Na burnout bang om over grenzen te gaan

Herken ik helemaal. Ik hoor vaak verhalen van mensen met een burnout die het moeilijk blijven vinden zich aan hun grenzen te houden. Ik heb het tegenovergestelde, ik ervaar heel veel spanning als ik iets ga doen wat mogelijk over mijn grens is, omdat ik inmiddels weet wat er kan gebeuren als ik er overheen ga. Ik hoop ook dat het geleidelijk minder wordt en dat goede ervaringen mij mijn vertrouwen teruggeven, maar tot nu toe gaat dat erg langzaam.

Volgens mij doe je het super..
Je staat niet stil in je ontwikkeling maar bewaakt nu je grenzen..dat is de vooruitgang
Voor je gevoel te streng..maar je leert ze zo het beste kennen..
Ik wou dat ik al zo ver als jou was..

3 maanden rust voor een burn out is zowieso te kort. Minimaal 8 maanden. In 3 maanden kalmeer je niet je autonome zenuwstel

Ik ervaar hetzelfde. Ik ben momenteel aan het re-integreren na 3 maanden niet gewerkt te hebben. Ik heb nog niet geleerd hoe ik mijn grenzen moet bewaken. Maar nu ik alweer aan het werk ben, heb ik niet het idee dat ik daartoe in staat ben. Tegelijkertijd hoor ik van mensen om mij heen die een burn-out hebben gehad dat zij langer dan 6 maanden thuis hebben gezeten. Ik heb mijn burn-out de eerste 2 maanden niet geaccepteerd en nu heb ik niet kunnen wennen aan mijn burn-out. Het voelt voor mij te snel, omdat ik weet dat ik niet de juiste handvaten heb aangeleerd om niet weer over mijn grenzen te gaan.