Mijn zielsverwant verloren aan een hartstilstand

Voor ik mijn Soulmate leerde kennen was ik zo eenzaam, depressief en moedeloos... Maar 'de dag dat ik m'n maatje tegenkwam is en blijft de mooiste dag van mijn leven'... Jammer genoeg ben ik terug in een zéér negatieve spiraal terechtgekomen bij het verlies van mijn enige soulmate... :'"(
Voor mij is dit voor Eeuwig en Altijd de ene... WAAROM ???

Jullie verhaal kon de mijne zijn. Na 6 weken nog maar, ben ik nog steeds erg verdrietig. Vijf jaar lang mochten we soulmates zijn maar toen sloeg het noodlot toe middels een zwaar hartinfarct. Mijn doel in dit leven is niet meer. Sterkte beide

Verschrikkelijk...zo voelt het aan! Vier weken geleden is de liefde van mijn leven op 51 jarige leeftijd plots overleden. Zonder aanwijsbare reden is hij op een kwartier tijd dood gegaan. De oorzaak is nog steeds niet duidelijk. Om gek van te worden... Hij was een prachtige, gezonde, sportieve en super gelukkige man. Wij haddzn het zielsverwantschap in elkaar gevonden sedert 2.5 jaar en waren druk bezig met het zetten van de laatste stappen tot een volwaardig leven tezamen. Dit is ons niet gegund geworden. Waarom ...??? Gek van verdriet voel ik me! We waren zo immens gelukkig met elkaar. Het leven lijkt on-hold gezet terwijl anderen bouwen aan geluk. Alles is me teveel en rust vind ik nergens. Mijn hele dag en nacht wordt opgeslorpt door mijn gedachten aan hem. Het lijkt alsof ik geen ruimte wil toelaten om getroost re worden. Ik weet niet hoe het verder moet zonder hem. Ik kan noch wil me dit voorstellen. Ik heb eerder dierbare mensen verloren maar het verlies van mijn soulmate verscheurt me volledig...

Mieke ik begrijp je helemaal, hoe eenzaam moet je wel niet zijn! En dan de winter ingaan. Ik zelf vind de winter ook elk jaar een zware periode. Heel veel sterkte. Wat zul je je man missen. Liefs

Ik ook wil zelfs euthanasie aan vragen door. Dat ik men moeder mis

Ik heb mijn man ook 9weken geleden verloren ik heb er zelf ook geen zin meer in het liefs ben ik ook dood wat mis ik hem

hallo beste,
heb hetzelfde meegemaakt nu zal het 5maanden zijn maar zie het leven niet meer zitten zonder mijn schat van mijn leven
groetjes
snoeseke

De verhalen die ik lees zijn verschrikkelijk, mijn man is ruim twee maanden geleden overleden. Maar ondanks het gemis mag de zon nog schijnen en zijn er mensen om je heen. Probeer toch het leven weer langzaam op te pakken. Er is een liefdevolle God die leeft en voor je wil zorgen, iedere dag weer!

Mijn man is nu een jaar dood, het lijkt nog of het was vandaag, ben ook nog altijd op van verdriet heb geen honger meer en ook geen zin meer in het leven, wij waren 35 jaar samen en ook plots uit het niets gestorven, ik vrees dat de pijn blijft.
Veel sterkte ook nog .

Ik heb afgelopen 23 april mijn man plotseling die in zijn slaap is overleden heb nog zoveel verdriet en er zijn al heel veel mensen die niet meer komen ben erg een zaam was gaan sporten drie keer in de week maar kan het nu niet meer opbrengen omdat je weer in een leeg huis kom en dat je niets meer kan zeggen hoe het was ook niet als ik thuis kom van mijn werk en ik mis zijn arm om mijn heen ik mis hem nog heel erg het doe ook zo'n pijn

Dit verhaal herken ik zo ontzettend en voor mij is het al 2 jaar geleden. Gaat het dan nooit meer anders worden?

Mijn man is overleden met 44 jaar op 7-7-2022! 5 weken geleden nu. Plotseling....anorysma! 4 dagen rugpijn en in de avond na 2 x reanimeren overleden. Ik ben kapot! Ik heb nog 3 thuiswonende kinderen. Hij was mijn alles! Mijn soulmate, mijn man,vader van mijn kindjes, mijn steun en toeverlaat....de liefde van mijn leven! Ik wou dat ik met hem mee had kunnen gaan! De pijn is ondraaglijk

Ik voel en herken de pijn helemaal. Mijn partner is op 30 jarige leeftijd ook op 7-7-2022 gestorven, zelf uit het leven gestapt vanwege heftige psychische problemen. Ik heb ook momenten dat ik een einde aan mijn leven wil maken. Ik weet dat ik zonder hem kan als ik dat wil, maar ik wil het niet. De wil is er gewoon echt echt niet. Mis hem zo erg, hij is echt mijn grote liefde en degene met wie ik oud wil worden.. Ik ben zelf pas 31 jaar en nu al zoveel pijn en verdriet om het gemis van mijn maatje, mijn alles..

Ik ben zelf mijn man na 45 jaar samen zijn op 10-07-2022 plotseling verloren .
Ik heb zoveel lieve vrienden en familie die er voor me zijn maar dat is niet hetzelfde.
Op dit moment voel ik me zo rot ,kan niet eten en niet slapen.
Toch probeer ik door te gaan weet soms alleen niet voor wie.
Hoop toch dat ik hier uitkom maar snap al jullie gevoelens zo goed.
Zou heel graag met mensen praten die hetzelfde hebben meegemaakt dus als ieman een tip heeft,heel graag

Ik ben zelf mijn man na 45 jaar samen zijn op 10-07-2022 plotseling verloren .
Ik heb zoveel lieve vrienden en familie die er voor me zijn maar dat is niet hetzelfde.
Op dit moment voel ik me zo rot ,kan niet eten en niet slapen.
Toch probeer ik door te gaan weet soms alleen niet voor wie.
Hoop toch dat ik hier uitkom maar snap al jullie gevoelens zo goed.
Zou heel graag met mensen praten die hetzelfde hebben meegemaakt dus als ieman een tip heeft,heel graag

Lieve allemaal, ik zocht naar iets van een atwoord. En kwam op deze site. Ik ben de liefde van mijn leven en zielsverwant 40 dagen geleden kwijtgeraakt op 19 november 2022. Ze was 42 en we waren nog maar 2 jaar samen nadat ik haar 18 jaar geleden leerde kennen. Samen zijn met elkaar in dit leven was het lot, dat voel ik in alles. We horen bij elkaar. Mijn wereld staat stil en ik wil niet verder zonder haar. Ik voel me zo alleen, ookal weet ik dat ze bij me is. Lieve mensen om me heen die van me houden steunen me heel fijn. Maar ik wil haar terug en zoek naar antwoorden. Ik heb nergens zin meer in, wil niet meer lachen. Eet bijna niets en kan geen toekomst meer zien waarin ik gelukkig ben zonder haar. Ik moet heel erg huilen bij het lezen van al jullie verhalen. Ik voel de pijn in mijn ziel, waarom mochten we niet verder samen. Ik weet dat ze op me wacht. Maar het duurt nog zo lang. Ik wil naar haar toe, maar ik heb 3 jonge dochters hier, en twee zonen. Dat kan en mag ik niet doen. Daar leef ik nu voor. Ik houd me sterk, maar vanbinnen ben ik de weg kwijt. Bedankt voor jullie woorden en het delen van je pijn en verdriet. Het helpt me om te voelen dat ik niet alleen ben in dit gevoel.

Ik ben ook in korte dat veel lieve mensen verloren ik herken t gevoel.toch moet je door en kleine beetjes doen .naar buiten helpt .en ik heb n bijbelapp groep die bemoedigen ook.hou vol.Jij ervaart dit niet alleen .😘

Hallo allemaal. Zo herkenbaar jullie verhalen de gevoelens, de intense pijn. Mijn man, soulmate en maatje is 3 mnd geleden plotseling overleden aan een hartinfarct, hij was net 48 geworden. Dan staat je leven ineens stil, je toekomst van samen alles is weg en dan moet je op een af andere manier verder. En dat is loodzwaar..