, wat hij zelf opbiechtte, gestopt.
Inmiddels was ik werkloos geworden en was ik gestimuleerd door hem aan een universitaire studie begonnen. Het ging weer goed tussen ons. Ik vond weer werk, was druk met min studie en we besloten het ivf-traject in te gaan omdat het op natuurlijke wijze niet lukt om zwanger te worden. Achteraf gezien waren er toen ook al signalen, maar niet zo sterk als tegenwoordig en ik negeerde deze. Ik dacht dat het typische mannendingetjes waren, zoals niet naar mijn verhalen luisteren, mij het hele huishouden laten doen en de administratie, weinig empathie als ik verdiet had, etc. Ik had immers nooit eerder een serieuze relatie gehad. En je raad het al het hele ivf-traject heb ik in mijn eentje moeten doen, ook de pijnlijke behandelingen waarvoor je thuis zware pijnstillers moet nemen en drozy op de metro staat te wachten, Tja hij had het druk op zijn werk en kon daar allemaal geen vrij voor nemen. En ook het verdriet van het kinderloos blijven heb ik in mijn eentje moeten verwerken.
Inmiddels weet ik dat het niet normaal is om niets te doen, om alles boos te worden, mij af te bekken als ik iets wil vertellen of zaterdag om 4 uur aangeef dat de bakker al dicht is terwijl hij juist dan brood wil halen.
Ik zelf heb al eerder hulp gezocht omdat ik tegen een burn-out aanzat, daarna ging het weer even, maar nu zit ik weer helemaal doorheen. Helaas heb Ian op redelijk jonge leeftijd mijn ouders verloren en is de band met mijn zussen niet supergoed en heb ik ook niet echt veel vriendinnen (gelukkig wel 1) waar ik mijn verhaal bij kwijtraken. Mijn vriendin en zus hebben wel door dat hij mij pijn doet en nemen hem dat kwalijk en mogen hem niet meer zo, dat weet hij niet, want ik wil niet in een nog groter isolement raken.
Ik irriteer me steeds vaker aan hem, aan het eigen wereldje, geen rekening houden met mij en wat ik wil, het passieve, en ga zo maar door…
En ook dat hij altijd met dezelfde verhalen en verhandelingen van uren komt en als ik wat zeg hoe kort ook ben ik uren aan het woord….
Wat mij ook steekt is dat hij voor zijn vrouwelijke collega’s wel alle tijd heeft om naar hun verhalen te luisteren, terwijl hij altijd tegen mij zegt in 5 woorden en dat ik niet tot de kern kom…… en ook dat hij leuk en gezellig naar anderen is, ook als we net ruzie heeft gehad. Ook dreigt hij steeds vaker met scheiden als hij boos en depressief is, dat kwetst mij enorm.
Het is een heel verhaal geworden, maar het lucht mij wel enorm op omdat een keer zo opzet schrijven en te delen.
Heb je tips voor mij, dan zijn die altijd welkom.
In het begin was hij heel verliefd op mij en hoewel ik 37 was toen ik hem ontmoette had ik nog nooit een serieuze relatie gehad. Hij deed veel moeite voor mij, we hadden veel lol en al snel werd de relatie serieus en gingen we samenwonen.
Toen bleek dat hij ook heel dominant en jaloers was en daar hebben we veel ruzie over gehad, hij belandde in een depressie, maar toch ben ik met hem getrouwd.
Na een tijdje werd de depressie minder en zijn het controleren, zoals mijn mail lezen, wat hij zelf opbiechtte, gestopt.
Inmiddels was ik werkloos geworden en was ik gestimuleerd door hem aan een universitaire studie begonnen. Het ging weer goed tussen ons. Ik vond weer werk, was druk met min studie en we besloten het ivf-traject in te gaan omdat het op natuurlijke wijze niet lukt om zwanger te worden. Achteraf gezien waren er toen ook al signalen, maar niet zo sterk als tegenwoordig en ik negeerde deze. Ik dacht dat het typische mannendingetjes waren, zoals niet naar mijn verhalen luisteren, mij het hele huishouden laten doen en de administratie, weinig empathie als ik verdiet had, etc. Ik had immers nooit eerder een serieuze relatie gehad. En je raad het al het hele ivf-traject heb ik in mijn eentje moeten doen, ook de pijnlijke behandelingen waarvoor je thuis zware pijnstillers moet nemen en drozy op de metro staat te wachten, Tja hij had het druk op zijn werk en kon daar allemaal geen vrij voor nemen. En ook het verdriet van het kinderloos blijven heb ik in mijn eentje moeten verwerken.
Inmiddels weet ik dat het niet normaal is om niets te doen, om alles boos te worden, mij af te bekken als ik iets wil vertellen of zaterdag om 4 uur aangeef dat de bakker al dicht is terwijl hij juist dan brood wil halen.
Ik zelf heb al eerder hulp gezocht omdat ik tegen een burn-out aanzat, daarna ging het weer even, maar nu zit ik weer helemaal doorheen. Helaas heb Ian op redelijk jonge leeftijd mijn ouders verloren en is de band met mijn zussen niet supergoed en heb ik ook niet echt veel vriendinnen (gelukkig wel 1) waar ik mijn verhaal bij kwijtraken. Mijn vriendin en zus hebben wel door dat hij mij pijn doet en nemen hem dat kwalijk en mogen hem niet meer zo, dat weet hij niet, want ik wil niet in een nog groter isolement raken.
Ik irriteer me steeds vaker aan hem, aan het eigen wereldje, geen rekening houden met mij en wat ik wil, het passieve, en ga zo maar door…
En ook dat hij altijd met dezelfde verhalen en verhandelingen van uren komt en als ik wat zeg hoe kort ook ben ik uren aan het woord….
