Moest altijd lachen om midlife crisis verhalen

Tja ik ben 45 jaar en moest ook altijd lachen om mid life crisis verhalen , sportwagen kopen of door de US rijden op een Harley. Ik ben altijd heel stabiel iemand geweest, 20 jaar goeie relatie, 2 gezonde kinderen, goeie en leuke baan, leven eigenlijk prima voor elkaar. Tot een jaar geleden het ‘is dit alles gevoel’ een zeer ernstige invloed op mijn leven begon te krijgen, heel veel uitgaan, drank , cocaïne, roken, jongere vriendin, meer sporten, afvallen, nieuwe kleren ik wilde alles veranderen baan opzeggen en in de eerste maanden had ik niets in de gaten en alleen maar met die dingen bezig omdat het voelde als dit moet je doen en nauwelijks nog thuis tot ik met kerst echt mijn gezin in de steek wilde laten, dat heb ik net niet gedaan en op internet ben gaan zoeken wat er met me aan de hand was, alle vragen over ‘ heb ik een mid-life crisis?’ Had ik goed. Ik heb altijd op mijn gevoel kunnen vertrouwen mijn hele leven maar er stond dat je dat in deze fase maar beter niet kunt doen, dus ik heb besloten geen radicale beslissingen te nemen, ben nu maanden verder en het gaat iets beter maar het nare gevoel is er nog steeds , probeer op dit moment m’n relatie te redden, ben naar een psycholoog gegaan en lees er boeken over, het is zeer pijnlijk en zeer traag proces en kom er ook steeds meer achter dat je er alleen door heen moet al is wat hulp van buiten (je naasten , psycholoog) wel handig maar in essentie moet je er zelf door heen. Het niet kunnen vertrouwen op je gevoel duurt nu al bijna een jaar en is heel zwaar. Soms zou ik willen dat het kopen van een sportwagen mijn mid life crisis was geweest maar ik heb, zo lijkt het, de zwaarste vorm te pakken. Het sleurt alles en iedereen om je heen mee in verdriet en zelf heb je nauwelijks de energie om je daar om te bekommeren omdat ik al m’n aandacht nodig heb om mezelf in bedwang te houden. Wat echt rampzalig is in deze situatie is dat ik tot over m’n oren verliefd ben geworden op die jongere vrouw, in je hopeloze Mid life gevoel dat niks in je leven meer goed is, is zij het enige wat wel goed voelt en dat maakt het allemaal nog moeilijker (ik weet dat veel mensen zeggen gelul dat zei ik namelijk ook altijd) . Dus rationeel kan ik het nu redelijk plaatsen maar gevoelsmatig is het een drama en probeer ik stap voor stap mezelf terug te vinden maar het gaat zeer traag en kost enorm veel energie. Ik heb nog nooit iets op internet gezet maar dit mid life verschijnsel is waanzinnig heftig en niet echt maatschappelijk geaccepteerd