Nu voelt het allemaal niet zo goed meer

Mijn vriendin heeft autisme, wat op-zich niet erg is hé, want we kende elkaar al voor onze relatie, dus we wisten beide dat de aanpassing naar een relatie niet vanzelfsprekend was omdat dit voor haar een grote aanpassingen was, het ging dan ook met ups en downs maar het bleef dan na een lang periode echt wel goed, nu zijn we al meer dan twee jaar samen, maar nu voelt het allemaal niet zo goed meer, ik wil gewoon weten of er mensen zijn die deze gevoelens en ervaringen ook hebben, dus wil ik even mijn gevoel kwijt, Ik voel me dus al een tijdje niet zo gelukkig meer in mijn relatie, maar ik wil het geluk terug en wil er voor vechten, maar soms vraag ik mezelf af of ik niet te veel wil vechten waardoor ik mezelf wegcijfer, we hebben een tijdje samen gezeten met een psycholoog om wat aan de relatie te werken en dit ging vrij goed maar nu wil ze het precies niet meer, oké misschien is haar therapie wat te zwaar momenteel, waardoor het even moet wachten maar over communiceren of als ik er achter vraag krijg ik daar geen antwoord op, 1 van de problemen waar ik het moeilijk mee heb is liefde en romantiek, berichten komen terug vriendschappelijk, ook al blijf ik wel liefde volle berichten sturen al is het gewoon maar een kusje, misschien is dit voor sommige iets kleins maar toch mis ik wel, nooit een knuffel krijgen of een zoen tenzij ik haar vast neem of zoen maar nooit uit haar zelf, nooit eens dicht tegen elkaar aanliggen of knuffelen, intiem zelden, Eigenlijk het gevoel zo hebben dat het voor haar gewoon komt gewoon en dat dit allemaal niet meer hoeft, Rare uitspraken doen waardoor je toch twijfeld dat ze verder wil in de relatie en trouw is ( het vertrouwen weggaat), maar als je er over praat dat voor haar de relatie echt wel goed zit, 2. Altijd de dingen doen waar zij zin in heeft en nooit eens iets terug verwachten dat ikzelf graag eens zou doen samen met haar, 3. Als ik ziek ben of er is iets, gaat ze nooit eens vragen hoe gaat het, is het al beter 4. Het negeren van mijn berichten en enkel over zichzelf praten, soms antwoord ik erop, soms bewust ook niet maar als ik het niet doe voel ik me ergens wel weer schuldig, ja het weegt allemaal wat zwaar door en ik lig er echt wel van wakker van, ik vraag me af of ze mij echt wil kwetsen met dit alles of dat het onbewust is en mij echt wel nog graag ziet, ik kreeg al opmerkingen van hoe hou je dit vol, en ik moet toegeven dat ik het allemaal niet meer weet maar toch iemands hart breken en alles opgeven waarvoor we gevochten hebben, want we hadden echt wel goeie periodes, ik wou dat ik gewoon terug kon naar die periode maar communiceren is zo moeilijk en ze begrijp mij vaak gewoon niet of eigenlijk nooit, ik wil mensen niet veroordelen die autisme hebben of er slecht over praten ik wil gewoon weten of dit herkenbaar is of is het puur het karakter zelf, en wat ik eventueel zou kunnen doen om het allemaal weer terug te krijgen of beter te krijgen