Wat mij ook steekt is dat hij voor zijn vrouwelijke collega’s wel alle tijd heeft om naar hun verhalen te luisteren, terwijl hij altijd tegen mij zegt in 5 woorden en dat ik niet tot de kern kom…… en ook dat hij leuk en gezellig naar anderen is, ook als we net ruzie heeft gehad. Ook dreigt hij steeds vaker met scheiden als hij boos en depressief is, dat kwetst mij enorm.
Het is een heel verhaal geworden, maar het lucht mij wel enorm op omdat een keer zo opzet schrijven en te delen.
Heb je tips voor mij, dan zijn die altijd welkom.
Maria
24-07-2022
laatste reactie: 16-11-2022
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Mijn tip ga op zoek naar een coach die bekent is met het autisme. Ik ga naar een coach in delft en voel me stukken beter en ze geeft je zoveel energie en daardoor is onze relatie stukken beter geworden , omdat ik nu zijn handleiding weet maar vooral mijn eigen grenzen kan aangeven .
Veel sterkte
Veel sterkte
Diaan
16-11-2022
Wil je ook je hart luchten?
Zoek een therapeut
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:
- Aarschot
- Achterhoek
- Alkmaar
- Almelo
- Almere
- Amersfoort
- Amstelveen
- Amsterdam
- Amsterdam-Centrum
- Amsterdam-IJburg
- Amsterdam-Noord
- Amsterdam-Oost
- Amsterdam-West
- Amsterdam-Zuid
- Apeldoorn
- Arnhem
- Assen
- Assendelft
- Asten
- Baarn
- Barendrecht
- Barneveld
- Bergen op Zoom
- Berkel en Rodenrijs
- Best
- Bilthoven
- Bollenstreek
- Breda
- Brummen
- Brunssum
- Bussum
- Capelle aan den IJssel
- De Bilt
- Delft
- Den Bosch
- Den Haag
- Deurne
- Deventer
- Didam
- Dongen
- Dordrecht
- Dronten
- Driebergen
- Ede
- Eemnes
- Eersel
- Eindhoven
- Elst
- Emmen
- Enschede
- Ermelo
- Etten-Leur
- Geldermalsen
- Geleen
- Gennep
- Goirle
- Gooi
- Gorinchem
- Gouda
- Groningen
- Haaksbergen
- Haarlem
- Haarlemmermeer
- Hardenberg
- Harderwijk
- Heemskerk
- Heemstede
- Heerhugowaard
- Heerlen
- Heiloo
- Helmond
- Hengelo
- Hillegom
- Hilversum
- Hoeksche Waard
- Hoofddorp
- Hoogeveen
- Hoorn
- Houten
- Huizen
- IJsselstein
- Landgraaf
- Leeuwarden
- Lelystad
- Leiden
- Leusden
- Lisse
- Maarssen
- Maastricht
- Malden
- Meppel
- Middelburg
- Nieuwegein
- Nieuw-Vennep
- Nijmegen
- Nijverdal
- Noordwijk
- Noordwijkerhout
- Nootdorp
- Nunspeet
- Oegstgeest
- Oldenzaal
- Oosterhout
- Oss
- Oud-Beijerland
- Pelt
- Purmerend
- Putten
- Raalte
- Rheden
- Roermond
- Roosendaal
- Rosmalen
- Rotterdam
- Schagen
- Schiedam
- Schijndel
- Sint-Michielsgestel
- Sittard
- Someren
- Tiel
- Tilburg
- Twente
- Uithoorn
- Utrecht
- Valkenswaard
- Veenendaal
- Veghel
- Veldhoven
- Venlo
- Venray
- Vianen
- Voorburg
- Voorschoten
- Waddinxveen
- Wageningen
- Westland
- Wijchen
- Wijk bij Duurstede
- Waalwijk
- Zaandam
- Zaanstad
- Zeewolde
- Zeist
- Zevenaar
- Zoetermeer
- Zutphen
- Zwolle
Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>
Login
Therapiepsycholoog
Menu
- ✓ 300+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie
Bij de meeste therapeuten op deze site kun je ook terecht voor online therapie.
In het profiel van de therapeut staat dit dan aangegeven.
Zoek een therapeut in
Verminderd vruchtbaar:
Het verschil vergunninghoudend- of transport ziekenhuis
Verminderd vruchtbaar:
Zes maanden na de ivf-behandeling nog steeds depressie
Relatieproblemen:
Begin vandaag met werken aan verbetering
Het verschil vergunninghoudend- of transport ziekenhuis
Verminderd vruchtbaar:
Zes maanden na de ivf-behandeling nog steeds depressie
Relatieproblemen:
Begin vandaag met werken aan verbetering
Irene | Lelystad | 7 mrt 2024:
Warme en geduldige begeleiding
Anoniem | 6 mrt 2024:
Ik voelde mij heel geborgen en begrepen bij Carolina
Anoniem | Eindhoven | 6 mrt 2024:
Fijn om door haar gecoacht te worden
Warme en geduldige begeleiding
Anoniem | 6 mrt 2024:
Ik voelde mij heel geborgen en begrepen bij Carolina
Anoniem | Eindhoven | 6 mrt 2024:
Fijn om door haar gecoacht te worden
29 mrt 2024:
Therapie Beverwijk
28 mrt 2024:
Therapie Purmerend
28 mrt 2024:
Therapie Ouderkerk aan de Amstel
Therapie Beverwijk
28 mrt 2024:
Therapie Purmerend
28 mrt 2024:
Therapie Ouderkerk aan de Amstel
© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten