Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog

Rouwen om iemand die nog leeft

Ik weet niet of dit voor sommige raar zal klinken, maar ik rouw om een levend iemand. Augustus 2016 werd ik verliefd op de meest geweldig jongen. Hij deed mijn wereld oplichten zoals die nog nooit opgelicht was. Hoewel mijn ouders het niet zagen, was hij een en al goedheid. Ook voor mij. 30 december 2016 krijgen wij een relatie. Deze duurde achter maar kort. Op 7 augustus 2017 brak hij mijn hart. Verbrijzelde is een beter woord. Omdat ik zoveel van hem hield, was de manier waarop hij de relatie verbrak hartverscheurend (zo voelde het). Het heeft geen nut voor jullie als lezers te weten hoe dit verliep. In ieder geval, dit jaar word het dus vier jaar geleden dat hij de relatie verbrak. Maar dat weerhoudt mij er niet van nog steeds zielsveel van hem te houden. En hoewel dat mooi klinkt, want is liefde niet het mooiste wat er is?, is dat het niet. Het maakt me kapot. Ik ben doodsbang dat ik nooit meer van iemand anders zal kunnen gaan houden. Want als hij het niet is…Ik kan me ook niet voorstellen van iemand anders te houden. Het voelt alsof de liefde die ik had en heb voor hem niet te overstijgen is. En dat klinkt fijn, het maar dat is het niet. Nu ik dit aan het typen ben voelt het ook alsof ik de woorden er gewoon niet voor heb. Hoe erg ik hem mis, hoe veel ik van hem houdt en hoe ongelofelijk veel pijn het doet om te weten dat hij nooit meer zal omkijken naar mij. Dat hij nooit meer van me zal gaan houden. Dat ik zal moeten leven met deze rouw om iemand die nog steeds in leven is. Ik heb zoveel liefde voor hem dat ik niet weet wat ik er mee moet. Want hij is er namelijk niet om het te laten zien. Ja, ik heb zeker geprobeerd hem te vergeten, over hem heen te komen, maar echt…hoe doe je dat? Want je gevoel kun je niet uit en aan zetten. En mocht er ooit weer iemand verliefd op mij worden, hoe groot is de kans nou dat zo iemand mij wil hebben als ik vertel dat ik nog steeds hou en rouw om een ex? Ik vind het al heel wat als ik van hem kan gaan houden in een niet romantische manier. Maar hoe doe ik dat? Ik weet dat dit misschien een heel ander verhaal is dan jullie meestal lezen en misschien vind je het zo een onzin dat je ook niet eens de moeite gaat nemen om er op te reageren en dan heb ik niets anders te doen dan dat te accepteren. Maar weet dat ik het wel erg zal waarderen als er iemand is die misschien reageert. Ik wil net als jullie leren leven met rouw. Met het loslaten en toch vasthouden van een geliefde. Met toch door kunnen gaan met leven!

Lea
> 2 jaar geleden
laatste reactie: 08-11-2022

6
6
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Hoi Lea,
Ik adviseer je een (rouw)therapeut te zoeken, die je mbv een geleide meditatie of hypnose liefdevol en rustig afstand kan laten nemen van je liefste.
Je zit vast.
Je hebt veel liefde te geven, dus er komt vanzelf weer een grote liefde op je pad.
Succes en sterkte!

Ezra
> 2 jaar geleden
Reageer:
Je hebt voor jou gevoel de ware ontmoet,hoe pijnlijk is het dan
dat diegene dat juist diegene je laat vallen. en kan begrijpen hoe
eenzaam je ,je moet voelen. Probeer wat afleiding te zoeken. Het zal vooral in het begin heel moeilijk zijn. Maar dingen kunnen ook weer in het positieve komen. Dan gaan de scherpe kantjes er een beetje af.Ik wens je veel geluk en wijsheid. en wees lief voor jezelf.
Heel veel sterkte gewenst.

