Radiostilte omdat hij zoekt naar zijn missie in het leven

Een moeilijke situatie....
als ik eerlijk moet zijn vind ik de zin van dat hij denkt dat hij tekort schiet nogal een uitvlucht.(jij kan toch voor jezelf denken en beslissen)?
Is meer een soort excuus om zijn beslissing te rechtvaardigen.

begrijpt hij niet dat je veel van hem houd en dat die zomaar weg gaat voor jou heel erg moeilijk is?

ik vind het nogal een gebrek aan inlevend vermogen van zijn kant.

Ik zal geen contact opnemen en hem laten denken over zijn beslissing of je gevoelens uiten(wat je hier ook doet) eerlijk zeggen wat je voelt en denkt.

Hoi Leontien,
Dankjewel voor je reactie! Het is inderdaad een hele moeilijke situatie omdat er over uitmaken of doorgaan geen gezamenlijke afstemming is geweest. Hij kan zich niet inleven hoe het nu voor mij is. Denkt dat ik hem een keer zou gaan afwijzen en lijkt het nu dan maar zelf te doen.
Ik neem voorlopig geen contact op, maar tegelijkertijd ben ik dan bang dat wachten alleen maar meer verwijdering geeft.
Hij koppelt nu diverse toevalligheden aan elkaar: ik bel hem terwijl hij met een vriend sollicitatie aan het bespreken is en achteraf zegt hij ik had nee moeten zeggen tegen met jou praten want daardoor was ik van mijn onderwerp af. ik vraag hem langs te komen maar opeens moeten we een doel hebben, want hij heeft stress van solliciteren en wil geen tijd verspillen.
Mijn aanwezigheid is opeens gekoppeld aan hem de kans geven te kunnen/ mogen solliciteren.
Feitelijk zien we elkaar 2 soms 3 keer pw
Ahh! Is dit nu allemaal door het anders werkende brein van iemand met Asperger ??

Poeh Saskia, moeilijk en lastig voor jou. Juist omdat je van hem houdt. Maar klinkt als of alles voor hem te veel is, en hij kan niet goed nee zeggen ook niet tegen jou. ipv aangeven wat er echt aan de hand is, dat is waarschijnlijk wat hij niet kan. en hij zoekt nu iets waar hij controle op heeft het solliciteren. en al het andere inclusief jij bent te veel. Conflict en verplaatsen in de ander en de ander echt horen, schijnt heel lastig te zijn.

Mijn vriend maakt het constant uit, meestal is hij dan overprikkeld of in een bui. Dan gelooft hij eerder zijn waanideeën dan de waarheid. hij neemt niks aan en vindt dan dat ik lieg. en dan blokkeert hij mij ook, vindt ik inmiddels niet erg meer dat hij mij blokkeert want neem het met een korreltje zout tegenwoordig. Als iemand op een ogenblik de energie niet meer heeft om al bullshit aan te kunnen, ben ik het wel en dan ben ik echt weg en dat weet hij inmiddels ook.

Hoi,
Ja! Dit is precies zoals jij het omschrijft. Dankjewel dat geeft veel inzicht
Blijft wel heel verdrietig maar hier kan ik wel wat mee!

Dag Saskia, hetzelfde is mij ook overkomen.Ik heb verdriet gehad want ik zie hem doodgraag en wou dolgraag verbonden zijn met hem, maar mijn behoeften zijn niet de zijne.Hij is het liefst alleen en verwerkt liefst alles alleen en focust zich op zijn levenswerk.Ik ervaar dat hij nu rust vind en mij niet meer beledigt of dat hij zich niet meer tekort gedaan voelt.Het was moeilijk voor mij want ik zie hem doodgraag maar zelf het ietsiepietsie liefde geven kon hij niet meer opbrengen.Nu heb ik daar eindelijk vrede mee en dat geeft MIJ vooral rust en dat doet goed.Anders was het altijd aantrekken en afstoten en een ' verbintenis relatie' zoals dit is heel vermoeiend.Daar ben je dan de hele tijd mee bezig met die relatie maar das het ook niet waard.Het leven is zo rijk.Nu hebben we een zekere afstand in onze relatie, hij is er niet klaar voor om te relateren , misschien nooit maar mij geeft het in elk geval rust en ik voel me beter.Na menig boeken over autisme te lezen besef ik wel dat sommige mensen nu eenmaal helemaal anders in elkaar zitten en dat is zo.Dat moeten we aanvaarden en voor onszelf de balans opmaken tot waar wij in staat toe zijn of verlangen...en daar een antwoord in vinden.