Marja
21-04-2022
Reageer:
Ik herken het, zij het op n andere n manier. Ik hield zielsveel van n psychiater. Voor mij de enige man in mn leven, al was zo'n relatie natuurlijk onmogelijk. Hij was niet helemaal correct in de bejegening en t is uiteindelijk heel naar afgelopen. Mij werd alles aangerekend, heel veel negativiteit naar me toegekregen. Ook v hem, omdat ik voor zijn deur stond, hij me binnenliet, we n gesprekje hebben gehad, waarin hij aangaf dat dit niet kon, maar me even later net zo goed vroeg' wat vindt je v mn keuken?,' Later ben ik spontaan n x zn huis binnengesprongen omdat de deur openstond. Ik had t niet moeten doen, t was n impuls...Hij reageerde superwoedend. Sleurde me t huis uit en belde de politie. Daar werd ik boos van, ze hebben me dan ook niet gezien, maar ben nog n paar x langsgegaan!
Tja, emotioneel ben ik er nooit overheen gekomen. Ik wist niet meer hoe ik to hem moest staan. Iemand voor wie ik zoveel voelde. Of was t n vertrouwensrelatie die t vertrouwen niet waard was? Hij moest zonodig directeur worden en overleggen met n hoop mensen of hij mij nog mee zou nemen. Kon hij dat niet zelf beslissen?! T ging vooral over hem. Het is inmiddels zo'n 16 jaar later. Ik kom er niet overheen, ook vanwege oordelen van buitenaf. T kan niet, jij bent te vergegaan. Ja dahag hij was behandelaar en mijn gevoelens, mijn intenties waren integer. Nooit ellende gewild voor en naar anderen toe. Liever oplossingen zoekend. Een btje onconventioneel, ja oké.

Groet!

Ynske
06-05-2022
Reageer:
Het is helemaal niet raar hoor Lea. Ik heb dat zelf met een collega gehad. Die ik niet kon krijgen en maar niet kon vergeten. Het was gewoon een obsessie. Jarenlang. Bij elkaar wel zes jaar. Hij was in mijn ogen de perfecte man voor mij.
Omdat ik van hem hield heb ik mezelf wijs kunnen maken dat het dus ook écht om hem moest gaan. Alleen maar om hem. Dat ik hem het allerbeste en het meeste geluk ter wereld wenste. Al was dat dus niet met mij aan zijn zijde. Zo heb ik mezelf uit die poel kunnen trekken.
Je kunt evengoed ontzettend van iemand houden. Al is hij niet van jou.

Anoniem
13-08-2022
Reageer:
Ik hou nog steeds van mijn ex partner.
Ook ik rouw om de relatie die we niet voor elkaar hebben gekregen. Maar vandaag sprak ik hem na zeer lange tijd.
En ik besefte me dat het goed is geweest om uit elkaar te gaan. Hij is gegroeid.
Maar ik ben ook verder gegroeid… en ik wil niet meer zo ver uit elkaar liggen als toen.
De realisatie dat het nodig is geweest om bewust te worden van bepaalde gedragingen… en dat dat heus niet allemaal met mij hoeft, die schadelijke ervaringen zoals alle situaties voordat iemand therapie en hulp zoekt… heeft mij geholpen om het een beetje meer te kunnen laten ademen. Rustiger te voelen.
Dat was goed.
Mijn rouw duurt al lang, want hij was voor mij mijn soulmate.
Maar mijn soulmate wil ook verbinding met mijn soul, niet alleen ik met die van hem…

Zelfliefde en wat ik mezelf voor gevoel geef, is voor mij uiteindelijk de sleutel tot loslaten geweest.

treegoddess
17-08-2022
Reageer:
Ik vind dit ook helemaal niet raar klinken. In therapieland is hier een woord voor: levend verlies. Daar kan van alles onder vallen, en het is vaak veel ingewikkelder dan overlijdensgerelateerd verlies. Niemand vraagt er om of staat er bij een bepaalde datum of moment automatisch even bij stil in je directe omgeving. Er zijn geen rituelen voor. Er is geen duidelijk einde in zicht. Het kan een heel eenzaam proces zijn.
In mijn ervaring kan het verlies van iemand die je lief hebt enorm ontwrichtend zijn en lang duren. Wat ik je wil meegeven: probeer de ander niet te idealiseren, blijf wel met beide benen op de grond. En je hoeft niets los te laten, je mag zelf altijd van diegene blijven houden. Meestal vinden we in de ander die ons heel erg raakt iets zien van onszelf, dat is mijn eigen ervaring. Dat is iets om te verder te ontdekken en te koesteren. Veel sterkte je bent niet alleen met dit gevoel!

Sascha
08-11-2022

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een therapeut

 
Druk op de plaatsnaam om te kijken welke therapeuten in de buurt zitten:


Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Therapiepsycholoog - psychologen en therapeuten
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login | Aansluiten